Ἑρμῆς Τρισμέγιστος: Ὑπάρχουμε μέσα στὸν Θεό

Ἑρμῆς Τρισμέγιστος: Ὑπάρχουμε μέσα στὸν Θεό

•  

Tweet

Ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος,





ποὺ ἔζησε το 20.000 ἡ 25.000 (π.Χ), ἔδωσε μεγάλη γνώση. Τα κείμενά του πολεμήθηκαν καὶ ἀκόμη πολεμοῦνται, μετά δαιμονικῆς μανίας, ἀπὸ ἐκείνους τους σκοταδιστές του παρελθόντος (4ου μ.Χ αἰῶνα), ἀλλὰ καὶ του παρόντος, ποὺ δυστυχῶς οὐδέποτε γνώρισαν τον Χριστό, ὄντας ἐχθροί της ἔρευνας, της γνώσης καὶ της Α-λήθειας.

Στὰ πανάρχαια Ἑρμητικά κείμενα του 25.000 π.Χ., ὁ Νοῦς, ὁ Ποιημάνδρης, ἡ Θεία Πρόνοια, ἀποκαλύπτει μεταξύ τῶν ἄλλων στὸν Ἔρμή Τρισμέγιστο, την Ἀλήθεια γιὰ τον Τριαδικό Δημιουργό. Του μιλάει γιὰ την Ζωή καὶ του γνωστοποιεῖ το ὅτι ὁ Δημιουργός, δὲν ζεῖ ἁπλὰ γύρω μας, δὲν ζεῖ ἀνάμεσα μας, ἀλλὰ ἐμεῖς ὑπάρχουμε μέσα Του καὶ Ἐκεῖνος μέσα μας.

Παρακάτω ὑπάρχει το ἀπόσπασμα του ἀρχαίου κειμένου. Διαβάστε το καὶ κάντε τις δικές σας σκέψεις, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός : “ Ἐρευνᾶτε τας γραφάς καὶ Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.”

Νοῦς πρὸς Ἔρμή :

(Ἑρμῆ) ὁ Δημιουργός ὑπάρχει μέσα σε ὅλα, χωρίς νὰ εἶναι ἐγκατεστημένος μέσα σε κάτι, οὔτε νὰ δημιουργεῖ μέσα σε κάτι, ἀλλὰ δημιουργεῖ τα πάντα. Διότι ἀφοῦ ἀποτελεῖ δραστήρια δύναμη δὲν ἱκανοποιεῖται ἀπὸ τα δημιουργήματα Του, ἀλλὰ τα δημιουργήματα Του μένουν ἱκανοποιημένα ἀπὸ Αὐτὸν.

Το ἔργο του Θεοῦ εἶναι ἕνα, (ὥστε) νὰ γίνουν ὅλα ὅσα γίνονται ἡ ὅσα ἔγιναν μία φορά ἡ ὅσα πρόκειται νὰ γίνουν. Κι αὐτὸ ἀγαπητὲ μου εἶναι ἡ ζωή. Αὐτὸ εἶναι το Ὡραῖο, αὐτὸ εἶναι το Ἀγαθὸ, αὐτὸ εἶναι ὁ Θεός. Ἄν ὅμως ἐπιθυμεῖς νὰ το ἀντιληφθεῖς αὐτὸ κι ἔμπρακτα, δὲς τι δημιουργεῖται μέσα σου, ὅταν θελήσεις νὰ δημιουργήσεις. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μοιάζει με ἐκεῖνο, ποὺ συμβαίνει σε Αὐτὸν. Ἐκεῖνος ἑπομένως νιώθει εὐχαρίστηση, ἐπειδὴ δὲν ἔχει ἄλλον συνεργάτη, καθόσον μόνος Του δουλεύει καὶ εἶναι πάντοτε μέσα στὸ ἔργο Του, ἀφοῦ εἶναι ὁ Ἴδιος ὅ,τι δημιουργεῖ.

Διότι, ἄν διαχωριζόταν, (ὁ Θεός) ἀπ' αὐτὸ, (το ὅτι δημιουργεῖ) θὰ ἔπρεπε ὅλα νὰ συντριβοῦν, ὅλα νὰ πεθάνουν, καθ' ὅσον ζωή δὲν θὰ ὑπῆρχε. Ἀλλὰ ἄν ὅλα εἶναι ζωντανοί ὀργανισμοί κι ἡ ζωή εἶναι μία, τότε ἕνας εἶναι κι ὁ Θεός. Καὶ πάλι, ἐάν ὅλα εἶναι ζωντανοί ὀργανισμοί -καὶ τα οὐράνια καὶ τα ἐπίγεια- κι ἡ ζωή γιὰ ὅλα εἶναι μία, τότε αὐτὴ δημιουργεῖται ἀπ' το Θεό καὶ ἡ ἴδια εἶναι ὁ Θεός. Ἀπὸ τον Θεό ἑπομένως δημιουργοῦνται τα πάντα.

