Λίλιθ ἡ ἄγνωστη πρώτη γυναῖκα του Ἀδὰμ

 

Λίλιθ ἡ ἄγνωστη πρώτη γυναῖκα τοῦ Ἀδὰμ

Μία ἀπὸ τὶς ἄγνωστες, στὸν πολὺ κόσμο, πτυχές τῆς παλαιὰς Διαθήκης εἶναι ἡ παρουσία τῆς ΛίλΛίλιθ. Η γυναίκα ποῦ Κλήθηκε νὰ παίξει τον ρόλο τῆς συντρόφου τοῦ Ἀδὰμ, ἀρχικά δέν ἦταν ἡ Εὔα, ἀλλὰ μία ἄλλη γυναίκα ἡ Λίλιθ.

Ἡ ΛίΛιθ ἀναφέρεται στὴν παλαιᾷ Διαθήκη. Στὸ ὅραμά τοῦ προφήτη Ἡσαΐα περὶ καταστροφῆς τῶν ἐχθρῶν τῆς -Συῶν-καὶ εἰδικὰ τῶν Ἐδωμιτῶν ἀναφέρονται τὸ ἐξῆς:

Η ΛίΛιθ εἶχε σὰν ὑποστολή νὰ Συντροφεύει τον Ἀδὰμ. Τὸν ἀρχικὸ ἄνθρωπο. Ἡ Ἄκρατη ἐπιθυμία τῄς γιὰ τελειότητα τὴν ὁδήγησε στὸ νὰ ψάχνει τὸν συντομότερο δρόμο πρὸς τὴν τελείωση. Ἐπιζητοῦσε τὴν ἀπορρόφηση ἐνέργειας ἀπὸ κάθε τί. Ἔφθανε σὲ σημεῖο νὰ <<ρουφάει >> τὴν ἐνέργεια ἀπὸ τὴ φύση γύρω τῄς καὶ νὰ τὴν ὁδηγεῖ στὴν ξήρανση , αὐτὸ ποὺ σήμερα ὀνομάζουμε ὀξείδωση.

Σύντομα ἡ ΛίΛιθ, ο Θηλυκὸς ἄνθρωπος ἦρθε σὲ ρήξη μὲ τὸν Ἀδὰμ, τὸν ἀρσενικό ἄνθρωπο καθώς δημιουργήθηκαν, ἀλλὰ τὸ σύμπαν φαίνεται ἤτανε μικρό γιὰ νὰ τοὺς χωρέσει καὶ τοὺς δύο.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ταυτόχρονη δημιουργία Λίλιθ – Ἀδὰμ ὑπάρχει μία ἀνακολουθεῖα στὴν <<Γένεση>> τῆς Παλιᾶς Διαθήκης ποὺ τὴ καταμαρτυρεῖ. Στὸ 1.27 λέει <<καὶ ἐποίησαν οἱ Ἐλοχίμ τὸν ἄνθρωπο, κατ' εἰκόνα Ἐλοχίμ ἐποίησαν αὐτόν ἄρρεν καὶ Θήλη ἐποίησεν αὐτούς >>

σύμφωνα μὲ τούς Ραβίνουσ Στήν μάχῃ ὁ ἄνθρωπός ἦταν ἀρσενικοθύλικος εἶχε δύο φάσεις, ὄχι ὅμως μὲ τήν ἔννοια τοῦ ἑρμαφρόδιτος , ἀφοῦ δέν εἶχε βιολογικὸ σῶμα καὶ δὲ εἶχε οὔτε

θηλυκά οὔτε ἀρσενικά γεννητικὰ ὄργανα. Οἱ Ἑβραῖοι δέχονται στὴ << Γένεσής >> ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶχε δύο φήσεις καὶ μάλιστα λένε ὅτι ἡ ΛίΛιθ ἦταν κολλημένη μὲ τον Ἀδὰμ, πλάτη μὲ πλάτη καὶ μετά ὁ δημιουργός τοὺς χώρισε καὶ εἴχαμε τὴν ὑπάρξη δύο διαφορετικόν ὄντων.

