Οι Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ (Μέρος 2ο)

Οι Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ (Μέρος 2ο)

•  

FacebookTwitterMore

Πέμπτη, 08 Φεβρουάριος 2018 21:45

Όποιος καθίσει και διαβάσει του ψαλμούς μπορεί εύκολα να διακρίνει την έντονη θλίψη και στεναχώρια που αισθάνεται ο προσευχόμενος,

καθώς και τον μεγάλο φόβο του εξαιτίας των αναρίθμητων εχθρών που τον περιβάλλουν και τον επιβουλεύονται.

Το θέμα είναι ότι οι εχθροί στους οποίους αναφέρεται ο Δαυίδ, δεν είναι οι ασώματοι δαίμονες και κοσμοκράτορες τους σκότους του αιώνος τούτου, αλλά άνθρωποι με σάρκα και οστά. Με αυτό το θέμα θα ασχοληθώ στο άρθρο αυτό.

Πριν όμως αρχίσω να παραθέτω τα επίμαχα σημεία των ψαλμών, θέλω να διευκρινίσουμε κάτι. Όταν στα κείμενα της παλαιάς διαθήκης συναντάμε τον όρο "ψυχή" δεν εννοείται απαραίτητα η ψυχή, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν Χριστιανοί, το αθάνατο δηλαδή τμήμα του ανθρώπου. Η ψυχή τις περισσότερες φορές μεταφράζεται ως ζωή και για να μη νομίζετε ότι μιλάω αυθαίρετα, θα σας δείξω τι εννοώ με ένα παράδειγμα μέσα από τα λόγια του Χριστού.

Διαβάζουμε λοιπόν στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: 
Ματθ. 10,39   ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.

Όποιος λοιπόν θυσιάσει την ζωή του για τον Χριστό θα κερδίσει την αιώνια ζωή. Αντίθετα εκείνος που θα αγαπήσει την ζωή σε αυτόν τον κόσμο και όσα του προσφέρονται, θα χάσει την πραγματική ζωή στη βασιλεία των ουρανών. Αν εδώ τον όρο ψυχή τον μεταφράσουμε ως ψυχή, τότε δεν βγαίνει νόημα, διότι πως είναι δυνατόν να χάσεις την ψυχή σου για τον Χριστό και να την σώσεις ταυτόχρονα; Αφού το ξεκαθαρίσαμε και αυτό, ας προχωρήσουμε στα αποσπάσματα εκείνα των ψαλμών, τα οποία αν και αποτελούν ένα μικρό τμήμα του συνόλου αρκούν για να καταλάβουμε ποιούς θεωρεί ο Δαυίδ ως εχθρούς.

Ψαλ. 3,2   Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾿ ἐμέ·

Ψαλ. 3,2      Κυριε, εις πόσον αμέτρητον πλήθος έχουν αυξηθή αυτοί που με καταθλίβουν! Πολλοί έχουν και επαναστατήσει εναντίον μου.

Ψαλ. 3,7   οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι.

Ψαλ. 3,7      Δεν θα φοβηθώ από αναρίθμητα πλήθη εχθρικού λαού, που με έχουν περικυκλώσει και επιτίθενται εναντίον μου.

Ψαλ. 3,8   ἀνάστα, Κύριε, σῶσόν με, ὁ Θεός μου, ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.

Ψαλ. 3,8      Σηκω επάνω, Κυριε, σώσε με, συ ο Θεός μου. Διότι έχεις συντρίψει όλους αυτούς, που με εχθρεύονται χωρίς λόγον και αιτίαν και συνέτριψες τα δόντια των αμαρτωλών.

 Σχόλιο: Διαβάζοντας μόνο τον στίχο 2 θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι αναφέρεται σε δαίμονες που θλίβουν τον προσευχόμενο με τις επιθέσεις τους. Το πράγμα όμως ξεκαθαρίζει στους επόμενους δύο στίχους. Μιλαέι λοιπόν για τους επιτιθέμενους ως μυριάδες λαού. Βέβαια υπάρχουν και οι αφελείς που θα ισχυριστούν πως μιλάει για.....τον λαό των δαιμόνων. Οι πλέον δύσπιστοι θα σιωπήσουν με τον επόμενο στίχο. Γράφει ότι οι εχθροί επιτίθενται αδίκως και χωρίς αφορμή. Αν ήταν δαίμονες γιατί να το διευκρινίσει;  Μήπως οι δαίμονες περιμένουν να τους αδικήσουμε για να έχουν λόγο να επιτεθούν; Ταυτίζει, στο τέλος, τους εχθρούς με τους αμαρτωλούς των οποίων συνθλίβουν τα δόντια. Και μεταφορικά να το λέει, πόση φαντασία πρέπει να έχει κάποιος για να ισχυριστεί ότι εννοεί τα δόντια αμαρτωλών δαιμόνων και όχι ανθρώπων;

 Ψαλ. 9,6   ἐπετίμησας ἔθνεσι, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής· τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Ψαλ. 9,6      επετίμησες τα έθνη, και κατεστράφησαν οι ασεβείς. Το όνομά των, το έσβησες άπαξ δια παντός.

Ψαλ. 9,7   τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰς τέλος, καὶ πόλεις καθεῖλες· ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ μετ᾿ ἤχου,

Ψαλ. 9,7      Αι μεγάλαι σπάθαι του εχθρού αυτού κατεστράφησαν εξ ολοκλήρου· τας πόλεις κατεκρήμνισες και η ανάμνησίς του εξηφανίσθη μετά βοής.

 Σχόλιο: Ξανά, μιλάει για τα εχθρικά έθνη των ανθρώπων, εκτός κι αν οι δαίμονες χωρίζονται σε εθνικότητες και δεν το ξέρω. Τα ονόματα των εχθρών και η ανάμνηση τους, λέει, εξαφανίστηκαν. Προφανώς τους σκότωσαν για να γίνει αυτό. Οι δαίμονες ούτε θνητοί είναι, για να σφαγιαστούν, ούτε πόλεις έχουν για να κατακρημνισθούν.

Ψαλ. 37,13   καὶ ἐξεβιάζοντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας, καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν.

Ψαλ. 37,13      μου φέρονται με βιαιότητα και σκληρότητα εκείνοι οι οποίοι επιζητούν τον θάνατόν μου, εκείνοι που θέλουν την δυστυχίαν μου, ελάλησαν λόγους συκοφαντικούς εναντίον μου και καταστρώνουν δόλια σχέδια όλην την ημέραν.

Ψαλ. 37,14   ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ·

Ψαλ. 37,14      Αλλά εγώ, ως εάν ήμην κωφός, δεν ήκουα όσα εκείνοι έλεγαν εναντίον μου. Ως εάν ήμουν βωβός και άλαλος, δεν απαντούσα καθόλου εις αυτούς.

Ψαλ. 37,17   ὅτι εἶπα· μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου· καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν.

Ψαλ. 37,17      είπα από μέσα μου· μην επιτρέψης να δοκιμάσουν μοχθηράν χαράν εις βάρος μου οι εχθροί μου, ούτε να κομπορρημονούν, εάν με βλέπουν να τρικλίζω.

Ψαλ. 37,20   οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως·

Ψαλ. 37,20     Οι εχθροί μου όμως ζουν και είναι ισχυρότεροί μου. Και αυτοί οι οποίοι με μισούν αδίκως έχουν πληθυνθή.

Ψαλ. 37,21   οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον ἀγαθωσύνην.

Ψαλ. 37,21      Αυτοί, οι οποίοι ανταποδίδουν εις εμέ κακόν αντί του καλού, που τους έκαμα, με διαβάλλουν, διότι εγώ θέλω πάντοτε το αγαθόν.

 Σχόλιο:  Ο προσευχόμενος εδώ ακούει συκοφαντίες από τους εχθρούς αλλά δείχνοντας υπομονή κάνει πως δεν ακούει και δεν τους αντιμιλά. Θα μπορούσαμε να πάρουμε την πιο ακραία περίπτωση και να δεχτούμε ότι ο Δαυίδ είχε φτάσει σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο που άκουγε τους δαίμονες να του μιλάνε και να τον πειράζουν, οργανώνοντας δόλια σχέδια. Οι αμφιβολίες όμως σταματούν με τους στίχους 20 & 21. Ομολογεί ο Δαυίδ, ότι οι εχθροί του ζουν ακόμα και μάλιστα είναι ισχυρότεροι από αυτόν. Αν εννοούσε τους αθάνατους δαίμονες, γιατί δίνει έμφαση στο ότι ζουν οι εχθροί του; Γίνεται να πεθάνουν οι δαίμονες; Επίσης στον στίχο 21 παραπονιέται ότι οι εχθροί του, ενώ τους συμπεριφέρθηκε καλά, δεν του το ανταπέδωσαν (νοοτροπία δούναι και λαβείν) και θέλουν το κακό του. Και η εύλογη απορία, αν οι εχθροί ήταν δαίμονες, γιατί ο Δαυίδ περίμενε καλή συμπεριφορά εκ μέρους τους; Και πώς μπορούσε δηλαδή να τους ευεργετήσει, ώστε να περιμένει ανάλογη αντίδραση; Συμπεραίνουμε εκ του ασφαλούς, λοιπόν, ότι οι εχθροί είναι άνθρωποι οπότε και στη φράση "οι ζητούντες την ψυχήν μου" εννοείται η ζωή και όχι ή ψυχή.

 Ψαλ. 53,5   ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντο τὸν Θεὸν ἐνώπιον αὐτῶν.

Ψαλ. 53,5    Διότι, άνθρωποι ξένοι επανεστάτησαν εναντίον μου, και ισχυροί επεδίωξαν να αφαιρέσουν την ζωήν μου και δεν έλαβον υπ' όψιν των τον δίκαιον Θεόν.

 Σχόλιο: Η λέξη "αλλότριοι" είναι αρκετή για να καταλάβουμε ότι εχθροί είναι κάποιοι ξένοι λαοί. Όπως είναι φυσικό σε μία επιδρομή οι επιτιθέμενοι δεν επιδιώκουν να πάρουν τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά τις ζωές τους. 

 Ψαλ. 54,3   πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καὶ ἐταράχθην

Ψαλ. 54,3      Δώσε εις εμέ (Κύριε) προσοχήν και άκουσέ με. Η συνεχής σκέψις της καταστάσεως με έχει γεμίσει από λύπην.

Ψαλ. 54,4   ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ᾿ ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι.

Ψαλ. 54,4      εταράχθην από τας κραυγάς των εχθρών μου, από την κατάθλιψιν που οι αμαρτωλοί ασκούν εναντίον μου. Διότι αυτοί έρριψαν εναντίον μου κάθε παρανομίαν και τρέφουν φοβερόν μίσος εναντίον μου.

Ψαλ. 54,5    ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ᾿ ἐμέ·

Ψαλ. 54,5       Η καρδία μου συνεταράχθη εντός μου.  Φόβος θανάτου έπεσεν επάνω μου.

 Σχόλιο: Όλη αυτή η θλίψη και στεναχώρια που οφείλεται στους εχθρούς κατέληξε να γίνει φόβος για τον θάνατο. Οι εχθροί επομένως είναι άνθρωποι που θέλουν την ζωή του προσευχομένου. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε πνευματικό θάνατο από τους δαίμονες.

 Ψαλ. 62,10   αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς·

Ψαλ. 62,10   Αυτοί δε που ματαίως προσπάθησαν να αφαιρέσουν την ζωήν μου, θα κατέλθουν εις τα βάθη της γης.

Ψαλ. 62,11   παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ῥομφαίας, μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται.

Ψαλ. 62,11      Θα παραδοθούν εις ρομφαίας, τα σώματά θα γίνουν τροφή για τις αλεπούδες.

 Σχόλιο: Οι εχθροί για μια ακόμη φορά είναι άνθρωποι, οι οποίοι σύμφωνα με τον Δαυίδ, δεν θα έχουν καλή τύχη αφού θα σκοτωθούν και θα καταλήξουν στον Άδη, στα βάθη της γης. Είναι αρκετά γλαφυρός, μάλιστα, λέγοντας ότι θα γίνουν οι αντίπαλοι "μερίδες αλωπέκων", τροφή για τις αλεπούδες. Έχετε δει καμιά αλεπού να τρώει κομματιασμένους δαίμονες; Προσωπικά δεν μου έχει τύχει.....

 Ψαλ. 70,4   ὁ Θεός μου, ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἐκ χειρὸς παρανομοῦντος καὶ ἀδικοῦντος·

Ψαλ. 70,4      Ω Θεέ μου, γλύτωσέ με από τα χέρια του κάθε αμαρτωλού. Από τα χέρια εκείνων, οι οποίοι παραβαίνουν τον Νόμον σου και διαπράττουν αδικίες.

 Σχόλιο: Γλίτωσε μας από ανθρώπους αμαρτωλούς, αδίκους και παρανόμους. Καμιά αναφορά για δαίμονες. Στην Κυριακή προσευχή που μας έδωσε ο Χριστός όμως, λέμε "ρύσαι ημάς από του πονηρού" και "ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών". Βλέπετε την χαοτική διαφορά μεταξύ των δύο; Ο πονηρός διάβολος αναγνωρίζεται ως ο μόνος πραγματικός εχθρός, ενώ οι αμαρτωλοί είναι εκείνοι που πρέπει να συγχωρούμε λόγω και της δικής μας αμαρτωλότητας.

Ψαλ. 82,5   εἶπαν· δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα Ἰσραὴλ ἔτι.

Ψαλ. 82,5      είπαν μεταξύ των· Ελάτε να τους εξολοθρεύσωμεν, ώστε να παύσουν να αποτελούν έθνος και κανείς να μην ενθυμήται πλέον το όνομα των Ισραηλιτών.

Ψαλ. 82,6   ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο

Ψαλ. 82,6     αυτοί από κοινού και με μίαν καρδίαν απεφάσισαν την καταστροφήν μας. Υπέγραψαν ένορκον συμφωνίαν εναντίον σου.

Ψαλ. 82,7   τὰ σκηνώματα τῶν Ἰδουμαίων καὶ οἱ Ἰσμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ Ἀγαρηνοί,

Ψαλ. 82,7      Αυτοί οι εχθροί μας είναι οι Ιδουμαίοι, οι Ισμαηλίται, οι Μωαβίται και οι Αγαρηνοί.

Ψαλ. 82,8   Γεβὰλ καὶ Ἀμμὼν καὶ Ἀμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον.

Ψαλ. 82,8     Οι της φυλής Γεβάλ και Αμμών και Αμαλήκ, οι Φιλισταίοι και οι κάτοικοι της Τυρου.

Ψαλ. 82,9   καὶ γὰρ καὶ Ἀσσοὺρ συμπαρεγένετο μετ᾿ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίληψιν τοῖς υἱοῖς Λώτ. 

Ψαλ. 82,9     Αλλά και οι Ασσύριοι συνετάχθησαν και ήλθον με το μέρος αυτών. Εβοήθησαν τους απογόνους του Λωτ εναντίον μας.

Ψαλ. 82,10   ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡς τῷ Ἰαβεὶμ ἐν τῷ χειμάῤῥῳ Κεισών·

Ψαλ. 82,10      Πράξε εναντίον αυτών ο,τι άλλοτε έκαμες εναντίον των Μαδιανιτών, εναντίον του σκληρού στρατηγού των Σισάρα και του βασιλέως Ιαβείν εις τον χείμαρρον Κεισών.

Ψαλ. 82,11   ἐξωλοθρεύθησαν ἐν Ἀενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ.

Ψαλ. 82,11       Εκείνοι εξωλοθρεύθησαν εις Αενδώρ και τα σώματά των έγιναν κόπρος και λίπασμα της γης.

 Σχόλιο: Εδώ, επιτέλους, βλέπουμε ονομαστικά τα έθνη-φυλές, που οι Ισραηλίτες θεωρούν εχθρούς τους. Η επιθυμία τους, αναμενόμενη βέβαια, είναι να εξολοθρευτούν και να γίνουν......λίπασμα και κόπρος για τη γη. Πολύ πνευματικά λόγια βρε παιδάκι μου! Για όσους θεωρούν φυσιολογικά τα λόγια αυτά του Δαυίδ, σκεφτείτε το εξής: πώς θα σας φαινόταν να προσευχόμασταν εμείς οι Έλληνες στον Θεό και να του λέγαμε, "Θέε μου, γλίτωσε μας από τους Τούρκους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς, τους Εβραίους που μας επιβουλεύονται και θέλουν το κακό μας! Αφάνισε τους με την οργή σου εν ριπή οφθαλμού και κατέκαψέ τους διότι εσύ είσαι ο  μόνος φιλεύσπλαχνος και δεν αφήνεις τα παιδιά σου να θλίβονται. Στρέψε το βλέμμα σου με ευμένεια και εξολόθρευσε όλους τους εχθρούς μας. Λύτρωσε μας από τον θάνατο." Όποιος έχει διαβάσει όλους τους ψαλμούς θα διαπιστώσει ότι αυτά που έγραψα παραπάνω αποτελούν μια ακριβή αντιστοιχία των προσευχών του Δαυίδ. Απλά προσάρμοσα τα λόγια με βάση τα δικά μας δεδομένα.

 Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται όσοι από τους υπόλοιπους ψαλμούς αναφέρονται στους εχθρούς των Ισραηλιτών. Τέλος, αναλογιστείτε και το εξής. Αν ο Δαυίδ σαν απειλή θεωρούσε τους δαίμονες, γιατί δεν μας το έλεγε ξεκάθαρα; Ήθελε να μιλάει αινιγματικά και αόριστα για να έρθουν μετά οι δήθεν διαβασμένοι θεολόγοι και υπερεγκέφαλοι να λένε, ότι θέλει φώτιση για να διαβάσεις ένα απλό κείμενο;

Θέλουμε μήπως την άδεια από κάποιους για να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας και να μην δεχόμαστε τις έτοιμες και φαντασμένες ερμηνείες ορισμένων; Σταματάω εδώ. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

 Ajax Dragonkiller 

"ΑΝΟΥΝΑΚΙ" ἦρθαν στον πλανήτη μας πρὶν 450.000 χρόνια!!!!

 

Οἱ Ἀνουνάκι εἶναι μία φυλή ποὺ πρίν ἀπὸ 450.000 χρόνια περίπου ἦρθαν στόν πλανήτη μας. Αὐτό στηρίζεται στὴν ἀνάγνωση τῶν ἐπιγραφῶν τῶν Σουμέριων ἀπό τόν Ζαχαρία Σίτσιν.....
Τό ὄνομά "Ἀνουνάκι" σημαίνει αὐτοὶ ποῦ ἦρθαν ἀπὸ τόν οὐρανὸ στὴ γῆ Ἄλλο ἕνα προσωνύμιο ποὺ ἔχου σύμφωνα μέ τόν Λάβκραφτ εἶναι "οἱ μεγάλοι - οἱ παλαιοί".



Οἱ ανουνακι ἦταν αἱμοδιψής λαός ποὺ ἀπαιτοῦσε ἀνθρώπινες θυσίες ἀπὸ αὐτούς ποὺ κατακτοῦσαν,καί στὴ συνέχεια δημιούργησαν οἰκογένειες γία νά κυριαρχήσουν τοὺς ἀνθρώπους ὥστε μέσω τῄς ἐνδογαμίας νά διατηρήσουν τὸν γενετικό τοὺς κώδικα ποὺ τοὺς προσδίδει ὁρισμένες ἰδιότητες!! Οἱ οἰκογένειες αὐτὲς εἶναι ποὺ ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἐλέγχουν τὸν κόσμο.
Ὁ Ζαχαρία Σίτσιν , ἀρχαιολόγος καί ἱστορικός μελετητής,εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους ποὺ μποροῦν νά διαβάσουν τὴ σφηνοειδῆ γραφή τῶν Σουμέριων καί ἄλλες Ακκαδικές γλῶσσες ἀφιέρωσε δεκαετίες μελετῶντας τὸν πολιτισμό τῶν Σουμέριων, μεταφράζοντας τίς πήλινες πλάκες ποὺ ἀνακαλύφθηκαν τὸ 1850 στὶς ἀνασκαφές τῄς Νινευή στὸ Ἰρὰκ ἀπὸ τον Σερ Όστεν Χένρι Λέιαρντ. Ὁ Σίτσιν μᾶς λέει μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του ὅτι οἱ πήλινες πλάκες ἀναφέρονται στὸ πῶς καί τὸ γιατί οἱ Ανουνάκοι ἀποίκησαν τὸν πλανήτη μας καί παραθέτει πλῆθος ἀποδείξεως γία νά διαμορφώσει τὴν κοσμοθεωρία του (ἀσχέτως ἄν ἔχει κατηγορηθεῖ δύο ὅτι σὲ κάποια σημεία δὲν ἔχει κάνει σωστή μετάφραση). Τὰ στοιχεῖα τοῦ Z.Sitsin δίνουν τό ἔναυσμα γία τεράστια ἔρευνα γύρω ἀπὸ αύτό τό θέμα ὥστε νά βροῦμε ποιοί ἦταν αὐτοί οἱ παρατηρητές ποὺ ἦρθαν στὴ γῆ μέ τὰ οὐράνία πλοία τοὺς ,ὅπως ἔλεγαν οἱ Αἰγύπτιοί .
Τὸ ζήτημα εἶναι τό πόσο ἀνοιχτόμυαλοι μποροῦμε νά εἴμαστε ὥστε νά δεχτοῦμε νά ἐρευνήσουμε κάτι ποὺ τό κατεστημένο καί οἱ ἐπιτήδειοι παραχαράκτες τῄς ἱστορίας ἔχου κουκουλώσει καί γελοιοποιήσει ὁτιδήποτε ξεφεύγει ἀπὸ τὴ συμβατικὴ ἱστορία ποὺ μαθαίνουμε σήμερα. Ο Σίτσιν μᾶς λέει μέ λίγα λόγια ὅτι οἱ μυθολογίες τῶν λαῶν εἶναι η κρυφή ἱστορία τοῦ κόσμου καί ὅτι οἱ μεγάλοι ἀρχαῖοι πολιτισμοί εἶναι παλαιότεροι απ’ ὅτι μᾶς τοὺς παρουσιάζουν καί ἀποτελοῦν ἐξέλιξη τῄς γνώσης ποὺ ἔδωσαν οἱ Ανουνάκι στοὺς ἀνθρώπους .

Ὁ Σίτσιν ἐπιτίθεται στὸ ἐπιστημονικὸ κατεστημένο ( θά συμφωνήσω ἀπόλυτα μαζὶ του) λέγοντας ὅτι ἀρνοῦνται νά δεχτοῦν ὅτι ὑπήρξε ἡ τεχνολογία ποὺ ἀνακαλύπτει σίγα σίγα σήμερα ἡ ἐπιστήμη , χιλιάδες χρόνια πρίν . Οἱ Ανουνάκι λοιπόν ἦρθαν στήν γῆ καί μέ τίς μηχανὲς γεννετίκης ποὺ διέθεταν δημιούργησαν τόν ἄνθρωπο Στὶς ἐπιγραφές τῶν Σουμερίων εἶναι καταγεγραμένα γεγονότα γία τὴν καταγωγή του ἀνθρώπου καί τή δημιουργία. Σὲ κάποιες ἀπὸ αὐτὲς ἀναφέρονται τό δέντρο τῄς σοφίας , ἡ σύγχυση τῶν γλωσσῶν , ἕνας μεγάλος κατακλυσμός 13000 χρόνια πρίν ποὺ κατέστρεψε τοὺς ὑψηλῆς τεχνολογίας πολιτισμοῦ κ.α. Σᾶς νομίζουν μήπως τίποτα ὅλα αὐτά ? Ἄν τό ψάξει κάποιος διεξοδικά θά ἀνακαλύψει ὅτι δέν ὑπάρχουν ἀναφορὲς ἀπὸ κανέναν ἱστορικό τῄς ἐποχῆς γία τὰ γεγονότα ποὺ μᾶς ἀναφέρουν ἐκτὸς ἀπὸ τὰ δικά τοὺς γραπτά βέβαια .

Κι ὅμως ἡ ἀνθρωπότητα ἐξακολουθεῖ νά πιστεύει αὐτά τὰ παραμύθια ποὺ μᾶς σερβίρει ἡ ἐλίτ ποὺ διαχειρίζετε τὴν ἱστορία τοϋ κόσμου! Βέβαια μέχρι νά πετύχει τό πείραμα τῶν ἀνθρώπων δημιουργήθηκαν ἐλαττωματικά ὑβρίδια σὰν τὰ διάφορα τέρατα ποὺ ἀναφέρονται στήν ἑλληνική μυθολογία . Ἀνά τόν κόσμο Βλέπουμε τή λατρεία τοῦ ἑρπετοῦ σάν κάτι τό συνηθισμένο καθώς ἐπίσης καί τὰ ἀγάλματα ποὺ ἀναπαριστοῦν τοὺς ἑρπετοειδεῖς θεοὺς καί ὁ κοινὸς μῦθος τοῦ ἑρπετοῦ ποὺ εἶναι φύλακας ἱερῶν τοποθεσιῶν π.χ. σάν τό κῆπο τῶν Ἑσπερίδων . Ἀπὸ τούς Ἰνδιάνους "Χόπι" στήν Ἀμερική , τούς Ἴνκας στὴ Ν. Ἀμερική , τούς Αἰγυπτίους , τούς Ἰνδούς , τούς Ἑβραίους , τούς Φοίνικες , ὅλοι τούς εἶχαν τή δική τούς ἑρπετοειδή Θεότητα. οἱ Ανουνάκοι εἶναι κυρίαρχες ὀντότητες ποὺ θέλουν νά ἐπιβάλλονται στοὺς ἄλλους . Δίνουν μεγάλη ἔμφαση στὴ μέθοδο πλύσης τοϋ ἐγκεφάλου καί τὴν ἔχουν τελειοποιήσει . Μᾶς ἐλέγχουν ἀπό τὴν κατώτερη τέταρτη διάσταση μέσω τῆς ἑρπετοειδοῦς ὑπόφυσης ποὺ ὑπάρχει στὸν ἀνθρώπινον ἐγκέφαλο . Ἡ ἀνθρώπινη συνείδηση δέν ἔχει τή δυνατότητα νά ἀντιληφθεῖ αὐτή τή χειραγώγηση , χωρίς πρῶτά νά καταφέρει νά συντονιστεῖ μέ τὴν τέταρτη διάσταση (λειτουργῶντας πέρα ἀπό τὴν τρίτῃ διάσταση) . Η τέταρτη διάσταση εἶναι ἡ λεγόμενη ἀστρική ἀπό ὅπου εἰσβάλουν στὸν κόσμο μᾶς οἱ διάφορες δαιμονικές οντότητες .
Σήμερα ἐξακολουθοῦν νά βρίσκονται ἀνάμεσα μᾶς καί αποσκοπούν στήν κυριαρχία τοϋ πλανήτη μέσω μιᾶς παγκόσμιας Κυβέρνησίς ποὺ προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν . Κατέχουν θέσεις κλειδιὰ σέ ἀνώτερα ἀξιώματα ,είτε αὐτά εἶναι πολιτικὰ , είτε στρατιωτικά κλπ. Ἔτσι δημιούργησαν καί τίς διάφορες μυστικές ἐταιρείες ,ποὺ τούς ἐξασφάλιζαν τὴν προώθηση τοϋ σχεδίου τούς ,μέ πυρήνα τὴν ἀδελφότητα τοῦ Φιδιού.

Οἱ Ανουνακι στὰ πρῶτά τούς βήματα πάνω στὸν πλανήτη γῆ κυκλόφορουσαν μέ τὴν ἐρπετοειδή τούς μορφὴ Σιγά σιγά ξεκίνησαν τὴν κατάληψη τοϋ πλανήτη χρησιμοποιώντας ἀνθρώπινη μορφὴ καί ἄρχισαν νά ἐλέγχουν τὴν ἀνθρωπότητα μέσο τῆς τέταρτης διάστασης. Στὶς μέρες μᾶς ἀσκοῦν ἔλεγχο στήν ἀνθρωπότητα μέσο τῶν μυστικῶν ἐταιρίων τῆς τεχνολογίας καί τῶν πολιτικῶν ποὺ εἶναι ανδρίκελά τους. Σήμερα ἑτοιμάζονται νά ἐπιβάλουν στήν ἀνθρωπότητα μία παγκόσμια δικτατορία ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πλέον δέν νοιαζονται γία τό ποιος τούς ἐλέγχει . Απλα βάζουν κάποιον στήν ἐξουσία γία νά μπορέσει νά τούς προσφέρει λύση στὰ προβλήματα τῆς καθήμερινοτητας ποὺ ἔχουν φροντίσει νά τούς φορτώσουν οἱ δυναστες Ανουνακι!!Ἐπίσης ἔχουν φροντισει νά ρίχνουν τό φταίξιμο γία ὅτι συμβαίνει σέ συγκεκριμένες ὁμάδες ποὺ ἐλέγχωνται ἀπὸ τούς ἴδιος π.χ Σιωνιστές, illuminati, masonia,κλπ ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά εἶναι διχασμένοι καί νά οδηγούνται σέ πολέμους . Ἔχουν παγιδεύσει τὴν ἀνθρώπινη συνείδηση σέ μία φυλακή φόβου , ενοχής καί απελπισίας , ἔχουν κλειδώσει τόν συνειδητό μας νου ὥστε νά ἀκολουθοῦμε τό ρεῦμα καί νά μὴν μποροῦμε νά εκφέρουμε μία ἄλλη γνώμη γία νά μὴν φανούμε διαφορετικοί καί μᾶς περιγελάσουν.

Τό σίγουρο εἶναι ὅτι ἔχουν γίνει καί διαδραματίζονται πράγματα καί καταστάσεις σήμερα πάνω στὸν πλανήτη ποὺ οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι ὄχι μόνο δέν θά μποροῦν νά πιστέψουν , ἀλλὰ οὔτε κἂν νά διανοηθοῦν. Εἴμαστε φυλακισμένοι σέ ἕνα σύστημα εικονικης πραγματικότητας ποὺ ἔχουν δημιουργήσει καί πρέπει νά εἴμαστε σέ εγρηγορση!!Οἱ Ανουνάκι μέσα ἀπὸ τὴν παγκόσμια ἐκστρατεία τῆς«παραπληροφόρησης» ποὺ Προωθήθηκε κυρίως ἀπό τὴν ἀμερικανική κυβέρνηση, κατάφεραν νά μᾶς πείσουν πῶς τὰ παράξενα καιρικά φαινόμενα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί πῶς ὑπαίτιοι εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι .Ἀλλὰ διάφοροι ἰδιαίτερα σεβαστοί ἐπιστήμονες,ποὺ δέν ἦταν μέσα στὸ «coverup»,ἀπέρριψαν συνολικὰ τή θεωρία τῆς «παγκόσμιας αὔξησης τῆς θερμοκρασίας λόγω τοϋ φαινομένου τοῦ θερμοκηπίου.» Ἀφοῦ(σωστὰ) επισήμαναν ὅτι τὰ πολικά καλύμματα πάγου καί οἱ παγετῶνες λειώνουν ἀπό κάτω καί ὄχι ἀπό τὴν ἐπιφάνεια. Γιατί; Λόγω τῆς προσέγγισης τοϋ nibiru,ἡ ἡλιακή ἀκτινοβολία αὐξάνεται

Ὁ ἥλιος ἐκτινάσσει τὰ μεγάλα ποσά ἡλεκτρομαγνητικής ἐνέργειας στὸ διάστημα . Κάποιο μέρος τῆς ἡλεκτρομαγνητικής αὐτῆς ἐνέργειας προσελκύεται καί απορροφᾶται ἀπό τό γήινο μαγνητικό πυρήνας, ἀναγκάζοντας τό λειωμένο πυρήνα σιδήρου τῆς γῆς νά θερμανθεῖ. Ἡ αὐξανόμενη θερμότατα ἀπό τό γήινο πυρήνα φιλτράρεται μέσω τοϋ μανδύα τῆς γῆς στήν ἐπιφάνεια,προκαλῶντας τὴν τήξη τῶν καλυμμάτων πάγου καί τῶν παγετώνων ἀπό κάτω.Δεν ὑπάρχει καμία πρόκληση «παγκόσμιας αὔξησης τῆς θερμοκρασίας λόγω τοϋ φαινομένου τοϋ θερμοκηπίου» ἀπό τούς -ἠλίθιας ἄποψης- οἱκιακοῦς ψεκασμοὺς καί τὰ ἀπολιθωμένα καύσιμα, καί δέν ἔχει ὑπάρξει ποτέ. Μια τέτοια ἀξίωση εἶναι παραπληροφόρηση ποὺ τίθεται ἀπό ἐκείνους ποὺ περιλαμβάνονται στὸ "coverup" εἶπέ ὁ δρ. McCanney.Ο πλανήτη Χ μπαίνει στὸ ἡλιακό σύστημα μας σχεδὸν κάτω ἀπό τό νότιο πόλο τοϋ ἥλιου

Αὐτή ἡ θέση θεωρεῖται «τυφλό σημεῖο» ἀπό τούς ἀστρονόμους. Αὐτό ἐξηγεῖ γιατί ὁ nibiru δέν εἶναι ἤδη ὁρατός στὸν νυχτερινό οὐρανό. Μπορεῖ ἤδη νά φανεῖ ἀπὸ τὰ τεράστια τηλεσκόπια στὰ διάφορα παρατηρητήρια σὲ ὅλο τόν κόσμο. Η nasa μολίς στὶς 17 Ἰανουαρίου(!) ἀνακοίνωσε τήν ἔναρξη λειτουργίας ἑνὸς τηλεσκόπιου στον νότιο πόλο. Βέβαια ὅτι θά λειτουργήσει τὸ συγκεκριμένο τηλέσκοπιο το ἔλεγαν κάποιοι ''γραφικοὶ''συνωμοσιολόγοι΄' πρίν απο δύο χρόνια καὶ οι nasa ἔλεγε ὅτι αὐτὰ εἶναι σενάρια ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Φυσικὰ καί πάλι εἶπαν ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα ἐρευνητικό πρόγραμμα ποὺ ἔχει σχέση μέ οὐράνία σώματα που βρίσκονται ἔξω ἀπό τό ἡλιακό σύστημα, καί γιὰ την μελέτη τῶν ἡλιακῶν κηλίδων!!Η nasa Βέβαια τά θέματα περὶ νιμπιρου,2012,κλπ τὰ διαψεύδει συνεχῶς ὅπως διαψεύδει γενικῶς ὅτι δὲν τὴν βολεύει!

Ὅπως εἶναι φυσικὸ τό 2012 δὲν πρόκειται νὰ γίνει τίποτα μιᾶς καί τό ἡμερολόγιό ποὺ χρησιμοποιοῦμε ἔχει σφάλμα ἀπό 3ως7 χρόνια,συνεπῶς ἡ nasa θά βγεῖ ἀληθινῇ ποὺ λέει ὅτι δὲν θὰ γίνει τίποτα καὶ ἔτσι ὁ κόσμος θά κοιμηθῇ τόν ὕπνο τοῦ δικαίου, εὑησυχασμενος ποὺ δὲν ἔγινε τίποτα!! Γιὰ τό λόγο αύτό ἀπό τό 2012 καί πέρα πρέπει νά ἔχουμε τὰ μάτιά μας ὀρθανοιχτα μέχρι το 2019 γιὰ νὰ μὴν
επαληθευτούν οἱ δέκα ἐντολὲς τοῦ τύμβου ''guide stones'' πού μᾶς ἔχουν φτάξει oἱ δυνάστες μας Ανουνακι!

Ε' ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ὁ ΛΟΓΟΣ

 

Ε' ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ὁ ΛΟΓΟΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ ( ι-χι)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1

Στοβαῖος 2,1.26

Θεὸν νοῆσαι μεν χαλεπόν, φράσαι δὲ ἀδύνατον ὤ καὶ νοῆσαι δυνατὸν τὸ γὰρ ἀσώματον σώματι σημῆναι ἀδύνατον , καὶ τὸ τέλειον τῶ ἀτελεῖ καταλαβέσθαι οὐ δυνατόν, καὶ τὸ ἀίδιον τῶ ὀλιγοχρονίῳ συγγενέσθαι σύσκολον τὸ μὲν γὰρ ἀεί ἐστι, τὸ δὲ παρέχεται καὶ τὸ μεν ἀληθεῖα ἐστί, τὸ δὲ ὑπὸ φαντασίας σκιάζεται, τὸ δὲ ἀσθενέστερον τοῦ ἰσχροτέρου καὶ τὸ ἔλαττον τοῦ κρείττονος διέστικε τοσοῦτον, ὄσον τὸ θνητὸν τοῦ θείου, ἡ δὲ μέση τούτων, διάστασις ἀμαυροῖ τὴν τοῦ καλοῦ θέαν ὁφθαλμοῖς μὲν γάρ τά σώματα θεατά, γλώττῃ δὲ τὰ ὁρατὰ λεκτά · τὸ δὲ ἀσώματον καὶ ἀφανὲς καὶ ἀσχημάτιστον καὶ μηδὲ ἐξ ὕλης ὑποκείμενον ὑπὸ τῶν ἡμετέρων αἰσθήσεων καταληφθῆναι οὐ δύναται, ἐννοοῦμαι, ὦ Τάτ, ἐννοοῦμε ὅ ἐξειπεῖν ἀδύνατον, τοῦτό ἐστιν ὁ θεός....

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1

Στοβαῖος 2,1.26

Εἶναι μὲν δύσκολο νὰ καταλάβει κανεὶς τὸ θεό ἀλλὰ καὶ ἀδύνατο νὰ τὸ περιγράψει. Διότι τὸ ἀσώματο δὲ μπορεῖς νὰ τὸ ἐκφράσεις μὲ σῶμα. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ κατανοήσεις τὸ τέλειο μὲ τὸ ἀτελὲς οὔτε καὶ τὸ ἀθάνατο μὲ τὸ ὀλιγόχρονο νὰ ἑνωθεῖ. Διότι, τὸ μὲν εἶναι γιὰ πάντα ἐνῶ τὸ ἄλλο, περνᾶ καὶ φεύγει. Καὶ τὸ μὲν εἶναι ἀλήθεια ἐνῶ το ἄλλο σκιάζεται ἀπὸ τὴν ἐντύπωση. Τὸ πιὸ ἀδύνατο ἀπὸ τὸ δυνατὸ καὶ τὸ μικρότερο ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο, ἀπέχει τόσο, ὅσο τὸ θνητὸ ἀπὸ τὸ θεῖο. Καὶ ἀνάμεσα τους ἀπόσταση ἀμαυρώνει τὴ θέα του ὡραῖου. Διότι τα σώματα εἶναι ὁρατὰ μέσο τῶν ὀφθαλμῶν καὶ μέσῳ τῆς γλῶσσας εἶναι ὁρατὰ τὰ ὅσα λέγονται. Τὸ δὲ ἀσώματο εἶναι καὶ ἀόρατο καὶ ἀσχημάτιστο. Δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ἀὸ τὶς αἰσθήσεις μας ὁ, τι εἶναι ἀσώματο καὶ ἀφανὲς καὶ ἀσχημάτιστο καὶ δὲν ἔχει σχηματιστεῖ ἀπὸ ὕλη. Ἐννοῶ, Τάτ,, ἐννοῶ πῶς ὁ, τι δὲν μπορεῖς νὰ περιγράψεις , αὐτὸ εἶναι ὁ θεός

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΑ

3, 11, 31

“ ΕΡΜΟΥ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑΤ

Στοβαῖος

περὶ ἀληθείας, ὦ Τάτ, οὐκ ἔστι δυνατὸν ἄνθρωπονὄντα ζῶον ἀτελὲς ἐξ ἀτελῶν συγκείμενον μελῶν καὶ ἔξ ἀλλοτρίων σωμάτων καὶ πολλῶν τὸ σκῆνος συνεστὸς, τολμήσαντα εἰπεῖν ὅ δὲ ἐστι δυνατὸν ἥ δίκαιον, τοῦτὸ φημι, ἀληθῆ εἶναι ἐν μόνοις τοῖς ἀιδίοις σώμασιν,ὤν καὶ τὰ σώματα αὐτὰ ἀληθῆ ἐστί. Πῦρ αὐτόπυρ μόνο καὶ οὐδέν ἄλλο, γῆ αὐτόγη καὶ οὐδέν ἄλλο ,ἀήρ αὐτάηρ <<καὶ ούδέν ἄλλο >>ὕδωρ αὐτούδωρ

καὶ οὐδέν ἄλλο τὰ ἡμέτερα σώματα ἐκ πάντων τούτον συνέστηκεν ἔχει μὲν γὰρ πυρός, ἔχει δὲ καὶ γῆς οὔτε ὕδωρ οὔτε ἀήρ οὔτε οὐδέν ἀληθές. Εἰ δὲ μὴ τὴν ἀρχὴν ἡ σύστασις ἡμῶν ἔσχε τὴν ἀλήθειαν, πῶς ἄν δύναιτο ἀλήθειαν ἤ εἰπεῖν; νοήσει δὲ μόνο ἐάν ὁ θεὸς θέλη. Πάντα οὖν, ὦ Τάτ,τὰ ἐπὶ γῆς ἀλήθεια μὲν οὐκ ἔστι, τῆς δὲ ἀλήθειας μιμήματα· καὶ οὐ πάντα, ὀλίγα δὲ ταῦτα. Τἆλλα ψεῦδος καὶ πλάνος, ὦ Τάτ, καὶ δόξαι, φαντασίας καθάπερ εἰκόνες συνεστῶτα. Ὅταν δ' ἄνωθεν τὴν ἐπίρροιαν ἔχει ἡ φαντασία, τῆς ἀληθείας γίνεται μίμησις χωρὶς δὲ τῆς ἄνωθεν ἐνεργείας, ψεῦδος θείας καταλείπεται καθάπερ καὶ εἰκών τὸ μὲν σῶμα τῆς γραφῆς δείκνυσιν ὀφθαλμοὺς μὲν ὁρᾶται ἔχουσα βλέπει δὲ οὐδέν < καὶ ὦτα.> ἀκούει δὲ οὐδέν ὅλος, καὶ τὰ ἄλλα πάντα ἔχει μὲν ἡ γραφή ,ψευδῆ δὲ ἐστι τὰς τῶν ὁρώντων ὄψεις ἐξαπαντῶντα, τῶν μὲν δοκούντων ἀλήθειαν ὁρᾶν, τῶν δὲ ὡς ἀληθῶς ὄντων ψευδῶν .ὅσοι μὲν οὖν οὐ ψεῦδος ὁρῶσιν. ἀλήθειαν ὁρῶσιν. ἐὰν οὐ ἕκαστον τούτων οὕτω νοῶμεν ἤ ὁρῶμεν ὡς ἔστιν, ἀληθῆ καὶ νοοῦμε καὶ ὁρῶμεν ἐὰν δὲ παρὰ τὸ ὄν, οὐδὲν ἀληθὲς οὔτε νοήσομεν οὔτ΄ εἰσόμεθα.

