Ἀπόλλων - Ὁ Μέγας Θεός του Ὀλύμπου

Ἡ Λητώ δὲν πρόλαβε νὰ θυλάσει καθόλου το νεογέννητο θεό. Μόλις γεννήθηκε, ἡ Θέμιδα ἔσταξε στὸ στόμα του μερικές σταγόνες νέκταρ καὶ λίγη ἀμβροσία καὶ ἔτσι ἔγινε το θαῦμα: το βρέφος ἄρχισε νὰ μεγαλώνει ἀπότομα, τα σπάργανα σκίστηκαν καὶ ἔπεσαν ἀπὸ το σῶμα του. Οἱ θεές θαμπωμένες ἀπὸ την ὀμορφιά του, τον καμάρωναν νὰ κάνει βόλτες πάνω στὸ νησί. Ἀμέσως ὁ Ἀπόλλωνας ἔτρεξε πάνω στὸν Ὄλυμπο γιὰ νὰ πάρει την εὐχὴ του παντοδύναμου πατέρα του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γνωρίσει τους ὑπόλοιπους θεούς. Ὁ Δίας καλοδέχτηκε το γιὸ του καὶ του πρόσφερε πάρα πολλά πλούσια καὶ πανέμορφα δῶρα. Ἀνάμεσα σ' αὐτὰ ἦταν μία ὁλόχρυση μίτρα στολισμένη με ρουμπίνια καὶ σμαράγδια, ποῦ συμβόλιζε τὴ δύναμη του θεοῦ καὶ εἶχε πάνω σκαλισμένες σκηνές ἀπὸ τὴ ζωή τῶν Ὀλυμπίων. Ἐπίσης, ὁ Δίας του χάρισε μία λύρα ποῦ ὁ Ἀπόλλωνας την ἀγαποῦσε πολύ καὶ κάθε φορά ποῦ ἔπαιζε, με τὴ μουσική του μάγευε θεούς καὶ ἀνθρώπους· ἐπιπλέον ἕνα πανώριο ἅρμα ζεμένο με ἑφτὰ ὁλόλευκους κύκνους ποῦ μετέφεραν το θεό σε ὁποῖο σημεῖο της γῆς ἢ του οὐρανοῦ ἐπιθυμοῦσε.




1 Μάταια ἡ Λητώ ἔτρεχε κατάκοπη σ' ὁλόκληρη τὴ γῆ, δοκιμάζοντας κάμπους, βουνά καὶ θάλασσες γιὰ νὰ γεννήσει τα παιδιά της· ὁλόκληρη ἡ γῆ ἀρνιόταν νὰ τὴ δεχτεῖ γιατί φοβόταν την τρομερή ἐκδίκηση της Ἤρας . Μονάχα ἕνα μικρό πλεούμενο νησί, ἡ Ὀρτυγία (νησί τῶν Ὀρτυκιῶν) ἡ Ἀστερία, δέχτηκε νὰ δώσει ἄσυλο στὴ δυστυχισμένη Λητώ. Το νησάκι αὐτὸ ἦταν φτωχό καὶ ἄγονό, δὲν μποροῦσαν νὰ βοσκήσουν σ' αὐτὸ πρόβατα οὔτε βόδια, οὔτε ὅμως καὶ να καρπίσουν ἀμπέλια ἤ ἀλλὰ δέντρα. Γι' αὐτὸ λοιπόν δὲ φοβόταν την ὀργὴ της θεάς. Ὁ Ἀπόλλωνας γιὰ νὰ ἀνταμείψει το φτωχό νησί, μόλις γεννήθηκε το στερέωσε γιὰ πάντα με τέσσερις στῆλες στὸ βυθό της θάλασσας καὶ του ἔδωσε το ὄνομα Δῆλος (= Φωτεινή).




Ἐννιά ὁλόκληρες μέρες κράτησαν οἱ πόνοι της γέννας. Η Λητώ ξαπλωμένη στὴ ρίζα μιᾶς φοινικιᾶς, του μοναδικοῦ δέντρου ποῦ ὑπῆρχε πάνω στὸ νησί, βογκοῦσε ἀπὸ τους πόνους καὶ ἐκλιπαροῦσε την Ἥρα νὰ της ἐπιτρέψει νὰ γεννήσει τα παιδιά της. Ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ Δήμητρα, ἡ Ἀφροδίτη καὶ ἄλλες μικρότερες θεές ἔτρεξαν νὰ βοηθήσουν τη Λητώ, ὅμως δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτα χωρίς τὴ συγκατάθεση της Ἥρας, ποῦ κρατοῦσε ἐπάνω στὸν Ὄλυμπο την Εἰλείθυια, τὴ θεά των αἴσιων τοκετῶν. Τελικά, ἔστειλαν την πολύχρωμη Ἴριδα, την ἀγγελιαφόρο τῶν θεῶν, γιὰ νὰ ζητήσει ἀπὸ την Ἥρα νὰ ἐπιτρέψει τον τοκετό, προσφέροντάς της ἕνα περιδέραιο ἐξαιρετικῆς ὀμορφιᾶς ἀπὸ μάλαμα καὶ κεχριμπάρι, ἐννιά πήχεις, ποῦ εἶχε κατασκευάσει στὸ ἐργαστήρι του ὁ μεγάλος τεχνίτης τῶν θεῶν, ὁ Ἥφαιστος. Αὐτό το δῶρο καταλάγιασε το θυμό της Ἤρας, ποὺ ἔστειλε την Εἰλείθυια στὴ Δῆλο. Ἡ Λητώ ἐξαντλημένη ἀπὸ τους ἀβάστακτους πόνους τόσων ἡμερῶν γονάτισε στὴ ρίζα της φοινικιᾶς καὶ ἔφερε στὸν κόσμο πρῶτα την Ἄρτεμι καὶ ἀμέσως μετά τον Ἀπόλλωνα. Την ὥρα της γέννας του θεοῦ ἱεροί κύκνοι πετοῦσαν πάνω ἀπὸ το νησί κάνοντας ἑφτὰ κύκλους, γιατί ἦταν ἡ ἕβδομη μέρα του μῆνα.




Ἡ Λητώ δὲν πρόλαβε νὰ θυλάσει καθόλου το νεογέννητο θεό. Μόλις γεννήθηκε, ἡ Θέμιδα ἔσταξε στὸ στόμα του μερικές σταγόνες νέκταρ καὶ λίγη ἀμβροσία καὶ ἔτσι ἔγινε το θαῦμα: το βρέφος ἄρχισε νὰ μεγαλώνει ἀπότομα, τα σπάργανα σκίστηκαν καὶ ἔπεσαν ἀπὸ το σῶμα του. Οἱ θεές θαμπωμένες ἀπὸ την ὀμορφιά του, τον καμάρωναν νὰ κάνει βόλτες πάνω στὸ νησί. Ἀμέσως ὁ Ἀπόλλωνας ἔτρεξε πάνω στὸν Ὄλυμπο γιὰ νὰ πάρει την εὐχὴ του παντοδύναμου πατέρα του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γνωρίσει τους ὑπόλοιπους θεούς. Ὁ Δίας καλοδέχτηκε το γιὸ του καὶ του πρόσφερε πάρα πολλά πλούσια καὶ πανέμορφα δῶρα. Ἀνάμεσα σ' αὐτὰ ἦταν μία ὁλόχρυση μίτρα στολισμένη με ρουμπίνια καὶ σμαράγδια, ποῦ συμβόλιζε τὴ δύναμη του θεοῦ καὶ εἶχε πάνω σκαλισμένες σκηνές ἀπὸ τὴ ζωή τῶν Ὀλυμπίων. Ἐπίσης, ὁ Δίας του χάρισε μία λύρα ποῦ ὁ Ἀπόλλωνας την ἀγαποῦσε πολύ καὶ κάθε φορά ποῦ ἔπαιζε, με τὴ μουσική του μάγευε θεούς καὶ ἀνθρώπους· ἐπιπλέον ἕνα πανώριο ἅρμα ζεμένο με ἑφτὰ ὁλόλευκους κύκνους ποῦ μετέφεραν το θεό σε ὅποιο σημεῖο της γῆς ἡ του οὐρανοῦ ἐπιθυμοῦσε.








1 Ἀμέσως μετά ὁ Δίας διέταξε τις Ὧρες νὰ στρώσουν τραπέζι με νέκταρ καὶ ἀμβροσία γιὰ νὰ καλωσορίσουν ὅλοι μαζί τον καινούριο θεό πάνω στὸν Ὄλυμπο. Ἀκολούθησε τρικούβερτο γλέντι μέχρι το πρωί. Ὁ Ἀπόλλωνας ἔπαιζε με τὴ λύρα του καὶ χόρευαν οἱ Χάριτες, ἡ Ἁρμονία, ἡ Ἥβη, ἡ Ἀφροδίτη καὶ ἡ Ἄρτεμι· σε λίγο μπῆκαν στὸ χορό καὶ ὁ Ἔρμης με τον Ἄρη. Μία ἄλλη ὅμως παράδοση διηγεῖται ὅτι ἀμέσως μετά τὴ γέννησή του οἱ κύκνοι μετέφεραν τον Ἀπόλλωνα στὴ χώρα τους ποῦ βρισκόταν στὶς ὄχθες του Ὠκεανοῦ, τους Ὑπερβόρειους· ἐκεῖ καθιέρωσαν τὴ λατρεία του θεοῦ ποῦ τὴ γιόρταζαν ἀδιάκοπα. Ὁ Ἀπόλλωνας ἔμεινε στὴ χώρα τῶν Ὑπερβορεῖων ἕνα χρόνο καὶ ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα κατακαλόκαιρο. Ἡ φύση ὁλόκληρη γιόρτασε με κάθε τρόπο την περιστροφή του μεγάλου θεοῦ με γλέντια καὶ τραγούδια· τα τζιτζίκια καὶ τ' ἀηδόνια τραγουδοῦσαν καὶ τα νερά των πηγῶν ἦταν πιὸ καθαρά. Οἱ Νύμφες καὶ οἱ Νεράϊδες τῶν ποταμῶν καὶ τῶν λιμνῶν χόρευαν μερόνυχτα ὁλόκληρα στὰ βουνά καὶ τα ξέφωτα. Κάθε χρόνο στούς Δελφούς γιόρταζαν αὐτὴ την ἐπιστροφή του με ἑκατόμβες, δηλαδή ὁμαδικές θυσίες ἑκατὸ ζώων.




Στοὺς Δελφούς ὁ Ἀπόλλωνας σκότωσε ἕνα φοβερό δράκοντα ποῦ ὀνομαζόταν Πύθωνας καὶ εἶχε δέκα χέρια καὶ τέσσερα μάτια. ὁ δράκοντας αὐτὸς ποῦ ἔμοιαζε με τεράστια σαύρα ἔκανε πολλές καταστροφές στὴν περιοχή. Θόλωνε τα νερά ἀναταράζοντας τις πηγές καὶ τα ποτάμια, κατέστρεφε τις καλλιέργειες, καταβρόχθιζε τα κοπάδια καὶ τρόμαζε τις Νύμφες· ὅταν μάλιστα ἦταν πολύ μανιασμένος, στραγγάλιζε καὶ κατάπινε τους ἀνήμπορους κατοίκους. Ἐξάλλου, αὐτὸ το τέρας εἶχε κυνηγήσει, με ἐντολὴ της Ἤρας, τὴ Λητώ ὅταν ἔψαχνε τόπο γιὰ νὰ γεννήσει τα παιδιά της.




Ὁ Ἀπόλλωνας με τα ὁλόχρυσα βέλη ποῦ του χάρισε ὁ Ἥφαιστος ἐξόντωσε τον Πύθωνα καὶ ἔτσι ἀπάλλαξε τους κατοίκους της περιοχῆς ποῦ γιὰ νὰ θυμοῦνται το κατόρθωμά του καθιέρωσαν πρὸς τιμή του ἀγῶνες οἱ ὁποῖοι ὀνομάστηκαν Πυθικοί Ἀγῶνες. Ἐπίσης, ἔχτισαν ἕνα μαντεῖο, το μαντεῖο τῶν Δελφῶν, ὅπου ἐκεῖ ἡ Πυθία καθισμένη πάνω στὸν ἱερὸ τρίποδα, μασῶντας φύλλα δάφνης σε κατάσταση ἔνθεης μανίας ἀποκάλυπτε τους διφορούμενους χρησμούς του θεοῦ.

Ἀπὸ το μαντεῖο αὐτὸ πέρασε κάποτε ὁ ἡμίθεος Ἡρακλῆς γιὰ νὰ ζητήσει χρησμό.




Ἡ Πυθία ὅμως ἀρνήθηκε νὰ του ἀπαντήσει, γι' αὐτὸ ὁ Ἡρακλῆς ἔκλεψε τον ἱερὸ τρίποδα καὶ πῆγε νὰ ἱδρύσει ἀλλοῦ μαντεῖο. Ὁ Λοξίας (προσωνυμία του Ἀπόλλωνα γιὰ τους διφορούμενους χρησμούς του) καταδίωκε γιὰ πολύ καιρό τον Ἡρακλῆ· ὅταν τον ἔφτασε, πάλευαν ἐννιά ὁλόκληρες μέρες καὶ νύχτες ἀδιάκοπα, ὁλόκληρη ἡ γῆ τρανταζόταν ἀπὸ τα χτυπήματά τους. Τελικά, ὁ Δίας χώρισε τους δύο ἀντιπάλους ρίχνοντας ἀνάμεσα τους ἕναν κεραυνό.

Ὁ Ἀπόλλωνας ἦταν ἕνας πανέμορφος θεός, πανύψηλος, με καταπληκτική κορμοστασιά, γαλάζια μάτια καὶ κατάξανθες μακριές μποῦκλες. Γι' αὐτὸ εἶχε πολυάριθμες ἐρωτικές περιπέτειες με Νύμφες καὶ θνητές.









1 Ἀπόλλων - Ὁ Μέγας Θεός του Ὀλύμπου



Έτσι, αγάπησε τη Νύμφη Δάφνη, την κόρη του θεού ποταμού Πηνειού της Θεσσαλίας. Αυτή ήταν πανέμορφη και τη ζητούσαν από τον πατέρα της πολλά παλικάρια και γνωστοί ήρωες. Ο Πηνειός την παρακαλούσε να παντρευτεί για να του χαρίσει εγγόνια. Αυτή όμως, αγύριστο κεφάλι, δεν άκουγε το γέροντα πατέρα της, γιατί προτιμούσε να κυνηγάει μέσα στα δάση και να συντροφεύει την παρθένα Άρτεμη. Όταν κάποτε τη συνάντησε ο Απόλλωνας, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και θέλησε να την κάνει δική του. Η Νύμφη όμως δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα του θεού και κατέφυγε στο βουνό. Μερόνυχτα ολόκληρα ο Φοίβος (προσωνυμία του Απόλλωνα) την κυνηγούσε ανάμεσα στους θάμνους και τα πουρνάρια, φωνάζοντάς της πως δεν ήταν ένας τυχαίος γαμπρός αλλά ο λαμπρός Απόλλωνας που τον τιμούσαν θεοί και θνητοί. Τη στιγμή όμως που κόντευε να τη φτάσει, η Νύμφη παρακάλεσε τον πατέρα της να τη σώσει από το αγκάλιασμα του θεού. Τότε ο Πηνειός που λυπήθηκε την κόρη του, τη μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δέντρο· τα πόδια της έγιναν οι ρίζες της δάφνης, το σώμα της ο κορμός, τα χέρια της τα κλαδιά και τα μαλλιά της τα φύλλα του γνωστού δέντρου. Ο Απόλλωνας κλαίγοντας απαρηγόρητα αγκάλιασε το δέντρο και αφού δεν κατάφερε να σμίξει με τη Νύμφη όσο ήταν ζωντανή, ορκίστηκε ότι στο εξής η δάφνη θα ήταν το ιερό δέντρο του και ο ίδιος θα φορούσε πάντα δάφνινο στεφάνι.




Ἀπὸ τη σχέση του με τὴ θεά της Θεσσαλίας, τὴ Νύμφη Κυρήνη, ὁ Ἀπόλλωνας ἀπέκτησε ἕνα γιὸ, τον Ἀρισταῖο.

Ἡ Κυρήνη ζοῦσε ἀγρία ζωή στὰ δάση της Πίνδου καὶ προστάτευε τα κοπάδια του πατέρα της. Μία μέρα ἐπιτέθηκε χωρίς ὅπλα σ' ἕνα λιοντάρι, πάλεψε μαζί του καὶ το νίκησε. Ὁ Φοῖβος εἶδε το κατόρθωμά της καὶ την ἐρωτεύτηκα. Κατόπιν την ἀπήγαγε καὶ με το ὁλόχρυσο ἅρμα του την ὁδήγησε, πετῶντας πάνω ἀπὸ στεριές καὶ ἀπὸ θάλασσες, στὴ Λιβύη· ἐκεῖ σ' ἕνα ὁλόχρυσο παλάτι ἔσμιξε μαζί της.




Καὶ με τις Μοῦσες ὁ Ἀπόλλωνας εἶχε ἐρωτικές περιπέτειες. Λένε πῶς ἀπὸ τη Θάλεια ἀπέκτησε τους Κορύβαντες, δαίμονες ποῦ ἀνῆκαν στὴ συνοδεία του Διόνυσου, μαζί με τους Σάτυρους καὶ τα ἀλλά ξωτικά του δάσους. Με την Οὐρανία ἀπέκτησε τους μουσικούς Λίνο καὶ Ὀρφέα, ποῦ γαλήνευαν τὴ φύση ὁλόκληρη παίζοντας τον αὐλὸ τους καὶ ἐξημέρωναν τα ἀγρία θηρία. Ἐπίσης, ὁ Ἀπόλλωνας εἶναι ὁ πατέρας του Ἀσκληπιοῦ, του θεοῦ της Ἰατρικῆς. Λένε πώς ὁ ἐρωτιάρης θεός ἔσμιξε με τὴ Κορωνίδα καὶ την ἄφησε ἔγκυο. Τον καιρό ὅμως ποῦ αὐτὴ περίμενε παιδί ἔκανε ἀπιστίες στὸ θεό πηγαίνοντας μ' ἕναν θνητό. Ὅταν το ἔμαθε αὐτὸ ὁ Ἀπόλλωνας, ὀργισμένος ἀπὸ την προσβολή, σκότωσε την ἄπιστη Κορωνίδα. Τὴ στιγμή ὅμως ποῦ το σῶμα της τοποθετήθηκε πάνω στὴ φωτιά καὶ ἦταν ἕτοιμο νὰ καεῖ, ὁ ἐκδικητικός θεός μεταμορφωμένος σε γῦπα ὅρμησε καὶ τράβηξε ἀπὸ τα σπλάχνα της το παιδί, ζωντανό ἀκόμη.




