'Αφροδίτη - Η Θεά του έρωτα

Ἀφροδίτη - Η Θεά του ἔρωτα

Θὰ ἦταν ἀδύνατον γιὰ τους Ἕλληνες, ποῦ λάτρεψε τὴ φυσική ὀμορφιά καὶ το σωματικό κάλλος, νὰ μὴν ἔχει θεότητα πού θὰ τα προστάτευε καὶ θὰ τα προσωποποιοῦσε.

Ἡ Ἀφροδίτη, ποῦ συμβόλιζε την αἰώνια ὀμορφιά καὶ την ἐρωτική διάθεση.

Γεννήθηκε σε μιά ἀκτῆ της Κύπρου. Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ ἄνεμός Ζέφυρος μ' ἕνα ἁπαλὸ φύσημα την ἔσπρωξε στὴ θάλασσα, μέσα στὰ κατάλευκα ἀφρισμένα κύματα. Την ὑποδέχτηκαν οἱ Ὧρες (οἱ ἐποχὲς του χρόνου), την ἔντυσαν καὶ τὴ στόλισαν. Της φόρεσαν πλουμιστά, λουλουδάτα φορέματα ἀπὸ πορφύρα, μετάξι καὶ ἄλλα γυαλιστερά ὑφάσματα Ἔπλεξαν τα πλούσια μαλλιά της καὶ τα στερέωσαν με μία ὄμορφη, μαλαματένια πόρπη. Στόλισαν τον κατάλευκο λαιμό της με περιδέραια πολύτιμα. Τέλος, φόρεσαν στ' αὐτιά της μαργαριταρένια σκουλαρίκια. Μετά τὴ μετέφεραν στὸν Ὄλυμπο καὶ την παρουσίασαν στὸν Δία καὶ τους ὑπόλοιπους θεούς. Ὅλοι τὴ θαύμασαν, θαμπώθηκαν ἀπὸ την ὀμορφιά της, της ἔλεγαν ἀμέτρητα κοπλιμέντα καὶ ἤθελαν νὰ την κάνουν γυναῖκα τους.

Ὁ Ἡσίοδος στή Θεογονία του μας παρουσιάζει μία διαφορετική ἐκδοχὴ Η Ἀφροδίτη γεννήθηκε ἀπό τα μέλη του Ουρανού μετά τον ἀκρωτηριασμό του ἀπό τον Κρόνο. Η θάλασσα κρατοῦσε γιὰ πολύ καιρό τα οὐράνια μέλη στὸ ἀπέραντο κορμί της. Γύρω ἀπ' αὐτὰ σχηματίστηκε ἀφρὸς καὶ μέσα ἀπό τον ἀφρό ἀναδύθηκε πανώρια ἡ Ἀφροδίτη Πάνω σ' ἕνα τεράστιο κοχύλι ὁ Ζέφυρος την ταξίδεψε γιὰ πολύ καιρό μέσα στὸν ἀπέραντο Ὠκεανό Στὴ διάρκεια αἰτοῦ του ταξιδιοῦ, το παράξενο πλοῖο της Ἀφροδίτης πέρασε ἀπό τα Κύθηρα καὶ μετά κατευθύνθηκε στὴν Κύπρο.

Η πανέμορφη θεά κατέβηκε στή μεγαλόνησο καὶ ὅπου πατοῦσε φύτρωναν πολύχρωμα καὶ μυρωδᾶτα αγριολούλουδα. Ἀπό τα μέρη στὰ ὁποία ταξίδεψε ἡ θεά της ὀμορφιᾶς, μόλις γεννήθηκε, ὀνομάστηκε Κυθήρεια καὶ Κύπρις. Ἐξάλλου, το ὄνομα Ἀφροδίτη δηλώνει τὴ γέννησή της ἀπὸ τον ἀφρὸ της θάλασσας. Σχετικά με τὴ γέννησή της πρέπει νὰ σημειώσουμε καὶ την ἐκδοχὴ του Ὁμήρου, ὁ ὁποῖος μας πληροφορεῖ ὅτι εἶναι κόρη του Δία καὶ της Ὠκεανίδας Διώνης.

Ὑπάρχουν πάρα πολλοί μῦθοι ὅπου ἐμφανίζεται ἡ πανώρια θεά ἔχοντας πάντοτε ὡς ὅπλα της τὴ σαγηνευτική ὀμορφιά καὶ τον ἀκαταμάχητο ἐρωτικό πόθο. Τὴ συναντᾶμε ἀρχικὰ νὰ πολεμᾶ στή Γιγαντομαχία στὸ πλευρό των Ὀλυμπίων Με τα ἀσύγκριτα θέλγητρά της παρέσυρε δεκαπέντε Γίγαντες σε μία σπηλιά ὅπου ἦταν κρυμμένος ὁ Ἡρακλῆς ἐκεῖ τους ἐξόντωσε ἕναν ἕναν με μεγάλη εὐκολία Η Ἀφροδίτη με το γλυκό πόθο ποῦ μποροῦσε νὰ κυριεύσει ὅλους τους θεούς καὶ τους θνητούς μά καὶ τ' ἀγρίμια της ξηράς καὶ της θάλασσας, ἀσκοῦσε μεγάλη ἐξουσία σ' ὁλόκληρο το σύμπαν. Μάλιστα ἡ μεγαλύτερη διασκέδασή της ἦταν νὰ κυριεύει τους θεούς με ἐρωτικό πόθο γιὰ θνητές γυναῖκες καὶ τις θεές γιὰ θνητούς ἄντρες

Ἀφοῦ κατάφερνε το σκοπό της, μετά κορόϊδευε τους Ὀλύμπιους ποῦ καταδέχονταν νὰ ξεπέφτουν καὶ νὰ ζευγαρώνουν με κατώτερες ὑπάρξεις Οἱ μόνες ποῦ δέν μπόρεσε νὰ ξεγελάσει πάνω στόν Ὄλυμπο ἦταν οἱ θεές της αἰώνιας παρθενίας, ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ Ἄρτεμι καὶ ἡ Ἑστία Μεγαλύτερό της θῦμα ἦταν φυσικά ὁ Δίας, τον ὁποῖο συχνά πυκνά ἔριχνε στὴν ἀγκαλιά της μιᾶς ἡ της ἄλλης θνητῆς προκαλῶντας ἔτσι το ἀσυγκράτητο μῖσος της Ἤρας Βέβαια, καὶ ἡ ἴδια προσπαθοῦσε πάντα νὰ μὴ φτάνουν οἱ ἀταξίες του Δία στ' αὐτιά της γυναίκας του.

Η ἴδια ἡ Ἀφροδίτη θεωρεῖται νόμιμη σύζυγος του Ἡφαίστου. Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἄσχημος καὶ κουτσός θεός δέν κατάφερε νὰ κρατήσει γιὰ πολύ καιρό δική του την πιὸ ὄμορφη θεά, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ τον ἀπατᾶ με τον Ἄρη Ἄλλοι μῦθοι πληροφοροῦν ὅτι ἦταν νόμιμη σύζυγος του Ἄρη καὶ ἀπὸ τὴ σχέση τους αὐτή ἀπέκτησαν τέσσερις γιούς: ὁ Ἵμερος (Πόθος) καὶ ὁ Ἔρωτας ἦταν οἱ μόνιμοι φτερωτοί συνοδοί της Ἀφροδίτης, ὁ Δεῖμός (Τρόμος) καὶ ὁ Φόβος ποῦ ἦταν οἱ ἀχώριστοι ἀκόλουθοι του πολεμάρχου θεοῦ Στὴ συνοδεία της Ἀφροδίτης συμμετεῖχαν ἐπίσης ἡ Ἥβη, ἡ Ἁρμονία, οἱ Ὧρες, ἡ Πειθώ καὶ οἱ Χάριτες. Λένε ὅτι ἡ Ἀφροδίτη ζευγάρωσε καὶ μ' ἄλλους ἀθάνατους Ἔτσι ἔσμιξε με τον Ποσειδῶνα καὶ ἀπέκτησε μαζί του ἕνα γιὸ, τον Ἔρυκα, τον ἥρωα ποῦ ἔδωσε το ὄνομα του σε ἕνα βουνό της Σικελίας. Η κόρη ποῦ γεννήθηκε ἀπὸ το θεϊκό σμίξιμο ἦταν ἡ Ρόδος. Ἐπίσης, ἡ θεά της αἰώνιας ὀμορφιᾶς ἑνώθηκε καὶ με το σκανδαλιάρη Διόνυσο. Η Ἤρα γιὰ νὰ διεκδικηθεῖ την Ἀφροδίτη ποῦ συνεχῶς παρέσυρε τον Δία σε ἐξωσυζυγικές σχέσεις, ὅταν ἦταν ἔγκυος ἀπὸ τον Διόνυσο, ἀκούμπησε την κοιλιά της μ' ἕνα μαγικό ραβδί. Ἔτσι ἡ θεά γέννησε τον ἀσχήμῳ καὶ ξεδιάντροπο θεό της γονιμότητας, τον Πρίαπο Ἀπὸ το σμίξιμό της με τον Ἑρμῆ γεννήθηκε ἕνας γιός ποῦ ἐπειδή ἔμοιαζε πολύ καὶ στοὺς δύο θεϊκούς γονεῖς, ὀνομάστηκε Ἑρμαφρόδιτος Αὐτὸς ἀνατράφηκε ἀπὸ τις Νύμφες της Ἴδης καὶ ὅταν μεγάλωσε ἔγινε ἕνας πάρα πολύ ὄμορφος ἄντρας

Κάποτε ταξίδεψε στὴν Καρία καὶ ἔφτασε σε μία λίμνη ποῦ τα νερά της ἦταν τόσο καθαρά ὥστε φαινόταν ὁ πυθμένας. Η Νύμφη της λίμνης, ἡ πανέμορφη Σαλμακίδα, μόλις ἀντίκρυσε τον Ἑρμαφρόδιτο, τον ἐρωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Ἀφοῦ ντύθηκε καὶ στολίστηκε ἐμφανίστηκε σ' ὅλο της το μεγαλεῖο στὸ θεϊκό ἄντρα καὶ του ζήτησε νά σμίξει μαζί της. Αὐτός ὅμως ἀντιστάθηκε καὶ ἀπέρριψε τις προτάσεις της. Ὅταν ὁ νεαρός νόμισε πώς ἔμηνε μόνος, γδύθηκε καὶ βούτηξε στά πεντακάθαρα νερά της λίμνης. Η Νύμφη ποῦ παραφύλαγε κρυμμένη δέν μπόρεσε νά ἀντισταθεῖ στή θέα του γυμνοῦ κορμιοῦ Ὅρμησε στά νερά καὶ ἄρχισε νά ἀγκαλιάζει καὶ νά φιλάει το νέο. Αὐτός ἀντιστάθηκε, μά ἡ Νύμφη τον ἔσφιξε με ὅλη της τή δύναμη, προσευχήθηκε στόν Δία καὶ του ζήτησε νά μή χωριστεῖ ποτέ ἀπό τον ἀγαπημένο της. Ὁ Δίας ἄκουσε την προσευχή της καὶ ἕνωσε τα δύο κορμιά σ' ἕνα Η Νύμφη καὶ ὁ Ἑρμαφρόδιτος ἀπὸ τότε ἀποτελοῦν ἕνα πρόσωπο καὶ ἕνα κορμί ποῦ εἶναι ἀρσενικό καὶ θηλυκό ταυτόχρονα.

Ο Δίας ἤθελε νά τιμωρήσει την Ἀφροδίτη ἐπειδὴ συνεχῶς με το ἐρωτικό της πάθος κυρίευε τους ἀθάνατους καὶ τους παρέσυρε σε ἐρωτικές περιπέτειες με θνητούς καὶ μετά τους περιγελοῦσε καὶ τους ἔκανε νά κοκκινίζουν ἀπὸ ντροπή. Ἀποφάσισε λοιπόν νά ρίξει καὶ την ἰδία στήν ἀγκαλιά ἑνός θνητοῦ Κατάφερε με την παντοδυναμία του νὰ της προκαλέσει ἐρωτικό πόθο γιὰ τον Ἀγχίση, ἕνα νεαρό βοσκό πάνω στήν Ἴδη, ποῦ ἡ ὀμορφιά καί ἡ λεβεντιά του ἦταν ἐξαιρετική Η Ἀφροδίτη μόλις αἰσθάνθηκε την ἀκατανίκητη ἕλξη γιὰ το νεαρό βοσκό, ἔτρεξε στό ναό της στήν Πάφο. Ἐκεῖ κάλεσε τις Χάριτες καί ἀφοῦ ἔκλεισε ἑρμητικά τις τεράστιες πύλες του ναοῦ, ἄρχισε νά στολίζεται καί νά καλλωπίζεται με τή βοήθειά τους.

Οἱ Χάριτες την ἔλουσαν με μύρο καί με γάλα. Μετά περιποιήθηκαν το πρόσωπό της μά καί το σῶμα της με καλλυντικά καί μαγικές κρέμες ποῦ την ἔκαναν νά ἀστράφτει ἀκόμη περισσότερο. Την ἔντυσαν με ἀραχνοΰφαντα φορέματα καί διάφορα τούλια καί τητή στόλισαν με κοσμήματα ψιλοδουλεμένα, καμωμένα ἀπό τα πιό σπάνια πετράδια της θάλασσας. Στὸ τέλος ἡ Ἀφροδίτη ἔδεσε στή μέση της τή θεϊκή ζώνη ποῦ ἔκλινε τους πόθους καί τους ἔρωτες καί πέταξε γιά την Ἴδη

Ὅταν ἔφτασε σ' ἕνα ξέφωτο του βουνοῦ, μεταμορφώθηκε σε θνητή βασιλόπουλα γιά νά ξεγελάσει τον Ἀγχίσῃ. Μετά κατευθύνθηκε πρὸς την καλύβα του. Στὸ δρόμο συνάντησε ἄγρια θηρία ποῦ ὅρμησαν νά την κατασπαράξουν. Ἀμέσως ἡ θεά ἔλυσε τή μαγική της ζώνη καί νά ποῦ τα ἀπειλητικά λιοντάρια καί οἱ ἄγριες τίγρεις ἄρχισαν νά κουνοῦν φιλικά την οὐρά τους καί νά γλείφουν τή θεά. Μόλις αὐτή τα γοήτευσε με τον ἐρωτικό της πόθο, ἄρχισαν δύο δύο νά ἀπομακρύνονται στὸ δάσος καί νά ζευγαρώνουν. Ὅταν ἔφτασε στὴν καλύβα του Ἀγχίσῃ, ὁ θνητός βοσκός θαμπώθηκε ἀπό την ὀμορφιά της καί κατάλαβε πῶς ἦταν κάποια θεά. Η Ἀφροδίτη ὅμως τον ἔπεισε πῶς ἦταν ἡ θνητή κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Ὀτρέα καί πῶς την εἶχε φέρει ὁ γοργοπόδαρος Ἑρμῆς γιά νά ζευγαρώσει μαζί του. Ὁ Ἀγχίσης δέν μποροῦσε πιά ν' ἀντισταθεῖ στὸ ἐρωτικό πάθος ποῦ τον εἶχε κυριέψει καί ἔσμιξε με τή θεά στὸ κρεβάτι της καλύβας. Μετά ἀποκοιμήθηκε καί ἡ Ἀφροδίτη πῆρε την πραγματική της μορφή. Ὅταν ξύπνησε ὁ Ἀγχίσης καί εἶδε το κεφάλι της θεάς νά φτάνει στή σκεπή της καλύβας, φοβήθηκε πάρα πολύ καί ζητοῦσε το ἔλεος της. Η Ἀφροδίτη του ἀποκάλυψε ὅτι ὅλα ὅσα ἔγιναν ἦταν θέλημα του Δία. Ἐπίσης εἶπε ὅτι θὰ του χάριζε ἕνα γιό, τον Αἰνεία, ποῦ θὰ γινόταν ὁ ἴδιος ἔνδοξος καί θὰ άἄφηνε ἔνδοξους ἀπογόνους Ὅμως δέν ἔπρεπε νά ἀποκαλύψει σε κανένα τή σχέση του μαζί της καί ἔπρεπε νά λέει πῶς ἀπέκτησε το γιό του ἀπό μία Νύμφη της Ἴδης διαφορετικά ὁ Δίας θὰ τον χτυποῦσε με τον κεραυνό του.

