Ἡ ἀπόβαση τοῦ Κεμὰλ στὴ Σαμψούντα -Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου [19 Μαΐου 1919]

Ἡ Γενοκτονία τῶν Ποντίων θεωρεῖται μιὰ ἀπὸ τίς πρῶτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Ἡ γενοκτονία ἦταν ἕνα προμελετημένο ἔγκλημα, τὸ ὁποῖο ἡ κυβέρνηση τῶν Νεότουρκων ἔφερε σὲ πέρας μὲ συστηματικότητα. Οἱ μέθοδοι ποὺ χρησιμοποίησε ἦταν ὁ ξεριζωμός, ἡ ἐξάντληση στὶς κακουχίες, τὰ βασανιστήρια, ἡ πεῖνα καὶ ἡ δίψα, καὶ τὰ στρατόπεδα θανάτου στὴν ἔρημο.

Ἕνα ἐκλεκτὸ τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ζοῦσε στὰ βόρεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στὴν περιοχὴ τοῦ Πόντου, μετὰ τὴ διάλυση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ ἅλωση τῆς Τραπεζοῦντας τὸ 1461 ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανὲς δὲν τοὺς ἀλλοίωσε τὸ φρόνημα καὶ τὴν ἑλληνική τους συνείδηση, παρότι ζοῦσαν ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν ἐθνικὸ κορμό. Μπορεῖ νὰ ἀποτελοῦσαν μειονότητα -τὸ 40% τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ γρήγορα κυριάρχησαν στὴν οἰκονομικὴ ζωὴ τῆς περιοχῆς, ζῶντας κυρίως στὰ ἀστικὰ κέντρα.

Ἡ οἰκονομική τους ἀνάκαμψη συνδυάστηκε μὲ τὴ δημογραφικὴ καὶ τὴν πνευματική τους ἄνοδο. Τὸ 1865 οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου ἀνέρχονταν σὲ 265.000 ψυχές, τὸ 1880 σὲ 330.000 καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα ἄγγιζαν τίς 700.000. Τὸ 1860 ὑπῆρχαν 100 σχολεῖα στὸν Πόντο, ἐνῶ τὸ 1919 ὑπολογίζονται σὲ 1401, ἀνάμεσά τους καὶ τὸ περίφημο Φροντιστήριο τῆς Τραπεζοῦντας. Ἐκτὸς ἀπὸ σχολεῖα διέθεταν τυπογραφεῖα, περιοδικά, ἐφημερίδες, λέσχες καὶ θέατρα, ποὺ τόνιζαν τὸ ὑψηλό τους πνευματικὸ ἐπίπεδο.

Τὸ 1908 ἦταν μιὰ χρονιά - ὁρόσημο γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἐκδηλώθηκε καὶ ἐπικράτησε τὸ κίνημα τῶν Νεότουρκων, ποὺ ἔθεσε στὸν περιθώριο τὸν Σουλτᾶνο. Πολλὲς ἦταν οἱ ἐλπίδες ποὺ ἐπενδύθηκαν στοὺς νεαροὺς στρατιωτικοὺς γιὰ μεταρρυθμίσεις στὸ ἐσωτερικὸ τῆς θνήσκουσας Αὐτοκρατορίας.

Σύντομα, ὅμως, οἱ ἐλπίδες τους διαψεύστηκαν. Οἱ Νεότουρκοι ἔδειξαν τὸ σκληρὸ ἐθνικιστικό τους πρόσωπο, ἐκπονῶντας ἕνα σχέδιο διωγμοῦ τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν καὶ ἐκτουρκισμοῦ τῆς περιοχῆς, ἐπωφελούμενοι τῆς ἐμπλοκῆς τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν στὸ Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τὸ ἑλληνικὸ κράτος, ἀπασχολημένο μὲ τὸ «Κρητικὸ Ζήτημα», δὲν εἶχε τὴ διάθεση νὰ ἀνοίξει ἕνα ἀκόμη μέτωπο μὲ τὴν Τουρκία.

Οἱ Τοῦρκοι μὲ πρόσχημα τὴν «ἀσφάλεια τοῦ κράτους» ἐκτοπίζουν ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ στὴν ἀφιλόξενη μικρασιατικὴ ἐνδοχώρα, μέσῳ τῶν λεγόμενων «ταγμάτων ἐργασίας» («Ἀμελὲ Ταμπουροῦ»). Στὰ «Τάγματα Ἐργασίας» ἀναγκάζονταν νὰ ὑπηρετοῦν οἱ ἄνδρες ποὺ δὲν κατατάσσονταν στὸ στρατό. Δούλευαν σὲ λατομεῖα, ὀρυχεῖα καὶ στὴ διάνοιξη δρόμων, κάτω ἀπὸ ἐξοντωτικὲς συνθῆκες. Οἱ περισσότεροι πέθαιναν ἀπὸ πεῖνα, κακουχίες καὶ ἀρρώστιες.

