Η καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης

Στις 14 Δεκεμβρίου 2005 η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης με τίτλο "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων", το οποίο θα τεθεί προς ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24-27 Ιανουαρίου 2006.

Στην Ελλάδα, παρά τις συμφορές που υπέστη στο παρελθόν από τον διεθνή Κομμουνισμό με αποκορύφωμα τον Εμφύλιο Πόλεμο που εξαπέλυσε το ΚΚΕ το 1944 και το 1946-49, ο Κομμουνισμός απολαμβάνει μίας ιδιότυπης ασυλίας ή και εκτίμησης από το πολιτικό κατεστημένο.



Είναι χαρακτηριστικό πως ο σημερινός πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει κατ' επανάληψη δηλώσει πως "τιμά τους αγώνες της Αριστεράς", ενώ η "αριστεροσύνη" αποτελεί βασικό ζητούμενο κατά την αναζήτηση υποψηφίων δημάρχων, νομαρχών ή Προέδρων της Δημοκρατίας.



Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη πως τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου δεν υποστήριξαν το μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ το ΚΚΕ έσπευσε να ξεκινήσει εκστρατεία "ενημέρωσης" κατά του μνημονίου.



Χωρίς αιδώ η γ.γ. του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα δήλωσε πως το μνημόνιο σημαίνει πως "όποιος είναι ... δημοκράτης θα διώκεται", πως "την αυτοκριτική την κάνουμε μόνο απέναντι στην εργατική τάξη" (σ.σ. δηλαδή δεν την κάνουμε), πως "είμαστε πολύ περήφανοι για το παρελθόν μας" (σ.σ. συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του Εμφυλίου Πολέμου), πως "έχουμε ... νοσταλγία για το σοσιαλιστικό παρελθόν" (σ.σ. εννοεί τις κομμουνιστικές δικτατορίες στην Ανατολική Ευρώπη), πως "ο Χίτλερ είχε την ανοχή της Μεγάλης Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας για να εξαφανίσει την Σοβιετική Ένωση" (σ.σ. ενώ συνέβη το ακριβώς αντίστροφο, βλ. σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ το 1939) και κατέληξε να πει πως "είχαν δίκιο οι σοσιαλιστικές χώρες, κομμουνιστές και προοδευτικοί άνθρωποι που αποκάλεσαν το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1949 Συμβούλιο του Ψέματος" (σ.σ. αναφέρεται στα φερέφωνα του Στάλιν, τα οποία ενοχλούσε και ενοχλεί η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Συμβούλιο της Ευρώπης).

Την σκυτάλη του παραλογισμού στην "ενημέρωση" του ελληνικού λαού για το μνημόνιο πήρε ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος είπε πως "το μνημόνιο ανοίγει την πόρτα στους βρυκόλακες του Χίτλερ και του Χίμλερ" (σ.σ. ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης παράλληλα με το μνημόνιο κατά των κομμουνιστικών εγκλημάτων είχε υιοθετήσει και μνημόνιο κατά των ναζιστικών εγκλημάτων), πως "οι κομμουνιστές κινδυνεύουν με ... βασανιστήρια και ... στρατόπεδα θανάτου" και άλλα ευτράπελα επιχειρήματα.



Στα πλαίσια της ενημέρωσης των αναγνωστών μας, οι "Ελληνικές Γραμμές" δημοσιεύουν σήμερα όλο το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης.



Είναι καιρός ο ελληνικός πολιτικός και πνευματικός κόσμος να ξεκαθαρίσει την θέση του απέναντι στα κομμουνιστικά εγκλήματα του παρελθόντος.

H πολιτική επιτροπή υιοθετεί κείμενο για την καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων


14/12/2005


Η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη σημερινή της συνάντηση στο Παρίσι, υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης και ένα σχέδιο σύστασης για την «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων».



Το κείμενο που προετοιμάστηκε από τον Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD) καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από αυτά τα καθεστώτα και εκφράζει «συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων».



Σύμφωνα με την επιτροπή, «αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για παραπέρα συμφιλίωση».

Έκθεση: «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων»


Εισηγητής Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD)
1. Σχέδιο Απόφασης (σελ 1-2)
2. Σχέδιο σύστασης (σελ 3)
3. Επεξηγηματικό Μνημόνιο (σελ 4-11)

Ι. Σχέδιο Απόφασης

1. Η Συνέλευση αναφέρεται στην απόφασή της 1096 (1996) πάνω σε μέτρα για τη διάλυση κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων.

2. Τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που άσκησαν εξουσία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι στην εξουσία σε αρκετές χώρες του κόσμου, έχουν χαρακτηριστεί, χωρίς εξαιρέσεις, από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Οι παραβιάσεις ποικίλουν ανάλογα με την κουλτούρα, τη χώρα και την ιστορική περίοδο και περιλαμβάνουν ατομικές και συλλογικές δολοφονίες και εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πείνα, εκτοπίσεις, βασανιστήρια, δουλική εργασία, και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου.


3. Τα εγκλήματα δικαιολογήθηκαν στο όνομα της θεωρίας της πάλης των τάξεων και της αρχής της δικτατορίας του προλεταριάτου.



Η ερμηνεία και των δύο αρχών νομιμοποίησε την «εξάλειψη» ανθρώπων που θεωρούνταν επιζήμιοι στην οικοδόμηση μια νέας κοινωνίας και, κατά συνέπεια, εχθροί των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων.



Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων σε κάθε χώρα αφορούσε πολίτες τους.



Αυτή ήταν ιδιαίτερα η περίπτωση της πρώην ΕΣΣΔ που κατά πολύ ξεπέρασαν τους άλλους λαούς σε αριθμό θυμάτων.


4. Η Συνέλευση αναγνωρίζει πως παρά τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων, κάποια Ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα έχουν συμβάλλει στην επίτευξη της δημοκρατίας.


5. Την πτώση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη δεν έχει ακολουθήσει σε όλες τις περιπτώσεις μια διεθνής έρευνα πάνω στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτά.

Επιπλέον, οι πρωτεργάτες αυτών των εγκλημάτων δεν έχουν υποχρεωθεί σε δίκη από τη διεθνή κοινότητα όπως ήταν η περίπτωση με τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα του Εθνικού Σοσιαλισμού (Ναζισμού).


6. Κατά συνέπεια, η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή.



Κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες, ακόμα και αν σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα στο παρελθόν.


7. Η Συνέλευση είναι πεισμένη πως η συνείδηση της ιστορίας είναι μιας από της προϋποθέσεις για την αποφυγή παρομοίων εγκλημάτων στο μέλλον.



Ακόμα, η ηθική εκτίμηση και καταδίκη εγκλημάτων που διαπράχθηκαν παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων γενεών.



Η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας πάνω στο παρελθόν μπορεί να αποτελέσει μια αναφορά για τις μελλοντικές τους πράξεις.


8. Επιπρόσθετα, η Συνέλευση πιστεύει πως αυτά τα θύματα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα τα οποία είναι ακόμα ζωντανά ή οι οικογένειές τους, δικαιούνται συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση για τα βάσανά τους.


9. Ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν σε ορισμένες χώρες του κόσμου και εγκλήματα συνεχίζουν να διαπράττονται.



Η αίσθηση των εθνικών συμφερόντων δεν θα πρέπει να αποτρέψει χώρες από επαρκή κριτική των σημερινών ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων.



Η Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων


10. Οι συζητήσεις και οι καταδίκες που έχουν λάβει χώρα μέχρι σήμερα σε εθνικό επίπεδο σε κάποιες χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν μπορούν να δώσουν άφεση στην διεθνή κοινότητα από το να πάρει μια καθαρή θέση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα.



Έχει μια ηθική υποχρέωση να το πράξει δίχως καθυστέρηση


11. Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι καλά προετοιμασμένο για μια τέτοια συζήτηση σε διεθνές επίπεδο.



Όλες οι πρώην Ευρωπαϊκές κομμουνιστικές χώρες, με την εξαίρεση της Λευκορωσίας, είναι τώρα μέλη του, και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου είναι βασικές αρχές που υποστηρίζει.


12. Κατά συνέπεια, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και εκφράζει συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων


13. Ακόμα, καλεί όλα τα κομμουνιστικά ή μετά-κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες μέλη του που δεν το έχουν κάνει ακόμα, να επανεκτιμήσουν την ιστορία του κομμουνισμού και το ίδιο τους το παρελθόν, να πάρουν καθαρές αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και να τα καταδικάσουν δίχως ταλάντευση.


14. Η Συνέλευση πιστεύει πως αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για την παραπέρα συμφιλίωση.



Ακόμα, ευελπιστούμε πως θα ενθαρύννει τους ιστορικούς σε όλο τον κόσμο να συνεχίσουν την έρευνά τους που αποσκοπεί στον καθορισμό και την αντικειμενική επαλήθευση για το τι έλαβε χώρα.

II. Σχέδιο σύστασης

Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση αναφέρεται στην Απόφασή της 1096 (1996) πάνω σε μέτρα για τη διάλυση κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων, και στην Απόφαση για την ανάγκη για διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων


Η Συνέλευση έχει τη γνώμη πως υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για μια σε βάθος και εξαντλητική διεθνή συζήτηση για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα αποβλέποντας στο να δώσει συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση σε όλους εκείνους που επηρεάστηκαν από αυτά τα εγκλήματα


Είναι πεπεισμένη πως το Συμβούλιο της Ευρώπης, όντας μια οργάνωση που υπερασπίζεται το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να πάρει μια καθαρή θέση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα


Έτσι, η Συνέλευση παροτρύνει την Επιτροπή των υπουργών:


1. Να συστήσει μια επιτροπή που θα συνίσταται από ανεξάρτητους ειδικούς με καθήκον τη συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών και νομοθετημάτων σχετικά με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπό διαφορετικά ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα


2. να υιοθετήσει μια επίσημη διακήρυξη για τη διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα, και να αποδώσει φόρο τιμής στα θύματά τους ανεξάρτητα από τη εθνικότητά τους


3. Να εξαπολύσει μια καμπάνια δημόσιας ενημέρωσης για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο


4. Να οργανώσει μια διεθνή διάσκεψη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα με συμμετοχή εκπροσώπων κυβερνήσεων, βουλευτών, ακαδημαϊκών, ειδικών και ΜΚΟ


5. Να παροτρύνει τα κράτη μέλη του Συμβουλίου που είχαν κυβερνηθεί από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα:


1. Να δημιουργήσουν επιτροπές που θα συνίσταται από ανεξάρτητους ειδικούς με καθήκον τη συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών και νομοθετημάτων σχετικά με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπό το ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς σε εθνικό επίπεδο αποβλέποντας στη στενή συνεργασία με την επιτροπή ειδικών του Συμβουλίου της Ευρώπης


2. Να αναθεωρήσουν την εθνική νομοθεσία αποβλέποντας να την κάνουν πλήρως συμβατή με την Σύσταση του Συμβουλίου των Υπουργών (2003) 13 για μια Ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την πρόσβαση σε αρχεία.


3. Να εξαπολύσουν μια καμπάνια εθνικής ενημέρωσης για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας, συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης των σχολικών βιβλίων και την εισαγωγή μιας μέρας μνήμης για θύματα του κομμουνισμού και την δημιουργία μουσείων


4. Να ενθαρρύνουν τις τοπικές αρχές να αναγείρουν μνημεία ως φόρο τιμής στα θύματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων



ΙΙΙ. Επεξηγηματικό Μνημόνιο

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Η πτώση της κομμουνιστικής εξουσίας στα κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του 90 του 20ου αιώνα προκάλεσε πολλές συζητήσεις σχετικά με την πολιτική και νομική αντιμετώπιση σειράς πράξεων και των εγκλημάτων που είχαν διαπραχτεί στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας.



Αναδείχτηκε ως σοβαρό ζήτημα η στάση απέναντι στους υπεύθυνους αυτών των πράξεων όπως και η πιθανή άσκηση διώξεων σε βάρος τους.



Σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες διεξάχθηκαν συζητήσεις σε εθνικό επίπεδο σχετικά με το ζήτημα αυτό και σε ορισμένες από τις χώρες αυτές υιοθετήθηκαν νόμοι για την «αποκομουνιστικοποίηση» η και για την «εξισορρόπηση» [lustration].


2. Σε όλες αυτές τις χώρες το ζήτημα αυτό θεωρήθηκε συστατικό στοιχείο μιας ευρύτερης διαδικασίας που είχε ως στόχο την αποδόμηση του προηγούμενου καθεστώτος και το πέρασμα στη δημοκρατία.



Η διαδικασία αυτή είχε κατανοηθεί ως ένα εσωτερικό ζήτημα των χορών αυτών ενώ η καθοδήγηση του εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα από πλευράς του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε επικεντρωθεί στην πρόληψη πιθανών παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


3. Στο πνεύμα αυτό συντάχθηκαν δυο εκθέσεις της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που αφορούσαν το μέτρα για την αποδομηση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών συστημάτων, η μια από τον κ. Εσπερσεν [Espersen] και η άλλη από τον κ. Σεβερίν [Severin] .



Οι εκθέσεις αυτές είχαν γίνει εξ ονόματος της Επιτροπής Νομικών Ζητημάτων και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων αντίστοιχα το 1995 και το 1996.



Η πρώτη έκθεση επέστρεψε στην επιτροπή μετά από τη συζήτηση της στην [Κοινοβουλευτική] Συνέλευση η δεύτερη οδήγησε στην υιοθέτηση της Απόφασης 1096 [1996].


4. Παρ' όλα αυτά μέχρι στιγμής ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης ούτε και καμία άλλη διεθνής διακυβερνητική οργάνωση ανταποκρίθηκε στο καθήκον για μια γενικευμένη αποτίμηση της κομμουνιστικής εξουσίας όπως και όσον αφορά την ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομα της εξουσίας αυτής και ούτε όσον αφορά τη δημόσια καταδίκη τους.



Ακόμα περισσότερο, και αυτό είναι κάτι που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, δεν έγινε μια σοβαρή και σε βάθος συζήτηση για την ιδεολογία που ήταν στη ρίζα της τόσο μεγάλης τρομοκρατίας, της μαζικής παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και τα πολλά δεινά για ολόκληρα έθνη .



Ενώ ένα άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα ο ναζισμός αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, καταδικάστηκε διεθνώς και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη, παρόμοια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα το κομμουνισμού ούτε διερευνήθηκαν και ούτε αντιμετώπισαν την οποιαδήποτε διεθνή καταδίκη.


5. Η απουσία διεθνούς καταδίκης μπορεί εν μέρη να εξηγείται από το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν ακόμα χώρες στις οποίες η εξουσία βασίζεται στην κομμουνιστική ιδεολογία.



Η επιθυμία για τη διατήρηση καλών σχέσεων με ορισμένες από αυτές ίσως να εμποδίζει ορισμένους πολιτικούς να ασχοληθούν με αυτό το δύσκολο θέμα.



Επί πλέον υπάρχει και το γεγονός ότι ορισμένα ενεργά και σήμερα πολιτικά πρόσωπα είχαν υποστηρίξει με τον ένα η τον άλλο τρόπο πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα.



Για προφανείς λόγους τα πρόσωπα αυτά θα προτιμούσαν να αποφύγουν την ενασχόληση με το ζήτημα των ευθυνών.



Σε μερικές Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν καταδικάσει ρητά τα εγκλήματα του κομμουνισμού.



Τέλος μερικά στοιχεία της κομμουνιστικής ιδεολογίας όπως ισότητα η κοινωνική δικαιοσύνη ακόμα ασκούν έλξη σε ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι φοβούνται ότι η καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού θα ταυτιστεί με την καταδίκη της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


6. Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα ο εισηγητής είναι της άποψης ότι υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για μια δημόσια συζήτηση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και για την καταδίκη τους σε διεθνές επίπεδο.



Αυτή η διαδικασία πρέπει να προωθηθεί να προωθηθεί για πόλους λόγους αμέσως, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση.


7. Πρώτο. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για τον καθένα ότι καταδικαστέο είναι το κάθε έγκλημα συμπεριλαμβανόμενου και εκείνου που διαπράχθηκε στο όνομα στο όνομα μιας ιδεολογίας που προβάλει ακόμα και τις πιο αξιοσέβαστες άξιες όπως την ισότητα και τη δικαιοσύνη.



Από τον κανόνα αυτό δεν υπάρχει καμία εξαίρεση.



Το στοιχείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τις νέες γενεές που δεν έχουν προσωπική εμπειρία από τα κομμουνιστικά καθεστώτα.



Μια ξεκάθαρη τοποθέτηση της διεθνούς κοινότητας για το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές της δράσεις.



Φαίνεται ότι σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμα ένα είδους νοσταλγίας για τον κομμουνισμό.



Αυτο το γεγονός δημιουργεί τ ον κίνδυνο ο κομμουνισμός να κερδίσει την εξουσία στην μια η στην άλλη χώρα. Σκοπός της παρούσας έκθεσης είναι να συμβάλει στην γενική ενημέρωση για την ιστορική διαδρομή αυτής της ιδεολογίας.


8. Δεύτερο. Όσο ακόμα θύματα των κομμουνιστικών καθεστώτων η οι οικογένειες τους είναι στη ζωή θα πρέπει να μπορούν να απολαύσουν ηθική ικανοποίηση για όσα υπόφεραν.


9. Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι το γεγονός ότι κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα σε ορισμένες χώρες του κόσμου ενώ συνεχίζονται τα εγκλήματα στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας.



Κατά την άποψη μου το Συμβούλιο της Ευρώπης , η οργάνωση που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχει το δικαίωμα να μένει αδιάφορη και να σιωπά ακόμα και εάν τα κράτη αυτά δεν είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.



Η διεθνής καταδίκη θα ενισχύσει την αξιοπιστία και νέα επιχειρήματα στην εσωτερική αντιπολίτευση που δρα στο εσωτερικό των χορών αυτών και μπορεί να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις.



Αυτό είναι και το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει στις χώρες αυτές η Ευρώπη που αποτελεί το λίκνο της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


10. Πρέπει να τονιστεί ότι στην παρούσα έκθεση δεν υπάρχει κανένα θέμα για οποιαδήποτε οικονομική αποζημίωση των θυμάτων των εγκλημάτων του κομμουνισμού.



Η μόνη μορφή αποκατάστασης που προτείνεται είναι ηθικής φύσης.


11. Η 15η επέτειος της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων σε Ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί μια καλή εύκαιρα για μια τέτοια πρωτοβουλία .



Το Συμβούλιο της Ευρώπης βρίσκεται σε ιδανική θέση να προώθηση αυτό το καθήκον μιας και τα περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη του είχαν δοκιμάσει την κομμουνιστική εξουσία.


12. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας αυτής της έκθεσης, η Επιτροπή οργάνωσε μια ακρόαση με συμμετοχή προεξεχόντων προσωπικοτήτων, των οποίων η εντρύφηση στο θέμα συνέβαλλε σημαντικά στην προετοιμασία της παρούσας έκθεσης. (Δες πρόγραμμα για την Ακρόαση στο Παράρτημα 1).



Επίσης διενέργησα αποστολές συλλογής στοιχείων (fact-finding) στη Βουλγαρία (16 Μάη 2005), Λετονία (3 Ιούνη 2005) και Ρωσία (16-17 Ιούνη 2005) (Δες συνημμένα προγράμματα των επισκέψεων στα παραρτήματα 2-4). Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στις εθνικές κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες αυτών των χωρών για τη βοήθειά τους στην προετοιμασία των επισκέψεων.


13. Επιθυμώ να τονίσω ότι αυτή η έκθεση με κανένα τρόπο δεν προτίθεται να αποτελέσει μια εξαντλητική απογραφή των κομμουνιστικών εγκλημάτων.



Η ιστορική έρευνα θα πρέπει να αφεθεί στους ιστορικούς, και ήδη υπάρχει ένας αρκετά ουσιαστικός όγκος φιλολογίας για το θέμα, που χρησιμοποίησα όταν προετοίμαζα την παρούσα έκθεση.



Αυτή η έκθεση είναι σχεδιασμένη ως πολιτική εκτίμηση των εγκλημάτων του κομμουνισμού.

ΙΙ. ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ

14. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως αυτά που διερευνούνται σε αυτή την έκθεση μπορούν να οριστούν με βάση ένα αριθμό χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων συγκεκριμένα την εξουσία ενός μοναδικού μαζικού κόμματος δεσμευμένο, τουλάχιστον στο φραστικό επίπεδο, στην κομμουνιστική ιδεολογία.



Η εξουσία είναι συγκεντρωμένη μέσα σε μια μικρή ομάδα κομματικών ηγετών που δεν λογοδοτούν ή περιορίζονται από το κράτος δικαίου.


15. Το κόμμα ελέγχει το κράτος σε τέτοιο βαθμό που τα όρια μεταξύ των δύο είναι θολά. Ακόμα, επεκτείνει τον έλεγχό του στον πληθυσμό και σε κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο.


16. Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι ανύπαρκτο, ο πολιτικός πλουραλισμός είναι καταργημένος και κάθε γνώμη όπως και κάθε απόπειρα ανεξάρτητης αυτοοργάνωσης τιμωρούνται αυστηρά.


17. Για να επιβάλλει τον έλεγχό του πάνω στην δημόσια ζωή και για να προλάβει κάθε ενέργεια πέρα από τον έλεγχό του, τέτοια κομμουνιστικά καθεστώτα επεκτείνουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε ένα πρωτοφανές βαθμό, εγκαθιδρύουν δίκτυα πληροφοριοδοτών και ενθαρρύνουν την καταγγελία.



Το μέγεθος των αστυνομικών σχηματισμών, ο αριθμός των μυστικών πληροφοριοδοτών παραλλάσσουν σε διαφορετικές εποχές και χώρες, αλλά πάντα υπερβαίνουν κατά πολύ τους αριθμούς σε κάθε δημοκρατική χώρα.


18. Τα ΜΜΕ είναι μονοπώλιο ή ελέγχονται από το κράτος.

Αυστηρή προληπτική λογοκρισία εφαρμόζεται ως κανόνας.



Κατά συνέπεια, το δικαίωμα στην πληροφόρηση παραβιάζεται και η ελευθεροτυπία είναι ανύπαρκτη.


19. Η εθνικοποίηση της οικονομίας που είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής εξουσίας απορρέει ευθέως από την ιδεολογία και βάζει περιορισμούς στην ατομική ιδιοκτησία και την ατομική οικονομική δραστηριότητα.



Ως συνέπεια οι πολίτες είναι πιο ευάλωτοι απέναντι στο κράτος το οποίο είναι ο μονοπωλιακός εργοδότης και η μόνη πηγή εισοδήματος.


20. Η κομμουνιστική εξουσία διήρκησε 80 χρόνια στην χώρα στην οποία για πρώτη φορά δημιουργήθηκε, συγκεκριμένα στη Ρωσία τότε μετονομασμένη ως Σοβιετική Ένωση.



Σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη ήταν περίπου 45 χρόνια.


Έξω από την Ευρώπη κομμουνιστικά κόμματα κυβερνούν για πάνω από 50 χρόνια στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ και πάνω από 40 στην Κούβα και 30 στο Λάος.



Κομμουνιστικές κυβερνήσεις βασίλεψαν για κάποιο διάστημα σε διαφορετικές Αφρικάνικες, Ασιατικές και Νοτιοαμερικάνικες χώρες κάτω από την τότε Σοβιετική επιρροή.


21. Πάνω από 20 χώρες σε 4 ηπείρους μπορούν να καταταχθούν ως κομμουνιστικές ή υπό κομμουνιστική διακυβέρνηση για κάποια χρονική περίοδο.








Εκτός από τη Σοβιετική Ένωση και τους 6 Ευρωπαϊκούς δορυφόρους της, η λίστα περιλαμβάνει το Αφγανιστάν, την Αλβανία, την Αγκόλα, την Μπενίν, την Καμπότζη, την Κίνα, το Κογκό, την Κούβα, την Αιθιοπία, τη Βόρεια Κορέα, το Λάος, την Μογγολία, την Μοζαμβίκη, το Βιετνάμ, τη Νότια Υεμένη και τη Γιουγκοσλαβία.


22. Ο αριθμός του πληθυσμού που ζούσε υπό κομμουνιστική εξουσία μέτραγε πάνω από 1 δισεκατομμύριο πριν το 1989


23. Η μακροβιότητα και η γεωγραφική επέκταση υποδηλώνουν διαφορές και τροποποιήσεις στην πράξη των κομμουνιστικών εξουσιών σε διαφορετικές χώρες, κουλτούρες και εποχές.



Το κομμουνιστικό καθεστώς εξελίχθηκε, ως αποτέλεσμα της εσωτερικής του δυναμικής ή απαντώντας στις διεθνείς περιστάσεις.



Είναι δύσκολο να συγκρίνουμε τις κομμουνιστικές εξουσίες στη Ρωσία το 1930, στην Ουγγαρία το 1960 ή στην Πολωνία το 1980.


24. Ωστόσο, παρά τη διαφορετικότητα, μπορεί κανείς να καθορίσει κοινά χαρακτηριστικά του ιστορικού κομμουνιστικού καθεστώτος ανεξάρτητα από χώρα, κουλτούρα ή χρόνο.



Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά είναι η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

ΙΙΙ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

25. Η κομμουνιστική εξουσία έχει νωρίς εξαρχής χαρακτηριστεί από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Για να επιτύχουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήραν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας.



Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, και μετά από δεκάδες χρόνια στην Σοβιετική Ένωση και την Κίνα, ο τρόμος έχασε λίγο από την αρχική του ισχύ.



Ωστόσο η «ανάμνηση του τρόμου» έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες, η ενδεχόμενη απειλή υποκατέστησε τις πραγματικές ωμότητες.



Ακόμα, αν εμφανιζόταν ανάγκη, τα καθεστώτα κατέφυγαν στον τρόμο όπως φαίνεται από την Τσεχοσλαβακία το 1968, την Πολωνία το 1971, 1976 και 1981 ή την Κίνα το 1989.



Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα ιστορικά και τρέχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα ανεξάρτητα χώρας.


26. Σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς ( ακριβή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα) ο αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατανεμημένα κατά χώρες ή περιοχές μπορεί να δοθεί ως εξής

1. Σοβιετική Ένωση: 20 εκατομμύρια θύματα


2. Κίνα: 65 εκατομμύρια


3. Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο


4. Βόρειος Κορέα: 2 εκατομμύρια


5. Καμπότζη: 2 εκατομμύρια


6. Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο


7. Λατινική Αμερική: 150.000


8. Αφρική: 1,7 εκατομμύρια


9. Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία καταστάσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.


27. Τα παραπάνω νούμερα είναι ντοκουμεντιαρισμένα, και αν είναι μόνο εκτιμήσεις αυτό γίνεται γιατί υπάρχει έδαφος να υποψιασθούμε πως θα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα.


28. Το σημαντικό χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών εγκλημάτων ήταν η καταστολή ενάντια σε ολόκληρες κατηγορίες αθώων ανθρώπων των οποίων το μοναδικό «έγκλημα» ήταν το ότι ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες. Με αυτό τον τρόπο, στο όνομα της ιδεολογίας, τα καθεστώτα δολοφόνησαν δεκάδες εκατομμυρίων πλουσίων αγροτών (κουλάκοι), ευγενείς, αστούς, Κοζάκους, Ουκρανούς και άλλες ομάδες


29. Αυτά τα εγκλήματα είναι ευθεία αποτελέσματα της θεωρίας της πάλης των τάξεων που επέβαλε την «εκκαθάριση» ανθρώπων που δεν θεωρούνταν χρήσιμοι στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας. Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων ήταν υπήκοοι των χωρών.


30. Στα τέλη της δεκαετίας του 20, στη Σοβιετική Ένωση, η GPU (πρώην Czecka) εισήγαγε ποσοστώσεις: κάθε περιοχή ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει ένα ορισμένο αριθμό «ταξικών εχθρών».



Τα νούμερα καθοριζόταν κεντρικά από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος.



Έτσι οι τοπικές αρχές όφειλαν να συλλάβουν, να εκτοπίσουν και να εκτελέσουν συγκεκριμένους αριθμούς ατόμων.



Αν αποτύγχαναν να το πράξουν υπόκειταν οι ίδιοι σε δίωξη.


31. Από την άποψη του αριθμού θυμάτων, η λίστα των πιο σημαντικών κομμουνιστικών εγκλημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω:


0. Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικού αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιοδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να δοθούν ακριβή αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.


1. Θάνατος από πείνα περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923.



Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση.


2. Εξόντωση 300.000-500.000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920


3. Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.



Εδώ ξανά, έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη


4. 690.000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» στο κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938.



Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα. Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1.565.000 συνελήφθηκαν και από αυτούς 668.305 εκτελέστηκαν.



Σύμφωνα με πολλούς μελετητές αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα


5. εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932


6. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στην Σοβιετική Ένωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.



Για παράδειγμα το 1937 περίπου 144.000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110.000 εκτελέσθηκαν αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στην Σοβιετική Ένωση.



Επίσης το 1937, 42.000 εκτελέσθηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ


7. 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν της πείνας ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής το 1932-1933


8. Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσσαραβίας το 1941 και 1944-45


9. Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944


10. Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978


11. Εκατομμύρια θυμμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ στην Κίνα του του Κιμ Ιρ Σέν στη Βόρειο Κορέα.



Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν


12. Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου, Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και έχουν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.


Αυτή ή λίστα σε καμία περίπτωση δεν εξαντλείται εδώ.



Δεν υπάρχει πρακτικά χώρα ή περιοχή υπό κομμουνιστική διοίκηση που είναι σε θέση να δημιουργήσει τη δική της λίστα πόνου.




Η καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης (πρωτο μερος)








Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 13 Μαρτίου 2012, 00:51

Κλεοπάτρα - Ἡ τελευταία Ἑλληνίδα βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου

Ἡ Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ ἔμελλε νὰ εἶναι ἡ τελευταία Φαραὼ τῆς ἑλληνιστικῆς Αἰγύπτου, πρὶν αὐτὴ μετατραπεῖ σὲ ἐπικράτεια τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας.

Ἡ βασιλεία της συνέπεσε μὲ τὸ τέλος τῆς μακεδονικῆς δυναστείας στὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο, δίνοντας τέλος στὴν ἑκατοντάχρονη καὶ πλέον ἡγεμονία τῶν Πτολεμαίων στὴν περιοχή.

Οἱ ἱστορίες καὶ οἱ μῦθοι γιὰ τὴ ζωὴ τῆς καλλονῆς βασίλισσας δίνουν καὶ παίρνουν, ἕνα ὡστόσο εἶναι ἀναντίρρητο: ἡ ἐπιρροὴ ποὺ ἄσκησε ἡ γοητεία καὶ ἡ προσωπικότητά της σὲ δυὸ ἀπὸ τοὺς πλέον ἰσχυροὺς ἄντρες τῆς ἐποχῆς, τοὺς πανίσχυρους Ρωμαίους Ἰούλιο Καίσαρα καὶ Μάρκο Ἀντώνιο!

Δαιμόνια τιμονιέρισσα καὶ πνεῦμα κοφτερό, ἡ Κλεοπάτρα θὰ ἐπηρέαζε καθοριστικὰ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Ρώμης καὶ θὰ ἔφερνε τὰ πάνω-κάτω στὴν αὐτοκρατορία.

Καὶ βέβαια θὰ ἐνσάρκωνε ὅσο ἴσως καμιὰ τὸ πρότυπο τῆς famme fatale, μὲ τὸ τραγικό της τέλος νὰ προσυπογράφει τὸ μοιραῖο τῆς ζωῆς της...

Πρῶτα χρόνια

Ἡ Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ γεννιέται τὸ 69 π.Χ. ὡς κόρη τοῦ ἡγεμόνα τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαίου ΙΒ' Αὐλητῆ καὶ τῆς Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας (ἀδελφῆς ἢ ξαδέλφης τοῦ ἡγεμόνα), μὲ τὸν βασιλικὸ οἶκο νὰ ἕλκει τὴν καταγωγὴ τοῦ ἀπὸ τὸ 323 π.Χ. καὶ τὸν θάνατο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὅταν ὁ Μακεδόνας στρατηγὸς Πτολεμαῖος Α' ἀνέλαβε τὴν περιοχὴ μετὰ τὴ μοιρασιὰ τῆς ἀλεξανδρινῆς αὐτοκρατορίας. Τὸ τέλος τῶν Πτολεμαίων στὴν Αἴγυπτο θὰ λάμβανε χώρα λίγο ἀργότερα, τὸ 30 π.Χ., μὲ τὴν προσάρτηση τῆς Aegyptus στὴν παντοδύναμη ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία.

Γιὰ τὰ παιδικὰ χρόνια τῆς Κλεοπάτρας δὲν εἶναι καὶ πολλὰ γνωστά, μεγάλωσε ὅμως σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ βασίλειο τῆς Αἰγύπτου εἶχε παρακμάσει, μὲ τὴν κυβερνητικὴ διαφθορὰ καὶ τὸν ἐκφυλισμὸ νὰ ἐπικρατοῦν, συγκεντρώνοντας τὴ δυσαρέσκεια τῶν ὑπηκόων. Ταυτοχρόνως, ἡ Αἴγυπτος εἶχε ἀπολέσει τὴν παλιά της αἴγλη, χάνοντας ἐδάφη (Συρία, Κύπρος, Κυρήνη) καὶ γινόμενη ἕρμαιο ἐπιδρομῶν καὶ ρωμαϊκῶν ἐπεμβάσεων στὸ ἐσωτερικό της, κάνοντάς τὴ νὰ μοιάζει ἤδη μὲ ἀνεπίσημη ρωμαϊκὴ ἐπαρχία.

To 51 π.Χ., μὲ τὸν θάνατο τοῦ Πτολεμαίου ΙΒ', ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα του, ἡ 18χρονη Κλεοπάτρα, ἀνέρχεται στὸν θρόνο τῆς Αἰγύπτου, ὅπως φυσικὰ καὶ ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τὰ ἀδέλφια τῆς, ὁ μόλις 10 ἐτῶν Πτολεμαῖος ΙΓ'. Σύμφωνα μὲ τὸ ἔθιμο τῆς ἐποχῆς, τὰ δύο παιδιὰ ὄφειλαν νὰ συγκυβερνήσουν, ἐνῶ καὶ ὁ γάμος τους προσταζόταν ρητὰ ἀπὸ τὴν αἰγυπτιακὴ παράδοση.

Ἡ πρώτη αὐτὴ περίοδος βασιλείας τῆς Κλεοπάτρας μαστίστηκε ἀπὸ οἰκονομικὴ δυσπραγία, λιμούς, ἀκόμα καὶ φυσικὲς καταστροφὲς (πλημμύρες).

Τὸ ταραγμένο κλίμα καὶ ὁ ὑποσκελισμός του Πτολεμαίου ΙΓ' ἀπὸ τὸν θρόνο σύντομα ὡστόσο θὰ ὁδηγοῦσε τοὺς δύο ἡγεμόνες (καὶ τοὺς ἀκολούθους τους) σὲ εὐθεῖα σύγκρουση: ἡ Κλεοπάτρα ἐκδιώκεται ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια, ἔπειτα ἀπὸ πλεκτάνη ποὺ στήθηκε σὲ βάρος της, καταφεύγει στὴ Συρία καὶ συγκεντρώνει στρατεύματα γιὰ νὰ ἐπιστρέψει θριαμβευτικὰ στὴν Αἴγυπτο.

Τὸ 48 π.Χ. ἦταν ἕτοιμη νὰ βαδίσει μὲ τὸν μισθοφορικό της στρατὸ κατὰ τῆς Αἰγύπτου, γιὰ νὰ ἐπιστρέψει καὶ πάλι στὴν ἐξουσία: ὁ αἰγυπτιακὸς ἐμφύλιος ἦταν πρὸ τῶν πυλῶν...

Ἡ ζωὴ στὸ πλευρὸ τοῦ Καίσαρα

Ὁ αἰγυπτιακὸς ἐμφύλιος δὲν ἦταν ὡστόσο ἡ μόνη ἐμφύλια σύγκρουση ποὺ δονοῦσε τὸν γνωστὸ κόσμο. Γιατί καὶ στὴ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία τὰ πράγματα δὲν ἦταν καλύτερα: ἤδη ἀπὸ τὴν προηγούμενη χρονιά, τὸ 49 π.Χ., ὁ Πομπήιος, ἀφοῦ ἔλαβε οἰκονομικὴ καὶ στρατιωτικὴ βοήθεια ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Κλεοπάτρα προσωπικὰ (μὲ τὴν ὁποία οἱ φῆμες τους ἤθελαν ζευγάρι), κινήθηκε κατὰ τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα, σὲ αὐτὸ ποὺ ἔμελλε νὰ εἶναι ἡ τελευταία περίοδος τῆς ρωμαϊκῆς δημοκρατίας, ἡ ὁποία κατέρρεε μὲ πάταγο.

Τὰ στρατεύματα τοῦ Πομπήιου ἡττήθηκαν τελικὰ στὸν ρωμαϊκὸ ἐμφύλιο (Μάχη τῶν Φαρσάλων - 48 π.Χ.) καὶ ὁ στρατηγὸς κατέφυγε στὴν Αἴγυπτο, στὴν ὁποία εἶχε ἰσχυροὺς δεσμοὺς ἀπὸ παλιά.

Στὸν θρόνο βρῆκε ὡστόσο τὸν Πτολεμαῖο ΙΓ' καὶ ὄχι τὴν Κλεοπάτρα ὅπως ὑπολόγιζε, καὶ ὁ νέος Φαραώ, θέλοντας νὰ καλοπιάσει τὸν Καίσαρα γιὰ νὰ μὴν εἰσβάλει στὴ χώρα του, σκότωσε τὸν ρωμαῖο δελφίνο.

Αὐτὸ βέβαια δὲν ἐμπόδισε τὸν Καίσαρα, ποὺ ἦταν ἤδη στὸ κατόπι του Πομπήιου, νὰ καταφτάσει στὰ αἰγυπτιακὰ ἐδάφη λίγες μέρες ἀργότερα καὶ βλέποντας τὴ βασιλικὴ οἰκογένεια νὰ εἶναι ἕτοιμη γιὰ ἐμφύλια μάχη, μὲ τοὺς δύο στρατοὺς ἤδη παραταγμένους ὁ ἕνας ἀπέναντι στὸν ἄλλο, κατέλαβε την Ἀλεξάνδρεια χωρὶς ἀντίσταση καὶ ἔπαιξε τελικὰ ρυθμιστικὸ ρόλο στὴν ἀδερφικὴ σύγκρουση: προσπαθῶντας βέβαια νὰ συμφιλιώσει τὰ δύο ἀδέρφια, δὲν μπόρεσε παρὰ νὰ ἐρωτευτεῖ τὴν Κλεοπάτρα!

Κλεοπάτρα καὶ Πτολεμαῖος ΙΓ' συγκυβερνοῦσαν πλέον στὸ τιμόνι τῆς Αἰγύπτου, μὲ τὴ δυσαρέσκεια ὡστόσο τοῦ αἰγυπτιακοῦ λαοῦ γιὰ τὴν κατάφωρη παρέμβαση τῆς Ρώμης στὰ ἐσωτερικὰ τοῦ κράτους τοὺς νὰ μὴν ἔχει ὅμοιό της:     σύντομα οἱ ἀναταραχὲς θὰ κλιμακώνονταν σὲ πόλεμο, καθὼς ὁ ἀλεξανδρινὸς στρατὸς τοῦ Πτολεμαίου ΙΓ', ποὺ μετροῦσε 20.000 ἄντρες, εἶχε στρατοπεδεύσει ἐκεῖ κοντά.

Ὑπέρτερος ἀπὸ τίς δυνάμεις τοῦ Καίσαρα, ὁ στρατὸς τοῦ Πτολεμαίου πολιόρκησε την Ἀλεξάνδρεια καὶ τὸν Καίσαρα -ποὺ κρατοῦσε ὡστόσο τὴ βασιλικὴ οἰκογένεια στὴν κατοχή του-, ὁ ὁποῖος βρέθηκε μάλιστα σὲ πολὺ δύσκολη θέση μέχρι νὰ καταφτάσουν οἱ ρωμαϊκὲς ἐνισχύσεις.

Ὁ ρωμαῖος στρατηγὸς ἀπελευθέρωσε τὸν Πτολεμαῖο γιὰ νὰ πετύχει τὴν ὑποσχεθεῖσα κατάπαυση τοῦ πυρός, ὁ νεαρὸς βασιλιᾶς ὅμως τέθηκε αὐτομάτως ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀγῶνα κατὰ τῶν Ρωμαίων.

Φθάνοντας οἱ ρωμαϊκὲς λεγεῶνες στὴν Αἴγυπτο, νίκησαν εὔκολα τὸν τακτικὸ αἰγυπτιακὸ στρατὸ στὴ Μάχη τοῦ Νείλου, μὲ τὸν Πτολεμαῖο ΙΓ' νὰ χάνεται μιὰ καὶ καλή, πιθανότατα ἀπὸ βύθισμα τοῦ πλοίου μὲ τὸ ὁποῖο προσπάθησε νὰ διαφύγει.

Ἡ Κλεοπάτρα ἔμεινε ἔτσι ἀδιαφιλονίκητη ἡγέτιδα τῆς Αἰγύπτου, συγκυβερνῶντας πλέον μὲ τὸν μικρότερο ἀδερφό της, τον 12χρονο (πιὰ) Πτολεμαῖο ΙΔ'.

Ὅσο γιὰ τὸν Καίσαρα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀνάγκη νὰ ἐπιστρέψει στὴ Ρώμη ἦταν ἐπιτακτική, αὐτὸς δὲν θὰ βιαζόταν καθόλου νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ἀγκαλιὰ τῆς βασίλισσας: ὁ ἴδιος ἄφησε ρωμαϊκὲς λεγεῶνες στὴν Αἴγυπτο γιὰ νὰ περιφρουροῦν τὴν παραμονὴ τῆς Κλεοπάτρας στὸν θρόνο (καθὼς δὲν ἦταν πλέον καθόλου δημοφιλὴς στὸν λαό, ἀφοῦ εἶχε συμμαχήσει μὲ τὸν ἐχθρό), τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ τῆς ἔδωσε ὡς δῶρο τὴν Κύπρο, ποὺ ἐπέστρεψε ἔτσι ὑπὸ αἰγυπτιακὴ κατοχή.

Τὸ 47 π.Χ. ἡ ἕνωση Καίσαρα καὶ Κλεοπάτρας θὰ κατέληγε σὲ ἕναν γιο, τὸν Καισαρίωνα (Πτολεμαῖος ΙΕ' Καισαρίωνας), τὸν ὁποῖο βέβαια ποτὲ δὲν θὰ ἀναγνώριζε ὁ Ρωμαῖος ὡς νόμιμο γιο του, μὲ τὴν κατακραυγὴ νὰ εἶναι γενικευμένη σὲ Ρώμη καὶ Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν ἱστορικὴ ἔριδα νὰ συνεχίζεται ἀκόμα γιὰ τὸ ἂν ἦταν πράγματι αὐτὸς ὁ πατέρας.

Ἐπιστρέφοντας ὁ Ἰούλιος Καίσαρας θριαμβευτὴς στὴ Ρώμη καὶ αὐτοκράτορας πλέον, ἡ Κλεοπάτρα τὸν ἀκολούθησε λίγο ἀργότερα στὴν πρωτεύουσα τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἔχοντας ἕναν καὶ μόνο ἕναν στόχο στὸ μυαλό της: τὴν ὥρα ποὺ ἡ ρωμαϊκὴ δημοκρατία εἶχε καταρρεύσει καὶ ὁ Καίσαρας ἦταν πιὰ ὁ ἀπόλυτος ἡγεμόνας τῆς τεράστιας αὐτοκρατορίας, ἡ Κλεοπάτρα θεώρησε πὼς στὸ πλευρό του θὰ γινόταν ἡ αὐτοκράτειρα τοῦ ἀχανοῦς βασιλείου καὶ ὁ γιος της ὁ νόμιμος διάδοχος τοῦ ρωμαϊκοῦ θρόνου!

Τὸ 44 π.Χ. ὡστόσο τὸ μαχαίρι τοῦ Βρούτου θὰ ἔδινε ἄδοξο τέλος στὰ σχέδια τῆς βασίλισσας καὶ ἡ ἴδια θὰ ἐπέστρεφε ἆρον-ἆρον στὴν Ἀλεξάνδρεια, καθὼς φοβόταν πλέον γιὰ τὴ ζωή της...

Κλεοπάτρα καὶ Μάρκος Ἀντώνιος

Ἡ Κλεοπάτρα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Πτολεμαίου ΙΔ' (τὸν ὁποῖο οἱ ἱστορικοὶ τῆς ἐποχῆς θεώρησαν πὼς δολοφόνησε ἡ Κλεοπάτρα), ἀνακήρυξε συνβασιλέα τὸν γιο της καὶ παρακολούθησε ἀμέτοχη τὰ φονικὰ γεγονότα ποὺ συγκλόνιζαν τὴ Ρώμη, μὲ τὴν οὐδετερότητά της νὰ παίρνει τέλος τὸ 41 π.Χ., ὅταν ὁ Μάρκος Ἀντώνιος καὶ ὁ Ὀκταβιανός, νικητὲς τῆς Μάχης τῶν Φιλίππων (42 π.Χ.), τὴν κάλεσαν νὰ δώσει ἐξηγήσεις γιὰ τὴ στάση καὶ τὴ συμμαχία της μὲ τὸν δολοφονημένο ἡγέτη τῆς Ρώμης.

Ἡ μοιραία συνάντηση Κλεοπάτρας καὶ Μάρκου Ἀντώνιου ἔγινε στὴν Ταρσὸ καὶ ὁ πανίσχυρος ἡγέτης τῶν Ρωμαίων, μαγεμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν προσωπικότητά της, τὴν ἐρωτεύτηκε παράφορα. Σύμφωνα μὲ τὸν Πλούταρχο, ὁ Ἀντώνιος ἐξόντωσε τοὺς πολιτικοὺς ἀντιπάλους τῆς βασίλισσας καὶ ἐγκαθίδρυσε τὴν ἡγεμονία της, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἡ σχέση τους θὰ ἀπέδιδε καρπούς: ἡ Κλεοπάτρα του χάρισε τὰ δίδυμα Ἀλέξανδρος Ἥλιος καὶ Κλεοπάτρα Σελήνη, ἐνῶ λίγο ἀργότερα, τὸ 36 π.Χ., ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ Ἀντώνιου στὴν Αἴγυπτο θὰ κατέληγε σὲ ἀκόμα ἕναν γιο, τὸν Πτολεμαῖο Φιλάδελφο.

Ἡ Κλεοπάτρα συνόδευσε τὸν Ἀντώνιο στὶς ἐπεκτατικές του ἐκστρατεῖες στὰ ἀνατολικά, προσαρτῶντας γιὰ λογαριασμὸ τῆς Αἰγύπτου νέα ἐδάφη, καθὼς παρεῖχε οἰκονομικὴ καὶ πολεμικὴ βοήθεια στὸν Ρωμαῖο.

 Οἱ δυὸ τοὺς ζοῦσαν πλέον σὰν ζευγάρι στὴν Αἴγυπτο, ἀπολαμβάνοντας τιμὲς καὶ πλούτη ζηλευτά.

Οἱ ἀναταραχὲς στὴ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία ὡστόσο γιὰ τὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο θὰ ἔδιναν περίεργη τροπὴ στὴ ζωή τους, καθὼς ἡ τελευταία πράξη δὲν εἶχε παιχτεῖ ἀκόμα.

Ὁ παλιὸς σύμμαχος τοῦ Μάρκου Ἀντώνιου, ὁ Ὀκταβιανός, ἦταν ἕτοιμος γιὰ τὴν τελικὴ μάχη ποὺ θὰ ἄφηνε μόνο τὸν ἕναν τους στὸν θρόνο τῆς Ρώμης: ἡ ἀποφασιστικὴ σύγκρουση ἔλαβε χώρα τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 31 π.Χ. καὶ πρόκειται γιὰ τὴν περίφημη Ναυμαχία τοῦ Ἀκτίου, στὴν ὁποία οἱ δυνάμεις τοῦ Ἀντώνιου καὶ τῆς Κλεοπάτρας συνετρίβησαν.

Οἱ δυὸ τοὺς κατάφεραν ὡστόσο νὰ γλιτώσουν καὶ ἐπέστρεψαν στὴν Αἴγυπτο, ἀπολαμβάνοντας γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ τὸν ἔρωτά τους, ἂν καὶ ἔνιωθαν ὅτι τὸ τέλος πλησίαζε γοργά: ὁ Ὀκταβιανὸς ὁδήγησε τὸν στρατό του στὴ Αἴγυπτο, στὴν ὁποία εἰσέβαλε χωρὶς σθεναρὴ ἀντίσταση.

Ὁ Ἀντώνιος πληροφορήθηκε στὴ μάχη τὴν αὐτοκτονία τῆς Κλεοπάτρας καὶ δὲν εἶχε ἄλλῃ ἐπιλογῇ παρὰ νὰ δώσει τέλος στὴ ζωή του.

Ἡ Κλεοπάτρα, ἀκολουθῶντας τὴ μοῖρα τοῦ ἐραστῆ της, αὐτοκτόνησε λίγες μέρες ἀργότερα καὶ σίγουρα ἀφοῦ συναντήθηκε μὲ τὸν Ὀκταβιανό, ἂν καὶ γιὰ τὸ ξακουστὸ τέλος της δὲν ὑπάρχει ἱστορικὴ συναίνεση.

Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι πὼς βρέθηκε νεκρὴ λίγο ἀργότερα, ντυμένη μάλιστα μὲ τὰ βασιλικά της ἐνδύματα.

Τὸ μυστήριο παραμένει μέχρι καὶ σήμερα.

Ἦταν 12 Αὐγούστου τοῦ 30 π.Χ. Οἱ δυὸ ἱστορικοὶ ἐραστὲς θάφτηκαν πλάϊ-πλάϊ, σύμφωνα μὲ τίς ἐπιθυμίες τους, καὶ τὸ ἄλλοτε πανίσχυρο αἰγυπτιακὸ βασίλειο μετατράπηκε σὲ ρωμαϊκὴ ἐπικράτεια.

Ἡ μοναδικὴ Κλεοπάτρα καὶ ἡ ἀκόμα μοναδικότερη ζωή της ἀπαθανατίστηκε στοὺς αἰῶνες ποὺ θὰ ἔρχονταν στὸ συλλογικὸ φαντασιακό, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ὁ μοιραῖος δεσμός της μὲ τὸν Μάρκο Ἀντώνιο θὰ λειτουργοῦσε ὡς ἔμπνευση γιὰ λογοτεχνία καὶ κινηματογράφο: ὁ Σέξπιρ θὰ ἔγραφε τὸ θεατρικὸ «Ἀντώνιος καὶ Κλεοπάτρα» (1607) πρὸς τιμήν τους, ἐνῶ οἱ μεταφορὲς τῆς ζωῆς της στὸ σινεμὰ παραεῖναι πολλὲς καὶ μνημειώδεις, μὲ τὴν ἑρμηνεία βεβαίως τῆς Ἐλίζαμπεθ Τέϊλορ ὦ Κλεοπάτρα νὰ παραμένει ἐμβληματική.

Ὅσο γιὰ τὴν ἴδια τὴν Κλεοπάτρα, ἡ ἱστορία της ἀντηχεῖ ἀκόμα στὰ πέρατα τοῦ κόσμου, κυρίως γιὰ τὰ ὅσα ἀντιπροσώπευε ἡ βασίλισσα σὲ ἕναν κόσμο στυγνὰ ἀνδροκρατούμενο: σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ Αἴγυπτος μαστιζόταν ἀπὸ ἐσωτερικὲς συγκρούσεις καὶ δυνατότερους ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς, ἡ ἴδια κατάφερε νὰ κρατήσει τὴ χώρα ἑνωμένη, μὲ τὴ διακυβέρνησή της καὶ τοὺς στρατηγικούς της χειρισμοὺς νὰ μὴν ἔχουν νὰ ζηλέψουν σὲ τίποτα τοὺς ἀντίστοιχους ἀνδρικούς...

Ἱανουάριος

                                                           Ἱανουαριος

                                      Ἀθηνα Ἀττικη              Σπάρτη

                                         Γαμηλιών                     Ἀγνωστος




Στίς ἡμέρεσ μας ἡ Ἀρχὴ κάθε νέου ἔτους εἶναι ἡ 1 η Ἰανουαριου.

Γιὰ τοὺς ἀρχαίους μας προγόνους , ὅμως , τό ἀτικκόν ἔτος ἑπισήμος ἄρχιζε

μὲ τήν πρώτη νέα σελήνη ( νουμηνία ) μετὰ τὴν θερινη τροπή ( Θερινό ἡλιοστάσιο ).

Αὐτὴ συνέπιπτε μἐ τὸν μῆνα Ἐκατομβαιῶνα Ἰουλιο - Αὔγουστο τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ). Γι΄ αὐτό ὅταν λέμε ἀττική << Πρωτοχρονία >>, ἐννοοῦμε ἄλλη ἡμερομηνία ἀπὸ τὴν σημερινή.

ΓΑΜΗΛΙΩΝ μήν Ἀθηναίων ἔβδομος ἀπὸ γαμηλίων πελάνων ὀνομασθείς, οὔς καθήγιζον τοῖς γααμηλίοις Θεοῖς κατὰ τῶν γάμων καιρούς.

[ Ὁ Γαμηλιών, ὁ δικός μας Ἰανουάριος , ἦταν ὁ ἔβδομος μῆνας τοῦ ἀττικοῦ ἡμερολογίου. Τότε ἔκαναν προσφορές στούς γαμηλίους θεοῦς κατά τούς καιροὺς τῶν γάμων] .

Η Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος Έβδομη

 

( 20^η Βοηδρομιῶνος 480 π.Χ.

<< Μέγα τὸ τῆς Θαλάττης κράτος >>

( Τὸ ἠθικὸ ἔμβλημα τῶν Ἑλλήνων

Ναυμάχων).

Οἱ ὑπάνθρωποι βάρβαροι ἀφοῦ καταλήστεψαν , λεηλάτησαν καὶ ἔκαψαν τὴν Ἑλλάδα. ^{ἔνθ. Ἄν Η΄33-36} εὑρίσκονται ἀπέναντι του ἱεροῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ !

Κάποιοι, ὅμως , ἀπὸ αὐτοὺς εἶχαν πάθει πολλὰ στοὺς Δελφοὺς καὶ ἦσαν συγκρατημένοι ! Πῆγαν νὰ συλήσουν τους Ἱερούς χώρους καὶ ἐτιμωρήθησαν ἀπὸ τὸν θεὸ ! Ὁ Ἱερεύς τῶν Δελφῶν , Ἀκρήτος , τοῦς εἶχε προειδοποιήσει γιὰ τὰ ἱερὰ Ὅπλα τῶν Ἑλλήνων , τὰ ὁποία ἐνεφανίσθησαν : << Ὅπλα ἀρήϊα αὐτόματα φανῆναι ἔξω προκείμενα τοῦ νηοὺ >> ^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 37} Ὁ Θεὸς δὲν τοῦς ἤθελε στὸν Ἱερὸ ναὸ του.

Αὐτὰ τὰ Ὅπλα θὰ τοῦς κατέστρεφαν σήμερα στὴν Σαλαμῖνα 20η Βοηδρομιῶνος τοῦ 480 π.χ. !

..........Καὶ τελοῦνται τὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια ἀπέναντί της Σαλαμῖνος ! Ὁρίστε τί ἐγνώριζαν ὁ μέγας Θεμιστοκλῆς, ὁ γιὸς του Νεοκλέους καὶ ὁ μέγας Εὐρυβιάδης, γιὸς τοῦ Εὐρικλείδη ἀπὸ τὴν Σπάρτη, ὁ ἀρχιναύαρχός μας ! Ἥσαν μυημένη - ὄντες - καὶ ἀκολούθησαν , εὐτυχῶς τίς ὁδηγίες τῶν Ἑλλήνων Ἱερέων !

Ἄς ἔρθουμε στὰ τῆς Ναυμαχίας

Ξημερώνοντας ἡ ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Ναυμαχίας , ἕνας τρομερός σεισμὸς ἐκδηλώνεται συνοδευόμενος ἀπὸ βοή πού, ὅπως εἶπαν οἱ Πέρσες Ἱερεῖς τους φάνηκε ὥς πολεμικὴ Ἰαχή ποῦ ἔρχονταν ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα !*⁴ Δὲν εἶχαν ἄδικο οἱ Πέρσες ἱερεῖς ....

Ἀμέσως συμβουλεύουν τὸν Ξέρξει νὰ ἐπιστρέψουν στὴν πατρίδα τους , λέγοντας του ὅτι << θὰ μᾶς εὕρουν πολλὰ κακὰ σήμερα μὲ τοῦς θεοῦς τῶν Ἑλλήνων >>.

Ὁ βλακοδέστατος Ξέρξης ἀπαντᾶ εἰρωνικότατα;

<< Τοὺς Θεοὺς τους, τοῦς κατέστρεψα στὴν Ἀθήνα >>! Τότε λαμβάνει τὴν ἀπάντηση τοῦ Πέρσου ἀρχιερέως Περβάνη : Στοὺς Δελφούς θυμᾶσαι βασιλεύς τί ἔγινε ; >>.

Ὁ ὑπάνθρωπος ὑβριστὴς τῶν Θεῖων ἀπαντᾶ ... οὐδὲν . Τὶ νὰ πεῖ ὁ ἄθλιος ;

Διατάζει τοῦς ὑπηρέτες του νὰ στήσουν τὸν θρόνο του στὸ ὅρος Αἰγάλεω γιὰ νὰ βλέπει καλύτερα τὴν ἐξέλιξη τῆς Ναυμαχίας !

Τή νύχτα διεδραματίσθη ἕνα περίεργο περιστατικὸ στὴν ναυαρχίδα τοῦ Θεμιστοκλέους :

Ὁ Ναύαρχος τῶν Κορινθίων Ἀδείματος , γιὸς τοῦ Ὡκύτου εἶχε διαφορετικὴ ἄποψη περὶ τοῦ μέρους ὅπου θὰ ἐδίδετο ἡ ναυμαχία.

Ἀρκετοὶ Ἕλληνες παρασύρθησαν ἀπὸ τὴν γνώμη του καὶ εἶπαν πῶς τὸ πρωί θὰ ἀναχωρήσουν γιὰ τὸν ἰσθμό .^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 56}

Ὁ Ἀρχιναύρχος τῶν Ἑλλήνων Εὐρυβιάδης, τὰ ἕχει χαμένα ! Εἶναι δυνατῶν νὰ φεύγουν τὴν τελευταία στιγμή:

Ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι στενοχωρημένος ! Τελείωσαν ὅλα, λοιπὸν : Ξαφνικὰ ὁ Μνησίφιλος , << ἀνήρ Ἀθηναῖος , ἀνεβαίνει στὸ πλοῖο τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ τὸν ἐρώτησε τί ἔχει ἀποφασισθεῖ . ( γιὰ νὰ δεχθεῖ ὁ Θεμιστοκλῆς , σίγουρα ἦτο ἕνα ἱερώτατο σπουδαιότατο πρόσωπο )!

Ὁ Θεμιστοκλῆς τοῦ λέγει τί συμφωνήθηκε καὶ ὁ Μνησίφιλος του λέγει << Σίγουρα ὅταν ὁ Στόλος ἐκπλέυσει ἀπὸ τὴ Σαλαμῖνα δὲν θὰ ναυμαχήσετε γιὰ καμία πατρίδα ! Τὸ σχέδιο εἶναι παράλογο καὶ θὰ ὁδηγήσει σὲ καταστροφή τὴν Ἑλλάδα . Συνεργάσου μὲ τὸν Εὐρυβιάδη καὶ νὰ μεταπείσεται τοῦς ὑπολοίπους ...>>! ^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 57} Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει ὅτι ὁ Μνησίφιλος << καὶ ἀλλά πολλὰ προστσιθεῖς >, τὰ ὁποῖα δὲν γνωρίζουμε; ^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 58}

φρονῶ ὅτι ἦσαν λόγια μεταξύ μυημένων ἀνδρῶν Ἑλλήνων καὶ λόγο εὐσεβείας τοῦ Ἡρόδοτου πρὸς τὸ θεῖον δέν ἀναφέρθησαν . 

 Ἀμέσως ὁ Θεμιστοκλῆς πηγαίνει στὸν Εὐρυβιάδη , τοῦ ἀναφέρει τὰ τῆς συναντήσεως μὲ τὸν Μνησίφιλο καὶ σὲ λίγο συγκαλεῖται τὸ Συμβούλιο τῶν ἀρχηγῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Στόλου ! 

 Ὁ Ἀδείμαντος ἀρχίζει καὶ προκαλεῖ τὸν Θεμιστοκλῆ μάλιστα τὸν προσβάλει λέγοντας πῶς ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι χωρίς πατρίδα !

Ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι ἀτάραχος ἀλλὰ δὲν ἀμύνεται ! Τότε λέγει στὸν Εὐριβιάδη -προφανῶς ὑπῆρξε μεταξύ τους κάποια προσυνεννόηση ὅτι << Ἄν θὰ μείνης ἐδῶ θὰ ἀποδειχθεῖς << ἀνὴρ ἀγαθὸς >> καὶ ἄλλα πατριτικὰ λόγια. Ὁ Εὐριβιάδης συμφωνεῖ μὲ τὸν Θεμιστοκλῆ ἀμέσως ^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 62,}

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ γίνει μία συγκλονιστική ἀποκάλυψη ΠΟΥΘΕΝΑ δὲν ἀναφέρεται ὅτι ὁ Εὐριβιάδης σήκωσε τὸ μπαστουνάκι του νὰ χτυπήση τὸν Θεμιστοκλῆ ! Οὔτε βεβαίως , ὁ λαμπρὸς Ἡρόδοτος ἀναφέρει κάτι ! Μᾶς δίδει τόσες λεπτομέρειες , δὲν θὰ ὑποχωροῦσε σ αὐτήν ! << Ποιοί τὸ διέδωσαν αὐτό;

Αὐτὸς ποῦ θὰ τὸ ἔκανε εὐχαρίστως , σίγουρα πρέπει νὰ ἦτο ὁ Ἀδείμαντος ὁ Κορίνθιος Στρατηγός.

Συνεχίζουμε ...

Ὁ λαμπρὸς Ἀλικαρνασσεύς μᾶς λέγει γιὰ τὸ δίκαιο , γιὸ του Θεοκύδη, ἕναν Ἀθηναῖο ἐξόριστο ὁ ὁποῖος προειδοποιεῖ γιὰ τὴν ἐπερχόμενη καταστροφὴ τῶν βαρβάρων, διότι ( δείχνοντας ὁ Δίκαιος ἕνα τεράστιο σύννεφο σκόνη ποῦ ἐρχόταν ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα), << δὲν θὰ ἀφήσουν ἡ Μητέρα καὶ ἡ Κόρη ! >> Ἀκοῦστε καὶ τὸν ὕμνο τοῦ Ἰάκχου ποῦ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ... ἀφοῦ δὲν ὑπάρχη κανείς ζωντανὸς στὴν πόλη... ἡ φωνὴ ἀνήκει σὲ Θεὸ . Ὁ θεὸς αὐτὸς φέρει βοήθεια ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα στὴν Ἀθήνα καὶ τοῦς ὑπόλοιπους Ἕλληνες...... ^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 65,}

Τὸ δὲ σύννεφο σκόνης ἐκ τοῦ ὁποῖου ἀκούγονταν ἡ μυστήρια αὐτὴ φωνή ὑψώθηκε (!!!) ψηλὰ στὸν οὐρανῶν καὶ ἀπομακρύνθηκε πετῶντας ( μεταριωθέν φέρεσθαι ) στὴν Σαλαμῖνα ^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 65,}

Ὁ Ξέρξης ἀντὶ νὰ ἐπιστρέψη στὴν πατρίδα του συνεχίζει νὰ ὑβρίζει τοῦ Ἕλληνες Θεούς καὶ τὰ <<καμώματά>> τους . Μὰ τόσα συνέβησαν αὐτὲς τίς ἡμέρες, τίποτα δὲν κατάλαβε; Ἀργότερα ἔλεγε << ἀληθινοί θεοὶ εἰσίν τῶν Ἑλλήνων >>, ὅπως <<κάποιοι >> μὲ Ἄλλον μετὰ ἀπὸ χρόνια θὰ ἔλεγαν τὸ ἴδιο !

Τίποτε δὲν ἔμαθαν οἱ <<Ἰουδαιοφοινικοανθέλληνες >> ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας : Δὲν ἔμαθαν ὅτι ΠΑΝΤΟΤΕ μᾶς προστατεύει ὁ θεός.

Ἄς εἶναι, συνεχίζουμε Ὁ Θεμιστοκλῆς στέλλει τὸν ὑπηρέτη του Σίκιννο στοὺς Πέρσες καὶ τοῦς παραπλανᾶ! Τοὺς λέγει πῶς << οἱ Ἕλληνες διαφωνοῦν μεταξύ τους καὶ αὐτοὶ ποῦ εἶναι μὲ τὸ μέρος σας μυστικὰ θὰ ἐπιτεθοῦν στοὺς λοιποὺς Ἕλληνες >> ^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 75,}

Οἱ Ἕλληνες θυσιάζουν καὶ προσεύχονται . Οἱ μυημένη λέγουν ὅτι ἡ θέα Νίκη σήμερα θὰ καλύψει τὰ πλοῖα μας . Γνωρίζουν τὸν χρησμὸ ποῦ λέγει τὸ ἐξῆς προφητικά καὶ ἀληθινά:

<<Ἄλλ΄ ὅταν Ἀρτέμιδος χυσαόρου ἱερὸ αὐτὴν

νηυσί γεφυρώση καὶ εἰναλίην Κυνόσουραν,

ἐλπίδι μαινομένη λιπαρὰς Πέρσαντες Ἀθηνᾶς,

διὰ Δίκη σβέσσει κρατερόν Κόρον , Ὕβριος ὑιόν,

Χαλκὸς γὰρ χαλκῶ συμμίξεται, αἵματα δ΄ Ἄρης

Πόντον φοινίξει . Τότ ἐλεύθερον Ἑλλάδος ἦμαρ

Εὐρύοπα Κρονίδης ἐπάγει καὶ Πότνια Νίκη>>.

Ἀπόδοσις

<< Ἀλλὰ ὅταν τῆς Ἀρτέμιδος τὴν ἱερή αὐτὴ μὲ τὸ χρυσὸ ξίφος καλύψουν μὲ πλοῖα καὶ τὴν παραλιακὴ Κυνόσουρα , ἀφοῦ ἔχουν συνεπαρθεῖ ἀπὸ ἐλπίδες μετὰ τὴν καταστροφὴ της γλυκιᾶς Ἀθηνᾶς , τότε ἡ φωτεινὴ Δικαιοσύνη θὰ σβήσει τὴν Ὑπερβολή, ποῦ εἶναι παιδί τῆς Ἀλαζονείας , φοβερὴ καὶ ἔξαλλη, ἕτοιμη νὰ καταπιεῖ τὰ πάντα . Ὁ χαλκὸς θὰ κτυπηθεῖ μὲ τὸν χαλκὸ καὶ μὲ αἷμα ὁ Ἄρης τὴν θάλασσα θὰ κοκκινίσει. Τότε ἡμέρα ἐλεύθερη θὰ φέρουν στὴν Ἑλλάδα ὁ πανεπόπτης Ζεύς ( γιός τοῦ Κρόνου : Κρονίδης ) καὶ Σεμνὴ Νίκη >>!

Ξαφνικὰ συμβαίνει ἕνα ἐκπληκτικό γεγονὸς ποῦ κάνει τοῦς βάρβαρους ἀνθέλληνες οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἀφανίσουν διὰ πυρός καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα, νὰ ἀρχίζουν νὰ χάνουν στὴν θάλασσα κάτω ἀπὸ τὰ μιασμένα πλοῖα τους καὶ τοῦς Ἕλληνες νὰ ἀναπτερώνη τ[ο ἠθικὸ τους! Ὁ Ἀριστείδης, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐξόριστος μὲ μία γενναία ἐφόρμηση σπάζει τὸν κλοιό τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐν μέσο ζητωκραυγῶν τῶν ἀδελφῶν τοῦ Ἑλλήνων, φθάνει στὸν Ἑλληνικὸ στόλο καὶ ἀγκαλιάζεται μὲ τὸν Θεμιστοκλῆ !

Τὸ τὶ γίνεται περιγράφεται ... Ὁ Εὐρυβιάδης καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοί συγκινημένοι δακρύζουν ! Οἱ ναῦτες χοροπηδοῦν ἐπάνω στὰ πλοῖα... Οἱ πανηγυρισμοί, ὅμως, δὲν ἔχουν τέλος ! Μὰ, τὶ συμβαίνει ἐπιτέλους , σήμερα;

Μία τριήρης τῆς νήσου Τήνου μὲ πλοίαρχο του Παναίτιο , γιὸ τοῦ Σωσιμένους ποῦ εἶχε βιαίως ναυτολογηθεῖ ἀπὸ τοῦς βαρβάρους, φεύγει ἀπὸ τὴν Περσική παράταξη καὶ πλέει πρὸς τὸ μέρος τῶν ἀδελφῶν τριηρῶν !

Οἱ Ἕλληνες πλέον εὑρίσκονται σὲ ἄλλη ... διάσταση ! Ὁ Παναίττιος ἀγκαλιάζεται - καὶ αὐτὸς μέ τὴν σειρά του - μὲ τοῦς ἀδελφοὺς Ἕλληνες ! Τὸ ὄνομα Τηνίων θὰ χαραχθεῖ ἀργότερα στὸν Τρίποδα τῶν Δελφῶν , μεταξύ τῶν ὑπολοίπων πόλεων ποῦ βοήθησαν τὴν πατρίδα τους ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τοῦ Φωτὸς καὶ το πολιτισμοῦ ! ^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 82,}

Μία μυριόστομη φωνὴ ἀκούγεται ἀπὸ τὸ μέρος τῶν Ἑλλήνων :

<< ΖΕΥΣ ΣΩΤΗΡ ΝΙΚΗ >>!

Ὁ Εὐρυβιάδης καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς κατανοοῦν τὴν Ἱερότητα τῶν στιγμῶν καὶ πρίν πᾶνε ὁ καθένας στὸ πλοῖο του, μέσα στίς ζητωκραυγές τῶν ναυτῶν τῆς Ἑλλάδος, εὔχονται << ἀλλήλοις >> Καλὴ Νίκη !

Τὰ Ἑλληνικά πλοῖα εἶναι 382 καὶ οἱ ἄνδρες 75,000 περίπου

Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ὁ πολιτισμός , ἡ ἐλευθερία !

Τὰ Περσικὰ 1.101 μὲ 270,000ἄνδρες περίπου .

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὁ μισελληνισμός , ἡ σκλαβιὰ, τὸ σκοτάδι !

 Ἀρχιναύαρχος τῶν Ἑλλήνων παραμένει ὁ Εὐρυβιάδης , γιὸς τοῦ Εύρυκλεῖδου ἀπὸ τὴν Σπάρτη .

 Εἶναι ντροπὴ νὰ λέγουν ὁρισμένοι αὐθαίρετες γνῶμες γιὰ τὸν Ευρυβιάδη . 

 Ὁ Σπαρτιάτης αὐτὸς ὑπῆρξε πανέξυπνος , μὲ μεγάλη πνευματικὴ εὐστροφία καὶ στρατηγικότατος νοῦς ! Ἄν δὲν ἦτο ἔτσι , πῶς θὰ τὸν ἐμπιστευόταν ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες ; Ἐξάλλου εἶναι αὐτὸς ποῦ ὁμίλησε ΠΡΩΤΟΣ γιὰ τὴν Εὐρώπη ὅταν οἱ Εὐρωπαῖοι ἡ δὲν ὑπῆρχαν ἡ ἔτρωγαν τοῦς νεκροὺς τους ἡ ἀκόμη ἦσαν στὰ κλαδάκια !^{ἔνθ. Ἄν Η΄, 108}

Οἱ σημερινὴ Εὐρωπαῖοι πρέπει νὰ στήσουν ἀνδριάντα ἔηω ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ κτιρίου τῆς Εὐρωβουλής ! Ἄς δοῦμε τὴν Ἑλληνικὴ παράταξη καὶ ποιούς εἶχαν ἀπέναντι τους καὶ.... μὴ στεναχωριέστε ! Ὁ Μάρτης ποτὲ δὲν λείπει ἀπὸ τὴν Σαρακοστή !

Ὁ Ἀρχιναύρχος Εὐρυβιάδης μετὰ ἀπὸ διαταγὴ του Θεμιστοκλέους, τοποθετεῖται στὸ ΤΙΜΗΤΙΚΟ δεξιὸ κέρας τῆς παρατάξεως ! Δίπλα του ἔρχονται οἱ Κορίνθιοι τοῦ Ἀδειμάντου καὶ κατόπιν : Μεγαρεῖς καὶ Αἰγινῆτες . Στὴ μέση τῆς παρατάξεως τοποθετοῦνται τὰ πλοῖα τῶν ἄλλων Ἑλληνικῶν πόλεων τέλος , στὸ ἀριστερὸ κέρας εὑρίσκεται ὁ Ἀθηναϊκὸς στόλος !

Ἀπέναντι τῶν Ἀθηναῖων τὸ ἐχθρικὸ ναυαρχεῖο τοποθετεῖ ...... τοῦς Φοίνικες . Τόση σιγουριὰ καὶ αὐτοπεποίθηση εἶχαν οἱ ἑβραιοφοίνικες γιὰ τὴν ναυμαχία : Σὲ τελικὴ ἀνάλυση ποτὲ δὲν νίκησαν τοῦς Ἕλληνες ! Τὰ σημεῖα τῆς ἡμέρας δὲν τὰ ἐξήγησαν σωστὰ :

Τότε ἀκούγεται ὁ << Παιάν >> , τὸ πολεμικὸ ἄσμα τῶν Ἑλλήνων ποῦ διάδωσε ὁ Αἰσχύλος, ὁ ὁποῖος ἦτο καὶ στὴν Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος παρὼν στὸ κάλεσμα τῆς πατρίδος .

Ὡ παῖδες Ἑλλήνων Ἴτε,

ἐλευθεροῦτε πατρίδ΄ ἐλευθεροῦτε δὲ

παῖδας γυναῖκας , θεῶν τέ παρῶων ἔδη

θήκας τέ προγόνων, Νῦν ὑπέρ πάντων ἀγῶν >>,

Ἀπόδοσις : << Ὥ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων ! Προχωρεῖτε ἐλευθερῶστε τὴν πατρίδα , ἐλευθερῶστε τὰ παιδιὰ , τίς γυναῖκες , τὰ ἱερὰ τῶν πατρῶων θεῶν καὶ τοῦς τάφους τῶν προγόνων ! Τώρα ὁ ἀγῶνας μας εἶναι γιὰ ὅλους ! >> ^{ΑΙΣΧΥΛΟΣ : << Πέρσαι στὶχ. 396 – 400}

Τότε ὁ Ἀμεινίας τοῦ Εὐφορίωνος , ἀδελφός τοῦ Αἰσχύλου ποῦ εἶχε διακριθεῖ στὸν Μαραθῶνα καὶ στὸ Ἀρτεμίσιο , συνεπαρμένος καὶ χωρὶς νὰ δοθεῖ τὸ σύνθημα .... ἐφορμᾶ ἐναντίον ἑνὸς φοινικικοῦ πλοίου . 

 Τὸ ἐμβολίζει μὲ τέτοια δύναμη ποῦ τὰ δύο πλοῖα μένουν κολλημένα ! Τότε ὁ Ἀμεινίας σύρει τὸ ξίφος καὶ ὁρμᾶ μὲ τοῦς πεζοναύτες του στοὺς Φοίνικες , οἱ ὁποῖοι σὲ λίγο ταξιδεύουν νὰ βροῦν τοῦς προγόνους τους Μελαχία, τὸν συνετὸ Αὐνάν κ.λ.π.

Ἡ ναυαρχίς τοῦ Θεμιστοκλέους ἔχει ἔμβλημα τῆς τὸν ἀετό! Ἐφορμᾶ ἐν μέσο ἀλαλαγμῶν. Πιό κάτω διακρίνουμε τὸν Νάξιο πλοίαρχο . Δημόκριτο, γιό τοῦ Σπιτάλου, ὁ ὁποῖος ὲμβολίζει σὲ μικρὸ διάστημα ... ἔξη πλοῖα !

.... Οἱ Φοίνικες δὲν μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τοῦς Ἀθηναῖους Τὰ πλοῖα τους γίνονται καταφύγια ...ἰχθύων τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου ἡ στὴν καλύτερη περίπτωση

καταλαμβάνονται !

Ὁ Ἀθηναῖος Τριήραρχος Λυκομήδης , γιὸς τοῦ Αἰσχρέου, πρῶτος κυριεύει μία περσική τρηίρη καὶ θὰ λάβη τὴν ἐπόμενη τὸ << Ἀριστεῖον Ἀνδρείας >> !

Ὁ ἀνεπανάληπτος Ἀμεινίας ἐμβολίζει τὴν περσική ναυαρχίδα ὅπου εὑρίσκετο ὁ ναύαρχος τῶν Περσῶν, Ἀριβίγνης !

Οἱ μισέλληνες πέφτουν στὴν Θάλασσα καὶ ἐπειδή δὲν γνωρίζουν κολύμβηση πνίγονται ! Τὶ στὸ καλὸ ναυτικὸ ἦτο αὐτὸ ; Τέτοιοι ἦρθαν νὰ ἀφανίσουν τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ καταλάβουν ἀκολοῦθος τὴν Εὐρώπη!

Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων εἶναι περιφανής ! Οἱ Ἕλληνες ἀπώλεσαν περὶ τῶν 60 πλοῖων μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι ὅσοι εὑρίσκοντο στὴν θάλασσα κολυμποῦσαν καὶ ἀνέβαιναν στὰ φίλα πλοῖα . ^{ΗΡΟΔΟΤΟΣ <<Ἱστορία >> Ἡ΄ , 89}

Οἱ βάρβαροι κατὰ μὲν τὸν Διόδωρο τὸν Σικελιῶτη ἀπώλεσαν 200 πλοῖα κατὰ δὲ τὸν Κτησία 500 * ^{Κτησίας : Περίφημος ἱστοριογράφος καὶ ἰατρὸς τοῦ Ἀρταξέρξη. Ἐγεννήθη τὸ 432 π.χ κα ἀπέθανε τὸ 355 π.Χ Συνέγραψε τὴν Ἱστορία >> τῶν Περσῶν , Ἀσσυρίων καὶ Ἰνδῶν σὲ 20 βιβλία ἐκ τῶν ὁποῖων σώζονται ἀποσπάσματα.}

Κατὰ τὴν περιγραφὴ τοῦ Αἰσχύλου , ὁ ὁποῖος ἔλαβε μέρος καὶ στὴ Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος , ἀδελφὸς τοῦ θρυλικοῦ πλέον Ἀμεινία, οἱ ἀκτὲς τῆς Σαλαμῖνος γέμισαν ἀπὸ πτώματα τῶν ἐχθρῶν τὰ ὁποῖα ἐξεβράσθησαν στὴν παραλία καὶ στὶς γύρω περιοχές :

<< Πλήθουσι νεκρῶν δυσπότμως ἐφθαρμένων Σαλαμῖνος ἀκταίπας τὲ πρόσχωρος τόπος >>. ^{ΑΙΣΧΥΛΟΣ << Πέρσαι >> στ. 372}

Καὶ πιὸ κάτω ἀναφέρει τὸ ἐξῆς :

<< Μηδαμ΄ ἡμέρα μία πλῆθος τοσουράριθμον ἀνθρώπους θανείντων >> Δηλαδή : << Πότε δὲ συνέβη σὲ μία μόνο ἡμέρα νὰ πεθάνουν τόσοι πολλοί ἄνθρωποι ! ^{Ἐνθ. Ἄν στιχ 431 – 432.}

Ὁ Ξέρξης σκίζει τὸν χιτῶνα !

Κατησχυμένος πλέον , ὁ βάρβαρος Ξέρξης, μαζεύει τὰ οἱκτρά ἀπομεινάρια του ξεκινᾶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν χώρα του ! Ἦτο βεβαίως , μία ἔξυπνη κίνηση του διότι σὲ περίπτωση ποῦ οἱ Ἕλληνες τὸν πρόφθαναν στὸν Ἑλλήσποντο, ὁ στόλος του θὰ παρέμενε στὴν Εὐρώπη καὶ θὰ χανόταν ὁριστικῶς.

Ἀφήνει ὅμως, ὅμως τὸν Μαρδόνιο - Μαρδοχαϊ μὲ ἀρκετὴ δύναμη γιὰ νὰ ἐξακολουθήσει τὸν πόλεμο . Ὁ ἴδιος ὡς ἀνιαρὸς ὑποχωρεῖ.

Γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ μεγαλύτερος στόλος τοῦ κόσμου εἶχε κατὰ κράτος καταναυμαχηθεῖ καὶ καταστραφῇ ! Ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Εὐρώπη ἐσώθησαν , ὅπως ὁ Πολιτισμός , ἡ Ἐλευθερία καὶ ἡ Δημοκρατία !

Μόλις τὸ νέο μαθεύτηκε στὴν Περσία, ὅλοι οἱ Πέρσες ἐπίσημοι καὶ ἀνώτεροι ἀξιωματικοί ἔριξαν τίς εὐθύνες στὸν Μαρδόνιο:

<< Μαρδόνιον ἐν αἰτίη πίθεντες >> ^{ΗΡΟΔΟΤΟΣ : << Ἰστορία >> Η΄ 99} Βεβαίως , ὁ ὕπουλος Μαρδόνιος – Μαρδοχαϊ σκέφτεται πῶς ἄν ἐπιστρέψει στὴν Περσία τὸν Ἀναμένει ἡ τιμωρία τοῦ βασιλέως του , ἀλλὰ καὶ ἡ συνέπεια ποῦ ........ στοιχήματος ποῦ ἔβαλε μὲ τὸν λογικὸ καὶ δίκαιο Περση στρατηγὸ, Ἀρτάβανο θεῖο τοῦ Ξέρη!

Καὶ σκέφθηκε νὰ παραμείνει στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἐξακολουθήσει τὸν πόλεμο ! Τὸ μῖσος τοῦ δὲν ἔσβησε ἀκόμη ! ^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 100 – 101}

Ὁ Ἰουδαῖος στρατηγὸς τοῦ Ξέρξη ὑποχωρεῖ πρὸς τὴν Θῆβα καὶ ἐπειδή ὁ χειμῶνας ἦρθε νωρὶς , θὰ στρατοπεδεύσει στὴν Θεσσαλία.

Ὁ ὑπερήφανος στρατὸς του Ξέρξη ἐπιστρέφει στὴν Περσία. Οἱ Ἕλληνες , ὅμως ἀφοῦ μαθεύτικε ἡ μεγάλη νίκη στὴν Σαλαμῖνα,τοῦς ἐπιτίθενται ὅπου τοῦς συναντήσουν !

 Μὲ μεγάλες ἀπώλειες καὶ σὲ 50 ἡμέρες, ὅτι ἔχει ἀπομείνει φθὰνει στὸν Ἑλλήσποντο !

Ἡ Ἑλλὰς διῆλθε << διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> τῆς Ναυμαχίας ,

Μὲ λαμπρὲς τελετές θὰ ταφοῦν οἱ νεκροί μας καὶ θὰ στηθεῖ στὴν Ψυτάλλεια τὸ τρόπαιο τῆς νίκης !

Οἱ στιγμὲς εἶναι συγκινητικὲς !

Ἀπονέμονται τὰ << Ἀριστεῖα Ἀνδρείας >> : Πρῶτος καὶ καλύτερος ὁ ἀκαταπόνητος Ἀμεινίας τοῦ Εὐφορίωνος, ἀπὸ τὴν Παλλἠνη Ἀττικῆς, ὁ ἀδελφός τοῦ Αἰσχύλου! ^{ἔνθ. Ἄν Η΄93}

Ἀκολουθοῦν : ὁ Δ ημόκριτος, στρατηγὸς τῶν Ναξίων , ὁ Λυκομήδης τοῦ Αἱσχρέος . Ἀθηναῖος Τριήραρχος , ὁ Αἰγινίτης Τριήραρχος Πολύκριτος γιὸς τοῦ Κριοῦ , ὁ   Εὐμένης ὁ Ἀναγυράσιος κ.α.

σὲ κάποια στιγμὴ ἐμφανίζονται οἱ ἀρχηγοί τῶν Ἑλλήνων Θεμιστοκλῆς του Νεοκλέους ὁ Ἀθηναῖος καὶ Εὐρυβιάδης τοῦ Εὐρυκλεῖδου ὁ Σπαρτιάτης . Ὁ Εὐρυβιάδης ἐλαφρὸς τραυματισμένος ὑποβαστάζεται ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Θεμιστοκλῆ . Λαὸς καὶ Στράτευμα παραληροῦν ......

Ἡ Σπάρτη καλεῖ τὸν Θεμιστοκλῆ νὰ ἔρθει μαζί μὲ τὸ ἡρωικὸ Τέκνο της, Εὐρυβιάδη γιὰ νὰ τὸν τιμήσει ὡς ἀρχηγὸ τῶν Ἑλλήνων !

Στὴν ὑποδοχὴ ποῦ γίνεται στὴν Σπάρτη , ἔχουμε νὲο παραλήρημα καὶ πανηγυρισμούς!

Ὁ Εὐρυβιάδης λαμβάνει ἐξαιρετικὲς τιμές ! Λαμβάνει καὶ στεφάνι ἐλιᾶς ὡς ἀριστεῖο ἀνδρείας , σοφίας καὶ δεξιότητος, τὸ ἴδιο στεφάνη ἀπονέμεται καὶ στὸν Θεμιστοκλῆ ! Οἱ τιμές ὅμως στὸν Θεμιστοκλῆ δὲν ἔχουν τέλος! Οἱ Σπαρτιᾶτες του χαρίζουν τὴν ὀμορφότερη ἅμαξα τῆς πόλεως καὶ ὅταν ἐξεκίνησε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἀθήνα τὸν συνόδευαν .... 300 ἐπίλεκτοι ἱππεῖς Σπαρτιᾶτες ἑως τὴν Τεγέα !!! ^{ἔνθ ἄν Η΄ 124}

Σὲ στήλη , στὰ Ἀμπελάκια τῆς Σαλαμῖνος , ὁ μέγας ἐπιγραμματοποιός Σιμωνίδης ὁ Κείος χάραξε τὸ ἐξῆς

<< Ἐνθάδε Φοινίσσας νήας καὶ Πέρσας ἐλόντες

καὶ Μήδους Ἱεράν Ἑλλάδα ρυόμεθα >>

Ἀπόδοσις : << Ἐδῶ ἀπελευθερώσαμε τὴν Ἱερή Ἑλλάδα μας ἀπὸ τὰ φοινικικά

πλοῖα καὶ ἀπὸ τοῦς εἰσβάλλοντες Πέρσες καὶ Μήδους >>!

Ἐγνώριζε πολὺ καλὰ ὁ Σιμωνίδης τοῦ θανάσιμους ἐχθροὺς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, γι΄ αὐτὸ καὶ τοῦς ἐτοποθέτησε σὲ σειρὰ << προτεραιότητος >>!

Ἀποκαλύψεις - Ἐπισημάνσεις

Ἐπειδή ἡ ἱστορία εἶναι ὁ φόβος κριτής τῶν προσώπων καὶ τῶν γεγονότων ποῦ διεδραμάτισαν σοβαρό τίς ἐξελίξεις της, δὲν θὰ ἦτο δυνατόν νὰ μὴν ἀναφερθοῦν ὀρισμένα γεγονότα ποῦ ἀποκαλύπτουν τὸν ὕπουλο καὶ ἀνθελληνικὸ ρόλο τῶν φοινικογεφυραῖων κατὰ τὴν Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος :

α) Στὸν χαμὸ ποῦ γινόταν στὴ Ναυμαχία ἀρκετοί φοίνικες ποῦ βυθίσθηκαν τὰ πλοῖα τους ἄφησαν (! ) τὸν ἀγῶνα καὶ ἀνέβηκαν ἕως στὸν θρόνο τοῦ Ξέρξη λέγοντας του ὅτι ἡ συντριβή τους ὡφείλετο στοὺς Ἴωνες διότι δὲν πολεμοῦσαν . Ἐκείνη τὴν στιγμὴ, ἐνῶ ὁ Ξέρξης παρακολουθοῦσε τὴν ἐξέλιξη τῆς Ναυμαχίας , ἕνα πλοῖο τῶν Ἰώνων ἐμβολίζει ἕνα Ἀθηναϊκὸ καὶ τὸ βουλιάζει ! Ἀμέσως ἐπιτίθεται σ΄ ἕνα Αἰγινήτικο καὶ οἱ Ἴωνες ἐφορμοῦν ἐναντίον τῶν Αἰγινήτων ἐπάνω στὸ κατάστρωμα καὶ καταλαμβάνουν ! Αὐτὸ ἔσωσε τοῦς Ἴωνες καὶ ὁ Ξέρξης ἀφοῦ εἶδε << ἰδίοις ὄμμασι >> τὴν ἀγωνιστικότητα τῶν Ἰώνων διατάζει νὰ ἐκτελεσθοῦν ἐμπρὸς του οἱ Φοίνικες διότι συκοφαντοῦν τοῦς καλύτερούς του ! Ὁ Πἐρσης ἀξιωματικὸς Ἀριαράμνης μετὰ χαρὰς ἐξετέλεσε τοῦς ὕπουλους καὶ συκοφάντες σημιτοφοίνικες ! ^{ἔνθ. Ἄν Η΄ 90.}

Β) Ἕνα περιστατικὸ τῆς Ναυμαχίας εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἀρτεμισίας , βασιλίσσης τῆς Καρίας, Ἰωνίας ! Ἦτο κόρη τοῦ Αὐγδάμιδος καὶ συμμετεῖχε στὴν ἐκστρατεία στὴν ἐκστρατεία τοῦ Ξέρξη ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν της !

Ὅμως !

Ἐνῶ ὁ Ξέρξης ἦτο γοητευμένος μαζί της   δὲν εἶπε τίποτε ὅταν αὐτοὶ ἐμβόλισε μὲ δύναμη ἕνα φοινικικό πλοῖο καὶ αὐτὸ ποῦ τήν ἔσωσε ἦτο ὅτι δὲν ἔζησε κανεὶς γιὰ νὰ τὴν ἀναφέρει! Εἶπαν ὅτι τὸ ἔκανε γιὰ νὰ παραπλανήσει διερχόμενο Ἑλληνικό κ.λπ. κ.λ.π

Ἀλλὰ Ὁ Ἡρόδοτος δέν ἀναφέρει τίποτε γιὰ τὸν θάνατο - δολοφονία τῆς Ἀρτεμισίας μετεννόησε τὴν ἡμέρα ποῦ ξημέρωνε ἡ Ἱστορία καὶ ἦτο φυσικὸ νὰ μὴ μπορέσει νὰ αὐτομολήσει , διότι ἐτάχθη μαζί μὲ τοῦς Φοίνικες ἀπέναντι τῶν Ἀθηναίων , στὴν βαρβαρικὴ παράταξη.

Κί ὅμως ἀπ΄ ἐκεῖ ἔκανε τὸ ἔργο της . Τό πτῶμα τῆς εὑρέθη μέσα στὰ ναυάγια ἀπὸ τὸν Ἀμεινία καὶ τὸν Σωκλὴ τὸν Πελιέα, τὸ ὁποῖο πτῶμα τῆς Ἀρτεμισίας ἦτο γεμάτο πληγὲς ,,, στὴν πλάτη ! Παρεδόθη στὸν Ξέρξη ὅπου καὶ ἀνεγνωρίσθη ἀπ΄ αὐτὸν , ^{ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ << Θεμιστοκλῆς >> ιδ , 4 & ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ : << ἀποσπάσματα >>}

ποιοῖ δολοφόνησαν τὴν πανέμορφη Ἀρτεμισία ἡ ὁποῖα μετεννόησε καὶ δὲν ἤθελε νὰ πολεμήσει τὰ ἀδέλφια της ; Ἄς ποῦμε ὅτι δὲν ἦσαν οἱ σημιτοφοίνικες , ἐλᾶτε τώρα καταλαβαίνω, ἄς ὑποθέσουμε, ὅτι δὲν ἦσαν αὐτοί ! Τότε ποῖοι ἦσαν;

Τί τῆς εἶπε ὁ Σίκκινος , ὁ ὑπηρέτης τοῦ Θεμιστοκλέους , ὅταν πῆγε δῆθεν νὰ δώση πληροφορίες στὸν Ξέρξη ; Ἡ συνάντησή τους ἦτο γρήγορή . Μήπως προηγήθη καὶ ἄλλῃ ἡ ἄλλες συναντήσεις μὲ τὴν πανέμορφη Ἑλληνίδα τῆς Ἰωνίας ; Μόνο ἡ Ἀρτεμισία, ὁ Σίκκινος, ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ ὁ Εὐρυβιάδης τὸ γνωνίζουν ,,,,,,

Η ναυμαχία τοῦ Ἀρτεμισίου Έκτη

 

                                   

(15η Μεταγειτνιώνος 480 π.χ.




<< Ἀρχή γάρ ὄντος τοῦ νικάν τὸ θαρρεῖν >>



( Πλούταρχος: << Θεμιστοκλῆς >>, 8)




Ἐνῶ στὶς Θερμές Πύλες ἐδίδετο ἡ μεγάλη μάχη τῶν πεζικῶν τμημάτων τῶν Ἑλλήνων, μοῖρα ἀποτελούμενη ἀπὸ 270 τριήρεις ἐκ τῶν ὁποῖον 100 ἦσαν Ἀθηναϊκὲς , εἶναι ἤδη στὸ ἀκρωτήριο Ἀρτεμίσιον στὸ Εὐβοϊκό , γιὰ νὰ ἐμποδίσει τὴν διέλευση τοῦ βαρβαρικοῦ στόλου.

Ὁ Θεμιστοκλῆς , ὅπως ἀναφέρθη προηγουμένως ἦτο ἐνήμερος τὸν κινήσεων τοῦ Ξέρξη ἀφοῦ εἶχε συστήσει ἕνα καταπληκτικὸ δίκτυο πληροφοριῶν . Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς δίδει καὶ ὀνόματα τῶν Ἑλλήνων κατασκόπων ποῦ ἔκαναν τέτοια δουλεία.

Ὁ Σκυλλίς ἀπὸ τὴν Σκιώνη τῆς Χαλκιδικὴς ὁ Ἀθηναῖος Ἀβρώνυχος ποῦ ἐπαρακολούθησε τὴν μάχη τῶν Θερμοπυλῶν , ὁ Πολύας ὁ Ἀντικύριος ποῦ ἦτο ναυτικὸς κατάσκοπος κ.α

Ὁ Ξέρξης δίδει ἐντολή στὸν στόλο του νὰ ἐκπλεύσει ἀπὸ τὴν θέρμη (Θεσ/κης ) καὶ νὰ περιπλεύσει τὸν Εὐβοϊκό .

Κάποιος ὅμως ἔχει ἀρχίσει νὰ κολυμπᾶ ὑποβρυχίως χωρίς νὰ τὸν πάρουν εἴδηση οἱ Πέρσες ! Εἶναι ὁ Ὀλυμπιονίκης Σκυλλίας ἀπὸ τὴν Σκιώνη τῆς Χαλκιδικὴς , δεινός κολυμβητής , ὁ ὁποῖος κολυμπὰ 800(!) στάδια 160 χιλιόμετρα περίπου καὶ φθάνει πρὶν ἀπὸ τοῦς Πέρσες στὸ Ἀρτεμίσιον καὶ ἀναφέρει στὸν Ἕλληνα Ναύαρχο Εὐρυβιάδη τὸν Σπαρτιάτη .

Μετὰ τοῦς Μηδικοῦς πολέμους ὁ Σκύλλίας ἐτιμήθη ἀπὸ τὴν πατρίδα καὶ δὺο ἀγάλματα εἶναι δικά του καὶ ἑνὰ τῆς κόρης του .

Κοσμοῦσαν τὸν Ἱερὸ χῶρο τῆςὈλυμπίας πρὸς ἀνάμνηση τοῦ κατορθώματός του! Ἄν δὲν ἐπρολάβαινε , ὁ στόλος μας , θὰ ἐγκλωβίζετο !

Ὁ Περσικὸς στόλος φθάνει τὴν ἑπομένη κοντὰ στὴν Σημπιάδα ἄκρα . Τότε συμβαίνει κάτι ἀναπάντεχο ποῦ οἱ Ἕλληνες ὀνομάζουν ἐπέμβαση τοῦ θεοῦ !

Ἰσχυρότατος << Ἑλλησπόντιος >> βορειοανατολικός, γκρεκοτραμουντάνα γιὰ τοῦς ναυτικοῦς σήμερα ἄνεμος προσβάλλει τὸν βαραβαρικὸν στόλο καὶ περίπου 400 Περσικὲς τριήρεις , μέγας ἀριθμὸς μεταγωγικῶν πλοίων τσακίζονται στὰ βράχια τῶν ἀκτῶν τῆς Μαγνησίας , συμπαρασύροντας δεκάδες χιλιάδες ἄνδρες στὴν ἀπώλεια !

Ὁ Θεὸς ἔκανε τὸ θαῦμα του, ὅπως χαρακτηριστικὰ λέγει ὁ Ἡρόδοτος .

<< Ἐποιέετὸ τὲ πᾶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὅπως ἐξισωθεῖ τον Ἑλληνικῶν μὲ Περσικόν ...>> Ἡροδοτος <<ἱστορία , ΣΤ 45 )

Στὴ συνάντηση τῶν δύο στόλων οἱ Ἕλληνές διαπρέπουν !

Οἱ Πέρσες ἐκπλήσσονται ὅταν βλέπουν τὰ Ἑλληνικὰ πλοῖα νὰ ἔρχονται καταπάνω τους ! Ξαφνικὰ τὰ Ἑλληνικὰ πλοῖα σχηματίζουν κύκλο μὲ τίς πρύμνες πρὸς τὸ κέντρο τοῦ κύκλου καὶ μὲ τὸ σύνθημα ἀρχίσει ἡ μάχη .

Ὁ Ἀθηναῖος τριήραρχος Λυκομήδης τὸ Αἰσχρέου καταναυμαχεί καὶ κυριεύει πρῶτος ἕνα βαρβαρικὸ πλοῖο . Γιὰ τὸ κατόρθωμα αὐτὸ θὰ τιμηθεῖ μὲ τὸ << Ἀριστεῖον Ἀνδρείας >> ἀπὸ τὴν Ἀθηναϊκὴ Πολιτεία .

Οἱ Ἕλληνες αἰχμαλωτίζουν βαρβαρικὰ πλοῖα ! Μεταξύ τῶν βαρβάρων αἰχμαλώτων ναυτικῶν συγκαταλέγεται , δυστυχῶς ὁ Φιλάων ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως τῆς Κυπριακῆς Σαλαμῖνος , Γόργου, ὁ ὁποῖος ἐτιμᾶτο ἀπὸ τὸν Ξέρξη ! Θυμηθεῖτε τὴν Ἰωνικὴ Ἐπανάσταση ....

Περὶ τὸ μέσον τῆς Ναυμαχίας ὁ ἔκ Λήμνου τριήραρχος Ἀντίδωρος, γιὸς του Θεοδώρου, ὁ ὁποῖος ἐστρατολογήθη διὰ τῆς βίας ἀπὸ τὸν Ξέρξη, αὐτομολεῖ ἀπ΄ τοῦς βαρβάρους καὶ συντάσσεται μὲ τὰ ἀδέλφια του ! Στὴν Σαλαμῖνα θὰ ἐπιδείξει μεγάλη ἀνδρεία καὶ ἡ Ἀθηναϊκή Πολιτεία θὰ τὸν τιμήσει μὲ τὸ <<Ἀριστείων Ἀνδρείας >> Καὶ τοῦ παραχωρήσει ἔκταση γῆς στὴν Ἱερὰ Νῆσο Σαλαμῖνα .

<< Ὄτε ἡ νύξ ἐπελθοῦσα >> οἱ ἐχροπραξίες λαμβάνουν τέλος . Οἱ Ἕλληνες γιοί τῶν θεῶν , ἀναπαύονται , ἀφοῦ πρῶτα εὐχαρίστησαν μὲ θυσίες καὶ θυμιάματα τὸν Θεὸ ! Χαράματα τῆς ἑπομένης ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ ὁ ναύαρχος Εὐρυβιάδης συγκινημένοι βλέπουν τίς ἐνισχύσεις ἐκ 55 τριήρων ποῦ ἔρχονταν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα !

Τὸ μεσημέρι ἀρχίζει ἡ Ναυμαχία καὶ πάλι ! Ὁ σχηματισμὸς ὅμως τοῦ Ἑλληνικοῦ Στόλου ἀλλάζει. Ἐφορμοῦν ἐναντίον τῶν πλοίων τῶν Κιλίκων . Οἱ ὑπόλοιποι βάρβαροι τὰ ἔχουν χαμένα !

Ἦρθαν νὰ ὑποδουλώσουν ἡ νὰ κάψουν τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ συναντοῦν δυσκολίες ! Ἀκόμη καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἐναντίον τους ...

Οἱ Ἑλληνικὲς τριήρεις καταναυμαχοῦν τους ἄσχετους βαρβάρους .

Ἐπέρχεται ἡ νύκτα . Οἱ Ἕλληνες εὐχαριστοῦν τοῦς θεούς καὶ πάλι.

Οὔτε πανηγυρισμοί οὔτε συμπόνια ὅμως . Ἐπικρατεῖ σύνεση ψυχραιμία . Ἡ ἑπόμενη μέρα γνωρίζουν τὶ θὰ φέρει. Κάποιοι ὅμως γνώριζαν ....

Τὸ μεσημέρι τῆς τρίτης ἡμέρας οἱ Πέρσες ὁρμοῦν ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων . Μὰ πάλι εἶναι εἶναι ἕτοιμοι οἱ Ἕλληνες .

Ἡ Ναυμαχία εἶναι ἄγρια στὴ μορφή της . Ἡ διαμάχη ποιότητος καὶ ποσότητος ....

Οἱ Πέρσες σχηματίζουν ἡμικύκλιο γιὰ νὰ ἐγκλωβίσουν τοῦς Ἕλληνες .

Ὁ Εὐρυβιάδης δίδει σοφὲς διαταγὲς καὶ σὲ λίγο.. ἑκατοντάδες βαρβαρικὰ πλοῖα γίνονται καταφύγιο .... τῶν ἐχθρῶν τοῦ Αἰγαῖου μας ! Ἀπὸ τίς δικὲς μας τριήρες 19 τὸν ἀριθμὸ , ὑπέστησαν ζημιὲς καὶ ἐτέθησαν ἐκτός ἀγῶνος.

Οἱ βάρβαροι ἄρχισαν νὰ ὀπισθοχωροῦν , ἀλλὰ ὁ Θεὸς πᾶν εἰσέρχεται στὰ <<χωρικὰ ὕδατα >> τοῦ ἀδελφοῦ του Ποσειδῶνος καὶ ἀναγκάζει τοῦς βαρβάρους , μὲσα στὸν Πᾶν -ἱκό τους νὰ συγκρούονται τὰ πλοῖα μεταξύ των !

Τὰ Τέκνα τοῦ Ποσειδῶνος εἶναι κυρίαρχα στὴν θάλασσα. Ἡ βάρβαροι ἐπιστρέφουν στοὺς Ἀφέντες τῆς Μαγνησίας .

Ἡ νύκτα εἶναι ἥσυχή καὶ οἱ Γιοὶ τῶν Θεῶν ἀναπαύονται, ἀφοῦ νωρίτερα τίμησαν τοῦς ἔνδοξους νεκροὺς ! Τὸ πρωί δίδονται τὰ <<Ἀριστεία >> ! Μεταξύ τῶν τιμηθέντων εἶναι ὁ Ἀθηναῖος Κλεινίας , πατέρας τοῦ θρυλικοῦ Ἀλκιβιάδη !

Στὸ Ἱερὸ τῆς Παρθένου Ἀρτέμιδος , ποῦ ἐστήθη πρὸς ἀνάμνηση τῆς Νίκης στὸ Ἀρτεμίσιο σὲ μία ἀπὸ δύο στῆλες ἐγράφη τὸ ἐξῆς:

<< Παντοδάπων ἀνδρῶν γενεάς Ἀσίας ἀπὸ χώρας παῖδες Ἀθηναῖων τῷδε ποτ΄ ἕν πελάγει ναυμαχία δαμάσαντες ἐπεὶ στρατὸς ὥλετο Μήδων σήματα ταύτ΄ ἔθεσαν παρθένων Ἀρτέμιδί >>.

Ἀπόδοσίς

<< Στὴν θάλασσα αὐτὴ τὰ παιδία τῶν Ἀθηναῖων ἐδάμασαν κάποτε κάθε λογῆς ἄνδρες ἀπὸ τίς χῶρες της Ἀσίας Ἀφοῦ κατεστράφη ὁ Μηδικὸς στρατὸς , ἔστησαν στὴν Παρθένο Ἄρτεμη τοῦτα τὰ μνημεῖα >>!

Τό μεσημέρι καὶ ἐνῶ συσκέπτοντο οἱ πλοίαρχοι, ὑπὸ τὴν ἀρχηγία του Εὐρυβιάδου, φθάνει ὁ Ἀβρῶνυχος μὲ λυπητερὸ νέο ὅτι << Οἱ γενναῖοι ὑπὸ τὸν Λεωνίδα ὑπερασπιστὲς τῶν Θερμοπυλῶν, ὑπέκυψαν μέχρι ἑνὸς >>. Τούς λέγει, ἀκολούθως, ὅτι ὁ Ξέρξης κατέβαλε τίς χερσαῖες ὀδοὺς , ἀφοῦ << ἐκχυθεῖς >> ὁ βαρβαρικὸς στρατὸς στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα << ἐρήμωσε τὴν Φωκίδα, ἔκαυσε τίς Θεσπιές καὶ τίς Πλαταιές >> καὶ προχωρεῖ πρὸς τὴν Ἀττική.

Ἀμέσως ὁ Εὐρυβιάδης διατάσσει τὴν <<ὰπαρσιν >> τοῦ στόλου καὶ ἀφοῦ διέπλευσαν, οἱ Ἕλληνες, τὸν Εὐοϊκό κόλπο ἔκαμψαν τὸ Σούνιο καὶ κατέπλευσαν, μὲ ὁδηγία του Θεμιστοκλῆ στὴ νῆσο Σαλαμῖνα.

Νωρίτερα ὅμως ὁ Θεμιστοκλῆς ἔδωσε ἐντολή νὰ ἀνάψουν πολλὲς φωτιὲς στὸ Ἀρτεμίσιο , κάτι ποῦ ἔκαναν κάθε νύκτα γιὰ νὰ νομίζουν οἱ βάρβαροι πῶς δὲν ἔφυγαν οἱ Ἕλληνες !!

<< Κάποιος >> κάτοικος τῆς Ἰστιαίας εἰδοποίει τοῦς βαρβάρους ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουν φύγη ἀπὸ τὸ Ἀρτεμίσιο . Μὲ φόβο καὶ τρόμο στέλνουν ἕνα μικρό πλοῖο νὰ ἀξιολογήσει τὴν κατάσταση καὶ ὅταν τὴν ἄλλῃ ἡμέρα τὸ διεπίστωσαν, τότε ξεκίνησαν καὶ ἔφθασαν μετὰ τριήμερον στὸν ὅρμο τοῦ φαλήρου.



Η ΑΘΗΝΑ ΠΥΡΠΟΛΕΙΤΑΙ





Ἡ εἰδήσει ὅτι καταφθάνουν οἱ Πέρσες ἔφερε μία μικρὴ ἀνησυχία στὴν ἀρχὴ . << Κάποιοι φρόντισαν νὰ γίνει ἡ ἀνησυχία πραγματικὸς πανικός .

Ὁμάδες παραφρονούντων πολιτῶν ἔτρεχαν στὴν πόλη ἔχοντας στὶς ἀγκαλιές τὰ ὑπάρχοντά τους . Οἱ βουλευτές ἦσαν .... χαμένοι .

Ὁ Θεμιστοκλῆς , μὲ μία μεγάλη ὁμάδα ἀξιωματικῶν , περιφέροντο στὴν Ἀθήνα καὶ συνιστοῦσαν ἠρεμία καὶ ὄχι << ὑστερίην >>!

Ὁ χρησμὸς περὶ << ξύλινων >> τείχων λειτουργεῖ ἀντίθετα . Οἱ θρῆσκοι Ἀθηναῖοι ἔπεισαν τους ἑαυτοῦς τους ὅτι , μόνο τὰ ξύλινα τείχη της Ἀκροπόλεως θὰ τους σώσουν καὶ ὄχι τὰ πλοῖα, ποῦ εἶπε ὁ Θεμιστοκλῆς .

Ὁ Θεμιστοκλῆς μυημένος ὄν ἐγνώριζε ποιὰ ἦσαν τὰ ξύλινα τείχη , πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀποδείχθη στὴν Σαλαμῖνα . Ὁ Θεμιστοκλῆς ἀναγκάσθηκε νὰ παρακαλέσει τοῦς ἱερεῖς , ὅπως εἴπουν στὸν κόσμο ὅτι << ἐδραπέτευσε >> ὁ οἰκουρός ὄφις τῆς Ἀθηνᾶ μαζί μὲ τὸ ἄγαλμα της καὶ πῆγαν στὰ πλοῖα >>! ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ << Θεμιστοκλῆς >>10

Κατ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο εὐτυχῶς πολλοί Ἀθηναῖοι ἐσώθησαν καὶ οἱ θρῆσκοι ἐπείσθησαν ὅτι θεῖα θέληση νὰ

ἀφήσουν τὴν πόλη καὶ νὰ ἐπιβιβασθοῦν στὰ πλοῖα μὲ προορισμό τὴν Σαλαμῖνα. ἩΡΟΔΟΤΟΣ: << ἱστορία Η ΄ 41





Οἱ Βάρβαροι εὑρίσκουν τὴν Ἀθήνα << ἐρήμην κατοίκων >> καὶ ἀφοῦ ἔβαλαν φωτιὰ σὲ ὅλη τὴν πόλη , ἀνέβηκαν στὴν Ἀκρόπολη ὅπου παρέμεναν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ταμίες τοῦ Ἱεροῦ τῆς Παλλάδος Ἀθηνᾶς << φυλάττοντες τὰ τῶν θεῶν >>.

Μαζί τους ἦσαν διάφοροι θρῆσκοι ποῦ δὲν ἄκουσαν τὸν Θεμιστοκλῆ, ὅπως ἐπίσης, καὶ λίγοι ἀσθενεῖς .

Ὅλοι αὐτοὶ περιέφραξαν τὴν Ἀκρόπολη μὲ σανίδες καὶ ξύλα ἀμυνόμενοι κατὰ τῶν βαρβάρων μισελλήνων δολοφόνων .

Οἱ Βάρβαροι ἱερόσυλοι ἔβαλαν με τόξα καὶ βέλη τοὺς πολιορκούμενους τῆς Ἀκροπόλεως , στὰ ὁποῖα βέλη ἐμπρὸς στὴν αἰχμή τους ὑπῆρχαν ἀναμμένα στυπεία τὸ γνωστὸ μας <<στουπί >> καὶ ἔκαιγαν τὸ ξύλινο περίφραγμα .

Οἱ Ἀθηναῖοι ποῦ ἐπολιορκοῦντο στὴν Ἀκρόπολη ἀμυνόταν μὲ σθένος .

Σὲ κάποια στιγμή τῆς πολιορκίας ὁ Ἱππίας τους ἔστειλε προτάσεις συνθηκολογήσεως , οἱ ὁποῖες ἀπερρίφθησαν μὲ βαρεῖς χαρακτηρισμούς ἐναντίον τῶν κηρύκων καὶ τοῦ Ἱππία ! Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἔριχναν μεγάλους λίθους πρὸς τους κήρυκες καὶ τὸν Ἱππία .

Μετὰ ὅμως ἀρκετές ὧρες οἱ βάρβαροι εἰσῆλθαν ἐπὶ τοῦ Ἱεροῦ βράχου τῆς Ἀκροπόλεως καὶ σκότωσαν ὅλους ὅσους βρῆκαν ζωντανούς .

Κατόπιν, ἐσύλησαν στὴν Ἀκρόπολη καὶ ἔβαλαν φωτιά παντοῦ οἱ ὑπάνθρωποι, τὰ ἀποκτηνωμὲνα ἀνθρωπάρια ἩΡΟΔΟΤΟΣ <<ἱστορια Η΄53 Τὸ γεγονὸς τοῦ ἐμπρησμοῦ τῆς Ἀκροπόλεως , ὁ ὑπάνθρωπος Ξέρξης , τὸ ἀνήγγειλε μὲ ὑπερηφάνεια στὰ Σοῦσα μέσο εἰδικοῦ ἀγγελιαφόρου .

Μεταξύ τῶν μνημείων ποῦ κάηκαν ἦτο τὸ Ἱερὸ τοῦ Ἐρεχθέως . Οἱ ὑπάνθρωποι δολοφόνοι προέβησαν καὶ σὲ ἄλλες πράξεις << ἑλληνοπερσικῆς φιλίας >> - ἔτσι ἔλεγαν τότε τὴν ἑλληνοτουρκική -καὶ μάλιστα μία ἀπὸ αὐτὲς ἦτο καὶ ἡ πυρπόληση τοῦ δένδρου τῆς ἐλιᾶς ποῦ εἶχαν φυτεύσει οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τιμῆς τῆς Ἀθηνᾶς .

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, ὅμως ὅσοι ἀπὸ τοῦς ὑπανθρώπους αὐτούς ἀνέβηκαν στὴν Ἀκρόπολη, εἶδαν ἄφωνοι ὅτι ἕνα κλαδὶ μήκους ἑνὸς πῆχυ εἶχε βλαστήσει ! ἔνθ. Ἄν Η΄54- 55

Ἄς δοῦμε τώρα τί ἔλεγε τὸ χρησμόδωμα ( χρησμὸς ) γιὰ τὰ ξύλινα τείχη !

<< Τεῖχος Τριτογενὲς ξύλινος διδοὶ εὐρύοπα . Ζεύς μοῦνον ἀπόρθητον τελέθειν , τὸ σὲ τέκνα τ΄ ὀνήστει . Μηδὲ οὐ γι΄ ἱπποσύνην τὲ μένει καὶ πεζόν ἰόντα πολλὸν ἀπ΄ ἠπείρου στρατὸν ἥσυχος ἀλλ΄ ὑποχωρεῖν νῶτον ἐπιστρέψας ἔτι τοί ποτὲ καντίος ἔσση >>





Ἀπόδοσις

<< Ὁ πανεπόπτης Ζεὺς κάνει τὴν χάρη τῆς Ἀθηνᾶς , νὰ μείνει ἀπόρθητο μόνο τὸ ξύλινο τεῖχος , αὐτὸ θὰ σώσει ἐσένα καὶ τὰ παιδιά σου . Μὴν περιμένεις ἥσυχα τὸ ἱππικὸ οὔτε τὸν πεζὸ στρατὸς , ἀλλὰ ὑποχώρησε καὶ στρέψε τὰ νῶτα. Καὶ θὰ ἔρθει ὁ καιρὸς νὰ ἀντισταθεῖς >> .

Αὐτὸ τὸ σημεῖο τοῦ χρησμοῦ ἐκμεταλλεύθηκε ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ ἐξήγησε ὅτι, τὸ ξύλινο τεῖχος εἶναι τὰ ξύλινα πλοία .

Ὁ χρησμὸς κατέληγε ὥς κάτωθι:

<< Ὠ Θείη Σαλαμίς , ἀποτελεῖς δὲ σὺ τέκνα γυναικῶν ἦπου

σκιδναμένης Δημήτερος , ἡ συνιούσης>>.

Ἀπόδοσης

<< Ὡ θεῖα Σαλαμίς , ἐσὺ θὰ ἀποτελέσεις παιδιὰ γυναικῶν, σὲ ὥρα σπορὰς , ἡ συνάξεως τῶν Δημητριακῶν καρπῶν >>!

Ἡ Ἑλλάδα περνᾶ κρίσιμες στιγμὲς . Οἱ ὑπάνθρωποι βάρβαροι περνοῦν << διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >>!

Φωτιὲς καὶ καταστροφὲς Τὴν ἱεροσυλία τοῦ ὑπάνθριπου. Ξέρξη θὰ ἀνταποδώσει ἡ ἐταιρία Θα ῒς στὴν Περσία κατὰ τὴν ἐκστρατεῖα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου . Ἡ Θαῒς ἦτο ἐρωμένη καὶ ἔπειτα σύζυγος του Πτολεμαῖου Θάνατος καὶ ἀφανισμὸς ! Τὶ θὰ γίνει τώρα ; Σκέφτονται ὅλοι καὶ τὰ βλέμματά τους ἀτενίζουν τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐλευσῖνα , ὅπου ἄρχισαν νὰ τελοῦνται τὰ Θεῖα καὶ τὰ Ἱερὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια .....

Μία θεία Μορφή χαμογελᾶ καὶ ἁπλώνει προστατευτικὰ τὰ χέρια . Της στὸ Ἑλληνικὸ Ναυτικὸ καὶ στοὺς κατοίκους τῶν Ἀθηνῶν ποῦ ξεσπιτώθηκαν !

Μὲ μία τραχιὰ φωνὴ λέγει , κοιτῶντας πρὸς τοῦς βαρβάρους : <<Αὔριο στὴν Σαλαμῖνα, Ξέρξη! >>



Καὶ γυρίζει τὸ βλέμμα Της πρὸς τὰ παιδία Της , λέγοντας : << Νῦν, ὑπὲρ πάντων ὁ Ἀγῶν ! >>