ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Homerus Epic., Odyssea

Book 12, line 39

12.35
αὐτὰρ ἐγὼ τῇ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα.
καὶ τότε δή μ' ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη·
’ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ' ἄκουσον,
ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.
Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας
12.40
ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτίς σφεας εἰσαφίκηται.
ὅς τις ἀϊδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
12.42
Σειρήνων, τῷ δ' οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ,
12.45

ἥμεναι ἐν λειμῶνι· πολὺς δ' ἀμφ' ὀστεόφιν θὶς
ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσιν.
ἀλλὰ παρὲξ ἐλάαν, ἐπὶ δ' οὔατ' ἀλεῖψαι ἑταίρων
κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
τῶν ἄλλων· ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ' ἐθέλῃσθα,
12.50
δησάντων σ' ἐν νηῒ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε
ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ' αὐτοῦ πείρατ' ἀνήφθω,
ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ' ἀκούσῃς Σειρήνοιϊν.
εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς,
οἱ δέ σ' ἔτι πλεόνεσσι τότ' ἐν δεσμοῖσι διδέντων.
αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι,
ἔνθα τοι οὐκέτ' ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω,
ὁπποτέρῃ δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
θυμῷ βουλεύειν· ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
12.35
Κι ὅταν ἐγὼ τα ἱστόρησα, ὅλα με την σειρά τους ,
ἦλθε ἡ Κίρκη ἡ σεβαστή καὶ κάθισε κοντά μου.
Ὅλα αὐτὰ τελείωσαν, μὰ ἄκουσέ ἐμένα τώρα
σε ὅτι ἔχω να σου πῶ, γιατί καὶ θεός στὰ προμηνά.
Πρῶτα στὶς Σειρῆνες θὰ πᾶς, ποῦ εὔκολα γοητεύουν
τους ἀνθρώπους ἅπαντες, ὅταν κοντά τους φθάσουν,
κι ὅταν ἀνήξερος περαστικός ἀκούσει την φωνή τους,
δὲν πρόκειται η γυναῖκα του καὶ τα μικρά παιδιά του
τον ἐρχομό του νὰ χαροῦν ποῦ γύρισε στὸ σπίτι,
ἀλλά με το γλυκό τραγούδι τους, τον μαγεύουν οἱ Σειρῆνες,
12.45
πού σε λιβάδι κατοικοῦν. Κι εἶναι μεγάλος ὁ σωρός
ἀπὸ ἀνδρῶν ἄσαρκα κόκκαλα, ποῦ αὐτὲς παραπλάνησαν.
Γι αὐτὸ ἐσὺ προσπέρνα τες, ἀφοῦ τα αὐτιά τῶν φίλων
βουλώσεις με μελισσῶν κερί, μήπως κανείς ἀπὸ αὐτούς
τύχει νὰ τις ἀκούσει. Ἐσύ ἄν θέλεις .ἄκουστες, ἀφοῦ ὅμως
σου δέσουν τα χέρια καὶ τα πόδια σου ἐπάνω στὸ κατάρτι
καὶ το καράβι γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ κεῖ πέρα, ὅταν
ἐσύ ἡδονίζεσαι, στὸ κάλεσμα των Σειρήνων.
Κι ἄν διατάξεις νὰ λυθείς, πιότερο ἐκεῖνοι νὰ σε δένουν.
Ὅταν περάσετε ἀπὸ κεῖ, θὰ σου εἰπῶ δύο δρόμους
γιατί στὸ δίλημμα αὐτὸ, ἐσὺ θὰ ἀποφασίσεις.

ΣΧΟΛΙΟ

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πίστευαν ὅτι οἱ ἑτοιμοθάνατοι ἀκοῦνε
ἤχους σειρήνων. Ὁ Ἀριανός ἀναφέρει ὅτι στὴν πομπή της
συνοδείας του νεκροῦ Ἡφαιστείωνα ὁ Ἀλέξανδρος διέταξε
νὰ προπορεύονται 100 σειρῆνες. Ἐπίσης στὴν εἴσοδο του
τύμβου της Ἀμφίπολης οἱ «Σφίγγες» της εἰσόδου δὲν εἶναι
Σφίγγες, ἀλλὰ Σειρῆνες. Συμβολίζουν προπομπούς θανάτου.

script language="JavaScript">

Ὁ μυστηριώδης ἥρωας της Μάχης του Μαραθῶνα πού ἐξόντωνε μαζικά τους Πέρσες με ἕνα ἄγνωστο ὑπερόπλο

Ὁ μυστηριώδης ἥρωας της Μάχης του Μαραθῶνα πού ἐξόντωνε μαζικά τους Πέρσες με ἕνα ἄγνωστο ὑπερόπλο

exelaos Ἐχετλαίος ἡ Ἔχετλος ἦταν το ὄνομα ἑνὸς ἀγνώστου ἥρωα πού ἐμφανίστηκε στὴ μάχη του Μαραθῶνα καὶ βοήθησε νὰ ἀναχαιτιστεῖ την περσική εἰσβολή στὴν Ἑλλάδα.

Ἱστορικά, ὁ Ἐχετλαίος δὲν ἀναφέρεται πουθενά στὸ παρελθόν καὶ ἡ ὕπαρξη του στὸ πάνθεον τῶν ἀρχαίων ἡρώων γίνεται μετά τὴ μάχη του Μαραθῶνα. Στὴ μάχη ἐκείνη, ὁ Ἐχετλαίος εἶχε ἐμφανιστεῖ ξαφνικά στὸ ἑλληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή ἄγνωστη γιὰ τους Ἀθηναίους κρατῶντας στὰ χέρια του μία ἐχέτλη emoticon smile λαβή ἀρότρου) ἡ κάτι πού ἔμοιαζε με ἐχέτλη, ἀντὶ γιὰ ὅπλο.
Με αὐτὸ το παράξενο ὅπλο, ὁ Ἐχετλαίος χτυποῦσε τους Πέρσες κι ἐξόντωσε πολλούς ἀπὸ αὐτούς. Μετά τὴ μάχη, ὁ ἄγνωστός ἄνδρας ἐξαφανίστηκε με τον ἴδιο τρόπο ποῦ εἶχε ἐμφανιστεῖ καὶ κανείς δὲν γνώριζε το παραμικρό γι' αὐτὸν, οὔτε κἂν το ὄνομα του.
Οἱ Ἀθηναίοι, μετά τὴ μάχη, ρώτησαν το Μαντεῖο τῶν Δελφῶν νὰ μάθουν ποῖος ἦταν αὐτὸς ὁ ἄγνωστος ἥρωας ποῦ πολέμησε μαζί τους καὶ το Μαντεῖο τους ἔδωσε ὡς ἀπάντηση πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ τιμοῦν τον ἥρωα Ἐχετλαίο.
Οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς αὐτὸν, ὅρισαν την ἐπίσημη λατρεία του ὥς ἥρωα. Γενικά, ἡ νίκη στὴν μάχη του Μαραθῶνα φαίνεται ὅτι ξάφνιασε ἀκόμα καὶ τους Ἀθηναίους. Γιὰ νὰ ἐξηγήσουν την πανωλεθρία των Περσῶν, ἀρκετοί ἀπὸ τους Ἀθηναίους πολεμιστές ἰσχυρίστηκαν ὅτι εἶδαν πολλούς ἥρωες καὶ θεούς νὰ πολεμοῦν στὸ πλάϊ τους.
Ὁ κυριότερος ἀπὸ αὐτούς ἦταν ὁ Πάνας ὁ ὁποῖος ἀνέπνευσε στοὺς Πέρσες τον «Πανικό» τον ἱερὸ, τρομερό φόβο. Σε αὐτὴν την μυθοπλασία μᾶλλον συγκαταλέγεται καὶ ἡ ἐμφάνιση του ἥρωα Ἐχετλαῖου.

.τι άλλο θα ακούσουμε: O "Αλβανός" Αχιλλέας των Ομηρικών Επών

..τι άλλο θα ακούσουμε: O "Αλβανός" Αχιλλέας των Ομηρικών Επών! (ΑΝΤ1 News, 23/4/18)

ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ....

ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ....
διπλοῖ γὰρ εἴσ' ἔρωτες ἔντροφοι χθονί·
ὁ μὲν γεγὼς ἔχθιστος εἰς Ἅιδην φέρει,
ὁ δ' εἰς τὸ σῶφρον ἐπ' ἀρετήν τ' ἄγων ἔρως
ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν, ὧν εἴην ἐγώ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Δύο εἴδη εἶναι οἱ ἔρωτες ποῦ κατοικοῦν στὴν γῆ.
Ὁ ἕνας εἶναι ἐπικίνδυνος καὶ σε στέλνει στὸν Ἄδη
Ὁ ἄλλος ἔρωτας εἶναι σώφρων καὶ σε ὁδηγεῖ στὴν ἀρετὴ
ποῦ τον ἐπιδιώκουν ἄνθρωποι σὰν τους ὁποίους ἐπαινῶ.                                                                             

Ἡ Μάχη του Λεβιδίου

Ἀποφασιστική μάχη γιὰ την ἀνύψωση του ἠθικοῦ τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων,

ποῦ δόθηκε στὶς 14 Ἀπριλίου 1821 στὸ Λεβίδι, ἕνα χωριό ποῦ εἶναι χτισμένο στὶς ἀνατολικές πλαγιές του Μαινάλου, 25 χιλιόμετρα βόρεια της Τρίπολης.

Στὶς ἀρχὲς Ἀπριλίου του 1821 εἶχε σχεδόν ἐπικρατήσει το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη, ποῦ στόχευε στὴν κατάληψη της Τριπολιτσάς, του διοικητικοῦ κέντρου του Ὀθωμανικοῦ Μωριᾶ. Γι’ αὐτὸ, γύρω ἀπὸ την Τριπολιτσά εἶχαν ἀρχίσει νὰ δημιουργοῦνται ἑλληνικά στρατόπεδα, γιὰ νὰ την ἀποκόψουν ἀπὸ την ὑπόλοιπη Πελοπόννησο καὶ νὰ καταστήσουν εὐκολότερη την ἅλωση της. Ὅμως, με τὴ θέα τῶν Τούρκων οἱ στρατολογημένοι Ἕλληνες το ἔβαζαν στὰ πόδια, χωρίς νὰ ρίξουν οὔτε μία τουφεκιά, με ἀποτέλεσμα ἕνα μετά το ἄλλο τα στρατόπεδα νὰ διαλύονται.

Τετρακόσια χρόνια σκλαβιᾶς καὶ ραγιαδισμοῦ εἶχαν κάνει πολλούς Ἕλληνες νὰ σκύβουν το κεφάλι, ὅταν ἔβλεπαν Τοῦρκο καὶ νὰ ὑπομένουν μοιρολατρικά τον αὐταρχισμό του. Ἄλλωστε, ὅσοι εἶχαν σηκώσει ἀνάστημα κατά του δυνάστη συχνά το πλήρωναν με το κεφάλι τους.

Στὸ Λεβίδι, ὅμως, ὅταν ἀκούσθηκε ὅτι φθάνει τουρκικός στρατός ἀπὸ την Τριπολιτσά κανείς δὲν ἔφυγε. Ἦταν το πρῶτο στρατόπεδο ποῦ δὲν διαλύθηκε στὸ ἄκουσμα της εἴδησης ὅτι 3.000 πεζοί καὶ ἱππεῖς ἔχουν ἐκστρατεύσει ἐναντίον τους. Το στρατόπεδο του Λεβιδίου εἶχε συσταθεῖ ἀπὸ τους Καλαβρυτινούς καὶ τους ντόπιους ὁπλαρχηγούς Παναγιώτη Ἀρβάλη καὶ Γεώργιο Μπηλίδα. Ἤδη ἀπὸ τις 12 Ἀπριλίου το στρατόπεδο εἶχε ἐνισχυθεῖ με τους ὁπλαρχηγούς Σωτήριο Χαραλάμπη, Σωτήριο Θεοχαρόπουλο, Νικόλαο Σολιώτη καὶ Ἀναγνώστη Στριφτόμπολα. Οἱ Τοῦρκοι ξεκίνησαν ἀπὸ την Τριπολιτσά με κατεύθυνση το Λεβίδι το βράδυ της 13ης Ἀπριλίου.

Μόλις πληροφορήθηκαν την ἐπικείμενη ἄφιξή του τουρκικοῦ στρατοῦ συγκεντρώθηκαν στὸ σπίτι, ὅπου διέμενε ὁ καλαβρυτινός Σωτήρης Χαραλάμπης καὶ ἀποφάσισαν κατά πρῶτο νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ τα γειτονικά στρατόπεδα της Ἀλωνίσταινας καὶ του Κακουρίου καὶ κατά δεύτερο να πιάσουν τις εισόδους του Λεβιδίου, ώστε να εμποδίσουν τους Τούρκους να εισέλθουν στο χωριό. Ὁ Σωτήρης Χαραλάμπης ταμπουρώθηκε σε μία ράχη κοντά στὸ Λεβίδι, ἐνῶ πιὸ κάτω βρέθηκε ὁ Ἀναγνώστης Στριφτόμπολας.

Τις πρωινές ὧρες της 14ης Ἀπριλίου, ὅταν κυκλοφόρησε ἡ φήμη ὅτι το τουρκικό ἱππικὸ πλησιάζει το Λεβίδι, πολλοί ἄνδρες πανικοβλήθηκαν. Ἐγκατέλειψαν τις θέσεις τους, παρά τις προσπάθειες τῶν ὁπλαρχηγῶν νὰ τους συγκρατήσουν καὶ κατέφυγαν στὸ βουνό. Τότε ὁ Στριφτόμπολας με 70 ἄνδρες ἀποφάσισε νὰ δώσει τὴ μάχη μέσα στὸ χωριό.

Οἱ Τοῦρκοι ὅρμησαν με ἄγριες διαθέσεις κατά των ὀχυρωμένων Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἀντιμετώπισαν τὴ σθεναρή ἀντίστασή τους. Χαρακτηριστικοί εἶναι οἱ στίχοι του λαϊκοῦ ποιητή Παναγιώτη Κάλα ἡ Τσοπανάκου (1789-1825) «… στὸ Βαλτέτσι στὸ Λεβίδι / πέφτει ἀλύπητο λεπίδι…»

Πραγματική μάχη δόθηκε ἔξω ἀπὸ το σπίτι ποῦ βρισκόταν ὁ Στριφτόμπολας. Ἐκεῖ ἔπεσαν οἱ περισσότεροι Τοῦρκοι, ἀλλὰ καὶ ὁ ἡρωικός ὁπλαρχηγός ἀπὸ τα Καλάβρυτα. Ἐν τῷ μεταξύ, εἶχαν ἀρχίσει νὰ καταφθάνουν οἱ ἐνισχύσεις ἀπὸ τα διπλανά στρατόπεδα ὑπὸ τους Δημήτριο Πλαπούτα, Ἠλία Τσαλαφατίνο, Νικόλαο Πετμεζά, Σταῦρο Δημητρακόπουλο καὶ Ἀσημάκη Σκαλτσά. Τότε, οἱ ἀμυνόμενοι βγῆκαν ἀπὸ τα σπίτια καὶ ὅρμησαν κατά των Τούρκων, ποῦ πανικόβλητοι ἐγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης, ἀφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς.



Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων στὸ Λεβίδι ἀποτέλεσε το σημαντικότερο ὡς τότε γεγονός του Ἀγῶνα. Οἱ ραγιᾶδες ἔβλεπαν πλέον ὅτι οἱ Τοῦρκοι δὲν ἦταν ἀνίκητοι!

Ἑλληνικοί μῦθοι καὶ μυστήρια της Σελήνης

Ἑλληνικοί μῦθοι καὶ μυστήρια της Σελήνης

Οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά γιὰ την σελήνη. Ὁ Θαλῆς, ποῦ θεωρεῖται ὁ πατέρας της Ἑλληνικῆς καὶ παγκόσμιας φιλοσοφίας ἦταν ὁ πρῶτος ποῦ εἶπε ὅτι ἡ Σελήνη λαμβάνει το φῶς ἀπὸ τον Ἥλιο ἀλλὰ καὶ ὁ πρῶτος ποῦ ὑπολόγισε τὴ διάμετρο ἀλλὰ καὶ τὴ τροχιά της. Ο Ξενοφάνης ἀναφέρει ὅτι ὁ δάσκαλός του ὁ Σωκράτης την χαρακτηρίζει:

”Μεγάλη κούφια σφαῖρα ποῦ στὸ ἐσωτερικό της ὑπάρχουν θάλασσες καὶ στεριές ποῦ κατοικοῦν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς”. Λόγια του Σωκράτη ποῦ …ὑποστηρίζουν καὶ σύγχρονοι ἀστρονόμοι. Ο Πυθαγόρας ἀφηγεῖται ὅτι ἔκανε στροφές γύρω ἀπὸ την σελήνη με τα ὀχήματα τῶν θεῶν ποῦ κατοικοῦσαν ἐκεῖ, ἐνῶ ἀναφέρει ὅτι ἡ σεληνιακή ἡμέρα εἶναι 15 φορές μεγαλύτερη ἀπὸ της γῆς, ὅπως καὶ εἶναι!

Ὁ Πυθαγόρας, ἐπίσης, ἐπέμενε ὅτι ἡ Σελήνη κατοικεῖται ἀπὸ ὄντα θεϊκά ὅμοια με τους ἀνθρώπους ἀλλὰ πιὸ ψηλά, πιὸ ξανθά καὶ πολύ πιὸ ὄμορφα. Ὅλες οἱ γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική δηλώνει ὅτι εἶναι γνώσεις ποῦ πῆρε ἀπὸ τους οὐράνιους με τους ὁποίους εἶχε συνεχῆ ἐπαφή.

Πολλές ἀναφορές γιὰ την σελήνη ἔχουμε καὶ ἀπὸ κείμενα της Ἑλληνικῆς γραμματείας ποῦ ἀναφέρονται σε θεούς καὶ ἡμίθεους. Ὁ Ἕλληνας θεός Ὀρφέας, γιὸς του Ἀπόλλωνα, ὁ πιὸ τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης καὶ του Σειρίου, μας λέει: ”Η Σελήνη ἔχει βουνά πολιτεῖες καὶ σπίτια, ἡ ἐπιφάνεια της εἶναι ἔδαφος ὅπως της γῆς καὶ κατοικεῖται ἀπὸ θεϊκές κοινωνίες.” Ὁ Ὀρφέας γνώριζε το σεληνιακό ἡμερολόγιο τῶν 12 μηνῶν καὶ τις φάσεις της σελήνης.

Μιλᾶ γιὰ την περιστροφή της γῆς γύρω ἀπὸ τον ἥλιο, τις εὔκρατες, τροπικές καὶ πολικές ζῶνες της γῆς, τις ἐκλείψεις της σελήνης, τα ἡλιοστάσια, τις ἰσημερίες, τις κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ την παγκόσμια ἕλξη, καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ κάτοικοι της σελήνης εἶναι αὐτοὶ ποῦ περιπλανήθηκαν ἀπὸ πλανήτη σε πλανήτη. Ὅλοι αὐτοί οἱ ἰσχυρισμοί του Ὀρφέα ἀναφέρονται σε ἀρχαία κείμενα του Πλούταρχου καὶ του Διογένη του Λαέρτιου.

Πολλές πληροφορίες από αρχαία κείμενα μας έρχονται και για τους Τελχίνες της Ρόδου και τους Κάβειρους της Σαμοθράκης που εξαφανίστηκαν σύμφωνα με τον μῦθο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Ἡ τεχνολογική τους ἐξελίξη ἦταν τέτοια πού τους ἐπέτρεψε νὰ ἐγκαταλείψουν την γῆ καὶ νὰ σωθοῦν στὴν Σελήνη ἡ τον Ἄρη, σε βάσεις ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τους θεούς κατά τον ἐποικισμό της γῆς.

Ὁ Νονός ἀναφέρει ὅτι ὁ Φαέθων ἔκανε 30 περιστροφές γύρω ἀπὸ το φεγγάρι, ταξίδεψε στὴν Ἀφροδίτη καὶ ἐπισκεπτόταν συχνά τους πόλους της Γῆς.

Ὁ Διόνυσος, ἡ Ἄρτεμις καὶ ὁ Ἡρακλῆς εἶχαν ταξιδέψει στὴν Σελήνη καὶ ὁ Ἴδμων ταξίδευε ἐκεῖ με το ἅρμα του ποῦ ἔμοιαζε με ἀπαστράπτοντα κομήτη, δίνοντας ἀκριβέστατες πληροφορίες γιὰ την ἀθέατη πλευρά της σελήνης, κάτι ποῦ πρίν λίγα χρόνια ἔκανε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος.

Ὁ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς Λουκιανός ἀπὸ την Σαμοσάτα της Συρίας, το 120 μ.χ. διάβασε ἕνα ἀρχαῖο χειρόγραφο καὶ ἔγραψε στὸ βιβλίο του «Ἀληθινή Ἱστορία» (ἄν καὶ το χαρακτήριζε παραμύθι), πληροφορίες ἐπιστημονικά ἀπόλυτα ἀκριβεῖς, οἱ ὁποῖες ἐπαληθεύτηκαν στὴν ἐποχῆ μας: ”Πήγαινε με ἕνα καράβι ποῦ το πῆρε ὁ ἀέρας γιὰ ἑφτὰ ἡμερόνυχτα καὶ την ὄγδοη ἡμέρα ἔφτασε στὸ φεγγάρι.

(Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ἀνθρώπου γιὰ το φεγγάρι). Μπῆκε μέσα σ’ ἕνα πηγάδι ποῦ ἀπὸ πάνω εἶχε καθρέφτες καὶ ἔβλεπε ὅλη τὴ γῆ. (Πρόκειται γιὰ ὑπερσύγχρονο τηλεσκόπιο ποῦ με αὐτὸ ἔβλεπε τους ἀνθρώπους στὴν γῆ). Βασιλιάς της Σελήνης ἦταν ὁ Ἐνδυμίωνας ποῦ τον πῆραν ἀπὸ την γῆ καὶ τον πῆγαν στὸ φεγγάρι καί τον ἔκαναν βασιλιά.”

Στή συνέχεια, περιγράφει τρικινητήρια ἀεροπλάνα ”τρικέφαλοι ἀλογογύπες ποῦ πετοῦσαν”, σύγχρονες διόπτρες ”μποροῦσε νὰ τα φορά ὁ καθένας καὶ ἔβλεπαν πολύ μακριά” καὶ πολεμιστές με διαστημική στολή ”Ο στρατός του Φαέθοντα ἦταν ἄνθρωποι σὰν ἐμᾶς καὶ γι’ αὐτὸ φοροῦσαν στολές θερμοκρασίας”.
Ἐπίσης, περιγράφει ταξίδια στ’ ἄστρα του ζωδιακοῦ καθώς καὶ προσθαλάσσωση ἴδια με αὐτή τῶν συγχρόνων κοσμοναυτῶν και μάλιστα στὴν περιοχή των Βερμούδων.

Κεκρωπία, θεά Ἀθηνᾶ, καὶ ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν

Κάποτε πρὶν πολλά χρόνια ὅταν στὸν Ὄλυμπο κατοικοῦσαν οἱ δώδεκα θεοί σε μία ὄμορφη πόλη της Ἑλλάδας, Κεκροπία την ἔλεγαν, βασίλευε ἕνας περίεργος ἄρχοντας. Ἀπὸ τὴ μέση καὶ πάνω ἦταν ἄνθρωπος καὶ ἀπό τὴ μέση καὶ κάτω φίδι. Αὐτὸς ἦταν ο Κέκροπας, ὁ ξακουστός.

Το φωτεινό ἥλιο της Κεκροπίας καὶ τις πολλές ὀμορφιές της, καμάρωναν ὁ Ποσειδῶνας καὶ ἡ Ἀθηνᾶ καὶ ὁ καθένας ἤθελε αὐτή τὴ φημισμένη πόλη δική του.

Κανένας ἀπὸ τους δύο δὲν ὑποχωροῦσε καὶ ὁ Δίας ἀφοῦ κουράστηκε ἀπὸ τους καυγᾶδες τους, τους ἔστειλε στὸν Κέκροπα νὰ βρεῖ ἐκεῖνος τὴ λύση. Ο Κέκροπας, ποῦ ἦταν δίκαιος καὶ συνετός, ὅλοι το ἔλεγαν αὐτὸ, ἀφοῦ σκέφτηκε πολύ πρότεινε:

Δῶρα στὴν πόλη μας οἱ θεοί ἄς χαρίσουν καὶ οἱ ντόπιοι ἄρχοντες ἄς ἀποφασίσουν ποῖο ἀπ’ τα δῶρα την πόλη μας θὰ ὠφελήσει κι ὅποιος το πρόσφερε τὴ νίκη θὰ κερδίσει.

Καὶ ἔτσι μία ἡλιόλουστη μέρα οἱ δύο θεοί ἀνέβηκαν με μεγαλοπρέπεια πάνω στὸ βράχο της Ἀκρόπολης. Ἀπὸ κάτω οἱ κάτοικοι της Κεκροπίας καὶ ψηλά ἀπὸ τον Ὄλυμπο οἱ ἀθάνατοι θεοί, περίμεναν με δέος καὶ ὑπομονή νὰ ἀντικρύσουν τα θεϊκά δῶρα.

Ὁ Ποσειδῶνας σοβαρός, ἀγέρωχος καὶ ἀποφασιστικός χτύπησε με τὴ μεγάλη τρίαινά του το βράχο καὶ ἀμέσως ἀναπήδησε ἕνα ἄσπρο, περήφανο, πολεμικό ἄλογό Ξαναχτυπάει καὶ δεύτερη φορά καὶ ἀπὸ το γκρίζο πέτρωμα του βράχου ἄρχισε νὰ ἀναβλύζει πεντακάθαρο γάργαρο νερό.

- Αὐτὰ εἶναι τα δῶρα μου, εἶπε ὁ Ποσειδῶνας με τὴ δυνατή, βροντερή φωνή του. Νερό γιὰ την πόλη καὶ γερά ἄλογα νὰ πολεμᾶτε τους ἐχθροὺς σας...

Ὅταν δοκίμασαν το νερό οἱ τοπικοί ἄρχοντες διαπίστωσαν πῶς ἦταν ἁλμυρό, γιατί ἦταν θαλασσινό.

Ἡ Ἀθηνᾶ πλησίασε ἤρεμη, περήφανη καὶ πάνοπλη καὶ κάρφωσε το κοντάρι της στὸ βράχο της Ἀκρόπολης... Ἀμέσως φύτρωσε ἕνα χαμηλό δέντρο με ἀσημοπράσινα φύλλα καὶ μικρούς μαύρους καρπούς.

- Αὐτό εἶναι το δῶρο μου του εἶπε...Ὅταν πεινᾶτε θὰ τρῶτε αὐτὸν τον καρπό θὰ τον λιώνεται καὶ θὰ ’χετε λάδι στὸ φαγητό το χειμῶνα με τα κρύα καὶ τα χιόνια τα πολλά κάψτε τα κλαδάκια του καὶ ζεσταθεῖτε στὴ φωτιά!

Ὁ Κέκροπας καὶ οἱ ἄλλοι τοπικοί ἄρχοντες ἔκριναν πώς το δῶρο της Ἀθηνᾶς ἦταν πιὸ χρήσιμο καὶ της χάρισαν τὴ νίκη, ἄλλαξαν μάλιστα το ὄνομα της πόλης τους καὶ ἀπὸ Κεκροπία την ὀνόμασαν Ἀθήνα.

Ἡ θεά ἀπὸ τότε ἔγινε προστάτης της πόλης καὶ την ἔκανε γνωστή σε ὅλο τον κόσμο γιὰ τὴ φιλοσοφία, τις τέχνες καὶ τον πολιτισμό της. Μεγάλοι καί σπουδαῖοι σοφοί γεννήθηκαν στὴν Ἀθήνα, καὶ ἡ θεά ἦταν πάντα κοντά τους νὰ τους στηρίζει καὶ νὰ τους ἐνθαρρύνει...

Καὶ ἀργότερα με τα κλαδιά της ἐλιᾶς ἔφτιαχναν στεφάνι γιὰ τους νικητές τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, καὶ το κλαδί της ἐλιᾶς στὸ ράμφος ἑνός περιστεριοῦ ἔγινε σύμβολο της εἰρήνης...