Αὐτὰ εἶναι γραμμένα στὰ ἐβραικά κείμενα << Μιντράσ >> Μιλάει λοιπόν τελικά ἡ Γένεση, γιὰ ἀνθρώπους δύο εἰδὸν, ἀρσενικό καὶ Θηλυκό, οἱ διαφορές τῶν ὅποιον δέν ἦταν βιολογικές, ὅπως τὶς γνωρίζουμε σήμερα ποὺ ἔχουμε τὰ ἐκπεσόντα σώματα, ἀλλὰ ἄλλες ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν τότε προπτωτικὴ κατάσταση τοὺς ἀνθρώπου. Η Λίλιθ ἀπορρόφησε ὅλη τήν ζωϊκὴ ἐνέργεια ὅλου τοῦ φυτικό βασιλείου καὶ τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου. ποὺ πήγαινε,γύρω της μαραίνονταν, ξεραίνονταν καὶ διαλύονταν ἀπὸ τὸν Ἄνεμό. Τὰ ζῶα ἔπεφταν γύρω της συρρικνωμένα καὶ ἀποξηραίνονταν καὶ διαλύονταν καὶ γίνονταν στάχτη. Ἤ φύση γύρω της ἀποκτοῦσε ἕνα μαυριδερό γκρι χρῶμα καὶ ὅση περισσότερη ἐνέργεια ἀπορροφοῦσε τόσο μεγαλύτερη γινότανε καὶ ἀχόρταγη ἡ πεῖνα της μέχρι ποὺ μέσα στὸν παράδεισο ἔμεινε μόνον ὁ Ἀδὰμ Καί τότε ἡ Λίλιθ <<ἐτόλμησεν ἐπ΄ αὐτοῦ>> καὶ προσπάθησε νὰ ἐπιβληθεῖ τοῦ ἀρσενικοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ τοῦ πάρη κάθε δύναμη καὶ ὅλη τὴν ἐνέργεια. Τότε ἦταν κατ΄ ἐντολὴν τοῦ θεοῦ ὁ Ἐλοχίμ Ἐλ Ἐλιόν τὴν ἀκινητοποιήσε καὶ μὲ δικὴ της ἐπιλογή τὴν ἀπέβαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κατόπιν ξαναέγινε ἡ δημιουργία τοῦ φυτικοῦ καὶ ζωϊκοῦ βασιλείου καὶ παραδόθηκε στὸν Ἀδὰμ, ὅπως λέει ἡ Γένεση. Κατόπιν ἔγινε ἡ Εὔα (Γεν. 2,21) ποὺ μὲ τήν σειρὰ της ἔφερε τὸν Ἀδὰμ ἐκτὸς παραδείσου. Η Λίλιθ Λαμασθοὺ γιὰ τὴν προσπάθειά της νὰ ἐπιβληθεῖ στὸν ἀρσενικό ἄνθρωπο, εἶναι τὸ τιμώμενο πρόσωπο στὶς σατανικὲς τελετές ἀπὸ φεμινιστικές ὀργανώσει τῆς Ἀμερικῆς καὶ τίς Εὐρώπης. Μετὰ τὴν πτώση καὶ τήν ἐγκατάσταση τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀδὰμ στὴ Γῆ ( στὸ ψεύτικο κόσμο τίς δοκιμασίας), σύμφωνα μὲ τὶς παραδόσεις, ἡ Λίλιθ ἐγκαταστάθηκε στὴν ἐρυθρά θάλασσα καὶ ὅταν τὸ 40.000π.χ οἱ ἐκπεσόντες Ἐλοχίμ ἦρθαν στὴ Γῆ, ζῶντας στὸ Δαλάι Σαγκάρ τῶν Ἰμαλαΐων, ἑνώθηκε μὲ τὸν ἀρχηγό τους τὸν Ραχβέλ Σεμιεζα καὶ οἱ ἀπόγονοι τους ἀπετέλεσαν τὴν Ἐλὶτ τῶν Νεφελίμ τούς Ναχσχραμὸν, κληρονομῶντας ἀπὸ τὴ μητέρα τους γένους τους τὴν ἰδιότητα νὰ ἀπορροφοῦν τὴν ζωϊκὴ ἐνέργεια τῶν ἀνθρώπων Ἡ << εὐγενὴς καταγωγὴ Στούς τούς ἔκανε νὰ λένε: <<Νὲ βαχ Ναχσχρανόν. Μο σολχ τός Νεφελίμ >>. Δηλαδὴ <<εἶμαι ἕνας Ναχσχραμὸν πραγματικὸς Νεφελίμ

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τοὺς Ἐλοχίμ ἡ ΛίΛιθ ζευγάρωσε καὶ μὲ τοὺς γιοὺς τίς καί μέ ἀνθρώπους, δημιουργῶντας μία ἄλλη ράτσα τους μπαχομέχ. Αὐτοὶ ἦταν ἁπλὰ ὑποδεέστεροι τῶν Ναχσχραμὸν, ἀλλὰ πλάσματα ἰσχυρὰ καὶ φιλοπόλεμα.

Ἡ Λίλιθ Λαμασθοὺ ὡστόσο, σύμφωνα μὲ τοὺς θρύλους ἔκανε θραύση ἀνάμεσα στὰ νεογέννητά βρέφη τῶν ἀνθρώπων, καθὼς ἔπαιρνε τὴν ζωϊκὴ τούς ἐνέργεια πρίν κλείσουν τοὺς 7 μῆνες ζωῆς. Κατόπιν πήγαινε στοὺς πατεράδες τους καὶ στὸν ὕπνο τους σὲ μία ὀνειρικὴ κατάσταση ζευγάρωνε μαζὶ τους καὶ γεννοῦσε διαρκῶς δεκάδες νέους Μπαχομέχ μέ ἕνα τρόπο ἐξωπραγματικὸ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα , καθὼς δέν γεννοῦσε μωρὰ,ἀλλὰ ἑκατοντάδες σάρκινα αὐγὰ, ποὺ μεγάλωναν καὶ ἀπὸ αὐτὰ ἔβγαιναν οἱ νέοι Μπάχομέχ, οἱ πρίγκιπες τούς σκότους, οἵ βρικόλακες ὅπως ἔμειναν νὰ ὀνομάζονται στοὺς θρύλους τῶν ἀνθρώπων.

Γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὴ τῆς ἡ δράση στάλθηκαν τρεῖς ἄγγελοι ἐκ θεοῦ ὁ Σενούα, ὁ Σανσενουὰ καὶ ὁ Σαμανκελόφ καὶ τῆς ἐπέβαλαν νὰ σταματήσει νὰ σκοτώνει τὰ μικρὰ, διότι γιὰ κάθε ἀνθρώπινο μικρὸ ποὺ θὰ σκότωνέ,ἑκατὸ δικὰ τῆς θὰ πέθαιναν.

