soldatosikos.blogspot.com page title
...
...
...
...
...
...
κόππα
Ἔτσι στὰ ἀρχαϊκά ἑλληνικά ἀλφάβητα βρίσκουμε νὰ γράφονται ΔΙΚΕ (=δίκη), ΚΑΛΟΣ(=καλός), ΑΛΚΙΒΙΑΔΕΣ(=Ἀλκιβιάδης), ἀλλὰ ϞΑϞΟΣ (=κακός), ϞΟΡΕ(=κόρη), ΛΕϞΥΘΟΣ(=λήκυθος), ϞΟΡΙΝΘΟΣ(=Κόρινθος).
Φωνολογικῶς ἡ χρήση δύο διαφορετικῶν γραμμάτων στὶς ἀρχαϊκές, κυρίως, ἐπιγραφές σημαίνει ὅτι το φωνολογικό σύστημα της Ἑλληνικῆς διέθετε δύο Ἀλλόφωνα του κ: ἕνα οὐρανικό καὶ ἕνα ὑπερωικό, κάτι ἀντίστοιχο δηλαδή στὴν προφορά -ἀλλὰ ὄχι στὴ γραφή- με αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴ νέα Ἑλληνική.
Ἡ γενικευμένη χρήση ἑνὸς μόνο κ (του κάππα) ἀπὸ τα μέσα του 6ου π.Χ. αἰῶνα σημαίνει εἴτε ὅτι ἡ διαφορά αὐτὴ στὴν προφορά ἔπαψε ἀπὸ τότε νὰ ὑπάρχει εἴτε ὅτι ἔπαψε ἁπλὸς νὰ δηλώνεται στὴ γραφή.
Ἐνῶ γιὰ τὴ γραφή λέξεων χρησιμοποιήθηκε ἡ μορφή τοῦ ἀρχαϊκοῦ κόππα ( Ϙ ϙ ), στὸ ἑλληνικό σύστημα ἀρίθμησης το κόππα χρησιμοποιεῖται μέχρι καὶ σήμερα με τὴ μορφή του κεραυνόμορφου κόππα ( Ϟ ϟ )για να δηλώσει τον αριθμό 90.
Στὸ λατινικό ἀλφάβητο το γράμμα κόππα ἀντιστοιχεῖ στὸ γράμμα Q.
Ἡ παροιμία "Οὐδὲ ϟόππα γιγνώσκων" λέγονταν γιὰ ἐντελῶς ἀδαῆ ἄνθρωπο.
Θησεύς Αιγέως
Ἔτσι στὰ ἀρχαϊκά ἑλληνικά ἀλφάβητα βρίσκουμε νὰ γράφονται ΔΙΚΕ (=δίκη), ΚΑΛΟΣ(=καλός), ΑΛΚΙΒΙΑΔΕΣ(=Ἀλκιβιάδης), ἀλλὰ ϞΑϞΟΣ (=κακός), ϞΟΡΕ(=κόρη), ΛΕϞΥΘΟΣ(=λήκυθος), ϞΟΡΙΝΘΟΣ(=Κόρινθος).
Φωνολογικῶς ἡ χρήση δύο διαφορετικῶν γραμμάτων στὶς ἀρχαϊκές, κυρίως, ἐπιγραφές σημαίνει ὅτι το φωνολογικό σύστημα της Ἑλληνικῆς διέθετε δύο Ἀλλόφωνα του κ: ἕνα οὐρανικό καὶ ἕνα ὑπερωικό, κάτι ἀντίστοιχο δηλαδή στὴν προφορά -ἀλλὰ ὄχι στὴ γραφή- με αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴ νέα Ἑλληνική.
Ἡ γενικευμένη χρήση ἑνὸς μόνο κ (του κάππα) ἀπὸ τα μέσα του 6ου π.Χ. αἰῶνα σημαίνει εἴτε ὅτι ἡ διαφορά αὐτὴ στὴν προφορά ἔπαψε ἀπὸ τότε νὰ ὑπάρχει εἴτε ὅτι ἔπαψε ἁπλὸς νὰ δηλώνεται στὴ γραφή.
Ἐνῶ γιὰ τὴ γραφή λέξεων χρησιμοποιήθηκε ἡ μορφή τοῦ ἀρχαϊκοῦ κόππα ( Ϙ ϙ ), στὸ ἑλληνικό σύστημα ἀρίθμησης το κόππα χρησιμοποιεῖται μέχρι καὶ σήμερα με τὴ μορφή του κεραυνόμορφου κόππα ( Ϟ ϟ )για να δηλώσει τον αριθμό 90.
Φωνολογικῶς ἡ χρήση δύο διαφορετικῶν γραμμάτων στὶς ἀρχαϊκές, κυρίως, ἐπιγραφές σημαίνει ὅτι το φωνολογικό σύστημα της Ἑλληνικῆς διέθετε δύο Ἀλλόφωνα του κ: ἕνα οὐρανικό καὶ ἕνα ὑπερωικό, κάτι ἀντίστοιχο δηλαδή στὴν προφορά -ἀλλὰ ὄχι στὴ γραφή- με αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴ νέα Ἑλληνική.Ἡ γενικευμένη χρήση ἑνὸς μόνο κ (του κάππα) ἀπὸ τα μέσα του 6ου π.Χ. αἰῶνα σημαίνει εἴτε ὅτι ἡ διαφορά αὐτὴ στὴν προφορά ἔπαψε ἀπὸ τότε νὰ ὑπάρχει εἴτε ὅτι ἔπαψε ἁπλὸς νὰ δηλώνεται στὴ γραφή.
Ἐνῶ γιὰ τὴ γραφή λέξεων χρησιμοποιήθηκε ἡ μορφή τοῦ ἀρχαϊκοῦ κόππα ( Ϙ ϙ ), στὸ ἑλληνικό σύστημα ἀρίθμησης το κόππα χρησιμοποιεῖται μέχρι καὶ σήμερα με τὴ μορφή του κεραυνόμορφου κόππα ( Ϟ ϟ )για να δηλώσει τον αριθμό 90.
Στὸ λατινικό ἀλφάβητο το γράμμα κόππα ἀντιστοιχεῖ στὸ γράμμα Q.
Ἡ παροιμία "Οὐδὲ ϟόππα γιγνώσκων" λέγονταν γιὰ ἐντελῶς ἀδαῆ ἄνθρωπο.
Θησεύς Αιγέως
Ἡ παροιμία "Οὐδὲ ϟόππα γιγνώσκων" λέγονταν γιὰ ἐντελῶς ἀδαῆ ἄνθρωπο.
Θησεύς Αιγέως
