Κυριακή 11 Απριλίου 2021
Παρασκευή 9 Απριλίου 2021
Όταν Η Αθήνα Ήταν Οθωμανική Επαρχία
Όταν Η Αθήνα Ήταν Οθωμανική Επαρχία
Δείτε 14 μεγάλες εικόνες που ρίχνουν φως σε μια σχετικά άγνωστη περίοδο της ιστορίας της πόλης μας.
Όταν Η Αθήνα Ήταν Οθωμανική Επαρχία
Δείτε 14 μεγάλες εικόνες που ρίχνουν φως σε μια σχετικά άγνωστη περίοδο της ιστορίας της πόλης μας.
Η Αθήνα πριν από το '21: Ένας απέραντος σωρός ερειπίων ή μια μικρή ολοζώντανη πόλη; Φανταστείτε την Αθήνα μια πόλη σε μέγεθος χωριού, χτισμένη ολάκερη γύρω από τον Βράχο της Ακρόπολης. Ο Παρθενώνας στεγάζει ένα τζαμί, ενώ τα τείχη το καθιστούν κάστρο, όπου κατοικοεδρεύουν σε χαμηλά σπιτάκια ανάμεσα στα αρχαία χαλάσματα φρούραρχοι και φύλακες. Τείχη υπάρχουν και γύρω από την πόλη, εκτός των οποίων ζουν οι αγροτικοί πληθυσμοί, κυρίως Αρβανίτες. Η οδός Πανός, η οποία βρίσκεται –μέχρι σήμερα– κάτω από τη Ρωμαϊκή Αγορά, είναι ο κεντρικός δρόμος της πόλης και γύρω από αυτήν κατοικούν οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι Τούρκοι, ενώ στις πίσω σειρές από αυτούς οι πλούσιοι Έλληνες. Τα αρχοντικά διακοσμούνται συχνά με αντικείμενα και στοιχεία κάθε ιστορικής περιόδου που βρίσκουν στον απέραντο ερειπιώνα, που ήταν η Αθήνα της εποχής. Πιο πίσω ακολουθούν τα φτωχόσπιτα των χαμηλότερων στρωμάτων. Τρία τζαμιά και τρία χαμάμ αλληλοσυμπληρώνονται ώστε να μπορούν οι πιστοί να καθαρίζονται και να εξαγνίζονται προτού προσευχηθούν. Τα δύο παραμένουν ακόμα όρθια, το Φετιχέ Τζαμί και το Τζισταράκη στο Μοναστηράκι. Η πόλη δεν υστερεί σε ορθόδοξες εκκλησίες, καθώς χτίζονται ελεύθερα (αν και δεν επιτρέπεται να χτυπάνε καμπάνες) χάρη στο ότι, όπως λέγεται, ο Μωάμεθ επισκέφτηκε την Αθήνα όχι ως κατακτητής αλλά ως προσκυνητής στο ωραιότερο τζαμί της εποχής του, αυτό της Ακρόπολης, όπως το αποκάλεσε το 1688 ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή.
Από τον Χρήστο Παρίδη
Εικόνες: Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Το παζάρι της Αθήνας. Edward Dodwell (1767-1832), Views in Greece from drawings by Edward Dodwell. London: Rodwell and Martin, 1821... Μια Αθήνα πολυπολιτισμική που κατοικείται κατά το 1/3 από Τούρκους και κατά τα 2/3 από Έλληνες (σύμφωνα με τον διπλωμάτη Felix Beaujour το 1798) αλλά και Ευρωπαίους που οι Μεγάλες Δυνάμεις στέλνουν ως διπλωματικούς αντιπροσώπους ήδη από τον 17ο αι. Στο παζάρι ακούγονται ελληνικά, τουρκικά, αλβανικά και όχι μόνο, οι άνθρωποι περνάνε ώρες στα καφενεία καπνίζοντας πίπες και πίνοντας καφέ, ζούνε σχετικά αρμονικά μεταξύ τους παρά τις διαφορετικές θρησκείες και γλώσσες, ενώ συχνά τις γιορτές τους τις γιορτάζουν μαζί στα αρχαία ερείπια.
