Ἡ Ἱπποκράτειος Ἀντικαρκινική Ἄμυνα,
στηρίζεται στὴν ἰσορροπία των 4 βασικῶν
γεύσεων.
ἑλληνικά
Ἀμυγδαλέλαιο λαμβάνεται ἀπὸ τους
καρπούς του ἀμύγδαλου. Πλούσιο σε
βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 καὶ ἱχνοστοιχεία.
Η βιταμίνη Β17 δὲν εἶναι βιταμίνη. Εἶναι
ἡ παλιά ὀνομασία της ἀμυγδαλίνης.
Ἡ ἀμυγδαλίνη εἶναι το πικρό συστατικό
των ἀμυγδάλων καὶ μία πιθανή τοξίνη
ἀφοῦ μπορεῖ νὰ ἀπελευθερώσει κυανίδη
στὸν ὀργανισμό. Ἡ ἀμυγδαλίνη θεωρεῖται
ὅτι ἔχει ἀντικαρκινικές ἰδιότητες,
ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει ὑποδειχθεῖ
ἐπιστημονικά.
Ἔχει ὑποστηριχθεῖ, ὅτι με τον ἀποκλεισμό
τῶν πικρῶν οὐσιῶν – μόνο ἡδονὴ καὶ
εὐχαρίστηση στὸ λάρυγγά μας εἶναι το
σύνθημά μας – ἀποκλείσαμε μία ἀπὸ
τις 4 βασικές γεύσεις: ἁλμυρὸ, ξινό,
πικρό, γλυκό. Πολλοί ἔχουν ἀπορρίψει
καὶ το ξινό καὶ ἔχουν ἐπιλέξει το
ἁλμυρὸ καὶ το γλυκό. Ἔτσι ἔχει χαθεῖ
ἡ ἰσορροπία. Ὁ Ἱπποκράτης τόνιζε την
ἰσορροπία, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τον
πατέρα της ἑλληνικῆς ἰατρικῆς τον
γιατρό Ἀλκμαίωνα.
Αὐτὸς θεωρεῖται ἡ κορυφή της ἑλληνικῆς
ἰατρικῆς γιατί πρῶτος αὐτὸς ἀσχολήθηκε
με την ἀνατομία καὶ φυσιολογία καὶ
διατύπωσε ὥς ἐξῆς τις ἀντιλήψεις του
γιὰ την ὑγεία καὶ την ἀρρώστια, ποὺ
υἱοθέτησε καὶ ὁ Ἱπποκράτη:
«Ἐκεῖνο ποῦ διατηρεῖ την ὑγεία εἶναι
ἰσομερής κατανομή καὶ ἀκριβῆς μείξη
μέσα στὸ σῶμα των δυνάμεων emoticon smile
ἰσονομία) του ξηροῦ, του ὑγροῦ, του
κρύου, του γλυκοῦ, του πικροῦ, του ξινοῦ
καὶ του ἀλμυροῦ.
Την Ἀρρώστια την προκαλεῖ ἡ ἐπικράτηση
του ἑνὸς (=μοναρχία). Ἡ θεραπεία
ἐπιτυγχάνεται με την ἀποκατάσταση
της διαταραχθείσας ἰσορροπίας, με τὴ
μέθοδο της ἀντίθετης ἀπὸ την πλεονάζουσα
δύναμη».
Οἱ ἀντιλήψεις αὐτὲς τις βρίσκουμε
ἀκέραιες στὸν Ἱπποκράτη. Ἡ ἀκριβῆς
μείξη, ἡ ἰσονομία, ἡ συμμετρία, ἡ
ἁρμονία, βρίσκονται στὴ βάση τῶν
δογμάτων των Πυθαγορείων καὶ του
Ἱπποκράτη.
Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Ἱπποκράτης:
«Μέσα στὸν ἄνθρωπο ὑπάρχει καὶ το
πικρό καὶ το ἁλμυρὸ, το γλυκό, το ξινό,
το στυφό καὶ το ἄνοστο καὶ… τα συστατικά
αὐτὰ ὅταν ἀναμειγνύονται καὶ ἑνώνονται
μεταξύ τους, οὔτε φαίνονται οὔτε
βλάπτουν τον ἄνθρωπο. Ὅταν ὅμως κάποιο
ἀπ΄ ὅλα διαχωριστεῖ καὶ μείνει μόνο
του τότε φαίνεται νὰ προκαλεῖ βλάβη.»
