Δελφικές Ἐντολές: Ἡ κληρονομιά τῶν Ἑλλήνων

Δελφικές ἀντολὰς: Ἡ κληρονομιά τῶν Ἑλλήνων Τὰ Δελφικά Παραγγέλματα εἶναι οἱ ἐντολές ποῦ ἄφησαν στοὺς Ἕλληνες οἱ σοφοί τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος.

Μία πολύτιμη κληρονομιά γνώσης καί βοείας γιὰ τίς ἐπερχόμενες γενεές.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες Ἱερεῖς δὲν ἔδιναν συμβουλὲς ούτε ἄκουγαν τίς ἐξομολογήσεις τῶν πιστῶν, ἀλλὰ ἀσχολοῦνταν μόνο μὲ τὴν τέλεση τῶν θυσιῶν καί τῶν ἄλων ἰεροτελεστιῶν.
Ή ἠθική ἐκπαίδευση καί καθοδήγηση τῶν πολιτῶν ξεκινοῦσε μὲν ἀπὸ τοῦς παιδαγωγοὺς καί παιδοτρίβες τῆς νεαρής ἡλικίας, ἁλλὰ συνεχιζόταν ἀργότερα στὰ μαντεῖα, ἃ ὁποῖα, ἐκτός ἀπὸ τὶς χρησμοδοτήσεις τους γιὰ τὰ μελλούμενα καὶ τὶς θελήσεις τῶν θεῶν, ἔδιναν καί ἔνα πλῆθος ἠθικῶν παραγγελμάτων καὶ προτροπῶν συμβουλευτικοῦ χαρακτῆρα γιὰ τὰ προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς.
Περίοπτη θέση βέβαια, κατεῖχε σὲ ὅλα αὐτὰ ,τὸ διάσημο σὲ ὅλο τὸν κόσμο Μαντεῖο τῶν Δελφῶν, τοῦ ὁποίου τὰ ὀμώνυμα ἠθικὰ παραγγέλματα εἶχαν καταγραφεῖ στοὺς τοίχους τοῦ Προνάου τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος ,στὸ ὑπέρθυρο ή ἀκόμα καὶ σὲ διάφορες στῆλες ποῦ εἶχαν τοποθετηθεῖ περιμετρικά στὶς πλευρές τοῦ νοῦ
Τὰ 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ἦταν λιτά ἀποφθέγματα ἐλαχίστων λέξεων καί ἀνῆκαν στοὺς 7 σοφούς τῆς ἀρχαιότητας: Τὸν Θαλῆ τὸν Μιλήσιο, τὀν Πιττακό τὀν Μυτιληναίο, τὀν Βία τὀν Πρηνεύ, τὀν Σόλωνα τὀν Ἀθηναῖο, τὀν Κλεόβουλο τὀν Ρόδιο, τὀν Περίανδρο τὀν Κορίνθιο καί τὀν Χίλωνα τὀν Λακεδαιμόνιο.
Στὸ ἀέτωμα τοῦ νοῦ δέσποζαν τὰ τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τὰ ὁποία εὔκολα μποροῦσε νὰ διακρίνει ὁ πλησιάζων ἐπισκέπτης: Κάτω ἀριστερά τὸ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (νὰ γνωρίσεις τὀν ἑαυτό σου).
Κάτω δεξιά τὸ ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (νὰ κάνεις τὰ πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας τὴν ὑπερβολή).
Ἀνάμεσα τους, στῆ κορυφή, τὸ περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), γιά τὸ ὁποῖο ὁ ἱερέας τῶν Δελφῶν Πλούταρχος ἔγραψε ὁλόκληρη πραγματείᾳ («Περί τοῦ ὲν Δελφοῖς Ε»), προσπαθῶντας νὰ ἐρμηνεύσει τὴν ἀπωλεσθείσα σημασία του.
Ὁ θαυμασμός τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων γιά τά ἀνηρτημένα αὐτά ἀποφθέγματα στὸ Μαντεῖο τῶν Δελφῶν ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους ἑπτὰ σοφούς, γιοὺς του Ἥλιου, ποὺ με τὴν ἀκτινοβολία τους φώτιζαν καὶ καθοδηγοῦσαν τόν ἄνθρωπο στὴν ὁδό τὴς ἀρετῆς...
Σᾶς παραθέτουμε τά παραγγέλματα αὐτά, ὅπως οἱ ἐπισκέπτες τὴς Ἀρχαιότητας ἀντίκριζαν στοὺς Δελφούς: "Ἐν δέ τῶ προνάω τά ἓν Δελφοῖς γεγραμμένα, ἐστιν ὠφελήματα ἀνθρώποις" Παυσανίας

