Πειραιάς, 1841....

Πειραιάς, 1841....


Στον δρόμο που σήμερα είναι η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, ζητιάνευε ένας ρακένδυτος και σχεδόν τυφλός.


Αντιλήφθηκε ότι τον ζύγωνε κάποιος, που από την φορεσιά του φαινόταν ότι είναι ξένος και μάζωξε αμέσως το χέρι του που είχε απλωμένο για να ζητιανεύει.


- Τι κάνετε Στρατηγέ μου; Ρώτησε ο ξένος τον ζητιάνο.


- Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα μου, αποκρίθηκε περήφανα ο ζητιάνος.


- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο; Επέμενε ο ξένος.


- Η πατρίδα μου μ’ έχει χορηγήσει σύνταξη για να περνώ καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μία ιδέα πώς περνά ο κόσμος που για την λευτεριά του πολέμησα, αποκρίθηκε και πάλι περήφανα ο ζητιάνος.


Ο ξένος κατάλαβε και φεύγοντας, άφησε διακριτικά να του πέσει ένα πουγκί με χρυσά φλουριά!


Ο σχεδόν τυφλός ζητιάνος, άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε προς τον ξένο: "Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρ’ το μην το βρει κανένας και το χάσεις».


Ο ξένος ήταν ο τότε πρεσβευτής της Ρωσίας στην Ελλάδα και ο ζητιάνος ο Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς ο Τουρκοφάγος)!

Σαν σήμερα πέθανε τυφλός και ο πάμφτωχος ο Νικηταράς

Σαν σήμερα πέθανε τυφλός και ο πάμφτωχος ο Νικηταράς


0 Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς o ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ γεννήθηκε το 1772 στο χωριό Αναστασίτσα και μεγάλωσε στο χωριό Τουρκολέκα της Επαρχίας Μεγαλοπόλεως.Πέθανε στον Πειραιά στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 και ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, δίπλα στο μεγάλο θείο του,Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.Το δημοτικό τραγούδι θέλει τον Νικηταρά Τουρκλεκιώτη: Ποιος είν’ αυτός όπου ’ρχεται στης Μαρμαριάς τον κάμπο; Αυτός είν’ ο Νικηταράς από το Τουρκολέκα». Ο Νικηταράς ήταν ανιψιός του Κολοκοτρώνη και κατείχε επάξια την δεύτερη θέση στην ιεραρχία μετά τον Κολοκοτρώνη. Επίσης, χρημάτισε αρχιστράτηγος, γενικός αρχηγός, αντιπρόεδρος του εκτελεστικού κλπ. Η ζωή του Νικηταρά, όπως ο ίδιος την διηγείται αρχίζει από 11 χρονών, όταν για πρώτη φορά τουφέκισε έναν Τούρκο στο Λεοντάρι Μεγαλοπόλεως. Ο Νικηταράς μαθήτευσε κοντά στα δυο ξεφτέρια του κλεφτοπόλεμου, τον Ζαχαριά και τον Κολοκοτρώνη. Ο Νικηταράς πήρε γυναίκα του την κόρη του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά, την Αγγελίνα, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την Σοφία, την Ρεγγίνα και τον Γιάννη. Το 1805 πέρασε στη Ζάκυνθο, όπου κατετάγη στο Ρωσικό στρατό που πολεμούσε το Ναπολέοντα. Ο Ναπολέων νίκησε τους Ρώσους στο Αούστερλιτς και ο Νικηταράς επέστρεψε στα Επτάνησα, τα οποία παραδόθηκαν στο Ναπολέοντα και μπήκε στη δούλεψη των Γάλλων, μαζί με τον θείο του Κολοκοτρώνη, που εκείνη την εποχή ασκούσε το επάγγελμα του ζωέμπορου και χασάπη. Στη συνέχεια τα Επτάνησα πέρασαν στους Άγγλους και έτσι ο Νικηταράς κατετάγη στον Αγγλικό στρατό σαν εθελοντής αξιωματικός, υπό τις διαταγές του κατοπινού αρχιστράτηγου του ελληνικού στρατού Ριχάρδου Τσουρτς. Το 1816 οι Τούρκοι πιάνουν στα Βάτικα της Λακωνίας τον πατέρα του Σταματέλο, τον αδελφό του και τον κουνιάδο του, τους κόβουν τα κεφάλια και τα στέλνουν στην Τρίπολη στον Τούρκο διοικητή. Μαθαίνοντας τα άσχημα μαντάτα ο Νικηταράς ορκίζεται ότι όσο ζει θα σκοτώνει Τούρκους, έως ότου απαλλαγεί ο τόπος από δαύτους. Το 1818 ορκίζεται από τον Φιλικό Χρυσοσπάθη και γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Τον Φλεβάρη του 1821 ξεμπαρκάρει στη Μάνη. Λίγο πιο πριν είχαν βγει Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας και Αναγνωσταράς και προετοίμαζαν τον ξεσηκωμό του γένους. Στις 22-23 του Μάρτη μπήκαν στην Καλαμάτα με δυο χιλιάδες στρατό, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Παπαφλέσσας, Πετρόμπεης, Μούρτζινος κλπ. και ξεκίνησαν την Επανάσταση. Στρατολογώντας ο Νικηταράς στα χωριά του Λεονταρίου στην περιοχή Σκορτσινού, βρήκε ένα τσοπανόπουλο με τ’ όνομα Θανάσης Τσοτσολάς. Αφού τον πλησίασε και πιάσαν τη συζήτηση, του είπε: - Τέτοιο παλικάρι σαν εσένα τούτη την ώρα δεν είναι να φυλάει πρόβατα. – Και τι να κάνω, του είπε ο Θανάσης. – Να ’ρθεις κοντά μας να πολεμήσεις, να ελευθερώσουμε το γένος μας. – Ρώτα τον πατέρα μου, του λέει. – Μπάρμπα, του λέει ο Νικηταράς, δώσ’ μου το παλικάρι σου να ’ρθει μαζι μου να πολεμήσει την Τουρκιά. – Και ποιος είσαι συ που μου ζητάς το γιο μου; – Εγώ είμα...

