Ἡμισέληνος: Το ἀρχαιοελληνικό καὶ βυζαντινό σύμβολο ποῦ ἔκλεψαν οἱ Τοῦρκοι

1. Ὁ ὅρος ἡμισέληνος στὰ Ἑλληνικά εἶναι λανθασμένος, ἀφοῦ το σύμβολο δὲν ἀπεικονίζει «μισό» φεγγάρι, ἀλλὰ το ἕνα τέταρτο αὐτοῦ.

Πιὸ σωστός θὰ ἦταν ὁ ὅρος «ἀμφίκυρτος σελήνη». Ἐπειδὴ ὅμως ἔχει καθιερωθεῖ, ἔστω καὶ λανθασμένα θὰ το χρησιμοποιοῦμε καὶ ἐμεῖς. Στὰ τουρκικά την ὀνομάζουν (περιγραφικά) ἀκόμα πιὸ λάθος ὡς «φεγγάρι-ἄστρο» (ay yıldız), σὰν νὰ ἦταν ὁλόκληρο φεγγάρι.

Το σύμπλεγμα της ἡμισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο καὶ το ἄστρο) ἔχει βαθιά σχέση στὸ χρόνο με την Ἑλληνική παράδοση καὶ τον πολιτισμό.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το ἀρχαιότερο Ἑλληνικό νόμισμα πάνω στὸ ὁποῖο ὑπάρχει ἡ ἡμισέληνος εἶναι νόμισμα ἀπὸ την Κάτω Ἰταλία ποῦ χρονολογεῖται στὸν 6ο αἰῶνα π.Χ. Στὴ συνέχεια το βρίσκουμε σε πολλές ἑλληνικές περιοχές του ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου ἀπὸ την Κρήτη μέχρι τὴ Μακεδονία καὶ την Μικρά Ἀσία. 

Την ἡμισέληνο τὴ βρίσκουμε καὶ στὴν ἀρχαία ἑλληνική ἀποικία του Βυζαντίου, πάνω στὴν ὁποία βρίσκεται ἡ σημερινή Κωνσταντινούπολη.

ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στόν 5ο αἰῶνα μ.Χ. σε νόμισμα του αὐτοκράτορα Ἀναστασίου Ι (491-518 μ.Χ.), βρίσκουμε νόμισμα ποῦ στὴ μία μεριά ἔχει την προτομή του αὐτοκράτορα καὶ στὴν ἄλλη την ἡμισέληνο. Στὴ συνέχεια καὶ γιὰ πολλούς αἰῶνες συναντοῦμε την ἡμισέληνο με πολλούς τρόπους σε ἀπεικονίσεις στὸ Βυζάντιο.

Ὅταν ἔφτασαν οἱ Ὀθωμανοί στὴν περιοχή της Μικράς Ἀσίας (κυρίως ὅμως οἱ Σελτζούκοι, οἱ ὁποῖοι ἀντέγραψαν σε πάρα πολλά πράγματα το ἀνωτέρω πολιτισμικά Βυζάντιο), «δανείστηκαν» την ἡμισέληνο ἀπὸ τους Βυζαντινούς καὶ σταδιακά ἔγινε το ἔμβλημα της Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

Σήμερα ὅσοι θέλουν νὰ δοῦν την ἡμισέληνο σε βυζαντινά νομίσματα δὲν ἔχουν παρά νὰ ἐπισκεφθοῦν τις νομισματικές συλλογές των Ἑλληνικῶν Μουσείων ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σε Βυζαντινές τοιχογραφίες στὴ Λακωνία (χωριό Γεράκι κ.α.), ὁποῦ ὑπάρχει πεντακάθαρο σε ἀσπίδα του Ἁγίου Γεωργίου.

Μέχρι τον 18ο αἱ. το τουρκικό ἐθνόσημο ἦταν ἡ ἁπλὴ ἡμισέληνος, χωρίς το ἄστρο. 