 Ἔπου θεῶ    -                            Ἀκολούθα τόν θεό.
Νόμω πείθου.-                           Νὰ πειθαρχεῖς στὸ Νόμο.
Θεούς σέβου.  -                          Νὰ σέβεσαι τους θεούς.
Γονεῖς αίδοῦ  -                            Νὰ σέβεσαι τους γονεῖς σου.
Ἡττῶ ὑπὲρ δικαίου.-                  Νὰ καταβάλεσαι γιά τὸ δίκαιο.
Γνῶθι μαθών. -                           Γνώρισε ἀφοῦ μάθεις.
Ἀκούσας νόει. -                          Κατανόησε ἀφοῦ ἀκούσεις
Σαυτόν ἴσθι  -                              Γνώρισε τόν ἑαυτό σου.
Ἑστίαν τίμα. -                             Νὰ τιμάς τὴν ἑστία σου.
Ἆρχε δάε αὐτοῦ  -                       Νὰ κυριαρχεὶς τόν ἑαυτό σου.
Φίλους βοήθει.  -                         Νὰ βοηθᾶς τους φίλους.
θυμοῦ κράτε. -                             Νὰ συγκρατεῖς τὸ θυμό σου.
Ὄρκω μὴ χρῷ.  -                          Νὰ μὴν ὁρκίζεσαι
Φιλίαν ἀγάπα  -                            Νὰ ἀγαπᾶς τή φιλία.
Παιδείας ἀντέχου  -                      Νὰ προσηλώνεσαι στήν ἐκπαίδευση σου.
Σοφίαν ζήτει.  -                            Νὰ ἀναζητᾶς τή σοφία.
Ψέγε μηδένα.  -                            Νὰ μὴν κατηγορεῖς κανένα.
Επαίνει ἀρετήν -                          Νὰ ἐπαινεῖς τήν ἀρετή
Πράττε δίκαια.  -                          Νὰ πράττεις δίκαια.
Φίλοις εὐνόει  -                            Νὰ εὐνοεῖς τους φίλους.
Ἐχθρούς αμύνου.  -                      Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπό τους ἐχθρούς
Εὐγένειαν ἄσκει  -                        Νὰ εἶσαι εὐγενής
Κακίας ἀπέχου  -                           Νὰ ἀπέχεις ἀπό τήν κακία.
Εὔφημος ἴσθι    -                           Νὰ ἔχεις καλή φήμη.
Ἄκουε πάντα.  -                             Νὰ ἀκοῦς τά πάντα.
Μηδέν ἄγαν  -                               Νὰ μὴν ὑπερβάλλεις
Χρόνου φείδου. -                          Νὰ μὴ σπαταλᾶς τὸ χρόνο.
Ὕβριν μίσει.  -                              Νὰ μισεῖς τὴν ὕβρη ἱκέτας αίδοῦ Νὰ σέβεσαι τους ἱκέτες.
Υιούς ἐπαίδευε  -                          Νὰ ἐκπαιδεύεις τους γιοὺς σου.
ἔχων χαρίζου.  -                            Ὅταν ἔχεις, νὰ χαρίζεις.
Δόλον φοβοῦ  -                              Νὰ φοβάσαι τὸ δόλο.
Εὐλόγει πάντας  -                           Νὰ λὲς καλὰ λόγια γιὰ ὅλους
Φιλόσοφος γίνου. -                        Νὰ γίνεις φιλόσοφος.
Ὄσια κρίνε.  -                                 Νὰ κρίνεις τά ὅσια
Γνούς πράττε. -                              Νὰ πράττεις με ἐπίγνωση
Φόνου ἀπέχου  -                             Νὰ μή φονεύεις.
Σοφοῖς χρῷ  -                                 Νὰ συναναστρέφεσαι με σοφούς.
Ἦθος δοκίμασε  -                          Νὰ ἐπιδοκιμάζεις το ἦθος.
Ὑφορῶ μηδένα.  -                          Νὰ μὴν εἶσαι καχύποπτος.
Τέχνη χρῷ  -                                    Νὰ ἀσκεῖς τὴν Τέχνη.
Εὐεργεσίας τίμα. -                          Νὰ τιμάς τίς εὐεργεσίες.
Φθόνει μηδενί.  -                            Νὰ μή φθονεῖς κανένα.
Ἐλπίδα αἴνει.  -                              Νὰ δοξάζεις τὴν ἐλπίδα
Διαβολήν μίσει. -                           Νὰ μισεῖς τή διαβολή.
Δικαίως κτω.  -                               Νὰ ἀποκτᾶς δίκαια.
Ἀγαθούς τίμα. -                              Νὰ τιμάς τους ἀγαθούς.
Αἰσχύνην σέβου.   -                        Νὰ σέβεσαι τὴν ἐντροπή
Εὐτυχίαν εὔχου    -                         Νὰ εὔχεσαι εὐτυχία.
Ἐργάσου κτητά.  -                          Νὰ κοπιάζεις γιὰ πράγματα ἀξία κτήσης.
Ἔριν μίσει.  -                                  Νὰ μισεῖς τὴν ἔριδα Ὄνειδος ἔχθαιρε. Νὰ εχθρεύεσαι τόν χλευασμό.
Γλῶσσαν ἴσχε  -                              Νὰ συγκρατεῖς τή γλώσσα σου.
Ὕβριν αμύνου.  -                            Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπό τὴν ὕβρη
Κρίνε δίκαια.    -                             Νὰ κρίνεις δίκαια.
Λέγε εἰδώς. -                                   Νὰ λες γνωρίζοντας.
βίας μή ἔχου. -                                Νὰ μὴν ἔχεις βία.
Ὁμίλει πρᾶως.  -                             Νὰ ὁμιλεῖς με πραότητα.
Φιλοφρόνει πᾶσιν   -                      Νὰ εἶσαι φιλικός με ὅλους
Γλώττης ἄρχε.  -                             Νὰ κυριαρχεὶς τὴ γλώσσα σου.
Σὲ αὐτόν ἐὺ ποίει.  -                       Νὰ εὐεργετεῖς τὸν ἑαυτό σου.
Εὐπροσήγορος γίνου.  -                  Νὰ εἶσαι εὐπροσήγορος.
Αποκρίνου εν καιρῷ  -                    Νὰ ἀποκρίνεσαι στὸν κατάλληλο καιρό.
Πόνει μετά δικαίου.  -                     Νὰ κοπιάζεις δίκαια.
Πράττε αμετανοήτως.  -                  Νὰ πράττεις με σιγουριά.
Αμαρτάνων μετανόει.  -                 Ὅταν σφάλλεις, νὰ μετανοείς.
Ὀφθαλμοῦ κἐκράτει.  -                   Νὰ κυριαρχεὶς τῶν ὀφθαλμῶν σου.
δουλεύουν χρήσιμα.  -                    Νὰ σκέπτεσαι τά χρήσιμα.
Φιλίαν φύλασσε.    -                        Νὰ φυλάττεις τὴ φιλία.
Εὐγνώμων γίνου.  -                         Νὰ εἶσαι εὐγνώμων.
Ὁμόνοιαν δίωκε.  -                         Νὰ ἐπιδιώκεις τὴν ὁμόνοια Ἄρρητα μὴ λέγε. Νὰ μὴν λες τά ἄρρητα.
Ἔχθρας διάλυε.  -                           Νὰ διαλύεις τὶς ἔχθρες
Γῆρας προσδέχου.  -                      Νὰ ἀποδέχεσαι το γῆρας Ἐπί ῥώμῃ μὴ καυχῶ. Νὰ μὴν καυχιέσαι γιά τὴ δύναμή σου.
Εὐφημίαν ἄσκει  -                           Νὰ ἐπιδιώκεις καλή φήμη.
Ἀπέχθειαν φεῦγε -                           Νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἀπέχθεια
Πλούτει δικαίως. -                           Νὰ πλουτίζεις δίκαια.
Κακίαν μίσει.  -                               Νὰ μισεῖς τὴν κακία.
Μανθάνων μὴ κάμνε.  -                  Νὰ μὴν κουράζεσαι νὰ μαθαίνεις.
Οὖς τρέφεις ἀγάπα.  -                     Νὰ ἀγαπᾶς αὐτούς ποῦ τρέφεις.
Απόντι μὴ μάχου.  -                        Νὰ μὴν μάχεσαι αὐτόν ποῦ είναι ἀπών.
Πρεσβύτερον αἰδού.  -                    Νὰ σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
Νεώτερον δίδασκε.  -                      Νὰ διδάσκεις τους νεότερους.
Πλούτει ἀπόστει.  -                         Νὰ ἀποστασιοποιεῖσαι ἀπό τὸν πλούτου
Σὲ αὐτόν αιδού.  -                           Νὰ σέβεσαι τὸν ἑαυτό σου.
Μὴ άρχε ὑβρίζων    -                       Νὰ μὴν κυριαρχεὶς με ἀλαζονεία.
Προγόνους στεφάνου. -                 Νὰ στεφανώνεις τους προγόνους σου.
Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος. -               Νὰ πεθάνεις γιά τὴν πατρίδα σου.
Ἐπί νεκρῶ μὴ γέλα.  -                    Νὰ μὴν περιγελάς τους νεκροὺς Ἀτυχούντι συνάχθου. Νὰ συμπάσχεις με το δυστυχή.
Τύχη μὴ πίστευε. -                         Νὰ μὴν πιστεύεις τὴν τύχη.
Τελεύτα ἄλυπος.  -                         Νὰ πεθάνεις χωρίς λύπη