Πύργος των Αέρηδων. Διακρίνεται ο Μεντρεσές, ιεροδιδασκαλείο των Τούρκων. William Cole (1800-1892), Select views of the remains of ancient monuments in Greece, as at present existing, from drawings taken and coloured on the spot in the year 1833. London, 1835.... Η βλάστηση στη γύρω περιοχή, όπου βόσκουν πρόβατα, είναι πλούσια και τα ποτάμια Ιλισός και Κηφισός χαρίζουν στιγμές δροσιάς στους ντόπιους και βοηθάνε στην καλλιέργεια των πενήντα χιλιάδων ελαιόδεντρων, ενώ τόσο οι χριστιανοί όσο και οι μωαμεθανοί, πιστεύοντας στις αρχέγονες δυνάμεις του νερού, κάνουν εναλλάξ λιτανείες. Ευρωπαίοι περιηγητές και ρομαντικοί ζωγράφοι, Άγγλοι αριστοκράτες που με το τέλος των σπουδών τους κάνουν το grand tour στην Ανατολή αλλά και Γάλλοι ήδη από την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ', του βασιλιά Ήλιου, κάνουν την εμφάνισή τους αναζητώντας το χαμένο μεγαλείο της αρχαίας πόλης των Αθηνών. Όσο περνούν τα χρόνια και με κορύφωση τις αρχές του 19ου αι., λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση, το φιλελληνικό κίνημα και ο αριθμός των περιηγητών αυξάνονται σημαντικά. Όπως, φυσικά, και ο αριθμός όσων κατέφθαναν για να λεηλατήσουν τις αρχαιότητες.
Το μνημείο του Θρασύλλου. Οικογένεια ορθόδοξων πιστών κατευθύνεται προς την Παναγιά Σπηλιώτισσα. James Stuart (1713-1788) and Nicholas Revett (1720-1804), The antiquities of Athens measured and delineated by James Stuart ... and Nicholas Revett. London: Printed by J. Haberkorn, 1762-1816, II, Chapt. IV.
Ελληνικός γάμος. Armand Charles Caraffe ( 812), Collection of original pen and ink drawings, some signed by the artist, illustrating Greek and Turkish costume and oriental scenes.
Ποικίλη Στοά. Το τζαμί Τζισδαράκη (ή Κάτω Συντριβανιού). Tο οδοιπορικό του Du Moncelπραγματοποιήθηκε το 1834, στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Thιodose Achille Louis vicomte Du Moncel (1821-1888), Vues pittoresques des monuments d'Athθnes. Collection composιe de quatorze grandes planches lithographiιes, d'un panorama de la ville, et d'un texte explicatif avec gravures. Paris: chez Victor Delarue, imprimι par H. Fournier, 1845.
Παναγιώτης Ζωγράφος, «Πολιορκία των Αθηνών κατά το 1827» από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη. Υδατογραφία, 1836-1839. Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Χορός των Δερβίσηδων στον Πύργο των Αέρηδων. Edward Dodwell (1767-1832), Views in Greece from drawings by Edward Dodwell. London: Rodwell and Martin, 1821.
Τετάρτη 7 Απριλίου 2021
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Ὁ μεγάλος αὐτός Μακεδόνας ἀναγνωρίζεται καθολικῶς καὶ θεωρεῖται ἀπό ὅλους τοὺς ἱστορικούς ὡς ἐκπολιτιστής τῶν ἀρχαίων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς, ποὺ ἔφερε τὰ φῶτα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς προόδου ὥς τὰ πέρατα τῆς Ἀσίας, ἱδρύοντας στὸ πέρασμά του πόλεις καὶ οἰκισμούς ποὺ ἀναδείχτηκαν στὴν διαδρομὴ τῶν αἰώνων πολιτιστικὰ κέντρα ἀπεριορίστου ἀκτινοβολίας. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δὲν ἦταν μονάχα ὁ πιὸ μεγάλος Στρατηγός, ἀλλά καὶ ὁ πιὸ ἔξυπνος καὶ σοφὸς πολιτικός.
Εἶχε δάσκαλο τὸν μεγάλο Ἕλληνα φιλόσοφο Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος ἔδωσε πολλὰ στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο. Στὴν πραγματικότητα ὁ Ἀλέξανδρος εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ οἱ συχνὲς του ἐμφανίσεις μπροστά στὰ «δικαστήρια» τῆς ἱστορίας, δὲν κατόρθωσαν νὰ προκαλέσουν ὁμόφωνη ἀπόφαση γιὰ λογαριασμὸ του. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ εἶναι πασίδηλο γεγονὸς γιὰ αὐτόν ποὺ «δίκαζε» τὸν Ἀλέξανδρο, εἶναι ὅτι ἄλλαξε τὴν ὅψη τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ Περσικοῦ κόσμου, ὅταν τὴν ἐποχή τοῦ θανάτου του, εἶχε ἐξουσία μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ἄλλον ἄνθρωπο τῆς ἀρχαιότητος καὶ ὅτι κανεὶς ἄλλος ἄνθρωπος σὲ ὅλη τὴν ἱστορία ἐκτός ἀπὸ μερικοὺς ἱδρυτές θρησκειῶν, δὲν ἔγινε ἀπὸ τόσους δεκτὸς ὡς ὑπερφυσικό πλᾶσμα.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς του, θεωρήθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του ὡς υἱός τοῦ Διός. Πρέπει νὰ ὑπῆρχε στὴν φύση του ἕνα πολὺ ἰσχυρό στοιχεῖο μυστικισμοῦ καὶ θρησκευτικῆς εὐλάβειας. Ἄλλωστε αὐτό εἶναι φανερό διότι σὲ κάθε βῆμα του, βλέπουμε νὰ θυσιάζῃ στοὺς θεοὺς μὲ ἀληθινὴ ἀφοσίωση.
Ὅταν τὸ 336 π.Χ. ὁ Ἀλέξανδρος ἀνέβηκε στὸν θρόνο τῆς Μακεδονίας, βρισκόταν στὸ εἰκοστό πρῶτο ἔτος του καὶ δώδεκα χρόνια ἀργότερα, ὅταν πέθανε σὲ μία ἡλικία ὅπου οἱ περισσότεροι μεγάλοι ἄνδρες βρίσκονται ἀκόμη στὸ κατώφλι τῆς ἔνδοξης ἱστορικῆς πορείας τους, ὄχι μόνο εἶχε κατακτήσει τὸν ἀρχαῖο κόσμο τῆς ἐποχῆς του, ἀλλά τὸν εἶχε θέσει σὲ περιστροφὴ γύρω ἀπὸ ἕναν καινούργιο ἄξονα.
Ἡ ὅλη μετέπειτα πορεία τῆς ἱστορίας, ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ πολιτισμικὴ ζωὴ τῶν κατοπινῶν ἐποχῶν δὲν μποροῦν νὰ κατανοηθοῦν ξεχωριστὰ ἀπὸ τὴν πορεία καὶ ἐπίδραση τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Αἰῶνες μετὰ τὸν θάνατό του, ὁ Ἀππιανός ὁ Ἀλεξάνδρειος παρομοίωσε τὴν σύντομη βασιλεία του μὲ τὴν «φωτεινὴ λάμψη τῆς ἀστραπῆς». Μία λάμψη πραγματικὰ ἐκθαμβωτική.
Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ἐντελῶς «δέσμιος» τῆς μοίρας του καὶ ἀπολύτως ἀφοσιωμένος στὸ ἔργο του. Οἱ φυσικὲς ἀπολαύσεις λίγο τὸν ἐνδιέφεραν. Μὲ τὴν ἐξαίρεση τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν μητέρα του καὶ τὴν τροφό του, ποτὲ δὲν γοητεύτηκε ἀπὸ καμμία γυναῖκα καὶ παρ’ ὅτι νυμφεύθηκε δύο φορὲς καὶ οἱ δύο του γάμοι ἦταν πολιτικῆς καὶ ὄχι ρομαντικῆς φύσεως.
Ποτὲ δὲν εἶχε ἐρωμένη, οὔτε ἦταν ἀνίκανος, οὔτε ὁμοφυλόφιλος ὅπως οἱ ἐπικριτὲς του διέδωσαν γιὰ νὰ τὸν δυσφημίσουν»(Fuller σελ. 103).
Ὁ Ἀρριανός ἔχει πεῖ γι’αὐτὸν ὡς ἄνδρα καὶ ὡς στρατιώτη
Ἦταν πολὺ ὅμορφος στὸ παρουσιαστικὸ καὶ ἀφιερωμένος στὴν ἄσκηση, πολὺ ἐνεργητικός στὸ πνεῦμα, πολὺ ἡρωϊκός στὸ θάρρος, πολὺ σταθερὸς στὴν τιμἠ, ἀγαποῦσε πολὺ τὸν κίνδυνο καὶ τηροῦσε αὐστηρῶς τὰ καθήκοντά του πρὸς τοὺς Θεούς. Ὡς πρὸς τὶς ἀπολαύσεις τοῦ σώματος, εἶχε πλήρη αὐτοέλεγχο, καὶ γι’αὐτές τοῦ πνεύματος ὁ ἔπαινος ἦταν ἡ μόνη γιὰ τὴν ὁποία ἦταν ἀκόρεστος. Εἶχε ἐκπληκτική ὁξυδέρκεια στὸ νὰ ἀναγνωρίζῃ τί ἔπρεπε νὰ γίνῃ, ὅταν ἄλλοι ἐξακολουθοῦσαν νὰ βρίσκονται σὲ ἀβεβαιότητα καὶ διέβλεπε μὲ μεγάλη ἐπιτυχία ἀπὸ τὴν παρατήρηση τῶν γεγονότων τὸ τί πιθανὸν νὰ συμβῇ. Ἦταν πιστὸς στὶς συμφωνίες καὶ στοὺς διακανονισμοὺς ποὺ εἶχε συνάψει καθὼς καὶ φειδωλὸς στὴν δαπάνη χρημάτων γιὰ τὴν ἰκανοποίηση τῶν δικῶν του ἀπολαύσεων, ξόδευε ὅμως ἀφείδωλα χάρῃ τῶν συντρόφων του
Τρίτη 6 Απριλίου 2021
31/5/1821) Η ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ">
, 31 Μαΐου 1821 Ἡ ἐνθουσιώδης ἀντίδραση τῶν Ζακυνθίων, ἡ στάση τῶν ἱερωμένων καὶ ἡ ἀντίδραση τῶν Ἄγγλων. . ……….Ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῆς Ἑπτανήσου, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ τοῦ Λονδ…"<
ΑΓΓΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ
2020/06/31-5-1821-Πίνακας-Joseph-Cartwright-χαρακτικό-Robert-Havell-Snr-περ.-1821-Ζάκυνθος-Πλατεία-Αγίου-Μάρκου-δημοσίευση-Μάρτιος-1821..2020/06/31-5-1821-
31 Μαΐου 1821
Ἡ ἐνθουσιώδης ἀντίδραση τῶν Ζακυνθίων, ἡ στάση
τῶν ἱερωμένων καὶ ἡ ἀντίδραση τῶν Ἄγγλων.
Ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῆς Ἑπτανήσου, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ τοῦ Λονδίνου ἐκείνης τῆς περιόδου ἀπέναντι στὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση, ἔλαβε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὅλα τὰ δεσμευτικὰ μέτρα ποὺ εἶχε στὴν διάθεσή της γιὰ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν συμμετοχὴ στὸν ἑλληνικὸ ἀγῶνα τῶν ὑπηκόων τοῦ Ἠνωμένου Κράτους τῶν Ἑπτά Νήσων. ἐχθρικὴ στάση τῆς Ἀγγλίας εἶχε ὡς βάση τὴν ἀντιρωσικὴ πολιτική της καὶ τοὺς ‘’φόβους’’ της γιὰ ἐπέκταση τῆς ῥωσικῆς ἐπιρροῆς καὶ στὴν ἑλληνικὴ χερσόνησο.1827-
Διακήρυξε λοιπὸν τὴν οὐδετερότητα τῆς Ἑπτανήσου ἔναντι τῶν ἐμπολέμων, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀποφασίστηκε νὰ προβληθῇ κάθε δυσχέρεια στοὺς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες καὶ νὰ παρασχεθῇ κάθε εὔνοια καὶ ἀνεπίσημη βοήθεια πρὸς τοὺς τούρκους.
1821, Βαθύ Ιθάκης.
Στὶς 31 Μαΐου 1821 , ἔδεσε στὸ λιμάνι τῆς Ζακύνθου ἕνα πλοῖο προερχόμενο ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν ἤδη γνωστὰ τὰ σοβαρὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίζονταν ἐκεῖ, ὁπότε ὑπῆρχε δικαιολογημένη περιέργεια. Πολλοὶ Ζακύνθιοι ποὺ βρίσκονταν ἐκείνη τὴν ὥρα στὰ καφενεῖα τῆς παραθαλάσσιας ὁδοῦ, ἔσπευσαν στὴν ἀκτὴ μόλις ἔμαθαν τὴν ἄφιξη τοῦ πλοίου γιὰ νὰ μάθουν νεώτερα. Ἀστειευόμενος κάποιος ἀπὸ τοὺς ἀποβιβασθέντες, εἶπε ὅτι: Ἐπάρθη ἡ Πόλη
Οἱ αἰσιόδοξοι καὶ διψασμένοι γιὰ εὐχάριστα νέα Ζακύνθιοι, ἔλαβαν στὰ σοβαρὰ τὴν φράση του, τὴν ὁποία στὴν συνέχεια «ἐπιβεβαίωσε» ( εἰρωνευόμενος ὅμως ) κι’ ἕνας ἀστυνομικός ποὺ περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Ἡ εἰρωνεία τοῦ ἀστυνομικοῦ ἐκλήφθηκε ὡς ἐπίσημη ἐπιβεβαίωση τῆς πρώτης φήμης, ὁπότε, ἀμέσως πολλοὶ ἔσπευσαν πρὸς τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἡ ὁποία βρισκόταν στὴν ἄκρη τῆς πόλεως, ὅπου ἀφοῦ πῆραν τὴν ἐκεῖ στημένη σημαία τῆς ἐκκλησίας, κατασκεύασαν προχείρως χάρτινα ἐμβλήματα μὲ σταυρούς, μὲ τὰ ὁποῖα στόλισαν τὰ στήθη τους μαζὶ μὲ δάφνες. Ὁρισμένοι ἀπὸ τὸ πλῆθος πῆγαν στὰ σπίτια τους καὶ ἐπέστρεψαν ὁπλισμένοι. Ἡ διαδήλωση ποὺ σχηματ
ίστηκε κατευθύνθηκε πρὸς τὸ λιμάνι μὲ πυροβολισμούς καὶ ἐνθουσιώδεις κραυγὲς ὅπως : ‘ ’Ἐπήραμε τὴν Πόλη! Ἀνέστη τὸ γένος ! Χριστὸς Ἀνέστη!
Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς πορείας, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε καὶ τὴν σημαία, ἦταν ἕνας κτίστης ὀνόματι Παναγιώτης Μπελέτης. Τὰ καταστήματα ὅλα ἔκλεισαν καὶ οἱ ἔμποροι ἑνώθηκαν μὲ τὸ πλῆθος. Ὅταν ἔφτασαν στὸ λιμάνι, ἕνα ἀγγλικὸ τάγμα ποὺ ἐκτελοῦσε γυμνάσια στὴν πλατεία τοῦ Μώλου βρισκόταν σὲ παράταξη, φράσσοντας τὴν δίοδο. Ὅμως ὁ Ἄγγλος ταγματάρχης συγκινήθηκε (ὑπῆρχαν καὶ ἐξαιρέσεις) ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν Ζακυνθίων καὶ διέταξε τὸ τάγμα του νὰ διαχωριστῇ σὲ δύο στοίχους γιὰ νὰ περάσουν. Τότε, ο Παναγιώτης Μπελέτης σταμάτησε μπροστὰ στὸν ταγματάρχη καὶ κλίνων τὴν σημαία τοῦ εἶπε:
«Προσκύνα καὶ σὺ τὸ γένος μας καὶ τὸν Χριστὸν μας».
Ὁ Ἄγγλος ταγματάρχης ἔβγαλε τὸ καπέλο του καὶ οἱ διαδηλωτὲς προχώρησαν μέχρι τὴν ἄκρη τῆς προκυμαίας ὅπου ἔστησαν τὴν σημαία ζητωκραυγάζοντας. Ἕνα σπετσιώτικο πλοῖο ἀραγμένο ἐκεῖ, χαιρέτησε τὴν εἴδηση μὲ κανονιοβολισμούς. Μετὰ ἀπὸ αὐτό, τὸ πλῆθος ἐπέστρεψε στὴν ἀγορὰ ὅπου ὁ ἱερέας Ἀναστάσιος Πολίτης, γνωστὸς Φιλικός, ἄνοιξε τὴν ἐκκλησία τοῦ Παντοκράτορος καὶ τέλεσε δοξολογία. Στὸ διοικητήριο, ὁ ἀστυνόμος ζήτησε ἀπὸ τὸν τοποτηρητή Ῥῶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ γιὰ νὰ διαλυθῇ τὸ πλῆθος. Εὐτυχῶς, μὲ τὴν παρέμβαση τοῦ ἰατροῦ Π. Στεφάνου ὁ ὁποῖος ἔτυχε νὰ βρίσκεται ἐκείνη τὴν στιγμὴ στὸ σπίτι τοῦ τοποτηρητή, ἀπετράπη ἡ αἱματοχυσία, διότι τὸν ἔπεισε ὅτι ἡ διαδήλωση δὲν εἶχε προσβάλει τὶς ἀγγλικὲς ἀρχὲς καὶ ὅτι θὰ διαλυόταν σύντομα μόνη
Οἱ σκηνὲς αὐτὲς μεταφέρθηκαν διαστρεβλωμένα στὴν Κέρκυρα ὡς γεγονότα στρεφόμενα κατὰ τοῦ καθεστῶτος. Ὁ στρατηγὸς Ἄνταμ διέταξε τότε τὸν πρωτοπαπά Γαρζώνη νὰ ἐκδώσῃ ἐγκύκλιο, μὲ τὴν ὁποία ἀπαγορευόταν στοὺς ἐφημέριους νὰ τελοῦν δεήσεις ὑπὲρ τῶν ἀγωνιζομένων στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Οἱ ἱερεῖς Καντούνης καὶ Πολίτης ἀρνήθηκαν νὰ τὴν ὑπογράψουν καὶ γι’ αὐτὸ φυλακίστηκαν, ἐνῷ δύο ἄλλοι ἱερεῖς, ὁ Ἄννινος καὶ ὁ Βεντούρης, κατόρθωσαν νὰ φύγουν κρυφὰ στὴν Πελοπόννησο.
