Ἡ ἀναφορὰ σέ ΑΤΙΑ ἀπὸ τόν Πλούταρχο

Ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἄκουγα ἀρκετούς ἱστορικοὺς καί "ἐρευνητές" νὰ ἐπισημαίνουμε τήν ὕπαρξη πολλῶν ἀναφέρων σὲ ἀγνώστου ταυτότητος ἰπτάμενων ἀντικειμένων (ΑΤΙΑ) μέσα στήν Σχεδόν σπάνια ὅμως κάποιος παρέθετε περαιτέρω στοιχεῖα, ὅπως συγκεκριμένα βιβλία, κεφάλαια, ἐδάφια, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ κάνω τήν δική μου μελέτη. βρῆκα μετά ἀπὸ καιρό τό ἔργο του        Πλούταρχου "Λεύκολλος" ἀπὸ τοὺς Βίους Παράλληλους. 

Διαβάζοντάς τό, θυμήθηκα μία ἀναφορὰ ποὺ εἶχε γίνει γιὰ τό συγκεκριμένο ἔργο, σχετικά μέ τήν ἐμφάνιση ἑνὸς ἀγνώστου ταυτότητος ἱπτάμενου ἀντικειμένου κατά τήν διάρκεια μίας μάχης. Μέ έκπληξή μου διαπίστωσα ὅτι ὄντως ὑπάρχει ὴ σχετική ἀναφορὰ στό συγκεκριμένο ἔργο 

 Στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα, ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει ὅτι ὁ Λεύκολλος με τον Ρωμαϊκό στρατό του ἦταν ἕτοιμος νὰ πολεμήσει ἐναντίον τοῦ Βασιλιά τοῦ Πόντου Μιθριδάτη καί τοῦ συμμάχου τοῦ Μαρίου, τον ὁποῖον εἶχε στείλει ὁ Σερτώριος πρὸς βοήθεια τοῦ Μιθριδάτη. Ἐνῶ ὁ στρατός τῶν Ρωμαίων εἶχε παραταχθεῖ εναντίων τοῦ στρατοῦ τοῦ Μιθριδάτη καί ὅλα ἦταν ἕτοιμα γιὰ νὰ ξεκινήσει ὴ μάχη, ξαφνικά, μέσα ἀπὸ τά σύννεφα ἐμφανίζεται ἔνα ἀγνώστου ταυτότητος ἱπτάμενο ἀντικείμενο...

"[...]καταστὰς δ' εἰς ἔποψιν τῶν πολεμίων καὶ θαυμάσας τὸ πλῆθος, ἐβούλετο μὲν ἀπέχεσθαι μάχης καὶ τρίβειν τὸν χρόνον, Μαρίου δ', ὃν Σερτώριος ἐξ Ἰβηρίας ἀπεστάλκει Μιθριδάτῃ μετὰ δυνάμεως στρατηγόν, ἀπαντήσαντος αὐτῷ καὶ προκαλουμένου, κατέστη μὲν εἰς τάξιν ὡς διαμαχούμενος, ἤδη δ' ὅσον οὔπω συμφερομένων, ἀπ' οὐδεμιᾶς ἐπιφανοῦς μεταβολῆς, ἀλλ' ἐξαίφνης τοῦ ἀέρος ὑπορραγέντος, ὤφθη μέγα σῶμα φλογοειδὲς εἰς μέσον τῶν στρατοπέδων καταφερόμενον, τὸ μὲν σχῆμα πίθῳ μάλιστα, τὴν δὲ χρόαν ἀργύρῳ διαπύρῳ προσεοικός, ὥστε δείσαντας ἀμφοτέρους τὸ φάσμα διακριθῆναι. τοῦτο μὲν οὖν φασιν ἐν Φρυγίᾳ περὶ τὰς λεγομένας Ὀτρύας συμβῆναι τὸ πάθος."