Ὁ μῦθος Ερυσίχθονα τοῦ Θεσσαλού

 Ὁ μῦθος Ερυσίχθονα τοῦ Θεσσαλού
Ὀ Ερυσίχθονας ὸ Θεσσαλός (Αγιά Λάρισας) ἦταν μυθικός γιός τοῦ Μυρμιδόνα ή τοῦ Τρίοπα (παντόπτη με τρία μάτια) καί ἐγγονὸς τοῦ Θεοῦ Ποσειδῶνα
Ὀ Ερυσίχθονας ἦταν γνωστός γιά τήν ἀσέβειά τοῦ Μιὰ ἡμέρα πῆρε μαζί του 20 δούλους του καί πῆγε στό ἄλσος ποῦ εἶχαν ἀφιερώσει οἱ Πελασγοί στὴ θεά Δήμητρα. Ἐκεῖ διέταξε τοῦς δούλους νὰ κόψουν τα δέντρα γιά νὰ μπορέσει να χτίσει ἐκεῖ παλάτι στό ὁποῖο θὰ γλεντοῦσε με τοῦς φίλους του. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα δέντρα Βρισκόταν καί μία πανύψηλη λευκὰ ποῦ ἦταν το ἀγαπημένο δέντρο τής Δήμητρας.
Γύρω ἀπό τή λευκὰ αὐτή οἱ Δρυάδες Νύμφες ἔψελναν τα ὄμορφα τραγούδια τοῦς καί χόρευαν τοῦς μαγικούς χοροῦς τοῦς Ὁ ἀσεβής Ερυσίχθονας δέν σταμάτησε το καταστρεπτικό του ἔργο ούτε μπροστά στό ἱερό αύτό δέντρο. Μὲ τήν πρώτη ὄμως τσεκουριά ποῦ του ἔδωσα παρουσιάσθηκε ἐνώπιόν του ἢ ἱέρεια τής Δήμητρας Νικίππη, ποῦ δέν ἦταν παρά ἢ ἴδια ἢ θεά μεταμορφωμένη.
Ἢ ἱέρεια προσπάθησε να σταματήσει τὸ κόψιμο τῶν δέντρων, ἀλλά ὁ Ερυσίχθονας τήν ἀπείλησε με τήν ἀξίνα του. Ἢ θεά τότε πέταξε τή μεταμφίεση τής ἱέρειας καί ἐμφανίστηκε με ὅλη τής τή θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Οἱ δοῦλοι σκόρπισαν ἀπό δῶ καί ἀπό κεῖ, καί ἦταν ἕτοιμοι να πεθάνουν ἀπό τὸν φόβο τοῦς Ἢ Δήμητρα ὄμως τοῦς λυπήθηκε καί τοῦς ἄφησε να φύγουν χωρίς να τοῦς βλάψει, ἑνῶ τὸν ἀσεβῆ Ερυσίχθονα τὸν τιμώρησε με ἀκράτητη πεῖνα.
Ἀπὸ τή στιγμή ἐκείνη ὁ Ἐρυσίχθων ἄρχισε να τρώει ό,τι ἔβρισκε μπροστά του. Ἀφοῦ ἔφυγε ό,τι φαγώσιμο Βρισκόταν στό σπίτι του καί ὅλα του τα ζῶα, ἄρχισε να γυρίζει στοὺς δρόμους καί να ἁρπάζει τίς προσφορές ἀπό τοῦς βωμούς. Οἱ δυστυχισμένοι οἱ γονεῖς του δέν ἤξεραν πώς να τὸν βοηθήσουν. Ὁ πατέρας του κατέφυγε στόν Ποσειδῶνα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἦταν ἐξίσου ἀνίκανος να θεραπεύσει τὸν ἐγγενῆ του ἀπὸ το κακό ποῦ τὸν βρήκε. Στὸ μεταξύ ὁ Ερυσίχθονας βασανιζόταν ὅλο καί περισσότερο ἀπὸ τήν πείνα. Πούλησέ την κόρη του Μήστρα γιά να αγοράσει τρόφιμα. Ἀλλὰ ή Μήστρα, ποῦ ἦταν μάγισσα, ἐπέστρεψε στὸ σπίτι της καί παρακάλεσε καί πάλι τὸν Ποσειδῶνα
Ὁ Θεὸς, μὴ μπορῶντας να βοηθήσει τόν Ερυσίχθονα, ἔδωσε στὴ Μήστρα την ἱκανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζῶα καί να ξεφεύγει ἀπό τόν πατέρα της. Μία ἐκδοχὴ ἀναφέρει ὅτι ή Μήστρα, ἀπό δική της πρωτοβουλία, ἐκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως γιά να πουλιέται ὠς δούλα συνεχῶς καί να Βοηθᾶ ἔτσι τόν πατέρα της. Ἀλλὰ στὸ τέλος, ό Ερυσίχθονας, μὴ ἔχοντας να φάει τίποτα πιά, ἄρχισε να τρώει το ἴδιο του το κρέας μέχρι ποῦ πέθανε.
Μέ τόν μῦθο του Ερυσίχθονα ἀσχολήθηκαν πολλοί ἀρχαῖοι ποιητές καί μυθογράφοι, ὅπως ό Καλλίμαχος στόν ἕκτο του ὕμνο πρὸς τὴ Δήμητρα, ό Λυκόφρων, ό Νίκανδρος καί ό Οβίδιος.
Βικιπαίδεια
ΣΧΟΛΙΑ: Ὁ παραπάνω μῦθος εἶναι πάντα ἐπίκαιρος καί εἰδικὰ σήμερα ποῦ Ερυσίχθονας εἶναι ή Νέα Τάξηˑ, ή αδηφάγος οἰκονομική ἐλίτ, ή ὁποίᾳ εἶναι ἀσεβής πρὸς το περιβάλλον με το πρόσχημα της ἀνάπτυξη ἐπιβάλλοντας την παγκόσμια Διακυβέρνηση. βελανιδιές εἶναι το περιβάλλον (γῆ) καί Δρυάδες Νύμφες οἱ λαοί. Πρόθυμοι ὑπηρέτες (δοῦλοι) του Ερυσίχθονα οἱ πολιτικοί ἡγέτες Ἡ Μήστρα θὰ μποροῦσε να θεωρηθεῖ ὠς ή ἀστική τάξη, ή ὁποίᾳ ξεπουλιέται συνεχῶς!
Στὸ τέλος μὴ ἔχοντας ἄλλες πηγές τροφῆς τρώει καί τίς ἴδιες του τίς σάρκες!!
Σὰν συμπέρασμα προκύπτει με βάση τόν μῦθο, ὅτι θὰ ἐπέλθει ή φάση καταστροφῆς ὅλων τῶν εἰδών ἐλίτ, ὅπως τίς γνωρίζουμε, ἀφοῦ θὰ ἐξαντλήσουν τα πάντα καί θὰ προκύψει κάτι καινούργιο καί μάλιστα σε σύντομο Ἱστορικό χρόνο, καθόσον αὐτός λόγω της παγκοσμιοποίησης εἶναι πλέον συμπυκνωμένος.
Καθῆκον του "ΑΝΘΡΩΠΟΥ" ὑποκειμένου, ποῦ θὰ προκύψει ἀπό αὐτῆ την κοσμογονία εἶναι να διασώσει ὅτι μπορεῖ ἀπό την ταυτότητά του καί να πορευτεῖ πρός το μέλλον συλλογικά με βάση τίς τίς ἀρχέγονες ρίζες του

Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ - Η Ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου (69 π.Χ.- 30 π.Χ.)

Κλεοπάτρα Ζ' Φιλοπάτωρ - Ἡ Ἑλληνίδα Φαραώ τῆς Αἰγύπτου (69 π.Χ.- 30 π.Χ.)

Ἡ Κλεοπάτρα (Ἰανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αὐγούστου, 30 π.Χ.) ἦταν ἡ τελευταία βασίλισσα τῆς ἑλληνιστικῆς Ἀρχαίας Αἰγύπτου, προτοῦ αὐτή ἀποτελέσει πλέον κομμάτι τῆς πανίσχυρης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας Ἡ βασιλεία τῆς σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἑλληνιστικῆς καί τὴν ἀρχή τῆς Ρωμαϊκῆς περιόδου στήν ἀνατολική Μεσόγειο. Ὁ μῦθος τῆς ἐπιβίωσε ὡς τὶς μέρες μας μέσα ἀπό πάρα πολλές δραματοποιήσεις τῆς ἱστορίας τῆς, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἔργου «Ἀντώνιος καί Κλεοπάτρα» ἀπό τὸν Ουίλλιαμ Σαίξπηρ καί πολλῶν σύγχρονων κινηματογραφικῶν ταινιῶν Ἄν καί ἱκανή καί δαιμονία μονάρχης, ἔμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατάφερε νά γοητεύσει δύο ἀπό τοῦς ἰσχυρότερους ἄνδρες τῆς ἐποχῆς τῆς, τὸν Γάιο Ἰούλιο Καίσαρα καί τόν Μάρκο Ἀντώνιο, ἀλλά καί γιά τὸ τραγικό τῆς τέλος. Χάρη στή φιλοδοξία καί τὴν προσωπική τῆς γοητεία ἐπηρέασε καθοριστικά τή ρωμαϊκή πολιτική σε μία ἀποφασιστική περίοδο καί κατέληξε νά ἀντιπροσωπεύει, ὅσο καμιά ἄλλη γυναῖκα στήν ἀρχαιότητα, τὸ πρότυπο τῆς ρομαντικῆς μοιραίας γυναίκας.