Το ἄστρο το πρόσθεσε ὁ σουλτᾶνος Σελίμ Γ΄ (1789-1808) καὶ εἶχε ὀκτώ ἀκτῖνες, ἐνῶ ὁ σουλτᾶνος Αβδοῦλ Μετζίτ (1840-1861) το ἔκανε με πέντε ἀκτῖνες.

Φαίνεται λοιπόν ὅτι οἱ Ὀθωμανοί ὅπως ἀντέγραψαν το Βυζάντιο σε διοίκηση, θεσμούς, μοντέλα σκέψης καὶ χίλια ἀλλά πράγματα ἔτσι καὶ ἡ ἴδιά η σημαία τους ἦταν ἕνα κλεμμένο βυζαντινό σύμβολο.

Ἡ κλεμμένη Ἑλληνική ημισέληνος Ἀρχαῖο Ἑλληνικό νόμισμα ἀπὸ το Βυζάντιο (σημερινή Κωνσταντινούπολη)Νόμισμα Αὐτοκράτορα Θεοδώρου Β΄ Λασκᾶρεως 1254-1258μ.Χ.

Και οἱ Ρῶσοι εἶχαν πάρει το μισοφέγγαρο ἀπὸ το Βυζάντιο

Λυπούμαστε ποῦ αὐτὴ ἡ παρουσίασή μας, θὰ στεναχωρήσει τους Γενίτσαρος Πομάκους ποῦ βλέπουν την τουρκική σημαία καὶ νιώθουν ρῖγος. Τους συνιστοῦμε νὰ μὴν νιώθουν τόσο ἐθνικό ρῖγος γιατί θὰ ἀκριβολογήσουν καὶ νὰ σκεφτοῦν ὅτι αὐτὸ το σύμβολο ἦταν καὶ σύμβολο χριστιανῶν Ἁγίων. 

Ἄς συγκρατήσουν λοιπόν την ἐθνική τους συγκίνηση, γιατί ἀλλιῶς θὰ κινδυνεύουν νὰ τους κατηγορήσουμε ἐμεῖς ὅτι θέλουν νὰ κάνουν τους Πομάκους χριστιανούς…

Ἄν δὲν μας πιστεύετε τότε ὀργανῶστε με την «Τουρκική ἐνῶσι Ξάνθης» ἡ με τον Σύλλογο Ἐπιστημόνων Μειονότητας, μία ἐκδρομὴ στὴν Πελοπόννησο καὶ πηγαίνετε στὶς τοιχογραφίες των χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν νὰ θαυμάσετε την … Τουρκική σημαία δίπλα σε σταυρούς καὶ κεριά! Ἀλλὰχ κορουσούν!

Οἱ ἀρχικὲς καταβολὲς τοῦ συμβόλου αὐτοῦ, ὅμως, δὲν εἶναι οὔτε χριστιανικές, ἀλλὰ παγανιστικές, ἀφοῦ τὸ σύμβολο αὐτὸ ἦταν τὸ σύμβολο τῆς θεᾶς Ἄρτεμης ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα.

 Ταυτίστηκε μὲ τὴν πόλη τοῦ Βυζαντίου τὸ 339 π.Χ., σύμφωνα μὲ θρῦλο κατὰ τὸν ὁποῖο ὅταν ὁ Φίλιππος Β΄ ὁ Μακεδὼν πολιόρκησε τὴν τότε ἀποικία τῶν Μεγαρέων, τὸ Βυζάντιο.

 Τὴ νύχτα τῆς ἐπίθεσης εἶχε πανσέληνο ἀλλὰ καὶ συννεφιά.

 Ὁ θρῦλος, λοιπόν, μᾶς λέει ὅτι ὅταν φάνηκε τὸ φεγγάρι πίσω ἀπὸ τὰ σύννεφα, τὰ σκυλιὰ τῆς πόλης ἄρχισαν νὰ γαβγίζουν, ξυπνῶντας τοὺς κατοίκους της, οἱ ὁποῖοι κατάφεραν νὰ διώξουν τοὺς Μακεδόνες.

