ΟΙ ΕΛ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

 

ΟΙ ΕΛ ΚΑΙ Ἡ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Ἡ Σελήνη κατασκευάστηκε μακριὰ ἀπὸ τὰ περίεργα μάτια τῶν Νεφελὶμ καὶ ἕξω ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ σύστημα!

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων ἀποφάσισε γιὰ το πῶς θὰ μεταφέρει την Σελήνη μέσα στὸ ἡλιακό σύστημα σὰν 

δορυφόρο της Γῆς.
Δὲν εἶναι τυχαῖο το ὄνομα των διαστημοπλοίων της ΝΑΣΑ ποῦ πῆγαν ἐκεῖ!!



Ὁ πραγματικὸς δορυφόρος τῆς Γῆς ὀνομάζεται Λίλιθ καὶ ὀνομάστηκε ἔτσι ἀπὸ τὸν Ἐλοχὶμ Σεμιεζὰ 

τὸν ἀρχηγὸ τῶν 201 ἐκπεσόντων Ἐλοχίμ , πρὸς τιμὴν τῆς μεγάλης πόρνης τοῦ σύμπαντος καὶ μόνου 

θηλυκοῦ ἀνθρώπου , Λίλιθ Λαμασθοῦ. 

Ὁ Ἀπόλλων δημιούργησε τὴν τεχνητὴ Σελήνη καὶ τὴν ἔφερε μπροστὰ ἀπὸ τὴν Λίλιθ , τὸν φυσικὸ δορυφόρο τῆς Γῆς. 

Ἡ τροχιὰ τῆς Σελήνης καθὼς καὶ ἡ θέση περιστροφῆς καὶ περιφορᾶς της ἦταν καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι τέτοια , ποὺ ἐμποδίζει τοὺς κατοίκους τῆς Γῆς νὰ δοῦν την Λίλιθ , ἡ ὁποία βρίσκεται διαρκῶς πίσω ἀπὸ τὴν Σελήνη καὶ γι αὐτὸ δὲν βλέπουμε καὶ ποτὲ τὴν Ἀθέατη Πλευρὰ τῆς Σελήνης , ἀλλὰ ἐμποδίζει καὶ κάθε ὀπτικὴ ἐπαφή της Λίλιθ μὲ τὴν Γῆ. 

Αὐτὸ τὸ ἔκανε ὁ Ἀπόλλων , ἐπειδὴ ἡ Λίλιθ ἦταν ἕνα στρατηγικὸ σημεῖο στὸ διάστημα , ἀπὸ τὸ ὁποῖο μποροῦσαν νὰ χτυπηθοῦν στόχοι ἐγκαταστάσεων τῶν ΕΛ στὴν Γῆ , ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν χρησιμοποιοῦν οἱ ΕΛ τὴν Σελήνη , σὰν σημεῖο προσβολῆς στόχων πάνω στὴν Γῆ ἀλλὰ καὶ στὴν Λίλιθ. 

Ὑπῆρχαν δύο τρόποι γιὰ νὰ μεταφερθεῖ ἡ Σελήνη.

Ὁ ἕνας ἤτανε νὰ ταξιδέψει μέσα στὸ χάος ἀπὸ το σημεῖο κατασκευῆς μέχρι τὴ Γῆ. Αὐτό το ταξίδι,ὅσο γρήγορα καὶ νὰ γινότανε,θὰ διαρκοῦσε χιλιάδες χρόνια.

Ὁ ἄλλος ἦταν νὰ δημιουργήσουν μία ἀστρική πύλη τεραστίων διαστάσεων καὶ νὰ την μεταφέρουν στὴ θέση της. Ὡστόσο, ὁ κόσμος τῶν ὀνείρων μπορεῖ νὰ εἶναι ψεύτικος,ἀλλὰ ἀκολουθεῖ συγκεκριμένα πρότυπα,ποῦ ἐμεῖς τα ὀνομάζουμε νόμους της φύσης. Ἔτσι ἡ ἐμφάνιση της Σελήνης στὸν οὐρανό της Γῆς θὰ εἶχε σὰν συνέπεια την ἀλλαγή χιλιάδων παραμέτρων της ζωῆς πάνω στὸν πλανήτη μας.

Ὁ Ἀπόλλων βέβαια,δὲν ἦταν εἰδικός στὴν μουσική ἁρμονία της λύρας,ὅπως λένε τα παραμυθάκια της νέας ἀλλὰ και της παλιάς τάξης,ἀλλὰ εἰδήμων στὴν μουσική ἁρμονία του σύμπαντος.

Ἡ Λίλιθ πάνω ψηλὰ στὸν οὐρανό , ἀποτελοῦσε σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ὑπεροπλίας τῶν Νεφελίμ. 

Ἀπὸ ἐκεῖ μποροῦσαν νὰ ἔχουν τὸν ἔλεγχο τῆς Γῆς. 

Ὁ Ἀπόλλων τότε σὲ συνέδριο στὸν Ὄλυμπο πρότεινε νὰ δημιουργήσει μιὰ νέα Σελήνη καὶ νὰ τὴν τοποθετήσει ἀνάμεσα στὴν Γῆ καὶ τὴν Λίλιθ , τὸν φυσικὸ δορυφόρο τοῦ πλανήτη .

Ὁ Δίας θεώρησε ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ ἦταν δύσκολο ἂν ὄχι ἀδύνατον καὶ γιὰ νὰ φέρει σὲ δύσκολη θέση τὸ παιδί του , παρακινούμενος καὶ ἀπὸ τὴν Ἦρα ποὺ δὲν τὸν συμπαθοῦσε , τοῦ εἶπε τὸ ναί. 

Σκάφη τῶν ΕΛ , μυστικὰ καὶ ταχύτατα , μὲ τὴν μέθοδο τῆς δημιουργίας τῆς ἀστρικῆς πύλης , ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Γῆ καὶ πήγανε σὲ μέρη τοῦ κόσμου τῶν ὀνείρων , τοῦ ψεύτικου δηλαδὴ σύμπαντος , πιὸ παλιὰ ἀπὸ τὸ ἡλιακό μας σύστημα καὶ ἐκεῖ δημιούργησαν τὴν Νέα Σελήνη , μακριὰ ἀπὸ τὰ μάτια τῶν Νεφελίμ. 

Ἡ μέθοδος τῆς δημιουργίας της , ἦταν ἡ προσφιλὴς στοὺς θεούς , ἡ μέθοδος δηλαδὴ τῆς Ἐφαρμοσμένης Ἀρχιτεκτονικῆς Προδόμησης. 

