Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019

«Πατέρες» Του Ηλιακού Ημερολογίου Οι Μινωίτεs



Ἀποτύπωση

ἡλιακοῦ ἡμερολογίου σε μινωικό στραγγιστικό εὕρημα, κατασκευασμένο ἀπό δόντι ἱπποποτάμου «Οἱ 12 κοιλότητες ποῦ φέρει το σφράγισμα εἶναι συμβολισμοί σελήνης, εἶναι ὁ χρόνος, οἱ 12 μῆνες»

Δεκαεννέα αἰῶνες πρίν ἀπό τους Βαβυλῶνιους εἶχαν ἀνακαλύψει το ἡλιακό ἡμερολόγιο οἱ Μινωίτες, ὅπως ἀποκαλύπτει στό «Ἔθνος» ὁ καθηγητής Μηνάς Τσικριτζής.

Ὁ Κρητικός ἐρευνητής, ὑστέρα ἀπό πολύχρονη μελέτη καί διασταύρωση στοιχείων, ἐκφράζη τὴ βεβαιότητα ὅτι «διάβασε» ἕνα μέρος των ἱερογλυφικῶν των Μινωιτῶν καί φέρνει στό φῶς νέα δεδομένα γιά το πρῶτο μινωικό ἡλιακό ἡμερολόγιο της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Παράλληλα καταρρίπτει την πρώτη μέχρι σήμερα προσέγγιση ποῦ εἶχε γίνει το 538 π.Χ. ἀπό τον Βαβυλών ἀστρονόμο Ναμπού Ριμανού, ὅτι οἱ Βαβυλῶνιοι ἦταν ἐκεῖνοι ποῦ εἶχαν ἀνακαλύψει το ἡλιακό ἡμερολόγιο

Η «πυξίδα» ποῦ ὁδήγησε στήν ἀποκαλυπτική ἔρευνα του κ. Τσικριτζή ἦταν ἕνα σπάνιο μινωικό στραγγιστικό εὕρημα του 2200 π.Χ., το ὁποῖο καί ἀποτέλεσε, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, το κλειδί της ἀνακάλυψης γιά το πρῶτο μινωικό ἡλιακό ἡμερολόγιο

Η ἀνακάλυψη του Κρητικοῦ ἐρευνητή καταγράφεται σε ὑπό ἔκδοση ἐρευνητικό βιβλίο, ποῦ ἀναφέρεται στήν ἀστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμοῦ καί νά κυκλοφόρησε στίς ἀρχές του 2011. Το ἰδίῳ βιβλίο πέρα ἀπό το ἡλιακό ἡμερολόγιο γίνεται ἀναφορά στό σεληνιακό καί το σεληνιακός ἡμερολόγιο καί στίς ἰδιαιτερότητές τους, ὅπως ἐπίσης καί στό μηνολόγιο-εορτολόγιο.

Το μινωικό στραγγιστικό εὕρημα εἶναι, ὅπως ἀναφέρεται, κυλινδρικό καί κατασκευασμένο ἀπό δόντι ιπποπόταμου. Ο ἀρχαιολόγος Σακελαράκης κατά την εὕρεσή του πρίν ἀπό 40 χρόνια στίς Ἀράχνες, στήν εὐρύτερη περιοχή της Κνωσοῦ, το εἶχε περιγράψει «ὥς ἕνα ἀσυνήθιστο στραγγιστικό θέμα κοιλοτήτων».

Ὅμως ἀπό τὴ σύγχρονη ἔρευνα-μελέτη του εὑρήματος ὁ Μηνᾶς Τσικριτζής ὑποστηρίζει ὅτι «οἱ 12 κοιλότητες ποῦ φέρει το σφράγισμα εἶναι συμβολισμοί σελήνης, εἶναι ὁ χρόνος, οἱ 12 μῆνες».

Ὅπως ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ, στό σφράγισμα καταγράφονται οἱ ἡμέρες με χαραγμένες κάθετες γραμμές, ἐνῶ στό κέντρο ὑπάρχει μία ἀπεικόνιση ποῦ το σχῆμα της θυμίζει με μία ἁπλή ματιά αὐτό της Κρήτης.

Ἀριθμητικές πράξεις«Το σφράγισμα ἀποτυπώνει το νησί των Μινωιτῶν στό κέντρο καί το πλῆθος των ἡμερῶν ποῦ περνᾶ γύρω γύρω τους. Πιστεύουμε ὅτι οἱ ἀριθμητικές πράξεις ἐπαληθεύουν το ἀποτέλεσμα των 365,3 ἡμερῶν καί ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Μινωίτες εἶχαν ἀπό την παλαιοανακτορική περίοδο ἕνα σύγχρονο ἡλιακό ἡμερολόγιο το ὁποίο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων 19 αἰῶνες» ἀναφέρει στό «Ἔθνος» ὁ κ. Τσικριτζής.

Μάλιστα παραθέτει μαθηματική πράξη με βάση τα σύμβολα της Σελήνης, του μῆνες καί τις παρεμβαλλόμενες ἡμέρες, ἐπισημαίνοντας ὅτι «οἱ Μινωίτες παρατηρῶντας το χειμερινό ἡλιοστάσιο τὴ φάση της σελήνης καί καταγράφοντας κάθε ἡμέρα ποῦ περνοῦσε, θά διαπίστωναν μετά ἀπό 365,3 ἡμέρες ὅτι ὁ ἥλιος εἶχε την ἴδια ἀκριβή θέση στήν ἀνατολή του σταματῶντας την πορεία μετατόπισής του στόν οὐρανό». Ο κ. Μ. Τσικριτζής, ἔνθερμος ὀπαδός του Πυθαγόρα καί του Εὐκλείδη, ἔρευνά συστηματικά τα τελευταία 20 χρόνια τον μινωικό πολιτισμό, ἐνῶ ἔχει ἐκδώσει το βιβλίο «Ο Δίσκος της Φαιστοῦ: ὁδηγός στήν ἀποκρυπτογράφησή του».

Πρίν ἀπό δύο χρόνια ἀποκάλυψε μία ἄγνωστη ἐπιγραφή, ἡ ὁποία, ὅπως εἶπε, φέρει κλασματικά σύμβολα της γραμμικῆς Α’ καί θά ἀποτελέσει πιθανότατα τον «μπούσουλα» γιά τὴ λύση του μυστικοῦ

Η ἐπιγραφή ἀνακαλύφθηκε σε ἔπαυλη πλησίον του ἀρχαίου ἀνακτόρου της Φαιστοῦ καί ἀποτελεῖ φαινόμενο στήν παγκόσμια ἱστορία των μαθηματικῶν
Αποτέλεσμα εικόνας για «Πατέρες» Του Ηλιακού Ημερολογίου Οι Μινωίτεs

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ Εἰς Ἀφροδίτην Αρχή


ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ Εἰς Ἀφροδίτην   Αρχή

Μοῦσά μοι ἔννεπε ἔργα πολυχρύσου Ἀφροδίτης
Κύπριδος, ἥ τε θεοῖσιν ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσε
καί τ' ἐδαμάσσατο φῦλα καταθνητῶν ἀνθρώπων,
οἰωνούς τε διιπετέας καὶ θηρία πάντα,
5
ἠμὲν ὅσ' ἤπειρος πολλὰ τρέφει ἠδ' ὅσα πόντος·
πᾶσιν δ' ἔργα μέμηλεν ἐϋστεφάνου Κυθερείης.
τρισσὰς δ' οὐ δύναται πεπιθεῖν φρένας οὐδ' ἀπατῆσαι·
κούρην τ' αἰγιόχοιο Διὸς γλαυκῶπιν Ἀθήνην·

              ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

Ἔμπνευση στεῖλε μου, Μοῦσα νά πῶ, της χρυσοστόλιστης Ἀφροδίτης
της Κύπριας τα ἔργα, ποῦ καὶ γιά τους θεούς γλυκιά ἐπιθυμία ἐπέβαλε
ἀλλά καὶ δάμασε τις φυλές των πρόσκαιρων ἀνθρώπων,
ὅπως καὶ των πουλιῶν ποῦ πετοῦν, καὶ ὅλων των θηρίων,
καὶ ὅλα ὅσα τρέφει ἡ στεριά, μαζί κι θάλασσα ἀκόμα
Μὰ ὅλα αὐτά τα ἔκανε ἡ καλοστεφανωμένη (Ἀφροδίτη) των Κυθήρων
ποῦ κανείς δὲν δύναται νά της ἐπιβληθεῖ, ἡ νά την ἐξαπατήσει
οὔτε καὶ με τα ὅπλα της Ἀθηνᾶς της κόρης του Δία της γλαυκομάτας.

ΕΡΝΗΝΕΥΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Κατεβαίνοντας στήν γῆ ἡ Ἀφροδίτη πέρασε ἀπό τα Κύθηρα ποῦ νοοῦνται σάν οὐράνια περιοχή δυσπρόσιτη ἀπό τους ἀνθρώπους Κατά τον ποιητή «τα Κύθηρα ποτέ δέν θά τα βροῦμε.. ἄν χάσουμε το πλοῖο γραμμῆς».
Σάν Κυθέρεια Ἀφροδίτη λατρευόταν ἡ Οὐράνια Ἀφροδίτη ποῦ ἐνέπνεε τον ἀνώτερο ἔρωτα Χαρακτηριστικό της Οὐράνιας (Κυθέρειας) Ἀφροδίτης το στεφάνι (στεφανωμένη).
Ἀπὸ κεῖ ὅμως ἡ θεά κατέληξε στήν Κύπρο ὅπου ἐμφανίστηκε στοὺς ἀνθρώπους σάν δαίμων της σαρκικῆς ἐπιθυμίας, ὅπως μποροῦσαν νά την ἀντιληφθοῦν, ἀναλογικά με το ἐπίπεδο της νόησής τους. Καί ὅλα αὐτὰ, ὅπως μας ἐξηγεῖ ὁ ὕμνος, εἶναι τεχνάσματα της Οὐράνιας Ἀφροδίτης, ποῦ ἡ δύναμή της εἶναι απερἀπεριόριστη ἀκόμη καί μεταξύ των θεῶν
Ἀντίστοιχα με τον «κλέφτη» Ἑρμῆ ἡ τον «διασκεδαστή» Διόνυσο, κλπ. Σάν Κύπρια, ἡ Παγία ἀντιστοιχείτω στήν Πάνδημο Ἀφροδίτη, γι αὐτὸ καί ὁ Πραξιτέλης την ἀπεικόνισε με το ὁλόγυμνο μοντέλο της Φρύνης, σύμφωνα με σχετική διευκρινιστικό ἐπίγραμμα του Πλάτωνα. Γιατί ἡ ἀρχὴ της Ἑλληνικῆς μυσταγωγίας, ξεκινᾶ ἀπό κάποια ποταπή συνήθεια του μύστη, ἀπό την ὁποία ὁ μυσταγωγός των ὁδηγεῖ βαθμιαία σε ἀνώτερες πράξεις.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνος


Η Ναυμαχία της Σαλαμίνος 
2ο η Βοηδρομιῶνος 480 Π.Χ.



<<Μέγα τὸ τῆς Θαλάττης Κράτος >> .
( Τὸ ἠθικὸ ἔμβλημα τῶν Ἑλλήνων
Ναυμάχων)

Οἱ ὑπάνθρωποι βάρβαροι ἀφοῦ καταλήστεψαν λεηλάτησαν καὶ ἔκαψαν τὴν Ἑλλάδα 147 εὑρίσκονται ἀπέναντι τοῦ Ἱεροῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ !
Κάποιοι, ὅμως ἀπὸ αὐτούς εἶχαν πάθει πολλὰ στοὺς Δελφούς καὶ ἦσαν συγκρατημένοι ! Πῆγαν νὰ συλήσουν τούς Ἱερούς χώρους καὶ ἐτιμωρήθησαν ἀπὸ τὸν θεό! Ὁ Ἱερεύς τῶν Δελφῶν Ἀκήρατος , τούς εἶχε προειδοποιήσει γιὰ τὰ Ἱερὰ Ὅπλα τῶν Ἑλλήνων , τὰ ὁποῖα ἐνεφανίσθησαν : << Ὅπλα ἀρήϊα αὐτόματα φανῆναι ἔξω τοῦ νηοῦ ! 148 Ὁ θεὸς δὲν τοὺς ἤθελε στὸν Ἱερὸ ναὸ του .
αὐτὰ τὰ Ὅπλα θὰ τοὺς κατέστρεφαν σήμερα στὴν Σαλαμῖνα , 20 η βοηδρομιῶνος 480 Π.Χ!
..........καὶ τελοῦνται τὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια ἀπέναντι τῆς Σαλαμῖνος ! Ὁρίστε τὶ ἐγνώριζαν ὁ μέγας Θεμιστοκλῆς ὁ γιὸς τοῦ Νεοκλέους καὶ ὁ Μέγας Εὐρυβιάδης, γιὸς τοῦ Εὐρυκλείδη ἀπὸ τὴ Σπάρτη , ὁ ἀρχιναύαρχος μας ! Ἦσαν μυημένοι -- ὄντες καὶ ἀκολούθησαν , εὐτυχῶς , τὶς ὁδηγίες τῶν Ἑλλήνων Ἱερέων !
Ἄς ἔρθουμε στὰ τῆς Ναυμαχίας.
Ξημερώνοντας ἡ ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Ναυμαχίας ἕνας τρομερὸς σεισμὸς ἐκδηλώνεται, συνοδευόμενος ἀπὸ βόη ποῦ, ὅπως εἶπαν οἱ Πέρσες Ἱερεῖς τοὺς φάνηκε ὡς πολεμική Ἰαχὴ ποῦ ἔρχονταν ἀπὸ τὴν Ἐλευσίνα! * 4 Δὲν εἶχαν ἄδικο οἱ Πέρσες Ἱερεῖς .....
Ἀμέσως συμβουλεύουν τὸν Ξέρξη νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Πατρίδα τους , λέγοντας του ὅτι <<θὰ μᾶς εὕρουν πολλά κακὰ σήμερα μὲ τοὺς Θεοὺς τῶν Ἑλλήνων.
Ὁ βλακωδέστατος Ξέρξης ἀπαντᾶ εἰρωνικότατα:
<< τοὺς θεοὺς τους, τοὺς κατέστρεψα στὴν Ἀθήνα >>!
Τότε λαμβάνει τὴν ἀπάντηση τοῦ Πέρσου ἀρχιερέως Περβάνη:
<< Στοὺς Δελφοὺς θυμᾶσαι βασιλεύς τὶ ἔγινε; >>.
Ὁ ὑπάνθρωπος ὑβριστὴς τῶν θείων ἀπαντᾶ ... οὐδέν. Τὶ νὰ πεῖ ὁ ἄθλιος:
Διατάζει τοὺς ὑπηρέτες του νὰ στήσουν τὸν θρόνο του στὸ ὄρος τοῦ Αἰγάλεω γιὰ νὰ βλέπει καλύτερα τὴν ἐξέλιξη τῆς Ναυμαχίας!
Τὴ νύχτα διεδραματίσθη ἕνα περίεργο περιστατικό στὴν ναυαρχίδα τοῦ Θεμιστοκλέους:

Ὁ Ναύαρχος τῶν Κορινθίων, Άδείμαντος, γιὸς τοῦ Ὠκύτου εἶχε διαφορετική ἄποψη περὶ τοῦ μέρους ὅπου θὰ ἐδίδετο ἡ ναυμαχία.