Την ἴδια ἀτυχία εἶχε καὶ με τὴ Μάρπησσα, τὴ βασιλοπούλα της Αἰτωλίας. Ὁ θεός ἀγαποῦσε τὴ νεαρή κοπέλα, ἀλλὰ την ἔκλεψε ὁ θνητός Ἴδας μ' ἕνα φτερωτό ἅρμα ποῦ του δώρισε ὁ Ποσειδῶνας καὶ την ὁδήγησε στῆ Μεσσήνη. Ἐκεῖ, ὁ Ἴδας καὶ ὁ Ἀπόλλωνας χτυπήθηκαν ἀλλὰ τους χώρισε ὁ Δίας. Η Μάρπησσα εἶχε δικαίωμα νὰ διαλέξει ἀνάμεσα στοὺς δύο ἐραστές. Μάταια ὁ θεός την παρακαλοῦσε καὶ της ἔδινε ὑποσχέσεις αἰώνιας πίστης καὶ ἀφοσίωσης. Αὐτὴ διάλεξε το θνητό Ἴδα, ἀπὸ το φόβο της ὅτι ὁ ἀθάνατος καὶ αἰώνια νέος Ἀπόλλωνας θὰ την παρατοῦσε στὰ γεράματά της, ὅταν θὰ την ἐγκατέλειπαν ἡ ὀμορφιά καὶ ἡ φρεσκάδα της νιότης.

Ἀλλὰ καὶ με την Κασσάνδρα, την κόρη του Πρίαμου, ὁ ἔρωτας δὲν εὐνόησε το θεό. Ὁ Ἀπόλλωνας ἀγαποῦσε την Κασσάνδρα καὶ γιὰ νὰ την κερδίσει της ὑποσχέθηκε νὰ της μάθει την τέχνη της μαντικῆς. Η νεαρή βασιλοπούλα δέχτηκε, ὅταν ὅμως ἔμαθε καλά την τέχνη, ἐγκατέλειψε το θεό. Ἄλλοι πάλι λένε πῶς ὁ θεός ἔσμιξε τελικά με την Κασσάνδρα καὶ ἀπέκτησε μαζί της τον Τρωίλο.






Στὴν κυρίως Ἑλλάδα πίστευαν ὅτι ὁ Ἀπόλλωνας ἦταν ἐραστὴς της τοπικῆς ἡρωίδας Φθίας, ἀπὸ την ὁποῖα ἀπέκτησε τρεῖς γιούς: τον Δῶρο, τον Λαόδοντα καὶ τον Πολυποίτη, ποῦ τους σκότωσε ὁ Αἰτωλός. Στὴν Κολοφώνα πίστευαν πῶς ὁ Ἀπόλλωνας ζευγάρωσε με τὴ Μαντῶ, την κόρη του τυφλοῦ μάντη Τειρεσία καὶ ἀπὸ το σπέρμα του γεννήθηκε ὁ μέγας μάντης Νόμος. Στὴν Κρήτη ὁ ἐρωτομανής θεός ἀγάπησε την Ἀκάλλη, την κόρη του Μίνωα· καρπός της κρυφῆς σχέσης τους ἦταν ὁ Μίλητος. Ἡ Ἀκάλλη μόλις γέννησε, ἄφησέ το νεογέννητο στὸ δάσος, γιατί φοβόταν τον πατέρα της. Ὁ Ἀπόλλωνας φρόντισε νὰ ζήσει ὁ γιὸς του στέλνοντας λύκους νὰ τον προστατεύουν καὶ μία λύκαινα νὰ τον θηλάζει.







Στὴν Ἀθήνα ὁ σκανταλιάρης θεός βίασε την Κρέουσα, την κόρη του βασιλιά Ἐρεχθέα. Ἐκείνη μόλις γέννησε ἐγκατέλειψε το παιδί σε μία ἐρημιά. Ὁ Ἀπόλλωνας φρόντισε νὰ φέρει το μωρό στοὺς Δελφούς, ὅπου το μεγάλωσε ἡ Πυθία. Αὐτὸς ὁ γιὸς του Ἀπόλλωνα ποῦ με τόσο ἄσχημο τρόπο ἦρθε στὴ ζωή ὀνομάστηκε Ἴωνας. Ὁ Ἀπόλλωνας λέγεται ὅτι ἀγάπησε καί νέους ἄντρες. Πιὸ σημαντική εἶναι ἡ ἐρωτική του περιπέτεια με τον Ὑάκινθο, ἕναν παρά πολύ ὄμορφο νέο. Μία μέρα ποῦ ἔπαιζαν οἱ δύο τους με το δίσκο ὁ τρομερός Ζέφυρος (ἄνεμος), ἐπειδή ζήλευε το θεό, παρέσυρε το δίσκο ὁ ὁποῖος χτύπησε τον Ὑάκινθο καὶ τον σκότωσε ἀκαριαία. Ὁ Φοῖβος ἀπαρηγόρητος ἀπὸ το θάνατο του φίλου του καὶ γιὰ νὰ κάνει ἀθάνατο το ὄνομα του, τον μεταμόρφωσε στὸ γνωστό ὁμώνυμο λουλούδι




Διηγοῦνται πῶς ὁ Ἀπόλλωνας δύο φορές ὑποχρεώθηκε νὰ μπεῖ δοῦλος στὴν ὑπηρεσία θνητῶν. Ἡ πρώτη φορά ἦταν ὅταν μαζί με τον Ποσειδῶνα, την Ἤρα καὶ την Ἀθηνᾶ θέλησαν νὰ πάρουν την ἐξουσία του Δία καὶ γι' αὐτὸ προσπάθησαν νὰ τον δέσουν με τεράστιες σιδερένιες ἁλυσίδες καὶ νὰ τον κρεμάσουν στὸν οὐράνιο θόλο. Η συνωμοσία ὅμως ἀπέτυχε καὶ η τιμωρία του Ἀπόλλωνα ἦταν νὰ φυλάει τα κοπάδια του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα, πάνω στὶς βουνοπλαγιές της Ἴδης. Ὁ Ἀπόλλωνας ἔτσι κι ἔκανε, μία καὶ δὲν μποροῦσε ν' ἀντιμιλήσει στὸν πατέρα του, τον παντοδύναμο Δία. Μόλις ὅμως πέρασε ὁ ἕνας χρόνος, ὁ Λαομέδοντας ἀρνήθηκε νὰ πληρώσει το θεό γιὰ τις ὑπηρεσίες του καὶ τον ἐδίωξε κακήν κακῶς. Ὅταν αὐτὸς διαμαρτυρήθηκε, τον ἀπείλησε ὅτι θὰ του κόψει τ' αὐτιά καὶ θὰ τον πουλήσει σὰν δοῦλο. Μόλις ὁ Ἀπόλλωνας ξαναβρῆκε τὴ θεϊκή του δύναμη, ἔστειλε φονικό λοιμό στὴν Τροία ποῦ ρήμαζε τὴ χώρα γιὰ ἕξι ὁλόκληρους μῆνες. Οἱ γυναῖκες γεννοῦσαν νεκρά παιδιά, τα κοπάδια ἀποδεκατίζονταν καὶ τα σπαρτά ξεραίνονταν χωρίς νὰ δίνουν καρπούς.

Ὁ Ἀπόλλωνας πέρασε τὴ δοκιμασία του βοσκοῦ καὶ γιὰ δεύτερη φορά. Αὐτό ἔγινε ὅταν ὁ Δίας κεραυνοβόλησε τον Ἀσκληπιό, γιατί εἶχε προοδεύσει τόσο πολύ στὴν ἰατρική, ὥστε κατόρθωνε νὰ ἀνασταίνει νεκρούς. Ὁ Φοῖβος πληγώθηκε ἀπὸ το θάνατο του γιοῦ του καὶ γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ σημάδεψε με τα ὁλόχρυσα βέλη του πάνω ἀπὸ τον Ὄλυμπο τους Κύκλωπες ποῦ εἶχαν κατασκευάσει τον κεραυνό. Ὁ Δίας ἀγανακτισμένος πιὰ ἀπὸ τὴ συμπεριφορά του Ἀπόλλωνα δὲν ἀστειευόταν καθόλου· ἤθελε νὰ φυλακίσει το γιὸ του στὰ ὀλοσκότεινα καὶ ἀφιλόξενα Τάρταρα, στὰ ἔγκατα της μάνας Γαίας. Ὅμως ἡ Λητώ τον παρακάλεσε νὰ ἐλαφρύνει την ποινή του. Τότε μόνο ὁ Δίας υποχώρησε καὶ διέταξε τον Ἀπόλλωνα νὰ μπεῖ στὴν ὑπηρεσία του βασιλιά Ἄδμητου. Ὅταν ὁ Ἀπόλλωνας ἔφτασε στὶς Φέρρες της Θεσσαλίας καὶ παρουσιάστηκε στὸν Ἄδμητο, αὐτὸς ἀπὸ τὴ

γλυκύτητα της μορφῆς του καὶ τὴ θεϊκή ὀμορφιά του κατάλαβε πώς ἦταν κάποιος θεός μεταμορφωμένος σε θνητό. Ἔπεσε στὰ γόνατά του καὶ του πρόσφερε το θρόνο του. Ὁ Ἀπόλλωνας ὅμως του ἐξήγησε ὅτι ἦταν θέλημα του Δία νὰ δουλέψει στὴν ὑπηρεσία του καὶ συγκινημένος ἀπὸ την καλή συμπεριφορά καὶ το σεβασμό του Ἄδμητου, ἔφερε την εὐημερία στὸ παλάτι καὶ σ' ὅλη τὴ χώρα· ὅλες οἱ ἀγελάδες γεννοῦσαν δύο μοσχάρια τὴ φορά, τα χωράφια κάρπιζαν δύο φορές το χρόνο καὶ ὅλο καὶ περισσότερα πλούτη συγκεντρώνονταν στὰ χέρια του εὐγενικού Ἄδμητου.




Ὁ Ἀπόλλωνας ἔλαβε μέρος στὴ Γιγαντομαχία στὸ πλευρό του πατέρα του Δία. Ἐπίσης συμμετεῖχε στὸν Τρωικό πόλεμο καὶ ἦταν πάντοτε με το μέρος των Τρώων. Ἀκόμη συνέβαλε στὴν ὁλοκλήρωση της Ἀργοναυτικῆς ἐκστρατείας βοηθῶντας τον Ἰάσονα νὰ φτάσει στὴ μαγική χώρα του Αἰήτη. Δύο φορές χρειάστηκε ὁ Ἀπόλλωνας νὰ χρησιμοποιήσει τις σαΐτες του γιὰ νὰ ὑπερασπίσει τὴ μητέρα του, τὴ Λητώ. Η πρώτη φορά ἦταν ὅταν ὁ γίγαντας Τιτυός ἐπιθύμησε τὴ Λητώ καὶ προσπάθησε νὰ τὴ βιάσει. Ὁ θεϊκός γιὸς της ἐνέργησε ἀστραπιαία· σκότωσε με τα βέλη του το γίγαντα λίγο πρὶν πραγματοποιήσει την ἄτιμη σκέψη του. Κάποια ἄλλη φορά μαζί με την ἀδερφὴ του Ἄρτεμι ἐξόντωσαν τα παιδιά της Νιόβης, ἐκτὸς ἀπὸ δύο, ὅταν αὐτή καυχήθηκε ὅτι ἦταν πιὸ εὐτυχισμένη καὶ πιὸ τυχερή ἀπὸ τη Λητώ ποῦ εἶχε μόνο δύο παιδιά, ἐνῶ ἡ ἴδια εἶχε δεκατέσσερα. Ὁ Ἀπόλλωνας σκότωσε με τα βέλη του τα ἀρσενικά παιδιά καὶ ἡ Ἄρτεμι τις κόρες. Ο Δίας λυπήθηκε τὴ Νιόβη καὶ τὴ μεταμόρφωσε σε βράχο ποῦ κλαίει ἀκόμη γιὰ το χαμό των παιδιῶν της.




Ὁ Ἀπόλλωνας ἦταν γενικά ὁ θεός της μουσικῆς καὶ της ποίησης. Γι' αὐτὸ προέδρευε πάνω στὸν Ἐλικώνα, στοὺς ἀγῶνες τῶν Μουσῶν. Ἐπιπλέον, ἦταν θεός καὶ της μαντικῆς. Πίστευαν ὅτι ἐμπνέει τόσο τους μάντεις ὅσο καὶ τους ποιητές. Ἐπίσης ἦταν θεός ποιμενικός ποῦ οἱ ἔρωτες του με τις Νύμφες καὶ τους νέους ποῦ ἔγιναν λουλούδια τον συνέδεαν με τὴ βλάστηση καὶ τὴ φύση. Ἦταν ἀκόμη θεός πολεμιστής ποῦ με τα τόξα καὶ τα ὁλόχρυσα βέλη του μποροῦσε νὰ στείλει ἀπὸ μακριά την ἐκδίκησή του.




Τα ἱερὰ ζῶα τα ἀφιερωμένα στὸν Ἀπόλλωνα ἦταν ὁ λύκος καί το ἐλάφι. Ἀπὸ τα πουλιά ὁ κύκνος, ὁ γῦπας καὶ το κοράκι ποῦ ἀπὸ το πέταγμά τους ἔπαιρναν χρησμούς. Τέλος, ἀπὸ τα θαλάσσια ζῶα το δελφίνι, ποῦ το ὄνομα του θύμιζε τους Δελφούς, το κυριότερο ἱερὸ του Ἀπόλλωνα. Η δάφνη ἦταν το κατ' ἐξοχήν ἱερὸ φυτό του θεοῦ.

Ὁ Ἀπόλλωνας ἦταν ἡ προσωποποίηση του φωτός καὶ του ἥλιου. Ἀντιπροσώπευε τις καλές τέχνες, τὴ μουσική καὶ την ποίηση, ποῦ τόσο πολύ λάτρεψαν καὶ καλλιέργησαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες.













«ἔστ' ἦμαρ ὅτε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καὶ ες αεί ἔσσεται»

Ὁ Ἥλιος, Ρυπαρά γένη, οἱ Ἐλοχίμ καὶ οἱ ἄσχετοι

Ο Ήλιος, Ρυπαρά γένη, οι Ελοχίμ και οι άσχετοι

Κάθε μέρα, δεσπόζει στὸν οὐρανό. Κάθε βράδυ, λείπει ἀπὸ τους περισσότερους. Ἡ ἀνατολὴ καὶ η δύση του, μεγαλοποιήθηκαν καὶ τραγουδήθηκαν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο φαινόμενο στὸν κόσμο.

Ὁ ἴδιος λατρεύτηκε σὰν θεός, ἀπὸ ὅλους σχεδόν τους λαούς. Θεωρεῖται ἡ ἄκακη πηγή ζωῆς του πλανήτη. Ἑνὸς πλανήτη, ποῦ ὅπως λένε οἱ οἰκολόγοι, δὲν τον σεβόμαστε καὶ τον χρησιμοποιοῦμε ἀπερίσκεπτα, θέτοντας σε κίνδυνο την ὕπαρξή του.

Λίγοι ὅμως ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ τύχη του πλανήτη δὲν εἶναι στὰ χέρια μας

Ὁ Ἥλιος ἀποτελεῖ κάτι το τόσο ἀπελπιστικά παντοδύναμο σε σχέση με ἐμᾶς, ποῦ ἁπλὰ τον κοιτοῦμε ἀνήμποροι ἡ στρουθοκαμηλίζουμε λέγοντας ὅτι αὐτὰ εἶναι κουταμάρες γιὰ γραφικούς.

Ὁ Ἥλιος εἶναι μία δύναμη πέρα ἀπὸ τις δυνάμεις μας καὶ το λιγότερο ποῦ μπορεῖ νὰ κάνει, σε ἕνα μεγάλο γεγονός, με το ὁποῖο θὰ μας «ἀγγίξει», εἶναι νὰ καταστρέψει το σύνολο της τεχνολογίας μας ἀκαριαία με την ἐκπομπὴ ἑνὸς θηριώδους ἡλεκτρομαγνητικοῦ παλμοῦ ποῦ 

θὰ κάψει κάθε τι ποῦ λειτουργεῖ με ρεῦμα.

Ἄν αὐτὴ ἡ ἐκπομπή συνοδευτεῖ καὶ με στιγμιαία αὐξήση της λάμψης του, θὰ ἔχουμε καὶ πολλές βλάβες, ἴσως καὶ μόνιμες, στὴν ὅρασή ἐκείνων ποῦ θὰ εἶναι ἐκτεθειμένοι, ἡ ποῦ θὰ κοιτάζουν πρὸς τον οὐρανό γενικά καὶ ὄχι πρὸς το ἔδαφος, τὴ στιγμή ποῦ θὰ γίνει.

«Θὰ γίνει ξαφνικά. Τυχερός ὅποιος εἶναι πίσω ἀπὸ πόρτα, ἡ πίσω ἀπὸ πλάκα» 

(Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Κάτι ἤξερε ὁ Ἅγιος!!!

Πάντως χαίρομαι ποῦ τώρα τελευταία σχεδόν ὅλοι ἀναγκάστηκαν νὰ ἀσχολοῦνται με ἕνα θέμα γιὰ το ὁποῖο μιλῶ ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ γιὰ το ὁποῖο βέβαια πῆρα τον τίτλο ὄχι ἁπλὰ του γραφικοῦ, ἀλλὰ του σοῦπερ γραφικοῦ.

Ἐγὼ ξέρω, ὅτι ἐπειδὴ ὑπάρχει μεγάλη ἀγνοίᾳ πάνω στὸ θέμα, χρειάζεται ἐνημέρωση, γιὰ νὰ εἶναι κανείς ἕτοιμος καὶ γνώστης τεχνικῶν ἐπιβίωσης, σε ἕνα κόσμο στὸν ὁποῖο, «τα πάντα θὰ ἔχουν μείνει ἀκίνητα».

Με ὅλα τα παραπάνω, θέλω νὰ τονίσω ὅτι το θέμα του Ἥλιου, εἶναι πολύ σοβαρό καὶ μας προκαλεῖ ἀνησυχία, ὄχι τόσο ἐξ αἰτίας του τι μπορεῖ νὰ προκαλέσει, ἀλλὰ κυρίως ἐξ αἰτίας του ὅτι, ἀφ' ἑνός μὲν δὲν ξέρουμε πότε θὰ το προκαλέσει, ἀφετέρου δὲ δὲν ἔχουμε δυνατότητες διαχείρισης μιᾶς τέτοιας κατάστασης.

Το πρόβλημα μάλιστα εἶναι διπλό, διότι ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ποῦ γνωρίζουμε ἡ νομίζουμε ὅτι γνωρίζουμε γιὰ τον Ἥλιο του εἰκονικοῦ σύμπαντος μέσα στὸ ὁποῖο ζοῦμε καὶ τις φυσικές διαδικασίες ποῦ ἀκολουθεῖ ὅπως ὅλα τα ἄστρα, παίζει καὶ το σενάριο, νὰ δημιουργηθεῖ μία τεχνητή κατάσταση, την ὁποία θὰ κληθοῦμε σὰν ἀνθρώπινο γένος στὸ σύνολό μας νὰ ἀντιμετωπίσουμε.