Μετά τις 23 Σεπτεμβρίου, άλλες 6 φορές που δεν ήρθε το τέλος του κόσμου

Μετά τις 23 Σεπτεμβρίου, άλλες 6 φορές που δεν ήρθε το τέλος του κόσμου


η 23η Σεπτεμβρίου (η πιο πρόσφατη ημερομηνία κατά την οποία αναμενόταν η συντέλεια του κόσμου) αποδεικνύεται επίσης...άσφαιρη, αξίζει να δει κανείς έξι πρόσφατες ημερομηνίες κατά τις οποίες συνωμοσιολόγοι (και μη) περίμεναν Το Τέλος, το οποίο όμως δεν ήρθε.


Η βρετανική Mirror δημοσιεύει λίστα με τις εν λόγω ημερομηνίες, από την διάσημη μέχρι πριν λίγα χρόνια «προφητεία των Μάγια» μέχρι την...κότα-προφήτη του Λιντς.του Λιντς.

1-Η Προφητεία των Μάγια

Ο αρχαίος πολιτισμός των Μάγια είχε δημιουργήσει ημερολόγια μεγάλης ακρίβειας, τα οποία όμως φαίνονταν να τελειώνουν στο τέλος του Δεκεμβρίου του 2012. Ως εκ τούτου, πολλοί υπέθεταν ότι οι Μάγια «ήξεραν κάτι» που ο σύγχρονος πολιτισμός αγνοούσε.

Τελικά τα ημερολόγια αποδείχτηκαν λιγότερο ακριβή από ό,τι αναμενόταν.

2-Millennium Bug

Υπήρχε ο φόβος ότι στο τέλος της χιλιετίας, στην αλλαγή από 1999 σε 2000, οι υπολογιστές θα αδυνατούσαν να «αντιληφθούν» τη μετάβαση (καθώς πολλά συστήματα αποθήκευαν μόνο τα δύο τελευταία ψηφία) και θα «νόμιζαν» ότι θα βρίσκονταν πίσω στο 1900. Κάποιοι φοβούνταν κατάρρευση αγορών, ακόμα και πολέμους. Σημειώνεται ότι αποτελούσε και το θέμα του πρώτου ελληνικού βιντεοπαιχνιδιού πολεμικής θεματολογίας («Κρίση στο Αιγαίο»), με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να εξαπολύουν αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Ελλάδας καθώς τα συστήματα υπολογιστών τους «έβλεπαν» ελληνική επίθεση.

3-Χάρολντ Έγκμπερτ Κάμπινγκ

Ο Αμερικανός ραδιοφωνικός παραγωγός έχει κάνει πολλές δυσοίωνες προβλέψεις ανά τα χρόνια. Αναλύοντας τη Βίβλο, ισχυρίζεται ότι έχει εντοπίσει μαθηματικούς «κύκλους», τους οποίους έχει επεκτείνει στη σύγχρονη εποχή, προβλέποντας ότι ο Ιησούς Χριστός θα επέστρεφε το 1994 για να πάρει τους πιστούς στον ουρανό. Μετά το 1994, μετακίνησε την ημερομηνία το 2011. Κάπου εκεί δήλωσε έκπληκτος που δεν είχε πέσει μέσα.

4-Νοστράδαμος

Ο διάσημος «προφήτης» προέβλεπε την άφιξη του «βασιλιά του Τρόμου» από τον ουρανό το 1999. Αν και...καταφέραμε να επιβιώσουμε, υπάρχουν ακόμα κάποιοι οι οποίοι λένε ότι ο Νοστράδαμος προέβλεψε τη 9/11, την άνοδο του ISIS και έναν επερχόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαρκείας 27 ετών. Σημειώνεται ότι υπάρχουν ουκ ολίγες ερμηνείες που λένε ότι «στην πραγματικότητα» προέβλεψε το τέλος του κόσμου το 2242.

5-True Way Cult

Ο Χον Μινγκ Τσεν, ο ηγέτης της, είχε προβλέψει την άφιξη του Θεού με UFO στη Γη τον Μάρτιο του 1998. Θα ήταν εμφανισιακά ίδιος με αυτόν και η άφιξη θα μεταδιδόταν τηλεοπτικά.

6-Η κότα-προφήτης του Λιντς

Οι άνθρωποι-προφήτες πέφτουν έξω, οπότε προσπάθησε και...μια κότα, η οποία υποτίθεται ότι το 1806 άρχισε να γεννά αυγά με την επιγραφή «ο Χριστός έρχεται». Υπήρξε μαζική προσέλευση επισκεπτών στην πόλη. Αποδείχτηκε ότι τα μηνύματα τα έγραφε ο ιδιοκτήτης της κότας.