Σκέψου αὐτὸ ποῦ λέγεται, το ὁποῖο μπορεῖ νὰ εἶναι το πιὸ τολμηρό, ἀλλὰ εἶναι καὶ το πιὸ ἀληθινό, δηλαδή, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρίς ζωή, ἔτσι καὶ ὁ Θεός δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει χωρίς νὰ δημιουργεῖ το Ἀγαθὸ. Διότι αὐτὸ Ἀποτελεῖ κατὰ κάποιο τρόπο την ζωή καὶ την κίνηση του Θεοῦ. Tὸ νὰ κινεῖ τα πάντα καὶ νὰ τους δίνει ζωή. Τα πάντα ὑπάρχουν μέσα στὸ Θεό, ὄχι σὰν νὰ ἔχουν ἐγκατασταθεῖ σε κάποιο τόπο (διότι ὁ τόπος εἶναι καὶ σῶμα, καὶ σῶμα ἀκίνητο, καὶ αὐτὰ ποῦ ἔχουν ἐγκατασταθεῖ δὲν ἔχουν κίνηση) διότι με διαφορετικό τρόπο ἔχουν ἐγκατασταθεῖ στὸ αὐλὸ εἴδωλο.

Συλλογίσου Αὐτόν, ποὺ περιέχει τα πάντα, καὶ συλλογίσου πώς τίποτε δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ περιορίζει το αὐλὸ, οὔτε γρήγορο, οὔτε ἰσχυρὸ. Διότι αὐτὸ, ἀπὸ τίποτα δὲν περιορίζεται κι εἶναι ἀπ' ὅλα καὶ το γρηγορότερο καὶ το ἰσχυρότερο. Ὁ Θεός περικλείει μέσα του τα πάντα σὰν νοήματα, τον κόσμο, τον ἑαυτὸ του, το σύμπαν. Ἐὰν ἑπομένως δὲν ἐξισώσεις τον ἑαυτὸ σου με τον Θεό, δὲν μπορεῖς νὰ κατανοήσεις τον Θεό, διότι το ὅμοιο γίνεται ἀντιληπτό ἀπ το ὅμοιό του.

Αὔξησε τον ἑαυτὸ σου με το ἀμέτρητο μέγεθος, ἀφοῦ ἀπεκδυθείς κάθε σῶμα κι ἀφοῦ ὑπερυψωθεῖς πάνω ἀπὸ κάθε χρόνο, γίνε αἰωνιότητα καὶ τότε θὰ κατανοήσεις το Θεό. Νὰ μὴν υἱοθέτεις τίποτα ἀδύνατό γιὰ τον ἑαυτό σου. Νὰ φρονεῖς τον ἑαυτὸ σου ἀθάνατο καὶ ἱκανὸ, τα πάντα νὰ κατανοήσει.

Κάθε τέχνη, κάθε ἐπιστήμη, τις συνήθειες κάθε ζωντανοῦ ὀργανισμοῦ. Νὰ γίνεις ψηλότερος ἀπὸ κάθε ὕψος καὶ χαμηλότερος ἀπὸ κάθε βάθος καὶ νὰ συλλάβεις μέσα σου ὅλες τις αἰσθήσεις τῶν δημιουργημάτων, της φωτιᾶς, του νεροῦ, του ξηροῦ, καὶ του ὑγροῦ, θεωρῶντας πῶς ταυτόχρονα ὑπάρχεις παντοῦ.

Στή γῆ, στὴ θάλασσα, στὸν οὐρανὸ, καὶ πῶς ἀκόμη δὲν ἔχεις γεννηθεῖ βρισκόμενος μέσα στὴν κοιλιά της μητέρας σου, πῶς εἶσαι νέος, γέρος, πεθαμένος, πῶς ζεῖς μετά θάνατον. Κι ὅλα αὐτὰ, ἀφοῦ τα συλλογιστεῖς ταυτόχρονα, τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες καὶ τις ποσότητες, τότε μπορεῖς νὰ κατανοήσεις τον Θεό.