Ἀντιδρῶντας στὴν καταπίεση τῶν Τούρκων, τίς δολοφονίες, τίς ἐξορίες καὶ τίς πυρπολήσεις τῶν χωριῶν τους, οἱ Ἑλληνοπόντιοι, ὅπως καὶ οἱ Ἀρμένιοι, ἀνέβηκαν ἀντάρτες στὰ βουνὰ γιὰ νὰ περισώσουν ὅ,τι ἦταν δυνατόν. Μετὰ τὴ Γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων τὸ 1916, οἱ τοῦρκοι ἐθνικιστὲς ὑπὸ τὸν Μουσταφὰ Κεμὰλ εἶχαν πλέον ὅλο τὸ πεδίο ἀνοιχτὸ μπροστά τους γιὰ νὰ ἐξολοθρεύσουν τοὺς Ἑλληνοπόντιους. Ὅ,τι δὲν κατάφερε ὁ Σουλτᾶνος σὲ 5 αἰῶνες τὸ πέτυχε ὁ Κεμὰλ σὲ 5 χρόνια!

Τὸ 1919 οἱ Ἕλληνες μαζὶ μὲ τοὺς Ἀρμένιους καὶ τὴν πρόσκαιρη ὑποστήριξη τῆς κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν νὰ δημιουργήσουν ἕνα αὐτόνομο ἑλληνοαρμενικὸ κράτος. Τὸ σχέδιο αὐτὸ ματαιώθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλεύθηκαν τὸ γεγονὸς γιὰ νὰ προχωρήσουν στὴν «τελικὴ λύση».

Στὶς 19 Μαΐου 1919 ὁ Μουσταφὰ Κεμὰλ ἀποβιβάζεται στὴ Σαμψούντα γιὰ νὰ ξεκινήσει τὴ δεύτερη καὶ πιὸ ἄγρια φάση τῆς Ποντιακῆς Γενοκτονίας, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν γερμανῶν καὶ σοβιετικῶν συμβούλων του. Μέχρι τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τὸ 1922 οἱ Ἑλληνοπόντιοι ποὺ ἔχασαν τὴ ζωή τους ξεπέρασαν τοὺς 200.000, ἐνῶ κάποιοι ἱστορικοὶ ἀνεβάζουν τὸν ἀριθμό τους στὶς 350.000.

Ὅσοι γλίτωσαν ἀπὸ τὸ τουρκικὸ σπαθὶ κατέφυγαν ὡς πρόσφυγες στὴ Νότια Ρωσία, ἐνῶ γύρῳ,γύρω στὶς 400.000 ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα. Μὲ τίς γνώσεις καὶ τὸ ἔργο τους συνεισέφεραν τὰ μέγιστα στὴν ἀνόρθωση τοῦ καθημαγμένου ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ ἄλλαξαν τίς πληθυσμιακὲς ἰσορροπίες στὴ Βόρειο Ἑλλάδα.

Μὲ ἀρκετή, ὁμολογουμένως, καθυστέρηση, ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ψήφισε ὁμόφωνα στὶς 24 Φεβρουαρίου 1994 τὴν ἀνακήρυξη τῆς 19ης Μαΐου ὡς Ἡμέρα Μνήμης γιὰ τὴ Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.

H ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ (Full Documentary)

19 Μαΐου - Ἡμέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ἑλλήνων του Πόντου

Φορωνεύς……….ὁ ἀρχέγονος

Ὁ Φορωνεύς ἦταν γιός του ποτάμιου θεοῦ Ἰνάκχου καὶ της Ὠκεανίδας νύμφης Μελίας, ἡ της ἐπίσης Ὡκεανίδας νύμφης Ἀργίας καὶ πιθανόν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ……...

Ὁ Σόλων καὶ οἱ ἱερεῖς

Ὁ Ἀθηναῖος πολιτικός καὶ ποιητής Σόλων (640 – 560 π.Χ) κατά την διάρκεια ἐπίσκεψης στὴν χώρα του Νείλου, αἰφνιδίασε ὁρισμένους Αἰγυπτίους ἱερεῖς ὅταν ἀνέφερε ὅτι ὁ Φορωνεύς ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος. Οἱ Αἰγύπτιοι ἀπήντησαν χαριτολογῶντας:

«Ω Σόλων, Σόλων ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες εἶστε πάντοτε νέοι…..δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ ὑπάρχει κάποιος τόσο γέρος» (Αἰγύπτιος ἱερέας πρὸς Σόλωνα – Πλάτων «Τιμαῖος 23β).