Ἄν ἐξετάσουμε το τι ἔχει κάνει ὁ Ἥλιος μας ἑως τώρα, τουλάχιστον κατά την διάρκεια της καταγεγραμμένης ἱστορίας μας, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι δὲν ἔχει στείλει κύματα φωτιᾶς γιὰ νὰ μας κάψει, γιατί σε τέτοια περίπτωση δὲν θὰ ὑπήρχαμε, οὔτε ἔχει στείλει μικροκύματα ἱκανὰ νὰ μας ψήσουν, γιατί καὶ πάλι δὲν θὰ ὑπήρχαμε.

Ἑπομένως, στὴν διάρκεια της ὕπαρξης τῶν ἀνθρώπων πάνω στὴ Γῆ, αὐτὸ δὲν συνέβη.

Ἐκτὸς καὶ ἄν με τον τρόπο αὐτὸ στὸ παρελθόν ἀφάνισε κάποια ἄλλη μορφή ζωῆς καὶ ὅπως εἶναι αὐτονόητο, δὲν το γνωρίζουμε.

Ἐκεῖνο ποῦ γνωρίζουμε, εἶναι το ὅτι ὁ ἥλιος ἀνὰ διαστήματα μὴ προβλέψιμα, με μία διαδικασία την ὁποία ὀνομάζουμε ἐκλάμψη, ἐκπέμπει πρὸς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, με τρόπο βίαιο ἀλλὰ καὶ ἐντυπωσιακό, ὑλικὸ ἀπὸ την ἐπιφάνειά του.

Το ὑλικό αὐτὸ, περιέχει μεταξύ των ἄλλων καὶ φορτισμένα, δηλαδή ἠλεκτρισμένα, μικροσκοπικά σωματίδια. Τα σωματίδια αὐτὰ, καθώς κινοῦνται δημιουργοῦν γύρω τους μαγνητικό πεδίο, σύμφωνα με την στοιχειώδη φυσική ποῦ διδάσκεται στὴ μέση ἐκπαίδευση.

Ὅσο πιὸ πολλά εἶναι τα σωματίδια τόσο ἰσχυρότερο το συνολικά παραγόμενο πεδίο καὶ ὅσο πιὸ ἀπότομα ἐμφανιστοῦν στὴν περιοχή μας, τόσο πιὸ ἀπότομα ἰσχυροποιεῖται το μαγνητικό πεδίο ποῦ δημιουργοῦν.

Ἡ ξαφνική ἐμφάνιση ἑνὸς πανίσχυρου μαγνητικοῦ πεδίου σε μία περιοχή, συνοδεύεται ἀπὸ ξαφνική καὶ θηριώδη αὐξήση της ροῆς της μαγνητικῆς ἐνέργειας. Αὐτὴ ἡ τεράστια ξαφνική αὐξήση, ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα, την δημιουργία διαφορῶν δυναμικοῦ (τάσης ἡ voltage) σε κάθε μορφῆς ἠλεκτρικές συσκευές, ποῦ ἀνέρχονται σε μερικές χιλιάδες βολτ. Αὐτὲς οἱ τάσεις καταστρέφουν (καῖνε) τα κυκλώματα. Ἄν μιλᾶμε γιὰ μικρές σχετικά ἀλλαγὲς της τάσης, της τάξεως των 20 με 30 βολτ καῖνε ὅλες σχεδόν τις οἰκιακές καὶ ἠλεκτρονικές συσκευές. Ἐφόσον ὅμως μιλᾶμε γιὰ μερικές χιλιάδες βολτ, τότε δὲν θὰ μείνει, ἄν συμβεῖ κάτι τέτοιο, οὔτε «κολυμπιθρόξυλο».

Ὁτιδήποτε λειτουργεῖ με ἠλεκτρικό ρεῦμα θὰ καταστραφεῖ, ἀφοῦ 

θὰ ψηθεῖ στὴν κυριολεξία. Εἴτε εἶναι πιστολάκι γιὰ τα μαλλιά, εἴτε κινητῆρας ἀεροπλάνου, εἴτε ἀεροπλανοφόρου. Ὁπουδήποτε ὑπάρχει ἠλεκτρικὸ κύκλωμα θὰ λιώσει, εἴτε εἶναι σε λειτουργία, εἴτε εἶναι σβηστό.

Ἐκεῖνο ἑπομένως ποῦ στὴν χειρότερη (ἀναμενόμενη) περίπτωση θὰ μποροῦσε νὰ κάνει ὁ Ἥλιος, σύμφωνα με ὅσα γνωρίζουμε, θὰ ἦταν νὰ καταστρέψει την ἠλεκτρική μας τεχνολογία. Δηλαδή ὅλη μας την τεχνολογία, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ οἱ οἰκολογικές ἁνεμογεννήτριες, δουλεύουν γιὰ νὰ μας δώσουν ἠλεκτρικό ρεῦμα.

Ο δεύτερος τρόπος

Ο δεύτερος τρόπος ἐπίτευξης της καταστροφῆς της τεχνολογίας του ἡλεκτρισμοῦ, εἶναι πιὸ ἀμέσως καὶ λιγότερο πολύπλοκος καὶ πολύ πιό πιθανός.

Η μέθοδος βασικά παραμένει ἡ ἴδια. Ἐκεῖνο ποῦ ἀπαιτεῖται, εἶναι ἡ ταχεῖα καὶ πάρα πολύ μεγάλη αύξηση του μαγνητικοῦ πεδίου κοντά στὴν ἐπιφάνεια της Γῆς.

Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ με μία πολύ μεγάλη καὶ ἀποτομή αὐξήση του μαγνητικοῦ πεδίου του Ἥλιου. Η «πληροφορία» της μεταβολῆς της ἐντάσεις καὶ ἑπομένως της πυκνότητας της ἐνεργειακῆς ροῆς του μαγνητικοῦ πεδίου του Ἥλιου, ἀπὸ τὴ στιγμή ποῦ θὰ γίνει στὸν Ἥλιο, μεταδίδεται πρὸς κάθε κατεύθυνση της δομῆς του μαγνητικοῦ του πεδίου με την ταχύτητα του φωτός. Μόλις ἡ ἐνέργεια του θηριώδους παλμοῦ φθάσει στὴ Γῆ, ἕνα πολύ μικρό μέρος της θὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ νὰ ἐξουδετερώσει την ἀντίσταση του γήινου μαγνητικοῦ πεδίου καὶ ἡ ὑπόλοιπη θὰ σαρώσει την Γῆ, περιβάλλοντάς την ἀπὸ κάθε κατεύθυνση.

Ἡ αὐξήση της μαγνητικῆς ροῆς ποῦ θὰ διέρχεται μέσα ἀπὸ κάθε κύκλωμα θὰ εἶναι τόσο μεγάλη, ποῦ θὰ δημιουργηθεῖ μέσα σε κάθε κύκλωμα, ὅπως ἤδη εἴπαμε, πρόσθετη διαφορά δυναμικοῦ χιλιάδων Volts με ἀποτέλεσμα νὰ καοῦν τα πάντα. Ἀκόμη καὶ οἱ συσκευές ποῦ εἶναι σβηστές θὰ καοῦν, ἀφοῦ τα χιλιάδες Volts θὰ δημιουργήσουν σπινθῆρες στοὺς ἀνοικτούς διακόπτες καὶ ἀπὸ τις συσκευές θὰ περάσουν τεράστια ρεύματα.

Ἀναπόφευκτα κάθε ἠλεκτρική μηχανή ποῦ διαθέτει κυκλώματα παντός τύπου θὰ καταστραφεῖ.

Ἀπὸ τὴ στιγμή ποῦ θὰ ἐκπεμφθεῖ ὁ ἡλεκτρομαγνητικός παλμός ἀπὸ τον Ἥλιο, μέχρι νὰ φθάσει στὴ Γῆ με την Ταχύτητα του φωτός, ἀπαιτοῦνται ὀκτώ λεπτά.

Τα διαθέσιμα κείμενα

Ὅσον ἀφορᾶ τον Ἥλιο, ποῦ λένε ὅτι ξυπνάει, μᾶλλον συμβαίνει το ἀντίθετο καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀρχίσαν νὰ ξυπνᾶνε καὶ νὰ βλέπουν τον ἥλιο. Οἱ ἐπιστήμονες πιστεύουν ὅτι οἱ πρόσφατες μεγάλες «φλασιές» εἶναι μόνο ἡ ἀρχὴ. Λένε ὅτι ὁ ἥλιος θὰ ξυπνήσει σε πλήρη ἰσχὺ.

Πράγματι, τους τελευταίους μῆνες, ἡ ἡλιακή δραστηριότητα ἔχει πιὸ ἔντονη ἀπὸ ὁ, τι τα τελευταία χρόνια. Η δραστηριότητά του εἶναι σε ἐπίπεδα ρεκόρ καὶ πλησιάζει την κατάσταση ἐπικινδυνότητας γιὰ τὴ Γῆ. Το θέμα εἶναι ὅτι δὲν ἔχουμε γραπτά στοιχεῖα γιὰ περιοδικά φαινόμενα της τάξεως τῶν χιλιάδων ἐτῶν, ἡ καὶ ἄν τα ἔχουμε δὲν μποροῦμε ἡ δὲν θέλουμε νὰ τα διακρίνουμε.

Οἱ σιβυλλικές προφητεῖες ὅμως τῶν «χάλκινων βιβλίων», ἀλλὰ καὶ οἱ προφητεῖες του Ἅγιου Κοσμᾶ του Αἰτωλοῦ καὶ του γέροντος Παϊσίου, μιλοῦν γιὰ κάτι ποῦ θὰ γίνει ἐντελῶς ξαφνικά καὶ θὰ εἶναι τόσο δραστικό ποῦ θὰ ἀλλάξει τα πάντα.

Τα χάλκινα βιβλία

Τα «χάλκινα βιβλία» ἐν περιλήψει λένε, ὅτι ὁ Ἥλιος θὰ ἀλλάξει την ζωή καὶ τις συνήθειες τῶν ἀνθρώπων, πρὶν προλάβουν νὰ σκεφθοῦν ἄν αὐτὸ το ἐπιθυμοῦν. Το τρίτον του φέγγους του θὰ χαθεῖ, με μία στιγμιαία λάμψη ποῦ θὰ τυφλώσει πολλούς. Οἱ ἀρχαῖοι δὲ θεοί τῶν βαρβάρων θὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τα Τάρταρα στὴν ἐπιφάνεια της Γῆς γιὰ νὰ κυβερνήσουν καὶ νὰ βασανίσουν τους παλιούς τους ὑπηκόους τους ἀνθρώπους. Κάθε τέχνη καὶ κάθε ὅπλο θὰ το ἀφανίσουν. Οἱ ἄνθρωποι θὰ παρακαλοῦν νὰ πεθάνουν.

Τότε θὰ ἐμφανιστεῖτε στρατός με μαῦρα σύμβολα καὶ μαυροφορεμένος Πολέμαρχος φέρων τα σύμβολα καὶ σπαθί, ποῦ θὰ εἶναι ταυτόχρονα ἀπὸ τον Ὄλυμπο καὶ την Ἀνατολή. Ὁ στρατός αὐτὸς θὰ φέρει τον πατρῶο ἰχῶρα καὶ θὰ κυνηγήσει τους ἀρχαίους θεούς στὰ πέρατα της οἰκουμένης ἀφανίζοντάς τους περισσότερους καὶ κλείνοντας τους ὑπόλοιπους καὶ πάλι στὰ Τάρταρα.

Μετά τον πόλεμο αὐτὸ θὰ ζήσει ὁ λύκος με τ΄ αρνί.

Αὐτὰ σε γενικές γραμμές λένε τα χάλκινα βιβλία, ἐπικαλούμενα σιβυλλικούς χρησμούς. Τα ἴδια βέβαια λέει καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς λέγοντας ὅτι πρῶτα θὰ ἔρθει ἕνα ψευτορωμαίικο, δηλαδή το ἑλληνικό κράτος ποῦ ἔχουμε τώρα, το ὑπόδουλο στὰ παγκόσμια λαμόγια καὶ μετά θὰ ἔρθει το πραγματικό ρωμαίικο ποῦ θὰ ἱδρύσει ὁ Πολέμαρχος του Θεοῦ κατανικῶντας τους Νεφελίμ καὶ τις στρατιές του Ἀντιχρίστου (θηρίου) καὶ του Κλώνου του (της εικόνας του θηρίου).                                           Ἄς ἐξετάσουμε ὅμως το τι λένε τα χάλκινα βιβλία.

Το φῶς καὶ ἡ ἡλεκτρομαγνητική ἀκτινοβολία στὸ σύνολό της, φθάνει στὴ Γῆ ἀπὸ τον Ἥλιο σε ὀκτώ περίπου λεπτά. Ὁτιδήποτε ἑπομένως συμβεῖ ἐκεῖ, το ἀντιλαμβανόμαστε σε ὀκτὼ περίπου λεπτά. Ὅταν μάλιστα πρόκειται γιὰ την ἐκπομπὴ μιᾶς λάμψης, την ἀντιλαμβανόμαστε ὅταν πλέον το φῶς φθάσει στὴ Γῆ.

Ὅταν δηλαδή εἶναι πλέον οὕτως ἡ ἄλλως πολύ ἀργά.

Μας μιλοῦν λοιπόν τα χάλκινα βιβλία, γιὰ μία ἀκαριαία «φλασιά» του Ἥλιου ποῦ:

1. Θὰ ἀλλάξει τον τρόπο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ μάλιστα θὰ τον ἀλλάξει χωρίς νὰ ἐρωτηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Γρήγορα καὶ βίαια. Αὐτὸ στέκει ἐφόσον καταστραφεῖ μονομιᾶς ὅλη ἡ ἠλεκτρική τεχνολογία του κακοῦ. Δὲν θὰ λειτουργεῖ τίποτε καὶ οἱ ἀνύπαρκτες πλέον ὑποδομές καὶ ἡ ἔλλειψη κεντρική διοίκησης δὲν θὰ ἐπιτρέπουν την λειτουργία των κρατῶν με τον τρόπο ποῦ λειτουργοῦσαν κάποτε. Οὔτε θὰ ἐπιτρέπει ἡ πλήρως ἰονισμένη τροπόσφαιρα ἔστω καὶ την στοιχειώδη ἀναπτύξη νέων μηχανῶν.

2. Μία τεράστια λάμψη, θὰ συνοδεύσει το φαινόμενο. Η λάμψη αὐτὴ, θὰ προκαλέσει μόνιμες ἡ παροδικές βλάβες στὰ μάτια αὐτῶν ποῦ θὰ εἶναι ἐκτεθειμένοι καὶ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ την ἀποφύγουν στὸ φωτεινό ἡμισφαίριο.

3. Μετά την μεγάλη ἀναλαμπή, ὁ Ἥλιος θὰ χάσει το ἕνα τρίτο της φωτεινότητάς του. Αὐτὸ λέει καὶ ἡ Ἀποκάλυψη, ποῦ λέει ἐπίσης, ὅτι καὶ ἡ Σελήνη θὰ χάσει το ἕνα τρίτο της λάμψης της, πρᾶγμα λογικό, ἀφοῦ το φῶς της, ποῦ φθάνει σε μας ἀνακλώμενο, προέρχεται ἀπὸ τον Ἥλιο.

4. Ἐκεῖνο ποῦ ἐπίσης ἀποκαλύπτεται εἶναι το ὅτι οἱ ἀρχαῖοι θεοί, δηλαδή οἱ Νεφελίμ, θὰ βγοῦν ξανά ἀπὸ τα Τάρταρα γιὰ νὰ κυβερνήσουν τους ἀνθρώπους.

5. Οἱ Νεφελίμ θὰ ἐξαφανίσουν κάθε ὅπλο, πυροβόλο καὶ μὴ, ποῦ θὰ ἔχει μείνει καὶ θὰ καταστρέψουν κάθε δυνατότητα τῶν ἀνθρώπων γιὰ την ἀναπτύξη ὁποιασδήποτε μορφῆς μὴ ἠλεκτρικῆς τεχνολογίας. Τεχνολογία ἀτμοῦ, ἡ ὁποιασδήποτε μορφῆς ἀνάπτυξη της ἐπεξεργασίας τῶν μετάλλων μὲς τὴ βοήθεια της φωτιᾶς.

6. Οἱ ἄνθρωποι θὰ βασανιστοῦν πολύ καὶ θὰ παρακαλοῦν νὰ πεθάνουν.

7. Η σωτηρία θὰ ἔρθει ἀπὸ στρατό με μαῦρα μπαϊράκια, ποῦ θὰ τον ὁδηγεῖ μαυροφορεμένος Πολέμαρχος. Οἱ στρατιῶτες του στρατοῦ αὐτοῦ θὰ ἔχουν μέσα τους τον πατρῶο ἰχῶρα.

8. Οἱ Νεφελίμ θὰ καταδιωχθοῦν σε ὅλη τὴ Γῆ καὶ θὰ ἐξοντωθοῦν. Ὅσοι γλυτώσουν θὰ κλειστοῦν στὰ Τάρταρα

.Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

Πολλές εἶναι οἱ προφητεῖες του Πατροκοσμά ποῦ ξεκάθαρα μιλοῦν γιὰ το ἀναμενόμενο αὐτὸ γεγονός, ἀρκεῖ νὰ το ἔχεις κατά νοῦ γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ τις διακρίνεις. Θυμίζω αὐτὸ ποῦ ἔχω πεῖ ξανά με το κόκκινο στυλό.

Ἔστω λοιπόν ὅτι ἕνα κόκκινο στυλό βρίσκεται πάνω στὸ τραπέζι ἑνὸς δωματίου. Ἄν ἀνοίξουμε την πόρτα καὶ μποῦμε στὸ δωμάτιο, ἄν δὲν ἔχουμε στὸ νοῦ μας νὰ βροῦμε το στυλό, ἴσως νὰ μὴν το δοῦμε ποτέ, εἰδικά ἄν δὲν πιστεύουμε ὅτι ὑπάρχει.

Το ἴδιο ἰσχύει καὶ με κάποιες ἀπὸ τις προφητεῖες του Ἅγιου Κοσμᾶ. Σὰν κείμενο, ἐννοιολογικά μοιάζουν ἁπλοϊκές, ἴσως καὶ κουτές ρήσεις ἑνὸς παπποῦ ποῦ ἀπευθυνότανε σε ἀγράμματους ραγιᾶδες.