Ἐὰν ὅμως κλείσεις την ψυχή σου μέσα στὸ σῶμα καὶ την ἐξευτελίσεις καὶ πεῖς : “ Τίποτα δὲν κατανοῶ, τίποτα δὲν μπορῶ, φοβᾶμαι τὴ θάλασσα, δὲν ἔχω τὴ δύναμη νὰ ἀνέβω στὸν οὐρανὸ, δὲν ξέρω ποῖος ἤμουν, δὲν ξέρω ποῖος θὰ εἶμαι ” τότε τι σχέση ἔχεις με τον Θεό ;

Διότι τίποτα δὲν μπορεῖς νὰ κατανοήσεις ἀπὸ τα ὡραία καὶ ἀγαθὰ, ἀφοῦ εἶσαι λάτρης του σώματος καὶ κακός. Διότι ἡ πλήρης κακία εἶναι ἡ ἄγνοια του θεϊκοῦ, ἐνῶ το νὰ μπορεῖς καὶ νὰ ἐπιθυμεῖς καὶ νά ἐλπίζεις πῶς θὰ Τον γνωρίσεις, ἀποτελεῖ τον ἴσιο καὶ εὔκολο δρόμο, ποὺ ὁδηγεῖ στὸν κατ ἐξοχὴν Ἀγαθὸ.

Καθώς θὰ πορεύεσαι, θὰ Τον συναντήσεις παντοῦ καὶ θὰ σου φανερωθεῖ παντοῦ, ὁποῦ κι ὅταν ἐσὺ δὲν το ἀναμένεις. Ὅταν εἶσαι ξύπνιος, ὅταν κοιμᾶσαι, ὅταν πλέεις, ὅταν πορεύεσαι, στὴ διάρκεια της νύχτας, της ἡμέρας, ὅταν μιλᾶς, ὅταν Σιωπάς. Διότι τίποτε δὲν ὑπάρχει, ποὺ νὰ μὴν εἶναι Ἀητὸς.

Μικρή παρένθεση, ἄς θυμηθοῦμε τα λόγια του Ἰησοῦ Χρηστοῦ ἀπὸ το Κατὰ Θωμᾶν Ἀπόκρυφο εὐαγγέλιο (βιβλιοθήκη Ναγκ Χαμμάντι).

Εἶπε ὁ Ἰησοῦς : “ Ἐγὼ εἶμαι το Φῶς ὑπεράνω τῶν πάντων. Ἐγὼ εἶμαι το Ἅπαν. Ἀπὸ μένα προῆλθαν τα πάντα, καὶ σε μένα ὅλα ἔχουν πραγματοποιηθεῖ. Σκίστε ἕνα ξύλο, ἐκεῖ εἶμαι Ἐγὼ. Σηκῶστε μία πέτρα, ἐκεῖ θὰ βρεῖτε Ἐμένα. ” )

Μετά λὲς : “Ἀόρατος ὁ Θεός ; ”. Πρόσεξε τι λὲς! Καὶ ποῖος εἶναι περισσότερο φανερός ἀπ' Αὐτὸν ;

Γιὰ τον λόγο αὐτὸ δημιούργησε τα πάντα, ὥστε νὰ Τον βλέπεις μέσα ἀπ ὅλα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, αὐτή εἶναι ἡ Ἀρετὴ Του, το νὰ φανερώνεται ὁ ἴδιος μέσα ἀπ΄ ὅλα.

Διότι τίποτα δὲν εἶναι ἀόρατο, οὔτε κι ἀπὸ τα ἄϋλά.

Ὁ Νοῦς κάνει την ἐμφάνιση του μέσα ἀπ την νόηση καὶ ὁ Θεός, μέσα ἀπὸ την Δημιουργία.

Αὐτὰ σου ἔχουν φανερωθεῖ μέχρι τώρα, Τρισμέγιστε. Ὅσον ἀφορᾶ δὲ τα ὑπόλοιπα, συλλογίσου τα μόνος σου με τρόπο παρόμοιο καὶ δὲν θὰ διαψευστεῖς.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τον Λόγο ΙΑ' ΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΕΡΜΗ.

Πηγή Τόμος 4 ΓκΠ, Ναγκ Χαμμάντι.

Ἀκόμη λοιπόν καὶ ὁ ψεύτικος αὐτὸς κόσμος της ὕλης του Γιαχβέ, τον ὁποῖο προσωρινά ἀντιλαμβανόμαστε καὶ δοκιμαζόμαστε μέσα του, μετά την πτώση μας, μέσα στὸν Τριαδικό Θεό ὑπάρχει. Ὁ δικός μας ὁ σκοπός εἶναι μετά ἀπὸ την σύντομη παραμονή μας ἐδῶ, νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ξαναζήσουμε ἐκεῖ ποῦ κάποτε ζούσαμε. Στόν κόσμο τῶν ἀναρίθμητων φωτεινῶν οὐρανῶν (Συμπάντων) του Χριστοῦ μας. Ὁ Χριστός μας, μας περιμένει ὅλους μας, νὰ θυμηθοῦμε ποιοί εἴμαστε καὶ νὰ γυρίσουμε κοντά Του, στοὺς φωτεινούς ἀμόλυντους τόπους ὁπού ἀνήκουμε ὡς τέκνα φωτός .