Στή ζωή παίρνεις ἀκριβὸς αὐτὸ ποὺ δίνεις.

Στή ζωή παίρνεις ἀκριβὸς αὐτὸ ποὺ δίνεις.
Στή ζωή παίρνεις ἀκριβὸς αὐτὸ ποὺ ἀξίζεις.
Στή διάρκεια της ζωῆς πάντα ὑπάρχει ἰσορροπία.
Πάλεψες με τους δαίμονες σου ἴσως κερδίσεις.
Ὑποχώρησες χωρίς μάχη σίγουρα θὰ χάσεις.
Με ἐπαναστάσεις στὸ πόνο χτίζεται το αὔριο.
Ἐσὺ κατευθύνεις το μέλλον σου κανένας ἄλλος, μὴν ἀφήνεις τις ἡμέρες σου νὰ περνᾶνε χωρίς ἐπαναστάσεις.
Ὄχι ὅμως ἐπαναστάσεις του καναπέ ἡ ἐκ του ἀσφαλοῦς, ἐπαναστάσεις ζωῆς ἡ θανάτου.
Μπορεῖς;
Σε ρωτάω ἀντέχεις;
Ἄν ναὶ.. ἐσὺ ἐλέγχεις το μέλλον σου κανένας ἄλλος, ἄν ὄχι προετοιμάσου γιὰ τις καρπαζιές του αὔριο.. δῆθεν ἀδικημένε της ζωῆς.
"Διεκδίκηση" λέγεται ἡ λέξη.
"Με νύχια καὶ με δόντια" λέγεται ἡ φράση.
Χα ! χα ! χα ! Δὲ σου ἀρέσει η λογική μου;
Μὴ με διαβάζεις τότε κάτσε στὸ σκοτάδι σου καὶ πέρνα καλά με τὴ λογική σου.
Τὴ λογική του " δὲ πειράζει."
Τὴ λογική του " θὰ δοῦμε."
Πῶς με λένε γιὰ νὰ γλυτώσεις ἀπὸ μένα ρωτᾶς;
"Συνείδηση με λένε.. εἶμαι ἡ συνείδηση σου.

Αὐτή που βλέπετε εἶναι…ἡ εἴσοδος τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἐδιμβούργου καὶ ὅχι μόνο

Αὐτή που βλέπετε εἶναι…ἡ εἴσοδος τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἐδιμβούργου καὶ ὅχι μόνο σε πάρα πολλά Πανεπιστήμια σε ὅλο τον Κόσμο: Ἐσύ τώρα…συνέχιζε να γράφεις Greeklish!….

Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ

Βαρσίνη :Ἥ Περσίδα ἐρωμένη του Μεγάλου Ἀλεξάνδρου

Βαρσίνη :Ἥ Περσίδα ἐρωμένη του Μεγάλου Ἀλεξάνδρου
Ἡ Βαρσίνη (363 π.Χ. – 309 π.Χ.) ἦταν πριγκίπισσα της ἀρχαίας Περσίας, ποῦ ἔγινε ἐρωμένη του Μεγάλου Ἀλεξάνδρου Μαζί ἀπέκτησαν ἕνα γιό, ποῦ ὀνομάστηκε Ηρακλής.... Νεανικά χρόνια Πιθανή ἡμερομηνία γέννησης της Βαρσίνης ἦταν το 363 π.Χ. Ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἀπὸ τις κόρες ἑνὸς Πέρση εὐγενοῦς, ποῦ ὀνομαζόταν Ἀρτάβαζος καὶ ποῦ, ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί του, ὑπηρετοῦσε ὡς σατράπης της Φρυγίας στὸν Ἑλλήσποντο, περιοχή ποῦ την ἐποχῆ ἐκείνη ἀποτελοῦσε τμῆμα της Περσικῆς Αὐτοκρατορίας Ἡ Βαρσίνη ἔλαβε την καλύτερη δυνατή μόρφωση, τόσο ἀπὸ Πέρσες, ὅσο καὶ ἀπὸ Ἕλληνες δασκάλους. Το 358 π.Χ., ὁ πατέρας της στράφηκε ἐναντίον του νέου Πέρση βασιλιά, Αρταξέρξη του Γ’.
Ὅταν ὁ βασιλιάς ἐξασφάλισε την παρουσία του στὸ θρόνο ἐπικεντρώθηκε στὸ νὰ σπάσει την ἐπανάσταση αὐτή, ἀναγκάζοντας τον Ἀρτάβαζο νὰ προσλάβει Ἕλληνες μισθοφόρους στὸ στρατό του. Ἀνάμεσα τους ἦταν δύο ἀδέρφια ἀπὸ τή Ρόδο, ὁ Μέντωρ καὶ ὁ Μέμνων, ποῦ ἀπέκτησαν στενές σχέσεις μαζί του. Σὰν ἀποτέλεσμα ὁ Ἀρτάβαζος παντρεύτηκε την ἀδερφὴ τους καὶ στὸν Μέντορα δόθηκε το χέρι της Βαρσίνης, ποῦ τότε βρισκόταν σε πολύ νεαρή ἡλικία Το πρῶτο μισό του 354 π.Χ. ὁ Ἀρτάβαζος γνώρισε την ἧττα ἀπὸ τα στρατεύματα του ἀντιπάλου του καὶ μαζί με τα παιδιά του, τις γυναῖκες του καὶ το Μέμνονα κατέφυγε στὴν Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικοῦ κράτους, στὴν αὐλή του βασιλιά Φιλίππου Β’. Ὁ τελευταῖος τους ὑποδέχθηκε φιλικά καὶ τους ἐπέτρεψε νὰ παραμείνουν στὴν ἐπικράτειά του. Ἐκεῖ ἡ οἰκογένεια γνώρισε το νεαρό πρίγκιπα Ἀλέξανδρο, ἑπτὰ αὐλή ὀχτώ χρόνια νεότερο της Βαρσίνης, καὶ πιθανῶς τον φιλόσοφο Ἀριστοτέλη Το 343 π.Χ. κλήθηκαν νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Περσία, χάρις στὸ σύζυγο της Βαρσίνης, Μέντορα. Ἐκεῖνος εἶχε καταφύγει στὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ ἀργότερα κατάφερε νὰ κερδίσει την εὔνοια του Πέρση βασιλιά Ἀρταξέρξη, ὁ ὁποῖος καὶ ἱκανοποίησε την ἐπιθυμία του νὰ ἐπιστρέψουν στὴν πατρίδα ὁ ἀδερφός, ἡ σύζυγος καὶ ὁ πεθερός του. Εκείνοι με τή σειρά τους του παρεῖχαν πολύτιμες πληροφορίες ἀναφορικά με τα σχέδια του Φιλίππου νὰ ἐπιτεθεῖ στὴν Περσία μόλις θὰ εἶχε ὑποτάξει τις ἑλληνικές πόλεις. Βαρσίνη & Μέμνων Ἡ Βαρσίνη επανενώθηκε με το σύζυγό της το 342 π.Χ., ὅταν εἶχε κλείσει τα εἰκόσι ἕνα της χρόνια. Δυστυχῶς ἐκεῖνος πέθανε δύο χρόνια ἀργότερα, ἔχοντας προλάβει νὰ της χαρίσει μία κόρη. Σχεδόν ἀμέσως μετά το θάνατο του Μέντορα, ἡ Βαρσίνη παντρεύτηκε τον ἀδερφό του, Μέμνονα, ποῦ διέμενε σε προσωπικές του ἐκτάσεις στὴν Τρωάδα. Ὁ νέος της σύζυγός διέθετε ἀπὸ προγενέστερο γάμο ἀρκετούς γιούς Φιλοδοξία ποῦ ἔτρεφε ὁ Μέμνων ἦταν νὰ ἀνακηρυχτεῖ ἀνώτατος διοικητής των δυτικῶν ἐπαρχιῶν του κράτους, μά οἱ τρεῖς ἑπόμενοι βασιλεῖς ἦταν πολύ ἐπιφυλακτικοί γιά νὰ του ἀναθέσουν αὐτό το καθῆκον, με δεδομένη την παλαιότερη ἐπαναστατική του δράση.
Τὴ θέση κέρδισε τελικά χάρη στὰ κατορθώματά του στούς πολέμους ἐνάντια στὸν Ἀλέξανδρο ποῦ, βασιλιάς της Μακεδονίας πλέον, ἔβαλε σε ἐφαρμογή το σχέδιο του ἀποθανόντος πατέρα του γιά την κατάλυση της περσικῆς αὐτοκρατορίας Στη Βαρσίνη ἐπιβλήθηκε ἡ διαμονή στὴν αὐλὴ του Πέρση βασιλιά Δαρείου Γ’, προκειμένου νὰ ἐξασφαλιστεῖ ἡ πίστη του συζύγου της στὸ στέμμα. Ὁ Μέμνων, μέχρι το θάνατό του το 333 π.Χ., καὶ ἀργότερα ὁ ἀδερφός της Βαρσίνης, Φαρνάβαζος, κατάφεραν σημαντικές ἐπιτυχίες στὴν προσπάθειά τους νὰ σταματήσουν την προέλαση του Ἀλεξάνδρου Με 300 πλοῖα πῆραν τον ἔλεγχο του Αἰγαίου πελάγους ἀπειλῶντας νὰ ἀποκόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού του. Ἐπίσης ἐνθάρρυναν ἐπανάσταση των Σπαρτιατῶν κατά των Μακεδόνων, ἀπειλῶντας την ἴδια τή Μακεδονία. Τους σταμάτησε ἡ ἐπιτυχία του Ἀλεξάνδρου στὴ Μάχη της Ισσού, το Νοέμβριο του 333 π.Χ.. Ὅταν το 332 π.Χ. πολιόρκησε την Τύρο, ἔδρα του περσικοῦ στόλου, ὁ στόλος ἀποδιοργανώθηκε Ἡ Βαρσίνη ἔπεσε στὰ χέρια των ἀνδρῶν του Ἀλεξάνδρου μαζί με τις συζύγους του Δαρείου. Βαρσίνη & Ἀλέξανδρος Ὅπως μας πληροφορεῖ ὁ ἱστορικός Πλούταρχος στὸ ἔργο του Βίοι Παράλληλοι, ὁ Ἀλέξανδρος σεβάστηκε τις γυναῖκες καὶ ἡ Βαρσίνη μεταφέρθηκε στὴ Δαμασκό. Καθώς εἶχε λάβει ἰδιαίτερη μόρφωση καὶ μάλιστα Ἑλληνική παιδεία, ἐπανασυνδέθηκε με τον παιδικό της φίλο Ἀλέξανδρο Ἡ ἐνόσει τους, ἐκτὸς ἀπὸ συναισθηματική ἴσως εἶχε καὶ πολιτική σκοπιμότητα: Ὁ Ἀλέξανδρος με το πέρασμα του χρόνου ἀποζήτησε νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς νόμιμος βασιλιάς της Περσίας καὶ πιθανή συγγένειά του με Περσίδα θὰ ἐνδυνάμωνε τή θέση του. Στὴν Ὑρκανία ὑποδέχτηκαν τον Ἀρτάβαζο, ὁ οποίος συμμάχησε με το Μακεδόνα στρατηλάτη. Το 327 π.Χ., ἡ Βαρσίνη ἔφερε στὸν κόσμο τον πρωτότοκο του Ἀλεξάνδρου, ἕναν γιό ποῦ ὀνομάστηκε Ἡρακλής. Ὡστόσο ὁ Ἀλέξανδρος ἐλάχιστα ἀργότερα παντρεύτηκε μία ἄλλη γυναῖκα, τή Ρωξάνη. Ἡ Βαρσίνη ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψει την αὐλὴ του Ἀλεξάνδρου καὶ πῆρε τον γιό της στὴν Πέργαμο. Ἡ κόρη της ἀπὸ τον πρῶτο της σύζυγο, τον Μέντορα, νυμφεύθηκε το ναύαρχο του Ἀλεξάνδρου, το Νέαρχο το 324 π.Χ. Το θάνατο του Ἀλεξάνδρου στὴ Βαβυλῶνα, το 323 π.Χ. ἀκολούθησαν πολύχρονες ἔνοπλες διαμάχες γιά το διαμοιρασμό της ἀπέραντης αὐτοκρατορίας του. Ἕνας ἀπὸ τους Ἐπιγόνους του, ὁ Πολυπέρχων, προσπάθησε το 309 π.Χ. νὰ ἀνεβάσει στὸ μακεδονικό θρόνο τον Ἡρακλῆ, ἀλλὰ ὁ Κάσσανδρος τον ἔπεισε νὰ ἐγκαταλείψει την προσπάθειά του αὐτή Ἡ Βαρσίνη καὶ ὁ γιός της θανατώθηκαν. Μία ἄλλη ἐκδοχή θέλει του δύο τους νεκρούς ἀπὸ κάποια ἐνωρίτερη ἡμερομηνία, ὁπότε ὁ διεκδικητής του 309 θὰ ἦταν κάποιος σωσίας του.