Πολύ γνωστός εἶναι ὁ ἔρωτας της Ἀφροδίτης γιά τον Ἄδωνι, τον ὀμορφότερο νέο του κόσμου. Η ἱστορία ἀρχίζει ἀπό πολύ παλιά. Μία βασιλόπουλα της Συρίας, ἡ Μύρρα, καυχήθηκε ὅτι ἦταν πιό ὄμορφη ἀπό την Ἀφροδίτη Η θεά ὀργισμένη της προκάλεσε ἕναν ἀνόσιο ἔρωτα γιά τον πατέρα της, κατάφερε νά τον ξεγελάσει καί ἑνώθηκε μαζί του γιά δώδεκα νύχτες. Ὅταν συνῆλθε ἀπό την παροδική τρέλα ποῦ της εἶχε στείλει ἡ Ἀφροδίτη, κατάλαβε το θανάσιμο ἁμάρτημά της καί ἔτρεξε στὸ δάσος νά κρυφτεῖ Η θεά τελικά τή λυπήθηκε καί τή μεταμόρφωσε σε δέντρο, τή γνωστή Μυρσίνη. Ἀργότερα ὁ φλοιός του δέντρου ἔσκασε καί βγῆκε ἕνα παιδί ποῦ πῆρε το ὄνομα Ἄδωνις Η Ἀφροδίτη ἐνθουσιάστηκε ἀπὸ την ὀμορφιά του βρέφους καί γιά νὰ το προφυλάξει το ἔδωσε στὴν Περσεφόνη, τή σύζυγο του Ἄδη, νὰ το μεγαλώσει στό σκοτεινό της βασίλειο. Ὅταν ὅμως ὁ Ἄδωνις μεγάλωσε καί ἔγινε ἕνας πανέμορφος ἄντρας με πολύ ὡραῖο κορμί καί θεϊκή ὄψη, ἡ Περσεφόνη, μαγεμένη ἀπὸ την ὀμορφιά του, τον ἐρωτεύτηκε καί ἀρνήθηκε νὰ τον δώσει πίσω στὴν Ἀφροδίτη Οἱ θεές ἄρχισαν νὰ μαλώνουν καί νὰ χτυπιοῦνται ἀλλά καμιά δέν μποροῦσε νὰ ὑπερισχύσει Ἔτρεξαν λοιπόν στόν πάνσοφο Δία νὰ τους λύσει τή διαφορά. Ο Δίας ἀποφάσισε ὅτι ὁ Ἄδωνις το ἕνα τρίτο του χρόνου θὰ το περνοῦσε δίπλα στὴν Ἀφροδίτη, το ἕνα τρίτο δίπλα στὴν Περσεφόνη καί το ὑπόλοιπο τρίτο ὅπου αὐτὸς ἤθελε Ἔτσι στό ἐξῆς ζοῦσε πάντοτε τέσσερις μῆνες στόν Κάτω Κόσμο καί ὀκτώ με την Ἀφροδίτη

Κάθε φορά ποῦ ἐρχόταν ἡ ἐποχῆ νά ἐγκαταλείψει τον Ἄδη καί νά ἀνέβει πάνω στὴ γῆ, ἡ φύση ὁλόκληρη τον ὑποδεχόταν με χαρά. Τα χωράφια γίνονταν καταπράσινα, τα λουλούδια καί τα δέντρα ἄνθιζαν καί ἕνα ὑπέροχο ἄρωμα πλημμύριζε την ἀτμόσφαιρα Η Ἀφροδίτη ἐγκατέλειπε το θεϊκό της παλάτι στὸν Ὄλυμπο καί ζοῦσε με το νεαρό ἀγαπημένο της μέσα στὰ βουνά καί τα δάση.

Ὅμως το γεγονός αὐτὸ προκάλεσε την ὀργή του Ἄρη, ποῦ ζήλευε τον Ἄδωνι Ἔτσι, μία μέρα ἔστειλε ἕναν ἄγριο κάπρο ποῦ με τους χαυλιόδοντές του πλήγωσε θανάσιμα το νέο. Λένε μάλιστα πῶς μόλις ἡ θεά ἔτρεξε νά βοηθήσει τον τραυματισμένο φίλο της, πάτησε ἕνα ἀγκάθι καί ἀπὸ το αἷμα ποῦ κύλησε ἔβαψε κόκκινο ἕνα τριαντάφυλλο, μέχρι τότε ὑπῆρχαν μόνο ἄσπρα τριαντάφυλλα. Μία ἄλλη ἐκδοχὴ ἀφηγεῖται πῶς ἡ θεά ἔχυσε τόσο δάκρυα ὅσες σταγόνες αἷμα κύλησαν ἀπὸ την πληγή του Ἄδωνι Ἀπὸ κάθε δάκρυ γεννιόταν ἕνα τριαντάφυλλο, ἐνῶ ἀπὸ κάθε ρανίδα αἵματος φύτρωνε μία ἀνεμώνη Οἱ θυμοί καί οἱ κατάρες της θεάς ἦταν ξακουστές καί πάρα πολλά ἦταν τα θύματά της. Ἔτσι, ὅταν ἡ Αὐγή (Ἠῶ) ἔσμιξε με τον Ἄρη, προκάλεσε την ὀργή της. Γιά νά την διεκδικηθεῖ της ἐνέπνευσε σφοδρό ἔρωτα γιὰ το Γίγαντα Ωρίωνα. Η Ἠῶ μέσα στὸ ἐρωτικό της πάθος ἀπήγαγε τον πανέμορφο γίγαντα καί τον ὁδήγησε στὴ Δῆλο Ὅμως ἡ ἐπιθυμία της δέν μποροῦσε νά ἱκανοποιηθείς με κανένα τρόπο, γιατί ἦταν καταδικασμένη ἀπὸ την Ἀφροδίτη νά εἶναι αἰώνια ἐρωτευμένη

Ἐπίσης, με φοβερό τρόπο ἐκδικήθηκε ἡ θεά τις γυναῖκες της Λήμνου ποῦ ξέχασαν νά της ἀποδώσουν τιμές. Ἔστειλε σε αὐτές μία ἀνυπόφορη μυρωδιά, με ἀποτέλεσμα νά μήν τις πλησιάζουν οἱ ἄντρες τους, οἱ ὁποῖοι ζευγάρωναν με κάποιες αἰχμάλωτες ἀπὸ τή Θράκη. Οἱ Λήμνιες γιὰ νά τους διεκδικηθοῦν τους σκότωσαν ὅλους καί ἵδρυσαν μία κοινωνία γυναικών. Πολύ ἀργότερα ἔφτασαν στή Λῆμνο οἱ Ἀργοναῦτες, ποῦ χάρισαν στίς γυναῖκες γιούς καί ἄρχισε πάλι ἡ φυσιολογική ζωή στό νησί.

Η Ἀφροδίτη ἤθελε νά διεκδικηθεῖ με κάθε τρόπο τον Ἥλιο, ὁ ὁποῖος ἀποκάλυψε στὸν Ἥφαιστο τις ἀπιστίες της. Ἐπίδη ὅμως δέν μποροῦσε νά τα βάλει με τον παντοδύναμο θεό, στράφηκε ἐναντία στήν κόρη του καί τις ἐγγονές του. Πρῶτο θῦμα της ἦταν ἡ Πασιφάη, ἡ γυναῖκα του Μίνωα της Κρήτης. Η θεά την κυρίεψε με ἕνα ἀνόσιο πάθος γιὰ ἕναν ταῦρο Γιά νά καταφέρει το παράλογο αὐτὸ σμίξιμο ἡ κόρη του Ἥλιου χρησιμοποίησε το ὁμοίωμα μιᾶς δαμάλας. Καρπός αὐτῆς της ἕνωσης ἦταν ὁ Μινώταυρος. Πολλά χρόνια ἀργότερα σειρά εἶχαν οἱ κόρες της Πασιφάης καί του Μίνωα. Ὅταν ὁ Θησέας ἦρθε νά παλέψει με τον Μινώταυρο στό Λαβύρινθο, ἡ Ἀριάδνη μετά ἀπὸ σφοδρό ἔρωτα ποῦ της ἀνέπνευσε ἡ Ἀφροδίτη γιὰ το βασιλόπουλο της Ἀθήνας, τον βοήθησε με το μαγικό της μίτο (κουβάρι). Ἔτσι, πρόδωσε τον πατέρα της γιὰ χάρη του ἐραστή της, ὁ ὁποῖος τελικά την ἐγκατέλειψε

Η καταστροφική ὀργή της θεάς ἔπληξε καί τή Φαίδρα, ἀδερφή της Ἀριάδνης Ἀρχικά ἦταν ἐξοργισμένη με τον Ἱππόλυτο, γιὸ του Θησέα καί μιᾶς ἀμαζόνας, ἐπειδὴ την περιφρονοῦσε καί προτιμοῦσε την Ἄρτεμι Τότε ἔστειλε ἀκατανίκητο ἐρωτικό πόθο στὴ Φαίδρα, τή δεύτερη γυναῖκα του Θησέα, γιά τον πρόγονό της (το παιδί του ἄντρα της), ὁ ὁποῖος ἀντιστεκόταν στόν ἔρωτα της μητριάς του. Αὐτὴ γιά νὰ τον διεκδικηθεῖ εἶπε στόν ἄντρα της ὅτι ὁ Ἱππόλυτος προσπάθησε νὰ τή βιάσει. Η ἱστορία αὐτὴ κλείνει με το θάνατο καί του Ἰππόλυτου καί της Φαίδρας.

Η θεά τιμωρεί βέβαια τους αρνητές της, αλλά προστατεύει τους φίλους της. Πολλοί μῦθοι παρουσιάζουν την Ἀφροδίτη νὰ βοηθᾶ θνητούς ποῦ εἶχαν πέσει θύματα ἐρωτικοῦ πάθους ἡ με κάποια χειρονομία κέρδισαν τή συμπάθειά της.

Γιὰ παράδειγμα, ἕνας βοσκός, ὁ Σέλεμνος, με την ὀμορφιά καὶ τὴ λεβεντιά του κατάφερε νὰ κατακτήσει τὴ Νύμφη Ἀργυρή Ἔζησαν μαζί χρόνια, ὅταν ὅμως ἤ ὀμορφιά του τον ἐγκατέλειψε καὶ τα γεράματα τον κυρίεψαν, ἤ αἰώνια νέα καὶ ὄμορφη Νύμφη τον ἐγκατέλειψε Ο Σέλεμνος πέθανε ἀπό τὴ λύπη του. Η Ἀφροδίτη συγκινημένη ἀπό το ἐρωτικό δρᾶμα του τον μεταμόρφωσε σε ποταμό. Ὅμως ὁ Σέλεμνος ἐξακολουθοῦσε νὰ εἶναι λυπημένος καὶ νὰ ταλαιπωρεῖται ἀπό το πάθος του. Η θεά παρενέβη γιά δεύτερη φορά καὶ του ἔδωσε το χάρισμα της λησμονιᾶς Ἀπὸ τότε ὅλοι οἱ νέοι ποῦ λούζονταν στὰ νερά του Σέλεμνου ξεχνοῦσαν τα ἐρωτικά τους βάσανα.

Ἐπίσης ὑπῆρχε μία παράδοση στή Λέσβο σύμφωνα με την ὁποία ἕνας βαρκάρης, ὁ Φάωνας, δέχτηκε μετά ἀπό παράκληση της θεάς νά περάσει δωρεάν στήν ἀπέναντι ἀκτή μία γριά. Η ἴδια ἡ Ἀφροδίτη μεταμορφώθηκε σε γριά γιά νά διαπιστώσει την ὑπακοή του φτωχοῦ βαρκάρη. Γιά νά τον ἀνταμείψει του χάρισε ἕνα μπουκαλάκι με μαγικό φίλτρο. Ο Φάωνας το χρησιμοποίησε καί ἀμέσως ἔγινε ὁ ὡραιότερος ἄντρας της Μυτιλήνης, προκαλῶντας τον ἔρωτα ὅλων των γυναικών.

Ἀκόμη, ἡ Ἀφροδίτη συμβούλεψε κάποτε ἕναν ἔμπορο ἀπό τή Σάμο, τον Δεξικρέοντα, νά φορτώσει το πλοῖο του μόνο με πόσιμο νερό καί νά σαλπάρει. Ὁ ἔμπορος ὑπάκουσε στή θεϊκή συμβουλή. Ὅταν βρέθηκαν στ' ἀνοιχτά, σταμάτησαν νά φυσᾶνε ὅλοι οἱ ἄνεμοι καί τα ἰστιοφόρα πλοῖα ἀκινητοποιήθηκαν γιά πολλές μέρες. Σε λίγο ἄρχισε νά τελειώνει το πόσιμο νερό καί ὁ Δεξικρέοντας ἀπόκτησε ὁλόκληρη περιουσία πουλῶντας τα μεγάλα ἀποθέματα ποῦ εἶχε στὸ καράβι του. Ὅταν ἄρχισαν νά φυσᾶνε πάλι οἱ ἄνεμοι καί βγῆκαν ὅλοι στή στεριά, ἀφιέρωσε ἕνα λαμπρό ἄγαλμα στήν Ἀφροδίτη

Κάποτε, ἡ Ἀτάλαντη, μία βασιλόπουλα της Βοιωτίας, ἐπειδὴ δέν ἤθελε νά παντρευτεῖ, ὑπέβαλε σε δοκιμασία κάθε παλληκάρι ποῦ τή ζητοῦσε σε γάμο. Πιό συγκεκριμένα, ἡ Ἀτάλαντη καλοῦσε τους ἐπίδοξους γαμπρούς σε ἀγῶνα δρόμου, δίνοντάς τους μάλιστα τή δυνατότητα νά ξεκινήσουν πρῶτοι Στὴ συνέχεια ὁρμοῦσε, τους ἔφτανε καὶ τους σκότωνε. Ο Μελάνιον, ἐνῶ γνώριζε την τακτική ποῦ ἀκολουθοῦσε ἡ βασιλόπουλα, παρακινημένος ἀπὸ την Ἀφροδίτη, δέχτηκε νά περάσει τή δοκιμασία. Η θεά του εἶχε δώσει πολλά χρυσά μῆλα ἀπὸ τον κῆπο των Ἑσπερίδων Κάθε φορά ποῦ ὁ νέος ἔβλεπε την Ἀτάλαντη νά τον πλησιάζει, ἔριχνε ἕνα μῆλο καὶ αὐτή σταματοῦσε γιά νά το μαζέψει. Με αὐτὸ το κόλπο κατάφερε νά βγεῖ πρῶτος στόν ἀγῶνα δρόμου καὶ νά παντρευτεῖ την ἀτίθαση κοπέλα.

Ὅμως σημαντική εἶναι ἤ συμμετοχή της Ἀφροδίτης καί στίς πιό ξακουστές καί φημισμένες πολεμικές ἐπιχειρήσεις της ἀρχαιότητας Ἰδιαίτερα γιά τον Τρωικό πόλεμο μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἤ θεά στάθηκε ἤ αἰτιᾶ νά ξεσπάσει μία δεκάχρονη πολεμική σύρραξη. Ὅλα ξεκίνησαν ἀπό τὴ στιγμή ποῦ ἤ Ἀθηνᾶ, ἤ Ἤρα καί ἤ Ἀφροδίτη διεκδίκησαν τον τίτλο της ὀμορφότερης Ο Δίας τότε ὅρισε κριτή τον Πάρη, το βασιλόπουλο της Τροίας, ποῦ ἔβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του πάνω στὴν Ἴδη Σε αὐτὰ τα ἰδιόμορφα καλλιστεῖα ὁ Πάρης ἔδωσε τον τίτλο στὴ θεά της ὀμορφιᾶς με ἀντάλλαγμα νά του χαρίσει την πιό ὡραία γυναῖκα του κόσμου, την Ἑλένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενελάου Ο Πάρης πῆγε με πλοῖα στὴ Σπάρτη καί φιλοξενήθηκε στό ἀνάκτορο Τότε ἤ Ἀφροδίτη κυρίεψε με ἀκατανίκητο ἐρωτικό πόθο την Ἑλένη Αἰτῶ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα ἤ πανέμορφη βασιλόπουλα νά ἀκολουθήσει σάν ὑπνωτισμένη το φιλοξενούμενό της στὴν Τροία. Η ἁρπαγὴ της Ἑλένης ἦταν ἤ αἰτιᾶ γιά νά ξεσπάσει ὁ πόλεμος.

Η Ἀφροδίτη συμμετεῖχε στόν πόλεμο ὑποστηρίζοντας πάντα τους Τρῶες, γιατί Τρῶας ἦταν ὁ Πάρης, ὁ ἐπίσημος προστατευόμενος της, μά καί ὁ Αἰνείας, ὁ γιός ποῦ ἀπέκτησε ἀπό το σμίξιμό της με τον Αγχίση. Η θεά ἐπενέβη σε αποφασιστικής σημασίας στιγμές. Πιὸ σημαντική ἦταν ἡ ἀνάμειξή της στὴ μονομαχία του Πάρη με τον Μενέλαο. Οἱ δύο παρατάξεις εἶχαν συμφωνήσει ὅτι ἡ Ἑλένη θὰ παραδιδόταν στὰ χέρια του νικητή της μονομαχίας. Τὴ στιγμή ποῦ ἡ νίκη ἦταν σίγουρη γιὰ τον Μενέλαο, ἡ Ἀφροδίτη μέσα σε ἕνα σύννεφο ἅρπαξε τον Πάρη καί τον μετέφερε στὸ τρωικό ἀνάκτορο Μάλιστα, κυριεύοντας με ἐρωτικό πόθο πάλι την Ἑλένη την ἔριξε στὴν ἀγκαλιά του, μολονότι ἡ ἴδια στὴν πραγματικότητα ἤθελε νὰ ἐπιστρέψει στὸ νόμιμο σύζυγό της. Ἐξάλλου, πάρα πολλές φορές ἐπενέβη στὴ μάχη γιὰ νὰ προστατέψει τον Αἰνεία, ποῦ ἦταν ὁ πιὸ γενναῖος Τρῶας μετά τον Ἕκτορα

Ὅταν οἱ Ἕλληνες κατάφεραν νὰ κυριέψουν το Ἵλιον (Τροία), αὐτὸς με τὴ βοήθεια της θεάς μητέρας του, πῆρε την οἰκογένειά του, ἀρκετούς συντρόφους του καί με τα καράβια του κατευθύνθηκε στὴν Ἰταλία καί ἵδρυσε τὴ Ρώμη.