Ἄν τρῶμε πολλά γλυκά καὶ ὑδρογονάνθρακες
καὶ ἔχει γίνει το σῶμα μας σοκολάτα
καὶ Ζαχαροπλαστεῖο, ἔχει ἐπέλθη
ἀνισορροπία. Ἥ ἐπικράτηση τῶν γλυκῶν
σε βάρος του πικροῦ θὰ το πληρώσουμε
καὶ μάλιστα ἀκριβὰ. Οἱ ὀγκοῖ εἶναι
γεμᾶτοι ἀπὸ ζάχαρη.
Αὐτὸ ἀπέδειξε ο Warburg. Το 2001 ἕνα ἰατρικό
συνέδριο στὴν Καρλσρούη της Γερμανίας,
ἐπιβεβαίωσε την παροιμία: «ὅτι εἶναι
πικρό στὸ στόμα, εἶναι καλό στὸ
στομάχι».
Τονίστηκε ὅτι οἵ πικρές οὐσίες,
συμβάλλουν ἀποφασιστικά στὴ συνολική
διαδικασία της πέψης.
Οἱ κινήσεις του στομάχου καὶ του
ἐντέρου ἐντείνονται καὶ ἐπιταχύνεται
ἡ προώθηση της τροφῆς. Διεγείρουν την
ἔκκριση χολῆς καὶ παγκρέατος, βελτιώνουν
την πέψη τῶν λευκωμάτων, πρωτεϊνῶν
καὶ λιπών.
Μειώνεται ἡ αἰσθήση του φουσκώματος
καὶ ἐμποδίζονται οἱ διαδικασίες
ζύμωσης καὶ σήψης ποὺ συντελοῦνται
στὸ ἔντερο. Μέσο της βελτίωσης
ἀπορρόφησης της βιταμίνης Β12, οἱ πικρές
οὐσίες ὑποστηρίζουν την παραγωγή
αἵματος, προάγουν την ἀπορρόφηση τῶν
λιποδιαλυτῶν στοιχείων, ὅπως καὶ του
σιδήρου. Οἱ πικρές οὐσίες ὑποστηρίζουν
καὶ τὴ δημιουργία βάσεων (ἀλκαλικό
ὑψηλὸ ΡΗ) στὸν ὀργανισμό. Καὶ δροῦν
αὐτό τον τρόπο ἐνάντια στὴν ὑπερεξίσωση
του αἵματος.
Κανόνας 1ος: Σε περίπτωση συστηματικῆς
λήψης τῶν πικρῶν οὐσιῶν,
1) δυναμώνει το συκώτι.
Το συκώτι θέλει πικρά γιὰ νὰ λειτουργήσει.
Ἡ χολή πού παράγεται στὸ συκώτι εἶναι
πικρή. Πῶς λοιπόν θὰ ἔχουμε παραγωγή
πρώτης ποιότητας χολῆς, νὰ διαλύει τα
λίπη, ἄν δὲν τρῶμε πικρά; Τροφοδοτῶντας
με ζάχαρη το συκώτι δὲν παράγουμε πικρή
χολή.
2) Βελτιώνεται ὁ μεταβολισμός καὶ με
τον τρόπο αὐτὸ μειώνεται καὶ ἡ
χοληστερίνη. Με τα πικρά μειώνονται
καὶ οἱ τιμές του σακχάρου. Ὁ καθένας
το καταλαβαίνει. Το σάκχαρο προέρχεται
ἀπὸ την κατάχρηση ὑδατανθράκων, ὄχι
ἀπὸ την κατάχρηση πικρῶν οὐσιῶν καὶ
ἡ θεραπεία γίνεται με τα ἀντίθετα,
ἔλεγε ὁ Ἱπποκράτης.
Πικρές οὐσίες, ὅπως η Clucosonalat Sinigrin,
εἶναι ἀντικαρκινικές. Πῶς δροῦν οἱ
πικρές οὐσίες;
Ἡ περίπτωση του βερίκοκου.
Το κέντρο γιὰ τον καρκίνο εἶναι το
συκώτι. Νά το διατυπώσω διαφορετικά.
Το συκώτι εἶναι γιὰ τον καρκίνο, ὅτι
ἡ καρδιά γιὰ το κυκλοφοριακό. Το συκώτι
εἶναι το κέντρο. Δυνατό συκώτι διώχνει
τον καρκίνο.