Προπολεμικά... Ἀπ το 1910 το εἶχαν σῆμα στὸν Ἀπόλλωνα ὡς ἀρχαιοελληνικό ἑως πρὶν ἀπὸ τον πόλεμο λόγω της ἀνόδου του ναζισμοῦ στὴν Εὐρώπη....

Προπολεμικά... Ἀπ το 1910 το εἶχαν σῆμα στὸν Ἀπόλλωνα ὡς ἀρχαιοελληνικό ἑως πρὶν ἀπὸ τον πόλεμο λόγω της ἀνόδου του ναζισμοῦ στὴν Εὐρώπη....

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΑ ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ἄν ἔλεγε κάποιος ὅτι οἱ ἀρχαίοι Ἕλληνες πίστευαν στὸν Τριαδικό Δημιουργό ποῦ θὰ ἔστελνε στὸν κόσμο τον Υἱό του γιά νὰ μας σώσει, οἱ μέν δωδεκαθεϊστές θὰ τον ἔβριζαν οἱ δὲ γιαχβεδιστές χριστιανοί θὰ τον ἀφόριζαν

Κανένας ἀπὸ τους παραπάνω δὲν μποροῦν κἄν νὰ σκεφτοῦν ὅτι πρίν το Χριστό οἱ Ἕλληνες γνώριζαν την ὕπαρξη ἑνός τρισυπόστατου Δημιουργοῦ Οἱ μέν λένε ὅτι εἶναι ψέματα ὅλα αὐτὰ περί ἑνός Δημιουργοῦ καί ὅτι οἱ θεοί των Ἑλλήνων ἦταν οἱ Ὀλύμπιοι Ελ, καί οἱ δὲ μας λένε ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι μῦθος καί δὲν ἐνυπήρχασι οἱ Ελ ἁπλά οἱ ¨Ἕλληνες ἦταν εἰδωλολάτρες καί παπαγανιστές. Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα πολύ σοβαρό θέμα. Γιατί ψέματα εἶναι καί ὅτι δὲν ἐνυπήρχασι οἱ Ελ καί ὅτι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν ξέρανε τον ἕνα δημιουργό Θεό. Η διαφορά εἶναι ὅτι οἱ Ελ ἐνυπήρχασι ἀλλά δὲν τους λάτρευαν ὡς θεούς ὅπως το ἐννοούμενε σήμερα. Τους τιμοῦσαν με τελετές ὅπως ἐμεῖς τιμοῦμε σήμερα γιά παράδειγμα ἕνα ἥρωα του 1821, γιατί οἱ Ελ ἦταν οἱ εὐεργέτες ὄχι μόνο των Ἑλλήνων ἀλλά ὁλοκλήρου του ἀνθρωπίνου γένους γιατί κατά νίκησαν τους κρον καί τους κλείσανε στὰ τάρταρα. Ἐπίσης τους λέγανε θεούς με "θ" μικρό ἀπὸ θεῶ=τρέχω γρήγορα Παρακάτω θὰ δοῦμε ἀρχαία κείμενα ποῦ ἀποδεικνύουν ὅτι ὄχι μόνο οἱ Ἕλληνες σοφοί, ὄχι μόνο οἱ μάντεις καί οἱ μᾶντισσες ἀλλά ὅλοι ξέρανε καί ὁ ἁπλὸς ὁ κόσμος γιά την ὕπαρξη ἑνός Τριαδικοῦ Δημιουργοῦ

Ἑρμῆς Τρισμέγιστος λόγος Α' Ποιμάνδρης.

Κάποτε μου εἶχαν δημιουργηθεῖ ἀπορίες σχετικά με τα ὄντα κι ὁ νοῦς μου εἶχε βρεθεῖ νὰ περιπλανᾶται σε σφαῖρες ὑψηλές, ἐνῶ οἱ σωματικές μου αἰσθήσεις εἶχαν ἀνασανασχεθεῖ, ὅπως συμβαίνει σ' αὐτούς, ποῦ πέφτουν σε βαθύ ὕπνο ἀπ' το πολύ φαγητό ἡ ἀπ' τὴ σωματική ἐξάντληση Τότε, λοιπόν, μου φάνηκε πῶς κάποιο ὑπερμέγεθες ὄν, του ὁποίου οἱ διαστάσεις δὲν μποροῦσαν νὰ προσδιοριστοῦν, ἔτυχε ἀποκαλῶντας με τ' ὄνομα μου νὰ μου λέει: «Τι θέλεις ν' ἀκούσεις καὶ νὰ δεῖς καὶ νὰ μάθεις καὶ νὰ γνωρίσεις, ἀφοῦ το ἀντιληφθεῖς; ». Κι ἐγὼ του λέω: « Κι ἐσὺ ποῖος εἶσαι; ». Ἐγώ, λέει, εἶμαι ὁ Ποιμάνδρης, ὁ Νοῦς της Αὐθεντίας Γνωρίζω αὐτὸ ποῦ ἐπιθυμεῖς καὶ βρίσκομαι μαζί σου παντοῦ Κι ἐγὼ του λέω: «Θέλω νὰ μάθω γιὰ τα ὄντα καὶ ν' ἀντιληφθῶ τὴ φύση τους καὶ νὰ γνωρίσω το Θεό. Πόσο-του εἶπα θέλω νὰ σ' ἀκούσω! ». Καί μου λέει πάλι: « Ἔχε κατά νοῦ ὅσα θέλεις νὰ μάθεις κι ἐγὼ θὰ σε διδάξω».