Σύμφωνα μὲ τὴν τεχνολογία αὐτή , δημιουργούσανε ἕνα μοντέλο τοῦ ὑπὸ κατασκευὴν ἀντικειμένου καθὼς καὶ τοὺς δομικοὺς λίθους , τὰ κομμάτια δηλαδὴ τῶν διαφόρων ὑλικῶν ποὺ θὰ ἀπάρτιζαν τὸ ἀντικείμενο , ἀπὸ τὰ πιὸ μικρά , μέχρι τὰ πιὸ μεγάλα. 

Τὸ λεγόμενο ἀντικείμενο , μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνα ἀγαλματίδιο , ἢ ἕνας τεράστιος τεχνητός , κούφιος σφαιρικὸς δορυφόρος , γεμᾶτος πόλεις καὶ ὁπλικὰ συστήματα ὅπως ἡ Νέα Σελήνη. 

Μόλις τελείωνε τὸ μοντέλο , τεράστιες μηχανές , ἀναλάμβαναν τὸ μοντάζ , ἀφοῦ πρῶτα δημιουργοῦσαν ὅλα τὰ ἀπαραίτητα κομμάτια. 

Ἀπὸ μιὰ μικρὴ βίδα , μέχρι τέραστιες ποσότητες βράχων ἢ μεταλλικῶν ἐπιφανειῶν μήκους ἑκατοντάδων χιλιομέτρων. 

Γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ τὸ μοντέλο , ὁ σχεδιαστὴς συνδεότανε πνευματικὰ μὲ ἕνα μηχάνημα ποὺ στὴν ἐποχή μας θὰ ὀνομάζαμε ὑπολογιστὴ καὶ ὁ ὑπολογιστὴς αὐτός , διάβαζε μὲ ἀπίστευτη ταχύτητα , τὴν σκέψη τοῦ σχεδιαστῆ. 

Παρόμοια περίπτωση ἔχουμε διαβάσει στὴν Ὀδύσσεια , γιὰ τὰ πλοῖα των Φαιάκων , ποὺ δὲν εἶχαν οὔτε πλήρωμα , οὔτε καπετάνιο , οὔτε τιμονιέρη , ἀλλὰ ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς ταξιδιῶτες τους , νὰ τοὺς ποῦνε σὲ ποιά πόλη καὶ σὲ ποιά χώρα μένανε καὶ ἀφοῦ τὸ ἔβαζαν στὴν μνήμη τους , τοὺς πήγαιναν πετῶντας στὸν προορισμό τους. 

Ἔτσι λοιπὸν ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων , ἀφοῦ μοίρασε στοὺς ἐπιστήμονες τῶν ΕΛ ποὺ εἶχε μαζί του τὶς ἐπι μέρους ἐργασίες , ἀνέλαβε ὁ ἴδιος τὴν ὁλικὴ δόμηση. 

Σὲ σχετικὰ ἐλάχιστο χρόνο ἡ προ-δόμηση , εἶχε ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὰ τεράστια μηχανήματα τῶν ΕΛ , ἐργοστάσια οὐσιαστικά , ποὺ λειτουργοῦσαν αὐτοματοποιημένα παίρνοντας ὑλικὰ ἀπὸ τὸ παμπάλαιο ἄστρο ἡλικίας περίπου 8,2 δισεκατομμυρίων ἐτῶν , ὅπου πήγανε γιὰ κατασκευάσουν τὴν Νέα Σελήνη , ἦταν ἕτοιμα νὰ ἀρχίσουν τὸ τιτάνιο ἔργο. 

Ἡ ὅλη κατασκευὴ τῶν ἐπὶ μέρους χώρων , τόσο στὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης , ὅσο καὶ στὸ ἐσωτερικό της , ἦταν τέτοια , ποὺ ἐπέτρεπε τὴν λειτουργία της , τόσο ἀπὸ τοὺς ΕΛ ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπινους συγγενεῖς τους , τοὺς ΕΛ-ληνές . 

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων , ἔδωσε τὴν ἐντολὴ καὶ ἡ προδομημένη Σελήνη , ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται. 

Τὸ γενικὸ σκεπτικὸ τῆς δημιουργίας , ἦταν τὸ ὅτι ὁ ὑπερυπολογιστὴς κατεύθυνε τὰ προκατασκευασμένα τμήματα μὲ τηλεκίνηση καὶ τὰ ὁδηγοῦσε στὸ νὰ μονταριστοὺν σὲ χρόνο μηδέν , ὅπως εἶχε σχεδιάσει στὸ μυαλό του ὁ κατασκευαστής. 

Ἡ Σελήνη ὅπως λοιπὸν ἤδη ἀναφέρθηκε εἶναι κούφια. 

Μιλᾶμε γιὰ μιὰ κοίλη σφαιρικὴ κατασκευή , φτιαγμένη ἀπὸ τιτάνιο. 

Τὸ σφαιρικὸ σασί , κατὰ τὴν συνήθεια τῶν ΕΛ , καλύπτεται καὶ ἀπὸ μέσα καὶ ἀπὸ ἔξω, πλήρως ἀπὸ χαλκό. 

Τὸ ἔξω περίβλημα , ἐπιστρώθηκε μὲ βράχους καὶ χῶμα , ἐλαχίστου πάχους , στὶς πεδιάδες , ἑνὸς χιλιομέτρου. 

Αὐτὸ θὰ ἔδινε τὴν δυνατότητα ἀπορρόφησης τῶν κρούσεων τῶν μετεωριτῶν , ποὺ λόγῳ ἔλλειψης ἀτμόσφαιρας , θὰ ἔφταναν ὅλοι στὴν ἐπιφάνεια τῆς Νέας Σελήνης. 

Τὸ ἐσωτερικὸ σασί , εἶναι αὐτὸ ποὺ εὐθύνεται γιὰ τὸ ὅτι τὸ ἐσωτερικὸ ὅλων τῶν κρατήρων τῆς Σελήνης εἶναι ἐπίπεδο , ἀφοῦ δὲν ὑποχωρεῖ στὶς πιέσεις. 

Στὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης , οἱ ΕΛ , ὅπως λέει καὶ ὁ Πρόκλος , ἔκαναν πολλὰ μεγάλα κτήρια , πολλὲς πόλεις καὶ πολλὰ βουνά , στὶς πλαγιὲς τῶν ὁποίων ἔκαναν καὶ τὶς περισσότερες στρατιωτικὲς ἐγκαταστάσεις. 