Στήν πραγματικότητα ὅμως ἄν καὶ ἡ γενεαλογία τῶν Ἑλλήνων δὲν ἐμφανίζει τον Φορωνεά ὡς τον πρῶτο ἄνθρωπο, οἱ μετέπειτα ἀρχέγονες θεωρήσεις – ἐκδοχὲς τῶν γενεαλογικῶν δένδρων ἔχουν ἐμπλακεῖ σε μία σειρά ἀτελείωτων ἀμφισβητήσεων.

Αἰγιαλεύς ὁ πρῶτος Σικυώνιος

Ἄν οἱ γενεές μετροῦσαν ἀντίστροφα, φαίνεται ὅτι ὁ Αἰγιαλεύς εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος της ἡρωικῆς ἐποχῆς καὶ ὄχι ὁ Φορωνεύς. Ἀλλὰ ἐπειδή ἡ φήμη παίζει σημαντικό ρόλο καὶ οὐδεὶς ἀναφέρει τον Αἰγιαλέα ὡς τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ ἴσως οὐδέποτε θεωρηθεῖ ὡς τέτοιος ἀκόμη καὶ ἄν ὄντως ἦταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος. Ἀντιθέτως ὁ Αἰγιαλεύς φέρει τον τίτλο του πρώτου οἰκιστή της Σικυῶνας, πόλης της Πελοποννήσου στὸν Κορινθιακό κόλπο ἡ ὁποῖα θεωρεῖται ὡς ἡ ἀρχαιότερη πόλη κράτος.

Σημειώνεται ὅτι ὁ Αἰγιαλεύς πέθανε ἄτεκνος καὶ ἦταν ἀδελφὸς του Φορωνέα, χωρίς αὐτὸ νὰ ἀποτελεῖ κριτήριο, καθότι ἦσαν ἀπόγονοι θεοτήτων (ὁ Ἱνακχος ἦταν ποτάμιος θεός καὶ ἡ μητέρα τους νύμφη) καὶ ὁ χρόνος δὲν λογίζεται το ἴδιο γιὰ θεούς καὶ θνητούς. Ἐπίσης, ἡ Ἰῷ, ὡς κόρη του Ἴνακχου, μπορεῖ νὰ θεωρεῖται ἀδελφὴ της Φορωνέα, ἀλλὰ ἡ καταγωγή της εἶναι ἀβέβαιη. Ο χαρακτηρισμός «πρῶτος ἄνθρωπος» ἀπὸ μόνος του ὁρισμένες φορές ἀποτελεῖ τμῆμα μιᾶς μεγαλύτερης φράσης ποὺ σημαίνει «ὁ πρῶτος ἄνθρωπος………ποὺ ἔγινε………ἡ ἔπραξε κάτι». Ἔτσι γιὰ παράδειγμα, ὁρισμένοι ἔχουν πεῖ ὅτι ὁ Φορωνεύς ἦταν ὁ πρῶτος θνητός………..ποὺ κυβέρνησε.

Ὁ Ἑρμῆς καὶ οἱ θνητοί

Την ἐποχῆ του Φορωνέα, ὁ ὁποῖος ἔζησε πολλές γενεές πρὶν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν ἐπὶ αἰῶνες χωρίς πόλεις καὶ νόμους. Ἐκείνη την περίοδο μιλοῦσαν την ἴδια γλῶσσα, ὥσπου ὁ Ἑρμῆς (θεός του λόγου) τους ἐξήγησε τα μυστικά της διαλέκτου. Αὐτή ἡ γνώση ἔφερε «διχόνοια» μεταξύ των θνητῶν με ἀποτέλεσμα νὰ χωρισθοῦν σε Ἔθνη.

Φορωνεύς ὁ πρῶτος ἀρχῶν

Ἀπὸ αὐτόν τον διαχωρισμό προέκυψε ἡ ἀνάγκη διακυβέρνησης καὶ ἔτσι ὁ Δίας ἔδωσε τον πρῶτο κανόνα (νόμο) στὸν Φορωνέα, ἐπειδή ἦταν ὁ πρῶτος ποῦ ἔκανε προσφορές στὴν Ἤρα, χτίζοντας ναό καὶ κατασκευάζοντας ὅπλα πρὸς τιμήν της. Εἴτε λοιπόν ἐπειδή ἦταν εὐσεβής, εἷτε ἐπειδὴ κατάλαβε ὅτι οἱ νόμοι δὲν εἶναι δυνατόν νὰ ἐφαρμοσθοῦν χωρίς ὅπλα, ἐνόσω ἐπικρατεῖ διχόνοια μεταξύ των θνητῶν, ἔλαβε ἀπὸ τον Δία την ἄδεια νὰ κυβερνήσει. Ἔχοντας γίνει κυβερνήτης, συγκέντρωσε τους κατοίκους οἱ ὁποῖοι ἐκείνη την ἐποχῆ διαβίωναν διάσπαρτοι ὡς ἀπομονωμένες οἰκογένειες καὶ ἵδρυσε μία πόλη ἡ ὁποία ἀρχικὰ ὀνομάσθηκε Πόλη του Φορωνέα καὶ ἀργότερα Ἀργός λόγω του Ἄργου, ἐγγονοῦ του Φορωνέα. Στή συνέχεια βασίλευσε σε ὅλη την περιοχή ἡ ὁποία ἀργότερα ὀνομάστηκε Πελοπόννησος ἀπὸ τον Πέλοπα. (Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδας»)