Ο ρόλος της Ἀφροδίτης καί στὴν Ἀργοναυτική ἐκστρατεία ὑπῆρξε ἀποφασιστικός Με την παρέμβασή της, ἡ Μήδεια, ἡ βασιλόπουλα της Κολχίδας, ἐρωτεύτηκε παράφορα τον Ἰάσονα. Γιά νά τον βοηθήσει νά πραγματοποιήσει ὅλους τους δύσκολους ἄθλους ποῦ του ἔβαζε ὁ πατέρας της, κατασκεύασε μία μαγική ἀλοιφή καί του τή χάρισε. Με αὐτὴν ὁ Ἰάσονας ἔγινε ἀτρόμητος καί ἅρπαξε το χρυσόμαλλο δέρμα. Ἡ Μήδεια ἀκολούθησε τον ἐραστή της στήν Ἑλλάδα

Καί σε ἄλλες στιγμές της ἐκστρατείας ὑπῆρξε παρέμβαση της θεάς. Ὅταν οἱ Ἀργοναῦτες πέρασαν ἀπό το νησί των Σειρήνων, τους ἔσωσε ὁ Ὀρφέας παίζοντας με τή λύρα του. Μόνο ὁ Βούτης, ἕνα πολύ γενναῖο παλικάρι, δὲν κατάφερε νά ἀντισταθεῖ στὴ γοητεία των Σειρήνων καί βούτηξε στὴ θάλασσα γιά νά φτάσει στό νησί τους. Τὴ στιγμή ποῦ πλησίαζε καί οἱ μαγεύτρες τραγουδίστριες ἦταν ἕτοιμες νά τον σκοτώσουν, ἡ Ἀφροδίτη τον ἅρπαξε καί τον μετέφερε σε ἕνα ἀκρωτήρι της Σικελίας.

Η πανέμορφη θεά, ἐκτὸς ἀπό προστάτιδα του ἡδονικοῦ καί ἐξωσυζυγικοῦ ἔρωτα, παρουσιάζεται μερικές φορές καί ὡς προστάτιδα των νόμιμων ἑνώσεων Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ἡ συμμετοχή της στήν ἀνατροφή των ὀρφανῶν κοριτσιῶν του Πανδάρεου. Εἶχε ἀναλάβει νά τις τρέφει με γάλα, γλυκό μέλι καί ἐξαίσιο κρασί. Ὅταν οἱ κοπέλες ἔφτασαν σε ἡλικία γάμου, ἡ Ἀφροδίτη ἀνέβηκε στόν Ὄλυμπο καί ζήτησε ἀπό τον Δία τους κατάλληλους συζύγους γιά τις νεαρές, ὥστε νά κάνουν ἕναν εὐτυχισμένο γάμο. Στὴ διάρκεια ὅμως της ἀπουσίας της οἱ Ἄρπυιες ἅρπαξαν τις κοπέλες καί τις ἔδωσαν ὡς συνοδούς στὶς Ἐρινύες Ἐξάλλου, ἡ ἴδια ἡ προστάτιδα του νόμιμου ἐγγάμου βίου, ἡ Ἤρα, ὅταν ἤθελε νά σαγηνεύσει τον ἄστατο σύζυγό της, ζητοῦσε τή βοήθεια της Ἀφροδίτης Χωρίς καθόλου νά ντρέπεται, ζητοῦσε νά της δανείσει το μαγικό ζωνάρι της ὅπου ἦταν κρυμμένοι οἱ ἔρωτες, τα τρυφερά χάδια, οἱ ἐπιθυμίες καί τα γλυκόλογα. Η Ἀφροδίτη ἦταν ἐπίσης καί θαλασσινή θεά. Αὐτὸ δηλώνουν ἄλλωστε οἱ μῦθοι γιά τή γέννησή της καί οἱ ἀτέλειωτες περιπέτειές της στὰ ἑλληνικά νησιά. Ἐξάλλου, οἱ ἱστορίες του Φάωνα καί του Δεξικρέοντα δείχνουν ὅτι προστάτευε τους ναυτικούς. Ἐπιπλέον, το ἄγαλμα της Ἀναδυόμενης στόλιζε τα περισσότερα λιμάνια της ἀρχαιότητας

Η Ἀφροδίτη ἦταν περισσότερο θεά της μορφικάς καί του ἡδονικοῦ ἔρωτα καί σπανιότερα προστάτευε τή συζυγική ζωή. Ἱερά της σύμβολα ἦταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ἕνα ζευγάρι ἀπό τα πουλιά αὐτά ἔσερνε το ἅρμα της. Ἄλλα σύμβολά της ἦταν το μῆλο, ἡ παπαρούνα, το ἀνθός της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, ἡ μυρτιά καί ἡ ἀνεμώνη

Ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν

Ἐνῷ ἡ Βουλὴ ἡ ἐκλεγεῖσα μετὰ τὰς μακρὰς ἐσωτερικὰς περιπετείας τοῦ Ἔθνους τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1936, ὅπως ἀποκαταστήσῃ τὴν ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ τάξιν, ἀπεδείχθη εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀνίκανος καὶ εἰς τοῦτο καὶ εἰς τὸ νὰ δώσῃ Κυβέρνησιν εἰς τὴν Χώραν καὶ ἡ ἀνικανότης αὕτη ἀπεδείχθη καὶ κατόπιν καὶ τελευταίως ἀκόμη ἕνεκα τῶν ἀθεραπεύτων κομματικῶν ἀντιθέσεων καὶ προσωπικῶν ἐρίδων, αἵτινες ἐλάχιστα ἐνδιέφερον τὴν μεγίστην μᾶζαν τοῦ ἐργαζομένου λαοῦ, ὁ Κομμουνισμὸς ἐπωφελούμενος καὶ τῆς περιστάσεως ταύτης καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν δοθείσης ὑποστηρίξεως διαφόρων πολιτικῶν μερίδων, ἤγειρε θρασυτάτην τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀπειλῶν σοβαρώτατα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς τῆς Ἑλλάδος.

Ἀπὸ μακροῦ χρόνου, ἀλλὰ ἰδίως κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνας ἐντατικώτατα πλέον, ὁ Κομμουνισμὸς παρεσκέυαζε τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν καὶ τελευταίως ἐπίστευσεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα αὐτῆς. Αἱ σκηναὶ τῆς Θεσσαλονίκης κατὰ τὸν παρελθόντα Μάϊον ὑπῆρξαν τὸ προοίμιον.

Καὶ πρὸ αὐτῶν καὶ ἔκτοτε μετὰ μεγαλειτέρας ἐντατικότητος κατεπλυμμύριζε τοὺς στρατῶνας διὰ πρακτόρων καὶ ἐντύπων προκηρύξεων καλῶν τοὺς στρατιώτας εἰς τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν.

Ἐκ παραλλήλου εἰσεχώρει ἀπὸ καιροῦ εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, διαφθείρων μέγα μέρος τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Σώματος, ἀπὸ τοῦ Πανεπιστημίου μέχρι τῶν διδασκάλων τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως ἐπιδρῶν οὕτω ὀλεθριώτατα ἐπὶ τῆς Νεολαίας τοῦ Ἕθνους, τὴν ὁποίαν ἐπιζητεῖ νὰ παρασύρῃ εἰς ἀντιπατριωτικὴν λήθην τῶν ὡραίων Ἑλληνικῶν παραδόσεων, ὑποσκάπτων οὕτω καὶ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα καλλιτέρου μέλλοντος τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς.

Εἰσεχώρησεν ἐπίσης εἰς τὸν ὑπαλληλικὸν ἐν γένει κόσμον ἐπιζητῶν νὰ καλλιεργῇ μεταξὺ τῶν ὑπαλλήλων τὸ αἴσθημα ὅτι τὸ κράτος εἶνε ὁ κοινὸς ἐχθρὸς τοῦ ὁποῖου καὶ αὐτοὶ πρέπει νὰ ὑποσκάψουν τὰ θεμέλια, ὅπως οὕτω κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς ἐνάρξεως τοῦ στασιαστικοῦ ἀγῶνος εὑρεθῇ εἰς παραλυσίαν ὁ κρατικὸς μηχανισμός.

Ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν οἰκονομικὴν δυσπραγίαν τῆς χώρας, προελθοῦσαν κατὰ μέγα μέρος καὶ ἐκ τῆς κακοδιοικήσεως τοῦ παρελθόντος, ὁπότε τὰ ἀλληλοδιαδεχόμενα εἰς τὴν ἐξουσίαν κόμματα ἀπερροφῶντο ἀπὸ τὰς μεταξύ των ὀξυτάτας ἔριδας, στρέφοντα κυρίως τὴν δρᾶσίν των εἰς τὴν διὰ τῆς κομματικῆς συναλλαγῆς ἐνίσχυσίν των, ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν κατάστασιν ταύτην ἐξήγειρε συστηματικῶς τοὺς ἐργάτας καὶ τὰς πενεστέρας τάξεις κατὰ τοῦ ἀστικοῦ Κράτους παραπλανῶν αὐτοὺς διὰ μυρίων διοβολῶν καὶ δημαγωγιῶν καὶ ἀπατηλῶν καὶ ἀνεκπληρώτων ὑποσχέσεων.

Ἡ Κυβέρνησίς μου, ἡ τελείως ἀκομμάτιστος, κληθεῖσα εἰς τὴν ἀρχὴν τὸν Ἀπρίλιον τοῦ ἔτους τούτου καὶ διαγνώσασα εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διέτρεχεν ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀποφασισμένη νὰ λάβῃ ἅπαντα τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα ἐξήγγειλε διὰ τῶν προγραμματικῶν αὐτῆς δηλώσεων, τὰ ἀποσκοποῦντα εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ ὑλικὴν βελτίωσιν ἁπάσης τῆς κοινωνίας καὶ ἰδιαιτέρως τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν, καὶ τῶν πενεστέρων ἐν γένει τάξεων, εἰς μάτην ἤλπισεν ὅτι θὰ εἶχεν ἔκθυμον καὶ εἰλικρινῆ τὴν ὑποστήριξιν τῶν πολιτικῶν κομμάτων εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀγῶνά της, μολονότι καὶ εἰς ὑποχωρήσεις καὶ συγκαταβάσεις προέβη πρὸς τὰ ἀντιμαχόμενα ταῦτα κόμματα, τὰς ὁποίας ὑπὸ ἄλλας περιστάσεις δὲν θὰ ἔκαμνεν.

Εἰς κάθε της βῆμα ἡ Κυβέρνησις συνήντα τὴν ὑπόκωφον κομματικὴν ἀντίδρασιν ἀποσκοποῦσαν τὴν μείωσιν τοῦ κύρους της καὶ τὴν παρακώλυσιν τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ προγράμματος αὐτῆς, ἡ δὲ ἀντίδρασις αὕτη εἶχε συνεπίκουρον καὶ μεγίστην μερίδα τοῦ τύπου, ἥτις διὰ ἀχαλινώτου καὶ δημαγωγικῆς ἀρθρογραφίας, καὶ διὰ ψευδοῦς καὶ κακοβούλου εἰδησεογραφίας, σπουδαίως συνέτεινεν εἰς τὴν εὐόδωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς τοῦ κομμουνισμοῦ προσπαθείας.

Τὰ τελευταῖα γεγονότα, συνεχῶς καὶ διαρκῶς ἐντεινόμεναι ἀπεργίαι, αἱ πλεῖσται τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν τελείως ἀδικαιολόγητοι ἀπὸ οἰκονομικῆς ἀπόψεως, ἡ χαρακτηριστικὴ τελευταία στάσις τῶν ἐμφανιζομένων ὡς ἡγετῶν τῆς συντηρητικῆς ἐργατικῆς τάξεως, οἵτινες παρέδοσαν ἑαυτοὺς εἰς τὸν κομμουνισμόν, ἡ ἐπὶ τῇ βάσει προμελετημένου σχεδίου προπαρασκευασθεῖσα πανεργατικὴ ἀπεργία, ἥτις κατὰ τὰς ἰδιαιτέρας διαπιστώσεις τῆς Κυβερνήσεως ἀπετέλει τὴν ἀπαρχὴν γενικωτέρας στασιαστικῆς ἐκδηλώσεως, ἔπεισαν τὴν Κυβέρνησιν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα ὠργανωμένης κινήσεως πρὸς ἀνατροπὴν τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος.

Ἡ πεποίθησις αὕτη τῆς Κυβερνήσεως ἀπεδεικνύετο ἀκριβὴς καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τὴν 31ην Ἰουλίου ἐπιτροπὴ κομμουνιστῶν βουλευτῶν παρουσιασθεῖσα εἰς τὸ Πολιτικόν μου Γραφεῖον ἐδήλωσεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν ἰταμώτατα, ὅτι ἂν αὕτη, ἡ Κυβέρνησις δηλαδή, δὲν ἐγκατέλειπε τὰ μέτρα αὐτῆς τὰ ὑπὲρ τῶν πραγματικῶν συμφερόντων τῶν ἐργατῶν, ἅτινα ἐφαρμοζόμενα θὰ ἀπελύτρωνον αὐτοὺς ἀπὸ τὸν τυραννικὸν ζυγὸν τοῦ κομμουνισμοῦ, ὅτι «θὰ κάμουν ἀπεργίαν ὄχι μόνον εἴκοσι τεσσάρων ὡρῶν, ἀλλὰ καὶ σαράντα ὀκτὼ καὶ διακοσίων σαράντα ὀκτὼ ὡρῶν καὶ θὰ ἀγωνισθοῦν εἰς τὰ πεζοδρόμια μέχρις ὅτου ἐπιβάλουν τὴν θέλησίν των»·

Πρὸ τοιαύτης ἐν γένει καταστάσεως, ἥτις ἀπετέλει ἄμεσον ἀπειλὴν κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς καταστροφῆς εὑρισκομένη ἡ Κυβέρνησις καὶ θεωροῦσα ἐπιτακτικὸν αὐτῆς καθῆκον νὰ προλάβῃ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς στάσεως, διὰ τὴν καταστολὴν τῆς ὁποίας θὰ ἔρρεεν ἀσφαλῶς ἄφθονον τὸ αἷμα, προέβη τῇ ἐγκρίσει τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως εἰς τὴν κήρυξιν τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου καθ’ ἅπασαν τὴν Χώραν καὶ τὴν διάλυσιν τῆς Βουλῆς.

Συγκεντρώσας οὕτω ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς τῆς Κυβερνήσεως ὁλόκληρον τὴν ἐξουσίαν, τῆς ὁποίας ἔχω ἀνάγκην διὰ νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ἐπαπειλουμένην καταστροφήν της δηλῶ κατηγορηματικῶς ὅτι εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ φέρω διὰ παντὸς μέσου καὶ μὲ γοργὸν βῆμα εἰς πέρας τὴν βαρεῖαν ἀποστολὴν τὴν ὁποίαν ἀνέλαβον ἀπέναντι τῆς A. Μ. τοῦ Βασιλέως καὶ ἀπέναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη. καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες ἀγαποῦν τὴν πατρίδα μας ὑπὲρ πᾶν ἄλλο καὶ θέλουσι νὰ βλέπουσιν αὐτὴν ἰσχυρὰν καὶ εὐημεροῦσαν.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες πιστεύουσιν ὅτι πρέπει νὰ παραμένωσιν ἀλώβητοι αἱ ἐθνικαὶ ἡμῶν παραδόσεις καὶ ὁ Ἑλληνικὸς μας πολιτισμός.

Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες θέλουσι νὰ ἀποκτήσωσι πραγματικὰς ἐλευθερίας καὶ νὰ ἀπολυτρωθῶσιν ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν δημαγωγῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶς δρώντων ἀναρχικῶν στοιχείων, ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς ὁποίας στενάζει καὶ φθείρεται ἀπὸ καιροῦ ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς δύναται ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης νὰ ζῇ καὶ νὰ ἐργάζηται ἥσυχος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μὲ ἀπόλυτον τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας, καθὼς καὶ μὲ πλήρη τὴν πεποίθησιν ὅτι ἡ Κυβέρνησις ἑδραιοῦσα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς θὰ ἐργασθῇ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Α. Μ. τοῦ Βασιλέως ἀποτελεσματικῶς διὰ τὴν εὐημερίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐν γένει καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πενεστέρων καὶ πασχουσῶν αὑτῆς τάξεων.

Πρὸς τοῦτο ζητῶ ἀπὸ πάντας πλήρη πειθαρχίαν πρὸς τὸ Κράτος, ἀπαραίτητον διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἄνευ τῆς ὁποίας πειθαρχίας πραγματικὴ ἐλευθερία δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ.

Ὀφείλω ὅμως νὰ δηλώσω ἐπίσης κατηγορηματικῶς ὅτι πᾶσαν οἱανδήποτε ἀντίδρασιν κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ τούτου ἔργου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀναγεννήσεως εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ἐξουδετερώσω διὰ τοῦ τραχυτέρου τρόπου.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 4ῃ Αὐγούστου 1936.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

 

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΜΝΟ.

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΜΝΟ.
Apollonius Rhodius Epic., Argonautica
Book 1, line 853
1.853 ἔνθ' ὁ μὲν Ὑψιπύλης βασιλήιον ἐς δόμον ὦρτο Αἰσονίδης· οἱ δ' ἄλλοι ὅπῃ καὶ ἔκυρσαν ἕκαστος, Ἡρακλῆος ἄνευθεν, ὁ γὰρ παρὰ νηὶ λέλειπτο αὐτὸς ἑκὼν παῦροί τε διακρινθέντες ἑταῖροι. αὐτίκα δ' ἄστυ χοροῖσι καὶ εἰλαπίνῃσι γεγήθει καπνῷ κνισήεντι περίπλεον· ἔξοχα δ' ἄλλων ἀθανάτων Ἥρης υἷα κλυτὸν ἠδὲ καὶ αὐτήν Κύπριν ἀοιδῇσιν θυέεσσί τε μειλίσσοντο. Ἀμβολίη δ' εἰς ἦμαρ ἀεὶ ἐξ ἤματος ἦεν ναυτιλίης. δηρὸν δ' ἂν ἐλίνυον αὖθι μένοντες, εἰ μὴ ἀολλίσσας ἑτάρους ἀπάνευθε γυναικῶν Ἡρακλέης τοίοισιν ἐνιπτάζων μετέειπεν·                           1.865 “Δαιμόνιοι, πάτρης ἐμφύλιον αἷμ' ἀποέργει ἡμέας, ἦε γάμων ἐπιδευέες ἐνθάδ' ἔβημεν κεῖθεν, ὀνοσσάμενοι πολιήτιδας, αὖθι δ' ἕαδεν ναίοντας λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι; οὐ μάλ' ἐυκλειεῖς γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξίν ἐσσόμεθ' ὧδ' ἐπὶ δηρὸν ἐελμένοι, οὐδὲ τὸ κῶας αὐτόματον δώσει τις ἑλεῖν θεὸς εὐξαμένοισιν.

