Τα κομμουνιστικά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ κατά των Ἑλλήνων του Πόντου... (ΒΙΝΤΕΟ)

Λίγοι γνωρίζουν τα κομμουνιστικά ἐγκλήματα ποῦ ἔγιναν κατά του Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ μετά τὴ νίκη των Μπολσεβίκων στῆ Ρωσία.
Στό παρακάτω ντοκιμαντέρ θὰ μάθετε πράγματα ποῦ οὔτε φανταζόσταν, γιὰ το ρόλο των κομμουνιστῶν ἀκόμη καὶ στὴ γενοκτονία ἀπὸ τους νεότουρκους.

Δεῖτε το ἐξαιρετικό ἀφιέρωμα της ΕΤ3:

Ἡ Σίβυλλα μιλᾶ γιὰ τὴ Μυστική Πύλη της Ζωῆς - Ἐκπληκτικό Ντοκουμέντο!

Ἡ Σίβυλλα μιλᾶ γιὰ τὴ Μυστική Πύλη της Ζωῆς - Ἐκπληκτικό Ντοκουμέντο!

Οἱ Σίβυλλες, φαίνεται, πῶς τελικά εἶχαν μιλήσει σχεδόν γιὰ ὅλα!

Μπορεῖ οἱ περισσότεροι λόγοι τῶν Σιβυλλῶν ποῦ κυκλοφοροῦν νὰ ἔχουν παραποιηθεῖ, ὅπως ἄλλωστε παραποιήθηκαν καὶ τα λόγια του ἴδιου του Χρηστοῦ τον 4ο μ.Χ. αἰῶνα, ὡστόσο γιὰ δεῖτε τι λέει το παρακάτω -ἔστω καὶ παραποιημένο- χειρόγραφο.

Ἀναλογιστεῖτε, πόσες χιλιάδες χρόνια πρὶν ἔρθει ὁ Χριστός νὰ ζήσει ἀνάμεσα μας, γράφτηκαν τα παρακάτω λόγια, τα ὁποία πρὶν παραποιηθοῦν οἱ γραφές, μπορεῖ νὰ ἔλεγαν καὶ πολλά περισσότερα. Τέτοιου εἴδους κείμενα πολεμήθηκαν ξανά καὶ ξανά ἀπὸ την ἐκκλησία, ἡ ὁποία τα ἔκαιγε σωρηδόν ἐπὶ Βυζαντίου, ἐνῶ ταυτόχρονα ὅρισε ὡς ἱερὰ κείμενα του Χριστιανισμοῦ τα σατανικά βαβυλωνιακά κείμενα ποῦ περιέχουν τὴ νοοτροπία του ἴδιου του Σαμαέλ Σατανᾶ καὶ ὑμνοῦν αὐτὸν καὶ τον ψεύτικο ὑλικό κόσμο του.

Διαβάστε λοιπόν τι ἔλεγαν οἱ Σίβυλλες καὶ θὰ καταλάβετε γιατί κυνήγησαν με τέτοιο διαβολικό μένος τα κείμενα αὐτὰ.

Ἤθελαν νὰ χαθεῖ το ἐκρηκτικό μεῖγμα του ἀνυπότακτου Ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ της Ἀλήθειας του Χριστοῦ, ὅμως δυστυχῶς γιὰ αὐτούς καὶ τα ἀφεντικά τους, ἀπέτυχαν.

Φωτογραφία ἀρχαίου κειμένου :

Το κείμενο (ὅπως ὑπάρχει στὸ ἀρχαῖο κείμενο παραπάνω) :

« Καὶ τόθμαι μέγας δὲ ἀγῶν, εἰσελάσιχος ἔσαι.
Εἰς πόλιν οὐράνιον, οἰκουμενικός δὲ τε πᾶσιν
Ἕσσεται ἀνθρώποισιν, ἔχων κλέος ἀθανασίας
Καὶ τότε πᾶς λαός ἐπὶ ἀθανάτοισιν ἀέθλοις
Ἀθλήσει νίκης περικάλλεος. Οὐ γὰρ ἀναιδῶς
Ἀργυρίου τις ἐκεῖ δύναται στέφος ὡνήσασθαι.

Ἁγνός Γάρ Χριστός τούτοις τα δίκαια βραβεύσει
Καὶ δόκιμους στέψει, αὔτάρ θέμα μαρτύσι δώσει
Ἀθάνατον ἄχρι καὶ θανάτου τον ἀγῶνα ποιοῦσι
Παρθενικοῖς δὲ δραμοῦσι καλῶς ἄφθαρτον ἄεθλον
Δώσει του θέματος καὶ τοῖς τα δίκαια νέμουσιν
Ἀνθρώποις πᾶσι τε καὶ ἔθνεσις ἀλλοδαποίσι
Τοῖς ὁσίως ζώουσι Θεός δὲ ἕνα γινώσκουσιν.
Οἱ δ ἀγαπῶσι γάμον τε, γαμοκλοπιῶν δ ἀπέχονται,
Δώσει πλούσια δώρ, αἰωνίον ἐλπίδα καὶ τοῖς.
Πᾶσα τε γάρ ψυχή μερόπων Θεοῦ ἐστί χάρισμα
Κού θέμις ἀνθρώπους την ἀλγέσι πᾶσι μιαίνειν.

Οὕτως ἀγών,ταύτ ἐστίν ἀέθλια, ταῦτα βραβεῖα
Τοῦτο πύλη ζωῆς καὶ εἴσοδος ἀθανασίης
Ἤν Θεός οὐράνιος δὲ δικαιοτάτης ἀνθρώποις
Ἔστησε νίκης ἐπαέθλιον οἱ δὲ λαβόντες το στέφος ,
ἐνδόξως εἰσελθώσι διὰ ταύτης.»

Βρίσκεται στὸ ἔργο: Oracula Sibyllina.
Κεφάλαιο (Λόγος) : 2
Στίχος : 39-55 ,149,153

Μετάφραση :

Θὰ ὑπάρχει ἕνας μεγάλος ἀγῶνας, γιὰ την εἴσοδο
στὴν οὐράνια πόλη, θὰ εἶναι (δε) καθολικός, γιὰ ὅλους
τους ἀνθρώπους, κρατῶντας τὴ δόξα της ἀθανασίας.
Ὁ κάθε ἕνας θὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τα ἀθάνατα βραβεῖα της πιὸ εὐγενοῦς νίκης,
γιατί κανείς δὲν μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἐκεῖ, ξεδιάντροπα, ἕνα στεφάνι γιὰ ἀσήμι.

