«Μέγας Κωνσταντῖνος: Ἥρωας ἢ Διώκτης τῶν Ἑλλήνων; Ἡ Σκοτεινὴ Πλευρὰ τῆς Ἱστορίας

 

Ἡ Ἑλλάδα; Μπαίνει στὸν κυκλῶνα μιᾶς θρησκευτικῆς θύελλας ποὺ θὰ κρατήσει αἰῶνες. 

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι μιὰ ἐμβληματικὴ μορφὴ τῆς ρωμαϊκῆς καὶ βυζαντινῆς ἱστορίας. Λατρεύτηκε ὡς ἅγιος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅμως γιὰ πολλοὺς ἐρευνητὲς ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀπαρχὴ μιᾶς περιόδου διωγμῶν γιὰ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὰ ἱερά του. 

Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια πίσω ἀπὸ τὸν μῦθο

Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο  ἀποκαλύπτουμε: 

Τὴν ἄνοδο τοῦ Κωνσταντίνου στὴν ἐξουσία 

Τὸ παρασκήνιο πίσω ἀπὸ τὴ δημιουργία τῆς Κωνσταντινούπολης 

Τὶς πρῶτες συγκρούσεις χριστιανισμοῦ καὶ ἑλληνισμοῦ 

Τὴν Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ τὶς αἱρέσεις 

Τί λένε πραγματικὰ οἱ πηγὲς γιὰ τὸ τέλος τοῦ Κωνσταντίνου 

Πηγὴ ἔμπνευσης: Ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ κείμενα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση μὲ βάση τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ πολιτισμικὴ συνέχεια. 

Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο περιέχει ἱστορικὴ καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀνάλυση, ὄχι θρησκευτικὴ                                                                  προπαγάνδα. Στόχος εἶναι ὁ προβληματισμὸς καὶ ἡ γνώση. 

Μέγας Κωνσταντῖνος 274 337 μ.Χ. Γιὸς τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Χλωροῦ ἐπιφανοῦς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας τῆς Μυσίας καί τῆς βασιλίσσης Ἑλένης , << πάση ἀρετή καὶ κεκοσμημένη... 

Τόν ἀείμνηστον υἱόν αὐτῆς ἐξεπαίδευε ἄτοφον (ταπεινοφροσύνη) ἔχειν φρόνιμα ἀρετῆς καὶ πολιτείας ἀκριβῶς ἐπιμελεῖσθαι καὶ δουλεύειν >>219

 Μετά το θάνατο τοῦ πατέρα του, Ό στρατὸς ἐξέλεξε αὐτόν Αὔγουστον.

Ὀ Γαλέριος, ὅμως, ἀνεκήρυξε τόν Κωνσταντῖνο Καίσαρα καί τόν Σεβήρο ὡς << Αὔγουστο >>.

 Ὀ γιός του Διοκλητιανοῦ , Μαξεντίος μέ μέγα μῖσος ἤθελε νὰ ἀφανίσει τόν Κωνσταντῖνο καὶ να γίνει δικτάτωρ. 

Τότε (προσέξτε την ημερομηνία) 28η Ὀκτωβρίου του 312 ὁ Κωνσταντῖνος μέ Ἑλληνικό στράτευμα ἐνίκησε τόν ἀνθέλληνα Μαξέντιο στὸ Τορίνο τῆς Ἰταλίας καὶ εἰσῆλθε πρὸς τό Μεδιόλανο, τό σημερινό Μιλάνο, ὅπου καὶ πάλι ἐνίκησε ! 

 Τήν δὲ 29 Ὀκτωβρίου εἰσῆλθε μέσα σέ θρίαμβους στὴν Ρώμη, ὡς αὐτοκράτωρ! 

Τό 313 ἀπευθύνη το περίφημο διάταγμα τῶν Μεδιολάνων <<περί ἀνεξιθρησκείας>>, μιᾶς καὶ ὁ ἴδιος ἦτο Μιθραϊστής.

 Μέ το διάταγμα αὐτό ἔπαυσαν οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τούς ρωμαίους καὶ <ἄλλους>> ἐχθρούς καὶ ἐπιτράπηκε νὰ ἀσκεῖ ὅ καθείς, ἐλευθέρως τά θρησκευτικά του καθήκοντα! 

 Μία νίκη του φωτός ἔναντι του σκότους.

 Ὀ Αὔγουστος Λυκίνιος δέν εἶδε μέ καλή προαίρεση τίς ἀλλαγές τοῦ Κωνσταντίνου καὶ προσπάθησε να προσεταιρισθεῖ τούς Ἕλληνες Πανεθνικούς γιὰ νὰ ἐναντιωθοῦν στὸν Κωνσταντῖνο. 

 Οἱ Ἕλληνες δὲν ἔπεσαν την ὕπουλη παγίδα τοῦ Λικινηίου καὶ ἐνημέρωσαν τόν βασιλέα.

 Τό 323 οἱ δύο στρατοί παρατάχθηκαν κοντά τήν Ἀνδριανούπολη. Ὀ Λικίνιος  επροσπάθησε νὰ δωροδοκήσει Ἕλληνες στρατηγούς καὶ ἰερείς, ἀλλά ματαίως.

 Τα ἀνεμομαζώματα τοῦ ἀνθέλληνα Λικινίου, ὑποχώρησαν στὸ Βυζάντιο, ὅπου << ηὗραν κακήν ὑποδοχήν παρά τοῖς Ἕλλησιν .>> !