Ζαχαροποιημένο καὶ σοκολατοποιημένο
συκώτι ἴσον καρκίνος. Ἡ ἄμυνα καὶ ὁ
τερματοφύλακας του ὀργανισμοῦ ἐναντίον
του καρκίνου βρίσκονται στὸ συκώτι
καὶ το συκώτι θέλει πικρά γιὰ νὰ
λειτουργήσει σωστά, νὰ ἀποθηκεύσει
τις βιταμίνες. Γιατί δὲν παρουσιάζεται
καρκίνος στὸ λεπτό ἐντέρῳ;
Ρωτῆστε κάποιο γιατρό. Πολλοί δὲν
γνωρίζουν. Ἄλλοι ἀπαντοῦν το ΡΗ, ἡ
μεγάλη ποσότητα γ – σφαιρίνης (ἐπηρεάζεται
ἀπὸ το σελήνιο), ἡ λόγω της ταχείας
διέλευσης… Ἥ ἀπάντηση βρίσκεται στὸ
γεγονός, ὅτι – σύμφωνα με τὴ φυσιολογία-
στὸ λεπτό ἔντερο χύνονται οἱ ἐκκρίσεις
της χολῆς καὶ του παγκρέατος ποὺ
κάνουν ἀλκαλικό το ΡΗ του λεπτοῦ
ἐντέρου.
Τα παγκρεατικά ἔνζυμα (θρυψίνη,
χυμοθρυψίνη) καὶ ἡ χολή, εἶναι βασικῆς
σημασίας γιὰ το περίεργο γεγονός, ὅτι
στὸ λεπτό ἔντερο δὲν ἐμφανίζεται
σχεδόν ποτέ καρκίνος. Ὁ συνδυασμός καὶ
των δύο.
Γιατί καὶ στὸ πάγκρεας καὶ στὸ χοληδόχο
πόρο ἐμφανίζεται καρκίνος; Νά θέσω
διαφορετικά το ἐρώτημα. Ἄν εἶναι το
ΡΗ ή η γ-σφαιρίνη ἡ αἰτία ποὺ το καρκίνου
του λεπτοῦ ἐντέρου εἶναι πρακτικά 0,
γιατί δὲν αὐξάνουμε τις γ – σφαιρίνες
ἡ δὲν διορθώνουμε το ΡΗ του ὀργανισμοῦ
σε ἀλκαλικό; Ἄς θυμηθοῦμε τον Otto
Warburg:
1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικό
ὀξὺ), 2) ἔλλειψη ὀξυγόνου, 3) χαμηλό
(ὄξινο) ΡΗ. Ἡ τριάδα τῶν χαρακτηριστικῶν
τῶν καρκινικῶν κυττάρων.
Πράγματι στὸ λεπτό ἔντερο ὑπάρχει
ἀλκαλικό ΡΗ. Τα ἔνζυμα εἶναι πολύ
εὐαίσθητα. Ἡ θερμοκρασία τα καταστρέφει
ἐντελῶς. Γιὰ νὰ ἔχουμε λοιπόν πολλά
ἔνζυμα, πρέπει νὰ καταναλώνουμε ὠμές
τροφές. Ἔτσι θὰ ἀνεβάζουμε το ἐπίπεδο
τῶν πεπτικῶν ἔνζυμων του ἐντέρου καὶ
θὰ ἔχουμε περισσότερα παγκρεατικά
ἔνζυμα.
Κανόνας 2ος: Τουλάχιστον το 50% των τροφῶν
ἑνός καρκινοπαθή πρέπει νὰ εἶναι
ὠμὲς, γιὰ ἄριστη λειτουργία των
παγκρεατικών ἐνζύμων.
Πώς το κουκούτσι του βερίκοκου σκοτώνει
τα καρκινικά κύτταρα;
Η Β17 πού περιέχεται στὸ κουκούτσι του
βερίκοκου, στὰ πικραμύγδαλα καὶ τα
ἀμύγδαλα, ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο σάκχαρα
(γλυκόζη) ἕνα βενζελδαύδη καὶ ἕνα
κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ὅπως
ὁ καθένας γνωρίζει, το κυάνιο εἶναι
ὑψηλὰ τοξικό καὶ σε μεγάλες ποσότητες
θανατηφόρο.
Ὅμως σ΄ αὐτὴ τὴ φυσική του μορφή εἶναι
χημικά ἀδρανές. Ὑπάρχει μία οὐσία,
πού μπορεῖ νὰ ξεκλειδώσει το μόριο
της βιταμίνης Β17 καὶ νὰ ἀπελευθερώσει
το κυάνιο του βερίκοκου. Ἡ οὐσία αὐτὴ
εἶναι το ἔνζυμο beta glucosidase (βῆτα
γλυκοσιδάση), ποὺ το καλοῦμε, το ἔνζυμο
ποὺ ξεκλειδώνει.
Ὅταν ἡ βιταμίνη Β17, ἔρχεται σε ἐπαφῆ
μ΄ αὐτὸ το ἔνζυμό, ὄχι μόνο ἀπελευθερώνεται
το κυάνιο, ἀλλὰ καὶ ἡ βενζελδαϊδη, ἡ
ὁποία εἶναι πολύ τοξική ἀπὸ μόνη της.