Γιὰ νὰ ξεκαθαρίσουμε, θυμίζω ὅτι ἡ Λίλιθ γιὰ νὰ τραφεῖ, ἀπορροφᾶ ζωϊκὴ ἐνέργεια ἀπὸ τοὺς ζωντανούς ὀργανισμοὺς καὶ τὸ ἴδιο κάνουν καὶ τὰ παιδιὰ τῆς Ὡστόσο, τὰ παιδία τῶν παιδιῶν τῆς μὲ τούς ἀνθρώπους , σταδιακὰ ἔχασαν τὴν ἱκανότητα ἀπορρόφησης, ζωϊκὴ ἐνέργεια καὶ τρεφότανε μὲ σάρκες καὶ αἷμα, ὅπως ὅλα τὰ λεγόμενα ρυπαρά γένη τῶν Νέφελιμ.

Ἡ Φιγούρα τῆς Λαμασθοὺ ἀργότερα μπῆκε στὴν ἑλληνική μυθολογία μὲ τὸν ὄνομα, Λάμια . Σύμφωνα μὲ τὸν μῦθο, ἡ Λάμια ἦταν βασίλισσα τῆς Φρυγίας Σύμφωνα μὲ ἄλλη παράδοση, ἦταν θυγατέρα ἑνὸς βασιλιᾶ τῶ Λαιστρυγόνων τῆς Λιβύης. Ἦταν ἀγαπημένη τοῦ Δία, στὸν ὁποῖον γέννησε πολλὰ παιδιὰ. Η ΛΙΛΙΘ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔἩ Λίλιθ ἀναφέρεται στὴν παλαιὰ διαθήκη. Στὸ ὅραμά τοῦ προφήτη Ησαῒα περὶ τῆς καταστροφῆς τῶν Σιῶν – καὶ εἰδικὰ -ἀναφέρονται τὰ ἐξῆς:<< Καί ἀγκάθια θὰ φθάσουν στὰ παλάτια τῆς,τσουκνίδες καὶ βάτοι στὰ φρούρια της. Κῖ ἕνα δικαστήριο γιὰ κουκουβάγιες .Οἱ ἄγριοι λύκοι τῆς ἐρήμου θὰ συναντηθοῦν μὲ τίς ὓαινες,καὶ οἱ δαίμονες Sa΄ ir θὰ οὐρλιάζουν στοὺς συντρόφους τους ἐκεῖ θὰ ξεκουράζεται καὶ ἡ Λίλιθ (μεταφράσθηκε στὰ ἑλληνικὰ ὡς νυχτοκόραξ γειά νὰ κρύψει τὴν ὑπάρξη τῆς Λίλιθ)καὶ νὰ βρεῖ τόπο ἀνάπαυση γιὰ τὸν ἑαυτὸ τῆς >><< Ἐάν κάποιος εἰδικὰ ὅταν εἶναι καλοφτιαγμένος τραγουδᾶ ἡ ψιθυρίζει στὴν παραλία τὸ καταμεσήμερο ἡ τὰ μεσάνυχτα, τότε ἡ Λάμια σηκώνεται ἀπ΄ τὰ βάθη τῆς θάλασσας καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν πείσει νὰ γίνει σύζυγος τῆς καὶ νὰ πάει μέσα στὰ νερὰ μαζὶ τῆς μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἔχει μαζὶ τῆς μία μακάρια ζωή. Ἐάν ὁ νέος τὶς ἀρνηθεῖ, τότε ἐκείνη τὸν σκοτώνη>>

 

Στήν ἰουδαϊκή μυθολογία , ἡ Λίλιθ ἀνήκει στὴν ὁμάδα δαιμόνων ἡ στοὺς shedim. Ἡ Λίλιθ διατήρησε τα Χαρακτηριστικά τῶν shedim κάθ' ὅλη τὴν Ἰουδαϊκὴ παράδοσης Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἀρχικὸς, θεϊκὸς χαρακτῆρας αὐτῶν τῶν shedim δέν ἐξαφανίστηκε ἀλλοτριωτικὰ στὸν βιβλικὸ Ἰουδαϊσμό. Πράγματι, ἕνας θυσιαστικός βωμὸς γιὰ τα shedim ὑπῆρχε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα τῆς λατρείας οὗ ΓΙΑΧΒΕ,παρ' ὅλο ποὺ οἱ προφῆτες πάντα προσπαθοῦσαν νὰ τὰ πολεμήσουν καί νὰ στρέψουν τὴν προτεραιότητα τῆς λατρείας πρὸς τὸν ΓΙΑΧΒΕ ( Τετραγράμματοs YHWH ). Αὐτὸ ἀποδεικνύεται εἰδικότερα ἀπὸ μιὰ παράγραφο τοῦ Δευτερονομίου,ὁπού ἀναφέρεται τὸ ἐξῆς:

1. <<θυσίαζαν στὰ shedim, καὶ ὄχι στὸν Γιαχβὲ,σὲ θεοὺς τοὺς ὁποῖους δέν γνώριζαν,σὲ νέους θεοὺς. Οἱ ὁποῖοι ἐμφανίστηκαν πρόσφατα,τοὺς ὁποῖους οἱ γονεῖς σας δέν φοβοῦνταν>>.                                                                                                                                                             Η ΛΙΛΙΘ ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟ                                                    βρίσκουμε στὸ << Πανάριον >> τοῦ Πατέρα τῆς ἐκκλησίας Ἐπιφανίου ἕνα ἀντιγνωστικιστικὸ ἔργο, ποῦ Χρονολογεῖται ἀνάμεσα στὸ 375 καὶ 377 μ.χ. Τὸ ἔργο αὐτὸ περιγράφει ὡς ἐξῆς τὴν ἀντιπαράθεση ἀνάμεσα στὴν Λίλιθ καὶ τον προφήτη Ἠλία:<< Μετὰ ἦρθε, ὅπως τόσοι ἄνθρωποι λένε, ἕνας Θηλυκὸς δαίμονας ὁ ὁποῖος τὸν σταμάτησε καὶ οὗ εἰπὲ: Ποὺ πηγαίνης; Γιατὶ ἔχω παιδιὰ ἀπὸ ἐσένα καὶ δέν μπορεῖς ν΄ ἀνέβεις (στὸν οὐρανὸ) καὶ νὰ ἐγκαταλείψεις τὰ παιδιὰ σου”. Κὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Πῶς γίνεται νὰ ἔχεις παιδιὰ ἀπὸ μένα , ἐγὼ δέν ἔχω ζήση μέσα στὴν ἁγνότητα”. Κι ἐκείνη εἰπὲ: “Ναὶ στὸν ὕπνο σου ὅμως, στὰ ὄνειρά σου, συχνὰ χυνόταν ὑγρὰ ἀπὸ τὸ σῶμα σου. Ἔτσι ἐγὼ πῆρα τὸ σπέρμα σου καὶ γέννησα τὰ παιδιὰ σου”.  

2.   Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΛΙΛΙΘ                           Τὸ Ζαχάρ περιγράφει τὴν Λίλιθ ὥς 

3.  ἀρχέγονη θηλυκὴ ἐνέργεια , ποὺ διαχωρίζεται τόσο ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν Εὔα,τότε κατῆλθε ἀπ' τούς οὐρανοὺς ἕνα σύννεφο καὶ ὁ θεὸς εἶπε: ”Ἀσ γεννήσει ἡ γῆ μία ζωντανὴ ψυχή” (Γένεσις 1:24) Καί τότε γεννήθηκε ἕνα πνεῦμα μέσα στὸν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἔτσι ὁλοκληρώθηκε ἔχοντας δύο πλευρὲς καὶ ὅπως λέει “ἀνάπνευσε ἀπὸ τὰ ρουθούνια του τὴν πνοὴ καὶ ὁ ἄνδρας ἔγινε μία ζωντανὴ ψυχὴ” (Γένεσις 2:7). Ὅταν δημιουργήθηκε ὁ ἄνδρας, τὸ θηλυκό του στοιχεῖο ἦταν κολλημένο στὸ πλευρό του. Ἔπειτά ὁ θεὸς ἔκοψε τὸν ἄνδρα στὰ δύο καὶ ἔπλασε τὴν γυναῖκα του καὶ τοῦ τὴν παρουσίασε σὰν νύφη σὲ γαμήλια κλίνη. Ὅταν ἡ Λίλιθ τὰ εἶδε ὅλα αὐτὰ, δραπέτευσε καὶ περιπλανιέται ἀκόμα σὲ παράκτιες πόλεις προσπαθῶντας νὰ παγιδεύσει τὴν ἀνθρωπότητα. Καί ὅταν ὁ πανίσχυρος θὰ καταστρέψει τὴν Ρώμη, θὰ θάψει τὴν Λίλιθ ἀνάμεσα στὰ ἐρείπια , καθὼς αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸ ἐρείπιο του κόσμου, ὅπως ἔχει γραφτεῖ: Ἐκεῖ λοιπὸν θὰ ἐγκατασταθεῖ ἡ Λίλιθ καὶ θὰ βρεῖ ἕναν τόπο ἀνάπαυσης” (Ἰσαάκ 34:14) στὰ ἀρχαῖα βιβλία λέγεται ὅτι συνδεόταν μὲ τὸν ἄνδρα μέχρι που ἡ ψυχή ἐμφυσήθηκε ἐντὸς του, καὶ ὅτι μετὰ ἔφυγε γιά τὴν ἀκτὴ, ἀπ΄ ὁποῦ προσπάθησε νὰ βλάψει τὴν ἀνθρωπότητα>> (Ζαχάρ III 19a).

4. Κάτι παρόμοιο λέει καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ποῦ λέει ὅτι μαζὶ μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη θὰ θαφτεῖ καὶ ἡ Λίλιθ. Ἐπίσης αύτό μὲ τὸ πλευρό τοῦ Ἀδὰμ ποὺ λέει τὸ Ζαχάρ , θυμίζει τὴν δημιουργία τῆς Εὔας, ἀπὸ τὸ βιβλίο Γένεσης. Μπερδεμένα τὰ ἑβραϊκὰ κείμενα δηλαδὴ Πάντως δηλώνει ὅτι εἶναι ἐχθρὸς τῶν ἀνθρώπων.

