Μία μικρὴ ἔρευνα πάνω σὲ σημαντικές πληροφορίες γιὰ τὴν καταγωγή του Ιησού Χριστοῦ, τίς ὁποῖες βέβαια οἱ περισσότεροι θεολόγοι είτε δέν διδάσκουν είτε αντικαθιστούν μέ τὴν ερἑρμηνεία ἑνὸς «μεγαλοθεολόγου».
Ας ξεκινήσουμε μέ τὴν ἐτυμολογία ὁρισμένων λέξεων:
- Στήν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική, ἡ λέξη μύρα σήμαινε θάλασσα. Ὅπως συνηθιζόταν σέ ἐκεῖνες τίς διαλέκτους (Αιολική, Δωρική) τό «υ» μετατρεπόταν σέ «α» (καί ἀντίστροφα). Ἔτσι, ὁ ἐπικρατέστερος ὄρος ἦταν μᾶρα (ἡ μᾶρε, μέχρι σήμερα) ἀπὸ τόν ὁποῖο προσῆλθε τό ὀπίζετο μυρία ἡ μαρία ποῦ σημαίνει θαλασσινή. Τελικά ἔγινε κύριο όνομά: Μαρία καὶ ΟΧΙ Μαριάμ ὅπως ὅλοι θέλουν νὰ νομίζομεν
- Ο Χριστὸς, λόγω τῆς Μαρίας, εἶχε καταγωγή ἀπὸ τή Γαλιλαία: Γα = Γη, λιλαίομαι = ἐπιθυμῶ. Ἄρα Γαλιλαία = ἐπιθυμητή γῆ. Στῆ Γαλιλαία ζοῦσαν οἱ Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης, ὅπου ὅλοι, ἀνεξαιρέτως θρησκείας, εἶχαν ἑλληνική παιδεία, νοοτροπία, εὐσέβεια, ἤθη καὶ ἔθιμα
- Τό πιό σημαντικό! Τό ὄνομά Ἰησοῦς προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνική λέξη ἴασης ἡ ἵησι (ἰήσιμος, Ἰητήρ κτλ) καὶ σημαίνει: «Αὐτός ποὺ θεραπεύει, ποὺ δίνει ἴασης».
Μά, θά μοῦ πεῖ κάποιος: «Ἑβραϊκό ὄνομά εἶναι! Δέν ἔχεις ἀκούσει ποῦ λένε Ἰησοῦς τοῦ Ναυή ;» Ἑλληνικά: Ἰησοῦς = θεραπευτῆς, ἰητήρ Ἑβραϊκά: Ο «Ἰησοῦς του Ναυή » δὲν λεγόταν Ἰησοῦς, ἀλλά Γεχοσούα (Ο Γιαχβέ σώζει). Τώρα εἶναι ἄλλο θέμα τὸ ὅτι θέλουν νά ταυτίσουν τα δύο ὀνόματα δείχνοντας πόσο σημαντικοί εἶναι οἱ Ἑβραῖοι.
Πᾶμε τώρα νά δούμε, μέσα ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο, πῶς ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός δέν ἦταν Ἑβραῖος...
- Ἦταν Γαλιλαίος καὶ συγκεκριμένα Ναζωραίος (ἀπό τὴ Ναζαρὲτ) ή Ναζαρηνός ὅπως ἀναφέρεται (Μκ 1,24 / Μκ 14,67 / Μκ 16,6 / Λκ 4,34). Οἱ Ἑβραῖοι περιφρονητικά τόν ἀποκαλοῦσαν «Ναζωραίο» θέλοντας νά δείξουν ὅτι εἶναι ἕνας ξένος.