Πρώιμος «Προμηθέας»

Οἱ Ἀργεῖοι τιμοῦσαν τον Φορωνέα καταθέτοντας προσφορές στὸν τάφο του καὶ ἀνεγείροντας πρὸς τιμήν του ἄγαλμα, δίπλα στὸ ὁποῖο ἔκαιε ἄσβεστη φλόγα, διότι πίστευαν ὅτι αὐτὸς ἀνακάλυψε την φωτιά καὶ ὄχι ὁ Προμηθέας ὅπως πιστεύεται ἀπὸ τους περισσότερους. (Ὑγίνος «Ἱστορίες» 145)

Μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ὁ ἐγγονός του Ἀργὸς, γιός του Δία καὶ της Νιόβης, της πρώτης θνητῆς ποῦ τεκνοποίησε με θεό.

Σύζυγοι του Φορωνέα ὑπῆρξαν ἡ Τηλεδίκη, ή η Κίννα, ή η Κερδώ. (Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδος 2.21.1» – Ψευδο Ἀπολλόδωρος «Βιβλιοθήκη 2.1.1» – Τζέτζης «Λυκόφρων 177»)

Ἀπόγονοι

Ἀπόγονοί του ἦσαν οἱ παρακάτω:

- Ὁ Ἄπιος ὁ ὁποῖος ἦταν βασιλέας της Πελοποννήσου την ὁποία ὀνόμασε ἀρχικά Ἄπια, ἀλλὰ δολοφονήθηκε μετά ἀπὸ συνωμοσία ἀπὸ τον ἴδιο του τον γιό Θελξίονα καὶ τον Τελχίνα (Ἀπολλόδωρος «Βιβλιοθήκη» Β.1.1).

- Ἡ Νιόβη ἦταν ἡ πρώτη θνητή ποῦ κοιμήθηκε με τον Δία καὶ γέννησε τον Ἄργο καὶ τον Πελασγό, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ πρῶτος διαδέχθηκε τον Φορωνέα καὶ ὁ δεύτερος βασίλευσε στὴν Αργολίδα καὶ κατόπιν οἱ κάτοικοι της Πελοποννήσου ὀνομάσθηκαν Πελασγοί. Κατ’ ἄλλους ὁ Πελασγός ὑπῆρξε βασιλέας του Ἀργούς ὅταν οἱ Δαναΐδες προσέτρεξαν σε αὐτὸν γιὰ προστασία μετά την δολοφονία τῶν Αἰγυπτιάδων. (Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδος 2.21»)

- Ὁ Καρ(ας) βασιλέας των Μεγάρων ὁ ὁποῖος ἐτάφη μεταξύ Μεγάρων καὶ Κορίνθου. Πρὸς τιμήν του ἡ ἀκρόπολις των Μεγάρων ὀνομάσθηκε Καρία.

- Χθονία καὶ Κλήμενος Τα δύο ἀδέλφια ἀνέγειραν ναό πρὸς τιμήν της Δήμητρας. (Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδος 1.39.5»)

- Σπάρτων Θεωρεῖται πατέρας του Μυκηνέα ὁ ὁποῖος σύμφωνα με ὁρισμένους ἔδωσε το ὄνομα του στὶς Μυκήνες, ἐνῶ σύμφωνα με ἄλλους το ὄνομα προέκυψε ἀπὸ την Μυκήνη, κόρη του Ἰνάκχου καὶ ἀδελφὴ του Φορωνέα (Ἑλλάνικος ὁ Λέσβιος).

- Εὕρωψ Πατέρας του Ἐρμίονα ἱδρυτή της πόλης Ἑρμιόνης πλησίον της Τροιζήνας. (Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδος 2.34.4»)

- Λύρκος Στάλθηκε ἀπὸ τον Ἴνακχο νὰ βρεῖ την Ἰῷ την ὁποία εἶχαν ἀπαγάγει ληστές. Ἀφοῦ προσπάθησε μάταια νὰ την βρεῖ καὶ φοβούμενος νὰ ἐπιστρέψει ἄπραγος, πῆγε στὴν στὴν Καρία ὁπού παντρεύτηκε την Ειληβία κόρη του βασιλέα Αἰγιαλοῦ. (Παρθένιος «Περί Ἐρωτικῶν Παθημάτων 1»).