Ἕνωση Κρήτης με την Ἑλλάδα - Πῶς ἔγινε σὰν σήμερα το 1908

Ἕνωση Κρήτης με την Ἑλλάδα - Πῶς ἔγινε σὰν σήμερα το 1908



Ἕνωση Κρήτης με την Ἑλλάδα - Πῶς ἔγινε σὰν σήμερα το 1908
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Χ. ΚΟΥΦΟΓΙΩΡΟΥ Μ.Α. Μεσαιωνικών Σπουδῶν, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων *
Ἡ ἕνωση της Κρήτης με την Ἑλλάδα ἔχει ταυτισθεῖ ἀπὸ την πλειοψηφία της κοινῆς γνώμης με τον Δεκέμβριο του 1913, ὅταν ὑψώθηκε ἡ ἑλληνική σημαία στὰ Χανιά, ὑπό το βλέμμα του τότε βασιλέα Κωνσταντίνου Ἅ' καὶ του τότε πρωθυπουργοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου.
Στήν πραγματικότητα ἡ Μεγαλόνησος κήρυξε την ἕνωση της με την Ἑλλάδα πέντε χρόνια πρὶν, ἐκδίδοντας ἕνα ἐπίσημο ἑνωτικό ψήφισμα στὶς 24 Σεπτεμβρίου του 1908. Ἦταν μία προσπάθεια των κεφαλῶν της Κρήτης νά ἐπιδιώξουν την de facto ἕνωση με την Ἑλλάδα, ἐκμεταλλευόμενοι τὴ ρευστή πολιτική καὶ διπλωματική κατάσταση ποῦ ἐπικρατούσατε στὰ Βαλκάνια, κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αἰῶνα
Συνεχεῖς ἐπαναστάσεις
Οἱ συνεχεῖς ἐπαναστάσεις των Κρητών καὶ ὁ αἱματηρός τους ἀγῶνας γιά ἕνωση με την Ἑλλάδα δικαιώθηκαν ἐν μέρει το 1898, ὅταν οἱ προστάτιδες δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Ἰταλία) προχώρησαν σε σολομῶντειο λύση του κρητικοῦ προβλήματος.