Με το ποῦ το εἶπε αὐτὸ, μεταμορφώθηκε κι ἀμέσως ἐν ριπή ὀφθαλμοῦ ἀνοίχτηκαν τα πάντα μπροστά μου. Καί βλέπω ἕνα ὅραμα, ποῦ δὲν μποροῦσε νὰ προσδιοριστεῖ, ὅλα νὰ ἔχουν γεμίσει φῶς, ἕνα φῶς λαμπερό καὶ χαρούμενο καὶ με τὴ θέα του μ' ἐντυπωσίασε Καί μετά ἀπὸ λίγο ἕνα σκοτάδι ἐπικράτησε πρὸς τα κάτω, δημιουργημένο πρὸς τὴ μία μεριά, φοβερό καὶ στυγνό, κουλουριασμένο σε σπεῖρα θυμίζοντάς μου φίδι. Στὴ συνέχεια το σκοτάδι ἄρχισε νὰ μεταβάλλεται σε μία ὑγρὴ φύση, ἀπερίγραπτα ταραγμένη, ἀναδίδοντας καπνό σάν ἀπὸ φωτιά καὶ βγάζοντας ἕναν ἀπερίγραπτο γοερό ἦχο Ἔπειτα μία βουή ἀσυνάρτητη ἔβγαινε ἀπ' αὐτὴν, ποῦ ἔδινε την ἐντύπωση ἠχοί φωτιᾶς

Κι ἀπ' το φῶς ἅγιος Λόγος ἐπικράτησε στὴν ὑγρὴ φύση καὶ μία φωτιά ἀσυγκράτητη ξεπήδησε ἀπ' αὐτὴν πρὸς τα πάνω. Ἦταν ἐλαφριά καὶ διαπεραστική, συγχρόνως καὶ δραστική, κι ὁ ἀέρας, καθώς ἦταν ἐλαφρύς, ἀκολούθησε το πνεῦμα καὶ ξεκινῶντας ἀπ' τὴ γῆ καὶ το νερό ἀνέβηκε ἀπὸ μόνος του μέχρι τὴ φωτιά, δίνοντας την ἐντύπωση πῶς κρέμεται ἀπ' αὐτὴν Η γῆ δὲ καὶ το νερό παρέμεναν μόνα τους ἀναμεμειγμένα, νὰ μὴν ξεχωρίζει ἡ γῆ ἀπ' το νερό καὶ καθώς κινοῦνταν με τον πνευματικό Λόγο, ποῦ ἐπιδροῦσε πάνω τους, δημιουργοῦσαν ἤχους

Κι ὁ Ποιμάνδρης μου λέει: « Ἀντιλήφθηκες τι σημαίνει το ὅραμα αὐτὸ; ».

Κι ἐγὼ του εἶπα: « Θὰ το ἀντιληφθῶ».

Το φῶς ἐκεῖνο, εἶπε, εἶμαι ἐγὼ, ὁ Νοῦς, ὁ Θεός σου, ποῦ προϋπάρχω ἀπ' την ὑγρή φύση, ποῦ δημιουργήθηκε ἀπ' το σκοτάδι κι ὁ φωτεινός Λόγος, ποῦ δημιουργήθηκε ἀπ' το Νοῦ, εἶναι ὁ γιὸς του Θεοῦ

Πῶς ἔγινε αὐτὸ; λέω.

Μάθε το ἐξῆς: αὐτὸ, ποῦ ἀπὸ μέσα σου βλέπει κι ἀκούει αποτελεί το Λόγο του Κυρίου, ὁ δὲ νοῦς αποτελεί τον Πατέρα Θεό. Το ἕνα ἀπ' το ἄλλο δὲν διαχωρίζονται, καθόσον ἡ ἕνωσή τους αποτελεί τή ζωή. (Ἀδιαίρετος ὁ Πατέρας Θεός ἀπὸ τον Υἱό καί Λόγο του Πατρός.)

Σε αὐτὸ το ἀπόσπασμα του κειμένου του Ἑρμῆ του Τρισμέγιστου μας διηγεῖται ἕνα ὅραμα ποῦ εἶχε καί του φανερώθηκε ὁ Θεός. Μάλιστα στὸ τέλος βλέπουμε το ἀδιαίρετο ποῦ ἔχουν ὁ Πατέρας Θεός με τον Υἱό καί Λόγο του Θεοῦ

Χρησμός του Ἀπόλλωνος ἀπηγγέλθη στοὺς ἑπτὰ Ἕλληνες σοφούς ποῦ πήγανε στὸν ναό του Ἀγνώστου Θεοῦ των Αθηνών καί ρώτησαν σε ποῖον θὰ ἀνήκει αὐτὸς ὁ ναός.

Συγκεντρώθηκαν οἱ κορυφαῖοι σοφοί των Ἑλλήνων γιὰ νὰ ρωτήσουν γιὰ τον ναό καί περί των προφητειῶν καί περί της θεοσέβειας του, καί τα ὀνόματα τους εἶναι Πρῶτος Τίτων, δεύτερος Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἐκτὸς Μένανδρος, ἕβδομος Πλάτων. Αἰτοῦ οἱ ἑπτὰ φιλόσοφοι εἶπαν στὸν Ἀπόλλωνα: «προφήτευσε γιὰ ἐμάς Ἀπόλλων, τίνος μετά ἀπὸ σένα θὰ εἶναι ὁ ναός αὐτὸς;»

Ἀποκρινόμενος ὁ Ἀπόλλων εἶπε πρὸς αὐτούς: «Ὅσα σχετικά με την ἀρετή καί τον κόσμο ἔχει παρακινηθεῖ νὰ κάνετε, κάντε τα. Ἐγώ δὲ προφητεύω ἕναν μόνον τρισυπόστατο Θεό ὑφιστάμενο εἰς τα ὕψη, του ὁποίου ὁ ἀνείπωτος Λόγος θὰ κυοφορηθεῖ σε κόρη ἀνυποψίαστη, τρέχοντας σάν πυρφόρο τόξο, θὰ ἁλιεύσει τους ἀνθρώπους ὅπως τους ιχθείς ἀπὸ το βυθό, ἀπὸ την ἀπιστία καί θὰ τους προσφέρει σάν δώδῶρο στὸν Πατέρα. Μαρία δὲ το ὄνομα αὐτῆς».

Ἐδῶ λέει ὁ Ἀπόλλων ὅτι θὰ ἔρθει ὁ Υἱός του Θεοῦ γιὰ νὰ σώσει τους ἄπιστους ἀνθρώπους καί μάλιστα μας λέει καί το ὄνομα της κόρης ποῦ θὰ κυοφορηθεῖ ποῦ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ την Παναγία.