Ἡ Κλεοπάτρα ἦταν ἀμέσως ἀπόγονος τοῦ στρατηγοῦ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, Πτολεμαίου Α' τοῦ Σωτῆρος Ἦταν κόρη τοῦ βασιλιά τῆς Αἰγύπτου, Πτολεμαίου ΙΒ' Αὐλητῇ, μὲ μητέρα τὴν Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα. Μετά τὸ θάνατο τοῦ Πτολεμαίου ΙΒ' τὸ 51 π.Χ., ξεκίνησε ἡ βασιλεία τῆς μεγαλύτερης ἐν ζωή θυγατέρας τοῦ, τῆς Κλεοπάτρας Ζ', μὲ τὴν ὁποῖα ἔμελλε νά λάβει τέλος ἡ Δυναστεία ποῦ ἵδρυσε ὁ δαιμόνιος Μακεδόνας στρατηγός περίπου τριακόσια χρόνια πρίν Οἱ πηγές ἀναφέρουν πῶς τὴν χαρακτήριζε ἐπίσης μία ἀσυνήθιστη γιά τοῦς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς ἱκανότητα νά μαθαίνει ξένες γλῶσσες, ὄχι μόνο τά αἰγυπτιακά, τή μητρική γλῶσσα τῶν ὑπηκόων τῆς, ἀλλά καί τά Ἀραμαϊκά, τά Ἑβραϊκά, τά Ἀραβικά, τά περσικά καί τά αἰθιοπικά Ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει πῶς δέν ἦταν ἐξαιρετικά ὄμορφη, ὅπως συχνὰ τείνουμε νά πιστεύουμε στίς μέρες μας, ὡστόσο ἦταν ἱκανότατη στήν τέχνη τῆς συζήτησης, στό νά γίνεται εὐχάριστη καί νά ψυχαγωγεῖ, στό νά δείχνει ζωντάνια καί εὐφυΐα, κάτι ποῦ αἰχμαλώτιζε τοῦς συνομιλητές τῆς Φιλήδονη, ἐκκεντρική, ὕπουλη, μία ἄστατη μοιραία γυναῖκα, μισητή στό ρωμαϊκό λαό.

Ὅταν πέθανε, τὸ 30 π.Χ. ὁ ποιητής Ὁράτιος, ἀναφώνησε: Ὥρα νά τσουγκρίσουμε . Ὕστερα ἀπό σχεδὸν χίλια χρόνια, ὁ Δάντης τὴν περιέλαβε στόν κύκλο τῶν ἀκόλαστων Χίλια χρόνια μετά ἀπ´ αὐτὸν, ὁ χολιγουντιανός κινηματογράφος ἐξακολουθεῖ νά τὴν ἐμφανίζει ὡς ξελογιάστηκα τῶν ἀντρῶν, ἡ ὁποῖα χρησιμοποιοῦσε φίλτρα, ἀκόμα καί δηλητήρια. Στὴν πραγματικότητα, ἡ Ἑλληνίδα Κλεοπάτρα Ζ´, τελευταία βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου, ἦταν πολύ διαφορετική ἀπ´ ὁ,τι τὴν περιγράφουν, τόσο στήν ἐμφάνιση ὅσο καί στό χαρακτῆρα Ὅμως, τὴν ἱστορία τή γράφουν οἱ νικητές - στήν προκειμένη περίπτωση, ὁ Ὁκταβιανός, φανατικός ἐχθρός τῆς, ὁ ὁποῖος ἐξαπέλυσε μία ἐκστρατεία δυσφήμησης ποῦ ἀμαύρωσε γιά αἰῶνες τή μνήμη τῆς Σήμερα, χάρη στήν ἐργασία δεκάδων μελετητῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἀρχαιολόγοι ὅπως ὁ Φρανκ Γκοντιό καί ἱστορικοί τέχνης ὅπως ὁ Πάολο Μορένο, εἴμαστε σε θέση νά ἀνασυνθέσουμε μὲ ἀκρίβεια τή ζωή καί τὸ χαρακτῆρα, τὴν ἔνδυση καί τις συνήθειες, ἀκόμα καί τή φυσική τῆς ἐμφάνιση Ἄς ξαναζωντανέψουμε λοιπόν τὴν Κλεοπάτρα γιά μία μέρα.

Ἡ ἀναπλάση Πώς ἦταν λοιπόν ἡ αὐθεντική Κλεοπάτρα; Ἦταν μία μικρόσωμη Ἑλληνίδα μὲ λεπτό σῶμα, ὄχι ἀδύνατη, μὲ δέρμα καί μάτια ἀνοιχτού χρώματος. Ὑπάρχουν ἀποδείξεις Εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι στή Ρώμη ἡ βασίλισσα πόζαρε γιά τὸ γλύπτη Στέφανο, ὁ ὁποῖος κατασκεύασε ἕνα ἄγαλμα γνωστό ὡς Ἀφροδίτη τοῦ Εσκουιλίνο, ποῦ θεωρεῖται σήμερα ὡς ἡ πιό πιστή ἀπεικόνισης τῆς Κλεοπάτρας , ἀποκαλύπτει ὁ Π. Μορένο, καθηγητὴς στό πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης. Τὰ αἰγυπτιακά στοιχεῖα αὐτοῦ τοῦ ἀγάλματος εἶναι πολλά, ἀπό τὸ χτένισμα μέχρι τὸ δοχεῖο τοῦ νεροῦ, ὅπου εἶναι τυλιγμένος ὁ ἱερός ὄφις, δηλαδή ἡ κόμπρα, σύμβολο τῶν βασιλέων τῆς Αἰγύπτου Ἐνδεικτικά εἶναι ἐπίσης τά σανδάλια μὲ κορδόνι καί λεπτὴ σόλα, καθώς καί τὸ βάζο τὸ στολισμένο μὲ τά λεγόμενα φύλλα τοῦ νεροῦ Ἐξάλλου, τὸ πρόσωπο μοιάζει πολύ μὲ τά πορτρέτα τῆς βασίλισσας ποῦ βρίσκονται στή Ρώμη καί στό Βερολῖνο .

Τὸ ὅτι ἦταν μικρόσωμη φανερώνεται κι ἀπό ἕνα ἱστορικό ἐπεισόδιο τοῦ 48 π.Χ.: Γιά νά συναντηθεῖ στήν Ἀλεξάνδρεια μὲ τόν Καίσαρα, ἡ εἰκόσι ἑνός χρονῶν Κλεοπάτρα μεταφέρθηκε μὲ διαταγή τῆς τυλιγμένη σ´ ἕνα χαλί. Τέλος, τὸ πρόσωπο εἶναι ἴδιο - ὡς πρὸς τά τριγωνικά μάγουλα, τή στενή καί μακριά μύτη, τὸ χαμηλό μέτωπο- μ´ ἐκεῖνο τῶν νομισμάτων ποῦ ἀπεικονίζουν τή βασίλισσα. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ὄψη τοῦ κάτω χείλους , προσθέτει ὁ Μορένο, ποῦ ἐμφανίζει τόν τυπικό προγναθισμό τῆς δυναστείας τῶν Πτολεμαίων, στοὺς ὁποίους ἀνῆκε ἡ Κλεοπάτρα .