Ἀφ' ἑνός, ἡ Κρήτη θά παρέμενε ὑπὸ ὀθωμανική κυριαρχία, ἀφ' ἑτέρου ὅμως θά ττή διοικοῦσε ὥς ἁρμοστής ἕνας Ἕλληνας πρίγκιπας, ὁ δευτερότοκος γιὸς του βασιλέα Γεωργίου Ἅ', ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν ἐπίσης Γεώργιος.
Ἡ περίοδος της ἁρμοστείας του Γεωργίου σημαδεύτηκε ἀπὸ την ἐπανάσταση του Θερίσου το 1905, τή ὁποῖα ὁδήγησε στὴν ἀντικατάσταση του πρίγκιπα Γεωργίου ἀπὸ τον ἔμπειρο Ἀχαιό πολιτικό Ἀλέξανδρο Ζαΐμη, το 1906. Ἡ αὐταρχική διοίκηση του πρίγκιπα καὶ τή στάση του στὸ ζήτημα της ἑνώσης με την Ἑλλάδα προκάλεσαν τὴ δυσαρέσκεια μεγάλου τμήματος της κρητικῆς κοινῆς γνώμης, μία δυσαρέσκεια ποῦ ἐκφράστηκε πολιτικά μέσα ἀπὸ την Ἡνωμένη Ἀντιπολίτευση, ἕνα πολιτικό μόρφωμα ποῦ δημιούργησαν οἱ ἀντίπαλοι της πολιτικῆς του. Επικεφαλής της κίνησης αἰτῆς τέθηκαν οἱ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, Κωνσταντῖνος Μάνος καὶ Κωνσταντῖνος Φούμης. Ἡ ἀδιαλλαξία του πρίγκιπα ὁδήγησε στὴν ἐπανάσταση του Θερίσου καὶ στὴν ἀντικατάστασή του, ὄχι ὅμως καὶ στὴν ἕνωση με την Ἑλλάδα, ὅπως ἀρχικά ἀπεδίωξαν οἱ ἐπαναστάτες
Ἡ ἡγεσία της ἀντιπολίτευσης εἶχε καταστήσει σαφές, με ψήφισμα ποῦ ἐκδόθηκε λίγο πρίν ἀπὸ την ἐπανάσταση, ὅτι ἀποσκοπεῖ πρωτίστως στὴν ἕνωση με την Ἑλλάδα Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι το σύνθημα «ΕΝΩΣΙΣ Ἡ ΘΑΝΑΤΟΣ» κυριάρχησε ἀρχικά Σταδιακά, ὅμως, οἱ ἐπαναστάτες ἀναγκάστηκαν νά τηρήσουν πιό διαλλακτική στάση καὶ ἀπέσυραν προσωρινά το αἴτημα γιά ἕνωση Ὅταν ἔληξε τή ἐπανάσταση καὶ ὁ πρίγκιπας Γεώργιος ἀναχώρησε ἀπὸ το νησί, ἄνοιξε μία νέα περίοδος ἐξελίξεων Ἡ ἀνάληψη των καθηκόντων του ἁρμοστή ἀπὸ τον Ζαΐμη βελτίωσε σημαντικά την κατάσταση σε τομεῖς ὅπως τή οἰκονομία Σημαντικό βῆμα πρός την ἕνωση ἀποτέλεσε τή δημιουργία Πολιτοφυλακής, διότι ἄνοιξε δρόμος γιά την ἀποχώρηση των ξένων στρατευμάτων ἀπὸ το νησί.
Πρίν ἀπὸ τὴ δημιουργία της Πολιτοφυλακής το 1907, τα ξένα στρατεύματα αποτελούσαν τον ἐγγυητή της ἠρεμίας καὶ της ειρηνικής συνύπαρξης Ἑλλήνων Κρητῶν καὶ Τουρκοκρατιῶν Σαφῶς ἡ σταδιακή ἀποχώρησή τους (1908 - 1909) ἔδινε μεγαλύτερη εὐχέρεια κινήσεων στό ζήτημα της ἕνωσης με την Ἑλλάδα Αὐτὸς ἦταν ὁ διακαής πόθος της συντριπτικῆς πλειοψηφίας των Κρητῶν, ἀλλὰ μέχρι το 1908 ὁ πόθος αὐτὸς παρέμενε ἀνεκπλήρωτος
Ἤ ὥρα του ψηφίσματος
Το 1908 ἦταν ἕνα ἔτος-σταθμός γιά την πολιτική κατάσταση στά Βαλκάνια. Την ἄνοιξη του 1908 ἡ ἐπανάσταση των Νεοτούρκων δημιούργησε νέα δεδομένα γιά την Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία καὶ τους βαλκανικούς λαούς. Οἱ διακηρύξεις της γιά ἰσονομία καὶ συνταγματικές ἐλευθερίες βρῆκαν θετική ἀνταπόκριση στή Βαλκανική καὶ γέννησαν ἐλπίδες στοὺς λαούς της. Το φθινόπωρο του 1908 ἡ Βουλγαρία κήρυξε την ἀνεξαρτησία της καὶ προσάρτησε την Ἀνατολική Ρωμυλία, μία περιοχή ποῦ φιλοξενοῦσε ἑλληνικούς πληθυσμούς. Την ἴδια ἐποχῆ ἡ Αὐστροουγγρική αὐτοκρατορία μεθόδευσε την ἐνσωμάτωση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, παρά τις ἀντιδράσεις της Ρωσίας καὶ της γειτονικῆς Σερβίας.
Μέσα σε αὐτὸ το ρευστό πολιτικό σκηνικό οἱ Κρῆτες με την παρότρυνση καὶ της ἑλληνικῆς κυβέρνησης ἀποφάσισαν νά διεκδικήσουν την ἀνεξαρτησία τους καὶ την ἕνωση με την Ἑλλάδα Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ἐπισήμως δὲν ἐπιδοκίμαζε τις πρωτοβουλίες των Κρητῶν, διότι δὲν ἤθελε νὰ προκαλέσει τους Τούρκους. Στὸ παρασκήνιο, ὅμως, οἱ δύο πλευρές συνεργάζονταν στενά.
Ἡ Ἀθήνα θεωροῦσε ἀπαραίτητη την κινητοποίηση των Κρητῶν γιά νὰ διεκδικηθεῖ de facto ἡ ἕνωση με την Ἑλλάδα Ὁ πρωθυπουργός της Ἑλλάδος Γεώργιος Θεοτόκης εἰσηγήθηκε στόν ὁμόλογο του της Κρήτης Γεώργιο Παπαμαστοράκη την ἀνάγκη γιά κινητοποιήσεις, προκειμένου νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ σκοπός αὐτός Ὁ Παπαμαστοράκης ἦρθε σε ἐπαφή με τον ἡγέτη της ἀντιπολίτευσης Ἐλευθέριο Βενιζέλο, ὁ οποίος συμφώνησε με την πρόταση του Θεοτόκη.
Πράγματι, στὶς 24 Σεπτεμβρίου (6 Ὀκτωβρίου) του 1908 πραγματοποιήθηκε ὀγκῶδες συλλαλητήριο στὰ Χανιά, στὸ ὁποῖο ὑπολογίζεται ὅτι συμμετεῖχαν 15.000 ἄνθρωποι