Ἀρκετοὶ Ἕλληνες παρεσύρθησαν ἀπὸ τὴν γνώμη του καὶ εἶπαν πῶς τὸ πρωί θὰ ἀναχωρήσουν γιὰ τὸν Ἰσθμὸ. 140
Ὁ Ἀντιναύρχος τῶν Ἑλλήνων Εὐρυβιάδης, τὰ εἶχε χαμένα ! Εἶναι δυνατῶν νὰ φεύγουν τὴν τελευταῖα στιγμή:¨
Ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι στενοχωρημένος! Τελείωσαν ὅλα, λοιπόν; Ξαφνικὰ ὁ Μνησίφιλος << ἀνὴρ Ἀθηναῖος >> ἀνεβαίνει στὸ πλοῖο τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ τῶν ἐρώτησε τὶ ἔχει ἀποφασισθεῖ . ( γία νὰ δεχθεῖ ὁ Θεμιστοκλῆς σίγουρα ἦτο ἕνα ἱερώτατο - σπουδαιότατο πρόσωπο ) ! Ὁ Θεμιστοκλῆς τοῦ λέγει τὶ συμφωνήθηκε καὶ ὁ Μνησίφιλος τοῦ λέγει <<Σίγουρα, ὅταν ὁ Στόλος ἐκπλεύσει ἀπὸ τὴν Σαλαμῖνα , δὲν θὰ ναυμαχήσετε γιὰ καμία πατρίδα! Τὸ σχέδιο εἶναι παράλογο καὶ θὰ ὁδηγήσει σὲ καταστροφή τὴν Ἑλλάδα Συνεργάσου μὲ τὸν Εύρυβιαδη καὶ νὰ μεταπείσετε τοὺς ὑπόλοιπους...>> 150
Ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει ὅτι ὁ Μνησίφιλος << καὶ ἄλλα πολλὰ προστιθεὶς >> , τὰ ὁποῖα δὲν τὰ γνωρίζουμε . 151
Φρονῶ ὅτι ἦσαν λόγια μεταξὺ μυημένων ἀνδρῶν Ἑλλήνων καὶ λόγο εὐσέβειας τοῦ Ἡροδότου πρὸς τὸ θεῖο δὲν ἀναφέρθησαν.
Ἀμέσως ὁ Θεμιστοκλῆς πηγαίνει στὸν Εὐρυβιάδη, τοῦ ἀναφέρει τὰ τῆς συναντήσεως μὲ τὸν Μνησιφιλο καὶ σὲ λίγο συγκαλεῖτε τὸ Συμβούλιο τῶν Ἀρχηγῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Στόλου!
Ὁ Ἀδείμαντος ἀρχίζει καὶ προκαλεῖ τὸν Θεμιστοκλῆ καὶ μάλιστα τὸν προσβάλλει, λέγοντας πῶς ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι χωρίς πατρίδα!
Ὁ Θεμιστοκλῆς εἶναι ἀτάραχος, ἀλλὰ δὲν ἀμύνεται! Τότε λέγει στὸν Εὐρυβιάδη—προφανῶς ὑπῆρξε μεταξύ τους προσυνεννόηση,
ὅτι΄: << Ἄν θὰ μείνης ἐδῶ θὰ ἀποδεχθεῖς << ἀνὴρ ἀγαθός >> καὶ ἄλλα πατριωτικὰ λόγια . Ὁ Εὐρυβιάδης συμφωνεῖ μὲ τὸν Θεμιστοκλῆ ἀμέσως ! 152
Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ γίνει μία συγλονιστικὴ ἀποκάλυψη :
ΠΟΥΘΕΝΑ Δέν ἀναφέρεται ὅτι ὁ Εύρυβιάδης σήκωσε τὸ μπαστουνάκι του νὰ χτυπήσει τον Θεμιστοκλῆ! Οὔτε βεβαίως ὁ λαμπρός Ἡρόδοτος ἀναφέρει κάτι ! Μᾶς δίδει τόσες λεπτομέρειες δὲν θὰ ὑποχωροῦσε σ΄ αὐτήν ! << ποῖοι >> τὰ διέδωσαν αὐτό ;
Αὐτὸς ποῦ θὰ τὸ ἔκανε εὐχαρίστως , σίγουρα πρέπει νὰ ἦτο ὁ Ἀδείμαντος ὁ Κορίνθιος στρατηγός.
Συνεχίζουμε
Ὁ λαμπρός Ἀλικαρνασσεύς μᾶς λέγει γιὰ τὸν Δίκαιο, γιὸ τοῦ θεοκύδη, ἕναν Ἀθηναῖο ἐξόριστο ὁ ὁποῖος προειδοποίει γιὰ τὴν ἐπερχόμενη καταστροφή τῶν βαρβάρων , διότι ( δείχνοντας ὁ Δίκαιος ἕνα τεράστιο σύννεφο σκόνη ποὺ ἐρχόταν ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα ) , << δὲν θὰ ἀφήσουν ἡ Μητέρα καὶ ἡ Κόρη ! Ἀκοῦστε καὶ τον ὕμνο τοῦ Ἱάκχου ποῦ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ... ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει κανείς ζωντανός στὴν Πόλη .. ἡ φωνὴ ἀνήκει σὲ θεὸ . Ὁ Θεὸς αὐτὸς φέρει βοήθεια ἀπὸ τὴν Ἐλευσῖνα στὴν Ἀθήνα καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἕλληνες ...>> 153 Τὸ δὲ σύννεφο σκόνης, ἐκ τοῦ ὁποῖου ἀκουγόταν ἡ μυστήρια αὐτή φωνὴ ὑψώθηκε (!!!) ψηλά στὸν οὐρανό καὶ ἀπομακρύνθηκε πετῶντας ( μεταριωθὲν φέρεσθαι ) στὴν Σαλαμῖνα ! 153
Ὁ Ξέρξης ἀντὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν πατρίδα του συνεχίζει νὰ ὑβρίζει τοὺς Ἕλληνες Θεοὺς καὶ τὰ << καμώματα >> τους. Μά τόσα συνέβησαν αὐτὲς τὶς ἡμέρες, τίποτε δὲν κατάλαβε ; Ἀργότερα ἔλεγε << ἀληθινοί θεοί εἰσίν τῶν Ἑλλήνων >>, ὅπως << κάποιοι >> μὲ Ἄλλον μετὰ ἀπὸ χρόνια θὰ ἔλεγαν τὸ ἴδιο!
Τίποτε δὲν ἔμαθαν οἱ << Ἱουδαιοφοινικοανθέλληνες >> ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας ; Δὲν ἔμαθαν ὅτι ΠΑΝΤΟΤΕ μᾶς προστατεύει ὁ θεός ;
Ἄς εἶναι συνεχίζουμε Ὁ Θεμιστοκλῆς στέλλει τὸν ὑπηρέτη του Σίκιννο στοὺς Πέρσες καὶ τοὺς παραπλανᾶ ! Τούς λέγει πῶς << οἱ Ἕλληνες διαφωνοῦν μεταξύ τους καὶ αὐτοὶ ποῦ εἶναι μὲ τὸ μέρος σας μυστικὰ θὰ ἐπιτεθοῦν στοὺς λοιπούς Ἕλληνες>>. 154
Οἱ Ἕλληνες θυσιάζουν καὶ προσεύχονται. Οἱ μυημένη λέγουν ὅτι ἡ θεὰ Νίκη σήμερα θὰ καλύψει τὰ πλοῖα μας. Γνωρίζουν χρησμὸ ποὺ λέγει τὰ ἐξῆς προφητικὰ καί ἀληθινὰ:

<< Ἀλλ΄ ὅταν Ἀρτέμιδος χυσάρου ἱερὸ αὐτήν
νηυσὶ γεφυρῶσι καὶ εἰναλίη Κυνόσουραν,
ἐλπίδι μαινομένη λιπαρᾶς Πέρσαντες Ἀθήνας ,
διὰ Δίκη σβέσσει κρατερόν Κόρον, Ὕβριος ὑιόν,
χαλκὸς γάρ χαλκῶ συμμίξεται αἵματα δ΄ Ἄρης
Πόντον φοινίξει . Τότ΄ ἐλεύθερων Ἑλλάδος ἦμαρ
Εὐρύοπα Κρονίδης ἐπάγει καὶ Πόντινα Νίκη >>.

Ἀπόδοσις
<< Ἀλλὰ ὅταν τῆς Ἀρτέμιδος τὴν ἱερὴ αὐτοὶ μὲ τὸ χρυσὸ ξίφος καλύψουν μὲ πλοῖα καὶ παραλιακὴ Κυνόσουρα, ἀφοῦ ἔχουν συνεπαρθεῖ ἀπὸ ἐλπίδες μετὰ τὴν καταστροφή της γλυκιᾶς Ἀθήνας , τότε ἡ φωτεινῇ Δικαιοσύνη θὰ σβήσει τὴν Ὑπερβολὴ , ποῦ εἶναι παιδί τῆς Ἀλαζονείας φοβερή καὶ ἔξαλλη, ἕτοιμη νὰ καταπιεῖ τὰ πάντα . Ὁ Χαλκὸς θὰ κτυπηθεῖ μὲ τὸ χαλκὸ καὶ μὲ αἷμα ὁ Ἄρης τὴν θάλασσα θὰ κοκκινίσει . Τότε ἡμέρα ἐλεύθερη θὰ φέρουν στὴν Ἑλλάδα ὁ πανεπόπτης Ζεὺς ( γιὸς τοῦ Κρόνου : Κρονίδης) καὶ ἡ Σεμνή Νίκη>>!

Ξαφνικὰ συμβαίνει ἕνα ἐκπληκτικὸ γεγονὸς , ποῦ κάνει τούς βάρβαρους ἀνθέλληνες οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἀφανίσουν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν Ἑλλάδα, νὰ ἀρχίσουν νὰ χάνουν τὴν θάλασσα κάτω ἀπὸ τὰ μιασμένα πλοῖα τους καὶ τοὺς Ἕλληνες νὰ ἀναπτερώνει τὸ ἠθικὸ τους !
Ὁ Ἀριστείδης ὁ ὁποῖος ἦτο ἐξόριστος μὲ μία γενναῖα ἐφόρμηση σπάζει τὸν κλοιὸ τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐν μέσῳ ζητωκραυγῶν τῶν ἀδελφῶν του Ἑλλήνων , φθάνει στὸν Ἑλληνικὸ στόλο καὶ ἀγκαλιάζεται μὲ τὸν Θεμιστοκλῆ!
Τὸ τὶ γίνεται περιγράφεται... Ὁ Εὐρυβιάδης καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοί συγκινημένη δακρύζουν ! Οἱ ναῦτες χοροπηδοῦν ἐπάνω στὰ πλοῖα.... Οἱ πανηγυρισμοί , ὅμως , δὲν ἔχουν τέλος ! Μὰ τὶ συμβαίνει , ἐπιτέλους , σήμερα :
Μία τριήρης τῆς νήσου Τήνου μὲ πλοίαρχο τοῦ Παναῖτιο, γιὸ τοῦ Σωσιμένους ποῦ εἶχε βιαίως ναυτολογηθεῖ ἀπὸ τοὺς βάρβαρους , φεύγει ἀπὸ τὴν Περσικὴ παράταξη καὶ πλέει πρὸς τὸ μέρος τῶν ἀδελφῶν τριηρῶν !
Οἱ Ἕλληνες πλὲον, εὑρίσκονται σὲ ἄλλη διάσταση !
Ὁ Παναίτιος ἀγκαλιάζεται - καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του - μὲ τοὺς ἀδελφούς του τοὺς Ἕλληνες ! Τὸ ὄνομα τῶν Τηνίων θὰ χαραχθεῖ ἀργότερα στὸν Τρίποδα τῶν Δελφῶν, μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων πόλεων ποὺ βοήθησαν τὴν Πατρίδα τους ἐναντίων τῶν ἐχθρῶν τοῦ Φωτὸς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ !
Μία μυριόστομη φωνὴ ἀκούγεται ἀπὸ τῶν μέρος τῶν Ἑλλήνων :
                      << ΖΕΥΣ ΣΩΤΗΡ ΝΙΚΗ >>
Ὁ Ευρυβιάδης καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς κατανοοῦν τὴν Ἱερότητα τῶν στιγμῶν καὶ πρὶν πᾶνε ὁ καθένας στὸ πλοῖο του, μέσα στὶς ζητωκραυγές τῶν ναυτῶν τῆς Ἑλλάδας εὔχονται << ἀλλήλοις >> καλὴ Νίκη !
Τὰ Ἑλληνικὰ πλοῖα εἶναι 382 καὶ οἱ ἄνδρες 75,οοο περίπου.
Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ὁ πολιτισμός , ἡ ἐλευθερία!
Τὰ Περσικὰ 1.101,00 μὲ 270,οοο ἄνδρες περίπου.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὁ μισελληνισμὸς , ἡ σκλαβιά, τὸ σκοτάδι !
Ἀρχιναύρχος τῶν Ἑλλήνων παραμένει ὁ Εὐρυβιάδης γιὸς τοῦ Εὐρυκλείδου ἀπὸ τὴν Σπάρτη . Εἶναι ντροπή νὰ λέγουν ὁρισμένους ἀστοιχείωτοι αὐθέρετες γνῶμες γιὰ τὸν Εὐρυβιάδη.
Ὁ Σπαρτιάτης αὐτὸς ὑπῆρξε πανέξυπνος , μὲ μεγάλη πνευματικῇ εὐστροφία καὶ στρατηγικότατος νοῦς ! Ἄν δὲν ἦτο ἔτσι , πῶς τὸν ἐμπιστευόταν ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες:

Ἐξάλλου εἶναι αὐτὸς ποὺ ὁμίλησε ΠΡΩΤΟΣ γιὰ τὴν Εὐρώπη ἡ δὲ ὑπῆρχαν ἡ ἔτρωγαν τούς νεκροὺς τους ἡ ἀκόμη ἦσαν στὰ κλαδάκια ! 156

Οἱ σημερινοὶ εὐρωπαῖοι πρέπει νὰ τοῦ στήσουν ἀνδριάντα ἐξῶ ἀπὸ τὸ κτίριο τῆς Εὐρωβουλής !
Ἄς δοῦμε τὴν Ἑλληνικὴ παράταξη καὶ ποῖους εἶχαν ἀπέναντι τους καὶ.... μὴν στεναχωριέστε ! Ὁ Μάρτιος ποτὲ δὲ λείπει ἀπὸ τὴν Σαρακοστή !
Ὁ Ἀρχιναύαρχος Εὐρυβιάδης , μετὰ ἀπὸ διαταγῇ τοῦ Θεμιστοκλέους , τοποθετεῖται στὸ ΤΙΜΗΤΙΚΟ δεξιό κέρας τῆς παρατάξεως ! Δίπλα του ἔρχονται οἱ Κορίνθιοι τοῦ Ἀδειμάντου καὶ κατόπιν: Μεγαρεῖς καὶ Αἰγινῆτες . Στὴν μέση τῆς παρατάξεως τοποθετοῦνται τὰ πλοῖα τῶν ἄλλων Ἑλληνικῶν πόλεων τέλος, στὸ ἀριστερό κέρας εὑρίσκεται ὁ Ἀθηναϊκός στόλος !

Ἀπέναντι τῶν Ἀθηναίων τὸ ἐχθρικὸ ναυαρχεῖο τοποθετεῖ .... τοὺς Φοίνικες . Τόση σιγουριά καὶ αὐτοπεποίθηση εἶχαν οἱ ἐβραιοφοίνηκες γιὰ τὴ ναύμαχια ; Σὲ τελικὴ ἀνάλυση ποτὲ δὲν νίκησαν τους Ἕλληνες ! Τά σημεῖα τῆς ἡμέρας δὲ τὰ ἐξήγησαν σωστά ;
Τότε ἀκούγεται ὁ << παιάν >> , τὸ πολεμικὸ ἆσμα τῶν Ἑλλήνων ποῦ διέδωσε ὁ Αἰσχύλος , ὁ ὁποῖος ἦτο στῆ Ναυμαχία τῆς Σαλαμίνος παρὼν στὸ κάλεσμα τῆς πατρίδος :



<< Ὦ Παῖδες Ἑλλήνων Ἴτε
ἐλευθεροῦτε πατρίδ΄ ἐλευθεροῦτε δὲ
παῖδας γυναῖκας θεῶν τὲ πατρῶων ἔδη

θήκας τὲ προγόνων . Νῦν ὑπέρ πάντων ἀγῶν >>


Ἀπόδοσις :
<< Ὧ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων !
Προχωρεῖτε , ἐλευθερῶστε τήν πατρίδα
ἐλευθερῶστε τὰ παιδιά, τὶς γυναῖκες ,
τὰ ἱερά τῶν πατρῶων θεῶν καὶ τοὺς τάφους τῶν προγόνων !
Τώρα ὁ ἀγῶνας μας εἶναι γιὰ ὅλους ! >>



Τότε ὁ Ἀμεινίας τοῦ Εὐφορίωνος , ἀδελφὸς του Αἰσχύλου ποῦ εἶχε διακριθεῖ στὸν Μαραθῶνα καὶ στὸ Ἀρτεμίσιο , συνεπαρμένος καὶ χωρὶς νὰ δοθεῖ τὸ σύνθημα.... ἐφορμᾶ ἐναντίων ἑνὸς φοινικικοῦ πλοίου . Τὸ ἐμβολίζει μὲ τέτοια
δύναμη ποῦ τὰ δύο πλοῖα μένουν κολλημένα ! Τότε ὁ Ἀμεινίας σύρει τὸ ξίφος καὶ ὁρμᾶ μὲ τοὺς πεζοναῦτες του στοὺς φοίνικες , οἱ ὁποῖοι σὲ λίγο ταξιδεύουν νὰ βροῦν τοὺς προγόνους τους Μαλαχία, τὸν συνετὸ Αὐνᾶν κ.λ.π
Ἡ ναυαρχίς τοῦ Θεμιστοκλέους ἔχει ἔμβλημα της τὸν ἀετὸ! Ἐφορμᾶ ἐν μέσῳ ἀλαλαγμῶν. Πιό κάτω διακρίνουμε τον Νάξιο πλοίαρχο , Δημόκριτο, γιὸ τοῦ Σπιτάλου , ὁ ὁποῖος ἐμβολίζει σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ... ἕξη πλοῖα !

... Οἱ Φοίνικες δὲν μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τούς Ἀθηναῖους τὰ πλοῖα τους γίνονται καταφύγια ..... ἰχθύων του Σαρωνικοῦ κόλπου ἡ στὴν καλύτερη περίπτωση καταλαμβάνονται !

Ὁ Ἀθηναῖος Τριήραρχος Λυκομήδης , γιὸς τοῦ Αἰσχρέου πρῶτος κυριεύει μία Τριήρη καὶ θὰ λάβει τὴν ἑπόμενη τὸ << Ἀριστεῖον Ἀνδρείας >> !
Ὁ ἀνεπανάληπτος Ἀμεινίας ἐμβολίζει τὴν περσικὴ ναυαρχίδα ὅπου εὑρίσκετο ὁ ναύαρχος τῶν Περσῶν , Ἀριαβίγνης !
Οἱ μισέλληνες πέφτουν στὴν θάλασσα καὶ ἐπειδὴ δὲν γνωρίζουν κολύμβηση πνίγονται ! Τί στὸ καλὸ ναυτικὸ ἦταν αὐτὸ; Τέτοιοι ἦρθαν νὰ ἀφανίσουν τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ καταλάβουν ἀκολούθως τὴν Εὐρώπη ;
Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων εἶναι περήφανής ! Οἱ Ἕλληνες ἀπώλεσαν περὶ τῶν 60 πλοίων μὲ τὴ διαφορά ὅτι ὅσοι εὑρίσκοντο στὴν θάλασσα κολυμποῦσαν καὶ ἀνέβαιναν στὰ φίλα πλοῖα . 158 Οἱ βάρβαροι κατὰ μὲν τὸν Διόδωρο τὸν Σικελιώτη ἀπώλεσαν 200 πλοῖα κατὰ δὲ τὸν Κτησία 500 !
Κατὰ τὴν περιγραφή τοῦ Αἰσχύλου , ὁ ὁποῖος ἔλαβε μέρος καὶ στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος , ἀδελφὸς τοῦ θρυλικοῦ πλέον Ἀμεινία , οἱ ἀκτὲς τῆς Σαλαμῖνος γέμισαν ἀπὸ πτώματα τῶν ἐχθρῶν τὰ ὁποῖα ἐξεβράσθησαν στὴν παραλία καὶ γύρω περιοχές :
<<Πλήθουσι νεκρῶν δυσπὸτμως ἐφθαρμένων Σαλαμίνας ἀκταῖπας τὲ πρόσχωρος τόπος >> 160
καὶ ποῖο κάτω ἀναφέρει τὸ ἐξῆς:
<< Μηδαμ 3 ἡμέρα μία πλῆθος τοσουράριθμον ἀνθρώπους θανεῖντων >> Δηλαδὴ << ποτὲ δὲ συνέβη σὲ μία μόνο ἡμέρα νὰ πεθάνουν τόσο πολλοὶ ἄνθρωποι >> ! 161
Ὁ Ξέρξης σκίζει τὸν χιτῶνα του !
Κατησχυμένος πλέον, ὁ βάρβαρος , Ξέρξης μαζεύει τὰ οἰκτρά ἀπομεινάρια του καὶ ξεκινᾶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν χώρα του ! Ἦτο βεβαίως , μία ἔξυπνη κίνηση του διότι σὲ περίπτωση ποῦ οἱ Ἕλληνες τὸν πρόφθαναν στὸν Ἑλλήσποντο, ὁ στόλος του θὰ παρέμενε στὴν Εὐρώπη καὶ θὰ χανόταν ὁριστικῶς .
Ἀφήνη ὅμως τὸν Μαρδόνιο - Μρδοχάϊ μὲ ἀρκετὴ δύναμη γιὰ νὰ ἐξακολουθήσει τὸν πόλεμο. Ὁ ἴδιος ὡς ἄναδρος ὑποχωρεῖ . Γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ μεγαλύτερος στόλος τοῦ κόσμου εἶχε κατὰ κράτος καταναυμαχηθεῖ καὶ καταστραφῆ ! Ἡ Ἑλλάς καὶ ἡ Εὐρώπη ἐσώθησαν , ὅπως ὁ πολιτισμός , ἡ Ἐλευθερία καὶ ἡ δημοκρατία !
Μόλις μαθεύτηκε στὴ Περσία, ὅλοι οἱ Πέρσες ἐπίσημοι καὶ ἀνώτεροι ἀξιωματικοὶ ἔριξαν τὶς εὐθύνες στὸν Μαρδόνιο:
<< Μαρδόνιον ἕν αἱτίη τιθέντες >> 162. Βεβαίως, ὁ ὕπουλος Μαρδόνιος - Μαρδοχάϊ , σκέφτεται πῶς ἄν ἐπιστρέψη στὴν Περσία τὸν ἀναμένει ἡ τιμωρία τοῦ βασιλέως του , ἀλλὰ καὶ ἡ συνέπεια του ... στοιχήματος ποὺ ἔλαβε μὲ τὸν λογικὸ καὶ δίκαιο Πέρση στρατηγὸ. Ἀρτάβανο , θεῖο τοῦ Ξέρξη !
Καὶ σκέφθηκε νὰ παραμείνη στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἐξακολουθήσει τὸν πόλεμο ! Τὸ μῖσος του δὲν ἔσβησε ἀκόμη ! 163
Ὁ Ἰουδαῖος στρατηγὸς τοῦ Ξέρξη ὑποχωρεῖ πρὸς τὴν Θήβα καὶ ἐπιδὴ ὁ χειμῶνας ἦρθε νωρίς , θὰ στρατοπεδεύσει στὴν Θεσσαλία . Ὁ ὑπερήφανος στρατὸς του Ξέρξη ἐπιστρέψη στὴν Περσία . Οἱ Ἕλληνες , ὅμως ἀφοῦ μαθεύτηκε ἡ μεγάλη νίκη στὴν Σαλαμῖνα, τοὺς ἐπιτίθεται ὅπου τοὺς συναντήσουν ! Μὲ μεγάλες ἀπώλειες καὶ σὲ 50 ἡμέρες ὅτι ἔχει ἀπομείνη , φθάνη στὸν Ἑλλήσποντο ! Ἡ Ἑλλὰς διήλθε << διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου >> , ἀλλὰ ἐπέζησε 
.
Ἅς ἐπιστρέψουμε ὅμως στὰ <<Ἑόρτια >> τῆς Ναυμαχίας . Μὲ λαμπρὲς τελετὲς θὰ ταφοῦν οἱ νεκροί μας καὶ θὰ στηθεῖ στὴν Ψυτάλλεια τὸ τρόπαιο τῆς νίκης !
Οἱ στιγμὲς εἶναι συγκινητικὲς !

Ἀναμένονται τὰ << Ἀριστεία Ἀνδρεία >> : Πρῶτος καὶ καλύτερος ὁ ἀκαταπόνητος Ἀμεινίας τοῦ Εὐφορίωνος ἀπὸ τὴν Παλλήνη Ἀττικής , ὁ ἀδελφὸς τοῦ Αἰσχύλου ! 164
Ἀκολουθοῦν : ὁ Δημόκριτος , στρατηγὸς τῶν Ναξίων, ὁ Λυκομήδης του Αἰσχρέως , Ἀθηναῖος Τριήραρχος , ὁ Αἰγινίτης Τριήραρχος Πολύκριτος , γιὸς τοῦ Κριοῦ , ὁ Εὐμένης ὁ Ἀναγυράσιος κ. α.



Σε κάποια στιγμὴ ἐμφανίζονται οἱ ἀρχηγοί τῶν Ἑλλήνων , Θεμιστοκλῆς τοῦ Νεοκλέους ὁ Ἀθηναῖος καὶ εὐβρυβιάδης , ἐλαφρὸς τραυματισμένος , ὑποβαστάζεται ἀπὸ τὸν ἀδερφὸ του Θεμιστοκλῆ . Λαὸς καὶ Στράτευμα παραληροῦν ......
Ἡ Σπάρτη καλεῖ τὸν Θεμιστοκλῆ νὰ ἔρθει μαζί μὲ τὸ ἡρωικό Τέκνο της, Εὐρυβιάδη γιὰ νὰ τὸν τιμήσει ὥς ἀρχηγὸς τῶν Ἑλλήνων ! Στὴν ὑποδοχὴ ποῦ γίνεται στὴν Σπάρτη , ἔχουμε νέο παραλήρημα καὶ πανηγυρισμούς !
Ὁ Εὐρυβιάδης λαμβάνη ἐξαιρετικές τιμές ! Λαμβάνει καὶ στεφάνι ἐλιᾶς ὥς ἀριστεῖο ἀνδρείας , σοφίας καὶ δεξιότητας . Τὸ ἴδιο στεφάνι ἀπονέμεται καὶ στὸν Θεμιστοκλῆ ! Οἱ Σπαρτιᾶτες τοῦ χαρίζουν τὴν ὀμορφότερη ἅμαξα τῆς πόλεως καὶ ὅταν ἐξεκίνησε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἀθήνα τὸν συνόδευαν ....... 300 ἐπίλεκτοι ἱππεῖς Σπαρτιᾶτες ἑως τὴν Τεγέα !!! 165
Σὲ στήλη , στὰ Ἀμπελάκια τῆς Σαλαμίνος , ὁ μὲγας ἐπιγραμματοποιός Σιμωνίδης ὁ κεῖος χάραξε τὰ ἐξῆς



<< Ἐνθάδε Φοινίσσας νῆας καὶ Πέρσας ἑλόντες
καὶ Μήδους Ἱερὰν Ἑλλάδα ρυόμεθα >> .



Ἀπόδοσις : << ἐδῶ ἀπελευθερώσατε τὴν Ἱερὴ Ἑλλάδα μας ἀπὸ τὰ φοινικικά
πλοῖα καὶ ἀπὸ τούς εἰσβάλλοντες Πέρσες καὶ Μήδους >>!



Ἐγνώριζε πολὺ καλὰ ὁ Σιμωνίδης τοῦ θανάσιμους ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ , γι΄ αὐτὸ καὶ τοὺς ἐτοποθέτησε σὲ σειρὰ << προτεραιότητος >>!
Ἀποκαλύψεις -Ἐπισημάνσεις



ἡ ἱστορία εἶναι ὁ φοβερὸς κριτής τῶν προσώπων καὶ τῶν γεγονότων ποῦ διεδραμάτισαν σοβαρὸ ρόλο τὶς ἐξελίξεις της, δὲν θὰ ἦτο δυνατὸ νὰ μὴν ἀναφερθοῦν ὁρισμένα γεγονότα ποῦ ἀποκαλύπτουν τὸν ὕπουλο καὶ ἀνθελληνικὸ ρόλο τῶν φοινικογεφυραῖων κατὰ τὴν Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος :
α Στὸν χαμὸ ποῦ γινόταν στὴ Ναυμαχία , ἀρκετοί φοίνικες ποῦ βυθίσθηκαν τὰ πλοῖα τους , ἄφησαν ( ! ) Τὸν ἀγῶνα καὶ ἀνέβηκαν ἕως στὸν θρόνο τοῦ Ξέρξη λέγοντας του ὅτι ἡ συντριβή τους ἀφείλετο στοὺς Ἴωνες διότι δὲν πολεμοῦσαν. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ , ἐνῶ ὁ Ξέρξης παρακολουθοῦσε τὴν ἐξέλιξη τῆς Ναυμαχίας , ἕνα πλοῖο τῶν Ἰώνων ἐμβολίζει ἕνα Ἀθηναϊκὸ καὶ τὸ βουλιάζει Ἀμέσως ἐπιτίθεται σ΄ ἕνα Αἰγινήτικο καὶ οἱ Ἴωνες ἐφορμοῦν ἐναντίων τῶν Αἰγινητῶν ἐπάνω στὸ κατάστρωμα καὶ τὸ καταλαμβάνουν ! Αὐτὸ ἔσωσε τούς Ἴωνες καὶ ὁ Ξέρξης ἀφοῦ εἶδε << ἰδίοις ἄμασι >> τὴν ἀγωνιστικότητα τῶν Ἰώνων διατάζει νὰ ἐκτελεσθοῦν ἐμπρὸς του οἱ φοίνικες διότι συκοφαντοῦν τούς καλύτερούς τους ! Ὁ Πέρσης ἀξιωματικὸς Ἀριαράμνης μετὰ χαρὰς ἐξετέλεσε τοὺς ὕπουλους καὶ συκοφάντες σημιτοφοίνικες ! 166
Β ἕνα περιστατικὸ τῆς Ναυμαχίας εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἀρτεμισίας , βασιλίσσης , τῆς Καρίας Ἰωνίας ! Ἦτο κόρη τοῦ Αὐγδάμιδος καὶ συμμετεῖχε στὴν ἐκστρατεία τοῦ Ξέρξη ἐναντίων τῶν ἀδελφῶν της !
Ὅμως !
Ὁ Ξέρξης ἦτο γοητευμένος μαζὶ της δὲν εἶπε τίποτε ὅταν αὐτὴ ἐμβόλισε μὲ δύναμη ἕνα φοινικικὸ πλοῖο καὶ αὐτὸ τὴν ἔσωσε ἦτο ὅτι δὲν ἔζησε κανεὶς γιὰ νὰ τὴν ἀναφέρη ! Εἶπαν ὅτι τὸ ἔκανε γιὰ νὰ παραπλανήσει διερχόμενο Ἑλληνικὸ κ.λ.π κ.λ.π . Ἀλλά! Ὁ Ἡρόδοτος δὲν ἀναφέρει τίποτε γιὰ τὸν θάνατο --- δολοφονία τῆς Ἀρτεμισίας ! Οὔτε ὁ Αἰσχύλος !
Ἡ Ἀρτεμισία μεταννόησε τὴν ἡμέρα ποῦ ξημέρωνε ἡ Ἱστορία καὶ ἦτο φυσικὸ νὰ μὴ μπορέσει νὰ αὐτομολήσει , διότι ἐτάχθη μαζί μὲ τοὺς φοίνικες ἀπέναντι τῶν Ἀθηναῖων , στὴν βαρβαρικὴ παράταξη ἀπ΄ ἐκεῖ ἔκανε τὸ ἔργο της . Τὸ πτῶμα της εὑρέθη μέσα στὰ ναυάγια ἀπὸ τὸν Ἀμεινία καὶ τὸν Σωκλῆ τὸν Πελιέα, τὸ ὁποῖο πτῶμα της Ἀρτεμισίας ἦτο γεμᾶτο πληγὲς ....στὴν πλάτη ! Παρεδόθη στὸν Ξέρξη ὅπου καὶ ἀνεγνωρίσθη ἀπ΄ , αὐτόν ,167
Ποιοί δολοφόνησαν τὴν πανέμορφη Ἀρτεμισία ἡ ὁποῖα μεταννόησε καὶ δὲν ἤθελε νὰ πολεμήσει τὰ ἀδέλφια της: Ἄς ποῦμε ὅτι δὲν ἦσαν οἱ σημιτοφοινικες , ἄς ὑποθέσουμε ὅτι δὲν ἦταν αὐτοί ! Τότε ποιοί ἦσαν;
Τὶ εἶπε ὁ Σίκκινος , ὁ ὑπηρέτης τοῦ Θεμιστοκλέους , ὅταν πῆγε δῆθεν νὰ δώσει πληροφορίες στὸν Ξέρξη;
Ἡ συνάντηση τους ἦτο γρήγορη . Μήπως προηγήθη καὶ ἄλλη ἥ ἄλλες συναντήσεις μὲ τὴν πανέμορφη Ἑλληνίδα τῆς Ἰωνίας : μόνον ἡ Ἀρτεμισία ὁ Σίκκινος ὁ Θεμιστοκλῆς καὶ ὁ Εὐρυβιάδης τὸ γνωρίζουν ......

Αποτέλεσμα εικόνας για Η Ναυμαχία της Σαλαμίνος


Αποτέλεσμα εικόνας για Η Ναυμαχία της ΣαλαμίνοςΑποτέλεσμα εικόνας για Η Ναυμαχία της Σαλαμίνος

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Θυία ἡ μητέρα του Μακεδόνα ἡ Μακεδνό





Στήν ἑλληνική μυθολογία με το ὄνομα Θυία εἶναι γνωστή μία Νύμφη ἡ ὁποία κατά την παράδοση ἦταν ἡ πρώτη ἱέρεια του Διονύσου στοὺς Δελφούς.

Οἱ Νύμφες κατά την Ἑλληνική Μυθολογία ἦταν γυναικεῖες ἰδεατές μορφές θεϊκῆς καταγωγῆς, νεαρές στήν ἡλικία, ποῦ ζοῦσαν μέσα στήν ἀγρία φύση, καί τριγύριζαν στά βουνά, συνοδεύοντας την Ἄρτεμη καί παίζοντας μαζί της. Ὅταν ὅλες τους πανέμορφες, ἡ Ἄρτεμη ὅμως ξεχώριζε με τή θωριά της ἀνάμεσα τους.

Τραγουδοῦσαν καί χόρευαν μαζί με τον Πάνα στά λιβάδια καί στίς πλαγιές, συνήθως κοντά στίς πηγές των ὁποίων καί απαποτελούσαν στήν πραγματικότητα την ἀλληγορική ἐκπροσώπησή τους. Υμνούσαν με τις γλυκές φωνές τους, τους Ολύμπιους θεούς καί ἰδιαίτερα τον πατέρα του Πάνα, τον Ἑρμῆ

Μαζί τους χόρευε καί ἡ Ἀφροδίτη, μαζί με τις Χάριτες, ὅπως λέει ὁ Ὅμηρος, στό βουνό Ἴδα, στήν Τροία. Ἄλλοτε το χορό τους τον οδηγεί ὁ ἴδιος ὁ θεός Ἀπόλλωνας Οἱ Νύμφες κατατάσσονταν γενικά μεταξύ θεῶν καί θνητῶν, ὡς ἡμίθεες. Δέν ἦταν ἀθάνατες, ζοῦσαν ὅμως πάρα πολύ καί τρέφονταν με ἀμβροσία

Συγγένευαν με μεγάλους θεούς, ἐνῶ ὁ Ἑρμῆς θεωρεῖτο γιὸς Νύμφης, της Μαίας. Γενικά, ἐπικρατούσατε ἡ ἀντίληψη πώς ἦταν κόρες του Δία. Ἄλλοι, πάλι, τις θεωροῦσαν κόρες ποταμῶν: εἴτε του μεγαλύτερου ποταμοῦ ποῦ ὑπῆρχε, του Ὠκεανοῦ, εἴτε του Ἀχελώου, εἴτε κόρες των τοπικῶν ποταμῶν ἑνὸς τόπου.

Ἔτσι, κάθε περιοχή εἶχε τα ποτάμια της καί καθένα ἀπ' αὐτά εἶχε τις Νύμφες του, δηλαδή τις πηγές της περιοχῆς αὐτῆς Λ.χ. ὁ ποταμός Πηνειός ἦταν ὁ πατέρας των Νυμφών (των πηγῶν) της Θεσσαλίας καί ὁ ποταμός Ξάνθος ἦταν ὁ γεννήτορας των Νυμφών ἀντίστοιχα της Τροίας. Πολύ συχνά ἐκεῖνες ἔδιναν τα ὀνόματα τους στίς κοντινές πόλεις, ὅπως ἔγινε με τή Νύμφη Σπάρτη, ποῦ ἦταν κόρη του ποταμοῦ Εὐρῶτα

Ὑπῆρχαν ὅμως καί κάποιες Νύμφες, οἱ ὁποῖες λέγονταν Μελίες καί εἶχαν γεννηθεῖ ἀπὸ τις σταγόνες του αἵματος του Οὐρανοῦ, καί ἔπεσαν στή Γῆ, ὅταν ὁ Κρόνος, ὁ γιὸς του, του ἔκοψε τα γεννητικά του ὄργανα

Η λέξη νύμφη ἔχει σχέση στά ἑλληνικά με τή νύψη καί αὐτή ποῦ εἶναι καλυμμένη με πέπλο, κατά συνέπεια νεαρή κοπέλα σε ἡλικία γάμου. Ἄλλοι μελετητές ἀνάγουν την λέξη (ὅπως τή λατινική nubere καί την γερμανική Knospe) σε ρίζα ποῦ ἐκφράζει την ἰδέα του φουσκώματος (σύμφωνα με τον Ἡσύχιο μία ἀπὸ τις σημασίες της λέξης νύμγη εἶναι "μπουμπούκι τριαντάφυλλου".

Ἀπὸ τὴ Θυία πῆραν το ὄνομα τους οἱ Θυιάδες. Στὴν ἑλληνική μυθολογία με το ὄνομα Θυιάδες (Θυιάδαι) ἡ καὶ Θυάδες (Θυάδαι) ἀναφέρεται μία ὁμάδα γυναικών ποῦ λάτρευαν τον θεό Διόνυσο, ὅπως ἦταν οἱ Βάκχες καί οἱ Μαινάδες. Κατά την παράδοση οἱ Θυιάδες ἦταν κόρες της πρώτης ἱέρειας του Διονύσου στοὺς Δελφούς, της Θυίας (βλ.λ.), ἀπὸ ὅπου καὶ πῆραν το ὄνομα τους.

Οἱ Θυιάδες ἀποκαλοῦνταν καί Θυστάδες ἡ Θυίαι. Ο Παυσανίας γράφει (Ι΄ 4, 3 κ.ε.) ὅτι οἱ Θυιάδες κατάγονταν ἀπὸ την Ἀττική καί μία φορά κάθε δύο χρόνια ἀνέβαιναν στὸν Παρνασσό, ὅπου μαζί με ἄλλο «θίασο» (ὁμάδα) γυναικών ἀπὸ τους Δελφούς τελοῦσαν τα «ὄργια» του Διονύσου. Στὸν δρόμο οἱ Θυιάδες ἔκαναν στάσεις καί χόρευαν με τραγούδια καί μουσικά ὄργανα

Οἱ στάσεις αὐτὲς γίνονταν σε χώρους με λατρευτική σημασία, ὅπως στὸν Πανοπέα της Φωκίδας. Εἶναι ἄγνωστο το πόσες γυναῖκες ἀποτελοῦσαν τον θίασο των Θυιάδων. Ως μέτρο συγκρίσεως ὑπάρχουν οἱ 11 Διονυσιάδες της Σπάρτης καί οἱ 16 γυναῖκες της Ήλιδας. Ο Παυσανίας γράφει (Ι΄ 19, 4) ὅτι στό δυτικό ἀέτωμα του ναοῦ του Ἀπόλλωνα στούς Δελφούς ἀπεικονιζόταν ἐκτός των ἄλλων το ἡλιοβασίλεμα, ὁ Διόνυσος καί οἱ Θυιάδες. Τα ἔργα αὐτὰ ἀνῆκαν στὸν Αθηναίο γλύπτη Ἀνδροσθένη.

Ἡ νεότερη ἔρευνα διετύπωσε την ἐπιφύλαξη ὅτι μπορεῖ οἱ γυναῖκες αὐτὲς νά ἦταν Βάκχες καί ὄχι Θυιάδες, ἐπειδή ὑποστηρίχθηκε ὅτι οἱ τελευταῖες ἀνήκουν στούς ἱστορικούς χρόνους, ἐνῶ οἱ Βάκχες εἶναι γνωστές ἀπὸ τή μυθική ἐποχή
υία» προέρχεται ἀπὸ το αρχαίο ρῆμα θύω = θυσιάζω ἡ θαυμάζω, καθώς ἡ Θυία ἦταν ἡ πρώτη ποῦ θυσίασε στὸν Διόνυσο. Η Θυία ἦταν κόρη του Δευκαλίωνα καί της Πύρρας, καί μητέρα του Μαγνῆτα, τον ὁποῖο ἀπέκτησε ἀπὸ τον Δία. Ἀπὸ τον Δία ἀπέκτησε ἐπίσης καί τον Μακεδόνα ἡ Μακεδνό με τον ὁποῖο ἔζησε στὴν Πιερία καί στὸν Ὄλυμπο

Ὁ Νίκανδρος γράφει ὅτι ὁ Μάγνης ἦταν γιὸς του Άργου καί, μαζί με την Καλλιόπη, γονέας του Ὑμεναίου. Ὡς παιδιά του Μαγνῆτα φέρονται ἀπὸ μερικούς συγγραφεῖς καί οἱ Γλάφυρος, Πίερος, Λίνος καί Ιάλεμος.
Ὁ Ἡρόδοτος, ἀκολουθῶντας την τοπική δελφική παράδοση, γράφει (Ζ 178) ὅτι ἡ Θυία ἦταν Ναϊάδα μιᾶς πηγῆς στὸν Παρνασσό, κόρη του Κηφισοῦ ἡ του Κασταλίου, ἑνὸς αὐτόχθονα των Δελφῶν Κατά τον Παυσανία (Ι΄ 6, 2-4) ἡ Θυία ἀπέκτησε καί ἕνα γιό ἀπὸ τον Ἀπόλλωνα, τον Δελφό, ἐνῶ παριστανόταν σε τοιχογραφία Νεκυία του Πολυγνώτου, στὴ «Λέσχη των Κνιδίων» στούς Δελφούς.