Ἴντριγκες καί διαφθορά

Σχετικά μὲ τὸ χαρακτῆρα τῆς, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ βασίλισσα ἦταν ἱκανή γιά αὐλικές ἴντριγκες, ἀλλά πρέπει νά σκεφτοῦμε ὅτι ἦταν μόλις δεκαοχτώ χρονῶν ὅταν ἔπεσε στοὺς ὤμους τῆς τὸ τεράστιο βάρος τῆς διοίκησης ἑνός βασιλείου ὑπό διάλυση, μὲ τοῦς ἰσχυρούς Ρωμαίους νά εἶναι κύριοι τῆς περιοχῆς Ἡ Κλεοπάτρα υἱοθέτησε μία πολιτική τολμηρή ἀλλά ρεαλιστική, βασισμένη στήν ἑλληνιστικῆ παράδοση. Οἱ συνωμοσίες καί οἱ δηλητηριάσεις, οἱ συμβιβασμοί καί οἱ προδοσίες δέν ἦταν προνόμιό τῆς, καθώς συνηθίζονταν στήν ἀρχαία πολιτική ζωή, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ρωμαϊκῆς Ἡ Κλεοπάτρα νοιαζόταν γιά τις συνθῆκες ζωῆς τῶν κατοίκων τῆς Αἰγύπτου, γι´ αὐτό καί ἐπέκτεινε τά ἔργα ἄρδευσης

Ἡ μυθική μεγάλη ἐρωμένη εἶχε μόνο δύο ἔρωτες: τόν Καίσαρα καί τόν Ἀντώνιο Στοὺς γάμους τῆς ἐπέδειξε πολιτικό ταλέντο, συνδέοντας τή βασιλεία τῆς μὲ τοῦς Ρωμαίους κυρίαρχους, μέσω μιᾶς οἰκογενειακής σχέσεις ποῦ ἦταν καί μία συμμαχία δυναστειῶν Ἔδωσε παιδιά τόσο στόν Καίσαρα ὅσο καί στόν Ἀντώνιο, διάδοχο τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα στήν τριανδρία. Ὁ Καισαρίωνας, γιός τοῦ Καίσαρα, ὑπῆρξε μία προσεκτική ἐπενδύση . Παρ´ ὅλα αὐτά, δέν ἀπέδωσε, γιατί ὁ ἀγῶνας γιά τὴν ἐξουσία κερδήθηκε ἀπό τόν Ὁκταβιανό, ὁ ὁποῖος φρόντισε νά βάλει νά δολοφονήσουν τόν ἀθῶο Καισαρίωνα.

Ἡ πλήρης λοιπόν εἰκόνα εἶναι αὐτή μιᾶς λεπτῆς καί ἔξυπνής νέας γυναίκας, ἡ ὁποῖα ἀνατράφηκε γιά νά κυβερνᾶ καί ἦταν ἱκανή νά γοητεύει περισσότερο μὲ τή μόρφωση παρά μὲ τὴν ἐμφανήση τῆς Ὁ Ἕλληνας ἱστορικός Πλούταρχος τὴν περιγράφει ὡς προκλητική παρά ὡραία . Φαίνεται ὅτι αὐτή ἡ προκλητικότητα γοήτευσε τόν τότε 54άχρονο Ἰούλιο Καίσαρα. Ἡ Κλεοπάτρα εἶχε ἀσυνήθιστη προσωπικότητα. Μιλοῦσε δώδεκα γλῶσσες καί ἦταν ἡ πρώτη ἀπό τοῦς Πτολεμαίους, ποῦ ἤδη κυβερνοῦσαν τὴν Αἴγυπτο ἐπί 300 χρόνια, ἡ ὁποῖα ἔμαθε τὴν αἰγυπτιακή, γλῶσσα τοῦ λαοῦ τῆς - οἱ πρόγονοί τῆς μιλοῦσαν μόνο ἑλληνικά

Τὸ ὄνειρο μιᾶς αὐτοκρατορίας

Ἐκμεταλλευόμενη ὅσο καλύτερα μποροῦσε αὐτά τῆς τά προτερήματα, ἡ Κλεοπάτρα πιθανόν νά ἐνέπνευσε στόν Καίσαρα τὴν ἰδέα μιᾶς μεγάλης ἐκστρατείας στήν Ἀνατολή, στὰ χνάρια τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, μὲ τὴν ἐλπίδα νά ξαναδώσει στήν Αἴγυπτο τὸ χαμένο τῆς γόητρο καί κῦρος Το ὄνειρο τῆς διακόπηκε στίς εἴδους τοῦ Μαρτίου μὲ τή δολοφονία τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα. Ὅμως, ἡ Κλεοπάτρα δέν τὸ ἔβαλε κάτω καί συνέχισε νά ὑποβάλει τὴν ἰδέα τῆς αὐτοκρατορίας στόν Ἀντώνιο, πραγματικό διάδοχο τῆς πολιτικῆς τοῦ Καίσαρα. Ὁ Ἀντώνιος ἦταν καλός μαχητής, ἀλλά ἀποδείχθηκε κάκιστος πολιτικός. Καί ἡ βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου χρειάστηκε ν´ ἀντιμετωπίσει τόν Ὁκταβιανό, ἕναν ὕπουλο ἀλλά ἐξαιρετικά συνετό ἀντίπαλο Ἔτσι ἡ κληρονομιά τοῦ Καίσαρα μοιράστηκε ἀνάμεσα στόν Ἀντώνιο, μελλοντικό σύζυγο τῆς Κλεοπάτρας, τόν Λέπινδο καί τόν Ὁκταβιανό Σύντομα ὁ τελευταῖος ἀντιλήφθηκε ὅτι ὑπό τὴν ἀρχηγία τῆς Κλεοπάτρας ἡ Αἴγυπτος θά μποροῦσε νά γίνει πράγματι σημαντικό κέντρο δύναμης ἐπικίνδυνο γιά τὸ ρωμαϊκό κράτος. Ὁ Ὁκταβιανός ξεκίνησε μία συστηματική δυσφημιστική ἐκστρατεία, τὴν πρώτη τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἐναντίον τῆς βασίλισσας.

Γιά τά σποτ χρησιμοποίησε τή φήμη καί τὸ ρητορικό ὕφος λογίων καί ποιητῶν, ὅπως ὁ Βιργίλιος καί ὁ Ὁράτιος, ἡ ρητόρων ὅπως ὁ Κικέρωνας. Στὸ πρόσωπο τῆς Κλεοπάτρας ἄρχισαν νά ἐνσαρκώνονται ὅλα αὐτά ποῦ ὁ ρωμαϊκός πολιτισμός θεωροῦσε ἀρνητικά Ἦταν ξένη, δηλαδή δέν ἦταν Ρωμαία ὑπήκοος, καί, τὸ σημαντικότερο, ἀποτελούμε μέρος ἑνός κόσμου διεφθαρμένου καί ἀναξιόπιστου: τοῦ ἀνατολίτικού Γιά νά ξεχαστεῖ ἡ ἀριστοκρατικὴ ἑλληνική καταγωγή τῆς ἄρχισε νά διαδίδεται ὅτι τὸ δέρμα τῆς ἦταν μελαψό. Τέλος, κατακρίθηκε ὡς γυναῖκα ποῦ λάμβανε μέρος στήν πολιτική ζωή, χρησιμοποιῶντας τή διεστραμμένη γοητεία τῆς, ἱκανή νά διαφθείρει ἕναν ἄξιο Ρωμαῖο πολίτη ὅπως ὁ Ἀντώνιος Στὴν πραγματικότητα, στόχος ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ἀντώνιος, τόν ὁποῖο ὁ Ὁκταβιανός κατόρθωσε νά παραμερίσει, ἀποφεύγοντας τόν κίνδυνο ἑνός νέου ἐμφυλίου πολέμου. Παράλληλα, διέβαλε γιά αἰῶνες τὴν εἰκόνα ἐκείνου τοῦ ἱκανοῦ, χαριτωμένου καί πολύ μορφωμένου ἀλλά λίγο τολμηροῦ κοριτσιοῦ, τὸ ὁποῖο ὑπῆρξε στήν πραγματικότητα ἡ Κλεοπάτρα Ζ´, ἡ τελευταία Ἑλληνίδα βασίλισσα τῆς Αἰγύπτου

Να σε πάντα δοξασμένη

 

24 Ὀκτωβρίου 1904: H ἀγορά του θωρηκτοῦ Ἀβέρωφ

 

Ἡ Ἑλλάδα, ἐπί κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, ἀγοράζει τὸ θωρηκτό Ἀβέρωφ, ἀντί 24 ἑκατομμυρίων δραχμῶν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὰ 8 ἑκατομμύρια προέρχονται ἀπὸ κληροδότημα τοῦ Γεώργιου Ἀβέρωφ.

Τὸ θωρηκτό «Γεώργιος Ἀβέρωφ» εἶναί ἔνα πλοῖο - θρῦλος τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ.

Εἶναι ζήτημα ἄν στὴν παγκόσμια ναυτική ἱστορία θὰ συναντήσουμε ἄλλο πολεμικό πλοῖο ποῦ νὰ συνδέθηκε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με τὲν ἱστορία ἑνός ἔθνους.

Η φήμη καὶ ὁ σεβασμός ποῦ ἀπολαμβάνει απ’ όλους τοῦς Ἕλληνες φθάνει ὥς τις μέρες μας.




Τὸ πλοῖο ναυπηγήθηκε στὸ Λιβόρνο της Ἰταλίας, ἀρχικά γιὰ τίς ἀνάγκες τοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ τῆς Ἰταλίας.

Ὅμως, η ἀκύρωση τῆς παραγγελίας ὤθησε την κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη να ἐνδιαφερθεί γιὰ τὴν ἀγορὰ του στα τέλη του 1909 (12 Νοεμβρίου) καὶ νὰ παραλάβει τοῦς Τοῦρκους ποῦ πρὸς στιγμήν το διεκδίκησιν.

Ἦταν η ἐποχῇ ποῦ η χώρας μας είχε ἐπιδοθεί σ’ ένα ἐκτεταμένο ἐκσυγχρονισμό τῶν ἐνόπλων της δυνάμεων, μετά τὴν ἄτυχή ἔκβαση τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου τοῦ 1897.

Εἰδικά στὸ Πολεμικό Ναυτικό, ὁ στόλος ἦταν ἀπαρχαιωμένος καὶ η κυριαρχία στὸ Αἰγαῖο ἀπαιτοῦσε τὴν ἔνταξη νέων συγχρόνων μονάδων στὴ δύναμή του.




Ἡ ἀγορά τοῦ θωρακισμένου καταδρομικού ή βαρέως εὐδρόμου, σύμφωνα μὲ τὴ στρατιωτική ὁρολογία, κόστισε 24.000.000 δραχμὲς καί ἦταν συμφέρουσα χάρις στῇ διαπραγματευτική ἱκανότητα τοῦ ὑπουργοῦ Ναυτικῶν, Ἰωάννη Δαμιανοῦ

Τό 1/3 τοῦ ποσοῦ καταβλήθηκε ἀπὸ τό κληροδότημα τοῦ ἠπειρώτη ἐπιχειρηματία καί ἐθνικοῦ εὐεργέτη Γεωργίου Ἂβέρωφ (1815-1899) καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου τό πλοίο ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ




Τό θωρηκτό «Αβέρωφ» καθελκύστηκε στίς 27 Φεβρεαρίου 1910 καί παραδόθηκε στῇ χώρα μας στις 15 Μαΐου 1911.

Ὕστερα ἀπὸ ἔνα σύντομο ταξίδι στήν Ἀγγλία μὲ τήν εὐκαιρία τῆς στέψης τοῦ βασιλιά Γεωργίου Ε’, τήν 1η Σεπτεμβρίου τοῦ ἴδιου χρόνου κατέπλευσε στό Φάληρο κι ἔγινε δέκτο μὲ ἐνθουσιασμό ἀπὸ τον ἑλληνικὸ λαό.

Τὸ πλοῖο, ἀπὸ τὰ πιὸ σύγχρονα πολεμικά τῆς ἐποχῆς του, ἦτον ἀτμοκίνητο, ἔπλεε με ταχύτητα 24 κόμβων καὶ εἶχε πλήρωμα 20 ἀξιωματικῶν καὶ 670 ναυτῶν

Ἀμέσως ἔγινε ἢ ναυαρχίδα του ἀπαρχαιωμένου ἑλληνικοῦ στόλου.




ΤοΘωρηκτό «Αβέρωφ» εν ὤρα ναυμαχίας




στὸ θωρηκτό «Αβέρωφ» δόθηκε ἢ εὐκαιρία ἤδη ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Α’ Βαλκανικού Πολέμου να επιβάλει τὴν παρουσία τους καὶ σε ἐπιχειρησιακό ἐπίπεδο να ἀλλάξει τίς ἰσορροπίες στὸ Αἰγαίο

Μέ κυβερνήτη τον ναύαρχο καί μετέπειτα Πρόεδρό τὴς Δημοκρατίας Παῦλο Κουντουριώτη (1855-1935), ἠγήθηκε τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων στις νικηφόρες ναυμαχίες τὴς Ἕλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) καί τὴς Λήμνου (5 Ἰανουαρίου 1913) κατά τοῦ τουρκικοῦ στόλου, ἀναλύοντας τις προσδοκίες τὴς Ὑψηλῆς Πύλης γιά τον ἔλεγχο του Αἰγαίου




Τόν Ὀκτώβριο βίου 1918 Ἀβέρωφ ἀγκυροβόλησε στήν Κωνσταντινούπολη καί ὕψωσεν τήν ἑλληνικὴ σημαία ἀπέναντί ἀπὸ το παλάτι του Σουλτάνου, καθώς η χώρα μας ἦταν μία ἀπὸ τις νικήτριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέ την κατάρρευση του Μικρασιατικοῦ μετώπου τὸ καλοκαίρι του 1922 βρέθηκε ξανά στα παράλια τὴς Ἰωνίας, γιά να βοηθήσει στὴ μεταφορά τῶν στρατευμάτων καί του ξεριζωμένου ἑλληνικοῦ στοιχείου.




Ἀμέσως μετά ὑπέστη γενική ἐπισκευή στὴ Γαλλία καί το 1928 ἀνέλαβε καί πάλι δράση.

Τὴν περίοδο του Μεσοπολέμου συνδέθηκε με θλιβερά ἐπεισόδια, ποῦ εἶχαν μοιραίες συνέπειες γιά τις μετέπειτα ἐξελίξεις τῶν ἐσωτερικῶν μας πραγμάτων.

Τοθλιβερότερο απ’ ὅλα ἦταν η χρησιμοποίηση του ἀπὸ τοῦς στασιαστές στὸ φιλοβενιζελικό κίνημα τὴς 1ης Μαρτίου 1935.




Στὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αν καί γερασμένο, παρέμεινε η ναυαρχίδα του ἑλληνικοῦ στόλου.

Μετά τη γερμανική εἰσβολή, τον Ἀπρίλιο του 1941, ἐπεκράτησε πρὸς στιγμῆν η ἰδέα να βυθισθεί γιά να μήν παραδοθεῖ στον ἐχθρό, ἀλλά γρήγορα ἐγκαταλείφθηκε

Τὸ «τυχερό καράβι», ὅπως είχε ἀαποκληθεί, ἔφθασε τελικά σώο στήν Ἀλεξάνδρειαν καί γιά τὸ ὑπόλοιπο του πολέμου συμμετεῖχε σε νηοπομπές στὸν ἸΙνδικό Ὠκεανό.




οἱ δύο τελευταῖες του ἀποστολές - εἰρηνικές αὐτῆ τὴ φορά - ἦταν η μεταφορά τὴς κυβέρνησής τὴς Ἀπελευθέρωσης του Γεωργίου Παπανδρέου στον Πειραιά (17 Ὀκτωβρίου 1944) καί το ταξίδι του στη Ρόδο (15 Μαΐου 1945), ὅπου ἔφερε το μήνυμα τὴς προσάρτησης τῶν Δωδεκανήσων στήν Ἑλλάδα




Το 1952 το «αήττητο πλοίο», που συνδέθηκε άρρηκτα με τον ναύαρχο Κουντουριώτη καὶ τὴν πολιτική πίστη του Ἐλευθερίου Βενιζέλου στὴ ναυτική ἰσχὺ τῆς Ἑλλάδος, παροπλίστηκε καὶ σήμερα ναυλοχεῖ στὸ Φάληρο, ὅπου λειτουργεῖ ὥς Πολεμικό Μουσεῖο.