Μετάφραση

""[...]ὅταν ἀντίκρισε τοῦς ἐχθρούς, ἀπόρησε μὲ τό πλῆθος τοῦς καί θέλησε νὰ ἀποφύγει τήν μάχη καί νὰ καθυστερήσει, ἐπειδή ὅμως ὁ Μάριος, πού εἶχε στείλει ἀπὸ τήν Ἰβηρία ὁ Σερτώριος στόν Μιθριδάτη ως στρατηγό μαζί μὲ στρατιωτικὴ δύναμη, τον συνάντησε καί τον προκαλοῦσε, παρατάχθηκε γιά νὰ πολεμήσει. Ἐνῶ βάδιζαν ἤδη πρός τή σύγκρουση, χωρίς νὰ συμβεῖ καμμιὰ φανερὴ μεταβολή, ἄνοιξε ὁ ἀέρας καί φάνηκε νὰ κατεβαίνει μὲ ὀρμή ἕνα μεγάλο σῶμα σαν φλόγα, πού ἔμοιαζε πολύ μὲ πιθάρι στό σχῆμα καί μὲ πυρακτωμένο ἀσήμι στό χρώμα, καί οι δύο στρατοί φοβισμένοι ἀπὸ τό ὅραμά ἀποσύρθηκαν. Λένε λοιπόν πῶς αύτό ἔγινε στή Φρυγία, κοντά στὶς λεγόμενες Ὀτρύες."


Αὐτό τό γεγονός συνέβη κατά τον Τρίτο Μιθριδατικό Πόλεμο, τά έτη 74-66 π.Χ.

Πηγή: Πλουτάρχου, Λεύκολλος, κεφάλαιο 8, εδάφια 5-6.

Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ὄμορφη σὰν τον οὐρανὸ με τα ἄστρα.»

«Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ὄμορφη σὰν τον οὐρανὸ με τα ἄστρα.»
Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στὸ πανεπιστήμιο Λομονόσωφ)

Ἑλληνικοί μῦθοι καὶ μυστήρια της Σελήνης

Ἑλληνικοί μῦθοι καὶ μυστήρια της Σελήνης

Οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά γιὰ την σελήνη. Ὁ Θαλῆς, ποῦ θεωρεῖται ὁ πατέρας της Ἑλληνικῆς καὶ παγκόσμιας φιλοσοφίας ἦταν ὁ πρῶτος ποῦ εἶπε ὅτι ἡ Σελήνη λαμβάνει το φῶς ἀπὸ τον Ἥλιο ἀλλὰ καὶ ὁ πρῶτος ποῦ ὑπολόγισε τὴ διάμετρο ἀλλὰ καὶ τὴ τροχιά της. Ο Ξενοφάνης ἀναφέρει ὅτι ὁ δάσκαλός του ὁ Σωκράτης την χαρακτηρίζει:

”Μεγάλη κούφια σφαῖρα ποῦ στὸ ἐσωτερικό της ὑπάρχουν θάλασσες καὶ στεριές ποῦ κατοικοῦν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς”. Λόγια του Σωκράτη ποῦ …ὑποστηρίζουν καὶ σύγχρονοι ἀστρονόμοι. Ο Πυθαγόρας ἀφηγεῖται ὅτι ἔκανε στροφές γύρω ἀπὸ την σελήνη με τα ὀχήματα τῶν θεῶν ποῦ κατοικοῦσαν ἐκεῖ, ἐνῶ ἀναφέρει ὅτι ἡ σεληνιακή ἡμέρα εἶναι 15 φορές μεγαλύτερη ἀπὸ της γῆς, ὅπως καὶ εἶναι!

Ὁ Πυθαγόρας, ἐπίσης, ἐπέμενε ὅτι ἡ Σελήνη κατοικεῖται ἀπὸ ὄντα θεϊκά ὅμοια με τους ἀνθρώπους ἀλλὰ πιὸ ψηλά, πιὸ ξανθά καὶ πολύ πιὸ ὄμορφα. Ὅλες οἱ γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική δηλώνει ὅτι εἶναι γνώσεις ποῦ πῆρε ἀπὸ τους οὐράνιους με τους ὁποίους εἶχε συνεχῆ ἐπαφή.

Πολλές ἀναφορές γιὰ την σελήνη ἔχουμε καὶ ἀπὸ κείμενα της Ἑλληνικῆς γραμματείας ποῦ ἀναφέρονται σε θεούς καὶ ἡμίθεους. Ὁ Ἕλληνας θεός Ὀρφέας, γιὸς του Ἀπόλλωνα, ὁ πιὸ τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης καὶ του Σειρίου, μας λέει: ”Η Σελήνη ἔχει βουνά πολιτεῖες καὶ σπίτια, ἡ ἐπιφάνεια της εἶναι ἔδαφος ὅπως της γῆς καὶ κατοικεῖται ἀπὸ θεϊκές κοινωνίες.” Ὁ Ὀρφέας γνώριζε το σεληνιακό ἡμερολόγιο τῶν 12 μηνῶν καὶ τις φάσεις της σελήνης.

