Ἡ ἱστορικὴ ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδα Ἰωάννη Μεταξά προς Τούς δημοσιογράφος Τῶν ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων δύο ἡμέρες μετά την ἰταλικὴ εἰσβολή,ἀναδεικνύει τὴν γεωστρατηγική εὐφυΐας τοῦ μεγάλου Ἕλληνα ἡγέτη καὶ εἶναι ἀπόλυτα προφητικὴ ὥς πρὸς αὐτά Ποῦ ἀκολούθησαν.
Προέβλεψε τα πάντα: Τὴν ἦτα τῆς Γερμανίας, τὴν ἐνσωμάτωση τῶν Δωδεκανήσων, ἀκόμα καὶ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο Ποῦ ἀκολούθησε.
Ξεχωρίζει ὁ ρεαλισμός τοῦ καὶ η ψυχραιμία μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετώπισε τὰ πράγματα σὲ ἐκεῖνες τίς κρίσιμες στιγμές...
Πρακτικά πρόκειται γιὰ μία ὁμιλία προς τὸ Ἔθνος, ἐπίκαιρη ὅσο ποτέ, σήμερα.
ἰδοὺ ὁλόκληρη ἡ ὁμιλία:
"Κύριοι ἔχω λογοκρισία καὶ μπορῶ νὰ σας ὑποχρεώσω νὰ γράψετε μόνον ὅτι θέλω.
1. Αυτήν την ώρα όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχή σας. Για αυτό σας κάλεσα σήμερα για να μιλήσω με χαρτιά ανοικτά. Θα σας πω για τα πάντα...
Μὴ νομίσετε ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ ΟΧΙ πάρθηκε ἔτσι, σὲ μία στιγμή, ἡ ὅτι δὲν ἔγινε πᾶν τὸ ἐπιτρεπόμενο γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τον πόλεμο.
Ἀπό τήν ἐποχῆ τῆς κατάληψης τῆς Ἀλβανίας (ἀπὸ τοὺς ἰταλούς), τό Πάσχα πέρυσι, τὸ πράγμα ἄρχισε νὰ φαίνεται. Από τον περασμένο Μάϊο εἶπα στόν κ. Γκράτσι ὅτι ἄν προσβάλλονταν τἀ ἐθνικὰ κυριαρχικά μας δικαιώματα θὰ ἀντιστεκόμασταν, ἀντί πάσης θυσίας καὶ μὲ ὅλα τὰ μέσα. Συγχρόνως ὅμως μού ἔρχονταν ἀπὸ τὴ Ρώμη, ἀπὸ τὴ Βουδαπέστη, ἀπὸ τὰ Τίρανα, ἀπό παντοῦ πληροφορίες ἀντίθετοι.
Στὶς 15 Αὐγούστου ἔγινε ὁ τορπιλισμός τῆς «Ἕλλης». Γνωρίζεται ὅτι ἀπὸ τήν πρώτη στιγμή διαπιστώθηκε ὅτι τὸ ἔγκλημα ἦταν ἰταλικό. Ἐν τούτοις δέν ἐπιτρέψαμε νὰ γίνει γνωστό ὅτι εἴχαμε καὶ τὶς ὑλικές ἐκεῖνες ἀποδείξεις περί τῆς ἐθνικότητας τοῦ ἐγκληματία. Συγχρόνως ὅμως διέταξα τὰ ἀντιτορπιλικά τὰ ὁποία συνόδευαν τὰ πλοία ποῦ μετέφεραν τοὺς προσκυνητές ἀπό τὴν Τήνο, μετά τὸ ἔγκλημα, ἄν προσβληθοῦν ἀπὸ ἀεροπλάνα ἡ ὁτιδήποτε ἄλλο νὰ κάνουν ἀμέσως χρήση τῶν ὅπλων τους.
Θά σας ἀποκαλύψω τώρα ὅτι τότε διέταξα νὰ βολιδοσκοπηθεῖ καταλλήλως τὸ Βερολίνο.
2. Μοῦ διαμηνύθηκε ἐκ μέρους τοῦ Χίτλερ ἡ σύσταση νὰ ἀποφύγω ὁποιονδήποτε μέτρο ποῦ μπορούσε νὰ θεωρηθεῖ πρόκληση ἀπὸ τοὺς ἰταλούς.
3. Ἔκανα τὸ πᾶν γιὰ νὰ μὴν μποροῦν οἱ Ἰταλοί νὰ ἐμφανισθοῦν ὡς δυνάμενοι νὰ ἔχουν ὄχι εὔλογες ἀφορμές, ἀλλὰ οὔτε εὐλογοφανές παράπονο, 'κκ μέρους μας, ἄν καὶ ἀπὸ τὴ πρώτη στιγμή ἀντιλήφθηκα τὶ πράγματι σήμαινε ἡ ὅλως ἀόριστη σύσταση τοῦ Βερολίνου.
Ἐσεῖς καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλο γνωρίζετε ὅτι ἔκανα τὸ πᾶν γιὰ νὰ μὴν δώσουμε ἀφορμὴ ἐμφάνισης τῆς Ἰταλίας ὡς δυνάμενης νὰ ἔχει εὐλογοφανεῖς κὰν ἀφορμές αἰτιάσεων.
Λόγω τοῦ ἐπαγγέλματος σας ἔχετε παρακολουθήσει μὲ ὅλες τἰς λεπτομέρειες τὴν ἱστορία τῶν ἀτελείωτων Ἰταλικῶν παρακλήσεων δημοσιογραφικῶν καὶ ἄλλων, ἀλλά καὶ τὴν χριστιανική ὑπομονή τὴν ὁποία τηρήσαμε προσποιούμενοι ὅτι δέν τὶς Καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνο σὲ δημοσιογραφικές ἀνασκευές τῶν Ἰταλικῶν ἐναντίον μας κατηγοριῶν.