Ἐξαιρετικό!!! Ὁ Ἱσοκράτης γιὰ τὴν αὐτοχθονία τῶν Ἑλλήνων

Ἐξαιρετικό!!! Ὁ Ἱσοκράτης γιὰ τὴν αὐτοχθονία τῶν Ἑλλήνων Ὀ Ἱσοκράτης (436-338 π.Χ.), σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγή τῶν Ἑλλήνων, ἀναφέρει: 

"Διότι κατοικοῦμε αὐτήν τὴν χώρα, χωρίς ούτε νὰ ἐκδιώξουμε ἄλλους ἐξ αὐτῆς ούτε νὰ τὴν καταλάβουμε ἔρημο οὔτε νὰ ἐγκατασταθοῦμε σὲ αὐτήν ὡς ἀνάμεικτος ὁμάδας ἀπὸ διάφορα ἀνόμοια φῦλα, ἀπεναντίας εἶναι τόσον εὐγενές καί γνήσιο τὸ γένος μας, ὤστε τὴ χώρα, στὴν ὁποίαν εἴδαμε τὸ πρώτο φῶς,
ἐξακολουθοῦμε συνεχῶς νὰ κατοικοῦμε, διότι εἴμεθα αὐτόχθονες καί μόνον ἐμεῖς ἀπὸ όλους τούς ἄλλους ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ προσφωνοῦμε τὴν πόλη μας μὲ τίς ἴδιες λέξεις, διὰ τῶν ὁποίων προσαγορεύομε τούς πλέον γνωστούς συγγενείς".
(Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24 -25) 

Ὁ ἰὸς Ἔμπολα ἦταν ὁ λοιμός πού ἐξόντωσε την ἀρχαία Ἀθήνα καὶ τον Περικλῆ;

Ὁ ἰὸς Ἔμπολα ἦταν ὁ λοιμός πού ἐξόντωσε την ἀρχαία Ἀθήνα καὶ τον Περικλῆ; Ἡ νόσος τῶν ἐννέα ἡμερῶν καὶ ὁ λόξυγγας εἶναι παρόμοια συμπτώματα ποὺ τα ἀναφέρει καὶ ὁ Θουκυδίδης...
Το ἄρθρο εἶχε γραφτεῖ το 1996, στοὺς New York Times ἀπὸ τον Anthony Ramirez.
Ἡ θεωρία ὁρισμένων ἐρευνητῶν ἀναφέρει πῶς ὁ ἰὸς Ἔμπολα ὑπάρχει περισσότερα χρόνια ἀπὸ ὅσα νομίζουμε, ἐνῶ ὑπάρχει καὶ ἡ ἀντίθετη ἄποψη ἄλλων ἐπιστημόνων. Συγχρόνως ὑπάρχει καὶ ἡ θεωρία ὅτι ὁ λοιμός ποὺ ἀποδεκάτισε την Ἀθηναϊκή κοινωνία της κλασικῆς ἐποχῆς του Περικλῆ, εἶναι ἴδιος με τον σύγχρονο ἔμπολα. Ὡστόσο, κανείς δὲν ἔχει ἀπαντήσει με πειστικά ἐπιχειρήματα οὔτε ὑπὲρ, οὔτε κατά αὐτῆς τῆς θεωρίας.
Πρίν ἀπὸ περίπου 2.400 χρόνια ἕνας θανατηφόρος λοιμός εἶχε σαρώσει την ἀρχαία Ἀθήνα. Σε πέντε χρόνια, ἔχασαν τῇ ζωή τους ἴσως το ἕνα τέταρτο του πληθυσμοῦ της πόλης-κράτους, ποὺ ἦταν τότε ὑπὸ πολιορκία ἀπὸ την Σπάρτη. Χιλιάδες Ἀθηναῖοι βρῆκαν φρικτό θάνατο. Το πρῶτο σύμπτωμα τῶν ἀσθενῶν, ἦταν ἕνας ἐξοντωτικός πυρετός, ἀκατάσχετη αἱμορραγία ἀπὸ τα μάτια, ἐμετὸς καὶ συνέχεια της αἱμορραγίας, ἀκολουθούμενη ἀπὸ ἐξανθήματα καὶ διάρροια. Ἔτσι, με αὐτή την τρομοκρατική μάστιγα, ποὺ προκάλεσε τεράστια θνησιμότητα, ἦρθε ἀπροσδόκητα καὶ πρώιμα, το τέλος του χρυσοῦ αἰῶνα. Ὁ πολιτισμός καὶ ἡ οἰκονομική ἄνθηση ὑποχώρησαν σημαντικά καὶ ἡ μοῖρα της Ἀθήνας ἐπηρεάστηκε καθοριστικά. Ἄρα καὶ ἡ πορεία τῶν ἑλληνικῶν πόλεων.
Ὁ Περικλῆς, ὁ ἡγέτης ποῦ σηματοδότησε ἐκείνη την ἐποχῆ, ἦταν ἕνας ἀπὸ τους χιλιάδες πολῖτες ποὺ ὑπέκυψαν στὴν ἐπιδημία
Η ιστορία δεν έχει δει ποτέ ξανά τέτοια πανδημία. Ή έχει; Κατά την πάροδο των ετών, ένας μικρός αριθμός από μελετητές έχουν αναπτύξει αρκετές θεωρίες για να ταυτίσουν το τότε λοιμό, με δεκάδες σύγχρονες ασθένειες όπως, χολέρα, ελονοσία, ευλογιά, βουβωνική πανώλη και ίσως κάποιο είδος συνδρόμου που οδήγησε σε τοξικό σοκ.
Έμπολα, σημαίνει «Μαύρο Ποτάμι»
και βρίσκεται στο Ζαϊρ.
Προφανώς κάτι τέτοιο το αγνοούσαν οι Αρχαίοι Αθηναίοι που πέθαιναν κατά εκατοντάδες από τον λοιμό....
Τρεις ερευνητές ιατρικής και ένας καθηγητής κλασσικών σπουδών θεωρούν ότι ο λοιμός των Αθηνών (περίπου 430-425 π. Χ. ) ήταν στην πραγματικότητα μια επίθεση του ιού Έμπολα
O Dr. Patrick Olson, επιδημιολόγος στο Navy Medical Center στο San Diego και οι συνάδελφοί του δημοσίευσαν μια σχετική θεωρία στην εφημερίδα «Emerging Infectious Diseases». Υποστήριξαν ότι ο ιός Έμπολα και τα σύγχρονα συμπτώματα του, είναι όμοια με εκείνα του αρχαίου ελληνικού λοιμού, όπως έχει καταγραφεί από τον Θουκυδίδη στο έργο του «Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου», που ήταν και το πιο πλήρες σύγγραμα όσον αφορά στην περιγραφή τους. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι τα περισσότερα θύματα από την αρχαία Ελλάδα, όπως και της σύγχρονης Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους μέσα σε επτά με εννέα ημέρες. Οι Αθηναίοι θεραπευτές, αρρώστησαν όπως και οι σημερινοί, ενώ οι Σπαρτιάτες που είχαν στήσει πολιορκία λίγο μακρύτερα επιβίωσαν. Αυτό δείχνει ότι η αρχαία ασθένεια, όπως και ο ιός Έμπολα, μεταδιδόταν από αίμα, σάλιο ή επαφή και όχι μέσω του αέρα.
Ο Θουκυδίδης υποστήριξε επίσης ότι η ασθένεια είχε έρθει από τις ακτές της Αφρικής, κάπου νότια της Αιθιοπίας