Αὐτὲς οἱ δύο οὐσίες μαζί ἔχουν
δηλητηριώδη ἰσχὺ 100 φορές περισσότερο
ἀπ΄ ὅσο κάθε μία χωριστά. Αὐτὸ καλεῖται
συνεργιστικό ἀποτέλεσμα.
Εὐτυχῶς, το ἔνζυμό αὐτὸ δὲν βρίσκεται
ὁπουδήποτε στὸν ὀργανισμό μας σε
ἐπικίνδυνο βαθμό, ἐκτὸς ἀπὸ τα
καρκινικά κύτταρα. Κάποτε δὲ 100 φορές
περισσότερο ἀπ΄ ὅτι στὰ περιβάλλοντα
ὑγιῆ κύτταρα. Ἀποτέλεσμα: Το δηλητήριο
ποῦ ἀπελευθερώνεται ἀπὸ το κουκούτσι
του βερίκοκου καὶ του ἀμύγδαλου
στοχεύει στὰ καρκινικά κύτταρα καὶ
μόνο καὶ τα σκοτώνει.
Ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα ἄλλο ἔνζυμο, ποῦ
καλεῖται ροδανάση. Το ὀνομάζουνε
προστατευτικό ἔνζυμο, γιὰ την ἱκανότητά
του νὰ προστατεύει καὶ νὰ οὐδετεροποιεῖ
το κυάνιο μετατρέποντάς το σε ὑποπροϊόντα
ὠφέλημα γιὰ την ὑγεία. Αὐτὸ το ἔνζυμο
ἀπαντᾶται σε μεγάλες ποσότητες σε
κάθε σημεῖο του ὀργανισμοῦ μας, ἐκτὸς
ἀπὸ τα καρκινικά κύτταρα,τα ὁποῖα
δὲν προστατεύονται.:
Με λίγα λόγια ἡ ροδανάση προστατεύει
τους ἱστούς ἀπὸ το κυάνιο ἐνῶ δὲν
ὑπάρχει στὰ καρκινικά κύτταρα. Β
γλυκοσιδάσ η ἀπελευθερώνει το κυάνιο
ποῦ σκοτώνει τον καρκίνο. Βρίσκεται
στὰ καρκινικά κύτταρα, δὲν βρίσκεται
στὰ ὑγιῆ. Προσοχή ἐδῶ. Ἕνα παράδειγμα
ἀπὸ την ἱστορία.
Οἱ ἐπιστήμονες γνωρίζουν πῶς το
ἀντίδοτο στὴ δηλητηρίαση ἀπὸ κυάνιο,
εἶναι ἡ ζάχαρη. Ἀναφέρεται στὴν
ἱστορική ἀπόπειρα δολοφονίας με
κυανιούχο κάλιο κατά του Ρασπούτιν,
μισητό πρόσωπο στὴν προεπαναστατική
Ρωσία.
Μολονότι ὁ Ρασπούτιν δηλητηριάστηκε
με κυάνιο, δὲν ἔπαθε τίποτα, διότι το
κυανιούχο κάλιο εἶχε τοποθετηθεῖ μέσα
σε γλυκά καὶ σε κρασί. Ἄν καὶ ἡ δόση
ἦταν μεγάλη παρουσίασε ἐλάχιστα
συμπτώματα δευτερεύοντα της δηλητηρίασης,
ὅπως λόξυγκα, σιελόρροια κ.λ.π. Η ζάχαρη
εἶχε ἐξουδετερώσει τὴ δράση του πολύ
δραστικοῦ δηλητηρίου. Τὴ λεπτομέρεια
αὐτὴ δέν τὴ γνώριζαν οἱ ἐπίδοξοι
δολοφόνοι.
Ἄς φανταστοῦμε λοιπόν σήμερα ἕναν
καρκινοπαθή ποῦ ἔχει καταναλώσει
μεγάλες ποσότητες γλυκῶν, ἀναψυκτικῶν,
ποτῶν, πατάτας, ἡ ποὺ ἡ διατροφή του
περιλαμβάνει κυρίως ὑδατάνθρακες, ἄν
εἶναι δυνατόν νὰ πάθει κάτι με λίγα
κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα, ὅπως τα
παπαγαλάκια τῶν ΜΜΕ εἶπαν, ἀκολουθῶντας
τα κελεύσματα των κυρίων τους στοῦ
Μεμόριαλ.
Ὅπως δὲν ἔπαθαν οἱ Χούντζας, ὅπως
λέει ἡ παράδοσή μας με το μυλωνᾶ, ὅπως
ἐπιστημονικά το ἀνέλυσε ὁ Krebs με τὴ
ροδανάση καὶ τὴ Β γλυκοσιδάση, τα
κουκούτσια ἀπὸ βερίκοκα εἶναι ἀπολύτως
ἀσφαλῆ.
