Παύλος Μελάς: 114 χρόνια από τον θάνατο του πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα

Παύλος Μελάς: 114 χρόνια από τον θάνατο του πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα
Σαν σήμερα, 13 Οκτωβρίου 1904, ο Πάυλος Μελάς, πρωτεργάτης και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, έπεφτε νεκρός από τα πυρά τουρκικού αποσπάσματος που πολιόρκησε το χωρίο Στάτιστα (μετέπειτα Παύλος Μελάς προς τιμήν του).
Ο Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού, γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Νότιας Γαλλίας, αλλά η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός υλικού πολέμου το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
Στις 18 Αυγούστου 1904 ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο.
Στις 12 Οκτωβρίου, ύστερα από αποτυχημένη επιδρομή στο σλαβόφωνο χωριό Νερέτ (σημερινός Πολυπόταμος), ο Μελάς και η ομάδα του κατευθύνθηκε στα Στάτιστα (σημερινός Μελάς), χωριό τότε πλειοψηφικά σλαβόφωνο. Χωρίς να το γνωρίζει όμως στο ίδιο χωριό βρισκόταν ο αντίπαλος του, ο Βούλγαρος βοεβόδας Μήτρος Βλάχου. Ο Βλάχου θέλοντας να παγιδεύσει την ομάδα των Ελλήνων ειδοποίησε τον τουρκικό στρατό μέσω τρίτων πως στο χωριό βρισκόταν ο ίδιος και έφυγε. Στις 13 Οκτωβρίου το χωριό περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών που πίστευε πως κατεδίωκε τον Βλάχου. Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας θα έβρισκε το Μελά νεκρό υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου του Μελά υπάρχει πλήθος εκδοχών. Μια από τις πιο δημοφιλείς που διαδώθηκε από τις εφημερίδες τις εποχής διηγείται πως μετά από δίωρη μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεώργιου Στρατινάκη. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει ήταν «Βούλγαρος να μη μείνει».
Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιος ήταν ο νεκρός, και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα ενώ οι Τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας απεσταλμένος της ελληνικής πλευράς (πιθανώς του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη ή του οπλαρχηγού Κύρου) επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό. Στο μεταξύ όμως ο θάνατος του Μελά είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η Τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα ειδοποίησε τις Τουρκικές Αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε Τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή εμφανίστηκε Τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι του νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι τάφηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι ενώ οι Τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, που γνώριζε τα πάντα, κινητοποίησε τη νεολαία της Καστοριάς που περικύκλωσε το Διοικητήριο και απαιτούσε να τους δοθεί το σώμα "κάποιου Ζέζα" που ήταν Έλληνας. Ο Μητροπολίτης, προειδοποιώντας ότι μπορεί να συμβούν ταραχές που θα έβλαπταν την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων κατάφερε να του δοθεί το σώμα το οποίο και τάφηκε στο παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών κοντά στο Μητροπολιτικό Μέγαρο Καστοριάς. Ο Παύλος Μελάς αποτέλεσε υπόδειγμα γενναιότητας και αυταπάρνησης για την απελευθέρωση της πατρίδας στην ελληνική ιστορία.
Μετά το θάνατο του η δράση των Ελληνικών δυνάμεων έγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των Βούλγαρων κομιτατζήδων.

Εικόνες του Αγίου Στάλιν στον Αγιο Ανδρέα Πάτρας

Σάβ, 10/28/2017 - 19:11

•     

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στο θέμα της κρίσης που υπάρχει εντός της Ανατολικής Ορθοδόξου εκκλησίας, κρίση η οποία υπέβοσκε και ήρθε στο προσκήνιο με την προετοιμασία της Πανορθοδόξου Συνόδου, που έγινε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη.

Στη σύνοδο δε συμμετείχε το Πατριαρχείο Αντιοχείας, το Πατριαρχείο Μόσχας και οι εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας λόγω διαφωνιών.

Το πιο σημαντικό πρόβλημα αφορά στις σχέσεις της Μόσχας με το Φανάρι, η οποία κρατάει χρόνια και η οποία βαίνει προς αντιμετώπιση, χάρη στην Πάτρα!

Πιστοί Πατρινοί προσέρχονται με την εικόνα του Αγίου Στάλιν

Ναι, όπως αποκαλύπτει σήμερα το thebest.gr χάρη στην πρωτοβουλία της Πάτρας, Φανάρι και Μόσχα ήρθαν πιο κοντά και το μεγαλύτερο πρόβλημα που ταλάνιζε την Ορθοδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει πια!

Η πρωτοβουλία ανήκει στον δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη, ο οποίος σε μία από τις πολλές φορές που επισκέπτεται τον Αγιο Ανδρέα (μπαίνει μέσα κιόλας), βρήκε τη λύση!

Ευλαβική απεικόνιση του Αγίου Στάλιν στο Επιτροπικό του Αγίου Ανδρέα

Πρότεινε να ολοκληρωθεί η αγιογράφηση του ναού με εικόνες του Στάλιν ο οποίος σε πολλές περιοχές της Ρωσίας λατρεύεται σαν Αγιος (ή οσιομάρτυρας, η στήλη δεν είναι σίγουρη για τον βαθμό του). Ναι, ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν τιμάται κανονικά και με το νόμο σαν Αγιος, ενώ πολλές φωτογραφίες του απετέλεσαν έμπνευση σε Ρώσους αγιογράφους.

Ο Κώστας Πελετίδης, με τη σύμφωνη γνώμη του σεβ. Χρυσοστόμου ανακοίνωσε την ιδέα του στον οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, οι οποίοι τον συνεχάρησαν.

Η συγκεκριμένη εικόνα βρίσκεται άνωθεν του γυναικωνίτη

Και όχι μόνο! Xθες ήρθαν ινκόγκνιτο στην Πάτρα και συναντήθηκαν με τον Δήμαρχο.

Προς τιμήν τους μάλιστα εντός του κτιρίου ακούγονταν ύμνοι και χριστιανικά τραγούδια, όπως το Πίστης ξεκίνημα νέοι αγώνες, Εμπρος της γης οι κολασμένοι κ.ά.

Μάλιστα για πρώτη φορά ακούστηκε και το απολυτίκιο του Αι-Στάλιν (Ήχος πλ.α): Τον Συνάναρχον Λόγον εφευρών ως επόθεις την καθαράν προσευχήν απλανώς εκδιδάσκεις ταύτην ημίν Ιωσήφ νηπτικότατε πατερούλη και τρισμακάριστε όθεν ημείς την οφειλήν χρεωστικώς σοι οι πιστοί προσφέρομεν εκβοώντες τον γλυκασμόν του Κυρίου εις τας καρδίας ημών εμφύτευσον».

Αιρετική, τρόπον τινά, εικόνα του Αγίου Στάλιν, καθώς είναι εμφανώς δυτικής τεχνοτροπίας (και ουχί ρωσικής ή βυζαντινής). Αναπαριστά εικόνες από τη ζωή του Αγίου πατερούλη Στάλιν

Δηλώσεις έκανε και ο Ρώσος αγιογράφος που ανέλαβε το έργο:

«Τavarits Michailovic, Poutin rouvlia, ta selinia mona kai dipla, da gaspazar, perestroika, glasnost, poli gklasnost re paidi moy, Koutsoympas, agios anthropos, Peletidis, Stathis Panagies, kalinka - kalinka - kalinka Κayia (όχι η Βίκυ)».

Οπως έγινε γνωστό θα υπάρξει και συνέχεια στην Ευαγγελίστρια, με εικόνες του πρωτομάρτυρα της ρωσικής εκκλησίας, Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ Λένιν (μεγάλη κι αυτουνού η χάρη).

 Τάσσος Σταθόπουλος

Ἀπίστευτα προηγμένη τεχνολογία στὰ Ὁμηρικά Ἔπη

Ἀπίστευτα προηγμένη τεχνολογία στὰ Ὁμηρικά Ἔπη

Τα Ὁμηρικά ἔπη, πρὶν ἀπ’ ὅλα, δίδαξαν την Ἑλληνική γλῶσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημεῖο ἐξοχότητας, ὥστε νὰ ἀποτελοῦν κορυφαία λογοτεχνικά ἀριστουργήματα Ὑπῆρξαν ἕνα εὐαγγέλιο γιά τον ἑλληνικό λαό, ἕνα εὐαγγέλιο ἀπαλλαγμένο γενικά ἀπὸ στοιχεῖα μαγείας, μεταφυσικῆς ἡ δεισιδαιμονίας. Ἐπιπλέον μέσα ἀπὸ αὐτὰ οἱ Ἕλληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμῆς, εὐγενοῦς ἀνατροφῆς καὶ ὀρθῆς γλώσσας.

Τα Ὁμηρικά ἔπη δίδαξαν ἐπίσης ἱστορία -την ἱστορία των αρἀρχῶν της μινωικῆς καὶ της μυκηναϊκῆς ἐποχῆς- ἐνῶ ἀποτελοῦν τον προάγγελο μιᾶς νέας ἐποχῆς, δίνοντας στὸν ἀναδυόμενο ἑλληνικό λαό το στέρεο ἐκεῖνο θεμέλιο, πάνω στὸ ὁποῖο οἰκοδόμησε ἕναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ὀρθῆς συμπεριφοράς, περηφάνια κι ἀξιοπρέπεια

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Ἡ παλαιά ἀντίληψη, ὅτι ἡ ἀναζήτηση ἐπιστημονικοῦ γνωστικοῦ περιεχομένου στὰ Ὁμηρικά ἔπη εἶναι ἄσκοπη, ἀποδεικνύεται ἀπὸ τα πράγματα ἀνυπόστατη Εἶναι γεγονός ὅτι σε ἕνα ἐπικὸ ποίημα ὑπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στὴ σωστή ἀπόδοση ἐννοιῶν, πραγμάτων καὶ γεγονότων, ἐνῶ ἡ ἀνάμιξη του παλαιοῦ με το νέο εἶναι ἀναπόφευκτη Ὅμως ὑπάρχουν περιγραφές, οἱ ὁποῖες γιά ἕνα εἰδικό ἐπιστήμονα ἡ τεχνικό, εἶναι ἀναμφίβολα ἐξαιρετικά ἀποκαλυπτικές

Το ἐπιστημονικό περιεχόμενο τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν καταγράφεται ἀπὸ τον Κ. Ζέγγελη ἤδη το 1911. Σήμερα ὅμως, μετά ἀπὸ ἕνα αἰῶνα καὶ με δεδομένη την πρόοδο των ἐπιστημῶν ποῦ συντελέστηκε σ’ αὐτὸ το διάστημα, εἶναι βέβαιο ὅτι τα ἐπιστημονικά στοιχεῖα ποῦ περιέχονται στὰ ἔπη εἶναι πολύ περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἀναφέρονται

Δὲν εἶναι ὑπερβολή νὰ λεχθεῖ ὅτι τα πελώρια αὐτὰ μνημεῖα της ἀνθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε ἑκατὸ χρόνια, νὰ ἐπανεξετάζονται ἀπὸ τους ἐπὶ μέρους εἰδικούς, με τὴ βεβαιότητα ὅτι θὰ ἀνακαλυφθεῖ καινούρια γνώση!

Ὅπως μάλιστα ἀποδεικνύεται στὴ συνέχεια, δὲν πρόκειται γιά ἁπλὲς καταγραφές ποῦ ὑπαινίσσονται την ὕπαρξη ἐπιστημονικῆς γνώσης, ἀλλὰ σχεδόν γιά οὐσιαστική ἐπιβεβαίωση ὅτι οἱ Ἕλληνες της ὁμηρικῆς ἐποχῆς ἦταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικῆς γνώσης. Οἱ ὑπάρχουσες περιγραφές ἐπιτρέπουν ὄχι μόνο τὴ διαπίστωση αὐτὴ, ἀλλὰ καθιστοῦν δυνατή την ἀνακατασκευή των ἐξεταζομένων στοιχείων, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ μελετηθοῦν πειραματικά γιά την ἐξαγωγὴ ἀσφαλῶν συμπερασμάτων σχετικά με την ἀπόδοση καὶ τις δυνατότητες τους.

Ἡ παροῦσα ἔρευνα ἀσχολεῖται με τα ἀμυντικά ὅπλα των Ἑλλήνων καὶ συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ἀσπίδων, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζουν στοιχεῖα μιᾶς τεχνογνωσίας ποῦ ἀγγίζει τα ἐπίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικῆς γνώσης! Τα παραδείγματα αὐτὰ βρίσκονται στὸ κατ’ ἐξοχὴν πολεμικό ἔπος, την Ἰλιάδα

Ἡ Ἰλιάδα, ὥς ὑπέροχο “λογοτεχνικό μνημεῖο, φαίνεται νὰ ἔχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλῶν γενεῶν μέσα σε πολλούς αἰῶνες Το ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι δὲν ἐμφανίστηκε κατά το τέλος ἡ το ἀπόγειο του ελληνικού πολιτισμοῦ, ἀλλὰ μᾶλλον κατά το ξεκίνημα του.

Ὁ Ὅμηρος ἐμφανίζεται ὡς κήρυκας ἡ προάγγελος του πνευματικοῦ πολιτισμοῦ της Ἑλλάδας, της Εὐρώπης καὶ της Δύσης γενικότερα – ἕνας κήρυκας με ἀνάστημα τόσο γιγάντιο ποὺ ἀκόμα καὶ σήμερα μας ἐπισκιάζει Ἡ Ἰλιάδα εἶναι ἕνα πολεμικό ἀφήγημα: οἱ συγκρούσεις ἀνάμεσα σε πρόσωπα καὶ ἐμπολέμους εἶναι τρομακτικές.

Ἀντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα ἐπινοήματα, τα τεχνάσματα ἀλλὰ καὶ ἡ βαθιά γνώση τεχνικῶν μεθόδων, ποὺ σχεδόν ἀκουμποῦν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται ἐκεῖ σε ἀφθονία

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!

Τα ἕν λόγῳ παραδείγματα ἀφοροῦν στὶς ἀσπίδες του Ἀχιλλέα καὶ του Αἴαντα του Τελαμώνιου. Καὶ οἱ δύο εἶναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), ἀποτελοῦνται δηλαδή ἀπὸ ἐπάλληλα ἐλάσματα ἡ στρώσεις ὑλικῶν με διαφορετικές ἰδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο ποὺ τελικά οἱ ἰδιότητες της κατακατασκευῆς εἶναι ἐξαιρετικά ἀναβαθμισμένες ἔναντι μιᾶς κατασκευῆς, φτιαγμένης ἀπὸ ἕνα καὶ μοναδικό ὑλικό Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιοῦνται σήμερα κατά κόρον στὶς σύγχρονες βιομηχανικές ἀλλὰ καὶ αεροδιαστημικές κατασκευές.

Ὅμως ἡ λειτουργία κάθε μιᾶς ἀπὸ τις ἀσπίδες αὐτὲς στηρίζεται σε διαφορετική ἀρχὴ της μηχανικῆς ἐπιστήμης

Γιὰ νά μελετηθεῖ κάθε ἀσπίδα ὡς πολύστρωτη κατασκευή, ἀπαιτήθηκε ἡ ἀναπτύξη ἑνὸς θεωρητικοῦ μοντέλου. Εἰδικὰ γιὰ την ἀσπίδα του Αἴαντα, τα ἀπαιτούμενα ὑλικὰ δὲν ἦταν ἀπαγορευτικά ἀπὸ οἰκονομική ἄποψη, ὅπως γιὰ την ἀσπίδα του Ἀχιλλέα Ἔτσι μπόρεσε νά κατασκευαστεῖ καὶ το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μιά πλήρης σειρά δοκιμίων, ἡ συμπεριφορά των ὁποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!

Ἡ ἀναπτύξη των μοντέλων βασίστηκε σε μιά σειρά παραδοχῶν, οἱ ὁποῖες ὅμως ἦταν ἀπόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ὅτι οἱ ἐπάλληλες στρώσεις ἦταν ἰσοπαχεῖς, ὅτι το συνολικό βάρος της ἀσπίδας δὲν ξεπερνοῦσε τις δυνατότητες του ἀνθρώπου ποὺ τὴ χρησιμοποιοῦσε, ἔστω κι ἄν ἦταν ἡμίθεος, ὅτι ἡ κινητική ἐνέργεια του δόρατος, τὴ στιγμή ποὺ κτυποῦσε την ἀσπίδα, ἦταν ὅση περίπου καὶ του ἐξακοντιστῇ ποὺ κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στὸ ἀντίστοιχο ἄθλημα κλπ

Τα κείμενα της Ἰλιάδας εἶναι, ὅπως θὰ δοῦμε, ἐξαιρετικά διαφωτιστικά καὶ παρέχουν ἐπαρκῆ δεδομένα, ὥστε νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς σημεῖο ἐκκίνησης γιὰ την ἀριθμητική προσομοίωση του κάθε ὅπλου καὶ της συμπεριφοράς του: Ἕνα δόρυ με αἰχμή ἀπὸ σκληρό μπροῦντζο (ὀρείχαλκο του κασσιτέρου) ἔκρουσε την ἀσπίδα Ἄν καὶ ἡ ἀκριβὴς γεωμετρία της ἀσπίδας καὶ του δόρατος δὲν εἶναι ἐπακριβῶς γνωστή, ἀπὸ τα ἀρχαιολογικά εὑρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεῖα, καθώς σχηματικές καὶ ζωγραφικές ἀναπαραστάσεις μποροῦν νά εἶναι ἐξαιρετικά εὔγλωττες

Οἱ ἀκριβεῖς ἰδιότητες των σχετικῶν ὑλικῶν προσδιορίστηκαν σχετικά εὔκολα, εἴτε μέσα ἀπὸ την ἀντιστοιχία πρὸς σύγχρονα ὑλικὰ με ἀνάλο γῆ σύνθεση καὶ μεθόδους παραγωγῆς εἴτε μέσα ἀπὸ πειραματικό προσδιορισμό.

Τέλος, ἡ διερεύνηση των ἰδιοτήτων καὶ της συμπεριφοράς των ἀσπίδων ἔγινε με την ἀριθμητική ἐπίλυση του προβλήματος της δυναμικῆς ἐπαφῆς ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς καὶ το δόρυ. Το πρόβλημα αὐτὸ συγκεντρώνει την προσοχή τῶν ἐρευνητῶν κατά τις τελευταῖες δύο δεκαετίες, καθώς ἀφορᾶ στὴν κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό καὶ ἀνάλυση πυρηνικῶν ὅπλων, την ἀσφάλεια πυρηνικῶν ἀντιδραστήρων, την ταχεῖα διαμόρφωση μετάλλων καὶ πολλά ἀλλὰ, ὁδήγησε δὲ στὴν ἀναπτύξη νέων, προηγμένων ἀλγορίθμων καὶ κωδίκων ὑπολογιστῶν.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οἱ πληροφορίες ποῦ δίνονται στὴν Ἰλιάδα γιά την ἀσπίδα του Ἀχιλλέα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μακρά περιγραφή τῶν ἐξωτερικῶν της παραστάσεων, εἶναι οἱ ἐξῆς:

α) Ἡ πρώτη περιγραφή ρομπότ στὴν ἱστορία (ἄποψη του Isaac Asimov γιά τα χρυσά κορίτσια ποῦ βοηθοῦσαν τον Ἥφαιστο, 1412-422):

Καὶ τες φυσοῦνες μάκρυνεν ἀπ’ την φωτιά καὶ ὅλα \ Ἐσύναξε τα σύνεργα σ’ ἐν’ ἀργυρὸ λαρνάκι, \ Καὶ με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτῶνα ἐνδύθη, ἐφούχτωσε σκῆπτρο παχύ κι ἐβγῆκε \ χωλαίνοντας καὶ ἀνάλαφρα τον κύριον ἐστηρίζαν \ θεράπαινες ὁλόχρυσες, σὰν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν ἔχουν καὶ φωνήν, νοῦν ἔχουν εις τες φρένες, \καὶ τεχνουργήματά’ ἔμαθαν ἀπὸ τους ἀθανάτους \ Ἐκεῖνες τον επρόσεχαν. Κι ἐσύρθη αὐτὸς πλησίον \ στὴ Θέτιδα κι ἐκάθησε σ’ ἕνα θρονί ωραίο.

β) Ἡ πρώτη περιγραφή πλήρως αὐτοματοποιημένου ἐργαστηρίου (Σ 468-473):

Εἶπε καὶ αὐτοῦ την ἄφησε καὶ πῆγε στες φυσοῦνες, \ στὸ πῦρ τες στρέφει καὶ γοργά νὰ ἐργάζονται προστάζει. \ Φυσοῦνες εἰκόσι φυσοῦν στες κάψες τους καὶ βγάζουν \ εὐκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ἡ μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά νὰ ὑπηρετοῦν, ὡς θέλει \ ὁ Ἥφαιστος, ώστ’ εὔκολα το ἔργο νὰ τελειώσει.

γ) Οἱ κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ἀσπίδας (1474-481):

Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ καὶ ἀσήμι βάζει στὴ φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εἰς τον κορμόν τοποθετεῖ καὶ στὸ δεξί του χέρι \ σφῦραν ἀδρανεῖ δυνατήνκαι το διλάβι στ’ ἄλλο \ Κι ἔπλασε πρῶτα δυνατήν ἀσπίδα καὶ μεγάλην \ όλην με τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές ἔγινεν ἡ ἀσπίδα καὶ σ’ ἐκείνην \ λογίων εἰκόνες ἔπλαθε με την σοφήν του γνῶσιν

δ) Ἡ συμπεριφορά της ἀσπίδας στὴ μονομαχία με τον Αἰνεία {Υ 261-272):

Κι ἀπὸ το σῶμα του μακράν την κράτησε ὁ Πηλείδης \ Φοβούμενος μὴν εὔκολα τὴ σπάσει πέρα ὡς πέρα \Του Αἰνείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Καὶ δὲν ἐννόησε ὁ μωρός ὅτι τα δοξασμένα \ Των θεῶν δώρ’ ἀπὸ θνητούς εὐκόλως δὲν νινικιοῦνται, \ Μηδέ ποσῶς ὑποχωροῦν καὶ τότε την ἀσπίδα \ Δὲν ἔσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ὅτι την φύλαξε ὁ χρυσός, δῶρο του Ἡφαίστου θεῖον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν καὶ τρεῖς ἦσαν ἀκόμη, \ Τι πέντε δίπλες ὁ χωλός τεχνίτης εἶχε στρώσει, \ δύο χάλκινες καὶ μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μίαν χρυσήν, ποὺ κράτησε το φράξινο κοντάρι.

ε) Ἡ συμπεριφορά της ἀσπίδας στὴ μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):

Εις τες φοβέρες σήκωσεν ὁ θεῖος Ἀχιλλέας \την λόγχην καὶ τες δύο του ὁ Ἀστεροπαίος ἥρως, \ Ὅτι του ἐρχόταν βολικά καὶ με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ἀσπίδος, \ ἀλλὰ την κράτησε ὁ χρυσός, το δώρημα το θεῖο

Ὅπως λοιπόν προκύπτει, ἡ ἀσπίδα ἀποτελεῖται ἀπό δύο ἐξωτερικά ἐλάσματα ἀπό σκληρό μπροῦντζο (ὀρείχαλκο κασσίτερο), δύο ἐλάσματα κασσίτερο καὶ ἕνα κεντρικό ἔλασμα ἀπό (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή γιὰ ὑλικὰ με πολύ διαφορετικές -μηχανικές καὶ ἄλλες- ἰδιότητες, γεγονός ποὺ ἐπιτρέπει την ἀναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στὰ ὑλικὰ της ἀσπίδας Αὐτὸ το «ἐμπόδισμα» του τρυπήματος ἐπιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα ἀπό την ἀπορρόφηση της κρουστικῆς ἐνέργειας του δόρατος, ἀπό την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικοῦ ἐλάσματος ἀπό χρυσό!

Ἡ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ

Στὴν Ἰλιάδα ὑπάρχουν οἱ ἀκόλουθες περιγραφές γιὰ την ἀσπίδα του Αἴαντα του Τελαμώνιου ἀπό τὴ μονομαχία του με τον Ἕκτορα (Ἡ 219-232, 244-248, 258-267):

Καὶ ὁ Αἴας ἐπροχώρησε μά’ ἀσπίδα ὡσάν πύργον, \ χάλκινην μά’ ἑπτὰ δέρματα, ποὺ του ἔκαμε ὁ Τυχίος \ των σκυτοτόμων ἔξοχος, ἐγκάτοικος στὴν Ὕλην, \ λαμπρήν την ἐτεχνούργησεν ἑφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατῶν ταύρων, κι ἔβαλεν δίπλαν χαλκοῦ ὀγδόην \ Αὐτὴν στὰ στήθη ξεπρόβαλεν ὁ Τελαμώνιος Αἴας \ Κι ἐστάθη ἐμπρός στὸν Ἕκτορα καὶ τοῦπε με φοβέρες: \ «Ὦ Ἕκτωρ, θὰ γνωρίσεις σῦ, μόνος με μόνον τώρα, \ ἄν ἄλλοι ἐδῶ των Δαναῶν εὑρίσκονται ἀνδρειωμένοι, \ ἕξω ἀπό τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ἀνδροφόνον, \ Ἀλλ’ αὐτὸς μένει στὰ κυρτά θαλασσοπόρο πλοῖα, \ Ἀφοῦ στὸν πρῶτον ἀρχηγὸν Ἀτρείδην ἐχολώθη \ Ἀλλ’ ἐμεῖς εἴμεθ’ ἀρκετοί με σε νὰ μετρηθοῦμε \ Καὶ πάμπολλοι, ἀλλ’ ἄρχισε πρῶτος ἐσὺ την μάχην».

[Ὁ Ἕκτορας]
εἶπε καὶ το μακρόσκιον ἐτίναξε κοντάρι. \ Καὶ την φρικτήν του Αἴαντος ἐκτύπησεν ἀσπίδα \ Καὶ τον χαλκόν ποὺ ὄγδοος ἑπτὰ σκεπάζει δίπλες. \Τες ἕξι δίπλες ἔσχισε κι ἐστάθη στήν ἑβδόμην \ Της λόγχης ὁ σκληρός χαλκός καὶ ὁ Ἕκτωρ πρῶτος ἔκρουσε στὴν μέσην την ἀσπίδα, \ καὶ η λόγχη δὲν την ἔσπασε, ώστ’ ἐκυρτώθ’ ἡ ἄκρη \ τότε πηδῶντας ἔμπηξε την λόγχην στήν ἀσπίδα \ του Ἕκτορος καὶ ἀπ’ την ὁρμήν τον ἔκοφεν ὁ Αἴας, \ καὶ τοτονλαιμόν του λάβωσε ἡ λόγχη κι ἔσταξ’ αἷμα \ Καὶ ὅμως ὁ Ἕκτωρ μ’ όλ’ αὐτὰ την μάχην δὲν ἀφήνει \ Τραβιέται ὀπίσω κι ἀπ’ την γῆν με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ὁλόμαυρην, μεγάλην καὶ τραχεῖαν \ Του Αἴαντος την φοβερήν ἐπτάδιπλην ἀσπίδα \ Μ’ αὐτὴν κτυπᾶ στὸν ὀμφαλὸν κι βρόντησε ὁ χαλκός της.

Ἡ ἀσπίδα του Αἴαντα περιγράφεται ὡς ἀποτελούμενη ἀπὸ ἑπτὰ ἐπάλληλα στρώματα ἀπὸ βόειο δέρμα καὶ ἕνα ὄγδοο ἐξωτερικό ἀπὸ σκληρό ὀρείχαλκο Ἀναφέρεται καὶ ὁ κατασκευαστής της, ὁ Τυχίος ἀπὸ την Ὕλη, ποὺ ἦταν ὀνομαστός τεχνίτης του δέρματος.

Στή συγκεκριμένη περίπτωση, ὁ μηχανισμός λειτουργίας της ἀσπίδας βασίζεται στήν τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, ἡ ἀσπίδα παρά μορφώνεται καὶ ἡ τριβή ἀνάμεσα στὰ στρώματα του δέρματος ἀπορροφᾶ την ἐνέργεια της κρούσης. Αὐτὸ προϋποθέτει την ὕπαρξη ἱκανοῦ ἀριθμοῦ στρώσεων καὶ, ὅπως ἀποδείχθηκε, οἱ ἑπτὰ στρώσεις ἀποτελοῦν τον ἐλάχιστο (καὶ ἰδανικό) ἀριθμό, ποὺ κάνει την ἀσπίδα ἄτρωτη κάτω ἀπὸ τις δοσμένες συνθῆκες (Εικ. 4). Το γεγονός αὐτὸ, ποὺ ἐπίσης ἐπιβεβαιώνει ἀπόλυτα τις ὁμηρικές περιγραφές, ἐπαληθεύεται με τα παρόντα ἀποτελέσματα τόσο ἀριθμητικά ὅσο καὶ πειραματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.

Ἐκτὸς ἀπὸ την ἀριθμητική ἔγινε καὶ πειραματική μελέτη, κατά την ὁποῖα τα μοντέλα της ἀσπίδας κατασκευάστηκαν καὶ δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τὴ βοήθεια ἀεροβόλου ὅπλου (Εικ. 5), του ὁποίου το βλῆμα περιεῖχε ἐνέργεια ὅση καὶ το δόρυ, ὅπως ἀναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού καὶ πάχους στρώσεων, με ἰό συνολικό πάχος της ἀσπίδας νὰ παραμένει σταθερό.

Ἐπιβεβαιώθηκε ἀπόλυτα ὅτι ὁ ἀριθμὸς των ἑπτὰ στρώσεων εἶναι ἀναγκαῖος γιὰ τὴ μὴ διά τρηση της ἀσπίδας καὶ ἐπίσης ἡ ἀκρίβεια της ομηρικής περιγραφῆς ὅτι ἡ τελευταία (ὄγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ἡ μέχρι κεραίας ἐπαλήθευση των (ἐξαιρετικά λεπτομερειακῶν) περιγραφῶν της Ἰλιάδας γιά την κατασκευή καί τή συμπεριφορά στή μάχη των ἀσπίδων του Ἀχιλλέα καί του Αἴαντα του Τελαμώνιου ἀποτελεῖ ἐξαιρετικά σημαντικό γεγονός στήν περιοχή της λεγόμενης πειραματικῆς ἀρχαιολογίας Ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ Ἕλληνες της ἐποχῆς ἐκείνης κατεῖχαν τεχνολογικές γνώσεις ἐξαιρετικά προηγμένες ἀκόμη καί με σημε ρινά κριτήρια.

Ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις ἐπιστημονικῆς γνώσης ποὺ νά στήριζε τις τεχνολογικές αὐτὲς δυνατότητες καί πάλι ὅμως ἐγείρονται ἐρωτηματικά ποὺ δύσκολα μποροῦν νά ἀγνοηθοῦν Ἰδιαίτερα ἐν ὄψει του τρόπου, με τον ὁποῖο οἱ περιγραφές αὐτὲς ἔχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι νά ἐφευρεθεῖ ἡ γραφή) ἀπό γενεά σε γενεά, χωρίς ὅμως νά χάσουν την ἀκρίβεια καί την ἀξιοπιστία τους.

Ἔτσι ἡ ὕπαρξη ἑνός θαυμαστοῦ κόσμου, ὄχι μόνο γεμάτου με ἁρμονία καί κάλλος ἀλλά καί τεχνολογικά προηγμένου σε ἐκπληκτικό βαθμό, δὲν ἀποτελεῖ προϊόν φαντασίας ἡ ποιητικῆς ἔμπνευσης, ἀλλά φαίνεται νά ἦταν ἀπόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.

Πηγές

1. Ἡ ἐπιστήμη της φύσεως παρ’ Ὁμήρῳ, Ἀθήνα 1891. Βλ. ἔκδοση 1977 ἀπό τις Ἐκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρῶν με ἐκτενῆ εἰσαγωγή ὑπό Σ. Α. Παϊτιέτη καί πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων καί παρατηρήσεις ὑπό Σ. Λ.Σκατσή

2. Τα κείμενα της Ἰλιάδας ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἀπό τή μετάφραση του Ἰακώβου Πολυλᾶ Ἡ ἰδέα πρωτοπαρουσιάστηκε στὸ Πρῶτο Συμπόσιο Ποίησης στὸ Πανεπιστήμιο Πατρῶν το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση καί τεχνολογία)

3. Οἱ ἀριθμητικοί κώδικες ποὺ χρησιμοποιήθηκαν στήν παροῦσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες ποὺ ἀναπτύχθηκαν ἀπό το Methods Development Group στὸ Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ἵδρυμα ποὺ ἐπὶ τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα ἀναμφισβήτητα πρωτεῖα στὸ πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)

4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001

5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.

Του Σ.Α Παϊπέτη

Καθηγητή Μηχανικῆς του Πανεπιστημίου Πατρῶν

ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ, 5ος αἱ π.Χ. - Ὁ ἀρχαῖος Ἕλληνας ποὺ μίλησε πρῶτος γιὰ το "Big Bang"!

ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ, 5ος αἱ π.Χ. - Ὁ ἀρχαῖος Ἕλληνας ποὺ μίλησε πρῶτος γιὰ το "Big Bang"!

Ὁ Ποικιλεῖς ἦταν Ἕλληνας φιλόσοφος του 5ου αἱ π. X (480/470 π. X-400 π. X) από τα Άβδηρα (κάποιοι λένε ἀπὸ τὴ Μίλητο) μαθητής του Ζήνωνα τοῦ Ἐλεάτη. Ἦταν ὁ δάσκαλος του Δημόκριτου καὶ πατέρας της ἀτομικῆς θεωρίας, την ὁποῖα πρόβαλε καὶ ἐξέλιξε ὁ πιὸ χαρισματικός, πιθανότατα, μαθητής του. Διατύπωσε πρῶτος την ὑπόθεση ὅτι ἡ ὕλη ἀποτελεῖται ἀπὸ ἄτομα "ΠΩΣ ΣΥΝΕΣΤΗΚΕΝ Ὁ ΚΟΣΜΟΣ" "Ὁ νῦν κόσμος περικεκλασμένω σχήματι ἐσχημάτισται τον τρόπο τοῦτον: Των ἀτόμων σωμάτων απρονόητον καὶ τυχαίαν ἐχόντων την κίνησιν συνεχῶς τε καὶ τάχιστα κινουμένων, εἰς ταυτό πολλά σώματα συνηθροίσθη, [καὶ] ἴδια τοῦτο ποικιλίαν ἔχοντα (καὶ) σχημάτων καὶ μεγεθῶν Ἀθροιζομένων δὲ ἕν ταυτώ, τούτων τα μὲν ὅσα μείζονα ἤν καὶ βαρύτερα πάντων ὑπεκάθιζεν, ὅσα δὲ μικρά καὶ περιφερή καὶ λεία καὶ εὐόλισθα ταῦτα ἐξεθλίβετο, κατά την σύνοδον των ἀτόμων, εἰς τε το μετέωρον ἀνεφέρετο ὡς δὲ οὖν ἐξέλειπεν μὲν ἡ πληκτική δύναμις μετεωρίζουσα, οὐκέτι δὲ ἦγεν ἡ πληγή πρός το μετέωρον, ἐκωλύετο δὲ ταῦτα κάτω φέρεσθαι, ἐπιέζετο [δὲ βιαίως] πρός τους τόπους τους δυνάμενους δέξασθαι.
Οὗτοι δὲ ἦσαν ἡ πέριξ καὶ πρὸς τούτοις το πλῆθος των σωμάτων περιεκλάτω: περιπλεκόμενα δὲ ἀλλήλοις Αὐτοί δὲ (ἡ τόποι) κατά την περίκλασιν τον οὐρανόν ἐγέννησε
Της δὲ αὐτῆς ἐχόμεναι φύσεις αἱ ἄτομοι, ποικίλαι οὖσαι.. την των ἄστρων φύσιν ἀπετέλουν"
Μετάφραση:
Ὁ Κόσμος αὐτὸς, σε (αὐτὴ την) διεσπαρμένη μορφή σχηματίσθη με τον ἐξῆς τρόπο:
Τα σώματα των ἀτόμων, χωρίς αἰτία καὶ τυχαία ἔχοντας την κίνηση, κινούμενα συνεχῶς καὶ ταχύτατα, [καὶ] ἴδια τοῦτο ποικιλίαν ἔχοντα πλῆθος ἐπὶ τον αὐτὸ (τόπο) συγκεντρώθησαν...
Συναθροιζομένων δὲ ἕν ταυτό (στὸν ἴδιο τόπο) ἐξ' αὐτῶν τα μὲν ὅσα μείζονα καὶ βαρύτερα,ὑπὸ κάτω πάντων (στὸ κέντρο) ἐκάθιζαν,
ὅσα δὲ μικρά καὶ περιφερόμενα, λεία καὶ εὐολίσθητα, ἐξεθλίβοντο, αὐτὰ, κατά την συγκέντρωση των σωμάτων σχηματίζοντας μετέωρο, (οὐράνιο φαινόμενο).
Ὅμως ὅταν ἐξέλιπε ἡ πληκτική δύναμη (πλήττω= βαρῶ= βαρυτική) ποὺ τα μετεώριζε καὶ ἔπαψε νὰ ὁδηγεῖ (τα ἄτομα) πρὸς το μετέωρο ,ἐμποδίζοντο νὰ φτάσουν (τα ἄτομα) κάτω (δηλαδή στὸ κέντρο του φαινομένου), βιαίως δὲ (με ἐκρήξη) αὐτὰ εσπρώχθησαν σε τόπους ποὺ μποροῦσαν νὰ τα δεχθοῦν
Αὐτοί δὲ (ἡ τόποι) ἦταν ὁ περιβάλλον χῶρος καὶ σ΄ αὐτὸν τον χῶρο το πλῆθος των σωμάτων διεσπάσθη. Περιπλεκόμενα δὲ μεταξύ τους κατά την διαίρεση τον οὐρανό γέννησαν!
Της αὐτῆς δὲ φύσεως ἄτομα,ποὺ εἶναι ποικίλα...την φύση των ἄστρων ἀποτελοῦν.
Ποικιλεῖς ὁ Αβδηρίτης Testimonia 24.2.
Φιλόσοφος του 5ου π. Χ αἱ!
Βλ. Ἐπίσης Εὐσέβιος Εὐαγγελική προπαρασκευή 15.32.1-5.t
Εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε κατανόηση το πώς ὁ μέγας αὐτὸς θεωρητικός διέβλεψε ἀπὸ τότε με τέτοια ἀκρίβεια την μεγάλη ἐκρήξη την γνωστή σήμερα ὡς Big Bang!
Ὁ ἴδιος μεταξύ ἄλλων δήλωνε: «ἄπειρα εἶναι τα πάντα καὶ εἰς ἄλληλα μεταβάλλονται».

"Πατέρες" Του Ἡλιακοῦ Ἡμερολογίου Οἱ Μινωίτες!

"Πατέρες" Του Ἡλιακοῦ Ἡμερολογίου Οἱ Μινωίτες!
Ἀποτύπωση ἡλιακοῦ ἡμερολογίου σε μινωικό σφραγιστικό εὕρημα, κατασκευασμένο ἀπὸ δόντι ἱπποποτάμου «Οἱ 12 κοιλότητες ποῦ φέρει το σφράγισμα εἶναι συμβολισμοί σελήνης, εἶναι ο χρόνος, οἱ 12 μῆνες»
Δεκαεννέα αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τους Βαβυλώνιους εἶχαν ἀνακαλύψει το ἡλιακό ἡμερολόγιο οἱ Μινωίτες, ὅπως ἀποκαλύπτει στὸ «Ἔθνος» ὁ καθηγητής Μηνάς Τσικριτζής.
Ὁ Κρητικός ἐρευνητής, ὑστέρα ἀπὸ πολύχρονη μελέτη καὶ διασταύρωση στοιχείων, ἐκφράζη τὴ βεβαιότητα ὅτι «διάβασε» ἕνα μέρος των ἱερογλυφικῶν των Μινωιτών καὶ φέρνει στὸ φῶς νέα δεδομένα γιὰ το πρῶτο μινωικό ἡλιακό ἡμερολόγιο της 3ης χιλιετίας π.Χ.
Παράλληλα καταρρίπτει την πρώτη μέχρι σήμερα προσέγγιση ποῦ εἶχε γίνει το 538 π.Χ. ἀπὸ τον Βαβυλώνιο ἀστρονόμο Ναμπού Ριμανού, ὅτι οἱ Βαβυλώνιοι ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ εἶχαν ἀνακαλύψει το ἡλιακό ἡμερολόγιο
Ἡ «πυξίδα» ποῦ ὁδήγησε στὴν ἀποκαλυπτική ἔρευνα του κ. Τσικριτζή ἦταν ἕνα σπάνιο μινωικό στραγγιστικό εὕρημα του 2200 π.Χ., το ὁποῖο καὶ ἀποτέλεσε, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, το κλειδί της ἀνακάλυψης γιὰ το πρῶτο μινωικό ἡλιακό ἡμερολόγιο
Ἡ ἀνακάλυψη του Κρητικοῦ ἐρευνητή καταγράφεται σε ὑπὸ ἔκδοση ἐρευνητικό βιβλίο, ποῦ ἀναφέρεται στὴν ἀστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμοῦ καὶ ἀναμένεται νὰ κυκλοφορήσει στὶς ἀρχές του 2011. Στὸ ἴδιο βιβλίο πέρα ἀπὸ το ἡλιακό ἡμερολόγιο γίνεται ἀναφορὰ στὸ σεληνιακό καὶ το σεληνοηλιακό ἡμερολόγιο καὶ στὶς ἰδιαιτερότητές τους, ὅπως ἐπίσης καὶ στὸ μηνολόγιο- ἐορτολόγιο.
Το μινωικό στραγγιστικό εὕρημα εἶναι, ὅπως ἀναφέρεται, κυλινδρικό καὶ κατασκευασμένο ἀπὸ δόντι ἱπποπόταμοι Ὁ ἀρχαιολόγος Σακελαράκης κατά την εὕρεσή του πρὶν ἀπὸ 40 χρόνια στὶς Ἀρχάνες, στὴν εὐρύτερη περιοχή της Κνωσού, το εἶχε περιγράψει «ὡς ἕνα ἀσυνήθιστο σφραγιστικό θέμα κοιλοτήτων».
Ὅμως ἀπὸ τὴ σύγχρονη ἐρευνᾶ-μελέτη του εὑρήματος ὁ Μηνάς Τσικριτζής ὑποστηρίζει ὅτι «οἱ 12 κοιλότητες ποῦ φέρει το σφράγισμα εἶναι συμβολισμοί σελήνης, εἶναι ο χρόνος, οἱ 12 μῆνες».
Ὅπως ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ, στὸ σφράγισμα καταγράφονται οἱ ἡμέρες με χαραγμένες κάθετες γραμμές, ἐνῷ στὸ κέντρο ὑπάρχει μία ἀπεικόνιση ποῦ το σχῆμα της θυμίζει με μία ἁπλή ματιά αὐτὸ της Κρήτης.
Ἀριθμητικές πράξεις«Το σφράγισμα ἀποτυπώνει το νησί των Μινωιτών στὸ κέντρο καὶ το πλῆθος των ἡμερῶν ποῦ περνᾶ γύρω γύρω τους. Πιστεύουμε ὅτι οἱ ἀριθμητικές πράξεις ἐπαληθεύουν το ἀποτέλεσμα των 365,3 ἡμερῶν καὶ ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Μινωίτες εἶχαν ἀπὸ την παλαιοανακτορική περίοδο ἕνα σύγχρονο ἡλιακό ἡμερολόγιο το ὁποῖο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων 19 αἰῶνες» ἀναφέρει στὸ «Ἔθνος» ὁ κ. Τσικριτζής.
Μάλιστα παραθέτει μαθηματική πράξη με βάση τα σύμβολα της Σελήνης, του μῆνες καὶ τις παρεμβαλλόμενες ἡμέρες, ἐπισημαίνοντας ὅτι «οἱ Μινωίτες παρατηρῶντας το χειμερινό ἡλιοστάσιο τὴ φάση της σελήνης καὶ καταγράφοντας κάθε ἡμέρα ποῦ περνοῦσε, θὰ διαπίστωναν μετά ἀπὸ 365,3 ἡμέρες ὅτι ὁ ἥλιος εἶχε την ἴδια ἀκριβή θέση στὴν ἀνατολή του σταματῶντας την πορεία μετατόπισής του στὸν οὐρανό». Ὁ κ. Μ. Τσικριτζής, ἔνθερμος ὀπαδὸς του Πυθαγόρα καὶ του Εὐκλείδη, ἐρευνᾶ συστηματικά τα τελευταία 20 χρόνια τον μινωικό πολιτισμό, ἐνῷ ἔχει ἐκδώση το βιβλίο «Ὁ Δίσκος της Φαιστοῦ: ὁδηγός στὴν ἀποκρυπτογράφησή του».
Πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια ἀποκάλυψε μία ἄγνωστη ἐπιγραφή, ἡ ὁποῖα, ὅπως εἶπε, φέρει κλασματικά σύμβολα της γραμμικῆς Α' καὶ θὰ ἀποτελέσει πιθανότατα τον «μπούσουλα» γιὰ τὴ λύση του μυστικοῦ
Ἥ ἐπιγραφή ἀνακαλύφθηκε σε ἔπαυλή πλησίον του ἀρχαίου ἀνακτόρου της Φαιστοῦ καὶ ἀποτελεῖ φαινόμενο στὴν παγκόσμια ἱστορία των μαθηματικῶν

ἐκστρατεία του Διονύσου καὶ ἡ "Ἑλληνικότητα" του Ἀνατολίτικού πολιτισμοῦ

ἐκστρατεία του Διονύσου καὶ ἡ "Ἑλληνικότητα" του Ἀνατολίτικού πολιτισμοῦ


Πέρα ἀπὸ το μυθολογικό ἔπος των "Διονυσιακῶν" του Νόννου το ὁποῖο ἀναφέρεται σε ἕνα καθαρά γαστρονομικό ἡ οὐράνιο ἐπίπεδο με ἀπολήξεις στὴν χθόνα σχετικά με τις ἐκστρατεῖες του Διονύσου στὴν ἀνατολή, λαμβάνουμε ὥς κύρια πηγή το "Περί Ἴσιδος καὶ Ὀσίριδος" του Πλουτάρχου κεφ. 13.

<<Καὶ ὅταν βασίλευε ὁ Ὄσιρις τους μέν Αἰγύπτιους ἀμέσως ἀπήλλαξε ἀπὸ την γεμάτη στερήσεις θηριώδη ζωή ἀφοῦ τους δίδαξε την γεωργία,τους ἐθέσπισε νόμους καὶ τους δίδαξε νά τιμοῦν τους θεούς (σημ: ἀστρονομία, φιλοσοφία, τέχνη, μυθολογία). Μετά ταξίδεψε σε ὅλη τὴ γῆ καὶ ξημέρωσε τους τρόπους των ἀνθρώπων καὶ ἐλάχιστες φορές μάλιστα χρειάστηκε τα ὅπλα γιατί τις περισσότερες φορές τους ἔθελγε μέσῳ της μουσικῆς, του τραγουδιοῦ καὶ της πειθοῦς του λόγου. Γι' αυτό καὶ οἱ Ἕλληνες πίστευαν ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος με τον Διόνυσο>>

.

Φυσικά δὲν θὰ πρέπει νά θεωρήσουμε τον Διόνυσο ὡς φυσικό ἱστορικό πρόσωπο ἀλλὰ ὡς ἕνα εὐρύτερο σύνολο στοιχείων καὶ καταστάσεων με βαθύ μυθολογικό ὑπόβαθρο το ὁποῖο ὡς ἔκφραση ἀποκτᾶ ὑπόσταση μέσα ἀπὸ τον συμβολισμό του Διονύσου δὲ Νόννος ἀναφέρει ὅτι ἐπικεφαλῆς της ἐκστρατείας του Διονύσου στὴν ἀνατολὴ ἦταν ὁ Ὀφέλτης ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τον Ἀστερίωνα. Ὁ Διόνυσος σε γενικές γραμμές συμβολίζει την κάθοδο καὶ ἀνόδῳ των ψυχῶν σε σχέση με τον ἐνδοκοσμικό νοῦ καὶ τον Σείριο (Ὄσιριος),σε ἄμεση σχέση τις φάσεις της Σελήνης ὡς υἱός της Περσεφόνης (βλ. Ὀρφικούς Ὕμνους πρὸς Διόνυσον, Περσεφόνη, Εὔβουλο),με εὐρύτερες συμβολικές ἀπολήξεις στὸ πολιτισμικό ὑπόβαθρο του Μεσογειακοῦ χώρου καὶ δή του ελλαδικού.

Ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Εὐριπίδης στὶς "Βάκχαι" στίχο 270: <<<<Δύο δυνάμεις πρῶτο ἦρθαν στοὺς ἀνθρώπους, ἡ θεά ΔΗΜΗΤΡΑ ἡ Γῆ ἡ ὅπως θέλεις πές την ποῦ θρέφει τους ἀνθρώπους Μετά ἦρθε της ΣΕΜΕΛΗΣ γόνος ὁ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ποῦ με τον οἶνο (σημείωση γραφόντα: ἀναφέρεται ὄχι μόνον στὸν οἶνο καθ'αυτό ὥς ποτό,ἀλλὰ στὸ νηπενθές νάμμα των μυστηρίων,της μουσικῆς,του χοροῦ,του πολιτισμοῦ καὶ των τεχνῶν) παύει τὴ λύπη τῶν θνητῶν. Καὶ σὰν χορταίνουν το ποτό ἀπ' του ἀμπελιοῦ τὴ ροή,ὕπνο δίνει καὶ λήθη στὰ κακά της ἡμέρας. Θεός χύνεται σπονδή στοὺς ἀθανάτους ὥστε γιὰ χάρη του οἱ θνητοί νά μὴν στεροῦνται πλούτη. Τον περιγελᾶς ποῦ στὸν ΜΗΡΟ εἶναι ραμμένος; Θὰ σου ἐξιστορήσω μία ὄμορφη ἱστορία: Ὅταν ὁ ΖΕΥΣ ἀπ' τὴ φωτιά του κεραυνοῦ τον πῆρε στὸν Ὄλυμπο τον ἔφερε ὥς θεῖον βρέφος. Ἡ ἬΡΑ βάλθηκε νά τον διώξει ἀπὸ τον ΟΥΡΑΝΟ. Ὁ ΖΕΥΣ σὰν μέγας θεός κάτι ἄλλο μηχανευθεῖ Απ'τον ΑΙΘΕΡΑ ποῦ κυκλώνει τὴ χθόνα μέρος κόβει καὶ φτιάχνει ἄλλον ΔΙΟΝΥΣΟ καὶ ΟΜΗΡΟ τον δίνει νά πάψει το νεῖκος της γιὰ το Διόνυσο. Καὶ με τα χρόνια εἴπανε πώς τράφηκε ραμμένος μέσα στοῦ Δία το Μηρό καὶ το μετέλλαξαν σε ΟΜΗΡΟΣ κι ἔτσι το μῦθο πλάσανε πώς τάχα ὁ Διόνυσος ἦταν ὅμηρος της Ἤρας>>. Ὁ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ὡς Υἱός του Κομήτου (βλ. "Ἀργοναυτικά" Ὀρφέως στίχο 164) σχετίζεται ἄμεσα με την Κρήτη καὶ τον (πρό)Μινωικό πολιτισμό της. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Κρήτη ἔλαβε το ὄνομα της ἀπὸ τον βασιλιά Κρίς ἐνῶ πρὶν ὀνομαζόταν Αίθρα.

Ὁ Ἀστερίων ἔλαβε ὡς σύζυγο την Εὐρώπη καὶ "υἱοθέτησε" τους υἱούς της ἀπὸ τον Δία, τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ καὶ τον Σαρπηδώνα. Οἱ παραπάνω πληροφορίες συνδέονται κυρίως με τα Αστερούσια Ὄρη καὶ τον Τσούτσουρα, το πιθανό μέρος συνάντησης του Μίνωα με τον Δία, ὅπου κάθε 9 ἔτη ἐλάμβανε τους νόμους του βασιλείου του καὶ ὅπως ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος ἐννεαώρως ἐβασίλευε. Ὁ δὲ Ἀστερίων κατά την παράδοση συνδέεται καὶ με τον Μινώταυρο. Στήν Ἱστορία του Ἑλληνικοῦ Ἔθνους διαβάζουμε σχετικά: <<Στήν Κρήτη,ὁ Ταῦρος ταυτίζεται με τον Οὐρανό καὶ τον Ἥλιο ποῦ γονιμοποιοῦν τὴ Γῆ, ἐνῶ το θηλυκό στοιχεῖο συσχετίζεται με τὴ Σελήνη, ποῦ το σχῆμα της θυμίζει τα κέρατα. Ἔτσι, ὁ Γάμος του Ταύρου με την Ἀγελάδα, εἶναι μαζί Γάμος Ἥλιου καὶ Φεγγαριοῦ Ἀργότερα, τα πρόσωπα του Ἱεροῦ αὐτοῦ Γάμου τα ὑποδύεται ὁ Βασιλιάς καὶ ἡ Βασίλισσα της Κνωσοῦ ποῦ το ὄνομα της Πασιφάη δηλαδή Ὁλόφωτη, δείχνει ἀκριβῶς τὴ σχέση Βασίλισσας-Θεάς με την Σελήνη. Ὁ Υἱός της ὁ Μινώταυρος, ἄνθρωπος με κεφαλή Ταύρου, λέγεται καὶ <<Ἀστερίων>>,γιατί καὶ αὐτὸς, ὅπως καὶ ὁ πατέρας του σχετίζεται με τον ἔναστρο οὐρανό..>> Στὸν Ὀρφικὸ Ὕμνο στὸ Διόνυσο ἀναφέρεται: <<Τον βαρυβρόντη Διόνυσο ποῦ Εὔαν Εὐοί κραυγάζει, τον πρωτογενῆ ποῦ ἔχει δυό φύσεις καὶ γεννηθεῖ τρεῖς φορές τον Βασιλέα Βάκχειο ποῦ ζεῖ μέσα στοὺς ἀγροὺς, τον Δίμορφο,το Διπλοκερασφόρο,τον Κισσοστεφανομένον, τον Ἀπόκρυφον ποῦ εἶναι Βακχικός,Ἁγνός,με Ταύρου Πρόσωπο>> Τα παραπάνω σχετίζονται καὶ με την Ἀμάλθεια Αἴξ ποῦ ἔθρεψε τον νεογέννητο Δία στὸ Ἰδαῖον Ἄντρον ὅπως καὶ με τους Ἰδαίους δάκτυλος καὶ τους Κορυβαντικούς Χορούς, τους Κουρήτες καὶ την θεμελίωση του Μινωικοῦ Πολιτισμοῦ ποῦ σὰν κυρίαρχο σύμβολο εἶχε τον Διπλοῦν Πέλεκυν καὶ τον Ταῦρο πάνω στὴν μητριαρχική πελασγική Κρήτη.

Ἕνα πρόχειρο συμπέρασμα εἶναι ὅτι ὁ Ἀστερίων συνδέεται ἄμεσα με τον Διόνυσο. Κατά κάποιο τρόπο θὰ μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ὁ πρῶτος εἶναι προσωποποιήση του δευτέρου. Ἄν ὁ Διόνυσος εἶναι κάτι το πολύ γενικό στὰ δισερεύνητα πλαίσια της μυθολογίας, τότε ὁ Ἀστερίων εἶναι κάτι πιὸ εἰδικό Δύο στοιχεῖα ποῦ ρίχνουν ἀρκετὸ φῶς στὰ μυστήρια ποῦ περικλείουν το πρόσωπο του Διονύσου μέσα στὴν μυθολογία. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὁ Ἀστερίων καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἀργοναῦτες ἦταν φυσικά ἱστορικά πρόσωπα ἀλλὰ προσωποποιήσεις ποῦ ἀπεικονίζουν συμβολικές μυθολογικές/κοσμογονικές/ψυχοκαθοδικές καταστάσεις με ἀπολήξεις στὴν χθόνα. Ὁ,τι ἰσχύει δλδ καὶ με τους θεούς ἀλλὰ σε ἀκόμη εὐρύτερα ἐπίπεδα, με την διαφορά ὅτι ὁ Διόνυσος ἐνσαρκώνει τους θεούς ἀπὸ το μικροκοσμικό- ὑποατομικό ὡς το μακροκοσμικό- ὑπερκόσμιο ἐπίπεδο ὡς δομή ἡ ἐκφράση ἑνός νοῦ παρά ὡς ὀντότητα Ἀφοῦ δὲν ἀφήσαμε ἀσαφές καὶ αὐτὸ το ζήτημα, ἀλλὰ σηματοδοτήσαμε κάποιες πτυχές του, πᾶμε παρακάτω.

Οἱ ἀπόγονοι ἡ το ἀποτέλεσμα της ἐκστρατείας του Αστερίωνος στὴν ἀνατολὴ εἶναι οἱ Δραβίδες καὶ ὁ Ἰνδικός πολιτισμός. Ἡ σχέση της ελληνικής φιλοσοφίας με τις ἀνατολικές θρησκεῖες εἶναι ἄμεση καὶ πολύ στενή με τὴ χαώδη διαφορά ὅτι οἱ θρησκεῖες -ἀνατολικές καὶ μιμῆ- εἶναι δόγματα δηλαδή κλειστές σε νέες ἰδέες, ἐνῶ ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀνοικτή σε διαρκῶς νέες ἰδέες Ἔχουν ὅμως πάρα πολλά κοινά με την Κοσμοθεώρηση των Ἑλλήνων καὶ κυρίως των Πυθαγορίων, των Πλατωνικῶν καὶ του Ηράκλειτου δίχως νά γνωρίζω καὶ νά μπορῶ νά ἀπαντήσω το γιατί. Ἴσως οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι νά σχετίζονται με τους Ντέβα Αβατάρ του Ἰνδουϊσμοῦ.. Ἡ ἰνδουϊστική φιλοσοφία μιλάει γιὰ ἕναν ὑλικὸ κόσμο ψευδαισθήσεων ὅμοιο με το "Μή ὄν" των Ἑλλήνων καὶ κυρίως των επικούριων, των σοφιστῶν (με ἄλλες διαφορές) καὶ των σκεπτικῶν Ἡ ὕλη διαρκῶς ὑπόκειται στὸν νόμο της φθοράς γιʼιʼ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ συλληφθεῖ ἀπὸ τον νοῦ μας μέσῳ των αἰσθήσεών μας, καθώς αὐτὸ πουποῦ παρατηροῦμε τώρα μετά ἀπὸ λίγο θὰ ἀλλάξει, ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θὰ ἀλλάξουμε Πάνω σε αὐτή τή λογική ἔρχεται ἡ πλατωνική φιλοσοφία σαφῶς ἐπηρεασμένη ἀπὸ την ἐλεατική νὰ ὑποστηρίξει ὅτι το Ὅλον εἶναι Πολλά καὶ Ἐν με τή διαφορά ὅτι κάποιοι ἐκ τῶν Ἐλεατών ὅπως ὁ Ζήνων καὶ ὁ Παρμενίδης ὑποστήριξαν ὅτι το Ἐν προϋπάρχει των Πολλῶν καὶ κάποιοι ἐξ αἰτῶν ὅπως ὁ Ἐμπεδοκλῆς ὑποστήριξαν ὅτι το Ἐν καὶ τα Πολλά συνυπάρχουν. Ὁ δὲ Πλάτων θεώρησε ὅτι στὸν Ὑλικὸ κόσμο ἐπικρατεῖ ἡ Λήθη ἐνῶ στὸν κόσμο των Ἰδεῶν ἡ Α-λήθεια καὶ σκοπός ὅλων των ὄντων εἶναι ἡ ἀνελίξη πρὸς αὐτὴν, κάτι ἀνάλογο με τον πραγματικό σκοπό της ζωῆς στὸν Ἰνδουϊσμό καὶ κυρίως τον Μπεκτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα ἡ φιλοσοφική θεώρηση του ὁποίου ἄρχισε νὰ προσδιορίζει τα λεπτά ὅρια μεταξύ ἰνδουϊστικῆς φιλοσοφίας ,θρησκείας καὶ μυστικισμοῦ

Ὁ Κρίσνα ὁ "ἄπειρα ἑλκυστικός" του ινδουισμού ἐπὶ της οὐσίας εἶναι ὁ "ἄπειρα ἑλκυστικός" κόσμος των Ἰδεῶν του Πλάτωνα καὶ σκοπός των ψυχῶν εἶναι κατά τον Πλάτωνα ἡ συναναστροφή με τις ἀληθινές Ἰδέες πρὸς αὐτόβουλη καὶ συνειδητή μείωση των υλικών παθών, με ἀποτέλεσμα την λύτρωση των ψυχῶν καὶ την ἀπελευθέρωσή τους ἀπὸ τα δεσμά της ὕλης καὶ της διαρκοῦς παλιγγενεσίας (μετεμψύχωσης) θεωρία σαφῶς προερχόμενη ἀπὸ τους Ὀρφικούς καὶ του Πυθαγόρειους. Ὁ Κόσμος των Ἰδεῶν λοιπόν εἶναι το ἀληθινό ΕΙΝΑΙ το ὁποῖο εἶναι κάτι σὰν καθαρό φῶς καὶ αείζωη ἐνέργεια ἀλλὰ περισσότερο ἰδεατό Ὡστόσο ὁ Πλάτων διατηρῶντας ταυτόχρονα καὶ τις παραδόσεις των προσωκρατικῶν Ἐλεατῶν ὡς πρὸς το ΈΝ διατύπωσε ὅτι το ΕΝ εἶναι διφυές ὡς ΕΕΝ τέλειο (ἐνέργεια) καὶ ὡς Μονάδα ἐξελίσιμη (ὕλη) ἐντός του ὁποίου ὡστόσο το ἀρχικό ΈΝ το πλατωνικό Ἀγαθὸν διατηρεῖ την ὑπερβατικότητά του σε σχέση με το ὄντως Ὄν ἡ Μονάδα ἡ ὁποῖα μετέχει στὸ γίγνεσθαι καὶ συνεπῶς εἶναι ταυτόχρονα καλή καὶ κακή ἡ ὀρθότερα φθαρτή καὶ ἄφθαρτη Ὁ δὲ Ἀριστοτέλης ἀναφέρει ὅτι το Ὅλον εἶναι Οὐσία Πάνω στὴν ἔννοια του καλοῦ καὶ του κακοῦ ὁ Ἡράκλειτος ἀναφέρει "Το καλό καὶ το κακό εἶναι ἕνα καὶ το αὐτὸ" ἀπόσπασμα 58 ὅσον ἀφορᾶ το Ὅλον, ἐνῶ ὅσον ἀφορᾶ το ΈΝ λέει Ἕνα εἶναι το σοφό, νὰ γνωρίσεις τον λόγο ποῦ κυβέρνησε τα πάντα μέσῳ των πάντων" στὸ ἀπόσπασμα 41. Διαβάζοντας στὸ βιβλίο "Τέλειες ἐρωτήσεις τέλειες ἀπαντήσεις" του Σουάμι Πραμπουπάντα σελ. 35 <<Βασάμσι τζιρνάνι γιατά βιχάγια , ποῦ σημαίνει "Τώρα φοράς ἕνα πουκάμισο καὶ ὅταν παλιώσει θὰ το πετάξεις καὶ θὰ πάρεις ἄλλο">> βρίσκουμε την ρήση του Ηράκλειτου ποῦ ἀναφέρει <<ἀθάνατοι θνητοί , θνητοί ἀθάνατοι>> 62 καὶ "εἶναι τέρψη ἡ θάνατος γιὰ τις ψυχές νὰ γίνονται ὑγρές Τέρψη εἶναι ἡ πτώση στὴ γέννηση.

Ἡ ζωή μας γεννιέται ἀπὸ τον θάνατό τους καὶ ἡ ζωή μας γεννιέται ἀπὸ τον θάνατό τους" ἀπόσπασμα 77. Συνεχίζοντας τον Διάλογό του ὁ Πραμπουπάντα στὸν διάλογό του (σχεδόν πλατωνικό) συνεχίζει λέγοντας "Τί εἶναι αὐτὸ ποῦ ἀλλάζει το ἄλλο ; Τι εἶναι αὐτὸ ποῦ μένει σταθερό; (θυμίζοντας τον διάλογο "Τίμαιο" ποῦ ρωτάει ὁ Σωκράτης "Τι εἶναι αὐτὸ ποῦ ὑπάρχει ἀεί καὶ δὲν γεννήθηκε καὶ τί ἐκεῖνο ποῦ διαρκῶς γίνεται;) Συνεχίζοντας ὁ Σουάμι: Το ΆΤΜΑ (ψυχή).Ἀπὸ τή μία ζωή στὴν ἄλλη Ὁ πραγματικός σου ἑαυτός Ποιός εἶναι αὐτὸς ποῦ μιλάει μέσα σου;Ποιός εἶναι αὐτὸς ποῦ μιλάει μέσῳ ἐμοῦ;" Πάνω σε αὐτὸ ὑπενθυμίζω το σοφό γνωμικό των προγόνων μας ΓΝΩΘΙ Σ' ΑΥΤΟΝ σε ἰσορροπία πάντα με το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. Ὁ Κρίσνα καὶ το Ἄτμα. Ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ Διόνυσος. Το ΕΝ καὶ τα Πολλά. Ἡ Ὕλη καὶ ἡ Ἐνέργεια Το Εἶναι καὶ το Μὴ Εἶναι Ἡ Ψυχή καὶ ὁ Θεός. Ἐντὸς του Γίγνεσθαι τῶν προσωκρατικῶν "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ" ποῦ θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Ἡράκλειτος Τα πάντα μεταστοιχειώνονται σε διάφορες μορφές ὕλης καὶ ἐνέργειας καὶ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη καὶ ὑπόσταση εἶναι μέρος τους ἐμπεριέχοντας τον ἀνθρώπινο λόγο ὡς μέρος του συμπαντικοῦ ὁ ὁποῖος μετέχει μεταξύ φθοράς καὶ ἀφθαρσίας, χρόνου καὶ αἰωνιότητας, ὕλης καὶ ἐνέργειας "Ὅσο μακριά κι ἄν σε βγάλει ὁ δρόμος τα πέρατα της ψυχῆς δὲν θὰ τα βρεῖς, τόσο βαθύ λόγο ἐμπεριέχει λέει ὁ Ἡράκλειτος δέσποσα 45 καὶ "Σʼ ὅλους τους ἀνθρώπους ἔχει δοθεῖ ἡ αὐτογνωσία καὶ ἡ φρόνηση 116,"στὰ ἰδία ποτάμια μπαίνουμε καὶ δὲν μπαίνουμε εἴμαστε καὶ δὲν εἴμαστε" ἀπόσπα. 49 ἀλλὰ ταυτόχρονα "ἀδύνατον νὰ μποῦμε δύο φορές στὸν ἴδιο ποταμό" ἀπόσπασμα 91 καθώς τα πάντα μεταβάλλονται ὅπως "το πῦρ ζεῖ το θάνατο της γῆς, κι ὁ ἀέρας το θάνατο του πυρός, το ὕδωρ το θάνατο του ἀέρα καὶ ἡ γῆ του ὕδατος Ἡράκλεις. ἀπόσπ. 76.

Βάση τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καὶ τῶν ἀνατολικῶν φιλοσοφιῶν τα πάντα μεταστοιχειώνονται καὶ ἀποτελοῦν μία πλάνη γιὰ τον ἄνθρωπο (Μάγια) διότι τίποτε δὲν κρατάει γιὰ πάντα καὶ δὲν ὑπάρχει ἀμετάβλητο, ἐνῶ το μόνον ἀληθινό εἶναι ἡ οὐσία των πάντων το ἄπειρα ἑλκυστικό (Κρίσνα) εἶναι αὐτὸ ποῦ ὑπάρχει ἀμετάβλητο σὰν κοσμική ἐνέργεια (Ατμα) καὶ σκοπός της εἶναι ἡ ἐπιστροφή πρὸς την εὐδαιμονία (Νιρβάνα) μέσῳ της διαλεκτικῆς μας σχέσης με τή ζωή καὶ το θάνατο (Διαλογισμός) καὶ της ἄσκησης/αναπνοής του αθλητισμού-άθλων (Γιόγκα/Ζέν). "Διόνυσος καὶ Αϊδης ἐν καὶ το αὐτὸ" Ἡράκλειτος απόσπ. 15. ΓΙΝ καὶ ΓΙΑΝΓΚ... Ὁ Ἡράκλειτος καὶ ὁ Πλάτων ἦταν δύο ἀπὸ ὅλους τους Ἕλληνες Την "ἑλληνικότητα" του πολιτισμοῦ της ἀνατολῆς ἦρθε νὰ ἐνδυναμώσει καὶ νὰ ἀναζωπυρώσει ἡ ἐκστρατεία ἐλλογοποίησης του Ἀλεξάνδρου στὴν Ἀνατολὴ, ὁποῦ ἐκεῖ συνάντησε πολιτισμούς ποῦ του εἶπαν "κι ἐμεῖς Ἕλληνες εἴμαστε" καὶ ὁ ἴδιος συχνά τους ἔλεγε "Καὶ τώρα μπορεῖτε νὰ καλεῖστε Ἕλληνες". Κατά κάποιο παράδοξο (;;;) τρόπο συναντοῦμε στοιχεῖα καὶ σύμβολα του ελληνικού πολιτισμοῦ ὄχι μόνον στὶς Ἰνδίες, ἀλλὰ καὶ στὴν Νότια Κίνα καὶ στὸ Θιβέτ. ἄν παρατηρήσουμε φυσιογνωμικά καὶ πολιτισμικά την φυλή των Καλάς στὸ Ἀφγανιστάν ἡ την φυλή Σίκχ (Σινδούς) στὰ σύνορα του Πακιστάν θὰ βγάλουμε ἀρκετὰ σημαντικά συμπεράσματα. Μετά ἀπὸ αὐτὰ ἄς σκεφτοῦμε τον ρόλο των Ταλιμπάν ἀπέναντι στὴν παγκοσμιοποίηση ὡς πυρῆνας ἀντίδρασης καθώς καὶ τον πνευματικό ρόλο των Σούφι της βόρειας Ἰνδίας καὶ του Θιβέτ στὴν Ἀσιατική Ἤπειρο

Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι κατά την μυθολογία ὁ Διόνυσος μεγάλωσε στό ὀρός της Νύσσας (βλ. "Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις" του Ἀρριανού Δ/27 Ι ) ἀλλὰ καὶ λαμβάνοντας ὑπʼ ὄψιν το ἀκόλουθο ἀπόσπασμα του Ἀρριανοῦ ἀπὸ τα "Ἰνδικά" (Ε 12) σχετικά με την καταγωγή των Σίβας ἡ Σίνδων καὶ λαμβάνοντας υπʼ ὄψιν την ἐτυμολογική συγγένεια των Σίβας με την Ἰνδική Θεότητα Σίβα....: <<Ὅσον ἀφορᾶ τους Σίβας οἱ οποίοι ἦταν γένος Ἰνδικόν ἐπειδὴ ὁρισμένοι τους εἶδαν νά ντύνονται με δέρματα, ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ὑπολείμματα του στρατοῦ ἐκ της ἐκστρατείας του Ἡρακλέους ἐπειδὴ μάλιστα οἱ ΣΣίβαι φέρουν καὶ ράβδο ὡς ἀνάμνησιν του ροπάλου του Ἡρακλέους>>. ἐνῶ στά "Ἀργοναυτικά" του Ὀρφέως στίχος 1046 διαβάζουμε: <<Ἔπειτα τρέχοντες (ἡ Μήδεια καὶ ὁ Ἰάσων) το ρεῦμα του ποταμοῦ Φάσι λόγο ἀνοησιῶν εἰς το μέσο της πεδιάδος ἔφτασαν ποῦ κατοικοῦν οἱ Γυμνοί,οἱ Βουονόμαι,καὶ οἱ ἀγρότες Ἄρκυες,ἐπίσης καὶ ἡ φυλή των Κερκετικών περήφανων Σινδών>>. Ἢ σημερινή φυλή των Σίντ δλδ. Στήν παραπάνω εἰκόνα βλέπουμε Ἱερεῖς στὸ Θιβέτ σε τελετουργικό χορό. Παρατηρῆστε τις περικεφαλαῖες ποῦ φορᾶνε Σας θυμίζουν τίποτα;

Ὅλα βασίσθηκαν στήν Ἑλληνική σκέψη…

Ὅλα βασίσθηκαν στήν Ἑλληνική σκέψη…

Πάντως δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχει, ἔστω καὶ ἕνας ἀμερόληπτος ἐπιστήμονας ποῦ νὰ μμὴν συμφωνεῖ ὅτι ὁ πραγματικός πολιτισμός καὶ γενικότερα ὁ ἀνθρωπισμός προήρθε ἀπὸ κείνους τους πάνσοφους νόες, τους πανάρχαιους προγόνους μας. Ἢ πραγματική καὶ σωστά διατυπωμένη ἐπιστήμη θεμελιώθηκε ἀπὸ τους ἀρχαίους Ἕλληνες ἐπιστήμονες καὶ ὁτιδήποτε στήν συνέχεια νεώτερο προέκυψε, ἀπὸ ἐκεῖ ἄντλησε την γνώση, ἐκεῖ στηρίχθηκε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ θα συνεχίσει νὰ στηρίζεται…

Ἀπὸ ἐκεῖνες τις ἀνακαλύψεις, ἀπὸ ἐκεῖνες τις κατακτήσεις ἀφοῦ πέρα ἀπὸ την ἑλληνική διανόηση τίποτε σπουδαιότερο δὲν ὑπῆρχε καὶ μᾶλλον τίποτε σπουδαιότερο δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει!!!

Καθότι ἀκόμη καὶ ἡ πλέον μεγαλύτερη κατάκτηση του σημερινοῦ ἀνθρώπου, ἡ διάσπαση του ἀτόμου καὶ του πυρῆνα του, καὶ ἡ διαπίστωση ὅτι το ἀπειροελάχιστο σωματίδιο της ὕλης εἶναι σύνθετο, ἀκόμη καὶ αὐτὰ δὲν ἦταν ἄγνωστα στούς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς. Ἀφοῦ ναὶ μέν εἶπε ὁ Δημόκριτος ὅτι το ἄτομο εἶναι «άτμητο» , δηλαδή δὲν διασπάται, ἀλλὰ ταυτόχρονα ὁ Ἀναξαγόρας εἶχε καθορίσει ὅτι το ἄτομο μπορεῖ νὰ διασπασθεῖ ὅπως καὶ ὁ πυρῆνας του ἀφοῦ ἔλεγε: « Ἢ ὕλῃ εἶναι ὄχι μόνο σύνθετη ἀλλὰ καὶ διαιρετή στὸ ἄπειρο»!

Ἀλλὰ ἀκόμη ἕνας αρχαίος σοφός ὁ Ζήνων ὁ Ελεάτης ὑποστήριζε το ἴδιό ἀκριβῶς πρᾶγμα Καὶ μποροῦμε νὰ δοῦμε, κάτι ποῦ θὰ κάνουμε σε ἑπόμενα ἄρθρα, πώς οἱ νεώτεροι ἀλλὰ καὶ σύγχρονοι ἐπιστήμονες δανείσθηκαν ἐκεῖνες τις θεωρίες γιὰ νὰ ποῦν ἄν ὄχι τα ἴδια ἴσως κάτι ἐλάχιστα περισσότερο! Ἀλλὰ το πλέον οὐσιαστικό εἶναι πῶς δὲν ἀντελήφθησαν ἡ σκοπίμως δὲν πῆραν αὐτὸ ποῦ οἱ σοφοί πρόγονοί μας ἔδωσαν μέσα ἀπὸ αὐτὲς τις ἀνακαλύψεις, θεωρίες, ἀπόψεις Ἔτσι βλέπουμε σήμερα την ἐπιπολαιότητα με την ὁποῖα «προχωρᾶ» ἡ τρέχει ἡ ἐπιστήμη, τις σκόπιμες παραλείψεις καὶ τις διαστροφές των ἀρχαίων κειμένων ἀπὸ τους ἐκφραστὲς της, με ἀποτέλεσμα την ἐκτροπὴ της στήν ὁποῖα καὶ ὀφείλονται τόσο τα δεινά της σημερινῆς ἀνθρωπότητας ὅσο καὶ κυρίως οἱ κίνδυνοι ποῦ την απειλούν στὸ μέλλον…

Καὶ θὰ ἀναφερθῶ στὸ Μέγιστο νόα, τον Σωκράτη, ὁ οποίος εἶχε ρίξει ὅλο το βάρος της φιλοσοφίας του στὸν ἄνθρωπο : « Ἐμέ με ἐνδιαφέρει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ μελέτη του ἀνθρώπου…», με ἀλλὰ λόγια δίδαξε ὅτι μόνον ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ διαπαιδαγώγηση καὶ τελειοποίησή του τον ἐνδιαφέρουν γιατί ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται καὶ ἡ βάση της ἐξέλιξης Της ὀρθῆς ἐξέλιξης καὶ ὄχι της ἄναρχης καὶ κακῶς νοούμενης… Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλο τον καιρό ὁ μέγιστος πανεπιστήμων περιφέρονταν στήν ἀγορὰ καὶ στήν παλαίστρα διδάσκοντας καὶ συζητῶντας με τους νέους . Ἄλλωστε ὅλῃ ἡ καταπληκτική, θαυμαστή, κολοσσιαία πνευματική ἐκδήλωση του Πλάτωνα καὶ του Ἀριστοτέλη σ’ αὐτὸν τον σκοπό κατέτειναν, δηλαδή στήν πνευματική, ἠθικὴ καὶ ψυχική διαμόρφωση, διαπαιδαγώγηση καὶ τελειοποίηση του ἀνθρώπου

Ἀφοῦ χωρίς ἐνάρετους καὶ πεπαιδευμένους ἀνθρώπους δὲν μποροῦν νὰ ὑπάρξουν κοινωνίες καὶ πολιτεῖες προηγμένες καὶ γενικά « ἀνθρώπινες», δηλαδή ἀπαλλαγμένες ἀπὸ πάθη, μίση, ἀντιθέσεις καὶ διαταραχές. Ἀλλὰ καὶ πάλι θὰ ἐπανέλθουμε σχετικά ἀφοῦ εἶναι ἀνεξάντλητη πηγή παιδείας ὁ λόγος των ἀρχαίων παμμεγίστων προγόνων μας!!!