   Τὸ Ζαχάρ συνεχίζει τὴν ἱστορία , λέγοντας ὅτι ἀφοῦ ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ σύζυγός του ἁμάρτησαν  

   << Ὁ Ἅγιος εὐλογημένος νὰ'ναι, ἔφερε τὴν Λίλιθ ἔξω ἀπό τὰ βάθη τῆς θάλασσας καὶ τῆς ἔδωσε δύναμη πάνω σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ παιδιὰ στὰ “προσωπάκια” τῶν παιδιῶν τῶν ἀνθρώπων, ποῦ εἶναι ὑπόλογα καὶ τιμωρητέα γιὰ τίς ἀμαρτὶεs τῶν προγόνων τους. Μετὰ περιπλανήθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Πλησίασε τὶς πύλες του ἐπίγειου παραδείσου, ὁποῦ εἶδε τὰ χεροουβείμ ,τοὺς φρουρούς τῶν πυλῶν του παραδείσου , καὶ κάθισε δίπλα στὸ ἀστραφτερὸ ξίφος, μὲ τὸ ὁποῖο εἶχε παρόμοια καταγωγὴ. Ὅταν ἔβλεπε τὸ ἀστραφτερὸ ξίφος νὰ περιστρέφετε δείχνοντας ἔτσι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτησε, πετοῦσε καὶ περιπλανιόταν ἀνὰ τὸν κόσμο, καὶ ἔβρισκε παιδιὰ ποῦ ἦταν ὑπεύθυνα καὶ ὑπόλογα γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν προγόνων τους, καὶ τὰ κακοποιοῦσε καὶ τὰ σκότωνέ. Καί ὅλα αὐτὰ ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος ὅτι ὑποβαθμίστηκε τὸ πρωταρχικό φῶς τῆς Σελήνης >> (Ζαχάρ Ι 19D).

   ἈΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ BEN SIRA

   Αὐτὸ τὸ ἔργο ἀφορᾶ τὴν δημιουργία τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναῖκας. Τὸ Βen Sira ἀναλύει τίς ἀντικρουόμενες ἱστορίες, ποὺ ὑπάρχον στὴ Γένεση σχετικὰ μὲ τὴν Λίλιθ ( τὴν ἀρχέγονη γυναῖκα, τὴν πρώτη γυναῖκα τοῦ Ἀδὰμ καὶ τὸ ἄλλο μισὸ ) καὶ τὴν Εὔα.

   << ὁ θεὸς ἔπλασε τὴν Λίλιθ , τὴν πρώτη γυναῖκα , ὅπως εἶχε φτιάξει καὶ τὸν Ἀδὰμ, ἀλλὰ στὴν περίπτωση της χρησιμοποίησε βρώμικο καὶ ἀκάθαρτο κατακάθι ἀντὶ γιὰ σκόνη ἡ χῶμα >>                                                                                   

   
   
   καταλαβαίνεται ὅτι ὁ θεὸς δέν μπορεῖ νὰ χρησιμοποίησε χῶμα ἡ βρώμικο κατακάθι καὶ ὅλη ἡ περιγραφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἑβραϊκῶν κειμένων εἶναι ἀνθρώπων χαμηλῆς νοημοσύνης, καὶ αὐτὰ μποροῦσαν νὰ γράψουν.
   
   Μιντρὰς ὀνομάζουμε τὶς ἐβραϊκὲς παραδόσεις, ποὺ καταγράφηκαν, Μέσα στὰ Μιντράσ μεταξύ τῶν ἄλλων, στὸ ἔργο μὲ τίτλο <<τὸ ἀλφάβητο τοῦ Μπέν Σίρα >>, βρίσκουμε γραμμένο γιὰ τὴν Λίλιθ.
   
   Ὅταν ὁ παντοδύναμος θεὸς – εὐλογημένο τὸ ὄνομα του - δημιούργησε τὸν πρῶτο ἄνθρωπο,εἶπε: Δὲν εἶναι καλὸ νὰ εἶναι μόνος του ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἔπλασε καὶ ἕναν θηλυκό ἄνθρωπο ἀπ' τὸ χῶμα, ὅπως εἶχε πλάσει κὶ αὐτὸν ( τὸν Ἀδὰμ ) καὶ τήν ὀνόμασε Λίλιθ Σύντομα ἄρχισαν νὰ καυγαδίζουν μεταξύ τοὺς. Ἡ γυναῖκα εἶπε στὸν Ἄνδρα: Δὲν θὰ εἶμαι ἐγὼ ἀπὸ κάτω. Κι ἐκεῖνος εἶπε: Δὲν θὰ εἶμαι ἐγὼ ἀπὸ κάτω, ἀλλὰ ἀπὸ πάνω, διότι ἐσὺ πλάστηκες γιὰ νὰ εἶσαι ἀπὸ κάτω κι ἐγὼ νὰ εἶμαι ἀπὸ πάνω. Ἐκείνη τοῦ εἶπε: Εἴμαστε ἴσοι καὶ οἱ δύο.
   