Ὁ ἁγνὸς Χριστός θὰ τους βραβεύσει καὶ θὰ στεφανώσει τους ἄξιους.
Στοὺς μάρτυρες θὰ δώσει ἕναν ἀθάνατο θησαυρό.
Σε ἐκείνους ποῦ μένουν στὸν ἀγῶνα ἄχρι θανάτου.
Θὰ δώσει ἕνα ἄφθαρτο ἔπαθλο ἀπὸ τον θησαυρό σε ὅσους (ἔμειναν)
παρθένοι καὶ σε ἐκείνους ποῦ εἶναι δίκαιοι καὶ στοὺς διαφορετικούς λαούς ποῦ
ζοῦν εὐσεβῶς καὶ γνωρίζουν τον ἕνα Θεό.
Ἐκεῖνοι ποῦ μένουν πιστοί στοὺς γάμους τους καὶ μένουν μακριά ἀπὸ τὴ μοιχεία.
Θὰ δώσει πλούσια δῶρα καὶ αἰώνια ἐλπίδα σε αὐτούς.
Κάθε ψυχή θνητῶν (σ.σ: στὸ σῶμα) εἶναι ἕνα χάρισμα του Θεοῦ
καὶ δὲν εἶναι δίκαιο γιὰ τους ἀνθρώπους νὰ την μολύνουν.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγῶνας, αὐτὰ εἶναι τα βραβεῖα, αὐτὰ εἶναι τα ἔπαθλα.
Αὐτή εἶναι ἡ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ καὶ ἡ εἴσοδος στὴν ἀθανασία,
ποῦ ὁ Οὐράνιος Θεός ὅρισε ὡς ἔπαθλο γιὰ την νίκη γιὰ τους ἄξιους.
Καὶ ὅταν πάρουν το στεφάνι θὰ περάσουν μέσα ἀπὸ αὐτὴν ἔνδοξα.

Προσέξτε την ἀναφορὰ στὴν Πύλη της ζωῆς ποῦ κάνει ἡ Σίβυλλα παραπάνω καὶ διαβάστε τι εἰπέ ὁ Χριστός καὶ ἔμεινε ἀκόμη καὶ στὶς παραποιημένες γραφές του 4ου μ.Χ αἰῶνα:

Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο Κεφάλαιο 7:

13 Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσίν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾿ αὐτῆς.

Μετάφραση: Νὰ μπεῖτε ἀπὸ την στενή πύλη, γιατί ἡ πλατιά ἡ πύλη καὶ ἡ φαρδιά ἡ ὁδὸς ὁδηγοῦν στὴν ἀπώλεια καὶ πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι ποῦ μπαίνουν σε αὐτὴν.

14 τι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!

Μετάφραση: Διότι εἶναι στενή ἡ πύλη καὶ γεμάτη πίκρες ἡ ὁδὸς ποῦ ὁδηγεῖ στὴν ζωή καὶ λίγοι εἶναι αὐτοί ποῦ την βρίσκουν.

Μήν φανταστεῖτε βέβαια, ὅτι ὅταν λέμε πύλη ἐννοοῦμε κάποια μυστική πόρτα με την συμβατική ἔννοια. Η πύλη αὐτή, ἀνοίγει με τον τρόπο ζωῆς ποῦ κάνουμε μέσα σε αὐτὸν τον κόσμο.

 Μεσοβέζικες λύσεις δὲν ὑπάρχουν. Κάποιος ἡ θὰ ἀπορρίψει τον κόσμο αὐτὸ του Διαβόλου καὶ θὰ δεχτεῖ την Ἀλήθεια του Χριστοῦ, ἡ θὰ εἶναι με τον Διάβολο καὶ τον κόσμο αὐτὸ καὶ θὰ χάσει ἔστω καὶ προσωρινά τον κόσμο του Φωτός.

Ὅλοι εἴμαστε ἐδῶ, στὸν ψεύτικο κόσμο του Σαμαέλ, στὸ πεδίο δοκιμῶν καὶ συμμετέχουμε στὸν μεγάλο αὐτὸ ἀγῶνα, στὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχουν ἄμαχοι, γιὰ το ἄν θὰ ἐπιστρέψει ὁ καθένας στὸν πραγματικό κόσμο ὅπου ἀνήκει καὶ ἀπ' ὅπου ἔφυγε ἡ ὄχι.

Ὅποιος διαλέξει τον κόσμο αὐτὸ, μένει με τον Διάβολο, Σαμαέλ, Γιαλνταμπαόθ Γιαχβέ.
Ὅποιος ὅμως, ἀπορρίψει τον κόσμο αὐτὸ, τον βγάλει ἀπ το μυαλό του, δὲν τον ξελογιάζει με τίποτα ἀπ ὅσα προσφέρει, τότε δέχεται την Ἀλήθεια του Χριστοῦ ὅτι ὁ κόσμος αὐτὸς εἶναι ψεύτικος καὶ χωρίς σημασία. Ἔτσι, ζεῖ ἐδῶ ἁπλᾶ, βοηθῶντας τους γύρω του καὶ ἐφαρμόζοντας τα λόγια του Χρηστοῦ, δίχως νὰ ἔχει βλέψεις ἀπ' αὐτὸν τον κόσμο, περιμένοντας νὰ γυρίσει ἐκεῖ ἀπ' ὅπου ἔφυγε.

Ή με τον Χριστό ἡ με τον Διάβολο , ἡ Χριστιανός ἡ Σατανιστής , καὶ τα δύο δὲν γίνεται , το διευκρίνισε σαφέστατα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Ὁ μή ὤν μετ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ ἐμοῦ ἐστί, καί ὁ μή συνάγων μετ᾽ ἐμοῦ σκορπίζει ( Κατά Ματθ. 12, 30)

Μετάφραση: Αὐτὸς ποῦ δὲν εἶναι μαζί μου, εἶναι ἐναντίον μου καὶ αὐτὸς ποῦ δὲν εἶναι μαζί μου, σκορπίζει ( Κατά Ματθ. 12, 30)

Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή, κανείς δὲν ἔρχεται πρὸς τον Πατέρα παρά δι' ἐμοῦ (Κατά Ἰωάννη. 14,6)

Τις ὁδηγίες μας τις ἔχει δώσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, λέγοντας "Ἐγὼ εἰμὴ ἡ ὁδὸς", ἀφοῦ μας εἶπε καὶ μας ἔδειξε με το παράδειγμά Του, πώς νὰ ζήσουμε, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ το MATRIX του Διαβόλου καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ Φῶς, ὅπου καὶ ἀνήκουμε.