-“Εστιν οὖν, πάτερ, ἀλήθεια καὶ ἐν τῇ γῆ [ καὶ οὐκ ἀσκόπως ] -Σφάλλη, ὦ τέκνον, ἀλήθεια μὲν οὐδαμῶς ἔστιν ἐν τῇ γῆ, ὦ Τάτ, οὔτε γενέσθαι δύναται περὶ ἀληθείας νοῆσαι ἐνίους τῶν ἀνθρώπων, οἶς ἐὰν ὁ θεὸς τὴν θεοπτικὴν δωρήσηται δύναμιν γενέσθαι.

-Οὗτος ἀληθὲς οὐδὲν ἔστι ἐν τῇ γῆ; “Νοῶ καὶ λέγω ἆφαντασίαι εἰσὶ καὶ δόξαι πάνταή ἀληθῆ νοῶ καὶ λέγω.

-Οὐκ οὖν τό γε ἀληθῆ νοεῖ καὶ λέγειν, τοῦτο ἀλήθειαν δεῖ καλεῖν;

-Τί δέ; τὰ ὄντα δεῖ νοεῖ καὶ λέγειν ἔστι δὲ οὐδὲν ἀληθὲς ἐπὶ τῆς γῆς.

Τοῦτο ἀληθὲς ἐστι τὸ μὴ εἶναι μηδὲν ἀληθὲς ἐνθάδε. Πῶς ἄν καὶ δύναιτο γενέσθαι, ὦ τέκνο; ἡ γάρ ἀλήθεια τελεωτάτη ἀρετή ἐστιν. Αὐτὸ τὸ ἄκρατον ἀγαθὸν, τὸ μὴ ὑπὸ ὕλης θολούμενον μήτε ὑπὸ σώματος περιβαλλόμενον, γυμνὸν φανὸν ἄπρεπτον σεμνὸν ἀναλλοίωτον ἀγαθὸν τὰ ἐνθάδε, ὦ τέκνον, οἶά ἐστιν ὁρᾶς ἄδεκτα τούτου τοῦ ἀγαθοῦ, φαρτὰ παθητὰ διαλυτὰ τρεπτά, ἀεὶ ἐναλλοιούμενα, ἄλλα ἐξ ἄλλων γινόμενα. ἃ οὖν μηδὲ πρὸς ἐαυτὰ ἀληθῆ ἐστι, πῶς <ἄν> δὺναιτο ἀληθῆ εἶναι; πᾶν γὰρ ἀλλοιούμενον ψεῦδός ἐστι, μὴ μένον ἐν ἐστι, φαντασίας δὲ μετατρεπόμενον ἄλλας καὶ ἄλλας ἐπιδείκνυται ἡμῖν.

- Οὐδὲ ἄνθρωπος ἀληθὴς ἐστιν, ὦ πάτερ;

-καθότι ἄνθρωπος, οὐκ ἔστιν ἀληθής, ὦ τέκνον. τὸ γὰρ ἀληθὲς ἐστι τὸ ἐξ αὐτοῦ μ΄νο τὴν σύστασιν ἔχον, καὶ μένον καθ΄ αὐτὸ οἶόν ἐστι ὁ δὲ ἄνθρωπος ἐκ πολλῶν συνέστηκε καὶ οὐ μένει καθ΄ αὐτὸν τρέπεται δὲ καὶ μεταβάλλεται ἡλικίαν ἐξ ἡλικίας καὶ ἰδέαν ἐξ ἰδέας,καὶ ταῦτα ἔτι τῷ σκήνει, καὶ πολλοὶ τέκνα οὐκ ἐγνώρισαν χρόνου ὀλίγου μεταξὺ γενομένου, καὶ πάλιν τέκνα γονεῖς ὁμοίως τὸ οὖν οὕτως μεταβαλλόμενον ὥστε ἀγνοεῖσθαι, δύναται ἀληθές τὶ εἶναι ὦ Τάτ; οὐ τοὐναντίον ψεῦδος ἐστιν ἐν ποικίλαις γινόμενον φαντασίαις τῶν μεταβολῶν; σὺ δὲ νόει ἀληθές τι εἶναι τὸ μένον καὶ ἀίδιον ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν ἀεί ἄρα οὐδὲ ἀληθές ἐστι , φαντασία δὲ ἐστι τις <ὁ> ἄνθρωπος ἥ δὲ φαντασία ψεῦδος ἄν εἴη ἀκρότατον.

-Οὐδὲ ταῦτα οὖν, ὦ πάτερ, τὰ ἀίδια σώματα, ἐπεὶ μεταβάλλεται, ἀληθῆ ἐστι; Πᾶν μὲν οὖν γεννητὸν καὶ μεταβλητὸν οὐκ ἀληθὲς ὑπὸ δὲ τοῦ προπάτορος γενόμενα τὴν ὔλην δύναται ἀληθῆ ἐσχηκέναι, ἔχει δὲ τι καὶ ταῦτα ψεῦδος ἐν τὴ μεταβολῇ οὐδὲν γὰρ μὴ μένον ἐφ αὐτῷ ἀληθές ἐστιν.

-Ἀληθὲς, ὦ πάτερ, τι οὖν ἄν εἴποις τις;

- Μόνον τὸν ἥλιον παρὰ τὰ ἄλλα πάντα μὴ μεταβαλλόμενο, μένοντα δὲ ἐφ αὐτῷ, ἀλήθειαν, διὸ καὶ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ πάντων δημιουργίαν αὐτὸς μόνος πεπίστευται, ἄρχων πάντων καὶ ποιῶν πάντα ὅν καὶ σέβομαι καὶ προσκυνῶ αὐτοῦ τὴν ἀλήθειαν μετὰ τὸν ἕνα καὶ πρῶτον τοῦτον δημιουργὸν γνωρίζω.

-Τί οὖν ἄν εἶναι πρώτην ἀλήθειαν, ὦ πάτερ;

- “ Ενα καὶ μόνον, ὦ Τάτ, τὸν μὴ ἐξ ὕλης, τὸν μὴ ἐν σώματι, τὸν ἀχρώματον, τὸν ἀσχημάτιστον, τὸν ἄτρεπτον, τὸν μὴ ἀλλοιούμενον, τὸν ἀεί ὄντα . Τὸ δὲ ψεῦδος, ὦ τέκνον, φθείρεται. πάντα δὲ τὰ ἐπὶ γῆς φθορᾶς κατέλαβε καὶ ἐμπεριέχει καὶ ἐμπεριέξει ἡ τοῦ ἀληθοῦς πρόνοια.. χωρὶς γάρ φθορᾶς ἕπεται, ἵνα πάλιν γένηται τὰ γάρ γιγνόμενα ἐκ τῶν φθειρομένων ἀνάγκη γίγνεσθαι,φθείρεσθαι δὲ τὰ γιγνόμενα ἀνάγκη,ἵνα μὴ στῆ ἥ γένεσις τῶν ὄντων. Πρῶτον τοῦτον δημιουργὸν γνώριζε εἰς τὴν γένεσις τῶν ὄντων. Τὰ οὖν ἐκ φθορᾶς γινόμενα ψευδῆ ἄν εἴη, ὡς ποτὲ δὲ ἄλλα γινόμενα τὰ γὰρ αὐτὰ γίνεσθε ἀδύνατον τὸ δὲ μὴ αὐτὸ, πῶς ἄν ἀληθὲς εἴη; φαντασίας οὖν καλεῖν δεῖ ταῦτα, ὦ τέκνον, εἴ γὲ ὀρθῶς προσαγορεύομεν, τὸν ἄνθρωπον ἀνθρωπότητος φαντασίαν, τὸ δὲ πεδίον παιδίου φαντασίαν, τὸν δὲ νεανίσκον νεανίσκου φαντασίαν, τὸ δὲ παιδίον παιδίου φαντασίαν, τὸ δὲ νεανίσκον νεανίσκου φαντασίαν, τὸν δὲ ἄνδρα ἀνδρὸς φαντασίαν, τὸν δὲ γέροντα γέροντος φαντασίαν. Οὔτε γὰρ ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος, οὔτε τὸ παιδίον παιδίον, οὔτε ὁ νεανίσκος νεανίσκος, οὔτε ὁ ἀνὴρ ἀνήρ, οὔτε ὁ γέρων γέρων,μεταβαλλόμενα δὲ καὶ τὰ προόντα καὶ τὰ ὄντα. Ταῦτα μέντοι οὕτω νόει, ὦ τέκνον, ὡς καὶ τῶν ψευδῶν τούτων ἐνεργειῶν ἄνωθεν ἠρτημένων ἀπ αὐτῆς τῆς ἀληθείας τούτου δὲ οὕτως ἔχοντος, τὸ ψεῦδός φημι τῆς ἀληθείας ἐνέργημα εἶναι.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΙΙΑ 3,11,31

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ

Στοβαῖος

Τάτ εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τολμήσει νὰ μιλήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ὄν ἀτελές καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀτελῆ καὶ σῶμα του εἶναι φτιαγμένο ἀπὸ ἄλλα, καὶ πολλά, ξένα στοιχεῖα. Λέω μόνο ὅ,τι εἶναι δυνατὸ καὶ δίκαιο,ὅτι δηλαδή , ἡ ἀλήθεια βρίσκεται μόνο στὰ ἀθάνατα ὄντα,τῶν ὁποῖων καὶ τὰ σώματα εἶναι ἀληθινά, φωτιὰ ἀπὸ μόνη της καὶ τίποτε ἄλλο, γῆ μόνη καὶ τίποτε ἄλλο, ἀέρας νερὸ μόνος καὶ τίποτε ἄλλο. Τὰ δὲ δικὰ μας σώματα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ παραπάνω ἔχουν σχηματισθεῖ, ὅμως, ἄν καὶ ἔχουν καὶ λίγο ἀπὸ φωτιὰ καὶ ἀπὸ γῆ καὶ ἀπὸ νερὸ καὶ ἀπὸ ἀέρα, οὔτε φωτιά δὲν εἶναι, οὔτε γῆ, οὔτε νερό,οὔτε ἀέρας, οὔτε τίποτε ἀληθινό . Ἄν ὅμως ἀπὸ ἀρχή, ἡ κατασκευή μας δὲν εἶχε τὴν ἀλήθεια πῶς θὰ μποροῦσε τὴν ἀλήθεια νὰ τὴ δεῖ ἡ νὰ τὴ δεῖ ¨ἡ νὰ τὴν ὁμολογήσει. Νὰ τὴν καταλάβει μόνο, ἄν ὁ θεὸς θελήσει. Τὰ πάντα λοιπὸν, Τάτ πάνω στὴ γῆ δὲν εἶναι ἀλήθεια παρὰ μόνο ἀπομιμηση της ἀλήθειας, καὶ μάλιστα ὄχι ὅλα ἀλλὰ, κάποια λίγα καὶ τὰ ὑπόλοιπα, ψέμα καὶ πλάνη, Τάτ, καὶ εἰκασίες, φτιαγμένα σὰν εἰκόνες τῆς φαντασίας. Ὅταν τώρα ἡ φαντασία ἐπηρεάζεται ἀπὸ ψηλά γίνεται ἀπομίμηση τῆς ἀλήθεια ἐνῶ, χωρὶς τὴν ἄνωθεν ἐνέργεια παραμένει ψεῦδος. Ὅπως καὶ ἡ ζωγραφικὴ εἰκόνα τὸ σῶμα, ὅπως αὐτὸ ποὺ παριστάνει, καὶ ἐνῶ φαίνεται νὰ ἔχει μάτια, ἡ ἴδια δὲ βλέπει τίποτε καὶ δὲν ἀκούει τίποτε, καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἔχει ἡ ζωγραφικὴ εἰκόνα ὅμως εἶναι ψεύτικα καὶ ἐξαπατοῦν τὰ μάτια ὅσων τὴν κοιτοῦν γιατὶ ἄλλοι μὲν θεωροῦν ὅτι βλέπουν τὴν ἀλήθεια καὶ ἄλλοι πραγματικὰ ψεύδη. Ὅσοι λοιπὸν δὲν βλέπουν τὸ ψέμα, βλέπουν τὴν ἀλήθεια, καὶ λοιπὸν τὸ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἔτσι τὸ ἀντιλαμβανόμαστε καὶ τὸ βλέπουμε ὅπως εἶναι, ἀντιλαμβανόμαστε καὶ βλέπουμε τὴν ἀλήθεια. Ἄν ὅμως ἀντιλαμβανόμαστε καὶ βλέπουμε ἀντίθετα, τότε , τίποτε τὸ ἀληθινὸ, οὔτε θὰ ἀντιληφθοῦμε οὔτε θὰ γνωρίσουμε.

-Ὑπάρχει λοιπόν, πάτερ, ἀλήθεια στὴ γῆ καὶ μάλιστα ὄχι ἄσκοπα;

-Σφάλλεις παιδί μου. Ἀλήθεια καθόλου δὲν ὑπάρχει στὴ γῆ, Τάτ, οὔτε εἶναι δυνατὸ νὰ ὑπάρξει, ἐνῶ, μόνο κάποιοι ἄνθρωποι θὰ κατανοήσουν τὴν ἀλήθεια, σὲ ὅσους ὁ θεός θὰ δωρίσει τὸ χάρισμα νὰ δοῦν τὸ θεῖο.

-Ἄρα λοιπὸν δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀληθινὸ στῆ γῆ. Σκέφτομαι λοιπὸν καὶ λέω; << ὅλα εἶναι φαντασίες καὶ εἰκασίες >>, ἀλήθεια, σκέφτομαι καὶ λέω

• Λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ ὀνομάζουμε ἀλήθεια τὸ νὰ ἀντιλαμβανόμαστε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε;

  - Τί ἄλλο; Τὰ ὄντα πρέπει νὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ νὰ μιλοῦν για νὰ μιλοῦν γιὰ τὰ ἀληθινὰ ὄντα.

  - Ἡ ἀλήθεια εἶναι αὐτή, ὅτι τίποτε δὲν εἶναι ἀληθινὸ ἐδῶ κάτω. Καὶ πῶς ἀλλιῶς θὰ μποροῦσε νὰ γίνει παιδί μου; διότι ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ τελειότερη ἀρχὴ, αὐτὸ τὸ ὕψιστο ἀγαθό, ποῦ δὲ θαμπώνεται ἀπὸ τὴν ὕλη οὔτε ἀπὸ τὸ σῶμα περιβάλλεται, τὸ γυμνὸ καὶ φωτεινὸ ἀμετάβλητο καὶ σεμνὸ, ἐνῶ ὅλα ὅσα εἶναι ἐδῶ παιδὶ μου, βλέπεις πῶς εἶναι ἄσχετά ἀπὸ τὸ ἀγαθό, φθαρτὰ, εὐπαθῆ, διαλυτά, μεταβλητά, συνεχῶς ἀλλοιούμενα, ἄλλα ἀπὸ ἄλλα γίνονται τὰ ὁποῖα βεβαίως δὲν εἶναι ἀληθινὰ οὔτε μὲ τὸν ἑαυτὸ τους, διότι , κάθε τὶ ποὺ ἀλλοιώνεται εἶναι ψευδὲς ἀφοῦ δὲ μὲνει ὥς ἔχει ἄλλα καθὼς μεταβάλεται μᾶς δίνει συνεχῶς ἄλλη εἰκόνα.

• Οὔτε ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀληθινὸς πατέρα;

  -Ἐπειδὴ εἶναι ἄνθρωπος δὲν εἶναι καὶ ἀληθινός, παιδὶ μου. Διότι ἀληθινὸ εἶναι μόνο ὄ,τοι εἶναι αὐτογενὲς καὶ μένει. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως , εἶναι φτιαγμένος ἀπὸ πολλὰ στοιχεῖα καὶ δὲ μένει ἀμετάβλητος παρὰ ἀλλάζει καὶ μεταβάλεται, ἀπὸ ἡλικία σὲ ἡλικία καὶ ἀπὸ μορφὴ σὲ μορφή καὶ μάλιστα, ἐνόσω ἀκόμα κατοικεῖ στὸ σῶμα του. Πολλοί, μὲ τὴ μεσολάβηση μόνο λίγου χρόνου δὲ γνώρισαν τὰ παιδία τους καὶ ὁμοίως , παιδία, δὲν ἀναγνώρισαν τοὺς γονεῖς τους . Ἄρα, Τάτ κάτι ποῦ ἀλλάζει τόσο ὥστε νὰ μὴν ἀναγνωρίζεται θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι ἀληθινό ; Ἀντίθετα, δὲν εἶναι ψεύτικο καὶ δὲν δημιουργεῖται ἀπὸ τὶς διαφορετικές ἐντυπώσεις ποῦ δίνουν οἱ συνεχεῖς μεταβολὲς; Ἐσὺ νὰ θεωρεῖς ἀληθινὸ ὁ,τι εἶναι σταθερό καὶ αἰώνιο. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δὲ μένει αἰώνια καὶ ἑπομένως δὲν εἶναι ἀληθινός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι φαντασία θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀκραῖο ψεῦδος.

  -λοιπὸν πατέρα, καὶ αὐτὰ τὰ ἀθάνατα σώματα δὲν εἶναι ἀληθινά ἐπειδή μεταβάλλονται .

  -Λοιπὸν κάθε πρᾶγμα, ποῦ γεννιέται καὶ εἶναι μεταβλητὸ, δὲν εἶναι καὶ ἀληθινὸ. Ὅταν γεννήθηκαν ἀπὸ τὸν προπάτορα πιθανὸν νὰ εἶχαν ἀληθινή ὕλη. Ὅμως μὲ τὴ μεταβλητότητα τους, ἔχουν κάποιος ψεῦδος διότι τίποτε ποῦ δὲ μένει σταθερό δὲν εἶναι ἀληθινὸ.

• Ἑπομένως πατέρα, τὶ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ὀνομάσει ἀλήθεια;

• Λοιπὸν , μόνο τὸν ἥλιο, θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ πεῖ, ἀληθινὸ διότι δὲν μεταβάλλεται καὶ μένει πάντα σταθερὸς . Γὶ αὐτὸ, καὶ τὴ δημιουργία τῶν πάντων στὸν κόσμο μόνο αὐτὸς βεβαιώνει καὶ αὐτὸν ἄρχοντα τῶν πάντων σέβομαι καὶ προσκυνῶ γιὰ τὴν ἀλήθεια του. Μετὰ τὸν ἕνα καὶ πρῶτο, αὐτὸ, θεωρῶ ὡς δημιουργὸ.

• Καὶ τὶ λοιπὸν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἥ πρώτη ἀλήθεια, πάτερ:

  -Ὁ ἕνας καὶ μόνος, Τατ, αὐτὸς πού δὲν εἶναι φτιαγμένος ἀπὸ ὕλη, δὲν κατοικεῖ σὲ σῶμα, δὲν ἔχει χρῶμα, δὲν ἔχει σχῆμα, δὲν μετατρέπεται, δὲν ἀλλοιώνεται καὶ γιά πάντα ὑπάρχει. Ἐνῶ τὸ ψεῦδος, παιδί μου, φθείρετε καὶ τὰ πάντα στὴ γῆ τὰ ἔχει πιάσει μέσω τῆς φθορᾶς καὶ τὰ περιέχει καὶ θὰ τὰ περιέχει ἡ πρόνοια τοῦ ἀληθοῦς.

• Χωρὶς τὴ φθορὰ δὲ μπορεῖ νὰ γένεση καὶ κάθε γένεση θὰ τὴν ἀκολουθεῖ ἡ φθορά, ὥστε καὶ πάλι νὰ γεννηθεῖ. Διότι, ὅσα δημιουργοῦνται φυσικὸ εἶναι νὰ δημιουργοῦνται ἀπὸ φθαρτά, ὅπως εἶναι ἀνάγκη, καὶ τὰ γενόμενα νὰ φθείρονται ὥστε νὰ μή σταματήσει δημιουργό στή γένεση τῶν ὄντων.

• Αὐτὸν, νὰ ἀναγνωρίζεις ὥς πρῶτο δημιουργό στὴ γένεση τῶν ὄντων.

• Ὅσα λοιπὸν δημιουργοῦνται ἀπὸ τὴ φθορὰ εἶναι καὶ ψευδῆ, ἀφοῦ ἄλλοτε εἶναι ἔτσι καὶ ἄλλοτε ἀλλιῶς. Διότι εἶναι ἀδύνατο τὰ πράγματα νὰ μένουν ἴδια καὶ ἑπομένως, αὐτὸ ποῦ δὲν εἶναι σταθερό, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀληθινό. Πρέπει λοιπόν παιδί μου, ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ ὀνομάσουμε φαντασίες, ἐφόσον βέβαια, ὀρθῶς θεωροῦμε τὸν ἄνθρωπο ὁμοίωμα τοῦ ἰδεατοῦ παιδιοῦ, τὸν νέο ὁμοίωμα τοῦ ἰδεατοῦ νέου, τὸν ἄνδρα ὁμοίωμα τοῦ ἰδεατοῦ ἄνδρα, τὸν γέροντα ὁμοίωμα τοῦ ἰδεατοῦ γέροντα. Διότι , οὔτε ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄνθρωπος οὔτε τὸ παιδί εἶναι παιδί, οὔτε ὁ ἄνδρας ἄνδρας, οὔτε ὁ γέροντας. Ἐνόσω μεταβάλλονται γίνονται ψευδῆ καὶ τὰ προηγούμενα καὶ τὰ τωρινά. Αὐτὰ λοιπὸν ἔτσι νὰ τὸ γνωρίζεις, παιδί μου ὅτι δηλαδή, καὶ αὐτὲς οἱ ψεύτικες ἐνέργειες ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴν ἄνωθεν ἀλήθεια καὶ γι΄ αὐτὸ ὑποστηρίζω ὅτι καὶ τὸ ψέμα εἶναι ἔργο τῆς ἀλήθειας .

Ἀπόσπασμα 11 Β

Στοβαῖος 1, 41, 1

ἙΡΜΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑΤ

-Ἐγὼ, ὦ τέκνον, καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἕνεκα καὶ τῆς πρὸς τὸν θεόν εὐσεβείας πρῶτον τόδε συγγράφω

οὐδεμία γὰρ ἄν γένοιτο δικαιοτάτη εὐσέβεια ἡ τὸ νοῆσαι τὰ ὄντα καὶ χάριν τῶν ποιήσαντι ὑπέρ τούτων ὁμολογῆσαι, ὅπερ διατελῶν οὐ παύσομαι.

-Τὶ οὖν τις πράττων, ὦ πάτερ, εἰ μηδὲν ἐστιν ἀληθὲς ἐνθάδε καλῶς διαγάγοι τὸν βίον; Εὐσέβει, ὦ τέκνον, ὁ δὲ εὐσεβῶν ἄκρος φιλοσοφήσει χωρὶς γὰρ φιλοσοφίας ἄκρος εὐσεβῆσαι ἀδύνατον ὁ δὲ μαθών οἷα ἔστι καὶ πῶς διατέτακται καὶ ὑπὸ τίνος, καὶ ἕνεκεν τίνος, χάριν εἴσεται ὑπέρ πάντων τῷ δημιουργῶ πατρὶ ἀγαθῷ καὶ τροφεῖ χρηστῷ καὶ ἐπιτρόπῳ πιστῶ΄ ὁ δὲ χάριν ὁμολογῶν εὐσεβήσει ὁ δὲ εὐσεβῶν εἴσεται καὶ ποῦ ἐστιν ἡ ἀλήθεια καὶ τὶς ἐστιν ἐκείνη, καὶ μαθών ἔτι μᾶλλον εὐσεβέστερος ἔσται. Οὐδέποτε γὰρ ὦ τέκνον, ψυχὴ ἐν σώματι οὖσα καὶ κουφίσασα ἑαυτὴν ἐπὶ τὴν κατάληψιν τοῦ ὄντως ἀγαθοῦ καὶ ἀληθοῦς ὀλισθῆσαι δύναται ἐπὶ τὸ ἐναντίον, δεινόν γὰρ ἔρωτα ἴσχει λήθην πάντων τῶν κακῶν μαθοῦσα ἑαυτῆς τὸν προπάτορα, καὶ οὐκέτι ἀποστῆναι δύναται τοῦ ἀγαθοῦ τοῦτ΄ ὦ τέκνον, τοῦτο εὐσεβείας ἔστω τέλος , ἐφ΄ ὅ ἀφικνούμενος καὶ καλῶς βιώση καὶ εὐδαιμόνως τεθνήξη τῆς ψυχῆς σου μὴ ἀγνοούσης ποῦ αὐτὴ γάρ μόνη

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΒ

ΣΤΟΒΑΙΟΣ 1,41,1

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ

Ἐγὼ, παιδί μου, ἀπὸ φιλανθρωπία καὶ σεβασμὸ πρὸς τὸν θεὸ, πρῶτον τὰ γράφω αὐτὰ. Διότι, καμία εὐσέβεια, πίο δικαιολογημένη, δὲ θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει, παρὰ νὰ κατανοήσεις τὰ ὄντα καὶ νὰ ὁμολογήσεις εὐγνωμοσύνη πρὸς ἐκεῖνον ποῦ τὰ δημιούργησε καὶ αὐτὸ δὲ θὰ πάψω νὰ τὸ ὑπερετῶ.

-Τι θὰ μποροῦσε λοιπὸν, πατέρα, κανεὶς νὰ κάνει ἐδῶ ποῦ τίποτε δὲν εἶναι ἀληθινὸ ὥστε νὰ διάγει καλῶς τὴ ζωή του ; - Νὰ εἶσαι εὐσεβής παιδί μου. Γιατὶ, ὅποιος εἶναι εὐσεβὴς τέλεια θὰ φιλοσοφήσει ἐνῶ καὶ χωρίς φιλοσοφία δὲν εἶσαι εὐσεβής. Ὁποῖος μάθει πῶς εἶναι τὰ πράγματα, πῶς εἶναι τακτοποιημένα, ἀπὸ ποῖον καὶ γιὰ ποῖον, γιὰ πάντα θὰ εὐγνωμονεῖ τὸν δημιουργό σὰν καλὸ πατέρα, σὰν χριστὸ τροφοδότη του καὶ πιστὸ κηδεμόνα του.

Ὅποιος ὁμολογεῖ τὴν εὐγνωμοσύνη του θὰ εἶναι εὐσεβής καὶ ὅποιος εἶναι εὐσεβής θὰ γνωρίσει καὶ ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ πιά εἶναι αὐτή, καὶ ὅταν τὰ μάθει αὐτὰ θὰ γίνει πιὸ εὐσεβής. Διότι , ποτέ παιδί μου, ἐνόσω ἡ ψυχὴ εἶναι μέσα στὸ σῶμα καὶ ἀνακουφίζει τὸν ἑαυτὸ της σχετικὰ με την κατανόηση του ἀληθινοῦ καὶ πραγματικοῦ ἀγαθοῦ, δὲ μπορεῖ νὰ ὀλισθήσει στὸ ἀντίθετο. Διότι ἡ ψυχή ἔχει μεγάλο ἔρωτα, λησμοσύνη ὅλων τῶν κακῶν , ἐάν μάθει τὸν προπάτορα της καὶ ποτὲ δὲ θὰ μπορεῖ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ, αὐτὸ λοιπὸν παιδί μου, αὐτὸ ἄς εἶναι ὁ σκοπός της εὐσέβειας στὸ ὁποῖο ὅταν φθάσεις καὶ καλὰ θὰ ζήσεις καὶ εὐτυχισμένος θὰ πεθάνεις κὰι ἡ ψυχή σου δὲν θὰ ἀγνοεῖ πρὸς τὰ ποῦ πρέπει νὰ πετάξει. Αὐτός παιδί μου εἶναι ὁ μόνος δρόμος πρὸς τὴν ἀλήθεια, τὸν ὁποῖο πορεύτηκαν καὶ οἱ πρόγονοί μας , καὶ στὴ διαδρομή εὐτύχησαν νὰ βροῦν τὸ ἀγαθό. Εἶναι δρόμος σεβαστὸς καὶ ὁμαλὸς, ἀλλὰ δύσκολος γιὰ νὰ τὸν περπατήσει ἡ ψυχή ὅταν βρίσκεται μέσα στὸ σῶμα. Διότι, πρῶτα πρέπει αὐτὴ νὰ πολεμήσει μέ τόν ἑαυτό της, νὰ δημιουργήσει μεγάλη διάσταση καὶ νὰ κυριευτεῖ κατὰ ἕνα μέρος. Διότι ἡ σύστασή της εἶναι ἕνα πρὸς δύο καὶ τὸ μέν ἕνα προσπαθεῖ νὰ φύγει, ἐνῶ τὰ δύο ἄλλα τὸ τραβοῦν πρὸς τὰ κάτω καὶ γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθὼς τὸ ἕνα θέλει νὰ φεύγει καὶ τὰ ἄλλα δύο σπεύδουν νὰ τὸ κρατήσουν.

Ἡ νίκη δὲ καὶ τῶν δύο δὲν λογίζεται ὅμοια, ἀφοῦ τὸ ἕνα ρέπει πρὸς τὸ ἀγαθὸ καὶ τὰ ἄλλα στὸ κακὸ κοντὰ κατοικοῦν . Τὸ μὲν ποθεῖ τήν ἐλευθερία τὰ δὲ ἀγαποῦν τή δουλεία. Ἄν τώρα νικηθοῦν τὰ δύο αὐτὰ μένουν μόνα καὶ ἔρημα ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τους, ἐνῶ ἄν νικηθεῖ τὸ ἕνα, αὐτό ἀνάγεται καὶ φέρεται τιμωροῦμενο μὲ τὸ ἐδῶ τρόπο ζωῆς .

Αὐτὸς εἶναι, παιδί μου ὁ δρόμος ποῦ ὁδηγεῖ πρός τὰ κεῖ . Πρέπει δηλαδή, παιδί μου, πρῶτα νὰ ἐγκαταλείψεις τό σῶμα σου, πρίν τό τέλος , νὰ νικήσεις ζωὴ ποῦ εἶναι γεμάτη ἀγωνίες καὶ ἀφοῦ νικήσεις νὰ ἀνέλθεις..

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι Ι Ι

Στοβαίος 1, 49, 5

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ

ψυχή πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνιτος ἔφημεν γὰρ ἕν τοῖς Γενικοῖς κινήσεις τὰς μὲν ὑπὸ τῶν ἐνεργειῶν, τάς δὲ ὑπὸ τῶν σωμάτων. Φαμὲν δὲ τὴν ψυχήν ἐξ οὐσίας τινὸς οὐχ ὕλης γεγενῆσθαι, ἀσώματον οὖσα καὶ αὐτῆς ἀσωμάτου οὔσης πᾶν γὰρ τὸ γενόμενον ἀνάγκη ἐκ τίνος δύο κινήσεις παρακολουθεῖν ἀνάγκη τὴν τε < τῆς > ψυχῆς ὑφ΄ ἧς κινεῖται καὶ τὴν τοῦ σώματος ὑφ΄ ἧς αὔξεται καὶ φθίνει , ἔτσι δὲ καὶ ἀναλυθέντος ἀναλύεται ταύτην ὁρίζομαι τήν κίνησιν τῶν φθαρτῶν σωμάτων, ἡ ψυχὴ ἀεικίνητος, ὅτι ἀεί αὐτὴ κινεῖται καὶ ἄλλοις κίνησιν ἐνεργεῖ. Κατὰ τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐστί ψυχή πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος, ἔχουσα κίνησιν τὴν αὐτῆς ἐνέργειαν, ἰδέα δὲ ψυχῶν θεία, ἀνθρωπίνη, ἄλογος, ἡ μὲν οὖν θεία τοῦ θείου σώματος αὐτῆς ἐνέργεια , ἐν μὲν γὰρ αὐτῷ κινεῖται καὶ αὐτὸ κινεῖ ἐπὰν γὰρ θνητῶν ζώων ἀπαλλαγῆ χωρισθεῖσα τῶν ἀλόγων ἑαυτῆς μερῶν ἐξελθοῦσα εἰς τὸ θεῖον σῶμα ὡς ἀεικίνητος ἐν αὐτῷ κινεῖται, συμπεριφερομὲνη τῷ παντί, ἡ δὲ ἀνθρωπίνη ἔχει μὲν καὶ τι τοῦ θείου, συνῆπται δὲ καὶ αὐτὴ καὶ τὰ ἄλογα, ἥ ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός καὶ αὗται μὲν ἀθάνατοι, καθότι καὶ αὐταὶ ἐνέργεια δὲ θνητῶν σωμάτων, διὸ τοῦ μὲν θείου μέρους, τῆς ψυχῆς οὔσης ἐν τῷ θείῳ σώματι , πόρρω τυγχάνουσιν οὖσαι ἐπειδὰν δὲ εἰσέλθη τοῦτο εἰς θνητὸν σῶμα, κάκεῖνα ἐπιφοιτᾶ καὶ τῇ παρουσία αὐτῶν γίνεται ἀεὶ ψυχή ἀνθρωπίνη, ἡ δὲ τῶν ἀλόγων συνέστηκεν ἐκ θυμοῦ τε καὶ ἐπιθυμίας, διόπερ καὶ ἄλογα ἐκλήθη τὰ ζῶα ταῦτα στερήσει τοῦ λόγου τῆς ψυχῆς, τετάρτην δὲ νόει τὴν τῶν ἀψύχων , ἥτις ἔξωθεν οὖσα τῶν σωμάτων ἐνεργεῖ κινοῦσα , αὕτη δ΄ ἄν εἴ ἐν τω θείω σώματα κινουμένη καὶ ὥσπερ κατὰ πάροδον ταῦτα κινοῦσα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Στοβαίος 1,49, 5

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Κάθε ψυχὴ εἶναι ἀθάνατη καὶ ἀεικίνητη. Διότι εἴπαμε στὰ ΄΄ Γενικά '' γιὰ τις κινήσεις, ποὺ ἄλλες προέρχονται ἀπὸ τις ἐνέργειες καὶ ἄλλες ἀπὸ τὰ σώματα. Εἴπαμε ἀκόμη ὅτι ἡ ψυχή γεννήθηκε ἀπὸ ὕλη ἀσώματη. Διότι , κάθε τί ποῦ ἔχει γεννηθεῖ , πρέπει νὰ ἔχει γίνει ἀπὸ κάτι. Λοιπόν ,ὅσων τὴ γεννήση ἀκολουθεῖ ἡ φθορὰ, αὐτὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀκολουθοῦν δύο κινήσεις, καὶ αὐτή της ψυχῆς, ἀπὸ τὴν ὁποῖα κινοῦνται, καὶ αὐτὴ τοῦ σώματος, ἀπὸ τὴν ὁποῖα αὐξάνουν καὶ, φθίνουν καὶ ὅταν διαλυθοῦν , διαλύονται. Αὐτὴν ὁρ ίζω ὡς κίνηση τῶν φθαρτῶν σωμάτων. Ἡ ψυχή εἶναι ἀεικίνητη ἐπειδή πάντα ἡ ἴδια κινεῖται καὶ δίνει κίνηση καὶ στὰ ἄλλα. Ἔτσι, γιὰ αὐτὸ τὸ λόγο, λέμε ὅτι κάθε ψυχή εἷναι ἀεικίνητη καὶ ἀθάνατη, ἔχοντας ὥς κίνηση τήν ἴδια τὴν ἐνέργεια της. Οἱ μορφὲς τῶν ψυχῶν εἶναι ἡ θεϊκὴ ἡ ἀνθρώπινη καὶ ἡ ἄλογη. Ἡ θεϊκὴ λοιπόν ἐνέργεια εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ θεϊκοῦ σώματος της . Διότι, κινεῖται μέσα σὲ αὐτὸ καὶ τὸ κινεῖ. Διότι, ὅταν ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ θνητὰ ἔμβια ὄντα, ἀποχωρισμένη ἀπὸ τὰ ἄλογα μέρη της, βγαίνοντας στό θεϊκὸ της σῶμα, ὥς ἀεικίνητη κινεῖται μέσα σ΄ αὐτό καὶ συμπεριφέρεται στὸ σύμπαν. Ἡ ἀνθρώπινη τώρα, ἔχει μὲν καὶ κάτι ἀπὸ τὴ θεϊκὴ, ὅμως συνυπάρχουν μαζὶ της καὶ τὰ ἄλογα, ἡ ἐπιθυμία καὶ τὸ πάθος. Καὶ αὐτὰ μὲν εἶναι ἀθάνατα ἄλλ, ἀθάνατες ἐνέργειες θνητῶν σωμάτων. Γι΄ αὐτὸ καὶ βρίσκ ονται μακριὰ πολὺ ἀπὸ τὸ θεϊκὸ μέρος της ψύχης το ὁποῖο βρίσκεται μέσα στὸ θεϊκὸ της σῶμα ἐνῶ αὐτὸ το θεϊκὸ μέρος μπεῖ μέσα στὸ θνητὸ σῶμα τότε ἔρχονται καὶ ἐκεῖνα καὶ μὲ τὴν παροῦσα τους γίνεται ἡ ψυχή ἀνθρώπινη. Ἡ ψυχή τῶν ἄλογων σώων ἀποτελεῖται ἀπὸ πάθος καὶ ἐπιθυμία, γιὰ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν τὰ ὄντα αὐτὰ, ἄλογα , δηλαδὴ ἐξαιτίας της ἀπουσίας του λόγου τῆς ψυχῆς. Τέταρτη δὲ μορφὴ νὰ θεωρεῖς ἐκείνη, τῶν ἄψυχων, ἡ ὁποῖα , ἔχοντας βγεῖ ἔξω ἀπὸ τὰ σώματα, ἐνεργεῖ κινῶντας τα . Αὐτὴ μπορεῖ νὰ κινεῖται στῶ θεϊκὸ σῶμα καὶ νὰ κινεῖ τὰ ἄψυχα σὰν νὰ εἶναι ἁπλῶς διπλά τους...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙV

Στοβαίος 1,41, 6

ΕΡΜΟΥ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑΤ

• Ὀρθῶς ταῦτα ἀπέδειξας , ὦ πάτερ ἐκεῖνα δὲ ἔτι με δίδαξον, ἔφης γάρ που τὴν ἐπιστήμην καὶ τὴν τέχνην ἐνέργειαν εἶναι τοῦ λογικοῦ νῦν δὲ φής τὰ ἄλογα σῶα στερήσει τοῦ λογικοῦ ἄλογα εἶναι καὶ κεκλῆσθαι ` δῆλον ὅτι ἀνάγκη κατὰ τοῦτον τὸν λόγο τὰ ἄλογα ζῶα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης κατὰ τοῦτον τόν λόγον τὰ ἄλογα ζώα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης μηδὲ τέχνης διὰ τὸ ἐστερῆσθαι τοῦ λογικοῦ.

• Ἀνάγκη γάρ ὦ τέκνον.

  -Πῶς οὖν ὁρῶμεν, ὦ πατέρ΄, τινὰ τῶν ἀλόγων ἐπιστήμη καὶ τέχνη χρώμενα, οἷον τούς μύρμηκας τὰς τροφὰς ἀποθησαυριζομένους του χειμῶνος καὶ τὰ ἀέρια ζῶα ὁμοίως καλιὰς ἑαυτοῖς συντιθέντα, τὰ δὲ τετράποδα γνωρίζονται τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἱδίους :

  -Ταῦτα, ὦ τέκνον, οὐκ ἐπιστήμη ,οὐ τέχνη ποιεῖ, ἀλλὰ φύση, ἡ γάρ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη διδακτὰ εἰσι΄ τούτων δὲ τῶν ἀλόγων οὐδείς οὐδὲν διδάσκεται τὰ δὲ φύσει γιγνόμενα ἐνεργείᾳ μέν γίγνεται καθολικῇ τὰ δὲ ἐπιστήμη καὶ τέχνη εἰδόσι παραγίγνεται, οὐ πᾶσι << τὰ δὲ πᾶσι>> γιγνόμενα ὑπὸ φύσεως ἐνεργεῖται, οἷον οἱ ἄνθρωποι ἄνω βλέπουσιν, οὐ πάντες δὲ ἄνθρωποι μουσικοὶ οὐδὲ πάντες τοξόται ἤ κυνηγοὶ οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα τινὲς αὐτῶν τι μ[εν τινες τῶν μυρμήκων τοῦτο ἔπραττον, οἵ οὔ, καλῶς ἄν ἔλεγες ἐπιστήμη αὐτὸ τοῦτο ἔπραττον, οἵ δ΄ οὔ, καλῶς ἄν ἐλεγες ἐπιστήμη αὐτὸ τοῦτο πράττειν καὶ τέχνη συνάγειν τὰς τροφάς εἰ δὲ πάντες ὁμοίως ἄγονται ὑπὸ τῆς φύσεως ἐπὶ τοῦτο καὶ ἄσκοντες, δῆλον ὄτι οὐκ ἐπιστήμη οὐδε τέχνηη τοῦτο πράττουσιν.

• Ἐνέργειαι γάρ ὦ Τάτ ἀσώματοι αὐταὶ οὔσαι, ἐν σώμασίν είσιν καὶ διὰ τῶν σωμάτων ἐνεργοῦσι, διόπερ, ὦ Τάτ, καθότι ἀσώματος εἰσι, καὶ ἀθανάτους φημι εἶναι καθότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν οὐ δύναται, φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν σώματι. Τὰ γὰρ πρὸς τι ἤ ἕνεκα τινος γενόμενα προνοία καὶ ἀναγκη ὑποπεπτωκότα ἀδύνατον ἀργα ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας ἐνεργείας, τὸ γὰρ ὄν ἀεὶ ἔσται τοῦτον γάρ αὐτοῦ καὶ σώμα καὶ ζωή ἐστι τούτῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ καὶ ἀεὶ τὰ σώματα εἶναι, διὸκαὶ αὐτὴν τὴν σωμάτωσίν φημι ἀιδίαν ἐνεργειαν εῖναι , εἰ γὰρ σώματα ἐπίγεια διαλυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι, τόπους καὶ ὄργανα τῶν ἐνεργειῶν ταῦτα, αί σὲ ἐνέργειαι ἀθάνατοι τὸ δὲ ἀθάνατον ἀεὶ ἔστιν , ἐνέργεια καὶ σωματοποίησις , εἴγε ἀεὶ ἔστι. Καὶ διὰ τῶν ἐνεργοῦσι. Διόπερ, ὦ Τάτ, καθότι ἀσώματοὶ εἰσι, καὶ ἀθανάτους αὐτάς φημὶ εἶναι καθότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν οὐ δύναται, φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν δώματι, τὰ γὰρ πρός τι ἤ ἕνεκά τινος γενόμενα προνοίας καὶ ἀνάγκη ὑποπεπτωκότα ἀδύνατον ἀργά ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας ἐνεργείας, τὸ γὰρ ὄν ἀεὶ ἔσται τοῦτο γὰρ αὐτοῦ καὶ σῶμα καὶ ζωή ἐστι΄ τούτῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ ἀεὶ τὰ σῶματα ἐπίγεια διαλυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι, τόπος καὶ ὄργανα τῶν 'νεργειῶν ταῦτα, αἱ σὲ ἐνέργειαι ἀθάνατοι, τὸ δὲ ἀθανατον ἀεὶ ἔστιν, ἐνέργεια καὶ σωματοποίησις, εἴγε ἀεὶ ἔστι.

  -Παρέπονται δὲ τῆ ψυχῆ οὐκ ἀθρόως παραγιγνόμεναι, ἀλλὰ τινὲς μὲν αὐτῶν ἅμα τῷ γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον ἐνεργοῦσιν ὁμοῦ τῇ ψυχῆ περὶ τὰ ἄλογα, αἰ δὲ καθαρώτεραι ἐνέργειαι κατὰ μεταβολὴν τῆς ἡλικίας τῷ λογικῷ μέρει τῆς ψυχῆς συνεργοῦσαι. Αὗται δὲ αἱ ἐνέργεια τῶν σωμάτων εἰσὶν ἠρτημέναι , καὶ ἀπὸ μὲν τῶν θείων σωμάτων ἔρχονται εἰς τὰ θνητὰ αὐταὶ αἱ σωματοποιοῦσαι, ἐκάστη δὲ αὐτῶν ἐνεργεῖ ἤ περὶ τὸ σῶμα ἤ τὴν ψυχήν, καὶ αἰτῇ μέντοι τῇ ψυχῆ <οὐ> συγγίγνονται χωρὶς σώματος ἀεὶ δὲ ἐνέργειαί εἰσιν, οὐκ ἀεὶ δὲ ψυχὴν ἐν σώματι θνητῷ ἐστι δύναταιννγὰρ χωρὶς τοῦ σώματος εἶναι . ἱερὸς λόγος ἐστίν, ὦ τέκνον οὗτος. συνεστάναι μὲν σῶμα χωρὶς ψυχῆς οὐ δύναται τόδε <δὲ> εἶναι δύναται.

  -Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ;

  -Οὕτω νόησον, ὦ Τάτ τῆς ψυχῆς χωρισθείσης τοῦ σώματος ἐπιμένει αὐτὸ τὸ σῶμα παρὰ τὸν τῆς ἐπιμονῆς χρόνον ἐνεργεῖται διαλυόμενον καὶ ἀειδὲς γιγνόμενον ταῦτα δὲ οὐ δύναται πάσχειν τὸ σῶμα χωρὶς ένεργείας. ἐπιμένει οὖν ἡ διαφορὰ ἀθανάτου σώματος καὶ θνητοῦ, ὅτι τὸ μὲν ἀθάνατον καὶ μιᾶς ὕλης συνέστηκε, τὸ δὲ οὔ καὶ τὸ μὲν ποιεῖ, τὸ δὲ πάσχει ( πᾶν γὰρ τὸ ἐνεργοῦν κρατεῖ, τὸ δὲ ἐνεργούμενον κρατεῖται) καὶ τὸ μὲν κρατοῦν ἐπιτακτικὸν καὶ ἐλεύθερον < ὄν > ἄγει δὲ δοῦλον φέρεται.

• Αἱ μὲν < οὖν > ἐνέργειαι οὐ μόνον τᾶ ἔμψυχα ἐνεργοῦσι σώματα,ἁλλὰ καὶ τὰ ἄψυχα <τὰ> ξύλα καὶ τοὺς λίθους καὶ τὰ ἄλλ΄ ὅμοια, αὔξουσαί τε καὶ καρποφοροῦσα καὶ πεπαινουσαι κὶ φθείρουσαι καὶ τήκουσαι καὶ θρύπτουσαι καὶ τὰ ὅμοια ἐνεργοῦσαι ὅσα δύναται σώματα .αψυχα πάσχειν. Ἀνάργεια γάρ κέκληται, ὦ τέκνον αὐτὸ τοῦτο, τί ποτέ τὸ γιγνόμενον. ἀεἰ δὲ γίγνεσθαι δεῖ καὶ πολλὰ μᾶλλον δὲ πάντα οὐδέποτε γάρ χηρεύει τῶν ὄντων τινός ὁ κόσμος , ἀεί δὲ φερόμενος ἐν ἐαυτῶ κυίσκει τὰ ὄντα, οὐδέποτε ἀπολειφθησόμενα αὖ τοῦ τῆς φθορᾶς, πᾶσα οὖν ἐνέργεια νοείσθω ὡς ἀεὶ ἀθάνατος οὖσα, ἥτις ἄν ἦ ἐν οἱῳδήποτε σώματι.

  -- τῶν δὲ ἐνεργειῶν αἱ μὲν εἰσι τῶν θείων σωμάτων, αἱ δὲ τῶν φθαρτῶν καὶ αἱ μὲν εἰσι τῶν θείων σωμάτων, αἱ δὲ τῶν φθαρτῶν, καὶ αἱ μὲν κοθολικαί, αἱ δὲ ἰδικαί, καὶ αἱ μὲν τῶν γενῶν, αἱ δὲ τῶν μερῶν ἑνός ἑκάστου θεῖαι μὲν οὖν εἰσιν αἱ εἰς τὰ ἀίδια σώματα ἐνεργοῦσαι αὗται δὲ καὶ τέλειαί εἰσιν, ὡς εἰ τέλεια σώματα μερικαὶ δὲ αἱ δι” ἑνός ἑκάστου γένους τῶν ζώων ἰδικαὶ δὲ αἱ εἰς ἕκαστον τῶν ὄντων τι.

  Οὗτος οὖν ὁ λόγος, ὦ τέκνον, συνάγει πάντα μεστὰ εἶναι ἐνεργειῶν, εἰ γάρ ἀνάγκη τὰς ἐνεργείας ἐν σώμασιν εἶναι πολλὰ σὲ σώματα ἐν κόσμῳ πλείους φημί εἶναι τὰς ἐνεργείας τῶν σωμάτων. ἐν ἑνί γάρ πολλάκις σώματι ἐστι μία καὶ δευτέρα καὶ τρίτη χωρίς τῶν παραπομένων καθολικῶν καθολικὰς γὰρ ἐνεργείας φημί τὰς ὄντος σωματικάς διὰ δὲ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν κινήσεων γινομέντας χωρίς γὰρ τούτων τῶν ἐνεργειῶν τὸ σῶμα συστῆναι οὐ δυνατόν ἕτεραι δὲ εἰσιν ἰδικαὶ ἐνέργειαι ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων διὰ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπιτηδευμάτων καὶ ἐνεργημάτων, παρέπονται γάρ ταῖς ἐνεργείαις καὶ αἰσθήσεις, μᾶλλον δὲ ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν <αἱ> αἰσθήσεις εἰσί..

• ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι

• Στοβαίος 1,41, 6

• ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ

• Ὀρφεύς

  << Ἕριφος ἐς γάλ΄ ἔπετον>> ! Σὰν κατσικάκια ὥρμησαν στὸ γάλα τοῦ Ὀρφισμοῦ ὁ Ὅμηρος κι ὁ Ἡσίοδος, ὁ φερεκύδης κι οἱ ἀρχαϊκοί φιλόσοφοι τῆς Ἰωνίας καὶ τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος, προκειμένου ν΄ ἀνακτήσουν τὴν χαμένη σοφία << τῶν παμπαλαίων καὶ πολὺ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως θειλογησάωτων >> ( Ἀριστοτέλης ) ποὺ ἦσαν <<κρείττονες ἡμῶν καὶ ἐγγυτέρω θεῶν οἰκοῦντες >> Πλάτων ), ὥστε νὰ θεμελιώσουν ἐκ νέου τὸ οἰκοδόμημα τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ, ποῦ εῑχε καταστραφῆ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Ὀρφέως γιὰ ἀγνώστους λόγους >> ΄΄ Ἕκτῃ δ΄ ἐν γενεᾷ΄ , φησίν Ὀρφεύς, καταπαύσατε κόσμον ἀοιδῆς΄΄ >> (Πλάτων ) .

  Ὁ Ὀρφεύς τοῦ Οἰάγρου καὶ τῆς Καλλιόπης ὑπῆρξε ἀπόγονος πέμπτης γενεᾶς τοῦ Ἄτλαντος ἀπὸ μία θυγατέρα του ὀνόματι Ἀλκυόνη. Δὲν ξέρουμε ἀκριβῶς ἄν γεννήθηκε στὴν Κρήτη ἤ στὴν θράκη γνωρίζουμε ὅμως καλὰ ὅτι διέτριβε μεταξὐ Ἐλικῶνος καὶ Λειβήθρου ( Πιερίας ) ὅπου Ἑλικωνιάδες καὶ Πιερίδες μοῦσες ἀντίστοιχα τοῦ ἔνιπον ( = διηγήθηκαν ) τὴν κοσμοποιίαν τὴν ὁποία δίδαξε μὲ τὴ σειρὰ του σ΄ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.

  Ὁ Ὀρφισμὸς εἶναι τὸ πρῶτο μονοθεϊστικὸ θρησκευτικὸ σύστημα καὶ ἡ πρώτη ἑνιστικὴ κοσμοθεωρία. Ὁ κόσμος τοῦ Ὀρφέως εἶναι αὐτοδημιουργούμενος , αὐτοσυντηρούμενος κι αὐτομεταβαλλόμενος , ὅπως ἀκριβῶς κι ὁ κόσμος τοῦ Ἡρακλείτου° ὡς πρώτη ἀρχὴν δὲ ὑπολαμβάνει τὴν << μελανόπτερον Νύκτα>> Ἡ νύκτα <<πρώτη οὐσία καὶ τροφὸς πάντον >>, ἔφερε μέσα της προχρονικὰ καὶ στατικὰ τὸν σύμπαντα κόσμον . Ἐξεικονίζεται μ΄ ἔνα πελώριο αὐγό, καθότι σφαιρικὸν· καὶ <<τὸ σφαιρικὸν ξυγγενὲς τῷ τὸ παντὶ>>. Στὸ κέντρο ἀκριβῶς τῆς <<πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης >> κατοικοῦσε ὁ Ἔρος , δημιουργικὴ τοῦ Ὄντος , ὁ ἡρακλειτικὸς << πάντων πατήρ πόλεμος >>, πού << ἔχαιρεν μονότητι >>. Ὅταν ὅμως ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου (<< περιτελλομέναις ὥραις>>) , τὸ κοσμικὸ αὐγὸ διερράγη καὶ << ἐξ αὐτοῦ ῥαγέντος εἰς δύο γενέσθαι οὐρανὸς καὶ γῆ τῶν διχοτομημάτων ἑκάτερον >> ·

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ

 

<< Χρονογραφία τοῦ παπᾶ - Συναδινοῦ

θὰ ἦταν ἄδικο νὰ ἀμφισβητήσουμε , ὅτι οἱ ἱερεῖς στίς Σέρρες ἐπί Τουρκοκρατίας δὲν διέφεραν , ἐπί τὸ καλύτερον ἤ μὴ , ἀπ αὐτοὺς τῆς ὑπόλοιπης χώρας . Ὅλες οἱ πληροφορίες μας ἐδῶ λαμβάνονται ἀπὸ τὸ βιβλίο << Ἡ Σερραϊκη Χρονογραφία τοῦ Παπασυναδινοῦ >>, ἔκδοσι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν ( 1989 ) τοῦ Γιώργου Καφταντζῆ . Ἔργο ἐπίπονο μέ τίς ἑκατοντάδες διευκρινίσεις του. Ὁ ἅγιος Μητροπολίτης Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κ. Μάξιμος στόν πρόλογο του μεταξύ τῶν ἄλλων δηλώνει . << Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σερρῶν καὶ Νιγρίτης , ἐκτιμώντας τήν πολύτιμη ἀξία ἀπὸ ἄποψι θρησκευτική ἀλλὰ καί φιλολογική τοῦ φημισμένου αὐτοῦ ἔργου τοῦ Παπα- Συναδινοῦ , ποὺ διετέλεσε κληρικός τῆς Μητροπόλεώς μας , ἀπεφάσισε τὴν ἔκδοσί του ...... μέ τὴν πεποίθηση ὅτι συμβάλλει στήν ψυχικὴ ὠφέλεια στὰν πιστῶν .>>

Στήν εἰσαγωγή του ὁ Γ. Καφταντζῆς γράφει ]-<< Ὁ παπᾶ - Συναδινὸς χρησιμοποιεῖ τὴ χρονολογία ποὺ καθώρισε ἡ ΣΤ Οἰκουμενική Σύνοδος Κωνσταντινούπολης καί ἀρχίζει ἀπὸ κτίσεως κόσμου, δηλαδή τὴν 1η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 5508 π.Χ. >> ( σελ.10) (Ὑπενθυμίζουμε ἐδῶ , ὅτι οἱ ἀποφάσεις καί οἱ κανόνες τῆς συνόδου αὐτῆς θεωροῦνται θεόπνευστες ἀπὸ τήν Χριστιανοσύνη μέχρι καί τήν σήμερον .)

Τὸ ἀξιόπιστον τοῦ παπᾶ Συναδινοῦ δηλώνεται ὡς ἑξῆς ( σελ. 12) : <<Οἱ πηγές του εἶναι πάντοτε αὐθεντικές , καί ὅταν δέν νά τίς ἐλέγξη, σημειώνει τίς ἐπιφυλάξεις του >>. Ἐπίσης ( σελ 14 ) : << γεμᾶτος εἰλικρίνειά εὐαισθησία καί προπαντὸς βαθειὰ θρησκευτικότητα .>> Ἀξιοθαύμαστη τυγχάνει καί ἡ ἀντικειμενικότητα τοῦ Γ. Καφταντζῆ, ὅπως καὶ αὐτὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν , ἡ ὁποία, πρὸς τιμήν της , ἀνέχτηκε ὑποσημειώσεις τοῦ ἑξῆς εἴδους σέ ἀναφορὰ τοῦ παπᾶ -Συναδινοῦ γιὰ καῦσι Χριστιανοῦ ἀπὸ τοὺς Τούρκους ( σελ. 22) Νομοκάνων >> τίτλ. Ε, κεφ. Κέ ): Ἡ “χειρόκοπή” καί ἡ “ τύφλωσις ” ἀνῆκαν στὴν κατηγορία τῆς ἐσχάτης τῶν ποινῶν καί τό “καυθῆναι” , τὸ φουρκισθῆναι ( παλούκωμα ) ...>>καί μία ὁ λόγος περί παλουκώματος ἀξίζει μᾶλλον ὁ κόπος νά πληροφορηθοῦμε ἀπό τὸν ἴδιο τὸν Γ. Καφταντζῆ (σελ.25 ὑποσημείωσης 42) τί παρέλαβαν οἱ Τοῦρκοι ἀπό ἀθεόφοβους βυζαντινούς << Τὸ παλούκωμα ( φούρκισμα ἀνασκολοπισμός ) γινόταν δημόσια καί σὲ θέση περιόπτη μέ τόν ἑξῆς τρόπο : Ἔπεραν μιὰ μακρυὰ ὥς 3 μέτρα σούβλα σιδερένια ἤ ξύλινη μέ σιδερένια μύτη, τήν ὁποία κουβαλοῦσε ὁ κατάδικος στόν ὥμο ὥς τὸν τόπο τοῦ ἁπαίσιου μαρτυρίου . Ἐκεῖ τὸν ξάπλωναν καταγῆς μπρούμυτα γυμνό μέχρι τή μέση καί δεμένο χειροπόδαρα μὲ ἀνοιγμένα σκέλια. Ὕστερα ὁ μπόγιας ἀφοῦ τοῦ ξέσχισε τὸ πανταλόνι καί φάρδαινε μέ τό μαχαίρι τὴν τρύπα τοῦ ἀπευθυσμένου ἔχωνε τή σούβλα ἀλειμμένη λίπος , γιὰ νὰ γλυστρᾶ καί χτυπόντας την σιγανά , προσέχοντας νὰ μή βλάψη βασικά ὄργανα ὅπως ἔντερα καρδιά . Πνευμόνια τήν ἔβγαζε ἀπό τό πίσω μέρος τῆς δεξιᾶς πλάτης .....>> καί λίαν ἐπιεικῶς ἀποκαλέσαμε ἀθεόφοβους τούς βυζαντινούς αὐτούς : << Χείριστοι των κτηνῶν αὐτοί οἱ τοιαῦτα πράτοτες ἀλλὰ καί οἱ ἀνεχόμενοι αὐτά . Κι ὅλοι μαζὶ αὐτοὶ ὑπὸ τὰ “τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ” βλέμματα κατὰ τὴν γνώμην τους >> Πὼς ἔτσι μπορεῖ νὰ διέτριβε ἡ Ἁγία Τριὰς , μᾶς τὸ ἐξιστορεῖ ἴδιος ὁ παπᾶ -Συναδινός στὸν θρῆνο του γία τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως ( σελ. 21, 13 α ) ἀφοῦ θρηνεῖ γιὰ τὸ κατάντημα των χριστιανῶν μετὰ τὴν ἄλωσι, λέει :

Θεὲ μου παντοδύναμε, καὶ πῶς τὸ ὑπομένεις :

Ὅμως, φιλανθρωπότατε , θαρρῶ ὅτι κοιμᾶσαι

καὶ μᾶς ἀπελησμόνησες καὶ δὲν μᾶς ἐνθυμᾶσαι

ξύπνα, συκώσου, δίωξε κίνδυνον τῆς θαλάσσης ....>>

Εἶναι ἄξιοπαρατήρητο , ὅτι προτείνεται ἀπὸ κληρικό μέσα ἀπ΄ αὐτοὺς τοὺς στίχους ἄποψι

ὅτι ὁ Θεὸς <<κοιμᾶται >>.

Ὁ παπᾶ -Συναδινός , μεταξύ τῶν πολλῶν χαρακτηρίζει καὶ τὸ ποιὸν τῶν ἱερέων πού ἐγνώρισε, κυρίως δὲ τῶν ἀποθανόντων στὶς μέρες του. Περίπου ἀνάμεσα σὲ καμμία τριανταριὰ ποὐ ἀναφέρει, δύο τρεῖς τοὺς χαρακτηρίζει ὡς καλούς. Τοὺς λοιποὺς τοὺς περιανθίζει μὲ τὰ ἑξῆς στίγματα :

<< ἀπὸ τὰ γράμματα πολλὰ ὀλίγος καμπόσο πλεονέκτης , κρασοπατέρας καὶ ἀκαμάτης, πολλὰ μπεκρῆς καὶ μωρολόγος καὶ πόρνος , πολλὰ ἀγράμματος , δὲν ἦτον καθάριος ἀπὸ τὴν πορνείαν καὶ μοιχεία , ἀπὸ γράμματα μωροαχαμνὸς , τὸν ἔμελεν μόνον διὰ τὴν γοῦλαν, εἶχε ξεσπάσει ἐν μοιχεία , ζουλιάρης λείξουρος ....>> · καὶ δὲν ἀναφέρουμε παραμπομπὲς διότι δύσκολα θὰ ἀνοίξῃ κανεὶς τὸ βιβλίο ἀπὸ 27ης ἕως 100ῆς σελίδος δίχως νὰ πέσῃ σὲ ἀνάλογη ἀναφορά.

Καὶ πάλι τέλος πάντων ἀληθῶς καταλήγουμε μὲ τίς σιμωνίες τῶν ἀγοραπωλησιῶν στὰν ἐνοριῶν καὶ ἐπισκοπῶν, καὶ αὐτῆς τῆς ἕδρας , τῆς πατριαρχικῆς ἕδρας, τῆς οἰκουμενικῆς ( σελ. 28 ) 1616: << Ἐγίνη ἀρχιερεὺς εἰς Σέρρας ὁ κύρ Τιμόθεος ὁ καθηγούμενος τοῦ Τιμίου Προδρόμου 'κ χώρας Νεγρῖτα. Καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχῃ ἄσπρα ( μετριτὰ ) ὡς ῦ ( =300 ) χιλιάδες ...πολλὰ ἄσπρα ἐξωδίασεν καὶ ἦτο πᾶσα ἡμέρας εἰς μεγάλην στενοχωρίαν * καὶ ἀπὸ τὸ πικρὸν του . ἔπεσεν εἰς ἀσθένειαν...>>·

( σελ. 42 ): Ὁ παπᾶ- Συναδινὸς γιὰ τὸν ἑαυτό του << τῷ αὐτῷ χρόνῳ, τὸν Αὔγουστον ιβ' (12 ), ἕλαβα ἀπὸ τὸν κύρ Τιμόθεον τὴν ἐνορίαν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τὸ Ταξιάρχούδι, τὴν Ἁγίαν Μαρίναν καὶ τὸν Ἅγιον Γεώργιον τῆς Δύρβης καὶ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην δι΄ ἄσπρας ( 6.000) Συναδινὸς ἱερεὺς καὶ ἄρχων τοῦ ψαλτῆρος Σερρῶν . Εἰς δόξαν Χριστοῦ >>! καὶ πάλι γιὰ τὴν περίπτωσί του <<...μὲ ἔκαμαν ἀναφορὰν καί μὲ ἀφώρισαν καὶ μὲ ἀναθεμάτισαν καί μὲ ἄργησαν, ἕως νὰ ἔλθῃ ἡ τελεία μου καθαίρεσις. Καὶ δὲν ἐσυγχώρησαν μὲ πολλὰ παρακαλέματα ...>> ( Μᾶλλον θὰ ἐπρόκειτο περί ἀνακατανομῆς τοῦ χριστιανικοῦ πλοῦτου ὑποψιαζόμεθα .)

( σελ.63 ὑποσημείωση 346 ) : << Ἀπὸ μαρτυρία τοῦ παπᾶ -Συναδινοῦ μαθαίνουμε , πώς τὰ 2/3 περίπου τῆς παραγωγῆς ἑνός γεωργοῦ πήγαιναν σὲ δοσίματα καὶ φόρους , πρᾶγμα ποὺ τὸν ἀνάγκαζε νὰ πουλάῃ καὶ τὰ χωράφια του >> Πλὴν των Τούρκων ποιοί τὰ ἄρπαζαν; ( Σελ 76 ὑποσημείωση 432 ) : <<.... Γιατὶ τόσο ὁ Πατριάρχης ὅσο καὶ οἱ μητροπολίτες ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικά μέτρα ( ἀφορισμό , ἀργία, ἀπόλυσι κ.λ.π) εἶχαν καὶ εὑρύτατη ποινικὴ δικαιοδοσία ( ἐξορία, φυλάκισι , μαστίγωμα κ.λ.π ) πάνω σὲ χριστιανούς πού κατὰ τὴν κρίσι τους παρεκτρέπονταν ... καταργεῖται τὸ φιρμάνι πού εἶχε δοθῆ στὸ μητροπολίτη Μελέτιο, νὰ τιμωρῇ τοὺς παραβάτες .... γιατί αὐτὸς ἐξακριβώθηκε ἀπὸ τὸ πατριαρχεῖο, ἐξεβίαζε μὲ τὸ μέτρο τούς ραγιᾶδες τῆς ἐπαρχίας του >>. ( Σελ.81 ὑποσημείωση 444): <<.... Μὲ τὸν καιρό ἡ συναλλαγὴ των ἐκκλησιαστικῶν ὀφφικίων αὐξήθηκε. Ὁ πατριάρχης , ἀφοῦ ἀγόραζε τή δική του θέση, πουλοῦσε ὕστερα τίς ἐπισκοπὲς στὸν μεγαλύτερο πλειοδότη. Τόσο προχῶρησε ἡ διαφθορὰ, ποὺ ἀνάμεσα στὰ 1670 – 1678 ὁ πατριάρχης στὴν Κ Πολη ἄλλαξε ἕξι φορές .>> Στὴν ἴδια σελίδα ὁ παπᾶ Συναδινός :

<< Καὶ ἔτσι δὲν ἤθελε νὰ καθίσῃ τινὰς πατριάρχης μέ τὸ νὰ ἔχῃ πολλὰ χρέη καί διὰ τὰ πολλὰ σκάνδαλα .>>

(Σελ . 86 ) : <<Τῷ αὐτό χρόνῳ ἔφυγεν ὁ παπᾶ -κυρ -Μανόλης ( ἀκαμάτης ἄδουλης ( :), οἱνοπότης , λαίμαργος, ἅρπαγος , ,φόβον θεοῦ δὲν εἶχεν ) νὰ πάγῃ εἰς ἀνεγνώριστον τόπον , διὰ νὰ ζητᾶ ( ζητιανεύῃ ). Ἠ αἰτία ,μὲ τὸ νὰ ἔχῃ πολὺ χρέος καὶ ὅλον ἦτο τὸ χάψι ( φυλακή.) Καὶ ἐπούλησεν ὅσα καὶ ἄν εἶχεν, ὡς καὶ ταῖς ἐνορίαις του, τὸν Ἅγιον Βλάσση καὶ πάλιν ἀπόμεινεν χρέος .>>

Εἶναι ἄξια συγχαρητηρίων ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Σερρῶν καὶ Νιγρίτης γιὰ τὴν ἔκδοσί

αὐτή. Μακάρι οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς νὰ διδαχθοῦν καὶ νὰ ἀποφύγουν ὅσα οἱ προκάτοχοὶ τους διέπρατταν.