 Ἔτσι, ἡ σωτηρία τῆς πόλης ἀποδόθηκε στὴ θεὰ Ἄρτεμη καὶ ἔκτοτε τὸ σύμβολο τῆς πόλης ἔγινε ἡ ἡμισέληνος. 

Ἐξακολούθησε δὲ νὰ χρησιμοποιεῖται ὡς σύμβολο τοῦ Βυζαντίου εὐρέως μέχρι καὶ τὸ 330 μ.Χ., ὁπότε καὶ ἀντικαταστάθηκε στὸ μεγαλύτερο μέρος του ἀπὸ τὸν χριστιανικὸ σταυρό.

 Πάντως ἡ υἱοθέτησή του ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ ὁρισμένα βυζαντινὰ νομίσματα, τῶν πρώιμων κυρίως βυζαντινῶν χρόνων, τὰ ὁποῖα ἔχουν βρεθεῖ μὲ τὴν ἀπεικόνιση τῆς ἡμισελήνου, δείχνουν ὅτι τὸ σύμβολο αὐτὸ συνέχισε νὰ χρησιμοποιεῖται, ἔστω καὶ περιορισμένα, μέχρι καὶ τὸ 1453 ὡς σύμβολο τῆς πόλης.

Πολλοί, λοιπόν, πιστεύουν λανθασμένα ὅτι ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία δημιούργησε τὴν ἡμισέληνο ὡς σύμβολό της ἀμέσως μετὰ τὴν ὀθωμανικὴ κατάκτηση τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 1453.

 Κι ὅμως τὸ σύμβολο αὐτὸ δὲν ἀνῆκε πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση στοὺς Ὀθωμανούς, 

ἀλλὰ στὸ Βυζάντιο, καὶ οἱ τελευταῖοι μόνο μετὰ ἀπὸ τὴν κατάκτηση τῆς Βασιλεύουσας τὸ οἰκειοποιήθηκαν καὶ τὸ ἔκαναν σύμβολο τῆς αὐτοκρατορίας τους. 

Ἀπὸ αὐτοὺς τὸ πῆραν ἀργότερα καὶ οἱ ὑπόλοιποι μουσουλμᾶνοι, κάνοντας τὴν ἡμισέληνο νὰ ταυτιστεῖ ἐξολοκλήρου μὲ τὸ ἰσλάμ.

Τὴν ἡμισέληνο τὴν ταυτίζουμε ὅλοι σήμερα μὲ τὸ ἰσλάμ, μουσουλμᾶνοι καὶ χριστιανοί, ἀφοῦ αὐτὴ ὑπάρχει ὡς σύμβολο στὶς σημαῖες πολλῶν κρατῶν ποὺ ἔχουν ὡς ἐπίσημη θρησκεία τὴν ἰσλαμική. 

Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ σημαία τῆς σύγχρονης Τουρκίας, ἀλλὰ εἶναι γνωστὸ ὅτι ὑπῆρχε καὶ στὴν παλαιότερη σημαία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ποὺ ἦταν πράσινη, τὸ ἱερὸ χρῶμα τοῦ ἰσλὰμ καὶ τοῦ Προφήτη Μωάμεθ.

Πηγή : 

.

Ἀπόλλων – Ὁ ἀπεσταλμένος του φωτός!

Ἀπόλλων – Ὁ ἀπεσταλμένος του φωτός!

Ὁ θεός του φωτός, Ἀπόλλων, ὁ γιὸς του Δία καὶ της Λητῶς, γεννήθηκε μαζί με την δίδυμη ἀδελφὴ του Ἄρτεμι, στὶς παρυφές του ὄρους Κύθνου, στὸ νησί της Δήλου.

Σὰν θεός του καθαροῦ φωτός, εἶναι ἐχθρὸς του σκοταδιοῦ, της ἀμάθειας καὶ της κακότητας. Σύμφωνα με την παράδοση, ὅταν ἦταν νεογέννητο,μόνο μερικῶν ἡμερῶν, ἔφυγε ἀπὸ την Δῆλο καὶ ἔψαξε νὰ βρεῖ την κατάλληλη τοποθεσία γιὰ νὰ κτίσει τον ναό του. Ἐπισκέφθηκε σχεδόν ὁλόκληρη την Ἑλλάδα καὶ ὅταν ἔφθασε στοὺς πρόποδες του ὄρους Παρνασσοῦ, ἔμεινε κατ” ἐνθουσιασμένος.