Ἀρχίζουμε σε περιπτώσεις διαγνωσμένου
καρκίνου με 5 την ἡμέρα, την πρώτη
βδομάδα., με 10 τὴ δεύτερη καὶ χωρίς
περιορισμό στὴ συνέχεια. Ἡ ὄρεξη, ἡ
πέψη, ὁ μεταβολισμός, θὰ βελτιωθοῦν.
Τα βερίκοκα εἶναι φροῦτα ἐποχῆς καὶ
τα προμηθευόσαστε ἀπὸ το μανάβη της
γειτονιᾶς. Ἀπὸ αὐτὸ το ἀντικαρκινικό
φάρμακο ὄχι μόνο δὲν κερδίζουν οἱ
φαρμακευτικές ἐταιρίες, ἀντίθετα
ζημιώνουν.
Κανόνας 3ος: Τα καρκινικά κύτταρα ἔχουν
ὄξινο (χαμηλό ΡΗ).
Το ΡΗ το ἰσορροπεῖ το ἀσβέστιο ἡ
βιταμίνη D, το μαγνήσιο, το κάλιο, το
βόριο. Το λεμόνι, βοηθᾶ στὴν ἀπορρόφηση
του ἀσβεστίου. Καταναλώνετε πολύ λεμόνι
κάθε μέρα, ὅπως συστήνει ἡ ἀντικαρκινική
δίαιτα Μοερμαν στὴν Ὁλλανδίαν. Τρῶτε
χέλια (τεράστια πηγή βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ
(μονάδες) στα 100 γραμ. .
Φροῦτα, εἰδικὰ σταφύλι (τεράστια πηγή
καλίου). Λαχανικά (μπρόκολο, λάχανο, μῶβ
– ἄσπρο) καρότα, λαχανίδες (τεράστια
πηγή ἀφομοιώσιμου ἀσβεστίου), βλήτα
(ἐπίσης τεράστια πηγή ἀσβεστίου,
βορίου), μαϊντανό (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο
του πνεύμονα, ρόκα (εἰδικὰ γιὰ καρκίνο
τῶν νεφρῶν), ραδίκια (με το ζουμί τους).
Κανόνας 4ος: Ἡ ὑποξία (χαμηλό ὀξυγόνο),
εἶναι χαρακτηριστικό της καρκινογένεσης.
Ἤ χλωροφύλλη δίνει το ὀξυγόνο στὰ
φυτά. Σύμφωνα με το μεγάλο γιατρό Max
Gerson (7) ποὺ θεράπευσε τον νομπελίστα
Αλμπερτ Σβάϊτσερ καὶ ἀποδεδειγμένα
50 καρκινοπαθεῖς σύμφωνα με τις
ἀκτινογραφίες τους πρὶν καὶ μετά τὴ
θεραπεία.
Οἱ πράσινοι χυμοί, τουλάχιστον 5 την
ἡμέρα, δίνουν το ἀπαιτούμενο ὀξυγόνο
καὶ ὑγεία στὰ κύτταρα.
Ἔχουμε ἔτσι ἀπόπτωση (θάνατο, κυτταρική
αὐτοκτονία) τῶν καρκινικῶν κυττάρων.
Οἱ χυμοί της τσουκνίδας, φύλλων ἐλιᾶς
, σελίνου, μαϊντανού καὶ καρότου παίζουν
σημαντικό ρόλο.
Ο Gerson μάλιστα, χρησιμοποιοῦσε εἰδικὸ,
ἀποχυμωτή, γιὰ τὴ διατήρηση ὅλων τῶν
θρεπτικῶν συστατικῶν. Ὅταν παρουσίασε
τις ἀνίατες περιπτώσεις στὸ Κογκρέσο
με ὅλα τα ἀποδεικτικά στοιχεῖα ποῦ
τις συνόδευαν (ἐξετάσεις, ἀκτινογραφίες
κ.λ.π.). Ἀντὶ νὰ τον συγχαροῦν, ἄρχισε
ἕνα ἀνελέητο κυνηγητό ἐναντίον του.
Ἔτσι δροῦν οἱ φαρμακευτικές ἐταιρίες.
Καταδιώκουν την ἀλήθεια. Τα ἰδία ἔγιναν
καὶ στὴ Γαλλία με τον Μπελανσονί,
γιατρό του προέδρου Μιτεράν κ.λ.π.
Κανόνας 5ος: Τρῶτε ἄφθονο σκόρδο καὶ
κρεμμύδι μέχρι «σκασμοῦ».
Σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα.