Ὅλα κύλησαν ὁμαλά παρά τις ἀνησυχίες της κρητικῆς κυβέρνησης. Παρόμοια ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε καὶ στὸ Ἡράκλειο Ἐπιτροπή των διαδηλωτῶν στὰ Χανιά ἐπέδωσε ἑνωτικό ψήφισμα στόν Παπαμαστοράκη, ὁ οποίος το ἀποδέχθηκε, διαβεβαιώνοντας το πλῆθος ποῦ τον ἐπευφημοῦσε ὅτι ἤ καρδιά της κρητικῆς κυβέρνησης πάλλεται ὅπως ἤ δική του στὸ ἴδιο μῆκος κύματος. Ὁ Παπαμαστοράκης φρόντισε νά συστήσει ἀπόλυτο σεβασμό πρός τα δικαιώματα των «συμπολιτῶν ἡμῶν Μουσουλμάνων καὶ ἐν τή προστασία αἰτῶν».
Ἀντίγραφο του ψηφίσματος παρέλαβε καὶ ὁ Βενιζέλος, ὁ ὁποῖος στὸ δικό του χαιρετισμό χαρακτήρισε τή φάση στὴν ὁποῖα ἔμπαινε το κρητικό ζήτημα «κρισιμωτάτη», συνιστῶντας με τή σειρά του αὐτοσυγκράτηση καὶ «παραδειγματική διαγωγή». Στή συνέχεια το ψήφισμα κυκλοφόρησε ὡς «Παράρτημα της Ἐφημερίδος της Κυβερνήσεως ἐν Κρήτη», ἐνῶ στόν ὑπέρτιτλο ἔγραφε «Βασίλειον της Ἑλλάδος».
Το λιτό ψήφισμα περιεῖχε τέσσερις θέσεις. Πρῶτον, κήρυσσε την ἕνωση με την Ἑλλάδα Δεύτερον, καλοῦσε τον Γεώργιο Ἅ' νά ἀναλάβει τή διακυβέρνηση του νησιοῦ Προβλέποντας ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ἀναμενόταν νά γίνει σύντομα, οἱ συντάκτες του ψηφίσματος δήλωναν ὅτι μέχρι ὁ βασιλέας της Ἑλλάδος νά ἀπαντήσει καταφατικά, τοπική κυβέρνηση θά διαχειριζόταν, ἀντ' αὐτοῦ, το νησί καὶ μάλιστα καλοῦσε τις ἀρχές του νησιοῦ νά παραμείνουν ἀφοσιωμένες στὰ καθήκοντά τους.
Το ψήφισμα ὑπέγραφαν ὁ Παπαμαστοράκης, ὁ σύμβουλος ἐσωτερικεύων θεμάτων Χαράλαμπος Πωλογεώργης καὶ ὁ Ἐμμανουήλ Μοδάτσος, ὡς μέλη της κυβέρνησης. Χωρίς χρονοτριβή, ἡ λαϊκή βούληση των Κρητῶν, μετουσιωμένη σε ἐπίσημο κείμενο, κοινοποιήθηκε στὸ βασιλέα καὶ στήν ἑλληνική κυβέρνηση. Ὁ Ζαΐμης ἐκείνῃ την ἐποχῆ βρισκόταν στήν Ἑλλάδα καὶ εἰδοποιήθηκε νὰ παραμείνει ἐκεῖ, ἀφοῦ πλέον το ἀξίωμα του δὲν εἶχε κάποιο οὐσιαστικό ἀντίκρυσμα
Διεθνεῖς ἀντιδράσεις
Ἤ Βουλή των Κρητῶν ἔλαβε γνώση του ψηφίσματος καὶ το ἐνέκρινε στίς 29 Σεπτεμβρίου κατά τή διάρκεια ἔκτακτής συνόδου. Ὅμως, ἡ Κρήτη ἦταν πρακτικά μόνη της. Οἱ τουρκικές ἀντιδράσεις ἦταν σφοδρές καὶ τα διαβήματα πρὸς τις προστάτιδες δυνάμεις ἔντονα Οἱ δυνάμεις ἀκολούθησαν ἀρχικὰ οὐδέτερη στάση, ἀλλά καθώς οἱ τουρκικές πιέσεις καμακώθηκαν, ἀρνήθηκαν νὰ δεχθοῦν την κατάργηση του καθεστῶτος της ἁρμοστείας Ἤ ἕνωση της Κρήτης με την Ἑλλάδα θά δυνάμωνε τή θέση της Ἑλλάδος στήν περιοχή καὶ θά ἀνέτρεπε τις ἰσορροπίες Ἤ ἀποδυνάμωση της Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας σήμαινε ἐνδυνάμωση της Ρωσίας, δημιουργῶντας μία κατάσταση ποῦ δὲν θά ἀνέχονταν οἱ δυτικές δυνάμεις.
Συλλαλητήρια ὀργανώθηκαν στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία γιὰ νὰ ματαιωθεῖ ἡ ἕνωση Οἱ Νεότουρκοι δὲν θά ἀνέχονταν περαιτέρω ἀπώλειες ἐδαφῶν Κινδύνευε ἡ ἀξιοπιστία της ἐξωτερικῆς τους πολιτικῆς, ἡ ὁποῖα βασιζόταν στή διατήρηση της ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας της αὐτοκρατορίας
Ὅμως, θετική ἐξελίξη ἀποτέλεσε ἡ συνέχιση της ἀποχώρησης των ξένων στρατευμάτων ἀπὸ το νησί. Ἤ Ἀθήνα, ἀπειλούμενη με ἀντίποινα ἀπὸ την τουρκική πλευρά, δὲν ἀναγνώρισε την ἕνωση, τηρῶντας «ἄψογον στάσιν», ἀλλά τουλάχιστον συνέχισε την παρασκηνιακή συνεργασία με την Κρήτη.
Οἱ Κρῆτες ὅμως δὲν πτοήθηκαν καὶ προχώρησαν στή συγκρότηση διακομματικῆς κυβέρνησης, ἡ ὁποῖα θά ἀντικαθιστοῦσε την κυβέρνηση Παπαμαστοράκη. Σε αὐτὴ την Ἐκτελεστική Ἐπιτροπή προήδρευε ὁ Ἀντώνης Μιχελιδάκης, ἀντιπρόεδρος καὶ ὑπουργός Δικαιοσύνης ὁρίστηκε ὁ Βενιζέλος, ὁ Χ. Πωλογιώργης ἀνέλαβε ὑπουργός Εσωτερικών, ὁ Μαλώνης Λογιάδης ὑπουργός Οἰκονομικῶν καὶ ὁ Μ. Πετυχάκης ὑπουργός Παιδείας.
Παρ' ὅλες τις προσπάθειές τους, ἡ de jure ἐνσωμάτωση της Κρήτης με την Ἑλλάδα ἀπαίτησε ἀκόμη πέντε ἔτη ἀγώνων Μετά το τέλος των Βαλκανικῶν Πολέμων, οἱ Συνθῆκες του Λονδίνου καὶ του Βουκουρεστίου ἄνοιξαν το δρόμο γιὰ την ἕνωση Οἱ διμερεῖς ἐπαφές Ἑλλάδος - Τουρκίας κατέληξαν στή Συνθήκη των Ἀθηνῶν (1/14 Νοεμβρίου 1913), σύμφωνα με την ὁποῖα ἡ τουρκική ἐπικυριαρχία στήν Κρήτη ἔληξε Ἔμενε πλέον το τυπικό μέρος της ἕνωσης το ὁποῖο ὁλοκληρώθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1913 με την ὕψωση της ἑλληνικῆς σημαίας στὸ χανιώτικο φρούριο του Φιρκά.
*Δημοσιεύθηκε στήν ἔντυπη ἐκδόσει της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ στίς 20/9/2014

Σχόλ

Τά ὀνόματα τῶν Ἀθανάτων του Ὀλύμπου ἔχουν συμβολικές σημασίες – Κάθε ὀνομασία τῶν Θεῶν καὶ μία Μυστηριακή ἔννοια…

Ὁ Ὄλυμπος = το ἱερὸ ὄρος της Ἑλλάδας καὶ του Ἀρχαίου Κόσμου. Ἐτυμ: Ὄλυμπος = Ὀλόλαμπος, κατοικία τῶν Θεῶν. Οὐράνιος χῶρος ἡ θόλος αξεπέραστης ομορφιάς.

Τόν Ὄλυμπο ὀνομάζουν ἀκόμη Αἰγλήεντα ( = φωτεινός, λαμπερός), Πολυδειρά ( = πολυχάρανδρο ), Αἰπύδα ( τραχύ, ἀπότομο, ψιλό ) , Γέρο – Ὄλυμπο ( = Ἱερὸ Ὄλυμπο ). Οἱ Θεοί του Ὀλύμπου ἦσαν σύμβολα καὶ ὄχι εἴδωλα. Οἱ πρῶτοι Θεοί, δημιουργήθηκαν ἀπὸ την ἐξέταση του ἀχανοῦς σύμπαντος.

Ἡ ἀναζήτηση της κοσμογονίας, στηρίχθηκε σε δύο βασικές καὶ ἀπόλυτα λογικές σκέψεις:

α) Ὁ ὑλικός κόσμος: Γῆ, Οὐρανός, Σύμπαν, δὲν μπορεῖ νὰ προϋπῆρχε. Η δημιουργία του δὲν ἔγινε ἀπὸ το μηδέν, οὔτε χωρίς γεννήτορα.

β) Ο γεννήτορας της Ζωῆς καὶ του Σύμπαντος: Πρέπει νὰ εἶναι Ὤν, με ἀνώτερη καὶ ἀνεξάντλητη μυστηριακή δύναμη, ποὺ ἐπέβαλε παγκόσμια ἁρμονία καὶ κυβερνᾶ με Σοφία. Καὶ κατέληξαν: Το Ἀνώτερο Ὄν εἶναι το Πῦρ – Φῶς = Ἥλιος ποῦ ὀνόμασαν Θεό – Φαέθωνα καὶ με τα ἀλλὰ στοιχεῖα της φύσης, ἀέρα – νερό – χῶμα συνθέτουν ὅλες τις ὑλικὲς καὶ πνευματικές ὑπάρξεις. Ἄς δοῦμε τώρα την συμβολική σημασία των Θεῶν…

Δίας – Ζεὺς = δύναμις, ἁρμονία ( ἀρχικὴ αἰτία τῶν πραγμάτων ). Ποσειδῶν = ἰσορροπία τῶν ὑγρῶν στοιχείων, γιὰ νὰ ὑπάρχει ζωή. Ἀπόλλων= θερμότητα γιὰ την ἐπιβίωση του ἀνθρώπου καὶ της φύσης. ( Ἥλιός, Φῶς , Θεός του Φωτός ).

Ἥφαιστος = τέχνη, διαμόρφωση καὶ ἐξευγενισμός τῶν στοιχείων του κόσμου.

Ἄρης = ἀνδρικὴ καὶ πατριαρχική κηδεμονία.( θεός του πολέμου).

Ἑρμῆς = γνώση καὶ σοφία γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ὁ νοῦς του ἀνθρώπου. Ἀγγελιοφόρος τῶν πνευματικῶν θεϊκῶν βουλῶν, ἀλλὰ καὶ της διακίνησης του ἐμπορικοῦ πλούτου καὶ θεός του ἐμπορίου.

Ἤρα = ὑποσυνείδηση , σύζυγος του Δία γιὰ νὰ διατηρεῖται ἡ ἁρμονία καὶ ἡ πληρότητα. Θεά των γυναικών καὶ της οἰκογένειας.

Δήμητρα = θεά της γεωργίας, ἡ μεγαλύτερη μητέρα ποὺ ἀγκαλιάζει το παιδί της καὶ δὲν μπορεῖ νὰ το ἀποχωριστεῖ.

Ἑστία = θεά της οἰκίας, της ζεστασιᾶς του σπιτιοῦ, ἡ ζεστή φλόγα ποὺ ὁλόγυρά της συγκεντρώνεται ἡ οἰκογένεια.

Ἀθηνᾶ = ὑπερσυνείδηση , θεά της γνώσης καὶ της σοφίας. Ἀλεξίκακη, εἰρηνική, ἡθικότατη, παρθένα.

Ἄρτεμις = θεά της ἀξιοπρέπειας. Προστάτης των ζώων ἀπὸ τις ἐπιβουλές τῶν μνησίκακων ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ του κυνηγιοῦ.

Ἀφροδίτη = θεά της γονιμότητας καὶ της ὀμορφιᾶς. Ἑνώνει ἁρμονικά το θηλυκό με το ἀρσενικό καὶ διαιωνίζει το εἶδος του.