«Οἱ θρῦλοι της Ἑλλάδας γενικότερα ἔχουν διαφορετικές ἑρμηνεῖες – μορφές καὶ αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερα ἐμφανὲς στὴν γενεαλογία»

(Παυσανίας «Περιγραφή της Ἑλλάδος 8.53.5)

19 Μαΐου

Σίβυλλα Τιμπουρτίνα, προφητεῖες

Γιὰ αὐτήν την Σίβυλλα, ναὶ μὲν δὲν ἔχουμε πολλά στοιχεῖα γιὰ το πότε γεννήθηκε καὶ ὅλα ὅσα ἔγραψε, ἀλλὰ ἔχει διασωθεῖ ὁ λόγος της,



τον ὁποῖο ἀπηύθυνε στοὺς Ἑβραίους πού πήγανε, παραδόξως πλήρεις ἐμπιστοσύνης, νὰ ρωτήσουν γιὰ το μέλλον της φυλῆς τους.

Διαβάστε τι τους εἶπε, ἀφοῦ ἐν συντομία τους μίλησε γιὰ ὅλα, μέχρι καὶ τὴ Δευτέρα Παρουσία. Τίθεται γιὰ μία ἀκόμη φορά το θέμα. Γιατί ἀφοῦ το κείμενο αὐτὸ, σε μερικές μόνο γραμμές, προφητεύει την ἐλεύση καὶ την σταύρωση του Χριστοῦ καὶ το ὄνομα της Παναγίας καὶ ὅλα τα γεγονότα, ἔστω καὶ ἕν συντομία, μέχρι καὶ την Δευτέρα Παρουσία, γιατί δὲν συμπεριλαμβάνεται στὴν Ἁγία Γραφή;

Ἐπειδή εἶπε τα λόγια αὐτὰ μία γυναῖκα, ἡ ἐπειδὴ δὲν ἄρεσαν καθόλου στοὺς Ἑβραίους ποὺ βρισκότανε μπροστά, ὅταν τα εἶπε καὶ ἔπαθαν ψυχρολουσία;


Δεῖτε τι εἶπε στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα γιὰ το Χριστό:


5. ἐγερθήσεται γὰρ γυνή Ἑλληνίς ἐκ της Ἑβραϊδος χώρας ὀνόματι Μαρία καὶ τέξεται υἱόν καὶ καλέσουσι το ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.


5. θὰ ἐμφανιστεῖ γυναῖκα Ἑλληνίδα ἀπὸ την χώρα τῶν Ἑβραίων με το ὄνομα Μαρία καὶ θὰ γεννήσει υἱό καὶ θὰ τον ὀνομάσουν Ἰησοῦ.

Παρατήρηση : Ἐδῶ ὁρίζεται ὅτι ἡ Παναγία ἦταν Ἑλληνίδα. Ὁρίζεται το ὄνομα της ποὺ θὰ εἶναι ἑλληνικό Μαρία καὶ ὄχι Μύριαμ καὶ το ὄνομα του υἱοῦ της Ἰησοῦς. Αὐτὰ δὲν δίνονται πουθενά στὴν Παλαιά Διαθήκη. Λέει ἐπίσης, στὸν παρακάτω στίχ ὅτι θὰ καταργήσει το νόμο τῶν Ἑβραίων. Ἄρα ὁ Χριστιανισμός δὲν εἶναι συνέχεια του Μωσαικοῦ νόμου.


6.. καὶ λύσει τον νόμον τῶν Ἑβραίων καὶ ἴδιον νόμον στήσει


6. καὶ θὰ καταλύσει τον νόμο τῶν Ἑβραίων καὶ θὰ δώσει δικό του νόμο


7. και βασιλεύσει ο νόμος αὐτοῦ.


7. καὶ θὰ βασιλεύσει ὁ νόμος του


8. καὶ ἀνοιγήσονται αὐτῷ οἱ οὐρανοί καὶ φωνήν λήψεται καὶ στρατῖαι Ἀγγέλων τον θρόνον αὐτοῦ βαστάζουσιν καὶ τα ἑξαπτέρυγα τα ἴχνη τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνήσουσιν.


8. καὶ θὰ ἀνοίξουν γιὰ αὐτὸν οἱ οὐρανοί καὶ θὰ ἀκουστεῖ φωνή καὶ στρατιές ἀγγέλων θὰ βαστάζουν τον θρόνο του καὶ τα ἑξαπτέρυγα θὰ προσκυνήσουν τα χνάρια των ποδιῶν του


9. καὶ λήψεται ἄνδρας ἀπὸ της Γαλιλαῖας καὶ νομοθετήσει καὶ εἴπη πρὸς αὐτούς: τον λόγον ὄν ἐλάβετε παρ ἐμοῦ, κηρύξατε αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι τῶν ἑβδομήκοντα δύο γλωσσῶν.


