Ἡ Ἑλλάδα ἀναγνωρίζεται ἐπίσημα ὡς ἀνεξάρτητο κράτος

Ἡ Ἑλλάδα ἀναγνωρίζεται ἐπίσημα ὡς ἀνεξάρτητο κράτος
Στὸ Λονδίνο ὑπογράφτηκε συνθήκη μεταξύ τῶν προστατίδων Δυνάμεων Ἀγγλίας, Γαλλίας καὶ Ρωσίας καὶ Βαυαρίας στὶς 7 Μαΐου 1832. Η συνθήκη προέβλεπε την ἐκλογὴ τοῦ Ὄθωνα - του δευτερότοκου γιοῦ του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου - ὥς βασιλιά της Ἑλλάδας.
Με τὴ Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (ἡ του Καλεντέρ Κιοσκ) τον Ἰούλιο του 1832, ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία ἀναγνώρισε την ἀνεξαρτησία του ἑλληνικού κράτους, ἐνῶ με διακοινώσεις στὶς 14 καὶ 26 Δεκεμβρίου του ἴδιου ἔτους, ἀποδέχτηκε τα διευρυμένα σύνορα της γραμμῆς Παγασητικού - Ἀμβρακικού.
Ὁ Ὄθωνας καὶ το Δάνειο
Το Δάνειο των 60 ἑκατομμυρίων δραχμῶν, το ὁποῖο οἱ τρεῖς Προστάτιδες Δυνάμεις ἀρνήθηκαν στὸν Καποδίστρια, το προσέφεραν στὸν πρίγκιπα Λεοπόλδο, μετά την ἐπιλογή του ὡς πρώτου βασιλιά του νεοσύστατου Βασιλείου της Ἑλλάδας. Η παροχή του Δανείου ἐγκρίθηκε ἀπὸ το Συνέδριο του Λονδίνου το Φεβρουάριο του 1830 με τον ὅρο ὅτι αὐτὰ τα χρήματα θὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ νὰ καλύψουν τα ἔξοδα της συντήρησης του στρατοῦ, ὁποῦ κυρίαρχος θὰ εἶχε στὴν ὑπηρεσία του. Ο Λεοπόλδος διαφώνησε με τους ὀρούς χρήσης του δανείου καὶ ζήτησε τὴ διερεύνηση πρὸς τις γενικές ἀνάγκες του ἑλληνικοῦ κράτους.

Η πρόταση του ἔγινε δεκτή καὶ με το πρωτόκολλο της 7ης Μαΐου 1830 ὁρίστηκε ὅτι το δάνειο θὰ ἦταν 60 ἑκατομμύρια. Τελικά ὁ Λεοπόλδος δὲν ἔγινε ὁ πρῶτος βασιλιάς της Ἑλλάδας. Παραιτήθηκε στὶς 21 Μαΐου του 1830 διότι ἀπορρίφθηκε ἡ πρόταση του νὰ συμπεριληφθεῖ καὶ ἡ Κρήτη στὰ ὅρια του νέου ἑλληνικοῦ κράτους. Το στέμμα δόθηκε (13 Φεβρουαρίου 1832) στὸν ἀνήλικο Βαυαρό Ὄθωνα. Μεταξύ των τριῶν Δυνάμεων καὶ της Βαυαρίας ὑπογράφτηκε συνθήκη (7 Μαΐου 1832) με την ὁποία ὁριζόταν ὅτι το δάνειο θὰ παραχωροῦνταν σε τρεῖς ἰσόποσες δόσεις, ἀνάλογα με τις ἀνάγκες της χώρας, καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ὄφειλε νὰ πληρώνει τους τόκους καὶ τα χρεωλύσια ἀπὸ τα δικά της ἔσοδα.

Γιὰ τὴ διασφάλιση της ἐξυπηρέτησης του δανείου στὸ ἄρθρο 12 ὁριζόταν ὅτι πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλη ὑποχρέωσα ἀπὸ τα δημόσια ἔσοδα θὰ προηγοῦνταν ἡ ἐξόφληση τῶν τόκων καὶ των τοκοχρεολυσίων. Σύμφωνα με τα στοιχεῖα ποὺ ἀναφέρονται στὸ βιβλίο του Ρωμαίου Γ. το δάνειο πραγματοποιήθηκε στὸ Παρίσι (Μάϊος 1833) με τους ἀδερφούς Ρότσιλντ. Ο τόκος ὁρίστηκε σε 5% καὶ το χρεολύσιο στο 1%. Χρόνος ἀπόσβεσης ὁρίστηκαν τα 36 χρόνια. Οἱ τραπεζῖτες ἀγόρασαν το δάνειο στὸ 94% καὶ προμήθεια 2%. Οἱ δύο πρῶτες δόσεις, 40 ἑκατομμύρια ἐκδόθηκαν σχετικά γρήγορα. Στήν καταβολή της τρίτης δόσης τῶν 20 ἑκατομμυρίων ὑπῆρξε ἐμπλοκή με τὴ Ρωσία. Ζήτησε το ποσό της τρίτης δόσης νὰ δεσμευτεῖ γιὰ τους τόκους καὶ τα χρεωλύσια των 40 ἑκατομμυρίων ἀλλὰ τελικά ὑποχώρησε. Το ὀνομαστικό ποσό του δανείου σε δραχμές ἦταν 63.924.559.