Οἱ πόλεις ἦταν ἀρκετὰ μεγάλες καὶ μποροῦσαν νὰ παρέχουν τὰ πάντα στοὺς Ἕλληνες , ποὺ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ πολλὰ πράγματα σὰν ἀνθρώπινα ὄντα ποὺ ἦταν καὶ βέβαια νέκταρ καὶ ἀμβροσία στοὺς ΕΛ. 

Ἡ ἄμυνα τῶν ἐγκαταστάσεων ἀπέναντι στὰ ὅπλα τῶν Νεφελίμ , ἐπιτυγχανότανε μὲ πολλαπλᾶ στρώματα τεραστίων κρυστάλλων , ποὺ ἀπορροφοῦσαν τὴν ἐνέργεια τῶν ἐνεργειακῶν δεσμῶν τῶν ὅπλων τῶν Νεφελίμ , ἢ μὲ ἀκτῖνες ἐκτροπῆς ὑλικῶν σωμάτων , ποὺ ἐξέτρεπαν τοὺς μετεωρῖτες , ἢ τοὺς τεράστιους βράχους σὲ μέγεθος ὁλόκληρων βουνῶν ποὺ ἔριχναν οἱ Νεφελὶμ καὶ μὲ θόλους ἀπὸ ἀθραυστὸν ὕαλον , ἐνεργειακοὺς δηλαδὴ θόλους ποὺ μέσα στὸ πεδίο τους αἰωροῦνταν ἑκατομμύρια μικρῶν κρυστάλλων ποὺ συντονιζόμενοι ἀπορροφοῦσαν τὴν ποσότητα τῆς ὅποιας ἐνεργειακῆς δέσμης ἔπεφτε πάνω τους. 

Τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸ ἐξωτερικό , ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὴν μορφή του , ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὴν χρήση του. 

Τὁ ἐξωτερικὸ μέρος μορφοποιήθηκε ἔτσι , ὥστε νὰ φιλοξενεῖ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ λειτουργοῦσαν τὰ διάφορα συστήματα στρατιωτικῶν ἐφαρμογῶν , ἀλλὰ καὶ τὰ ἐργοστάσια κατασκευῆς ἀνταλλακτικῶν , τροφῶν καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο μποροῦσαν νὰ ἔχουν ἀνάγκη οἱ κάτοικοι χειριστὲς τῆς Νέας Σελήνης. 

Τὸ ἐσωτερικὸ φτιάχτηκε , γιὰ νὰ λειτουργεῖ ἀνεξάρτητα καὶ αὐτόνομα , ἀκόμη καὶ ἂν ἡ Σελήνη ἔπεφτε στὴν κυριαρχία τῶν Νεφελὶμ ἢ ὁποιουδήποτε ἄλλου. 

Κανεὶς δὲν μποροῦσε καὶ δὲν μπορεῖ καὶ στὶς μέρες μᾶς , νὰ μπεῖ στὸ ἐσωτερικό. 

Εἶναι ἀπομονωμένο ὅπως καὶ τὰ Τάρταρα στὴν Γῆ. 

Τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , περιέχει ὅλους ἐκείνους τους μηχανισμοὺς ποὺ τῆς δίνουν κίνηση , ποὺ διορθώνουν ἐφόσον χρειαστεῖ τὴν τροχιά της καὶ ποὺ ἐξασφαλίζουν τὴν θέση της στὸν χῶρο , ὥστε νὰ παραμένει ἡ Λίλιθ στὴν σκιὰ τῆς Σελήνης καὶ ποτὲ νὰ μὴν ἔρχεται σὲ ὀπτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν Γῆ. 

Ἡ Σελήνη εἶναι σὲ τέτοια ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Γῆ , ὥστε ἡ φαινόμενη διάμετρός της νὰ εἶναι ἴδια μὲ αὐτὴ τοῦ Ἥλιου καὶ ἐφόσον χρειαστεῖ , σὲ περίπτωση ἑνὸς ἔντονου φλὰς στὸ ὁρατὸ φάσμα , νὰ μπορεῖ νὰ δώσει σὲ μιὰ κατ΄επιλογήν περιοχή , ὁλικὴ ἔκλειψη Ἡλίου καὶ πλήρη προστασία τῶν ματιῶν τῶν κατοίκων της ἀπὸ τὸ ἔντονο φῶς. 

Ὅταν ἡ Σελήνη ἑτοιμάστηκε , ὁ Ἀπόλλων ἀποφάσισε γιὰ τὴν μέθοδο μεταφορᾶς καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὄνομα τῶν διαστημοπλοίων τῆς NASA ποὺ πήγανε ἐκεῖ , ἀφοῦ οἱ Νεφελὶμ στὶς τυπικότητες κρατοῦν τοὺς τύπους , ἀκόμα καὶ ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς τους. 

Τὸ κύριο πρόβλημα τοῦ Ἀπόλλωνα δηλαδή , δὲν ἦταν το πὼς θὰ διαχειριστεῖ τὴν δημιουργία , τὸ ἄνοιγμα καὶ τὸ κλείσιμο τῆς ἀστρικῆς πύλης στὸ σύστημα τοῦ παμπάλαιου ἄστρου κοντὰ στὸ ὁποῖο κατασκεύασε τὴν Σελήνη καὶ κατόπιν ἐδῶ ὅπου θὰ τὴν ἔφερνε , ἀλλὰ οἱ ἀλλαγὲς ἀπὸ πλευρᾶς ἰσορροπιῶν καὶ ἐπιδράσεων τῶν κανόνων τῆς οὐρανίου μηχανικῆς. 

Ἔτσι ἀποφάσισε τα παρακάτω:

1.Θὰ κατασκεύαζε την Σελήνη ἕξω ἀπὸ το ἡλιακό σύστημα ποῦ ἐπέλεξε καὶ ποῦ ἀπεῖχε περίπου 250 ἔτη φωτός ἀπὸ την Γῆ,ὥστε ἡ ὕπαρξη της ,νὰ μὴν ἐπηρεάσει καθόλου την δομή καὶ την δυναμική συμπεριφορά του.

2.Θά ἔβαζε τον Ἥφαιστο νὰ κατασκευάσει την ἀστρική πύλη κοντά στὴν Σελήνη καὶ πάνω στὸ μονοπάτι,της τροχιάς της,ὥστε νὰ την ὁδηγήσει κατ'εὐθεῖαν μέσα σε αὐτὴν.