Ἡ ὁδὸς ὁδηγεῖ στὴν πύλη λοιπόν. Καὶ ἡ πύλη ποῦ μας λέει ὅτι ὁδηγεῖ ;

"στενή ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν Ζωήν"

Ὁδηγεῖ λοιπόν στὴ Ζωή η πύλη, γι' αὐτὸ λέει ὁ Χριστός ὅτι εἶναι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ζωή ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι πρέπει νὰ βροῦμε την πύλη γιὰ νὰ φύγουμε ἀπ τον ψεύτικο αὐτὸ κόσμο καὶ νὰ γυρίσουμε πίσω στὸν πραγματικό κόσμο του Θεοῦ.

Γιὰ νὰ ψάξει κανείς ὅμως γιὰ πύλη ἐξόδου, πρέπει πρῶτα, νὰ μάθει ὅτι εἶναι φυλακισμένος.

Σε μία φυλακή, δίχως σίδερα καὶ δίχως ὁρατούς δεσμοφύλακες. Σε μία φυλακή ποῦ σε κάνει νὰ την θέλεις ὅλο καὶ πιὸ πολύ, παρά τα βάσανα ποῦ σου δίνει. Δῶστε σημασία στὰ λόγια του Χρηστοῦ ποῦ εἶναι ἁπλᾶ καὶ μαθηματικά. Βρεῖτε την πύλη ἐξόδου.

Αὐτὸς λέει την Ἀλήθεια, Αὐτὸς δείχνει τον δρόμο ποῦ ὁδηγεῖ στὴν Ζωή, πίσω στὸ βασίλειο του Φωτός ἐκεῖ ποῦ ἀνήκουμε!






Λέει ὁ Χριστός:

"ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ". Η Μυστική πύλη της Ζωῆς."

Όταν ο Χριστόδουλος είπε ότι η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα (Βίντεο)

Όταν ο Χριστόδουλος είπε ότι η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα (Βίντεο)

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν πατριώτης.

Δείτε το βίντεο το οποίο είναι επίκαιρο πάντα αλλά ακόμα περισσότερο σήμερα που θα πραγματοποιηθεί το συλλαλητήριο για την Μακεδονία! Τέτοιες φωνές χρειάζεται η εκκλησία μας. Η Ελλάδα δεν πεθαίνει!!!!

Ομιλία του Κολοκοτρώνη την 8η Οκτωβρίου 1838 προς τους Γυμνασιόπαιδες του τότε Βασιλικού γυμνασίου εις την Πνύκα..

Ομιλία του Κολοκοτρώνη την 8η Οκτωβρίου 1838 προς τους Γυμνασιόπαιδες του τότε Βασιλικού γυμνασίου εις την Πνύκα..


Διερχόμεθα τό ἄκρον ἄωτον τῆς παρακμῆς καί τῆς ξεφτίλας.


Ἀπό τόν Περικλέα στόν Τσίπρα.


Ἀπό τόν πίνακα ΕΛΛΑΣ Η ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ, στό παρδαλό σκιάχτρο


Ὁμιλία τοῦ Κολοκοτρώνη τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 1838 πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες τοῦ τότε Βασιλικοῦ γυμνασίου εἰς τὴν Πνύκα

Ἡ ὁμιλία τοῦ μεγίστου ἥρωα μας Κολοκοτρώνη ἀκόμη καί διά σήμερα ἀποτελεῖ μία πνευματική παρακαταθήκη, ἀρχίζει τήν ὁμιλίαν του λέγοντας:




Παιδιά μου!


Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας....


Καί πράγματι εἰς αὐτόν ἐδῶ τόν τόπον ἔχουν περπατήσει τά σοφότερα πνεύματα τῆς παγκοσμίου κοινότητος οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ θεμελιωταί τῆς συγχρόνου ἐπιστήμης καί τῆς δημοκρατίας. Εἰς πρόσφατον ἔρευναν πανεπιστημίου τῆς Ἀμερικῆς διά τήν ἀξιολόγησιν τῶν 10 διασημοτέρων προσωπικοτήτων τῆς τελευταίας 6.000ετίας κατέδειξεν ὅτι ἐκ τῶν 10 πρώτων οἱ ἕξ εἶναι Ἕλληνες: 1ος Ἀριστοτέλης, 2ος Πλάτων, 4ος Σωκράτης, 5ος Μέγας Ἀλέξανδρος, 9ος Ὅμηρος, 10ος Πυθαγόρας. Βέβαια ὁ Ἀρχιμήδης παρ΄ὅτι δέν εἶναι εἰς τούς 10 πρώτους, ὁφείλομεν νά τονίσωμεν ὅτι εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἰδιοφυΐα ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι ἡ χώρα τοῦ μύθου και τοῦ παραμυθιοῦ τῶν ἡρώων και τῶν φιλοσόφων τῶν Βασιλέων καί τῶν Αὐτοκρατόρων.


Εἰς αὐτόν ἐδῶ τόν τόπον ἔχει περπατήσει καί ἔχει δημηγορήσει ὁ δημιουργός μιᾶς ἐποχῆς πού λέγεται «ΧΡΥΣΟΥΣ ΑΙΩΝ» καί αὐτός εἶναι ὁ Περικλῆς. Τά ἔργα τοῦ Περικλέους, μεταξύ αὐτῶν ὁ Παρθενών ἔρχονται νά θαυμάσουν ἀπό ὅλην τήν οἰκουμένην. Ὁ Περικλῆς ὁ ὁποῖος καί αὐτός θά ἡδύνατο νά ἦτο εἰς τούς δέκα πρώτους, ἔκαμεν καί αὐτός μία ὁμιλίαν, γνωστήν ὡς «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ» διά νά ἀποδώση τιμήν εἰς τούς νεκρούς πού ἐθυσιάσθησαν διά νά εἶναι ἡ Πατρίδα του ἐλεύθερη. Ἀρχίζει τήν ὁμιλίαν του λέγοντας: «῎Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι' ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν·»


Δηλ. «Θά ἀρχίσω πρῶτα ἀπό τούς προγόνους, διότι δ΄αὐτούς καί δίκαιον ἀλλά καί πρέπον εἶναι αὐτήν τήν τιμήν εἰς τήν μνήμην των νά ἀποδώσωμεν. Αὐτήν τήν χώραν πάντοτε οἱ ἴδιοι κατοικούσαν διαδέχοντας ἡ μία γενεά τήν ἄλλην, ἐλευθέραν καί μέ ἀρετήν μᾶς παρέδωσαν. Καί ἐκεῖνοι εἶναι ἄξιοι ἐπαίνου καί εἰσέτι περισσότερον οἱ πατέρες ἡμῶν».