Μιλᾶ γιὰ την περιστροφή της γῆς γύρω ἀπὸ τον ἥλιο, τις εὔκρατες, τροπικές καὶ πολικές ζῶνες της γῆς, τις ἐκλείψεις της σελήνης, τα ἡλιοστάσια, τις ἰσημερίες, τις κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ την παγκόσμια ἕλξη, καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ κάτοικοι της σελήνης εἶναι αὐτοὶ ποῦ περιπλανήθηκαν ἀπὸ πλανήτη σε πλανήτη. Ὅλοι αὐτοί οἱ ἰσχυρισμοί του Ὀρφέα ἀναφέρονται σε ἀρχαία κείμενα του Πλούταρχου καὶ του Διογένη του Λαέρτιου.

Πολλές πληροφορίες από αρχαία κείμενα μας έρχονται και για τους Τελχίνες της Ρόδου και τους Κάβειρους της Σαμοθράκης που εξαφανίστηκαν σύμφωνα με τον μῦθο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Ἡ τεχνολογική τους ἐξελίξη ἦταν τέτοια πού τους ἐπέτρεψε νὰ ἐγκαταλείψουν την γῆ καὶ νὰ σωθοῦν στὴν Σελήνη ἡ τον Ἄρη, σε βάσεις ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τους θεούς κατά τον ἐποικισμό της γῆς.

Ὁ Νονός ἀναφέρει ὅτι ὁ Φαέθων ἔκανε 30 περιστροφές γύρω ἀπὸ το φεγγάρι, ταξίδεψε στὴν Ἀφροδίτη καὶ ἐπισκεπτόταν συχνά τους πόλους της Γῆς.

Ὁ Διόνυσος, ἡ Ἄρτεμις καὶ ὁ Ἡρακλῆς εἶχαν ταξιδέψει στὴν Σελήνη καὶ ὁ Ἴδμων ταξίδευε ἐκεῖ με το ἅρμα του ποῦ ἔμοιαζε με ἀπαστράπτοντα κομήτη, δίνοντας ἀκριβέστατες πληροφορίες γιὰ την ἀθέατη πλευρά της σελήνης, κάτι ποῦ πρίν λίγα χρόνια ἔκανε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος.

Ὁ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς Λουκιανός ἀπὸ την Σαμοσάτα της Συρίας, το 120 μ.χ. διάβασε ἕνα ἀρχαῖο χειρόγραφο καὶ ἔγραψε στὸ βιβλίο του «Ἀληθινή Ἱστορία» (ἄν καὶ το χαρακτήριζε παραμύθι), πληροφορίες ἐπιστημονικά ἀπόλυτα ἀκριβεῖς, οἱ ὁποῖες ἐπαληθεύτηκαν στὴν ἐποχῆ μας: ”Πήγαινε με ἕνα καράβι ποῦ το πῆρε ὁ ἀέρας γιὰ ἑφτὰ ἡμερόνυχτα καὶ την ὄγδοη ἡμέρα ἔφτασε στὸ φεγγάρι.

(Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ἀνθρώπου γιὰ το φεγγάρι). Μπῆκε μέσα σ’ ἕνα πηγάδι ποῦ ἀπὸ πάνω εἶχε καθρέφτες καὶ ἔβλεπε ὅλη τὴ γῆ. (Πρόκειται γιὰ ὑπερσύγχρονο τηλεσκόπιο ποῦ με αὐτὸ ἔβλεπε τους ἀνθρώπους στὴν γῆ). Βασιλιάς της Σελήνης ἦταν ὁ Ἐνδυμίωνας ποῦ τον πῆραν ἀπὸ την γῆ καὶ τον πῆγαν στὸ φεγγάρι καί τον ἔκαναν βασιλιά.”

Στή συνέχεια, περιγράφει τρικινητήρια ἀεροπλάνα ”τρικέφαλοι ἀλογογύπες ποῦ πετοῦσαν”, σύγχρονες διόπτρες ”μποροῦσε νὰ τα φορά ὁ καθένας καὶ ἔβλεπαν πολύ μακριά” καὶ πολεμιστές με διαστημική στολή ”Ο στρατός του Φαέθοντα ἦταν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς καὶ γι’ αὐτὸ φοροῦσαν στολές θερμοκρασίας”.
Ἐπίσης, περιγράφει ταξίδια στ’ ἄστρα του ζωδιακοῦ καθώς καὶ προσθαλάσσωση ἴδια με αὐτή τῶν συγχρόνων κοσμοναυτῶν και μάλιστα στὴν περιοχή των Βερμούδων.