ἴομεν αὖτις ἕκαστοι ἐπὶ σφεά· τὸν δ' ἐνὶ λέκτροις Ὑψιπύλης εἰᾶτε πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον παισὶν ἐπανδρώσῃ, μεγάλη τέ ἑ βάξις ἔχῃσιν.”

                                                                   ΕΡΜΗΝΕΙΑ

1.853 Καὶ ἐδῶ στὴν Λῆμνο ὅ μὲν Ἰάσων (γιὸς του Αἴσονα) ἐξαφανίστηκε στὰ βασιλικά δώματα της Ὑψιπύλης, οἱ δὲ ἄλλοι με ὄπια βρῆκε ὁ καθ’ ἕνας, ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ, ὁ ὁποῖος οἰκειοθελῶς παρέμεινε νὰ φυλάει την Ἀργῶ, φερόμενοι με ἀνάξιο τρόπο. Ἀμέσως ἄρχισαν στὴν πόλη οἱ χοροί καὶ τα φαγοπότια ποῦ γέμισε ἀπὸ τους καπνούς της τσίκνας . Ἐκτὸς ἀπὸ τον Ἡρακλῆ τίμησαν (οἱ ἄλλοι) ἰδιαίτερα με θυσίες καὶ τραγούδια την Ἀφροδίτη, ἡδονιζόμενοι. Ἔτσι ἀναβαλλόταν ἀπὸ μέρα σε μέρα ὁ ἀπόπλους. Φαινόταν ὅτι δὲν εἶχαν σκοπό νὰ ἀποπλεύσουν, ἐὰν δὲν τους μάζευε ὁ Ἡρακλῆς ἀπὸ τις ἀγκαλιές τῶν γυναικών καὶ δὲν τους ἔβαζε τις φωνές με αὐτὰ τα λόγια.

1.865 "Ῥὲ δαιμονισμένοι, ἤρθαμε ἐδῶ ἀπὸ την πατρίδα μας γιὰ νὰ χαρίσουμε το αἷμα της φυλῆς μας ἀνενδοίαστα στὶς γυναῖκες αὐτῆς της πόλης ποῦ ὀργανώνουν τέτοιους γάμους, κι ἀμέσως ξεπέσατε σε αὐτὴν την ντροπιαστική ἐκμετάλλευση της Λήμνου; Δὲν θὰ κερδίσουμε καμιά δόξα ἄν χρονοτριβούμε με γυναῖκες πού μας παρασύρουν σε μπασταρδέματα, οὔτε το μαλακό στρωσίδι εἶναι ἱκανὸ νὰ σας δώσει κάτι ποῦ μπορεῖ νὰ ζητήσετε ἀπὸ την θεά. Νὰ ξαναγυρίσουμε ἀμέσως ὅλοι στὰ καθήκοντά μας. Κι αὐτὸν ποὺ στὰ κρεβάτια της Ὑψιπύλης βάλθηκε νὰ γεμίσει την Λῆμνο πιτσιρίκια, ἐνημερῶστε τον ὅτι ἀρκετὰ .. [βάξις - βλ.λ. βατεύω]".

ΠΙΝΑΚΑΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ του Carracci.

Ὁ Πελασγικός μῦθος της Εὐρυνόμης

Ὁ Πελασγικός μῦθος της Εὐρυνόμης

Σύμφωνα με τον Παυσανία, οἱ ἀρχαῖοι Ἀρκάδες εἶχαν σε ἕνα ἀπρόσιτο μέρος ἕνα μικρό ἱερὸ, καλά κρυμμένο, το ὁποῖο ἄνοιγε μία φορά το χρόνο. Αὐτὸ το ἱερὸ ἦταν ἀφιερωμένο στή θεά Εὐρυνόμη, ἡ ὁποία, κατά τον πελασγικό μῦθο, ἔφτιαξε τον κόσμο.

Σύμφωνα με τον μῦθο, στὴν ἀρχὴ ἦταν το χάος κι ἀπὸ 'κεῖ ἀναδύθηκε γυμνή ἡ Θεά του Παντός Ευρυνόμη. Καθώς ὅλα ἦταν τότε μία ἄμορφη καὶ ἀκατέργαστη μᾶζα δημιουργίας, ἡ νεογέννητη θεά δὲν εἶχε πού νά ξαποστάσει κι ἔτσι χώρισε το νερό ἀπὸ τον οὐρανό, χορεύοντας ὁλομόναχη ἐπάνω στά κύματα του.

Χόρεψε πρὸς το Νότο, καὶ ὁ ἀέρας ποῦ τέθηκε σε κίνηση πίσω της, της φάνηκε σάν κάτι καινούργιο καὶ ξεχωριστό μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσε νά ἀρχίσει το ἔργο της δημιουργίας. Στριφογυρίζοντας τρελά μὲς τον χορό της, ἔπιασε τον Βόρειο ἄνεμο, τον ἔτριψε ἀνάμεσα στά χέρια της, καὶ ἰδού, ξεπετάχτηκε το μεγάλο φίδι Ὀφίων.

Ἡ Εὐρυνόμη χόρεψε ἀκόμα πιὸ πολύ γιά νά ζεσταθεῖ μέσα στὴν παγωνιά του σύμπαντος ποῦ δὲν εἶχε ἀκόμα γεννηθεῖ, ὅλο καὶ πιὸ ἀγρία, μέχρι ποῦ ὁ Ὀφίων, κυριεύτηκε ἀπὸ ἐρωτική ἐπιθυμία Ὁ μέγας Οφίων κουλουριάστηκε στά θεϊκά μέλη της καὶ ἑνώθηκε ἐρωτικά μαζί της. Ἡ Εὐρυνόμη ἔτσι ἔμεινε ἔγκυος

Ἔπειτα ἡ Εὐρυνόμη πῆρε την μορφή ἑνός περιστεριοῦ, ἐπωάζοντας πάνω στά κύματα καὶ, ὅταν ἦρθε το πλήρωμα του χρόνου, γέννησε το Συμπαντικό Αὐγό την ἀρχὴ ὅλων Ὑπακούοντας στὴν προσταγή της, ὁ Ὀφίων κουλουριάστηκε ἑπτά φορές γύρω ἀπὸ το Συμπαντικό Αὐγό, ἑως ὅτου το αὐγό, ἡ μήτρα των πάντων, ἐκκολάφτηκε καὶ ἄνοιξε σε δύο κομμάτια.

Ἀπό ἐκεῖ ξεπήδησαν ὅλα ὅσα ὑπάρχουν, καὶ ποῦ εἶναι παιδιά της: ὁ ἥλιος, το φεγγάρι, οἱ πλανῆτες, τα ἀστέρια, ἡ γῆ με τα βουνά καὶ τους ποταμούς της, τα δέντρα, τα χορτάρια, καὶ ὅλα τα ζωντανά πλάσματα του σύμπαντος.

Η Ευρυνόμη καὶ ὁ Οφίων ἔκαναν σπίτι τους τον Ὄλυμπο

Σύντομα ὅμως τσακώθηκαν γιατί ὁ Οφίων ὑποστήριξε ὅτι αὐτὸς καὶ ὄχι ἡ Ευρυνόμη εἶναι ὁ δημιουργός του σύμπαντος. Η Ευρυνόμη τον χτύπησε στὸ κεφάλι, του ἔσπασε τα δόντια, καὶ τον ἐξόρισε γιά πάντα στά σκοτεινά βάραθρα στά ἔγκατα της γῆς

Ἔπειτα, ἡ θεά δημιούργησε τις ἑπτὰ πλανητικές δυνάμεις, θέτοντας μία Τιτανίδα καὶ ἕναν Τιτᾶνα ὡς κυβερνήτη κάθε μίας

Η Θεία καὶ ὁ Ὑπερίων γιὰ τον Ἥλιο, ἡ Φοίβη καὶ ὁ Ἄτλαντας γιὰ το Φεγγάρι, Ἡ Διόνη καὶ ὁ Κριός γιὰ τον πλανήτη Ἄρη, ἡ Μῆτις καὶ ὁ Κοίος γιὰ τον Ἑρμῆ, ἡ Θέμις καὶ ὁ Εὐρυμέδων γιὰ τον πλανήτη Δία, ἡ Τυθῆ καὶ ὁ Ὠκεανός γιὰ την Ἀφροδίτη, καὶ ἡ Ρέα καὶ ὁ Κρόνος γιὰ τον πλανήτη Κρόνο.

Σύμφωνα με τον Ἀπολλώνιο τον Ρόδιο, ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη ἐκδοχὴ του μύθου.

Η Διευρυνόμην καὶ ὁ Ὀφίων συμβασίλευσαν, τελικά, εὐτυχισμένοι, κυριαρχῶντας μάλιστα καὶ στούς Τιτᾶνες Μετά, ὅμως, ἦρθε ἕνα νέο θεϊκό ζεῦγος, ὁ Κρόνος καὶ ἡ Ρέα, καὶ ἀπαίτησαν νά τους παραχωρήσουν τον Ὄλυμπο Ἔκαναν τότε μία συμφωνία: Θὰ πάλευε ὁ Οφίων με τον Κρόνο καὶ θὰ βασίλευε αὐτὸς ποῦ θὰ πετοῦσε τον ἀντίπαλό του στὴ θάλασσα. Ο Κρόνος νίκησε τον Ὀφίωνα κι ἔτσι το παλιό θεϊκό ζεῦγος ἀναγκάστηκε νά ἀποσυρθεῖ

Ἔτσι, ἡ ἐκθρονισμένη Διευρυνόμην ξαναγύρισε στὴ θάλασσα ποῦ τόσο ἀγαποῦσε, κι ἀπὸ Θεά-Δημιουργός ἔγινε μία ἁπλῆ θαλασσινή θεότητα, κόρη του Ωκεανού.

Ὕστεροι μῦθοι λένε ὅτι αὐτὴ πῆρε καὶ ἀνέθρεψε το μικρό Ἥφαιστο, ὅταν ἡ μητέρα του, Ἤρα, τον κλώτσησε ἀπὸ τον Ὄλυμπο κι ἔπεσε στὸ Αιγαίο.

Ἕνας ἄλλος μῦθος, πολύ γνωστός, λέει πῶς ἡ Διευρυνόμην ἔγινε ἡ μητέρα των τριῶν Χαρίτων ἀπὸ το Δία. Οἱ Χάριτες, Ἀγλαϊα, Εὐφροσύνη καὶ Θάλεια, ἦταν ἡ προσωποποίηση τῆς ὀμορφιάς.

Παλιότεροι μῦθοι, ὅμως, τις θέλουν νά εἶναι δύο καὶ νά λέγονται Κλήτα καὶ Φάεννα, ὀνόματα ποῦ παρέπεμπαν στὶς φάσεις της σελήνης, μαρτυρῶντας ἔτσι μία σύνδεση με τις φεγγαρολατρικές θρησκεῖες του παρελθόντος.

Η Διευρυνόμην ξεχάστηκε με την ἔλευση των Ὀλυμπίων θεῶν καὶ μόνο ἐκεῖνο το κρυμμένο ἱερὸ στὴν Ἀρκαδία θύμιζε στούς ἀνθρώπους ὅτι δημιουργήθηκαν ἀπὸ μία θεά. Το ξόανο της Ευρυνόμης στὸ ναό αὐτὸ, την ἀπεικόνιζε νά ἐξέρχεται ἀπὸ τα κύματα με μορφή γοργόνας καὶ ἦταν δεμένο με χρυσές ἁλυσίδες..

Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά, 

1 ἤειδεν δ' ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε 

Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο· 

ὥς τε βίῃ καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνῳ εἴκαθε τιμῆς,

 ἡ δὲ Ῥέῃ, ἔπεσον δ' ἐνὶ κύμασιν Ὠκεαν

Ησίοδος, Θεογονία 

Πειθώ τ' Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ' Ἠλέκτρη τε

 Δωρίς τε Πρυμνώ τε

 καὶ Οὐρανίη θεοειδὴς

Ἱππώ τε Κλυμένη τε Ῥόδειά τε

 Καλλιρόη τε Ζευξώ τε Κλυτίη τε 

Ἰδυῖά τε Πασιθόη τε Πληξαύρη τε 

Γαλαξαύρη τ' ἐρατή τε Διώνη Μηλόβοσίς τε

 Θόη τε καὶ εὐειδὴς Πολυδώρη Κερκηίς τε

 φυὴν ἐρατὴ Πλουτώ τε βοῶπις Περσηίς τ' 

Ἰάνειρά τ' Ἀκάστη τε Ξάνθη τε Πετραίη 

τ' ἐρόεσσα Μενεσθώ τ' Εὐρώπη τε Μῆτίς 

τ' Εὐρυνόμη τε Τελεστώ τε κροκόπεπλος Χρυσηίς 

τ' Ἀσίη τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψὼ Εὐδώρη τε Τύχη τε

 καὶ Ἀμφιρὼ Ὠκυρόη τε καὶ Στύξ, ἣ δή σφεων 

προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων.

Ορφικά, Αποσπάσματα

 ἤειδεν δ' ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε

 Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο· 

ὥς τε βίηι καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνωι εἴκαθε τιμῆς, 

ἡ δὲ Ῥέηι, ἔπεσον δ' ἐνὶ κύμασιν Ὠκεανοῖο·

Aπολλόδωρος, Bιβλιοθήκη, 

3, 12,6 Όμηρος, Iλιάδα, Σ, 394 Παυσανίας, 8, 41, 4

Ἄρτεμις - Ἡ Θέα τοῦ κυνηγιοῦ

Ἄρτεμις - Η Θέα του κυνηγιοῦ

Ἡ Ἄρτεμι εἶναι μία ἀπὸ τις παλαιότερες, πιὸ περίπλοκες ἀλλὰ καὶ πιὸ ενἐνδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία καὶ της Λιτῶς, δίδυμη ἀδερφὴ του Ἀπόλλωνα, βασίλισσα των βουνῶν καὶ των δασῶν, θεά του κυνηγιοῦ, προστάτιδα των μικρῶν παιδιῶν καὶ ζώων.

Η γέννηση της ἰδιόρρυθμης θεάς τοποθετεῖται στό νησί Ὀρτυγία. Σε αὐτὸ το ἄγονο πετρονήσι καὶ μετά ἀπὸ φοβερές ταλαιπωρίες καὶ περιπλανήσεις εἶχε καταφύγει ἡ ἔγκυος Λητώ προκειμένου νὰ κρυφτεῖ καὶ νὰ προφυλαχτεῖ ἀπὸ την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ἤρας Ἐκεῖ καὶ με τὴ βοήθεια ὅλων των γυναικείων θεοτήτων (ἐκτὸς της Ἤρας) ἦρθε στό φῶς ἡ Ἄρτεμι καὶ λίγο ἀργότερα ὁ ἀδερφὸς της ὁ Ἀπόλλωνας

Ἀπὸ τις πρῶτες κιόλας ὧρες της γέννησής της ἡ Ἄρτεμι παίρνει πρωτοβουλίες. Ἄν καὶ νεογέννητο βρέφος, βοηθᾶ την ἐξουθενωμένη μητέρα της νὰ ξεγεννήσει καὶ το δεύτερο της παιδί καὶ ταυτίζεται με τον τρόπο αὐτὸν με την Ειλείθυια, τὴ θεά του τοκετοῦ Πανέμορφη καὶ πανέξυπνη ἡ Ἄρτεμη, εἶχε ἀπὸ πολύ νωρίς κερδίσει την ἐκτίμηση των ἄλλων θεῶν Ἄδη ἀπὸ τα τρία της χρόνια εἶχε συγκεκριμένες ἀπαιτήσεις, ποῦ ἀφοροῦσαν την ἐνδυμασία της, τον ἐξοπλισμό της καὶ την ἀκολουθία της στὴν πιὸ ἀγαπημένη της ἐνασχόληση, το κυνήγι. Ἦταν παιδί ποῦ ἤξερε τι ἤθελε καὶ πραγματικά σταθερό καὶ ἄκαμπτο στὶς ἀποφάσεις του.