Γιατί τεράστιες ποσότητες; Ὑπάρχουν
πολλοί σκουπιδιᾶρηδες στὸν ὀργανισμό
μας ποὺ τον καθαρίζουν ἀπὸ τις τοξίνες
καὶ τα δηλητήρια. Το γκλοκουρονικό
ὀξὺ, εἶναι ἕνα ἀπ΄ αὐτὰ. Ἔχετε
ἀκούσει κάτι γιὰ την ἐξετάση
Β-γλυκουρονιδάση; Ρωτῆστε το γιατρό
σας.
Στὰ βιβλία της καρδιολογίας ἀναφέρεται
ὥς ἐξετάση στὸ ἐγκεφαλονωτιαῖο ὑγρὸ
καὶ πῶς συναντᾶται ὑψηλὴ σε σε
ἀδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, καρκινώματα
ἀπὸ πλακώδη κύτταρα κ.λ.π. Τι κάνει ἡ
γλυκουρονιδάση; Καταστέλλει τὴ σύζευξη
μεταξύ τοξίνης καὶ του σκουπιδιᾶρη
γλυκουρινικού ὀξέως με ἀποτέλεσμα οἱ
τοξίνες νὰ παραμένουν στὸν ὀργανισμό.
Ὅσο περισσότερο σκόρδο καὶ κρεμμύδι
καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο
καταστέλλεται ἡ δράση της β-γλυκουρουνιδάσης
καὶ ἀποβάλλονται οἱ τοξίνες ἀπὸ τον
ὀργανισμό.
Το ἀσβέστιο παίζει ἐπίσης σημαντικότατο
ρόλο στὴ μείωση της δραστηριότητας
της β-γλυκουρονιδάσης. Ἀπὸ την ἄλλη
μεριά το γλυκουρονικό ὀξὺ χρειάζεται
μῆλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (εἰδικὰ
μῶβ), χαμομήλι.
Ἐπίσης τα κρεμμύδια μειώνουν σημαντικά
τὴ γλυκόζη, ὅσο καὶ την ἀπάντηση της
ἰνσουλίνης στὴ γλυκόζη. Το γλυκουρανικό
ὀξὺ συζεύγνυται με τὴ χολερυθρίνη
ἀπὸ το ἔνζυμο UDT GT καὶ ἀπεκρίνεται
στὴ χολή. Ἔχουμε καλύτερη λειτουργία
της χολῆς καὶ του συκωτιοῦ.
Ὁ γιατρός Χαβάκης ἔγραφε πῶς στὴν
Τρασυλβανία, ὁποῦ οἱ κάτοικοι ποὺ
στὴ διατροφή τους ἔχουν μεγάλη θέση
τα κρεμμύδια, ὁ καρκίνος εἶναι σχεδόν
ἀγνώστως. Ἐπειδὴ ἡ δράση τῶν κρεμμυδιῶν
στὸ σάκχαρο εἶναι γνωστή καὶ στὴν
ἰατρική (βλέπε Βιοϊατρική, Κλινική
Χημεία Εὐάγγελος Σπανός, τόμος Α, σελ.
9).
Εἶναι ἀδιανόητο, οἱ καρκινοπαθεῖς
καὶ οἱ διαβητικοί νὰ μὴν τρῶνε πολλά
κρεμμύδια. Εἰδικὰ ἄν οἱ διαβητικοί
τρῶνε ἀρκετὰ φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει
ὁ δείκτης του σακχάρου.
Ἐπίσης ἄν κάθε πρωί στίβουν ξερά
κρεμμύδια καὶ πίνουν μισό φλιτζάνι
πέφτουν αἰσθητὰ ἡ χοληστερίνη καὶ
το σάκχαρο. Ὁ δεύτερος ρόλος του
κρεμμυδιοῦ εἶναι ὅτι παρεμβαίνει
στὴν τυροσίνη κινάση. Το κρεμμύδι, το
μῆλο καὶ το γκρέιπφρουτ, περιέχουν
κουερσετίνη, ἕνα βιοφλανοειδές. Ἡ
κουερσετίνη εἶναι σημαντικότατη, γιατί
σταματᾶ τὴ δράση μιᾶς κατηγορίας
ἐνζύμων ποὺ λέγονται κινάσες της
τυροσίνης.
Tα ἔνζυμα αὐτὰ βρίσκονται στὴν
κυτταρική μεμβράνη καὶ στὸ ἐσωτερικό
της καὶ ὅταν ἐνεργοποιοῦνται ἐντέλουν
τα καρκινικά κύτταρα νὰ διασπαστοῦν
καὶ ἔτσι προκαλοῦνται οἱ μεταστάσεις.
Γιὰ νὰ μὴν δίδονται ἐντολὲς διαίρεσης
του κυττάρου καὶ ἔτσι νὰ ἀποτρέπονται
οἱ μεταστάσεις, το μήνυμα εἶναι: τρῶτε
ἄφθονα κρεμμύδια.