Ἀπὸ αὐτὸ ἀφαιρέθηκαν : 3.835.473 δρχ. το 6% με βάση την συμφωνία, 1.186.288 δρχ. το 3,37% προεξοφλήση του κεφαλαίου καὶ 1.964.252 δρχ. ἀλλὰ ἔξοδα. Ἀπὸ τα στοιχεῖα καταλαβαίνουμε ὅτι ἔμεινε στὴν Ελλάδα το ποσό των 56.924.546 δρχ. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1843 ἀπορροφήθηκαν γιὰ τόκους καὶ χρεολύσια ἀκόμα 33.080.795 δρχ. Το τελικό ποσό ἔμεινε γιὰ την Ἑλλάδα ἦταν 23.867.751 δρχ. Ἀπὸ αὐτὰ δόθηκαν 12.531.174 δρχ. στὴν Τουρκία γιὰ την ἐξαγορὰ της Φθιώτιδας. Τα 9.098.017 δρχ. ποὺ τελικά ἀπόμειναν σπαταλήθηκαν ἀπὸ την ἀντιβασιλεῖα του Ὄθωνα.

Οἱ σπατάλες της ἀντιβασιλείας

Το συνολικό κόστος μέχρι τὴ μεταπολίτευση του 1843 ἔφτασε τα 19.000.000 δρχ. Το 1842 ὁ προϋπολογισμός ἔκλεισε με ἔλλειμμα 3.000.000 δρχ., γεγονός πού ἀναγκαστικά ὡδηγοῦσε σε ἀναστολὴ πληρωμῶν. Οἱ Προστάτιδες Δυνάμεις ἀποφάσισαν νὰ παρέμβουν.

Το Συνέδριο του Λονδίνου ἐξέτασε τα οἰκονομικά της Ἑλλάδας καὶ ἐπέβαλλε ἐτήσια μείωση τῶν δαπανῶν του προϋπολογισμοῦ κατά 3.742.000 δρχ., καθώς καὶ παραχώρηση των εἰσπράξεων του Τελωνείου Σύρου, το ὁποῖο ἦταν ἀπὸ τα πλουσιότερα, γιὰ την ἐξυπηρέτηση του Δανείου. Ο Ὀθόνας ἀποδέχτηκε το σχετικό πρωτόκολλο, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε νὰ το ἐφαρμόσει. Στὶς 3 Σεπτεμβρίου του 1843, ἡ "συνταγματική ἐπανάσταση" ἀνέστειλε την ἐξυπηρέτηση του δανείου. Ἦταν ἡ δεύτερη χρεοκοπία της Ἑλλάδας.

Ο Διεθνής ἔλεγχος καὶ ἡ τότε "τρόικα"

Μετά το τέλος του Κριμαϊκού Πολέμου (1856), οἱ Προστάτιδες Δυνάμεις ἀπέστειλαν στὴν Ἑλλάδα τριμελῆ ἐπιτροπή γιὰ νὰ ἐρευνήσει τα οἰκονομικά καὶ νὰ ἐπιβάλλει ὄρους γιὰ την ἐξυπηρέτηση του δανείου. Η ἐπιτροπή ἔκρινε ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶχε μία καλή διοίκηση καὶ μποροῦσε τηρήσει τις ὑποχρεώσεις της. Ἔτσι πρότειναν νὰ ὀρισθεῖ ἐλάχιστος ὄρος συνεισφοράς σε 900.000 φράγκα βλέποντας την αὐξήση τῶν ἐσόδων.

Η λύση αὐτὴ ἔγινε δεκτή ἀπὸ την ἑλληνική κυβέρνηση με την ὑποχρέωση ὅτι στὴν ἐξυπηρέτηση δανείου θὰ δεσμευόταν καὶ το 1/3 των εἰσπράξεων του Τελωνείου της Σύρου. Ἀνάλογη δέσμευση εἶχε γίνει καὶ γιὰ τα δάνεια της Ἀνεξαρτησίας, τα ὁποία εἶχαν ἐξοφληθεῖ. Αὐτὸ ἦταν το τέλος των διαπραγματεύσεων ποὺ κράτησαν 22 χρόνια.