`

Ὁ μύθος του Ίξίονα

Ἰξίωνασ

Στὴν Ἑλληνική μυθολογία, ὁ Ἰξίων (Ιξίωνας) ἦταν ἕνας ἀπό τους Λαπίθες, βασιλιᾶς τἠς Θεσσαλίας (μέ ἔδρα πιθανόν τὴν ἰωλκό) καὶ γιὸς τοῦ Φλεγύα. Γιὸς του ἦταν ὁ Πειρίθους. Ἔλαβε ὡς σύζυγο τὴ Δία, θυγατέρα του Δηιονέα ή Δηίονα, υἱοῦ του Αἰόλου, βασιλέα της Φωκίδας. Ὑποσχέθηκε στὸν πεθερό του ἕνα πολύτιμο δῶρο, ἀθέτησε ὅμως την ὑπόσχεσή του. Ο Δηϊονεύς σε ἀντίποινα ἔκλεψε μερικά ἀπὸ τα ἄλογα του ἰξίονα. Ο τελευταῖος ἀπέκρυψε την ὀργὴ του καὶ προσκάλεσε τον πεθερό του σε ἑορταστικό γεῦμα στή Λάρισα. Μόλις ἔφτασε ὁ Δηϊονέας, ὁ Ιξίωνας τον δολοφόνησε, σπρώχνοντάς τον στὴν πυρά. Με τὴ φρικτή αὐτή πράξη, ὁ Ἰξίωνας παραβίασε τον ἱερό γιὰ τους Ἕλληνες νόμο της φιλοξενίας, προστάτης του ὁποίου ἦταν ὁ Ξένιος Ζεύς. Οἱ γειτονικοί ἄρχοντες, προσβεβλημένοι, ἀρνήθηκαν νὰ του προσφέρουν ἀσύλῳ ἡ νὰ ἐκτελέσουν τα τελετουργικά ποῦ θὰ του ἐπέτρεπαν νὰ ἀποκαθαρθεῖ ἀπὸ την ἐνοχή του. Ἔκτοτε, ὁ Ιξίωνας κηρύχθηκε ἐκτός νόμου, ἔζησε ὥς ἀπόβλητος καὶ τον ἀπέφευγαν οἱ πάντες. Σκοτώνοντας τον πεθερό του, ἔγινε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος στὴν Ἑλληνική μυθολογία ποὺ σκότωνε συγγενῆ του. Η τιμωρία ποῦ ἐπέσειε κάτι τέτοιο ἦταν τρομερή.
Κάποτε, ὁ Ἰξίωνας, γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπό τους διῶκτες του, κατέφυγε ἱκέτης σε ναό του Δία. ἐκεῖνος συμπόνεσε τον Ἰξίωνα, γιὰ την κατάσταση καί τον ἔφερε στὸν Ὄλυμπο μαζί του.
Ο Ἰξίονας λοιπόν ἀπὸ τὴ μία στιγμή στὴν ἄλλη βρέθηκε ἀνάμεσα στοὺς 12 Θεούς του Ὀλύμπου, ἔλαβε την ἀθανασία τρώγοντας την θεϊκή τροφή τους, την ἀμβροσία, καὶ πίνοντας το νέκταρ καὶ ζοῦσε ἀνάμεσα τους. Σύντομα ἄρχισε νὰ ποθεῖ την Ἦρα, την βασίλισσα τῶν ὑπολοίπων Θεῶν καὶ την προστάτιδα του γάμου. Ἀρχικά ἤ Ἦρα προσπάθησε νὰ τον ἀποκρούσει διακριτικά, σύντομα ὅμως οι βλέψεις του Ἰξίονα ἔγιναν ἐμφανεῖς καὶ στοὺς ὑπόλοιπους Θεούς, ἀκόμα καὶ στὸν Δία. Γιὰ αὐτό το λόγο κάλεσε κοντά του μία νύμφη του οὐρανοῦ, τὴ Νεφέλη, καὶ της ἔδωσε τὴ μορφή της Ἤρας. Ο Ἰξίονας λοιπόν πέφτοντας στὴν πλάνη αὐτή ἑνώθηκε με τὴ Νεφέλη κι ἀπό την ἑνώση αὐτή γεννήθηκε ὁ πρῶτος Κένταυρος. Ἐξοργισμένος ὅμως ὁ Δίας με την αἰσχρότητα ἀλλὰ καὶ την ἀσέβεια ποὺ του ἀπέδειξε ὁ Ἰξίονας, του ἐπέβαλε ἕνα τρομερό αἰώνιο μαρτύριο, μιᾶς κι ἐκεῖνος δὲ μποροῦσε νὰ πεθάνει ἀφοῦ εἶχε γίνει ἀθάνατος.
Ο Ἰξίωνας κεραυνοβολήθηκε καὶ ἀποβλήθηκε από τον Ὄλυμπο. Ο Δίας διέταξε τον Ἔρμη νὰ δέσει τον ἰξίωνα σ' ἕναν τροχό. Ἔτσι δεμένος, ο Ίξίωνας περιφέρεται αἰώνια στὸν Τάρταρο.
Το ὀργάνῳ της τιμωρίας του ἰξίονα, ο τροχός, σπάνια περιγράφεται. Κατά τον Σχολιαστή των “Φοινίκων” του Εὐριπίδη (1185), ὁ τροχός ἀποτελοῦνταν ἀπὸ φλεγόμενες ἀκτῖνες. Ο Ἀπολλώνιος ὁ Ρόδιος (3,62) παραδίδει πῶς ὁ ἰξίονας συγκρατοῦνταν στὸν τροχό ἀπὸ χάλκινα δεσμά, ἐνῷ κατά τον Βιργίλιο (Γεωργικά 3, 38 καὶ Myth. Vat. I 14, II 106) ἀπὸ φίδια. Ἐπίσης καὶ πάλι κατά τον Βιργίλιο (Γεωργικά 4, 484) τον τροχό με τον Ιξίονα κατεδίωκαν δύο φίδια – σε σχέση ἴσως με το πρῶτο ἔγκλημα, καθώς ἦ τιμωρία γιὰ την παρενόχληση της Ἤρας ἦταν ὁ ἀέναα σε κίνηση τροχός.
Ὀ Διόδωροσ ό Σικελιώτησ ἀναφέρει τὴ σχετική μαρτυρία << μυθολογοῦσι τον
ἰξίονα διὰ το μέγεθος των ἡμαρτημένων ὑπό Διὸς εἰς τροχὸν ἐνδυθῆναι καὶ τελευτήσαντα την τιμωρίαν ἔχειν αἰώνιον>>. Εἶναι πολὺ πιθανὸ ὁ τροχὸς του ἠξίωνα νὰ κρύβει μηχανισμό κάποιου αὐτόματου τροχοῦ, ὁ ὁποῖος κινεῖται με μηχανική ἐνέργεια . Πολλοὶ μελετητές μάλιστά ταυτίζουν τον αὐτόματο αὐτό τροχὸ με το ἀστρονομικῷ φαινομενο τησ διαρκουσ τροχιασ του ηλιου γυρο απ τη σεληνη.
Σχετική παράσταση του μαρτυρίου του ἰξίωνα ὑπάρχει σε ἀμφορέα ποὺ χρονολογῆται γῦρο στὸ 330 π.χ. Καὶ φυλάσσεται στὸ μουσεῖο του Βερολίνου

Μετά τους Ἕλληνες....

Μετά τους Ἕλληνες....