Αὐτά ἔλεγεν ὁ δημιουργός τοῦ «ΧΡΥΣΟΥ ΑΙΩΝΟΣ». Μία μεγάλη πνευματική καί πολιτιστική κληρονομία τοῦ Ἐλληνικοῦ πνεύματος εἶναι ἠ ἀπόδοσις τιμῶν εἰς αὐτούς πού ἐθυσιάσθησαν καί ἐπότισαν μέ τό αἷμα τους τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας διά νά ἀναπνέομεν ἐμεῖς τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας. Ἐπί πλέον Ὁ Περικλῆς μᾶς λέγει ὅτι αὐτόν ἐδῶ τόν τόπον τόν κατοικούσαν πάντοτε οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, δηλ. τό γένος τῶν Ἑλλήνων.


Ἐπ΄αὐτοῦ ὁ Ἰσοκράτης πρός τιμήν τῆς 100ης Ὀλυμπιάδος (εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὡς ἔτος ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ἀναφέρεται τό 776 Π.Χ καί ἕως τό 56 Μ.Χ συμμετεῖχον ἀποκλειστικῶς καί μόνον Ἕλληνες) γράφει τόν πανηγυρικόν του καί λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες».

Δηλ. Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες.

Αὐτά λέγει ὁ σοφός Ἰσοκράτης, τοῦ ὁποίου οἰ αὐτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί μίαν ἄλλην φράσιν του, τήν ἔχουν παραχαράξει καί παρερμηνεύσει, εἴτε ἀπό ἄγνοιαν εἴτε ἀπό δόλο, ἀλλοιώνοντας οὕτως τό πνεῦμα του καί τήν σκέψιν του.

Οὕτως ἐσκέπτοντο καί ἔπραττον εἰς τά χρόνια τῆς μεγαλοπρέπειας καί τῆς δόξας τά μεγαλύτερα μυαλά μέ τό ὑψηλότερον I.Q. Σήμερα ὅλοι δηλώνουν ὅτι εἴμεθα σέ παρακμή καί μάλιστα εἰς ψυχικήν παρακμή, ἡ ὁποία δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι συνίσταται εἰς τήν διάβρωσιν τοῦ εἶναι, τήν ἀποσύνθεσιν τοῦ ἐγώ, τήν ἀπώλειαν ἀγάπης διά τόν ἑαυτόν μας. Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ γεννεσιουργοί τῶν ἀξιῶν καί τῶν ἡθικῶν κανόνων καί ἐμεῖς δυστυχῶς τά ἐνταφιάζομεν. Τό ταχύτερον δυνατόν ὁφείλομεν νά ἀφήσωμεν πίσω μας τήν παρακμή.








ΕΛΛΑΣ Η ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ


Αὐτός ὁ πίνακας κοσμοῦσεν τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον. Φιλοτεχνήθηκεν ἀπό τόν μεγάλον μας ζωγράφο Κον Θεόδωρον Βρυσάκη τό 1858. Ἀναπαριστᾶ τό μεγαλεῖον, τήν δόξα καί τήν λαμπρότητα τοῦ 1821. Οἱ ἥρωες τοῦ 1821 γονυπετεῖς προσφέρουν τήν ζωήν τους καί τήν περιουσίαν τους διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς μητέρας Ἑλλάδος, αὐτή δέ εὐγνωμονεῖ τά παιδιά της. Τόσον πολύ ἐνοχλοῦσεν τόν Τσίπρα ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Τούρκους, ὁ ὁποῖος ἄμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον τό ἔτος 2015 καί μάλιστα ὁλίγας ἡμέρας πρό τῆς 25ης Μαρτίου τόν πέταξεν ἔξω καί τό ἀντικατέστησεν μέ τό παρδαλό σκιάχτρο. Αὐτή ἡ ἐνέργεια ἀπό μόνη της δηλώνει: ἀσέβεια, ἐμπάθεια, ἐχθρότητα, μῖσος διά τήν Ἑλληνικήν ἱστορίαν καί τάς ἙλληνοΧριστιανικάς παραδόσεις.

Ἐάν αὐτό εἶχεν διαπράξει εἰς τά χρόνια τοῦ ΧΡΥΣΟΥ ΑΙΩΝΟΣ τοῦ Περικλέους δύο τινά θά συνέβαιναν, ἤ θάνατος ἤ ἐξωστρακισμός, διότι ἡ φιλοπατρία καί ὁ σεβασμός εἰς τούς προγόνους ἦσαν τά μεγάλα ἰδανικά.




Φυσική ἀκολουθία τῆς βεβήλου ἐνεργείας πετάγματος ἔξω ἀπό τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον τοῦ ἱστορικοῦ πίνακος εἶναι νά δηλώνη ὁ Τσίπρας ὅτι, ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει σύνορα, νά μήν ἀναγνωρίζη τήν γενοκτοντίαν τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τήν Μικρασιατικήν καταστροφήν νά φτιάχνη ἕνα ὑπερταμεῖον τά κλειδιά τοῦ ὁποίου τά ἔχουν ξένοι, ξεπουλόντας ἔτσι τήν Ἑλληνικήν περιουσίαν, νά γεμίζη τήν Ἑλλάδα μέ λαθρομετανάστες διά νά ἀλλιοώση τήν καθαρότητα τοῦ γένους, ἄλλωστε τό πρῶτον νόμον πού ψήφισεν ἤταν νά μετασχηματίζη σέ Ἕλληνα κάθε λαθρομετανάστη. Προκειμένου ὁ Τσίπρας νά σέ παραπλανίση καί νά κερδίση τάς ἐκλογάς, ὥστε νά προξενίση τό μέγιστον κακόν εἰς τήν Ἐλλάδα μας, μετεμφιέσθη ἀκόμη καί σέ (Παπά). Ἀρκεῖ νά ἐνθυμηθῶμεν ὅτι τήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων παρευρέθει εἰς τόν Πειραιάν καί ἄφησεν περιστέρια, ἐπεσκέφθη τό Ἅγιον Ὅρος, καί τόν Πάπα. Μερικοί εἰς τήν Ἑλλάδα μας, ἕνας ἀριθμός πού δέν ὑπερβαίνει τούς 5.000 ἀνά τήν Ἑλληνικήν ἐπικράτειαν σκέπτονται καί πράττουν ὅπως οἱ Τούρκοι, ὡς νά ὑπάρχει συγγένεια αἵματος. Εἴχαμεν καί Τουρκοκρατία. Ὁ Κολοκοτρώνης εἶπεν: «μερικές για ταῖς δόξες καί ταῖς ἡδονές ἄλλαξαν τήν πίστην τους καί ἔγιναν μουσουλμάνες». Π.Χ Ἡ κυρά φροσίνη πῆγε στό χαρέμι. Διαπράττοντας ἕνα σφάλμα ἡθικοῦ περιεχομένου τήν λέμε κυρά. Δέν ἦτα καθόλου κυρά ἀλλά μιά τσούλα, μιά ξεπεσμένη πού γιά ταῖς ἡδονές ἐγκατέλειψεν τόν ἄνδρα της καί τά παιδιά της, γιά νά μπῆ εἰς τό χαρέμι. Αὐτές λοιπόν οἱ ξεπεσμένες πῆγαν μέ τούς ἄπλυτους, βρωμιάρηδες, ἄξεστους Τούρκους πού μᾶς εἴχαν γιά 400 χρόνια σκλαβωμένους. Φυσικόν εἶναι μερικοί σήμερα κουβαλάνε αὐτά τά χαρακτηριστικά, μιᾶς ξεπεσμένης καί τοῦ βάρβαρου Τούρκου.

Βίντεο ΣΟΚ! Η Αρχαία Μακεδονική είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Τέλος…

Βίντεο ΣΟΚ! Η Αρχαία Μακεδονική είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Τέλος…

Σε λιγότερο από 3 λεπτά, το παρακάτω βίντεο αποδεικνύει ότι η Αρχαία Μακεδονική γλώσσα είναι Ελληνική. 

Με στοιχεία και διαπιστώσεις, καταρρέουν οι ψευδαισθήσεις των Σκοπιανών για τη Μακεδονική γλώσσα και φαίνεται η ελληνική μήτρα της:

Εναλλακτικά ΕΔΩ

Ποῖα ἦταν στὴν μυθολογία ἡ Καλλιρόη; Ὅλα ὅσα δὲν γνωρίζουμε Ἄγνωστες πτυχές της γιὰ την ἐρωτική της ζωή…

Ποῖα ἦταν στὴν μυθολογία ἡ Καλλιρόη; Ὅλα ὅσα δὲν γνωρίζουμε Ἄγνωστες πτυχές της γιὰ την ἐρωτική της ζωή…



Ἄλλη μία Καλλιρρόη της ἑλληνικῆς μυθολογίας, ἦταν μία ὄμορφη παρθένος ἀπὸ την Καλυδώνα. Ἦταν τόσο ὄμορφη, ποῦ ἀρκετοί ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ διεκδικοῦσαν νὰ κερδίσουν την ἀγάπη της. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἦταν ὁ Κόρεσος, ἱερέας του θεοῦ Διόνυσου, ποῦ την ἐρωτεύτηκε παράφορα. Παρόλο ποῦ η θέση του, δὲν του ἐπέτρεπε νὰ ἔχει πάθη, κυνηγοῦσε ἔντονα την ὄμορφη Καλλιρρόη, ἡ ὁποία ἀπέκρουε συνεχῶς τις ἐρωτικές του πιέσεις.

Ὁ Κόρεσος παραπονέθηκε γιὰ την ἄρνηση της Καλλιρρόης στὸν Διόνυσο, με ἀποτέλεσμα ὁ θεός νὰ στείλει στοὺς κατοίκους της Καλυδώνας τρέλα.


Οἱ Καλυδῶνιοι συμπεριφέρονταν σὰν μανιασμένοι μεταξύ τους καὶ ἡ πόλη κινδύνευε νὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τους ἴδιους της τους κατοίκους. Ὅταν ἐπισκέφτηκαν το μαντεῖο της Δωδώνης γιὰ νὰ τους συμβουλεύσει πώς θὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὴ την κατάσταση, δέχτηκαν χρησμό ποῦ ἔλεγε ὅτι ὄφειλαν νὰ θυσιάσουν στὸν Διόνυσο, την ὑπαίτιο της ὁμαδικῆς παραφροσύνης, Καλλιρρόη ἡ ὁποιονδήποτε ἄλλο θὰ ἔπαιρνε τὴ θέση της. Ὅταν ἔφεραν την ἄτυχη κοπέλα στὸ ναό του Διονύσου γιὰ νὰ θυσιαστεῖ, την ἐκτελέση θὰ την πραγματοποιοῦσε ὁ Κόρεσος. Ἀλλὰ ἐκεῖνος, παρέμενε ἀκόμη ἐρωτευμένος μαζί της, δὲν ἄντεξε νὰ θυσιάσει την κοπέλα, ὁπότε αὐτοκτόνησε, παίρνοντας τὴ θέση της, γιὰ νὰ γλυτώσει ἡ ἴδια. Στὴ συνέχεια, ἡ Καλλιρρόη ἀναγνωρίζοντας το μεγαλεῖο της ἀγάπης του Κόρεσου, ἀπὸ τις τύψεις καὶ την ντροπή της, ἔπεσε μέσα στὴ λιμνούλα μιᾶς πηγῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ τότε πῆρε το ὄνομα της.


Ὁ μῦθος της Καλλιρρόης καὶ του Κόρεσου ἀναφέρεται μόνο στὸν Παυσανία, ὁ ὁποῖος δὲ ταυτίζει ρητά αὐτὴν την Καλλιρρόη με την κόρη του Ἀχελώου.


Ἡ ἑρμηνεία του παραπάνω μύθου εἶναι πολύ εὔκολη, ἄν ὑπολογίσουμε πῶς ὁ Διόνυσος εἶναι ἕνας θεός ποῦ καθιερώθηκε πολύ ἀργὰ, στὶς ἀρχὲς τῶν ἱστορικῶν χρόνων, καθώς καὶ ὅτι ἡ Καλυδώνα εἶχε μία παράδοση «Ἀσέβειας» μία ποῦ δὲν θυσίαζαν καὶ στὴν Ἄρτεμι, ἐξ οὐ καὶ ἡ τιμωρία του «Καλυδώνιου Κάπρου». Ἐπίσης, ἄς ὑπολογίσουμε πῶς ὅλοι οἱ μῦθοι γιὰ την καθιέρωση της Διονυσιακῆς λατρείας λένε πώς αὐτὸ ἔγινε αἱματηρά καὶ «περίεργα». Οὐσιαστικά ἡ λατρεία του θεοῦ ἐπιβλήθηκε με βία. Προφανῶς, λοιπόν, ἡ ἄρνηση της Καλλιρρόης ἐξελήφθη ὡς γενική ἀποτίμηση της λατρείας του Διονύσου (μία ποῦ ὁ Κόρεσος ἦταν ἱερέας του) καὶ ἔτσι, οἱ ἱερεῖς του καλλιέργησαν ὁμαδική ψύχωση ἐνοχῆς στὸν πληθυσμό, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ὅτι χρησιμοποίησαν καὶ «βότανα» γιὰ νὰ το ἐπιτύχουν.

Ὁ Κόρεσος καὶ ο ἔρωτάς του ὅμως ἦταν ὁ «ἀδύνατος κρίκος» του σχεδίου.

Ὁ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων ἦταν Ἑβραῖοι (Γεφυραῖοι)

Ὅσοι ἔχουν ἀσχοληθεῖ με την ἀνάλυση των Πολιτευμάτων (Πολιτεία Πλάτωνος, Πολιτικά καὶ Ἀθηναίων Πολιτεία του Ἀριστοτέλους) θὰ γνωρίζουν την ὑπόθεση του Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος ποῦ ἔλαβε χώρα το 514 π.Χ. στὴν Ἀθήνα.

Γιὰ νὰ δοῦμε μερικά πράγματα ἐπὶ του θέματος:

Ἄς δοῦμε τα πράγματα ἀπὸ την ἀρχὴ:

Πεισίστρατος (4η Πολιτειακή Μεταβολή Ἀθηνῶν - 557-527 π.Χ.)

Ὁ Τρόπος ποῦ ἔλαβε την ἐξουσία της Ἀθηνᾶς ὁ Πεισίστρατος θεωρητικά ὀνομάζεται Τυραννικός, ὅμως ἡ διοίκηση του Πεισιστράτου δὲν ὁμοίαζε καὶ τόσο με Τυράννου ἀλλὰ ἐφάρμοζε τους νόμους καὶ ἦταν πολύ ἐλαστικός με τους Πολῖτες χωρίς νὰ παρέχει στὸν ἑαυτὸ του κανένα πλεονέκτημα. Ἔδινε στούς φτωχούς δάνεια γιὰ νὰ καλλιεργοῦν την γῆ καὶ νὰ ζοῦν καλά. Ἔτσι κατάφερνε ἀφενός την αὔξηση της καλλιέργεια της γῆς ἄρα καὶ της παραγωγῆς ἡ ὁποία ἀπέφερε την «Δεκάτην» (το 1/10 ἀπὸ την σοδειά) στὰ ταμεῖα αὐξάνοντας τα ἔσοδα του Κράτους, καὶ ἀφετέρου τους ἀπέτρεπε νὰ ἀσχολοῦνται με τα κοινά γιατί ὅπως λέει καὶ ὁ Σωκράτης στὴν Πλατωνική Πολιτεία, ὁ κάθε ἕνας πρέπει νὰ ἀσχολεῖται με το γνωστικό του ἀντικείμενο γιατί μόνο ἔτσι προκόβει ἡ πόλη. Ἐπειδή δὲν καταπίεζε τον λαό καὶ ἐπικρατοῦσε εἰρήνη, ἔλεγαν ὅτι ἡ Τυραννία του Πεισιστρᾶτου ἦταν σὰν την περίοδο της βασιλείας του Κρόνου (περίοδος ποὺ ἔζησε το Χρυσοῦν γένος κατά τον Ἡσίοδο).

Γιὰ την εἴσπραξη της δεκάτης τοποθέτησε Δικαστές, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ἔκανε περιοδεῖες στὴν ὕπαιθρο της Ἀττικῆς γιὰ νὰ ἐπιθεωρεῖ καὶ νὰ ἐπιλύει τις διαφορές μεταξύ πολιτῶν ὥστε νὰ μὴν χρειάζεται νὰ κατέβουν στὴν πόλη καὶ νὰ μένει πίσω ἡ παραγωγή. Σε μία τέτοια ἐξόρμηση στὸν Ὑμηττό εἶδε ἕναν Γεωργό νὰ κοπιάζει πέρα του δεόντως για ένα χωράφι το ὁποῖο ἦταν γεμᾶτο πέτρες. Ὁ Πεισίστρατος ρώτησε τον Γεωργό τι παράγει το χωράφι καὶ ὁ Γεωργός ποῦ δὲν τον γνώριζε ἐξ ὄψεως του ἀπάντησε “βάσανα καὶ πίκρες” καὶ συνέχισε “καὶ ἀπὸ αὐτὰ τα βάσανα καὶ αὐτὲς τις πίκρες θέλει ὁ Πεισίστρατος νὰ πάρει καὶ την δεκάτη” Ο Πεισίστρατος ἐκτίμησε την εὐθύτητα καὶ την ἐργατικότητα του Γεωργοῦ καὶ τον ἀπάλλαξε ἀπὸ κάθε φόρο.

Στὸν Πεισίστρατο ἀποδίδεται ἡ συλλογή καὶ ἡ καταγραφή τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν.


Πεισιστρατίδαι (527-510 π.Χ.)


Τον Πεισίστρατο τον διαδέχθηκε, μετά τον θάνατο του ἀπὸ γηρατειά, ὁ πρωτότοκος του γιὸς Ἱππίας, ὁ ὁποῖος διέθετε Πολιτικό μυαλό καὶ σύνεση, ἔχοντας την συμπαράσταση του δευτερότοκου ἀδελφοῦ του, Ἱππάρχου, ὁ ὁποῖος ποῦ εἶχε ἀγάπη πρὸς τις τέχνες. Η διακυβέρνηση των γιῶν του Πεισιστράτου κράτησε ἀπὸ το 527 π.Χ. μέχρι το καλοκαίρι του 510 π.Χ.

Το 514 π.Χ. ὅμως συνέβησαν διαδοχικά γεγονότα ποῦ ἄλλαξαν τον ἁρμονικό Ροῦ τῶν Ἀθηνῶν, ὁ μικρότερος ἀδελφὸς τους Θέτταλος ἔβγαλε ἀπὸ την πομπή των Παναθηναίων την ἀδερφὴ του Ἁρμοδίου ποῦ ἤθελε νὰ πάρει μέρος ὥς Κανηφόρος, καὶ λοιδώρησε τον Ἁρμόδιο ὡς γυναικωτό (Στὰ Μεγάλα Παναθήναια δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ λάβουν μέρος μὴ Ἀθηναῖοι). Με την δικαιολογία αὐτή ὁ Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων μαζί με ἄλλους ἔστησαν καρτέρι νὰ σκοτώσουν τόν Ἱππία.

Στὴν ἑορτὴ τῶν Παναθηναίων ὁ Ἱππίας βρίσκονταν στὴν Ἀκρόπολη περιμένοντας την ὑποδοχή της πομπῆς, ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ συνωμότες εἶδαν κάποιον ἀπὸ τα μέλη της συνωμοσίας νὰ συνομιλεῖ με τον Ἱππία σε φιλικό κλίμα, σκέφτηκαν ὅτι θὰ συλληφθοῦν, ὁπότε οἱ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων ἔτρεξαν πρὶν ἀπὸ τους ἄλλους καὶ σκότωσαν πισώπλατα τον ἵππαρχο (ὁ ὁποῖος προέπεμπε των Παναθηναίων στὴν πορεία πρὸς την Ἀκρόπολη) κοντά στὸ Λεωκόρειο Ἡρῶο (στὸν Κεραμεικό).




Τον Ἁρμόδιο τον ἐκτελέσαν ἐπὶ τόπου οἱ φρουροί, τον Ἀριστογείτονα τον συνέλαβαν καὶ τον βασάνισαν γιὰ πολύ χρόνο γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τους ὑπολοίπους συνωμότες. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων ὁ Ἀριστογείτων ἔδωσε ὀνόματα Πολιτῶν ποῦ ἄνηκαν στὴν φιλική παρέα τῶν Πεισιστρατίδων πρᾶγμα ποῦ δὲν ἐπιβεβαιώθηκε καὶ μάλιστα κατά πᾶσα πιθανότητα ἦταν κόλπο του Ἀριστογείτωνα γιὰ νὰ ἐκτελεστοῦν ἀφενός ἀθῶοι, ἀφετέρου νὰ ρίξει το καθεστώς. Στὸ τέλος ὁ Ἀριστογείτων καὶ ἐνῶ εἶχε προσπαθήσει νὰ προκαλέσει τον θάνατο του γιὰ νὰ τελειώνουν τα βάσανα, υποσχέθηκε να μαρτυρήσει τους πραγματικούς συνενόχους καὶ με αὐτὴν την ὑπόσχεση ἔπεισε τον Ἱππία νὰ δώσουν τα χέρια ὡς ἔνδειξη ἐμπιστοσύνης. Ὅταν ἔδωσαν τα χέρια, ὁ Ἀριστογείτων εἰπέ χλευαστικά στὸν Ἱππία ὅτι ἔδωσε τα χέρια με τον δολοφόνο του ἀδελφοῦ το Ἵππαρχου, τότε ὁ Ἱππίας ἐξοργίστηκε τόσο πολύ ποῦ ἔβγαλε το σπαθί του καὶ τον σκότωσε ἐπὶ τόπου. Μετά ἀπὸ αὐτὰ τα γεγονότα ὁ Ἵππίας ἄλλαξε στάση καὶ ἔγινε σκληρός καὶ ἀπεδίωκε ἐκδίκηση γιὰ τον θάνατο του Ἱππάρχου, ἔτσι πολλούς σκότωσε καὶ ἄλλους ἐξόρισε. Μετά 4 χρόνια (510 π.Χ.) καὶ μετά ἀπὸ ἰσχυρή πολιτειακή ἀνωμαλία στὴν Ἀθήνα, ὁ Κλεομένης (βασιλιάς Λακεδαιμόνιων) τον ἀπομάκρυνε ἀπὸ την ἐξουσία κατόπιν ἐντολῆς των Δελφῶν, παρόλο ποῦ οἱ Λακεδαίμονες εἶχαν φιλικέ σχέσεις με τους Πεισιστρατίδες.

πηγή: Ἀριστοτέλης (Ἀθηναίων Πολιτεία)

Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων

Ἦταν Γεφυραῖοι προερχόμενοι ἀπὸ την Φοινίκη, οἱ ὁποῖοι ἔμεναν στὴν Ἀθήνα. Η φυλή των Γεφυραῖων ἦταν Ἑβραῖοι, ἐκτὸς το ὅτι το παραδέχονται καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Ἑβραῖοι στὸ ἐπίσημο περιοδικό τους, φαίνεται καὶ ἀπὸ το ὄνομα, ἀφοῦ το ΓεΦυραῖος γραφόταν με Δίγαμμα δηλαδή ΓεFυραίος, καὶ ὡς γνωστόν το δίγαμμα ἀκούγεται ὡς Β (Γεβραίος - Ἑβραίος)

Δὲν πρέπει ὅμως νὰ συγχέουμε την Ἑλληνικότητα ἀποικία της Φοινίκης με τους Γεφυραῖους, ἡ Φοινίκη ἐνῶ ἦταν Ἑλληνικότατη ἀποικία Ἀργείων καὶ πῆρε το ὄνομα της ἀπὸ τον γιὸ του Αγήνωρος Φοίνικα, κάποια στιγμή ἔχασε την δύναμή της καὶ περιῆλθε στὰ χέρια των Γεφυραῖων "κληρονομῶντας" ταυτόχρονα τις δάφνες τῶν Ἑλλήνων ποῦ προϋπῆρχαν ἐκεῖ ὅπως αὐτὴ του Ἀλφαβήτου, καὶ πάνω σε αὐτὸ πατᾶνε οἱ σημερινοί προοδευτικοί ἀριστεροί καὶ δεξιοί ΣιωνιστοΓλείφτοΔουλοι ὑποστηρίζοντας ὅτι το ἀλφάβητο το πήραμε ἀπὸ τους Φοίνικες ἐννοῶντας ἀπὸ τους Γεφυραῖους.

Ὁ Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἔμειναν στὴν ἱστορία ὡς Τυραννοκτόνοι καὶ ὑποτίθεται ἔριξαν την Τυραννίδα καὶ ἔτσι ἄλλαξε το Πολίτευμα σε Δημοκρατικό. Το ὅλον σκηνικό μοιάζει με τον παραμύθι ὅτι το Πολυτεχνεῖο ἔριξε την Χούντα, ἀλλὰ οἱ ἔχοντες σώας τας φρένας βάζουν κάτω τις ἡμερομηνίες καὶ βλέπουν ὅτι ἀφενός ἀπὸ το 514 π.Χ. ποῦ οἱ ΓεFυραίοι σκότωσαν τον Ἱππαρχο μέχρι το 510 π.Χ. ποῦ ὁ Κλεομένης ἀπομάκρυνε τον Ἱππία ἔχουμε 4 χρόνια διαφορά, ἀφετέρου τα ἴδια καὶ με το Πολυτεχνεῖο, ἐνῶ τα γεγονότα ἔγιναν στὶς 17 Νοεμβρίου του 1973, εἴχαμε Ἱωαννίδη μέχρι τον Ἰούλιο του 1974 δηλαδή 8 μῆνες ακόμα...