Το όνομα της ηταν Αγγελικη. Ηταν μια νεα γυναίκα, που εργαζόταν σκληρά

Το ὄνομα της ἦταν Ἀγγελική. Ἦταν μία νέα γυναῖκα, ποὺ ἐργαζόταν σκληρά. Ἀλλὰ χαρούμενη γιὰ το παιδί ποῦ εἶχε στὴν κοιλιά της. Καὶ την οἰκογένεια ποὺ δημιουργοῦσε. Μία τυπική Ἑλληνίδα ἐργαζόμενη καὶ μάνα, ποὺ ἤθελε νὰ ζήσει μία ἁπλὴ, ἤρεμη, καθημερινή ζωή.

Μέχρι ἐκεῖνοι την ἀποφράδα μέρα του Μαΐου, χρόνια πρὶν, ὅταν κάποιοι ψευτοεπαναστάτες, ἐξτρεμιστές της ἄκρας ἀριστεράς, στοχοποίησαν την ἔγκυο Ἀγγελικὴ καὶ τους συναδέλφους στὸ κατάστημα της Μάρφιν στὴν Σταδίου ὥς "'απεργοσπάστες" καὶ γιὰ νὰ τους διεκδικηθοῦν τους ἔκαψαν ζωντανούς, σε ἕνα ἀπὸ τα πλέον εἰδεχθῆ ἐγκλήματα στὴν ἱστορία της Ἑλλάδας.



Στὰ χρόνια ποῦ πέρασαν, οἱ σκληροὶ δολοφόνοι δὲν τιμωρήθηκαν. Η μνήμη της 'Ἀγγελικης καὶ των συναδέλφων της δὲν ἀποκαταστάθηκε. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας δὲν ἔγιναν. Τηλεοπτικές ἐκπομπὲς δὲν προβλήθηκαν. Καμία ὁδὸς δὲν πῆρε το ὄνομα τους. Διότι στὴν ἀριστερή Ἑλλάδα, ἐφόσον τα θύματα δὲν γίνονται "ἥρωες" γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τους σκοπούς της ἀριστεράς, δὲν εἶναι κἂν θύματα. Ἐπιχειρεῖται νὰ καταδικαστοῦν στὴν συλλογική λήθη. Ε λοιπὸν ἐγὼ δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ την ἔγκυο Ἀγγελικὴ καὶ τους συναδέλφους της ποὺ δολοφονήθηκαν ἄγρια γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τα ἄθλια σχέδια κάποιων ἐξτρεμιστῶν ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ τρομοκρατοῦν την κοινωνία γιὰ νὰ την ἐλέγχουν. Ἐγὼ ἀντιστέκομαι. Θυμᾶμαι. Καὶ ζητῶ κι ἀπὸ σας το ἴδιο. Ἀντισταθεῖτε στὴν τρομοκρατία καὶ στὴ λήθη

Οἱ μῦθοι εἶναι ἀλληγορικοί:Το Λιοντάρι της Νεμέας ἦταν κάτι το ἐξωγήινο;

Ὁ Διόδωρος γράφει ὅτι ὁ λέων αὐτὸς ἦταν «ἄτρωτος σιδήρῳ καὶ χαλκῶ καὶ λίθω» καὶ ἦταν γιὸς της σελήνης ἡ ὁποία κατά παράκληση της Ἤρας τὸν ἄφησε νὰ πέσει ἐπὶ του Ἀπέσαντα ὄρους .Δηλ. το λιοντάρι της Νεμέας ἦταν ἕνα ἕνα ὄν ποῦ ἔπεσε ἀπὸ την Σελήνη καὶ ὅτι ἦταν σιδερένιο, χάλκινο καὶ λίθινο συνάμα. Ἐξωγήινη ὀντότητα, ρομπότ ἡ κάτι ἄλλο; Η λέξη Ἡρακλῆ «Ἤρα + κλῆ» = μυημένος στήν Ἤρα.