   Ἀλλὰ δέν ἄκουγε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὅταν ἡ Λίλιθ τὸ εἶδε αὐτὸ πρόφερε τὸ ἄφατο ὄνομα του θεοῦ καὶ πέταξε στὸν ἀέρα. Ὁ Ἀδὰμ ἔμεινε νὰ προσεύχεται ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ εἶπε: κύριε του Σύμπαντος! Ἡ σύντροφος ποὺ μου ἔδωσες ἔχει φύγει μακριὰ μου. Ἀμέσως ὁ Παντοδύναμος ἔστειλε τρεῖς ἀγγέλους ἀπὸ πίσω της γιὰ νὰ τὴν φέρουν πίσω. Ὁ παντοδύναμος εἶπε στὸν Ἀδὰμ: ἐάν ἀποφασίσει νὰ ἐπιστρέψει, εἶναι καλὰ Ἀλλὰ ἐάν δέν ἐπιστρέψει, τότε θὰ πρέπει νὰ διαβεβαιώση ὅτι ἑκατὸ ἀπ' τὰ παιδία της θὰ πεθαίνουν κάθε μέρα. Πῆγαν καὶ τὴν βρῆκαν στὸ μέσον τῆς θάλασσας , στὰ ἄγρια κύματα,ὁπού κάποια μέρα θὰ πνιγοῦν οἱ Αἰγύπτιοι. Καί τῆς εἶπαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ. Ἀλλά ἐκείνη ἀρνήθηκε νὰ ἐπιστρέψει. Τῆς εἶπαν τότε : πρέπει νὰ σὲ ρίξουμε στὴ θάλασσα νὰ πνιγεῖς. Ἐκείνη τοῖς εἶπε: ἀφῆστε με ! Ἐγὼ δέν δημιουργήθηκα γειά κανένα ἄλλο σκοπὸ ἐκτὸς ἀπ' νὰ βλάπτω παιδιὰ, ὀκτὼ μέρες μετὰ τὴν γέννηση τους τὰ ἀγόρια καὶ εἴκοσι μέρες τὰ κορίτσια. Ὅταν ἄκουσαν τὴ ἔλεγε τί πίεσαν ἀκόμα περισσότερο. Ἐκείνη εἶπε: Ὁρκίζωμαι στὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ ὅτι,ὅταν βλέπω ἐσᾶς ἡ τὴν εἰκόνα σας πάνω σὲ φυλαχτὸ, δέν θὰ ἔχω τὴν δύναμη πάνω σ' ἐκεῖνο τὸ συγκεκριμένο παιδὶ. Καί ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωση νὰ διαβεβαιώνει ὠτί κάθε μέρα θὰ πεθαίνουν ἑκατὸ παιδιὰ της.

                                 ἈΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ                                                   

   <<Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Λίλιθ δέν ταίριαξαν ποτὲ. Αὐτὴ διαφωνοῦσε μαζὶ του σὲ πάρα πολλὰ ζητήματα καὶ ἀρνοῦνταν νὰ ξαπλώσει μαζὶ του γιὰ συνουσία, βασίζοντας τὸν ἰσχυρισμὸ γιὰ ἰσότητα ἀφοῦ εἶχαν δημιουργήθη καὶ οἱ δύο ἀπὸ τὴν γῆ. Πρόφερε τὸ ἀνείπωτο ὄνομα τοὺ θεοῦ καὶ χάθηκε ψηλὰ στὸν ἀέρα. Τελικὰ βρῆκε μία σπηλιά καὶ ζοῦσε ἐκεῖ στὴν ἔρημο στὶς ἀκτὲς τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας , ἐκεῖ ἐπιδοθῆτε σὲ ἀχαλίνωτες ἀκολασίες,συνουσιάστηκε μὲ ἀσελγεῖς δαίμονες καὶ γεννοῦσε ἑκατοντάδες Λίλιμ ἡ δαιμονικά μωρὰ>>.                                                

   
   
   Παρατηροῦμε ὅτι τὰ ἀρχαία ἑβραϊκὰ κείμενα ἔχουν κεντρικὸ θέμα τὴν συνουσία .
   
   Ὑποτίθεται ὅτι στὸν παράδεισο, οἱ ἄνθρωποι ἦταν πνευματικά καὶ εἶχαν σώματα ἐνεργειακὰ καὶ φωτεινά, δέν εἶχαν πάθη καὶ βέβαια ὄχι ζωώδη ἔνστικτα.                                        

                               ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ                                                       

   Ὁ τόπος τῆς ἀπομόνωσης τῆς Λίλιθ στὴν ἔρημο τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας περιγράφεται στήν Παλαιὰ Διαθήκη: εἶναι μία ἐρημιά, βουτηγμένη στὸ αἷμα, τὸ στέκι τῶν πελεκάνων, τῶν σκαντζόχοιρων , τῶν κουκουβάγιων , τῶν κορακιῶν καὶ τῶν σατύρων ' ἕνα μέρος μὲ ἀγκάθια γαϊδουράγκαθα καὶ τσουκνίδες ἡ φωλιὰ τῶν τσακαλιῶν καὶ τῶν στρουθοκαμήλων.

   
   
   <<οἱ ἀγριόγατες θὰ συναντηθοῦν ἐδῶ μὲ τὶς ὑαῖνεσ,
   
   οἱ σάτυροι θὰ φωνάζουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο,
   
   ἐκεῖ ἡ Λίλιθ θὰ ἀναπαυθεῖ
   
   καὶ θὰ βρεῖ τὸν τόπο τῆς ἠρεμία της ( Ἡσάϊασ 34:14)Στήν συνέχεια καὶ κατὰ τοὺς στίχους 1,28 ἐῶς 1,31 περιλαμβάνεται οἱ << ὁδηγίες>> ποὺ ἔδωσε στοὺς πρωτόπλαστος.

Ἔτσι λοιπὸν τρέχουν τὰ γεγονότα τουλάχιστον τὰ πολὺ βασικὰ ὅσον ἀφορᾶ τήν Λίλιθ Λαμασθοὺ

Στὸ ἀπώτερο μέλλον, προφητεύθηκε ὅτι θὰ ἔρθει καὶ ἡ σειρὰ τῆς νὰ πάρει τὴν παγκόσμια ἐξουσία , ἀλλά νὰ ἔρθει τὸ τέλος τῆς . 