«Μαντική Ἀνθολογία»

Ὅταν κάποιος Θεόφιλος ρώτησε τον Ἀπόλλωνα «Ἐσύ εἶσαι ὁ Θεός ἡ ἄλλος;» χρηματοδότησε ὡς ἐξῆς:

«Ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τον οὐράνιο θόλο, τοποθετημένη ἀκριβῶς ἀπὸ πάνω, λάμψη ἄπειρη καὶ κινούμενη, ἄπλετος αἰῶνας Εἶναι ἀκατάληπτος μεταξύ των μακαρίων (θεῶν), ἐάν δὲν ἀποφασίσει με δική του θέληση ὁ μέγας Πατέρας νὰ γίνει ἀντιληπτός Ἐκεῖ μᾶλλον οὔτε ὁ αἰθέρας φέρει λαμπρά ἀστέρια, οὔτε ἡ σελήνη με την λάμψη της αιωρείται. Οὔτε ὁ Θεός ἐμφανίζεται σε κάποια ἀτραπό, οὔτε πλησιάζω την πολύ μεγάλου μήκους λάμψη του Θεοῦ με την μελωδία μου, μετακινούμενος περιστροφικά με ἔντονό ἦχο ὡς στροβιλισμός. Οὔτε, ἄν πλησιάσεις αὐτὸν ποῦ εἶναι αἰθέριο πῦρ, εἶναι δυνατόν νὰ καεῖ ἡ καρδιά του. Διότι (το ἄκτιστο φῶς) δὲν καταστρέφει, με ἀέναη μελωδία αἰῶνας ἀναμειγνύεται με τους αἰῶνες ἀπὸ τον ἴδιο τον Θεό. Αὐτοφυής, ἀδίδακτος, χωρίς μητέρα, ἀκλόνητος, με ὄνομα ποῦ δὲν μπορεῖ νὰ προφερθεῖ, κατοικεῖ εἰς το πῦρ (ἄκτιστο φῶς).Αὐτὸ εἶναι ὁ Θεός. Μικρό δὲ μέρος του Θεοῦ, ἀγγελιαφόροι του, εἴμαστε ἐμεῖς».

Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι ὁ Ἀπόλλων ὑπάρχει καὶ δὲν εἶναι μία φαντασίωση καὶ μάλιστα εἶναι πιστός στὸν ἕνα Θεό!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τις Σίβυλλες τις μᾶντισσές των ἀρχαίων μαντείων.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΙΒΒΥΛΑΣ Η ΚΥΜΑΙΑ:

Θὰ ἔλθει ὁ υἱός του Θεοῦ στὴν γῆ καὶ θὰ φορέσει σάρκα καὶ θὰ ἐξομοιωθεῖ με τους θνητούς της. Θὰ φέρει το ὄνομα του τέσσερα φωνήεντα καὶ δύο σύμφωνα, ὀκτώ μονάδες, ὀκτώ δεκάδες καὶ ὀκτώ ἑκατοντάδες, δηλαδή τον ἀριθμό 888

Ι - 10

Η - 8

Σ - 200

Ο - 70

Υ - 400

Σ - 200

=888

ΣΙΒΒΥΛΑ ΧΑΛΔΑΙΑ 'Η ΣΑΜΒΗΘΗ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΌΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ

Θὰ ἱδρώσει ἡ γῆ, ὅταν φανοῦν τα σημεῖα της Κρίσεως. Θὰ ἔλθει ἀπὸ τον οὐρανό, ὁ μέλλων βασιλεύς των αἰώνων διὰ νὰ κρίνει κάθε σάρκα καὶ ὅλον τον κόσμο. Θὰ ιδούν τον Θεό ἄνθρωποι, πιστοί καὶ ἄπιστοι, Ὕψιστο, μετά των ἁγίων, στὸ τέλους του χρόνου κρίνοντας ἐπί βήματος της ψυχές των ἀνθρώπων Ὅταν κάποτε ὁ κόσμος γίνει χέρσος καὶ γεμᾶτος ἀγκάθια

Θὰ ἀπορρίψουν οἱ θνητοί τα εἴδωλα καὶ ὅλον τον πλοῦτο Θὰ κατακαύσει πῦρ τον οὐρανό ἀκόμη καὶ την θάλασσα. Θὰ βρεῖ καὶ θὰ γκρεμίσει της πύλες της φυλακῆς του Ἄδη Τα σώματα τότε ὅλων των νεκρῶν θὰ ἔλθουν εἰς το φῶς της ἐλευθερίας Τους ἁγίους ποῦ ὅμως ἦταν ἄνομοι το πῦρ των αἰώνων θὰ ἐλέγξει Ὅσα κάποιος ἔπραξε κρυφά, τότε ὅλα θὰ τα ὁμολογήσει Διότι τα σκοτεινά στήθη, ὁ Θεός με ἰσχυρό φῶς θὰ ἀνοίξει Θρῆνος θὰ ἀκούγεται ἀπὸ παντοῦ καὶ τριγμός ὀδόντων Θὰ ἐκλείψει το φῶς του ἡλίου καὶ ἡ λάμψη των ἀστέρων Τον οὐρανό θὰ τυλίξει καὶ θὰ χαθεῖ το φέγγος της σελήνης. Θὰ ὑψώσει τα φαράγγια καὶ θὰ ἀφανίσει τα ὑψώματα των βουνῶν Το ὕψος δὲν θὰ φαίνεται πλέον λυπηρό στοὺς ἀνθρώπους Τα βουνά με τις πεδιάδες θὰ βρεθοῦν στὸ ἴδιο ἐπίπεδο καὶ ὅλη ἡ θάλασσα δὲν θὰ εἶναι πλεύσιμη, διότι ἡ γῆ θὰ ἔχει καεῖ ἀπὸ κεραυνό. Μαζί με τις πηγές οἱ ποταμοί θὰ βράσουν καὶ θὰ χαθοῦν Σάλπιγγα δὲ ἀπὸ τον οὐρανό , φωνή με μεγάλο θρῆνο θὰ ἀφήσει, κραυγάζοντας το μίασμα των ἐλεεινῶν καὶ τις συμφορές του κόσμου. Τότε θὰ ἀνοίξει ἡ γῆ καὶ θὰ φανεῖ το χάος των Ταρτάρων, καὶ θὰ ἔλθουν ἐνώπιον του βήματος του Θεοῦ ὅλοι οἱ βασιλιᾶδες Θὰ ρεύσει ἀπὸ τον οὐρανό πύρινο ποταμός καὶ μάλιστα ἀπὸ θειάφι. Σημάδι τότε θὰ ὑπάρχει γιὰ ὅλους τους θνητούς, ἀντιληπτό Το ξύλο γιὰ τους πιστούς, ἡ σάλπιγγα ἡ ποθούμενη εἶναι Η ζωή των εὐσεβῶν ἀνδρών, ἐμπόδιο θὰ εἶναι στὸν κόσμο, νερό ποῦ φωτίζει τους ἐκλεκτούς σε δώδεκα πηγές. Θὰ ἐξουσιάσει με ποιμαντική σιδερᾶ ράβδο. Αὐτός ὁ Θεός μας ποῦ τώρα προγράφηκε σε ακροστιχίδα, Σωτήρ ἀθάνατος βασιλεύς, ὁ ὁποῖος ὑπέφερε γιὰ χάρη μας.