Ὑπάρχουν φάρμακα γιὰ την ἀναστολὴ
δράσης της τυροσίνης κινάσης
(Τυροφωστίνες).
Ὁ στόχος τῶν φαρμακευτικῶν ἐταιριῶν
εἶναι σαφής: Θαυμάζουμε το Gleenvec ή τις
τυροφωστίνες. Θαυματουργό το Gleenvec,
καταπληκτική η ἐπιστήμη! Μπράβο! Ἐμεῖς
κερδίζουμε καὶ οἱ καρκινοπαθεῖς εἶναι
εὐχαριστημένοι.! Κουβέντα ὅμως γιὰ
το κρεμμύδι, ποὺ εἶναι το φυσικό
Gleenvec.
Πεῖτε μου!
Εἶχε ἄδικο ὁ Ἱπποκράτης , ὅταν ἔγραφε:
«Πιστεύω, ὅτι γιὰ νὰ ἀσκήσει
ἀποτελεσματικά το ἐπάγγελμα του ἕνας
γιατρός, εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίζει καὶ
μάλιστα νὰ προσπαθήσει σκληρά νὰ
μάθει, ὅλα τα περί φύσης, δηλαδή ποιά
ἐπίδραση ἀσκοῦν στὸν ἄνθρωπο, ἡ
τροφή, το ποτό καὶ οἱ διάφορες συνήθειες
σε κάθε ἄτομο ξεχωριστά. Δὲν ἀρκεῖ
νὰ νομίζει ἁπλᾶ, ὅτι το τυρί εἶναι
κακή τροφή, ἐπίδη προκαλεῖ πόνο σε
ὅποιον καταναλώνει μεγάλες ποσότητες.
Πρέπει νὰ μάθει, τι πόνο προκαλεῖ, γιὰ
ποῖα αἴτια καὶ γιὰ ποῖο, ἀπὸ ὅσα
ὑπάρχουν μέσα στὸ σῶμα εἶναι ἀκατάλληλο.
Γιατί ὑπάρχουν πολλές ἄλλες τροφές
καὶ ποτά ποῦ εἶναι ἀπὸ τὴ φύση τους
βλαβερά καὶ ἐπιδροῦν στὸν ἄνθρωπο
με ποικίλους τρόπους. Κάποιοι μποροῦν
νὰ φᾶνε μεγάλες ποσότητες τυρί, χωρίς
νὰ τους πειράξει καθόλου. Ἀντίθετα
τονώνει θαυμάσια ὅσους ὀφέλει. Ἄλλοι
ὅμως το ἀφομοιώνουν δύσκολα. Οἱ
ὀργανισμοί εἶναι διαφορετικοί. Ἡ
γνώση αὐτῶν θὰ θεράπευε τον ἄνθρωπο
ἀπὸ τις ἀρρώστιες».
Το ἐρώτημα παραμένει. Ἔχουν σήμερα
γνώσεις οἱ γιατροί γιὰ τὴ θεραπευτική
ἀξία τῶν τροφῶν; Τι διδάσκονται γιὰ
τὴ θεραπευτική τους δύναμη; Ἔχει ἄδικο
ὁ Ἱπποκράτης;
Κανόνας 6ος: Περιορίστε την Αποκαρβοξυλάση
της ορνιθίνης (ODC).
Ἡ Ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης εἶναι
το ἔνζυμο κλειδί στὴ σύνθεση τῶν
πολυαμινῶν καὶ παίζει σημαντικό ρόλο
στὴ διαίρεση καὶ ἀνάπτυξη του κυττάρου.
Ἐπανερχόμαστε στὸ μεγάλο ρόλο του
συκωτιοῦ.
Ἡ ἐξίσωση, συκώτι = καρκίνος καὶ
καρκίνος = συκώτι, παίζει καὶ ἐδῶ το
ρόλο της. Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης,
εἶναι ἡπατικό ἔνζυμο. Ἄν το σταματήσουμε,
σταματοῦμε καὶ την ἀναπτύξη τῶν
ὄγκων.
Ἡ ἀποκαρβοξυλάση της ὀρνιθίνης κάνει
πολύ παρέα με την ἰνσουλίνη. Εἶναι
στενές, πολύ στενές φιλενάδες. Ἐπηρεάζοντας
τις πολυαμίνες, προκαλοῦν αὐξήση τῶν
ὄγκων, μεταστάσεις, αὐξήση του βάρους.
Ἐπίσης ὁ συνδυασμός ἰνσουλίνης με
σωματομεδίνες (IGF1 καὶ IGF 2) εἶναι
θανατηφόρος. Οἱ σωματομεδίνες (IGF1 καὶ
IGF 2) μοιάζουν με την προϊσουλίνη καὶ
παίζουν σημαντικότατο ρόλο στὴ ρύθμιση
του πολλαπλασιασμοῦ καὶ της λειτουργίας
των κυττάρων.
ΣΕ ὑποκλυκαιμία, σχετιζόμενη με ὄγκο
η (IGF1) εἶναι ὑψηλὴ. Ὁ ὄγκος ἔχει
καταναλώσει ὅλο το σάκχαρο καὶ ζητάει
καὶ ἄλλο. Γι΄ αὐτὸ ἔχουμε ὑπογλυκαιμία.
Η IGF1, εἶναι ὁ κύριος παράγοντας γιὰ
τὴ διέγερση τῶν λιποκυττάρων, ἐπιτάχυνση
της ἀνάπτυξης τῶν ὄγκων καὶ πρόκλησης
φλεγμονῶν. Ἡ ἰνσουλίνη συνοδεύεται
ἀπὸ την IGF1, ποὺ διεγείρει την κυτταρική
ἀναπτύξη. Μεγάλη αὐξήση της ἰνσουλίνης
καὶ τῶν σωματομεδινών, διεγείρουν τὴν
αὐξήση τῶν καρκινικῶν κυττάρων, ἀλλὰ
καὶ την ἱκανότητά τους νὰ κάνουν
μεταστάσεις (8). Μεγάλη κατανάλωση
ζάχαρης, συνδέεται με αὐξήση της
ἰνσουλίνης με την παρέα της IGF σε μία
προσπάθεια του ὀργανισμοῦ νὰ ρίξει
το σάκχαρο. Τὴ σκυτάλη μετά την ἰνσουλίνη,
παίρνουν οἱ σωματομεδίνες καὶ
ἀποκαρβοξυλάση της ὀπνιθίνης.
Ἀποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αὐξήσεις τῶν
ὄγκων.
Ἂς δοῦμε μερικές ἔρευνες.
Η S. Hankinson της ἰατρικῆς σχολῆς του
Χάρβαρντ, ἀπέδειξε, ὅτι ἀπὸ μία ὁμάδα
γυναικών, ἡλικίας κάτω τῶν πενήντα,
ἐκεῖνες με το ὑψηλότερο IGF, εἶχαν ἑφτὰ
φορές περισσότερες πιθανότητες νὰ
ἐμφανίσουν καρκίνο του μαστοῦ (ὁμάδες
ἐρευνητῶν ἀπὸ το Xάβαρντ, το Mac Gill
κ.λ.π. ἔδειξαν το ἴδιο ἀποτέλεσμα στὸν
καρκίνο του προστάτη με 9 φορές μεγαλύτερη
πιθανότητα στοὺς ἄνδρες ποῦ εἶχαν
ψηλές σωματομεδίνες (10). Ἄλλες μελέτες
ἔχουν δείξει παρόμοια ἀποτελέσματα
στὸν καρκίνο του παγκρέατος, του παχέος
ἐντέρου, τῶν ὡοθηκῶν κ.λ.π.
Πῶς μειώνουμε την ἰνσουλίνη καὶ τις
φίλες της τις σωματομεδίνες; Κόβοντας
με το μαχαίρι στοὺς καρκινοπαθεῖς
γλυκά, πατάτες, ψωμιά καὶ γενικά τις
ἐπεξεργασμένες τροφές. Ἡ ἐξετάση
ἰνσουλίνης καὶ σωματομεδινῶν (IGF1 καὶ
IGF2) εἶναι ἀπαραίτητες. Ἔρευνες ἔχουν
δείξει, ὅτι ἡ πλήρης ἀποχὴ ἀπὸ τροφές
πλούσιες σε ὑδατάνθρακες μειώνει
θεαματικά τα ἐπίπεδα ἰνσουλίνης καὶ
IGF.
Γιὰ την ἀναστολὴ της ODC (ἀποκαρβοξυλάση
της ὀρνιθίνης), το σκόρδο, το τσάϊ, το
ρόδι ὁ χυμός ἀπὸ φύλλα ἐλιᾶς, τα
καρύδια, τα κρεμμύδια, τα κεράσια καὶ
ὅλα τα πικρά παίζουν σημαντικότατο
ρόλο.
Ὅταν πέσουν ἡ ἰνσουλίνη καὶ οἱ
σωματομεδίνες, ὁ ὀργανισμός ἀποβάλλει
τα σάκχαρα. Το σῶμα – ζαχαροπλαστεῖο,
διώχνει τον καρκίνο πετῶντας τα στοιχεῖα
ποὺ τον θρέφουν.