Ὁμολογῶ, ὅτι ἐμπρός στὴ φοβερὴ εὐθύνῃ τῆς ἀνάμιξης τῆς Ἑλλάδας σὲ τέτοιο μάλιστα πόλεμο, ἔκρινα πῶς Καθῆκον μου ἦταν νὰ προφυλάξω τον τόπο ἀπό αὐτόν, ἔστω καὶ μὲ κάθε τρόπο, ὁ ὁποῖος ὅμως θὰ συμβιβαζόταν μὲ τὰ γενικότερα συμφέροντα τοῦ Ἔθνους.
Σὲ σχετικές βολιδοσκοπήσεις προς τὴν κατεύθυνση τοῦ Ἄξονα, μοῦ δόθηκε νὰ ἐννοήσω σαφῶς ὅτι μόνη λύση ήταν ἡ ἑκούσια προσχώρηση τῆς Ἑλλάδας στὴν «Νέα Τάξη». Προσχώρηση ποῦ θὰ γινόταν λίαν εὐχαρίστως δεκτή ἀπό τον Χίτλερ ὡς «ἐραστὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος».
Συγχρόνως ὅμως, μοῦ δόθηκε νὰ καταλάβω ὅτι ἡ ἔνταξη στὴ «Νέα Τάξη» προϋπέθετε προκαταρκτική ἄρση ὅλων τῶν παλαιῶν διαφορῶν μὲ τοὺς γείτονές μας.
Καὶ ναὶ μέν αύτό θὰ συνεπάγονταν φυσικά κάποιες θυσίες γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλά οἱ θυσίες αὐτὲς θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρηθοῦν ἀπολύτως ἀσήμαντες μπροστά στὰ «οἰκονομικὰ καὶ ἄλλα πλεονεκτήματα», τὰ ὁποῖα θὰ είχε γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ «Νέα Τάξη» στὴν Εὐρώπη καὶ στὴ Βαλκανική.
Φυσικά μὲ κάθε περίσκεψη καὶ ἀνεπισήμως ἐπεδίωξα με κάθε τρόπο να κατατοπισθώ συγκεκριμένα ποῖες θὰ ἦταν οἱ θυσίες αὐτὲς, με τις ὁποῖες ἡ Ἑλλάδα θὰ πλήρωνε τὴν ἀτίμωση, της με τὴν δική της θέληση προσφοράς ὑπαγωγῆς της στη «Νέα Τάξη».
Με καταφανῆ προσπάθεια ἀποφυγῆς σαφοῦς καθορισμοῦ μου δόθηκε να καταλάβω ὅτι ἡ προς τοὺς Έλληνες στοργή τοῦ Χίτλερ ἦταν ἡ ἐγγύηση ὅτι οἱ θυσίες αὐτὲς θὰ περιορίζονταν στο ἐλάχιστο δυνατό.
Ὅταν ἀπέμεινα να κατατοπισθῶ, πόσο ἐπιτέλους θα μπορούσε να εἶναι αύτό το ἐλάχιστο, τελικῶς θα δόθηκε να κατανοήσουμε ὅτι αύτό συνίστατο σε μερικές ἱκανοποιήσεις προς τὴν Ἰταλία, δυτικῶς μέχρι τὴν Πρέβεζα καὶ προς τὴ Βουλγαρία, ἀνατολικά μέχρι τὴν Ἀλεξανδρούπολη. Δηλαδή θα ἔπρεπε γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τον πόλεμο νὰ γίνουμε ἐθελοντές δοῦλοι και να πληρώσουμε αὐτή τἠν τιμή μὲ το ἅπλωμα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ τῆς Ἑλλάδα προς ἀκρωτηριασμό ἀπό τὴν Ἰταλία καὶ τοῦ ἀριστεροῦ προς ἀκρωτηριασμοῦ ἀπό τη Βουλγαρία.
Φυσικά δὲν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς ὅτι σε μια τέτοια περίπτωση οἱ Ἄγγλοι θα ἔκοβαν καὶ αὐτοί τα πόδια τῆς Ἑλλάδας.
2. Καὶ με το δίκιο τους. Κυρίαρχοι πάντοτε της θάλασσας δεν θὰ παρέλειπαν, ὑπερασπιζόμενοι τους ἑαυτοὺς τους, ἔπειτα ἀπό μια τέτοια αὐτοδούλωση τῆς Ἑλλάδας στοὺς ἐχθροὺς τους να καταλάβουν τὴν Κρήτη καὶ τα ἄλλα μας νησιά τουλάχιστον.
Το συμπέρασμα αὐτό δεν προέκυπτε μόνο ἄπό την πιο ἁπλῆ λογική, ἀλλά καὶ ἀπὸ ἀσφαλεῖς βέβαιες πληροφορίες ἀπό τἠν Αἴγυπτο, ὅπου εἶχε ἤδη προμελετηθεῖ καὶ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ ἐνέργεια ποὺ θα ἔπρεπε να γίνει ὡς φυσικό ἐπακόλουθο κάθε τυχόν ἐκούσιας ἡ ἀκούσιας συνεργασίας τῆς Ἑλλάδας με τον Ἄξονα, στὰ ἑλληνικὰ νησιά, ὥστε να ἐμποδιστοῦν οι δυνάμεις τοῦ Ἄξονα να τα χρησιμοποιήσουν.
Δὲν μπορῶ ἀφετέρου να μὴν παραδεχθῶ, ὅτι σε μία τέτοια περίπτωση το δίκιο δὲν θα βρίσκονταν με το μέρος μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου