Μαίανδρος - ἡ Χειρῶνιος λαβή - ἡ λαβή τῶν Θεομάχων!

Μαίανδρος - ἡ Χειρῶνιος λαβή - ἡ λαβή τῶν Θεομάχων!

Τα λεξικά πράγματι ἐπιμένουν στὴν ἀνόητη στερεότυπη ἄποψη, πῶς Μαίανδρος εἶναι: «το διακοσμητικό ἀρχαιοελληνικό σχῆμα ποὺ ὑπενθυμίζει τους ἑλιγμούς του ποταμοῦ της Καιρίας Μαίανδρου, ὁποῦ πρωτοευρέθη καὶ ἐκ του ὁποίου ἔλαβε το ὄνομα». Μπορεῖ πράγματι νὰ πῆρε το ὄνομα ἀπ' τον ποταμό πλησίον του ὁποίου πρωτοευρέθη, ἀλλὰ εἶναι ὁλότελα ἀνόητο νὰ πιστεύουμε ὅτι τα πανταχοῦ της γῆς ἑλληνοπρεπῆ αὐτὰ εὑρήματα, ἀπεικονίζουν με πάθος τις χάρες καὶ τους "ἑλιγμούς" ἑνὸς ἄγνωστου ἐν πολλοῖς ποταμοῦ της Ἀσιατικής Καιρίας.
Σημειώνουμε ἐδῶ, ὅτι ὁ συσχετισμός της λαβῆς αὐτῆς, ἡ μία χούφτα γαντζωμένη μὲς' στὴν ἄλλη, ποὺ σαφῶς σχηματίζει το διάσημο ἑλληνοπρεπές γραμμικό σύμβολο του μαίανδρου, εἶναι ἐδῶ ὁλοφάνερος. Δὲ βλέπω ὅμως πουθενά νὰ σχολιάζεται ἔτσι, αὐτὸς ὁ ὁλοφάνερος παραλληλισμός, πού τόσο τιμᾶ τὸν «παγκόσμια γνωστό ἑλληνικό Μαίανδρο», ποὺ ἁπλά εἶναι γνωστός μόνο, ὡς ἕνα πανέμορφο διακοσμητικό γραμμικό ἐφεύρημα καὶ ὄχι ὥς πιθανό ἱερὸ σύμβολο ἀνύψωσης του ἀνθρώπου στὸ βάθρο του ἰσάξιου ἀντιπάλου των "θεῶν". Ἡ μαιάνδριος ζεύξη των χειρῶν, εἶναι ἐξαίρετος συμβολισμός κάθε ἡρωισμοῦ καὶ ἀξιοσύνης.
Ἀπ' το πλῆθος τῶν ἀρχαιοελληνικῶν ἀγγειογραφιακῶν ἀναπαραστάσεων σαφῶς διαφαίνεται ὅτι ἡ λαβή αὐτὴ, ἡ λαβή ή χειρῶνιο πλέγμα ἡ ὅπως ἀλλιῶς κι ἂν ἀποκαλοῦσαν την συγκεκριμένη αὐτὴ λαβή στὸ παρελθόν, ἀποτελοῦσε το ἰδιαίτερο ἴσως καὶ ἱεροπρεπές ἔμβλημα τῶν θεομάχων Ἑλλήνων ἡρώων! Το μεγαλειῶδες σχηματικό σύνθημα ὅτι καὶ οἱ θεοί ἡττῶνται!
Ὁ Μαίανδρος λοιπόν ἦταν πιθανότατα ἡ γραφική παράσταση της θεϊκῆς ἥττας, ἀπὸ ψυχομένους θεομάχους ἥρωες!
Την "μαιάνδριο λαβή", ὅπως δικαίως πλέον θὰ πρέπει νὰ την ἀποκαλούμενε, τὴ χρησιμοποιεῖ κατ' ἐπανάληψη ὁ κατ' ἐξοχὴν θεομάχος Ἡρακλῆς, ὅπως φαίνεται τονισμένη ξεκάθαρα στὴν ἀριστουργηματική αὐτὴ ἀπεικόνιση της πάλης τοῦ Ἡρακλῆ με τον Τρίτωνα, σε ἁγιογραφία του -550 ὁποὺ βλέπουμε τον Τρίτωνα νὰ πασχίζει μάταια ν' ξανοίξει μπροστά ἀπὸ το στῆθος του, τα κλειδωμένα με την μαιάνδριο λαβή ἀτσαλένια δάχτυλα τοῦ ἀνίκητου ἡρῶα!
Την ὁλοφάνερη σχέση διακοσμητικοῦ μαιάνδρου καὶ μαιάνδριας λαβῆς μπορεῖ κανείς εὔκολα ἐπίσης νὰ διαπιστώσει στὸ σύμπλεγμα Πηλέα καὶ Θέτιδας ὅπου ἡ ἀξία της ἕν λόγῳ λαβῆς στὸ κέντρο της παράστασης ὑπερτονίζεται στεφανωμένη ὁλόγυρα ἀπ' τον σχηματοποιημένο πλέον μαιάνδριο συμβολισμό. Δὲν πρέπει ἐπίσης νὰ εἶναι τυχαῖο, ὅτι πλῆθος ἁγιογραφιῶν ποὺ ὑπαινίσσονται θεϊκή ἡττᾶ, ἡ ὑπέρμετρο ἡρωισμό, συχνά στεφανώνονται ἀπὸ μαίανδρο!
Συμπεραίνουμε λοιπόν ὅτι δὲν εἶναι καθόλου τυχαία ἡ εὐρύτατη διάδοση κατά την ἀρχαιότητα του παραπάνω μαιανδρικοῦ συμβολισμοῦ. Ἀποτελοῦσε ἕνα διαχρονικό δῶρο τῶν μυθολογικῶν χρόνων, στοὺς κλασικούς καὶ νεότερους χρόνους των μεσογειακῶν ἀπογόνων του Ἕλληνα. Ἕνα ὑπέροχο σχηματικό σύνθημα, της ὑποχρέωσης σε ὑποχώρηση τῶν ἐξουσιαστικῶν "θεῶν", ἱερατείων καὶ θρησκειῶν.
Ἄν μάλιστα σωστά ὑποθέτουμε ὅτι οἱ ρωτήσεις καὶ οἱ ἐρμηνείες, εἶναι τα δύο χέρια τῶν σοφῶν. Τότε ἡ μαιάνδριος πεμπτουσία, δὲν εἶναι ἄλλη ἀπ' την ἀδιάσπαστη ἁλυσίδα ἐρωτήσεων καὶ ἑρμηνειῶν, ποὺ ἀχρηστεύουν τους θεοποιημένους αἰνιγματοποιούς, μαζί με τα αἰνίγματά τους!
Μπορεῖ σὰν λαός (αὐτὸ ἀφορᾶ μόνο τους σημερινούς ἕλληνες) νὰ πάσχουμε (ἐπειδὴ κάποιοι ἔτσι το θέλουν) ἀπὸ βαριά ἱστορική ἀμνησία, δὲν ὑπάρχει ὅμως κανένας λόγος νὰ ἀφαιροῦμε ἐπίμονα ἀξία ἀπ' τους συμβολισμούς των προγόνων μας, ἐπιμένοντας με πάθος σε τυχάρπαστες ἐρμηνεῖες ποὺ κάποιοι ἐντελῶς ἀβασάνιστα πρότειναν ὑποτιμῶντας βάναυσα τον ἐξαίσιο αὐτὸν ἱερὸ συμβολισμό.
Ὁ μαίανδρος εἶναι ἕνα γραμμικό παράγγελμα των προγόνων μας, γιὰ μάχη ἐνάντια στὸ ἀδύνατό! Μία ὑπέροχη σχηματική ὑπενθύμιση ὅτι στὰ δύο σου "χέρια" κρατᾶς το μυστικό της ἥττας των καταδυναστευτῶν σου. Καὶ ἄν μόνο τα δικά σου "χέρια" δὲν ἐπαρκοῦν, τότε ἕνωσε τα με ἄλλους σ' ἕνα ἀδιάσπαστο ἁρμονικό σύνολο, ἑλληνοπρεποῦς, μαχητικῆς, μαιανδρικῆς ἁλυσίδας, ἐπιθετικῶν ἐρωτήσεων καὶ ἀπομοιθοποιητικῶν ἑρμηνειῶν! Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ ἀποτελεσματικότερη μάχη ἐνάντια σε κάθε αὐθαίρετης ἐξουσίας!
Ὁ ἱερὸς μαίανδρος εἶναι ἕνα αἰώνιο σύμβολο νίκης, ποὺ το χαρίζει ἡ Ἑλληνική Ἀρχαιότητα στὴν πανανθρώπινη ἐλπίδα της τελικῆς ἀπελευθέρωσης ἀπ' τὴ δουλεία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀρχαίων καὶ νεότερων "θεῶν".