9. καὶ θὰ πάρει ἄνδρες ἀπὸ τὴ Γαλιλαία καὶ θὰ δώσει νόμο (ἐντολὲς) καὶ θὰ τους πεῖ τον λόγο ποὺ πήρατε ἀπὸ μένα νὰ τον κηρύξετε στά ἔθνη τῶν ἑβδομήκοντα δύο γλωσσῶν.


10. Καὶ λέγουσιν αὐτὴ οἱ ἱερεῖς τῶν ἑβραίων, φρικωδεστάτη δέσποινα ἡμῶν, ἐρωτῆσαι σε ζητοῦμεν.
καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ Σίβυλλα λέγει πρὸς αὐτούς "ὁ βούλεσθε ἀπαγγείλατε μοι". Καὶ λέγουσι πρὸς αὐτὴν ἐκεῖνοι ἀκοήν ἠκούσαμεν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ὅτι ὁ θεός τῶν οὐρανῶν υἱόν μέλλει τίκτειν πιστεύεις ὅτι τοῦτο γίνεται, κυρία ἡμῶν; Λέγει ἡ Σίβυλλα πρὸς αὐτούς "ὑμεῖς οὐ πιστεύετε ὄντες ἱερεῖς τῶν Ἑβραίων;


10 καὶ την λέγουν οἱ ἱερεῖς τῶν Ἑβραίων, φρικωδεστάτη κυρά μας, θέλουμε κάτι νὰ σε ρωτήσουμε καὶ ἀπαντῶντας ἡ Σίβυλλα τους λέει, τι θέλετε; πεῖτε μου καὶ της λένε ἐκεῖνοι, ἀκούσαμε ὅτι λέγεται ἀπὸ τους Ἕλληνες ὅτι ὁ θεός τῶν οὐρανῶν, θὰ κάνει νὰ γεννηθεῖ ὁ Υἱός Του, πιστεύεις ὅτι κάτι τέτοιο θὰ γίνει κυρία μας; Λέγει ἡ Σίβυλλα πρὸς αὐτούς ἐσεῖς δὲν το πιστεύετε ἐνῶ εἶστε ἱερεῖς τῶν Ἑβραίων;


Σχόλιο: Το ἤξερε δηλαδή ὅλος ὁ ἑλληνικός κόσμος, ὅσον ἀφορᾶ την προφητεία ἐρχομοῦ του Χριστοῦ, ἀλλὰ οἱ Ἑβραῖοι δὲν το πίστευαν, ἀφοῦ αὐτοὶ ἤξεραν τι ἔλεγε ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ἔλεγε ὅτι, μόνο γιὰ αὐτούς, θὰ ἔρθει ὁ μεσσίας ποὺ θὰ τους κάνει πλούσιους καὶ ἡγέτες του κόσμου. Αὐτὴ ἦταν ἡ ὑπόσχεση του Γιαλνταμπαῶθ Σατανᾶ.

11. λέγουσιν αὐτὴ ἡμεῖς οὐ πιστεύομεν ὅτι ὁ Θεός υἱόν μέλλει τίκτειν. Καὶ γὰρ Λόγον ἔδωκε τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
Λέγει αῦτοίς ἡ Σίβυλλα, ὁ νόμος οὗτος σκόλοψ ἡμῖν ἐστίν. καὶ λέγουσιν αὐτή. καὶ τι λέγεις, δέσποινα ἡμῶν, περί του ζητήματος τούτου;

11. της λένε, ἐμεῖς δὲν πιστεύουμε ὅτι ο Θεός θὰ κάνει νὰ γεννηθεῖ ὁ Υἱός Του. Διότι καὶ το λόγο του ἔδωσε στοὺς πατέρες μας, νὰ μὴ πάρει το χέρι του ἀπὸ πάνω μας. Τους λέγει τότε ἡ Σίβυλλα, ὁ νόμος αὐτὸς παλούκι αἰχμηρὸ εἶναι γιὰ ἐσᾶς. Καὶ της λένε καὶ τι λέγεις κυρά μας γιὰ το ζήτημα αὐτὸ;

12.Καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ Σίβυλλα εἶπε πρὸς αὐτούς: ὁ Θεός τῶν οὐρανῶν υἱόν μέλλει τίκτειν,

12. καὶ ἀποκρινόμενη ἡ Σίβυλλα εἶπε πρὸς αὐτούς, ὁ Θεός τῶν οὐρανῶν θὰ κάνει νὰ γεννηθεῖ ὁ Υἱός Του

13. Ὅς ὅμοιος τῷ Πατρί ἔχει εἶναι καὶ ὁμοίωμα νηπίου λήψεται.