Ὅταν ἡ ἀγγλικὴ διοίκηση τῶν Ἑπτανήσων ἔμαθε καὶ τὴν ἧττα τῶν Λαλαίων στὴν ὁποία συμμετεῖχαν καὶ Ἑπτανήσιοι, προέβη σὲ ἀκόμη αὐστηρότερα μέτρα. Μὲ ψήφισμα ἀποφασίστηκε ἡ καταδίωξη τῶν μετεχόντων στὴν ἐπανάσταση μὲ καταδίκη σὲ ἀειφυγία καὶ δήμευση τῶν περιουσιῶν τους ἐὰν δὲν παρουσιάζονταν οἰκειοθελῶς μέσα σὲ συγκεκριμένο χρονικὸ διάστημα, καί, σὲ ποινικὴ δίωξη ἐὰν συλλαμβάνονταν. Οἱ συλλήψεις, οἱ φυλακίσεις καὶ οἱ δημεύσεις ἦταν ἀδιάκοπες ἐκ μέρους τῆς ἀγγλικῆς διοικήσεως, ἀλλὰ ἀδιάκοπη ἦταν καὶ ἡ ἐπικοινωνία τῶν Ἑπτανησίων μὲ τὴν ἐπανάσταση
<
Πηγές:Πληροφορίες : Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ, Διονυσίου Α. Κόκκινου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τόμος 1, σελ. 415-417.
Εἰκόνες: Ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ συλλογὴ τοῦ κυρίου Θ. Μεταλληνοῦ
Άγνωστοι Έλληνες ήρωες: Λοχίας Χριστόφορος και η θρυλική μάχη του 1922
Άγνωστοι Έλληνες ήρωες: Λοχίας Χριστόφορος και η θρυλική μάχη του 1922
Συνεχίζοντας την έρευνά μας πάνω στους αγνώστους, στο ευρύ κοινό, Έλληνες ήρωες, οι οποίοι ξεπροβάλλουν από κάθε σελίδα της μακραίωνης ιστορίας μας θυμίζοντάς μας πως ακόμα κι αν οι πιθανότητες σε κάθε περίσταση της ζωής μας δείχνουν να είναι εναντίον μας, πάντα θα υπάρχει κάποια μικρή δίοδος που θα φέρει την ανατροπή...
Ή ακόμα κι αν δεν την φέρει, αξίζει σίγουρα η προσπάθεια…
«Νοιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα…» Νίκος Καζαντζάκης
Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε σε μία ακόμη μεγάλη προσωπικότητα, έναν «ατσαλένιο» μαχητή που έδρασε κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922. Το όνομά του Χριστόφορος Σταυρόπουλος.
Η ειδικότητά του Αεροπόρος Λοχίας, Β’ Μοίρα Στρατιωτικής Αεροπορίας. Κόντρα στα προγνωστικά και στον -εκτός των άλλων- ψυχολογικό πόλεμο που τους έκαναν οι Τούρκοι έκανε το καθήκον του…
Ο Ελληνικός στρατός κατακρεουργήθηκε στο μικρασιατικό μέτωπο από τις ορδές του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία είχε και τις Μεγάλες Δυνάμεις στο πλευρό του, καθώς συνέκλιναν τότε τα συμφέροντά τους.
Οι Έλληνες, όμως, πρώτα τους έδωσαν ένα καλό μάθημα, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι κανείς δεν μπορεί να κάμψει το φρόνημα, το πείσμα, την τρέλλα και την αγάπη τους για την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, την στιγμή που οι πυροβολισμοί και τα τελεσίγραφα έπεφταν βροχή από τα τουρκικά αεροσκάφη με στόχο να λυγίσουν τους Έλληνες στρατιώτες και να τους τρέψουν σε φυγή, εκείνοι πείσμωναν ακόμα περισσότερο κι έμεναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους.
Τα τελεσίγραφα περιείχαν μηνύματα τύπου: «Έλληνες μην πολεμάτε σ’ έναν πόλεμο που δεν είναι δικό σας. Είστε μακριά από τα σπίτια σας. Μόνο ο θάνατος σας περιμένει. Φύγετε!»
Ξαφνικά εμφανίζεται πάνω από τα Ελληνικά στρατεύματα ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος (breguet), το οποίο εκτός από την ρίψη προκηρύξεων εντόπιζε μία προς μία τις θέσεις τους και ετοιμαζόταν για επίθεση.
Βλέποντας αυτό ο Λοχίας Χριστόφορος Σταυρόπουλος σε συνεργασία με τον Ανθυπασπιστή Ευάγγελο Παπαδάκο πετούν εσπευσμένα προς αναζήτηση του.