3.Το ἄκρο της ἐξόδου της ἀστρικής πύλης, θὰ ἦταν ἕξω ἀπὸ το δικό μας ἡλιακό σύστημα.

4.Ἡ εἴσοδος στὸ ἡλιακό μας σύστημα,θὰ γινότανε με ὑψηλὴ ταχύτητα ποῦ θὰ μειωνότανε καθώς θὰ ἔφτανε στὴν ἐπιθυμητή τροχιά της γύρω ἀπὸ την Γῆ.

5.Ταυτόχρονα καὶ καθώς ἡ Σελήνη θὰ πλησίαζε, ἡ Λίλιθ θὰ μετέβαλε τὴ τροχιά της ὥστε νὰ μείνει συντονισμένη σε τροχιά ποῦ νὰ ἀντιστοιχεῖ,ὅπως καὶ αὐτὴ ποῦ θὰ εἶχε ἡ Σελήνη, στὸν γεωμετρικό τόπο του συνόλου των σημείων Lagrange(ὅπως τα ὀνομάζουμε σήμερα),τῶν σημείων ἰσορροπίας δηλαδή στὸ τριπλό πλέον σύστημα Γῆς,Σελήνης, Λίλιθ.

6.Τὸ τελευταῖο ποῦ χρειαζότανε,ἦταν ἡ σταδιακή προσαρμογή της Γῆς,ὅσον ἀφορᾶ την βαρυτική της ἀλληλεπίδραση με την Σελήνη. 

Αὐτὸ θὰ το ἔλυνε μετά το τέλος της ὅλης διαδικασίας καὶ ἦταν καὶ το τελευταῖο ποῦ τον ἀπασχολοῦσε,ἀφοῦ ἡ ἴδια ἡ ἕλξη της Λίλιθ πάνω στὴ σχετικά ἐλαφριά κούφια Σελήνη, θὰ την ἔκανε νὰ ἔχει φαινομενικά ἀκόμη μικρότερη μᾶζα,ἀφοῦ θὰ της ἀσκοῦσε ἕλξη ἀντίθετη ἀπὸ αὐτὴν της Γῆς.

Ἔτσι ἀποφάσισε,ἔτσι καὶ ἔπραξε.

Ἀπὸ την στιγμή ποῦ ὁ Ἀπόλλων ξεκίνησε ἀπὸ την Γῆ,μέχρι την στιγμή ποῦ η Σελήνη βρισκότανε σε τροχιά γύρω ἀπὸ αὐτὴν,πέρασαν 1061 ἡμέρες.

Ὅσος εἶναι καὶ ὁ λεξάριθμος του ὀνόματός του.

Ὅταν ἡ Σελήνη ἐμφανίστηκε ἔξω ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ σύστημα καὶ ἄρχισε μὲ πολὺ μεγάλη ταχύτητα νὰ πλησιάζει πρὸς τὴν τροχιὰ τῆς Γῆς  ,ἀμέσως σκάφη τῶν Νεφελὶμ τὴν πλησίασαν καὶ διαπίστωσαν ὅτι πρόκειται γιὰ κατασκεύασμα ποὺ δὲν ἀνήκει σὲ αὐτὰ ποὺ ὀνομάζουμε φυσικὰ σώματα τοῦ κόσμου τῶν ὀνείρων , ἀλλὰ γιὰ κάτι τὸ τεχνητό. 

Οἱ πολιτεῖες καὶ ἐγκαταστάσεις ἐξάλλου πάνω της , τὸ ἔκαναν αὐτὸ ὁλοφάνερο. 

Τότε , ὁ Ἀπόλλων , ἐνημέρωσε τοὺς πάντες ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Δία σὲ ὅλα τὰ γένη τῶν Νεφελίμ. 

Κάτι στὸ ὁποῖο ὅλοι θὰ ἦταν εὐπρόσδεκτοι , γιὰ νὰ γίνει ὁ ἔλεγχος τῆς Γῆς πιὸ εὔκολος. 

Μέχρι νὰ μιλήσουν καὶ συνεννοηθοῦν μεταξύ τους οἱ ἀρχηγοὶ τῶν γενῶν ὅλων , ἡ Σελήνη εἶχε ἤδη πλησιάσει καὶ οἱ ΕΛ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχαν δεχθεῖ ἀντιπροσωπεῖες ἀπὸ κάθε ἐνδιαφερόμενο πάνω στὴν Σελήνη , χωρὶς ὅμως νὰ τοὺς δώσουν ὁποιοδήποτε ἔλεγχο καὶ χωρὶς νὰ βάλουν κανέναν στὸ αὐτοματοποιημένο ἐσωτερικό της. 

Ἐπρόκειτο γιὰ ἐκεῖνο τὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα κατὰ τὸ ὁποῖο , οἱ Νεφελὶμ ὑποτίμησαν τὸν Δία καὶ τοὺς ΕΛ. 

Ἔκαναν λάθος καὶ τὸ πλήρωσαν. 

Ὁ ΠΡΩΤΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ 

Ὁ Πρῶτος Δούρειος Ἵππος , ὀνομάστηκε ἀπὸ τοὺς ΕΛ Σελήνη , ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους Μήνη καὶ εἶχε πράγματι πολλὰ βουνὰ καὶ πόλεις καὶ πολλὰ μεγάλα κτήρια (Πρόκλος ) . 

Ἀφοῦ εἴδαμε τὰ σχετικὰ γιὰ τὴν δημιουργία τῆς Σελήνης καὶ πὼς ἔφτασε ἐδῶ κοντὰ στὴν Γῆ μας ἂς δοῦμε τώρα μερικὲς ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα ὅπως εἶναι γιὰ παράδειγμα τὸ γιατί δὲν εἶναι ἴδιες ἡ ὁρατὴ καὶ ἡ ἀόρατη πλευρὰ τοῦ τεχνητοῦ δορυφόρου τῆς Γῆς. 

Ἡ Σελήνη μπῆκε σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὴν Γῆ καὶ μόνο τὴν τελευταία στιγμὴ συνειδητοποίησαν , ὅτι ἡ Λίλιθ εἶχε ἀχρηστευθεῖ , ἀφοῦ κρυβότανε ἐντελῶς πίσω ἀπὸ τὴν νέα Σελήνη. 

Ἡ κίνηση ἦταν ΜΑΤ. 

Ὁ πόλεμος , ἡ Γιγαντομαχία , ἀναπόφευκτη. 