Ἡ ᾞρα ἦταν ὁ Αἰθέρας. Ὁ Ἡρακλῆς ὥς ἄνθρωπος καὶ ὡς μύστης μὰ κυρίως στὸ δεύτερο ἔχει δημιουργήσει πάμπολλα ἐρωτήματα γιὰ την ἀσταθῆ συμπεριφορά του καὶ τα πάθη του. Δυστυχῶς γιὰ τους ἀμύητους καὶ τους μὴ πεπαιδευμένους στὴ βαθυτέρα γνώση της ψυχῆς ἔτσι ὅπως αὐτὴ ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τους μύθους δὲν γίνεται κατανοητό ὅτι ὁ μῦθος πάντα ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο μέρη, 1) μῦθος = μαθώς = μάθημα, 2) την καθεαυτό ἱστορία ἡ ὁποία ἀποτελεῖ την κάλυψη του μύθου καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα ὑπαρκτὸ γεγονός ἡ μία ἱστορία. Ἔτσι, ὁ Ἡρακλῆς ναὶ μὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος με τα πάθη τους φόβους κλπ. παρόλα αὐτὰ ὅμως εἶναι ὁ πρῶτος ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε στὰ μυστήρια του αἰθέρος ποὺ μέχρι τότε ἦταν ἀπαγορευμένα γιὰ θνητό. Οἱ 12 ἆθλοι ποὺ τον βάλανε νὰ κόνει συμβολίζει ὅτι πέρασε 12 ἐπίπεδα διανόησις με ἐπιτυχία καὶ ἔγινε ἀπὸ γήινος, ἡλιοκεντρικός ηρωας. Σε ἀρκετὲς ζωγραφιές ἀντί γιὰ λεοντῆ φοράει δέρμα λεοπαρδαλης .Αὐτὸ εἶναι ἕνα πρόβλημα γιὰ τους παλαιοντολόγους γιατὶ πράγματι ὑπῆρχαν λεοπαρδαλεις στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ πρὶν νὰ ἐμφανιστεῖ ὁ homo sapiens δηλ. ἐμεῖς .Τότε ὑπῆρχαν μαϊμοῦδες καὶ πιθηκάνθρωποι. Ἀργότερα τον παρίσταναν με λεοντῆ.

Ο γίγαντας Προμηθέας Δεσμώτης καὶ τα σημερινά ἀνθρωπάκια!

Ἔλεγε ὁ τραγικός καὶ ὑπερήφανος Αἰσχύλος (525-456 π.Χ.) διὰ στόματος του πρωταγωνιστοῦ του: «Σεβάσου, προσκύνα, χάϊδευε πάντα σου, ἐκείνον ποὺ κρατεῖ την ἀρχὴ, μὰ ἐγὼ το Δία πιὸ λόγο ψηφώ ἀπὸ το μηδέν» (στίχος 970).

Μαστιγώνει ὁ γίγαντας Αἰσχύλος ὅλα ἐκεῖνα τ’ ἀνθρωπάκια ποὺ γονατίζουν μπροστά στοὺς ἰσχυρούς πολιτικούς, τους ὁποίους διαρκῶς γλείφουν, καθαρίζοντας τὴ θέση καὶ τὴ δική του καὶ του Προμηθέα Δεσμώτη, ποὺ εἶχε την τόλμη νὰ διακηρύξει: Τον Δία το φοβερό τον ὑπολογίζω γιὰ ἕνα μεγάλο τίποτα, ὡς ὑπομηδενικό! Διαβάζεις καὶ ἀνατριχιάζεις γιὰ το μεγαλεῖο αὐτῆς της κοινωνιολογικῆς καὶ πολιτικῆς διαπίστωσης, ἡ ὁποία διέπει την ἀνθρώπινη συμπεριφορά, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἱκανοποίηση ποταπῶν ἀτομικῶν συμφερόντων. Διαβάζεις, βλέπεις καὶ ἀκοῦς τα σημερινά ἀνθρωπάκια καὶ αἰσθάνεσαι ναυτία! Περπατοῦν στὰ… τέσσερα καὶ παριστάνουν τον… ὑπερήφανο καὶ τον… ἡγέτη!

Τι ἔγινε καὶ φέτος στὸ Μανταμάδο της Λέσβου;;;

Ἕνα ἄγνωστο βάρβαρο ἔθιμο, ποῦ δὲν γνωρίζουν πολλοί.





Κάθε χρόνο, μία μέρα πρὶν ἀπὸ την Κυριακή των Μυροφόρων, στὴν αὐλὴ της Μονῆς Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀρχαγγέλων στὸ Μανταμάδο Λέσβου, πηγαίνει πολύς κόσμος ἀπὸ κάθε γωνιά της Ἑλλάδας γιὰ νὰ πάρει μέρος σε μιά τελετή θυσίας ζωῶν.

Ναί, καλά διαβάσατε, θυσίες ζώων σε ἕνα μοναστήρι ποῦ εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς ἀρχαγγέλους.(!!!)

Ἑκατοντάδες ἄνθρωποι, μεγάλοι, μικροί, γέροι, ἀπὸ κάθε γωνιά της Ἑλλάδος συγκεντρώνονται γιὰ νὰ δοῦν ἕναν ταῦρο νὰ σφάζεται καὶ νὰ βουτήξουν βαμβάκι στὸ αἷμα του, ὥστε νὰ το κρατήσουν ὥς φυλακτό γιὰ νὰ τους...προστατεύει. Ὅλοι πηγαίνουν φορῶντας τα καλά τους γιὰ νὰ παρακολουθήσουν την μεγάλη αὐτὴ τελετή ποῦ ἀποτελεῖ λένε, παράδοση του τόπου στὸ ὄνομα τῶν ἀρχαγγέλων (!!!).