Όταν το εντοπίζουν ξεκινά μία από τις σημαντικότερες αερομαχίες στην ιστορία του Μικρασιατικού Πολέμου.
Ενώ ανταλλάσσονταν πυρά για περίπου 20 λεπτά και σε ύψος 2.800μ. από το έδαφος, το τουρκικό αεροσκάφος αναγκάζεται να υποχωρήσει. Οι Έλληνες αεροπόροι, όμως, δεν εγκαταλείπουν… Συνεχίζουν να το καταδιώκουν, ώσπου το κατέρριψαν φλεγόμενο μέσα στις ελληνικές γραμμές.
Πέραν αυτού, όμως, άξιο θαυμασμού είναι και αυτό που έκανε ο Λοχίας Σταυρόπουλος μετά την εξολόθρευση του εχθρού…
Όπως προαναφέραμε, το αεροσκάφος των Τούρκων έπεσε στην περιοχή, στην οποία έδραζαν τα ελληνικά στρατεύματα. Έτσι, ο Χριστόφορος αποφάσισε χωρίς δεύτερη σκέψη να κηδεύσει τους δύο πεσόντες αντιπάλους σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα και όλες τις στρατιωτικές τιμές!
Εκτοξεύοντας φωτοβολίδες γνωστοποίησαν στους Τούρκους μια μικρή προσωρινή ανακωχή, ώστε να κηδεύσουν τους πεσόντες του αντίπαλου στρατοπέδου και έπειτα έριξαν έναν φάκελο, μέσα στον οποίον είχαν τοποθετήσει τα ατομικά είδη των φονευθέντων στην αερομαχία της 12ης Ιουλίου 1922 και μια επιστολή, με την οποία πληροφορούσαν τις τουρκικές αρχές για το θάνατό τους και την ταφή τους στον ελληνικό τομέα.
«Σας γνωστοποιούμε ότι οι δύο πιλότοι σας ο Κεμάλ Μπεη και ο Αχμετη Μπαχατιν έπεσαν τιμημένα πάνω στην μάχη με Έλληνες πιλότους. Επιστρέψτε τα είδη τους στις οικογένειες τους και πείτε ότι ετάφησαν με όλες τις στρατιωτικές τιμές και με σύμφωνα με την θρησκεία σας».
Γι αυτήν του την ενέργεια ο Χριστόφορος έλαβε το αξίωμα του Ανθυπολοχαγού! Έπραξε όπως κάθε Έλληνας πρόγονός του, ο οποίος σε αντίθεση με τις βαρβαρότητες κάποιων λαών, αντιμετώπιζε στο πεδίο της μάχης τον αντίπαλό του, στεκόμενος πάντοτε με σεβασμό απέναντι σε αυτόν.
Ο Ανθυπολοχαγός, πλέον, Σταυρόπουλος βρήκε τραγικό θάνατο πάνω στο καθήκον και συγκεκριμένα το 1923…
«Ἀεὶ ὑψικρατεῖν»! Πάντα έχοντας το βλέμμα στραμμένο προς τον ουρανό οι Έλληνες στρατιώτες δεν υπολογίζουν τίποτα μπρος στον κίνδυνο και βάζουν πάνω και πέρα απ’ όλα την πατρίδα μας σεβόμενοι πάντα τον άνθρωπο…
Πώς μοιάζουν μερικοί από τους διάσημους αρχαίους Έλληνες
Πώς μοιάζουν μερικοί από τους διάσημους αρχαίους Έλληνες στην πραγματική ζωή; Ο Ιταλός καλλιτέχνης Alessandro Tomasi ανακατασκευάστηκε σε χρώμα και με εκπληκτική προσοχή στη λεπτομέρεια τα πρόσωπα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και ηγετών που χρησιμοποιούν ως αγάλματα αναφοράς και προτομές που φυλάσσονται σε διάφορα μουσεία του κόσμου. Όλη η ιστορία:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)