Ο Δίας τὴ θαύμαζε γιὰ την ἐπιμονή της καὶ, λόγῳ της εὐστροφίας της, της ἔτρεφε πολύ μεγάλη ἀγάπη καὶ ἱκανοποιούσανε ὅλες της τις ἐπιθυμίες Ἕνα ἀπὸ τα πρῶτα πράγματα ποῦ ζήτησε ἡ Ἄρτεμι σὰν δῶρο ἀπὸ τον πατέρα της ἦταν ἡ αἰώνια ἁγνότητα καὶ παρθενία. Πιστή καὶ σταθερή σε ὁ,τι ζητοῦσε καὶ τὴ δέσμευε, ἡ παρθενική θεά δέ σπίλωσε ποτέ οὔτε το ἦθος της, οὔτε καὶ το χαρακτῆρα της. Σοβαρή καὶ περήφανη, διατήρησε την ἁγνότητά της περιφρονῶντας ἐρωτικές πολιορκίες κι ἐπιθέσεις Ἀφοσιωμένη στό κυνήγι καὶ τὴ φύση, ἀδιαφόρησε γιὰ τις χαρές του γάμου καὶ τις ἀπολαύσεις του ἔρωτα Με ἐπιβολή καὶ αὐστηρότητα ἀπαίτησε την ἀθωότητα καὶ την παρθενικότητα ὄχι μόνο του ἑαυτούς της, ἀλλὰ καὶ των Νυμφών ποῦ την περιστοίχιζαν κι ἐπίσης αὐτῶν ποῦ με τις ὑπηρεσίες τους την τιμοῦσαν

Η Ἄρτεμι ἦταν μία θεά ἀμείλικτη ποῦ ποτέ σχεδόν δέ συγχωροῦσε Ὁποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, ὁποιαδήποτε παρέκκλιση ἀπὸ τα πιστεύω της καί τις ἀρχὲς της ἄξιζε την τιμωρία της. Η ἀδυσώπητη ὀργὴ της ἦταν ἕτοιμη νά ξεσπάσει ἀνὰ πᾶσα στιγμή ἀπέναντι στὸν παραβάτη των σταυρώνητε της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκῶς θνητούς, θεούς καὶ ἥρωες ποῦ παρέβλεπαν την ὕπαρξή της ἥ ἀμελοῦσαν τις ἀρχὲς καὶ τὴ λατρεία της

Κάποτε ὁ Ἀκταίωνας, ὁ γιὸς της Αὐτονόης καὶ τοῦ  Ἀρισταίου, ἔτυχε νά δεῖ την Ἄρτεμι γυμνή, την ὥρα ποὺ ἔκανε το λουτρό της. Η θεά ἀπὸ φόβο μήπως διαδοθεῖ το περιστατικό, τον μεταμόρφωσε σε ἐλάφι κι ἔβαλε τα πενήντα σκυλιά ποὺ τον συνόδευαν νά τον κατασπαράξουν. Σε μία ἄλλη περίπτωση ἡ Καλλιστώ, ἡ κόρη του Λυκάονα (καὶ μία ἀπὸ τις συνοδούς τῆς Ἄρτεμης στὸ κυνήγι) κόντεψε νά χάσει τὴ ζωή της ἀπὸ τα βέλη της θεάς γιατί ἀποπλανημένη ἀπὸ τον Δία εἶχε χάσει την ἁγνότητά της καὶ εἶχε μείνει ἔγκυος.              Ἐπίσης ἡ Ἄρτεμι σκότωσε καὶ την Ἀριάδνη, γιατί σύμφωνα με το μῦθο εἶχε ἀπαχθεῖ καὶ ἀποπλανηθεῖ ἀπὸ τον Θησέα στὴ Νάξο. Τέλος ὁ Οὐρανίωνας, ὁ γιὸς του Ποσειδῶνα, βρῆκε κι αὐτὸς τραγικό θάνατο ἀπὸ τα βέλη τῆς Ἄρτεμης, γιατί σύμφωνα με μία παράδοση εἶχε σμίξει με τὴ θεά της αὐγῆς Ἠῶ, ἡ γιατί σύμφωνα με κάποια ἄλλη παράδοση εἶχε καυχηθεῖ ὅτι ἦταν καλύτερος ἀπ' αὐτὴν στὴν τέχνη του τόξου. Η Ἄρτεμι εἶχε ἰδιαίτερη ἀδυναμία στά παιδιά καὶ τους ἐφήβους.                          Νέοι καὶ νέες ποὺ διατηροῦσαν την ἀθωότητά τους καὶ ποὺ ζοῦσαν σύμφωνα με τις ἀρχὲς της ἦταν πάντοτε εὐνοούμενοί της καὶ βρίσκονταν διαρκῶς κάτω ἀπὸ την προστασία της. Ο Ἱππόλυτος, μάλιστα, ποὺ ἦταν ἀφοσιωμένος σε αὐτὴν καὶ τὴ λατρεία της, ἀποτελεῖ ζωντανό παράδειγμα αὐτῆς της τακτικῆς καὶ ἀδυναμίας της θεάς.

Ο Ἱππόλυτος, λοιπόν, δεινός κυνηγός κι ἀλογοδαμαστής, εἶχε ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴν πανέμορφη Ἄρτεμι καὶ στὸ ἰδανικό ποὺ ἡ ἰδία πρέσβευε. Καμιά πρόκληση, καμιά γυναῖκα δέ στάθηκε ποτέ ἱκανή νά τον παρασύρει. Οὔτε καὶ ἡ Φαίδρα, ἡ γυναῖκα του Θησέα, μπόρεσε με τὴ γοητεία της νά τον ἀποπλανήσει Η ὑποδειγματική του συμπεριφορά ἔκανε τὴ θεά νά συγκινηθεῖ καὶ νά του χαρίσει τιμές, δόξες καὶ αἰώνια -μετά το θάνατό του- μνήμη του ὀνόματός του. Η Ἄρτεμι ἦταν μία ἀπὸ τις ὀμορφότερες καὶ κομψότερες θεές του Ὀλύμπου.      Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πραγματικά τὴ θαύμαζαν. Ἴη φαντάζονταν ψηλή, με εὐγενική ὀμορφιά, ἀγέρωχη κορμοστασιά καὶ περήφανο περπάτημα.

Γενικά, ἡ Ἄρτεμι ἦταν θεά δραστήρια, σκληρή καὶ ἀεικίνητη Στὶς περισσότερες της ἐκδηλώσεις ἐμφανίζεται συνειδητοποιημένη, ὥριμη κι ἀποφασιστική, ἐνῶ λίγα ἦταν τα περιστατικά ἐκεῖνα στά ὁποία παρουσίαζε μία εἰκόνα τελείως διαφορετική.

Κατά τὴ θεομαχία, ἡ περήφανη καὶ ἀπαιτητική κόρη του Δία, ἐμφανίζεται σάν ἕνα μικρό ἀνώριμο κορίτσι ποὺ ὀφείλει νά ὑπακούει, νά σέβεται καὶ νά συμμορφώνεται στὶς ἐπιταγές της γυναίκας του πατέρα της καὶ του ἀδερφοῦ της. 

Ἀπέναντι στὴ διστακτικότητα του Ἀπόλλωνα νὰ μονομαχήσει με τον Ποσειδῶνα, ἡ Ἄρτεμη κρατᾶ στάση ἀρνητική καὶ ἀντιμετωπίζει το δίδυμο ἀδερφό της με λόγια εἰρωνικά, ἀναιδής καὶ περιφρονητικά. Η Ἤρα, παροῦσα στὸ περιστατικό, ἐξοργίζεται με τὴ συμπεριφορά της καὶ με μανία ἀρχίζει νὰ τὴ χτυπᾶ με τα ἴδια της τα βέλη.

Μία ἀπὸ τις πιό ἀγαπημένες ἐνασχολήσεις της Ἄρτεμης ἦταν το κυνήγι. Γυναῖκα δραστήρια, ὁρμητική καὶ εὐκίνητη, ἡ ἐλεύθερη καὶ ἀεικίνητη θεά διοχέτευε το μεγαλύτερο μέρος της ἐνεργητικότητάς της στὴν αναζήτηση καὶ καταδίωξη θηραμάτων στὰ βουνά. Συνοδευόμενη ἀπὸ δροσερές καὶ ὄμορφες νύμφες καὶ περιστοιχισμένη ἀπὸ ἄγρια κυνηγόσκυλα, ἔτρεχε γύρω ἀπὸ λίμνες, ποτάμια, λιβάδια καὶ βουνά προκειμένου νὰ ἀπαντηθεῖ με ἄγρια κυρίως ζῶα Ντυμένη με λιτό ἐλαφρύ ροῦχο καὶ ἐφοδιασμένη με τον κατάλληλο γιὰ την περίσταση ἐξοπλισμό ριχνόταν με ἐνθουσιασμό καὶ μανία σ' αὐτὸ ποῦ κυρίως την ἐνδιέφερε Ἀδάμαστη, σκληρή κι ἀγέρωχη, δεινή γνώστρια της τοξευτικής τέχνης καὶ πολύ ἱκανὴ δρομέας καὶ κυνηγός, ἐπιδίδονταν με πάθος στὸ κυνήγι.

Ἕνα ἀπὸ τα βασικότερα γνωρίσματα της Ἄρτεμης ἦταν ἡ καθολική της κυριαρχία στὴ φύση. Ἥμερα καὶ ἄγρια ζῶα, ψάρια στὰ νερά καὶ πουλιά στὸν ἀέρα ἦταν ὅλα τους κάτω ἀπὸ την προστασία της.

Ὥς θεά καὶ προστάτιδα της φύσης ἡ Ἄρτεμη θεωροῦνταν ὑπεύθυνη τόσο γιὰ τὴ γεωργία ὅσο καὶ γιὰ την κτηνοτροφία. Περιοχές ποῦ τὴ λάτρευαν καὶ την τιμοῦσαν ἀνελλιπῶς εἶχαν πάντα εὔφορη γῆ, κατάσπαρτα χωράφια, πλούσια συγκομιδή καὶ ζῶα ὑγιῆ καὶ γόνιμα. Ἀντίθετα, ὅσες ἀπὸ τις περιοχές δὲν τηροῦσαν σωστά τις ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντι της καὶ ἐπιπλέον παρέβλεπαν την ὕπαρξή της, εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν την ἐκδικητική ὀργὴ καὶ μανία της, ποῦ ἰσοδυναμοῦσε με καταστροφή των σπαρτῶν καὶ ἀποδεκατισμό των κοπαδιῶν

Ο Νεόδμητος καὶ ὁ Οἱνέας ἀντιμετώπισαν, ἐξαιτίας της ἀμέλειας καὶ της ἀδιαφορίας ποῦ ἔδειξαν, την ὀργὴ της θεάς. Ο Νεόδμητος στὴ γαμήλια γιορτή του εἶχε ξεχάσει νὰ θυσιάσει -ὅπως ἐπιβαλλόταν- στὴν Ἄρτεμη. Ἡ Ἄρτεμη ὀργισμένη ἀπὸ αὐτὴ την παρατυπία του ἔστειλε στὸ νυφικό του κρεβάτι ἕνα κοπάδι ἀπὸ φίδια, ἐνῶ ἑτοιμάστηκε νὰ του ἀφαιρέσει τὴ ζωή. Μάταια ὁ Ἀπόλλωνας προσπάθησε νὰ την καλοπιάσει. Τελικά ὁ ἴδιος πείθει τις Μοῖρες νὰ του χαρίσουν τὴ ζωή καὶ σὰν ἀντάλλαγμα νὰ πάρουν τὴ ζωή κάποιου ἄλλου δικοῦ του ἀνθρώπου Στὴν ἀπαίτηση αὐτὴ των Μοιρῶν μόνο ἡ γυναῖκα του Ἄλκηστι προθυμοποιεῖται νὰ προσφερθεῖ Τελευταία ὅμως στιγμή ἡ ἐπεμβάσῃ του Ἡρακλῆ τὴ σώζει προτοῦ ἀκόμη προλάβει ἡ ψυχή της νὰ κατέβει στὸν Ἄδη

Ὁ Οἱνέας κάποτε εἶχε ξεχάσει νὰ θυσιάσει στὴν προστάτιδα της πόλης του Καλυδώνας, δηλαδή στὴν Ἄρτεμη. Η ἀδιαφορία του αὐτὴ κόστισε τόσο στὴν πόλη, ὅσο καί στὸ λαό της. Ἕνας τεράστιος κάπρος σταλμένος ἀπὸ τή θεά προκάλεσε τεράστιες καταστροφές σε γῆ, σε ζῶα καί ἀνθρώπους Κανείς δὲ τολμοῦσε νὰ τον σκοτώσει. Ὁ Μελέαγρος μόνο, ὁ γιὸς του Οἱνέα, ἦταν τελικά ἐκεῖνος ποῦ τον ἐξόντωσε ἀλλὰ στὴ συνέχεια σκοτώθηκε σε μία συμπλοκή γύρω ἀπὸ τή μοιρασιά. Ἡ γυναῖκα καί ἡ μητέρα του Μελέαγρου μὴ ἀντέχοντας τή θλίψη του θανάτου του αὐτοκτόνησαν ἀπὸ τή στενοχώρια τους. Οἱ ἀδερφές του, τέλος, ποῦ ἀδιάκοπα τον θρηνοῦσαν, μεταμορφώθηκαν ἀπὸ την Ἄρτεμη σε φραγκόκοτες.

Πέρα ἀπὸ τή συμμετοχή της σε ὅλα τα παραπάνω περιστατικά, ἡ θεά του κυνηγιοῦ παίρνει ἐνεργὸ μέρος καί σε ἕναν ἀπὸ τους δώδεκα ἄθλους του Ἡρακλῆ. Ὁ Ἡρακλῆς γιά μεγάλο διάστημα καταδίωκε μία πανέμορφη ἐλαφίνα με χρυσά κέρατα καί χάλκινα πόδια, ἰδιοκτησία της θεάς Ἄρτεμης. Ἡ Ἄρτεμη, με τή συνδρομή του ἀδερφοῦ της, του Ἀπόλλωνα, τον ἐμποδίζει νὰ σκοτώσει το ἄγριο ζῶο καί τον προτρέπει νὰ το παραδώσει στὴν Τίρυνθα, στὸ βασιλιά Εὐρυσθέα Με την παραλαβή του ζώου ὁ Εὐρυσθέας ἀναλαμβάνει νὰ της το ξαναφιερώσει. Ὅπως στὸ μῦθο με τον Ἡρακλῆ, ἔτσι καί σε πολλά ἄλλα περιστατικά ἡ Ἄρτεμη συμπράττει με τον ἀδερφὸ της τον Ἀπόλλωνα γιά την ἐπίτευξη κάποιου σκοποῦ. Στὴν περίπτωση της Νιόβης ποῦ παινεύτηκε (συγκριτικά με τή Λητώ) γιά τα πολλά καί ὄμορφα παιδιά της ἔχουμε τή συνεργασία των δύο δίδυμων ἀδερφῶν στὴν τιμωρία της. Ἑπτά βέλη της Ἄρτεμης κι ἑπτὰ του Ἀπόλλωνα καρφώθηκαν στὰ δεκατέσσαρα παιδιά της καί τα σκότωσαν. Με τον ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί γιά τον ἴδιο λόγο ἡ Ἄρτεμη σκότωσε κάποτε τή Χιόνη (την κόρη του Δαιδαλίωνα καί ἐρωμένη του Ἀπόλλωνα), γιατί εἶχε καυχηθεῖ ὅτι ἡ ὀμορφιά της ἦταν τέτοια ποῦ ξεπερνοῦσε ἀκόμα κι αὐτὴν της πανέμορφης θεάς.  

Ὁ πόλεμος μεταξύ Ἑλλήνων καὶ Τρώων δὲ βρίσκει τὴν Ἄρτεμη διάφορη Μαζί με τον ἀδερφὸ της τον Ἀπόλλωνα, τον Ἄρη, την Ἀφροδίτη καὶ τη Λητώ συμμετέχει ἐνεργὰ με το μέρος των Τρώων. Ἕνα ἀπὸ τα πρῶτα περιστατικά ποῦ συνέβησαν προτοῦ ἀκόμη ξεκινήσει ὁ πόλεμος ὀφειλόταν στὸ θυμό καὶ την ὀργῇ της Ἄρτεμης. Ὁ ἑλληνικός στόλος, ἐξαιτίας της ἄπνοιας ποῦ εἶχε δημιουργήσει ἡ θεά, δὲν μποροῦσε νὰ ξεκινήσει. Ἕνα τυχαῖο περιστατικό του ἀρχηγοῦ τῶν ἀχαιῶν Ἀγαμέμνονα εἶχε προκαλέσει την κατάσταση αὐτὴ Κάποτε χωρίς ὁ ἴδιος νὰ το ἀντιληφθεῖ εἶχε εἰσβάλει σε ἕνα ἄλσος ἀφιερωμένο στὴν Ἄρτεμη καὶ εἶχε σκοτώσει ἕνα ἱερό ἐλάφι. Ἡ θεά ἐξοργίστηκε τόσο πολύ ποῦ ἀπαίτησε τὴ θυσία της κόρης του Ἰφιγένειας προκειμένου εὐνοϊκοί ἄνεμοι νὰ βοηθήσουν το σαλπάρισμα τῶν ἑλληνικῶν καραβιῶν

Ο πληγωμένος ἀπὸ τον Διομήδη, τέλος, Αἰνείας εἶχε στὴ διάρκεια του πολέμου δεχτεῖ τὴ βοήθεια της Ἄρτεμης καὶ της Λιτῶς καὶ εἶχε κατορθώσει χάρη σε αὐτὲς νὰ ἀνακτήσει τις δυνάμεις του καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴ μάχη.

Τα σύμβολα της Ἄρτεμης ἦταν πολλά καὶ ποικίλα. Ξεκινοῦσαν ἀπὸ ζῶα καὶ φυτά καὶ κατέληγαν σε ὅπλα: κατσίκα, τράγος, ἐλάφι, ἀρκούδια, σκύλος, φίδι, δάφνη, φοίνικας, κυπαρίσσι, σπαθί, φαρέτρα, ἀκόντιο καὶ ἄλλα

Τα σύμβολα της Άρτεμης ήταν πολλά και ποικίλα. Ξεκινούσαν από ζώα και φυτά και κατέληγαν σε όπλα: κατσίκα, τράγος, ελάφι, αρκούδα, σκύλος, φίδι, δάφνη, φοίνικας, κυπαρίσσι, σπαθί, φαρέτρα, ακόντιο και άλλα.