Ὁ ταῦρος ἔρχεται φορτωμένος σε μία καρότσα καὶ ἀποτελεῖ συνήθως τάμα κάποιου ἐκ των πιστῶν πρὸς τους ἁγίους (!!!) Ἀφοῦ τον κατεβάζουν ἀπ το φορτηγό, τον δένουν με σχοινιά γύρω ἀπὸ τον κορμό ἑνὸς δέντρου στὴν αὐλὴ του μοναστηριοῦ, στὸ μέρος ποὺ διεξάγεται το τελετουργικό ποὺ θυμίζει τελετή πρὸς το Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε τις θυσίες ζωῶν στὰ ἑβραϊκά κείμενα ποὺ κάποιοι ἐγκάθετοι ἱεράρχες με ἐγκληματικό τρόπο ὅρισαν ὥς ἱερὰ γιὰ τον Χριστιανισμό τον 4ο αἰῶνα.



Ὡστόσο δὲν σφάζεται μόνο ὁ ταῦρος ἀλλὰ καὶ ἀλλὰ ζῶα (πρόβατα, κατσίκια) τα ὁποία...εὐλογεῖ ὁ μητροπολίτης Μυτιλήνης. Τα τελευταία χρόνια πολλές φορές πυροβολοῦν τον ταῦρο κατευθεῖαν στὸ κεφάλι γιὰ νὰ εἶναι ἀκαριαῖος ὁ θάνατος του ζώου.

Σε αὐτὴ την τελετή ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ζηλέψει ἀκόμη καὶ κάποιος μουσουλμᾶνος, κόβουν το λαιμό του ζώου, ἐνῶ το ποίμνιο ποὺ δψά-στην κυριολεξία- γιὰ αἷμα, παρακολουθεῖ το θέαμα. Το αἷμα ποὺ χύνεται συγκεντρώνεται σε εἰδικὸ χῶρο καὶ ὅλο αὐτὸ λαμβάνει χώρα μπροστά στὰ μάτια τῶν παιδιῶν ποὺ οἱ γονεῖς καὶ οἱ παπποῦδες παίρνουν μαζί τους στὸ...ἱερὸ τελετουργικό.

Μόλις το αἷμα του ταύρου ἀρχίσει νὰ τρέχει, οἱ πιστοί τρέχουν -στὴν κυριολεξία- γιὰ νὰ το μαζέψουν με το βαμβάκι. Μετά την ἀφαίμαξη του ταύρου σφάζονται, γδέρνονται καὶ τεμαχίζονται ὅλα τα ὑπόλοιπα ζῶα, ἐπὶ τόπου καὶ οἱ προετοιμασίες γιὰ το μαγείρεμα του κρέατος καὶ του παραδοσιακοῦ φαγητοῦ ποὺ το λένε "κεσκέτσι" ξεκινοῦν. Το κεφάλι του ταύρου κληρώνεται σε αὐτὸν ποὺ θὰ δώσει τα περισσότερα χρήματα.(!!!) Στὴν συνέχεια οἱ παρευρισκόμενοι καὶ ὅταν οἱ προετοιμασίες τελείωνoυν τρῶνε το κεσκέτσι ποὺ μοιράζεται σε πλαστικά μπολ.

Το 2015 με παρέμβαση φιλοζωϊκών συλλόγων ἀπαγορεύτηκε προσωρινά το ἔθιμο της θυσίας των ταύρων καὶ των ζώων στὸ Μανταμάδο της Μυτιλήνης. Ξέσπασε τότε μεγάλος "πόλεμος" ἀνάμεσα στοὺς πιστούς ποὺ ἤθελαν νὰ συνεχιστεῖ πᾶσι θυσία το ..ἱερὸ ἔθιμό καὶ γι'αυτό ἔκαναν δηλώσεις

ὅπως ἡ παρακάτω :

"Κανείς μας ,δὲν πίστεψε πὼς θὰ κατάφερναν, ἐκεῖνες οἱ φωνές, νὰ καταργήσουν ἕνα ἔθιμο ποὺ κρατάει αἰῶνες. Το κουρμπάνι τῶν προπαπούδων μας. Κατηγόρησαν το ἔθιμό σὰν βάρβαρο, σὰν σατανιστικό. Οἱ ρίζες του ὅμως, εἴτε το θέλουν εἴτε ὄχι, εἶναι πολύ βαθιές. Κρατᾶνε ἀπ τις ἀγάπες-κοινά δεῖπνα των πρώτων χριστιανῶν(!!!!!) καὶ στοὺς βυζαντινούς χρόνους, ὅταν το αἷμα, ἦταν σύμβολο της ζωῆς, της γέννησης καὶ της γονιμότητας. Πέρασε ἔτσι μέσα στὶς παραδόσεις των λαῶν, σε ὁλόκληρο τον κόσμο, θεωρήθηκε ἱερὸ καὶ ἄρχισε νὰ παίζει σημαντικό ρόλο μέσα σε διάφορες θρησκεῖες. Το αἷμα του Χρηστοῦ σώζει."