 Στην χρυσούπολη ἐδόθη τελική μάχη καὶ ὁ στρατός του Λικινίου ἔπαθε πανωλεθρία! 

 Ὀ Κωνσταντῖνος ἦτο κοσμοκράτωρ καὶ μετέφερε την πρωτεύουσα τοῦ κράτους στὸ Βυζάντιο ἀρχὰς του 324 μ. Χ.

 Παρακινηθείς, ὅμως, ἀπὸ κάποιους φανατικούς καί ἀνεγκέφαλους <<χριστιανός>> ὀρίζει μόνη  ἐπίσημη θρησκεία τόν χριστιανισμό καὶ ... ἀρχίζει το κακό ! 

 Ὅλοι οἱ μισέλληνες καὶ ἀντίχριστοι βρῆκαν τήν εὐκαιρία πού ἀνέμεναν.

 Διχασμός στὴν θρησκευτική πίστη! 

 Ἀρχίζουν οἱ διάφορες αἱρέσεις μέ ἀποκορύφωμα τους ὀπαδούς τοῦ Ἀρείου, οἱ ὁποῖοι ἀργότερα μαζί μέ τόν Ἀλάριχο ἔσφαξαν τήν μισή Ἑλλάδα καί κατεδάφισαν << ἱερὰ καί βωμούς καὶ οἰκίας Ἑλληνικάς >>

 Ὀ Κωνσταντῖνος γιὰ νὰ ἐπαναφέρει τήν << σαλευθεῖσαν τάξιν>>. συνέστησε τό 325 στὴν Νίκαια τῆς Βυθινίας, τήν Α Οἰκουμενική Σύνοδο ἡ ὁποία καταδίκαζε τίς αἱρέσεις

 Εἶναι γνωστά τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου, ὅπου ὁ Κωνσταντίνος << καταφιλῶν αὐτούς λίαν συγκινημένος ἀνεφώνει αὐτή ἐστίν, ἡ Ἑλλάς τῶν Ἁγίων! >> 

 Τό ἔτος 330 καί συγκεκριμένα την 11η Μαΐου τελοῦνται τά ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως! 

 Σε ὁρισμένους δέν <<ἤρεσκεν >> ἡ νίκη τοῦ βασιλέως καὶ ἀρχίζουν οἱ διαβουλεύσεις καὶ οἱ διαβολές! 

 Ἔτσι, ἔχουμε τό νέο κράτος νὰ μὴν << δύναται νὰ θεωρηθεῖ ἀκραίφνως Ἑλληνικόν>>.

Ὀ πολιτικός καὶ στρατιωτικός ὀργανισμός του ἦτο Ρωμαϊκός καὶ ἐπίσημη γλῶσσα ἡ Λατινική, τό δὲ κράτος, ἀνατολικό καὶ δυτικό, ὀνομάζεται Ρωμαϊκό καὶ οἱ πολῖτες... Ρωμαῖοι!

Ἠ γλῶσσα τοῦ λαοῦ, τῆς παιδείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἦτο ἡ Ἑλληνική, ἡ δέ πρωτεύουσα του κράτους ἦτο Ἑλληνική διότι << ὑπὸ Ἑλλήνων τό πλεῖστον οἰκουμένη>>

Ἠ βασιλεία τοῦ Κωνσταντίνου ὑπῆρξε εἰρηνική, λόγῳ τῆς ἠθικῆς αἴγλης του καὶ τῆς στρατιωτικές δυνάμεώς του.

Τέλη 336, ξεσηκώθηκαν οἱ Σαρμάτες 220 Καὶ ἄρχισαν σφαγές καὶ λεηλασίες τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικράς Ἀσίας.

 

Ἀρχάς Φεβρουαρίου τοῦ 337, ἀφοῦ ἡγήθη τοῦ στρατοῦ ὁ ἴδιος ὁ βασιλεύς ,ἐξεδίωξε καί κατετρόπωσε τούς μισέλληνες βαρβάρους.

Τήν 21η Μαΐου του 337 , Ὀ Μέγας Κωνσταντῖνος πεθαίνει καὶ ἀρχίζουν την δεινά γιὰ τούς Ἑλληνικούς πληθυσμούς!

Τό Σῶμα του <<κατετέθη ἕν τῷ ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων>>. Ὀ Αὐτοκράτωρ ὑπῆρξε << Ἐθνικός>> καὶ μετά το θάνατό του εἶπαν ὅτι βαφτίστηκε; 

Ἠ Ἐλένη Γλύκατζη Ἀρβελέρ στό βιβλίο της ἀναφέρει ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος πρίν πεθάνη ἔκανε θυσία στὸν θεό ἥλιο.... 

Καί ἀπαγορευόταν νά μιλοῦν Ἑλληνικά μέχρι το 700 μ.Χ

Εἶπαν πὼς βαφτίστηκε λίγο πρὶν ξεψυχήσει. 

Ἄλλοι λένε πὼς ἔκανε θυσία στὸν θεὸ Ἥλιο. 

Κι ὕστερα; 

Ἡ σιωπὴ τῶν Ἑλλήνων. 

Μιὰ σιωπὴ ποὺ κράτησε ὡς τὸν 9ο αἰῶνα. 

Μιὰ γλῶσσα ποὺ ἀπαγορεύτηκε. 

Ἕνας πολιτισμὸς ποὺ χτυπήθηκε. 

Καὶ ἡ ἐρώτηση ποὺ παραμένει: 

Ἦταν ἅγιος; 

Ἢ αὐτοκράτορας- ἢ Διώκτης  τῶν Ἑλλήνων;