Οι Κυανοπίθηκοι στην τοιχογραφία
από τον προϊστορικό οικισμό
του Ακρωτηρίου στην Σαντορίνη.
Ανήκει στην ώριμη υστεροκυκλαδική περίοδο.
Σύμφωνα με τη θεωρία έφεραν τον λοιμό
από την Αφρική στην Αρχαία Ελλάδα.
Ο ιός Έμπολα επίσης από όσο γνωρίζουμε έχει αφρικανικές ρίζες. Υπάρχουν μάλιστα και αποδεικτικά στοιχεία ότι γίνονταν ταξίδια από την Αφρική στην Ελλάδα κατά την αρχαιότητα. Στη Σαντορίνη, ένα νησί στρατηγικής σημασίας για την Αθήνα, εντοπίστηκαν στα σπίτια τοιχογραφίες που απεικονίζουν αφρικάνικες πράσινες μαϊμούδες, που είναι γνωστό ότι μεταδίδουν τον ιό Έμπολα. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η έκθεση που αναφέρει την ύπαρξη έντονου λόξυγγα μεταξύ 15% των θυμάτων στο Kikwit, Ζαΐρ, σημείωσε ο Dr. Olson. Ο Θουκυδίδης αναφέρει και αυτός παρόμοια συμπτώματα λόξυγγα.
Οι αμφισβητήσεις
Όμως δεν είναι όλοι σύμφωνοι με αυτή τη θεωρία. Ο David Morens, ένας κορυφαίος επιδημιολόγος και κύριος ερευνητής στο θέμα της αθηναϊκής πανδημίας, στο Πανεπιστημίου της Χαβάη, στην Manoa, δήλωσε ότι η ανάγνωση και αναγνώριση των σύγχρονων ασθενειών βάσει των περιγραφών του Θουκυδίδη είναι ένα λάθος. Ο Θουκυδίδης ως Αθηναίος στρατηγός, ο οποίος επέζησε από την πανούκλα, στερούνταν στοιχειωδών ιατρικών γνώσεων, σε σχέση με τον σύγχρονο του Ιπποκράτη, ανέφερε ο Dr. Morens. Έτσι και οι περιγραφές των συμπτωμάτων είναι στην καλύτερη περίπτωση ασαφείς. Η λέξη «φλύκταινες» του Θουκυδίδη για παράδειγμα, μπορεί να έχει πολλαπλές μεταφράσεις, ως φουσκάλες που έχουν υγρό ή ως κάλοι που δεν έχουν. Οι φουσκάλες ενδέχεται να υποδηλώνουν ίσως ευλογιά, που είναι ένας από τους υποψηφίους ιούς στις έρευνες των επιστημόνων. Αυτό όμως, αποκλείει την θεωρία της πανούκλας, που θεωρείται ένα άλλο αίτιο.
Ο Dr. Morens και ο συνάδελφός του Πανεπιστημίου της Χαβάης, Robert J. Mark Littman, καθηγητής κλασσικών σπουδών, δεν επικεντρώνονται στα συμπτώματα, που δεν τα θεωρούν αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία, αλλά στον τόπο και χρόνο του λοιμού. Για παράδειγμα, αναφέρουν ότι το χρονικό διάστημα του αθηναϊκού λοιμού που έφτασε τα πέντε χρόνια, αποκλείει ένα ιό σαν τη γρίπη, που διαρκεί μόνο μερικούς μήνες. Η προέλευση του αθηναϊκού λοιμού από την Αφρική, αποκλείει να είναι μια μολυσματική νόσος, όπως ο ιός Έμπολα. Στον αρχαίο κόσμο, επισημαίνουν, δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς που θα μπορούσαν να μεταφέρουν έναν ιό, με ξενιστή μια μαϊμού από την Αφρική προς την Αθήνα σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Τη στιγμή που η βάρκα θα έφτανε στην Ελλάδα, τόσο οι μαϊμούδες όσο και οι μεταφορείς πιθανότατα θα είχαν πεθάνει. Υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα που τέθηκε σε σχέση με τον ιό Έμπολα και τη μάστιγα των Αθηνών. Ο ιός Έμπολα εντοπίστηκε το 1976 και εμφανίστηκε στο Ζαΐρ τη δεκαετία του 1990. Αν ο Αθηναϊκός λοιμός, ήταν ο ιός Έμπολα, γιατί δεν καταγράφηκαν άλλα κρούσματα όλα αυτά τα χρόνια;

Γιατί η θεωρία του λοιμού της αρχαίας Αθήνας είναι πιθανή
Ο Frank Ryan, Βρετανός ιατρός ο οποίος γράφει σχετικά με πανδημίες, θεωρεί πως άνθρωπος και μικρόβια είναι κάτι σαν μια μεταφορά απεικόνισης με το χώμα και τους σπόρους. Τις περισσότερες φορές μπορούν να ζήσουν μαζί χωρίς κάποια δράση μεταξύ τους. Αλλά η αλλαγή των όρων επιβίωσης, σήμερα, του ανθρώπινου πληθυσμού ως «χώμα» στη συνέχεια προκαλεί ενεργοποίηση στους ιούς, ως «σπόρους» και μπορεί να οδηγήσει, μερικές φορές, σε θανατηφόρα σύγκρουση.
«Οι πανδημίες εξακολουθούν να είναι μαζί μας«, δήλωσε ο Dr. Ryan, «διότι οι πρόσφυγες, η έλλειψη υγιεινής λόγω υπερπληθυσμού, το πολιτικό χάος, όλα τα πράγματα που υπήρχαν στην Αθήνα τότε, εξακολουθούν να είναι μαζί μας.» Έτσι, αγνοούμε ιστορικά τις πανδημίες και τους κινδύνους με δική μας ευθύνη. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να μάθουμε αν ο ιός Έμπολα προκάλεσε τον αθηναϊκό λοιμό είναι ότι οι σύγχρονοι γιατροί γνωρίζουν πολύ λίγα πράγματα για τον ιό Έμπολα.
«Σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10, γνωρίζουμε 3 σχετικά με τον ιό Έμπολα, ίσως και λιγότερο«, δήλωσε ο Karl Johnson, απόστρατος επικεφαλής των ειδικών μονάδων καταπολέμησης πανδημιών των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων, ο οποίος αντιμετώπισε τον ιό Έμπολα σε μια πρώτη εξάπλωση στο Ζαΐρ, κοντά στον Ποταμό Έμπολα «, από όπου πήρε ο ιός το όνομα του, το 1976.
Γραφικό από την εφημερίδα «Καθημερινή»...
Τέτοιοι ιοί όπως ο Έμπολα είναι μυστηριώδεις και τρομακτικοί για τον ίδιο λόγο: μπορεί να έχουν ταχεία εξάπλωση σε ελάχιστο χρόνο λόγω της μεγάλης ικανότητας μετάδοσης τους. Χρειάστηκαν οκτώ εκατομμύρια έτη ή και περισσότερα για να εμφανιστεί ο πίθηκος ως πρωτεύων θηλαστικό και να γίνει η αλλαγή του 2 τοις εκατό σε γενετική δομή για να υπάρχουν τα σημερινά ανθρώπινα όντα. Αντίθετα, σε σύγκριση, ο ιός πολιομυελίτιδας μπορεί να αλλάξει το 2% της γενετικής δομής του σε πέντε ημέρες, καθώς αυτός είναι ο ακριβής χρόνος που χρειάζεται για να περάσει από το ανθρώπινο στόμα στο έντερο. Βάσει αυτού ίσως θα είναι δυνατόν να καταλάβει κάποιος, πόσο δύσκολο είναι να είμαστε σίγουροι για το πώς διατηρήθηκε και εξελίχθηκε ένας ιός σε ένα διάστημα 2400 ετών που ίσως εμφανίστηκε στην Αρχαία Αθήνα.