Το Δημοκρατικό Πολίτευμα κατά την δύση του, ἀπέδωσε στοὺς ΓεFυραίους ἀπογόνους του Ἁρμοδίου καὶ του Ἀριστογείτωνος δωρεάν σίτιση ἀπὸ το Πρυτανεῖο, δηλαδή τους ἀπέδωσε μέγιστες τιμές ποῦ ἐλάχιστοι εἶχαν στὴν Ἀθήνα, με την δικαιολογία ὅτι ἔριξαν τους Τυράννους καὶ ἀποκαταστάθηκε ἡ Δημοκρατία κάτι ποῦ οὐδέποτε συνέβη ὅπως εἴπαμε. Γιὰ νὰ λάβουμε εἰκόνα τῶν μεγεθῶν, θὰ δοῦμε την περίπτωση της δίκης του Σωκράτους, ποῦ ἐνῶ στὴν πρώτη ψηφοφορία οἱ ψῆφοι ἦταν μισοί μισοί, ὅταν τον ρώτησαν τι του ἄξιζε ὥς ποινή καὶ ἀητός ἀπάντησε δωρεάν σίτιση ἀπὸ το Πρυτανεῖο, οἱ δικαστές της Ἡλιαίας ἐξοργίστηκαν με το "θράσος" του Σωκράτους καὶ 80 ψῆφοι προστέθηκαν στὴν θέση ὑπέρ της καταδίκης του. Με την ἀπόδοση δωρεάν σίτισης των ἀπογόνων διακρίνουμε καὶ το πότε εἰσχώρησαν οἱ Ἑβραῖοι στὰ ἐνδοτέρα της Ἑλλάδος χρησιμοποιόντας την δημοκρατία ὡς μέσον, δεδομένου ὅτι ἡ δημοκρατία στὴν οὐσία εἶναι ὀχλοκρατία, δηλαδή ἀποφασίζουν οἱ ἀδαής - μὴ Φύλακες γιὰ πράγματα ποῦ δὲν καταλαβαίνουν... Ὁ Ὄχλος χάφτει "μαγικές λέξεις" ὅπως "ἰσότητα" "ἀνθρωπισμός" κτλ ποῦ οὐδέποτε κατάλαβε τι σημαίνουν καὶ το πῶς αὐτὲς μετατρέπονται σε Δούρειοι Ἵπποι. Το γελοῖο εἶναι ὅτι αὐτὲς τις ἔννοιες δὲν ἐφάρμοσαν ποτέ οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ δημοκράτες.

Με τα λόγια του Σωκράτους στὸ Πλατωνικό ἔργο Κρατύλος, ὅτι δηλαδή σημασία ἔχει ἡ οὐσία τῶν ὀνομάτων καὶ ὄχι τα κατά συνθήκην, παρατηροῦμε ὅτι ὁ Πεισίστρατος ἐνῶ ὀνομάζεται Τύραννος δὲν ὑπῆρξε ποτέ Τύραννος, ἀφοῦ τα ἔργα του στὴν οὐσία τους δὲν συνάδουν με τα τυραννικά. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Πεισίστρατος στὴν πραγματικότητα ἔφερε τον χρυσό αἰῶνα καὶ ὄχι ὁ Περικλῆς, ὁ ὁποῖος ἔχοντας την ἤδη καλή ροή των πραγμάτων την ἀλλοίωσε παρακούοντας το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ με ἀποτέλεσμα νὰ φέρει ἐν τέλει την καταστροφή καὶ γιὰ την Ἀθήνα καὶ γιὰ την Ἑλλάδα με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Ἐπίσης το "ἀποκατάσταση" της δημοκρατίας χρησιμοποιεῖται ὡς "μαγική λέξη" ἀφοῦ προσπαθεῖ ὑποσυνείδητα νὰ δώσει την ψευδαίσθηση του by default ποῦ λέμε στοὺς Η/Υ (ἐξ ορισμού) κάτι ποῦ οὐδέποτε ἴσχυσε στὴν πραγματικότητα. Η "μαγική λέξη" αὐτὴ προσπαθεῖ νὰ ταυτίσει την δημοκρατία με την Ἀθήνα καὶ τους Ἀθηναίους, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἡ Δημοκρατία ἦταν ἕνα Πολίτευμα ἀπὸ ὅλα ποῦ εἶχε κατά καιρούς ἡ Ἀθήνα κατά τις 11 Πολιτειακές μεταβολές ὅπως τις κατέγραψε ὁ Ἀριστοτέλης...

Πρέπει νὰ καταλάβουμε κάποτε ὅτι ἡ Ἀρχὴ πρέπει νὰ ἀσκεῖται ἀπὸ ΑΡΙΣΤΟΥΣ καὶ ὄχι ἀπὸ την πλειοψηφία, διότι ἡ πλειοψηφία ἐκ φύσεως δὲν εἶναι ἱκανὴ γιὰ κάτι τέτοιο. Του λόγου τῷ ἀληθὲς γίνεται κατανοητό με ἕνα μικρό παράδειγμα, ὅπως ὁ χρυσός δοκιμάζεται στὴν φωτιά, ἔτσι καὶ οἱ πεποιθήσεις πρέπει νὰ δοκιμαστοῦν στὴν φωτιά... ποῖος ὑποστηρικτής της δημοκρατίας θὰ πήγαινε νὰ κάνει ἐγχείριση καὶ δὲν θὰ διάλεγε τον καλύτερο δηλαδή τον ΆΡΙΣΤΟΤΕΡΟ Ἰατρὸ; ὑπῆρχε περίπτωση ποτέ ὁ δημοκράτης ἐγχειριζόμενος νὰ ἀπαιτήσει νὰ συζητήσει με τον χειρούργο καὶ νὰ συναποφασίσουν ἰσότιμα το πῶς θὰ κάνει ἡ ἐγχείριση; ἡ θὰ δεχόταν την στιγμή της ἐγχείρισης νὰ ἔμπαιναν καμιά 10ριά περαστικοί μέσα στὸ χειρουργεῖο οἱ ὁποῖοι θὰ ἔπρεπε νὰ συζητήσουν δημοκρατικά με τον χειρούργο το πῶς θὰ κάνει την ἐγχείρησι; ΝΟΥΣ ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ.