Οἱ
Ἱππότες του Ναοῦ (Ναΐτες)
Οἱ
Ἱππότες του Ναοῦ : Μέλη του
στρατιωτικοθρησκευτικοῦ τάγματος του
Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Κατηγορήθηκαν
γιὰ ἀποκρυφιστικές μυητικές τελετές
(θεωροῦνται πρόδρομοι τῶν Μασόνων),
ἐνῶ συνεισέφεραν σημαντικά στὴν
ἐξελίξη του χρηματοπιστωτικοῦ
συστήματος.
Το τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἱδρύθηκε ἀπὸ τον Οὔγο ντε Πεν (1070-1136) καὶ ἐννέα ἄλλους γάλλους ἱππότες στὴν Παλαιστίνη, ἀμέσως μετά την Α' Σταυροφορία (1119), σύμφωνα με τα ἱπποτικά πρότυπα του δυτικοῦ μοναχισμοῦ της ἐποχῆς. Σκοπός της ἵδρυσής του ἦταν ἡ προστασία τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων καὶ τῶν προσκυνητῶν ἀπὸ πιθανές ἐπιθέσεις μουσουλμάνων.
Ὁ βασιλιάς της Ἱερουσαλήμ, Βαλδουίνος Β’, τους παραχώρησε μία πτέρυγα του παλατιοῦ, πού βρισκόταν κοντά στὸν παλαιό Ναό τοῦ Σολομῶντος, γιὰ νὰ ὀργανώσουν τὴ δράση τους. Ὁ ἀρχηγός του τάγματος ὀνομαζόταν μέγας μάγιστρος, τα δὲ μέλη διακρίνονταν σε τέσσερις τάξεις: ἱππότες, ἀξιωματοῦχοι, ἐφημέριοι κληρικοί καὶ ὑπηρέτες.
Ὅλα τα μέλη του τάγματος ἔδιναν ὅρκους πτωχείας καὶ ἐγκράτειας καὶ ὄφειλαν αὐστηρή ὑπακοή στὶς ἐντολὲς στοὺς προϊσταμένους τους. Μόνο ἡ τάξη τῶν ἱπποτῶν ἔφερε τα ἐπίσημα διάσημα του τάγματος, ἐνῶ το ἐπίσημο ἔνδυμα τῶν Ναϊτῶν καθορίστηκε ἀπὸ τον Πάπα το 1148 σε χρῶμα λευκό με ἐπίχρυσο σταυρό.
Ἡ ὑποστήριξη τῶν Ναϊτῶν ἀπὸ τον περίφημο Ἅγιο Βερνάρδο του Κλερβό, ὁ ὁποῖος ἐγκωμίασε τὴν ἱερότητα του σκοποῦ καὶ τὶς ἀρετὲς τους, εὐνόησε την ἀναπτύξη του τάγματος. Σε περιόδους ἀκμῆς τα μέλη του ἔφταναν καὶ τις εἰκόσι χιλιάδες. Το 1139 πέτυχαν νὰ ἐξαιρεθοῦν ἀπὸ τὴ δικαιοδοσία των τοπικῶν ἐπισκόπων καὶ νὰ ὑπαχθοῦν ἀπ' εὐθείας στὴν αὐθεντία του Πάπα, αὐξάνοντας ἔτσι τὴ δύναμη καὶ την ἐπιρροή τους στή Δύση.
Ἡ σταδιακή αὐξήση της περιουσίας τους στὴν Παλαιστίνη, ἐξ αἰτίας της προστασίας ποὺ προσέφεραν στοὺς προσκυνητές καὶ της ἀνάπτυξης μιᾶς μορφῆς τραπεζικοῦ συστήματος, καθώς καὶ οἱ προσφορές των πλούσιων προσκυνητῶν, ὑπῆρξαν οἱ βασικοί γιὰ την εὐρύτερη ἀκτινοβολία τους. Βασιλεῖς καὶ εὐγενεῖς της Γαλλίας, της Ἱσπανίας, της Ἀγγλίας καὶ τῶν ἄλλων χριστιανικῶν κρατῶν της Δύσης παραχώρησαν στοὺς Ναΐτες φρούρια, περιοχές καὶ κτήρια γιὰ την ἐνίσχυση της δραστηριότητάς τους.
Ἡ οἰκονομική καὶ ἡ στρατιωτική τους δύναμη ἀποτελοῦσαν ἐγγύηση γιὰ τις τραπεζικές τους δραστηριότητες, οἱ ὁποῖες κάλυπταν ὄχι μόνο τους προσκυνητές, ἀλλὰ καὶ πολλούς εὐγενεῖς τῶν χριστιανικῶν κρατῶν, σε μία ἐποχῆ ποὺ ἀπαγορευόταν στούς χριστιανούς νὰ δανείζουν με τόκο. Ἥ συσσώρευση πλούτου καὶ δύναμης ἀπομάκρυνε σταδιακά τους Ναΐτες ἀπὸ τους ἱδρυτικούς σκοπούς του τάγματος. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι οἱ Ναΐτες ἀνέλαβαν ἐπανειλημμένα τὴν οἰκονομική ἐνίσχυση του βασιλιά της Γαλλίας με σοβαρά πάντοτε ἀνταλλάγματα, ἀλλὰ καὶ με συνεχῆ διόγκωση της δυσφορίας ἔναντι τῶν οἰκονομικῶν τους δραστηριοτήτων.
Ἥ ἀποκατάσταση της ἀραβικῆς κυριαρχίας στὴν Παλαιστίνη ἀνάγκασε τους Ναΐτες νὰ καταφύγουν στὴν Κύπρο καὶ νὰ ἀναπτύξουν συστηματικότερα τις τραπεζικές τους φιλοδοξίες, οἱ ὁποῖες ἀποχρωμάτισαν τον θρησκευτικό χαρακτῆρα του τάγματος. Οἱ φῆμες γιὰ τὴν εἰσαγωγή ἀποκρυφιστικῶν μυητικῶν τελετῶν προβλημάτισαν ἀκόμη καὶ τον παπικό θρόνο.
Ὁ βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ' ὁ Ὡραῖος, πού ἦταν καταχρεωμένος στοὺς Ναΐτες, ἀποφάσισε νὰ προχωρήσει στῆ διάλυση του τάγματος καὶ τὴ δήμευση της περιουσίας του στὴ Γαλλία γιὰ νὰ μὴν πληρώσει τα χρέη του. Στίς 13 Οκτωβρίου 1307 συνέλαβε τα ἡγετικά μέλη τῶν Ναϊτῶν ὥς αἱρετικά καὶ τα ὑπέβαλε σε βασανιστήρια, προκειμένου νὰ ἀποκαλύψουν ἄνομες πράξεις, ὅπως λατρεία του Σατανᾶ, παιδεραστία, ποδοπάτημα του Τιμίου Σταυροῦ καὶ κατοχή ἀπόκρυφων δυνάμεων. Ὁ Φίλιππος εἶχε σύμμαχό του τον γαλλικῆς καταγωγῆς Πάπα Κλήμη Ε', ὁ ὁποῖος με τὴ βοῦλα «Vox In Excelsio» της 22ας Μαρτίου 1312, ἀποφάσισε την ἐπίσημη διάλυση του Τάγματος.
Ἡ αὐλαία της δράσης τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ ἔπεσε στὶς 19 Μαρτίου 1314, ρόταν ὁ Μέγας Μάγιστρος Ζακ Ντε Μολέ κάηκε στὴν πυρά ὥς αἱρετικός. Λέγεται ὅτι προτοῦ ξεψυχήσει καταράστηκε τον βασιλιά καὶ τον Πάπα. Ἡ κατάρα του «ἔπιασε» καὶ ὁ μὲν Κλήμης πέθανε τον ἑπόμενο μῆνα, ὁ δὲ Φίλιππος ὀκτώ μῆνες ἀργότερα.
Ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἀπὸ λάτρεις της συνωμοσιολογίας, ὅτι μέλη τῶν Ναϊτῶν, πού διέφυγαν ἀπὸ τους διωγμούς στὴ Γαλλία, κατέφυγαν στὴ Σκωτία, ὁποῦ διατήρησαν ἀναμμένη την σπίθα του Τάγματος, μέσα από τις γραμμές του Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ (Μασονίας) καὶ ἀπὸ ξεχωριστές μυστικές ὀργανώσεις, ὅπως οἱ σύγχρονες Templar Research Institute και CIRCES International Inc. Ἔχοντας μάθει νὰ χειραγωγοῦν την ἐξουσία καὶ νὰ διαχειρίζονται ἀριστοτεχνικά τον πλοῦτο, οἱ Ναΐτες βρίσκονται στὸ ὑπόβαθρο της Δυτικῆς κοινωνίας καὶ ἁπλῶς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή γιὰ νὰ ἀποκαλυφθοῦν καὶ νὰ δείξουν την πραγματική τους δύναμη.
Το τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἱδρύθηκε ἀπὸ τον Οὔγο ντε Πεν (1070-1136) καὶ ἐννέα ἄλλους γάλλους ἱππότες στὴν Παλαιστίνη, ἀμέσως μετά την Α' Σταυροφορία (1119), σύμφωνα με τα ἱπποτικά πρότυπα του δυτικοῦ μοναχισμοῦ της ἐποχῆς. Σκοπός της ἵδρυσής του ἦταν ἡ προστασία τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων καὶ τῶν προσκυνητῶν ἀπὸ πιθανές ἐπιθέσεις μουσουλμάνων.
Ὁ βασιλιάς της Ἱερουσαλήμ, Βαλδουίνος Β’, τους παραχώρησε μία πτέρυγα του παλατιοῦ, πού βρισκόταν κοντά στὸν παλαιό Ναό τοῦ Σολομῶντος, γιὰ νὰ ὀργανώσουν τὴ δράση τους. Ὁ ἀρχηγός του τάγματος ὀνομαζόταν μέγας μάγιστρος, τα δὲ μέλη διακρίνονταν σε τέσσερις τάξεις: ἱππότες, ἀξιωματοῦχοι, ἐφημέριοι κληρικοί καὶ ὑπηρέτες.
Ὅλα τα μέλη του τάγματος ἔδιναν ὅρκους πτωχείας καὶ ἐγκράτειας καὶ ὄφειλαν αὐστηρή ὑπακοή στὶς ἐντολὲς στοὺς προϊσταμένους τους. Μόνο ἡ τάξη τῶν ἱπποτῶν ἔφερε τα ἐπίσημα διάσημα του τάγματος, ἐνῶ το ἐπίσημο ἔνδυμα τῶν Ναϊτῶν καθορίστηκε ἀπὸ τον Πάπα το 1148 σε χρῶμα λευκό με ἐπίχρυσο σταυρό.
Ἡ ὑποστήριξη τῶν Ναϊτῶν ἀπὸ τον περίφημο Ἅγιο Βερνάρδο του Κλερβό, ὁ ὁποῖος ἐγκωμίασε τὴν ἱερότητα του σκοποῦ καὶ τὶς ἀρετὲς τους, εὐνόησε την ἀναπτύξη του τάγματος. Σε περιόδους ἀκμῆς τα μέλη του ἔφταναν καὶ τις εἰκόσι χιλιάδες. Το 1139 πέτυχαν νὰ ἐξαιρεθοῦν ἀπὸ τὴ δικαιοδοσία των τοπικῶν ἐπισκόπων καὶ νὰ ὑπαχθοῦν ἀπ' εὐθείας στὴν αὐθεντία του Πάπα, αὐξάνοντας ἔτσι τὴ δύναμη καὶ την ἐπιρροή τους στή Δύση.
Ἡ σταδιακή αὐξήση της περιουσίας τους στὴν Παλαιστίνη, ἐξ αἰτίας της προστασίας ποὺ προσέφεραν στοὺς προσκυνητές καὶ της ἀνάπτυξης μιᾶς μορφῆς τραπεζικοῦ συστήματος, καθώς καὶ οἱ προσφορές των πλούσιων προσκυνητῶν, ὑπῆρξαν οἱ βασικοί γιὰ την εὐρύτερη ἀκτινοβολία τους. Βασιλεῖς καὶ εὐγενεῖς της Γαλλίας, της Ἱσπανίας, της Ἀγγλίας καὶ τῶν ἄλλων χριστιανικῶν κρατῶν της Δύσης παραχώρησαν στοὺς Ναΐτες φρούρια, περιοχές καὶ κτήρια γιὰ την ἐνίσχυση της δραστηριότητάς τους.
Ἡ οἰκονομική καὶ ἡ στρατιωτική τους δύναμη ἀποτελοῦσαν ἐγγύηση γιὰ τις τραπεζικές τους δραστηριότητες, οἱ ὁποῖες κάλυπταν ὄχι μόνο τους προσκυνητές, ἀλλὰ καὶ πολλούς εὐγενεῖς τῶν χριστιανικῶν κρατῶν, σε μία ἐποχῆ ποὺ ἀπαγορευόταν στούς χριστιανούς νὰ δανείζουν με τόκο. Ἥ συσσώρευση πλούτου καὶ δύναμης ἀπομάκρυνε σταδιακά τους Ναΐτες ἀπὸ τους ἱδρυτικούς σκοπούς του τάγματος. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι οἱ Ναΐτες ἀνέλαβαν ἐπανειλημμένα τὴν οἰκονομική ἐνίσχυση του βασιλιά της Γαλλίας με σοβαρά πάντοτε ἀνταλλάγματα, ἀλλὰ καὶ με συνεχῆ διόγκωση της δυσφορίας ἔναντι τῶν οἰκονομικῶν τους δραστηριοτήτων.
Ἥ ἀποκατάσταση της ἀραβικῆς κυριαρχίας στὴν Παλαιστίνη ἀνάγκασε τους Ναΐτες νὰ καταφύγουν στὴν Κύπρο καὶ νὰ ἀναπτύξουν συστηματικότερα τις τραπεζικές τους φιλοδοξίες, οἱ ὁποῖες ἀποχρωμάτισαν τον θρησκευτικό χαρακτῆρα του τάγματος. Οἱ φῆμες γιὰ τὴν εἰσαγωγή ἀποκρυφιστικῶν μυητικῶν τελετῶν προβλημάτισαν ἀκόμη καὶ τον παπικό θρόνο.
Ὁ βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ' ὁ Ὡραῖος, πού ἦταν καταχρεωμένος στοὺς Ναΐτες, ἀποφάσισε νὰ προχωρήσει στῆ διάλυση του τάγματος καὶ τὴ δήμευση της περιουσίας του στὴ Γαλλία γιὰ νὰ μὴν πληρώσει τα χρέη του. Στίς 13 Οκτωβρίου 1307 συνέλαβε τα ἡγετικά μέλη τῶν Ναϊτῶν ὥς αἱρετικά καὶ τα ὑπέβαλε σε βασανιστήρια, προκειμένου νὰ ἀποκαλύψουν ἄνομες πράξεις, ὅπως λατρεία του Σατανᾶ, παιδεραστία, ποδοπάτημα του Τιμίου Σταυροῦ καὶ κατοχή ἀπόκρυφων δυνάμεων. Ὁ Φίλιππος εἶχε σύμμαχό του τον γαλλικῆς καταγωγῆς Πάπα Κλήμη Ε', ὁ ὁποῖος με τὴ βοῦλα «Vox In Excelsio» της 22ας Μαρτίου 1312, ἀποφάσισε την ἐπίσημη διάλυση του Τάγματος.
Ἡ αὐλαία της δράσης τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ ἔπεσε στὶς 19 Μαρτίου 1314, ρόταν ὁ Μέγας Μάγιστρος Ζακ Ντε Μολέ κάηκε στὴν πυρά ὥς αἱρετικός. Λέγεται ὅτι προτοῦ ξεψυχήσει καταράστηκε τον βασιλιά καὶ τον Πάπα. Ἡ κατάρα του «ἔπιασε» καὶ ὁ μὲν Κλήμης πέθανε τον ἑπόμενο μῆνα, ὁ δὲ Φίλιππος ὀκτώ μῆνες ἀργότερα.
Ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἀπὸ λάτρεις της συνωμοσιολογίας, ὅτι μέλη τῶν Ναϊτῶν, πού διέφυγαν ἀπὸ τους διωγμούς στὴ Γαλλία, κατέφυγαν στὴ Σκωτία, ὁποῦ διατήρησαν ἀναμμένη την σπίθα του Τάγματος, μέσα από τις γραμμές του Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ (Μασονίας) καὶ ἀπὸ ξεχωριστές μυστικές ὀργανώσεις, ὅπως οἱ σύγχρονες Templar Research Institute και CIRCES International Inc. Ἔχοντας μάθει νὰ χειραγωγοῦν την ἐξουσία καὶ νὰ διαχειρίζονται ἀριστοτεχνικά τον πλοῦτο, οἱ Ναΐτες βρίσκονται στὸ ὑπόβαθρο της Δυτικῆς κοινωνίας καὶ ἁπλῶς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή γιὰ νὰ ἀποκαλυφθοῦν καὶ νὰ δείξουν την πραγματική τους δύναμη.
