Το ὄνομα της ἦταν Ἀγγελική. Ἦταν μία νέα γυναῖκα, ποὺ ἐργαζόταν σκληρά. Ἀλλὰ χαρούμενη γιὰ το παιδί ποῦ εἶχε στὴν κοιλιά της. Καὶ την οἰκογένεια ποὺ δημιουργοῦσε. Μία τυπική Ἑλληνίδα ἐργαζόμενη καὶ μάνα, ποὺ ἤθελε νὰ ζήσει μία ἁπλὴ, ἤρεμη, καθημερινή ζωή.
Μέχρι ἐκεῖνοι την ἀποφράδα μέρα του Μαΐου, χρόνια πρὶν, ὅταν κάποιοι ψευτοεπαναστάτες, ἐξτρεμιστές της ἄκρας ἀριστεράς, στοχοποίησαν την ἔγκυο Ἀγγελικὴ καὶ τους συναδέλφους στὸ κατάστημα της Μάρφιν στὴν Σταδίου ὥς "'απεργοσπάστες" καὶ γιὰ νὰ τους διεκδικηθοῦν τους ἔκαψαν ζωντανούς, σε ἕνα ἀπὸ τα πλέον εἰδεχθῆ ἐγκλήματα στὴν ἱστορία της Ἑλλάδας.
Στὰ χρόνια ποῦ πέρασαν, οἱ σκληροὶ δολοφόνοι δὲν τιμωρήθηκαν. Η μνήμη της 'Ἀγγελικης καὶ των συναδέλφων της δὲν ἀποκαταστάθηκε. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας δὲν ἔγιναν. Τηλεοπτικές ἐκπομπὲς δὲν προβλήθηκαν. Καμία ὁδὸς δὲν πῆρε το ὄνομα τους. Διότι στὴν ἀριστερή Ἑλλάδα, ἐφόσον τα θύματα δὲν γίνονται "ἥρωες" γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τους σκοπούς της ἀριστεράς, δὲν εἶναι κἂν θύματα. Ἐπιχειρεῖται νὰ καταδικαστοῦν στὴν συλλογική λήθη. Ε λοιπὸν ἐγὼ δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ την ἔγκυο Ἀγγελικὴ καὶ τους συναδέλφους της ποὺ δολοφονήθηκαν ἄγρια γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τα ἄθλια σχέδια κάποιων ἐξτρεμιστῶν ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ τρομοκρατοῦν την κοινωνία γιὰ νὰ την ἐλέγχουν. Ἐγὼ ἀντιστέκομαι. Θυμᾶμαι. Καὶ ζητῶ κι ἀπὸ σας το ἴδιο. Ἀντισταθεῖτε στὴν τρομοκρατία καὶ στὴ λήθη