Ἡ τοποθεσία ὅμως ἀνῆκε στὴν θεά Γαῖα καὶ προστατεύονταν ἀπὸ τον γιὸ της, τον Πύθωνα. Ὁ Ἀπόλλων χρησιμοποιῶντας το τόξο του καὶ ἕνα ἀναμμένο δαυλό, σκότωσε τον Πύθωνα, πῆρε ὑπὸ την κατοχή του την περιοχή καὶ μετά ἔφυγε με την ἀδελφὴ του Ἄρτεμη γιὰ την Σικυῶνα, γιὰ νὰ ἐξαγνισθοῦν ἀπὸ τον φόνο.

Στό μέρος της Ἑλληνιστικῆς πόλης κοντά στὴν Ἀγορὰ (ἡ Ἀρχαία Ἀκρόπολη της Σικυῶνος κατά τους χρόνους αὐτούς), το ἐπονομαζόμενο ἀργότερα «Φόβος», κατελήφθησαν ἀπὸ φόβο καὶ ἔφυγαν γιὰ την Κρήτη. Οἱ πρῶτοι ἱερεῖς του ναοῦ ἦταν Κρητικοί ἔμποροι, οἱ ὁποῖοι ταξίδευαν ἀπὸ την Κνωσό στὴν Πύλο, ἀλλὰ ὁ θεός ἄλλαξε την πορεία του πλοίου τους καὶ ἀγκυροβόλησαν στὸ λιμάνι της Κρίσσας.

Σύμφωνα με ἄλλη παράδοση, ὁ Ἀπόλλων ἔφυγε ἀπὸ το ὄρος του Ὀλύμπου γιὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ ἀπὸ τον φόνο καὶ πῆγε νὰ δουλέψει σὰν ὑπηρέτης, στὸν βασιλιά Ἄδμητο των Φερῶν. Ὅταν ὁ Ἀπόλλων ἐξαγνίσθηκε, ἐπέστρεψε στοὺς Δελφούς στεφανωμένος με δάφνες ἀπὸ τα Τέμπη.

Σιγά-σιγά, σὰν θεός του φωτός, ὁ ὁποῖος διαπερνᾶ το σκοτάδι, ὁ Ἀπόλλων ἔγινε ὁ θεός της προφητείας. Πάντοτε δήλωνε την ἀλήθεια, χωρίς ὅμως νὰ την φανερώνει, καὶ οἱ ἀπαντήσεις του ἦταν διφορούμενες, μόνο σημεῖα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἡράκλειτος:

«Ο κύριος στὸν ὁποῖο ἀνήκει το μαντεῖο τῶν Δελφῶν, οὔτε φανερώνει την ἀλήθεια, οὔτε την κρύβει, μόνο δίνει σημάδια«.

Γνωστός με πολλά ἐπίθετα, ὅπως Φοῖβος, Λύκειος, Αγειεύς, Δελφῖνος, κλπ., ἑορτάζονταν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον θεό.

Ὡς Ἀπόλλων Θεός του φωτός ποῦ δίνει ζωή, προάγοντας την ὑγεία καὶ το καλῶς ἔχει του ἀνθρώπου, ἑορτάζονταν στὰ Θαργέλια (τον Μάϊο, στὴν Ἀθήνα), Δελφίνια (Ἀθήνα), Ὑακύνθια (Σπάρτη), Ἑκατόμβαια, ἡ θυσία ἑκατὸ βοδιῶν στὴν Ἀθήνα (ὁ πρῶτος μήνας του χρόνου, Ἑκατόμβαιος, ὀνομάζονταν ἀπὸ το γεγονός).

Οἱ ἑορτὲς του, σὰν θεός του φωτός, γίνονταν ἅλες την ἄνοιξη καὶ το καλοκαίρι.

Ἑορτάζονταν ὄχι μόνο την ἑβδόμη μέρα του μηνός (τα γενέθλιά του), ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἡ πρώτη μέρα κάθε μῆνα, ἦταν ἱερὴ γι” αὐτὸν.

Ὁ Ἀπόλλων εἶναι ὁ θεός του φωτός, του πολιτισμοῦ, της ἠθικῆς, ὁ ὁποῖος μάχονταν ἐναντίον κάθε βαρβαρότητας, ἀναρχίας καὶ κακίας. Ἦταν συνδεδεμένος πολύ καὶ με τις καλές τέχνες. Ὡς θεός της μουσικῆς, παρουσιάζεται νὰ παίζει την λύρα. Ἦταν ἐπίσης θεός του ἀγροτικοῦ χοροῦ, ποῦ περιεῖχε τραγούδι καὶ μουσική.

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας, 22 Δεκεμβρίου 1940

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας, 22 Δεκεμβρίου 1940


Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή.
Διέταξε τότε μια διμοιρία να ετοιμαστεί και όταν πέσει το σκοτάδι να ακολουθήσει την γυναίκα. Στην αρχή οι στρατιώτες με την γυναίκα μπροστά, κατευθύνθηκαν μέσα από τον πυκνό ελαιώνα προς την παραλία όπου η απόκρημνη ακτογραμμή εμπόδιζε την ορατότητα των Ιταλών. Έτσι βαδίζοντας ακροβολιζόμενοι συνέχεια παραλιακά από το Πρωτοπάπι του Κηπαρού, φθάσανε σε ένα σημείο από όπου αρχίσανε να ανεβαίνουν μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Κάποια στιγμή φτάσανε ακριβώς πίσω από τις γραμμές των Ιταλών. Μέσα στην σιωπή της νύχτας, ξαφνικά οι Ιταλοί ακούνε μεταλλικούς κρότους πίσω από την πλάτη τους. Ήσαν οι ελληνικές ξιφολόγχες που έμπαιναν στα όπλα. Αμέσως, πριν προλάβουν να αντιδράσουν ακούνε την ιαχή «αέρα» και τους πρώτους πυροβολισμούς. Έντρομοι σήκωσαν τα χέρια, κάποιοι έπεσαν στα γόνατα και ικέτευαν για την ζωή τους. Έτσι έπεσε η γραμμή άμυνας των Ιταλών και άνοιξε ο δρόμος για την Χειμάρρα. Η ατρόμητη Κηπαριώτισσα ονομαζόταν Αναστασία Σάββα. Τα εγγόνια της ζουν και τώρα στο Κηπαρό, κάποιες φορές διηγούνται την ηρωική πράξη της γιαγιάς τους.
Ο Ελληνικός Στρατός μπήκε στις 22 Δεκεμβρίου στην Χειμάρρα και γνώρισε αποθεωτική υποδοχή. Οι γαλανόλευκες βγήκαν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια, ο κόσμος ξεχύθηκε για να αγκαλιάσει τους στρατιώτες και για τα τους προσφέρει ότι μπορούσε. Τα Χριστούγεννα του 1940 έμειναν αξέχαστα στους Χειμαρριώτες,
Τότε η γραμμή του μετώπου αναπτύχθηκε από τον Σκουταρά, στα βόρεια της Χειμάρρας μέχρι την κορυφή Αυγό των Ακροκεραυνείων. Ταυτόχρονα άλλες δυνάμεις από το Μπόρσι προωθήθηκαν προς την κοιλάδα του ποταμού Σουσίτσα και εγκατέστησαν το στρατηγείο στο χωριό Κούτσι. Εκεί ψηλά στα Ακροκεραύνεια, στα χιόνια, ο στρατός μας πέρασε όλον τον χειμώνα του 1940-41 και επιβίωσε μέσα σε σκαμμένα λαγούμια στην πλαγιά του βουνού. Εκεί μέσα στα λαγούμια δημιουργήθηκαν τα πάντα. Κοιτώνες, μαγειρείο, ιατρείο, διοικητήριο, αποθήκες και ότι άλλο χρειαζόταν. Σε ελάχιστη απόσταση στην απέναντι πλαγιά, στο «Μεσημέρι» ήσαν οι Ιταλοί. Μέσα στην νύχτα ακούγονταν και κάποιοι να φωνάζουν προς τους Ιταλούς διάφορα, όπως «Ρε φρατέλι, πάλι μακαρόνια τρώτε». Το μέτωπο αυτό άντεξε την εαρινή επίθεση των Ιταλών και άρχισε να οπισθοχωρεί μόνο μετά την γερμανική επίθεση.




Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσειςΣχολιάστε
Κοινοποιήστε

Ἱπποκράτης : Οἱ εὐεργετικές ἰδιότητες του θαλασσινοῦ νεροῦ

Ὁ Ἱπποκράτης χρησιμοποίησε γιὰ πρώτη φορά τὴ λέξη «θαλασσοθεραπεία» γιὰ νὰ περιγράψει τις θεραπευτικές ἐπιδράσεις του θαλασσινοῦ νεροῦ. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἐκτίμησαν τα ὀφέλη γιὰ την ὑγεία καὶ τα πλούσια μεταλλικά στοιχεῖα του νεροῦ.

Μεταξύ των πολλῶν πλεονεκτημάτων, το κολύμπι σε θαλασσινό νερό μπορεῖ νὰ βελτιώσει τὴ λειτουργία του ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος, νὰ προωθήσει τὴ συνολική εὐημερία καὶ νὰ ἐνυδατώσει το δέρμα. Μία βουτιά στὴ θάλασσα μπορεῖ νὰ βελτιώσει ἀκόμα τὴ διάθεση καὶ την ὑγεία σας.

Δεῖτε ἀναλυτικά ποῖα εἶναι τα ὀφέλη της θάλασσας καὶ ἐπωφεληθεῖτε ἀπὸ αὐτὴν κι αὐτὸ το καλοκαίρι:

Ἀνοσοποιητικό σύστημα

Το θαλασσινό νερό περιέχει ζωτικά στοιχεῖα, βιταμίνες, ἀνόργανα ἅλατα, ἱχνοστοιχεῖα, ἀμινοξέα καὶ ζωντανούς μικροοργανισμούς ποῦ μποροῦν νὰ παράγουν ἀντιβιοτική καὶ ἀντιβακτηριακή δράση συμβάλλοντας στὴν ὀρθὴ λειτουργία του ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα συστατικά του θαλασσινοῦ νεροῦ ἀπορροφῶνται εὔκολα καὶ χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ το σῶμα μας, ἐνῶ κολυμπᾶμε. Παράλληλα, εἰσπνέοντας τον θαλασσινό ἀέρα ἐνισχύεται το ἀνοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με τὴ γιατρό Connie Hernandez. Ἐπιπλέον, εἰδικοί ἰσχυρίζονται ὅτι το κολύμπι σε θαλασσινό νερό ἀνοίγει τους πόρους στὸ δέρμα, ἐνῶ ἐπιτρέπεται ἡ ἀπορρόφηση των θαλάσσιων μετάλλων καὶ ἡ ἀποβολή των τοξινὠν ποῦ προκαλοῦν διάφορες ἀσθένειες.


Κυκλοφορία αἵματος

Το κολύμπι σε θαλασσινό νερό μπορεῖ νὰ διευκολύνει την κυκλοφορία του αἵματος στὸ σῶμα σας. Ο κύριος σκοπός της θαλασσοθεραπεῖας ἡ ἡ θεραπεία με θαλασσινό νερό εἶναι νὰ αὐξήσει την κυκλοφορία του αἵματος. Πράγματι, ἡ κολύμβηση σε ζεστό θαλασσινό νερό βελτιώνει την κυκλοφορία ἀποκαθιστῶντας βασικά μέταλλα ποῦ ἔχουν μειωθεῖ ἀπὸ το ἄγχος, την κακή διατροφή καὶ τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Θαλασσινό νερό καὶ εὐημερία
Ἡ ἔρευνα δείχνει ὅτι ὁ ἦχος των κυμάτων ἐπηρεάζει τον ἐγκέφαλο μεταφέροντάς σας σε μία κατάσταση βαθιᾶς χαλάρωσης. Χαλαρώνοντας με αὐτὸν τον τρόπο μπορεῖ νὰ βοηθήσει στὴν ἀναζωογόνηση του μυαλοῦ καὶ του σώματος.


Το θαλασσινό νερό χρησιμοποιεῖται ἀπὸ πολλούς γιὰ τὴ συνολική βελτίωση της ὑγείας καὶ της εὐημερίας, καθώς ἐνεργοποιεῖ μηχανισμούς ἐπούλωσης του σώματος γιὰ την καταπολέμηση παθήσεων ὅπως το ἆσθμα, την ἀρθρίτιδα, τὴ βρογχίτιδα καὶ φλεγμονώδεις νόσους, καθώς καὶ κοινούς πόνους. Μάλιστα, το μαγνήσιο ἀνακουφίζει ἀπὸ τὴ νευρική ἐρεθιστικότητα καὶ αὐξάνει την αἴσθηση της ἠρεμίας.

Φρέσκος ἀέρας γιὰ τον ὕπνο

Ὁ ἥλιος, το κῦμα καὶ το θαλασσινό νερό. Ἔχετε ἀναρωτηθεῖ ποτέ γιατί κοιμόμαστε πιὸ ἥσυχοι μετά το κολύμπι μας στὴ θάλασσα; Ο θαλασσινός ἀέρας «χρεώνεται» με ὑγιῆ ἀρνητικά ἰόντα ποῦ ἐπιταχύνουν την ἱκανότητα ἀπορρόφησης του ὀξυγόνου. Τα ἀρνητικά ἰόντα ἐξισορροποῦν τα ἐπίπεδα της σεροτονίνης, μία χημική οὐσία του ὀργανισμοῦ ποῦ συνδέεται με τὴ διάθεση καὶ το ἄγχος. Γι” αὐτόν ἀκριβῶς τον λόγο με το τέλος τῶν διακοπῶν σας ἔχετε περισσότερη ἐνέργεια, ἐνῶ συγχρόνως εἶστε περισσότερο χαλαροί.
Ἥλιος καὶ δερματικές παθήσεις
Στήν παραλία, ἢ θερμότητα του ἥλιου ἐπηρεάζει το ἐνδοκρινικό μας σύστημα. Πιὸ εἰδικά, εἶναι το μέρος του σώματός μας ποῦ ἐκκρίνει ἐνδορφίνες, τις φυσικές χημικές οὐσίες στὸ σῶμα μας ποῦ ἔχουν σχεδιαστεῖ γιὰ νὰ μας κάνουν νὰ νιώθουμε χαλαροί ἀποβάλλοντας το ἄγχος. Παράλληλα, ἡ ἔκθεση στὸν ἥλιο καθίσταται εὐεργετική γιὰ ὁρισμένες δερματικές παθήσεις ὅπως ἡ ψωρίαση, ἐνῶ ἡ ὑπεριώδης ἀκτινοβολία (ὑπεριῶδες φῶς) ἀποκαθιστᾶ την ξηροδερμία. Μάλιστα, οἱ ἐρευνητές ἀνακάλυψαν ὅτι το διάλυμα ἅλατος βελτίωσε την ἐνυδάτωση του δέρματος καὶ μείωσε σημαντικά τα συμπτώματα της φλεγμονῆς του δέρματος, ὅπως την ἐρυθρότητα καὶ την τραχύτητα σε σύγκριση με το νερό της βρύσης.