Δὲν εἶναι ἔτσι ὅμως τα πράγματα, εἰδικὰ ἄν πιστεύει κανείς καὶ ἐγὼ δηλώνω ὅτι το πιστεύω, ὅτι ὁ Θεός στοὺς Ἁγίους του δίνει τις προφητεῖες, λιτά καὶ ἀληθινά καὶ ὄχι ἀλληγορικά, ἀφοῦ δὲν δέχομαι, ὅτι ὁ θεός εἶναι, ὅπως κάποιοι ἀντίθεοι λένε, μαζοχιστής. Καὶ ἐννοεῖται δὲν δέχομαι ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἦταν ἕνας ξεμωραμένος γέρος ποῦ ἔλεγε ἀσυναρτησίες γιὰ γραφικούς καὶ ἀγράμματους.

Προσέξτε λοιπόν κάποιες ἀπὸ τις προφητεῖες του, ποῦ ἀπὸ μόνες τους φαντάζουν ἀνούσιες καὶ ἀφελεῖς, ἐνῶ ἄν τις συνδυάσεις με τα ἀναμενόμενα γεγονότα, φαντάζουν ἀπόλυτα λογικές.

Οἱ προφητεῖες αὐτὲς εἶναι οἱ παρακάτω:

Θὰ γίνει ξαφνικά, γι' αὐτὸ νὰ ἔχετε νέα σακί σιτάρι κρεμασμένο στὴν πόρτα. Νὰ θυμηθεῖτε νὰ το πάρετε γιὰ νὰ φᾶνε τα παιδιά σας.

Κανείς μία κανείς δὲν θέλει νὰ πιστέψει ὅτι μπορεῖ νὰ συμβεῖ κάτι χειρότερο καὶ πιὸ δραστικό, ἀπὸ το νὰ προχωρήσουν οἱ Ρῶσοι καὶ οἱ Ἀμερικάνοι σε πόλεμο.

Οἱ ρυθμοί ζωῆς ποῦ μας ἔχουν ἐπιβληθεῖ καὶ ἡ ὑψηλὴ σημασία ποῦ ἔχει ἀποδοθεῖ σ' αὐτὰ ποῦ κάνουμε καθημερινά, μας ἐμποδίζει ἀκόμη καὶ νὰ φανταστοῦμε πώς θὰ ἦταν ἡ πλήρης κατάρρευση του σημερινοῦ τρόπου ζωῆς.

Σκεφθεῖτε το ἐξῆς: Πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς ποῦ ζοῦμε στὶς πόλεις μποροῦν νὰ φύγουν στὸ βουνό καὶ νὰ ἐπιβιώσουν τρώγοντας ἀπὸ τὴ φύση καὶ ὄχι ἀπὸ κάποιο σοῦπερ μᾶρκετ;

Μὰ ... αὐτὰ τα κάνουν μόνο οἱ καλά ἐκπαιδευμένοι καταδρομεῖς, θὰ πεῖ κανείς. Γι' αὐτὸ πρέπει νὰ γίνουμε τα κομμάντα του Θεοῦ, σας λέω ἐγώ.

Νά παρακαλᾶτε νὰ εἶναι μέρα καὶ ὄχι νύχτα, καλοκαίρι καὶ ὄχι χειμῶνας.

Καὶ αὐτὰ του τα λόγια δείχνουν ὅτι θὰ πρέπει ὁ κόσμος νὰ μετακινηθεῖ καὶ νὰ ἐνημερωθεῖ καὶ νὰ μπορέσει νὰ ὀργανώσει την ἐπιβίωσή του. Φανταστεῖτε ὅταν «κοπεῖ» γιὰ πάντα το ρεῦμα. Φανταστεῖτε τα ἀεροπλάνα νὰ πέφτουν ἀπὸ τον οὐρανό, νὰ ἔχει κοπεῖ το τηλέφωνο καὶ ἐννοεῖται το ἠλεκτρικό καὶ το νερό καὶ νὰ βγοῦν ὅλοι στὸ δρόμο καὶ νὰ ἀναρωτιοῦνται τι ἔγινε καὶ κάπου στὸ βάθος νὰ βλέπουν τις ἀναλαμπὲς ἀπὸ τις φωτιές ποῦ θὰ ἔχουν προκληθεῖ ἀπὸ χίλιες δύο αἰτίες ἀπὸ τα βραχυκυκλώματα του ξαφνικοῦ κοψίματος του ρεύματος καὶ ἡ πυροσβεστική νερό δὲν θὰ ἔχει καὶ τα ὀχήματα της θὰ εἶναι ἀκινητοποιημένα γιὰ πάντα. Ὅλα αὐτὰ θὰ μπορέσουν νὰ ἀντιμετωπισθοῦν με τα λιγότερα το δυνατόν θύματα, στὰ μέρη ποῦ θὰ εἶναι μέρα καὶ ὄχι νύχτα, καλοκαίρι καὶ ὄχι χειμῶνας, ἀφοῦ ἡ πρωτόγνωρη γιὰ ὅλους αὐτή κατάσταση, θὰ παρουσιαστεῖ ταυτόχρονα σε ὅλα τα μήκη καὶ τα πλάτη της Γῆς.

Σίγουρα ἡ ἐπιβίωση στὶς περιοχές ποῦ θὰ ἔχουν χειμῶνα θὰ εἶναι πολύ πιό δύσκολη ἀπὸ ὅτι στὶς περιοχές ποῦ θὰ εἶναι καλοκαίρι. Καὶ αὐτὸ γιατί μέχρι νὰ συνειδητοποιήσουν οἱ πάντες το τι ἔχει συμβεῖ, θὰ περάσει πολύς καιρός. Καὶ βέβαια ὅσο νὰ προλάβουν οἱ ἄνθρωποι νὰ ὀργανωθοῦν, θὰ ἔχουν βγεῖ ἀπὸ τα Τάρταρα οἱ ἀρχαῖοι θεοί καὶ τότε οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ μποροῦν νὰ ὀργανώσουν τίποτε καί θὰ κρύβονται γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. Ὅσοι βέβαια μπορέσουν νὰ κρυφτοῦν στά βουνά, ὅπως καὶ πάλι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς προφήτευσε.

Οἱ Νεφελίμ με το ποῦ θὰ βγοῦν θὰ ἀρχίσουν την ὀργάνωση της δικῆς τους παγκόσμιας διοίκησης.

Οἱ ἐξουσίες τους ὅμως θὰ εἶναι περιορισμένες στὴν ἀρχή, σύμφωνα με την Ἀποκάλυψη, ὅπως θὰ δοῦμε ἀργότερα.

Ἄν κανείς κρυφτεῖ πίσω ἀπὸ την πόρτα, θὰ γλυτώσει.

Θά εἶναι ξαφνικό. Και πάλι μιλᾶ γιὰ μεγάλα γεγονότα, γιὰ κίνδυνο καὶ γιὰ ξαφνική διάλυση ὅλου του ἱστοῦ του κοινωνικοῦ καὶ του κρατικοῦ παντοῦ. Μαζί με τον ἡλεκτρομαγνητικό παλμό θὰ φθάσει στὴ Γῆ καὶ ἐντονότατο κῦμα φωτός, ποῦ θὰ τυφλώσει ὅποιους δὲν προλάβουν νὰ καλύψουν τα μάτια τους. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ δέν θὰ εἶναι ἀρκετὸ, γι αὐτὸ μιλᾶ ὁ Ἅγιος γιὰ ἐκείνους τους τυχερούς ποῦ θὰ κρυφτοῦν πίσω ἀπὸ κάτι συμπαγές ὅπως μία πόρτα.

Γενικά ἐκείνοι ποῦ θὰ εἶναι σε κλειστό χῶρο θὰ εἶναι ἐκεῖνοι με τις καλύτερες πιθανότητες νὰ μὴν καοῦν τα μάτια τους ἀπὸ το καῦμα του Ἥλιου στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ Ἀποκάλυψη. Ἄν ὁ Ἅγιος με το «ξαφνικό γεγονός» ἐννοοῦσε ἕνα πόλεμο, ἡ μία παγκόσμια οἰκονομική κατάρρευση, σίγουρα δὲν θὰ ἔλεγε ὅτι θὰ γλυτώσεις ἀπὸ ἕνα παγκόσμιο πόλεμο ἄν κρυφτεῖς πίσω ἀπὸ μία πόρτα.

Ἄν δεχτοῦμε ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἦταν πράγματι ὅπως τον δεχόμαστε ἕνας ἄνθρωπος φωτισμένος ἀπὸ τον Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ ἔλεγε ἀσυναρτησίες καὶ νὰ πίστευε ὅτι ἄν κρυφτεῖς γιὰ μία στιγμή πίσω ἀπὸ την πόρτα θὰ γλυτώσεις ἀπὸ ἕνα μεγάλο πόλεμο ποῦ σίγουρα δὲν θὰ διαρκέσει μία στιγμή καὶ σίγουρα δὲν εἶναι δυνατόν νὰ ἀπευθύνεται σε ὅλους με την ἴδια συμβουλή γιὰ τον πόλεμο. Δηλαδή νὰ κρυφτοῦν ὅλοι οἱ ὑπάνθρωποι πίσω ἀπὸ κάποια , ὁποιαδήποτε πόρτα γιὰ νὰ σωθοῦν.

Σκεφθεῖτε καὶ πάλι. Δίνει μία συμβουλή ἡ ἄν θέλετε προτροπή. Ὅλοι , λέει, θὰ ἦταν ἀσφαλεῖς, ἄν κρυβότανε πίσω ἀπὸ μία πόρτα. Ὅλοι ἑπομένως θὰ ὑποστοῦν τις συνέπειες ἑνὸς παγκόσμιου γεγονότος καὶ θὰ σωθοῦν ἄν κρυφτοῦν πίσω ἀπὸ μία πόρτα.

Θά σώσουν οἱ πόρτες τον κόσμο ἀπὸ ἕνα πόλεμο;

Θά σώσουν οἱ πόρτες τον κόσμο ἀπὸ την πείνα;

Πολλοί ἄνθρωποι καὶ μάλιστα ἐκείνοις ποῦ θεωροῦνται δάσκαλοι καὶ ἀναλυτές θεολόγοι, δὲν μπαίνουν στὸν κόπο νὰ ἀναλύσουν τι σημαίνουν οἱ προφητεῖες αὐτὲς, ἐπειδὴ θὰ πρέπει νὰ κινδυνεύσουν νὰ ἐμφανιστοῦν ὡς γραφικοί, ἡ νὰ ἀπορρίψουν τους λόγους ἑνὸς τόσο μεγάλου Ἁγίου.

Με την ἐξήγηση ποῦ σας δίνω ὅμως, φαίνεται ὅτι ὁ Ἅγιος ἤξερε πολύ καλά τι ἔλεγε.

Κρυφτεῖτε κοντά στὴν πόρτα ἡ στὴν πλάκα. Θὰ εἶναι γρήγορο.

Το φῶς του ἥλιου, θὰ ἀρχίσει νὰ γίνεται ἐνοχλητικά ἔντονο, μερικά λεπτά πρὶν το μεγάλο φλάς. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ προειδοποίηση. Ὅταν μία μέρα αἰσθανθεῖτε το φῶς του ἥλιου νὰ δυναμώνει, τότε κρυφτεῖτε ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς κάπου καὶ κρατεῖστε τα μάτια σας κλειστά καὶ καλύψτε τα με κάτι το δυνατόν ἀδιαφανές. Το «φλὰς» ποῦ θὰ ἔρθει, θὰ διαπεράσει ἀκόμη καὶ το δέρμα ἀπὸ τα βλέφαρα. Σε ἄλλους, ἀνάλογα με την περίπτωση, θὰ προκαλέσει προσωρινή τύφλωση καὶ σε ἄλλους μόνιμη.

Θὰ 'ρθει μέρα ποῦ οἱ πολιτεῖες θὰ καταντήσουν παράγκες.

Αὐτὸ γιά νὰ γίνει θὰ πρέπει νὰ ἐγκαταλειφθοῦν, νὰ λεηλατηθοῦν καὶ ἴσως νὰ βομβαρδισθοῦν. Ἄν ξαφνικά, ὅπως λένε τα «χάλκινα βιβλία» ἡ ὅπως λέει ὁ γέρων Παίσιος καὶ ὁ πατήρ Ἰωσήφ ὁ Βατοπεδινός κοπεῖ ξαφνικά το φῶς, το νερό καὶ το τηλέφωνο, οἱ πάντες θὰ φύγουν ἀπ'τις πόλεις.

Οἱ συμμορίες θὰ λυμαίνονται τα ἄδεια σπίτια καὶ τα σοῦπερ μάρκετ καὶ κανείς δὲν θὰ τολμάει νὰ κυκλοφορήσει στὶς ἔρημες τσιμεντένιες ζοῦγκλες. Ἐφόσον ὁ ἥλιος με τον ἡλεκτρομαγνητικό του παλμό καταστρέψει κάθε τεχνολογική ὑποδομή, τότε οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ἐγκαταλείψουν τις πόλεις καὶ νὰ ζήσουν στὴν ὕπαιθρο.

Ἐκεῖ δὲν θὰ προλάβουν νὰ ὀργανωθοῦν. Θὰ βγοῦν οἱ θεοί ἀπὸ τα Τάρταρα

.Ὁ Παπουλάκος

Ὁ Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, ἀπὸ τα Ἄρμπουνα Καλαβρύτων, γεννήθηκε ἕνα χρόνο μετά τον θάνατο του Κοσμᾶ του Αἰτωλοῦ καὶ ἔδρασε οὐσιαστικά τον 19ον αἰῶνα (1780-1861)

Χωρίς ἀμφιβολία, ὁ μοναχός αὐτὸς, ὑπῆρξε μία σημαντική φυσιογνωμία την ἐποχῆ της ἐπανάστασης, μίας καὶ τα κηρύγματά του ἀναφερότανε σε καίρια ζητήματα, με ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσει πανελλήνια ἀναταραχή της ὁποίας ὁ ἀπόηχος ἔφθασε ἀκόμη καὶ στὶς μέρες μας! Βοήθησε στὴν ἀνύψωση του ἠθικοῦ τῶν Ἑλλήνων σε δύσκολες μέρες. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως ὅτι τα κηρύγματά του ἦταν πολύ ἔντονα καὶ καυστικά. Ἄν το πῶ πολύ λαϊκά δηλαδή,τα ἔχωνε στὴν ἐξουσία, ἐκκλησιαστική καὶ πολιτική.

«Τα βαπόρια καὶ οἱ πιὸ τρανές ἀκόμη μηχανές, ποῦ θὰ σκαρφιστεῖ ὁ πλανταγμένος νοῦς του ἀνθρώπου, δὲν εἶναι δρόμοι, ποῦ θὰ του χαρίσουν την χαρά της καρδιᾶς καὶ της ψυχῆς την γαλήνη. Καὶ ὅσα περισσότερα βρεῖ, τόσο κοντύτερα θὰ νοιώσει την κρυάδα του θανάτου».

Ἐδῶ προφητεύει την τεχνολογία ποῦ δόθηκε κατά τον 20ο αἰῶνα ἀπὸ τους Νεφελίμ στοὺς ἀνθρώπους, με σκόπό την ἀπόλυτη ὑποδούλωση καὶ τον ἔλεγχο τους ἀπὸ την σχεδιασμένη δικτατορία του Ἀντιχρίστου.

Οἱ πνευματικοί γεροντάδες της Ὀρθοδοξίας ἑπομένως, ἀνέκαθεν ἔλεγαν, ὅτι θὰ ἔρθει ἡ ἐποχῆ της τεχνολογίας του Διαβόλου. Καὶ το ἔλεγαν αὐτὸ, πολύ πρίν νὰ ὀνειρευτοῦμε ἐμεῖς οἱ ἐπιστήμονες, τις δυνατότητες ποῦ θὰ μας ἔδινε ἡ τεχνολογία αὐτὴ.

Δὲν μπορῶ παρά νὰ ξαναπῶ την ἁμαρτία μου, σύμφωνα με την ὁποία ἔλεγα, ἀπὸ μικρός ἀκόμη, ὅτι οἱ παπᾶδες ποῦ λένε ὅτι ἡ τεχνολογία εἶναι πρᾶγμα σατανικό, εἶναι ὀπισθοδρομικοί, γραφικοί, πλανεμένοι, κολημένοι καὶ ἄσχετοι.

Τώρα ποῦ λέω τα ἴδια με τους παπᾶδες αὐτούς, ἀκούω αὐτὰ ἀκριβῶς ποῦ τους ἔλεγα.

Δόξα Σοι ὁ Θεός, ποῦ ἔφθασα σε σημεῖο νὰ κατανοῶ αὐτούς ποῦ τους θεωροῦσα κάποτε κουτούς, θεωρῶντας τον ἑαυτὸ μου ἔξυπνο.

Ὅλη ἡ τεχνολογία μας, θυμίζω, βασίζεται στὴν ὕπαρξη καὶ τὴ χρήση του ἠλεκτρικοῦ ρεύματος.

Το ἠλεκτρικό ρεῦμα με τὴ σειρά του ὑπάρχει, ἐπειδή στὴ φύση ὑπάρχουν ἐλεύθερα ἠλεκτρόνια, ποῦ ἐφόσον τους δώσουμε την δυνατότητα, ρέουν πρὸς συγκεκριμένη κατεύθυνση μέσα στὰ καλώδια καὶ τα ἠλεκτρικά καὶ ἠλεκτρονικά κυκλώματα μεταφέροντας ἐνέργεια καὶ κάνοντας τις πάσης φύσεως μηχανές καὶ συσκευές μας να λειτουργοῦν. Ὅλες δηλαδή οἱ μηχανές μας, ἄν το καλοσκεφτούμε λίγο, εἶναι ἠλεκτρικές. Ἀπὸ τις μηχανές των μεγάλων ἐργοστασίων, τις οἰκιακές συσκευές καὶ τα αὐτοκίνητα, μέχρι τα πλοῖα καὶ τα ἀεροπλάνα.Ἡ σημαντικότερη ὅμως ἠλεκτρική μηχανή του ψεύτικου κόσμου μας, εἶναι το ἀνθρώπινο σῶμα. Ὅλα τα ὄργανα, ἀκόμη καὶ οἱ ἐλάχιστες μονάδες ζωῆς τα κύτταρα λειτουργοῦν με ἠλεκτρισμό.

Σὰν ἠλεκτρική μηχανή, το ἀνθρώπινο σῶμα ὑφίσταται την ἀργὴ καύση, την ὀξείδωση δηλαδή, λόγω τῶν ἐλεύθερων ἀρνητικῶν ριζῶν. Αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ μόνη καὶ κεντρική αἰτία ποῦ το σῶμα της «σιδερένιας γενιᾶς» ὅπως μας ἔλεγε ὁ Ἡσίοδος, σκουριάζει, ὀξειδώνεται καὶ ἀνάλογα με το ὄργανο ποῦ θὰ καταστραφεῖ πρῶτο, προσδιορίζουμε καὶ την αἰτία θανάτου του καθενός.

Ὅλα δηλαδή γίνονται ἐπειδή ὑπάρχουν ἐλεύθερα ἠλεκτρόνια στὸν εἰκονικό κόσμο στὸν ὁποῖο ζοῦμε. Τα ἐλεύθερα ἠλεκτρόνια, εἶναι αὐτὰ ποῦ ξεφεύγουν ἀπὸ την ἕλξη του πυρήμα τῶν ἀτόμων καὶ ὑπάρχουν μόνα τους ἔχοντας ἀρνητικό φορτίο, ἀφήνοντας το ὑπόλοιπο ἄτομο φορτισμένο θετικά.

Κάποτε, στὸν λεγόμενο Παράδεισο, ὅταν δηλαδή το «χρυσοῦν» ἀνθρώπινο γένος ἀντιλαμβανότανε γύρω του τον πραγματικό κόσμο καὶ ὄχι τον εἰκονικό, δὲν ὑπῆρχαν ἐλεύθερα ἠλεκτρόνια καὶ ἡ ὀξείδωση τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων ἦταν ἀνύπαρκτη καὶ ἡ ἠλεκτρική τεχνολογία ἦταν ἐπίσης ἀδύνατον νὰ ὑπάρξει. Ὅταν ὁ Διάβολος ἔχασε την χάρη του Θεοῦ καὶ πρὶν ἀκόμη ὁ ἄνθρωπος ὑποβληθεῖ ἀπὸ τον Παράδεισο, γνωρίζοντας την κατασκευή του ἀνθρωπίνου σώματος, ζήτησε νὰ ἔχει το δικαίωμα νὰ ἀποβάλει ἐντὸς του χώρου ἐλέγχου του, το τελευταῖο ἠλεκτρόνιο ἀπὸ κάθε ἄτομο. Ἔτσι πῆρε την ἐξουσία δημιουργίας τῶν ἠλεκτρικῶν φορτίων καὶ ὡς ἐκ τούτου την ἐξουσία φθοράς του ἀνθρωπίνου σώματος, στὴν περίπτωση ποῦ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἐξέπιπτε ἀπὸ την χάρη του Θεοῦ. (βλέπε τόμους 7-8-9)

«Θὰ 'ρθεί μέρα, ὅταν το ποτήρι της ἀνομίας γιομίσει ἀπὸ τέτοια βρεσίματα, ποῦ ἡ γῆ, ἀντὶ νὰ γίνει Παράδεισος θὰ γίνει Σόδομα καὶ Γόμορρα».

Ἐδῶ προφήτευσε, ὅτι πράγματι θὰ ἔρθει ἡ ἐποχῆ της τεχνολογίας του κακοῦ. Ξεκαθαρίζει μάλιστα ὅτι αὐτοί ποῦ θὰ προωθοῦσαν την τεχνολογία του κακοῦ, θὰ ἔταζαν, ὅπως καὶ ἔταξαν, λαγούς με πετραχίλια. Καὶ τι μεγάλες εὐκολίες καὶ τι μεγάλη ἄνεση καὶ τι μεγάλος πολιτισμός καὶ τι μεγάλα μεγαλεία καὶ τι μεγάλη δύναμη καὶ, καὶ,καὶ, καὶ. Τα ψέματα του Διαβόλου σε ὅλο τους το μεγαλεῖο.

Η τεχνολογία του κακοῦ, ἔκανε τον θάνατο πιό μαζικό καὶ πιὸ ἀποτρόπαιο καὶ ταυτόχρονα δημιούργησε πληθώρα εἰκονικῶν ἀναγκῶν γιὰ τον μέσο ἄνθρωπο ποὺ ὑποχρεοῦται νὰ ἀγοράσει πλῆθος ἠλεκτρικῶν καὶ ἠλεκτρονικῶν συσκευῶν ἀλλὰ καὶ ἄλλων τεχνολογικῶν προϊόντων , ὅπως ἐπὶ παραδείγματι τα αὐτοκίνητα, ποῦ τον κρατοῦν διαρκῶς χρεωμένο στὶς τράπεζες καὶ διὰ αὐτῶν στὴν ἀόρατη ἀρχῇ της Λευκῆς Ἀδελφότητας.




«Φοβερό και φρικτό θα 'ναι το τέλος του κόσμου της περηφάνειας. Όλα τούτα μοιάζουν με στολίδια σε σάπιο άνθρωπο... Μην ξιπάζεσθε λοιπόν από τις καρότσες του σατανά και μην ξεγελιέστε από τέτοια φτιασίδια».




Αὐτὸν τον κόσμο της ἀκρατής κατανάλωσης των τεχνολογικῶν προϊόντων, ἀλλὰ καὶ της τεχνολογικῆς «ρύπανσης» τον ὀνομάζει κόσμο της ὑπερηφάνειας. Ὅλα ὅσα ὑπάρχουν γύρω μας ποῦ μας ἔκαναν νὰ τα θεωροῦμε ἐπιτεύγματα, εἶναι στὴν πραγματικότητα σκουπίδια. Ὅσο γιὰ τα πάσης φύσεως ὀχήματα ποῦ χρησιμοποιοῦμε σε ξηρά θάλασσα καὶ ἀέρα, τα ὀνομάζει καρότσες του Σατανᾶ. Ὅλες λοιπόν οἱ καρότσες του Σατανᾶ, θὰ εἶναι γιὰ πέταμα ὅταν με τον ἠλεκτρομαγνητικό παλμό ποῦ θὰ ἐκπέμψη ὁ ἥλιος, καταστραφοῦν ὅλοι οἱ κινητῆρες και όλες οι μηχανές του κόσμου. Ὅλα τότε θὰ νεκρώσουν καὶ ὅπως εἶπε ὁ γέρων Παίσιος«ξαφνικά θὰ κοπεῖ καὶ το ρεῦμα καὶ το τηλέφωνο καὶ το νερό καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ βγοῦν στὸ δρόμο καὶ θὰ ἀναρωτιοῦνται τι ἔγινε καὶ ἀπάντηση δὲν θὰ παίρνουν».

«Το ξύπνημα π' ἀκολουθεῖ τούτη τὴ νάρκωση εἶναι ἡ κόλαση».

Ἐδῶ ξεκαθαρίζει το ὅτι δέχεται, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ζοῦνε στὸν κόσμο ποῦ ἔχω ὀνομάσει κόσμο τῶν ὀνείρων. Ὅτι βρίσκονται σε νάρκωση καὶ ὅταν μετά την καταστροφή της τεχνολογίας του κακοῦ συνειδητοποιήσουν την πραγμαστική εἰκόνα του κόσμου καὶ δοῦν μπροστά τους ἀρχαίους θεούς, δηλαδή τους Νεφελίμ, τότε πράγματι αὐτὸ ποῦ θὰ ἀκολουθήσει την νάρκωση, δηλαδή το ξύπνημα θὰ τους φανεῖ κόλαση.

Γέρων Παϊσιος

Θὰ ἔρθει στιγμή ποῦ θὰ κοποῦν ταυτόχρονα καὶ το φῶς καὶ το νερό καὶ το τηλέφωνο καὶ ὅλοι θὰ βγοῦν στοὺς δρόμους καὶ θὰ ρωτοῦν νὰ μάθουν τι ἔγινε καὶ ἀπάντηση δὲν θὰ παίρνουν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ σημαντικότερη ἴσως προφητεία του γέροντος Παϊσίου, ἀλλὰ λίγοι μπόρεσαν νὰ συνειδητοποιήσουν την ὕψιστη σημασία της.

Εἶναι προφανές ὅτι ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴ στιγμή ποῦ θὰ κοπεῖ το ρεῦμα σε ὅλο τον πλανήτη ταυτόχρονα.

Εἶναι μία συγκλονιστική προφητική μαρτυρία γιὰ τὴ στιγμή ποῦ κάθε συσκευή θὰ πάψει νὰ λειτουργεῖ γιατί θὰ καταστραφεῖ, κάθε νοσοκομεῖο θὰ πάψει νὰ μπορεῖ νὰ θεραπεύει τους ἀσθενεῖς του καὶ κάθε αὐτοκίνητο θὰ σταματήσει στὴ μέση του δρόμου καὶ κάθε πλοῖο θὰ σταματήσει στὴ μέση του ὠκεανοῦ καὶ κάθε ἀεροπλάνο θὰ πέσει στὴ Γῆ καὶ κάθε τηλέφωνο θὰ νεκρωθεῖ καὶ κάθε γεννήτρια θὰ παυθεῖ καὶ το ραδιόφωνο βουβαθεῖ καὶ ὁ σύγχρονος οἰκιακός θεός, ἡ τηλεόραση θὰ μείνει μαύρη καὶ σκοτεινή γιὰ πάντα καὶ ἡ προπαγάνδα του Διαβόλου θὰ σταματήσει.

Καὶ μέσα στὸ μεγάλο χαμό καὶ τις πυρκαγιές ποῦ θὰ ἔχουν ξεσπάσει ἀπὸ τα βραχυκυκλώματα, δὲν θὰ ἀκούγεται τίποτε καὶ μία μεγάλη σιωπή θὰ πέσει σε ὅλο τον κόσμο, ποῦ δὲν θὰ θέλει νὰ πιστέψει το τι ἔγινε καὶ δὲν θὰ θέλει νὰ δεχθεῖ ὅτι ἡ ζωή ποῦ ἤξερε τελείωσε καὶ τότε κάποιοι θὰ σκεφθοῦν αὐτούς ποῦ νόμισαν ὅτι ἐξασφαλίζοντας πλούτη σ΄αυτόν τον κόσμο, τα εἶχαν ὅλα καὶ θὰ θυμηθοῦν τον ψαλμό ποῦ λέγει:

«Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς της γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησανεπι το αὐτὸ κατά του Κυρίου καὶ κατά του Χριστοῦ αὐτοῦ. Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεναφ΄ ἡμῶν τον ζυγόν αὐτῶν. Ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῑ αὐτούς. Τότε λαλήσει πρὸς αὐτούς ἐν ὀργὴ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς».

Ἀμέσως μετά θὰ βγοῦν ρυπαρά γένη ἀπὸ τα Τάρταρα.

Εἰδικά αὐτό, πολλοί το περιγελοῦν, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, το λέει με σαφήνεια γιὰ τα ρυπαρά γένη ποῦ θὰ ἀνέβουν στὶς χῶρες ποῦ τις βλέπει ὁ Ἥλιος καὶ ποῦ θὰ τρέφονται με το αἷμα καὶ τις σάρκες τῶν ἀνθρώπων, ἐκτὸς καὶ ἄν κάποιοι θεωροῦν ὅτι ὁ κορυφαῖος Ἅγιος ὁ διά τον Χριστόν Σαλός, ἔλεγε ἀσυναρτησίες, ἡ ἄν πιστεύουν ὅτι αὐτοὶ πρέπει νὰ ἑρμηνεύσουν τα λόγια του, ἐπειδὴ αὐοί εἶναι "¨φωτισμένοι" καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας δὲν ἤξερε νὰ ἐκφραστεῖ.

Ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ καιρῷ ἀποφράξει Κύριος ὁ Θεός τας πύλας τας ἐν Ἰνδαλία (εν. αλ. Ἰνδία), ἄς ἔκλεισεν Ἀλέξανδρος ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύς, καὶ ἐξελεύσονται οἱ ἑβδομήκοντα δύο βασιλεῖς μετά του λαοῦ αὐτῶν, τα λεγόμενα ρυπαρά ἔθνη, τα βδελυρώτατα πάσης συγχασίας καὶ δυσωδίας, καὶ διασκορπισθήσονται ἐν ταῖς χώραις ταῖς ὑπ' οὐρανόν, σάρκας ζώντων ἀνθρώπων ἐσθίοντες καὶ το αἷμα πίνοντες, κύνας καὶ μυίας καὶ βατράχους νεμόμενοι καὶ πᾶσαν ρυπαρίαν. Οὐαί δὲ τὴ οἰκουμένη πάσῃ ἐν ἡ πορεύσονται ἀπὸ προσώπου αὐτῶν. Τας μὲν οἷν ἡμέρας ἐκείνας, μὴ ἔστω χριστιανός Κύριε, εἰ δυνατόν ἤν. Ἀλλ' οἴδα ὅτι ἔσονται.

Λέει μάλιστα ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὅτι ὅταν δεῖτε νὰ ἔχουν βγεῖ τα ρυπαρά γένη "τα πάντα ἐπὶ θύραις". Τα πάντα δηλαδή θὰ ἐπίκειται νὰ συμβοῦν.

«Δὲν μποροῦν νὰ κρύψουν πλέον την οὐράνια καταγωγή τῶν Ἑλλήνων!»

«Δὲν μποροῦν νὰ κρύψουν πλέον την οὐράνια καταγωγή τῶν Ἑλλήνων!»

Ἑλληνικό Ἰχώρ: Ἐπιστήμονες ἀποφάνθηκαν ὅτι το DNA τῶν Ἑλλήνων εἶναι διαφορετικό!

Ἰχώρ, μύθευμα ᾗ ἱστορία;

Ποιοί ἦταν πραγματικά οἱ Θεοί της Ἀρχαίας Ἑλλάδας, ἦταν ἁπλῶς σύμβολα ἡ ἀληθινά ὑπερδύναμα ὄντα; Η ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχουν ἀρκετὰ ἐπιχειρήματα ἱκανὰ νὰ μας πείσουν ὅτι οἱ θεοί τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἦταν σύμβολα, ὅπως ὑποστήριζε καὶ μία μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οἱ Στωικοί, οἱ ὁποῖοι πίστευαν ὅτι οἱ μῦθοι δὲν ἔχουν κυριολεκτική σημασία ἀλλὰ ἀντίθετα παρουσιάζουν ἀλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες γιὰ την καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων.

Ὑπάρχει περίπτωση νὰ ἰσχύει το ἀντίθετο; Σε ὁλόκληρη την Ἑλληνική γραμματεία, ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νὰ ἀνακαλύψει μία ἀτελείωτη σειρά ἀπὸ παράδοξες καὶ μεταφυσικές ἐμπειρίες, ποῦ οἱ θνητοί πρόγονοί μας τις ἀπέδωσαν στοὺς ἀθάνατους θεούς τους. Ἐπίσης ὑπάρχει μία παραφυσική λεπτομέρια ποῦ ἴσως ἀποτελεῖ κλειδί γιὰ την διατύπωση της ἀληθινῆς φύσης των ἀρχαίων θεῶν.

Μέσα στὴν μυθολογία ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἀναφορές σχετικά με μιά οὐσία ὀνόματι Ἰχώρ ποῦ ἔρρεε στὶς φλέβες τῶν Θεῶν καὶ ἦταν γαλαζόχρωμη.Ἡ οὐσία Ἰχώρ ἀναφέρεται ἀπὸ τον Ὅμηρο, τον Πλάτωνα, τον Ἀπολλώνιο τον Ῥόδιο, τον Ἰουλιανό,τον Ἀριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α.

Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρει: (Ἰλιάς Ε 340 καὶ Ὀδύσσεια 405). «ρέε δ’ ἄμβροτον αἷμα θεῖο, ἰχώρ, οἷς περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν».

Ὁ Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) «ὁ ἰχώρ, το ὑγρὸν, ὁ ὀρὸς του αἵματος εἶναι ἁπαλὸς της μαύρης καὶ της ὀξείας χωλῆς εἷναι δριμύς, ὅταν ἀναμειγνύεται ἕνεκα θερμότητας με ἁλμυρὰ συστατικά, τότε το ὀνομάζουμε ὀξὺ φλέγμα».

Ὁ Πυθαγόρας ἐπίσης ἀναφέρει περί «θείας οὐσίας» στὸ αἷμα τῶν Ἑλλήνων πού προστατεύει τους

φέροντες ἀπὸ ἀλλοίωση ἡ μετάλλαξη του γενετικοῦ τους κώδικα.

Ἐπίσης, στὴν μυθολογία γίνεται μία ἀναφορά γιὰ ἕναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τᾶλω, ποῦ ἦταν κατασκευασμένος ἀπὸ χαλκό ἀπό τον θεό Ἥφαιστο καὶ μέσα του ἔρεε ἰχώρ (θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ἕνα εἶδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με ἀναφορές γιὰ μία ζωογόνο οὐσία ποῦ εἶναι ἀθάνατη, ἄφθαρτη, δὲν ὑπόκειται στούς νόμους σύνθεσης καὶ ἀποσύνθεσης, ἔχει την ἰδιότητα νὰ πυρακτώνεται, νὰ παρέχει τεράστια δύναμη καὶ δύναται νὰ κληροδοτηθεῖ ἀπὸ τον πατέρα.

Ἔτσι, ἄν θεωρήσουμε ὅτι οἱ θεοί ἦταν ὄντα ὑπαρκτὰ καὶ ἑνώθηκαν με τους ἀνθρώπους τότε σύμφωνα με τις ἀναφορές, τα παιδία ποῦ προέκυπταν ἀπὸ την ἕνωση θεῶν καὶ θνητῶν εἶχαν εἷτε γαλάζιο αἷμα εἴτε κόκκινο. Ὅσα παιδιά εἶχαν γαλάζιο αἷμα,ἦταν ἡμίθεοι καὶ ὅσα παιδιά εἶχαν κόκκινο, διέθεταν ἀνενεργό ἰχώρ, ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν καὶ σήμερα οἱ ἀπόγονοι της ἕνωσης τῶν ἀνθρώπων με τους θεοὺς, οἱ Ἕλληνες. Ο ἰχώρ ἀκόμη, λέγεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐνεργοποιηθεῖ στὸ αἷμα καὶ νὰ το μετατρέψει ἀπὸ κόκκινο σε γαλάζιο (ποῖα θὰ ἦταν ἡ συνέπεια;).

Μάλιστα, τον τελευταῖο καιρό Γάλλοι βιολόγοι ἀποφάνθηκαν ὅτι στό DNA (γενετική σύσταση) τῶν Ἑλλήνων ὑπάρχουν κάποια χρωματοσώματα ποὺ τους καθιστούς διαφορετικούς (θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ὁ Ἰχώρ;). Ἐπίσης σύμφωνα με ἔρευνα τῶν Πανεπιστημίων του Στάνφορντ τῶν ΗΠΑ καὶ της Παβίας της Ἰταλίας, τό DNA τῶν Ἑλλήνων καταδεικνύει πῶς σε ποσοστό 99,5% πρόκειται γιὰ καθαρά φυλή πού δὲν ἔχει ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ τους Σλάβους οὔτε ἀπὸ τους Τούρκους.


Οἱ ἰδιαιτερότητες του Ἑλληνικοῦ DNA

Ὁ ἰατρός καὶ καθηγητής Μανώλης Λαμπράκης μας ἐνημερώνει γιὰ τις ἰδιαιτερότητες του Ἑλληνικού DNA. Τα στοιχεῖα προέρχονται ἀπὸ τον 
καθηγητή Σταματογιαννόπουλο, τα ὁποῖα ἀνακοινώθηκαν στο BBC
Ἀκοῦστε τι μας εἶπε:

Ἄκρως ἐντυπωσιακὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τίς γενετικὲς ἔρευνες στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) καὶ σὲ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ ἱδρύματα, συμπληρώματος τὸ πὰζλ γιὰ τὴν καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων.

Tὸ Eλληνικὸ γενετικὸ ὑλικὸ «μοιάζει» πολὺ μὲ αὐτὸ τῶν Ἰταλῶν, λιγότερο μὲ τῶν Γάλλων καὶ μὲ ἕνα ποσοστὸ τῶν Ἱσπανῶν, ὄχι ὅμως καί με τῶν Τούρκων.

 Στὸ βιβλίο του, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παράθεση δεδομένων, ὁ καταξιωμένος ἐπιστήμονας συγκρίνει τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν Ἑλλήνων μὲ ἀντίστοιχα στοιχεῖα λαῶν τῆς Βαλκανικῆς, τῆς Εὐρώπης, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Ἀφρικῆς.

Οἱ νέες ἔρευνες, ποὺ βασίζονται στὴ μελέτη τοῦ DNA καὶ ὄχι στὶς ἀναλύσεις αἵματος ὅπως παλιότερα, ὁδηγοῦν σὲ πιὸ ἔγκυρα συμπεράσματα καὶ ἀναμένεται νὰ δώσουν νέες πληροφορίες γιὰ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ τῶν Ἑλλήνων, ἐκτιμᾷ ὁ κ. Τριανταφυλλίδης. «Τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπέχουμε γενετικὰ ἀπὸ τοὺς Σλάβους τὸ εἴχαμε διαπιστώσει καὶ παλιότερα, μελετῶντας τίς ὁμάδες αἵματος.

Πλέον ἔχουμε στοιχεῖα ἀπὸ 300.000 γονίδια καὶ γενετικοὺς δεῖκτες γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι δὲν ἰσχύουν, γιὰ παράδειγμα, ἰσχυρισμοὶ ὅπως ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουν ἀφρικανικὴ καταγωγή, ὅπως εἶχαν ὑποστηρίξει ἐσφαλμένα, τελικά, οἱ Σκοπιανοί», ὑπογραμμίζει ὁ καθηγητής.

«Συγκρίνοντας τὸ DNA τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας καὶ εἰδικότερα τῆς Πελοποννήσου, μὲ τὸ DNA τῶν κατοίκων τῆς νότιας Ἰταλίας, διαπιστώνεται ὅτι σὲ μεγάλο ποσοστὸ εἶναι ἴδιο. Ἡ γενετικὴ συμβολὴ τῶν Ἑλλήνων στὴ γενετικὴ σύσταση τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Σικελίας καὶ τῆς Νότιας Ἰταλίας ἀνέρχεται στὸ 37,3% καὶ 10%, ἀντίστοιχα. Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ περιοχὲς τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας, στὴ νότια Ἰταλία, ἀποτελοῦνται κυρίως ἀπὸ ἑλληνικοὺς πληθυσμούς, ἀλλὰ τὸ πιὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι ὅτι τὸ γενετικὸ ἀποτύπωμα ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποκαλύπτεται σήμερα, μετὰ ἀπὸ 2.500 χρόνια!», παρατηρεῖ ὁ κ. Τριανταφυλλίδης.

Τὸ Ἑλληνικὸ DNA δὲν ἔχει ἐπηρεαστεῖ οὔτε στὸ ἐλάχιστο.

Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους, καὶ οἱ Βούλγαροι, Σλάβοι τῆς ΠΓΔΜ καὶ Ἀλβανοὶ διαφέρουν στὴ γενετική τους σύσταση ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἐπιπλέον, τὰ γενετικὰ δεδομένα ἀπορρίπτουν ὡς ἐσφαλμένη τὴ θεωρία τοῦ Φαλμεράϋερ περὶ τῆς καταγωγῆς τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἀποδεικνύεται ὅτι ὁμαδοποιοῦνται γενετικὰ μὲ εὐρωπαϊκοὺς λαούς.

Ἡ DNA ὑπογραφὴ τῶν Ἑλλήνων ἀντικατοπτρίζει, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὴν ἐξάπλωση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἀποδεικνύει τὴ συνέχεια τῶν Ἑλλήνων στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο.

Tο ἐπιστημονικὸ αὐτὸ κείμενο ἀπευθύνεται, ὄχι μόνο στοὺς εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα εὐρύτερο κοινὸ ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐνημερωθεῖ μὲ τρόπο ὑπεύθυνο γιὰ τὰ εὐαίσθητα ζητήματα τῆς γενετικῆς ταυτότητας καὶ ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων.

Στὸ νέο βιβλίο του, ὁ καθηγητὴς Κωνσταντῖνος Τριανταφυλλίδης παντρεύει τὴ Γενετικὴ μὲ τὴν Ἱστορία, τὴν Ἀρχαιολογία, τὴ Γλωσσολογία, τὴν Ἀνθρωπολογία, τὴν Παλαιοντολογία καὶ τὴ Μυθολογία, δίνοντας ἐπιστημονικὲς ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα γιὰ τὴν ταυτότητα καὶ τὴν καταγωγὴ τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας.

Τὸ ἑλληνικὸ DNA μέσῳ Ἀξιοῦ καὶ Δούναβη

Ἐνα ἀπὸ τὰ βασικὰ συμπεράσματα τῶν πολυετῶν μελετῶν τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ των Ἑλλήνων εἶναι ὅτι οἱ Ἑλληνες μετέφεραν τὸν πολιτισμό τους καὶ τὸ DNA τους στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, μέσῳ τῆς κοιλάδας του Ἀξιοῦ καὶ κατόπιν τοῦ Δούναβη. Ἡ μετακίνηση τῶν ἐποίκων ξεκίνησε δηλαδὴ ἀπὸ τίς περιοχὲς τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς κεντρικῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας.

Ὀπως περιγράφει, οἱ ἐπιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στὸ γεγονὸς ὅτι μετὰ ἀπὸ δεκάδες ἔρευνες δὲν ἀνακαλύφθηκε μογγολικὴ προέλευση στὸ DNA τῶν Ἑλλήνων. Ἐξηγεῖ ὅτι, παρὰ τὴν τουρκικὴ κατοχὴ στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἀποδεικνύεται, ὅπως ἀναμενόταν, κάποια σχέση στὸ DNA τῶν δύο λαῶν. Τὸ ἑλληνικὸ DNA δὲν ἔχει ἐπηρεαστεῖ οὔτε στὸ ἐλάχιστο, ἐνῶ τὸ ἴδιο δὲν ἰσχύει, γιὰ παράδειγμα, γιὰ τοὺς σημερινοὺς Ἱσπανούς, οἱ ὁποῖοι σὲ σημαντικὸ ποσοστὸ ἔχουν ἀραβικὴ γενετικὴ προέλευση.

Λόγια του Ἰησοῦ Χριστοῦ ποῦ ἐξαφάνισαν ἀπὸ παντοῦ. Θέλετε νὰ τα διαβάσετε ;

Ἱστορικά εἶναι ἀποδεδειγμένο,

πώς πολλά λόγια του Χρηστοῦ, δὲν συμπεριελήφθησαν στὰ 4 εὐαγγέλια ποῦ ὅρισαν ὡς ἐπίσημα καὶ "θεόπνευστα", συγκεκριμένοι ἐντεταλμένοι μεγαλοιερείς τον 4ο αἰῶνα μ.Χ. στὴ σύνοδο της Λαοδικείας.

Θά ἔχετε την εὐκαιρία νὰ διαβάσετε παρακάτω μερικά λόγια του Χρηστοῦ ποῦ κάνουν μία πολύ σημαντική ἀποκάλυψη. Λόγια ποῦ κάποτε ἦταν γνωστά στοὺς πρώτους Χριστιανούς. Λόγια ποῦ δὲν "ἔδεναν" με τὴ θρησκεία του Ἑβραιοχριστιανισμοῦ  τον 4ο αἰῶνα, καὶ γιὰ αὐτό τα ἐξαφάνισαν ἀπὸ παντοῦ. Ἔπειτα μας παρουσίασαν το Χριστό ὡς θρησκεία ὅπως ἤθελαν ἐκεῖνοι, καὶ ἀπέκρυψαν την πεμπτουσία της διδασκαλίας Του, ἐξαφανίζοντας τα ἀρχαία χειρόγραφα ποῦ την περιεῖχαν. Εὐτυχῶς ὅμως δὲν μπόρεσαν νὰ τα κάψουν ὅλα.

Ἀκολουθεῖ το ἀρχαῖο κείμενο :

 
Εἶπε ὁ Χριστός :

Ὁ Ἀβραάμ ἦταν περίγελως, ὅπως καὶ ὁ Ἰσαάκ καὶ ὁ Ἰακώβ, δεδομένου ὅτι εἶχαν ἀποκληθεῖ πατριάρχες με πλαστό τρόπο ἀπὸ τον ἄρχοντα του ἕβδομου βασιλείου, Γιαλνταμπαόθ,λὲς καὶ εἶχε γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ μένα καὶ ἀπὸ τους συγγενεῖς μου. Εἴμαστε ἀθωοῖ σε σχέση μ' αὐτούς, καὶ δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

(σ.σ : Ὅταν λέει ὁ Χριστός "συγγενεῖς μου", μιλᾶ γιὰ πνευματικούς συγγενεῖς.)

(σ.σ : Ὁ Γιαλνταμπαόθ εἶναι ὁ Γιαχβέ Σαμαέλ Σατανᾶς, ὁ λεγόμενος Διάβολος. Τον ὀνομάζει "ἄρχοντα του "ἑβδόμου βασιλείου", διότι λίγο πιὸ πρίν, ὁ Χριστός εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι το βασίλειο της ὕλης ποῦ ἔχει δημιουργήσει ὁ Διάβολος, εἶναι χωρισμένο σε 7 ἐπίπεδα, με το 7ο, νὰ το ἔχει ὁ ἴδιος ὁ Σαμαέλ Σατανᾶς)

Ὁ Δαβίδ ἦταν περίγελως, δεδομένου ὅτι ὁ υἱός του ἀποκλήθηκε Υἱός του Ἀνθρώπου καὶ του δόθηκε ἰσχῦς ἀπὸ τον ἄρχοντα του ἑβδόμου βασιλείου, Γιαλνταμπαόθ,λες καὶ εἶχε γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ μένα καὶ ἀπὸ τους συγγενεῖς μου. Εἴμαστε ἀθῶοι σε σχέση μ' αὐτὸν, καὶ δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

Ὁ Σολομῶντας ἦταν περίγελως,δεδομένου ὅτι ἔγινε ἀλαζόνας μέσω του ἄρχοντα του ἑβδόμου βασιλείου, Γιαλνταμπαόθ καὶ πίστεψε ὅτι ἦταν χρισμένος, λὲς καὶ εἶχε γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ ἐμένα καὶ ἀπὸ τους συγγενεῖς μου. Εἴμαστε ἀθῶοι σε σχέση μ' αὐτόν, καὶ δέν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

Οἱ δώδεκα προφῆτες ἦταν περίγελως, δεδομένου ὅτι ἐμφανίστηκαν ὡς ἀπομίμηση τῶν ἀληθινῶν προφητῶν. Προῆλθαν ἀπὸ πλαστό τρόπο μέσῳ του ἄρχοντα του ἑβδόμου βασιλείου, Γιαλνταμπαόθ, λὲς καὶ εἶχε γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ μένα καὶ ἀπὸ τους συγγενεῖς μου. Εἴμαστε ἀθῶοι σε σχέση μ΄ αὐτόν καὶ δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

Ὁ Μωυσῆς, ποῦ ἀποκλήθηκε πιστός ὑπηρέτης καὶ φίλος, ἦταν περίγελως. Η μαρτυρία σχετικά με τον ἑαυτὸ του ἦταν ἐσφαλμένη, δεδομένου ὅτι ποτέ δὲν με ἤξερε. Δὲν με ἤξερε, οὔτε αὐτὸς οὔτε καὶ οἱ ἄλλοι πρὶν ἀπ αὐτὸν, ἀπ' τον Ἀδάμ μέχρι τον Μωυσῆ, οὔτε ἐμένα οὔτε τους συγγενεῖς μου.

Εἶχαν ὁδηγίες ἀπ' τους ἀγγέλους του Γιαλνταμπαόθ, ( σ.σ : ἐδῶ ἀναφέρεται στοὺς ἐκπεσόντες ἀγγέλους του Σατανᾶ) νὰ ἐπιβλέπουν διαιτητικούς νόμους (σ.σ ἀναφορά στὰ σιμιγδάλια ποῦ ἐπιβάλει ὁ μωσαϊκός νόμος) καὶ νὰ ὑποβάλλουν σε πικρή δουλεία. Ποτέ δὲν γνώρισαν την ἀλήθεια καὶ ποτέ δὲν πρόκειται νὰ την γνωρίσουν, διότι οἱ ψυχές τους εἶναι σκλαβωμένες, καὶ δὲν θὰ μπορέσουν ποτέ νὰ βροῦν καὶ νὰ γνωρίσουν ἕναν νοῦ με ἐλευθερία, μέχρις ὅτου γνωρίσουν τον Υἱό του Ἀνθρώπου.

(σ.σ : Ὅλο αὐτὸ το πακέτο γιὰ τις μεγάλες προσωπικότητές της Παλιάς Διαθήκης 

ἀφιερώνεται σε ἐκείνους ποῦ ἐπὶ 40 περίπου Χρόνια μαγείρευαν τα κείμενα ποῦ θὰ  ὀνόμαζαν ἱερὰ καὶ θὰ τα ἔβαζαν μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀφιερώνεται ἐπίσης σε ὅσους με δαιμονικό μένος ἐπιμένουν στὸ ὅτι ὁ Γιαχβέ εἶναι ὁ Χριστός, ἐνῶ εἶναι ὁ Σατανᾶς. Τόσο τα Εὐαγγέλια, ὅσο καὶ οἱ  πράξεις καὶ οἱ Ἐπιστολές τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀποκάλυψη, ἔχουν δεχθεῖ ἐμβόλιμους στίχους ποῦ ἐξυψώνουν τους Προπάτορες τῶν Ἑβραίων ποῦ λάτρευαν τον Γιαλνταμπαόθ.

Τώρα καταλαβαίνετε γιατί γιὰ ὅλα τα ἀλλά κείμενα, βγάλανε αὐτοκρατορικά φιρμάνια γιὰ νὰ τα κάψουν, ὥστε κανείς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἀντικρούσει την ἑβραιολαγνεῖα τῶν μεγαλοθεολόγων του Θεοδόσιου. Λέει το κείμενο γιὰ αὐτούς: "Ποτέ δὲν γνώρισαν την  ἀλήθεια καὶ ποτέ δὲν πρόκειται νὰ την γνωρίσουν, διότι οἱ ψυχές τους εἶναι σκλαβωμένες καὶ δὲν θὰ μπορέσουν ποτέ νὰ βροῦν καὶ νὰ γνωρίσουν ἕναν νοῦ με ἐλευθερία, μέχρις ὅτου γνωρίσουν τον Υἱὸ του Ἀνθρώπου.")

Ἐξαιτίας του Πατέρα μου, ἐγὼ ἤμουν ἐκείνοις, τον ὁποῖο ὁ κόσμος δὲν γνώριζε καὶ γιὰ τον λόγο αὐτὸ ὁ κόσμος ἐξεγέρθηκε ἐναντίον μου καὶ ἐναντίον τῶν συγγενῶν μου. Ἀλλὰ εἴμαστε ἀθῶοι σε σχέση με αὐτὸν. Δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

Ὁ ἄρχοντας (σ.σ : ὁ Γιαχβέ Σατανᾶς) ἦταν περίγελως,διότι εἶπε «Ἐγὼ εἶμαι Θεός, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος μεγαλύτερος ἀπὸ μένα. Ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ὁ Πατέρας, ὁ Κύριος, καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα. Εἶμαι ἕνας ζηλόφθων θεός καὶ παραδίδω τις ἁμαρτίες τῶν πατέρων στὰ παιδιά τους ἐπὶ τρεῖς καὶ τέσσερις γενιές.», λὲς καὶ εἶχε γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ μένα καὶ ἀπὸ τους συγγενεῖς μου. Εἴμαστε ἀθῶοι σε σχέση με αὐτὸν καὶ δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει.

(σ.σ : Ὁρίστε τα λόγια του ἴδιου του Γιαχβέ. δὲν τα ἔβγαλε ἀπ το μυαλό Του ὁ Χριστός  :

¨Ησαΐας κεφ 45:5-7

Ησ. 45,5  ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πλὴν ἐμοῦ Θεός, ἐνίσχυσά σε καὶ οὐκ ᾔδεις με,

μτφ : Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ὁ Θεός καὶ δὲν ὑπάρχει ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα Θεός· ἐγώ σε περιέζωσα, ἄν καὶ δὲν με γνώρισες

Ησ. 45,6   ἵνα γνῶσι οἱ ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἡλίου καὶ οἱ ἀπὸ δυσμῶν, ὅτι οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι·

μτφ :διὰ νὰ γνωρίζουν (ὅλοι) ποῦ κατοικοῦν στὴν ἀνατολή καὶ στὴ δύση, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα. Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ὁ Θεός καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος.

Ησ. 45,7  ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς καὶ ποιήσας σκότος, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν πάντα ταῦτα.

μτφ : · Ἐγὼ, ποῦ κατασκεύασα το φῶς καὶ ἔφτιαξα το σκοτάδι. Ἐγὼ ποῦ φέρνω εἰρήνη καὶ δημιουργῶ δεινά,· ἐγὼ ὁ Κύριος ὁ Θεός τα κάνω ὅλα αὐτὰ.
 
Εξοδος, κεφ 20 : 5-6

"Ἐγὼ γὰρ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλωτής, ἀποδιδούς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἑως τρίτης καὶ τετάρτης γενεάς τοῖς μισοῦσί με. "
μτφ: Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, θεός ζηλόφθων, ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλει τιμωρίες εἰς τα παιδιά διὰ τις ἁμαρτίες τῶν γονέων των μέχρι τρίτης καὶ τετάρτης γενεάς, εἰς ὅσους με μισοῦν.

Νὰ θυμίσουμε ὅμως τι μας εἰπέ ὁ Χριστός γιὰ τους ἐχθρούς μας :

Ματθ. 5,43 Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη (Απο το Γιαχβέ στην εβραϊκη "παλαιά διαθήκη"), ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου.

Ματθ. 5,44 Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς.

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λοιπόν ξεκαθάρισε, ὅτι ἀητός ποῦ ἔδινε τις ὁδηγίες αὐτὲς στοὺς Ἑβραίους, καὶ ποῦ ἐκεῖνον λάτρευαν καὶ τον εἶχαν γιὰ θεό, εἶναι ὁ ἄρχοντας της ὕλης, ὁ Γιαλνταμπαόθ Σατανᾶς Σαμαέλ.

καὶ συνεχίζει ὁ Χριστός :

Ἔτσι με την φιλία μας ξεπεράσαμε την διδασκαλία του (σ.σ: του Γιαχβέ), 
δεδομένου ὅτι εἶναι ἀλαζόνας καὶ φαντασμένος καὶ δὲν συμφωνεῖ με τον Πατέρα μας. Ἦταν περίγελως ὅσον ἀφορᾶ την κρίση του καὶ τις ψευδοπροφητεῖες του.

(σ.σ : Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, λοιπόν, ἀποκάλυψε γιὰ την ἀποστασία του Σαμαέλ-Γιαχβέ από τον Πατέρα των Πάντων. Ἐπίσης ξεκαθαρίζει πῶς αὐτὸς (ὁ Σαμαέλ) εἶναι ποῦ κρίνει. Δὲν κατα-κρίνει ὁ Χριστός, παρότι οἱ ἑβραιολάγνοι του φόρεσαν το προσωπεῖο αὐστηροῦ δικαστή καὶ κριτή, ὁ ἴδιος μας εἶπε :

Κατα Ιωάννην κεφ 8:15 Ἐσεῖς κρίνετε κατά τὴ σάρκα, ἐγὼ δὲ, δὲν κρίνω κανένα.
Κατα Ιώαννην κεφ 12:47 Καὶ ἄν κάποιος ἀκούσει τα λόγια μου καὶ δὲν τα φυλάξει, ἐγὼ δὲν τον κρίνω. Ἐπειδή δὲν ἦρθα γιά νὰ κρίνω τον κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ σώσω τον κόσμο.

Πῶς γίνεται ἀκόμη νὰ μὴν μποροῦν κάποιοι νὰ δοῦν την ἁπλῆ μαθηματική λογική ἀλήθεια ; Αὐτὰ ποῦ ὁ Χριστός λέει στὴ συνέχεια ἀφιερώνονται σε ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ δοῦν :

Ώ! ἐσεῖς ποῦ δὲν μπορεῖτε νὰ δεῖτε. Ἐξαιτίας της τύφλωσής σας δὲν καταλαβαίνετε ὅτι Ἐκεῖνος (σ.σ: Ὁ Ἀγαθός Τριαδικός Δημιουργός τῶν Πάντων) εἶναι κάποιος ποῦ δὲν εἶναι γνωστός ; Οὔτε καὶ ποτέ οἱ ἄνθρωποι αὐτὸ το κατάλαβαν ἡ το ἀντιλήφθηκαν. Δὲν πρόκειται νὰ ἀκούσουν κάποια ἀκριβὴ περιγραφή γι Αὐτόν καὶ ὥς ἐκ τούτου προχώρησαν στὴν ἄσκηση της ἄνομης δικαιοσύνης τους καὶ ἐξύψωσαν την ἀχρειότητά τους, τα δολοφονικά τους χέρια ἐναντίον Του, σὰν νὰ χτυποῦσαν στὸν ἀέρα. Αὐτοί οἱ ἄμυαλοι καὶ οἱ τυφλοί εἶναι πάντα ἄμυαλοι, πάντα σκλάβοι του νόμου καὶ του ἐπίγειου φόβου.

Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός του Ἀνθρώπου. Γιὰ ἐσᾶς ἔχω περιφρονηθεῖ,γιὰ νὰ μπορέσετε ἐσεῖς  νὰ ἀποβάλλετε αὐτὸ ποῦ εἶναι μὴ μόνιμο.

Τέλος κειμένου του κώδικα VII.

 Πόσο μεγάλη ἀλήθεια !!! Ἄμυαλοι, τυφλοί καὶ πάντα σκλάβοι του νόμου, της τυπολατρίας καὶ του ἐπίγειου φόβου. Τότε, ποῦ ὁ Χριστός εἶπε τα λόγια αὐτὰ, νὰ θυμίσουμε πῶς δὲν ὑπῆρχε ἡ λεγόμενη ὀρθοδοξία, οὔτε ὑπῆρχε ὀργανωμένη ἑβραιοχριστιανική ἐκκλησία ποῦ ἔφτιαξαν οἱ ἐντεταλμένοι ἄνθρωποι της μαύρης μασονίας φέροντες την προβιά του Χριστιανοῦ ἱερέα. Οὔτε την παράδοση της ἐκκλησίας ὅρισε ὁ Χριστός, οὔτε τα ἱερὰ βιβλία της ἐκκλησίας, οὔτε ἤθελε καὶ ζήτησε ποτέ ὀργανωμένη θρησκεία. Ὅλα αὐτὰ τα ὅρισαν ἄνθρωποι.

Το κείμενο ποῦ διαβάσατε, βρέθηκε στὸ Νάγκ Χαμμάντι. Γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν περί των κειμένων ποῦ βρέθηκαν ἐκεῖ, νὰ κάνουμε μία μικρή ἀναφορά. Μέσα σε ὅλο το χάος του 4ου αἰῶνα, ὅταν οἱ ἐβραιοχριστιανοί ἔκαιγαν καὶ κατέστρεφαν τα πάντα γιὰ νὰ ἀφανιστεῖ κάθε διαφορετική ἄποψη ποῦ δὲν συμφωνοῦσε με το δόγμα του Ἑβραιοχριστιανισμού ποῦ εἶχαν κατασκευάσει, ἕνας συλλέκτης χειρογράφων εἰδοποιήθηκε ὅτι ἐρχόταν καὶ στὴν πόλη του οἱ σκοταδιστές γιὰ νὰ κάψουν τα πάντα.

Χωρίς νὰ χάσει χρόνο πῆρε ὅσα χειρόγραφα μπόρεσε ἀπ την συλλογή του, τα ἔβαλε μέσα σε ἕνα πιθάρι καὶ τα ἔθαψε κάπου ἕξω ἀπ την πόλη με το ὄνομα Ναγκ Χαμμάντι. Τα ἔθαψε γιὰ νὰ σωθοῦν με την ἐλπίδα ὅτι κάποτε, κάποιος, θὰ τα βρεῖ καὶ νὰ μάθει τι πραγματικά ἔγινε την ἐποχῆ ἐκείνη. Καὶ αὐτὸ πράγματι ἔγινε 1.600 χρόνια μετά, στὰ τέλη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ἀπὸ δύο φτωχούς ἀγρότες ποῦ σκάβοντας "τυχαία", "ἔπεσαν" πάνω στὸ πιθάρι. Τα κείμενα βγῆκαν στὸ φῶς καὶ εἶναι γνωστά ὡς "Κείμενα του Νάγκ Χαμμάντι" ἡ "Βιβλιοθήκη Ναγκ Χαμμάντι". Δὲν σημαίνει πῶς ὅλα ὅσα λένε τα διαφορετικοῦ περιεχομένου κείμενα αὐτὰ ἰσχύουν ὅλα, ὅμως ὅλα τα ἐρευνοῦμε ἔχοντας φωτεινή πυξίδα μας το Χριστό.

Αὐτὸ το σύνολο κείμενον, το ἔβγαλε πρόσφατα στα Ελληνικά, ἐνῷ φυλάσσονται ἐπίσημα στὸ Κοπτικό Μουσεῖο του Καΐρου στὴν Αἴγυπτο. Ὁ Χριστός ὅπως ξέρουμε, δίδασκε 3 χρόνια, ὅμως ἡ διδασκαλία Του ποῦ ἔχουμε σήμερα στὰ 4 κουτσουρεμένα καὶ πλήρως ἑξεβραϊσμένα εὐαγγέλια δὲν περνᾶ τις 3 ὧρες σε διάρκεια. Πού πῆγαν τα ὑπόλοιπα; Δὲν καταγράφηκαν; Δὲν θεωρήθηκαν σημαντικά ὥστε νὰ γραφτοῦν ἡ κάποιοι τα θεώρησαν ἐπικίνδυνη γνώση καὶ τα πέταξαν ἕξω ἆρον-άρον, κατά τὴ συρραφή των τεσσάρων εὐαγγελίων την σημερινή μορφή τους; Τα συμπεράσματα δικά σας.

ὁ Χριστός μας εἶπε, ἐρευνᾶτε τας γραφάς καὶ γνώσεσθε την ἀλήθεια, καὶ ἡ  ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.

Στοιχεῖα πληροφοριῶν : Τριλογία Νάγκ Χαμμάντι : Το ἔνοχο μυστικό -

Ἀναζητῶντας τον τάφο του Ἀχιλλέα

Ἀχιλλέας, ὁ μεγαλύτερος ἥρωας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ο πρῶτος ἀνάμεσα σε πρώτους. Ο ἀκατανίκητος Βασιλιάς των Μυρμιδόνων. Κάθε του ἀπόφαση, σφράγιζε την μοῖρα συμπολεμιστῶν καὶ ἐχθρῶν του. Γίνεται, τελικά, ἀντικείμενο λατρείας γιὰ τους ἀρχαίους Ἕλληνες.


Ναοί μαρτυριοῦνται ἀφιερωμένοι στὴν λατρεία ἐκείνου. Σύμφωνα με το χαμένο ἐπικὸ ποίημα Αἰθιοπίς ποῦ ἀποδίδεται στὸν Ἀρκτίνο της Μιλήτου, μετά το θάνατο καὶ την καύση του Ἀχιλλέα, ἡ μητέρα του Θέτιδα, ἔλαβε τις στάχτες του καὶ τις τοποθέτησε στὸ ἀκατοίκητο νησί Λευκή πού βρίσκεται κοντά στὶς ἐκβολὲς του Δοῦναβη. Ἐκεῖ, οἱ Ἀχαιοί, ἀνέγειραν ἕναν τύμβο καὶ ἐγκαινίασαν ἀγῶνες πρὸς τιμήν του. Ἐπιπλέον, ἀναφέρεται ἡ ὕπαρξη ἑνὸς ἐντυπωσιακοῦ ναοῦ καί ἑνὸς θρυλικοῦ ἀγάλματος του ἡρῶα. Ἐμπορικά λιμάνια ἀφιερωμένα στὴν νῆσο Λευκή καὶ στὴν λατρεία του Ἀχιλλέα, ὑπῆρχαν στὴ Μεσσηνία καὶ στὴν Λακωνία. Ἐνῶ, ναοί ὑπῆρχαν στὶς Σποράδες , στὴ Σάμο, στὴ Θεσσαλία καὶ στὴν Ἤπειρο.


Το 1823, ἕνας ναυτικός, ὁ Κριτζίνσκυ, ἀνακάλυψε στὸ ἀκατοίκητο νησί Λευκή, ἐρείπια ἑνὸς ἀρχαίου ναοῦ. Βέβαια, οἱ ἡρωικές λατρεῖες, εἶναι πολύ περισσότερο περιορισμένες ἀπὸ αὐτὲς τῶν θεῶν. Ἀκόμη, ἀναπτύσσονται κυρίως σε περιοχές ποῦ σχετίζονται με τὴ γέννηση, την δράση, ἀλλὰ ἰδιαίτερα το θάνατο του ἥρωα. Στὴν περίπτωση αὐτὴ, με ἐπίκεντρο το νησί αὐτὸ στὸν Εὔξεινο Πόντο, διαδόθηκε εὐρύτατα σε τέτοιο σημεῖο, ὥστε ὁ Ἀχιλλέας νὰ ἀναφέρεται καὶ ὡς Ποντᾶρχης

Ἕνα ἄλλο περισσότερο πιθανό σημεῖο ταφῆς του Ἀχιλλέα, εἶναι ὁ τόπος ποῦ ὁ ἥρωας ἄφησε την τελευταία πνοή του, ἡ ἴδια ἡ Τροία. Εἶναι ἐκεῖ ποῦ ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος πῆγε καὶ προσκύνησε τον νεκρό ἥρωα, το παράδειγμα ἐπικῶν ἀνδραγαθημάτων. Εἰδικότερα, ἄν καὶ ἡ Ἡλιάδα τελειώνει πρὶν το θάνατο του Ἀχιλλέα, ὁ θάνατός του ἔχει προλεχθεῖ. Παραγγέλνει ὁ ἴδιος στοὺς Ἀχαιούς με το θάνατο του ἐπιστήθιου φίλου του, τον Πάτροκλο, νὰ κατασκευάσουν ἀρχικὰ ἕναν μικρό τύμβο ποῦ θὰ διευρυνόταν ἀργότερα, προκειμένου νὰ συστεγάσει τους δύο συμπολεμιστές.


Ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη ξεκίνησε σε ἕναν τύμβο κοντά στὸ ἀκρωτήρι Σίγειον καὶ καθώς δὲν καρποφόρησε, μετατοπίστηκε πρὸς μία γειτονική περιοχή, το Σιβρί τεπέ. Ο Schliemann, θεωροῦσε πῶς ὁ τάφος βρισκόταν σε ἕναν τύμβο στὸ Κουμ τεπέ. Ἀκόμη, ἡ τοποθεσία, ὁποῦ σύμφωνα με τον Ἀρριανό της Νικομήδειας ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος προσκύνησε, ἦταν ἕνας ἀκόμη μεγαλύτερος τύμβος, το Κεσίκ τεπέ, γνωστός καὶ ὡς τύμβος του Δημητρίου. Βέβαια, οἱ λιγοστές σημερινές προσπάθειες – ἀναζητήσεις, συναντοῦν σημαντικά προβλήματα εἴτε ἀπὸ Τουρκική Κυβέρνηση εἴτε ἀπὸ φυσικές αἰτίες.


Ἑπομένως, ἀκόμη καὶ ἄν ὁ Ἀχιλλέας ἦταν μυθικό πρόσωπο, ἡ λατρεία καὶ οἱ ναοί του ἦταν ὑπαρκτοί καὶ τα ἐρείπιά τους σίγουρα ἔχουν σημαντική ἀρχαιολογική ἀξία. Ἐπιπλέον, ἄν το βέλος του Πάρη φόνευσε τον μυθικό ἥρωα, ὁ ἱστορικός ἄν ποτέ ὑπῆρξε, κινδυνεύει νὰ χαθεῖ. Νά χαθεῖ ἀπὸ την ἀγκύλωση, την νοητική ἀκαμψία καὶ την σχολαστικισμό ὁρισμένων εἰδικῶν ἐπιστημόνων ποῦ συνεχίζουν νὰ ἐπιμένουν πῶς το ὑλικὸ τῶν μύθων καὶ τῶν ἀρχαίων ἀφηγήσεων σε καμιά περίπτωση δὲν σχετίζεται με την ἱστορική πραγματικότητα.

Ἀποσπάσματα - Ἡράκλειτος (ἀρχαῖο κείμενο)

fragmentum B 1

τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει· τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν, ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται.

fragmentum B 2

διὸ δεῖ ἕπεσθαι τῷ ξυνῷ, τουτέστι τῷ κοινῷ· ξυνὸς γὰρ ὁ κοινός. τοῦ λόγου δ᾽ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἱδίαν ἔχοντες φρόνησιν.

fragmentum B 3

(ὁ ἥλιος) εὖρος ποδὸς ἀνθρωπείου.
[Επεξεργασία]fragmentum B 3a (papyrus Derveni)
([Ἡράκλειτος ἐ]δήλωσε ὁ τὸ σμι[κρὸν παρὰ] τὰ κοινὰ [ἐπιφέρων· ἔδειξε γὰρ σα]φέστατα, [ὅ]σος, περικρύ[πτῳ] λόγῳ λέγων· [ἔστι γὰρ μὴ) ὁ ἥλιο]ς (οὐ κατὰ φύσιν) ἀνθρω[πείου] εὖρος ποδός ([οὐδὲ κατ᾽ εὖρος τοῦτο]) οὐχ ὑπερβάλλων μέτ[ρων ὅ]ρους (Ἐ[ρινύας φοβοῦμενος) εἰ δὲ μ]ὴ, Ἐρινύε[ς] νιν ἐξευρήσο[υσιν, (ἀλλὰ εἴρηται, ἵνα] . . .)

fragmentum B 5

καθαίρονται δ᾽ ἄλλως αἵματι μιαινόμενοι οἷον εἴ τις εἰς πηλὸν ἐμβὰς πηλῷ ἀπονίζοντο. μαίνεσθαι δ᾽ ἂν δοκοίη, εἴ τίς μιν ἀνθρώπων ἐπιφράσαιτο οὕτω ποιέοντα. καὶ τοῖς ἀγάλμασι δὲ τουτέοισιν εὔχονται, ὁκοῖον εἴ τις δόμοισι λεσχηνεύοιτο, οὔ τι γινώσκων θεοὺς οὔδ᾽ ἥρωας οἵτινές εἰσιν.

fragmentum B 6

(ὁ ἥλιος οὐ μόνον, καθάπερ ὁ Ἡράκλειτός φησι,) νέος ἐφ᾽ ἡμέρῃ (ἐστίν, ἀλλ᾽ ἀεὶ νέος συνεχῶς) . . . ἅπτεται καὶ σβέννυται.

fragmentum B 6a

ἀποσβέννυνται πολὺ μᾶλλον τοῦ Ἡρακλειτείου ἡλίου, ὅσον αὖθις οὐκ ἐξάπτονται.

fragmentum B 6b

ἀνάπτεσθαι καὶ σβέννυσθαι τὰ ἄστρα (καθ᾽ Ἡράκλειτον).

fragmentum B 7

εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν.

fragmentum B 8

τὸ ἀντίξουν συμφέρον . . . ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίην.

fragmentum B 9

. . . ὄνους σύρματ᾽ ἂν ἑλέσθαι ἢ χρυσόν.

fragmentum B 10

συλλάψιες ὅλα καὶ οὐχ ὅλα, συμφερόμενον διαφερόμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.

fragmentum B 11

. . . πᾶν ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται.

fragmentum B 12

ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν ἐμβαίνουσιν ἕτερα καὶ ἕτερα ὕδατα ἐπιῤῥεῖ· καὶ ψυχαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιῶνται.

fragmentum B 13

ὕες βορβόρῳ μᾶλλον χαίρουσιν ἢ καθαρῷ ὕδατι.

fragmentum B 14

νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις· (τούτοις ἀπειλεῖ τὰ μετὰ θάνατον, τούτοις μαντεύεται τὸ πῦρ.) τὰ γὰρ νομιζόμενα κατ᾽ ἀνθρώπους μυστήρια ἀνιερωστὶ μυεῦεται.

fragmentum B 15

εἰ μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιεῦντο καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴργασται· ωὑτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν.

fragmentum B 16

τὸ μὴ δῦνόν ποτε πῶς ἄν τις λάθοι;

fragmentum B 17

οὐ γὰρ φρονέουσι τοιαῦτα πολλοί, ὁκόσοι ἐγκυρεῦσιν, οὐδὲ μαθόντες γινώσκουσιν, ἑωυτοῖσι δὲ δοκέουσι.

fragmentum B 18

ἐὰν μὴ ἔλπηθαι ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον.

fragmentum B 19

ἀκοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδ᾽ εἰπεῖν.

fragmentum B 20

γενόμενοι ζώειν ἐθέλουσι μόρους τ᾽ ἔχειν (μᾶλλον δὲ ἀναπαύεσθαι) καὶ παῖδας καταλείπουσι μόρους γενέσθαι.

fragmentum B 21

θάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγερθέντες ὁρέομεν, ὁκόσα δὲ εὕδοντες ὕπνος.

fragmentum B 22

χρυσὸν γὰρ οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον.

fragmentum B 23

Δίκης ὄνομα οὐκ ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ ἦν.

fragmentum B 24

ἀρηϊφάτους θεοὶ τιμῶσι καὶ ἄνθρωποι.

fragmentum B 25

μόροι γὰρ μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι.

fragmentum B 26

ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ φάος ἅπτεται ἑωυτῷ ἀποσβεσθεὶς ὄψεις. ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων, ἐγρηγορὼς ἅπτεται εὕδοντος.

fragmentum B 27

ἀνθώπους μένει ἀποθανόντας, ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν.

fragmentum B 28

δοκέοντα γὰρ ὁ δοκιμώτατος γινώσκει φυλάσσει . . . Δίκη καταλάψεται ψευδῶν τέκτονας καὶ μάρτυρας.

fragmentum B 29

αἱρεῦνται γὰρ ἓν ἀντὶ ἁπάντων οἱ ἄριστοι, κλέος ἀέναον θνητῶν, οἱ δὲ πολλοὶ κεκόρηνται ὅκωσπερ κτήνεα.

fragmentum B 30

κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ᾽ ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.

fragmentum B 31

πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα, θαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ πρηστήρ . . . θάλασσα διαχέεται καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.

fragmentum B 32

ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.

fragmentum B 33

νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.

fragmentum B 34

ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ παρεόντας ἀπεῖναι.

fragmentum B 35

χρὴ εὖ μάλα πολλῶν ἵστορας φιλοσόφους ἄνδρας εἶναι.

fragmentum B 36

ψυχῇσιν θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψυχή.

fragmentum B 37

sues caeno, cohortales aves pulvere lavari.

fragmentum B 38

Θαλῆς δοκεῖ πρῶτος ἀστρολογῆσαι.

fragmentum B 39

ἐν Πριήνῃ Βίας ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ πλείων λόγος ἢ τῶν ἄλλων.

fragmentum B 40

πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει· Ἡδίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.

fragmentum B 41

εἶναι γὰρ ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.

fragmentum B 42

Ὅμηρος ἄξιος ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι καὶ Ἀρχίλοχος ὁμοίως.

fragmentum B 43

ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν.

fragmentum B 44

μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος.

fragmentum B 45

ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει.

fragmentum B 46

τήν τε οἴησιν ἱερὴν νοῦσον (ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι).

fragmentum B 47

μὴ εἰκῆ περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα.

fragmentum B 48

τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲ θάνατος.

fragmentum B 49

εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ᾖ.

fragmentum B 49a

ποταμοῖς τοῖς αὐτοῖς ἐμβαίνομέν τε καὶ οὐκ ἐμβαίνομεν, εἶμέν τε καὶ οὐκ εἶμεν.
fragmentum B 50

οὐκ ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ λόγου ἀκούσαντας ὁμολογεῖν σοφόν ἐστιν ἓν πάντα εἶναι.

fragmentum B 51

οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως διαφερόμενον ἑωυτῷ συμφέρεται· παλίντονος ἁρμονίη ὅκωσπερ τόξου καὶ λύρης.

fragmentum B 52

αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων· παιδὸς ἡ βασιληίη.

fragmentum B 53

πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.

fragmentum B 54

ἁρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείσσων.

fragmentum B 55

ὅσων ὄψις ἀκοὴ μάθησις, ταῦτα ἐγὼ προτιμέω.

fragmentum B 56

ἐξηπάτηνται οἱ ἄνθρωποι πρὸς τὴν γνῶσιν τῶν φανερῶν παραπλησίως Ὁμήρῳ, ὃς ἐγένετο τῶν Ἑλλήνων σοφώτερος πάντων. ἐκεῖνόν τε γὰρ παῖδες φθεῖρας κατακτείνοντες ἐξηπάτησαν εἰπόντες· ὅσα εἴδομεν καὶ ἐλάβομεν, ταῦτα ἀπολείπομεν, ὅσα δὲ οὔτε εἴδομεν οὔτ᾽ ἐλάβομεν, ταῦτα φέρομεν.

fragmentum B 57

διδάσκαλος δὲ πλείστων Ἡσίοδος· τοῦτον ἐπὶστανται πλεῖστα εἰδέναι, ὅστις ἡμέρην καὶ εὐφρόνην οὐκ ἐγίνωσκεν· ἔστι γὰρ ἕν.

fragmentum B 58

ἀγαθὸν καὶ κακὸν ‹ἕν καὶ ταὐτό›. οἱ γοῦν ἰητροὶ τέμνοντες, καίοντες ἐπαιτέονται μηδὲν ἄξιοι μισθὸν λαμβάνειν, ταὐτὰ ἐργαζόμενοι τὰ καὶ αἱ νοῦσοι.

fragmentum B 59

γναφείῳ ὁδὸς εὐθεῖα καὶ σκολιὴ μία ἐστὶ καὶ ἡ αὐτή.

fragmentum B 60

ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ωὑτή.

fragmentum B 61

θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ μιαρώτατον, ἰχθύσι μὲν πότιμον καὶ σωτήριον, ἀνθρώποις δὲ ἄποτον καὶ ὀλέθριον.

fragmentum B 62

ἀθάνατοι θνητοί, θνητοὶ ἀθάνατοι. ζῶντες τὸν ἐκείνων θάνατον, τὸν δὲ ἐκείνων βίον τεθνεῶτες.

fragmentum B 63

(ἔνθα δ᾽ ἐόντι ἐπανίστασθαι καὶ) φύλακας γίνεσθαι ἐγερτὶ ζώντων καὶ νεκρῶν.

fragmentum B 64

τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνός.

fragmentum B 64a

φρόνιμον (εἶναι) τὸ πῦρ.

fragmentum B 65

τὸ πῦρ χρησμοσύνη καὶ κόρος.

fragmentum B 66

πάντα γὰρ τὸ πῦρ ἐπελθὸν κρινεῖ καὶ καταλήψεται.

fragmentum B 67

ὁ θεὸς ἡμέρη εὐφρόνη, χειμὼν θέρος, πόλεμος εἰρήνη, κόρος λιμός. ἀλλοιοῦται δὲ ὅκωσπερ πῦρ, ὁπόταν συμμιγῇ θυώμασιν, ὀνομάζεται καθ᾽ ἡδονὴν ἑκάστου.

fragmentum B 68

. . . ἄκεα (προσεῖπεν ὡς ἐξακεσόμενα τὰ δεινὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἐξάντεις ἀπεργαζόμενα τῶν ἐν τῇ γενέσει συμφορῶν).

fragmentum B 69

. . . τὰ μὲν τῶν ἀποκεκαθαρμένων παντάπασιν ἀνθρώπων, οἷα ἐφ᾽ ἑνὸς ἄν ποτε γένοιτο σπανίως.

fragmentum B 70

παῖδες τὰ ἀθύρματα ἄνδρες γενόμενοι ἀπέῤῥιψαν. (τὰ ἀνθρώπινα δοξάσματα.)

fragmentum B 71

. . . τοῦ ἐπιλανθανομένου ᾗ ἡ ὁδὸς ἄγει.

fragmentum B 72

ᾧ μάλιστα διηνεκῶς ὁμιλοῦσι λόγῳ, τούτῳ διαφέρονται, καὶ οἷς καθ᾽ ἡμέρην ἐγκυροῦσι, ταῦτα αὐτοῖς ξένα φαίνεται.

fragmentum B 73

οὐ δεῖ ὥσπερ καθεύδοντας ποιεῖν καὶ λέγειν. καὶ γὰρ τότε δοκοῦμεν ποιεῖν καὶ λέγειν.

fragmentum B 74

οὐ δεῖ ὡς παῖδας τοκεώνων . . .

fragmentum B 75

τοὺς καθεύδοντας ἐργάτας εἶναι καὶ συνεργοὺς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων.

fragmentum B 76

ζῇ πῦρ τὸν γῆς θάνατον καὶ ἀὴρ ζῇ τὸν πυρὸς θάνατον, ὕδωρ ζῇ τὸν ἀέρος θάνατον, γῆ τὸν ὕδατος.

fragmentum B 77

. . . ψυχῇσι τέρψιν ἢ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι.

fragmentum B 78

ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ ἔχει.

fragmentum B 79

ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς δαίμονος ὅκωσπερ παῖς πρὸς ἀνδρός.

fragmentum B 80

εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνόν, καὶ δίκην ἔριν, καὶ γινόμενα πάντα κατ᾽ ἔριν καὶ χρεών.

fragmentum B 81

Πυθαγόρης κοπίδων ἐστὶν ἀρχηγός.

fragmentum B 82

πιθήκων ὁ κάλλιστος αἰσχρὸς ἀνθρώπων γένει συμβάλλειν.

fragmentum B 83

ἀνθρώπων ὁ σοφώτατος πρὸς θεὸν πίθηκος φανεῖται καὶ σοφίᾳ καὶ κάλλει καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν.

fragmentum B 84a

. . . μεταβάλλον ἀναπαύεται.

fragmentum B 84b

κάματός ἐστι τοῖς αὐτοῖς μοχθεῖν καὶ ἄρχεσθαι.

fragmentum B 85

θυμῷ μάχεσθαι χαλεπόν· ὅ τι γὰρ ἂν θέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖτει.

fragmentum B 86

. . . ἀπιστίῃ διαφυγγάνει μὴ γιγνώσκεσθαι.

fragmentum B 87

βλὰξ ἄνθρωπος ἐπὶ παντὶ λόγῳ ἐπτοῆσθαι φιλεῖ.

fragmentum B 88

ταὐτὸ ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ ἐγρηγορὸς καὶ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.

fragmentum B 89

τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, (τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀποστρέφεσθαι).

fragmentum B 90

πυρός τε ἀνταμοιβὴ τὰ πάντα καὶ πῦρ ἁπάντων ὅκωσπερ χρυσοῦ χρήματα καὶ χρημάτων χρυσός.

fragmentum B 91

σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει καὶ πρόσεισι καὶ ἀπεισι . . . (ἔμπεδον οὐδέν).

fragmentum B 92

Σίβυλλα δὲ μαινομένῳ στόματι ἀγέλαστα καὶ ἀκαλλώπιστα καὶ ἀμύριστα φθεγγομένη χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇ φωνῇ διὰ τὸν θεόν.

fragmentum B 93

ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.

fragmentum B 94

ἥλιος γὰρ οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα· εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν.

fragmentum B 95

ἀμαθίην γὰρ ἄμεινον κρύπτειν, ἔργον δὲ ἐν ἀνέσει καὶ παρ᾽ οἶνον.

fragmentum B 96

νέκυες γὰρ κοπρίων ἐκβλητότεροι.

fragmentum B 97

κύνες γὰρ καὶ βαύζουσιν ὧν ἂν μὴ γινώσκωσι.

fragmentum B 98

αἱ ψυχαὶ ὀσμῶνται καθ᾽ Ἅιδην.

fragmentum B 99

εἰ μὴ ἥλιος ἦν, ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων εὐφρόνη ἂν ἦν.

fragmentum B 100

. . . πάντων, ἃ φέρουσιν ὧραι.

fragmentum B 101

ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν.

fragmentum B 101a

ὀφθαλμοὶ γὰρ τῶν ὤτων ἀκριβέστεροι μάρτυρες.

fragmentum B 102

τῷ μὲν θεῷ καλὰ πάντα καὶ ἀγαθὰ καὶ δίκαια, ἄνθρωποι δὲ ἃ μὲν ἄδικα ὑπειλήφασιν ἃ δὲ δίκαια.

fragmentum B 103

ξυνὸν γὰρ ἀρχὴ καὶ πέρας ἐπὶ κύκλου περιφερείας.

fragmentum B 104

τίς γὰρ αὐτῶν νόος ἢ φρήν; δήμων ἀοιδοῖσι πείθονται καὶ διδασκάλῳ χρείωνται ὁμίλῳ οὐκ εἰδότες ὅτι <οἱ πολλοὶ κακοί, ὀλίγοι δὲ ἀγαθοί>.

fragmentum B 105

ἀστρολόγον τὸν Ὅμηρον.

fragmentum B 106

(Ἡσίοδος ἠγνόει) φύσιν ἡμέρης ἁπάσης μίαν οὖσαν.

fragmentum B 107

κακοὶ μάρτυρες ἀνθρώποισιν ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων.

fragmentum B 108

ὁκόσων λόγους ἤκουσα, οὐδεὶς ἀφικνεῖται ἐς τοῦτο, ὥστε γινώσκειν ὅτι σοφόν ἐστι πάντων κεχωρισμένον.

fragmentum B 110

ἀνθρώποις γίνεσθαι ὁκόσα θέλουσιν οὐκ ἄμεινον.

fragmentum B 111

νοῦσος ὑγιείην ἐποίησεν ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, λιμὸς κόρον, κάματος ἀνάπαυσιν.

fragmentum B 112

σωφρονεῖν ἀρετὴ μεγίστη, καὶ σοφίη ἀληθέα λέγειν καὶ ποιεῖν κατὰ φύσιν ἐπαίοντας.

fragmentum B 113

ξυνόν ἐστι πᾶσι τὸ φρονεῖν.

fragmentum B 114

ξὺν νῷ λέγοντας ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὅκωσπερ νόμῳ πόλις, καὶ πολὺ ἰσχυροτέρως. τρέφονται γὰρ πάντες οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς τοῦ θείου· κρατεῖ γὰρ τοσοῦτον ὁκόσον ἐθέλει καὶ ἐξαρκεῖ πᾶσι καὶ περιγίνεται.

fragmentum B 115

ψυχῆς ἐστι λόγος ἑωυτὸν αὔξων.

fragmentum B 116

ἀνθρώποισι πᾶσι μέτεστι γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ σωφρονεῖν.

fragmentum B 117

ἀνὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς ἀνήβου σφαλλόμενος οὐκ ἐπᾴων ὅκη βαίνει, ὑγρὴν τὴν ψυχὴν ἔχων.

fragmentum B 118

αὔη ψυχὴ σοφωτάτη καὶ ἀρίστη.

fragmentum B 119

ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων.

fragmentum B 120

ἠοῦς καὶ ἑσπέρας τέρματα ἡ ἄρκτος καὶ ἀντίον τῆς ἄρκτου οὖρος αἰθρίου Διός.

fragmentum B 121

ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα ἑωυτῶν ὀνῄστον ἐξέβαλον φάντες· ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνῄστος ἔστω, εἰ δὲ μή, ἄλλη τε καὶ μετ᾽ ἄλλων.

fragmentum B 122

ἀγκιβασίη.

fragmentum B 123

φύσις κρύπτεσθαι φιλεῖ.

fragmentum B 124

ὅκωσπερ σάρμα εἰκῆ κεχυμένων ὁ κάλλιστος κόσμος.

fragmentum B 125

καὶ ὁ κυκεὼν διίσταται μὴ κινούμενος.

fragmentum B 125a

μὴ ἐπιλίποι ὑμᾶς πλοῦτος, Ἐφέσιοι, ἵν᾽ ἐξελέγχοισθε πονηρευόμενοι.

fragmentum B 126

ψυχρὰ θέρεται, θερμὰ ψύχεται, ὑγρὰ αὐαίνεται, καρφαλέα νοτίζεται.

fragmentum B 126a

κατὰ λόγον δὲ ὡρέων συμβάλλεται ἑβδομὰς κατὰ σελήνην, διαιρεῖται δὲ κατὰ τὰς ἄρκτους, ἀθανάτου μνήμης σημείω.

fragmentum B 129

Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην ἤσκησεν ἀνθρώπων μάλιστα πάντων καὶ ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγραφὰς ἐποιήσατο ἑωυτοῦ σοφίην, πολυμαθίην, κακοτεχνίην.

Η νομοθεσία Σόλωνα γιὰ την Ὁμοφυλοφιλία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα

Η νομοθεσία Σόλωνα για την Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα

Τι ἀκριβῶς συνέβαινε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τι προέβλεπαν οἱ νόμοι γιὰ ὅσους προέβαιναν σε ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις;


Οἱ νόμοι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν ξεκάθαροι.


«Ἄν τις Ἀθηναῖος ἐταιρήση, με ἔξεστω αὐτῷ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι, μηδέ ἱερωσύνην ἱερώσασθαι, μηδέ συνδικῆσαι τω δήμῳ, μηδέ ἀρχὴν ἀρχέτω μηδεμιάν, μήτε ἔνδημον, μήτε ὑπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ ἐπικυρήκειαν ἀποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εἰς τα δημοτελή ἱερὰ εἰσίτω, μηδέ ἕν ταῖς κοιναῖς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ ἐντὸς τῶν της ἀγορᾶς περιρραντηριων πορευέσθω. Ἐάν δὲ ταῦτα τις ποιῆ, καταγνωσθέντως αὐτοῦ ἐταιρείν, θανάτῳ ζημιούσθω».




Δηλαδή:

Ἄν κάποιος Ἀθηναῖος συνάψει ὁμοφυλοφιλική σχέση με ἄλλον θὰ ἔχει τις ἐξῆς κυρώσεις:


1. Δὲν του ἐπιτρέπεται νὰ γίνει μέλος των 9 ἀρχόντων

2. Δὲν του ἐπιτρέπεται νὰ ἐκλεγεῖ ἱερέας

3. Δὲν του ἐπιτρέπεται νὰ εἶναι συνήγορος του λαοῦ

4. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀσκεῖ ἐξουσία ἐντὸς ἡ ἐκτὸς της Ἀθήνας

5. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ σταλεῖ ὡς κήρυκας πολέμου

6. δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐκθέσει γνώμη (ὡς ἄμουσος – ἀνισόρροπος)

7. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μπεῖ σε (δημόσιους) Ναούς

8. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ στεφανωθεῖ στὶς στεφανοφορίες

9. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μπαίνει στὸν ἱερὸ χῶρο της ἀγορᾶς


ὅποιος λοιπόν ἔχει καταδικαστεῖ ὡς ὁμοφυλόφιλος ἀλλὰ ἐνεργήσει ​ἀντίθετα τῶν διατάξεων του νόμου θὰ τιμωρεῖται με Θάνατο!