-                                   ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ  
                     ΛΙΛΙΘ  ΚΑΙ  ΑΓΙΟΣ   ΑΝΔΡΕΑΣ  

Ἄς δοῦμε τὸ κείμενο , στὸ ὁποῖο ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας κάνει ἀναφορὰ σ' αὐτὴν, τὸν μοναδικὸ θηλυκό ἄνθρωπο: 

<< Τότε διὰ μὴ ἐν καιρῷ ἐκείνῳ ἄνδρα αἰδέσιμον, ἀλλὰ πάντας τῆς ἀπωλείας , ἀναστήσεται γύναιον πονηρόν καὶ αἰσχρότατον ἀπὸ τοῦ Πόντου, καὶ βασιλεύσει ἐν τὴ βασιλίδι τῶν πόλεων.

Ἐδῶ ἔχουμε μιὰ καταμαρτύρηση τοῦ Ἁγίου γιὰ ἕνα ὄν ξεχωριστὸ ποῦ ἀγνοεῖ ὁ πολὺς κόσμος, Γύναιον πονηρόν

Θὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους νὰ σκοτώσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον χωρὶς λόγο ὁ πατέρας τὸν γιὸ. Ὁ γιὸς τὸν ἀδελφὸ Ἡ μητέρα τὴν κόρη. κ.λ.π. Στήν Ἐκκλησία θὰ γίνονται Σόδομα καὶ Γόμορρα .

Θὰ ψάχνει καὶ τὰ ἅγια λείψανα ,ἀλλὰ δέν θὰ τὰ βρίσκει. Αὐτὴ , σύμφωνα μὲ τὴν ἑβραϊκὴ ἀπόκρυφη Βίβλο (Σολομωνικὴ ) εἶναι τὸ πρῶτο δημιούργημα τῶν Ἐλοχίμ ποὺ ἀποστάτησε ἀμέσως σχεδὸν ἀπὸ τὸ θεὸ.

Αὐτὴ δὲ γενήσεται βακχεύτρια μάγισσα , καὶ φαρμακὸς , καὶ ἀπαξαπλῶς του διαβόλου θυγάτηρ . Ἐν γὰρ ταῖς ἡμέραις αἰτῆς ἔσονται ἐπιβουλαὶ καὶ σφαγαὶ κατὰ τὰς ρύμας τῆς πόλεως Ἀποκτενεῖ γὰρ ἕκαστός εἰ δυνάμεως ἔχει τὸν πλησίον αὐτοῦ , καὶ υἱός, καὶ πατέρα , καὶ υἱόν , μήτηρ θυγατέρα, καὶ μήτηρ θυγατέρα, καὶ κατασφάξουσι καὶ θυγατέρα, καὶ θυγάτηρ μήτρι , ἀδελφοί ἐπαναστήσονται ἀλλήλοις καὶ κατασφᾶξουσι καὶ ἔσται κακία πολλὴ, καὶ μῖσος ἐν τοῖς υἱοῖς τῶν . ἀνθρώπων , καὶ φόνοι ἀναρίθμητοι ἕν τὴ πόλει ταυτὴ Ἐν δὲ τὴ ἁγία Ἐκκλησία ἔνδοθεν ἔσονται ἀσέλγειαι , μοιχεῖαι, ἀσωτεῖαι, αἰμομιξίαι, κιθάραι τε καὶ ὀρχήσεις, χλευασμοί τὲ καὶ παίγνια, ἅπερ ἄνθρωπος οὔτε εἶδεν οὔτε ἤκουσε.

Καί γὰρ ἡ βασιλὶς ἐκείνη ἡ ἀκάθαρτος θεὰν ἑαυτὴν ὀνομάζουσα καὶ Θεῶ μαχομένη, κόπρο ἱανεῖ τὰ ἅγια θυσιαστήρια, καὶ πλύνει τὸ σῶμα αὐτῆς ὕδατι καὶ μολύνει πάντα τὸν λαόν , καὶ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπόν αὐτῆς ἀπὸ τοῦ θεοῦ, καὶ ἐνυβρίσει τὰ ἅγιά τῶν ἁγίων , καὶ ἁρπάσει τὰ σκεύη τὰ τίμια τῶν ἀγίων Ἐκκλησιῶν ,τοὺς τε τιμίους σταυρούς καὶ τάς σεβασμίας εἰκόνας, τὰ τὲ Εὐαγγέλια καὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ πᾶσαν βίβλον ἱερὰν συναθροίσει ἐπί τὸ αὐτὸ, καὶ ποιήσασα σωρὸν μέγαν καὶ βάλουσα πῦρ καταφλέξει πάντα καὶ τὰς Ἐκκλησίας καταστρέψει μέχρις ἐδάφους.

Ζητήσει καὶ λείψανα ἁγίων του κατακαῦσαι αὐτὰ καὶ οὐχ εὑρήσει. Ὁ γὰρ θεὸς ἀοράτῳ δυνάμει ἀπὸ τῆς τῆσδε πόλεως μεταγάγει αὐτὰ. Τότε ἡ τάλαινα τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας τίς τοῦ θεοῦ Σοφίας καταστρέψει τὴν ἁγίαν Τράπεζαν--                                                       

Ἐδῶ τὸ θηλυκὸν βδέλυγμα τῆς ἀποστασίας ποῦ ὑπ΄ ὄψιν βρίσκεται σὲ διαρκῆ ἐπαφὴ καὶ συμμαχία μὲ τοὺς ἀρχιδαίμονεσ Ἀζαζέλ, Ἀζαραντέλ καὶ Ἀζαζελὸν, καταστρέφει τὴν Ἁγίᾳ Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας.                                                                    