Βλέπουμε μεταξύ των ἄλλων καθαρά τον ὑλισμό, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ στὸν Εβραιοχριστιανισμό. Το αἷμα του Χρηστοῦ σώζει λένε. Δὲν σώζει δηλαδή ἡ πνευματική πίστη καὶ σχέση με το Χριστό, δὲν σώζει το νὰ γνωρίσει κανείς την Ἀλήθεια, ἀλλὰ σώζει το αἷμα, το ὑλικὸ πρᾶγμα. Πόσο μακριά εἶναι αὐτὰ τα λόγια ἀπὸ την Ἀλήθεια του Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει σχέση με ὁτιδήποτε ὑλικὸ ἀλλὰ μόνο με τα πνευματικά πράγματα.

Νὰ θυμίσουμε τέλος, ὅτι στὸ Μανταμάδο, στὸ ναό των ταξιαρχῶν, βρισκόταν το ἱερὸ σπαθί του Πολεμάρχου του Θεοῦ, μέχρι της 27 Σεπτεμβρίου 2015, ποὺ ὁ Πολέμαρχος του Θεοῦ πῆρε το Σπαθί του ἀπὸ τον Μανταμάδο γιὰ πάντα. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη Λιακόπουλο, το σπαθί ἔχει φύγει πλέον καὶ αὐτὸ ποὺ ἔχει μείνει ἐκεῖ, δὲν εἶναι παρά το "κουφάρι" του. Ἕνα τσίγκινο κατασκεύασμα, ποὺ μόνο στὴν ὄψη μοιάζει στὸ πραγματικό. Το πραγματικό, ζωντανό σπαθί, το πῆρε ὁ Πολέμαρχος, λόγω της ἀνυπακοή των ὑπευθύνων του ναοῦ, γιὰ πολλοστή φορά, στὸ πρόσταγμα ποὺ ἤθελε, το σπαθί νὰ εἶναι μόνο του, χωρίς τάματα, χαϊμαλιά, καὶ μπιλτζίκια δίπλα του.

Το ἄρθρο αὐτὸ το ἔγραψα γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτό σε τι βαθμό μας ἔχει ἐπηρεάσει στὴν καθημερινότητά μας καὶ στὶς σκέψεις μας, ἡ ὑλιστική καὶ βάρβαρη νοοτροπία του θεοῦ των Ἑβραίων Γιαχβέ Σατανᾶ ποὺ ὑπάρχει μέσα στὰ ἑβραϊκά κείμενα, ἡ ὁποία ἑνώθηκε ἀπὸ μασόνους ἱεράρχες με ἐγκληματικό τρόπο με αὐτὴ του Ἰησοῦ Χριστοῦ τον 4ο μ.Χ. αἰῶνα, στὴν ἀνίερη πᾶν-αίρεση ποὺ ὀνομάστηκε Ἐβραιοχριστιανισμός ἡ ὀρθοδοξία. Αὐτὴ ἡ ἀνίερη μίξη δεχόταν καὶ δέχεται ἕνας μέρος τῶν ἑβραϊκῶν κειμένων ὥς ἱερὰ καὶ...θεόπνευστα.

Ἀνανέωση : Δυστυχῶς παρότι το ἔθιμο δὲν ἔλαβε χώρα γιὰ το ἔτος 2015, φέτος ἔγινε καὶ πάλι κανονικά.

"Ἡ Ἑλλὰς ἐν Σμύρνῃ" - Σὰν σήμερα τὸ 1919 ἡ ἀποβίβαση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ

Οἱ εἰκόνες εἶναι ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴ Σμύρνη τὸν Μάϊο τοῦ 1919.

 Στὴν ἀρχὴ τοῦ βίντεο διακρίνεται

 ὁ πλοίαρχος Μαυρουείδης, κυβερνήτης τοῦ θωρηκτοῦ "Ἀβέρωφ" ἐπικεφαλῆς τῆς στρατιωτικῆς ἀποστολῆς, ὁ ὁποῖος διάβασε τὸ διάγγελμα τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου στοὺς κατοίκους τῆς Σμύρνης .

Ὅπως γράφει ὁ Κάρολος Μπρούσαλης στὸ historyreporter, "ἡ 1η ἑλληνικὴ μεραρχία ἀποβιβάστηκε στὴ Σμύρνη, στὶς 2 Μαΐου 1919.

 Μεταφέρθηκε ἐκεῖ μὲ δυὸ ὑπερωκεάνια καὶ δώδεκα ἐπιβατικὰ πλοῖα ποὺ συνοδεύονταν ἀπὸ ἕνα ἀντιτορπιλικὸ καὶ τέσσερα τορπιλοβόλα τοῦ ἑλληνικοῦ πολεμικοῦ στόλου.

 Γιὰ νὰ ὑπογραμμιστεῖ ἡ κάλυψη τῆς συμμαχίας στὸ ὅλο ἐγχείρημα ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ προληφθεῖ ὁποιαδήποτε ἰταλικὴ ἐνέργεια, τὴ νηοπομπὴ συνόδευαν καὶ τέσσερα βρετανικὰ ἀντιτορπιλικά.

Ἀπὸ τὰ ξημερώματα, χιλιάδες 

Ἕλληνες τῆς Σμύρνης συνωστίζονταν στὴν προκυμαία γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν ἑλληνικὸ στρατό. Ὅταν, στὶς 7, τὸ πρῶτο ὑπερωκεάνιο φάνηκε νὰ μπαίνει στὸ λιμάνι, χιλιάδες σημαῖες ξεδιπλώθηκαν.

Ἡ ἀποβίβαση ξεκίνησε στίς

Ἡ ἀποβίβαση ξεκίνησε στὶς 7.30', ἐνῶ γονατιστοὶ οἱ Σμυρνιοὶ τραγουδοῦσαν τὸ ἐθνικὸ ὕμνο κι ὁ μητροπολίτης Χρυσόστομος εὐλογοῦσε τοὺς πρώτους φαντάρους καὶ εὔζωνες ποὺ πατοῦσαν τὴν ἰωνικὴ γῆ κάτω ἀπὸ τίς ὁδηγίες τοῦ μεράρχου, συνταγματάρχη Ν. Ζαφειρίου.

 Λαὸς καὶ στρατὸς ἔγιναν ἕνα. Ξεχείλιζε κι ἀπὸ τίς δυὸ πλευρὲς ἡ συγκίνηση. Μὲ δυσκολία οἱ ἀξιωματικοὶ προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιβάλουν κάποια τάξη. 

Πρώτη φάλαγγα ποὺ ξεκίνησε γιὰ τὰ ἐνδότερα ἦταν αὐτὴ τοῦ ταγματάρχη Κ. Τζαβέλα. 

Οἱ ἄνδρες παρατάχθηκαν κατὰ τετράδες καὶ προχώρησαν, ἐνῶ δεξιὰ κι ἀριστερά τους ὁ κόσμος ἔτρεχε παραληρώντας ἀπὸ συγκίνηση καὶ ἐνθουσιασμό.

Σὲ μιὰ στροφή, μέ το ποὺ φάνηκε κρατῶντας ὑψωμένη τὴ σημαία ὁ σημαιοφόρος μὲ τοὺς παραστάτες εὔζωνες, μιὰ ὁμοβροντία ἀκούστηκε. 

Ὁ σημαιοφόρος κι ἕνας εὔζωνας χτυπήθηκαν. Ταυτόχρονα, ἄρχισαν νὰ πέφτουν πυροβολισμοὶ ἀπὸ παράθυρα ξενοδοχείων καὶ σπιτιῶν. 

Οἱ Ἕλληνες εἶχαν πέσει σὲ τουρκικὴ ἐνέδρα. Ἀνασυντάχθηκαν γρήγορα καὶ ξεκίνησαν συστηματικὴ ἐκκαθάριση τῶν ὁπλισμένων Τούρκων, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ὁ κυβερνήτης τοῦ ἰταλικοῦ θωρηκτοῦ στὸ λιμάνι ζητοῦσε νὰ γίνει ἀπόβαση Ἰταλικῶν ἀγημάτων «γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς τάξης». 

Τοῦ τὴν ἀπαγόρευσε ὁ Βρετανὸς ναύαρχος. 

Ἡ τάξη ἀποκαταστάθηκε γύρῳ,γύρω στὶς 4 μετὰ τὸ μεσημέρι, μὲ νεκροὺς καὶ τραυματίες πολλοὺς Ἕλληνες καὶ Τούρκους. Στὴ διάρκεια τῆς ἀναταραχῆς, σημειώθηκαν καὶ πολλὲς λεηλασίες καὶ βανδαλισμοί".

"Η Ἑλλὰς ἕν Σμύρνη" - Σὰν σήμερα το 1919 ἡ ἀποβίβαση του ἑλληνικοῦ στρατοῦ

"Η Ἑλλὰς ἕν Σμύρνη" - Σὰν σήμερα το 1919 ἡ ἀποβίβαση του ἑλληνικοῦ στρατοῦ
Οἱ εἰκόνες εἶναι ἀπὸ την ἀποδοχή του Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴ Σμύρνη τον Μάϊο του 1919. Στήν ἀρχὴ του βίντεο διακρίνεται ὁ πλοίαρχος Μαυρουείδης, κυβερνήτης του θωρηκτοῦ "Ἀβέρωφ" ἐπὶ κεφαλῆς της στρατιωτικῆς ἀποστολῆς, ὁ ὁποῖος διάβασε το διάγγελμα του Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου στοὺς κατοίκους της Σμύρνης .
Ὅπως γράφει ὁ Κάρολος Μπρούσαλης στὸ historyreporter, "ἡ 1η ἑλληνική μεραρχία ἀποβιβάστηκε στὴ Σμύρνη, στὶς 2 Μαΐου 1919. Μεταφέρθηκε ἐκεῖ με δύο ὑπερωκεάνια καὶ δώδεκα ἐπιβατικά πλοῖα ποῦ συνοδεύονταν ἀπὸ ἕνα ἀντιτορπιλλικῷ καὶ τέσσερα τορπιλοβόλα του ἑλληνικοῦ πολεμικοῦ στόλου. Γιὰ νὰ ὑπογραμμιστεῖ ἡ κάλυψη της συμμαχίας στὸ ὅλο ἐγχείρημα ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ προληφθεῖ ὁποιαδήποτε ἰταλική ἐνέργεια, τὴ νηοπομπή συνόδευαν καὶ τέσσερα βρετανικά ἀντιτορπιλλικά .
Ἀπὸ τα ξημερώματα, χιλιάδες Ἕλληνες της Σμύρνης συνωστίζονταν στὴν προκυμαία γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦν τον ἑλληνικό στρατό. Ὅταν, στὶς 7, το πρῶτο ὑπερωκεάνιο φάνηκε νὰ μπαίνει στὸ λιμάνι, χιλιάδες σημαῖες ξεδιπλώθηκαν.
Η ἀποβίβαση ξεκίνησε στὶς 7.30', ἐνῶ γονατιστοί οἱ Σμυρνιοί τραγουδοῦσαν το ἐθνικὸ ὕμνο κι ὁ μητροπολίτης Χρυσόστομος εὐλογοῦσε τους πρώτους φαντάρους καὶ εὔζωνες ποὺ πατοῦσαν την ἰωνική γῆ κάτω ἀπὸ τις ὁδηγίες του μεράρχου, συνταγματάρχη Ν. Ζαφειρίου. Λαός καὶ στρατός ἔγιναν ἕνα. Ξεχείλιζε κι ἀπὸ τις δύο πλευρές ἡ συγκίνηση. Με δυσκολία οἱ ἀξιωματικοί προσπαθοῦσαν να ἐπιβάλουν κάποια τάξη. Πρώτη φάλαγγα ποὺ ξεκίνησε γιὰ τα ἐνδότερα ἦταν αὐτὴ του ταγματάρχη Κ. Τζαβέλα. Οἱ ἄνδρες παρατάχθηκαν κατά τετράδες καὶ προχώρησαν, ἑνῶ δεξιά κι ἀριστερά τους ὁ κόσμος ἔτρεχε παραληρῶντας ἀπὸ συγκίνηση καὶ ἐνθουσιασμό.
Σε μία στροφή, με το ποὺ φάνηκε κρατῶντας ὑψωμένη τὴ σημαία ὁ σημαιοφόρος με τους παραστάτες εὔζωνες, μία ὁμοβροντία ἀκούστηκε. Ο σημαιοφόρος κι ἕνας εὔζωνας χτυπήθηκαν. Ταυτόχρονα, ἀρχίσαν νὰ πέφτουν πυροβολισμοί ἀπὸ παράθυρα ξενοδοχείων καὶ σπιτιῶν. Οἱ Ἕλληνες εἶχαν πέσει σε τουρκική ἐνέδρα. Ἀνασυντάχθηκαν γρήγορα καὶ ξεκίνησαν συστηματική ἐκκαθάριση τῶν ὁπλισμένων Τούρκων, ἐνῶ την ἴδια ὥρα ὁ κυβερνήτης του ἰταλικοῦ θωρηκτοῦ στὸ λιμάνι ζητοῦσε νὰ γίνει ἀπόβασή Ἰταλικῶν ἀγημάτων «γιὰ την ἀποκατάσταση της τάξης». Του την ἀπαγόρευσε ο Βρετανός ναύαρχος. Η τάξη ἀποκαταστάθηκε γύρω στὶς 4 μετά το μεσημέρι, με νεκρούς καὶ τραυματίες πολλούς Ἕλληνες καὶ Τούρκους. Στή διάρκεια της ἀναταραχῆς, σημειώθηκαν καὶ πολλές λεηλασίες καὶ βανδαλισμοί".