13. ὁ ὁποῖος σὰν τον Πατέρα Του θὰ εἶναι καὶ μορφή νηπίου θὰ πάρει.

Καθώς καταλαβαίνετε, το κείμενο αὐτὸ, δείχνει ὅτι ὅλη ἡ Μεσόγειος το γνώριζε ὅτι θὰ ἔρθει ὁ Χριστός καὶ οἱ Ἑβραῖοι με την Παλαιά Διαθήκη δὲν το δεχότανε. Αὐτὲς τις γραφές λοιπόν, τις πήρανε οἱ “μεγαλοθεολόγοι” καὶ νόθευσαν ἐργολαβικά την χριστιανική ἰδεολογία με τον νόμο τῶν Ἑβραίων.


Οἱ Ἑβραῖοι περιμένουν το Γιαχβέ Γιαλνταμπαώθ νὰ τους κάνει κοσμοκράτορες στὸν κόσμο αὐτὸ.         
Ο Χριστός εἰπέ ὅτι ἡ δική Του ἡ βασιλεία, οὐκ ἐστί του κόσμου τούτου.

Το ὑπερατλαντικό ταξίδι του Ἡρακλέους

Ἱστορικό πρόσωπο ποὺ ἔφτασε ὡς τον Καναδά ἦταν ὁ Ἡρακλῆς της ἑλληνικῆς μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ἠλία Μαριολάκο.
Ἔφτασε χίλια χρόνια πρὶν ἀπὸ τον Μεγάλο Ἀλέξανδρο στὸν Ἰδό ποταμό. Πέρασε ἀπὸ την Αἰθιοπία, ἔφτασε ὡς τὴ Γροιλανδία καὶ ἴσως νὰ πάτησε πρῶτος το πόδι του στὴν Ἀμερική. Ἕνας ἀπὸ τους πιὸ γνωστούς ἥρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ὁ Ἡρακλῆς- δὲν ἦταν μόνο ἕνας σπουδαῖος ὑδραυλικός, μηχανικός καὶ ὑδρογεωλόγος, ὅπως μαρτυροῦν πολλοί ἀπὸ τους δώδεκα ἄθλους του, ἀλλὰ καὶ ὁ πρῶτος ποῦ ἔκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση καὶ ὁ ἀρχιτέκτονας της μυκηναϊκῆς κοσμοκρατορίας, ὅπως ὑποστήριξε σε ὁμιλία του, στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ὁ ὁμότιμος καθηγητής Γεωλογίας καὶ μέλος του Κεντρικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Συμβουλίου Ἠλίας Μαριολάκος.
«Ὁ Ἡρακλῆς δὲν εἶναι ἕνα πρόσωπο γιὰ νὰ διασκεδάζουν τα παιδιά. Οὔτε ἡ ἑλληνική μυθολογία ἕνα παραμύθι γιὰ ἕναν φανταστικό κόσμο», λέει στὰ «ΝΕΑ» ὁ Ἠλίας Μαριολάκος. «Ὁ Ἡρακλῆς εἶναι ἕνα ἱστορικό- καὶ ὄχι μυθικό- πρόσωπο, ἕνας ἄγνωστος μεγάλος κατακτητής, ἥρωας- ἱδρυτής πόλεων, πρῶτος συνδετικός κρίκος του κοινοῦ πολιτισμικοῦ ὑποστρώματος τῶν Εὐρωπαίων, του μυκηναϊκοῦ καὶ κατά συνέπεια του ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Καὶ ἡ μυθολογία εἶναι ἡ ἱστορία του ἀπώτερου παρελθόντος των κατοίκων αὐτοῦ του τόπου, ποὺ πολύ ἀργότερα θὰ ὀνομαστεῖ Ἑλλάς».
Πρῶτος στὸ μικροσκόπιο του καθηγητή μπῆκε ὁ ἆθλος με την ἁρπαγῆ τῶν βοδιῶν του Γηρυόνη, του τρικέφαλου καὶ τρισώματου γίγαντα ποὺ ζοῦσε στὰ Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ἱσπανίας, κοντά στὸ στενό του Γιβραλτάρ.
«Οἱ περισσότεροι πιστεύουν πὼς ὁ Ἡρακλῆς ταξίδεψε ὥς την Ἰβηρική Χερσόνησο γιὰ νὰ φέρει μία καλή ράτσα βοδιῶν στὴν Πελοπόννησο», ἐξηγεῖ ὁ κ. Μαριολάκος. «Ἄν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, ποῦ ἔζησε τον 1ο αἱ. π.Χ. ὅμως, θὰ διαπιστώσουμε πῶς σε κανένα ἄλλο μέρος του κόσμου δὲν ἔχει βρεθεῖ τόσος πολύς χρυσός, ἄργυρος, χαλκός καὶ σίδηρος. Καὶ τα βόδια δικαιολογοῦνται διότι ὑπῆρχαν μαρτυρίες ὅτι το “κοσκίνισμα” του χρυσοῦ ἀπὸ την ἄμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιῶν».