Αὐτὰ εἶναι ἕνα δεῖγμα ἀρχαίων κειμένων ποῦ μας δείχνουν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι μας πίστευαν καὶ γνώριζαν την ὕπαρξη του ἑνὸς Θεοῦ καὶ δὲν ἦταν παγανιστές καὶ εἰδωλολάτρες ὅπως τους παρουσιάζουν, καὶ μιλοῦσαν συγκεκριμένα καὶ ὅπως βλέπουμε ὑπῆρχαν καὶ προφητεῖες συγκεκριμένες ποῦ βγῆκαν ἀκριβῶς

Ἀπό την μετά Χριστιανική ἐποχῆ βλέπουμε πολλούς ἁγίους καὶ τους ἀποστόλους νὰ μιλοῦν γιὰ την ἀρχαία ἑλληνική φιλοσοφία καὶ την ὑποστήριζαν, ἀλλά μετά το 380 μ.Χ. τα πράγματα ἄλλαξαν γιατί μας βάλανε την παλαιά διαθήκη των Ἑβραίων ὡς ἱερὸ βιβλίο καὶ κάψανε καὶ καταστρέψανε καὶ σκότωσαν πολλούς Ἕλληνες ποῦ δὲν ἤθελαν νὰ ἀφήσουν την ἀρχαῖα τους φιλοσοφία καὶ κληρονομιά. Ο ἴδιος ὁ Χριστός εἰπέ ὅταν πῆγαν οἱ Ἕλληνες νὰ τον συναντήσουν: Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ δοξαστεῖ ὁ γιὸς του ἀνθρώπου Διότι ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μόνη ποῦ γεννᾶ ἀνθρώπους, εἶναι φυτό οὐράνιο καὶ θεϊκό βλάστημα κι αὐτὸ εἶναι ἐξακριβωμένο Η Ἑλλὰς γεννῶντας το Λογισμό (συλλογισμό) ἔκανε κτῆμα της την Ἐπιστήμη Ἀληθῶς σας λέγω ὅτι ἐάν ὁ κόκκος του σιταριοῦ ποῦ πέφτει στὸ ἔδαφος δὲν πεθάνει, αὐτὸς μόνο μένει. Ἐάν δὲ πεθάνει πολύ καρπό φέρει.

Ὁπότε ἀδέλφια μου μήν τρῶτε το παραμύθι ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἀποτελοῦν το ΕΚΡΙΚΤΙΚΟ ΜΙΓΜΑ ποῦ ἔχουν ἀνέκαθεν οἱ Ἕλληνες μέσα τους, μας φοβοῦνται γιὰ αὐτὸ ποῦ ἤμασταν καὶ γιὰ αὐτὸ ποῦ θὰ ξανά γίνουμε στὸ μέλλον δεῖτε γύρω σας ἡ νέα τάξη ποῖος χτυπάει ποῖο πολύ ἀπὸ ὅλους ἀνέκαθεν ποῖους σφάζανε δεῖτε την ἱστορία μας. Μία μέρα ὄχι μακρινή θὰ ἔρθει ὁ φέρων τα σύμβολα καὶ το σπαθί καὶ θὰ χωρίσει την ἤρα ἀπὸ το σιτάρι, τότε οἱ δίκαιοι θὰ χορτάσουν δικαιοσύνη τότε οἱ ψευτοκουλτούρα θὰ σβήσει καὶ το Εὐαγγέλιο του Χριστοῦ μας θὰ ἀκουστεῖ παντοῦ καὶ θὰ ζήσει ὁ λύκος με το ἀρνί μαζί!!.........

Πλούτωνας - Ὁ Βασιλιάς του Κάτω Κόσμου

Ἀνάμεσα στούς δώδεκα θεούς του Ὀλύμπου συγκαταλεγόταν καί ὁ θεός-βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, ὁ Πλούτωνας, γνωστός κυρίως ὡς Ἄδης (Αΐδης=ἀόρατος). Πολλές εἶναι οἱ παραδόσεις ποῦ κυριαρχοῦσαν στίς ἀρχαῖες ἑλληνικές πόλεις σχετικά με τον Κάτω Κόσμο, τους θεούς καί τους δαίμονές του, μετά τον Ὅμηρο ὅμως ἐπικράτησε ὡς μεγαλύτερη μορφή ὁ Ἄδης, βασιλιάς καί κυρίαρχος του σιωπηλοῦ κόσμου των νεκρῶν
Ο Πλούτωνας ἦταν ἕνας ἀπὸ τους τρεῖς γιούς του Κρόνου καί της Ρέας, μαζί με τον Δία καί τον Ποσειδῶνα Ὅταν ὁ Δίας, βοηθούμενος ἀπ' τή μητέρα του, κατόρθωσε με πονηριά νά ξεγελάσει τον Κρόνο καί νά ἐπαναφέρει στὴ ζωή τα δύο του ἀδέλφια, ποῦ εἶχε καταπιεῖ ὁ Κρόνος, ἄνοιξε μαζί του πόλεμο. Ο Κρόνος εἶχε συμμάχους καί βοηθούς τους Τιτᾶνες, ἐνῶ ὁ Δίας τους Κύκλωπες. Οἱ Κύκλωπες ἐφοδίασαν τα τρία ἀδέλφια με ἀκαταμάχητα ὅπλα Στὸν Δία ἔδωσαν τον κεραυνό, στὸν Ποσειδῶνα την τρίαινα, ἐνῶ στὸν Άδη την κινῇ (ἡ κυνέα), ἡ ὁποία ἦταν ἕνα κράνος (ἡ σκουφιά σύμφωνα με ἄλλους) ποῦ τον ἔκανε ἀόρατο καί ἀποτελοῦσε το σύμβολο της βαθιᾶς νύχτας.
Το τέλος του πολέμου βρῆκε νικητές τα τρία ἀδέλφια, ποῦ ἀποφάσισαν νά μοιράσουν με κλῆρο τον Κόσμο. Ο Δίας ἔλαχε νά εἶναι ὁ κυρίαρχος του Οὐρανοῦ, ὁ Ποσειδῶνας της Θάλασσας, ἐνῶ ὁ Πλούτωνας του Κάτω Κόσμου. Ἔτσι ὁ Πλούτωνας βασιλεύει στὸ σκοτάδι του Κόσμου των Νεκρῶν, ὅπως ὁ Δίας εἶναι ὁ ἐξουσιαστής του φωτός του Ἐπάνω Κόσμου των ζωντανῶν
Κύριο σύμβολο της ἐξουσίας του Πλούτωνα ἡ κινῇ, ἡ ὁποία σηματοδοτοῦσε τὴ βαθιά νύκτα μέσα στὴν ὁποία βασιλεύει ὁ θεός. Η κινῇ κάνει ἀόρατο, ὄχι μόνο αὐτὸν, ἀλλὰ καὶ ὁποιοιδήποτε ἄλλο θεό τὴ φορά, ὅπως ἡ Ἀθηνᾶ, ποῦ χάρη σ' αὐτὴν κατόρθωσε νὰ βοηθήσει τον προστατευόμενό της Διομήδη ξεφεύγοντας ἀπὸ το βλέμμα του Ἄρη στὴν περίφημη ὁμηρική μάχη.
Ο Πλούτωνας ἔμενε πάντοτε κλεισμένος στὸν ὑπόγειο κόσμο του, τον ὁποῖο σκέπαζαν ἀκίνητα νέφη καὶ αἰώνια ὁμίχλη Ὅταν μία ἀρκετά μεγάλη ἔκτασή κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, πέρα ἀπὸ τα σύνορα του ὁρατοῦ κόσμου καὶ ἀκόμη πέρα ἀπὸ τον ποταμό Ὠκεανό Ὑπάρχει βλάστηση στὴ σκοτεινή τούτη χώρα, ἀλλὰ τα φυτά της δὲν ἀνθίζουν καὶ δὲν καρποφοροῦν Ἀπέραντες ἐκτάσεις ἀσφόδελων τὴ στολίζουν καὶ τὴ φρουρεῖ μέρα νύχτα ὁ Κέρβερος, το τρομαχτικό σκυλί με τα τρία κεφάλια καὶ τὴ φιδίσια οὐρά Ὅλοι γίνονται δεκτοί στὸν Κάτω Κόσμο, ἀλλὰ κανείς δὲν μποροῦσε νὰ ξεφύγει ἀπὸ τον τρομερό αὐτὸν φύλακα καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὸν Ἐπάνω Κόσμο. Μόνο ὁ Ἡρακλῆς, ἐκτελῶντας τις διαταγές του Εὐρυσθέα, κατόρθωσε, ὄχι μόνο νὰ περάσει - ζωντανός αὐτὸς - τις πύλες του Κάτω Κόσμου, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιστρέψει ξανά στὸν Ἐπάνω Κόσμο μαζί με τον Κέρβερο καὶ νὰ τον παρουσιάσει στὸν Εὐρυσθέα, πραγματοποιῶντας ἔτσι το δωδέκατο ἄθλο του.
Σύμφωνα με τὴ μυθολογία, ἀρκετές τέτοιες καταβάσεις ἡρώων στὸν Κάτω Κόσμο ἔχουν γίνει, ὄχι ὅμως πάντα με ἐπιτυχία Ἀπὸ τις πιὸ γνωστές εἶναι αὐτὴ του Ὀρφέα, ποῦ θέλοντας νὰ ἐπαναφέρει την ἀγαπημένη του Εὐρυδίκη στὴ ζωή, δέχτηκε τον ὅρο ποῦ του ἔθεσε ὁ Πλούτωνας νὰ  γυρίσει νὰ τὴ δεῖ στὸ δρόμο της ἐπιστροφῆς. Ο Ὀρφέας ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ ἀντέξει αὐτὴ τὴ δοκιμασία καί ἔτσι ἤ ἀγαπημένη του ξαναγύρισε στὸν Κόσμο των Νεκρῶν Το ἰδίῳ ἀποτέλεσμα εἶχε καί ἤ κάθοδος του Θησέα καί του Πειρίθου, ποῦ σκόπευαν νὰ κλέψουν την Περσεφόνη, συντρόφιασα του Πλούτωνα καί βασίλισσα του Κάτω Κόσμου. Στὸν Κάτω Κόσμο κατέβηκε καί ὁ Ὀδυσσέας , ὅπως τον συμβούλεψε ὁ Ἔρμης, λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπό το νησί της Κίρκης, καί συνομίλησε με τις ψυχές των νεκρῶν
Στὸν Ἄδη οἱ ψυχές κατεβαίνουν ἀπὸ τους τρομερούς ποταμούς Ἀχέροντα καὶ Κωκυτό καὶ ἀπὸ τις λίμνες Ἀχερουσία καὶ Στύγα. Οἱ ποταμοί αὐτοὶ βρίσκονται στὰ σύνορα των δύο κόσμων καὶ περιβάλλονται ἀπὸ ὁμίχλη Ο Κωκυτός τοποθετεῖται στὰ βουνά της Ἀρκαδίας καὶ ὁ Ἀχέροντας βρίσκεται στὴ Θεσπρωτία καὶ σχηματίζει, λίγο πρίν φτάσει στὸ Ἰόνιο πέλαγος, τὴ λίμνη Ἀχερουσία. Στους ποταμούς αὐτούς ἡ φαντασία των ἀρχαίων Ἑλλήνων ἔστησε το σκηνικό γιὰ το ταξίδι της ἀναχώρησης γιὰ τον κόσμο των νεκρῶν Ἀκοίμητος ὁδηγός περιμένει στὴν ὄχθη ὁ Χάροντας, τραχύς καὶ σκυθρωπός, γιὰ νὰ μεταφέρει με τὴ βάρκα του, μέσα στὴν ὁμίχλη καὶ το βοῦρκο των ποταμῶν, τις ψυχές στὴν αντἀντίπερα ὄχθη, παίρνοντας ὡς ἀμοιβή τον ὀβολό ποῦ οἱ ζωντανοί ἔβαζαν στὸ στόμα των νεκρῶν γιὰ νὰ πληρώσουν τα πορθμεῖα της μετάβασης στὸν ἄλλο κόσμο.
Στὸν Ἄδη κατοικοῦν καί οἱ Κῆρες, μαῦρες θεότητες, δαίμονες του θανάτου καί κόρες της Νύχτας ποῦ συνήθως τριγυρνοῦν στὰ πεδία των μαχῶν καί δίνουν το τελειωτικό χτύπημα στοὺς πληγωμένους καί ἑτοιμοθάνατους πολεμιστές.
Στὸν Κάτω Κόσμο οἱ ψυχές δικάζονται ἀπό το μεγάλο κριτή, τον Ἄδη, καί τους τρεῖς δίκαιους μυθικούς ἡγεμόνες, τον Μίνωα, τον Ραθάμανθη καί τον Αιακός. Ἀνάλογα λοιπόν με την κρίση του δικαστηρίου, οἱ δίκαιοι ὁδηγοῦνται στὰ Ἡλύσια Πεδία ἡ στὰ νησιά των Μακάρων καί οἱ ἄδικοι στὰ Τάρταρα, ποῦ βρίσκονται στὰ βάθη της γῆς καί ἀποτελοῦν τον τόπο του μαρτυρίου των ἐνόχων Το ὄνομα της Περσεφόνης συνδέεται με τὴ μοναδική ἔξοδο του Πλούτωνα ἀπό το σκοτεινό του βασίλειο, ὅταν γοητευμένος ἀπό την ὀμορφιά της καί με τὴ συγκατάθεση του Δία, ἀποφάσισε νὰ την ἀπαγάγει ἀπό τον Ἐπάνω Κόσμο.
Η ἐμφάνισή του στό φῶς ἦταν στιγμιαία, μία καί δέν εἶχε νὰ κάνει τίποτε πάνω στή γῆ στό φῶς του ἥλιου Η Περσεφόνη, κόρη της ἀδερφῆς του Δήμητρας, ἀντέδρασε, ἀλλὰ κανείς δέν ἄκουσε τις ἀπεγνωσμένες κραυγές της. Ἔτσι ὁ Πλούτωνας την ἐγκατέστησε στό βασίλειό του καί προσφέροντάς της κρυφά σπυριά ροδιοῦ την ἔκανε νὰ ξεχνᾶ τον Ἐπάνω Κόσμο καί νὰ μένει κοντά του. Η μητέρα της Περσεφόνης, ἡ Δήμητρα, ποῦ δέν ἤξερε την τύχη της κόρης της, περιπλανιόταν ἐννιά ὁλόκληρες μέρες καί νύχτες χωρίς τροφή γυρεύοντας τα ἴχνη της πάνω στή γῆ Ὅταν ἔμαθε γιά την ἀπαγωγή της ἀπό τον Πλούτωνα, ζήτησε ἀπό τον Δία νὰ μεσολαβήσει καί πέτυχε νὰ παραμένει ἤ Περσεφόνη μόνο τέσσερις μῆνες στό βασίλειο του Κάτω Κόσμου, ἐνῶ τους ὑπόλοιπους ὀκτώ με τους θεούς του Ἐπάνω Κόσμου καί τους ἀνθρώπους
Ἔτσι ἤ Περσεφόνη φαίνεται νὰ μοιράζει τὴ φροντίδα της τόσο στὸν κόσμο των νεκρῶν ὅσο καί στὸν κόσμο των ζωντανῶν Ἀκριβῶς σ' αὐτὸ το γεγονός στηρίζουν καί οἱ αρχαίοι Ἕλληνες την ὕπαρξη καί το διαχωρισμό των ἐποχῶν του ἔτους, πιστεύοντας ὅτι ἤ ψυχική κατάσταση της θεάς Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας γῆς καί ἀνθρώπων, ἐπηρέαζε την καρποφορία, την εὐγονία καί την εὐτοκία.
Ο Ὅμηρος χαρακτηρίζει τον Πλούτωνα "πολυώνυμο", μία καί ἀπέφευγαν γενικά οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀναφέρονται σ' αὐτόν με το πραγματικό του ὄνομα, ποῦ ἦταν Ἄδης Ἀκόμη καί αὐτὸ το ὄνομα Πλούτωνας (Πλούτων=πλούσιος ἡ αὐτὸς ποῦ προσφέρει πλούτη) χρησιμοποιεῖται κατ' εὐφημισμό, ἐπειδὴ ὅλα τα πλούτη προέρχονται ἀπό τα βάθη της γῆς Ἄλλο ἐπίσης γνωστό ὄνομα γιά το θεό του Κάτω Κόσμου εἶναι το Ζαγρεύς, ποῦ σημαίνει μεγάλος κυνηγός, καί το ὁποῖο χρησιμοποιοῦσαν κυρίως οἱ ὀρφικοί, γιατί τον θεωροῦσαν μία ἄλλη ὑπόσταση του Διόνυσου. Ἀποκαλοῦνταν ἐπίσης Πολυδέγμων ἡ Πολυδέκτης, γιατί δεχόταν στήν ἐπικράτειά του ὅλους τους ἀνθρώπους ποῦ πέθαιναν.
Με το βασίλειο του Ἄδη ἀλλὰ καί τον ἴδιο το βασιλιά του ἀσχολήθηκαν ἀπό την ἀρχαιότητα ἀκόμη τόσο ἤ λογοτεχνία ὅσο καί ἤ ζωγραφική. Ο κλεισμένος αἰωνίως στὰ σκοτεινά παλάτια του θεός παριστάνεται τερατώδης, ἄγριος, κακότροπος καί ἀλύγιστος σε κάθε ἱκεσία