Ὅταν ἔγινε ὁ Πόλεμος τῶν Ἐλ μὲ τοὺς Νεφελίμ , ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς χιλιάδες χρόνια ὁ πόλεμος τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀτλάντων , δὲν χτυπήθηκε μόνο ἡ Γῆ ἀπὸ τὶς βάσεις τῆς Σελήνης , ἀλλὰ ὅπως εἶναι λογικὸ καὶ οἱ βάσεις τῆς Σελήνης ἀπὸ τὴν Γῆ. 

Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μεταξὺ Σελήνης καὶ Λίλιθ. 

Ἡ περιοχὴ τῆς Σελήνης ποὺ ἔβλεπε πρὸς τὴν Γῆ , λόγῳ τῶν ἀναγκῶν τῆς χρήσης της , εἶχε πολὺ περισσότερες ἐγκαταστάσεις καὶ εἶχε πολὺ περισσότερες πεδινὲς περιοχές. 

Ἦταν ὡς ἐκ τούτου καὶ πολὺ περισσότερο προστατευμένη ἀπὸ τὴν πτώση τῶν μετεωριτῶν . 

Ἔτσι , ἡ μὲν πλευρὰ ποὺ φαίνεται μόνο ἀπὸ τὴν Λίλιθ εἶναι γεμάτη κρατῆρες , εἴτε ἀπὸ τὴν πτώση μετεωριτῶν , εἴτε ἀπὸ τὶς ἐκρήξεις τῶν χτυπημάτων ποὺ δέχτηκε ἀπὸ τὴν Λίλιθ , ἡ δὲ πλευρὰ ποὺ βρίσκεται πρὸς τὴν Γῆ ἔχει πολὺ λιγότερους κρατῆρες , λόγῳ τῶν πολὺ λιγότερων χτυπημάτων ποὺ δέχτηκε , λόγῳ τῆς ὑψηλότερης προστασίας ποὺ διέθετε. 

Ἄλλη πιθανὴ ἐρώτηση εἶναι , γιατί δὲν καταστράφηκαν τὰ μηχανήματα πτήσης στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης κατὰ τὴν Γιγαντομαχία. 

Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο κατάλαβαν ἀμέσως οἱ Νεφελίμ , ὅταν ἄρχισαν οἱ πρῶτες ἁψιμαχίες μὲ τοὺς ΕΛ , ἦταν ὅτι ἐαν καταστρεφότανε ὁ μηχανισμὸς πτήσης τῆς Σελήνης , αὐτὴ θὰ ἔπεφτε πάνω στὴν Γῆ καὶ δὲν θὰ ἔμενε τίποτε. 

Γιὰ τὸ λόγο αὐτό , ὅλες οἱ μάχες ποὺ δώθηκαν , ποτὲ δὲν εἶχαν σὰν στόχο τὴν καταστροφὴ τῆς Σελήνης καὶ κυρίως τὴν καταστροφὴ ἢ τὸ μπλοκάρισμα τῶν μηχανισμῶν πτήσης . 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Γιγαντομαχίας , τοῦ πολέμου δηλαδὴ τῶν ΕΛ καὶ τῶν Νεφελίμ , ἀναρίθμητες ἀποστολὲς σχεδιάστηκαν , κυρίως ἀπὸ καταδρομεῖς Μισναβὰχ τοῦ γένους Μπαχομέχ , γιὰ νὰ μποῦν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , νὰ τὸ κυριεύσουν καὶ νὰ κατανοήσουν τὸν τρόπο λειτουργίας του , ὥστε νὰ πάρουν τὸν ἔλεγχό της. 

Πολλοὶ προσπάθησαν . 

Ὅλοι σκοτώθηκαν . 

Ἀντίστοιχες ἐπιχειρήσεις καὶ μάχες καὶ βομβαρδισμοὶ ἔγιναν κατὰ τὸν ἑλληνοατλαντικὸ πόλεμο. 

Στὸ τέλος , δὲν ἔμεινε κανεὶς ζωντανὸς πάνω στὴν Σελήνη. 

Ὁ αὐτοματοποιημένος μηχανισμὸς τοῦ Ἀπόλλωνα ὅμως , συνεχίζει νὰ λειτουργει καὶ ἡ Σελήνη συνεχίζει νὰ κρύβει την Λίλιθ ἀπὸ προσώπου Γῆς. 

Στὴν Λίλιθ καὶ τὴν Σελήνη σήμερα , ἐπικρατεῖ ἡ ἀπόλυτη καταστροφὴ καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη. 

Ἐλάχιστες ἐγκαταστάσεις πλέον λειτουργοῦν , χωρὶς κανένα οὐσιαστικὸ ὤφελος γιὰ τοὺς Νεφελὶμ ποὺ τὶς συντηροῦν. 

Κατὰ τὸν πόλεμο Ἑλλήνων Ἀτλάντων , καταστράφηκαν τὰ πάντα. 

Κανεὶς δὲν ἐπιχείρησε μετὰ τὸν Ἑλληνοατλαντικὸ πόλεμο νὰ μπεῖ στὸ ἐσωτερικὸ καὶ νὰ πάρει τὸν ἔλεγχο , ἀφοῦ κάθε τέτοια προσπάθεια θὰ ὁδηγοῦσε τὴν Σελήνη , σὲ ἀκαριαία σύγκρουση μὲ τὴν Γῆ ὅπως διευκρίνησε ὁ κατασκευαστὴς Φοῖβος Ἀπόλλων. 

Μὲ τὸ δεδομένο αὐτὸ ὁ τοπικὸς ρυθμιστὴς (LOCAL REGULATOR ) , ἐμποδίζει πλέον κάθε τέτοια προσπάθεια. 

Ἔτσι κατασκευάστηκε καὶ μεταφέρθηκε ἡ Σελήνη καὶ ἀποτελεῖ τον τεχνητό δορυφόρο της Γῆς. Ἔκτοτε κοσμεῖ τον ἔναστρο οὐρανό καὶ ἔχει γίνει ἡ ἀγαπημένη τῶν ἀνθρώπων μιᾶς καὶ φωτίζει τα σκοτεινά βράδια τους. Γι αὐτὸ κάθε φορά ποῦ σηκώνεις τα μάτια σου στὸν οὐρανό καὶ βλέπεις την Σελήνη σκέψου πόσα ἀκόμα μας κρύβει αὐτὸς ὁ ψεύτικος κόσμος!!