Ἡ ἵδρυση δὲ της πόλης ἀπὸ τον Ἡρακλῆ μνημονεύεται στὸν θυρεό της πόλης καὶ σήμερα. Ὁ Ἡρακλῆς ὁλοκληρώνει τον ἄθλο του καὶ συνεχίζει βόρεια πρὸς την Κελτική καὶ ἱδρύει την Ἀλέσια (γνωστή καὶ ὡς πόλη του Ἀστερίξ), το ὄνομα της ὁποίας προέρχεται ἀπὸ τὴ λέξη ἄλυς emoticon smile περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτῶν ποταμῶν πρὸς τὴ Μεσόγειο, τον Ἀτλαντικό, τὴ Μάγχη καὶ τὴ Βόρεια Θάλασσα, ὅπου ὁ Ἰούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ἀκόμη ἱδρύει το Μονακό καὶ την Ἀλικάντε - ἡ ποδοσφαιρική της ὁμάδα ὀνομάζεται Ἡρακλῆς.
Τι γύρευε στὴ Γαλατία ὁ Ἡρακλῆς; «Χρυσό», ἀπαντᾶ ὁ κ. Μαριολάκος, «ἀφοῦ ὁ Διόδωρος μας λέει πῶς στὴ Γαλατία ὑπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ὁ Ἡρακλῆς ὅμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- νὰ ἔφτασε καὶ ὥς την Ὠγυγία ποὺ ἀπέχει πέντε ἡμέρες δυτικά της Βρετανίας. «Πέντε ἡμέρες ἰσοδυναμοῦν με 120 ὧρες. Ἄν ἡ μέση ταχύτητα ἑνὸς πλεούμενου της ἐποχῆς ἦταν 4 μίλια την ὥρα, τότε ἡ ἀπόσταση εἶναι 890 χλμ., ἄρα πρόκειται γιὰ τὴ σημερινή Ἰσλανδία καὶ συνέχισε ὡς τὴ Γροιλανδία, ἐνῶ το Κρόνιο Πέλαγος, ποὺ ἀναφέρεται, σύμφωνα με τους ὑπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ἀτλαντικὸ»
«Γιὰ νὰ φέρει τα χρυσά μῆλα τῶν Ἑσπερίδων (ἤτοι τον χρυσό) ὁ Ἡρακλῆς ἀπὸ την Αἴγυπτο ἔφτασε ὡς την Αἰθιοπία κι ἔπειτα στὸν Καύκασο- γιὰ νὰ ζητήσει τὴ βοήθεια του Προμηθέα- καὶ στὴ Λιβύη προτοῦ ἐπιστρέψει στὶς Μυκῆνες»
Ὁ Ἡρακλῆς ἔφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ἠλία Μαριολάκο, ὡς την Ἀμερική. «Στὶς πηγές διαβάζουμε πῶς ἐγκατέστησε ἀκολούθους του “ὡς τον κόλπο ποὺ το στόμιό του βρίσκεται στὴν ἴδιά εὐθεῖα με το στόμιο της Κασπίας”. Ἕνας κόλπος μόνον καλύπτει αὐτὲς τις προϋποθέσεις: του Αἰγίου Λαυρεντίου στὸ Τορόντο του Καναδά». Μαρτυράται δὲ πῶς ἔμειναν «σε νησιά ποὺ βλέπουν τον ἥλιο νὰ κρύβεται γιὰ λιγότερο ἀπὸ μία ὥρα γιὰ 30 ἡμέρες»- δηλαδή στὸν πολικό κύκλο.
Τι γύρευε ἐκεῖ;
Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στὰ εὑρήματα τῶν ἀνασκαφῶν ποὺ γίνονται γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη Σουπίριορ στὸ Μίτσιγκαν. Ἀρκεῖ νὰ σκεφτεῖτε πῶς ἔχουν ἐξορυχθεῖ πάνω ἀπὸ 500.000 τόνοι χαλκοῦ στὴν περιοχή, ὅταν στὴν κατ΄ ἐξοχὴν πηγή χαλκοῦ- την Κύπρο- ἐξορύχθηκαν 200.000 τόνοι.
Ἡ ἐξόρυξη ἔγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, ὅταν καταρρέει ὁ μυκηναϊκός πολιτισμός. Καὶ ὅλα αὐτὰ σε μία περιοχή ὅπου οἱ γηγενεῖς βρίσκονταν στὴ λίθινη ἐποχῆ!

(Ὁ Ἡρακλῆς ἀπελευθερώνει τον Προμηθέα - Πίνακας του Christian Griepenkerl. 1870)