Οἱ φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων κατά τον Ἡσίοδο

Κατά την ἀνάγνωση του βιβλίου "ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ,ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙ ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ,ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗ ΧΡΑΝ ΕΜΜΕΤΡΑ ΝΥΝ ΤΗΝ ΠΥΘΙΑΝ" ἐκδόσεων ΖΗΤΡΟΣ ποῦ προσφάτως

προστέθηκε στο δυναμικό της βιβλιοθήκης Ἀστικῶν Μυστικῶν, το ἐνδιαφέρον μας, τράβηξε, ο στίχος 593.d.5 – 8 ὅπου ἀναφέρεται ὅτι:



αἱ δ᾽ ἀπηλλαγμέναι γενέσεως ψυχαὶ καὶ σχολάζουσαι τὸ λοιπὸν ἀπὸ σώματος, οἷον ἐλεύθεραι πάμπαν ἀφειμέ ναι, δαίμονές εἰσιν ἀνθρώπων ἐπιμελεῖς καθ᾽ Ἡσίοδον ( OD 122)

δλδ ἐκείνες οἱ ψυχές οἱ ἀπαλλαγμένες ἀπὸ τὴ γένεση καὶ ξένοιαστες στο ἐξῆς ἀπὸ τα σῶμα, σὰν να ἔχουν ἀφεθεῖ παντελῶς ἐλεύθερες, εἶναι οι δαίμονες ποῦ ἐπιβλέπουν τους ἀνθρώπους κατά τον Ἡσίοδο. Στό σημεῖο τοῦτο καὶ ἀνατρέχοντας στὸ ἔργο του Ἡσιόδου Ἔργα καὶ Ἡμέρες


στοὺς στίχους 121 – 126 διαβάζουμε ὅτι:


αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τοῦτο γένος κατὰ γαῖα κάλυψε, τοὶ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ἐπιχθόνιοι τελέθουσιν ἐσθλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων, [οἵ ῥα φυλάσσουσίν τε δίκας καὶ σχέτλια ἔργα ἠέρα ἑσσάμενοι πάντη φοιτῶντες ἐπ᾽ αἶαν,] πλουτοδόται· καὶ τοῦτο γέρας βασιλήιον ἔσχον

δλδ ἀπὸ την στιγμή ποῦ σκέπασε ἡ γαῖα τοῦτο το γένος, τοῦτοι εἶναι, με την βουλή του μεγάλου Διός, Δαίμονες, ἐσθλοί, ἐπιχθόνιοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων [καὶ τοῦτοι παρακολουθοῦν τις δίκες καὶ τα ἐγκλήματα, γυρίζοντας ἀεροντυμένοι, παντοῦ στήν αἶα], καὶ χαρίζουν πλούτη.
Αὐτὸ εἶναι το βασιλικό προνόμιο ποῦ πήρανε.



Παρακάτω μερικούς στίχους, 252 – 255, διαβάζουμε:

τρὶς γὰρ μύριοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ ἀθάνατοι Ζηνὸς φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων, οἵ ῥα φυλάσσουσίν τε δίκας καὶ σχέτλια ἔργα ἠέρα ἑσσάμενοι, πάντη φοιτῶντες ἐπ᾽ αἶαν




δλδ λέγει ὅτι τριάντα χιλιάδες ὑπάρχουν ἐκ του Ζηνός φύλακες ἀθάνατοι τῶν θνητῶν ἀνθρώπων ἀπάνω στὴν πολύκαρπη γῆ. Καὶ τοῦτοι παρακολουθοῦν τις δίκες καὶ τα ἐγκλήματα γυρίζοντας  ἀεροντημένοι παντοῦ στὴν αἶα.

Συνοψίζοντας στὸ ἔργο του Ἡσιόδου '' Ἔργα καὶ Ἡμέρες'' πληροφορούμαστε ὅτι 30.000 ἐκ του γένους του χρυσοῦ, ὡς βασιλικό προνόμιο ἐκ του Διός, τέθηκαν ὥς ἀθάνατοι φύλακες τῶν θνητῶν ἀνθρώπων καὶ παρακολουθοῦν τις δίκες καὶ τα ἐγκλήματα γυρίζοντας ἀεροντημένοι παντοῦ στὴν γῆ.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Κλασική γραφή

                         
                    

                                         ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Κλασική γραφή

ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Βυζαντινή γραφή

                                                         ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Βυζαντινή γραφή