(Μῦθος ἀπὸ τὰς παλαιὰς Ἀρκαδικὰς γραφάς)

Ἐν ἀρχῇ ἦν σιγή. Καὶ οὐρανὸς κενὸς, ἄνευ τῆς φωτεινῆς συνοδίας τῆς νυκτός.
Ὁ Κρόνος ἐμέτρα τὰς ἡμέρας, ἀλλ᾿ ἡ Νύξ ἦν ἄσκοπος.

Τότε οἱ θεοποιοὶ, ἔχοντες τὴν τέχνην τοῦ αἰθέρος, ἔπλασαν ἐν τοῖς βάθεσιν τοῦ Τρίτου Οὐρανοῦ σφαῖραν κρυσταλλίνην — ἐκ πνεύματος, φωτός, καὶ ἀσημοῦ πυρός.

Ἡ Σελήνη — οὐχ ἁπλῶς σώμα, ἀλλ᾿ ὄργανον θείας μέτρησης — ἐγεννήθη.

Ἐντολὴ ἐδόθη ὑπὸ τῆς Ἀρτέμιδος:

«Καταβήτω ἡ θυγάτηρ μου ἐπὶ τὴν γῆν, ὡς λύχνος τῆς νυκτός καὶ φρουρὸς τῶν ὀνείρων τῶν ἀνθρώπων.»

Καὶ πνεῦμα τοῦ Ερμοῦ ἀνέλαβεν αὐτήν ἐπὶ φτερωτῆς ἁρμάτης.
Διέσχισαν αἰθέρες, διήνυσαν ὀμίχλας καὶ ἄφατα ρεύματα χρόνου.
Ἡ γῆ ἐσείσθη ὡς ἐδέχετο τὴν καινὴν Σελήνην εἰς τὴν τροχιὰν αὐτῆς.

Ἐκεί, ἀπὸ τότε, ἡ Σελήνη περιπολεῖ.
Οὐ μόνον φέγγος χαρίζεται — ἀλλὰ μνῆμην τῆς θεϊκῆς ἀρχῆς.

Μυθολογικὴ Ἐκδοχὴ – Προοίμιον

Ἐν ἀρχῇ ἦν τὸ Χάος, καὶ ἐκ τοῦ Χάους ἐγεννήθη φῶς, καὶ φῶς ἦν ἡ Σελήνη.
Ἀλλ᾿ οὐχ ἡ παλαιὰ Σελήνη, ἡ τῆς Νυκτὸς συνοδός, ἀλλ᾿ ἡ Νέα — πλασθεῖσα ὑπὸ χειρῶν θεϊκῶν, ἐν τόπῳ κρυπτῷ, πέραν τῶν ἄστρων.

Ἐν τῷ Ἀιθερίῳ ἐργαστηρίῳ τοῦ Ἡφαίστου, συνεβουλεύοντο οἱ θεοὶ, ὅπως πλάσωσι φῶς δεύτερον, καθαρὸν καὶ σοφὸν, ὅπερ φέρει ἐλπίδα εἰς τοὺς θνητοὺς ὅταν ἔλθῃ ἡ σκιὰ.
Καὶ ἔπλασεν ὁ Τεχνίτης τὴν Σελήνην ἐκ ἀργύρου καὶ φωνῆς τῆς Σοφίας — σφαῖραν φωτεινὴν, νοερὰν, ζῶσαν.

Ἀλλ᾿ ἡ Γῆ ἀπέχει τῶν οὐρανῶν· πῶς ἡ Σελήνη, ἐκ τοῦ Ὑπερουρανίου, ἐγγίζει τὴν θνητὴν χώραν;

Ἡ Μεταφορά

Ἐπικαλέσθη τότε ὁ Ἑρμῆς, φέρων τὰ φτερωτὰ σανδάλια, καὶ ὁ Ζεύς ἔταξε:

«Κατάβασον τὴν Σελήνην ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους·
μὴ ὡς ἄστρον ἀκίνητον, ἀλλ᾿ ὡς τροχὸν ἀέναον,
βλέπουσαν, ὡς μάρτυς, πάσας τὰς πράξεις τῶν βροτῶν.»

Καὶ ὁ Ἑρμῆς ἐλάλησεν ἐν γλώσσῃ τῶν κόσμων,
καὶ ἐκ τῆς ἀιθερίας οὐσίας,
ἡ Νέα Σελήνη ἐκατήλθεν, οὐκ ἐμπίπτουσα, ἀλλ᾿ ὑπερίπτατο,
ἀνὰ κύκλον θεσπισμένον — νύκτα τε καὶ ἡμέρα,
ἐκείνη ὁρᾷ, ἀλλ᾿ οὐ λέγει.

Ὁρισμένα στοιχεῖα τοῦ ἄρθρου προέρχονται ἀπὸ τὸν τομο 40 τῆς σειρᾶς ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ -

 "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ 

Ἑλληνικὴ Μυθολογία: Ἡ γέννηση τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς

Ἡ Ἀθηνᾶ εἶναι γνωστὴ ὡς ἡ θεὰ τῆς σοφίας, τῆς ἄμυνας τῆς πόλης, τῆς ὕφανσης καὶ τῆς κεραμοποιείας.
Εἶναι πολεμίστρια, ὅμως ἀρκετὰ εἶναι τὰ σημεῖα ποὺ τὴν διαφοροποιοῦν ἀπὸ τὸν ἀδερφό της, τὸν θεὸ τοῦ πολέμου Ἄρη. Ἡ Ἀθηνᾶ μάχεται ἔξυπνα καὶ ὡς θεὰ τῆς σοφίας ποὺ εἶναι κερδίζει τίς μάχες. Νικήτρια ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς μάχης ἐκτὸς τοῦ λόγου ποὺ ἀναφέραμε βγαίνει καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο. Ἡ Ἀθηνᾶ μάχεται τὸν δίκαιο πόλεμο.



Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἦταν τόσο ἀγαπητὴ στοὺς ἀρχαίους χρόνους καὶ ἡ λατρεία ἦταν πολὺ διαδεδομένη μὲ τρανταχτότερο παράδειγμα τὴν Ἀθήνα ὅπου ἔδωσε καὶ τὸ ὄνομά της καὶ στὴν ὁποία χτίστηκε ὁ ναὸς σύμβολο τῆς πόλης, ὁ Παρθενῶνας.



Ἡ γέννησή της ἀπὸ τὴν ἀρχὴ φανερώνει τόσο τίς δυνάμεις της ὅσο καὶ τὴν σπουδαιότητα ποὺ θὰ ἔπαιζε στὴν ζωὴ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.



