Ὁ Τιμαῖος μιλᾶ γιὰ τον Ἕνα Θεό καὶ τὴ Δημιουργία

Ὁ Πλάτωνας στὸ βιβλίο του Τιμαῖος, παραθέτει τὴ συνομιλία ἀνάμεσα στὸ Σωκράτη, τον Τιμαῖο, τον Κριτία καὶ τον Ἐρμοκράτη. Ὁ Σωκράτης φιλοξενεῖ τους τρεῖς φιλοσόφους, γιὰ νὰ συζητήσουν γιὰ σοβαρά θέματα πού τους ἐνδιαφέρουν καὶ ἕνα ἀπ’ αὐτὰ εἶναι ἡ δημιουργία του σύμπαντος.

Ὡς γνωστόν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν ἦταν παγανιστές, ὅπως θέλουν νὰ μας κάνουν νὰ πιστεύουμε οἱ θολοκουλτουριαραῖοι της Νέας Τάξης καὶ οἱ γιαχβεδιστές της Παλαιάς Τάξης, ἀλλὰ πίστευαν στὸν Ἕνα Θεό Δημιουργό. Ἀρκετοί ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι ἔχουν γράψει πολλά κείμενα πού ἀναφέρονται σ’ αὐτὸ το θέμα. Καὶ αὐτὰ εἶναι τα κείμενα πού ἔχουμε στὰ χέρια μας καὶ δὲν τα ἔκαψαν οἱ σκοταδιστές-ἐβραιολάγνοι ποὺ ἔφτιαξαν μία θρησκεία ἑνώνοντας τὴ διδασκαλία του Χριστοῦ με τις ἐντολὲς του Γιαχβέ- Σατανᾶ της Παλαιάς Διαθήκης. Ὑπῆρχαν πολλά περισσότερα κείμενα ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τον Ἕνα Θεό-Χριστό, τα ὁποία τα ἔκαψαν οἱ μεγάλοι «ἅγιοι»- καὶ ἀναθεμάτιζαν ὅποιον διάβαζε τους ἀρχαίους Ἕλληνες φιλοσόφους. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τιμοῦσαν τους λεγόμενους θεούς του Ὀλύμπου σὰν ἥρωες ποὺ τους ἔσωσαν ἀπὸ την τυραννία, ὅπως ἐμεῖς τιμοῦμε τον Μέγα Ἀλέξανδρο καὶ τον Κολοκοτρώνη. Πίστευαν ὅμως στὸν Ἕνα Θεό Δημιουργό καὶ προετοίμασαν τον κόσμο γιὰ τον ἐρχομὸ του Χριστοῦ.
Στὸ διάλογο των τεσσάρων φιλοσόφων, ὁ Τιμαῖος μιλάει γιὰ το Θεό καὶ τὴ δημιουργία του κόσμου. Θὰ παραθέσουμε ἐδῶ ἕνα μικρό κομμάτι ἀπὸ το βιβλίο του Πλάτωνα.
Πλάτων, Τιμαῖος, 29e-30c
1. Ἄς ποῦμε λοιπόν γιὰ ποῖο λόγο ὁ Δημιουργός συνέθεσε το «γίγνεσθαι» καὶ ὅλο αὐτὸ το σύμπαν. Ἦταν ἀγαθὸς καὶ σ’ ἕναν ἀγαθὸ δὲν γεννιέται φθόνος γιὰ ὁτιδήποτε. Μὴν ἔχοντας λοιπόν φθόνο, θέλησε νὰ γίνουν ὅλα, ὅσο γινόταν, ὅμοια με τον ἑαυτὸ του. Ὅποιος λοιπόν δέχεται ὡς ἔγκυρη ἀρχὴ γιὰ το «γίγνεσθαι» καὶ γιὰ τον κόσμο, ἀκούγοντάς την ἀπὸ συνετό ἄνθρωπο θὰ τις δεχόταν πολύ σωστά. Διότι ὁ Θεός θέλοντας ὅλα νὰ εἶναι ἀγαθά καὶ νὰ μὴν εἶναι τίποτε ἀτελές, ὅσο αὐτὸ εἶναι δυνατό, πῆρε καθετί ποὺ ἦταν ὁρατὸ καὶ δὲν βρισκόταν σε κατάσταση ἠρεμίας, ἀλλὰ κινοῦνταν ἄρρυθμα καὶ ἄτακτα καὶ το ἔφερε ἀπὸ την ἀταξία στὴν τάξη, ἐπειδή ἔκρινε ὅτι ὁπωσδήποτε ἡ τάξη εἶναι καλύτερη ἀπὸ την ἀταξία. Στὸν ἄριστο οὔτε ἦταν ἐπιτρεπτό, οὔτε εἶναι, νὰ κάνει τίποτε ἄλλο, παρά αὐτό ποῦ εἶναι πολύ ὡραῖο. Συλλογίσθηκε λοιπόν καὶ δὲν ἔβρισκε ὅτι ἀπ’ ὅσα ἦταν με φυσικό τρόπο ὁρατά, ἕνα σύνολο χωρίς νοῦ θὰ μποροῦσε νὰ γίνει πιὸ ὡραῖο ἀπὸ ἕνα σύνολο με νοῦ καὶ ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ ἔχει κάποιος νοῦ χωρίς ψυχή. Με τὴ σκέψη λοιπόν αὐτή, συνθέτοντας το σύμπαν τοποθετοῦσε νοῦ στὴν ψυχή καὶ ψυχή στὸ σῶμα, γιὰ νὰ ἔχει δημιουργήσει ό,τι θὰ ἦταν το πιὸ ὡραῖο καὶ το πιὸ καλό στὴ φύση. Ἔτσι ἑπομένως πρέπει με εὔλογη ὑπόθεση νὰ λέμε, ὅτι ὁ κόσμος αὐτός εἶναι ἕνα ἔμβιο, ἔμψυχο καὶ ἔλλογο ὄν καὶ ὅτι δημιουργήθηκε πραγματικά ἀπὸ την πρόνοια του Θεοῦ.
Παρατηροῦμε ἀπὸ τα λεγόμενα του Τιμαῖου, ὅτι ἕνα πολύ σημαντικό γνώρισμα του Θεοῦ εἶναι ὅτι εἶναι ἀγαθὸς καὶ δὲν διακατέχεται ἀπὸ φθόνο, ὅπως μας λέει καὶ ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος. Ἀντίθετα ὁ θεός της Παλαιάς Διαθήκης Γιαχβέ- Σατανᾶς εἶναι ἕνα ὄν γεμᾶτο μῖσος, ζήλεια, φθόνο καὶ κακία. Ἐπίσης στὸ κείμενο ἀναφέρεται ὅτι ὁ Θεός ἔφερε σε τάξη, ὅτι ἦταν σε ἀταξία. Μας λέει ἐπίσης, ὅτι τοποθέτησε νοῦ στὴν ψυχή καὶ ψυχή στὸ σῶμα. Ἐπίσης ἀναφέρει ὅτι ὁ Δημιουργός δημιούργησε ἕνα σύμπαν ὅμοιο με Αὐτόν, το ὁποῖο εἶναι ἔμβιο, ἔμψυχο καί ἔλλογο.
Βλέπουμε λοιπόν, πόσο ὡραῖα κείμενα διαθέτει ἡ ἀρχαία ἑλληνική γραμματεία, τα ὁποία μιλοῦν γιὰ τον Ἕνα Θεό. Παρατηροῦμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκείνη την ἐποχῆ, ὅσοι ψάχνονταν βέβαια, ὄχι αὐτοί ποὺ κοιμοῦνταν, εἶχαν στὴ διάθεση τους γνώση, την ὁποία δὲν ἔχουμε στὶς μέρες μας, ἀφοῦ πολλά ἀπὸ αὐτὰ γιὰ τα ὁποία μιλάει ὁ Τιμαῖος μοιάζουν με αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν στὶς ὁμιλίες του Ἑρμῆ του Τρισμέγιστου. Ἄρα ἔχουμε ἀποδείξεις ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες πίστευαν στὸν Ἕνα Δημιουργό Θεό. Ἀντὶ νὰ ἔχει ἡ θρησκεία μας τέτοια ὄμορφα κείμενα, ἔχει την Παλαιά Διαθήκη με τις ὑποσχέσεις του Γιαχβέ στοὺς Ἑβραίους, με τις ἀπειλές του, με τα κόμπλεξ του καὶ τις ἀνωμαλίες του. Οἱ χριστιανοί ἀσχολοῦνται με τους «ἁγίους», τους γεροντάδες, τα κεριά, τις εἰκόνες, τα λείψανα, ἄν θὰ φᾶνε τυρί την Τρίτη ἡ σιμιγδάλι την Τετάρτη καὶ με ἄλλα τυπολατρικά γιαχβεδίστικης νοοτροπίας πράγματα.
Ο Χριστός ὅμως δὲν ἦρθε νὰ φτιάξει καμία θρησκεία. Ἦρθε νὰ μας πεῖ, ὅτι γιὰ νὰ γυρίσουμε πίσω στὸν Πραγματικό κόσμο, πρέπει νὰ μὴν δενόμαστε με αὐτὸν τον κόσμο, τον ψεύτικο, του Σατανᾶ καὶ νὰ βοηθᾶμε τους ἀνθρώπους ποὺ χρειάζονται τὴ βοήθειά μας.