- Ὁ ἴδιος ὁ χρηστός ἀρεῖται ὅτι εἶναι βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων (Μτ 27,11 / Μκ 15,2 / Λκ 23,3 / Ἴω 18,37)
- σύ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; (Εἶσαι ἐσύ ὁ βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων;)
- σύ λέγεις. (Ἐσύ τό λές αύτό)
Ὅμως, παρόλο ποὺ ὁ Χριστὸς δέν ἀπαντοῦσε σέ καμία ἐρώτηση, φαίνεται μία ἴσως εἰρωνική ἀπάντηση πρός τὸν Πιλάτο στὴν ἴδια ἐρώτηση: «ἀφ᾿ ἑαυτοῦ σύ τοῦτο λέγεις ἢ ἄλλοι σοὶ εἶπον περὶ ἐμοῦ;» (Ιω 18,34). Εἶναι ὅπως ἐμεῖς λέμε σήμερα: «Αὐτά μόνος σου τὰ σκέφτεσαι ή σοὺς τὰ λένε ἄλλοι;».
- Ὁ Ἴδιος ο Χριστὸς ἀρεῖται τόν θεό τοῦ Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακὼβ.
Συγκεκριμένα, λέει: «καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὡς λέγει Κύριον τὸν θεόν Ἀβραάμ καὶ τὸν Θεόν Ἰσαάκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ. Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων.» (Λκ 20,37)
- ἀμφισβητεῖ τὸ ὅτι εἶναι υἱός Δαυίδ (Μτ 22,45 / Μκ 12,37 / Λκ 20,44)
- Μέσα σὲ ὅλα τὰ Εὐαγγέλια, ὁ Χριστὸς ξεχωρίζει τὴν ἐθνικότητά του ἀπὸ αὐτὴ τῶν Ἑβραίων, λέγοντας: Τὸ γένος σας, οι πατέρες σας, ὁ νόμος σας, ο θεός σας, οἱ προφῆτες σας, δείχνοντας ἔτσι ὅτι δὲν εἶναι ὁμοεθνής τους.
- Ὁ Χριστὸς ἀπαγόρευσε στοὺς μαθητές του νὰ ὀνομάζονται Ραβίνοι, δηλαδή Ἰουδαῖοι διδάσκαλοι: «μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός.» (Μτ 23,8)
- Ὁ Χριστός δὲν ἔκανε περιτομή, ὅπως θέλουν νὰ νομίζουμε, διότι ὁ Ἰωσὴφ, ἡ Μαρία καί ὁ Ἰησοῦς έφυγαν ἀμέσως στὴν Αἴγυπτο ἀπὸ τὸν φόβο γιὰ τὸν Ἡρώδη.
- Ἄς μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὸ γνωστό σημεῖο:
«ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστί καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.» (Ιω 8,44)
ὅπου ὁ Χριστός τούς λέει ὅτι εἶναι ὅλοι ἀπό τόν πατέρα του διαβόλου. Δέν γίνεται λοιπόν, σύμφωνα μέ αὐτό ποὺ λέει, νὰ εἶναι αὐτός ὁ Γιαχβέ, ὁ θεός τῶν Ἑβραίων.
- Τέλος, ὁ Χριστός καταδικάστηκε ἀπὸ τό Ρωμαϊκό Δικαστήριο, ὄχι ἀπό τό ἑβραϊκό. Στὸ Ρωμαϊκό Δικαστήριο δικάζονταν μόνο οἱ Ρωμαῖοι καὶ οἱ Ἕλληνες. Οἱ Ἑβραῖοι δὲν μποροῦσα νὰ τὸν σκοτώσουν καὶ ἔτσι ἔπρεπε νὰ βροῦν κάτι ἄλλο γιὰ νά τόν κατηγορήσουν.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἕνα μικρό δεῖγμα γία τήν καταγωγή τοῦ Χριστοῦ πού ὅμως μᾶς βγάζει ἀπὸ τό σκοτάδι στὸ ὁποίοι μιᾶς κρατᾶνε τόσα χρόνια. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ξέρουμε τὴν ἀλήθεια.
γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς (Ἰώ 8,32)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου