ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΛΩΝ
https://youtube.com/playlist?list=PLjSnENHTf9kdqdHx6QVqsqogxl_GmghZ1&si=kOhhPiPJHZEClE4K
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024
Ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821
ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΛΩΝ
Σάββατο 9 Μαρτίου 2024
ΕΝΟΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΕΝΟΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
( Λεοννάτος - μάχες Μ. Ἀλεξάνδρου )
Ὁ Φίλιππος ὁ β΄ ἦτο αὐτὸς ποῦ ἔκανε τὸ ὄνειρό τῶν Ἑλλήνων πραγματικότητα καὶ ἐτοιμάζετο νὰ ἐκστρατεύσει πρὸς ἀνατολάς τιμωρῶντας τοῦς βαρβάρους ἱἐρόσυλους ποῦ πέρασαν διά πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα μας !
Τὸ σχέδιο του πῆρε μία μικρή ἀναβολή λόγο τῆς ὕποπτης δολοφονίας του . ΗΛΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ << Αὐτοὶ ποῦ πρόδωσαν τοῦς Ἕλληνες >> κεφ. << φιλίππου >> ἔκδ. <<Λιακόπουλος >> Θεσ/κη 2003 Συνεχιστὴς τοῦ σχεδίου καθὼς καὶ ἐκτελεστὴς ὑπῆρξε ὁ γιὸς του Ἀλέξανδρος “Γ΄,
Οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑλλήνων ἔδωσαν μυστικές ὁδηγίες στὸν Ἀσύγκριτο γιὰ τὴν τιμωρία ὅλον Αὐτὸν ποῦ διῆλθαν μὲ φωτιά καὶ σίδερο ἀπὸ τήν Ἱερὰ Ἑλλάδα. Ἄλλωστε οἱ ποιὸ πολλοί κατενόησαν τὴν κίνηση τῶν χεριῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου ὅταν σηκώθηκε πάνω ἀπὸ τὸ ἄψυχο σῶμα τοῦ ἱεροῦ βασιλέως τῶν Ἑλλήνων , πατέρα τοῦ Φιλίππου τοῦ Β΄,
Γεγονός εἶναι ὅτι μετὰ τὸν θάνατο συνέβησαν δραματικὰ γεγονότα γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς διαδοχῆς του.
Ἕνα εἶναι ὁ λεγόμενος << Λαμιακὸς πόλεμος >> τὸ 322 π.Χ. Στὸν πόλεμο αὐτὸν, τὸν ἀδελφοκτόνο , ἔπεσαν μεγάλες μορφές τῶν Μακεδόνων, τῶν Ἀθηναῖων καὶ γενικὸς τῶν Ἐλλήνων .
Τὸ χειρότερο καὶ ὕποπτο συνάμα εἶναι ὁ θάνατος τοῦ στρατηγοῦ Λεοννάτου ἔμπιστου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ὅπου μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἀσύγκριτου , ὁ Στρατὸς ἐναπέθεσε τίς ἐλπίδες στὸν Λεοννάτο .
Ὁ Λεοννάτος ἦτο ἄνδρας καὶ Ἕλλην μεγάλης ἀξίας, Ἄριστος ἐπιτελικὸς καὶ πολυαγαπημένος τῶν στρατιωτῶν . Ἦτο ὁ διοικητὴς τοῦ ἱππικοῦ.
Βορείως ὅμως τῆς Λαμίας , ὁ ἄριστος Λεοννάτος γιὸς τοῦ Ἀνταίου καὶ συνεπίτροπος τοῦ Ἀντιπάτρου στὴν Μακεδονία μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , μαχόμενος μόνος του σὲ κάποια φάση τοῦ ἀγῶνα πέφτει νεκρός ... ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ << βιβλιοθήκη >>, Ι Η΄, 13 -15
Κὶ ἐδῶ ἀρχίζουν οἱ ἐρωτήσεις!
α) Ὁ Ἀντίπατρος γιατὶ δὲν προσέτρεξε κοντὰ στὸν Λεοννάτο; Γιατὶ ἐπίσης παρακολουθοῦσε ἀπὸ τὴν πεδιάδα τὴ μάχη;
β) Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , ὁ Λεοννάτος ἔγινε διοικητὴς τὴς μικρᾶς Φρυγίας !
Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης μᾶς λέγει πῶς τὸ μέρος αὐτὸ ἔβριθε ἀπὸ Γεφυραίους ἐμπόρους καὶ φοινικίζοντες !
Γιὰ ποιόν λοιπὸν, τὸ λόγο ἐστάλη ὁ Λεοννάτος μὲ τὴν ἀδελφὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , τὴν Κλεοπάτρα;
γ) Οἱ Ἀθηναῖοι στ5ὴ μάχη αὐτή ἔξω ἀπὸ τὴν Λαμία εἶχαν ὥς ἀρχηγὸ τους τὸν Ἀντίφιλο, γνωστὸ ἀντιμακεδόνα , φοινικίζοντα καὶ μηδίζοντα.
Τὶ σύνθεση << φυλῶν >> εἶχε ὁ στρατὸς του , ἀφοῦ ὅπως μᾶς λέγει ὁ Διόδωρος : << Τὸν ἀχρεῖον εἷς παράταξιν ὄχλον >>! ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ << βιβλιοθήκη >>, Ι Η΄, 13 -15 , Γιὰ σκεφθεῖτε λίγο ........
Καὶ ὅσο γιὰ τὸν περίεργο θάνατο τοῦ Ἀσύγκριτου ἄς δοῦμε τὸν Ἀρριανό καὶ τὶς συγκλονιστικὲς λεπτομέρειες ποῦ ἀναφέρει Ἀρριανός : << Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις >> 27 , Ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἀσύγκριτου μετὰ τὸν θάνατο του , περνᾶ κυριολεκτικά << Διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> ἀπὸ τὸν .... ἐξάδελφό του καὶ βασιλέα Κάσσανδρο !
Ὁ Κάσσανδρος φυλακίζει τὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὴν δολοφονεῖ ! Τὸ ἴδιο κάνει στὴν ΝΟΜΙΜΗ σύζυγο τοῦ Ἀλεξάνδρου , Ροξάνη,
καθώς καὶ στὸ ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΑΔΟΧΟ τοῦ Βασιλείου Ἀλέξανδρο Δ΄ τοῦ Ἀλεξάνδρου! Ὁπότε τὸ πονηρό μας , ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ τὸ πονηρό μας ! Τὸ ἀφυπνισθέν μυαλό μας - σκεπτικὸ , ρωτᾶ :
Ποιοί ἐκρύβοντο πίσω ἀπὸ τὸν Κάσσανδρο ; Γιατὶ τέτοιο μίσος ἐνάντια στὴν οἰκογένεια τοῦ Ἀσύγκριτου ; Εὐτυχῶς ὑπάρχει ὁ Ἀρριανός καὶ ἡ << Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις >>
καὶ κάτι τελευταῖο γι΄ αὐτοὺς μπορεῖ , ἀθῶα καὶ ἀξιοπρεπέστατα, νὰ ἐρωτηθοῦν : << Οἱ Βαβυλώνιοι τί λαός ἦτο; Αὐτοί δὲν ὑποστήριξαν τὸν Ἀλέξανδρο >> Ἡ ἀπάντηση μου εἶναι ἡ ἐξῆς : << Οἱ Βαβυλώνιοι ἀνήκουν στὸν Σημητικό κλάδο τῶν ἀπογόνων τοῦ Νόε! Γ, ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ << λεξικῶν τῶν Ἀγίων Γραφῶν >>, ἐκδόσεις <<Γρηγόρη >> , Ἀθήνα τὸ 1999.
Ἡ ἐξαγωγή συμπερασμάτων εὔκολη , διὸτι οἱ Βαβυλώνιοι ἔδιδαν καὶ χρησμούς - ὁδηγίες σὲ <<ὁρισμένους >>. Διαβάστε τὸν Ἀρριανό γι' αὐτὸ τὸ θέμα καθώς καὶ τὸν <<ψεύδο >> Καλλισθένη!
ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Ὁ Ἀρριανός στὴν << Ἀνάβαση Ἀλεξάνδρου ( Α΄12,4 ) μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἅνδρες ἀπὸ τοῦς Ἕλληνες ἡ τοῦς Βαρβάρους δὲν παρουσίασε ποτὲ τόσο μεγάλα ἔργα σὲ πλῆθος ἡ μέγεθος !
Καὶ εἶναι βάσιμο αὐτὸ διότι ὅταν ξεκίνησε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἀπὸ τὴν Δίον τῆς Μακεδονίας γιὰ τὴν μεγάλη ἐκστρατεία , ἐκτὸς τοῦ στρατοῦ ποῦ ἀριθμοῦσε 55,000 πεζούς καὶ 8.000 ἱππεῖς , ὑπῆρχαν καὶ 6.000 ἐπιστήμονες καὶ τεχνῖτες ὅλον τῶν εἰδικοτήτων !
Ἀπὸ ἰατρούς μέχρι ὑποδηματοποιούς ἀπὸ οἱκονομολόγους μέχρι ταριχευτές, νομισματοποιοῦς κ.λ.π. Ἐκτὸς αὐτῶν τὸν στρατὸ ἀκολουθοῦσαν 20.000 γυναῖκες , τῶν ὁποῖον 7.000 εἶχαν μαζί τους μικρὰ παιδιά ἡ ἦσαν ἔκγυοι, γιὰ τὴν ἀνανέωση τοῦ στρατεύματος κατὰ τὴν ἐκστρατεία . τὰ παιδάκια αὐτὰ ἀριθμοῦσαν 10.000!
Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἔδιδε ἐργασία καὶ πολλὰ δῶρα στὶς γυναῖκες τῶν στρατιωτῶν ! ( Διόδωρος Σικελιώτης : << Ἱστορ. Βιβλιοθ. >> XVII 110 ,3 )
Τὸ σχέδιο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ἀποσκοποῦσε στὴν ραγδαῖα διάβαση τοῦ Ἑλλήσποντου καὶ ἀκολοῦθος τὴν προέλαση στὴν Μ. Ἀσία καὶ τὴν κατάληψή της !
Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ, ἔπρεπε νὰ κατασυντριβεῖ ὁ Περσικὸς στρατὸς .
Οἱ δύο στρατοί βρέθηκαν ἀντιμέτωποι στὶς μάχες ποῦ θὰ παρατεθοῦν , μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Ἑλληνικὸ φῶς νὰ φθάσει στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένη .
Ἦταν, ὅμως καὶ ἡ τιμωρία τῶν Περσῶν γιὰ τὴς καταστροφές ποῦ ἐπέφεραν στὴν Ἑλλάδα κατά τὰ ἔτη 490 – 479 π.Χ.
α) Ἡ μάχη τοῦ Γρανικοῦ
(Δαίσιος ( Μάϊος ) 334 πΧ. )
Ἡ πρώτη συνάντηση τῶν δύο στρατῶν ἔγινε στὸν Γρανικὸ ποταμό, ὄπου ἦταν συντεταγμένος ὁ Περσικὸς στρατὸς καὶ ἀνέμενε τὸν Ἑλληνικό . Ὁ Παρμενίων εἶχε ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν παράταξη τοῦ στρατεύματος , λόγω τοῦ ἰσχυροῦ ρεύματος τοῦ ποταμοῦ.
Ὁ Ἀλέξανδρος τότε τοῦ ἀπαντᾶ μὲ σεβασμὸ , ὅπως ἄρμοζε σὲ ἕναν τέτοιον μεγάλο καὶ νικηφόρο στρατό .
<< Ἀγαπημένε Παρμενίωνα , περάσαμε τὸν Ἑλλήσποντο καὶ θὰ βοηθοῦμε ἀπὸ τὸ ρυάκι ;>>.
Ὁ Ἀλέξανδρος τίθεται ἐπικεφαλῆς τῆς δεξιᾶς πτέρυγος καὶ ὑπὸ τῶν ἤχων τῶν σαλπίγγων καὶ τὸν << Ἀλαλαγμό >>, οἱ Ἕλληνες ἐπιτίθενται κατὰ τῶν Βαρβάρων.
Ἡ φάλαγγα τοῦ Ἀλέξανδρου συνάντησε δυσκολίες καὶ εἶχε ἀρκετές ἀπώλειες .
Ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος κινδύνευσε νὰ σκοτωθεῖ ἀπὸ τὸν Πέρση
Σπιθριδάτη , ἀλλὰ ὁ Κλεῖτος ἔσωσε τὸν Ἀλέξανδρο ἀπὸ τὸν θάνατο .
Τὸ Περσικὸ ἱππικό διαλύθηκε τελείως καὶ τράπηκε ἀπὸ Ἑταίρους σὲ φυγή !
Οἱ ἀπώλειες τῶν βαρβάρων ἀνῆλθαν σὲ 1.000 ἱππεῖς καὶ 18.000 πεζούς, σὲ σύνολο 100.000 ἀνδρῶν ! Ἀνάμεσα στοῦς νεκρούς βαρβάρους ἦταν ὁ Σπιθριδάτης ποῦ ἀναφέραμε , ἡγεμόνας τῶν Περσῶν ( σατράπης ), ὁ Νιφάτης καὶ ὁ Πετήνης , στρατηγοί καὶ ἡγεμόνες ἐπίσης , ὁ διοικητὴς Μιθροβουζάκης τῆς Καππαδοκίας , ὁ γαμπρὸς τοῦ Δαρεῖου Μιθριδάτης , ὁ γιὸς τοῦ Δαρεῖου τοῦ Ἀρταξέρξη Ἀρβουπάλης κ.α.
Ἀπὸ τὸν Ἑλληνικό στρατὸ 85 ἱππεῖς καὶ 52 πεζοὶ , τοῦς ὁποῖους ἔθαψε μαζί μὲ τὰ ὅπλα τους . Ἐπέδειξε δὲ καὶ μεγάλη φροντίδα στοῦς συγγενεῖς τῶν πεσόντων Ἑλλήνων.
Στὴν ἴδια μάχη ἔπεσε μαχόμενη καὶ ἡ ἀρχηγὸς τῶν ἑταίρων ἡ Μυρσίνη (!) τῆς ὁποίας ὁ Ἀλέξανδρος ἔστησε ξεχωριστὸ τύμβο καὶ ἀπέδωσε σ' αὐτὴν ὅπως καὶ στὶς ἄλλες ἐταῖρες ποῦ ἔπεσαν ξεχωριστές τιμές !
Ἀπὸ τὰ πλούσια λάφυρα ποῦ μάζεψαν οἱ Ἕλληνες , ὁ Ἀλέξανδρος ἔστειλε στὴν Ἀθήνα 300 Περσικές πανοπλίες ! Ἡ νίκη αὐτοὶ στὸν Γρανικό ποταμό ἐδρέωσε τὸ ἠθικό τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ ὄνειρο τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν Ἰωνικῶν καὶ Αἰολικῶν πόλεων ἄρχιζε νὰ πραγματοποιεῖται ! ὁ Φρούραρχος τῶν Σάρδεων παρέδωσε τὴν πόλη καὶ τὸ δημόσιο ταμεῖο!
Ἡ Ἔφεσος ἔπεσε χωρίς μάχη. Κατελήφθησαν, ἐπίσης ἡ Μίλητος καὶ οἱ Ἀλικαρνασσός οἱ ὁποῖες χρησιμοποιήθηκαν ὥς βάσεις γία τίς μετέπειτα ἐπιχειρήσεις τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου .
β) Γόρδιος δεσμός
Ἀρτεμίσιος (Ἀπρίλιος ) 333 μ.χ. )
Μετὰ τὴν κατάληψη - ἀπελευθέρωση τῶν πόλεων ποῦ ἀναφέρθηκὰν , ὁ Μ. Ἀλέξανδρος κατέκτησε τὶς περιοχές τῆς Λυκίας, Πισιδίας καὶ Παμφιλίας .
Ἀρχές τοῦ Ἀρτεμισίου ( Ἀπριλίου ) τοῦ 333 π.Χ. ἔφθασε στήν πόλη Γόρδιον κοντὰ στὸν Σαγγάριο ποταμό . Ἐκεῖ ἀναπαύτηκε ὁ στρατὸς καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἔκοψε τὸν περίφημο << Γόρδιο δεσμό >>, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο, ὁποῖος τὸν ἔλυνε θὰ κυριαρχοῦσε στὴν Ἀσία ! Ἐδῶ ἦρθαν καὶ οἱ πρῶτες στρατιωτικὲς ἐνισχύσεις ἀπὸ τήν Ἑλλάδα.
Ὁ Ἀλέξανδρος , βεβαίως, τὸν ἔκοψε μὲ τὸ ξίφος του !
Ὁ δεσμός αὐτὸς ἦταν δεμένος σὲ ζυγό ἅρματος καὶ ἡ σύσταση του ἀπετελεῖτο ἀπὸ φλοιό κρανιάς τοῦ ὁποῖου οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος φαινόταν. Μετά τὸν Γόρδιο ὁ Ἀλέξανδρος, βεβαίως τὸν ἔκοψε μὲ τὸ ξίφος του ! Ὁ δεσμός αὐτός ἦταν δεμένος σὲ ζυγό ἅρματος καὶ ἡ σύστασή του ἀποτελεῖτο ἀπό φλοιὸ κρανιάς, τοῦ ὁποῖου οὔτε τέλος φαινόταν.
Μετὰ τὸν Γόρδιο ὁ Ἀλέξανδρος κατέλαβε τὴν Ταρσό . Φθάνοντας στὸν Μαλλό , πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Δαρεῖος μὲ ὅλον τὸν στρατὸ εἶχε στρατοπεδεύσει στούς Σώχους , μία περιοχή ποῦ ἦταν δυνατή ἡ χρησιμοποίηση ὅλης τῆς στρατιᾶς καὶ τοῦ ἱππικοῦ. Ὁ Ἀλέξανδρος προελαύνοντας , στρατοπέδευσε στὴν πόλη Μυρίανδρος.
γ) Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ
( ἈΠΕΛΑΙΟΣ (ΝΟΕΜΒΡΊΟΣ ) 333Π.Χ
Ἀλλάζοντας γνώμη ὁ Δαρεῖος πῆγε στήν πόλη Ἰσσό ὅπου ὁ ἀνθέλληνας αὐτὸς βασάνισε καί σκότωσε τοῦς τραυματίες στρατιῶτες ! Του Ἀλεξάνδρου ! Ὁ Πανβάρβαρος δολοφόνος ....
Ὁ Ἀλἐξανδρος , μέσως τῆς κατασκοπείας του , ἄλλαξε τὸ δρομολόγιο του καί κατευθύνθηκε γρήγορα πρὸς τὴν Ἱσσό. Ἔδωσε διαταγή νὰ δειπνήσουν πολύ καλά οἱ στρατιῶτες καί το βραδύ ἔστειλε τοῦς καταδρομεῖς τῆς ἐποχῆς καί ἔκλεισαν τὰ στενά τῆς διόδου πρὸς τὴν Ἰσσό.
Ξημερώνη ἡ ἡμέρα καὶ οἱ Ἕλληνες τοῦ Ἀλεξάνδρου ἔχουν ἀπέναντί τους 600.000 βαρβάρους, ἕτοιμους γιὰ μάχη καὶ ἀποφασισμένους νὰ συντρίψουν τοῦς Ἕλληνες .
Ὁ Δαρεῖος, βλέπει τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ὁδηγεῖ μὲ τάξη καὶ ἠρεμία τὸν στρατό του καί παραμένει στίς ὄχθες τοῦ Πινάρου ποταμοῦ. Ἐπικρατεῖ ἀπόλυτη ἡσυχία !
Ὁ Ἀλέξανδρος ἡγεῖται του ἱππικοῦ καί διέρχεται μὲ τό ἄλογο του μπροστά τῶν Ἑλλήνων, παροτρύνοντας τους νὰ δείξουν γενναιότητα .
Οἱ σάρρισες κτυποῦν το ἔδαφος ! τά ξίφη κτυποῦν τις ἀσπίδες καί οἱ Πέρσες τά ...χάνουν ! Τί κάνουν οἱ Ἕλληνες, μήπως τοῦς ἔφυγε ὁ νοῦς ; Μόλις σταμάτησαν τὰ <<πολεμικά κτυπήματα >> φάνηκε << ἄν ἔφυγε ὁ νοῦς τῶν Ἑλλήνων ! Τά ἱερὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος ἐφορμοῦν κατά τῶν βαράβαρων . Ἡ μάχη εἶναι ἄγρια καί μπροστά στὴν ὀρμητικώτητα τῶν Ἑλλήνων , οἱ βάρβαροι ἀρχίζουν νὰ ὑποχωροῦν, ὡς συνήθως .... σὲ αὐτό τό χρονικό σημεῖο γίνεται μία τρομερή ἱππομαχία, μεταξὺ τοῦ Θεσσαλικοῦ καὶ Περσικοῦ ἱππικοῦ.
Οἱ Πέρσες ἐδῶ φάνηκαν γενναιότατη καὶ ἀποφασισμένη ἀλλὰ δὲν εἶχαν τὸ τρομερὸ ὅπλο ποῦ ἔχουν οἱ Ἕλληνες την ψυχή!
Ὁ Δαρεῖος σε κάποια ἔρχεται πολύ κοντά τόν Ἀλέξανδρο ἀλλὰ γυρίζει πρὸς τὰ πίσω σὲ ἄτακτη φυγή !
Ὁ Δαρεῖος ρίχνει ἀπὸ τὸ ἅρμα του τὴν ἀσπίδα , τὸν πλούσιό χιτῶνα του καὶ τὸ τόξο του! Κυριεύεται τὸ στρατόπεδο του καὶ ἀνάμεσα στούς αἰχμαλώτους εἶναι ἡ μητέρα του , ἡ σύζυγός του , τὸ μικρὸ ἀγοράκι, οἱ δύο κόρες στου καὶ πολλές Περσίδες εὐγενεῖς!
Τέτοιος ἡγέτης ἤτανε ¨ βαρβαρός . Οἱ Πέρσες ἔχασαν 150.000 πεζούς 15,000 Ἱππεῖς , Οἱ Ἕλληνες ἔχασαν 350 πεζοὺς καὶ 120 ἱππεῖς .
Οἱ Ἕλληνες πεσόντες θάπτονται μὲ τάς νενομισμένας καὶ κεκανονισμένας τιμᾶς! Ὅσοι διέπρεψαν στὴν μάχη τιμήθηκαν ἀξιοπρεπῶς ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τους τὸν Μ. Ἀλέξανδρο ! Νὰ σημειωθεῖ ὅτι : Στὴν μάχη τῆς Ἰσσοῦ ἔπεσε ἡρωικῶς μαχόμενος ὁ ἀξιωματικὸς τῆς Μακεδονικῆς φάλαγγος, Πτολεμαῖος ὁ γιὸς του Σελεύκου.
Ἀργὰ τὸ βράδυ, ὁ Ἀλέξανδρος ἐπιστρέφοντας στὴν σκηνή του, ἄκουσε κλάματα γυναικῶν. Ρώτησε τὸν Ἠφαιστίωνα τί κλάματα εἶναι αὐτὰ καὶ ὁ λαμπρός Στρατηγὸς καὶ ἐπιστήθιος φίλος του, ἀπάντησε ὅτι <<εἶναι ἡ οἰκογένεια του Δαρίου καὶ φοβοῦνται νὰ μὴν τοῦς σκοτώσης...>>
Ὁ Ἀλέξανδρος εἰσῆλθε στὴν σκηνή τους καὶ ἀφοῦ διεβεβαίωσε τὴν οἰκογένεια τοῦ Δαρεῖου ὅτι δὲν σκοτώθηκε ὁ βασιλεύς τους ἀσπάστηκε μὲ σεβασμὸ τὴν μητέρα του ἀντιπάλου του κάτω ἀπὸ τὰ βουρκωμένα μάτια ΟΛΩΝ τῶν παρισταμένων στρατηγῶν καὶ τῶν αἰχμαλώτων τῆς Περσικῆς βασιλικὴς οἰκογενείας ! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὁ Ἀλέξανδρος , ἀποκαλοῦσε μὲ σεβασμὸ καὶ πολύ ἀγάπη <<ΜΗΤΈΡΑ >> τὴν βασιλομήτορα τῆς Περσίας
δ) Ἡ κατάληψη τῆς Συρίας καὶ Φοινίκης ( Ὑπερβερεταῖος (Σεπτέμβριος 332 π.χ )
Ἔπειτα ἀπό τὴ μάχη τῆς Ἱσσοῦ, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ὑποδέχονταν τὸν Ἀλέξανδρο ὡς <<λυτρωτήν καὶ ἐλευθερωτήν >>!
Ἀποστέλλει τον Παρμενίωνα στήν Δαμασκὸ καὶ ὁ ἴδιος προχωρεῖ πρὸς Φοινίκη καὶ Συρία . Στὴν Συρία στρατοπεδεύει στὴν Μάραθο (Ἀμρίτ ) ἡ ὁποῖα βρίσκεται δίπλα στὰ ἑλληνόφωνα χωρία Χαμιντιέ καὶ Ἀντάραδο, ἀποικία τῶν Χαλκιδέων. Ἐκεῖ , λαμβάνει ἐπιστολή ἀνακωχῆς ἀπὸ τόν Δαρεῖο καὶ τοῦ ἀνταπαντᾶ ὁ Ἀλέξανδρος πῶς ἔχει ( ὁ Δαρεῖος ) τὴν βασιλικὴ του ἐξουσία καὶ θὰ ἀπελευθερώσει τὴν οἰκογένειά του ἄν γίνει ἰδιώτης
! Στὴν ἐπιστολή αὐτὴ ἐξηγοῦσε τοῦς λόγους τῆς ἐκστρατείας καὶ ὅτι αὐτὸς ( ὁ Δαρεῖος ) εὐθυνόταν γιὰ τὴν δολοφονία του πατέρα του Φιλίππου του β . Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἀρχὴ τὴς ἐπιστολὴς του Ἀλεξάνδρου ὁπού γράφει ;
<<Οἱ πρόγονοι ἡμῶν τῆς Μακεδονίας καὶ λοιπῆς Ἑλλάδος ...>> , ἡ ὁποία ἀρχὴ καταδεικνύει τὴν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων ! Αὐτὰ γιὰ ὁρισμένους ποῦ ἐπιμένουν ἀνθελληνικὰ , εἴτε ἔσω εἴτε ἕξω τοῦ Ἑλληνικοῦ κορμοῦ !
Ὁ Ἀλέξανδρος, ἀκολούθως , καταλαμβάνει τὴν Φοινίκη καὶ ἀπελευθερώνει τίς Ἑλληνικές πόλεις βύβλο, Τύρο Σιδώνα κ.α.
Ὅλες οἱ πόλεις κατελήφθησαν χωρίς ἀντίσταση, ἐκτὸς τῆς Τύρου, ὅπου οἱ φοίνικες - πρωτοπόροι σε ἀνθελληνισμό – ἀντιστάθηκαν λόγο τῶν ψηλῶν τειχῶν καὶ ὄχι τῆς γενναιότητός τους.
Ἑπτά μῆνες διήρκησε ἡ πολιορκία τῆς πόλεως καὶ , τελικὸς , ἡ Τύρος ὑπέκυψε ἐμπρὸς στὸν Ἀλέξανδρο καὶ στούς Ἕλληνες.
Ὅταν εἰσῆλθε ὁ Ἀλέξανδρος ἦτο τραυματισμένος σε 7 (!) σημεῖα τοῦ σώματος του ! Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ στρατηγὸς τοῦ Πευκάστας , ἕνας ἔκ τῶν ἀρχηγῶν τῆς σωματοφυλακής του, τὸν ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο σὲ κάποια φάση τῆς πολιορκίας .
Ὁ Ἀλέξανδρος φέρθηκε ὅπως ἔπρεπε στοὺς σημιτοφοίνικες ἀνθέλληνες, οἱ εἶχαν γκρεμίσει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Τύρου αἰχμαλώτους Ἕλληνες κάτω στὰ βράχια τῆς παραλίας ! Πράγματί , γενναία καὶ ἄξια τῆς φυλῆς του πράξη !
Μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες , ὁ Ἀλέξανδρος , κατέλαβε τὴν Ἑλληνική πόλη τῆς γάζας καὶ ἔγινε κύριος τῆς Φοινίκης, Παλαιστίνης καὶ Συρίας .
Ἦταν ὁ μήνας Δίος ( Ὀκτώβριος ) καὶ θὰ ἀναφερθεῖ δύο φάσεις τῆς πολιορκίας τῆς Γάζας.
α) Κάποιος σημιτοφοίνικας ὑποκρίθηκε τὸν λιποτάκτη καὶ σὲ κάποια στιγμὴ ποῦ ὁ Ἀλέξανδρος γύρισε τὴν πλάτη αὐτὸς σήκωσε τὸ χέρι του μὲ τὀ μαχαίρι του γιὰ νὰ δολοφονήση τὸν Ἀσύγκριτό !
Τὸ χέρι τοῦ Λεοννάτου ἔκοψε τὸ χέρι τοῦ σημιτοφοίνικα ....
(β Στὴν διάρκεια τὴς πολιορκίας ὁ Ἀλέξανδρος τραυματίστηκε βαριὰ, ὅταν τὸ δορύ ποῦ καρφώθηκε στὸν ὦμο του , εἶχε διαπεράσει τὴν ἀσπίδα καὶ τὸν θώρακα του, ἀφοῦ ἐξακοντίσθηκε ἀπὸ καταπέλτη !
ε) Μάχη τῶν Γαυγαμήλων
( Δίος 9 Ὁκτῶβριος 331 π.Χ.
Μετὰ τὴν κυριαρχία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου , οἱ Φοινίκη, Παλαιστίνη, Συρία, ὁ Ἀλέξανδρος κατευθύνθηκε στὴν Αἴγυπτο ὁποῦ καὶ παρέμεινε ἒπὶ πέντε μῆνες !
Ἄρχισε τὸ κτίσιμο τῆς Ἀλεξάνδρειας καθώς καὶ καὶ ἄλλων πόλεων σὲ ὅλη τὴν Αἴγυπτο. Στὴν Μέμφιδά , ὁ Ἀσύγκριτος ἔδωσε ὁδηγίες γιὰ τὴν διοίκηση τῆς χώρας καὶ ἐπέστρεψε ἀνατολικὸς ἀφοῦ πέρασε τόν Εὐθράτη καὶ τὸν Τίγρη ποταμό , διότι πληροφορήθηκε πῶς ὁ Δαρεῖος ἑτοιμάζεται γιὰ νέα ἀναμέτρηση .
Ὅταν πέρασαν οἱ Ἕλληνες τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸν Τίγρη ποταμό πληροφορήθηκε ὁ Ἀλέξανδρος , ὅτι ὁ Δαρεῖος μὲ ἀπειράριθμο στράτευμα εἶχε στρατόπεδα στὴν πόλη τῶν Ἀρβήλων, ἡ ὁποῖα ἦταν στὴν πεδιάδα τῶν Γαυγαμήλων. Ἕνα ἑκατομμύριο πεζοὶ, 40.000 ἱππεῖς καὶ 200 δρεπανηφόρα ἅρματα ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἀντιπροσωπεύσουν τὸ Φῶς καὶ τὸ Ἅλας του κόσμου !
Ὁ Ἀλέξανδρος μὲ στρατηγούς του, κάνουν τὰ σχέδια της μάχης μὲ προσοχὴ καὶ νηφαλιότητα . Παραμονὴ τῆς μάχης , ὁ Ἀλέξανδρος πληροφορεῖται ἀπὸ τοῦς ὅτι ἡ πεδιάδα εἶναι γεμάτη ἀπὸ τριβόλους ἐμπόδια δηλαδὴ κατὰ τοῦ ἱππικου !
Ὁ Ἀλέξανδρος ἀποστέλλει τους ἀκαταπόνητους καταδρομεῖς>> καὶ τὴν νύχτα , οἱ ὑπερστρατιῶτες αὐτοί καθάρισαν τὴν πεδιάδα ἀπὸ τοῦς τριβόλους !
Τὸ πρωί ὅλα ἦσαν ἔτοιμα γιὰ γιὰ τὴ μεγάλη μάχη! Εἶναι ἡ 1η ἱσταμένου τοῦ Μακεδονικοῦ μηνὸς Δίου του 331 π.χ 1η
Ὀκτωβρίου μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα.
Ὁ στρατὸς παρατάσσεται ἀλλὰ .......λείπει ὁ Ἀλέξανδρος ! Ὁ Παρμενίων τρέχει καὶ ἀνοίγει τὴν σκηνὴ τοῦ βασιλέως << καλὰ, Ἀλέξανδρε , πῶς μπορεῖς καὶ κοιμᾶσαι ἀκόμα τέτοια μεγάλη ἡμέρα >>, καὶ ὁ αἰῶνιος Ἕλληνας τοῦ ἀπαντᾶ <<Γιατὶ ὄχι Παρμενίωνα μήπως μετὰ τὴ μάχη δὲν θὰ εἴμαστε οἱ νικητὲς >>!!!
Ὁ Ἀλέξανδρος ἐπιθεωρεῖ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ λέγει λόγια προτρεπτικά στοὺ στρατιῶτες . Ὁ στρατηγικὸς νοῦς τοῦ Ἀλεξάνδρου θριαμβεύει! Οὔτε δρεπανοφόρα ἅρματα οὔτε ἀπειράριθμο στράτευμα , οὔτε οἱ διάφοροι ἀπίθανοι σύμμαχοι του Δαρεῖου φοβῆσαν τοῦς Ἕλληνες !
Οἱ καταπληκτικοί καὶ πειθαρχημένοι ἑλιγμοί τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἔφεραν καὶ τὸ νικηφόρο ἀποτέλεσμα! Ὁ Ἀλέξανδρος δημιούργησε ρῆγμα μὲ τὸ ἱππικό μας στὸ μέσον τῆς Περσικῆς παρατάξεως καὶ οἱ Στρατηγοί τοῦ Ἱππικοῦ μας Μενίδας , Ἀρέτας καὶ Κλέανδρος, τρέπουν σὲ ἄτακτη φυγὴ τους Πέρσες !
Ὁ Ἀρριανός μᾶς ἀναφέρει 300.000 Πέρσες νεκροὺς καὶ ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης 500 Ἕλληνες, μὲ πολλοὺς ὅμως τραυματίες . Ὁ Διόδωρος δὲ μᾶς ἀναφέρει ὅτι σὲ κάποια φάση τῆς μάχης ὁ Ἀλέξανδρος βρέθηκε ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Δαρεῖο καὶ ἐξακόντισε τὸ δόρυ του .
Τὸ δόρυ ὅμως βρῆκε κατάστηθα τὸν ἡνίοχο του Δαρείου, ὁ ὁποῖος Δαρεῖος τράπηκε σε φυγή ! Μετὰ τὴν μάχη τῆς πεδιάδας τῶν Γαυγαμήλων ἔπαψε νὰ ὑφίστατε ὁ Περσικὸς στρατὸς .
Ὁ Ἀλέξανδρος εἰσῆλθε στὰ Ἄρβιλα τῆν ἑπομένη ἡμέρα, ὅπου τὰ ὅπλα, τὸ ἄρμα καὶ τὸν θησαυρὸ τοῦ Δαρείου. Βαβυλῶνα παραδόθηκε χωρίς μάχη. Κατέλαβε τὴν προτεύσα Περσέπολι ὅπου καὶ ἐπισκέφθηκε τὸν τάφο τοῦ Κύρου .
Ὁ τάφος εἶχε τὴν ἐξὴς ἐπιγραφή ποῦ ἀνέφερες; <<Ἐγὼ, ὦ ἄνθρωπε, εἶμαι ὁ Κῦρος ὁ γιὸς τοῦ Καμβύση, ἱδρυτής τοῦ Περσικοῦ κράτους καὶ βασιλεύς τῆς Ἀσίας. Μὴ λοιπὸν μὲ φθονήσης γιὰ τὸ μνῆμα μου >>.
Ὁ Ἀλέξανδρος , ἀφοῦ βρῆκε κατεστραμμένο τὸν τάφο καὶ συλημένο, ἔδωσε διαταγὴ νὰ ἀνακατασκευαστεῖ, καὶ ἔγραψε ! <<Τοῦτο τὸ μνῆμα βρῆκε ὁ Ἀλέξανδρος κατεστραμμένο καὶ συλημένο, Διέταξε ἀμέσως τὸν Ἀριστόβουλο νὰ νὰ τὸ ἐπισκεύασε καὶ νὰ τὸ τακτοποιήσει ἔκ νέου >>!
Τὴν ἄνοιξη τοῦ 330 π.Χ ὁ Ἀλέξανδρος κατέλαβε τὸ Ἐκβάτανα, πρωτεύσας τῆς Μηδίας . Λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη βρῆκε τὸν δολοφονημένο ἀπὸ τὸν σατράπη Βήσσο τῆς Βακτριανὴς, βασιλέα Δαρεῖο . Ἀμέσως διέταξε νὰ σταλεῖ ὁ νεκρὸς Δαρεῖος στὴν Περσέπολι καὶ νὰ ταφεῖ στούς τάφους τῶν Βασιλέων μὲ τιμὲς καὶ μεγαλοπρέπεια !
Αὐτοί εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ! Τὸ κόσμημα της Γῆς ! Καὶ αὐτὸ ἀντιπαραβάλλεται μὲ τὴν πράξη τῶν βαρβάρων ὑπάνθρωπον , οἱ ὁποῖοι πρὶν εἰσέλθει ὁ Ἀλέξανδρος στὴν Περσέπολη εἶχαν ἀκρωτηριάσει φρικτὰ 800 Ἕλληνες αἰχμάλωτος !
Τούς εἶχαν κόψει χέρια ἡ πόδια, οὗτος ὥστε νὰ μήν δραπετεύσουν. Ἀλλὰ ἦσαν μὲ κομμένες μύτες , κομμένα, αὐτιὰ καὶ ἕτεροι μὲ ἐξοργισμένους ὀφθαλμούς, τοῦς ἔβγαλαν τὰ μάτια δηλαδὴ! Τέτοιοι ὑπάνθρωποι ἦσαν.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἔκλαψε πολὺ ὅταν τοῦς εἶδε καὶ διέταξε νὰ τοῦς παρασχεθεῖ κάθε δυνατὴ βοήθεια . Ἔτσι εἶναι οἱ ἀληθινοί ἡγέτες! Ἐλλείψει βασιλέως στὴν Περσία, πλέον, ὡς νόμιμο .. οἱ σατράπες ἀναγνώρισαν τὸν Ἀλέξανδρο ;΄ << Ὡς νόμιμον βασιλέα αὐτῶν >> Ὁ κύκλος ἔκλυσε !
Οἱ Πέρσες, οἱ ὅποιοι πέρασαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὸν περασμένο αἰῶνα ἀφοῦ μὲ τοῦς αἰωνίους συμμάχους τοῦς Φοίνικες ὑπεκίνησαν τὸν Πελοποννησιακό πόλεμο καὶ ἐπέφεραν τόσες συμφορὲς στὴν πατρίδα μας, τιμωρήθηκαν μέσα στὸ ἔδαφος τους , στὸ βασίλειο τους!
Ὁ Ἱσοκράτης καὶ ὁ Φίλιππος β΄΄ δικαιώθηκαν ! Καὶ κοντὰ σ΄ αὐτούς δικαιώθηκαν ὅλοι ποῦ ἔλεγαν , ὅτι, << Ἡ ἑνότητα σώζει τοῦς Ἕλληνες >>!
Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024
Οἱ κυνοκέφαλοι στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα!!!
Οἱ κυνοκέφαλοι στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα!!!
«Ὁ ἀέρας κινεῖ τὰ καράβια στς θάλασσες καὶ καθαρίζει τήν ἀτμόσφαιρα ἀπὸ τὰ κακά. Αὐτὸς κτυπᾷ καὶ τὴν καμπάνα, ποὺ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔβαλε ἐπάνω ἀπὸ τοὺς λόφους, ὅπου εἶναι, κλεισμένοι οἱ σκυλοκέφαλοι, ποὺ θὰ βγοῦν ἔπειτα ἀπὸ καιρούς».
Μία ἀπὸ τίς πλέον παράδοξες ἐπιβιώσεις ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι τὴ σύγχρονη ἐποχὴ εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀφορᾷ τοὺς κυνοκέφαλους, πλάσματα ἀνθρώπινα ποὺ ἔχουν ὅμως κεφάλι σκύλου, πλάσματα ποὺ ἀναφέρονται συχνὰ καὶ τῶν ὁποίων -παραδόξως- ἔχουμε πολλὲς ἀπεικονίσεις. Φυσικὰ ἔχουν διατυπωθεῖ πολλὲς ἀπόψεις .
Ὠς κυνοκέφαλο λάτρευαν οἱ ἀρχαῖοι Αἰγύπτιοι τόν θεὸ Ἄνουβι (θεὸ τοῦ θανάτου), οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὸν ταύτιζαν μὲ τὸν ψυχοπομπὸ Ἑρμῆ, ἐνῶ ἕνας χριστιανός ἅγιος, ὁ Ἅγιος Χριστόφορος, ἐμφανίζεται στὶς πηγὲς ὡς κυνοκέφαλος καὶ ὡς τέτοιος ἀπεικονίζεται σὲ πολλές ἀναπαραστάσεις του.
Στήν προχριστιανικὴ ἐποχὴ μποροῦμε νὰ ἀνιχνεύσουμε δύο διαύλους ποὺ ἀφοροῦν τοῦς κυνοκέφαλους
. Ὁ πρῶτος ξεκινᾷ σὲ ἄγνωστη ἐποχή, μὲ μυθολογικές ρίζες στὸ ἀπώτατο ἑλληνικὸ προϊστορικὸ παρελθόν, ἐνσωματωμένος σὲ ἀρχέγονες θυσιαστικές τελετουργίες καὶ χρονολογικὰ φτάνει μέχρι τον θάνατο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Ὁ δεύτερος δίαυλος εἶναι ὁ ἴδιος μὲ τὸν προηγούμενο, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται δεχόμενος ἐπιδράσεις ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τοῦ μεγάλου στρατηλάτη καθώς σὲ αὐτὸν ἐντάσσεται ἡ μυθιστορία τοῦ Ἀλέξανδρου καὶ ἀποκτᾷ μεγάλες φιλολογικές καὶ κατ' ἐπέκταση λαογραφικὲς διαστάσεις.
Ἡ τεράστια ἀποδοχὴ τῆς προσωπικότητας τοῦ Ἀλέξανδρου ἀπὸ πλῆθος λαῶν -φαινόμενο μοναδικὸ στὴν παγκόσμια ἱστορία- καὶ οἱ πραγματικὲς ἢ μυθολογικὲς περιγραφὲς τῶν κατορθωμάτων του, ὅπως ἐξιστοροῦνται στὴ Φυλλάδα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀπὸ τὸν ψευδο-Καλλισθένη συνέβαλλαν στὴν ὅλη ὑπόθεση.
Μέσῳ αὐτῆς τῆς φιλολογίας οἱ κυνοκέφαλοι «πέρασαν» στὴ βυζαντινὴ εἰκονογραφία ἐνῶ ἡ ἀρχέγονη, ἰδιότυπη μορφὴ τοῦ κυνὸς ἢ καὶ τοῦ λύκου (λὺκ = φῶς) ἀποδόθηκε στὸν Ἅγιο Χριστόφορο.
Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ μυθολογία ἔχει διασώσει πολλὲς πληροφορίες γιὰ τοὺς σκυλόμορφους τῶν προϊστορικῶν χρόνων, Π.χ. ὁ τρικέφαλος σκύλοςκέρβερος, φύλακας τοῦ Ἅδη, τὸν ὁποῖο οἱ Δωριεῖς συσχέτιζαν μὲ τὸν κυνοκέφαλο αἰγυπτιακὸ θεὸ Ἄνουβι, τὸν ψυχοπομπό. Πίστευαν ὅτι ὁ Κέρβερος, ἐπειδὴ εἶχε τρία κεφάλια ἦταν ἀρχικὰ ἡ θεὰ τοῦ θανάτου Ἐκάτη ἢ Ἑκάβη.
Ὅταν ὁ Ἡρακλῆς κατεβαίνει στὸν Τάρταρο γιὰ νὰ αἰχμαλωτίσει τὸν Κέρβερο (12ος ἆθλος), ἦταν ἡ τρικέφαλη Ἐκάτη ποὺ τὸν ὑποδέχθηκε ὡς Κέρβερος.
Θεωροῦνταν θανατηφόρα ἡ ἐπαφὴ μὲ τὸν Κέρβερο ἀφοῦ ὅταν γαύγιζε ράντιζε μὲ τὸ σάλιο του τὰ πράσινα λιβάδια καὶ ἔκανε νὰ φυτρώνει τὸ δηλητηριῶδες φυτὸ στριγγλοβότανο, ποὺ τὸ ὀνόμαζαν καὶ φυτὸ τῆς Ἐκάτης.
Ἡ Ἐκάτη ἢ Ἀγριόπης (=αγριοπρόσωπη), μιὰ πανάρχαια θεὰ τοῦ μητριαρχικοῦ κύκλου, ταυτισμένη ἐν πολλοῖς καὶ μὲ τὴ Σελήνη ἢ τὴν Ἄρτεμη, δύο ἄλλες φεγγαροθεές, εἶχε κόρες τίς Ἔμπουσες (= αὐτὲς ποὺ παραβιάζουν), θηλυκοὺς δαίμονες τῆς ἀποπλάνησης, οἱ ὁποῖες μεταμορφώνονταν (ἀνάμεσα σὲ ἄλλα) καὶ σὲ σκύλες.
Ἡ Ἐκάτη, ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μορφὴ τῆς Σκύλας (= αὐτὴ ποὺ σκίζει), θεωρεῖται ὅτι θήλαζε τὸν Ἀσκληπιό, τὸν ἡμίθεο τῆς Ἰατρικῆς καὶ γι' αὐτὸ ἀπὸ τότε τὸν συνοδεύει σὲ κάθε ἀναπαράσταση ἢ ἀπεικόνιση τοῦ.
Ἄλλη σημαντικὴ ἐκδοχὴ γιὰ τὴν Ἐκάτη εἶναι ὅτι γέννησε μιὰ κληματόβεργα καὶ ἔφερε τὸ ἀμπέλι στὴν Ἑλλάδα, καὶ αὐτὴ ἡ ἐκδοχὴ εἶναι ὁ ἀρχαιότερος ἑλληνικὸς μῦθος γιὰ τὴν πρώτη παρουσία τοῦ κρασιοῦ στὸν ἑλληνικὸ χῶρο.
Ἡ ταύτιση φαίνεται καὶ ἀπὸ ἄλλο γεγονός- μιὰ μεταμόρφωση τῆς Ἐκάτης ἦταν σὲ Μαίρα (ἡ ἄλλη ἦταν σὲ «Σκύλα»), ποὺ ἀποτελοῦσε τὸ σύμβολο τῆς Σκύλας στὸν οὐρανό, δηλαδὴ ἦταν ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Μικροῦ Κυνός.
Ἡ ἐξήγηση γι' αὐτὸ ἦταν ἡ ἑξῆς: ὅταν ὁ Διόνυσος θέλησε νὰ ἐξαπλώσει τὴν καλλιέργεια τῆς ἀμπέλου στὴν Ἀττικὴ ἔπεισε τὸν βασιλιᾶ Ἰκάριο νὰ τὸ κάνει.
Ὅταν ὁ τελευταῖος ἔφτιαξε κρασὶ πρόσφερε ἀπὸ αὐτὸ σὲ βοσκοὺς τῆς Ἀττικῆς γιὰ νὰ τοὺς κάνει νὰ τὸ συνηθίσουν.
Τὸ κρασί, ὅμως, ἦταν ἄκρατος οἶνος (δὲν ἦταν δηλαδὴ κρασὶ ἤτοι ἀνακατεμένο μὲ νερό), ὁπότε γρήγορα τοὺς ζάλισε καὶ νιώθοντας ἄσχημα, νόμισαν ὅτι ὁ Ἰκάριος προσπάθησε νὰ τοὺς δολοφονήσει.
Τότε, μέσα στὴ ζάλη τους, τὸν σκότωσαν καὶ τὸν ἔθαψαν σ' ἕνα μέρος ποὺ κράτησαν μυστικό.
Ὅμως τὴν ταφὴ εἶδε ἡ σκύλα του Ἰκάριου ἡ Μαίρα, ἡ ὁποία ὁδήγησε ἐκεῖ τὴν κόρη τοῦ Ἠριγόνη ποὺ τὸν ξέθαψε καὶ τὸν ἔθαψε ἀλλοῦ μὲ τίς ἀνάλογες τιμές.
Ἡ συνέχεια εἶναι γνωστὴ καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν κατάρα τῆς Ἠριγόνης στοὺς Ἀθηναίους. Λόγῳ τῆς πράξης τῆς αὐτῆς ἡ Μαίρα κέρδισε μιὰ θέση στὸν οὐρανὸ καὶ ἔγινε τὸ ἄστρο Μικρὸς Κύων, ποὺ ὅταν ἔβγαινε στὸν οὐρανὸ οἱ βοσκοὶ τοῦ Μαραθῶνα Ἀττικῆς του πρόσφεραν θυσίες
.Ἄλλη μεταμόρφωση τῆς Ἐκάτης ἦταν στὴ γνωστὴ Σκύλλα τοῦ ὁμηρικοῦ ἔπους Ὀδύσσεια. Ὁ θρῦλος διηγεῖται ὅτι ἡ Σκύλλα ἦταν κάποτε μιὰ πανέμορφη κοπέλλα. κόρη τῆς Ἐκάτης Κραταιΐδας ἀπὸ τον φόρκυνα ἢ τὸν Φόρβαντα -ἢ τῆς Ἔχιδνας ἀπὸ τὸν Τυφῶνα, τὸν Τρίτωνα ἢ τὸν Τυρρηνό- ἀλλὰ ὕστερα μεταμορφώθηκε σ' ἕνα φοβερὸ σκυλάμορφο τέρας, μὲ ἕξι κεφάλια καὶ δώδεκα πόδια.
Ἡ Σκύλλα γαύγιζε σὰν μικρὸ κουτάβι καὶ ταυτιζόταν μὲ τὰ κόκκινα σκυλιὰ τοῦ ψυχοπομποῦ Ἄνουβι.
Ἄλλη πληροφορία γιὰ κυνοκέφαλα ὄντα προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Τζέτζη (Εἰς τὸν Λυκόφρονα, 45 καὶ 50), ὁ ὁποῖος «...ἀναφέρει κάτι ποὺ φαίνεται νὰ ἔχει ἐσφαλμένα συναχθεῖ ἀπὸ ἀρχαία,ἀρχαῖα ἀγγειογραφία, ὅπου ἡ Ἀμφιτρίτη στέκεται δίπλα σὲ μιὰ πηγὴ ποὺ τὴν ἔχει καταλάβει ἕνα κυνόμορφο τέρας- ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ ἀγγείου εἶναι ἕνας πνιγμένος ἥρωας ποὺ περιβάλλεται ἀπὸ δύο τριάδες κυνοκέφαλες θεὲς στὴν εἴσοδο τοῦ Κάτω Κόσμου».
Μὲ κυνοκέφαλες θεὲς ποὺ τὴ συνοδεύουν ἀπεικονίζεται ἡ Ἐκάτη, τὰ γνωστὰ στὴ φιλολογία ὡς «κυνοκέφαλα φάσματα τῆς Ἐκάτης», ἀπεικονίσεις ποὺ διασώζονται ἀκόμα καὶ σὲ χριστιανικὰ χειρόγραφα καὶ κώδικες, ὅπως π.χ. αὐτὸς τοῦ Παναγίου Τάφου" ἢ τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Παρισιοῦ".
Ἀπό το χῶρο τῆς μυθολογίας καὶ περνῶντας στὸ χῶρο τῆς ἱστορίας καὶ τῆς φιλολογικῆς παράδοσης εἶναι φανερὸ ὅτι ὅσα στοιχεῖα διαθέτουμε προέρχονται ἀπὸ καταγραφὲς ἐκστρατειῶν τῶν διαφόρων ἡρώων καὶ μυθικῶν (;) προσώπων σὲ ἄγνωστους τόπους μακρινούς, ὅπως π.χ. τοῦ Ἡρακλῆ, τοῦ Περσέα, τοῦ Θησέα, τοῦ Ἰάσονα κ.α.
Εἰδικὰ γιὰ τοὺς σκυλόμορφους («Ἠμίκυνες»), πλάσματα ἀνθρώπινα μὲ κεφάλι σκύλου, γράφει πρῶτος ὁ Ἡσίοδος καὶ κατόπιν ὁ Αἰσχύλος, ποὺ μιλᾷ γιὰ «κυνοκέφαλους», ἐνῶ ἄλλοι περιγράφουν τέτοια τέρατα ποὺ συναντῶνται στὰ ταξίδια τῶν Ἑλλήνων ἀνατολικά, κυρίως στὴν Ἰνδία, σὲ ἐποχὲς ἀκόμα πρὶν τὴν ἄφιξη ἐκεῖ τοῦ Ἀλέξανδρου.
Ἡ ἐπαφὴ τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν Ἰνδία εἶναι πολὺ παλιά.
Σύμφωνα μὲ το θρῦλο, τὴ χώρα αὐτὴ εἶχε ἐπισκεφτεῖ ὁ θεὸς Διόνυσος καὶ ἡ ἀκολουθία του καὶ εἶχε διδάξει στοὺς κατοίκους της τὴν καλλιέργεια τῆς ἀμπέλου καὶ τὴν παραγωγὴ κρασιοῦ.
Πέρα ἀπό το μῦθο, ὅμως, ἡ ἱστορία ἔχει διασώσει πραγματικὲς ἐπαφὲς μὲ αὐτὴ τὴ χώρα καὶ πρῶτος, ἀπὸ ὅλους ὅσους τὴν ἀναφέρουν, εἶναι ὁ Σκύλαξ ὁ Καρυανδεὺς (520 π.Χ.) στὸ ἔργο τοῦ Γῆς περίοδος.
Ὁ πρῶτος αὐτὸς Σκύλαξ, γιατί ὑπάρχει καὶ ἕνας νεότερος μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα γύρῳ στὸ 350 π.Χ., κατ' ἐντολὴ τοῦ Δαρείου τοῦ Κοδομανοῦ εἶχε διαπλεύσει τὸν Ἰνδὸ ποταμὸ καὶ ἐκτέλεσε περίπλου ἀπὸ τίς ἐκβολές του ἕως τὴν Ἀραβία καὶ τὸ Σουέζ". Δυστυχῶς ὁ Σκύλαξ δὲν ἀναφέρεται σὲ Κυνοκέφαλους, κάτι ποὺ κάνει ἐκτεταμένα ὁ Κτησίας.
Ὁ Κτησίας ὁ Κνίδιος (5ος-4ος αἰ. π.Χ.) εἶναι ὁ πρῶτος Ἕλληνας συγγραφέας ποὺ ἔγραψε βιβλίο εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἰνδία, τὰ Ἰνδικά, τὸ ὁποῖο ἀπωλέσθηκε, ὅπως καὶ τὸ ἄλλο περίφημο ἔργο του τὰ Περσικά.
Ὅμως τὰ γνωρίζουμε διότι, ἐκτὸς τῶν λίγων ἀποσπασμάτων ποὺ ἔχουν διασώσει διάφοροι συγγραφεῖς -ὅπως ὁ Αἰλιανός-, τὰ περιλαμβάνει ὁ Φώτιος στὴν περίφημη «Βιβλιοθήκη» του, γνωστὴ καὶ ὡς «Μυριόβιβλος».
Ὁ Φώτιος, μιὰ ἀπὸ τίς μεγάλες πνευματικὲς προσωπικότητες τοῦ Βυζαντίου, διετέλεσε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τίς περιόδους 857-867 καὶ 877-886.
Κάποτε μὲ ἀπόφαση τῆς Βυζαντινῆς Γερουσίας διορίσθηκε «πρέσβης στοὺς Ἀσσυρίους». Προτοῦ ἀναχωρήσει, συνέγραψε τὴ «Βιβλιοθήκη» ποὺ εἶναι οὐσιαστικὰ περίληψη 279 ἀκριβῶς βιβλίων ἀπὸ ὅσα εἶχε διαβάσει ὁ εὐρυμαθὴς Πατριάρχης, στὰ ὁποῖα ἀναφέρθηκε ἀπὸ μνήμης .
Καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου, τὸ ἔργο τοῦ Κτησία Ἰνδικὰ σαφέστατα εἶναι διαφοροποιημένο καὶ ὄχι ἀκριβές. Ἀντιπαρέρχομαι τὰ ὅσα «θαυμαστὰ» ἀναφέρει ὁ Κτησίας στὸ ἔργο του Ἰνδικὰ καὶ περιορίζομαι στὰ ὅσα ἔγραφε γιὰ τοὺς κυνοκέφαλους:
«Στὰ βουνὰ τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ ζοῦν ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν κεφάλι σκύλου.
Τὰ ροῦχα τους εἶναι ἀπὸ δέρμα ἄγριων ζώων.
Δὲν μιλοῦν καμμιὰ γλῶσσα ἀλλὰ γαυγίζουν σάν τα σκυλιὰ καὶ συνεννοοῦνται μὲ τὸν τρόπο αὐτό.
Οἱ Ἰνδοί τους ἀποκαλοῦν "Καλύστριους" ποὺ σημαίνει "κυνοκέφαλοι".
Τὰ δόντια τους εἶναι ἰσχυρότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν σκύλων.
Τοὺς βρίσκει κανεὶς μέχρι καὶ τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ.
Εἶναι μαῦροι καὶ ἔχουν βαθὺ τὸ αἴσθημα τῆς δικαιοσύνης ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι Ἰνδοὶ μὲ τοὺς ὁποίους ἄλλωστε εἶναι σὲ ἐπαφή.
Καταλαβαίνουν τὴν γλῶσσα τῶν ἄλλων ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ τοὺς μιλήσουν. Συνεννοοῦνται μὲ νοήματα ὅπως οἱ κωφάλαλοι.
το ἔθνος τους ἀριθμεῖ 120.000.»
Οἱ κυνοκέψαλοι ποὺ κατοικοῦν στὰ βουνὰ δὲν κάνουν καμμιὰ δουλειά.
Ζοῦν ἀπὸ τὸ κυνήγι, τὸ κρέας τοῦ ὁποίου ξηραίνουν στὸν ἥλιο.
Ἔχουν πρόβατα, κατσίκες καὶ ὄνους. Πίνουν γάλα καὶ ξυνόγαλα.
Τρῶνε ἐπίσης τὸν καρπὸ τοῦ "σιπταχόρου" ποὺ εἶναι γλυκὸ καὶ ποὺ οἱ Ἰνδοὶ ξεραίνουν ὅπως οἱ Ἕλληνες τὴ σταφίδα.
»Οἱ κυνοκέφαλοι κατασκευάζουν σχεδία στὴν ὁποία φορτώνουν τοὺς ξεροὺς αὐτοὺς καρπούς, τὸ ἄνθος τῆς πορφύρας καθαρισμένο καὶ τὸ ἤλεκτρο, τὰ ὁποῖα ἀνταλλάσονν μὲ τοὺς Ἰνδοὺς ἔναντι ἄρτων, ἀλευριοῦ καὶ βαμβακερῶν ρούχων.
Ἀγοράζουν ἀπὸ αὐτοὺς τὰ ξίφη ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ κυνηγήσουν ἄγρια θηρία, ἀκόμη δὲ καὶ τόξα καὶ ἀκόντια, στὴ χρήση τῶν ὁποίων εἶναι ἐξαιρετικὰ ἱκανοί.
Εἶναι ἀήττητοι γιατί ζοῦν στὰ ψηλὰ βουνὰ ποὺ εἶναι ἀπρόσιτα. Κάθε τρία χρόνια ὁ βασιλιᾶς τους χαρίζει 300.000 βέλη, 120.000 ἀσπίδες καὶ 500.000 ξίφη.
»Οἱ κυνοκέφαλοι δὲν ζόuν σὲ σπίτια. Ζοῦν σὲ σπήλαια, κυνηγοῦν θηρία μὲ τόξα καὶ ἀκόντια. Εἶναι τόσο γρήγοροι ὥστε ξεπερνοῦν τὰ θηρία αὐτὰ στὸ τρέξιμο.
»Οἱ γυναῖκες τους λούζονται μιὰ φορά το μῆνα ὅταν ἔλθει ἡ περίοδο τους -ποτὲ ἄλλοτε.
Οἱ ἄνδρες δὲν λούζονται ἀλλὰ τρίβονται μὲ κάποιο λάδι ποὺ βγάζουν ἀπὸ τὸ γάλα καὶ σκουπίζονται μὲ δέρματα. Ντύνονται μὲ λεπτὰ δέρματα, ἄνδρες καὶ γυναῖκες.
Οἱ πλουσιότεροι φοροῦν λινὰ ἀλλὰ εἶναι λίγοι.
Δὲν ἔχουν κρεβάτια.
Κοιμοῦνται σὲ στρώματα ἀπὸ φύλλα δέντρου.
Ὁ πλοῦτος ὑπολογίζεται μὲ βάση τὸν ἀριθμὸ τῶν προβάτων. Κατὰ τὰ λοιπὰ ὅμως εἶναι ἀρκετὰ ἰσόνομα κατανεμημένος.
»Ὅλοι τους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἔχουν οὐρὰ ὅπως τα σκυλιά.
Οἱ ἄνδρες ἑνώνονται μὲ τὴν γυναῖκα "τετραποδιστί", ὅπως καὶ πάλι τα σκυλιά. Εἶναι δίκαιοι καὶ ζοῦν μέχρι 200 χρόνια».
ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Ἑλλήνων ὡς τὸν Πάπα Πιὸ τὸν Β'. Μερικοὶ συγγραφεῖς ἢ καλλιτέχνες περιέγραψαν ἢ ἀπεικόνισαν τέρατα, ποὺ ἀναπαριστοῦσαν ἄλλωστε καὶ τὰ γλυπτὰ τῆς ρωμαϊκῆς ἐποχῆς.
Πολὺ συχνὰ πράγματι παρίσταναν ἀνθρώπους μὲ κεφάλια σκύλων, μὲ μακριὰ αὐτιά, ἀνθρώπους φυτά, κενταύρους καὶ ἀνθρώπους κατὰ τὸ ἥμισυ ζῶα».
Ἄρα ἦταν φαινόμενο ποὺ παρουσιάστηκε καὶ ἀλλοῦ ἐκτὸς Ἑλλάδος.
Ὁ Ἠeers ἀναφέρει ὀνομαστικὰ κάποιον Ὀderic De Paderne «...ποῦ εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὡρισμένες περιοχὲς τῆς Ἀσίας καὶ ποὺ διηγεῖται ὅτι συνάντησε πυγμαίους τριῶν σπιθαμῶν καὶ κυνοκέφαλους καὶ ἄλλα τερατόμορφα ὄντα...», ἐνῶ προσθετικὰ σημειώνεται καὶ ὁ Μάρκο Πόλο, ποὺ ἀναφέρει ὅτι κυνοκέφαλοι ζοῦσαν στὸ ἀρχιπέλαγος τοῦ Ἀdaman.
Ὅμως δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει κάτι. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Κτησία (5ος αἰ. π.Χ.) ἕως τὸ 1500 μ.Χ. (Κολόμβος) μεσολαβοῦν 2000 χρόνια καὶ δεδομένου ὅτι τὸ ἔργο τοῦ Κτησία Ἰνδικὰ ἀπωλέσθηκε, πρέπει νὰ βροῦμε ἀπὸ ποιά πηγὴ ἀντλήθηκε αὐτὴ ἡ παράδοση γιὰ τὴν ὕπαρξη κυνοκέφαλων ἀνθρώπων. Ἀλλὰ πρὶν φτάσουμε στὸν ἐνδιάμεσο κρίκο, πρέπει νὰ δοῦμε κάτι ἄλλο: τὴ σχέση τοῦ «κυνοκέφαλου» μὲ ἀντίστοιχα αἰγυπτιακὰ πρότυπα.
Πράγματι δὲν μπορεῖ νὰ περάσει ἀπαρατήρητη ἡ ταύτιση καὶ ἡ ὀνομασία.
Ἡ ἑλληνικὴ λέξη Κυνοκέφαλος σαφέστατα ἀναφερόταν στὸν ἱερὸ μπαμπουΐνο τῆς αἰγυπτιακῆς θρησκείας, ποὺ εἶχε μορφὴ σκύλου, καὶ ὁ Reau στὸ θαυμαστὸ ἔργο του συνδέει τὸν Κυνόμορφο Ἅγιο Χριστόφορο μὲ τὸν Αἰγύπτιο θεὸ Ἄνουβι ποὺ εἶχε κεφάλι τσακαλιοῦ.
Ὡστόσο ἡ μεταγενέστερη εὐρωπαϊκὴ παράδοση γιὰ τοὺς κυνοκέφαλους δὲν ὀφείλεται σὲ ἑλληνικῆς προέλευσης πηγή, ἀλλὰ στὸν Πλίνιο καὶ στὸ ἔργο του Φυσικὴ Ἱστορία (βιβλ. 7, 2.), στὸ ὁποῖο φυσικὰ προστέθηκαν καὶ ὅσα ἀναφέρονται στὴ σχετικὰ μὲ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο φιλολογία, ἡ ὁποία ἔγινε ἀποδεκτὴ καὶ ἀπὸ Ἄραβες λόγιους μεταγενέστερων ἐποχῶν. Καὶ βέβαια αὐτὴ ἡ ἀλληλουχία εἶναι μιὰ θαυμάσια ἀπεικόνιση τῆς διάδοσης τῶν ἰδεῶν (καὶ ἰδεοληψιῶν) ἀπὸ τὸν ἕναν πολιτισμὸ στὸν ἄλλο.
Ἡ μυθιστορία τοῦ Ἀλέξανδρου
Στὴ γνωστὴ παραλλαγὴ τοῦ μυθιστορήματος τοῦ Ψευδο-Καλλισθένη Τὸ Μυθιστόρημα τοῦ Ἀλέξανδρου, ποὺ γνωρίζουμε καὶ ὡς Φυλλάδα τὸν Μέγ' Ἀλέξανδρου, θέμα στὸ ὁποῖο ἔχω ἀναφερθεῖ σὲ σχετικὸ ἄρθρο, ἀναφέρεται ἡ συνάντηση τοῦ στρατηλάτη μὲ τοὺς κυνοκέφαλους:
«...Ἀπ' αὐτοῦ ἡμέρας δέκα ἐδιάβη εἰς ἕνα τόπον, ὅπου ῆτον οἱ Σκυλοκέφαλοι. Τούτων τὸ κορμὶ ῆτον ἀνθρώπινον, τὸ κεφάλι σκύλινον, καὶ ἡ φωνή τους ἀνθρώπινη καὶ ἐπεριπατούσαν ὡσὰν σκυλιά. Ἐσκότωσεν ὁ Ἀλέξανδρος πολλοὺς καὶ ἀπὸ ἐκείνους, καὶ μετὰ δέκα ἡμέρας ἀφήνοντας τὸν τόπον τους, ἐπῆγε εἰς ἕνα χωρίον...»....Αὐτὴ ἡ σύντομη ἀναφορὰ φαινομενικὰ εἶναι ἀρκετὴ ὥστε νὰ δικαιολογήσει τὴν ἔκταση τῆς παρουσίας κυνοκέφαλων στοὺς μεταγενέστερους χρόνους καί την τόσο ἔντονη ἐπιρροή τους στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία καὶ στὸ Χριστιανισμὸ ἐν γένει.
Ὅπως φαίνεται, ὅμως, ἡ μυθιστορία τοῦ Ἀλέξανδρου εἶχε ἄλλη, πολὺ μεγαλύτερη διεισδυτικὴ ἱκανότητα καὶ δὲν ὑπῆρξε ἕνα ἀκόμη ἑλληνικὸ μυθιστόρημα ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἄλλα τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς.Αὐτὴ ἡ ὑπὲρ τὰ ὅρια καὶ ἀποδοχὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου συνέβῃ φυσικὰ.
Ἀπὸ ὅλους τοὺς ἱστορικούς, ἐρευνητὲς καὶ μελετητὲς τῆς λογοτεχνίας εἶναι σήμερα ἀποδεκτὴ ἡ ἄποψη ὅτι τὸ λογοτεχνικὸ εἶδος ποὺ γνωρίζουμε ὡς μυθιστόρημα ἀποτελεῖ μιὰ ἑλληνικὴ συνεισφορὰ στὴν παγκόσμια λογοτεχνία.
Στὴν παράδοση γιὰ τὴν ἐπαφὴ τοῦ Ἀλέξανδρου μὲ τοὺς κυνοκέφαλους ἀνήκει μιὰ λαογραφικὴ ἀναφορὰ ἀπὸ τὴ Ρουμανία, καὶ εἶναι ἐνδιαφέρουσα ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς διάστασης ἀλλὰ καὶ παραμόρφωσης τοῦ μύθου:
«Ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν μέγαν Ἀλέξανδρο νὰ τιμωρήσει τοὺς κακούς. Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος ἐνίκησε τὸν Βασιλέα Πῶρο, τὸν ἔπιασε καὶ τὸν ἐφυλάκισε μέσα στὰ σκοτεινὰ κοιλώματα μιᾶς λοφοσειράς, ποὺ ἔκλεινε τοὺς σκυλοκέφαλους.
Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Πῶρος δὲν ἠμπορεῖ νὰ βγεὶ παρὰ στὸν κατοπινὸ καιρό.
Πάνω ἀπὸ τοὺς λόφους αὐτοὺς ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔμπηξε μιὰ φούρκα (δίκρανο) καὶ τοῦ ἔβαλε μιὰ καμπάνα ποὺ κτυπᾷ μονάχη της μὲ τὸ φύσημα τοῦ ἀέρα.
Οἱ σκυλοκέφαλοι, ὅταν ἀκοῦνε τὴν καμπάνα, ξέρουν πὼς ὁ Ἀλέξανδρος εἶναι ἐκεῖ καὶ τοὺς φυλάει. Αὐτοὶ θὰ βγοῦν στὸν κατοπινὸ καιρὸ καὶ θὰ ἀρχίσουν τὴ δουλειὰ ποὺ γι' αὐτοὺς τοὺς προώρισε ὁ θεός.
Οἱ σκυλοκέφαλοι ἔχουν ἕνα μάτι στὸ μέτωπο κι ἕνα στὸν τράχηλο.
Εἶναι βίαιοι καὶ ὑπερβολικὰ κακοί. Ἡ ὁμιλία τους εἶναι ἄσχημη. Πιάνουν τοὺς ἀνθρώπους καί, ἀφοῦ τοὺς λιπαίνουν, τοὺς ψήνουν στὸ φοῦρνο καὶ τοὺς τρῶνε».
Τὰ ἴδια περίπου ἀναφέρει καὶ ἡ ἑπόμενη παράδοση:
«Ὁ ἀέρας κινεῖ τὰ καράβια στὶς θάλασσες καὶ καθαρίζει τὴν ἀτμόσφαιρα ἀπὸ τὰ κακά. Αὐτὸς κτυπᾷ καὶ τὴν καμπάνα, ποὺ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔβαλε ἐπάνω ἀπὸ τοὺς λόφους, ὅπου εἶναι, κλεισμένοι οἱ σκυλοκέφαλοι, ποὺ θὰ βγοῦν ἔπειτα ἀπὸ καιρούς».Οἱ δύο αὐτὲς παραδόσεις ποὺ σαφέστατα ἀνήκουν στὸν κύκλο περὶ Μ. Ἀλεξάνδρου, παρουσιάζουν μιὰ νέα ἐκδοχή- εἰσβάλλουν στὴν ὅλη μυθιστορία τῶν μονόφθαλμων-ἀνθρωποφάγων (κύκλωπες;), τοὺς ἐπονομαζόμενους καὶ μονομμάτηδες, ἐνῶ ἕνας μονομμάτης δράκος ἀναφέρεται σὲ παραμύθι ἀπὸ τὴν Κερασούντα. Ἀκόμα μιλοῦν ἢ ὑπαινίσσονται ὄντα μὲ τρία μάτια, γνωστοὺς ὡς Τριαμμάτες, ποὺ καὶ αὐτοὶ σχετίζονται μὲ τοὺς κύκλωπες σύμφωνα μὲ δημώδεις παραδόσεις.
Ὅπως ὑποστηρίζει ὁ Ἀnsbacher, ὁ μῦθος τῶν κυνοκέφαλων ὑπάρχει καὶ στὴν ἀραβικὴ φιλολογία, κάτι ποὺ εἶναι φανερὸ στὸ ἔργο τοῦ Ἄραβα λόγιου Ἀl-Qazwini, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σὲ μιὰ φυλὴ κυνοκέφαλων ποὺ εἶχαν πρόσωπο σκύλου, σῶμα ἀνθρώπινο καὶ φτερά(!), μιὰ παραλλαγὴ τοῦ μύθου ποὺ δὲν συναντᾶμε πουθενὰ ἀλλοῦ. Μιὰ δεύτερη παραλλαγὴ θέλει τοὺς κυνοκέφαλους μὲ δύο σώματα(!) καὶ ὑπάρχουν σχετικὰ ἀπεικονίσεις τους στὰ ἔργα τοῦ Wolfhardt ἢ τοῦ Aldrovandi.
Ὡς ὄντα μὲ διπλὴ σωματικὴ ἐμφάνιση -ἀνθρώπου καὶ σκύλου- οἱ κυνοκέφαλοι ἐμφανίζονται κυρίως στοὺς σλαβικοὺς λαούς, ὅπου ἡ λαϊκὴ φιλολογία τοὺς θεωρεῖ καννίβαλους καὶ μερικὲς φορὲς τοὺς ταύτιζαν μὲ τοὺς Τάρταρους (236), καὶ στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε σχετικὲς ἀναφορές, ὅπως ἀναφέρει ὁ Οἰκονομίδης: «Ἐν Θράκῃ διηγοῦνται ὅτι "οἱ κυνοκέφαλοι ἀπ' ἐμπρὸς εἶναι ἄνθρωποι καὶ ἀπὸ πίσω σκύλοι ἀπ' ἐμπρὸς μιλοῦν καὶ ἀπὸ πίσω γαυγίζουνε ἀπ' ἐμπρὸς σὲ καλοπιάνουνε καὶ ἀπὸ πίσω σὲ τρῶνε". Ἐν Λακεδαίμονι παραδίδονται ὅτι οὗτοι κατοικοῦσαν παρὰ τὴν Βουρλιὰν καὶ ἔτρωγαν ἀνθρώπους. Εἰς ἑλληνικὰ τινὰ παραμύθια οἱ κυνοκέφαλοι εἶναι παραπλήσιοι πρὸς δράκους, ποὺ καταπολεμεῖ ὁ παραμυθιακὸς ἥρωας καὶ γίνεται κύριος τῶν θησαυρῶν αὐτῶν».
Ὁμοιότητα πρὸς τοὺς κυνοκέφαλους ἔχουν ἡ συκιένεζα τῶν Ἀλβανῶν, ὁ psoglavi τῶν Βουλγάρων καὶ οἱ capcani ἢ catsuni (κατσαοῦνοι) τῶν Ρουμάνων, ἔτσι γιὰ νὰ πάρουμε μιὰ γενικότερη βαλκανικὴ ἰδέα περὶ κυνοκέφαλων. Ὑποθέτω ὅτι σὲ ἁδρὲς γραμμὲς αὐτὴ εἶναι μιὰ συνολικὴ σκιαγράφιση τοῦ ἱστορικοῦ προβλήματος ποὺ ἀφορᾷ στοὺς κυνοκέφαλους, τοὐλάχιστον μέχρι τὸ τέλος τοῦ Μεσαίωνα, ὁπόταν ἔχουμε καὶ πάλι μιὰ ἰδιάζουσα «ἔξαρση» πληροφοριῶν γύρω ἀπὸ τὸ θέμα, ὅπως ἔχω ἀναφέρει ἤδη.
Ἐκτὸς τοῦ Ὀderic de Paderne, τοῦ Φραγκισκανοῦ καλόγερου, ποὺ ἄλλοι ὀνομάζουν Oderico of Pordenone, τίς ἴδιες θεωρίες πρέσβευε καὶ ὁ John Mandeville, ἐνῶ ἡ ὅλη ἱστορία (ἀναφορὰ δηλ. σὲ τερατόμορφους ἀνθρώπους) ἐπιτάθηκε μὲ τίς ἀνακαλύψεις καὶ ἐξερευνήσεις τον 15ου αἰῶνα. Ὅμως ὅσο τὰ ὅρια τοῦ γνωστοῦ κόσμου ἐπεκτείνονταν λόγῳ αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν ἐξερευνητικῶν ταξιδιῶν, οἱ φῆμες γιὰ τὴν ὕπαρξη κάποιας φυλῆς κυνοκέφαλων ἀνθρώπων ὑπεχώρησαν καὶ οἱ πληροφορίες περιορίστηκαν στὸ μυθολογικὸ παρελθόν.
Προφανῶς αὐτὸ τὸ μυθολογικὸ παρελθὸν ἐπέζησε μέσῳ μιᾶς ἄλλης διαδικασίας: τῆς παρουσίας στὴ χριστιανικὴ ἱστορία καὶ εἰκονογραφία ἑνὸς ἁγίου μὲ κυνοκέφαλη ἐμφάνιση, τοῦ Ἁγίου Χριστόφορου, τοῦ προστάτη τῶν αὐτοκινητιστῶν.
Πῶς συνέβῃ τὸ καθόλα παράδοξο αὐτὸ φαινόμενο;
Ὅταν ὁ Χριστιανισμὸς ἑδραιώθηκε ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους, ποὺ γνωρίζουμε ὡς Βυζάντιο, εἰδικὰ ἀπὸ τὸν 4 ἕως τὸν 6ο αἰῶνα, οἱ λεγόμενοι παγανιστές, δηλαδὴ οἱ Ἐθνικοί, οἱ Ἕλληνες Δωδεκαθεϊστὲς ὑπέστησαν δεινοὺς διωγμοὺς καὶ ἡ θρησκεία τους ἀπαγορεύθηκε τοὐλάχιστον ἐπισήμως διότι ἐν κρυφῷ αὐτὴ ἐπέζησε γιὰ πολλοὺς αἰῶνες ἀκόμη.
Καὶ ὄχι μόνο ἐπέζησε, ἀλλὰ διέτρησε τίς λαϊκὲς δοξασίες περὶ χριστιανισμοῦ καὶ ἁγίων ἐμβολιάζοντας τες μὲ διάφορα παγανιστικὰ ἔθιμα, ὅπως τὰ χελιδονίσματα, τὰ λιθοβολία κ.λπ. Στὸ ἐπίπεδο τῆς τέχνης, μεταξὺ τῶν ἄλλων, αὐτὸ ὑλοποιήθηκε κυρίως μὲ τὴν παρουσία τοῦ κυνοκέφαλου Ἁγίου Χριστόφορου, μοναδικοῦ (μὲ τὴν ἔννοια τους παράδοξου) χαρακτηριστικοῦ τῆς βυζαντινῆς τέχνης, ὅπως τὸ παρουσίασε διεξοδικὰ σὲ σχετικὴ ἐργασία του ὁ Χ. Χοτζάκογλου.
Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
.jpg){kind=link}
Ἕνα πέπλo μυστηρίoυ σκεπάζει μέχρι σήμερα τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, προκαλῶντας ...
τὴν φαντασία, τὴν περιέργεια καὶ τὸ ἐπιστημονικὸ ἐνδιαφέρoν.
Ἀρχαῖοι μῦθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες ἀναφορὲς τῶν ἱστορικῶν καὶ τῶν χρονογράφων ἐκείνων τῶν ἐποχῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονες ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ἔρχονται νὰ προσδώσουν ἕνα ἄλλο νόημα, ἢ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν μερικὲς φορὲς τὶς ἀρχαῖες δοξασίες, δημιουργοῦν ἕνα πολύμορφο σύνολο ποὺ μεταφέρει ἀχνὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸν δυνατὸ παλμὸ ἑνὸς πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν μεγαλύτερη τοῦ ἔκταση παραμένει ἀκόμα καὶ σήμερα ἀνεξερεύνητος καὶ ἄγνωστος.
Ἴσως δὲν θὰ ἦταν οὐτοπικὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία τῶν μύθων, τὴν ἄκρη τοῦ νήματος ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μία ἄγνω στὴ ἀλήθεια. Ἀλλωστε ἡ ἴδια αὐτὴ "οὐτοπία" ὁδήγησε τὸν Σλίμαν στὴν ἀνακάλυψη τῶν Μυκηνῶν καὶ τῆς Τροῖας, τὸν Ἔβανς στὴν ἀνακάλυψη τῶν ἀνακτόρων τῆς Κνωσοῦ κ.λ.π. Οἱ ἀρχαῖοι λοιπὸν μῦθοι, εἴτε Ἑλληνικοὶ εἶναι αὐτοί, εἴτε Περσικοί, Ἰνδικοί, Αἰγυπτιακοί, Ἰνδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα μὲ ἀρκετοὺς μελετητὲς μεταφέρουν μία ἀντίληψη ποὺ σὲ ἐμᾶς φαντάζει παράλογη: ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία δὲν ἀκολούθησε μία γραμμικὴ πορεία ἀπὸ ἕναν πρωτόγονο πολιτισμὸ σὲ ἕναν πιὸ ἐξελιγμένο, ἀλλὰ ἀντίστροφα μία σπειροειδῆ πορεία ἀπὸ ἕναν πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμὸ σὲ μία συνεχόμενη παρακμὴ ἕως τὴν ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρξε ἡ μυθολογικὴ ἐκείνη καταγραφή, καὶ μετὰ πάλι ἄρχισε ἡ ἄνοδος κ.ο.κ.
ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
.jpg)
Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ καταγραφὴ τοῦ Ἡσιόδου στὸ "Ἔργα καὶ ἡμέραι", ὅπου ἀναφέρει ὅτι οἱ θεοὶ δημιούργησαν πρῶτα τὸ Χρυσὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Κρόνος βασίλευε στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Τοῦτο τὸ γένος ἦταν τὸ πιὸ σοφὸ καὶ προηγμένο ἀπ' ὅλα, ἐνῷ ἐν συνεχείᾳ ἀκολούθησαν - σὲ μία συνεχῆ παρακμή - τὰ ἑπόμενα γένη φτάνοντας στὸ κατώτερο: τὸ Σιδηροῦν. Ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἀντίληψη τῆς ἀντίστροφης πορείας του ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μιὰ ἀναφορὰ σὲ κάποιον πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμό: Στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ Οὐρανὸς σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ παράδοση ἦταν ὁ πρῶτος βασιλέας ὁ ὁποῖος καὶ δημιούργησε ἕνα παγκόσμιο κράτος. Ὁ Εὐήμερος ὁ Μεσσήνιος ἀναφέρει ὅτι ὁ Οὐρανὸς φέρεται ὡς ὁ πρῶτος τῶν βασιλέων, ἐνῷ ὁ Ἀπολλόδωρος ἀναφέρει ὅτι ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο.
Ἀνάλογη καταγραφὴ ἔχουμε ἀπὸ τὴν ἀρχαία κινεζικὴ παράδοση, ὁποὺ κατὰ τὸ πανάρχαιο κείμενο " I Τσὶνκ" ὁ πρῶτος βασιλέας ἦταν ὁ 'Τσάνγκ - Τί", ποὺ μεταφράζεται ὡς "Ὅ Βασιλιᾶς Οὐρανός". Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ "Ι Τσίνκ", κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς βασιλείας του "ἐθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος καὶ δικαιοσύνης. Δὲν ὑπῆρχε τότε τόπος στὴ Γῆ ποὺ νὰ μὴν ἀνῆκε στὸν βασιλέα Οὐρανό...".
Παρόμοιες ἀναφορὲς ὑπάρχουν καὶ στὰ ἀρχαῖα Ἰνδικὰ κείμενα "Ραγγοῦ Βάνσα" καὶ "Ραμαγιάνα", ὅπου γίνεται λόγος γιὰ ἕνα πανάρχαιο βασίλειο ποὺ ἵδρυσε ὁ "Μανοῦ", ὁ "πρῶτος τῶν βασιλέων" καὶ στὸ ὁποῖο ἴσως εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἕνας ἐξελιγμένος πολι τισμός.
Τὸ ἀρχαῖο Ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux" ἀναφέρει τὴν ὕπαρξη κατὰ τὰ πανάρχαια χρόνια ἑνὸς παγκόσμιου πολιτισμοῦ, ἐνῷ μιλάει καὶ γιὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τοὺς λευκοὺς στρατιῶτες τοῦ βασιλιᾶ "'Ἠλα Τάκι".
Οἱ παρόμοιες ἕως ταυτόσημες αὐτὲς ἀρχαῖες καταγραφές, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ λαοὺς ποὺ ζοῦν σὲ φοβερὰ ἀπομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δὲν μποροῦν παρὰ νὰ μᾶς κινήσουν τοὐλάχιστον τὴν ὑποψία, ὅτι τότε ὑπῆρχε ἕνα κράτος ποὺ εἶχε κατακτήσει ὅλον, ἢ τοὐλάχιστον τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πλανήτη δημιουργῶντας ἕναν προηγμένο πολιτισμό.
Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς παρέμεινε στὴν μνήμη τῶν ἀνθρώπων καὶ μετὰ τὴν καταστροφή του (πιθανὸν ἀπὸ κάποιον παγκόσμιο πόλεμο καὶ ἀπὸ ἕναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα ποὺ καταγράφονται καὶ πάλι στὰ κεὶ μενα τῶν ἀρχαίων λαῶν), ἡ δὲ αἴγλη του ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε οἱ πρὼ ταγωνιστές του νὰ πάρουν - μὲ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων - διαστάσεις θεῶν καὶ τὰ γεγονότα ποὺ τὸν σημὰ δεψαν νὰ πάρουν ἀπὸ στόμα σὲ στόμα τὶς διαστάσεις μύθου.
Ἡ αἰτία τῆς θεοποίησης αὐτῶν τῶν προσώπων μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἀντιληπτὴ ἀπὸ ἕναν ἀναγνώστη τῶν ἀρχαίων κειμένων, ἀφοῦ πάρα πολλοὶ χρονογράφοι, ἱστορικοὶ καὶ συγγραφεῖς ἐκεῖ νὴς τῆς ἐποχῆς μιλοῦν γιὰ τοὺς θεοὺς καὶ περιγράφουν τὰ περιστατικὰ τῆς ζωῆς τους σὰν νὰ πρόκειται γὰ ἱστορικὰ πρόσωπα καὶ ἱστορικὰ γεγονότα.
.jpg)
Δυστυχῶς δὲν ἔχει φτάσει στὰ χέρια μας λεπτομερὴς καταγραφὴ τῆς ἱστορίας ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀρχαίων καταγραφῶν μὲ τὴν πυρπόληση τῶν βιβλιοθηκῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης κλπ., ποὺ μᾶς στέρησε ἀπὸ ἕναν πολύτιμο θησαυρὸ γνώσεων. Ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ βιβλιοθήκη τῆς Κωνσταντινούπολης καιγόταν ἐπὶ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ πληροφορία μας προκαλεῖ ρῖγος, ὅταν ἀναλογιζόμαστε τὸ πλῆθος καὶ τὴν ἔκταση τῶν γραπτῶν μνημείων ποὺ ἐξαφανίστηκαν.
Παρ' ὅλα αὐτά, ἔφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικὲς ἀναφορές, οἱ ὁποῖες σὲ συνδυασμὸ μὲ διάφορα παράδοξα ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα καὶ διάφορα πορίσματα ἐπιστημονι κὼν ἐρευνῶν, μποροῦν νὰ μᾶς μεταφέρουν ἀχνὰ τὸν παλμὸ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ. Στόχος τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ δὲν εἶναι νὰ ἀναπαραστήσει τὴν ἱστορία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ νὰ μεταφέρει ἕνα μέρος (ὅσο μπορεῖ νὰ ἐπιτρέψει ὁ περιορισμένος χῶρος) ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν στοιχείων ποῦ παραμένουν ἀνε ξήγητα ἢ τοὐλάχιστον ἐλλιπῶς ἑρμηνευμένα ἀπὸ τὴν συμβατικὴ ἱστορία καί, ἂν δὲν ἀποδεικνύουν, τοὐλάχιστον δημιουργοῦν τὴν ὑποψία γιὰ τὴν ὕπαρξη ἑνὸς πολιτισμοῦ, ἴσως πιὸ προηγμένου καὶ ἐξελιγμένου ἀπὸ τὸν δικό μας.
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
Εἶναι φυσικό, ἡ ἱστορία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑπολογίζεται ὅτι ὑπῆρξε δέκα χιλιάδες χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξαφανίστηκε ἀπὸ μία κοσμογονικὴ καταστροφή, νὰ τυλίχτηκε μὲ τὴν ἀχλὴ καὶ τὴν αἴγλη τοῦ μύθου, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἡ σημαντικότερη ἔνδειξη τῆς ὕπαρξης του. Οἱ γενιὲς ποὺ ἔζησαν τὰ ἑπόμενα ἀπὸ τὴν καταστροφὴ χρόνια χωρίζονταν στοὺς ἀνθρώπους τῶν ἱερατείων, ποὺ εἶχαν στὴν κατοχή τους τὴν προγονικὴ γνώση μαζὶ μὲ κάποια ἀπὸ τὰ κατὰ λοιπα τῆς πανάρχαιας τεχνολογίας, καὶ στὴν μεγάλη μᾶζα τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνοι, τὶς μνῆμες τὶς ὁποῖες διατήρησαν ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἀκμῆς, τὶς περιέβαλαν μὲ τὸ προστατευτικὸ κάλυμμα τῆς μυθολογίας.
Ἡ μυθολογία βρίθει ἀπὸ ἀναφορὲς στὰ φοβερὰ ὅπλα τῶν θεῶν, στὰ ἱπτάμενα ἅρματα τους, στὰ αὐτόματα μηχανήματα καὶ τὰ πολεμικὰ τέρατα, στὶς "μαγικὲς" δυνάμεις ποὺ ἔφτιαχναν πελώρια οἰκοδομήματα ἢ γκρέμιζαν ἀνίκητα τείχη, στοὺς ταξιδιῶτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἄστρων. Σίγουρα ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας.
Αὐτὴ ἡ "φαντασία" ὅμως εἶναι παρόμοια - σχεδὸν ταυτόσημη -σὲ διάφορους λαούς, καὶ ἐφ' ὅσον ὑπάρχουν ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν ἐπαρκῶς ἂν δὲν θεωρηθοῦν ὡς ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητας ποὺ κρύβουν οἱ μῦθοι, ἀφοῦ ὑπάρχουν ἱστορικὲς μὰρ τυρίες ποὺ ὑπαινίσσονται τὴν χρησι μοποίηση κατὰ διάφορες κρίσιμες περιόδους μὴ συμβατικῆς μὲ τὰ δεδο μένα τῆς ἐποχῆς τεχνολογίας, καὶ ἐφ' ὅσον σύγχρονοι ἐρευνητὲς στηριζόμε νοῖ σὲ ἀρχαῖες μαρτυρίες κατασκευὰ ζοῦν πράγματα ποὺ ἕως τώρα τὰ θεωρούσαμε ἀντικείμενα ποὺ συνα ντοῦμε μόνο σὲ μύθους. Ἑπομένως, εἶναι φυσικὸ νὰ γεννιέται ἡ ὑποψία ὅτι τὰ περὶ ἁπλῆς φαντασίας δὲν ἀποτε λοὺν ἱκανοποιητικὴ καὶ ἐπαρκῆ ἐξήγηση.
Οἱ ἀρχαῖοι μῦθοι καὶ τὰ κείμενα εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ἀναφορὲς σὲ ἱπτάμενα ὀχήματα ποὺ χρησιμοποιοῦνταν γιὰ διάφορους σκοπούς. Ὅσες ἀπὸ αὐτὲς καὶ νὰ καταγράψουμε, δὲν θὰ μπὸ ρέσουμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀφήσει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος ἀπ' ἔξω. Ἀξίζει ὅμως νὰ μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικὲς περι πτώσεις, ὅπου ἕνας καχύποπτος ἐρευνητὴς μπορεῖ νὰ διακρὶ νεὶ πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία πολλὰ πράγματα.
Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὁ μῦθος τοῦ Τριπτόλεμου μὲ τὴν θεὰ Δήμητρα. Πρόκειται γιὰ ἕναν μῦθο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἡ θεὰ Δήμητρα μετὰ ἀπὸ μία περιπλάνηση μὲ τὸ ἱπτάμενο πύρινο ἅρμα της, ποὺ ἐσύρετο ἀπὸ φτερωτοὺς δράκοντες, προσγειώθηκε στὴν "ἀγέλαστο πέτρα" στὴν Ἐλευσῖνα.
Ὕστερα παρέδωσε τὸ ἴδιο αὐτὸ φτερωτὸ ἅρμα σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς τέσσερις βασιλεῖς τῆς Ἐλευσίνας, τὸν Τριπτόλεμο, ὁ ὁποῖος ἔφυγε πετῶντας, καὶ ἀπουσίασε γὰ πολλὰ χρόνια μὲ σκοπὸ νὰ διδάξει καὶ σὲ ἄλλους λαοὺς τὴν τέχνη τῆς σπορᾶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ θερίσματος τῶν χωραφιῶν. Εἶναι σκανδαλιστικὰ παρόμοια ἡ τοπωνυμία τῆς περιοχῆς ("Ἐλευσὶς") μὲ τὴν λέξη "ἔλευσις", ποὺ θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποδηλώνει τὴν ἔλευση τῆς θεᾶς Δήμητρας μὲ τὸ ἱπτάμενο ἅρμα της. Ἐπιπλέον τὸ ἐκπολι τιστικὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἀνέλαβε νὰ φέρει σὲ πέρας ὁ Τριπτόλεμος μὲ τὰ μέσα ποὺ τοῦ παρεῖχε ἡ θεά, καταγράφε ταὶ καὶ σὲ μυθολογίες ἄλλων λαῶν. Μεταφέρουμε χαρακτηρι στικὰ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γουὶλ Ντιρὰν (Wil Durant) "Ἡ ἱστορία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς Κίνας" τὴν μαρτυρία τῆς Κινεζικῆς παρὰ δοσης:
"...Πρὶν ἔρθουν οἱ οὐράνιοι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τὰ ζῶα. Σκεπάζονταν μὲ δέρματα ζώων, τρέφο ντὰν μὲ ὠμὸ κρέας καὶ δὲν ἤξεραν τὸν πατέρα τους...
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Φοὺ Χί, τὸ ἔργο του τὸ συνέχισε ὁ Σὲνγκ Μούγκ. Αὐτὸς βρῆκε τὸ ἀλέτρι, τὴ γεωργία, τὸ ἐμπόριο, τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη, καὶ τὸ πὼς νὰ θεραπεύονται οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ βότανα..."
Παραστάσεις τοῦ ἅρματος μὲ τοὺς φτερωτοὺς δράκοντες ἔχουμε σὲ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀρχαῖα ἀγγεῖα. Ἕνα τέτοιο ἅρμα συναντᾶμε καὶ στὴν τραγωδία τοῦ Εὐριπίδη "Μήδεια", πάνω στὸ ὁποῖο ἀποχωρεῖ στὸ τέλος τοῦ ἔργου ἡ τραγικὴ παιδοκτόνος. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκηνοθετικὲς παρεμβάσεις προξενοῦν τὴν περιέργεια, ἀφοῦ ἡ θεατρική τους ἀπόδοση ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη γιὰ τὴν ἐποχὴ καὶ σίγουρα θὰ προξενοῦσε πολλὰ προβλήματα.
Ἡ ἐμμονὴ τῶν δημιουργῶν καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Αἰσχύλου στὴν χρήση (στὸ θέατρο) φτερωτῶν ἁρμάτων, ἱπταμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ἀλλὰ καὶ περιέργων ἐνδυμάτων μὲ χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες ποὺ θυμίζουν ἔντονα αὐτὲς τῶν σημερινῶν ἀστροναυτῶν), ὑποδηλώνει τὴν ἐπιθυμία τῶν τραγωδῶν νὰ γίνει πιστὴ καταγραφὴ τῶν μύθων ἢ τοὐλάχιστον τὴν προσπάθεια νὰ περάσουν ἐμμέσως στὸ κοινὸ κάποιες κρυφὲς ἀλήθειες (χωρὶς ἡ μία περίπτωση νὰ ἀναιρεῖ τὴν ἄλλη).
.jpg)
Στὴν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης" βλέπουμε τὸν Ὠκεανὸ καὶ τὶς κόρες του νὰ ἔρχονται στὸν Προμηθέα ὁδηγῶντας "μὲ τὴν θέληση, χωρὶς χαλινοὺς" ἕνα "τετράσκελο πουλί". Στὰ ἀποσπάσματα ποὺ σώθηκαν ἀπὸ τὴν τραγωδία "Σφίγγα" τὸν βλέπουμε νὰ μιλάει γιὰ ἕνα "πουλὶ ποῦ 'χει νυχάτο χέρι, τὸ πολεμικό, μὲ τὸ κοντάρι", ἐνῷ στὸν "Ἀγαμέμνονα" εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἐντολή: "τὰ σκυλιά, τὰ τολμηρά, ὅπου πετᾶνε στὸν ἀγέρα ἄφησε".
Ἡ πιθανὴ ἐμμονὴ τοῦ Αἰσχύλου νὰ ἀποκαλύψει μὲ συμβολισμοὺς στοὺς θεατὲς κάποια μυστικά, μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει καὶ τὶς διώξεις του ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο τῆς ἐποχῆς μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀνεβάζει ἐπὶ σκηνῆς τὰ μυστικὰ τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων, καὶ ἴσως καὶ τὴν ἀνεξιχνίαστη δολοφονία του.
Τὸ τετράσκελο πουλὶ ποὺ ἀναφέρεται στὸν "Προμηθέα Δεσμώτη" τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες ἀπεικονίσεις, καθὼς καὶ σὲ κείμενα διαφόρων λαῶν. Ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅπου μιλάει γιὰ ἕνα ζῶο μὲ τέσσερα σκέλη:
"...καὶ τὰ σκέλη αὐτῶν ὀρθὰ καὶ πτερωτοὶ οἱ πόδες αὐτῶν καὶ σπινθῆρες ὡς ἐξαστράπτων χαλκὸς καὶ ἐλαφραὶ αἱ πτέρυγες αὐτῶν..."
Τὸ ὄχημα τὸ εἶδε ὁ προφήτης νὰ βγαίνει λάμποντας ὁλόκληρο, μέσα ἀπὸ ἕνα σύννεφο σκόνης.
Ὁ Αὐστριακὸς μηχανικὸς Τ. Φ. Μπλούμριχ (J.F. Blumrich), ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε στὴν NASA καὶ βραβεύτηκε" μὲ τὸ μετάλλιο "Ἐξαιρετικὲς Ὑπηρεσίες - Exceptional Services", ἐρεύνησε διεξοδικὰ τὶς περιγραφὲς αὐτὲς τοῦ Ἰεζεκιήλ, καὶ σχεδίασε ἕναν ὑπερμοντέρνο θαλαμίσκο προσγείωσης ἀπὸ διαστημόπλοιο, μὲ ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ περιγράφει ὁ προφήτης. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν του τὰ δημοσίευσε σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο "Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοί..."
Ἐδῶ φυσικὰ γεννιέται τὸ ἐρώτημα τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ ὄχημα ποὺ εἶδε ὁ Ἰεζεκιὴλ μὲ τὴν τεχνολογία ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι καταστράφηκε 7000 περίπου χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτόν. Ἴσως λοιπόν, κάποια ἀπομεινάρια αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας νὰ σώθηκαν καὶ μετὰ τὴν καταστροφή, φυλαγμένα μὲ κάθε μυστικότητα ἀπὸ τὰ ἱερατεῖα. Τὴν γνώση γι' αὐτὰ νὰ εἶχαν μόνον κάποιοι ἀπὸ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια.
Ἕνα ἐπιπλέον γεγονὸς ποὺ πηγάζει μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων εἶναι τὰ ταξίδια πέρα ἀπὸ τὴ γῆ.
Εἶναι πολλὲς οἱ ἀναφορὲς τῶν μύθων γιὰ τὰ ἡλιακὰ ἅρματα μὲ τὰ ὁποῖα ταξίδευαν διάφοροι ἥρωες, μὲ χαρακτηριστικότερο τὸν μῦθο τοῦ ταξιδιοῦ του Φαέθωνος. Ἀκόμη οἱ ἀναφορὲς σὲ ἀστρονομικὰ θέματα, διαφόρων μυημένων στὰ μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῶν γνώσεων, ποὺ κατὰ τὴν συμβατικὴ ἱστορία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ Σωκράτη στὸν "Φαίδωνα" τοῦ Πλάτωνα, ὅπου μιλάει γιὰ τὴν σφαιροειδῆ μορφὴ τῆς Γῆς, τὴν περιγράφει πὼς φαίνεται ἀπὸ ψηλά, καὶ λέει ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε γιὰ οὐρανὸ δὲν εἶναι ὁ πραγματικός, ἀλλὰ ὅταν βγοῦμε ἔξω ἀπὸ αὐτὸν (ἔξω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα) βλέπουμε τὴν πραγματική του εἰκόνα.
Μία σειρὰ πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στὸν καλόπιστο ἐρευνητὴ τὴν ἀπορία γιὰ τὸ ἂν ὅσα λέγονται γὰ τὰ διαστημικὰ ταξίδια ἐκείνης τῆς ἐποχῆς δὲν εἶναι ἁπλὰ παραμύθια. Ὁρισμένες βραχογραφίες, ἂν εἰδωθοῦν καὶ ἑρμηνευθοῦν μ' ἕνα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφὲς ἀστροναυτῶν. Τέτοιες ἔχουν βρεθεῖ στὸ Παγγαῖο ὅρος στὴν Θράκη, στὴν Βάλ. Καμόνικα τῆς Ἰταλίας, στὸ Κίμπερλι τῆς Αὐστραλίας καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνεξήγητα γιὰ τοὺς ἐπιστήμονες στοιχεῖα, ἀποτελοῦν μία σημαντικὴ ἔνδειξη ἑνὸς πανάρχαιου ἐξελιγμένου πολιτισμοῦ.
ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ;
Στὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων λαῶν ὑπάρχει ἡ περιγραφὴ ἑνὸς τρομεροῦ πολέμου ποὺ συγκλόνισε ὅλη τὴ Γῆ. Αὐτὸς ὁ πόλεμος, ποὺ ἴσως στάθηκε καὶ ἡ ἀφορμὴ γὰ τὴν ἀρχὴ τῆς παρακμῆς ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, διεξήχθη μὲ τὴν χρησιμοποίηση ἐξελιγμένων ὅπλων. Οἱ περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων κειμένων μᾶς μεταφέρουν τὴν εἰκόνα μίας σύγκρουσης, ἡ ὁποία ἐπέφερε σφοδρὲς καταστροφές. Ἐκείνη ἡ πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατὰ πᾶσα πιθανότητα σὲ ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα.
Φαντάζει ἀκραῖο, ὅμως διαβάζοντας κανεὶς τὶς περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων παραδόσεων δὲν μπορεῖ νὰ μὴν πάει ὁ νοῦς του σὲ μία τέτοια πιθανότητα. Οἱ ἀναφορὲς σὲ "ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ σύμπαντος", σὲ μία "λευκό-φωτη λάμψη" καὶ μία "φωτιὰ πρωτόφαντη ποὺ χυνόταν παντοῦ", σὲ "μία θανατηφόρα σκόνη" πόυ σκέπασε ὅσους σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο, δύσκολα μποροῦν νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες. Ἀξίζει νὰ μεταφέρουμε τὰ κείμενα τῶν λαῶν, μέσα στὰ ὁποῖα ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ διακρίνει τὶς μεγάλες ὁμοιότητες ποὺ ὑπάρχουν, καὶ νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματα του.
Ἀπὸ τὴν Θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, ὅπου γίνεται ἡ περιγραφὴ τοῦ τρομεροῦ ἐκείνου πολέμου μεταξὺ τῶν "Θεῶν" καὶ τῶν 'Τιτάνων", μεταφέρουμε τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα:
"...Ἔβραζε ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα ἡ ἀπέραντη, καὶ τοὺς Τιτᾶνες τους τύλιξε μιὰ καυτὴ πνοή. Κι ὅπως ἡ φλόγα ἀνέβαινε στὸν οὐρανό, ὅσο γενναῖοι κι ἂν ἦσαν, οἱ Τιτᾶνες τυφλώθηκαν. Τοὺς τύφλωσε ἡ λευκόφωτη ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς λάμψη. Ζέστη, φωτιὰ πρωτόφαντη χύνονταν παντοῦ. Κι ὅτι ἔβλεπαν τὰ μάτια, κι ὅτι τὰ αὐτιὰ ἄκουγαν ἤτανε σὰν νὰ εἶχαν σμίξει ἡ ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ..."
Ἕνας ἐρευνητὴς θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποψιαστεῖ ὅτι ὁ "κεραυνὸς τοῦ Δία" ποὺ ἦταν τὸ ὅπλο ποὺ ἔδωσε τὴν νίκη τῆς Τιτανομαχίας στοὺς "Θεούς", στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν σημερινὴ πυρηνικὴ βόμβα.
Ἀκόμα πιὸ χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ περιγραφὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ ἰνδιάνικο κείμενο "Popol Vux":
"...Ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. Τὰ πτώματα τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς των Βρίσχνες, καὶ τῶν Ἀγχίκας. ἔγιναν ἀγνώριστα. Τὰ μαλλιά τους καὶ τὰ νύχια τους εἶχαν πέσει, τὰ φτερὰ τῶν πτηνῶν ἄλλαξαν χρῶμα, οἱ τροφὲς δηλητηριάστηκαν κι ὅσοι ἄνθρωποι σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο σκεπάστηκαν μὲ μία θανατηφόρα σκόνη."
Ἡ Ἰνδικὴ βίβλος "Μαχαμπαράτα" ἀναφέρει σχετικά:
"Ἦταν ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ Σύμπαντος. Ἦταν μία στήλη ἀπὸ καπνὸ καὶ φλόγα λαμπρή, σὰν δέκα χιλιάδες ἥλιοι, ποὺ σηκώθηκε μ' ὅλη τὴ δύναμη τῆς... Ἦταν ἕνα νέο καὶ ἄγνωστο ὅπλο, ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ποὺ ἔκανε στάχτη τη. φυλή των Βρίσνις καὶ τῶν Ἀνδάκας...
...Τὰ κορμιὰ κάηκαν, καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὰ ἀναγνωρίσει. Τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ νύχια ἔπεσαν ἀπὸ τὰ σώματα. Τὰ πουλιὰ ἔγιναν κάτασπρα... Λίγες ὧρες ἀργότερα ὅλα τὰ τρόφιμα εἶχαν μολυνθεῖ... Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτή, οἱ στρατιῶτες ἔπεσαν στὰ ποτάμια μὲ τὰ ροῦχα καὶ τὰ ὅπλα τους... Ἀρχισε νὰ φυσάει ἕνας καυτὸς ἄνεμος...
Τὸ Σύμπαν τυλίχτηκε μὲ τόση ζέστη σὰν νὰ ἦταν ἄρρωστο μὲ δυνατὸ πυρετό. Οἱ ἐλέφαντες καὶ τ' ἄλλα ζῶα τοῦ πολέμου χτυπήθηκαν ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ ὅπλου... Τὰ νερὰ ζεστάθηκαν τόσο, ὥστε ὅτι ζεὶ μέσα τους, ἅρπαξε φωτιά...
...Ἕνα ἀκόντιο μοιραῖο, σὰν ραβδὶ τοῦ θανάτου. Μετροῦσε τρία κύβιτα καὶ ἕξι πόδια. Προικισμένο μὲ τὴν δύναμη τοῦ κεραυνοῦ του Ἴντρα μὲ τὰ χίλια μάτια...καταοτρεπτικό γιὰ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα..."
Ἡ καταπληκτικὴ ὁμοιότητα τῶν περιγραφῶν της "ΡοροΙ Vux" καὶ τῆς "Μαχαμπαράτα", ἀλλὰ καὶ οἱ προκλητικὰ ὅμοιες ὀνομασίες τῶν φυλῶν "Βρίσχνες καὶ Ἀγχίκας" ἀπὸ τὴν μία καὶ "Βρίσνις καὶ Ἀνδάκας" ἀπὸ τὴν ἄλλη, μᾶς ὠθοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν ἀποκλείεται τὰ δύο αὐτὰ κείμενα νὰ περιγράφουν τὸ ἴδιο γεγονός.
.jpg)
Σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο της "Μαχαμπαράτα" διαβάζουμε γιὰ τὴν σύγκρουση στὸν ἀέρα δύο ὅπλων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ προαναφέραμε: "...Τὰ δύο ὅπλα συνάντησαν τὸ ἕνα τ' ἄλλο στὴ μέση τοῦ ἀέρα. Τότε ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει μαζὶ μὲ ὅλα τὰ βουνά της καὶ τὶς θάλασσες καὶ τὰ δέντρα, καὶ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα κάηκαν ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῶν ὅπλων καὶ ἐπηρεάστηκαν ἄσχημα. Τὰ οὐράνια φλέγονταν καὶ τὰ δέκα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα γέμισαν μὲ καπνό...".
Ἡ περιγραφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σχετικὰ μὲ τὴν καταστροφὴ στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα, μπορεῖ ἐπίσης νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς μία μυθολογικὴ ἀπεικόνιση τῶν δεινῶν ἐκείνου τοῦ μεγάλου πολέμου:
"...Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα Φεῖον καὶ πῦρ ἐξ ουρανοῦ, καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις αὐτάς, καὶ πάντα τὰ περίχωρα..."
Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον στοιχεῖο ποὺ μᾶς μεταφέρουν οἱ ἀρχαῖες παραδόσεις, εἶναι αὐτὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ περίφημου κεραυνοῦ τοῦ Διὸς ἀπὸ τοὺς Κύκλωπες. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ μυθολογία, οἱ Κύκλωπες ἦταν αὐτοὶ ποὺ δημι¬ούργησαν τὸ ἀνίκητο αὐτὸ ὅπλο, τὸ ὁποῖο καὶ ἔδωσαν στὸν Δία γιὰ νὰ κατατροπώσει τοὺς Τιτᾶνες.
Ἀπὸ τὰ "Σχόλια τοῦ Ἀρτεμιδώρου" διαβάζουμε τὴν γνώμη του Ἐρατοσθένη ποὺ ὑποστήριζε ὅτι ἡ συνωμοσία τῶν Θεῶν κατὰ τῶν Τιτάνων ἔγινε στὸ "θυτήριο", ὅπου οἱ Κύκλωπες κατασκεύαζαν τὸ φοβερὸ ὅπλο, "ἔχων ἐπὶ τοῦ πυρὸς κάλυμμα, ὅπως μὴ ἰδώσει την τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν".
Μήπως ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ ἕνα πυρηνικὸ ἐργοστάσιο, τοῦ ὁποίου τὰ τοιχώματα προστάτευαν τοὺς ἐργαζόμενους σὲ αὐτὸ ἀπὸ "τὴν τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν", καὶ τοῦ ὁποίου οἱ ἐπιστήμονες, ποὺ θὰ φοροῦσαν προφανῶς μία ἰδιόμορφη στολὴ μὲ κράνος, ἡ ὁποία τοὺς προσέδιδε μία διαφορετικὴ περίεργη εἰκόνα, ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὴν μυθολογία "Κύκλωπες"; Ἀρκετὰ τολμηρὴ ἐτούτη ἡ ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ πιθανή, ἂν λάβει κάποιος ὑπόψιν του τὶς παραπάνω περιγραφές, καθὼς καὶ μία βραχογραφία 10000 ἐτῶν, ποὺ βρέθηκε σὲ σπηλιὰ τῆς κοιλάδας Τασσιλί, στὶς παρυφὲς τῆς ἐρήμου τῆς Σαχάρας, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὴν μορφὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, ντυμένου μὲ μία παράξενη στολή, ποὺ θυμίζει ἔντονα αὐτὴ τῶν ἀστροναυτῶν ἢ τῶν ἐργαζομένων σὲ πυρηνικὸ ἐργοστάσιο. Τὸ κράνος τῆς στολῆς φέρνει στὴν μνήμη μας τὴν περιγραφὴ ἑνὸς Κύκλωπα, ἀφοῦ ἔχει στὸ μέτωπο ἕναν στρογγυλὸ φεγγίτη γιὰ νὰ ἐπιτρέπει τὴν ὅραση.
ἩΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ
Τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ, ἔφερε ἕνας μεγάλος κατακλυσμός, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα ἀλλὰ καὶ αἰτία τεραστίων γεωλογικῶν μεταβολῶν ποὺ ἀναστάτωσαν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη. Τὰ ἀρχαῖα κείμενα ἀναφέρονται ἐκτενῶς καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν κατακλυσμό, ἀλλὰ καὶ σὲ παλαιότερους.
Σύμφωνα μὲ κάποιες σύγχρονες θεωρίες, τὸ 9654 π.Χ., ἕνα ἀστρικὸ σῶμα ἔπληξε τὴν Γῆ στὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, προκαλῶντας τεράστιες καταστροφὲς σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἡ χρονολογία αὐτὴ δὲν ἀπέχει ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Πλάτωνας στὸν 'Τίμαιο", γιὰ τὸν καταποντισμὸ τῆς Ἀτλαντίδας. Αὐτὴ ἡ καταστροφή, πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτὴν ποὺ ἀναφέρεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία ὡς ὁ Κατακλυσμὸς τοῦ Δευκαλίωνα.
Σύμφωνα μὲ μιὰ ἱστορικὴ ἑρμηνεία, ἐν ὄψῃ τοῦ κατακλυσμοῦ ποὺ ἐρχόταν, οἱ σοφοὶ ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ, ποὺ εἶχαν προβλέψει τὴν καταστροφή, θέλησαν νὰ διασώσουν τὶς γνώσεις τους γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές. Αὐτὲς οἱ γνώσεις κλείστηκαν εἴτε σὲ κάποια οἰκοδομήματα ποῦ ἦταν προορισμένα νὰ "ἐπιβιώσουν", εἴτε διασώθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς κατόχους τους σὲ κάποια ἀπρόσβλητα σημεῖα.
Οἰκοδομήματα, μέσα στὰ ὁποῖα φυλάχτηκε ἡ γνώση, λέγεται ὅτι ἀποτελοῦν οἱ πυραμίδες. Ἡ Αἰγυπτιακὴ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἡ μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πρὶν τὸν κατακλυσμὸ (ἴσως αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὰ τέλη τῆς τρίτης χιλιετίας νὰ ἦταν κάποιου εἴδους ἀνακαίνιση) καὶ εἶχε φυλαγμένα στὰ σωθικά της τὰ ἀπομεινάρια τῆς χαμένης σοφίας. Ἕνα χειρόγραφο τοῦ ἀρχαίου Αἰγυπτίου ἱστορικοῦ Μασχουντὶ ποὺ βρίσκεται στὴν βιβλιοθὴ κὴ τοῦ πανεπιστημίου) τῆς Ὀξφόρδης, ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:
"...Ὁ Σουρὶντ ποὺ βασίλευε στὴν Αἴγυπτο, πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμό, κατασκεύασε τὶς δύο μεγάλες πυραμίδες. Καὶ διέταξε τοὺς ἱερεῖς του νὰ ἐναποθέσουν σὲ αὐτὲς τὸ σύνολο τῶν γνώσεων καὶ τῆς σοφίας τῆς ἐποχῆς του, καθὼς καὶ τὰ γραπτὰ κείμενα τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, πρὸς χάριν τῶν μεταγενεστέρων, γιὰ νὰ τὰ μελετήσουν καὶ νὰ διδαχθοῦν ἀπ' αὐτά.
Στὴν Ἀνατολικὴ πυραμίδα καταγράφηκαν οἱ οὐράνιες σφαῖρες, τὰ σχήματα τῶν ἄστρων καὶ τῶν πλανητῶν μὲ τὶς θέσεις των καὶ τοὺς κύκλους των, καθὼς καὶ ἡ ἱστορία τοῦ παρελθόντος..."
Ὁ Ἔντγκαρ Κεϊσι στὰ ἔργα τοῦ "Ἱστορία τῆς προέλευσης καὶ τοῦ πεπρωμένου του ἀνθρώπου" καὶ "Ἀτλαντίδα", ἀναφέρει ὅτι ἀρχιτέκτονας τῆς μεγάλης πυραμίδας ἦταν ὁ Ἑρμῆς, ἐνῷ γιὰ τὴν Σφίγγα ἀναφέρει ὅτι κατασκευάστηκε γύρω στὴν δέκατη χιλιετία πρὸ Χριστοῦ.
Τὴν κατασκευὴ τῆς μεγάλης πυραμίδας ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, γιὰ νὰ φυλαχτεῖ ἐκεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση ὑποστηρίζει καὶ ὁ Ἄραβας ἱστορικὸς Ἰμπ Μπαλούσι. Σύμφωνα μὲ τὴν παρὰ δοση ἡ Σφίγγα ἔκρυβε τὴν λύση κάποιου μεγάλου αἰνίγματος.
Στὶς 22 Μαρτίου τοῦ 1993 στὶς 11:05 ἀκριβῶς, ἕνα μίνι ρομπὸτ τοῦ Γερμανοῦ μηχανικοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink) ἀνακάλυψε μέσα στὴ πυραμίδα τοῦ Χέωπα, στὸ τέρμα ἑνὸς σφραγισμένου ἀπὸ τοὺς ἀρχαι ὀλόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστικὴ πόρτα. Ἡ ἂ πόσταση ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς πόρτας αὐτῆς ἕως τὸ ἐξωτερικὸ τῆς πυραμίδας, εἶναι 17 μέτρα.
Ὁ Γερμανὸς μηχανικὸς καθὼς καὶ ἕνα πλῆθος ἀρχαιολόγων πιστεύουν ὅτι πίσω της ὑπάρχει μία αἴθουσα ποὺ περιέχει κάτι τὸ σημαντικό. Μετὰ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἀνακάλυψη, ἀφαιρέθηκαν οἱ ἄδειες τῶν ἐργασιῶν ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἀρχαιολόγους, διακόπτοντας ἔτσι τὶς ἔρευνες στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο καὶ προκαλῶντας τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἰδίων καὶ πολλῶν ἐρευνητικῶν φορέων. Στὴν ἱστοσελίδα τῆς "Κοινότητας τῶν Ἀρχαίων Ἀστροναυτῶν" (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε γιὰ τὴν ὕπαρξη μίας κασέτας, μὲ τὴν διάλεξη (ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ πενῆντα χρόνια) τῶν ἀρχαιολόγων Σὲρ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) καὶ Τζὸν Κινάναν (John Kinnanan), στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἀναγγελία τῆς ἀνακάλυψης αὐτῆς τῆς μυστικῆς κάμαρας!
Σήμερα, πέντε χρόνια μετὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ Δρᾶ. Ροῦντολφ Γκάντεμπρινκ, καὶ ἀφοῦ ἡ βασιλικὴ αἴθουσα, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκινάει ὁ διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τοὐλάχιστον ἀπὸ τὰ μέσα Νοεμβρίου (ὅπως καταγγέλλει στὴν παραπάνω ἱστοσελίδα ὁ Ἔριχ φὸν Νταίνικεν), οἱ Αἰγυπτιακὲς ἀρχὲς ἀνακοινώνουν ὅτι θὰ γίνει μία προσπάθεια νὰ ἀνοιχτεῖ ἡ μυστηριώδης, πόρτα.
Ἡ Γερμανικὴ ἐφημερίδα "DIE WELT" σ' ἕνα φύλλο της στὶς 29 Ἰανουαρίου τοῦ 1998, ἀναφέρει ὅτι μέχρι τα μέσα Μαρτίου οἱ ἀρχαιολόγοι πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν πρόσβαση στὴ μυστικὴ κάμαρα. Κάτι τέτοιο ὅμως, μέχρι τὴν σπγμὴ πόυ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ἔχει γίνει. Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ περιμένουμε τὰ ἀποτελέσματα ἐλπίζοντας πὼς δὲν θὰ δοθεῖ καὶ ἄλλη περίεργη ἀναβολή.
Ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἱστορικῶν μαρτυριῶν καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀπομεινάρια τῆς πανάρχαιας ἐπιστημονικῆς γνώσης ποὺ ἐπιβίωσαν μετὰ τὸν κατακλυσμό, ἔμειναν καλὰ κρυμμένα μέσα στὰ ἱερατεῖα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν θέλησαν νὰ γίνει γνωστὴ στὸ εὐρὺ κοινὸ μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοί, μὲ κυριότερο ἴσως αὐτὸν τῆς προσπάθειας νὰ ἀποφευχθεῖ
στὸ μέλλον ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα, ὅπως αὐτὸ τοῦ παρελθόντος.
Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία, σὲ ὁρισμένες στιγμὲς τῆς ἱστορίας, ὅταν ἡ κρισιμότητα τῶν περιστάσεων τὸ ἔκρινε ἀπαραίτητο, χρησιμοποιοῦνταν κάποια ἀπὸ τὰ ἐξελιγμένα ὅπλα τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν θετικὴ ἔκβαση διαφόρων γεγονότων. Ἕνα τέτοιο χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι αὐτὸ τῆς ναῦ μαχίας τῆς Σαλαμίνας, ὅπου οἱ Ἱερεῖς ἐπισκέπτόμενοί τον Θεμιστοκλῆ, τὸν ἔπεισαν ὅτι ἡ ναυμαχία μὲ τοὺς Πέρσες ἔπρε πὲ νὰ γίνει ὁπωσδήποτε στὰ νερὰ τῆς Σαλαμίνας μπροστὰ ἀπο τὸ Θριάσιο πεδίο,όπου βρίσκονταν οἱ ναοὶ τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων.
Ὁ Θεμιστοκλῆς μετὰ ἀπο ἐπίμονες προσπάθειες καὶ τεχνάσματα, κατάφερε νὰ φέρει ἀντιμέτωπα τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ Περσικὰ πλοῖα μπροστὰ ἀπὸ τὸ Θριάσιο πεδίο, ὅπου καὶ ἔγινε αὐτὸ ποὺ μᾶς περιγράφει ὁ Πλούταρχος στὸ 15ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του "Θεμιστοκλῆς":
"...Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος, μέγα φῶς ἔλαμψε ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα, ἐνῷ ἡ πεδιὰς ἐγέμισε ἀπὸ ἦχον καὶ θόρυβον ὅμοιον μὲ φωνὰς πλήθους, μὲ βουητό, ὡσὰν πολλοὶ ἄνθρωποι μαζὶ νὰ περιφέρουν τὸν μυστικὸν Ἴακχον. Ἀπὸ τὸ μέσον δὲ αὐτοῦ τοῦ θορύβου ἐδημιουργήθη νέφος, ποὺ ἀνυψώθη ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔπειτα ἐπέστρεψε καὶ ἐπέπιπτε εἰς τὰς ἐχθρικὸς τριήρεις."
Τί ἄλλο μπορεῖ νὰ περιγράφει ἐδῶ ὁ Πλούταρχος; Ἀποκλείεται νὰ μιλᾶ γιὰ μία ἐκτόξευση πυραύλων ποὺ ἔπλη ξὰν τὰ Περσικὰ πλοῖα;
Ὑπάρχει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος τέτοιων μαρτυριῶν ποὺ δυστυχῶς ἡ στενότητα τοῦ χώρου δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὶς μεταφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι τὰ λίγα στοὶ χεία ποὺ ἀναφέραμε ὡς χαρακτηριστικὰ τοῦ πλήθους ποῦ ὑπάρχει, μποροῦν νὰ δώσουν μία εἰκόνα, μέσα στὴν ὁποία οἱ ἐξηγήσεις τῆς συμβατικῆς ἱστορίας καθίστανται ἀνεπαρκεῖς νὰ καλύψουν τὰ ἐρωτηματικὰ ποὺ προκύπτουν.
1)Παντελής Κ. Ιωαννίδης "Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων".
2)Βογιατζής Γιώργος "Οι βραχογραφίες του Παγγαίου απο καλύπτουν".
3)Δημ. Λαζογιώργος - Ελληνικός "Οι αποκαλύψεις του Αισχύλου για την Ατλαντίδα".
4)Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) "Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας".
5)Μπλούμριχ Γιόζεφ "Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί...".
6) Ησίοδος "Θεογονία".
7) Ησίοδος "Εργα και Ημέραι". 8)Πλάτωνας "Φαίδων".
9) Πλάτωνας 'Τίμαιος".
10) Πλούταρχος "Θεμιστοκλής".
11 )Die Welt, 29 Ιανουαρίου 1988.
12)"Acient Astronaut Society" Home page.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)