Κόρη του Δία καὶ τῆς Μήτιδας, σύμφωνα μὲ τὸν μῦθο. Ἡ Μήτις ἦταν ὁ πρῶτος ἔρωτας καὶ κατὰ πολλοὺς ἡ πρώτη γυναῖκα του Δία. ἦταν ἡ συνετότερη ἀπὸ τίς νύμφες τοῦ βουνοῦ καὶ τίς ωκεανίδες ποὺ ἀνάθρεψαν τὸν Δία στὸ σπήλαιο ποὺ τὸν ἔκρυψε ἡ μητέρα του γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν Κρόνο ποὺ καταβρόχθιζε τὰ παιδιά του.



Ἡ Μήτιδα εἶναι ἡ θεὰ τῆς σοφίας, τῆς καλῆς συμβουλῆς, τῆς πονηριᾶς καὶ τῶν χειροτεχνιῶν. Σὲ γιορτὴ γιὰ τὴν ἐπισημοποίηση τῆς σχέσεώς τους, στὸν Ὄλυμπο ὁ παπποῦς του Δία ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ γιαγιά του ἡ Γῆ ἀπεκάλυψαν στὸν ἐγγονό τους πὼς ἡ Μήτιδα θὰ τοῦ χάριζε πρῶτα μία κόρη, ἡ ὁποία θὰ ἦταν ἰσάξια του σὲ δύναμη καὶ σοφία καὶ στὴν συνέχεια ἕνα υἱὸ καλύτερό του ὁ ὁποῖος θὰ τοῦ ἔπαιρνε τὸν θρόνο καὶ θὰ γινόταν ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν θεῶν.


Ἀκούγοντας αὐτὰ ὁ Δίας καὶ γνωρίζοντας γιὰ τὴν ἐγκυμονοῦσα ἤδη Μήτιδα κατέφευγε στὴν τακτικὴ τοῦ πατέρα του καὶ ἀφοῦ πρῶτα ξεγέλασε τὴν Μήτιδα δίνοντας τῆς νὰ καταπιεῖ ἕνα βοτάνι, (τὸ ὁποῖο εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὴν γιαγιά του) λέγοντάς της πὼς ἔτσι θὰ ἔκανε γερὰ παιδιά, τὴν κατάπιε μαζὶ μὲ τὸ ἔμβρυο, ἀφοῦ τὸ μαγικὸ αὐτὸ βοτάνι τὴν ἔκανε πρῶτα μικρὴ ὅσο ἕνα δάχτυλο.


Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ κατέκτησε ὁλόκληρη τὴν σοφία τοῦ κόσμου καὶ ἤξερε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ποιό εἶναι τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ὕστερα ἀπὸ λίγο καιρὸ ἄρχισε νὰ νιώθει ἐνοχλήσει στὸν ἐγκέφαλό του. Μικρὰ σουβλίσματα λὲς καὶ κάποιος προσπαθοῦσε νὰ τοῦ τρυπήσει τὸ μυαλό. Οἱ ἐνοχλήσεις αὐτὲς συνεχῶς γινόντουσαν καὶ πιὸ ἔντονες, τόσο ποὺ κάποια στιγμὴ δὲν ἄντεχε ἄλλο καὶ διέταξε τὸν Ἥφαιστο νὰ τὸν χτυπήσει δυνατὰ στὸ κεφάλι μὲ τὸ σφυρί του.


Ἀκούγοντάς το αὐτὸ ὁ Ἥφαιστος δίστασε ὅμως ὁ Δίας τὸν ἀπείλησε πὼς ἂν δὲν ἔκανε αὐτὸ ποὺ τὸν διέταζε θὰ τὸν ξαναπετοῦσε ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο. Ἔτσι ὁ Ἥφαιστος κατέβασε μὲ ὅλη του τὴ δύναμη τὸ σφυρί του στὸ κεφάλι του Δία, τὸ ὁποῖο ἄνοιξε καὶ ἀπὸ μέσα πετάχτηκε πάνοπλη μὲ τὰ λαμπερά της μάτια ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ. Κληρονόμος τῆς δύναμης τοῦ πατέρα της καὶ τῆς σύνεσης τῆς μητέρας της φορῶντας περικεφαλαία μὲ λοφίο, κρατῶντας ἀσπίδα καὶ κουνῶντας ἀπειλητικὰ τὸ δόρυ της μέσα σὲ λίγη ὥρα μεγάλωσε καὶ ἀπέκτησε ὁλόκληρη τὴν θεϊκὴ ὑπόσταση καὶ τὸ μεγαλεῖο της.

Ἡ Ἀθηνᾶ εἶναι μία ἀπὸ τίς ὁρκισμένες παρθένες θεὲς καὶ δὲν τὰ πηγαίνει καθόλου καλὰ μὲ τὴν Ἀφροδίτη, μὲ τὴν ὁποία τσακώνεται συχνὰ ἀκόμη καὶ ἐνώπιον τοῦ Δία ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ τίς συμφιλιώσει. Δὲν διστάζει μάλιστα στὸν τρωικὸ πόλεμο νὰ ὁδηγήσει τὸ δόρυ τοῦ Διομήδη καὶ νὰ τραυματίσει τὴν Ἀφροδίτη. Ἡ Ἀθηνᾶ ἂν καὶ ὁρκισμένη Παρθένος δὲν γλίτωνε τῶν προκλήσεων. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε τὸν μῦθο σχετικὰ μὲ τὸν ἔρωτα τοῦ Ἡφαίστου γιὰ αὐτήν.

Κάποτε ἡ θεὰ ἐπισκέφτηκε τὸν ἀδελφό της στὸ σιδηρουργεῖο του θαυμάζοντας καὶ ἀναζητῶντας ἴσως κάποιο ἀπὸ τὰ ὑπέροχα ὅπλα ποὺ αὐτὸς κατασκεύαζε. Βλέποντάς την ὁ Ἥφαιστος καὶ ἐγκαταλειμμένος ὅπως ἦταν ἀπὸ τὴν γυναῖκα του τὴν Ἀφροδίτη τὴν ἐρωτεύτηκε καὶ ἄρχισε νὰ τὴν πολιορκεῖ ἐρωτικά. Ἡ Ἀθηνᾶ ὅμως ἦταν ἀποφασισμένη καὶ δὲν θὰ ἐνέδιδε σὲ κανέναν. Τὸ σπέρμα τοῦ Ἡφαίστου ἔπεσε στὸ πόδι τῆς θεᾶς, ἡ ὁποία μὲ ἀηδία τὸ σκούπισε μὲ ἕνα μάλλινο ὕφασμα τὸ ὁποῖο πέταξε στὴ συνέχεια στὴ Γῆ.