“Στὶς τέχνες, καθώς καὶ στὴ φιλοσοφία, ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ ὑστέρα δὲν λέγεται πιὰ τίποτε το καινούργιο. Μετά τους Ἕλληνες κάθε μεγάλο ἔργο εἶναι μεγάλο κατά την ἐννοίᾳ ὅτι ἐμφανίζεται με καινούργια μορφή, με ἀλλιώτικο τρόπο, με διαφορετική ἐκφράση.

Ὁ Δάντης εἶναι η προέκταση του Βιργίλιου, καὶ ὁ Βιργίλιος του Ὁμήρου. Ο Γκαίτε εἶναι η προέκταση του Σαίξπηρ, καὶ ὁ Σαίξπηρ του Αἰσχύλου. Ο Κάτουλος εἶναι προέκταση του Ἀρχίλοχου, καὶ ὁ Μπάυρον του Κάτουλου. Ὁ Λουκρήτιος εἶναι προέκταση του Ἐπίκουρου, καὶ ὁ ‘Ἕνγκελς του Λουκρήτιου.

Ὁ Καβάφης χωρίς την Παλατινή Ἀνθολογία θὰ ἔδειχνε στὰ μάτια μας – ὁ Καβάφης εἶναι ποιητής ὀπτικός, εἶναι γλύπτης- μισοσβησμένο ψηφιδωτό. Καὶ ἡ «ἡλιακή μεταφυσική» του Ἑλύτη εἶναι ἀνάσταση θανάτου της ποίησης του Σολωμοῦ, ὅπως καὶ το φῶς της ποίησης του Σολωμοῦ εἶναι ἀνάσταση θανάτου της ποίησης του Πλάτωνα.

Ἀλλὰ πέρα ἀπὸ ἐπιδράσεις καὶ ἑτοιμασίες προοδοποιές, τα παλαιά ἔργα γεμίζουν τα νεότερα με ἀναφορές καὶ δανεισμούς αὐτούσιους. Ἄς θυμηθοῦμε, γιὰ παράδειγμα, πόσα τσιτάτα του Ὁμήρου περιέχει το τρίτο βιβλίο της πλατωνική Πολιτείας“. [1]

“Η μηχανική του Νεύτωνα, γιὰ παράδειγμα, πού ἄνοιξε τὴ γνώση του ἀνθρώπου στοὺς δρόμους του οὐρανοῦ, την ἑστία της την ἀναγνωρίζει στὴ Γεωμετρία του Εὐκλείδη. Η ἀπροσδιοριστία του Χάιζενμπεργκ, ὁλοκληρώνοντας τον πλοῦ μιᾶς κοσμικῆς Ὀδύσσειας, ξαναγυρίζει στὸ “μεταβαλόν ἀναπαύεται” του Ἡράκλειτο. Η γενική θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, πού κρούει νὰ της ἀνοίξουν οἱ πύλες των δυνάμεων ποὺ ἰσορροποῦν στὸ κενό τους ἀστέρες καὶ τους γαλαξίες, στὴ βάση της σχολιάζει ἀναλυτικά τρεῖς λέξεις του Λεύκιπου : “Καὶ περιπλεχθέντων ἄστρα γίνεσθαι”.

Με την ἴδια ἐννοίᾳ ἡ φιλοσοφία της Εὐρώπης, ἡ ξυλοδεσία ποὺ πάνω της θὰ πλέξει το κλῆμα της ζωῆς καὶ θὰ δέσει το σταφύλι της ποίησης, εἶναι ἡ ἀνάποτυξη της ἀρχαϊκῆς ἀπορίας τῶν ἑλλήνων. Σε ὅλο το φάσμα της γνωστικῆς προέλασης. Ἀκόμη κι ἐκεῖ ποῦ φαίνεται πῶς προσκρούει στὰ ὅρια, ὅπως λογουχάρη στὸν Κάντ, ἡ διαλύεται στῆς μῆτρες, ὅλως λογουχάρη στὸν Χάιντεγκερ, ἡ εὐρωπαϊκή φιλοσοφία μυρηκάζει τους ἑλληνικούς καρπούς ἀπὸ το δέντρο ποὺ βασάνιζε τον Τάνταλο!

Την θάλασσα του στοχασμοῦ ἀπὸ τον Καρτέσιο στὸν Ἕγελο καὶ ἀπὸ τον Σπινόζα στὸν Μπέρξον οἱ ἕλληνες την εἶχαν γνωρίσει με το σῶμα καὶ τὴ ἀφῆ τους. Ο Θαλῆς, λογουχάρη, λούστηκε στὰ νερά της, ὁ Ἀναξιμένης ἀνάσανε τον ἀέρα της, ὁ Ἡράκλειτος ξάπλωσε στὸν ἥλιο της, ὁ Ἐμπεδοκλῆς πήδηξε στὸ βυθό της. Ὕδωρ, δηλ., ἀήρ, πῦρ, ἅλμα στὴν Αἵτνα εἶναι Θαλῆς, Ἀναξιμένης, Ἡράκλειτος, Ἐμπεδοκλῆς.

Αὐτὴ την πλατιά θάλασσα οἱ εὐρωπαῖοι ποιητές τὴ μεταχειρίστηκαν με πελώριο τρόπο. Εἴτε προσπαθῶντας νὰ την καταπιοῦν, ὅπως ἤθελαν οἱ μυστικοί Έκχαρτ καὶ Μπαίμε, εἴτε δοκιμάζοντας νὰ την ἀδειάσουν “με το κουταλάκι του καφέ”, ὅπως ἤθελε ὁ Ἕλιοτ.” [2]




[1] Βλ. “Τα Ἑλληνικά”, σελ. 54 – 55, του ἀειμνήστου καθηγητή Λιαντίνη Δημήτριου.

[2] Βλ. “Ο Νηφομανής – ἡ ποιητική του Σεφέρη”, σελ. 109 – 110. του ἀείμνηστου καθηγητή Λιαντίνη Δημήριου.