ΙΠΠΟΣ ΙΠΠΙΚΩΝ

ΙΠΠΟΣ ΙΠΠΙΚΩΝ

Ἵππος: παρὰ τὸ Ἵεσθαι τοῖς ποσί. Γράφεται διὰ δύο Π.Π. Πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ Ἵπος του σημαίνοντας τὴν παγίδα .

/Ὁ Ἵππος ὀνομάζεται ἔτσι διοότη ἐφορμᾶ διὰ τῶν ποδῶν. Γράφεται δὲ μὲ δύο ΠΠ προς ἀντιδιαστολὴ μὲ τὴν λέξη Ἵπος ( μὲ ἕνα Π καὶ ψιλὴ ) Ποῦ σημαίνει τὴν παγίδα./

<<Ἀποβάτης μέν Ἱππικὸν τὶ ἀγώνισμα ἐστι>>

/Ἀποβάτης εἶναι κάποιο Ἱππικὸ ἀγώνισμα

<<Ἀποβατῶν ἀγών : οὗτος ὁ ἀγών ἤγετο τῆ Ἀθηνᾶ ἐν ὦ οἱ ἔμπειροι του ἐλαύνειν ἅρματα ἅμα θεόντων τῶν Ἵππων ἀνέβαινον διὰ τοῦ τροχοῦ ἐπὶ τὸν δίφρον καὶ πάλιν κατεβαῖνον . Καὶ ἦν το ἀγώνισμα Ἱππέως ἅμα καὶ πεζοῦ καλεῖται δὲ τίς καὶ ἀποβατικὸς ἡνίοχος ὁ εἰς τοῦτο δηλονότι ἐπιτήδειος τὸ ἀγώνισμα >>

Φωτίου <λεξικὸν > 2449-2450

/Ἀγών ἀποβατῶν ἐγίνετο γιὰ τὴν Ἀθηνᾶ κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἔμπειροι στὸ νὰ ὁδηγοῦν ἅρματα μόλις ἔβλεπαν τὰ ἄλογα ἀνέβαιναν ἀπὸ τὸν τροχὸ στὸ ἅρμα καὶ πάλι κατέβαιναν. Τὸ ἀγώνισμα αὐτὸ ἦταν ταυτοχρόνως ἀγώνισμα Ἱππέως καὶ πεζοῦ. Καὶ κάποιος ὀνομάζεται ἀποβατικὸς ἡνίοχος, δηλαδὴ αὐτὸς ὁ ὁποῖος εἶναι κατάλληλος στὸ ἀγώνισμα .//

<<Ξυστὶς : γυναικεῖον τὶ ἔνδιμα ἐστι πεποικλιμένον ἔστι δὲ καὶ Ἱππικὸν ἔνδυμα ὡς Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλες.>>

/Ἡ ξυστὶς εἶναι ἕνα γυναικεῖο φόρεμα στολισμένο. Εἶναι δὲ καὶ Ἱππικὸ ἔνδυμα ὅπως ὁ Ἀριστοφάνης ἀναφέρει στὶς Νεφέλαις

Φωτίου <λεξικὸν > *

\\Ἱππικὸν χλίδος : Ἵων Ἀγαμέννονι ( fr 3). ἀντὶ τοῦ χλίδημα φόρημα. Οἱ γὰρ ἐπαχούμενοι τοῖς ἵπποις ἐρχρῶντο κοκόσμου χάριν πλατέσι χιτῶσιν , ἅς καλασίριδας καὶ ξυστίδας τίνες λέγουσιν.//

/Ἱππικὸν χλίδας : χρησιμοποιεῖται ἀντί τοῦ “ χλίδημα” ποὺ σημαίνει φόρεμα. Διότη αὐτοι ποὺ ἀνέβαιναν στὰ ἄλογα χρησιμοποιοῦσαν πλατεῖς χιτῶνες χάριν διακοσμήσεως ( στολισμοῦ) , ποῦ τὰ ὀνομάζουν καλαστρίδες καὶ ξυστίδες /

/ Χλιδὴ , ἥκιστα ἔχαιρες ἀγλαϊσμῶν τροφὴ καὶ χλιδανὸν τὸ τρυφερὸν παρὰ τὸ χαλῶ Ῥῆμα καὶ τὸ δέω τὸ πρέπω χαλιδὴ καὶ χλιδὴ ἡ ὑποχαλῶσα τοῦ πρέποντος / Ἡ χλιδὴ χαλάει ( χαλαρώνει , λύει, καταστρέφει ) αὐτὸ ποὺ πρέπει ( ἀρμόζει ). ( χαλῶ + δέω = χαλιδὴ – χλιδή.)

Βουκέφαλος : ὁ Ἵππος ὄν Ἀλέξανδρος ἐκέκτητο οὐχ ὥς τίνες , οἵ ὄνται , ὅτι Βοὸς κέρατα εἶχεν τοῦτα γὰρ ψευδὲς ἐκοσμεῖτο γὰρ ὑπὸ Ἀλέξανδρου χρυσοῖς · καὶ οὐ διὰ τὰ κέρατα βουκέφαλος ὠνομάσται ἀλλ' ὅτι οὕτως ἐν Θεσσαλία ἐκαλοῦντο οἱ ἵπποι ἔχοντες ἐγκεκαυμένον βουκράνιον, ὅτι δὲ τῶν θετταλικῶν ἵπποι τινὲς ἐκαλοῦντο βουκέφαλοι, δηλοῖ Ἀριστοφάνης ἐν Ἀναγύρο, μὴ κλαῖ' ἐγὼ σοι βουκέφαλου ὠνήσομαι.

( Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα σ. 207)-

Βουκέφαλας : εἶναι τὸ .ἄλογο τοῦ Μεγάλου Ἀλέξανδρου ( τὸ ὄνομα του ὀφείλει ) ὄχι ὅπως κάποιοι νομίζουν, στὸ ὅτι εἶχε κέρατα βοδιοῦ , ἄλλα ἔτσι στὴν θεσσαλία ὡνομάζαν τὰ ἄλογα ποὺ εἶχαν στὰ ἰσχία ἐγχαραγμένη κεφαλὴ βοός ὅτι κάποια ἀπὸ τὰ ἄλογα τῶν θεσσαλῶν ὠνομάζοντο βουκέφαλοι τὸ δηλώνει καὶ ὁ Ἀριστοφάνης στὸν Ἀνάργυρο << Μὴ κλαῖς καὶ θὰ σοῦ ἀγοράσω βουκέφαλο ἄλογο>>.\\

<<Βουκέφαλος ἵππος ἐγκεχαραγμένον ἔχων τοῖς ἰσχίοις βουκράνον ( ar. Fr 41.42 ) καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἵππος ἀφ΄ οὗ ἐν ἰνδοῖς κτίσαι , λέγεται. // Ἡσυχίου = Λεξικὸν>>

/Βουκέφαλας εἶναι ὁ ἵππος ( = τὸ ἄλογο ) πὺ ἔχει στὰ ἰσχία ἐγχαραγμένη κεφαλὴ βοὸς. ( Ἔτσι ὠνομαζόταν ) καὶ τὸ ἄλογο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου γιὰ τὸ ὁποῖο λέγεται ὅτι ἔχτισε πόλη στοὺς Ἰνδοῦς . 
Νῖκος Σολδάτος