“Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και Βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.”
Ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ Ἕλληνες
Εἰς τὸν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην κεφ. 12 § 20-23 διαβάζουμε:Ἦσαν δὲ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἶνα προσκυνήσωσιν ἐν τὴ ἑορτὴ. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππω τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδά της Γαλιλλαίας καὶ ἠρώτων αὐτόν λέγοντες: κύριε θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.
Ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέα καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ, ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων: “ Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἶνα δοξασθῆ ὁ υἱός του Ἀνθρώπου”.
Η φράση αὐτή τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡμιτελής, διότι
δὲν δίδεται ἐξήγηση πώς θὰ δοξασθῆ ὁ “Υἱός του Ἀνθρώπου”.
Ὅπως ἀναφέρει ὁ Μενέλαος Παγουλάτος εἰς το βιβλίον του “Ἀνθολόγιον Πατριδογνωσίας”, το ἔτος 1974 ὁ καθηγητής Ἐλευθ. Πρόκος –ἐπίτιμος καθηγητής ξένων πανεπιστημίων- συμμετέχων σε ἐπιστημονική ἐπιτροπή της UNESCO, ἀνεκάλυψε σε μία βιβλιοθήκη του Βατικανοῦ, χειρόγραφο του ΕΥΣΕΒΙΟΥ του ΠΑΜΦΙΛΟΥ, ἐπισκόπου Καισαρεῖας, 265 μ.Χ., το ὁποῖον περιέχει την συνέχεια της ὡς ἄνω φράσεως ὡς ἐξῆς:“Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἶνα δοξασθῆ ὁ Υἱός του Ἀνθρώπου. Ἑλλάς γάρ μόνη ἀνθρωπογονεί, φυτόν οὐράνιον καὶ Βλάστημα θεῖον ἡκριβωμένον, λογισμόν ἀποτίκτουσα οἱκειοῦμενον ἐπιστήμην.”
Διότι μόνη ἡ Ἑλλὰς γεννᾶ ἀνθρώπους φυτόν ἐκ του οὐρανοῦ καὶ του Θεοῦ Βλάστημα ἐξακριβωμένον ἀπογεννώσα λογικήν σκέψιν, ἰδιοποιουμένη την ἐπιστήμην.
Πιστεύω ὅτι αὐτή ἡ περικοπή θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται καὶ νὰ ἀναλύεται εἰς τους ἱερούς ναούς ἰδιαίτερα, ἀφοῦ μάλιστα ἀπευθύνεται σε Ἕλληνες ὀρθοδόξους. Αὐτό τουλάχιστον ἀπαιτεῖ καὶ το δίπτυχον Ἕλληνος- Ὀρθοδοξία.
Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἰησοῦς ὁμιλεῖ ἔτσι καὶ ἐναποθέτει την δόξαν Του εἰς τους Ἕλληνας καὶ πλέκει ἐγκώμιον διὰ την Ἑλλάδα καὶ δὲν πιστεύει ὅτι θὰ δοξασθῆ ἀπὸ τον “περιούσιον λαόν” του Θεοῦ δηλ. τους Ἑβραίους;
Πιστεύω ὅτι ἡ ἐξήγησις εἶναι ἁπλῆ: Ὅλη ἡ διδασκαλία του Ἰησοῦ ταυτίζεται ἀπόλυτα με την ἀρχαίαν Ἑλληνικήν φιλοσοφίαν καὶ σκέψιν καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ ὑπάρχει σωρεία παραδειγμάτων.
Ἐνδεικτικά ἀναφέρω τα ἐξῆς:Ἰησοῦς: “ Ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται καὶ ο ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται.”Χείλων ὁ Λακεδαιμόνιος (600 π.Χ.): “Τα μὲν ὑψηλά ταπεινοῦν (ὁ Θεός), τα δὲ ταπεινά ὑψοῦν.”
Ἰησοῦς: “ Ἀγαπᾶτε τους ἐχθροὺς ὑμῶν” Ματθ.κεφ.5 §44Κλεόβουλος ὁ Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν.”Ἰησοῦς: “ Εὐεργετεῖτε κείνους ποῦ σας μισοῦν” Ματθ.κεφ.5 §44.Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δὲ ἐχθρὸν εὐεργετεῖν”.Ἰησοῦς: “ Οὐκ ἐπιορκήσεις” Ματθ.κεφ.5 §33.Πυθαγόρας: (580 π. Χ.) “Σέβου ὅρκον.”Ἰησοῦς: “ Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες την δικαιοσύνην.”Πλάτων (427 π.Χ.): “Η δικαιοσύνη εἶναι το μεγαλύτερον ἀγαθὸν γιὰ την ἴδια την ψυχήν.”Καὶ ὁ χρυσός κανών
Ἰησοῦς: “Ὅλα ὅσα θέλετε νὰ σας κάνουν οἱ ἄνθρωποι, κάνετε καὶ σεῖς τα ἴδιά σ΄αὐτούς.”
Ματθ.κεφ.7 §12 Ἱσοκράτης (430 π.Χ.): “Μήν κάνετε στοὺς ἄλλους ἐκεῖνα γιὰ τα ὁποία ἐσεῖς θυμώνετε ὅταν τα κάνουν οἱ ἄλλοι σε σας.”
Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὅλο το ἠθικόν δίδαγμα του Ἰησοῦ εἶναι ταυτισμένο με το ἀρχαῖον Ἑλληνικόν πνεῦμα. Καὶ ἐδῶ νομίζω ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ γίνεται ἀναφορά στοὺς ἱερούς Ἑλληνορθόδοξους Ναούς γιὰ το ποῖοι πρωτοεῖπαν τα μεγάλα αὐτὰ ἠθικά διδάγματα.
Βλέποντας λοιπόν ὁ Ἰησοῦς τους Ἕλληνες νὰ ἔρχονται πρὸς Αὐτὸν, διαβλέπει ὅτι μόνον διά μέσου του Ἑλληνισμοῦ θὰ ἠδύνατο νὰ διαδοθεῖ ἡ διδασκαλία Του –πρᾶγμα το ὁποῖον ἀκριβῶς ἔτσι συνέβη- καὶ εἶναι ὄντως μία τεράστια ἀναγνώριση τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος ἀπὸ Αὐτόν τον ἴδιον τον Υἱόν του θεοῦ.
Τι μεγαλεῖο ἀλήθεια καὶ τι ἀρετὴ στὸ πρόσωπο του Θεανθρώπου!
Ὅταν λοιπόν ὁ ἱδρυτής της θρησκείας της ἀγάπης ὁμιλεῖ ἔτσι γιὰ την Ἑλλάδα καὶ τους Ἕλληνες, ἐμεῖς τι ἄλλο μποροῦμε νὰ ποῦμε περισσότερον;
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα μετά Χριστόν τα λόγια του Ἰησοῦ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά πρέπει νὰ γίνουν ὁ Φάρος ποῦ θὰ μας ὁδηγήσει διὰ της ἀρετῆς καὶ της δικαιοσύνης εἰς την ἀναζήτησιν του Θείου, ὥστε νὰ ἐκπληρώσουμε την ὑποστολήν μας διὰ της τελειοποιήσεως ὡς πνευματικῶν ἀνθρώπων ἐπὶ της Γῆς.
Ηλίας Παπαδόπουλος
Καθηγητής μουσικής