Ὁ Ἡρακλῆς στὴν μάχη του Μαραθῶνα...

Ἦταν τόσο μεγαλειῶδες αὐτὸ ποῦ συνέβη στὴν μάχη του Μαραθῶνα το 490 π.Χ., ὥστε οἱ Ἕλληνες ἀπέδωσαν τὴ νίκη στὴν ἀνάμειξη τῶν θεῶν Μαζί με τον Μιλτιάδη, τον Καλλίμαχο καὶ τους ἄλλους, στὴ γνωστή εἰκόνα της Ποικίλης Στοάς της Ἀγορᾶς τῶν Ἀθηνῶν, ὁ Πᾶναινος κατέγραψε την παρουσία της Ἀθηνᾶς, του Πᾶνα, τοῦ Ἡρακλῆ, του Θησέα, του Μαραθῶνα, του Έχετλαῖου.

Στήν περιοχή της Τετραπόλεως, ποῦ ἀπαρτίζεται ἀπὸ τους οἰκισμούς του Μαραθῶνα, της Τρικορύθου, της Οἰνόης καὶ της Προβαλίνθου, πιστοποιεῖται τόσο ἡ λατρεία του Ἡρακλῆ καὶ του Πᾶνα ὅσο καὶ της Ἀθηνᾶς Ὡστόσο, μόνο δύο εἶναι τα ταυτισμένα ἱερὰ: το ρωμαϊκό ἱερὸ της Ἴσιδας στὴν Μπρεξίζα καὶ ἡ σπηλιά του Πᾶνα στὴν Οἰνόη.

Ἀπὸ ἐπιγραφή του πρώιμου 5ου αἰῶνα π.Χ. πληροφορούμαστε ὅτι ἡ γιορτή καὶ οἱ ἀγῶνες γιὰ τον Ἡρακλῆ, ποῦ προσφωνεῖται καὶ «ἐμπύλιος», τώρα ἀναβαθμίζονται

Πολυθάλαμη σπηλιά, φορτωμένη σταλακτῖτες καὶ σταλαγμῖτες, με ἔντονη χρήση ἀπὸ τα νεολιθικά ὡς τα ὑστεροελλαδικά χρόνια, γίνεται τόπος λατρείας του Πᾶνα ἀπὸ τον 5ο αἰῶνα π.Χ. Βρέθηκε μεγάλος ἀριθμὸς εἰδωλίων του Πᾶνα καὶ των Νυμφών ποῦ λατρεύονταν στή σπηλιά μέχρι καὶ τα ρωμαϊκά χρόνια.

Η τρίτη θεότητα ποῦ συσχετίζεται με τὴ μάχη του Μαραθῶνα εἶναι ἡ Ἀθηνᾶ «Ἑλλωτίς».

Το ἱερὸ του Διονύσου, ὅπου στήνονταν τα ψηφίσματα τῆς Τετραπόλεως, τοποθετεῖται στὴν πεδιάδα. Ἐκεῖ κοντά βρισκόταν καὶ ὁ τάφος του ἥρωα ἰατροῦ Ἀριστόμαχου. Ὁ Φιλόχωρος μας πληροφορεῖ γιά την ὕπαρξη δύο ἱερῶν του Ἀπόλλωνα, ὥς Πυθίου στὴν Οἰνόη καὶ ὥς Δηλίου στὸν Μαραθῶνα Τή λατρεία της Ἄρτεμις βεβαιώνει περιγραφή πάνω σε μαρμάρινα μέλη βωμοῦ Σύμφωνα με τον Παυσανία στὰ “ΑΤΤΙΚΑ” (Ι, 15,3) ὁ Ἡρακλῆς ἔσπευσε ὁπλισμένος με το τρομερό του ρόπαλο νὰ συμπαραταχθεῖ με τους Ἕλληνες ὁπλῖτες..

Ὁ Ἡρακλῆς εἶχε παλαιούς δεσμούς με τον Μαραθῶνα, ἀφοῦ, σύμφωνα με την παράδοση, ἐκεῖ εἶχαν βρεῖ καταφύγιο οἱ Ἡρακλεῖδες, οἱ ἀπόγονοί του, ὅταν τους καταδίωκε ὁ βασιλιάς Εὐρυσθέας Μάλιστα οἱ Μαραθώνιοι, ὅπως ἀναφέρει ὁ Παυσανίας, ἦταν οἱ πρῶτοι ποῦ τίμησαν τον Ἡρακλῆ ὥς Θεό.

Στὸν Μαραθῶνα το ἱερὸ του βρισκόταν στό στενό πέρασμα ἀνάμεσα στό βουνό Ἀγριλίκι (*) καὶ τὴ θάλασσα καὶ γιά το λόγο αὐτὸ ὁ Ἡρακλῆς ὀνομαζόταν Ἐμπύλιος, δηλαδή αὐτὸς ποῦ βρίσκεται μπροστά ἀπὸ τις πύλες. Στὸ σημεῖο αὐτὸ, κοντά στό ἱερὸ του Ἡρακλῆ, ἐπέλεξαν νὰ στρατοπεδεύσουν οἱ Ἀθηναῖοι φθάνοντας στὸν Μαραθῶνα

Σύμφωνα με τις πληροφορίες ποῦ μας παρέχει ὁ ἀρχαῖος ἱστορικός Ἡρόδοτος, ἡ θέση του ελληνικού στρατεύματος το 490 π.Χ. εἶχε ὡς ὁρμητήριο το τέμενος του Ἡρακλῆ κοντά στοὺς πρόποδες, ὅπως ἀποθέτουμε, του ὑψώματος Βρανά καὶ Ἀφορισμού. Η θέση των τύμβων Ἀθηναίων καὶ Πλαταιέων δηλώνουν το ἐπίκεντρο της περιοχῆς της μάχης. Γύρω ἀπὸ το σημεῖο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐντοπισθεῖ το ἱερὸ του Ἡρακλῆ καὶ ἡ ἀφετηρία του ἀγγελιαφόρου της νίκης.

Ἴσως ὁ ἀγγελιαφόρος της κοσμοϊστορικῆς Νίκης του πνεύματος κατά του σκοταδισμοῦ νὰ χρησιμοποίησε τον πλέον σύντομο δρόμο, περίπου 34 χιλιόμετρα καὶ ὄχι τον κατά 25 αἰῶνες μεταγενέστερο (περίπου 42 χιλιόμετρα), ὁ Αἰθίοπος ἦταν ἄγνωστος καὶ ἀνύπαρκτος Κατά πᾶσα πιθανότητα ἀνηφόρισε πρὸς τὴ χαράδρα ποῦ σχηματίζουν τα ὑψώματα Βρανάς, Ἀγριλίκι, Ἀφορισμός καὶ Κοτρώνι με προοπτική το ἱερὸ του Διόνυσου καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πρὸς την Εκάλη...

Δήμητρα - Ἡ Θεά τῆς γονιμότητας

Ἡ Δήμητρα εἶναι μία ἀπό τις μεγαλύτερες καί παλαιότερες θεές του ἀρχαίου   ἑλληνικοῦ πανθέου. Κόρη του Κρόνου καί της Ρέας, ἀδερφὴ του Δία, του Ποσειδῶνα, του Πλούτωνα, της Ἤρας καί της Ἑστίας Θεά της γονιμότητας καί της βλάστησης του ἐδάφους, προστάτιδα της γῆς καί τῶν προϊόντων της, μάνα των δημητριακῶν (ἀπ' ὅπου καί το ὄνομα της) καί κυρίως των σιτηρῶν Η γέννηση της Δήμητρας -ὅπως καί των ἀδελφῶν της- ἀνάγεται στά πρῶτα χρόνια της θεογονίας καί ἀκριβέστερα στήν ἐποχῆ ποῦ ὁ Κρόνος, γιός του Οὐρανοῦ, διεκδίκησε καί κατέλαβε με τή βία την ἐξουσία του κόσμου.

Ἡ τύχη της ξανθάς καί ὄμορφης κόρης της Ρέας, με το ποῦ ἦρθε στό φῶς, ἦταν σκληρή. Η μικρή Δήμητρα -ὅπως καί τα ἀδέλφια της- κατέληξε στό στομάχι του ἄκαρδου πατέρα της κι ἀπελευθερώθηκε μόνο ὅταν ὁ μικρότερος ἀδερφός της Δίας μ' ἕνα του τέχνασμα κατόρθωσε νά τον ξεγελάσει. Η Δήμητρα ὡς θεά διέφερε σημαντικά ἀπό τις ἄλλες γυναικεῖες θεότητες. Ἔξυπνη κι ἑλκυστική, εἶχε ἀπό την ἀρχή ἀπαρνηθεῖ τή θεϊκή κατοικία. Δὲν κατοικοῦσε ποτέ στόν Ὄλυμπο, ἀλλὰ στούς εἰδικὰ γι' αὐτήν ἀφιερωμένους ναούς, κοντά σ' αὐτούς ποῦ την πίστευαν καί τή λάτρευαν.

Η θεά της γεωργίας, διακριτική ἑως ἀπόμακρη, σεμνή καί ἀρκετά συνεσταλμένη, εἶχε ἀπὸ πολύ νωρίς κερδίσει τή συμπάθεια καί την εὔνοια των ὑπόλοιπων Ὀλυμπίων θεῶν Οἱ δυνατότητες, τα προσόντα καί ἡ ἀξία της εἶχαν ἀπ' ὅλους ἀναγνωριστεῖ, ἐνῶ ἡ προσωπικότητα καί ὁ χαρακτῆρας τῆς ἀπαιτοῦσαν ἰδιαίτερη προσέγγιση-ἀντιμετώπιση, ξεχωριστή διάθεση κατανόησης καί σεβασμό.              Ἡ Δήμητρα, στόν αἰσθηματικό τομέα, ἦταν μία ἀπὸ τις κατεξοχήν σκληρές καί ἀκατάδεκτες θεές. Ἄν καί δέν ἦταν ἰδιαίτερα κλεισμένη καί αὐστηρή στά "πιστεύω" της, ὡστόσο στίς ἐρωτικές κρούσεις δέν ὑπέκυπτε με εὐκολία, ἀκόμη κι ὅταν οἱ ὑποψήφιοι ἐραστές ἦταν πολύ ἀξιόλογοι Ποσειδῶνας καί Δίας ἦταν δύο ἀπὸ τους ὀλιγάριθμους γνωστούς κι ἐπίδοξους πολιορκητές της. Καὶ οἱ δύο την καταδίωξαν ἐπίμονα καί κατόρθωσαν τελικά νὰ την ἀποπλανήσουν ἐφαρμόζοντας διάφορα παραπλανητικά τεχνάσματα

Ὁ Δίας ἦταν ὁ πρῶτος ἀπό τους δύο ἀδερφούς ποῦ ἐπιχείρησε νά την κερδίσει.        Ἄν καί ἐρωτεύτηκε τή Δήμητρα ξαφνικά, δέν την πόθησε καί δέν την πολιόρκησε τόσο ὅσο την Ἤρα.                     Ἡ συνειδητή καί σταθερή ἀντίσταση της ἀδερφῆς του τον ἔκανε νά σκεφτεῖ τεχνάσματα γιά νά την ἐξαπατήσει.             Μεταμορφωμένος σε ταῦρο κατόρθωσε νά την ξεγελάσει κι ἀπό την ἕνωσή τους προέκυψε ἡ Περσεφόνη, ἡ μονάκριβη καί πολυαγαπημένη κόρη της Δήμητρας.

Ἄλλος μῦθος λέει ὅτι ἡ ἀπόκρουση ἀπό πλευράς Δήμητρας τον ἀνάγκασε νά την ἁρπάξει καί νά τή βιάσει κι ἔπειτα σάν δεῖγμα μεταμέλειας νά της πετάξει στόν κόρφο της τα γεννητικά ὄργανα ἑνός κριαριοῦ ποῦ στό μεταξύ εἶχε εὐνουχίσει.               ¨Η Δήμητρα δέχτηκε, ὑστέρα ἀπό την πράξη αὐτή, τή μεταμέλεια του ἀδερφοῦ της καί μετά ἀπό δέκα μῆνες ἔφερε στό φῶς την Περσεφόνη, "προϊόν" της ἕνωσής της με τον πατέρα τῶν θεῶν

Ὁ Ποσειδῶνας ἦταν ὁ δεύτερος ἀπό τους δύο ἀδερφούς ποῦ ἐπιτέθηκε στή Δήμητρα με ἐρωτικούς σκοπούς. Η θεά προκειμένου νὰ τον ἀποφύγει μεταμορφώθηκε σε φοράδα καί κρύφτηκε στά κοπάδια του γιοῦ του Ἀπόλλωνα Ὄνκιου.      Ὁ Ποσειδῶνας, πανέξυπνος καθώς ἦταν, δὲν ἄργησε νὰ ἀντιληφθεῖ το τέχνασμά της.              Χωρίς νὰ χάσει καθόλου χρόνο μεταμορφώθηκε σε ἵππο, την κυνήγησε κι ἔσμιξε μαζί της. Μία κόρη (ποῦ δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ προφερθεῖ το ὄνομα της) κι ἕνα ἄλογο με μαύρη χαίτη (ὁ Ἀρίωνας) ἦταν οἱ καρποί τοῦ ἐρωτικοῦ τους σμιξίματος.

Ἡ Δήμητρα ὑστέρα ἀπό τὴ συμπεριφορά του ἀδερφοῦ της ἔνιωσε προδομένη κι ἐξαπατημένη.                 Μὴ μπορῶντας νὰ πνίξει την ὀργή της, ἔγινε θεά ἐκδικητική μέχρι ποῦ ξεπλύθηκε ἀπό το μῖσος καί τὴ μανία στά νερά του ποταμοῦ Λάδωνα καί μετονομάστηκε σε Λουσία.                      Ἡ Ὀλύμπια θεά, πέρα ἀπό το ἐρωτικό σμίξιμό της μέ τούς δύο ἀδερφούς της, δέχτηκε καί τον ἔρωτα ἑνὸς νεαροῦ θνητοῦ, τον ὁποῖο καί ἀγάπησε παράφορα.

Στὸ γάμο του Κάδμου καί της Ἁρμονίας ἤ Δήμητρα γνώρισε τον ὄμορφο Ἰάσονα καί    ἀμέσως τον ἐρωτεύτηκε Χωρίς ἀναστολές καί ντροπές ἐγκατέλειψε μαζί του το γάμο καί στίς αὐλακιές ἑνός τρεῖς φορές καλά ὀργωμένου χωραφιοῦ παραδόθηκε στήν ἀγκαλιά του.         Μετά την ἐρωτική τους ἕνωση, Δήμητρα καί Ἰάσονας ἐπέστρεψαν στήν κοσμική συγκέντρωση με ἐμφανῆ τα σημάδια της πράξης τους.         Λάσπες στὰ μπράτσα καί στὰ πόδια ἔκαναν ὅλους νὰ ἀντιληφθοῦν το περιστατικό καί νὰ θυμώσουν πολύ.            Ἰδιαίτερα ὁ Δίας, ποῦ δέν του ἄρεσε οἱ θεές νὰ σμίγουν με θνητούς, ἀντέδρασε βίαια στήν ἕνωση αὐτὴ· κευραυνοβόλησε τον Ἰάσονα, ἐνῶ μετά ἀπὸ λίγο χρονικό διάστημα ἐρχόταν στὸ φῶς ὁ σπόρος του Ἰάσονα ἀπὸ την ἕνωσή του με τή Δήμητρα, ὁ μικρός Πλοῦτος.           Ὁ θάνατος του Βιάσον δέν ἦταν το μοναδικό κακό ποῦ γνώρισε ἤ Δήμητρα ἀπὸ τον Δία.         Μεγαλύτερη ἀκόμα συμφορά της ἦρθε ὅταν ἔχασε τή μονάκριβή της κόρη, τήν Περσεφόνη, ὑστέρα ἀπὸ μυστική συνεννόηση μεταξύ Δία καί Πλούτωνα.

Ἡ Περσεφόνη ἦταν μία κοπέλα γλυκιά, λαμπερή καί προπάντων πολύ ὄμορφη Τα νιάτα της, ἡ λάμψη καί ἡ δροσιά της μάγευαν ὅλοις ὅσους τήν ἀντίκρυζαν καί πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ ἐπιθυμοῦσαν νά την κατακτήσουν. Ἀσυγκίνητος ἀπὸ τα ξεχωριστά ἐμφανισιακά της προσόντα δὲν μποροῦσε νά μείνει οὔτε ὁ θεός του Κάτω Κόσμου, ὁ  ὁποῖος ἀπὸ την πρώτη στιγμή θέλησε νά την κάνει γυναῖκα του. Σεβόμενος μάλιστα τους στενούς συγγενικούς δεσμούς ποῦ τον ἔδεναν μὲ τή Δήμητρα, ἦρθε πρῶτα σε ἐπαφή μὲ ὸ Δία προκειμένου νά τον συμβουλευτεῖ κι ἔπειτα ἀποφάσισε νά την ἀπαγάγει Κάποτε ἡ Περσεφόνη εἶχε βγεῖ νά παίξει μαζί με τις κόρες του Οὐρανοῦ σε ἕνα λιβάδι γεμᾶτο λουλούδια.

Καθώς ἔτρεχε γεμάτη χαρά ἀπό ἐδῶ καί ἀπό ἐκεῖ, μαζεύοντας μενεξέδες, κρίνους καί ὑάκινθους, ξαφνικά ἀντίκρισε ἕνα πανέμορφο λουλούδι ποῦ πραγματικά της τράβηξε την προσοχή· ἦταν ἕνας νάρκισσος, ποῦ ἔφερε ἑκατό ἄνθη καί ποῦ το ἄρωμα του ἁπλωνόταν σε ὅλο το λιβάδι.  Ἡ ὕπαρξη του ἐκθαμβωτικοῦ αὐτοῦ λουλουδιοῦ δέν ἦταν καθόλου τυχαία γιά ἐκείνη τή μέρα.       Ἡ παρουσία του στό συγκεκριμένο λιβάδι ἦταν προϊόν της πονηριᾶς της θεάς Γαίας ποῦ θέλησε νά βοηθήσει τον Πλούτωνα νά πλανέψει την ὄμορφη ἀνιψιά του.

Ἡ μικρή κόρη της Δήμητρας ἐξυπηρετῶντας τους σκοπούς της Γαίας δέν ἔμεινε καθόλου διάφορη ἀπέναντι στό ξεχωριστό αὐτό θέαμα· γοητευμένη ἀπό την ἰδιαίτερη λάμψη του λουλουδιοῦ, θέλησε νά το ἀποκτήσει καί γιά το λόγο αὐτόν κίνησε με τα δηῶ της χέρια νά το ἀγγίξει προκειμένου νά το ξεριζώσει. Ἀμέσως μετά την ἐνέργειά της αὐτή, ἡ γῆ ἄνοιξε κι ἀπό μέσα της ξεπετάχτηκε ὁ Πλούτωνας με το χρυσό του ἅρμα καί τα ἀθάνατα του ἄλογα.         Μάταια ἡ κόρη προσπάθησε νά ἀντισταθείς στήν ἀπαγωγή Ο θεός του Κάτω Κόσμου, σκληρός καθώς ἦταν, δέ συγκινήθηκε μπροστά στά κλάματα καί τις παρακλήσεις της.                Την ἅρπαξε με τὴ βία, την ἐπιβίβασε στό ἅρμα του καί την ὁδήγησε στό ἀπέραντο σκοτεινό του βασίλειο.       Σὲ ὅλη τὴ διαδρομή ἡ Περσεφόνη ἔκλαιγε καί με σπαρακτική φωνή προσπαθοῦσε νά κάνει ἀντιληπτή την ἀπαγωγή της, ἦταν ὅμως πολύ δύσκολο. Η ταχύτητα τῶν ἀλόγων ὅπως καί ἡ τεράστια ἀπόσταση καί το χάος ποῦ χώριζαν τους δηῶ κόσμους δέ διευκόλυναν στήν ἀποκάλυψη του περιστατικοῦ Μόνο στή Δήμητρα κατόρθωσε νά φτάσει ὁ ἀπόηχος της φωνῆς της κόρης της κι αὐτός ὄχι ἔγκαιρα

Ἡ Δήμητρα ἦταν μία πιστή καί ἀφοσιωμένη στήν κόρη της μητέρα. Τρυφερή καί γλυκιά, ἔτρεφε γιά την Περσεφόνη μία ἰδιαίτερη ἀδυναμία ποῦ ἀντικατοπτριζόταν στή μεταξύ τους σχέση.           Ὅταν ὁ Πλούτωνας ἀπήγαγε την Περσεφόνη, ἡ Δήμητρα πραγματικά ἀναστατώθηκε.       Ἡ σπαρακτική φωνή της κόρης της ποῦ ἔφτασε στά αὐτιά της την ἔκανε νά ἀνησυχήσει, νά δραστηριοποιηθεῖ     Ξέσκισε το κάλυμμα του κεφαλιοῦ της, ἀφαίρεσε τα στολίδια της, ἔβαλε ἕνα μαύρῳ πέπλο σε ἐνδείξη πένθους καί ξεχύθηκε νά την ψάξει. Μέρες ὁλόκληρες ἔτρεχε σε στεριές καί θάλασσες ἀναζητῶντας την.           Γιά μία περίπου ἑβδομάδα κανείς δέν τῆς ἀποκάλυψε την ἀλήθεια καί κανένας οἰωνός δέν τῆς εἶχε φανερωθεῖ Εἶχε ἀρχίσει νά ἀπογοητεύεται..

Βαστῶντας ἀναμμένα δαδιά, ἡ Δήμητρα συνέχιζε τις περιπλανήσεις της ἀγρυπνῆ, ἄλουστη καί θεονήστικη.     Ἄν καί φανερά ἀποκαμωμένη, δὲν ἐγκατέλειπε τις προσπάθειές της, ἀλλά ἀντίθετα συνέχιζε τις ἀναζητήσεις της ἀποφασισμένη

Την ἐνάτη μέρα συναντᾶ στὸ δρόμο της την Ἐκάτη.             Αὐτὴ την πληροφορεῖ ὅτι καὶ ἡ ἴδια πρόλαβε νὰ ἀκούσει τις σπαρακτικές φωνές της Περσεφόνης, ἀλλὰ ὅτι δὲ γνωρίζει το λόγο ἡ το δράστη. Ἐρχόμενη σε ἐπαφή με την ἀπελπισμένη μητέρα ἡ Ἐκάτη εὐαισθητοποιεῖται καί προθυμοποιεῖται νά τή βοηθήσει· της προτείνει, μάλιστα, νά ἀπευθυνθοῦν στόν Ἥλιο μία καί  ἦταν ὁ μόνος, ποῦ σάν κατάσκοπος των θεῶν καί των ἀνθρώπων, θά μποροῦσε νά τους ἀποκαλύψει την ἀλήθεια

Ὁ Ἥλιος μπροστά στήν ἐπίσκεψη της καταβεβλημένης μάνας δέ μένει ἀσυγκίνητος Ἐρχόμενος ἀντιμέτωπος με την ἀγωνία της, τή συμπονᾶ κι ἀποφασίζει νά της φανερώσει το δράστη της ἁρπαγῆς Κατονομάζει ὡς δράστη τον Πλούτωνα καί κατηγορεῖ συνάμα ὡς ὑπεύθυνο τον Δία γιατί του ἔδωσε την ἄδεια καί τή συγκατάθεσή του, νά πάρει γιά γυναῖκα του την ὄμορφη Περσεφόνη.         Ἐπιπλέον της ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ διευκόλυνση ποῦ παρεῖχε ὁ Δίας στό θεό του Κάτω Κόσμου πήγαζε κυρίως ἀπὸ τή θέση του Πλούτωνα καί την ἀπόστασή του καθώς δέν τον θεωροῦσε καθόλου ἀξιοκαταφρόνητο γαμπρό. Η Δήμητρα ἀκούγοντας τα λεγόμενα του Ἥλιου ἀγανακτᾶ κι ἀποφασίζει νά μήν ἐπιστρέψει στόν Ὄλυμπο γιά νά ζητήσει ἐξηγήσεις Τα παρηγορητικά λόγια του λαμπεροῦ θεοῦ την πεισμώνουν περισσότερο κι ἀνένδοτη ἑτοιμάζεται νά συνεχίσει τις ἀναζητήσεις

Κατά τις περιπλανήσεις της κανείς δέν μπορεῖ νά την ἀναγνωρίσει Η κούραση καί ἡ ἐξάντληση εἶχαν ἀλλοιώσει τή θεϊκή της ὑπόσταση ἔτσι ὥστε κανείς καί τίποτα νά μήν μπορεῖ νά την ἀντιληφθεῖ Κάποτε καί μετά ἀπὸ πολύ δρόμο ἡ πληγωμένη μητέρα φτάνει στήν Ἐλευσῖνα, κοντά στό παλάτι του ἔξυπνου βασιλιά της Κελεοῦ. Ἡ θεά κατάκοπη κάθεται δίπλα στό πηγάδι της Παρθένου, κάτω ἀπὸ μία ἐλιά, λίγο νά ξεκουραστεῖ.         Ἐκεῖ ἔρχεται ἀντιμέτωπη με τις τέσσερις κόρες του Κελεοῦ (την Καλλιδίκη, την Κλεισιδίκη, τή Δημῶ καί την Καλλιθόη) ποῦ εἶχαν πάει στό πηγάδι με τις στάμνες τους γιά νά πάρουν νερό. Γιά νά μή γίνει ἀντιληπτή ἡ Δήμητρα μεταμορφώνεται σε σεβάσμια γερόντισσα καί ζητᾶ τή βοήθεια τῶν τεσσάρων κοριτσιῶν.      Οἱ κοπέλες βλέποντας την ἄθλια κατάσταση της γριούλας τή λυποῦνται καί προθυμοποιοῦνται νά τή βοηθήσουν· την καλοῦν στό παλάτι ἀλλά της ζητοῦν προηγουμένως κάποιες πληροφορίες γιά την καταγωγή της. Η Δήμητρα δέν  ἀρνιέται την πρόταση - παράκληση των κοριτσιῶν, ἀλλά ἀποφασισμένη νά μήν ἀποκαλύψει τον πραγματικό της ἑαυτό, σκαρφίζεται ἕνα παραμύθι: τούς λέει ὅτι το ὄνομα της εἶναι Διδῶ κι ὅτι κατάγεται ἀπὸ την Κρήτη.           Τοὺς φανερώνει ἐπίσης ὅτι κάποτε την ἅρπαξαν πειρατές γιά νά την πουλήσουν ἀλλά δέν το κατόρθωσαν· κοντά στό Θορικό τους ξέφυγε καί παίρνοντας ἕναν ἄγνωστο γι' αὐτή δρόμο ἐξαφανίστηκε· ἔτσι κάπως περιπλανώμενη ἔφτασε στά μέρη αὐτά χωρίς στόν ἥλιο μοῖρα κι ἔχοντας ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπὸ συμπαράσταση καί βοήθεια...

Οἱ τέσσερις κόρες του Κελεοῦ συγκινήθηκαν με την ἱστορία της γερόντισσας κι ἔχοντας ἤδη πάρει ἀπὸ την ἴδια καί ἐπιπλέον πληροφορίες γιά τα προσόντα της γύρω ἀπὸ τις δουλειές του σπιτιοῦ καί την ἀνατροφή των παιδιῶν, ἀποφασίζουν νά την πάρουν μαζί τους καί νά της συμπαρασταθοῦν Κατά τή διαδρομή, ἡ ὀμορφότερη κόρη του Κελεοῦ, ἡ Καλλιδίκη, ἀναλαμβάνει νά μετατοπίσει την ξένη γύρω ἀπὸ την περιοχή.             Τὴς παρουσιάζει την πόλη, τα μεγάλα σπίτια της χώρας καί τή διαβεβαιώνει γιά την χωρίς ἄλλο εὔκολη ἀνεύρεση καταλύματος καί δουλειᾶς σ' ἕνα ἀπὸ αὐτά Ἐπίσης της δηλώνει ὅτι ἡ γονεῖς της, τώρα στά γεράματά τους, ἔχουν ἀποκτήσει ἕνα ἀγόρι ποῦ σίγουρα χρειάζεται ἐπιπλέον φροντίδα ἀπὸ κάποια γυναῖκα εἰδική

Μία παρέα θεῶν ποῦ ἔχουν κατέβει ἀπὸ τον Ὄλυμπο προκειμένου νά παρευρεθοῦν στά Ἐλευσίνια Μυστήρια ἀπεικονίζεται σε αὐτή την πελίκη. Κεντρικές μορφές εἶναι ἐδῶ ἡ θεά Δήμητρα, με σκῆπτρο καί ἡ κόρη της Περσεφόνη, με δᾶδες στά χέρια, σύμβολα ποῦ κρατοῦσαν ὅσοι ἔπαιρναν μέρος στά Ἐλευσίνια.          Φτάνοντας στό παλάτι τα τέσσερα κορίτσια ἀφήνουν γιά λίγο τή θεά καί τρέχουν νά ἐνημερώσουν τή μητέρα τους γιά το συμβάν.                      Ἐκείνη ἀκούγοντας με μεγάλη προσοχή τις ἱστορίες γύρω ἀπὸ τον ποιόν τῆς γερόντισσας δέχεται πρόθυμα νά τή βοηθήσει καί στέλνει τις κόρες της νά τή φωνάξουν. Οἱ κόρες τρέχουν χαρούμενες ἕξω στῆ Δήμητρα, την παίρνουν καί τή συνοδεύουν στό παλάτι.                        Ἡ Δήμητρα σκυμμένη, με καλυμμένο το πρόσωπο καί μαυροφορεμένη, περνᾶ το κατώφλι κι ἔρχεται ἀντιμέτωπη με τή βασίλισσα καί το μικρό της γιό ποῦ καθόταν ἀπέναντι της σε θρόνοι Με την εἴσοδο της ὁ χῶρος γεμίζει φῶς ἐνῶ το κεφάλι της ἀκουμπᾶ στό ταβάνι.                 Ἡ βασίλισσα ἀρχικά ταράζεται, τρομάζει, ὅμως στῆ συνέχεια το δέος την ἀναγκάζει νά σηκωθεῖ καί νά προσφέρει το θρόνοι της στήν ἄγνωστη ἐκθαμβωτική ξένη.                               Ἡ Δήμητρα μή θέλοντας ἀκόμη νά ἀποκαλυφθεῖ ἀλλά οὔτε καί νά παραβεῖ το ἐθιμοτυπικό ποῦ ἀπαιτεῖ εὐλάβεια καί σεβασμό του ὁποιουδήποτε ἀπέναντι σε μία βασίλισσα, ἀρνεῖται την τιμητική θέση ποῦ της προσφέρει ἡ βασίλισσα καί κάθεται σ' ἕνα χαμηλό σκαμνί σκεπασμένο ἀπὸ προβιά ποῦ της δίνεται ἀπὸ την ὑπηρέτρια Ἰάμβη. Η δύσκολη ἀποστολή ποῦ ἔχει ἀναλάβει καί ἡ ἀπόγνωση στήν ὁποία βρίσκεται δέν την ἀφήνουν νά ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα Σιωπηλή καί ἥσυχη, φανερά δυστυχισμένη καί ἀπελπισμένη, στέκεται ἀκίνητη με τα μάτια ριγμένα στό ἔδαφος

Ἡ ἀτμόσφαιρα γίνεται ἰδιαίτερα βαριά καί ἡ ὑπηρέτρια Ἰάμβη προκειμένου νά την ἐλαφρύνει καί νά της δώσει ἕναν πιὸ χαρούμενο τόνο ἀρχίζει νά κάνει ἀστεία Τα χαριτωμένα της πειράγματα κανένα δέν ἄφησαν ἀδιάφορο Ἀκόμη καί ἡ Δήμητρα παρασύρεται ἀπὸ το γενικότερο διασκεδαστικό κλίμα κι ἀρχίζει νά γελᾶ Η βασίλισσα Μετάνειρα χαίρεται με την ἔστω πρόσκαιρη ἀλλαγή της διάθεσης της γερόντισσας. Γεμάτη καλοσύνη καί συμπάθεια της προσφέρει μία κούπα κρασί ἀλλά ἡ Δήμητρα, ἐξαιτίας του πένθους της, δέν το δέχεται. Ἀντίθετα λόγῳ της ἐξάντλησης καί της πολυήμερης ἀφαγίας της προτιμᾶ νά ζητήσει ἀπὸ τή βασίλισσα ἕναν κυκεῶνα, δηλαδή χυλό ἀπὸ κριθάρι, νερό καί δυόσμο. Η μητέρα των τεσσάρων πανέμορφων κοριτσιῶν δέν της το ἀρνεῖται κι ἀμέσως προστάζει κάποιον νά της τον παρασκευάσει καί νά της τον φέρει.

Ἡ Δήμητρα με βουλιμία τρώει το παρασκεύασμα καί τελειώνοντάς το ἀνακοινώνει την πρόθεσή της νά ἀναλάβει την ἀνατροφή καί διαπαιδαγώγηση του μικροῦ γιοῦ της βασιλικῆς οἰκογένειας, τοῦ Δημοφῶντα.

Μὲ μεγάλη χαρά καὶ ἀντιλαμβανόμενη την ἰδιαιτερότητα της ξένης, ἡ βασίλισσα Μετάνειρα δέχεται νά ἐμπιστευτεῖ το μονάκριβο γιό της στὰ χέρια της.              Η Δήμητρα, με τή μορφή της δυστυχισμένης γερόντισσας, παίρνει ἀπό την πλευρά της μεγάλες δεσμεύσεις γύρω ἀπό το μεγάλωμα καί την περιποίηση του παιδιοῦ.             Ὑπόσχεται ἐνώπιον ὅλων ὅτι τίποτε δὲν πρόκειται νά λείψει ἀπό το παιδί, ὅτι ποτέ καί σε τίποτα δέ θά ὑστερήσει, οὔτε καί ποτέ θά ἀρρωστήσει Οἱ δηλώσεις της ξένης ἀφήνουν τους πάντες ἔκπληκτους Κανείς ὡς αὐτὴ τή στιγμή δὲν μπορεῖ νά φανταστεῖ ὅτι πίσω ἀπ' αὐτὰ τα σοβαροφανῆ καί πολύ δεσμευτικά λόγια κρύβεται μία θεά. Ὅλοι τους εἶναι μαγεμένοι ἀπ' αὐτὸ το ἰδιαίτερο ποῦ ἐκπέμπει ἡ ξένη, κανείς ὅμως δὲν μπορεῖ νά καταλάβει το γιατί.                             Τὸ μεγάλωσα του Δημοφῶντα καί ἡ εἰδική μεταχείριση ἀπό μέρους της γερόντισσας θά τους ἑρμηνεύσει αὐτὸ ποῦ ὡς τώρα θεωροῦν καταπληκτικό καί ἀνεξήγητο

Ἡ Δήμητρα ἀναλαμβάνει εὐθύς ἀμέσως το μεγάλωμα του παιδιοῦ με τρόπο πραγματικά ἰδιαίτερο καί ξεχωριστό. Χωρίς νὰ το θηλάζει καί χωρίς νὰ το ταΐζει, το ἀλείφει καθημερινά με ἀμβροσία, το φυσᾶ με την ἀνάσα της καί τή νύχτα το βάζει πάνω σε μία δυνατή φωτιά γιά νὰ γίνει ἀνθεκτικό κι ἀθάνατο Η προσφορά ἀπὸ μέρους της ἑνός τέτοιου δώρου εἶναι γι' αὐτὴν ἡ καλύτερη ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης καί ἡ καλύτερη ἀνταμοιβή πρὸς το βασιλικό ζεῦγος γιά τα καλά ποῦ της δόθηκαν.                           Ἡ ἀνατροφή του Δημοφῶντα συνεχιζόταν με την ἴδια τακτική ὥσπου κάποια μέρα, ἐντελῶς ξαφνικά, ἐμφανίζεται ἡ Μετάνειρα καί ἀντιλαμβάνεται την περίεργη μέθοδο της ξένης.                           Ἡ βασίλισσα ταράζεται ἀπὸ το θέαμα καί διαμαρτύρεται ἔντονα.      Μὴ γνωρίζοντας τή θεϊκή καταγωγή της ἄγνωστης γερόντισσας, θυμώνει με τή συμπεριφορά της κι ἀρχίζει νὰ ἐκτοξεύει ἀπειλές με πολύ ἄσχημο τρόπο.            Ἡ Δήμητρα μπροστά στὶς ἀντιδράσεις της βασίλισσας ἐξοργίζεται καί ἀποφασίζει νὰ ἀποκαλύψει την ταυτότητά της. Δὲ δέχεται κανέναν συμβιβασμό καί φανερώνει την ἀπὸ ἐδῶ καί στό ἐξῆς πορεία της μοίρας του Δημοφῶντα. Ἐπιπλέον, ἀπαιτεῖ την κατασκευή ἑνός μεγάλου ναοῦ με βωμό πρὸς τιμή της, ποῦ θὰ χτιστεῖ, σύμφωνα με τις ἐπιθυμίες της, κάτω ἀπὸ τα τείχη της πόλης καί πάνω στό λόφο ποῦ βρίσκεται κοντά στό Καλλίχορο πηγάδι.                   Τέλος, ἀνακοινώνει την παρουσία συγκεκριμένων γιορτῶν πρὸς τιμή της προκειμένου μελλοντικά νὰ καθιερωθεῖ καί στό χῶρο τους ἡ λατρεία της. Αὐτὲς τις δηλώσεις κάνει ἡ Δήμητρα καί παίρνοντας την πραγματική της μορφή σηκώνεται καί φεύγει. Η βασίλισσα, ὅπως καί το γύρω πλῆθος, μένει ἔκθαμβη καί σαστισμένη.

Το μικρό ἀγόρι καταλαβαίνοντας ἴσως την οὐσιαστική ἀπώλεια της παραμάνας του ἀπαρηγόρητα κλαίει. Η πραγματοποίηση των ἐπιθυμιῶν της θεάς γίνεται τώρα πρωταρχική μέριμνα της βασιλικῆς οἰκογένειας Το πρωί της ἑπόμενης μέρας ἐνημερώνεται ὁ Κελεός καί συγκεντρώνει ὅλο το λαό γιά νά του ἀνακοινώσει τις προθέσεις του. Χωρίς καθυστερήσεις προστάζει το κτίσιμο του ἀφιερωμένου πρός τή θεά Δήμητρα ναοῦ καί ζητᾶ την ὅσο το δυνατόν γρηγορότερη ὁλοκλήρωσή του.                   Η Δήμητρα ἀπογοητευμένη καί ἀπελπισμένη κλείνεται στόν πανέτοιμο πιά ναό της κι ἀρνεῖται νά ἐπιστρέψει στόν Ὄλυμπο Ἀγανακτισμένη ἀπό τις συμφορές ποῦ τή βρῆκαν κι ἀπό τις ἀντίξοες καταστάσεις ποῦ μέχρι τώρα βίωσε καί βιώνει στέλνει σε ὁλόκληρο τον κόσμο τή μεγαλύτερη δυστυχία ποῦ θὰ μποροῦσε ποτέ νά του ἔρθει Ἀναγκάζει τους σπόρους νά μείνουν κρυμμένοι μέσα στὸ χῶμα καί καθιστά τή γῆ ἄγονη κι ἀνίκανη νά βλαστήσει.

Ὁ Δίας βλέποντας την ἀνθρωπότητα νά κινδυνεύει με ἀφανισμό, ἀναγκάζεται νά εὐαισθητοποιηθεῖ Στέλνει πρωταρχικά τὴ χαριτωμένη Ἴριδα στὴν Ἐλευσῖνα γιά νά πείσει τὴ Δήμητρα νά ἐπιστρέψει στόν Ὄλυμπο, ἀλλά μάταια. Η θεά ἀποφασισμένη νά μὴν ἀλλάξει στάση καί συμπεριφορά, τὴ στέλνει πίσω ἄπραγη κι αὐτὴν ὅπως κι ὅλους τους ὑπόλοιπους μακάριους θεούς ποῦ πῆγαν με τα δῶρα τους γιά νά την ἐπισκεφτοῦν καί νά τὴ μεταπείσουν.                  Ὁ πατέρας των θεῶν βλέποντας τις προσπάθειές του νά ἀποβαίνουν ἄκαρπες βρίσκεται σε πραγματικό ἀδιέξοδο Μὴν μπορῶντας νά σκεφτεῖ τίποτε ἄλλο ἀποτελεσματικότερο ἀποφασίζει ὁ ἴδιος νά μεσολαβήσει· στέλνει τον Ἑρμῆ στόν Πλούτωνα καί καταφέρνει νά τον πείσει νά ἀφήσει την Περσεφόνη ἐλεύθερη νά ἐπιστρέψει στὴ μητέρα της. Ο Πλούτωνας ὑπακούει στά λόγια του μικρότερου ἀδερφοῦ του καί δέχεται νά ἀπελευθερώσει την ὄμορφη γυναῖκα του, δέν ἀποκαλύπτει ὅμως τις εἰλικρινεῖς του προθέσεις.       Ἀποχαιρετῶντας την Περσεφόνη ὁ ἀδίστακτος θεός του Κάτω Κόσμου της προσφέρει νά φάει το γλυκό σπόρο κάποιου ῥοδιοῦ ἔτσι ὥστε νά μή θελήσει ποτέ νά ἐπιστρέψει μόνιμα στὴ μητέρα της. Μετά τα ἀποχαιρετιστήρια, ὁ Ἑρμῆς παίρνει την ὄμορφη κόρη, ζεύει το ἅρμα του καί την πηγαίνει στὴ μητέρα της στὴν Ἐλευσῖνα.                Ἡ Δήμητρα ἀντικρύζοντας τὴ χαμένη της κόρη πέφτει στὴν ἀγκαλιά της πλημμυρισμένη ἀπό χαρά. Δὲν μπορεῖ νά πιστέψει τον ἐρχομὸ της κόρης της, ὅπως καί δέν μπορεῖ νά φανταστεῖ κάποια τίμια συναλλαγή μεταξύ των δύο ἀδερφῶν της. Γνωρίζοντας την ἐμμονὴ του Πλούτωνα κι ἔχοντας συναίσθηση του ἐγωισμοῦ καί του πείσματος ποῦ τον διακρίνει, ρωτᾶ την κόρη της ἄν ὁ ἀδερφός της φεύγοντας της ἔδωσε τίποτα νά φάει.          Ἡ Περσεφόνη, ἀθώα καθώς ἦταν, περιγράφει στὴ μητέρα της με λεπτομέρειες το περιστατικό με το ῥόδι.

Ἡ Δήμητρα στενοχωρημένη καταλαβαίνει τὴ σημασία του γεγονότος καί δηλώνει στήν κόρη της ὅτι τώρα πιά θὰ εἶναι ὑποχρεωμένη νά μένει το ἕνα τρίτο του χρόνου κοντά στὸν ἄντρα της καί τα ὑπόλοιπα δύο τρίτα κοντά της. Το ἀποτέλεσμα χωρίς νά εἶναι το ἀναμενόμενο γιά μάνα καί κόρη δέν τις ἀφήνει δυσαρεστημένες. Χαρούμενες ποῦ βρίσκουν μετά ἀπό τόση περιπέτεια καί δυστυχία ἡ μία την ἄλλη, δέχονται στό μεταξύ την ἐπίσκεψη της Ρέας ὕστερα ἀπό αἴτημα του Δία. Η μητέρα των θεῶν εὐχαριστημένη καί ἱκανοποιημένη ἀπό το τελικό ἀντάμωμα, προτείνει ὡς μεσολαβητής του γιοῦ της την ἐπιστροφή καί των δύο (Δήμητρας καί Περσεφόνης) στὸν Ὄλυμπο Κανείς τελικά δέν ἀρνεῖται το συμβιβασμό.               Ἠ Δήμητρα δέχεται την πρόσκληση καί εἰσακούει την παράκληση του Δία νά θέσει τέρμα στὶς συμφορές ποῦ βρῆκαν τὴ γῆ.     Μὲ την ἐπιστροφή τους τα πάντα γίνονται ὅπως πρίν καί ἡ φύση στό σύνολό της ἀνθίζει καί καρποφορεῖ.     Ἠ Δήμητρα εὐτυχισμένη πιά δέ στέκεται μόνο στό ἐπίπεδο της φύσης καί της εὐφορίας της, ἀλλὰ ἐπιπλέον ἀναλαμβάνει νά διδάξει στοὺς βασιλιᾶδες τις ἱερές τελετές καί νά τους μυήσει στὶς μυστηριακές λατρεῖες

Σύμφωνα με το μῦθο, τον καιρό ποῦ ἡ Δήμητρα ἔψαχνε την κόρη της Περσεφόνη ἦρθε σε ἐπαφή με ὁρισμένα ἄτομα

Πρῶτος ἦταν ὁ Φύταλος, ὁ ὁποῖος στήν περιοχή του Κηφισοῦ εἶχε δεχτεῖ νά τὴ φιλοξενήσει ὅταν αὐτὴ καταπονημένη ἀπό τις περιπέτειες ἔψαχνε κατάλυμα γιά νά ξαποστάσει. Δεύτερος ἦταν ὁ Ἀσκάλαβος, ὁ γιὸς μιᾶς χωριάτισσας, της Μίσμης, ποῦ βλέποντας τὴ Δήμητρα νά τρώει με λαιμαργία αὐτό (ἀλεύρι με νερό) ποῦ ἡ μητέρα του της πρόσφερε, σε ἕνα διάλειμμα της κοπιαστικῆς της πεζοπορίας, ἄρχισε νά γελᾶ με εἰρωνεία.    Ἡ θεά παρεξηγήθηκε με την ἀντίδραση του μικροῦ ἀγοριοῦ καί το μεταμόρφωσε σε σαύρα.

Τελευταῖος ἦταν ὁ Τάνταλος, ὁ ὁποῖος χωρίς νά ἔχει σχέση με τις ταλαιπωρίες ποῦ ὑπέστη ἡ Δήμητρα, συνδέεται με αὐτὴν με ἕνα περιστατικό της συγκεκριμένης περιόδου. Ὅταν, λοιπόν, ὁ Τάνταλος πρόσφερε στούς θεούς το κρέας του γιοῦ του γιά νά τους δοκιμάσει, ὅλοι το κατάλαβαν καί το ἀρνήθηκαν, ἐκτός της Δήμητρας, ποῦ ἀφηρημένη καθώς ἦταν γιά το χαμό της κόρης της ἔφαγε ἕνα κομμάτι.      Πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ ἀπευθύνονταν στή θεά Δήμητρα γιά νά τους βοηθήσει.                Ἡ καλοσύνη της καί ἡ εὐσπλαχνία της ἦταν στοιχεῖα ποῦ βεβαίωναν την καλοπροαίρετη ἐπιτυχία ἑνός ὁποιουδήποτε αἰτήματος - ἐγχειρήματος

Ὁ Ἡρακλεῖς προτοῦ κατέβει στόν Ἄδη, γιά νά φέρει τον Κέρβερο, ζήτησε τή βοήθεια της Δήμητρας γιά νά τον ἐξαγνίσει ἀπό το φόνο τῶν Κενταύρων.                   Ἡ   θεά ἔκανε τον καθαρμό του Ἡρακλῆ, ἀφοῦ ἵδρυσε τα μικρά Ἐλευσίνια μυστήρια προκειμένου ἀργότερα νά μπορέσει νά μυηθεῖ σε αὐτά.       Ἡ Μήδεια, ἐξάλλου, φτάνοντας στήν Κόρινθο εἶχε σώσει τους πολῖτες ἀπό το λοιμό καθιερώνοντας θυσίες στή Δήμητρα κι ἐξευμενίζοντας κατά ἐξακολούθηση τή θεά.                     Ἡ Δήμητρα ὡς θεά ἀπαιτούσατε κι αὐτή το σεβασμό των πιστῶν της.

Ἡ ἐκδικητική της μανία ἔφτανε ἀνελέητη σε αὐτόν ποῦ δέν την τιμοῦσε καί δέν τή λάτρευε ὅπως της ἄξιζε Ἄν καί δέν ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα παρόμοιας συμπεριφοράς της, ἕνα εἶναι κυρίως γνωστό καί ἀρκετά χαρακτηριστικό.

Κάποτε ζοῦσε στή Θεσσαλία ὁ Ἐρυσίχθονας, ὁ γιὸς του Τριόπου, ἄνδρας ἰδιαίτερα ἄξεστος καί ἀσεβής Στόν κάμπο του Δωτίου, ὅπου βασίλευε, οἱ Πελασγοί, ἀπό τα παλιά χρόνια, εἶχαν ἀφιερώσει στή Δήμητρα ἕνα πυκνό δάσος ἀπό  πεῦκα, ἀχλαδιές, μηλιές κ.λ.π. Κάποια στιγμή ὁ νεαρός βασιλιάς θέλησε νὰ μεγαλώσει το παλάτι του χτίζοντας μία αἴθουσα γιά τα συμπόσιά του. Την ἀπαραίτητη γιά το σκοπό αὐτόν ξυλεία σκέφτηκε νὰ την προμηθευτεῖ ἀπό το ἄλσος ποῦ ἦταν ἀφιερωμένο στή θεά. Συγκέντρωσε λοιπόν 20 δαυλούς καί ξεκίνησε γιά το ἄλσος Φτάνοντας ἐκεῖ διάλεξε μία λεύκα καί διέταξε κάποιον δοῦλο νὰ την κάψει.                  Ἡ Δήμητρα παίρνοντας τὴ μορφή μιᾶς ἡλικιωμένης γυναίκας προσπάθησε νὰ τον ἀποτρέψει θυμίζοντάς του την ἁγιότητα των δέντρων.                 Ὀ Ἐρυσίχθονας δὲν την ἄκουσε· ἔκοψε το δέντρο καί ἀποκεφάλισε, μάλιστα, κι ἕναν ἀπό τους δούλους του ποῦ ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει στή διαταγή του.                                  Ἡ Δήμητρα ὕστερα ἀπό την πράξη του αὐτὴ δὲν τον ἄφησε ἀτιμώρητο· τον καταδίκασε σε μία πείνα ποῦ με τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ χορτάσει.

Γιά μία ἀπρεπῆ πράξη του ἡ Δήμητρα τιμώρησε καί τον Ασκάλαφο, το γιὸ του Αχέροντα ποταμοῦ του Κάτω Κόσμου καί της Γοργοτέρας Ὅταν αὐτός εἶδε καί διέδωσε ὅτι ἡ Περσεφόνη ἔφαγε το ρόδι ἀπό τον Πλούτωνα, ἡ Δήμητρα ὀργίστηκε· του ἔριξε μία τεράστια πέτρα ἀπό πάνω του, ἡ ὁποία τον πλάκωνε μέχρι ποῦ τον ἀπελευθέρωσε ὁ Ηρακλής. Η θεά ἀκόμα κι ὑστέρα ἀπό την ἐνέργεια αὐτή του Ἡρακλῆ, μήν μπορῶντας νά συγχωρήσει ποτέ την πράξη του, τον μεταμόρφωσε σε κουκουβάγια.

Ἡ Δήμητρα τέλος βρισκόταν σε ἀπόλυτη σύμπνοια με τις ὑπόλοιπες γυναικεῖες θεότητες. Πάντα τις ὑπολόγιζε καί τις σεβόταν καί ποτέ δέν ἔκανε πράγματα ἀντίθετα πρός τή θέλησή τους. Στὴν περίπτωση της Ψυχῆς, προκειμένου νά μήν ἔρθει σε σύγκρουση με την Ἀφροδίτη, ἀρνήθηκε (ὅπως καί ἡ Ἤρα) νά της προσφέρει τή βοήθειά της στήν προσπάθεια ἀνεύρεσης του γιοῦ της Ἀφροδίτης, Ἔρωτα. Τέλος ἡ Δήμητρα ἦταν μία θεότητα ἀγροτική ποῦ λατρευόταν κυρίως ἀπό τους Ἕλληνες χωρικούς. Σύμφωνα με αὐτὰ ποῦ πίστευαν, με τή βοήθεια καί συμπαράστασή της γινόταν το  ὄργωμα, ἡ σπορά, ὁ θερισμός, το ἁλώνισμα καί γενικά ὅλες οἱ ἀγροτικές γεωργικές ἐργασίες