Καί τὸν τόπον τοῦ ναοῦ ἰάνασα σταθεῖσα κατὰ ἀνατολὰς φρυαττομένη, ἐρεῖε πρὸς τὸν Ὕψιστον. Μὴ κατώκνησα, ὦ λεγόμεν Ζεῦ ἀπολεῖψαι οὗ τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆς γῆς.                                      

Στέκεται πρὸς τὴν ἀνατολὴ ὥστε θεωρητικὰ νὰ κοιτὰ τὸν θεὸ στὸ πρόσωπο μὲ ἀσέβεια καὶ ὅτι κανεὶς πιὰ δέν τὸν μνημονεύει. Ὅταν λοιπὸν ἡ ἀναφορὰ στὸ θεὸ σταματήσει, κάθε ἐλπίδα γία σωτηρία θὰ ἔχει χαθεῖ.                                                                          

Ἰδὲ τὶ σοὶ ἐποίησα καὶ ἔκαμνον, οὐκ ἠδυνήθης κἄν τραχὸς μου ἐφάψασθαι .                                                                                                  

Ἐδῶ λέει στὸ θεὸ “δὲς τὶ σοῦ ἔκανα καὶ δέν μπόρεσες οὔτε μία τρίχα μου νὰ μοῦ ἀκουμπήσει”

Ἡ Λίλιθ μιλᾶ γιὰ μία “τρίχα” τίς κεφαλῆς της ποὺ δέν ἔπαθε τίποτε. Ἄν ἦταν δαίμονας ἄρα ἀσώματος δέν θὰ μιλοῦσε γιὰ τρίχες .Ἡ Λίλιθ δέν εἶναι δαίμονας. Εἶναι κάτι ξεχωριστὸ τὸ “ἀπόλυτα κακὸ”                                                                                     

μεῖνον μι μικρὸν, καὶ ἐάν εἶμι ἐνταῦθα καὶ τὸ στερέωμά χαλῶ, καὶ δείξω σοὶ τίς ὁ ἕν θεοῖς δυνατώτερος φημὶ καὶ θεαῖς.                                 
                         

Τὸ θηλυκὸν βδέλυγμα ἐδῶ δηλώνη οὔι εἶναι δυνατότερη ἀπὸ τοῦς θεοὺς καὶ τὶς θεές . Τὶ ἐννοεῖ; Μὲ τὸν ὅρο θεοὶ καὶ θεὲς ὑπονοοῦνται ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ μὴ ἄνθρωποι ( ἀπόγονοι τῶν θυγατέρων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ . Γένεσις κεφ. 6,1-2).                                                                                                     

ταῦτα λαλήσει ἡ γάγγραινα, ἡ καὶ πλείονα, καὶ δράσει χείρονα εἰς ὕψος ἀποπτύουσα καὶ λίθους πέμπουσα. Ἑῶ γὰρ λέγειν αὐτῆς τὰ δεινότερα. Ἐν γὰρ τῷ καιρῷ ἐκεῖνο κλινεῖ ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ τὸ τόξον αὐτοῦ ,καὶ τὸν θυμὸν αὐτοῦ , καὶ φοβερὰ δυνάμει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ἐκτενεῖ τὴμ χείρα αὐτοῦ ἐπι τὴν μεγάλην πόλιν ταυτήν.

Καί δράξηται αὐτῆς ἐν ἰσχύει,καὶ τῷ δρεπάνω τίς δυνάμεως αὐτοῦ ὑποτεμεῖ τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῆς πόλεως ταύτης, καὶ ἐρεῖ τοῖς ὕδασι τὶς ἀβύσσου τοῦ καὶ ταπεῖν αὐτὴν, ἄπερ φοβερῶς ὑπακούσαντα ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τάχει σφοδρῶ καὶ ἤχῳ φοβερωτάτων ἀναβλύσουσι ,καὶ τὸ ὑποκάτω αὐτῆς ἀνασπάσει ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐπάρει αὐτὸ εἷς ὕψος ὡς μύλον γυροβολούμενον, φρίκη πολλὴ, ὥστε θρηνεῖν καὶ ὀδύρεσθαι, καὶ κράζει τε οὐαί ἐν μέσο τῆς πόλεως. Οὕτως οὖν κατενεχθείσης αὐτῆς ἐν τὴ ἀβύσσου τὰ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν ἀναβλύσαντα ὕδατα σφοδρῶς καταλύσαντα καὶ καταλύψαντα αὐτὴν τῷ φοβερῷ καὶ ἀχανεῖ πελάγει τῆς ἀβύσσου παραπέμψουσιν.                                                       

Ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ ἔρχεται καὶ ἡ Κωνσταντινούπολης ἁποκολάται ὁλόκληρη ἀπὸ τὸ φλοιό τῆς γῆς καὶ ἀφοῦ στροβιλιστεῖ στόν ἀέρα σὰν φτερό στὸν ἄνεμο ρίχνεται στὰ νερὰ τῆς ἀβύσσου καὶ χάνεται . Ἔτσι ἔχουμε μία προφητεία γιὰ την καταστροφή τῆς Κωνσταντινουπόλεως.                                                                              

Οὗτος οὖν ,ὦ τέκνον μου Ἐπιφάνιε ἡ πόλις ἡμῶν συντελεσθήσεται. Καί ἅπερ δὲ σι ὄπισθέν ὅτι μέλλουσι συμβαίνειν τῷ κόσμο δεινὰ, ἐκεῖνα εἶσιν, ἅπερ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔφησεν ἀρχὴν ὠδίνων .>>

αὐτὰ λοιπὸν προφητεύει ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ἕνας ἀπὸ τούς κορυφαῖους μας Ἁγίους