Στὸ τὸ σημεῖο ποὺ ἔπεσε τὸ πανὶ γεννήθηκε ὁ Ἐρυχθόνιος, τὸν ὁποῖο στὴ συνέχεια ἡ Ἀθηνᾶ ἀνέθρεψε σὰν πραγματικὰ δικό της παιδί. Ἀφοῦ τὸ ἔκλεισε σὲ ἕνα μπαοῦλο, τὸ παρέδωσε στὴν Πανδρόσα, κόρη τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἀθήνας Κέκρωπα, λέγοντάς της νὰ μὴν ἀνοίξει τὸ μπαοῦλο. Ὅμως οἱ ἀδελφές της τὸ ἄνοιξαν καὶ ἔκπληκτες εἶδαν ἕνα φίδι νὰ βρίσκετε τυλιγμένο γῦρο ἀπὸ τὸ μωρὸ καὶ κατὰ μερικοὺς τὸ ἑρπετὸ τίς κατάστρεψε ἐνῶ κατὰ μερικοὺς ἄλλους τίς τρέλανε καὶ τίς ἔκανε νὰ πηδήξουν ἀπὸ τὴν ἀκρόπολη.

Καθὼς ἔτυχε θεϊκῆς ἀνατροφῆς ἀπὸ τὴν Ἀθηνᾶ τὴν ἴδια ὁ Ἐριχθόνιος ἀπέλασε τὸν Ἀμφικτίωνα καὶ ἔγινε βασιλιᾶς τῆς Ἀθήνας, καὶ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔστησε μία ξύλινη εἰκόνα τῆς Ἀθηνᾶς στὴν ἀκρόπολη καὶ καθιέρωσε τὰ Παναθήναια πρὸς τιμή της. Ἀπὸ τοὺς γνωστότερους μύθους γιὰ τὴν Ἀθηνᾶ εἶναι ἡ διαμάχη της μὲ τὸν Ποσειδῶνα γιὰ τὴν προστασία καὶ τὸ ὄνομα τῆς Ἀθήνας. Ἡ πιὸ κοινὴ ἐκδοχὴ τοῦ μύθου μιλάει γιὰ ὁρισμὸ ὡς προστάτη τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τοὺς θεούς, ἐκείνου ποὺ θὰ ἔκανε στὴν πόλη τὸ σημαντικότερο δῶρο.

Ὁ Ποσειδῶνας χτύπησε μὲ τὴν τρίαινά του τὴν γῆ καὶ ἕνα κατάλευκο ἄλογο πετάχτηκε. Ἐντυπωσιάστηκαν οἱ θεοὶ καθὼς τὸ ἄλογο εἶναι ἕνα δῶρο ποὺ πολὺ θὰ βοηθοῦσε τὸν κόσμο καθὼς θὰ τὸ χρησιμοποιοῦσαν στὴν καθημερινότητά τους τόσο γιὰ τὸ ὄργωμα ὅσο καὶ γιὰ τίς μετακινήσεις τους, ὅμως στὴν συνέχει ἦταν ἡ σειρὰ τῆς Ἀθηνᾶς ἡ ὁποία χτύπησε μὲ τὸ δόρυ της τὴ γῆ κὰ μιὰ φουντωτὴ ἐλιὰ πετάχτηκε.


Βλέποντάς την ἡ θεοὶ ἔδωσαν τὴν νίκη στὴν Ἀθηνᾶ καθὼς θεώρησαν τὸ εὐλογημένο δέντρο χρησιμότερο. Μιὰ σειρὰ ἄλλων μύθων συνδέονται μὲ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ, μέσα ἀπό τους ὁποῖος καθίσταται ἐφικτὴ ἡ πληρέστερη κατανόηση τοῦ ποιά ἦταν γιὰ τοὺς ἀρχαίους ἡ Ἀθηνᾶ. Ἡ κρίση του Πάρῃ, ὁ ὁποῖος κλήθηκε νὰ ἀποφασίσει ποιά ἦταν ἡ ὀμορφότερη θεὰ μεταξὺ τῆς Ἀθηνᾶς τῆς Ἥρας καὶ τῆς Ἀφροδίτης δίνοντάς της τὸ χρυσὸ μῆλο ποὺ ἡ ἔριδα ἔριξε κάτω ἀπὸ τὴν πόρτα.


Ἡ βοήθεια της στὸν Περσέα γιὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τῆς Γοργόνας ποὺ πέτρωνε ὅποιον τὴν ἀντίκριζε. Ὁ διαγωνισμὸς ὕφανσης μὲ τὴν θνητὴ ἀράχνη, τὴν ὁποία ἂν καὶ δὲν μπόρεσε νὰ κερδίσει στὸ διαγωνισμὸ τιμώρησε γιὰ τὴν ὑπεροψία της ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ζήλια καὶ τὴν μεταμόρφωσε στὸ ὁμώνυμο ἔντομο.


Ἡ συμμετοχή της στὴν γιγαντομαχία ὅπου σκότωσε καὶ ἔγδαρε τὸν Πάλλαντα καὶ στὴν συνέχεια καταπλάκωσε μὲ τὴν Σικελία τὸν Ἐγκέλαδο. Τέλος θὰ ἀναφέρουμε τὴν διένεξη της μέ τον Ἀπόλλωνα γιὰ τὴν μαντικὴ τέχνη.



Ἡ Ἀθηνᾶ εἶχε διδαχτεῖ ἀπὸ τίς Θρίες, τίς φτερωτὲς νύμφες τοῦ Παρνασσοῦ τὴν τέχνη του νὰ μαντεύεις τὸ μέλλον ἀπὸ τίς πέτρες ποὺ παρασέρνουν οἱ χείμαρροι, ὅμως ὕστερα ἀπὸ τὰ παράπονα τοῦ Ἀπόλλωνα στὸν Δία καὶ τὴν ἀπόφαση τοῦ τελευταίου ὑπὲρ τοῦ γιου του ἐγκατάλειψε μὲ βαριὰ καρδιὰ τὴν τέχνη πετῶντας σὲ μιὰ πεδιάδα της πέτρες, ἡ ὁποία ἔκτοτε ὀνομάζεται Θριάσιο Πεδίο.