Πὼς ὁ Σείριος ἐπηρεάζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Γῆ

ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ὁ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ;;;;

Ὁ Σειριος καὶ ἡ γῆ.

Ἄν εἰστε ἀπο αὐτους πού - ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ὁ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ Ἡ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ¨

ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ ΒΟΜΒΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Γῆ, τοτε καντε τὸν κοπο νὰ τὰ διαβασετε.

ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ εἰναι <Ὁ ΣΕΙΡΙΟΣ>. ΑΠΟ ΤΟ 1983 Ἡ ΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Γῆ 8,7 ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ, ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΘΕΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΗ.ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ Γῆ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ....
ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΝΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ (ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΥΛΕΣ) ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΗΠΙΕΣ ΚΑΙΡΙΚΕΣ Συνθηκεσ.η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ 5679 ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ Ὁ ΥΠΟΛΟΙΠΟΣ Πλανητησ.αρα ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΗ Ἡ ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ Ἄυτο ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Ἡ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΗΠΙΟΥΣ ΧΕΙΜΩΝΕΣ,ΕΝΩ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΓΥΡΩ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΓΩΣΕΙ.

Στὰ τελευταια χρονια βλεπουμε μιὰ ἀναβιωση τοῦ ἀρχαιου ἑλληνικοῦ πνεύματος .Ὅλο καὶ περισσότεροι ἕλληνες ἐνδιαφέρονται γιὰ τοὺς προγόνου μας. αὐτὸ καὶ πολλά ἄλλα συμβαίνουν γιατὶ μᾶς εἶχαν μπλοκάρει τὴν μνήμη μας . ΑΠΟ ΤΟ 1972 τὸ μπλοκάρισμα αύτό καταστρέφεται. Γί αύτό ἀρχίσουμε νὰ μαθαίνουμε πράγματα ποὺ πρὶν δὲν ξέραμε γιά μας τοὺς ἕλληνες.

ὡς καὶ ὅλος ὁ κόσμος γι ἐμὰς μιλάει, ἂν καὶ ἔχουμε χρέος μόνο τὸ 2% τῆς εὐρωζώνης . Ἔχουμε χρέος 600 δίς, ἐνῶ τὸ Λιχνεστάιν μὲ καμία 500.000 κατοίκους ἔχει 3 τρισεκατομμύρια χρέος καὶ Κανένας δὲν ἀσχολεῖται μαζί του. Δὲν εἶναί γιατί ἡ ἑλλάδα ἔχει πετρέλαια.               Πετρέλαια βρήκανε καὶ σὲ ἄλλα μέρη  , ἀλλά δὲν γίνεταί ντόρος.   μόνο γιὰ τὴν ἑλλάδα γίνετε ντόρος.

Ὁ Γιαχβὲ καὶ οἱ 'Ἑλληνες

Ὁ Γιαχβὲ καὶ οἱ 'Ἑλληνες

Ἡ Συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ Βδέλυγμα τοῦ Γιαχβέ

«Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχεν μάθησιν»

Ἐλεγε ὁ μεγάλος ἱστορικὸς τῆς ἀρχαιότητος Θουκυδίδης καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ γεννᾷται εἶναι γιατί ἔδινε τόση μεγάλη σημασία στὴν μάθηση καὶ γνώση τῆς ἱστορίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἀπάντηση εἶναι διότι ἡ ἱστορικὴ γνώση εἶναι ἡ ἐμπειρία τοῦ λαοῦ στὸν ὁποῖο ἀναφέρεται καὶ περιλαμβάνει ὄχι μόνον τὰ μεγαλουργήματα τῶν προγενεστέρων γενεῶν ἀλλὰ καὶ τὰ λάθη ὥστε οἱ νεότερες γενεὲς νὰ ἐπαναλάβουν τίς ἐποποιίες καὶ τὰ μεγαλουργήματα τῶν προγόνων τοὺς τὰ ὁποῖα θὰ τοὺς ὁδηγήσουν σὲ πρόοδο καὶ εὐημερία ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὰ λάθη τους.

Συνεπῶς ἡ ἀληθινὴ ἱστορικὴ γνώση εἶναι μιὰ ὑπέρτατη γνώση γιὰ τίς μέλλουσες γενιὲς ἑνὸς λαοῦ γιατί, ἐπαναλαμβάνω καὶ μάλιστα μὲ ἔμφαση, περιλαμβάνει ὅλη τὴν πεῖρα τῶν προγόνων του καὶ αὐτὴ ἡ πεῖρα ἐνισχύσει τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ὄχι μόνον γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τίς ἐποποιίες τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς προστατεύσει ὥστε νὰ μὴν ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια σφάλματα, διότι ἡ ἔκφραση «ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνετε» εἶναι μιὰ πραγματικότητα τὴν ὁποία κανεὶς λογικὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει. Πέραν αὐτοῦ λαὸς ποὺ ἀγνοεῖ τὴν ἱστορία του εἶναι οὐσιαστικὰ ἀποκομμένος ἀπὸ τίς ρίζες του γιατί οἱ ρίζες του κάθε λαοῦ εἶναι οἱ πρόγονοί του καὶ λαὸς ἀποκομμένος ἀπὸ τίς ρίζες του δὲν ἔχει ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ δὲν ἔχει μέλλον.

Εἰδικότερα γιά μας τοὺς Ἕλληνες τώρα σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ κλονίζονται ἰδανικά, ἀντιλήψεις καὶ ἀξίες ἐμπρὸς στὸν ὀλετῆρα τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ὁμογενοποίησες εἶναι θέμα ἐθνικὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ συμφέρον νὰ μάθουμε ἐπιτέλους τὴν πραγματική μας ἱστορία, γιατί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, λαὸς φύσει ἐρευνητικός, φιλομαθὴς καὶ συνάμα διεκδικητικὸς ὅταν θίγονται τὰ ἐθνικὰ καὶ πάτρια συμφέροντά του. Ὁ Ἕλληνας μεγαλούργησε κατὰ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ καὶ διέδωσε τὰ ἰδανικά του καὶ τίς ἀξίες του στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Ὁ Ἕλληνας μὲ στρατιωτικὴ ἀρετὴ ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνοικτοὺς πνευματικοὺς ὁρίζοντες χάραξε δική του πορεία μὲ βήματα σταθερὰ καὶ γοργὰ καὶ συνέβαλε στὴν ἐξελικτικὴ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ Ἕλληνας τῆς ἀρχαιότητος στιβαρὸς καὶ ἄξιος πολεμιστὴς ἀλλὰ ταυτόχρονα φιλόσοφος δίδαξε τοὺς λαοὺς τῆς ὑφηλίου μὲ τὸν ἀνυπέρβλητο πολιτισμό του τί σημαίνει ἐλευθερία, δικαιοσύνη, ἀνδρεία, φιλοπατρία, ἐπιστημονικὴ πρόοδος, φιλοσοφικὸς στοχασμὸς καὶ τόσες ἄλλες ἀξίες ποὺ θεμελίωσαν τὴν ἰδεολογικὴ ταυτότητα τοῦ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πολιτισμένου σήμερα κόσμου. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὁ Τσόρτσιλ κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἔλεγε «Ἀπὸ σήμερα δὲν θὰ λέμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες ἀλλὰ ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες!»

Γνωρίζουμε(;) ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους ποῖοι καὶ γιατί κατέστρεψαν αὐτὸν τὸν ὑπέροχο πολιτισμὸ ὥστε σήμερα ἀπὸ τὰ 82 ἔργα τοῦ Αἰσχύλου ἔχουμε μόνο τὰ 7, ἀπὸ τὰ 92 ἔργα τοῦ Εὐριπίδη μόνο τὰ 18, ἀπὸ τὰ 123 τοῦ Σοφοκλῆ μόνο τὰ 7 ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα χάθηκαν δια παντὸς ὡς ἐπίσης Ἕλληνες φιλόσοφοι, ποιητές, τραγωδοί, ἐπιστήμονες ἔχουν μείνει στὴν ἱστορία μόνο ἀπὸ τὰ ὀνόματα τοὺς καὶ μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ γραπτά τους ποὺ ἐμπεριέχονται σὲ ἄλλα κείμενα, ἐνῶ δεκάδες ἄλλοι συγγραφεῖς ἔχουν χαθεῖ ἀκόμα καὶ τὰ ὀνόματά τους γιὰ πάντα μαζὶ μὲ τὰ ἔργα τους; Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ διευκρινιστεῖ ὅτι τὸ ἐρευνητικὸ πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας καθὼς καὶ ἡ φιλομάθεια τοὺς ἦταν αὐτὴ ποὺ εἶχε δημιουργήσει τεράστιο ὄγκο συγγραφικοῦ ἔργου ποὺ βρισκόταν τόσο σὲ δημόσιες ὅσο καὶ σὲ ἰδιωτικὲς βιβλιοθῆκες ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν ἀναφορὰ ὅτι στὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας ὑπῆρχαν 700.000 συγγράμματα τὰ ὁποῖα καταστράφηκαν γιὰ πάντα.

Ποῖοι καὶ γιατί τὰ κατέστρεψαν;

Γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια, ὅπως αὐτὴ διασώθηκε μέσα ἀπὸ κείμενα καὶ ἱστορικὲς πηγές, ποῖοι ἦταν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ φρικτὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράχθηκαν σὲ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὰ ὁποῖα ὁδήγησαν ἀκόμα καὶ σὲ ἀπώλεια Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ὥστε ὁ Ἑλληνισμὸς νὰ γνωρίσει μεγάλη συρρίκνωση; Βλέπουμε καὶ θαυμάζουμε στοὺς ἀρχαιολογικοὺς χώρους ἐρείπια περικαλλῶν ναῶν, βλέπουμε στὰ μουσεῖα ἀγάλματα ἀκρωτηριασμένα ἢ θραύσματα αὐτῶν καὶ κάποια ἐλάχιστα πλήρη ἀγάλματα ποὺ στὴν θέα τους πραγματικὰ ἀγάλλεται ἡ ψυχὴ μᾶς ἀπό το κάλος καὶ τὴν τελειότητά τους ἀλλὰ ποῖοι καὶ γιατί τὰ κατάντησαν ἔτσι;

Μαθαίνουμε γιὰ τίς πολεμικές τους ἀρετὲς τῶν Ἑλλήνων στοὺς πολέμους κατὰ τῶν Περσῶν, μαθαίνουμε γιὰ τὰ κατορθώματα τῶν προγόνων μας οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ἀλεξάνδρου δημιούργησαν μιὰ αὐτοκρατορία καὶ στὶς χῶρες ποὺ κατέκτησαν ἵδρυσαν περὶ τίς 280 ἑλληνικὲς πόλεις οἱ ὁποῖες ἀνθοῦσαν στὸ ἐμπόριο, στὶς τέχνες καὶ στὶς ἐπιστῆμες καὶ αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν πολιτιστικὴ ἐπέκταση τῶν Ἑλλήνων καὶ πέραν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν Συρία, στὴν Παλαιστίνη, στὴν Μεσοποταμία καὶ στὴν Αἴγυπτο. Σήμερα ἀπὸ αὐτὲς τίς πόλεις ἐλάχιστες σώζονται (π.χ. ἡ Ἀλεξάνδρεια στὴν Αἴγυπτο) μὲ ἐλάχιστους Ἕλληνες, ὅμως γνωρίζουμε πὼς καὶ γιατί χάθηκε αὐτὸς ὁ ἑλληνισμός;

Μαθαίνουμε γιὰ τὴν κατάκτηση ὁλόκληρου τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, μαθαίνουμε ὅτι «κατακτήσαμε» πολιτιστικὰ τὸν Ρωμαῖο κατακτητὴ καὶ ὅτι ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔγινε Ἑλληνικὴ Αὐτοκρατορία μὲ τὴν ἐπωνυμία Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἀγνοοῦμε ὅτι α) ἡ ὀνομασία «Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία» δόθηκε τον 17ον αἰῶνα δηλαδὴ τρεῖς αἰῶνες μετὰ τὴν ὁριστική της κατάρρευση, ἀπὸ τοὺς τότε Εὐρωπαίους ἱστορικούς· λόγῳ τοῦ ἀκραίου θεοκρατικοῦ καὶ καταπιεστικοῦ της χαρακτῆρα της πρὸς τοὺς λαοὺς ποὺ εἶχε ὑπὸ τὴν κατοχή της καὶ β) ὅτι ὅλοι οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἠ «Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας» ὑπέγραφαν ὡς Ρωμαῖοι Αὐτοκράτορες παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν μετὰ ἀπὸ κάποια περίοδο ἦταν ἡ ἑλληνικὴ ἑπομένως οὐδέποτε ὑπῆρξε ἑλληνικὴ διοίκησηαυτής τῆς αὐτοκρατορίας.

Ἄς δοῦμε ὅμως τὰ γεγονότα καὶ ἂς κρίνουμε. Ἄς μάθουμε ἐπιτέλους τὴν ἀλήθεια,ὅσο σκληρὴ καὶ ἂν εἶναι καὶ ἂς ἔχουμε τὸ θάρρος καὶ τὴν εὐθυκρισία ὡς ἀρωγοὺς στὴν ἀναζήτηση τῆς ταυτότητός μας ὡς Ἕλληνες καὶ ὡς Ἄνθρωποι. Ἔτσι θὰ ἐξετάσουμε τὰ γεγονότα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ρωμαϊκῆς κατοχῆς.

ΤΗΝ Ρωμαϊκη ΚΑΤΟΧΗ τὴν διακρίνουμε σὲ δυὸ περιόδους, τὴν πρώτη μέχρι τὸν Κωνσταντῖνο τον Α' (324 μ.κ.ε.) τὴν δεύτερη ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο τον Α' μέχρι τὴν ἅλωση τῆς Πόλης (1453 μ.κ.ε.) καὶ αὐτὸ διότι ἀπὸ τὴν ἄνοδο στὸν θρόνο τοῦ Κωνσταντίνου ἡ συμπεριφορὰ τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ἀντιστράφηκε.

Πρώτη περίοδος ρωμαϊκῆς κατοχῆς

Κατὰ τὴν πρώτη περίοδο (μέχρι τὸ 324 μ.κ.ε.) ὁ Ἑλληνισμὸς ὑφίσταται ἀρχικὰ μιὰ καθοδικὴ πορεία ἀλλὰ γρήγορα κατορθώνει νὰ ἀναλάμψει καὶ νὰ κατακτήσει πολιτιστικὰ τοὺς κατακτητές του καὶ αὐτὸ ἔγινε γιατί οἱ Ρωμαῖοι ἦταν φιλοπρόοδοι καὶ ὄχι μόνον υἱοθέτησαν πρόθυμα τὰ ἐπιτεύγματα τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τὰ προήγαγαν. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν οἱ Ρωμαῖοι, υἱοθέτησαν τίς τέχνες καὶ τίς ἐπιστῆμες ποὺ εἰσήγαγαν ἀπὸ τοὺς κατακτημένους τους Ἕλληνες, μελετοῦσαν καὶ ἐναρμονίστηκαν μὲ τὸν ἑλληνικὸ φιλοσοφικὸ στοχασμὸ ἀκόμα καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα υἱοθέτησαν τὴν ὁποία εἶχαν ὡς γλῶσσα τῆς ἐπιστήμης, τῆς λογοτεχνίας καὶ τῆς φιλοσοφίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁμιλεῖται σὲ ὅλη τὴν Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐπίσημη γλῶσσα τῆς διοίκησης ἦταν ἡ λατινικὴ γλώσσακαι μάλιστα πολλοὶ Ρωμαῖοι ἔγραφαν στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ὅπως ὁ Αὐτοκράτορας Μάρκος Αὐρήλιος καὶ ἀργότερα, ὁ Μ. Ἰουλιανός.

Στὴν Μ. Ἀσία, τὴν Παλαιστίνη καὶ στὴν Μεσοποταμία, ὑπῆρχαν περὶ τίς 280 Ἑλληνικὲς πόλεις μὲ μικτοὺς πληθυσμοὺς ὅπου οἱ κάτοικοι, Ἕλληνες καὶ μή, μιλοῦσαν ἑλληνικὰ καὶ ἀκολουθοῦσαν τὴν Ἑλληνικὴ παράδοση παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ διοίκηση ἦταν ρωμαϊκή. Αὐτὴν τὴν ἑλληνίζουσα αὐτοκρατορία παρέλαβε ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ὅταν κατέλαβε τὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο.

Δευτέρα περίοδος ρωμαϊκῆς κατοχῆς

Ἡ δεύτερη περίοδος ἀρχίζει μὲ ἐνθρόνιση στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο τοῦ λεγόμενου "Μέγα" καὶ "ἅγιου" καὶ ἰσαπόστολου Κωνσταντίνου. Μιὰ ἀπὸ τίς πρῶτες πράξεις τοῦ Κωνσταντίνου του Α' (324-337) ἦταν ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τοῦ κράτους στὴν Ἑλληνικὴ πόλη Βυζάντιο, τὴν ὁποία μετονόμασε σὲ Νέα Ρώμη καὶ τὴν στόλισε μὲ ἔργα τέχνης ποὺ ἀπόσπασε βιαίως ἀπὸ ἑλληνικοὺς ναούς. Θὰ περίμενε κανεὶς ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς αὐτοκρατορίας μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ νὰ συντελέσει στὸν πλήρη ἐξελληνισμὸ τῆς αὐτοκρατορίας, ὅμως στὴν πράξη συνέβῃ τὸ ἀντίθετο διότι ἀρχίζει ἡ συστηματικὴ καταστροφὴ τῶν ναῶν τῶν Ἑλλήνων ὅπου στὴν θέση τους κτίζονται ἐκκλησίες ἐνῶ οἱ ἱερεῖς θανατώνονται μὲ βασανιστήρια.

ΔΕΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν ἀποκεφαλίζεται ὁ νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ὁ ὁποῖος οὕτῳ ὑπῆρξε ὁ πρωτομάρτυρας τοῦ ἑλληνισμοῦ. Μετὰ θάνατον ὁ Κωνσταντῖνος καὶ παρὰ τὸ ἐγκληματικό του παρελθὸν (μεταξὺ τῶν ἄλλων θανάτωσε τὴν σύζυγό του Φαύστα μέσα καζάνι μὲ βραστὸ νερό), ἀνακηρύσσεται ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" καὶ ἰσαπόστολος.

Ὁ Κωνστάντιος (337-361), ποὺ διαδέχθηκε τὸν Κωνσταντῖνο τον Α', ὑπῆρξε ἀκόμα σκληρότερος. Μία ἀπὸ τίς πρῶτες ἐνέργειες τοῦ Κωνστάντιου εἶναι νὰ θέσῃ ἐκτὸς νόμου τὸ «ἑλληνίζειν» δηλαδὴ τὴν ἐνασχόληση μὲ τίς ἐπιστῆμες, τίς τέχνες καὶ τὴν φιλοσοφία. Ὁ Κωνστάντιος θὰ μείνει στὴν ἱστορία ὡς ἐκεῖνος ποὺ (κατὰ τὸν Λιβάνιο) «ἱερὰ καὶ νεώ τους μὲν ἔκλεισε, τοὺς δὲ κατέσκαψε τοὺς δὲ βεβήλους ἀποφήνας πόρνοις ἐνοικεῖν ἔδωκεν» (31) δηλαδὴ τὰ μὲν ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων κατέσκαψε τοὺς δὲ ναοὺς τοὺς ἔδωσε σὲ πόρνες νὰ ἐνοικοῦν.

Ἀπὸ τὸ 354 ἀρχίζουν οἱ πρῶτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκῶν σὲ πολλὲς πόλεις τῆς αὐτοκρατορίας καὶ περίπου αὐτὸ θὰ διαρκέσει ἐπὶ 1000 περίπου χρόνια. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν θὰ καοῦν στὴν πυρὰ ἀνυπολόγιστος ἀριθμὸς ἑλληνικῶν βιβλίων φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ἱστορίας, γεωγραφίας, ποιητικὲς συλλογὲς καὶ κυρίως ἐπιστημονικὰ βιβλία μαθηματικῶν κλπ τὰ ὁποῖα γιὰ τὸν ἐξαιρετικὰ χαμηλοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου ὄχλο ἀποτελοῦσαν (ἰδιαίτερα τὰ μαθηματικὰ) κείμενα μαγείας καὶ προϊόντα τῆς ἑλληνικῆς «μωρίας».

Ἡ καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς γραμματεῖς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ τεχνολογικῆς προόδου τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν πράξεων φαίνεται σήμερα ἀφοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία διεσώθει, ὅπως ὑπολογίζεται, λιγότερο ἀπὸ τὸν 1% αὐτῆς. Αὐτὴ ἡ τακτικὴ τῆς πυρπολήσεως βιβλιοθηκῶν μὲ ἔργα ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἑλληνικὴ παράδοση καὶ φιλοσοφία συνεχίζεται ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὴν πυρπόληση βιβλιοπωλείων ποὺ πωλοῦν κατὰ κύριο λόγο βιβλία τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας καὶ βιβλία ποὺ ἀφοροῦν τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἀπὸ τοὺς λεγόμενους «ἀντιεξουσιαστὲς» οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἔκαψαν βιβλιοπωλεῖα μὲ χριστιανικὲς καὶ ἑβραϊκὲς ἐκδόσεις.

Οἱ ἴδιοι «ἀντιεξουσιαστὲς» βεβήλωσαν τὸ ἄγαλμα τοῦ ὑμνητῆ τῆς ἐλευθερίας Ρήγα Φεραίου ἐνῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου τοῦ Ε' ποὺ βρίσκεται δίπλα τὸ ἄφησαν ἀνέγγιχτο. Τότε (τὸν χριστιανικὸ μεσαίων) τὸ ἱερατεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ὁ ὄχλος (παρακινούμενος ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο) χαρακτήριζαν τοὺς Ἕλληνες «εἰδωλολάτρες, μιαροὺς κλπ» καὶ ὁ ὄχλος (ὑποκινούμενος ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο) ἐπιτίθετο κατὰ τῶν ἱερῶν των Ἑλλήνων καὶ τὰ κατέστρεφε τώρα οἱ λεγόμενοι «ἀντιεξουσιαστὲς» χαρακτηρίζουν τοὺς Ἕλληνες «φασίστες καὶ ρατσιστὲς» καὶ ἐπιτίθενται κατὰ βιβλιοπωλείων μὲ ἐκδόσεις Ἑλλήνων. Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὑποκινοῦν τώρα τοὺς «ἀντιεξουσιαστές»;

Τότε (τὸν χριστιανικὸ μεσαίων) ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ κράτους (αὐτοκράτορες) παρακινούμενοι ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο συνέτασσαν νόμους μὲ τοὺς ὁποίους διέτασσαν τὴν ἐξόντωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τώρα ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἀφήνει ἀνέγγιχτους τοὺς «ἀντιεξουσιαστές»! Μήπως ἡ πολιτικὴ ἡγεσία γνωρίζει ποῖοι κρύβονται καὶ καθοδηγοῦν τους «ἀντιεξουσιαστὲς καὶ δὲν θέλει νὰ τοὺς θίξει»;

Τὰ μεγάλα ἐρωτήματα!

Ὁ Μέγας Ἰουλιανὸς (361-363), ποὺ διαδέχεται τὸν Κωνστάντιο, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχε βαπτισθεῖ μὲ τὴν βία χριστιανός, διατάξει ὅπως παύσει κάθε εἶδος διωγμὸς κατὰ τῶν ἐθνικῶν. Θεσμοθετεῖ ἀπόλυτη ἀνεξιθρησκία καὶ ἐπιδιορθώνει ὅσους ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς ναοὺς δὲν εἶχαν ὁλοκληρωτικὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Θέλοντας κάθε ἄνθρωπος νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἀκολουθεῖ ἐλεύθερα τὸ θρησκευτικό του μονοπάτι ἐπιδιώκει ἀκόμα καὶ τὴν ἀναστήλωση τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντα. Ὁ Ἰουλιανὸς τὸ 363 δολοφονεῖται πισώπλατα, κατὰ τὸν χρονικογράφο Μαλάλα, ἀπὸ τὸν Μερκούριο ὁ ὁποῖος ἀμέσως ἀνακηρύσσεται ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο «ἅγιος» ἐνῶ ὁ Ἰουλιανὸς «παραβάτης».

Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς ἑπόμενους αὐτοκράτορες Θεοδόσιο τὸν Α', Ἀρκάδιο καὶ Ἰουστινιανὸ ἔλαβαν χώρα οἱ μεγάλες διώξεις τῶν Ἑλλήνων. Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μιὰ διευκρίνιση: τὴν περίοδο αὐτὴν ὅταν ἔλεγαν «Ἕλληνες» ἐννοοῦσαν τους μετέχοντας τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καὶ συνεπῶς τοῦ ἐλεύθερου φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ, Ἕλληνες διότι οἱ Ἕλληνες ποὺ ἀσπάσθηκαν τὸν χριστιανισμὸ ἀπεκδύθηκαν τὸν χαρακτηρισμό τους ὡς Ἕλληνες, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁμιλοῦσαν ἑλληνικὰ καὶ πολλοὶ εἶχαν ἑλληνικὴ καταγωγὴ ἀλλὰ χαρακτήριζαν τοὺς ἑαυτούς τους ἁπλῶς ὡς χριστιανοὺς καὶ Ρωμαίους (ἢ Ρωμιοὺς) καὶ αὐτὸ συνεχίσθηκε μέχρι τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ὅπου π.χ. ὁ Γεώργιος Σχολάριος, ὁ μετέπειτα οἰκουμενικὸς πατριάρχης Γεννάδιος, διακηρύσσει ὅτι «ἂν καὶ ὁμιλῶ ἑλληνικὰ δὲν εἶμαι Ἕλλην... ἂν μὲ ρωτήσει κάποιος τί εἶμαι θὰ τοῦ ἀπαντήσω ὅτι εἶμαι χριστιανὸς» καὶ ὁ ἴδιος προτρέπει «τοὺς γοὺν δυσσεβεὶς καὶ ἀλάστορας (δηλ. καταραμένους) Ἑλληνιστὰς ... πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ ὕδατι καὶ παντὶς τρόποις ἐξαγάρετε τῆς παρούσης ζωῆς...» ἐπίσης προτρέπει «ράβδιζε, εἶργε (δηλ. φυλάκιζε), εἶτα γλῶσσαν ἀφαιρεῖ, εἶτα χεῖρα ἀπότεμνε, κι ἂν καὶ οὕτως μένῃ κακός, θαλάσσης πέμπε βυθῷ» (30).

Ὁ Θεοδόσιος ὁ Α' (379-395) μὲ διάταγμα ποὺ ἐξέδωσε στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ 380 στὴν Θεσσαλονίκη ὁρίζει ἐπίσημη καὶ μοναδικὴ θρησκεία τοῦ κράτους τὸν χριστιανισμὸ καὶ κηρύσσει ἐκτὸς νόμου κάθε ἄλλη λατρεία. Ὅποιος δὲν εἶναι χριστιανὸς χαρακτηρίζεται «ὡς σιχαμερός, αἱρετικός, μωρὸς καὶ τυφλὸς καὶ ἀπειλεῖται μὲ ἐπουράνια καὶ ἐπὶ γῆς τιμωρία» (βλέπε Κῶδιξ Θεοδοσίου). Τὸ 390 ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μὴ χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας Ἐπακολουθεῖ νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν ἡ ὁποία καταπνίγεται στὸ αἷμα καὶ τὸ Σεράπειο καὶ ἡ βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας καίγονται.

Τὸ 392 ὁ Θεοδόσιος ὁ Α' μὲ νέο ἔδικτο ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τοῦ Δωδεκαθέου καὶ κάθε μὴ χριστιανικὴ τελετὴ καὶ ἐπακολουθοῦν νέες σφαγὲς Ἑλλήνων ἐθνικῶν. Τὸ 394 ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει τοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες (39επ) ὡς «ἑλληνικὸ μίασμα», νομοθετεῖ τὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν ναῶν καὶ καταστρέφονται οἱ ναοὶ τῆς Ὀλυμπίας ἐνῶ ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῶν συναγωγῶν. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεοδόσιος χαρακτηρίζεται στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία ὡς «Μέγας» καὶ «Ἅγιος».

Ὁ Ἀρκάδιος (395-408) μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν χριστιανῶν Γότθων ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὸν Ἀρκάδιο. Ὁ σύμβουλος τοῦ Ἀρκάδιου Ρουφίνος, συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων διότι ἀμύθητα πλούτη του λέγει ὅτι κρύβονται μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναοὺς καὶ στοὺς οἴκους τῶν Ἑλλήνων.

Οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου (42) ἐπὶ τρία χρόνια (396-399) συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους σφάζονται ἢ καίγονται ζωντανοὶ ὅπως ὁ Ἰλάριος ἐνῶ οἱ αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα.

Ὁ Ἀλάριχος γιὰ τὸ «θεάρεστο» ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται ἀπὸ τὸν Ἀρκάδιο διοικητὴς τῆς Ἰλλυρίας. Τὸ 396 μὲ ἔδικτο ὁρίζεται ὅτι ἡ ἐνασχόληση μὲ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες ἀποτελεῖ πράξη ὕστατης προδοσίας καὶ τὸ 397 μὲ νέο ἔδικτο διατάζει τὸ περίφημο «Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν» γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων Ἐθνικῶν. Οἱ ἀδιάκοπες διώξεις τῶν Ἑλλήνων μὲ διατάγματα τῶν διαφόρων χριστιανῶν αὐτοκρατόρων ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ Ἕλληνες ὅπως καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐθνικοὶ ἐπέμεναν μὲ πεῖσμα στὶς πατρῶες τους ἀντιλήψεις ἐκτελῶντας ἀκόμα καὶ κρυφὰ καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους τίς ἱεροπραξίες τους.

Τὸ 408 αὐτοκράτωρ ἀναγορεύεται ὁ Θεοδόσιος ὁ Β' (408-450) ὁ ὁποῖος συνεχίζει τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἡ περίοδος αὐτὴ σημαδεύεται ἀπὸ τρία σημαντικὰ γεγονότα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ ποὺ πρέπει νὰ ἀναφερθοῦν α) τὸ 415 ἔγινε ὁ μαρτυρικὸς θάνατος τῆς Μαθηματικοῦ καὶ φιλοσόφου Ὑπατίας ἀπὸ σωματοφύλακες τοῦ πατριαρχείου καὶ καλόγηρους τὴν ὁποία ἔγδαραν ζωντανὴ μὲ κοχύλια καὶ κατόπιν τῆς ἔσπασαν τὰ κόκαλα καὶ τὴν τεμάχισαν ὁ δὲ θεωρούμενος ἀπὸ πολλοὺς συγγραφεῖς ὡς ἠθικὸς αὐτουργὸς Πατριάρχης Κύριλλος (σ 262) ἀνακηρύχθηκε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία «Ἅγιος» β) 429 ὅπου ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς στὸν Παρθενῶνα καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερὸ καὶ παράλληλα διώκονται οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας καὶ γ) ὁ Θεοδόσιος ὁ Β' διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μὴ χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα τοῦ νεοπλατωνικοῦ φιλοσόφου Πορφύριου ποὺ ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ Πλωτίνου.

Ἐπὶ αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καὶ Λέοντος του Α' (450-474) συνεχίζεται τὸ καταστροφικὸ ἔργο γιὰ ὅτι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ γραμματεία. Φιλόσοφοι καὶ ἐπιστήμονες μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἑλληνίζουν ἐκτελοῦνται ὅπως π.χ. ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος καὶ ὁ Σεβεριανὸς ἐνῶ στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Ἐπὶ αὐτοκράτορος Ζήνωνος (474-491), ἐκδηλώνεται ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ χριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο, ὅμως παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα των ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται μέσα σὲ 4 χρόνια καὶ οἱ ἐπαναστάτες θανατώνονται κατὰ χιλιάδες

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἰουστινιάνειος Δυναστεία ἰδίως κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἢ Γιουτπράδα (527-565) κατὰ τὴν ὁποία συνεχίζονται δια πυρὸς καὶ βασανιστηρίων καὶ μὲ μεγαλύτερη ἔνταση οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ αἰτιολογικό την «τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη».). Ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ συντάσσεται ὁ περίφημος «Ἰουστινιάνειος κώδικας» μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ καὶ καταργεῖ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες καὶ μέσα στὰ ἀντίποινα εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων τὰ ὁποῖα δίδονται στὴν ἐκκλησία.

Τὸ 529 ὁ Ἰουστινιανὸς κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι «Ἕλληνες» διότι το Ἕλληνας σημαίνει πλέον τὸν μισερὸ εἰδωλολάτρη καὶ ἀποτελεῖ ὕβρη γιὰ ἕναν ἄνθρωπο νὰ ὀνομάζεται Ἕλληνας. Τέλος τὸ 562 νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη καὶ ὁ χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στὸ ἔργο τοῦ «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικὰ ὅτι Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο ἑλληνικῶν βιβλίων καὶ εἰκόνων τῶν Θεῶν.

Ἐπὶ αὐτοκράτορος Τιβέριου (578-582), δὲν ὑπάρχουν πλέον ἐθνικοὶ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι νὰ δηλώνουν δημοσίως το Ἕλληνες καί το Ἐθνικοὶ ἀλλὰ οἱ ἐναπομείναντες πιστοὶ στὶς πατρῶες παραδόσεις κινοῦνται κρυφά. Ἔτσι τὴν περίοδο αὐτὴν ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται ὅταν ἀποκαλυφθοῦν τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω ὅπως π.χ. ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ πλέον ἔχουν ἐξοντωθεῖ καὶ ἐπιζοῦν ὅσοι βαπτίστηκαν χριστιανοὶ καὶ ὅσοι εἶχαν τὰ οἰκονομικὰ μέσα μεταναστεύουν πρὸς τίς χῶρες τῆς κεντρικῆς Εὐρώπης.

Ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαυρίκιου (582-602), συνεχίζονται οἱ διωγμοὶ κατὰ ὁποιουσδήποτε κριθεῖ ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες τὸν ὁδηγοῦν στὴν πυρὰ ἢ τὸν σταυρώνουν ἀφοῦ προηγουμένως τὸν βασανίσουν.

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἡράκλειος δυναστεία (610-717) κατὰ τὴν ὁποία συνεχίζονται οἱ διωγμοί. Ὁ Ἡράκλειος ὑπῆρξε μεγάλος στρατηγός. Τὸ βάρος τῶν προσπαθειῶν του ἐπικεντρώθηκε στὴν ἀπόκρουση τῶν Ἀβάρων, τῶν Σλάβων καὶ κυρίως τῶν Περσῶν. Τὸ 627 μετὰ νικηφόρα ἑξαετῆ ἐκστρατεία κατὰ τῶν Περσῶν κατάφερε νὰ κλείσει εἰρήνη μὲ τοὺς Πέρσες οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν στοὺς Βυζαντινοὺς τὴν Συρἰα, τὴν Παλαιστίνη, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Οἱ μακροχρόνιοι πόλεμοι μὲ τοὺς Πέρσες ἐξασθένησαν τόσο τὴν αὐτοκρατορία ὅσο καὶ τοὺς Πέρσες καὶ αὐτὸ διευκόλυνε τοὺς Ἄραβες ὥστε νὰ καταλάβουν εὔκολα τὴν Παλαιστίνη, τὴν Συρία καὶ τὴν Αἴγυπτο.

Ἐπίσης οἱ διώξεις ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο Βυζάντιο τῶν αἱρετικῶν κυρίως Νεστοριανῶν καὶ Μονοφυσιτῶν ποὺ ζοῦσαν στὶς περιοχὲς αὐτὲς τοὺς ὤθησαν νὰ συνεργαστοῦν μὲ τοὺς Πέρσες καὶ ἰδίως ἀργότερα μὲ τοὺς Ἄραβες, οἱ ὁποῖοι ἔδειχναν θρησκευτικὴ ἀνοχή, πρᾶγμα ποὺ εἶχε καταστρεπτικὲς συνέπειες γιὰ τὴν Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ Ἄραβες καὶ εὔκολα ἀπέσπασαν ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς μόνον μὲ 27.000 ἄνδρες ἀρχικὰ μὲν τὴν Συρία, τὴν Παλαιστίνη καὶ τὴν Αἴγυπτο, ἀργότερα δὲ καὶ ἄλλες περιοχὲς ὅπου οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἔγιναν μωαμεθανοί. Στὰ μετέπειτα χρόνια οἱ Ἄραβες ἐπεκτείνουν τίς κατακτήσεις τους καὶ φθάνουν νὰ πολιορκήσουν ἀκόμα καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη. Πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου τὸ 679 οἱ Βούλγαροι καταλαμβάνουν τὴν Βάρνα, καθυποτάσσουν τίς γύρῳ,γύρω φυλὲς Σλάβων καὶ ἐγκαθίστανται ὁριστικὰ στὴν κάτω Μοισία.

Γενικότερα οἱ διώξεις τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ θρησκευτικὲς διενέξεις μέσα στοὺς κόλπους τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἦταν ἡ αἰτία νὰ καταστραφεῖ ὁ ἀκμάζων Ἑλληνισμὸς μὲ τοὺς θεσμούς του στὶς πόλεις κυρίως τῆς Συρίας καὶ τῆς Αἰγύπτου καὶ νὰ κυριαρχήσουν οἱ ἰθαγενεῖς λαοὶ τῶν περιοχῶν αὐτῶν ποὺ ζοῦσαν στὴν ὕπαιθρο, οἱ ὁποῖοι ἀντιτάχτηκαν στὸ Βυζαντινὸ κράτος καὶ τελικὰ προσχωρῆσαν στοὺς Ἄραβες μὲ τοὺς ὁποίους εἶχαν καὶ φυλετικὴ συγγένεια. Ἔτσι οἱ Ἕλληνες τῶν περισσοτέρων ἀπὸ τίς προαναφερθεῖσες 280 ἑλληνικὲς πόλεις χάθηκαν καὶ ὅσοι ἐπέζησαν καὶ ἄφησαν ἀπογόνους σήμερα λέγονται Ἰταλοί, Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Πέρσες, Ἰορδανοί, Ἰρακινοί, Ἄραβες, Αἰγύπτιοι Τοῦρκοι κλπ ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν πλέον ὅτι εἶναι Ἕλληνες.

Μέχρι καί την 11η ἑκατονταετηρίδα τὸ Βυζαντινὸ κράτος ἦταν ἀκόμη τὸ πλουσιότερο κράτος τῆς γῆς, καὶ μποροῦσε νὰ συγκροτήσει ἀξιόλογη δύναμη στρατοῦ καὶ ναυτικοῦ γιὰ νὰ προστατεύσει τὰ σύνορα, ὅμως, περὶ τὸ τέλος τῆς Μακεδονικῆς Δυναστείας, ἔχασε τὴν «Μεγάλη Ἑλλάδα» (δηλαδὴ τὴν κάτω Ἰταλία καὶ τὴν Σικελία).

Στὴν Βαλκανικὴ ἔχασε τίς βόρειες περιοχές. Κοντὰ στὸν Δούναβη ἐγκαθίστανται σλαβικὲς φυλὲς καὶ Βούλγαροι, οἱ Ἕλληνες περιορίζονται στὰ παράλια. Ἐπίσης σλαβικὲς φυλὲς προωθοῦνται νοτιότερα κατὰ καιροὺς σὲ περιοχὲς γύρω ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, στὴν Θεσσαλία, στὴν Ἤπειρο καὶ κατὰ τὰ μέσα τῆς 8ης ἑκατονταετηρίδας οἱ φυλὲς αὐτὲς καταλαμβάνουν σημαντικὲς περιοχὲς τῆς Πελοποννήσου.

Ἔτσι ἐνῶ στὶς βόρειες περιοχὲς οἱ Ἕλληνες περιορίσθηκαν στὶς παραλιακὲς περιοχὲς νοτιότερα, ἀπὸ τὴν Μακεδονία μέχρι τοῦ Ταινάρου ἀναγκάσθηκαν νὰ παραχώρηση στὶς σλαβικὲς φυλὲς ἀρκετὲς περιοχὲς τῆς ὑπαίθρου. Ἀλλὰ ἐδῶ ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς ἦταν πολυπληθέστερος καὶ ἐπικρατέστερος καὶ κατόρθωσε στὸ διάστημα ἀπό την 8η ἕως τὴν 14η ἑκατονταετηρίδα νὰ ἀφομοιώσει ἢ νὰ τίς ἐκδιώξει τίς σλαβικὲς αὐτὲς φυλές. Ἕκτος ἀπὸ τοὺς Σλάβους καὶ Βουλγάρους εἶχαν ἐγκατασταθεῖ κατά την 10η καὶ 11η ἑκατονταετηρίδα στὶς εὐρωπαϊκὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας Βλάχοι, Ἀλβανοί, Ἀρμένιοι, Σύριοι, Τοῦρκοι, Μαδραΐτες, ἀκόμη καὶ Ἰουδαῖοι.

Ἄλλο κακὸ αὐτῆς τῆς περιόδου ἦταν οἱ λεηλασίες τῶν παραλίων καὶ τῶν νησιῶν ἀπὸ τοὺς μωαμεθανοὺς πειρατές. Τὸ 896 πειρατὲς κατάσφαξαν ὅλους τους κατοίκους τῆς Δημητριάδος. Παρόμοιες καταστροφὲς δοκίμασαν τὰ νησιὰ Αἴγινα, Πάρος, Νάξος, Λέσβος. Τὸ ἔτος 904 πειρατὲς κατέλαβαν τὴν Θεσσαλονίκη, ἔσφαξαν πολλοὺς κατοίκους, λεηλάτησαν τὴν πόλη καὶ πῆραν μαζί τους στὴν αἰχμαλωσία 22.000 νέους.

Κατά την 7η ἑκατονταετηρίδα ἡ Αἴγυπτος καὶ ἡ Συρία καταλαμβάνονται ἀπὸ τοὺς Ἄραβες. Ὅλες οἱ μεγάλες πόλεις, ποὺ ἔκτισε ἐκεῖ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ οἱ διάδοχοι τοῦ χάνονται ὁριστικῶς, ἐξ αἰτίας κυρίως τῶν θρησκευτικῶν διενέξεων ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι στράφηκαν κατὰ τῶν Νεστοριανῶν, τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παυλιανιτῶν. Μαζὶ μὲ τίς πόλεις χάνεται καὶ ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμός, ποὺ ἦταν σὲ μεγάλη ἀκμή. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὴν ἀραβική. Οἱ Ἕλληνες αὐτοὶ εἶναι σήμερα Ἄραβες, Σύριοι, Πέρσες, Ἰορδανοί, κλπ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ζήτημα ἂν ὑπάρχουν σήμερα κάποιοι ποὺ θυμοῦνται ὅτι ἦσαν κάποτε Ἕλληνες.

Στὴν Μικρὰ Ἀσία ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς ἦταν πυκνότερος ἀλλὰ ὁ Ἑλληνισμὸς αὐτὸς ἀφανίσθηκε, γιατί στερήθηκε τίς παραδόσεις, τίς ἀναμνήσεις καὶ τὰ αἰσθήματα φιλοπατρίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ πέραν αὐτοῦ, λόγῳ τῶν διώξεων ἀπὸ τὸν κλῆρο ὅσων τολμοῦσαν νὰ αυτοπροσδιορἱστοὺν ὡς Ἕλληνες, ἀφοῦ δὲν τολμοῦσαν νὰ ποῦν ὅτι εἶναι Ἕλληνες καὶ ἔτσι ἔχασαν τὴν ἑλληνική τους συνείδηση. Ποῖοι φταῖνε γι αὐτό;

Κατὰ τίς ἑπόμενες ἑκατονταετίες ἡ αὐτοκρατορία συνεχῶς ἐξασθενεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συγκρατήσει τὰ στίφη τῶν βαρβάρων ποὺ εἰσβάλουν ἀπὸ κάθε κατεύθυνση. Ἡ Ἰταλία κατακτήθηκε ἀπὸ τοὺς Φράγκους καὶ ἀργότερα Σαρακηνοὶ εἰσβάλουν καὶ κατακτοῦν τὴν Σικελία μὲ ἀποτέλεσμα μέρος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ Ἕλληνες της Μεγάλη Ἑλλάδος νὰ χαθοῦν. Στὴν βαλκανικὴ χερσόνησο εἰσβάλουν Γότθοι, Ἄβαροι, Σλάβοι καὶ Βούλγαροι οἱ ὁποῖοι ἐπὶ αἰῶνες ἔσφαζαν, ἀφάνιζαν καὶ φεύγοντας ἔσερναν μαζί τους στὴν αἰχμαλωσία ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς μὲ ἀποτέλεσμα τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς βόρειας Βαλκανικῆς νὰ σφαγῇ ἢ νὰ ἀφομοιωθεῖ μὲ τοὺς εἰσβολεῖς.

Μιὰ ἀπὸ τίς συνέπειες αὐτῶν τῶν εἰσβολῶν καὶ τῆς καταστροφῆς τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου εἶναι τὸ λεγόμενο σήμερα μακεδονικὸ πρόβλημα. Στὴν Μικρὰ Ἀσία, στὴν Συρία, στὴν Μεσοποταμία, στὴν Παλαιστίνη καὶ στὴν Αἴγυπτο εἰσβάλουν Πέρσες, Ἄραβες καὶ ἀργότερα Τοῦρκοι ποὺ ἐγκαθίστανται ἐκεῖ καὶ ὅλες οἱ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες σφάζονται ἢ ἀφομοιώνονται μὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν ὁριστικὰ ὅλοι οἱ ἐκεῖ ἑλληνικοὶ πληθυσμοί.

Τέλος οἱ σταυροφορίες καὶ ἰδιαίτερα ἡ 4η σταυροφορία ὑπῆρξε καταστρεπτικὴ γιὰ τὴν Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἠ οποίας, δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε, ὅτι τότε οὐσιαστικὰ καταλύθηκε. Μετά την 4η σταυροφορία καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κών/πόλεως ἀπὸ τοὺς Λατίνους ἡ αὐτοκρατορία εἶχε τόσο πολὺ ἐξασθενήσει ὥστε τὸ 1453 ἔγινε ἡ τυπική της κατάλυση.

Μιὰ σημαντικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν Θεῶν (ὅπως τους ἐννοοῦν οἱ Ἕλληνες) ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τεραστία,τεραστίᾳ διαφορά,διαφορᾷ στὸ νοητικό, τὸ γνωστικὸ κλπ ἐπίπεδο, εἶναι ἡ ἀθανασία. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι θνητοὶ ἐνῶ οἱ Θεοὶ ἀθάνατοι. Οἱ ΘΕΟΙ, σύμφωνα μὲ τὴν ἑλληνικὴ θρησκεία, βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποκτήσουν τὴν γνώση, νὰ προοδεύσουν πνευματικὰ ὥστε νὰ ἀποκτήσουν κι αὐτοὶ τὴν ἀθανασία (δηλαδὴ νὰ γίνουν κι αὐτοὶ Θεοὶ) καὶ αὐτὸ γινότανε μέσῳ τῶν μυστηριακῶν σκηνωμάτων (Ἐλευσίνιων Μυστηρίων κλπ).

Ἀντίθετα ὁ Θεὸς τῶν βιβλικῶν θρησκειῶν (δηλαδὴ ὁ Γιαχβέ), θέλει τὸν ἄνθρωπο χωρὶς γνώση (δηλαδὴ σὲ κατάσταση ἀποκτηνώσεως). Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἔφαγε ἀπὸ τὸ «ξύλο» τῆς γνώσεως ὁ Γιαχβὲ εἶπε ὅτι μὲ τὴν ἀπόκτηση τῆς γνώσεως [ὁ ἄνθρωπος] ἔγινε σὰν αὐτὸν καί [φοβᾷται] ὅτι ἂν ἀκολούθως [ὁ ἄνθρωπος] φάγει καὶ ἀπὸ τὸ «ξύλο» τῆς ζωῆς δηλαδὴ τῆς ἀθανασίας θὰ ἀποκτήσει καὶ τὴν ἀθανασία! (Γεν. Γ' 22) Γι αὐτὸ τὸν ἐξεδίωξε ἀπὸ τὸν «παράδεισο» καὶ τὸν «καταδίκασε» νὰ ἐργάζεται, θεωρῶν ὅτι ἡ ἐργασία εἶναι καταδίκη κι ὄχι εὐλογία! Ἄς μᾶς προβληματίσει αὐτὴ ἡ διαφορά!

Ἡ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὸ 330 μ.κ.ε. μέχρι τὸ τέλος τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας γνωρίσαμε ἀφανισμὸ τόσο τοῦ 99% τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομίας ὅσο καὶ τῆς ὕπαρξής μας ὥστε σήμερα νὰ ἀποτελοῦμε χωρὶς ὑπερβολὴ περίπου τὸ 20% τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ σήμερα μὲ τὴν καθοδηγούμενη λαθρομετανάστευση κινδυνεύουμε μὲ ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση. Αὐτὸ τὸ φοβερὸ ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας ἡ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ τὸ ἀγνοεῖ γιατί ἐσκεμμένα οἱ κρατοῦντες (ποὺ εἶναι διάδοχοι αὐτῶν ποὺ μᾶς κατάσφαξαν) τὸ κρύβουν.

Ὁ ὅρος «ἐβραιοχριστιανοὶ» ὀφείλεται στὸ ὅτι: α) τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς «βίβλου» δηλαδὴ τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῶν χριστιανῶν· τὸ ἀποτελοῦν τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων καὶ τὰ ὑπόλοιπα (καινὴ διαθήκη) εἶναι ἐξαρτημένα ἀπὸ τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων γιατί παραπέμπουν σ' αὐτὰ καὶ συνεπῶς ὁ χριστιανισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὡς θρησκεία χωρὶς τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων δηλαδὴ εἶναι θρησκεία μέσα ἀπὸ τὴν θρησκεία τῶν Ἑβραίων, β) ὁ κύριος πρωταγωνιστὴς τοῦ ἔργου τοῦ χριστιανισμοῦ· ὁ Ἰησοῦς ἢ Γιαχβὲ ἢ Ἰεχωβὰς ἦταν Ἑβραῖος καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὡς ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας τῶν Ἑβραίων καὶ γ) ὁ Γιαχβὲ Ἰησοῦς ἔλεγε ὅτι δὲν ἦλθε νὰ καταργήσει τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία ἀλλὰ γιὰ νὰ τὴν συμπληρώσει. Ἑπομένως ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ «συμπληρωμένη» ἑβραϊκὴ θρησκεία. Τώρα τί δουλειὰ ἔχει ὁ ΕΛΛΗΝΑΣ μὲ τὰ Ἑβραϊκὰ δρώμενα (σωστὰ ἢ λάθος μας εἶναι ἀδιάφορο) μόνο τὸ σάπιο μυαλὸ ἑνὸς χριστιανοῦ μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει, ἄλλωστε εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ΛΟΓΙΚΗ εἶναι ἀποῦσα στὶς θεολογικὲς ὑποθέσεις!!!

Τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα εἶναι ἔμφυτο στὸν ἄνθρωπο. Ὅταν αὐτὸ τὸ συναίσθημα γίνεται καταλύτης γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ κοινωνικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου, τότε μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ ἰσχυριστοῦμε, ὅτι ἡ συγκεκριμένη θρησκεία ποὺ γεμίζει αὐτὸ τὸ ἔμφυτο συναίσθημα ἀποτελεῖ θρησκεία ποὺ συντελεῖ στὴν πρόοδο τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅταν ὅμως μιὰ θρησκεία ἀπὸ τὴν μιὰ δημιουργεῖ οὐσιαστικὰ ἀνελεύθερα καὶ καταπιεσμένα πνευματικὰ καὶ ὄχι μόνο ἄτομα καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀποτελεῖ τὸ ὄχημα γιὰ ὁμάδες ἀνθρώπων νὰ ἐπιβουλεύονται καὶ νὰ ἐκμεταλλεύονται μὲ τὸ χείριστο τρόπο τὸν λαό, πατῶντας πάνω ἀκριβῶς σὲ αὐτὸ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα, τότε ἡ συγκεκριμένη θρησκεία εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴν δημιουργηθεῖσα πνευματικὴ ἀναπηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Καὶ ὄχι ἀκριβῶς ὑπεύθυνη ἀλλὰ συνυπεύθυνη γιατί ὁ κάθε ἄνθρωπος ὀφείλει, σὰν μιὰ πνευματική, σωματικὴ καὶ ὁλοκληρωμένη ὀντότητα ποὺ εἶναι, νὰ προσπαθεῖ συνέχεια γιὰ τὴν δικὴ βελτίωση. Ὁπότε ἡ ἀποδοχὴ ἑκούσιας ἢ συνειδητῆς, μιᾶς καταστάσεως ποὺ τὸν ἐμποδίζει νὰ πράξει τὰ ἀνώτερο, βαρύνει σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ καὶ τὸν ἴδιο.

Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ κύριο νόημα τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ. Ἡ Συμμετοχή, ἡ Δράση, ἡ ἀνάληψη εὐθυνῶν. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ ἀπώτερος στόχος τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ εἶναι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ ἐβραιοχριστιανισμοῦ· δηλ. νὰ ἀποτελεῖ μιὰ στοχαστική, ἀνεξάρτητη καὶ πάνω ἀπ' ὅλα οὐσιαστικὴ καὶ γιὰ τὸν ἴδιο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν συνάνθρωπο, Ζωή.

Τέλος νομίζω ὅτι τώρα ἔφτασε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου γιά μας τοὺς Ἕλληνες νὰ ἐπανέλθουμε στὴν γνήσια Ἑλληνική μας παράδοση, αὐτὴν ποὺ ἀνέπτυξε τίς ἐπιστῆμες καὶ ποὺ δημιούργησε Παρθενῶνες καὶ ἔργα τέχνης καὶ πολιτισμοῦ γιὰ τὰ ὁποῖα ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα ὑποκλίνεται καὶ νὰ ἀπεκδυθοῦμε κάθε δοξασία ποὺ ὑποδουλώνει τὸ πνεῦμα καὶ τὸ κάνει ὑποχείριο δογμάτων ἀντιθέτων μὲ τὸν ἐλεύθερο φιλοσοφικὸ στοχασμό.

Ἡ ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ ἡ ΙΑΧΩΒΑ

Ἡ ΓΝΩΣΗ

Ἡ γνώση τῶν Νόμων τῆς λειτουργούσης Φύσεως δίδει στὸν κάτοχό της πτέρυγας ἀετοῦ καὶ δύναμη λέοντος, ὥστε νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ὑποτάξει στὴν θέλησή του τίς μορφὲς τοῦ ἀπείρου. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀξία τῆς γνώσεως ὑπάρχει ἡ ἀρνητικὴ διδαχή· ἀπὸ τὴν λεγόμενη «παλαιὰ διαθήκη» ἡ ὁποία ἀτυχῶς μέσῳ τῶν «βιβλικῶν» λεγομένων θρησκειῶν διασώθηκε μέχρι σήμερα καὶ διδάσκει ὅτι ἡ γνώση τοῦ «καλοῦ» καὶ τοῦ «κακοῦ» ἀποτελεῖ τὸν ἀπαγορευμένο γιὰ τὸν ἄνθρωπο καρπὸ καὶ συνεπῶς εἶναι θεϊκὴ κατάρα τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀποφύγει ὁ ἄνθρωπος γιατί διαφορετικὰ θὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ «ἑνὸς ἐξωκοσμικοῦ θεοῦ ἢ Ἰαχωβὰ ἢ Γιαχβὲ» καὶ ὅτι δὲν θὰ ἔχει θέσῃ στὸν «παράδεισο» δηλαδὴ σὲ χῶρο ὅπου ὁ ἄνθρωπος θὰ παραμένει ἀδρανὴς σὰν φυτὸ καὶ σὲ κατάσταση ἄγνοιας δηλαδὴ ἀποκτήνωσης κι ὅτι αὐτὴ ἡ κατάσταση (τῆς ἀδράνειας καὶ ἄγνοιας) ἀποτελεῖ τέτοια εὐτυχία ποὺ ὁρισμένοι θυσιάζουν τὴν ζωή τους γι' αὐτὴν καὶ κατὰ τὸν μεσαίωνα κατέστρεψαν ἕναν λαό, τοὺς Ἕλληνες καὶ ὅλα τὰ πολιτισμικά τους στοιχεῖα!. Ἡ γνώση δὲν εἶναι κατάρα ἀλλὰ εἶναι δύναμη καὶ μάλιστα ἡ μεγαλύτερη μέσα στὸ Σύμπαν καὶ συνεπῶς εὐλογία τὴν ὁποία ὁ πνευματικὸς κόσμος μεταβιβάζει στὴν ἀνθρωπότητα ὥστε μέσῳ αὐτῆς νὰ προοδεύει καὶ ἐξελίσσεται πνευματικά.

Ἡ ΕΡΓΑΣΙΑ

Ἡ ἐργασία γιὰ τὸν ἐλεύθερο ἄνθρωπο εἶναι ὕψιστη ἀρετὴ καὶ ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δοξάζει τὴν ἐργασία καὶ τοὺς ἐργάτες ἀλλὰ καὶ καταδικάζει τοὺς ἄεργους καὶ κατ' ἐπέκταση καταδικάζει τὸν παρασιτισμὸ καὶ τὴν μάστιγα τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ ἔχει ὡς ἐφεύρημα ἀφενὸς μὲν τὸ οἰκονομολογικὸ θεώρημα τῆς «ἥσσονος προσπάθειας» (δηλαδὴ κέρδος μὲ ἐλάχιστη προσπάθεια, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν σκοπὸ καὶ προορισμὸ αὐτῆς τῆς προσπάθειας) καὶ ἀφετέρου τὴν ἀρνητικὴ διδαχὴ ἀπὸ τὴν «παλαιὰ διαθήκη» καὶ διδάσκει ὅτι ἡ ἐργασία εἶναι θεϊκὴ κατάρα στὴν ὁποίαν καταδικάστηκε καὶ πρέπει νὰ ὑποκύψει ὁ ἄνθρωπος γιατί οἱ «πρωτόπλαστοι» παραβίασαν τὴν ἐντολὴ τοῦ «ἑνὸς ἐξωκοσμικοῦ θεοῦ τοῦ Γιαχβέ»

Ἡ ἐργασία δὲν εἶναι κατάρα ἀλλὰ εὐλογία τὴν ὁποία ὁ πνευματικὸς κόσμος κληροδότησε στὴν ἀνθρωπότητα γιατί μέσῳ αὐτῆς προοδεύει καὶ ἐξελίσσεται πνευματικὰ καὶ πολιτιστικά. Ἡ ἀποφυγὴ τῆς ἐργασίας, ἀκόμα καὶ ἂν βασίζεται σὲ «ἱερὰ βιβλία», προκαλεῖ στασιμότητα ποὺ ἀποτελεῖ ἔμπνευση τοῦ σκότους, τὸ ὁποῖο δὲν θέλει τὴν πρόοδο καὶ ἐξέλιξη τῆς ἀνθρωπότητας, ἀφοῦ ἡ ἐργασία εἶναι μοχλὸς προόδου καὶ ἐξελίξεως τῆς ἀνθρωπότητας καί, πέραν τοῦ χρησίμου ἀποτελέσματος, μᾶς ἀποκαλύπτει τὰ μυστικὰ τῆς Φύσεως, τόσο τῆς ὀργανικῆς ὅσο καὶ τῆς πνευματικῆς.

Ἡ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ἡ οὐσιώδης διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν Θεῶν· ὅπως τοὺς ἐννοοῦν οἱ Ἕλληνες, εἶναι ἡ ἀθανασία. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι θνητοὶ ἐνῶ οἱ Θεοὶ ἀθάνατοι. Οἱ Θεοί, σύμφωνα μὲ τὴν ἑλληνικὴ θρησκεία, βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποκτήσουν τὴν γνώση, νὰ προοδεύσουν καὶ νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἀθανασία (δηλαδὴ νὰ γίνουν κι αὐτοὶ Θεοὶ) καὶ αὐτὸ γινόταν μέσῳ τῶν μυστηριακῶν σκηνωμάτων. Ἀντίθετα ὁ Γιαχβέ, θέλει τὸν ἄνθρωπο χωρὶς γνώση δηλαδὴ σὲ κατάσταση ἀποκτήνωσης καὶ φοβᾷται μήπως ἀποκτήσει κι ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀθανασία καὶ γίνει σὰν αὐτόν! Ἄς μᾶς προβληματίσει αὐτὴ ἡ διαφορά! Ἀπορῶ, τί τέλος πάντων εἶναι ὁ Γιαχβέ; Εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ κόσμου ἢ ὁ ἄρχων τοῦ σκότους!

H Γέννηση του Δία

Στὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία, ἡ Τιτανομαχία ἦταν ὁ πόλεμος μεταξὺ τῶν Τιτάνων (οἱ ὁποῖοι μάχονταν ἀπὸ τὸ βουνὸ Όθρυς) καὶ τῶν Ὀλύμπιων θεῶν. Εἶναι γνωστή, ἐπίσης, καὶ ὡς ἡ Μάχη τῶν Τιτάνων ἢ Πόλεμος τῶν Τιτάνων. Ὁ πόλεμος εἶχε προλεχθεῖ στὸν Κρόνο ἀπὸ τὴ Γαῖα καὶ τὸν Οὐρανό, ἐπειδὴ ὁ Κρόνος εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ ἀποκαταστήσει δικαιοσύνη μετὰ τὴν ἐκθρόνιση τοῦ πατέρα του.

Οἱ Τιτᾶνες ποὺ πολέμησαν καθοδηγοῦνταν ἀπὸ τὸν Κρόνο καὶ στὶς τάξεις τους βρίσκονταν οἱ: Κόϊος, Κριός, Ὑπερίων, Ἰαπετός, Ἄτλας. Οἱ Ὀλύμπιοι ὁδηγοῦνταν ἀπὸ τὸν Δία καὶ στὸ πλευρό του πολέμησαν καὶ οἱ: Ἑστία, Δήμητρα, Ἥρα, Ἅδης/Πλούτων, Ποσειδῶνας, οἱ Ἑκατόγχειρες, οἱ Γίγαντες καὶ οἱ Κύκλωπες.

Νικῶντας μετὰ ἀπὸ δεκάχρονο πόλεμο, οἱ Ὀλύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τὰ λάφυρα, δίνοντας στὸν Δία τὴν ἐξουσία στὸν ἀέρα καὶ τὸν οὐρανό, στὴ θάλασσα καὶ ὅλα τὰ ὑδάτινα σώματα στὸν Ποσειδῶνα, καὶ στὸν Κάτω Κόσμο στὸν Ἅδη. ἡ γῆ ἀφέθηκε ὡς κυριαρχία κοινὴ ὅλων τῶν θεῶν. Ἔπειτα ἔκλεισαν τοὺς Τιτᾶνες στὰ Τάρταρα. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου ὁ Ὠκεανὸς καὶ οἱ Τιτανίδες (Θεῖα, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη καὶ Τηθὺς) παρέμειναν οὐδέτεροι, καὶ γι' αὐτὸ δὲν τιμωρήθηκαν ἀπὸ τὸν Δία. Οἱ ἑκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Δίας τοὺς ἀπελευθέρωσε ὅλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἄτλαντα.





Ὁ Δίας γεννήθηκε στὴν Κρήτη


Ὁ Δίας γεννήθηκε στὴν Κρήτη σύμφωνα μὲ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία. Δύο σπήλαια πάνω στὰ Κρητικὰ βουνὰ διεκδικοῦν τὴν τιμὴ τῆς γενέτειρας τοῦ μεγαλύτερου θεοῦ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, τὸ Δικταῖο Ἀντρο στὴν κεντρο-ἀνατολικὴ Κρήτη καὶ τὸ Ἰδαῖο Ἀντρο στὸ ψηλότερο βουνὸ τῆς Κρήτης, τὸ ὄρος Ἰδη ἢ Ψηλορείτης. Δὲν ὑπάρχει καμιὰ πληροφορία ποὺ νὰ μᾶς διευκρινίζει ποὺ ἀκριβῶς γεννήθηκε ὁ Δίας καί το κάθε σπήλαιο ἔχει τοὺς δικούς του ὑποστηρικτές.


Ὁ Οὐρανός, ἡ Γαῖα καὶ ὁ Κρόνος

Σύμφωνα μὲ τὴν Θεογονία τοῦ Ἠσίοδου, οἱ πρῶτοι θεοὶ στὴν ἀπαρχὴ τοῦ Κόσμου ἦταν ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γαῖα. Ὁ Οὐρανὸς γιὰ νὰ μὴ χάσει τὴν ἐξουσία του, φοβούμενος τὴ διαδοχή, ἔριχνε τὰ παιδιά του στὰ ἔγκατα τῆς γῆς. Ἡ Γαῖα, ποὺ δὲν ἦταν ὀπαδὸς αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ συζύγου της, ἔκρυψε στὴ νυφική της κλίνη τὸ γιο της Κρόνο καὶ στὴ συνέχεια τὸν βοήθησε νὰ πάρει τὴ θέση τοῦ πατέρα του.


Σύμφωνα μὲ το μῦθο, ἀκολουθῶντας τὴ συμβουλὴ τῆς Γαίας, ὁ Κρόνος πῆρε ἕνα δρεπάνι καὶ ἔκοψε τὰ γεννητικὰ ὄργανα τοῦ Οὐρανοῦ, τὰ ἔριξε στὴ θάλασσα καὶ ἔτσι γεννήθηκε ἡ πανέμορφη θεὰ τοῦ ἔρωτα ἡ Ἀφροδίτη.

Ὁ Κρόνος καὶ ἡ Ρέα, ἡ Γέννηση του Δία στὴν Κρήτη

Τὴν ἴδια μοῖρα μὲ τὸν πατέρα του εἶχε ὅμως καὶ ὁ Κρόνος ποὺ φοβούμενος τὴν κατάρα - προφητεία τοῦ πατέρα του, κατάπινε τὰ παιδιά του ὥστε νὰ μὴν τὸν γκρεμίσουν ἀπὸ τὴν θέσῃ τῆς ἐξουσίας του.


Ὁ Κρόνος μὲ τὴ Ρέα εἶχαν γεννήσει ἄλλα πέντε παιδιὰ πρὶν τὸν Δία, ποὺ ὅλα εἶχαν καταλήξει στὸ στομάχι τοῦ πατέρα τους. Ὅταν ἡ Ρέα ἔμεινε ξανὰ ἔγκυος στὸ Δία δὲν ἤθελε νὰ ἔχει καὶ αὐτὸς τὴν ἴδια τύχη μὲ τὰ προηγούμενα παιδιά τους γι' αὐτὸ ζήτησε τὴ βοήθεια τῶν γονιῶν τῆς (Οὐρανοῦ καὶ Γαίας).


Ἀκολουθῶντας τὴ συμβουλή τους, πῆγε στὴν Κρήτη καὶ κρύφτηκε σὲ ἕνα σπήλαιο στὰ κρητικὰ βουνὰ γιὰ νὰ φέρει στὸν κόσμο τὸ μωρὸ κρυφὰ ἀπὸ τὸν παιδοφάγο σύζυγο τῆς τὸν Κρόνο. Τοὺς πόνους τῆς γένας ἡ Ρέα προσπαθοῦσε νὰ τοὺς καταπνίξει καὶ νὰ μὴ φωνάξει βυθίζοντας τὰ δάκτυλα της στὴ γῆ. Ἀπὸ κάθε δάχτυλο ποὺ χώθηκε στὴ γῆ, δημιουργήθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα Δάκτυλους, ἀγαθὰ πλάσματα ποὺ ζοῦσαν στὰ Κρητικὰ βουνά.


Σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς γέννας, τὴν εἴσοδο τῆς σπηλιᾶς φρουροῦσαν οἱ μυθικοὶ Κουρῆτες, ποὺ σὲ πολλοὺς μύθους ταυτίζονται μὲ τοὺς Δάκτυλους.


Ἡ Ρέα μόλις γέννησε τὸ Δία, τὸ ὑγιὲς ἀγοράκι ποὺ ἀργότερα θὰ γινόταν ὁ πατέρας τῶν θεῶν τοῦ Ὀλύμπου, τὸ ἔδωσε στοὺς Κουρῆτες νὰ τὸ προσέχουν. Αὐτοὶ πατοῦσαν δυνατὰ τὰ πόδια τους χορεύοντας ἢ χτυποῦσαν τὰ τύμπανα καὶ τίς μεταλλικές τους ἀσπίδες γιὰ νὰ καλύψουν τὸ κλάμα τοῦ μωροῦ.


Ἡ Ρέα γιὰ νὰ ξεγελάσει τὸν σύζυγό της Κρόνο, ἀντὶ γιὰ τὸ νεογέννητο βρέφος του ἔδωσε μία πέτρα τυλιγμένη σὲ σπάργανα. Αὐτὸς κατάπιε ἀμέσως τὸ δῆθεν βρέφος καὶ ἐπαναπαύτηκε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ὅτι ὁ θρόνος του δὲν κινδύνευε ἀπὸ τὰ παιδιά του. Ὁ Δίας μεγαλώνει κρυμμένος στὰ βουνὰ τῆς Κρήτης


Στὸ μεταξὺ ὁ μικρὸς Δίας μεγάλωνε στὴ σπηλιὰ ποὺ παρέμενε κρυμμένος πάνω στὰ βουνὰ τῆς Κρήτης. Στὴν ἀνατροφή του Δία σημαντικὸ ρόλο ἔπαιξαν ἡ κατσίκα Ἀμάλθεια καὶ ἡ νύμφη Μέλισσα.


Ἡ Ἀμάλθεια, κατσίκα ἢ γιὰ ἄλλους νύμφη, ἔδινε τὸ γάλα της στὸ θεῖο βρέφος καὶ ἀπὸ τὸ κέρατό της ἔβγαιναν κάθε λογῆς ἀγαθά. Ἡ νύμφη Μέλισσα τὸν ντάντευε καὶ τὸν φρόντιζε μεγαλώνοντας σὲ ὅ,τι χρειάζεται ἕνα παιδὶ ἐνῶ τοῦ ἔδινε θρεπτικὸ μέλι γιὰ νὰ μεγαλώσει πιὸ γρήγορα.

Ἡ Τιτανομαχία - Ὁ Δίας παίρνει το θρόνο ἀπὸ τὸν Κρόνο

Ὅταν κάποτε ὁ Δίας μεγάλωσε καὶ ἔφτασε στὴν κατάλληλη ἡλικία, ἔδιωξε τὸν Κρόνο καὶ πῆρε τὴ θεϊκή του ἐξουσία, εἴτε ἀναίμακτα εἴτε μετὰ ἀπὸ μιὰ τρομερὴ μάχη, τὴν Τιτανομαχία, ὅπως ἀναφέρεται σὲ ἄλλη ἐκδοχὴ τοῦ μύθου.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκδοχὴ τῆς Τιτανομαχίας, ὅταν ὁ Δίας πῆγε νὰ βρεῖ τὸν πατέρα του Κρόνο γιὰ νὰ διεκδικήσει τὴν ἐξουσία, τοῦ ἔσκισε τὴν κοιλιὰ ἀπὸ ὅπου ἀμέσως ξεπετάχτηκαν ὅσα ἀπὸ τὰ παιδιά του εἶχε καταπιεῖ στὸ παρελθόν: ἡ Ἥρα, ὁ Ποσειδῶνας, ἡ Ἔστία, ἡ Δήμητρα καὶ ὁ Πλούτωνας (Ἅδης). Μὲ τὴ βοήθειά τους ὁ Δίας πολέμησε ἐνάντια στοὺς Τιτᾶνες ποὺ εἶχαν τὴν κυριαρχία τοῦ σύμπαντος μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Κρόνο.

Ὁ πόλεμος αὐτὸς (Τιτανομαχία) ἦταν πολὺ σκληρὸς ἀλλὰ τελικὰ κατέληξε νὰ ἐπικρατήσουν ὁ Δίας καὶ τὰ ἀδέρφια του, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ παιδιά του Δία ἔφτιαξαν τὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ δωδεκάθεο, τοὺς 12 θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου.

Ἀθηνᾶ - Ἡ πάνσοφος Θεά

H Ἀθηνᾶ ἦταν ἡ θεὰ ποὺ συμβόλιζε τὴ σοφία. Οἱ Ἕλληνες, ὁ πρῶτος λαὸς ποὺ κατέκτησε τὴ λογικὴ σκέψη καὶ διατύπωσε καθολικοὺς νόμους γιὰ τὴ λειτουργία τοῦ σύμπαντος, ἔπλασαν μιὰ θεὰ ποὺ προσωποποιοῦσε τὴν ἐξυπνάδα καὶ τὴ φρόνηση. Ἄλλωστε, ἀκόμη καὶ ὁ τρόπος γέννησης τῆς θεᾶς ἦταν τέτοιος ποὺ μαρτυροῦσε τίς ἰδιότητές της. Ἡ γαλανομάτα κόρη ξεπήδησε ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ παντοδύναμου καὶ πάνσοφου Δία.

Τὸν καιρὸ ποὺ ὁ πατέρας τῶν θεῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀνατρεφόταν στὴν Κρήτη, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ὁ Κρόνος, ἀπὸ τίς Νύμφες τοῦ βουνοῦ καὶ τίς Ωκεανίδες, ἐρωτεύτηκε τὴ Μήτιδα. Αὐτὴ ἦταν ἡ πιὸ συνετὴ ἀπὸ ὅλες τίς ἀδερφές της. Μὲ τίς συμβουλές της βοήθησε ἀποφασιστικὰ τὸν Δία νὰ πάρει τὴν τελικὴ νίκη. Αὐτὴ τοῦ ἔδωσε τὸ μαγικὸ βοτάνι μὲ τὸ ὁποῖο ὁ φοβερὸς παιδοφάγος ἀναγκάστηκε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ στομάχι του τοὺς θεοὺς ποὺ εἶχε καταπιεῖ.

Ἡ Μήτιδα ἦταν ἡ πρώτη σύζυγος του Δία ἢ σύμφωνα μὲ ἄλλους ἡ πρώτη ἐρωμένη του. Σὲ κάποιο γλέντι ποὺ ἔγινε στὸν Ὄλυμπο γιὰ νὰ ἐπισημοποιήσουν τὴ σχέση τους, ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ ἀποκάλυψαν στὸν ἐγγονό τους πὼς θὰ τοῦ χάριζε πρῶτα μιὰ κόρη καὶ ὕστερα ἕνα γιο, ποὺ θὰ γινόταν τόσο δυνατός, ὥστε θὰ ὀνομαζόταν πρῶτος τῶν θεῶν. Ὁ χρησμὸς αὐτὸς τῶν προγόνων του τὸν ἔβαλε σὲ σκέψεις. Ἔτσι, ὅταν εἶδε τὴ γυναῖκα του ἔγκυο, δὲν μποροῦσε νὰ ἠρεμήσει. Γι' αὐτὸ ζήτησε ἕνα βοτάνι ἀπὸ τὴ γιαγιά του ποὺ ὅποιος τὸ ἔτρωγε γινόταν μικρὸς σὰν τὸ δάχτυλο. Ἡ Γαῖα του ἔκανε τὴ χάρη καὶ αὐτὸς ἔτρεξε στὴ Μήτιδα καί της τὸ ἔδωσε νὰ τὸ καταπιεῖ, λέγοντας πὼς θὰ ἔκανε γερὰ παιδιά. Ἔτσι κι ἔγινε μὰ σὲ λίγο ἡ Μήτιδα ἄρχισε νὰ μικραίνει. Τότε ὁ Δίας ἄνοιξε τὸ τεράστιο στόμα του καὶ τὴν κατάπιε. Κατέφυγε δηλαδὴ στὸ κόλπο τοῦ πατέρα του, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ἐξαφάνισε καὶ τὴ σύζυγό του μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ ποὺ εἶχε στὴν κοιλιά της. Ὁ Δίας ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κατάπιε τὴ Μήτιδα κατέκτησε ὁλόκληρη τὴ σοφία τοῦ κόσμου. Ἤξερε κάθε στιγμὴ ποιό εἶναι τὸ καλὸ καὶ ποιό τὸ κακό.

Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες ἄρχισε νὰ τὸν ἐνοχλεῖ κάτι στὸ κεφάλι του. Ἔνιωθε σὰν ἕνα μικρὸ σπαθὶ νὰ ἀγγίζει ἁπαλὰ τὸ μυαλό του. Καθὼς ὅμως ὁ καιρὸς περνοῦσε οἱ ἐνοχλήσεις ἔγιναν πιὸ ἔντονες καὶ ὁ πόνος στὸ κεφάλι πολὺ δυνατός. Ὁ Δίας βογκοῦσε ἀπὸ τοὺς πόνους! ὅλες οἱ θεὲς προσπαθοῦσαν νὰ τὸν καταπραΰνουν μὲ μαγικὰ βότανα, ἀλλὰ τίποτε. Οὔρλιαζε καὶ χτυπιόταν καταγῆς, ἔτσι ποὺ ὁλόκληρος ὁ Ὄλυμπος ἀντιλαλοῦσε καὶ σειόταν ἀπὸ τίς σπαρακτικές του φωνές. Μιὰ νύχτα ποὺ δὲν ἄντεχε ἄλλο, κάλεσε τὸν Ἥφαιστο νὰ ἔρθει στὸ παλάτι του μὲ τὸ τεράστιο σφυρί του. Ὁ γιος του ἔφτασε μουντζουρωμένος καὶ ἱδρωμένος.

Μόλις τὸν εἶδε ὁ Δίας του εἶπε: - Γρήγορα Ἥφαιστε, δῶσε μιὰ μὲ τὸ σφυρί σου στὸ κεφάλι μου γιὰ νὰ μὲ γλιτώσεις μιὰ καὶ καλὴ ἀπ' αὐτὸ τὸ μαρτύριο. Ὁ θεϊκὸς σιδηρουργὸς κοντοστάθηκε, γούρλωσε τὰ μάτια του καὶ ἀρνήθηκε νὰ κάνει κάτι τέτοιο. Ὅμως ὁ Δίας δὲν ἀστειευόταν. Ὀργισμένος ἀπείλησε τὸν Ἥφαιστο πὼς θὰ τὸν πετοῦσε γιὰ δεύτερη φορὰ ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο. Τρομαγμένος ὁ νεαρὸς θεὸς σήκωσε τὸ τεράστιο σφυρὶ καὶ τὸ κατέβασε μ' ὅλη του τὴ δύναμη στὸ κεφάλι τοῦ πατέρα του. Τότε μπροστὰ στὰ κατάπληκτα μάτια τῶν Ὀλυμπίων ξεπετάχτηκε ἀπὸ τὸ κεφάλι του Δία μιὰ γαλανομάτα κόρη πάνοπλη. Κρατοῦσε ἀσπίδα, φοροῦσε περικεφαλαία καὶ κουνοῦσε ἀπειλητικὰ τὸ δόρυ της. Ἦταν ἡ Ἀθηνᾶ, πολεμικὴ θεὰ μὰ καὶ προστάτιδα τῆς σοφίας κληρονόμησε τὴν παντοδυναμία τοῦ πατέρα της καὶ τὴ σύνεση τῆς Μήτιδας.

Τὴν ὥρα τῆς γέννησής της ἔβγαλε μιὰ πολεμικὴ κραυγὴ ποὺ ἔκανε τὸν Ὄλυμπο νὰ σειστεὶ ὁλόκληρος καὶ ἔφτασε ὡς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Ἡ γῆ τραντάχτηκε καὶ ἡ θάλασσα ἀναταράχτη,. πελώρια κύματα σηκώθηκαν ἀπειλητικὰ καὶ τὴ σκέπασαν. Ὁ Ἥλιος σταμάτησε τὸ ὁλόχρυσο ἅρμα του καὶ παρακολουθοῦσε τὴ θεὰ μέχρι νὰ βγάλει τὴν πανοπλία τῆς ἀπὸ τὸ ἀδύναμο ἀκόμη κορμί της. Σὲ λίγο σταμάτησε ἡ κοσμοχαλασιὰ ποὺ προκάλεσε ἡ γέννηση τῆς θεᾶς. Ἡ φύση ὁλόκληρη γαλήνεψε. Ὁ Δίας, ποὺ ἀπαλλάχτηκε ἀπὸ τὸ φοβερὸ πονοκέφαλό του, ἀνακουφισμένος ἀντίκρισε τὴ νέα του κόρη καὶ τῆς χαμογέλασε. Αὐτὴ σὲ λίγη ὥρα μεγάλωσε καὶ ἀπέκτησε σ' ὅλη του τὴν ἔκταση τὸ θεϊκό της μεγαλεῖο. Οἱ θεοὶ ἔστησαν γλέντι γιὰ νὰ καλωσορίσουν τὴ νέα τους σύντροφο. Τὸ χορὸ ἔσυρε πρώτη ἡ Ἀθηνᾶ. Σύμφωνα μ' ἕναν ἄλλο μῦθο ποὺ ἔλεγαν στὴν Κρήτη, ἡ θεὰ γεννήθηκε στὸ νησὶ ἀπὸ ἕνα σύννεφο ποὺ χτύπησε ὁ Δίας μὲ τὸν κεραυνό του. Ἄλλοτε πάλι ἔλεγαν πὼς ἦταν κόρη τοῦ γίγαντα Πάλλαντα ἢ κόρη τοῦ Ποσειδῶνα καὶ τῆς Τριτωνίδας. Πολλὲς φορὲς τὴν ὀνόμαζαν Παλλάδα. Γιὰ τὸ ὄνομα αὐτὸ ὑπῆρχε ὁ ἀκόλουθος μῦθος.

Τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς της μεγάλωσε μὲ μιὰ κοπέλα ποὺ ὀνομαζόταν Παλλάδα. Εἶχαν γίνει πολὺ ἀγαπημένες φίλες. Μάθαιναν μαζὶ τὴν πολεμικὴ τέχνη καὶ ἔπαιζαν ἀρκετὰ βίαια παιχνίδια. Μιὰ μέρα ποὺ μάλωσαν, ἡ Παλλάδα ἦταν ἕτοιμη νὰ χτυπήσει τὴν Ἀθηνᾶ. Ὅμως ὁ Δίαςπου τὰ ἔβλεπε ὅλα, φοβήθηκε γιὰ τὴ μικρή του κόρη καὶ τὴν προστάτεψε μὲ τὴν αἰγίδα του. Ἡ κοπέλα τρόμαξε ὅταν εἶδε νὰ προσγειώνεται μπροστά της ἡ τρομερὴ ἀσπίδα. Ἡ μικρὴ θεὰ ἐκμεταλλεύτηκε τὴν ταραχή της καὶ τὴ χτύπησε θανάσιμα. Ὅταν κατάλαβε πὼς ἡ φιλενάδα της εἶχε πεθάνει, τότε ξέσπασε σὲ ἀπαρηγόρητο κλάμα. Γιὰ νὰ τιμήσει τὴ νεαρή της φίλη, δημιούργησε ἕνα ἄγαλμα ποὺ τῆς ἔμοιαζε καὶ τὸ τοποθέτησε δίπλα στὸν πατέρα της. Τὸ ἄγαλμα ἦταν ξύλινο καὶ ὀνομάστηκε Παλλάδιο. Κάποτε ὅμως ὁ Δίας τὸ πέταξε ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο καὶ αὐτὸ ἔπεσε στὴν Τροία τὸν καιρὸ ποὺ χτιζόταν ἡ πόλη. Τὸ ἄγαλμα αὐτὸ προστάτευε ἀπὸ τότε τὴν περιοχή. Ἐπειδὴ εἶχε πέσει στὸ ναὸ τῆς Ἀθηνᾶς, ὀνόμασαν τὴ θεὰ Ἀθηνᾶ-Παλλάδα.

Πολλὲς πόλεις στὴν ἀρχαιότητα ὑποστήριζαν πὼς εἶχαν Παλλάδια καὶ πὼς ἀπολάμβαναν τὴν προστασία της.

Ἡ Ἀθηνᾶ εἶναι τὸ πιὸ ἀγαπημένο παιδί του Δία καὶ πέρασε ὁλόκληρη τὴ ζωή της ἀφοσιωμένη στὸν πατέρα της ποὺ τὸν ὑπεραγαποῦσε. Πολύτιμη ἦταν ἡ βοήθειά της στὴ Γιγαντομαχία ὅπου σκότωσε καὶ ἔγδαρε τὸν Πάλλαντα καὶ καταπλάκωσε τὸν Ἐγκέλαδο μὲ τὴ Σικελία. Μόνο αὐτὴ ἔμεινε πλάϊ στὸν Δία, ὅταν ὁ φοβερὸς Τυφῶνας ὅρμησε στὸν Ὄλυμπο. Μονάχα μιὰ φορὰ συμμετεῖχε στὴ συνωμοσία τῆς Ἥρας, τοῦ Ποσειδῶνα καὶ τοῦ Ἀπόλλωνα ἐναντίον τοῦ πατέρα της. Μὰ καὶ τότε ἦταν ἡ μόνη ποὺ δὲ γνώρισε τὴν ὀργή του Δία καὶ ἔτσι ἡ σχέση ἀγάπης καὶ στοργῆς συνεχίστηκε χωρὶς ἄλλα προβλήματα. Ἡ Ἀθηνᾶ ἀγαποῦσε τίς πολεμικὲς καὶ τίς καλὲς τέχνες καὶ ἀσχολοῦνταν διαρκῶς μὲ αὐτές. Δὲν εἶχε καθόλου ἐρωτικὲς περιπέτειες καὶ συμβόλιζε τὴν αἰώνια παρθενία. Γι' αὐτὸ ἄλλωστε οἱ Ἀθηναῖοι ὀνόμασαν το ναὸ τῆς θεᾶς πάνω στὴν Ἀκρόπολη, Παρθενῶνα.

Μόνο μιὰ φορὰ λένε προσπάθησε νά την ἐνοχλήσει ἐρωτικὰ ὁ Ἥφαιστος, μὰ ἡ θεὰ ἀντιστάθηκε παλικαρίσια. Ἀπὸ τὸ σπέρμα τοῦ θεοῦ ποὺ ἔπεσε στὴ γῆ γεννήθηκε ὁ Ἐριχθόνιος, ἕνας ὀνομαστὸς ἥρωας τῆς Ἀθήνας, ποὺ ἡ θεά του συμπεριφερόταν σὰν νὰ ἦταν γιος της. Ἄλλοι ἰσχυρίζονται πὼς ὁ Ἐριχθόνιος ἦταν γιος τῆς Γαίας ποὺ τὸν ἐμπιστεύτηκε στὴν Ἀθηνᾶ νὰ τὸν ἀναθρέψει. Λένε μάλιστα πὼς ὁ ἥρωας καθιέρωσε τὰ Παναθήναια, τὴ σημαντικότερη γιορτὴ πρὸς τιμὴ τῆς Ἀθηνᾶς. Ἐπίσης πίστευαν πὼς ἡ θεά του δίδαξε νὰ ὁδηγεῖ τὸ τέθριππο, τὸ ἅρμα δηλαδὴ ποὺ ἔσερναν τέσσερα ἄλογα. Πιὸ ἀγαπημένη της πόλη ἦταν ἡ Ἀθήνα, ποὺ πῆρε καὶ τὸ ὄνομά της. Ἔλεγαν πὼς πρῶτος ἔφτασε στὴν Ἀττικὴ ὁ Ποσειδῶνας. Αὐτὸς χτύπησε μὲ τὴν τρίαινά του ἕνα βράχο τῆς Ἀκρόπολης καὶ ἀμέσως ἀνάβλυσε μιὰ πηγὴ μὲ ἁλμυρὸ νερό. Κατόπιν ἡ Ἀθηνᾶ, ποὺ διεκδικοῦσε κι αὐτὴ τὴν κυριαρχία καὶ τὴν προστασία τοῦ τόπου, φύτεψε μιὰ ἐλιά. Τότε οἱ ὑπόλοιποι Ὀλύμπιοι μπῆκαν κριτὲς στὴ διαμάχη τῶν θεῶν καὶ ἀποφάσισαν ὑπὲρ τῆς Ἀθηνᾶς.

Σύμφωνα μ' ἕναν ἄλλο μῦθο κάποτε φύτρωσε στὴν Ἀκρόπολη μιὰ ἐλιὰ καὶ παραπέρα ἀνάβλυσε μιὰ πηγή. Ὁ Κέκροπας ποὺ ἦταν ἄρχοντας τῆς περιοχῆς ζήτησε τὴ συμβουλὴ τοῦ μαντείου καὶ πληροφορήθηκε πὼς τὸ δέντρο ἀντιπροσώπευε τὴν Ἀθηνᾶ καὶ ἡ πηγὴ τὸν Ποσειδῶνα. Τότε κάλεσε λαϊκὴ συνέλευση τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν γυναικῶν. Ὅλοι οἱ ἄνδρες ψήφισαν ὑπὲρ τοῦ Ποσειδῶνα καὶ ὅλες οἱ γυναῖκες ὑπὲρ τῆς Ἀθηνᾶς. Ὅμως αὐτὲς ἦταν περισσότερες καὶ ἔτσι ἡ πόλη δόθηκε στὴ θεά. Ὁ Ποσειδῶνας ὀργισμένος πλημμύρισε τὴν περιοχή. Οἱ ἄνδρες, τότε, γιὰ νὰ τιμωρήσουν τίς γυναῖκες, τίς ἀπαγόρευσαν νὰ συμμετέχουν στὶς συνελεύσεις καὶ νὰ ψηφίζουν.

Ἀλλὰ ἡ πιὸ κοινὴ ἐκδοχὴ τοῦ μύθου εἶναι ἡ ἀκόλουθη. Οἱ θεοὶ εἶπαν στοὺς ἀντίδικους ὅτι θὰ κέρδιζε τὴν πόλη ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἔκανε τὸ πιὸ χρήσιμο δῶρο στοὺς κατοίκους. Τότε ὁ Ποσειδῶνας χτύπησε τὴν τρίαινά του στὴ γῆ καὶ ξεπετάχτηκε ἕνα κατάλευκο ἄλογο.

Οἱ ἀθάνατοι θαύμασαν τὸ δῶρο αὐτό, γιατί ἤξεραν πόσο χρήσιμο ἦταν στὴ γεωργία καὶ στὰ ἄλλα ἐπαγγέλματα. Ἀμέσως ὅμως ἡ σοφὴ Ἀθηνᾶ χτύπησε μὲ τὸ δόρυ της τὴν ἀττικὴ γῆ καὶ φύτρωσε μιὰ φουντωτὴ καὶ ἀειθαλὴς ἐλιά. Τότε οἱ Ὀλύμπιοι ἀποφάσισαν πὼς ὁ καρπὸς τοῦ εὐλογημένου δέντρου ἦταν πιὸ χρήσιμος γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς καὶ ἔτσι ἔδωσαν τὴ νίκη στὴν Ἀθηνᾶ.

Ἡ Ἀθηνᾶ, ὡς παρθενικὴ θεά, δὲν τὰ πήγαινε καλὰ μὲ τὴν Ἀφροδίτη, τὴν προστάτιδα τοῦ ἔρωτα. Πολὺ συχνὰ μάλωναν καὶ λογοφέρνανε, ἀκόμη καὶ μπροστὰ στὸν πατέρα τους, τὸν Δία. Αὐτὸς πάντα προσπαθοῦσε νὰ τίς συμφιλιώσει. Φαίνεται ὅμως πὼς δὲν τὰ κατάφερνε, ὅταν οἱ δυὸ θεὲς βρέθηκαν ἀντίπαλες στὸν Τρωικὸ πόλεμο, ἡ Ἀθηνᾶ δὲ δίστασε, μέσῳ τοῦ Διομήδη βέβαια, νὰ χτυπήσει τὴν Ἀφροδίτη καὶ νὰ τὴν πληγώσει.

Ἡ πολεμικὴ θεὰ στάθηκε στὸ πλευρὸ πολλῶν γνωστῶν ἡρώων τῆς ἀρχαιότητας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς προστατευόμενούς της ἦταν ὁ Ἡρακλῆς. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ τὸν ἀντίκρισε ἡ Ἀθηνᾶ, τότε ποὺ ὁ θνητὸς ἀκόμα ἥρωας ἔτρεξε στὸ πλευρό του Δία γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς Γίγαντες, τὸν συμπάθησε. Μὲ τίς πολύτιμες συμβουλές της κατόρθωσε νὰ ἐξοντώσει τὸν Ἀλκυονέα. Ὅμως καὶ ἀργότερα, ὅταν ὁ Εὐρυσθέας ὑπέβαλε τὸν Ἡρακλῆ στὴ δοκιμασία τῶν δώδεκα ἄθλων, τὸν βοήθησε. Τοῦ χάρισε τὰ κύμβαλα ποὺ ἦταν ἔργο τοῦ θεϊκοῦ τεχνίτη Ήφαἱστου. Χτυπώντάς τὰ ὁ ἥρωας τρόμαξε τίς Στυμφαλίδες όρνιθες ποὺ πέταξαν ἀπὸ τίς κρυμμένες φωλιές τους καὶ ἔτσι τίς σκότωσε μὲ τὰ βέλη του. Γιὰ νὰ τὴν εὐχαριστήσει τῆς ἀφιέρωσε τὰ χρυσᾶ μήλa τῶν Ἑσπερίδων. Μὲ τὴ βοήθεια τῆς θεᾶς ὁ Περσέας κατάφερε νὰ ἐξοντώσει τὴ Γοργόνα. Αὐτὴ ἦταν ἕνα τέρας ποὺ ἀντὶ γιὰ μαλλιὰ εἶχε φίδια καὶ τὰ τρομερά της μάτια προκαλοῦσαν φριχτὸ πανικὸ σὲ ὅποιον τὰ ἀντίκριζε ἢ τὸν ἀπολίθωναν. Ὁ ἥρωας, ὅταν πῆγε νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ φριχτὸ τέρας, εἶχε μαζί του τὴ γυαλιστερὴ ἀσπίδα ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ Ἀθηνᾶ. Ἔτσι, ἐνῶ εἶχε ἀλλοῦ στραμμένο τὸ βλέμμα του, παρακολουθοῦσε τὴ Γοργόνα ποὺ καθρεφτιζόταν πάνω στὴν ἀσπίδα καὶ τὴν ἀποκεφάλισε. Πρόσφερε τὸ φοβερὸ κεφάλι της, ποὺ ἀκόμη καὶ κομμένο διατηροῦσε τίς ἰδιότητές του, στὴν Ἀθηνᾶ. Ἡ θεὰ τοποθέτησε τὸ λεγόμενο "γοργώνειο" πάνω στὴν αἰγίδα ποὺ τῆς εἶχε κάνει δῶρο ὁ πατέρας της. Μάζεψε τὸ αἷμα ποὺ πετάχτηκε ἀπὸ τίς φλέβες τοῦ τέρατος καὶ τὸ ἔδωσε στὸν Ἀσκληπιό, ὁ ὁποῖος τὸ χρησιμοποίησε σὰν γιατρικό. Ἄλλοι πάλι λένε πὼς ἔδωσε δυὸ σταγόνες αἵματος στὸν Ἐριχθόνιο. Ἡ μιὰ προκαλοῦσε το θάνατο καὶ ἡ ἄλλη εἶχε θεραπευτικὲς ἰδιότητες.

Ἀκόμη λένε πὼς ὅταν ὁ Περσέας ἀποκεφάλισε τὴ Γοργόνα, οἱ ἀδερφές της, ἡ Σθενὼ καὶ ἡ Εὐρυάλη, ποὺ ἦταν ἀθάνατες, τὴ θρήνησαν γοερά. Ὅμως αὐτὸς ὁ θρῆνος προερχόταν ἀπὸ τὰ φίδια ποὺ εἶχαν στὰ μαλλιά τους καὶ ὄχι ἀπὸ τίς ἴδιες. Ἡ Ἀθηνᾶ προσπάθησε νὰ βρεῖ ἕναν τρόπο γιὰ νὰ τὸν μιμηθεῖ. Πῆρε λοιπὸν τὸ κόκαλο ἑνὸς μεγάλου ἐλαφιοῦ ποὺ τῆς εἶχαν θυσιάσει, ἄνοιξε κάποιες τρῦπες καὶ φυσοῦσε κατὰ διαστήματα μέσα στὸ καινούριο μουσικὸ ὄργανο ποὺ τὸ ὀνόμασε φλογέρα. Ἐνθουσιασμένη ἔτρεξε στὸν Ὄλυμπο καὶ ἔδειξε τὴν ἐφεύρεσή της στοὺς θεούς.

Ἡ Ἥρα καὶ ἡ Ἀφροδίτη ὅμως ξέσπασαν σὲ εἰρωνικὰ γέλια. Ἡ Ἀθηνᾶ δὲν μποροῦσε νὰ ἐξηγήσει τὴ συμπεριφορά τους καὶ θύμωσε πάρα πολύ. Τότε τῆς ἐξήγησαν πὼς καθὼς ἔπαιζε τὴ φλογέρα φούσκωναν τὰ κόκκινα μάγουλά της, παραμορφωνόταν τὸ πρόσωπό της καὶ ἦταν πολὺ ἀστεῖα. Ἡ θεὰ ἔτρεξε πεισμωμένη σ' ἕνα ρυάκι καὶ καθρεφτίστηκε στὰ νερά του παίζοντας φλογέρα. Κατάλαβε πὼς οἱ θεὲς εἶχαν δίκιο ποὺ τὴν εἰρωνεύονταν καὶ ὀργισμένη πέταξε τὸ μουσικὸ ὄργανο.

ΑΘΗΝΑ Γιος τῆς Γοργόνας καὶ τοῦ Ποσειδῶνα ἦταν τὸ φτερωτὸ ἄλογο Πήγασος. Ἕνας ἥρωας, ὁ Βελλεροφόντης, ζήτησε κάποτε τὴ βοήθεια τῆς Ἀθηνᾶς γιὰ νὰ συλλάβει καὶ νὰ δαμάσει τὸ ἄλογο. Μιὰ νύχτα ποὺ ὁ ἥρωας κοιμήθηκε στὸ ναό της, αὐτὴ ἐμφανίστηκε στὸν ὕπνο του καὶ τοῦ χάρισε ἕνα χαλινάρι μὲ τὸ ὁποῖο τὸ δάμασε.

Ἡ Ἀθηνᾶ ἦταν πολὺ ντροπαλὴ μὲ τοὺς ἄντρες. Ἔτσι, κάποια μέρα ποὺ ὁ Τειρεσίας τὴν εἶδε γυμνὴ νὰ λούζεται στὰ νερὰ μιᾶς λίμνης μαζὶ μὲ τὴ Νύμφη Χαρικλώ, τὸν ἐκδικήθηκε χωρὶς οἶκτο. Μὲ ἕνα ἁπλὸ ἄγγιγμα τῶν ματιῶν του τὸν ἔκανε τυφλὸ γιὰ ὅλη του τὴ ζωή. Ἡ φιλενάδα της ὅμως τὴν παρακαλοῦσε νὰ τὸν εὐσπλαχνιστεί. Ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ πάρει πίσω μιὰ θεϊκὴ ἀπόφαση, εὐνόησε διαφορετικὰ τὸν Τειρεσία. Καθάρισε τόσο καλὰ τὰ αὐτιά του, ὥστε μποροῦσε νὰ καταλάβει τὸ κελάηδημα τῶν πουλιῶν καὶ τοῦ ἔδωσε ἕνα ραβδὶ ποὺ τὸν βοηθοῦσε νὰ περπατάει ὅπως οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔβλεπαν. Ἀπὸ τότε ὁ Τειρεσίας ἔγινε ὁ πιὸ ξακουστὸς μάντης τῆς ἀρχαιότητας.

Ἡ πολεμικὴ θεὰ εἶχε ἐνεργὸ δράση στὸν Τρωικὸ πόλεμο, ὅπου καὶ προστάτευε τὴν παράταξη τῶν Ἑλλήνων κι αὐτὸ γιατί ἦταν ἐξοργισμένη ἀπὸ τὴν κρίση του Πάρῃ γιὰ τὴν ὀμορφότερη θεά. Ἀγαπημένοι της πολεμιστὲς ἦταν ὁ Διομήδης, ὁ Ἀχιλλέας καὶ ὁ Ὀδυσσέας. Στάθηκε στὸ πλάϊ τους σὲ ὅλες τίς δύσκολες στιγμές. Ὅταν μάλιστα ὑπῆρχε μεγάλος κίνδυνος, κατέφευγε σὲ θαύματα γιὰ νὰ τοὺς σώσει. Ἔκανε θεϊκὴ φωτιὰ νὰ βγαίνει ἀπὸ τὴν περικεφαλαία τοῦ Διομήδη καὶ σκέπασε μὲ πύρινο σύννεφο τὸ κεφάλι τοῦ Ἀχιλλέα. Μάλιστα, στὶς πιὸ δύσκολες στιγμὲς μεταμορφωνόταν ἡ ἴδια σὲ Τρῶα πολεμιστῆ καὶ πήγαινε στὶς συγκεντρώσεις τῶν ἀντίπαλων στρατηγῶν, δίνοντάς τους λανθασμένες συμβουλές. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ὑπῆρχαν διχόνοιες καὶ διαφωνίες στὸ στρατόπεδο τῶν Ἑλλήνων, πάντοτε κατάφερνε νὰ προλάβει τὰ χειρότερα, αὐτὴ δὲν ἄφησε τὸν Ἀχιλλέα νὰ σκοτώσει τὸν Ἀγαμέμνονα ἂν καὶ τὸν εἶχε προσβάλει βαρύτατα.

Βοήθησε τὸν πολυμήχανο Ὀδυσσέα τόσο κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου ὅσο καὶ κατὰ τὸ δεκάχρονο ταξίδι τῆς ἐπιστροφῆς του. Στὴν Ὀδύσσεια, ἡ Ἀθηνᾶ παρεμβαίνει μὲ μεταμορφώσεις. Παίρνει τὴ μορφὴ τοῦ Μέντορα καὶ δίνει πολύτιμες συμβουλὲς καὶ ὁδηγίες στὸν Τηλέμαχο. Στέλνει ἐπίσης ὄνειρα. Ἐμφανίζεται στὸν ὕπνο τῆς Ναυσικᾶς καὶ τὴ συμβουλεύει νὰ πάει νὰ πλύνει τὰ ροῦχα της στὸ ποτάμι, τὴ μέρα ποὺ ὁ Ὀδυσσέας πλησιάζει στὸ νησὶ τῶν Φαιάκων.

Προικίζει τὸν προστατευόμενό της μὲ ὑπερφυσικὴ ὀμορφιὰ γιὰ νὰ γοητεύσει τὴ βασιλοπούλα καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσει στὸ ἀνάκτορο τοῦ πατέρα της.

Σὲ ἄλλες περιπτώσεις ξεσηκώνει τὸν Δία νὰ βοηθήσει τὸν Ὀδυσσέα. Μὲ δική της παρέμβαση ἡ Καλυψὼ παίρνει ἐντολὴ νὰ ἀφήσει ἐλεύθερο τὸν ἥρωα καὶ νὰ τοῦ δώσει μέσο γιὰ νὰ ξαναβγεῖ στὸ πέλαγος. Ὁ Ὀρέστης, ὁ γιος τοῦ Ἀγαμέμνονα, γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ το φόνο τοῦ πατέρα του σκότωσε τὴ μητέρα τοῦ Κλυταιμνήστρα καὶ τὸν ἐραστὴ τῆς Αἴγισθο. Ὅμως οἱ Ἐρινύες, σκοτεινὲς θεότητες ποὺ τιμωροῦσαν τοὺς φονιᾶδες, καταδίωξαν τὸν Ὀρέστη, ὁ ὁποῖος ἔφτασε στὴν Ἀθήνα καὶ ζήτησε καταφύγιο στὸ ναὸ τῆς θεᾶς. Τότε ἔγινε δικαστήριο στὸν Ἄρειο Πάγο γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ νεαρὸς μητροκτόνος, πρόεδρος ἦταν ἡ ἴδια ἡ θεά. Ἡ ψηφοφορία ἔληξε μὲ ἰσοπαλία, ἀλλὰ τελικὰ ὁ Ὀρέστης ἀθωώθηκε, γιατί ἡ ψῆφος τῆς Ἀθηνᾶς, ποὺ ἦταν ἀθωωτική, θεωρήθηκε διπλή. Ἀπὸ τότε θεσπίστηκε ὁ νόμος ὅτι ἡ ἰσοψηφία στὸ δικαστήριο μετροῦσε ὑπὲρ τοῦ κατηγορουμένου.

Προστάτευε ὅλους γενικά τους τεχνῖτες καὶ τοὺς βιοτέχνες. Ἡ ἴδια ἦταν καταπληκτικὴ ὑφάντρα. Κάποτε ἡ Ἀράχνη, μιὰ κοπέλα ἀπὸ τὴ Λυδία, ποὺ εἶχε ἀποκτήσει μεγάλη φήμη στὴν τέχνη τῆς ὑφαντικῆς, κάλεσε τὴ θεὰ σὲ διαγωνισμό. Ἀρχικὰ ἡ θεὰ ἐμφανίστηκε στὴν κοπέλα μεταμορφωμένη σὲ γριὰ καὶ τὴ συμβούλεψε νὰ δείξει μετριοφροσύνη. Ὅμως ἡ Ἀράχνη συνέχιζε νὰ καυχιέται καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἐκνευρισμένη πῆρε τὴν κανονική της μορφὴ καὶ ὁ διαγωνισμὸς ἄρχισε. Ἡ Παλλάδα παράστησε πάνω στὸ ὑφαντό της τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν θεῶν καὶ στὶς ἄκρες σκηνὲς ποὺ φανέρωναν τὴν πανωλεθρία τῶν θνητῶν, ὅταν δὲν ὑπάκουαν τοὺς ἀθάνατους. Ἡ νεαρὴ Λυδὴ ἀπεικόνισε στὸ ὕφασμά της τὴν ἐρωτικὴ ζωὴ τῶν θεῶν καὶ ἰδιαίτερα τίς ἐξωσυζυγικές τους σχέσεις. Ἡ Ἀθηνᾶ δὲ βρῆκε κανένα ψεγάδι στὸ ἔργο τῆς Ἀράχνης ὅσῃ ὥρᾳ κι ἂν τὸ ἐξέταζε. Ἀπὸ τὸ θυμὸ καὶ τὴ ζήλια τῆς τὴ μεταμόρφωσε στὸ ὁμώνυμο ζωύφιο ποὺ ἀδιάκοπα κλώθει καὶ ὑφαίνει μὲ τὴν ἄκρη τῆς κλωστῆς της.

Κάποτε ἡ θεὰ εἶχε μιὰ διένεξη μέ τον Ἀπόλλωνα σχετικὰ μὲ τὴ μαντικὴ τέχνη. Εἶχε διδαχτεῖ ἀπὸ τίς φτερωτὲς Νύμφες τοῦ Παρνασσοῦ, τίς Θρίες, νὰ προλέγει τὸ μέλλον ἀπὸ τίς πέτρες ποὺ παράσερναν οἱ χείμαρροι. Ὅμως ὁ Φοῖβος παραπονέθηκε στὸν Δία καὶ αὐτὸς ἀποφάσισε ὑπὲρ τοῦ γιου του. Τότε ἡ Ἀθηνᾶ πέταξε χολωμένη τίς πέτρες στὴν πεδιάδα καὶ ἀπὸ τότε ἡ περιοχὴ ὀνομάστηκε Θριάσιο πεδίο.

Ἡ Ἀθηνᾶ - Παλλάδα συμβόλιζε μερικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ σημαντικὰ ἰδεώδη τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πνεύματος. Συνδύαζε τὴ δύναμη καὶ τὴ γενναιότητα μὲ τὴ σύνεση καὶ τὴν ἐξυπνάδα. Ἀγαπημένα της σύμβολα ἦταν ἡ αἰγίδα, τὸ δόρυ, ἡ κουκουβάγια καὶ ἡ ἐλιά.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 20 Δεκεμβρίου 1522: Πολιορκία καὶ πτώση τής Ρόδου ἀπό Τούς ὀθωμανοὺς

Μετὰ ἀπὸ ἑξάμηνη πολιορκία, ἡ φρουρὰ τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν τῆς Ρόδου παραδίδεται στὸν Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπῆ. Ἦταν ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ ἡ Ρόδος ὑπέκειτο σὲ πολιορκία μέσα σὲ κάτι περισσότερο ἀπὸ 40 χρόνια, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἡ καλύτερη προετοιμασία τῶν Ὀθωμανῶν, τὸ πυροβολικό, ἡ προσωπικὴ παρουσία τοῦ σουλτάνου καὶ οἱ 140.000 στρατιῶτες λύγισαν τοὺς πολιορκημένους.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἀποβιβάστηκαν ἀρχικὰ ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ρόδου μὲ 400 πλοῖα καὶ μερικὲς δεκάδες χιλιάδες ἄνδρες ὑπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Τσομπὰν Σουλεϊμάν-πασᾶ γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν μὲ τὸ κύριο σῶμα τῶν 100.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὸν ἴδιο τὸν σουλτᾶνο λίγες μέρες μετά. Ἀπέναντί τους οἱ Ἰωαννίτες καὶ Ἕλληνες παρέτασσαν κάτι περισσότερο ἀπὸ 6 χιλιάδες ἐνόπλους καὶ σαφῶς λιγότερα πυροβόλα.

Ἡ πολιορκία ξεκίνησε μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ ἀποκλείουν τὴν πόλη ἀπὸ τὴ θάλασσα ἐνῶ βομβάρδιζαν ἀπὸ τὴν ξηρὰ ἐξαπολύοντας ἐπιθέσεις πρὸς τὰ ἰσχυρὰ τείχη ποὺ μονίμως ἀποκρούονταν μὲ μεγάλες ἀπώλειες. Τὰ τείχη τῆς Ρόδου εἶχαν ἐνισχυθεῖ μετὰ τὴν τελευταία πολιορκία μὲ καινοτομίες τῆς ἰταλικῆς πολιορκητικῆς σχολῆς μὲ χαμηλὰ κεκλιμένα ἀναχώματα ποὺ ἔκαναν τίς μπάλες του πυροβολικοῦ νὰ ἐξοστρακίζονται.

Στὶς 4 Σεπτεμβρίου, οἱ Ὀθωμανοί, ποὺ ὅλο ἐκεῖνο τὸ διάστημα ἔσκαβαν δύο σήραγγες κάτω ἀπὸ τίς ὀχυρώσεις, ἀνατίναξαν μιὰ μεγάλη ποσότητα ἐκρηκτικῶν ποὺ ἄνοιξε ἕνα ρῆγμα 11 μέτρων στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀγγλικοῦ προμαχῶνα γκρεμίζοντας τίς πολεμίστρες καὶ γεμίζοντας τὴν τάφρο μὲ χώματα. Ἀμέσως μεγάλη σύγκρουση ξέσπασε στὰ ἐρείπια διάσπαρτα ἀπὸ τὰ κομματιασμένα πτώματα τῶν ὑπερασπιστῶν, μὲ τὸ ρῆγμα νὰ ἀλλάζει χέρια ἀρκετὲς φορὲς ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Μεγάλου Μαγίστρου Philippe Villiers de L'Isle-Adam καὶ τῶν ἱπποτῶν του, οἱ ὑπερασπιστὲς παρέμειναν κύριοι τῶν ὀχυρώσεων.

Οἱ Ὀθωμανοὶ ἐπιτέθηκαν ξανὰ καὶ ξανὰ ἀλλὰ πάντα ἀποκρούονταν ἂν καὶ μὲ μεγάλο κόστος. Ὁ Σουλεϊμὰν ὀργισμένος καταδίκασε τὸν γαμπρό του καὶ ἀρχιστράτηγο σὲ θάνατο γιὰ τὴν ἀνικανότητά του νὰ καταλάβει τὴν πόλη, ἀναλαμβάνοντας ὁ ἴδιος τὴ διεύθυνση μὲ τὸν Ἀχμὲτ πασᾶ, ἔμπειρο στὶς πολιορκίες, ὡς βοηθό. Οἱ Ὀθωμανοὶ θὰ συνεχίσουν τίς ἐφόδους καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῶν τειχῶν ποὺ ὑπερασπίζονταν Γερμανοὶ καὶ Ἱσπανοὶ ἱππότες ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία.

                                           Ὁ Μέγας Μάγιστρος τοῦ τάγματος τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν 

                                                          τῆς Ρόδου, Philippe Villiers de L'Isle-Adam

Ὕστερα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα ποὺ διεξήγαγαν, μὲ τὰ τείχη τῆς πόλης σχεδὸν ὁλοκληρωτικὰ κατεστραμμένα καὶ καμία ὁρατὴ βοήθεια, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ τάγματος καὶ οἱ Ἕλληνες ἄρχοντες τῆς πόλης ἀποδέχτηκαν τοὺς ὁμολογουμένως ἔντιμους ὅρους τοῦ Σουλεϊμάν. Ὅσοι Λατῖνοι τὸ ἐπιθυμοῦσαν μποροῦσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ νησὶ ἐντὸς 12 ἡμερῶν παίρνοντας μαζί τους τὰ ὑπάρχοντά τους. Οἱ ἐκκλησίες δὲν θὰ καταστρέφονταν καὶ δὲν θὰ μετατρέπονταν σὲ τζαμιά, οἱ Ἕλληνες μποροῦσαν νὰ ἐγκαταλείψουν κι αὐτοὶ τὸ νησὶ ἐντὸς τριῶν ἐτῶν, ἐνῶ ὅσοι παρέμεναν εἶχαν ἀπαλλαγῇ ἀπὸ φόρους γιὰ πέντε χρόνια.

Τὸ τάγμα τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν, ποὺ εἶχε συσταθεῖ ἀρχικὰ στοὺς Ἁγίους Τόπους μὲ σκοπὸ τὴν προστασία καὶ φροντίδα τῶν προσκυνητῶν καὶ εἶχε ἐξελιχθεῖ σὲ ἕναν θρησκευτικὸ καὶ στρατιωτικὸ ὀργανισμό, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μετεγκαταστάθηκε στὴ Ρόδο, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ 200 χρόνια. Μετὰ τὴν ἔξωσή του ἀπὸ ἐκεῖ, θὰ ἀνασυσταθεὶ στὴ Μάλτα ὅπου θὰ παραμείνει μέχρι τὴ διάλυσή του ἀπὸ τὸν Ναπολέοντα.

Οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα (324 μ.Χ. - 860 μ.Χ.)

Οἱ μέ αὐτοκρατορικά διατάγματα διωγμοί τῶν Ἑλλήνων (ἐθνικῶν) ἀπό τό χριστιανικό ἱερατεῖο τήν ἐποχή τῆς ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. (Βυζάντιο)
Τά παρακάτω εἶναι αὐτοκρατορικά διατάγματα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Βυζαντίου μέ τά ὁποῖα δίνονται ὁδηγίες πρός τούς τοπικούς ἄρχοντες γιά το πώς θά ἐξαλείψουν τούς "Ἕλληνες". Σάν Ἕλληνες θεωροῦνται αὐτοί πού δέν ἀσπάστηκαν τόν χριστιανισμό ἀλλά συνέχιζαν νά ἐξασκοῦν τήν προγονική τους Ἑλληνική θρησκεία καί νά διαβάζουν καί νά μελετοῦν ἀρχαῖα κείμενα φιλοσόφων.
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ φράση "διαπράττουν τήν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ"!
"Διατάσσουμε ὅλα τά ἱερά καί οἱ ναοί τους (τῶν Ἑλλήνων), ὅσα βρίσκονται ἀκόμα ἄθικτα, νά καταστραφοῦν μέ διαταγή τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καί νά ἐξαγνιστοῦν μέ τήν ὕψωση τοῦ σημείου τῆς σεβαστῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Ἄν μέ ἐπαρκεῖς ἀποδείξεις ἐνώπιον ἱκανοῦ δικαστῆ ἐμφανιστεῖ κάποιος πού ἔχει παραβλέψει αὐτόν τόν νόμο, θά τιμωρηθεῖ μέ τήν ποινή τοῦ θανάτου". (Αὐτοκράτορες Θεοδόσιος καί Βαλεντιανός πρός Ἰσίδωρον, Ἔπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)
"Νά κλείσουν ὅλοι οἱ ναοί σέ ὅλες τίς πόλεις καί σέ ὅλους τούς τόπους τῆς οἰκουμένης. Ἄν κάποιος μέ ὁποιαδήποτε δύναμη παραβεῖ (αὐτόν τόν νόμο) θά τιμωρηθεῖ μέ ἀποκεφαλισμό". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' πρός Ταῦρο. Ἔπαρχον τοῦ Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)


Τέτοιου εἴδους πράξεις (λατρεία τῶν ἑλλήνων θεῶν) ἄν ἐξακολουθοῦν νά συμβαίνουν(ἡ καταγγελθεῖ ὅτι συμβαίνουν) ἀκόμα καί σέ κάποιο λιβάδι ἤ σπίτι, τό λιβάδι ἤ τό σπίτι αὐτό θά προσαρτηθεῖ ταμεῖο τῶν ἱεροτάτων ἀνδρῶν (δηλαδή τῶν Ἱερέων τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) ἐνῶ ὁ ἰδιοκτήτης τους, πού ἔδωσε τή συγκατάθεσή του νά μιανθεῖ ὁ τόπος, θά ἀποπεμφθεῖ ἀπό τό (ὁποιοδήποτε) ἀξίωμά του, θά χάσει τήν περιουσία του καί ἀφοῦ ὑποστεῖ βασανισμό μέ μεταλλικά ὄργανα, θά ὁδηγηθεῖ σέ διαρκῆ ἐξορία". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αὐτοκράτορες Λέων καί Ἀνθέμιος πρός Διόσκουρον, Ἔπαρχο τοῦ πραιτωρίου. Παρεδόθη τό 472 μ.Χ.)".


Διατάσσουμε τούς ἄρχοντές μας, ἀλλά καί ὅσους διδάσκονται ἀπό τούς θεοφιλέστατους ἐπισκόπους, νά ἀναζητοῦν σύμφωνα μέ το νόμο ὅλες τίς περιπτώσεις ἀσέβειας ὑπέρ τῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας ἔτσι ὥστε νά μή συμβαίνουν, ἀλλά καί ἄν συμβαίνουν νά τιμωροῦνται. Κανείς νά μήν ἔχει τό δικαίωμα νά κληροδοτεῖ μέ διαθήκη(περιουσίες) ἤ νά χαρίζει μέ δωρεά ὁτιδήποτε σέ πρόσωπα ἤ τόπους, πού ἔχουν ἐπισημανθεῖ ὅτι διαπράττουν τήν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅσα δίδονται ἤ κληροδοτοῦνται μ' αὐτόν τόν τρόπο θά ἀφαιροῦνται. Μέ τήν παροῦσα εὐσεβῆ νομοθεσία νά διατηρηθοῦν σέ ἰσχύ ὅλες οἱ τιμωρίες, μέ τίς ὁποῖες οἱ προηγούμενοι βασιλεῖς εἶχαν ἀπειλήσει νά τιμωρήσουν τήν Ἑλληνική πλάνη, μέ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσαν (οἱ προγενέστεροι χριστιανοί βασιλεῖς) νά διασφαλίσουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη. (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 ἐπίσης Β1,1,19 καί Νομοκάνων 6,3. Ὁ συγκεκριμένος νόμος θεωρεῖται νομοθέτημα τοῦ Ἰουστινιανοῦ).


"Ἐπειδὴ μερικοὶ συνελήφθησαν(ἂν καὶ ἀξιώθηκαν τὸ χριστιανικὸ βάφτισμα) διακατεχόμενοι τὴν πλάνη τῶν ἀνόσιων μυσαρῶν Ἑλλήνων, νὰ διαπράττουν ἐκεῖνα ποὺ δικαιολογημένα ἐξοργίζουν τὸν φιλάνθρωπο Θεό μας, αὐτοὶ θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἀντίστοιχη τιμωρία καὶ μάλιστα μὲ πνεῦμα ἐπιείκειας. Ἄν ἐπιμείνουν στὴν πλάνη τῶν Ἑλλήνων, θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν. Ἄν δὲν ἔχουν ἀξιωθεῖ ἀκόμα τὸ σεβαστὸ βάφτισμα, θὰ πρέπει νὰ παρουσιαστοῦν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μαζὶ μὲ τίς συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ μαζὶ μὲ ὅλους τοῦ οἴκου τους καὶ νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν χριστιανῶν. Ἀφοῦ διδαχθοῦν καὶ ἀποβάλουν τὴν πλάνη ποὺ τοὺς διακατεῖχε προηγουμένως, θὰ πρέπει νὰ ζητήσουν τὸ σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικὰ ἂς γνωρίζουν ὅτι ἂν παραμελήσουν νὰ τὸ κάνουν(νὰ ζητήσουν μόνοι τους δηλαδὴ τὸ σωτήριο βάπτισμα) δὲν θὰ ἔχουν κανένα πολιτικὸ δικαίωμα οὔτε θὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ εἶναι ἰδιοκτῆτες περιουσίας, οὔτε κινητῆς οὔτε ἀκίνητης. Θὰ τοὺς ἀφαιρεθοῦν τὰ πάντα καὶ θὰ ἐγκαταλειφθοῦν στὴν ἔνδεια καὶ ἐπιπλέον θὰ ὑποβληθοῦν στὶς ἔσχατες τιμωρίες. Θὰ παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα ποὺ διδάσκεται ἀπὸ ὅσους πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο καὶ τὴ μανία(μάθησης) τῶν ἀνόσιων τῶν Ἑλλήνων, ὥστε προσποιούμενοι ὅτι διδάσκουν, νὰ μὴ διαφθείρουν πιὰ τίς ψυχὲς τῶν μαθητῶν τους μὲ δῆθεν ἀλήθειες. Ἄν φανεῖ λοιπὸν κάποιος τέτοιος ἄνθρωπος καὶ δὲν τρέξει στὶς ἅγιες ἐκκλησίες μας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς οἰκείους του, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τίς προαναφερθεῖσες ποινές. Θεσπίζουμε δὲ καὶ νόμο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι σὲ μικρὴ ἡλικία θὰ πρέπει νὰ βαπτίζονται ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναβολή, ὅσα δὲ εἶναι μεγαλύτερα στὴν ἡλικία θὰ πρέπει νὰ συχνάζουν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μας καὶ νὰ διδάσκονται τίς θεῖες γραφὲς καὶ τοὺς θείους (ἐβραιο-βιβλικοὺς) κανόνες. Ἀφοῦ δὲ ἐννοήσουν καὶ ἀποβάλλουν τὴν παλαιὰ (ἀρχαιο-Ἑλληνικὴ) πλάνη, θὰ μπορέσουν νὰ δεχθοῦν τὸ βάπτισμα καὶ στὴ συνέχεια νὰ διαφυλάξουν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν. Ὅσων δὲ ἔχουν κάποιο στρατιωτικὸ ἢ ἄλλο ἀξίωμα ἢ περιουσία μεγάλη καὶ γιὰ νὰ κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τοὺς πιστοὺς) ἦλθαν ἢ πρόκειται νὰ ἔρθουν νὰ βαφτιστοῦν, ἀλλὰ ἀφήνουν τίς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τοῦ οἴκου τους μέσα στὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, διατάσσουμε νὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία τους, νὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὰ πολιτικά τους δικαιώματά τους καὶ νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἀντάξιες τιμωρίες, ἀφοῦ εἶναι φανερό, ὅτι πῆραν τὸ βάπτισμα χωρὶς καθαρῇ πίστη. Θεσπίζουμε αὐτοὺς τοὺς νόμους γιὰ τοὺς ἀλιτήριους Ἕλληνες". (Ἰουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).


Ἀναλυτικὰ ὀλα τὰ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπο το 324μ.Χ. - 860μ.Χ


324 Ὁ Κωνσταντῖνος συντρίβει τὸν ἀνταγωνιστὴ τοῦ Λικίνιο καὶ ἀνακηρύσσει τὸν Χριστιανισμὸ μόνη ἐπίσημη λατρεία τῆς Αὐτοκρατορίας. Λεηλατεῖ τὸ Μαντεῖο τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος κοντὰ στὴν Μίλητο καὶ θανατώνει μὲ βασανιστήρια ὅλους τοὺς ἱερεῖς του. Στὸ ἱερὸ ὄρος Ἄθως ἐξαπολύεται μέγας διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφονται ὅλα τὰ ἐκεῖ ἑλληνικὰ Ἱερά.
326 Μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Ἑλένης, ὁ Κωνσταντῖνος ἐκθεμελιώνει τὸ Ἱερὸ τοῦ Θεοῦ Ἀσκληπιοῦ στὶς Αἰγὲς τῆς Κιλικίας καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς κίονές του γιὰ κατασκευὴ ἐκκλησιῶν. Ἐπίσης, καταστρέφει τὸν Ναὸ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ἐπάνω στὸν ὑποτιθέμενο τάφο τοῦ ραβὶ Τζεσουά, ἀλλὰ καὶ ἄλλους Ναοὺς τῆς ἰδίας Θεᾶς ὅπως λ.χ. στὴν Ἄφακα Λιβάνου, τὴν Μάμβρη, τὴν Φοινίκη καὶ τὴν Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη), καὶ αὐτὲς οἱ καταστροφὲς εἶναι βεβαίως μόνον ὅσες ὁμολογεῖ ὁ βιογράφος τοῦ Εὐσέβιος.
335 Ἐγκαίνια τῆς Ἐκκλησίας του. «Ἁγίου Τάφου», ὁ ὁποῖος κτίσθηκε στὴ θέση τοῦ Ναοῦ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ποὺ ὁ Κωνσταντῖνος κατέστρεψε τὸ 326 - 327, καὶ γιὰ τὸν διάκοσμό του λεηλατοῦνται ὅλα σχεδὸν τὰ Ἐθνικὰ Ἱερὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Μὲ εἰδικὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα σταυρώνονται ὡς τάχα... ὑπαίτιοι τῆς κακῆς συγκομιδῆς ἐκείνου τοῦ ἔτους (...) ὅλοι οἱ «μάγοι καὶ μάντεις», καὶ ἀνάμεσά τους μαρτυρεῖ ὁ Νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ἐξ Ἀπαμείας, μαθητὴς τοῦ Ἰαμβλίχου.
355 Στοὺς «Ἀποστολικοὺς Κανόνες», συνταχθέντες ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἐποχή, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά:
«Ἀπόφευγε ὅλα τὰ βιβλία τῶν Ἐθνικῶν. Τί χρειάζεσαι τίς ξένες συγγραφές, τοὺς νόμους καὶ τοὺς ψευδοπροφῆτες ποὺ ὁδηγοῦν τοὺς ἄφρονες μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη; Τί βρίσκεις νὰ λείπει ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἀναζητᾷς στοὺς μύθους τῶν Ἐθνικῶν;
Ἄν ἐπιθυμεῖς νὰ διαβάζεις ἱστορίες ἔχεις τὸ βιβλίο τῶν Βασιλειῶν, ἂν ρητορικὴ καὶ ποιητικὴ ἔχεις τοὺς Προφῆτες, ἔχεις τὸν Ἰώβ, ἔχεις τίς Παροιμίες, ὅπου θὰ βρεῖς σοφία μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ποιητικὴ καὶ σοφιστική, γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, τοῦ μόνου σοφοῦ.
Ἄν ἐπιθυμεῖς τραγούδια ἔχεις τοὺς Ψαλμούς, ἂν ἐπιθυμεῖς ἀρχαῖες γενεαλογίες ἔχεις τὴν Γένεση, ἂν νομικὰ βιβλία καὶ ἐπιταγές, ἔχεις τὸν ἔνδοξο Θεῖο Νόμο. Γι' αὐτὸ ἀπόφευγε μὲ ἐπιμονὴ κάθε ἐθνικὸ καὶ διαβολικὸ βιβλίο».


356 Κοινὸ ἔδικτο τοῦ Κωνσταντίου καὶ τοῦ Κώνσταντος («Πρὸς τὸν Φλάβιο Ταῦρο, Ἔπαρχο τοῦ Πραιτωρίου»), τὴν 20η Φεβρουαρίου ἢ κατ' ἄλλους την 1η Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, διατάσσει τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Βωμοῦ τῆς Θεᾶς Victoria - Νίκης ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Συγκλήτου (ἡ Θεὰ ἀποτελοῦσε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ. τμῆμα τῆς ἀνωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- τοῦ Πανθέου τῶν Ἐθνικῶν), τὸ σφράγισμα τῶν Ἐθνικῶν Ἱερῶν καὶ τὴν κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους, καθὼς καὶ τὴν θανάτωση δι' ἀποκεφαλισμοῦ ὅλων ὅσων ἀσκοῦν (ἢ καὶ ἁπλῶς... ἀνέχονται !) τὴν Παραδοσιακὴ Λατρεία


365 Ἔδικτο τῆς 17ης Νοεμβρίου ἀπαγορεύει στοὺς Ἐθνικοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ διατάσσουν χριστιανοὺς στρατιῶτες. Ἄπειροι σωροὶ βιβλίων, ὅλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικὰ κι ἐπιστημονικὰ ἑλληνικὰ συγγράμματα -καὶ ὄχι.. «ἐγχειρίδια μαγείας», ὅπως ἤθελε ἡ διαστροφὴ τῶν ἱεροεξεταστῶν- καίγονται στὶς πλατεῖες τῶν ἀστικῶν κέντρων, ἐνῶ μέσα στὰ πλήθη τῶν διωκομένων «εἰδωλολατρῶν», βρίσκονται ὅλοι σχεδὸν οἱ ἐναπομείναντες ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ἰουλιανοῦ, ποὺ εἴτε καθαιροῦνται, ὅπως λ.χ. ὁ γνωστὸς Καῖσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεὺς τῆς θαυμαστῆς πολυθεϊστικῆς θεολογικῆς ἐπιτομῆς «Περὶ τῶν Θεῶν καὶ τοῦ Κόσμου», ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε ἐπίσης προτρέψει τὸν Ἰουλιανὸ στὴ θέσπιση τῆς ἀπολύτου ἀνεξιθρησκείας), εἴτε ρίχνονται στὶς φυλακὲς καὶ οἱ πιὸ ἄτυχοι ἀπὸ αὐτοὺς καίγονται ζωντανοί, ἀποκεφαλίζονται, ἢ στραγγαλίζονται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια μὲ τὴν κατηγορία, φυσικά, τῆς... «ἀσκήσεως μαγείας» (!), ὅπως λ.χ. ὁ ἰατρὸς Ὀρειβάσιος, ὁ φιλόσοφος Σιμωνίδης ποὺ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ (στὴν πρώτη ἱστορικὰ χριστιανικὴ καύση, πολὺ πρὶν τὰ περιβόητα «auto da fe» τῶν παπικῶν), ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν τῆς Τρωάδος κὰ πρώην χριστιανὸς ἐπίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά
373 Ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἀπαγόρευση τῶν μαντικῶν πρακτικῶν καὶ τῆς Ἀστρολογίας, καὶ πρωτοχρησιμοποιεῖται ὁ ἀπαξιωτικὸς ὅρος «pagani» (παγανιστές, ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου) γιὰ μείωση τῶν Ἐθνικῶν. Ἐφεξῆς, οἱ Ἐθνικοὶ δὲν θ' ἀναφέρονται πλέον στὰ ἔδικτα τῶν αὐτοκρατόρων ὡς «gentiles» ἢ «ethnici», ἀλλὰ μὲ τὸν ἀπαξιωτικὸ ὅρο «pagani» μὲ τὸν ὁποῖο τὸ θράσος τῶν χριστιανῶν προσπαθεῖ νὰ παρουσιάσει τὸν Ἐθνισμὸ ὡς τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικῶν ἀντιλήψεων ἀμόρφωτων χωριατῶν «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 3. 46).


380 Στὶς 27 Φεβρουαρίου, ὁ αὐτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ὅλες τίς θρησκεῖες πλὴν τῆς χριστιανικῆς. Ὅλοι οἱ μὴ χριστιανοὶ χαρακτηρίζονται στὸ ἑξῆς «σιχαμεροί, αἱρετικοί, μωροὶ καὶ τυφλοί». Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνου Ἀμβρόσιος ἐξουσιοδοτεῖται νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς Ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν καὶ νὰ κτίσει ἐπάνω στὰ θεμέλιά τους ἐκκλησίες. Οἱ ἀρχηγοὶ μερικῶν γοτθικῶν φυλῶν βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ μισαλλόδοξο ἱερατεῖο, ὁ χριστιανικὸς ὄχλος ἐπιτίθεται στὸ ἑλληνικὸ Ἱερὸ τῆς Ἐλευσῖνος, τὸ βεβηλώνει καὶ ἀπειλεῖ νὰ λυντσάρει τους ἱερεῖς Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος, γεμᾶτος θλίψη καὶ ἀγανάκτηση, ἀνακοινώνει τὸ ὁριστικὸ τέλος τῶν πανάρχαιων Ἐλευσινίων Μυστηρίων καὶ τὴν ἀπαρχή της ἐπὶ γὴς βασιλείας τοῦ πνευματικοῦ σκότους. Ὁ αὐτοκράτωρ Θεοδόσιος ἀποκαλεῖ σὲ διάταγμά του «παράφρονες» ὅλους ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὸ χριστιανικὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἀπαγορεύει κάθε διαφωνία μὲ τίς θελήσεις τῆς Ἐκκλησίας.
389 Κηρύσσεται ἐκτὸς νόμου κάθε μὴ χριστιανικὴ μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχῶν τῆς ἐρήμου εἰσβάλουν στὶς πόλεις τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ καταστρέφουν μὲ μανία ἀγάλματα, βωμοὺς καὶ Ἱερά, λυντσάρουν Ἐθνικοὺς καὶ καῖνε Βιβλιοθῆκες. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεῖ τὸν φανατισμένο χριστιανικὸ ὄχλο γιὰ νὰ κάνει μεγάλους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μετατρέπει σὲ ἐκκλησία τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ Διονύσου, πυρπολεῖ τὸ Μιθραῖο καὶ καταστρέφει τὸν Ναὸ τοῦ Διός.


392 Νέος μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν σὲ ὁλόκληρη τὴν Αὐτοκρατορία. Σβήνουν τὰ Μυστήρια τῆς Σαμοθράκης μετὰ ἀπὸ κατασφαγὴ τῶν ἱερέων καὶ ὅλων τῶν θρησκευτῶν ἀπὸ ἀπόσπασμα «διωγμιτῶν» ποὺ ἀποβιβάσθηκε στὸ νησί. Καταστροφὴ τοῦ Μαντείου τοῦ Ἄμμωνος Διὸς στὴν Ἄφυτο τῆς Χαλκιδικής. Στὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων «κυλοῦν ρυάκια αἵματος», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Λιβάνιος. Στὴν Κύπρο, ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος («Ἅγιος» καὶ αὐτός !) Ἐπιφάνειος καὶ ὁ «Ἅγιος» Τύχων ἐκχριστιανίζουν μαζικὰ καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ φασγάνου καὶ τῆς πυρᾶς χιλιάδες Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφουν ὅλα τὰ Ἱερὰ τῆς νήσου. Παύουν ὁριστικὰ τὰ κυπριακὰ Μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης.
Τὸ σχετικὸ διάταγμα τοῦ Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «ὅποιος δὲν ὑπακούσει στὸν πατέρα Ἐπιφάνειο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί». Στὶς μεσανατολικὲς πόλεις Πέτρα, Ἀερόπολη, Ράφια, Γάζα καὶ Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη) ξεσποῦν ἀπελπισμένες ἐξεγέρσεις τῶν Ἐθνικῶν κατὰ τῶν διωγμητῶν, τῶν χριστιανῶν ὀχλοκρατῶν καὶ τῶν μοναχῶν ροπαλοφόρων. Στὴν πόλη Σοῦφες τῆς Β. Ἀφρικῆς, 60 χριστιανοὶ πληρώνουν μὲ τὴ ζωή τους τὴν προσπάθειά τους νὰ γκρεμίσουν τὸ ἐκεῖ ἄγαλμα τοῦ Ἡρακλέους. Στὴ Γαλατία σφάζονται ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ κατάσχονται οἱ περιουσίες ὅλων τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν ποὺ στὴ συνέχεια πυρπολοῦνται κι ἐκθεμελιώνονται.
393 Ὁ αὐτοκράτωρ Εὐγένιος φθάνει στὴν Ἰταλία, ὅπου ὁ διανοούμενος στρατηγὸς Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανὸς ξαναστήνει τὸν Βωμὸ τῆς Νίκης στὴν αἴθουσα τῆς Συγκλήτου κι ἐπαναφέρει τὴ λατρεία τῶν παραδοσιακῶν Θεῶν. Στὴν Ἀνατολή, ὁ Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια, τὰ Ἄκτια καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Δήωση τῆς Ὀλυμπίας καὶ ἰσοπέδωση ὅλων τῶν βωμῶν της.
395 Οἱ αὐτοκράτορες Ἀρκάδιος καὶ Ὀνώριος ἀπαγορεύουν ἀκόμα καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς Ἐθνικοὺς Ναούς («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 10. 13), ἐνῶ μὲ τὰ ἔδικτα τῆς 22ας Ἰουλίου καὶ 7ης Αὐγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ εὐνοῦχος πρωθυπουργὸς τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τίς ὀρδὲς τών, ὑπὸ τὸν Ἀλάριχο, χριστιανῶν πλέον Γότθων πρὸς τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἀκολουθούμενοι ἀπὸ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν, οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλαρίχου (ὁ ὁποῖος εἶχε πολεμήσει μὲ τὸν Θεοδόσιο κατὰ τῶν Ἐθνικῶν του Φλαβιανοῦ) κατασφάζουν ἀμέτρητους Ἐθνικοὺς Ἕλληνες καὶ καταστρέφουν πόλεις καὶ Ἱερὰ στὸ Δίον, τὴ Θεσσαλία, τοὺς Δελφούς, τὴ Βοιωτία, τὴν Ἀττική, τὰ Μέγαρα, τὴν Κόρινθο, τὴ Φενεό, τὸ Ἄργος, τὴ Νεμέα, τὴ Λυκόσουρα, τὴ Σπάρτη, τὴ Μεσσήνη, τὴ Φιγαλεία, τὴν Ὀλυμπία.
Στὴν Ἐλευσῖνα πυρπολεῖται τὸ ἐκεῖ πανάρχαιο Ἱερὸ καὶ θανατώνονται στὴν πυρὰ ὁ Θεσπιεὺς Ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν Μυστηρίων τὰ ὁποῖα εἶχαν ἀναβιώσει ἀπὸ τοὺς Μιθραϊστὲς λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νεστορίου. Τὴν ἴδια ἐποχὴ περίπου, τὸ βεβηλωθὲν Ἱερὸ τῆς Θεᾶς Κελαιστίδος ἀρχίζει νὰ ἐπαναλειτουργεῖ ὡς χριστιανικὴ ἐκκλησία ἕως τὸ ἔτος 421 ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ τὸ πυρπολήσουν ἐπειδὴ οἱ θρησκευτὲς μέσα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ λατρεία τιμοῦσαν καὶ τὴν Θεά. Στὸ ἔργο τοῦ «Paraenesis», ὁ Ἱσπανὸς ἐπίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανὸς (Pacianus) δυσανασχετεῖ, μὲ πολὺ γλαφυρὸ μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τοὺς διωγμούς, ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴν περιοχή του ἐνεργοὶ Ἐθνικοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς «εἰδωλολατρικοὺς» Θεούς, πράξη ἡ ὁποία, κατὰ τὸ μισαλλόδοξο μυαλό του, εἶναι στὸν ἴδιο βαθμό. «ἐγκληματικὴ» μὲ τὴν ἀνθρωποκτονία !
401 Ὁ χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνος λυντσάρει Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφει Ναοὺς καὶ ἀγάλματα. Ὁ («ἅγιος») ἐπίσκοπος Πορφύριος. ὀργανώνει μαζικὰ λυντσαρίσματα Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφει μὲ τὴ βοήθεια τοῦ φανατισμένου ὄχλου τοὺς ὀκτὼ ἐν ἐνεργείᾳ Ναοὺς τῆς Γάζης. Ἡ ΙΕ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος, ἐκδίδει κανόνα μὲ τὸν ὁποῖο ἀφορίζονται ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον ὅλοι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ Ἐθνικοὺς ἢ δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς ἤδη συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν Ἐθνικοί.
440 - 450 Καταστροφὴ ὅλων τῶν μνημείων, βωμῶν καὶ Ναῶν ποὺ ἔστεκαν ἀκόμη στὴν Ἀθήνα, τὴν Ὀλυμπία καὶ τίς ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις.
448Ο Θεοδόσιος διατάσσει νὰ παραδοθοῦν στὶς φλόγες ὅλα τὰ «ἀντιχριστιανικὰ» βιβλία. Ἀνάμεσά τους καταστρέφονται καὶ τὰ βιβλία τοῦ νεοπλατωνικοῦ Πορφυρίου ποὺ βῆμα πρὸς βῆμα ξεσκέπαζαν τὴν ἀληθινὴ φύση τοῦ Χριστιανισμοῦ.
500 Ἡ χριστιανικὴ ἐσχατολογία προβλέπει, ἀνεπιτυχῶς φυσικά, ὅτι τὸ συγκεκριμένο ἔτος θὰ γίνει ἡ. συντέλεια τοῦ Κόσμου. Νέες πυρὲς τῶν χριστιανῶν καταστρέφουν ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν σοφία καὶ ἐπιστήμη τῶν Ἐθνικῶν. Ἡ ἀνθρωπότητα πέφτει σὲ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀποκτήνωση. Ἐξαφανίζονται παντελῶς ἡ ἀποχέτευση τῶν οἰκιῶν, ἡ ρωμαϊκὴ κεντρικὴ θέρμανση καὶ τὰ κρεβάτια.
528 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, καταργοῦνται οἱ ἐξόριστοι στὴν Ἀντιόχεια Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες. Ὁ ἴδιος ἔχει ἤδη νομοθετήσει νὰ θανατώνονται μὲ κατασπαραγμὸ ἀπὸ θηρία, θάνατο στὴν πυρά, σταύρωση ἢ ξέσκισμα μὲ σιδερόνυχα ὅλοι οἱ «καταγινόμενοι μὲ τὴν μαγείαν, τὴν μαντικήν, τὴν γοητείαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν» καὶ ἀπαγορεύσει νὰ διδάσκουν «οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἰερόσυλη ψυχικὴ νόσο τῶν Ἑλλήνων» δηλαδὴ οἱ Ἐθνικοί.
529 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, κλείνει ἡ Ἀκαδημία τῶν Ἀθηνῶν καὶ κατάσχεται ἡ περιουσία της. Οἱ ἑπτὰ τελευταῖοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στὸν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Χοσρόη ποὺ τοὺς δίδει ἕδρες στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἰουντισαποὺρ (Jundishapur).
540 Ἡ ἑλληνικὴ Ἰατρικὴ ἔχει ἤδη ἀπαγορευθεῖ ὡς «γνώσῃ τοῦ Διαβόλου» καὶ τὰ συγγράμματά της ἔχουν ἤδη χαθεῖ γιὰ πάντα στὴ φωτιὰ τῶν χριστιανῶν. Μὲ μόνη θεραπευτικὴ μέθοδο τήν. ἀφαίμαξη καὶ τὸ διάβασμα ἐξορκισμῶν, ἀρχίζει στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἡ μεγάλη ἐπιδημία ποὺ ὑπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ὅτι ἐξόντωσε 100 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία βγαίνει παρόλα αὐτὰ κερδισμένη, καθὼς ἀποδίδει τὴν ἐπιδημία στὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν «αἱρέσεων» καὶ τῆς «εἰδωλολατρίας».


Ὁ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τὸ 395 μχ
Ὁ πολυάριθμος Γοτθικὸς στρατὸς ἦταν βαρέως ἐξοπλισμένος ἀλλὰ δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιῶν γυναῖκες καὶ ἅμαξες γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν κλοπιμαίων. Ἔμοιαζε μὲ ἕνα κινητὸ στρατόπεδο. Στὸ στρατὸ συμμετεῖχαν καὶ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἑλληνικῶν ναῶν καὶ τὸν σφαγιασμό των ΄΄ μιαρῶν καὶ δαιμονισμένων Ἐλλήνων΄΄.
Ἡ ἑτερόκλητη αὐτὴ στρατιὰ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀλάριχο ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Θράκη προχώρησε δια μέσου τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ 395 μ Χ ἔφθασε στὶς Θερμοπύλες ΄΄ τίς πύλες τῆς Ἑλλάδας ΄΄ ποὺ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἄρχιζε τότε ἡ ἐπαρχία τῆς Ἀχαΐας ποὺ διατηροῦσε ἀκόμα ζωντανὴ τὴν προγονική της δόξα στὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα. Ἀπὸ τίς Θερμοπύλες ὁ χείμαρρος αὐτὸς ἔφθασε στὴν Βοιωτικὴ πεδιάδα καὶ πολιόρκησε καὶ λεηλάτησε τὴν Θήβα καὶ ἀφοῦ ἐξαφάνισε πόλεις τῆς Βοιωτίας εἰσῆλθε στὴν Ἀττική. Ὅταν εἶδε ὁ Ἀλάριχος ἀπὸ μακριὰ τὸν Παρθενῶνα ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ στὴν προσφορὰ τῆς Ἀθήνας στὸν πολιτισμό
δὲν τῆς δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ὁ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Ζώσιμος ἀναφέρει ὅτι:
΄΄ Ὁ Ἀλάριχος εἶδε τὸν Ἀχιλλέα ἱστάμενο πάνοπλο καὶ ὀργισμένο ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Ἀθήνας ὅπως τὸν περιέγραφε ὁ Ὅμηρος καὶ ἡ Πρόμαχος Ἀθηνᾶ περιερχόταν τὰ τείχη ὁπλισμένη σὰν νὰ ἑτοιμαζόταν νὰ ἀποκρούσει τοὺς ἐπιτιθέμενους καὶ γι αὐτὸ ὁ Ἀλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση.΄΄ Συνεχίζοντας τὸ στράτευμα τὴν πορεία του γιὰ τὴν Πελοπόννησο λεηλάτησε τὸν Πειραιᾶ καὶ σταμάτησε στὴν Ἐλευσῖνα, ὅπου καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τὸ πανάρχαιο ἱερὸ τῆς Δήμητρας καὶ σφαγιάστηκαν ὁ Θεσπιεὺς ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ οἱ ἱερεῖς. Τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μετὰ τὴν καταστροφή του στοὺς διωγμοὺς ποὺ ἔγιναν τὸ 380 μχ εἶχε ἀναβιώσει ἀπὸ Μιθραιστὲς καὶ λειτουργοῦσε ὡς Μιθραῖο.
Τὸ καλοκαίρι τοῦ 396 μ.χ ὁ Ἀλάριχος ( 350- 412) εἰσέβαλε στὴν Πελοπόννησο. Ἀφοῦ κατέστρεψε τὴν Κόρινθο λεηλάτησε τὸ Ἄργος καὶ προχώρησε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Πελοποννήσου χωρὶς νὰ συναντήσει καμία ἀντίσταση. Ὁ κόσμος φοβισμένος ἐγκατέλειπε τίς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ ἀνέβαινε στὰ βουνὰ γιὰ νὰ σωθεῖ.
Ἡ ἐκστρατεία αὐτὴ δὲν ἦταν μία πολεμικὴ ἀναμέτρηση γιὰ κάποια σοβαρὴ αἰτία ἀλλὰ ὀργανωμένος καὶ βίαιος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς θρησκείας τους. Σ αὐτὸν τὸν διωγμὸ τὸν Ἀλάριχο τὸν ἐνδιέφερε μόνο ἡ ἁρπαγὴ θησαυρῶν ἔργων τέχνης καὶ τροφίμων γιὰ νὰ ταΐσει τὰ πεινασμένα γυναικόπαιδα καὶ τὸν στρατό του. O Aλάριχος εἶχε σαφῆ ἔννοια τῆς ἀξίας τῶν ἔργων τέχνης, αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸν θαυμασμὸ τοῦ ΄΄στὰ ἔργα τῶν Θεών΄΄ καὶ τὴν διαφύλαξη τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὴν καταστροφή. Οἱ καλόγεροι καὶ οἱ φανατισμένοι χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ στράτευμα διέπραξαν τοὺς διωγμοὺς καὶ τoν σφαγιασμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ναῶν καὶ τῶν ἀγαλμάτων.
Ὅσα ἀπὸ τὰ ἔργα τέχνης ἦταν ὀγκώδη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μεταφερθοῦν καταστρέφονταν, συχνὰ μάλιστα οἱ καλόγεροι ὅταν δὲν προλάβαιναν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων τότε μὲ μανία τὰ ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς ἔκοβαν τὰ γεννητικά τους ὄργανα γιὰ νὰ τὰ παραμορφώσουν. Ὅλα ἔπρεπε νὰ ἰσοπεδωθοῦν βιβλιοθῆκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικὲς σχολὲς Ἀσκληπιεία καὶ θέατρα ἔκλεισαν μὲ τὴν ἀστεία κατηγορία ὅτι ἦταν κατοικία δαιμόνων.
Ἡ αἰτία ὅμως τῆς καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδας εἶναι ὅτι: ὁ ἀπάνθρωπος αὐτὸς διωγμὸς διεπράχθῃ γιατί ἡ δημοκρατία ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἦταν ἐμπόδιο καὶ ἔπρεπε νὰ ἐξαφανιστοῦν γιὰ νὰ γίνουν οἱ πολῖτες τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ὑπάκουα καὶ ἄβουλα πρόβατα τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου γιὰ νὰ μποροῦν οἱ αὐτοκράτορες καὶ οἱ ἐπίσκοποι νὰ ἐπιβάλλουν εὐκολότερα τὴν στυγνή τους ἐξουσία.
Τότε καταστράφηκαν τὰ Μέγαρα τὸ Ἄργος ἡ Φενεὸς ἡ Λυκοσούρα ἡ Νεμέα ἡ Σπάρτη ἡ Μεσσήνη ἡ Φιγαλεία ἡ Λασιώνα ἡ Ψωφίδα ἡ Λοκρίδα ἡ Φωκίδα ἡ Δελφοὶ ἡ Ὀλυμπία καὶ χιλιάδες ἄλλες πόλεις βωμοὶ ἱερὰ καὶ ἔργα τέχνης μοναδικῆς ὀμορφιᾶς.
Ὁ Ζώσιμος ἀναφέρει: μέχρι τότε οἱ πόλεις καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἑλλάδας ποὺ εἶχαν παραμείνει σχεδὸν ἄθικτα ἔπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφὲς ποὺ ἐπέφερε τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου στὶς χῶρες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Ὁ ἱστορικὸς Εὐνάπιος ἀναφέρει ὅτι: ἡ καταστροφὴ ὑπῆρξε τόσο μεγάλη ἐξ αἰτίας τῶν φανατισμένων Χριστιανῶν μοναχῶν.
Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀλάριχος συνέχιζε τὸ καταστροφικό του ἔργο πλῆθος Ἑλλήνων προσφύγων πέρασαν στὴν Ἰταλία καὶ ζήτησαν τὴν προστασία τῆς Ρώμης
Τὸν χειμῶνα τοῦ 397 ὁ Στηλίχων μὲ ὅλες τίς διαθέσιμες λεγεῶνες τῆς Δύσης ἔφθασε στὴν Κόρινθο τὴν ὁποία κατέστησε ὁρμητήριό του κατὰ τοῦ Ἀλάριχου. Στὸν Στηλίχωνα προσχώρησαν καὶ Ἕλληνες Ἐθνικοὶ ποὺ κατεδίωξαν τὸν Ἀλάριχο ποὺ κατέφυγε καὶ στρατοπέδευσε στὸ ὀροπέδιο τῆς Φολόης ὅπου λεηλάτησε καὶ ἐξαφάνισε τίς πόλεις Ὀπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα καὶ Ἀκρώρεια, καὶ τὸ Ἱερὸ τῆς Ὀλυμπίας. ποὺ ἐξακολουθοῦσε νὰ λειτουργεῖ. Ἀφοῦ διέφυγε τοὺς κινδύνους ἀπὸ ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα ἐγκατέλειψε τὴν Πελοπόννησο καὶ δια μέσου τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Πίνδου ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀχρίδα ὅπου ἄρχισε νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὴν λεηλασία τῆς Ρώμης. Γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν διωγμῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας ἡ σύγκλητος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔδωσε στὸν Ἀλάριχο τὸν τιμητικὸ τίτλο μαγίστρου ( διοικητῆ) τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ χαρακτήρισε τὴν ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα προδοσία γιατί δὲν ἄφησε τὸν Ἀλάριχο νὰ καταστρέψει ὅλες τίς πόλεις τῆς Πελοποννήσου.


Οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ἀ΄ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ( 379-457 )
Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ Θεοδόσιος Α σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν σὲ συνεργασία μὲ τὸ Δυτικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος ἄρχισε ἀπάνθρωπους διωγμοὺς μὲ ἑκατομμύρια νεκροὺς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς μοναδικῆς θρησκείας τοῦ κράτους. Ὁ Θεοδόσιος ἐφάρμοσε τὴν Ἱερὰ ἐξέταση στὴν Ἀνατολὴ πολὺ πρὶν ἐφαρμοστῇ στὴν Δύση ἐπιβάλλοντας μαζικὲς ἐκτελέσεις διανοουμένων καὶ καταστρέφοντας στὴν πυρὰ φιλοσοφικὰ ἔργα
380 Κηρύσσει ὅλες τίς θρησκεῖες ἐκτὸς νόμου πλὴν τῆς Χριστιανικῆς, ὅλοι ὅσοι δὲν εἶναι Χριστιανοὶ θεωροῦνται ΄΄αιρετικοί, μωροί, καὶ σιχαμεροί.΄΄ Ἀρχίζουν οἱ καταστροφὲς ναῶν καὶ ἱερῶν καὶ πάνω στὰ θεμέλια τοὺς κτίζονται ἐκκλησίες. Δίνει ἐξουσιοδότηση στὸν ἐπίσκοπο Μεδιολάνου Ἀμβρόσιο νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν. Χριστιανοὶ ἱερεῖς καθοδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο ἐνάντια στὸν ναὸ τῆς Δήμητράς στὴν Ἐλευσῖνα καταστρέφουν τὰ πάντα γύρῳ,γύρω τους καὶ προσπαθοῦν νὰ λιντσάρουν τοὺς Ἱεροφάντες τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95-χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος λίγο πρὶν ὁδηγηθεῖ στὴν πυρὰ περίλυπος ἀνακοινώνει τὸ τέλος τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων καὶ τὴν βίαιη ἐπικράτηση τοῦ πνευματικοῦ σκότους.
381 Ἀπαγορεύεται ἡ ἐπίσκεψη σὲ Ἐθνικοὺς ναούς, καὶ καταδικάζονται σὲ θάνατο ὅσοι προσφέρουν θυσίες καὶ τοὺς κατάσχεται ἡ περιουσία Οἱ Ἐθνικοὶ χαρακτηρίζονται παράφρονες καὶ ἱερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κῶδιξ. 16,10, 7 ). Μιὰ ἐπιστροφὴ στὶς ἀρχαῖες λατρεῖες ἀρχίζει νὰ παρατηρεῖται στὴν αὐτοκρατορία μὲ μαζικὲς ἀποκηρύξεις τῆς θρησκείας τοῦ γιαχβὲ καὶ τοῦ ναζωραίου. ὁ "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" Θεοδόσιος βλέποντας τὴν ἐπιστροφὴ πολλῶν χριστιανῶν στὶς πατρῶες λατρεῖες μὲ διάταγμα τοῦ στερεῖ τὰ πολιτικὰ δικαιώματα ὅλων τῶν χριστιανῶν ποὺ ἐπιστρέφουν στῆς παραδοσιακὲς λατρεῖες. Σὲ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ αὐτοκρατορία ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες(10)γκρεμίζονται καὶ καίγονται. Μὲ νέο διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ἀκόμα καὶ τὴν ἁπλῆ ἐπίσκεψη στοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναούς. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης μετατρέπεται ἀπὸ τοὺς "εὐσεβεῖς" χριστιανοὺς σὲ πορνεῖο ἐνῶ τῆς Θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ Θεοῦ Ἥλιου σὲ στάβλους.
382 Καθιερώνεται στὶς ἐκκλησίες τὸ ἀλληλούια ( hallelu - jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στὸν Ἰαχωβὰ ΄΄. Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς καὶ ὑπεύθυνο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τὸν ἀνθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐπισκόπους καὶ στρατιὲς καλογέρων ἀρχίζουν οἱ διωγμοὶ στὴ Βορ. Ἑλλάδα καὶ τὴν Μ. Ἀσία. Χιλιάδες οἱ σφαγιασμένοι.
384 Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς τὸν Ματέριο Κυνήγιο καὶ τὸν διατάζει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τοὺς τοπικοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους στὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν καὶ ἐθνικῶν ναῶν σὲ νότια Ἑλλάδα καὶ Μικρὰ Ἀσία καθὼς καὶ τὴν καταστροφὴ καὶ τὸ κάψιμό ὅλων τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων.


385 Στὴν Ἀνατολὴ οἱ φυλακὲς γεμίζουν ἀπὸ πλήθη Ἐθνικῶν, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τοῦ συνωστισμοῦ οἱ διωκτικὲς ἀρχὲς ἀπελευθερώνουν ἐγκληματίες. Ὁ Λιβάνιος στὸν λόγο τοῦ ΄΄πρὸς Βασιλέα περὶ δεσμωτών΄΄ ἀναφέρει ὅτι: ἡ στενότης τῶν χώρων τῶν φυλακῶν ὑποχρεώνει τοὺς φυλακισμένους νὰ κοιμοῦνται ὄρθιοι. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ μεγάλη βία στὴν Ἀνατολή. Καταστρέφονται ἀμέτρητα ἱερὰ καὶ ναοί, ἀνάμεσα τοὺς τὸ Δυμαῖο ὁ ναὸς τῆς Ἐδέσσης ὅλα τὰ ἱερά της Παλμύρας καὶ καταργοῦνται τὰ Καβείρια στὴν Ἴμβρο. Στὸ στρατόπεδο θανάτου τῆς Σκυθόπολις ὁδηγοῦνται καὶ θανατόνονται χιλιάδες Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης καὶ Ἑλληνίζοντες Ἐθνικοί. Ὁ Μάτερνος Κυνήγιος ἀκολουθούμενος ἀπὸ χιλιάδες φανατικοὺς μοναχοὺς περιδιαβαίνει τὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο καίγοντας καὶ καταστρέφοντας τὰ πάντα στὸ πέρασμα τοῦ. Ἑκατοντάδες ἑλληνικοὶ ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες ἰσοπεδώνονται καὶ καίγονται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης". Χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἐθνικοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς αὐτοκρατορίας καταλήγουν στὰ στρατόπεδα θανάτου τῆς Σκυθοπόλεως.


386 Μὲ ἔδικτο τῆς 16ης Ἰουνίου ἀπαγορεύεται κάθε συντήρηση ἡ φροντίδα τῶν ναῶν. Μαζικὲς συλλήψεις πυρπολήσεις καὶ ἐκτελέσεις Ἐθνικῶν. Ὁ ἐπίσκοπος Μάρκελλος (...Ἅγιος) καταστρέφει τὸν ναό του τοῦ Διὸς Βήλου στὴν Ἀπάμεια.
387 Ἀπαγορεύονται οἱ ἐθνικὲς ἑορτὲς τῶν Ρωμαίων καὶ καταδικάζονται ὅσοι μελετοῦν τὰ Μαθηματικὰ (Θεοδος. Κῶδιξ 9, 16, 8 ) Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων
(Μιλάνου) Ἀμβρόσιος ἀναλαμβάνει πνευματικὸς καθοδηγητὴς (σύμβουλος) τοῦ αὐτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.
388 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν μεγαλύτερη βία καὶ φανατισμὸ πλήθῃ φανατισμένων χριστιανῶν καὶ εὐνουχισμένοι καλόγεροι ἐπιτίθενται μὲ ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατοῦν καὶ καταστρέφουν σπίτια Ἐθνικῶν ναοὺς καὶ ἔργα τέχνης ἀνεπανάληπτης ὀμορφιᾶς Ὁ Λιβάνιος στέλνει τὴν ἔκκληση ὑπὲρ τῶν ἱερῶν στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ σταματήσουν οἱ διωγμοὶ γιὰ νὰ διαφυλαχτοὺν οἱ ναοὶ καὶ τὰ ἔργα τέχνης.
389 Ὅλες οἱ μέθοδοι χρονολόγησης πέραν τῆς χριστιανικῆς καταργοῦνται δια νόμου.


390 Μὲ δόλο κάλεσε ὁ Θεοδόσιος τοὺς Ἐθνικοὺς τῆς Θεσσαλονίκης στὸν Ἱππόδρομο τάχα γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες καὶ ἐκεῖ ἡ φρουρὰ τοῦ κατάσφαξε μέσα σὲ τρεῖς ῶρες15000 ἀθώους ἀνθρώπους ἐπειδὴ ἀρνοῦνταν νὰ βαφτιστοῦν χριστιανοί : Ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μή-χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας ἐκτὸς τοῦ Σεραπείου καὶ τῶν ναῶν τῆς Ἴσιδος (ὄχι φυσικὰ λόγο κάποιου εἴδους σεβασμοῦ ἀλλὰ λόγο τοῦ πολυάριθμου τῶν Ἰσιδιστῶν τῆς περιοχῆς). Οἱ μισαλλόδοξοι ἐβραιοχριστιανοὶ θέλοντας νὰ ἐξευτελίσουν τὰ Ἱερὰ τῶν Ἐθνικῶν ἀνεβάζουν σὲ γαϊδούρια ἱερὰ σκεύη καὶ ἀγάλματα καὶ τὰ περιφέρουν στὴν πόλη. Ἡ φαιδρὴ αὐτὴ πράξη ὁδηγεῖ σὲ ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν. Ὁ χριστιανὸς Γότθος στρατηγὸς Βοθέριχος ἀρχηγός των Βυζαντινῆς φρουρᾶς(11) τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ μὲ τὴν βία νὰ ἐπιβάλλει τὴν θρησκεία τοῦ Ναζωραίου στοὺς Ἕλληνες τῆς πόλης. Οἱ Ἕλληνες ἐξεγείρονταί καὶ σκοτώνουν πολλοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς φρουρᾶς.,φρουράς. Ὁ Θεοδόσιος μαθαίνοντας τὰ συμβάντα καλεῖ τοὺς κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στὸν ἱππόδρομο δῆθεν νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες. Μέσα σὲ τρεῖς ὧρες ὁ Θεοδόσιος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἐκχριστιανισμένων Γότθων ΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15.000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ ἠρεμίσουν τὰ πνεύματα ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησιὰ καταδικάζει τὴν πράξη τοῦ Θεοδοσίου ἐνῶ βέβαια στὴν συνέχεια τὸν ἀνακηρύσσει Μέγα καὶ Ἅγιο.
391 Νέοι διωγμοὶ στὴν Βόρεια Ἀφρικὴ μεγάλες καταστροφὲς στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁμάδες χριστιανῶν καὶ μοναχῶν καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλο (...Ἅγιος ) ληστεύουν τὰ σπίτια τῶν Ἐθνικῶν καὶ σκοτώνουν τοὺς ἰδιοκτῆτες τους , πυρπολοῦν καὶ ἰσοπεδώνουν τὴν ὀνομαστὴ Βιβλιοθήκη Ἀλεξανδρείας , πλῆθος ναῶν ἱερῶν καὶ μνημείων καταστρέφονται. Οἱ Ἐθνικοὶ κλείνονται στοὺς ναοὺς γιὰ νὰ σωθοῦν ἀλλὰ οἱ χριστιανοὶ γκρεμίζουν τί στέγες καὶ τοὺς σκοτώνουν. Τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Σεραπίου διαπομπεύονται στοὺς δρόμου καὶ μετὰ καταστρέφονται. Ἡ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ βία σὲ ὁλόκληρη τὴν Β. Ἀφρική, μεγάλες καταστροφὲς ναῶν καὶ σφαγιασμοὶ ἀθώων Ἐθνικῶν στὴν Καρχηδόνα καὶ τὴν περιοχή της : Ὁ Θεοδόσιος μὲ νέο τοῦ ἔδικτο ἀπαγορεύει ἐκτὸς ἀπό την ἁπλῆ ἐπίσκεψη σὲ ἐθνικοὺς ναοὺς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Ἐπίσης ἀπαγορεύει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ καθιερώνει τὴν λατινικὴ γλῶσσα ὡς τὴν ἐπίσημη τῆς αὐτοκρατορίας. Νέοι διωγμοὶ καὶ σφαγὲς τῶν Ἐθνικῶν. Νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν στὴν Ἀλεξάνδρεια ποὺ ὀχυρώνονται στὸ Σεράπειο(12). Μέσα στὸν ναὸ βρίσκονται τὰ τελευταῖα διασωθέντα ἔργα ἀπὸ τὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Μὲ τὴν λήξη τῆς πολιορκίας ὁ ναὸς καίγεται καὶ φυσικὰ τὰ βιβλία -τί ἄλλο- καίγονται.


392 Νέοι διωγμοὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία σταματοῦν τὰ Καβίρεια στὴ Σαμοθράκη καὶ σφάζονται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ἀπὸ ὁμάδες μαγκουροφόρων καλόγερων ποὺ ἀποβιβάστηκαν στὸ νησί. Στὴν Κύπρο ὁ Ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος Ἐπιφάνειος ἐκχριστιανίζει δια πυρὰς χιλιάδες Ἐθνικούς, αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ βαφτιστοῦν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οἱ νεκροί. ἱερὰ καὶ ναοὶ καταστρέφονται, τὰ μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης σταματοῦν Μὲ διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν πατέρα Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί. (. Κῶδιξ 16, 10, 12) : Νέο ἔδικτο τοῦ Θεοδοσίου ποὺ ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τψν Ἑλλήνων καὶ κάθε μή-χριστιανικὴ τελετή. Νέες σφαγὲς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Τὰ Καβήρεια μυστήρια τῆς Σαμοθράκης παύουν καὶ οἱ Ἕλληνες ἱερεῖς σφάζονται. Στὴν Κύπρο οἱ τοπικοὶ ἐπίσκοποί Ἐπιφάνιος καὶ Τύχων (Ἅγιοι καὶ οἱ δύο) καταστρέφουν σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς στὸ νησί. Τὰ μυστήρια τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης σταματοῦν. Νέο παρανοϊκὸ ἐδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο, ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν "Ἅγιο" Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει δικαίωμα ζωῆς στὸ νησί! Νέες ἐξεγέρσεις Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν ἐνάντια στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν ἐκκλησία σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας.
393Ο Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια τὰ Ἄκτια καὶ τὰ Ὀλύμπια-τοὺς γνωστοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες : Ἀπαγόρευση τῶν Πυθικῶν, τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Ἄκτιων ἀγώνων ὡς ἑλληνικὰ μιάσματα. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς "ἀγάπης" ἰσοπεδώνουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀλυμπίας. Παράλληλα μὲ ὅλα αὐτὰ ὁ ("Μέγας" καὶ "Ἅγιος") Θεοδόσιος -ὅλος περιέργως- ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς..
Διωγμοὶ ἐπὶ Ἀρκαδίου ( 395-408 )
Ὁ Ἀρκάδιος ὅταν ἀνῆλθε ἦταν 18 ἐτῶν, ὡς αὐτοκράτωρ ἦταν ἄπειρος καὶ ἄβουλος καὶ γρήγορα ἔγινε πειθήνιο ὄργανο τῶν εὐνοουμένων του. Ἐπὶ τῆς βασιλείας του οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν συνέχισαν μὲ τὴν ἴδια ἀκριβῶς βαρβαρότητα ὅπως ἐπὶ Θεοδοσίου.


395 Μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων : Στὸν θρόνο ἀνεβαίνει ὁ ἐπίσης ἱσπανικῆς καταγωγῆς Φλάβιος Ἀρκάδιος μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν Γότθων ( χριστιανῶν στὸ θρήσκευμα ἀσφαλῶς) ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὴν "βασιλεύουσα". Ὁ εὐνοῦχος συμβουλάτορας τοῦ Ἀρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ὑπόσχεται ἀμύθητα πλούτη τὰ ὁποῖα κρύβονταί μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναούς. Οἱ ἐκχριστιανισμένοι Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος "εἰδωλοφάγων" μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους εἴτε σφάζονται, εἴτε -ὅπως ὁ Ἱεροφάντης τοῦ Μίθρα- Ἰλάριος καίγονται ζωντανόϊ. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση ποὺ κρατᾶνε οἱ ἁπανταχοῦ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς ποὺ ἀντὶ νὰ ἐμποδίσουν τὸν Γότθο εἰσβολέα ποὺ καταστρέφει πόλεις τίς αὐτοκρατορίας παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα .
396 Μὲ ἔδικτο στὶς 7 Δεκεμβρίου ὁ Ἀρκάδιος καὶ ὁ Ὀνώριος χαρακτηρίζουν τὴν Ἐθνικὴ θρησκεία χειρίστη προδοσία κατὰ τοῦ κράτους . Οἱ Ἐθνικοὶ ἱερεῖς στεροῦνται ὅλων τῶν προνομίων τους καὶ τοὺς ἀπαγορεύεται νὰ ἱερουργοῦν : Ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου ὁρίζει ὅτι ὁποιαδήποτε εἴδους ἐνασχόληση μὲ τὸ Δωδεκάθεο καὶ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ὕστατη προδοσία ἀπέναντι στὴν αὐτοκρατορία. Οἱ ἐναπομείναντες Ἐθνικοὶ ἱερεῖς καὶ Ἱεροφάντες φυλακίζονται.


397 Μὲ νέο ἔδικτο ὁ Ἀρκάδιος ἀπαιτεῖ νὰ γκρεμιστοῦν ὅλοι οἱ ναοὶ τῶν Ἐθνικῶν ποὺ στέκουν ἀκόμα ὄρθιοι : Νέο ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου (μὲ τὴν παρότρυνση τοῦ "Ἅγιου" καὶ φανατικοῦ ἀνθέλληνα Χρυσόστομου, αὐτοῦ τοῦ ἀνεκδιήγητου ποὺ ἀπεκάλεσε τοὺς Ἕλληνες φιλόσοφους "ἀνήθικα καθάρματα") διατάζει τὸ "Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν" γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν, καθὼς καὶ τὴν ἀσβεστοποίηση τῶν μαρμάρων τους καὶ τὴν χρήση τοὺς ὡς οἰκοδομικὰ ὑλικὰ ὥστε νὰ χαθοῦν γιὰ πάντα τὰ ἴχνη τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν.
398 Ἡ σύνοδος τῆς Καρθαγένης ἀποφασίζει τὴν ἀπαγόρευση ἀνάγνωσης τῶν ἐθνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ στοὺς ἐπισκόπους, χιλιάδες ἐπιστημονικὰ βιβλία μεγάλων φιλοσόφων τοῦ ἀρχαίου κόσμου καταστρέφονται στὴν πυρά. Διωγμοὶ στὴν Γάζα ὁ ἐπίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τοὺς ναοὺς καὶ μνημεῖα τῆς περιοχῆς. Τὸ συναξάρι τοῦ ...αγίου..πορφυρίου ἀναφέρει ὅτι: κατὰ τὴν διάρκεια τῆς καταστροφῆς τῶν ναῶν τῶν δαιμονισμένων εἰδωλολατρῶν ὅταν τὸ καταραμένο ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης ἀντίκρισε τὸν σταυρὸ τότε ἔσπασε καὶ ἔγινε χίλια κομμάτια καὶ βγῆκε ὁ δαίμονας ποὺ κατοικοῦσε μέσα του. Τὸ 4ο ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο τῆς Καρχηδόνας ἀπαγορεύει τὴν μελέτη τῶν βιβλίων τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν Ἐθνικῶν ἀκόμα καὶ στοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους. Ὁ ἐπίσκοπός Πορφύριος (καὶ αὐτὸς "Ἅγιος") ἰσοπεδώνει σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν ἐθνικῶν στὴ Γάζα. Ὁ Γότθος Ἀλάριχος γιὰ τὸ "θεάρεστο" ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται γενικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ἰλλυρικοῦ ζητήματος.


399 - 401 ἐκδίδονται νέα ἔδικτα ποὺ ἀπαγορεύουν τίς θυσίες ἀλλὰ ἀνακαλοῦνται προηγούμενες διατάξεις ποὺ πρόσταζαν τὴν καταστροφὴ τοῦ διακόσμου τῶν δημοσίων κτηρίων.( Ἰουστ. Κῶδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα ἀναφέρει ΄΄όπως ἀκριβῶς διατάξαμε τὴν ἀπαγόρευση τῶν θυσιῶν ἔτσι τώρα διατάσουμε τὴν διατήρηση τῶν διακοσμήσεων στὰ δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κῶδιξ 16, 10, 15 ) Στὶς ἐπαρχίες ὅμως ἡ κατάσταση εἶναι διαφορετικὴ νέα διατάγματα διατάσουν τὴν καταστροφὴ μνημείων καὶ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ναῶν. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται βίαιοι στὴν Βορ. Ἀφρικὴ Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη. Ὁ Ἀρκάδιος διατάζει μὲ νέο ἔδικτο τὴν ἰσοπέδωση ὅσον ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναοὺς ἔχουν παραμείνει. Ὁ ἐπίσκοπός Νικήτας καταστρέφει τὸ μαντεῖο τοῦ Θεοῦ Διονύσου στὶς Βέσσες καὶ "βαπτίζει" τοὺς κατοίκους τῆς πόλης. 401 μ.Χ.Ο χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνας μὲ κραυγὲς "Ὅπως καὶ στὴν Ρώμη ἔτσι καὶ στὴν Καρχηδόνα" καταστρέφει ναοὺς καὶ "εἴδωλά". Ὁ Πορφύριος ("ἅγιος") ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του στὴν Γάζα καταστρέφοντας καὶ τὰ τελευταῖα 9 ἐθνικὰ ἱερά, καίγοντας βιβλία καὶ λυντσάροντας Ἐθνικούς. Ἡ 15η σύνοδός της Καρχηδόνας ἀποφασίζει ὅτι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ "εἰδωλολάτρες" ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν "εἰδωλολάτρες" ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!
405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.
407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν Πρισκιλιανῶν





Διωγμοὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β τοῦ Μικροῦ ( 408 - 450 )
Τὸν Ἀρκάδιο τὸν διαδέχτηκε στὸ θρόνο ὁ γιος του Θεοδόσιος ὁ Β ὁ Μικρὸς σὲ ἡλικία ἑπτὰ ἐτῶν. Ὀνομάστηκε Μικρὸς πρὸς διάκρηση ἀπὸ τὸν παπποῦ τοῦ Θεοδόσιο Α τον ....Μέγα. Ἐπίτροπος ὁρίστηκε ὁ Ἀνθέμιος καὶ μετὰ τὴν παραίτηση τοῦ ἀνακηρύχτηκε ἀπὸ τὴν σύγκλητο τὸ 414 αὐτοκράτειρα ἡ ἀδελφή του Πουλχερία ποὺ ἦταν δύο χρόνια μεγαλύτερη τοῦ. Φανατικὴ χριστιανὴ καὶ θρησκόληπτη ὅταν ἔγινε αὐτοκράτειρα ἔδωσε ὅρκο στὴν Παναγία ὅτι θὰ παραμείνει στὴν ζωὴ τῆς ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ καὶ τηρῶντας τὸν ὅρκο της παρέμεινε ἄγαμη ὅπως καὶ οἱ δύο νεότερες θρησκόληπτες ἀδελφές της καὶ ἀφοσιώθηκαν στὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τοῦ Μικροῦ αὐτοκράτορα. Ἡ Πουλχερία αὐταρχικὴ καὶ φιλόδοξη γιὰ νὰ κρατήσει τὴν ἐξουσία καὶ μετὰ τὴν ἐνηλικίωσή του ἀδελφοῦ της ἔστρεψε τὰ ἐνδιαφέροντα του στὴν ἐκκλησία. Γιὰ νὰ ἀποκτήσει χριστιανικὴ ἀγωγὴ ὁ Μικρὸς αὐτοκράτορας τὰ ἀνάκτορα εἶχαν μετατραπεῖ σὲ μοναστήρι μὲ ἐκκλησιαστικὸ πρόγραμμα ποὺ ἄρχιζε μὲ τὸν όρθο ἀκολουθοῦσε ἡ ἀνάγνωση τῶν Εὐαγγελίων συνέχιζε μὲ τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαυὶδ καὶ τελείωνε μὲ τὸν ἑσπερινό. Τὰ κεριὰ ἔκαιαν νύχτα μέρα στὰ Θεοσκέπαστα ἀνάκτορα τῆς Nova Roma καὶ ἀπὸ τὰ παράθυρα τους ποὺ ἔμοιαζαν μὲ καπνοδόχους ἔβγαιναν ἀκριβὰ Περσικὰ λιβανωτὰ καὶ ἄλλα πανάκριβα θυμιάματα τῆς Ἀνατολῆς. Ἔτσι διαπαιδαγωγήθηκε ὁ Θεοδόσιος Β ὁ Μικρὸς ποὺ ζοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῆς Πουλχερίας καὶ ἔγινε ἕνα μικρὸ ἀνθρωπάκι ἄβουλο καὶ φοβισμένο ἀλλὰ μεγάλος διώκτης τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ὑπόδειξη τῆς Πουλχερίας ὁ Θεοδόσιος Β παντρεύτηκε τὴν Ἀθηναίδα ποὺ τότε εἶχε ἐπισκευφτεὶ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ γνωρίστηκε μὲ τὴν Πουλχερία, Ἡ Ἀθηναίδα ἦταν κόρη τοῦ πλατωνικοῦ φιλόσοφου Λεοντείου ἦταν ὡραιότατη ἔξυπνη, ἀξιόλογης μόρφωσης καὶ λάτρης τῆς θρησκείας τῶν Ὀλυμπίων Θεῶν ὅπως καὶ ὁ πατέρας της. Ὁ γάμος ἔγινε τὸ 421 ἡ Ἀθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανὴ πῆρε τὸ ὄνομα Εὐδοκία καὶ ἀνακηρύχτηκε Αὐγούστα τὸ 423. Ἡ Ἀθηναίδα προστάτιδα τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων ἀντέδρασε στὴν θρησκόληπτη καὶ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἀνακτόρων καὶ προωθοῦσε συνεργασίες μὲ ἐθνικοὺς καὶ Ἑλληνολάτρες ἀξιωματούχους Ὕστερα ἀπὸ ραδιουργίες κατηγορήθηκε ὅτι εἶχε ἐρωτικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀξιωματοῦχο τῶν ἀνακτόρων Παυλίνο ὁ ὁποῖος φυλακίστηκε καὶ λίγο ἀργότερα ἐκτελέστηκε. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι θέλει νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Πανάγιο τάφο ἐγκατέλειψε τὸν ἄβουλο σύζυγο τῆς καὶ τὰ ἀνάκτορα καὶ ἔμεινε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς τὸ 460 στὴν Παλαιστίνη. Ὕστερα ἀπὸ βασιλεία 42 ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β πέθανε τὸ 450 σὲ ἡλικία 51 ἐτῶν.


409 - 414 Μέχρι τὸ 414 ποὺ ὁ Θεοδόσιος Β ἦταν ἀνήλικος καὶ ἐπετροπεύοταν ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς Ἀνθέμιο οἱ διωγμοὶ συνέχισαν μὲ μεγάλη ἔνταση σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία.
415 Εἶναι τὸ ἔτος ποὺ θὰ σημαδευτεῖ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ εἰδεχθέστερα ἐγκλήματα τῶν χριστιανων. -χαρακτηριστικό της σὲ παρανοϊκὸ βαθμὸ μισαλλοδοξίας ἀλλὰ καὶ τοῦ μισελληνισμοῦ αὐτῆς τῆς Ἰουδαϊκῆς αἵρεσης-. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) τοῦ ἐκεῖ πατριαρχείου, ποὺ κατεύθηνε καὶ συμμετεῖχε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κύριλλος (..Ἅγιος), βρίσκουν στὸν δρόμο την μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Ὑπατία (κόρη τοῦ ἀστρονόμου Θέωνα), ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ φωτεινὰ πνεύματα τῆς ἐποχῆς. Ἀφοῦ τὴν συλλαμβάνουν τὴν ὁδηγοῦν ΜΕΣΑ στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ (ἄλλες πῆγες ἀναφέρουν τὴν ἐκκλησία Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης) καὶ ἀφοῦ τῆς ξεσκίζουν τὰ ροῦχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Ἡ μόνη αἰτία γιὰ κάτι τόσο αἰσχρὸ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὑπατία ἦταν μαθηματικὸς (ἄρα μάγισσα γιὰ τοὺς χριστιανούς), φιλόσοφος καὶ τὸ σημαντικότερο κοινωνὸς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Φυσικὰ κανεὶς ἀπὸ αὐτὰ τὰ δίποδα ζῶα ποὺ εὐθύνονταν γιὰ τὸν θάνατο τῆς δὲν θὰ τιμωρηθεῖ. Τοὐναντίον μάλιστα ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Κύριλλος ( ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας) ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Νέοι διωγμοὶ τῶν ἐθνικῶν καὶ τῶν ἱερέων τους στὴν Νότια Ἀφρικὴ οἱ τρόποι ἐκτέλεσης εἶναι δυὸ σταύρωση ἢ θάνατος στὴν πηρά. Μὲ σειρὰ διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες τῆς Ἐθνικῆς Θρησκείας καὶ παραχωρήθηκαν στὴν ἐκκλησία ( Ἰουστιν. Κῶδιξ 1, 11, 5 )


416 - 423 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων καὶ ἑκατομμύρια νεκροὺς σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία : Στὴν Ἀβυθινία ὁ μοναχὸς Ὑπάτιος ὁ ἀποκαλούμενος καὶ ὡς "ἡ σπάθα τοῦ θεοῦ" μαζὶ μὲ ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν τὴν περιοχὴ καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Ἐθνικοὺς (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τοὺς βέβαια), καίγοντας ἱερὰ ἄλση καὶ ἀνακαλύπτοντας κρυφοὺς Ἐθνικοὺς ἱερεῖς ποὺ ἀσφαλῶς σκοτώνουν. Ὅσοι ἀξιωματοῦχοι ἐμμένουν στὶς πατρῶες θρησκεῖες χάνουν τῆς θέσεις τους..
426 Ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ καὶ ἰσοπεδώσει τῶν ναῶν καὶ κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους - ὑρπολήθηκε ὁ ναὸς τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς κατὰ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου τοῦ Β΄. Οἱ σφαγιασμοὶ οἱ ἐξορίες καὶ φυλακίσεις κατὰ τῶν Ἐθνικῶν συνεχίζονται.
429 Λεηλασία τοῦ Παρθενῶνα καὶ καταστροφὴ μνημείων τῆς Ἀθήνας : Ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα, καταστρέφουν τὴν ξύλινη σκεπὴ τοῦ ναοῦ καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερό. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας διώκονται.


430-450 Ἐκδίδονται δεκάδες ἔδικτα ποὺ διατάσουν τὴν συνέχιση τῶν διωγμῶν, τὴν ἰσοπέδωση τῶν ναῶν ποὺ ἔχουν ἀκόμη μείνει ὄρθιοι , καταστροφὴ φιλοσοφικῶν βιβλίων στὴν πυρὰ καὶ διαμόρφωση τῆς νομοθεσίας γιὰ τὴν ἔκδοση δικαστικῶν ἀποφάσεων κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ἔδικτο του ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἐθνικοὺς καθὼς καὶ τοὺς αἱρετικούς. Ἐπίσης ὁρίζει ΟΤΙ Ἡ ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ὁ Ἰουδαϊσμοσ ! Μεγάλος λοιμὸς πέφτει τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους στὴν αὐτοκρατορία καὶ ὁ Θεοδόσιος κατηγορεῖ ὡς αἰτία τοὺς Ἐθνικοὺς ποὺ λατρεύουν δαίμονες.! Οἱ Χριστιανοὶ γκρεμίζουν ὅλους τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων πλὴν ἐκείνων ποὺ μετατρέπονται σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες. Ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μή-χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα αὐτῶν τοῦ Πορφύριου(17). Οἱ ναοὶ τῆς πόλεως Ἀφροδισίας καταστρέφονται καὶ ἡ πόλη μετονομάζεται σὲ Σταυρούπολη.
Μαρκιανὸς ( 450-457 ) - Πουλχερία
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοδοσίου Β' στὶς 28 Ἰουλίου 450 πανίσχυρη ἡ Πουλχερία ὡς μοναδικὴ κληρονόμος τῆς Θεοδοσιανὴς δυναστείας στὴν Ἀνατολὴ ἀντιμετώπισε τὸ σοβαρὸ πρόβλημα νὰ ὑποταγῇ τὸ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος στὸ Δυτικὸ λόγῳ ἐλλείψεως διαδόχου. Ἡ Πουλχερία ποὺ διοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορία ἀπὸ κοριτσάκι δέκα ἐτῶν δὲν ἤθελε νὰ παραμεριστεῖ ἀλλὰ δὲν ξεχνοῦσε καὶ τὸν ὅρκο ποὺ εἶχε δώσει στὴν Παναγία ὅτι στὴν ζωή της θὰ παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ Τηρῶντας τὸν ὅρκο της στὴν Παναγία παντρεύτηκε τὸν Θρᾶκα χιλίαρχο Μαρκιανὸ 58 ἐτῶν ὑπασπιστῆ τοῦ Ἀλανοῦ στρατηγοῦ Ἄσπαρ θέτοντας του τὸν αὐστηρὸ ὅρο ὅτι στὶς συζυγικές τους σχέσεις θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της. Ἔτσι ὁ χιλίαρχος Μαρκιανὸς (..Ἅγιος) ἀναβαθμίστηκε σὲ αὐτοκράτορα καὶ εἰσῆλθε πανηγυρικὰ μὲ τὴν παλλακίδα του στὰ ἀνάκτορα καὶ ἡ Πουλχερία (..Ἁγία) παρέμεινε παρθένα καὶ Βασίλισσα ὅπως καὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β. Κατὰ τὴν βασιλεία του ὁ Μαρκιανὸς συνέχισε τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων κατὰ τῆς ἀρχαίας θρησκείας μὲ μικρότερη ὅμως ἔνταση γιατί ἤδη εἶχε ἐπιβληθεῖ βίαια καὶ μὲ κατακόμβες νεκρῶν ὁ Χριστιανισμός.


457-491 Σποραδικὲς ἐκτελέσεις ἐθνικῶν σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία. Σὲ μιὰ τελευταία προσπάθεια νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν λατρεία τους καὶ τὴν τιμὴ τοὺς ἀπό τους ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του ἐξ'ἀνατολὰς "φωτὸς" οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρας Ἀσίας ἐξεγείρονται. Ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται καὶ οἱ ἕλληνες σφάζονται ἀπὸ τὸν αὐτοκρατορικὸ στρατό. Μεγάλες μορφὲς τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι Ἕλληνες ἐκτελοῦνται. Ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος, ὁ Σεβεριανός, καὶ ἄλλοι ἐνῶ λαμβάνει χώρα ἡ περίφημη δίκη τοῦ φιλόσοφου Ἰσοκάσιου. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου χριστιανοὶ ἀξιωματοῦχοι ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Τὸ 474μ.α.χ.χ. αὐτοκράτορας ἀναλαμβάνει ὁ Ζήνων ἐπι τῆς βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. ἐκδηλώνεται νέα ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἐβραιοχριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπιστροφή των πατρώων ἀντιλήψεων. Παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐξεγερθέντων 4 χρόνια μετὰ καὶ οἱ τελευταῖοι ἐπαναστάτες θανατώνονται. Στὴν Ἴμβρο ὁ προσηλυτιστῇς Κόνων ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸ σύνηθες πλῆθος τῶν εἰδωλοφάγων μονάχων ἐκτελεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ. Ἀκόμα μιὰ δωδεκαθειστικὴ λατρεία αὐτὴ τοῦ Λαβρανίου Δια βρίσκει τὸ τέλος τῆς ὅπως καὶ οἱ λάτρεις τῆς ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς "ἀγάπης".
515 Ὁ νέος αὐτοκράτορας Ἀναστάσιος ἐξαπολύει τοὺς στρατιῶτες τῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὸν εἰδωλοφαγικὸ "στρατὸ" τῶν διαφόρων ἐπισκόπων καὶ ἰσοπεδώνει τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ Θεανδρίτου στὴ Ζοάρα τῆς Ἀραβίας καθὼς καὶ δεκάδες ἄλλα ἱερὰ στὴν περιοχὴ οἱ ἐθνικοὶ τῆς περιοχῆς τί ἄλλο...ἐκτελοῦνται Στὰ χρόνια τοῦ Ἀναστάσιου γίνετε ἐπίσης καὶ ὑποχρεωτικὸ τὸ βάπτισμα ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους εἶναι ἤδη χριστιανοί


528 Αὐτοκράτορας εἶναι πλέον ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀνθέλληνες τῆς ἱστορίας ὁ Γιουτπράδα (ἑλληνιστὶ Ἰουστινιανὸς) ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του καταργοῦνται οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες καὶ ἐκδηλώνεται ἡ περίφημη "στάση του Νίκα" (19). Παρόλες τίς ἀρχικὲς ἐπιτυχίες τῶν ἐπαναστατῶν ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανῶν ἀσφαλῶς) πνίγει τὴν ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὸ αἷμα. 40.000 νεκροὶ ἀρχικὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ γκρέμισμα ἑλληνικῶν ναῶν καὶ κλείσιμο φιλοσοφικῶν σχολῶν. Ἡ τελευταία ἐλπίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶχε πιὰ χαθεῖ. Μέσα στὰ ἀντίποινα τῆς ἰουδαιοχριστιανικὴς ἡγεσίας εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων πρὸς ὄφελος ἀσφαλῶς τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τοῦ δημόσιου ταμείου. Ὁ Γιουτπράδα συνεχίζοντας τὸ θεάρεστο ἔργο του ἐπιβάλλει ποινὲς θανάτου διὰ σταύρωσης πυρὸς καὶ βασανιστηρίων γιὰ ὅσους "ἐκ τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη". Συντάσσει ἐπίσης καὶ τὸν περίφημο "Ἰουστινιάνειο κώδικα" μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ.
529 Ὁ Γιουτπράδα (Ἰουστινιανὸς) κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Οἱ τελευταῖοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι βρίσκουν καταφύγιο στὴν αὐλὴ τοῦ λάτρη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ Πέρση βασιλεία Χοσρόη.
532 Ὁ μονοφυσίτης μοναχὸς Ἰωάννης Ἀσιακὸς μαζὶ μὲ ὀπαδούς του περιδιαβαίνουν τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ διαλύουν ὅτι ἀπομένει ἀπό της ἐθνικὲς λατρεῖες.
542 - 546 Λόγο τῆς συνεισφορᾶς του στὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ὁ Ἰουστινιανὸς ὀνομάζει τὸν Ἰωάννη Ἀσιακὸ ἐπίσημο αὐτοκρατορικὸ προσηλυτιστῇ ἐξουσιοδοτημένο νὰ ἐξοντώσει ἢ νὰ βαπτίσει της "εἰδωλολατρικὲς" ψυχὲς ποὺ ἔχουν ἀπομείνει στὴν αὐτοκρατορία. Ὕστερα ἀπὸ 35 χρόνια σφαγῶν, βίαιων προσηλυτισμῶν δωροδοκιῶν καὶ βασανιστηρίων ὁ Ἰωάννης περιγράφει ὁ ἴδιος τὰ κατορθώματα τοῦ στὸ ἔργο του. Ἐνῶ στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι "Ἕλληνες".
556 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀμάνθιος στέλνεται ἀπὸ τὸν Ἰουστινιανὸ στὴν Ἀντιόχεια γιὰ νὰ ἐξοντώσει ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ἐθνικοὺς τῆς πόλης καὶ νὰ καταστρέψει ὅλες της κρυφὲς ἰδιωτικές τους βιβλιοθῆκες μὲ τὴν "ἀνόσια" γνώση τῶν Ἑλλήνων.
562 Νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη. Ὁ χρονικογράφος Ι.Μαλαλὰς στὸ ἔργο τοῦ ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικὰ "Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων στὸν ¨κυνήγιον¨ μαζὶ μὲ εἰκόνες τῶν Θεῶν".


578 - 582 Τὴν ἐξουσία παίρνει ἕνας νέος αὐτοκράτορας ὁ Τιβέριος, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς συνεχίζει τὸ ἔργο τῶν προκατόχων του ,ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται. Ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος ρίχνεται στὰ λιοντάρια μὲ τὴν κατηγορία τῆς λατρείας τοῦ Διός. Ὅταν τὰ λιοντάρια δείχνουν ἀπροθυμία νὰ τὸν κατασπαράξουν οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης" ἀποφασίζουν τὴν σταύρωση του ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ πετοῦν τὸ πτῶμα του καθὼς καὶ τὰ πτώματα ἄλλων Ἔλλήνων στοὺς σκουπιδότοπους ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς πόλης . Φῆμες ὅτι ἡ ἐξουσία ἔχει ὕποπτες συνδιαλλαγὲς μὲ τοὺς μιαροὺς Ἕλληνες ὁδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο τῆς Κωνσταντινούπολης σὲ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἐλαχίστων ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων τῆς πόλης τοὺς ὁποίους εἴτε λιθοβολοῦν εἴτε καῖνε ζωντανούς.
582 - 602 Εἶναι ἡ περίοδος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Μαυρίκιου ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάζει τὴν βασιλεία του μὲ νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν ἐναπομεινάντων ἐθνικῶν τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης"ἐκτελοῦν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν ὁποιονδήποτε εἶναι ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία. Ἡ ἐρήμωσή της ἐπαρχίας, ἡ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἐξαθλίωση, ἡ ὑπερσυγκέντρωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς αὐτοκρατορίας στῆς μεγάλες πόλεις ὁδηγοῦν στὴν ἀποκτήνωση τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ στὴν ἐμφάνιση συνεχῶν ἐπιδημιῶν πανούκλας ποὺ ὁδηγοῦν στὸν θάνατο μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων ἀπὸ τὰ ἐξαθλιωμένα πλήθη τῆς αὐτοκρατορίας. Μὲ τὸν θάνατο τοῦ Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπᾷ μιὰ "ἐμφύλια" (20) διαμάχη στοὺς κόλπους τῆς αὐτοκρατορίας οἱ ὄχλοι τῆς Κιλικίας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Θεσσαλονίκης, τῶν Βαλκανικῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῆς ἴδιας τῆς πρωτεύουσας ἀλληλοσκοτώνονται. Εἶναι μιὰ ἐποχὴ παραλογισμοῦ καὶ σχιζοφρένειας (ὅπως κάθε ἐποχὴ ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ ἀπὸ λοιμοὺς καὶ ἐπιδημίες).
692 Εἶναι ἡ χρονολογία ποὺ λαμβάνει χώρα ἡ "Πενθέκτη σύνοδος". Σὲ αὐτήν, ἡ ἴδια ἡ ἡγεσία τοῦ ἰουδαιοχριστιανισμοῦ παραδέχεται πὼς παρόλες τίς πολύχρονες (σχεδὸν 4 αἰῶνες διωγμῶν) προσπάθειες τῆς ὑπάρχουν ἀκόμα ἑλληνικὰ καὶ ἐθνικὰ κατάλοιπα. Ἔτσι τὰ μέλη τῆς συνόδου ἀποφασίζουν τὴν ἀπαγόρευση ὅσων ἀπὸ τίς γιορτες τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν συνεχίζουν ἀκόμα σὲ σκόρπια μέρη τῆς αὐτοκρατορίας ὅπως τὰ Βρουμάλια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Βοτὰ καὶ ἄλλες διονυσιακὲς καὶ ἐθνικὲς ἑορτές.
804 Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος ἀποπειρᾷται νὰ ἐκχριστιανίσει τοὺς τελευταίους Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας τοὺς κάτοικούς της Μέσα Μάνης ἀποτυγχάνει ὅμως καθὼς τὸ περήφανο ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς περιοχῆς ἀνθίσταται σθεναρά.
850 - 860 Αὐτὸ ποὺ δὲν κατάφερε ὁ Ταράσιος πέτυχε μὲ τὴν φωτιὰ καὶ τὸ σπαθὶ ὁ Ἀρμένιος προσηλυτιστῇς καὶ "ἅγιος" Νίκων .Ἔτσι στὰ μέσα τοῦ 9ου αἰῶνα παύει ἡ τελευταία λατρεία τῶν Ἑλλήνων Θεῶν στὰ ἱερὰ χώματα τῆς πατρίδας μας. Τὰ χρόνια μετέπειτα Ἡ καταγραφὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀναφέρθηκε στὴν περίοδο μεταξύ του 314μ.α.χ.χ.και του 860μ.α.χ.χ. -ποὺ ἔγινε καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος ἀπό το διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος- ἀλλὰ σκόρπιες καταστροφὲς καὶ διώξεις τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος συνεχίστηκαν καὶ συνεχίζονται μέχρι σήμερα..
Οι διωγμοί των Ελλήνων με αυτοκρατορικά διατάγματα (324 μ.Χ. - 860 μ.Χ.)



Οἱ μὲ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων (ἐθνικῶν) ἀπὸ τὸ χριστιανικὸ ἱερατεῖο τὴν ἐποχὴ τῆς ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. (Βυζάντιο)


Τὰ παρακάτω εἶναι αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου μὲ τὰ ὁποῖα δίνονται ὁδηγίες πρὸς τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες γιά το πὼς θὰ ἐξαλείψουν τοὺς "Ἕλληνες". Σὰν Ἕλληνες θεωροῦνται αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀσπάστηκαν τὸν χριστιανισμὸ ἀλλὰ συνέχιζαν νὰ ἐξασκοῦν τὴν προγονική τους Ἑλληνικὴ θρησκεία καὶ νὰ διαβάζουν καὶ νὰ μελετοῦν ἀρχαῖα κείμενα φιλοσόφων.


Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ φράση "διαπράττουν τὴν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ"!


"Διατάσσουμε ὅλα τὰ ἱερὰ καὶ οἱ ναοί τους (τῶν Ἑλλήνων), ὅσα βρίσκονται ἀκόμα ἄθικτα, νὰ καταστραφοῦν μὲ διαταγὴ τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καὶ νὰ ἐξαγνιστοῦν μὲ τὴν ὕψωση τοῦ σημείου τῆς σεβαστῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Ἄν μὲ ἐπαρκεῖς ἀποδείξεις ἐνώπιον ἱκανοῦ δικαστῆ ἐμφανιστεῖ κάποιος ποὺ ἔχει παραβλέψει αὐτὸν τὸν νόμο, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου". (Αὐτοκράτορες Θεοδόσιος καὶ Βαλεντιανὸς πρὸς Ἰσίδωρον, Ἔπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)


"Νὰ κλείσουν ὅλοι οἱ ναοὶ σὲ ὅλες τίς πόλεις καὶ σὲ ὅλους τοὺς τόπους τῆς οἰκουμένης. Ἄν κάποιος μὲ ὁποιαδήποτε δύναμη παραβεῖ (αὐτὸν τὸν νόμο) θὰ τιμωρηθεῖ μὲ ἀποκεφαλισμό". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' πρὸς Ταῦρο. Ἔπαρχον τοῦ Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)
Τέτοιου εἴδους πράξεις (λατρεία τῶν ἑλλήνων θεῶν) ἂν ἐξακολουθοῦν νὰ συμβαίνουν(ἡ καταγγελθεῖ ὅτι συμβαίνουν) ἀκόμα καὶ σὲ κάποιο λιβάδι ἢ σπίτι, τὸ λιβάδι ἢ τὸ σπίτι αὐτὸ θὰ προσαρτηθεῖ ταμεῖο τῶν ἱεροτάτων ἀνδρῶν (δηλαδὴ τῶν Ἱερέων τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) ἐνῶ ὁ ἰδιοκτήτης τους, ποὺ ἔδωσε τὴ συγκατάθεσή του νὰ μιανθεῖ ὁ τόπος, θὰ ἀποπεμφθεῖ ἀπὸ τὸ (ὁποιοδήποτε) ἀξίωμά του, θὰ χάσει τὴν περιουσία του καὶ ἀφοῦ ὑποστεῖ βασανισμὸ μὲ μεταλλικὰ ὄργανα, θὰ ὁδηγηθεῖ σὲ διαρκῆ ἐξορία". (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αὐτοκράτορες Λέων καὶ Ἀνθέμιος πρὸς Διόσκουρον, Ἔπαρχο τοῦ πραιτωρίου. Παρεδόθῃ τὸ 472 μ.Χ.)".



Διατάσσουμε τοὺς ἄρχοντές μας, ἀλλὰ καὶ ὅσους διδάσκονται ἀπὸ τοὺς θεοφιλέστατους ἐπισκόπους, νὰ ἀναζητοῦν σύμφωνα μὲ το νόμο ὅλες τίς περιπτώσεις ἀσέβειας ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας ἔτσι ὥστε νὰ μὴ συμβαίνουν, ἀλλὰ καὶ ἂν συμβαίνουν νὰ τιμωροῦνται. Κανεὶς νὰ μὴν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ κληροδοτεῖ μὲ διαθήκη(περιουσίες) ἢ νὰ χαρίζει μὲ δωρεὰ ὁτιδήποτε σὲ πρόσωπα ἢ τόπους, ποὺ ἔχουν ἐπισημανθεῖ ὅτι διαπράττουν τὴν ἀσέβεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅσα δίδονται ἢ κληροδοτοῦνται μ' αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἀφαιροῦνται. Μὲ τὴν παροῦσα εὐσεβῆ νομοθεσία νὰ διατηρηθοῦν σὲ ἰσχὺ ὅλες οἱ τιμωρίες, μὲ τίς ὁποῖες οἱ προηγούμενοι βασιλεῖς εἶχαν ἀπειλήσει νὰ τιμωρήσουν τὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, μὲ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσαν (οἱ προγενέστεροι χριστιανοὶ βασιλεῖς) νὰ διασφαλίσουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. (Ἰουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 ἐπίσης Β1,1,19 καὶ Νομοκάνων 6,3. Ὁ συγκεκριμένος νόμος θεωρεῖται νομοθέτημα τοῦ Ἰουστινιανοῦ).



"Ἐπειδὴ μερικοὶ συνελήφθησαν(ἂν καὶ ἀξιώθηκαν τὸ χριστιανικὸ βάφτισμα) διακατεχόμενοι τὴν πλάνη τῶν ἀνόσιων μυσαρῶν Ἑλλήνων, νὰ διαπράττουν ἐκεῖνα ποὺ δικαιολογημένα ἐξοργίζουν τὸν φιλάνθρωπο Θεό μας, αὐτοὶ θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἀντίστοιχη τιμωρία καὶ μάλιστα μὲ πνεῦμα ἐπιείκειας. Ἄν ἐπιμείνουν στὴν πλάνη τῶν Ἑλλήνων, θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν. Ἄν δὲν ἔχουν ἀξιωθεῖ ἀκόμα τὸ σεβαστὸ βάφτισμα, θὰ πρέπει νὰ παρουσιαστοῦν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μαζὶ μὲ τίς συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ μαζὶ μὲ ὅλους τοῦ οἴκου τους καὶ νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν χριστιανῶν. Ἀφοῦ διδαχθοῦν καὶ ἀποβάλουν τὴν πλάνη ποὺ τοὺς διακατεῖχε προηγουμένως, θὰ πρέπει νὰ ζητήσουν τὸ σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικὰ ἂς γνωρίζουν ὅτι ἂν παραμελήσουν νὰ τὸ κάνουν(νὰ ζητήσουν μόνοι τους δηλαδὴ τὸ σωτήριο βάπτισμα) δὲν θὰ ἔχουν κανένα πολιτικὸ δικαίωμα οὔτε θὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ εἶναι ἰδιοκτῆτες περιουσίας, οὔτε κινητῆς οὔτε ἀκίνητης. Θὰ τοὺς ἀφαιρεθοῦν τὰ πάντα καὶ θὰ ἐγκαταλειφθοῦν στὴν ἔνδεια καὶ ἐπιπλέον θὰ ὑποβληθοῦν στὶς ἔσχατες τιμωρίες. Θὰ παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα ποὺ διδάσκεται ἀπὸ ὅσους πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο καὶ τὴ μανία(μάθησης) τῶν ἀνόσιων τῶν Ἑλλήνων, ὥστε προσποιούμενοι ὅτι διδάσκουν, νὰ μὴ διαφθείρουν πιὰ τίς ψυχὲς τῶν μαθητῶν τους μὲ δῆθεν ἀλήθειες. Ἄν φανεῖ λοιπὸν κάποιος τέτοιος ἄνθρωπος καὶ δὲν τρέξει στὶς ἅγιες ἐκκλησίες μας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς οἰκείους του, θὰ τιμωρηθεῖ μὲ τίς προαναφερθεῖσες ποινές. Θεσπίζουμε δὲ καὶ νόμο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι σὲ μικρὴ ἡλικία θὰ πρέπει νὰ βαπτίζονται ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναβολή, ὅσα δὲ εἶναι μεγαλύτερα στὴν ἡλικία θὰ πρέπει νὰ συχνάζουν στὶς ἱερότατες ἐκκλησίες μας καὶ νὰ διδάσκονται τίς θεῖες γραφὲς καὶ τοὺς θείους (ἐβραιο-βιβλικοὺς) κανόνες. Ἀφοῦ δὲ ἐννοήσουν καὶ ἀποβάλλουν τὴν παλαιὰ (ἀρχαιο-Ἑλληνικὴ) πλάνη, θὰ μπορέσουν νὰ δεχθοῦν τὸ βάπτισμα καὶ στὴ συνέχεια νὰ διαφυλάξουν τὴν ἀληθινὴ πίστη τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν. Ὅσων δὲ ἔχουν κάποιο στρατιωτικὸ ἢ ἄλλο ἀξίωμα ἢ περιουσία μεγάλη καὶ γιὰ νὰ κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τοὺς πιστοὺς) ἦλθαν ἢ πρόκειται νὰ ἔρθουν νὰ βαφτιστοῦν, ἀλλὰ ἀφήνουν τίς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τοῦ οἴκου τους μέσα στὴν Ἑλληνικὴ πλάνη, διατάσσουμε νὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία του

νὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὰ πολιτικά τους δικαιώματά τους καὶ νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἀντάξιες τιμωρίες, ἀφοῦ εἶναι φανερό, ὅτι πῆραν τὸ βάπτισμα χωρὶς καθαρὴ πίστη. Θεσπίζουμε αὐτοὺς τοὺς νόμους γιὰ τοὺς ἀλιτήριους Ἕλληνες". (Ἰουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).

Ἀναλυτικὰ ὀλα τὰ αὐτοκρατορικὰ διατάγματα ἀπο το 324μ.Χ. - 860μ.Χ

324 Ὁ Κωνσταντῖνος συντρίβει τὸν ἀνταγωνιστὴ τοῦ Λικίνιο καὶ ἀνακηρύσσει τὸν Χριστιανισμὸ μόνη ἐπίσημη λατρεία τῆς Αὐτοκρατορίας. Λεηλατεῖ τὸ Μαντεῖο τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος κοντὰ στὴν Μίλητο καὶ θανατώνει μὲ βασανιστήρια ὅλους τοὺς ἱερεῖς του. Στὸ ἱερὸ ὄρος Ἄθως ἐξαπολύεται μέγας διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφονται ὅλα τὰ ἐκεῖ ἑλληνικὰ Ἱερά.

326 Μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Ἑλένης, ὁ Κωνσταντῖνος ἐκθεμελιώνει τὸ Ἱερὸ τοῦ Θεοῦ Ἀσκληπιοῦ στὶς Αἰγὲς τῆς Κιλικίας καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς κίονές του γιὰ κατασκευὴ ἐκκλησιῶν. Ἐπίσης, καταστρέφει τὸν Ναὸ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ἐπάνω στὸν ὑποτιθέμενο τάφο τοῦ ραβὶ Τζεσουά, ἀλλὰ καὶ ἄλλους Ναοὺς τῆς ἰδίας Θεᾶς ὅπως λ.χ. στὴν Ἄφακα Λιβάνου, τὴν Μάμβρη, τὴν Φοινίκη καὶ τὴν Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη), καὶ αὐτὲς οἱ καταστροφὲς εἶναι βεβαίως μόνον ὅσες ὁμολογεῖ ὁ βιογράφος τοῦ Εὐσέβιος.

335 Ἐγκαίνια τῆς Ἐκκλησίας του. «Ἁγίου Τάφου», ὁ ὁποῖος κτίσθηκε στὴ θέση τοῦ Ναοῦ τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης ποὺ ὁ Κωνσταντῖνος κατέστρεψε τὸ 326 - 327, καὶ γιὰ τὸν διάκοσμό του λεηλατοῦνται ὅλα σχεδὸν τὰ Ἐθνικὰ Ἱερὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Μὲ εἰδικὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα σταυρώνονται ὡς τάχα... ὑπαίτιοι τῆς κακῆς συγκομιδῆς ἐκείνου τοῦ ἔτους (...) ὅλοι οἱ «μάγοι καὶ μάντεις», καὶ ἀνάμεσά τους μαρτυρεῖ ὁ Νεοπλατωνικὸς φιλόσοφος Σώπατρος ἐξ Ἀπαμείας, μαθητὴς τοῦ Ἰαμβλίχου.

355 Στοὺς «Ἀποστολικοὺς Κανόνες», συνταχθέντες ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἐποχή, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά:

«Ἀπόφευγε ὅλα τὰ βιβλία τῶν Ἐθνικῶν. Τί χρειάζεσαι τίς ξένες συγγραφές, τοὺς νόμους καὶ τοὺς ψευδοπροφῆτες ποὺ ὁδηγοῦν τοὺς ἄφρονες μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη; Τί βρίσκεις νὰ λείπει ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἀναζητᾷς στοὺς μύθους τῶν Ἐθνικῶν;

Ἄν ἐπιθυμεῖς νὰ διαβάζεις ἱστορίες ἔχεις τὸ βιβλίο τῶν Βασιλειῶν, ἂν ρητορικὴ καὶ ποιητικὴ ἔχεις τοὺς Προφῆτες, ἔχεις τὸν Ἰώβ, ἔχεις τίς Παροιμίες, ὅπου θὰ βρεῖς σοφία μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ποιητικὴ καὶ σοφιστική, γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, τοῦ μόνου σοφοῦ.

Ἄν ἐπιθυμεῖς τραγούδια ἔχεις τοὺς Ψαλμούς, ἂν ἐπιθυμεῖς ἀρχαῖες γενεαλογίες ἔχεις τὴν Γένεση, ἂν νομικὰ βιβλία καὶ ἐπιταγές, ἔχεις τὸν ἔνδοξο Θεῖο Νόμο. Γι' αὐτὸ ἀπόφευγε μὲ ἐπιμονὴ κάθε ἐθνικὸ καὶ διαβολικὸ βιβλίο».

356 Κοινὸ ἔδικτο τοῦ Κωνσταντίου καὶ τοῦ Κώνσταντος («Πρὸς τὸν Φλάβιο Ταῦρο, Ἔπαρχο τοῦ Πραιτωρίου»), τὴν 20η Φεβρουαρίου ἢ κατ' ἄλλους τὴν 1η Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, διατάσσει τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Βωμοῦ τῆς Θεᾶς Victoria - Νίκης ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Συγκλήτου (ἡ Θεὰ ἀποτελοῦσε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ. τμῆμα τῆς ἀνωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- τοῦ Πανθέου τῶν Ἐθνικῶν), τὸ σφράγισμα τῶν Ἐθνικῶν Ἱερῶν καὶ τὴν κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους, καθὼς καὶ τὴν θανάτωση δι' ἀποκεφαλισμοῦ ὅλων ὅσων ἀσκοῦν (ἢ καὶ ἁπλῶς... ἀνέχονται !) τὴν Παραδοσιακὴ Λατρεία

365 Ἔδικτο τῆς 17ης Νοεμβρίου ἀπαγορεύει στοὺς Ἐθνικοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ διατάσσουν χριστιανοὺς στρατιῶτες. Ἄπειροι σωροὶ βιβλίων, ὅλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικὰ κι ἐπιστημονικὰ ἑλληνικὰ συγγράμματα -καὶ ὄχι.. «ἐγχειρίδια μαγείας», ὅπως ἤθελε ἡ διαστροφὴ τῶν ἱεροεξεταστῶν- καίγονται στὶς πλατεῖες τῶν ἀστικῶν κέντρων, ἐνῶ μέσα στὰ πλήθη τῶν διωκομένων «εἰδωλολατρῶν», βρίσκονται ὅλοι σχεδὸν οἱ ἐναπομείναντες ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ἰουλιανοῦ, ποὺ εἴτε καθαιροῦνται, ὅπως λ.χ. ὁ γνωστὸς Καῖσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεὺς τῆς θαυμαστῆς πολυθεϊστικῆς θεολογικῆς ἐπιτομῆς «Περὶ τῶν Θεῶν καὶ τοῦ Κόσμου», ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε ἐπίσης προτρέψει τὸν Ἰουλιανὸ στὴ θέσπιση τῆς ἀπολύτου ἀνεξιθρησκείας), εἴτε ρίχνονται στὶς φυλακὲς καὶ οἱ πιὸ ἄτυχοι ἀπὸ αὐτοὺς καίγονται ζωντανοί, ἀποκεφαλίζονται, ἢ στραγγαλίζονται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια μὲ τὴν κατηγορία, φυσικά, τῆς... «ἀσκήσεως μαγείας» (!), ὅπως λ.χ. ὁ ἰατρὸς Ὀρειβάσιος, ὁ φιλόσοφος Σιμωνίδης ποὺ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ (στὴν πρώτη ἱστορικὰ χριστιανικὴ καύση, πολὺ πρὶν τὰ περιβόητα «auto da fe» τῶν παπικῶν), ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν τῆς Τρωάδος κὰ πρώην χριστιανὸς ἐπίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά

373 Ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἀπαγόρευση τῶν μαντικῶν πρακτικῶν καὶ τῆς Ἀστρολογίας, καὶ πρωτοχρησιμοποιεῖται ὁ ἀπαξιωτικὸς ὅρος «pagani» (παγανιστές, ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου) γιὰ μείωση τῶν Ἐθνικῶν. Ἐφεξῆς, οἱ Ἐθνικοὶ δὲν θ' ἀναφέρονται πλέον στὰ ἔδικτα τῶν αὐτοκρατόρων ὡς «gentiles» ἢ «ethnici», ἀλλὰ μὲ τὸν ἀπαξιωτικὸ ὅρο «pagani» μὲ τὸν ὁποῖο τὸ θράσος τῶν χριστιανῶν προσπαθεῖ νὰ παρουσιάσει τὸν Ἐθνισμὸ ὡς τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικῶν ἀντιλήψεων ἀμόρφωτων χωριατῶν «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 3. 46).

380 Στὶς 27 Φεβρουαρίου, ὁ αὐτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ὅλες τίς θρησκεῖες πλὴν τῆς χριστιανικῆς. Ὅλοι οἱ μὴ χριστιανοὶ χαρακτηρίζονται στὸ ἑξῆς «σιχαμεροί, αἱρετικοί, μωροὶ καὶ τυφλοί». Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνου Ἀμβρόσιος ἐξουσιοδοτεῖται νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς Ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν καὶ νὰ κτίσει ἐπάνω στὰ θεμέλιά τους ἐκκλησίες. Οἱ ἀρχηγοὶ μερικῶν γοτθικῶν φυλῶν βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ μισαλλόδοξο ἱερατεῖο, ὁ χριστιανικὸς ὄχλος ἐπιτίθεται στὸ ἑλληνικὸ Ἱερὸ τῆς Ἐλευσῖνος, τὸ βεβηλώνει καὶ ἀπειλεῖ νὰ λυντσάρει τους ἱερεῖς Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95χρονος Ἱεροφάντης Νεστόριος, γεμᾶτος θλίψη καὶ ἀγανάκτηση, ἀνακοινώνει τὸ ὁριστικὸ τέλος τῶν πανάρχαιων Ἐλευσινίων Μυστηρίων καὶ τὴν ἀπαρχή της ἐπὶ γὴς βασιλείας τοῦ πνευματικοῦ σκότους. Ὁ αὐτοκράτωρ Θεοδόσιος ἀποκαλεῖ σὲ διάταγμά του «παράφρονες» ὅλους ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὸ χριστιανικὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἀπαγορεύει κάθε διαφωνία μὲ τίς θελήσεις τῆς Ἐκκλησίας.

389 Κηρύσσεται ἐκτὸς νόμου κάθε μὴ χριστιανικὴ μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχῶν τῆς ἐρήμου εἰσβάλουν στὶς πόλεις τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ καταστρέφουν μὲ μανία ἀγάλματα, βωμοὺς καὶ Ἱερά, λυντσάρουν Ἐθνικοὺς καὶ καῖνε Βιβλιοθῆκες. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεῖ τὸν φανατισμένο χριστιανικὸ ὄχλο γιὰ νὰ κάνει μεγάλους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μετατρέπει σὲ ἐκκλησία τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ Διονύσου, πυρπολεῖ τὸ Μιθραῖο καὶ καταστρέφει τὸν Ναὸ τοῦ Διός.

392 Νέος μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν σὲ ὁλόκληρη τὴν Αὐτοκρατορία. Σβήνουν τὰ Μυστήρια τῆς Σαμοθράκης μετὰ ἀπὸ κατασφαγὴ τῶν ἱερέων καὶ ὅλων τῶν θρησκευτῶν ἀπὸ ἀπόσπασμα «διωγμιτῶν» ποὺ ἀποβιβάσθηκε στὸ νησί. Καταστροφὴ τοῦ Μαντείου τοῦ Ἄμμωνος Διὸς στὴν Ἄφυτο τῆς Χαλκιδικής. Στὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων «κυλοῦν ρυάκια αἵματος», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Λιβάνιος. Στὴν Κύπρο, ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος («Ἅγιος» καὶ αὐτός !) Ἐπιφάνειος καὶ ὁ «Ἅγιος» Τύχων ἐκχριστιανίζουν μαζικὰ καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ φασγάνου καὶ τῆς πυρᾶς χιλιάδες Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφουν ὅλα τὰ Ἱερὰ τῆς νήσου. Παύουν ὁριστικὰ τὰ κυπριακὰ Μυστήρια τῆς       Ἀφροδίτης.

Τὸ σχετικὸ διάταγμα τοῦ Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «ὅποιος δὲν ὑπακούσει στὸν πατέρα Ἐπιφάνειο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νησί». Στὶς μεσανατολικὲς πόλεις Πέτρα, Ἀερόπολη, Ράφια, Γάζα καὶ Βααλβὲκ (Ἠλιόπολη) ξεσποῦν ἀπελπισμένες ἐξεγέρσεις τῶν Ἐθνικῶν κατὰ τῶν διωγμητῶν, τῶν χριστιανῶν ὀχλοκρατῶν καὶ τῶν μοναχῶν ροπαλοφόρων. Στὴν πόλη Σοῦφες τῆς Β. Ἀφρικῆς, 60 χριστιανοὶ πληρώνουν μὲ τὴ ζωή τους τὴν προσπάθειά τους νὰ γκρεμίσουν τὸ ἐκεῖ ἄγαλμα τοῦ Ἡρακλέους. Στὴ Γαλατία σφάζονται ὅλοι οἱ ἱερεῖς καὶ κατάσχονται οἱ περιουσίες ὅλων τῶν Ἐθνικῶν Ναῶν ποὺ στὴ συνέχεια πυρπολοῦνται κι ἐκθεμελιώνονται.

393 Ὁ αὐτοκράτωρ Εὐγένιος φθάνει στὴν Ἰταλία, ὅπου ὁ διανοούμενος στρατηγὸς Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανὸς ξαναστήνει τὸν Βωμὸ τῆς Νίκης στὴν αἴθουσα τῆς Συγκλήτου κι ἐπαναφέρει τὴ λατρεία τῶν παραδοσιακῶν Θεῶν. Στὴν Ἀνατολή, ὁ Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια, τὰ Ἄκτια καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Δήωση τῆς Ὀλυμπίας καὶ ἰσοπέδωση ὅλων τῶν βωμῶν της.

395 Οἱ αὐτοκράτορες Ἀρκάδιος καὶ Ὀνώριος ἀπαγορεύουν ἀκόμα καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς Ἐθνικοὺς Ναούς («Θεοδοσιανὸς Κῶδιξ» 16. 10. 13), ἐνῶ μὲ τὰ ἔδικτα τῆς 22ας Ἰουλίου καὶ 7ης Αὐγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ εὐνοῦχος πρωθυπουργὸς τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τίς ὀρδὲς τών, ὑπὸ τὸν Ἀλάριχο, χριστιανῶν πλέον Γότθων πρὸς τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἀκολουθούμενοι ἀπὸ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν, οἱ Γότθοι τοῦ Ἀλαρίχου (ὁ ὁποῖος εἶχε πολεμήσει μὲ τὸν Θεοδόσιο κατὰ τῶν Ἐθνικῶν του Φλαβιανοῦ) κατασφάζουν ἀμέτρητους Ἐθνικοὺς Ἕλληνες καὶ καταστρέφουν πόλεις καὶ Ἱερὰ στὸ Δίον, τὴ Θεσσαλία, τοὺς Δελφούς, τὴ Βοιωτία, τὴν Ἀττική, τὰ Μέγαρα, τὴν Κόρινθο, τὴ Φενεό, τὸ Ἄργος, τὴ Νεμέα, τὴ Λυκόσουρα, τὴ Σπάρτη, τὴ Μεσσήνη, τὴ Φιγαλεία, τὴν Ὀλυμπία.

Στὴν Ἐλευσῖνα πυρπολεῖται τὸ ἐκεῖ πανάρχαιο Ἱερὸ καὶ θανατώνονται στὴν πυρὰ ὁ Θεσπιεὺς Ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν Μυστηρίων τὰ ὁποῖα εἶχαν ἀναβιώσει ἀπὸ τοὺς Μιθραϊστὲς λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νεστορίου. Τὴν ἴδια ἐποχὴ περίπου, τὸ βεβηλωθὲν Ἱερὸ τῆς Θεᾶς Κελαιστίδος ἀρχίζει νὰ ἐπαναλειτουργεῖ ὡς χριστιανικὴ ἐκκλησία ἕως τὸ ἔτος 421 ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ τὸ πυρπολήσουν ἐπειδὴ οἱ θρησκευτὲς μέσα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ λατρεία τιμοῦσαν καὶ τὴν Θεά. Στὸ ἔργο τοῦ «Paraenesis», ὁ Ἱσπανὸς ἐπίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανὸς (Pacianus) δυσανασχετεῖ, μὲ πολὺ γλαφυρὸ μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τοὺς διωγμούς, ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴν περιοχή του ἐνεργοὶ Ἐθνικοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς «εἰδωλολατρικοὺς» Θεούς, πράξη ἡ ὁποία, κατὰ τὸ μισαλλόδοξο μυαλό του, εἶναι στὸν ἴδιο βαθμό. «ἐγκληματικὴ» μὲ τὴν ἀνθρωποκτονία !



401 Ὁ χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνος λυντσάρει Ἐθνικοὺς καὶ καταστρέφει Ναοὺς καὶ ἀγάλματα. Ὁ («ἅγιος») ἐπίσκοπος Πορφύριος. ὀργανώνει μαζικὰ λυντσαρίσματα Ἐθνικῶν καὶ καταστρέφει μὲ τὴ βοήθεια τοῦ φανατισμένου ὄχλου τοὺς ὀκτὼ ἐν ἐνεργείᾳ Ναοὺς τῆς Γάζης. Ἡ ΙΕ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος, ἐκδίδει κανόνα μὲ τὸν ὁποῖο ἀφορίζονται ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον ὅλοι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ Ἐθνικοὺς ἢ δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς ἤδη συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν Ἐθνικοί.


440 - 450 Καταστροφὴ ὅλων τῶν μνημείων, βωμῶν καὶ Ναῶν ποὺ ἔστεκαν ἀκόμη στὴν Ἀθήνα, τὴν Ὀλυμπία καὶ τίς ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις.


448Ο Θεοδόσιος διατάσσει νὰ παραδοθοῦν στὶς φλόγες ὅλα τὰ «ἀντιχριστιανικὰ» βιβλία. Ἀνάμεσά τους καταστρέφονται καὶ τὰ βιβλία τοῦ νεοπλατωνικοῦ Πορφυρίου ποὺ βῆμα πρὸς βῆμα ξεσκέπαζαν τὴν ἀληθινὴ φύση τοῦ Χριστιανισμοῦ.


500 Ἡ χριστιανικὴ ἐσχατολογία προβλέπει, ἀνεπιτυχῶς φυσικά, ὅτι τὸ συγκεκριμένο ἔτος θὰ γίνει ἡ. συντέλεια τοῦ Κόσμου. Νέες πυρὲς τῶν χριστιανῶν καταστρέφουν ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ τὴν σοφία καὶ ἐπιστήμη τῶν Ἐθνικῶν. Ἡ ἀνθρωπότητα πέφτει σὲ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀποκτήνωση. Ἐξαφανίζονται παντελῶς ἡ ἀποχέτευση τῶν οἰκιῶν, ἡ ρωμαϊκὴ κεντρικὴ θέρμανση καὶ τὰ κρεβάτια.


528 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, καταργοῦνται οἱ ἐξόριστοι στὴν Ἀντιόχεια Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες. Ὁ ἴδιος ἔχει ἤδη νομοθετήσει νὰ θανατώνονται μὲ κατασπαραγμὸ ἀπὸ θηρία, θάνατο στὴν πυρά, σταύρωση ἢ ξέσκισμα μὲ σιδερόνυχα ὅλοι οἱ «καταγινόμενοι μὲ τὴν μαγείαν, τὴν μαντικήν, τὴν γοητείαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν» καὶ ἀπαγορεύσει νὰ διδάσκουν «οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἰερόσυλη ψυχικὴ νόσο τῶν Ἑλλήνων» δηλαδὴ οἱ Ἐθνικοί.


529 Μὲ ἔδικτο τοῦ αὐτοκράτορος Γιουτπράδα-Ἰουστινιανοῦ, κλείνει ἡ Ἀκαδημία τῶν Ἀθηνῶν καὶ κατάσχεται ἡ περιουσία της. Οἱ ἑπτὰ τελευταῖοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στὸν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Χοσρόη ποὺ τοὺς δίδει ἕδρες στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἰουντισαποὺρ (Jundishapur).


540 Ἡ ἑλληνικὴ Ἰατρικὴ ἔχει ἤδη ἀπαγορευθεῖ ὡς «γνώσῃ τοῦ Διαβόλου» καὶ τὰ συγγράμματά της ἔχουν ἤδη χαθεῖ γιὰ πάντα στὴ φωτιὰ τῶν χριστιανῶν. Μὲ μόνη θεραπευτικὴ μέθοδο τήν. ἀφαίμαξη καὶ τὸ διάβασμα ἐξορκισμῶν, ἀρχίζει στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἡ μεγάλη ἐπιδημία ποὺ ὑπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ὅτι ἐξόντωσε 100 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία βγαίνει παρόλα αὐτὰ κερδισμένη, καθὼς ἀποδίδει τὴν ἐπιδημία στὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν «αἱρέσεων» καὶ τῆς «εἰδωλολατρίας».

Ὁ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τὸ 395 μχ

Ὁ πολυάριθμος Γοτθικὸς στρατὸς ἦταν βαρέως ἐξοπλισμένος ἀλλὰ δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιῶν γυναῖκες καὶ ἅμαξες γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν κλοπιμαίων. Ἔμοιαζε μὲ ἕνα κινητὸ στρατόπεδο. Στὸ στρατὸ συμμετεῖχαν καὶ πλήθη φανατισμένων μοναχῶν γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἑλληνικῶν ναῶν καὶ τὸν σφαγιασμό των ΄΄ μιαρῶν καὶ δαιμονισμένων Ἐλλήνων΄΄.

Ἡ ἑτερόκλητη αὐτὴ στρατιὰ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀλάριχο ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Θράκη προχώρησε δια μέσου τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ 395 μ Χ ἔφθασε στὶς Θερμοπύλες ΄΄ τίς πύλες τῆς Ἑλλάδας ΄΄ ποὺ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἄρχιζε τότε ἡ ἐπαρχία τῆς Ἀχαΐας ποὺ διατηροῦσε ἀκόμα ζωντανὴ τὴν προγονική της δόξα στὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα. Ἀπὸ τίς Θερμοπύλες ὁ χείμαρρος αὐτὸς ἔφθασε στὴν Βοιωτικὴ πεδιάδα καὶ πολιόρκησε καὶ λεηλάτησε τὴν Θήβα καὶ ἀφοῦ ἐξαφάνισε πόλεις τῆς Βοιωτίας εἰσῆλθε στὴν Ἀττική. Ὅταν εἶδε ὁ Ἀλάριχος ἀπὸ μακριὰ τὸν Παρθενῶνα ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ σεβασμὸ στὴν προσφορὰ τῆς Ἀθήνας στὸν πολιτισμό

δὲν τῆς δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ὁ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Ζώσιμος ἀναφέρει ὅτι:

΄΄ Ὁ Ἀλάριχος εἶδε τὸν Ἀχιλλέα ἱστάμενο πάνοπλο καὶ ὀργισμένο ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Ἀθήνας ὅπως τὸν περιέγραφε ὁ Ὅμηρος καὶ ἡ Πρόμαχος Ἀθηνᾶ περιερχόταν τὰ τείχη ὁπλισμένη σὰν νὰ ἑτοιμαζόταν νὰ ἀποκρούσει τοὺς ἐπιτιθέμενους καὶ γι αὐτὸ ὁ Ἀλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση.΄΄ Συνεχίζοντας τὸ στράτευμα τὴν πορεία του γιὰ τὴν Πελοπόννησο λεηλάτησε τὸν Πειραιᾶ καὶ σταμάτησε στὴν Ἐλευσῖνα, ὅπου καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τὸ πανάρχαιο ἱερὸ τῆς Δήμητρας καὶ σφαγιάστηκαν ὁ Θεσπιεὺς ἱεροφάντης Ἰλάριος καὶ οἱ ἱερεῖς. Τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μετὰ τὴν καταστροφή του στοὺς διωγμοὺς ποὺ ἔγιναν τὸ 380 μχ εἶχε ἀναβιώσει ἀπὸ Μιθραιστὲς καὶ λειτουργοῦσε ὡς Μιθραῖο.

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 396 μ.χ ὁ Ἀλάριχος ( 350- 412) εἰσέβαλε στὴν Πελοπόννησο. Ἀφοῦ κατέστρεψε τὴν Κόρινθο λεηλάτησε τὸ Ἄργος καὶ προχώρησε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Πελοποννήσου χωρὶς νὰ συναντήσει καμία ἀντίσταση. Ὁ κόσμος φοβισμένος ἐγκατέλειπε τίς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ ἀνέβαινε στὰ βουνὰ γιὰ νὰ σωθεῖ.

Ἡ ἐκστρατεία αὐτὴ δὲν ἦταν μία πολεμικὴ ἀναμέτρηση γιὰ κάποια σοβαρὴ αἰτία ἀλλὰ ὀργανωμένος καὶ βίαιος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς θρησκείας τους. Σ αὐτὸν τὸν διωγμὸ τὸν Ἀλάριχο τὸν ἐνδιέφερε μόνο ἡ ἁρπαγὴ θησαυρῶν ἔργων τέχνης καὶ τροφίμων γιὰ νὰ ταΐσει τὰ πεινασμένα γυναικόπαιδα καὶ τὸν στρατό του. Ὁ Ἀλάριχος εἶχε σαφῆ ἔννοια τῆς ἀξίας τῶν ἔργων τέχνης, αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸν θαυμασμὸ τοῦ ΄΄στὰ ἔργα τῶν Θεών΄΄ καὶ τὴν διαφύλαξη τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὴν καταστροφή. Οἱ καλόγεροι καὶ οἱ φανατισμένοι χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ στράτευμα διέπραξαν τοὺς διωγμοὺς καὶ τoν σφαγιασμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ναῶν καὶ τῶν ἀγαλμάτων.

Ὅσα ἀπὸ τὰ ἔργα τέχνης ἦταν ὀγκώδη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μεταφερθοῦν καταστρέφονταν, συχνὰ μάλιστα οἱ καλόγεροι ὅταν δὲν προλάβαιναν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων τότε μὲ μανία τὰ ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς ἔκοβαν τὰ γεννητικά τους ὄργανα γιὰ νὰ τὰ παραμορφώσουν. Ὅλα ἔπρεπε νὰ ἰσοπεδωθοῦν βιβλιοθῆκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικὲς σχολὲς Ἀσκληπιεία καὶ θέατρα ἔκλεισαν μὲ τὴν ἀστεία κατηγορία ὅτι ἦταν κατοικία δαιμόνων.

Ἡ αἰτία ὅμως τῆς καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδας εἶναι ὅτι: ὁ ἀπάνθρωπος αὐτὸς διωγμὸς διεπράχθῃ γιατί ἡ δημοκρατία ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἦταν ἐμπόδιο καὶ ἔπρεπε νὰ ἐξαφανιστοῦν γιὰ νὰ γίνουν οἱ πολῖτες τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ὑπάκουα καὶ ἄβουλα πρόβατα τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου γιὰ νὰ μποροῦν οἱ αὐτοκράτορες καὶ οἱ ἐπίσκοποι νὰ ἐπιβάλλουν εὐκολότερα τὴν στυγνή τους ἐξουσία.

Τότε καταστράφηκαν τὰ Μέγαρα τὸ Ἄργος ἡ Φενεὸς ἡ Λυκοσούρα ἡ Νεμέα ἡ Σπάρτη ἡ Μεσσήνη ἡ Φιγαλεία ἡ Λασιώνα ἡ Ψωφίδα ἡ Λοκρίδα ἡ Φωκίδα ἡ Δελφοὶ ἡ Ὀλυμπία καὶ χιλιάδες ἄλλες πόλεις βωμοὶ ἱερὰ καὶ ἔργα τέχνης μοναδικῆς ὀμορφιᾶς.

Ὁ Ζώσιμος ἀναφέρει: μέχρι τότε οἱ πόλεις καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἑλλάδας ποὺ εἶχαν παραμείνει σχεδὸν ἄθικτα ἔπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφὲς ποὺ ἐπέφερε τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου στὶς χῶρες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Ὁ ἱστορικὸς Εὐνάπιος ἀναφέρει ὅτι: ἡ καταστροφὴ ὑπῆρξε τόσο μεγάλη ἐξ αἰτίας τῶν φανατισμένων Χριστιανῶν μοναχῶν.

Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀλάριχος συνέχιζε τὸ καταστροφικό του ἔργο πλῆθος Ἑλλήνων προσφύγων πέρασαν στὴν Ἰταλία καὶ ζήτησαν τὴν προστασία τῆς Ρώμης

Τὸν χειμῶνα τοῦ 397 ὁ Στηλίχων μὲ ὅλες τίς διαθέσιμες λεγεῶνες τῆς Δύσης ἔφθασε στὴν Κόρινθο τὴν ὁποία κατέστησε ὁρμητήριό του κατὰ τοῦ Ἀλάριχου. Στὸν Στηλίχωνα προσχώρησαν καὶ Ἕλληνες Ἐθνικοὶ ποὺ κατεδίωξαν τὸν Ἀλάριχο ποὺ κατέφυγε καὶ στρατοπέδευσε στὸ ὀροπέδιο τῆς Φολόης ὅπου λεηλάτησε καὶ ἐξαφάνισε τίς πόλεις Ὀπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα καὶ Ἀκρώρεια, καὶ τὸ Ἱερὸ τῆς Ὀλυμπίας. ποὺ ἐξακολουθοῦσε νὰ λειτουργεῖ. Ἀφοῦ διέφυγε τοὺς κινδύνους ἀπὸ ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα ἐγκατέλειψε τὴν Πελοπόννησο καὶ δια μέσου τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Πίνδου ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀχρίδα ὅπου ἄρχισε νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὴν λεηλασία τῆς Ρώμης. Γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν διωγμῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας ἡ σύγκλητος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔδωσε στὸν Ἀλάριχο τὸν τιμητικὸ τίτλο μαγίστρου ( διοικητῆ) τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ χαρακτήρισε τὴν ἐπέμβαση τοῦ Στηλίχωνα προδοσία γιατί δὲν ἄφησε τὸν Ἀλάριχο νὰ καταστρέψει ὅλες τίς πόλεις τῆς Πελοποννήσου.

Οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ἀ΄ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ( 379-457 )

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ Θεοδόσιος Α σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν σὲ συνεργασία μὲ τὸ Δυτικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος ἄρχισε ἀπάνθρωπους διωγμοὺς μὲ ἑκατομμύρια νεκροὺς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς μοναδικῆς θρησκείας τοῦ κράτους. Ὁ Θεοδόσιος ἐφάρμοσε τὴν Ἱερὰ ἐξέταση στὴν Ἀνατολὴ πολὺ πρὶν ἐφαρμοστῇ στὴν Δύση ἐπιβάλλοντας μαζικὲς ἐκτελέσεις διανοουμένων καὶ καταστρέφοντας στὴν πυρὰ φιλοσοφικὰ ἔργα

380 Κηρύσσει ὅλες τίς θρησκεῖες ἐκτὸς νόμου πλὴν τῆς Χριστιανικῆς, ὅλοι ὅσοι δὲν εἶναι Χριστιανοὶ θεωροῦνται ΄΄αἱρετικοί, μωροί, καὶ σιχαμεροί.΄΄ Ἀρχίζουν οἱ καταστροφὲς ναῶν καὶ ἱερῶν καὶ πάνω στὰ θεμέλια τοὺς κτίζονται ἐκκλησίες. Δίνει ἐξουσιοδότηση στὸν ἐπίσκοπο Μεδιολάνου Ἀμβρόσιο νὰ καταστρέψει ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν Ἐθνικῶν. Χριστιανοὶ ἱερεῖς καθοδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο ἐνάντια στὸν ναὸ τῆς Δήμητράς στὴν Ἐλευσῖνα καταστρέφουν τὰ πάντα γύρῳ,γύρω τους καὶ προσπαθοῦν νὰ λιντσάρουν τοὺς Ἱεροφάντες τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο καὶ Πρίσκο. Ὁ 95-χρόνος Ἱεροφάντης Νεστόριος λίγο πρὶν ὁδηγηθεῖ στὴν πυρὰ περίλυπος ἀνακοινώνει τὸ τέλος τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων καὶ τὴν βίαιη ἐπικράτηση τοῦ πνευματικοῦ σκότους.

381 Ἀπαγορεύεται ἡ ἐπίσκεψη σὲ Ἐθνικοὺς ναούς, καὶ καταδικάζονται σὲ θάνατο ὅσοι προσφέρουν θυσίες καὶ τοὺς κατάσχεται ἡ περιουσία Οἱ Ἐθνικοὶ χαρακτηρίζονται παράφρονες καὶ ἱερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κῶδιξ. 16,10, 7 ). Μιὰ ἐπιστροφὴ στὶς ἀρχαῖες λατρεῖες ἀρχίζει νὰ παρατηρεῖται στὴν αὐτοκρατορία μὲ μαζικὲς ἀποκηρύξεις τῆς θρησκείας τοῦ γιαχβὲ καὶ τοῦ ναζωραίου. ὁ "Μέγας" καὶ "Ἅγιος" Θεοδόσιος βλέποντας τὴν ἐπιστροφὴ πολλῶν χριστιανῶν στὶς πατρῶες λατρεῖες μὲ διάταγμα τοῦ στερεῖ τὰ πολιτικὰ δικαιώματα ὅλων τῶν χριστιανῶν ποὺ ἐπιστρέφουν στῆς παραδοσιακὲς λατρεῖες. Σὲ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ αὐτοκρατορία ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες(10)γκρεμίζονται καὶ καίγονται. Μὲ νέο διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος ἀπαγορεύει ἀκόμα καὶ τὴν ἁπλῆ ἐπίσκεψη στοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναούς. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης μετατρέπεται ἀπὸ τοὺς "εὐσεβεῖς" χριστιανοὺς σὲ πορνεῖο ἐνῶ τῆς Θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ Θεοῦ Ἥλιου σὲ στάβλους.


382 Καθιερώνεται στὶς ἐκκλησίες τὸ ἀλληλούια ( hallelu - jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στὸν Ἰαχωβὰ ΄΄. Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς καὶ ὑπεύθυνο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τὸν ἀνθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐπισκόπους καὶ στρατιὲς καλογέρων ἀρχίζουν οἱ διωγμοὶ στὴ Βορ. Ἑλλάδα καὶ τὴν Μ. Ἀσία. Χιλιάδες οἱ σφαγιασμένοι.

384 Ὁ Θεοδόσιος διορίζει Ὕπαρχο Ἀνατολῆς τὸν Ματέριο Κυνήγιο καὶ τὸν διατάζει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τοὺς τοπικοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους στὴν καταστροφὴ τῶν ἑλληνικῶν καὶ ἐθνικῶν ναῶν σὲ νότια Ἑλλάδα καὶ Μικρὰ Ἀσία καθὼς καὶ τὴν καταστροφὴ καὶ τὸ κάψιμό ὅλων τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων.


385 Στὴν Ἀνατολὴ οἱ φυλακὲς γεμίζουν ἀπὸ πλήθη Ἐθνικῶν, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τοῦ συνωστισμοῦ οἱ διωκτικὲς ἀρχὲς ἀπελευθερώνουν ἐγκληματίες. Ὁ Λιβάνιος στὸν λόγο τοῦ ΄΄πρὸς Βασιλέα περὶ δεσμωτών΄΄ ἀναφέρει ὅτι: ἡ στενότης τῶν χώρων τῶν φυλακῶν ὑποχρεώνει τοὺς φυλακισμένους νὰ κοιμοῦνται ὄρθιοι. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ μεγάλη βία στὴν Ἀνατολή. Καταστρέφονται ἀμέτρητα ἱερὰ καὶ ναοί, ἀνάμεσα τοὺς τὸ Δυμαῖο ὁ ναὸς τῆς Ἐδέσσης ὅλα τὰ ἱερά της Παλμύρας καὶ καταργοῦνται τὰ Καβείρια στὴν Ἴμβρο. Στὸ στρατόπεδο θανάτου τῆς Σκυθόπολις ὁδηγοῦνται καὶ θανατόνονται χιλιάδες Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης καὶ Ἑλληνίζοντες Ἐθνικοί. Ὁ Μάτερνος Κυνήγιος ἀκολουθούμενος ἀπὸ χιλιάδες φανατικοὺς μοναχοὺς περιδιαβαίνει τὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο καίγοντας καὶ καταστρέφοντας τὰ πάντα στὸ πέρασμα τοῦ. Ἑκατοντάδες ἑλληνικοὶ ναοὶ καὶ βιβλιοθῆκες ἰσοπεδώνονται καὶ καίγονται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης". Χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἐθνικοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς αὐτοκρατορίας καταλήγουν στὰ στρατόπεδα θανάτου τῆς Σκυθοπόλεως.

386 Μὲ ἔδικτο τῆς 16ης Ἰουνίου ἀπαγορεύεται κάθε συντήρηση ἡ φροντίδα τῶν ναῶν. Μαζικὲς συλλήψεις πυρπολήσεις καὶ ἐκτελέσεις Ἐθνικῶν. Ὁ ἐπίσκοπος Μάρκελλος (...Ἅγιος) καταστρέφει τὸν ναό του τοῦ Διὸς Βήλου στὴν Ἀπάμεια.


387 Ἀπαγορεύονται οἱ ἐθνικὲς ἑορτὲς τῶν Ρωμαίων καὶ καταδικάζονται ὅσοι μελετοῦν τὰ Μαθηματικὰ (Θεοδος. Κῶδιξ 9, 16, 8 ) Ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων
(Μιλάνου) Ἀμβρόσιος ἀναλαμβάνει πνευματικὸς καθοδηγητὴς (σύμβουλος) τοῦ αὐτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.


388 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν μεγαλύτερη βία καὶ φανατισμὸ πλήθῃ φανατισμένων χριστιανῶν καὶ εὐνουχισμένοι καλόγεροι ἐπιτίθενται μὲ ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατοῦν καὶ καταστρέφουν σπίτια Ἐθνικῶν ναοὺς καὶ ἔργα τέχνης ἀνεπανάληπτης ὀμορφιᾶς Ὁ Λιβάνιος στέλνει τὴν ἔκκληση ὑπὲρ τῶν ἱερῶν στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ σταματήσουν οἱ διωγμοὶ γιὰ νὰ διαφυλαχτοὺν οἱ ναοὶ καὶ τὰ ἔργα τέχνης.


389 Ὅλες οἱ μέθοδοι χρονολόγησης πέραν τῆς χριστιανικῆς καταργοῦνται δια νόμου.



390 Μὲ δόλο κάλεσε ὁ Θεοδόσιος τοὺς Ἐθνικοὺς τῆς Θεσσαλονίκης στὸν Ἱππόδρομο τάχα γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες καὶ ἐκεῖ ἡ φρουρὰ τοῦ κατάσφαξε μέσα σὲ τρεῖς ῶρες15000 ἀθώους ἀνθρώπους ἐπειδὴ ἀρνοῦνταν νὰ βαφτιστοῦν χριστιανοί : Ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλος ἐξαπολύει μέγα διωγμὸ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν τῆς περιοχῆς. Καταστρέφει σχεδὸν ὅλους τοὺς μή-χριστιανικοὺς ναοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας ἐκτὸς τοῦ Σεραπείου καὶ τῶν ναῶν τῆς Ἴσιδος (ὄχι φυσικὰ λόγο κάποιου εἴδους σεβασμοῦ ἀλλὰ λόγο τοῦ πολυάριθμου τῶν Ἰσιδιστῶν τῆς περιοχῆς). Οἱ μισαλλόδοξοι ἐβραιοχριστιανοὶ θέλοντας νὰ ἐξευτελίσουν τὰ Ἱερὰ τῶν Ἐθνικῶν ἀνεβάζουν σὲ γαϊδούρια ἱερὰ σκεύη καὶ ἀγάλματα καὶ τὰ περιφέρουν στὴν πόλη. Ἡ φαιδρὴ αὐτὴ πράξη ὁδηγεῖ σὲ ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν. Ὁ χριστιανὸς Γότθος στρατηγὸς Βοθέριχος ἀρχηγός των Βυζαντινῆς φρουρᾶς(11) τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ μὲ τὴν βία νὰ ἐπιβάλλει τὴν θρησκεία τοῦ Ναζωραίου στοὺς Ἕλληνες τῆς πόλης. Οἱ Ἕλληνες ἐξεγείρονταί καὶ σκοτώνουν πολλοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς φρουρᾶς.,φρουράς. Ὁ Θεοδόσιος μαθαίνοντας τὰ συμβάντα καλεῖ τοὺς κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στὸν ἱππόδρομο δῆθεν νὰ παρακολουθήσουν ἱπποδρομίες. Μέσα σὲ τρεῖς ὧρες ὁ Θεοδόσιος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἐκχριστιανισμένων ΓότθωνΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15.000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ “ΑΓΑΠΗΣ”. Σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ ἠρεμίσουν τὰ πνεύματα ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησιὰ καταδικάζει τὴν πράξη τοῦ Θεοδοσίου ἐνῶ βέβαια στὴν συνέχεια τὸν ἀνακηρύσσει Μέγα καὶ Ἅγιο.

391 Νέοι διωγμοὶ στὴν Βόρεια Ἀφρικὴ μεγάλες καταστροφὲς στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁμάδες χριστιανῶν καὶ μοναχῶν καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀλεξάνδρειας Θεόφιλο (...Ἅγιος ) ληστεύουν τὰ σπίτια τῶν Ἐθνικῶν καὶ σκοτώνουν τοὺς ἰδιοκτῆτες τους , πυρπολοῦν καὶ ἰσοπεδώνουν τὴν ὀνομαστὴ βιβλιοθήκη Ἀλεξανδρείας , πλῆθος ναῶν ἱερῶν καὶ μνημείων καταστρέφονται. Οἱ Ἐθνικοὶ κλείνονται στοὺς ναοὺς γιὰ νὰ σωθοῦν ἀλλὰ οἱ χριστιανοὶ γκρεμίζουν τί στέγες καὶ τοὺς σκοτώνουν. Τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Σεραπίου διαπομπεύονται στοὺς δρόμου καὶ μετὰ καταστρέφονται. Ἡ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ βία σὲ ὁλόκληρη τὴν Β. Ἀφρική, μεγάλες καταστροφὲς ναῶν καὶ σφαγιασμοὶ ἀθώων Ἐθνικῶν στὴν Καρχηδόνα καὶ τὴν περιοχή της : Ὁ Θεοδόσιος μὲ νέο τοῦ ἔδικτο ἀπαγορεύει ἐκτὸς ἀπό την ἁπλῆ ἐπίσκεψη σὲ ἐθνικοὺς ναοὺς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Ἐπίσης ἀπαγορεύει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ καθιερώνει τὴν λατινικὴ γλῶσσα ὡς τὴν ἐπίσημη τῆς αὐτοκρατορίας. Νέοι διωγμοὶ καὶ σφαγὲς τῶν Ἐθνικῶν. Νέα ἐξέγερση τῶν Ἐθνικῶν στὴν Ἀλεξάνδρεια ποὺ ὀχυρώνονται στὸ Σεράπειο(12). Μέσα στὸν ναὸ βρίσκονται τὰ τελευταῖα διασωθέντα ἔργα ἀπὸ τὴν βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Μὲ τὴν λήξη τῆς πολιορκίας ὁ ναὸς καίγεται καὶ φυσικὰ τὰ βιβλία -τί ἄλλο- καίγονται.

392 Νέοι διωγμοὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία σταματοῦν τὰ Καβίρεια στὴ Σαμοθράκη καὶ σφάζονται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ἀπὸ ὁμάδες μαγκουροφόρων καλόγερων ποὺ ἀποβιβάστηκαν στὸ νησί. Στὴν Κύπρο ὁ Ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐπίσκοπος Ἐπιφάνειος ἐκχριστιανίζει διὰ πυρὰς χιλιάδες Ἐθνικούς, αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ βαφτιστοῦν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οἱ νεκροί. ἱερὰ καὶ ναοὶ καταστρέφονται, τὰ μυστήρια τῆς Ἀφροδίτης σταματοῦν Μὲ διάταγμα του ὁ Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν πατέρα Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει θέσῃ πάνω στὸ νη

σί. (. Κῶδιξ 16, 10, 12) : Νέο ἔδικτο τοῦ Θεοδοσίου ποὺ ἀπαγορεύει τὴν θρησκεία τῶν Ἑλλήνων καὶ κάθε μή-χριστιανικὴ τελετή. Νέες σφαγὲς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Τὰ Καβήρεια μυστήρια τῆς Σαμοθράκης παύουν καὶ οἱ Ἕλληνες ἱερεῖς σφάζονται. Στὴν Κύπρο οἱ τοπικοὶ ἐπίσκοποι Ἐπιφάνιος καὶ Τύχων (Ἅγιοι καὶ οἱ δύο) καταστρέφουν σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς στὸ νησί. Τὰ μυστήρια τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης σταματοῦν. Νέο παρανοϊκὸ ἐδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο, ὅποιος δὲν ὑπακούει τὸν "Ἅγιο" Ἐπιφάνιο δὲν ἔχει δικαίωμα ζωῆς στὸ νησί! Νέες ἐξεγέρσεις Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν ἐνάντια στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν ἐκκλησία σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς αὐτοκρατορίας.

393Ο Θεοδόσιος καταργεῖ τὰ Πύθια τὰ Ἄκτια καὶ τὰ Ὀλύμπια -τοὺς γνωστοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες : Ἀπαγόρευση τῶν Πυθικῶν, τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Ἄκτιων ἀγώνων ὡς ἑλληνικὰ μιάσματα. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς "ἀγάπης" ἰσοπεδώνουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀλυμπίας. Παράλληλα μὲ ὅλα αὐτὰ ὁ ("Μέγας" καὶ "Ἅγιος") Θεοδόσιος -ὅλος περιέργως- ὁρίζει τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὡς ἀνεκτὴ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀπαγορεύει κάθε καταστροφὴ Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς..

Διωγμοὶ ἐπὶ Ἀρκαδίου ( 395-408 )


Ὁ Ἀρκάδιος ὅταν ἀνῆλθε ἦταν 18 ἐτῶν, ὡς αὐτοκράτωρ ἦταν ἄπειρος καὶ ἄβουλος καὶ γρήγορα ἔγινε πειθήνιο ὄργανο τῶν εὐνοουμένων του. Ἐπὶ τῆς βασιλείας του οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἐθνικῶν συνέχισαν μὲ τὴν ἴδια ἀκριβῶς βαρβαρότητα ὅπως ἐπὶ Θεοδοσίου.

395 Μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Ἑλλήνων : Στὸν θρόνο ἀνεβαίνει ὁ ἐπίσης ἱσπανικῆς καταγωγῆς Φλάβιος Ἀρκάδιος μὲ δύο ἔδικτα τοῦ διατάζει ἀνηλεῆ διωγμὸ κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν. Ὅμως ὁ κίνδυνος τῶν Γότθων ( χριστιανῶν στὸ θρήσκευμα ἀσφαλῶς) ἀρχίζει νὰ ἀνησυχεῖ τὴν "βασιλεύουσα". Ὁ εὐνοῦχος συμβουλάτορας τοῦ Ἀρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τὸν ἀρχηγὸ τῶν Γότθων Ἀλάριχο νὰ στραφεῖ ἐναντίον τῆς Γῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ὑπόσχεται ἀμύθητα πλούτη τὰ ὁποῖα κρύβονταί μέσα στοὺς ἑλληνικοὺς ναούς. Οἱ ἐκχριστιανισμένοι Γότθοι τοῦ Ἀλάριχου συνεπικουρούμενοι ἀπὸ πλῆθος "εἰδωλοφάγων" μοναχῶν ἀρχίζουν τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τὴν σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ Δίων, ἡ Μεσσηνία, τὸ Ἄργος, ἡ Νεμέα, ἡ Λυκόσουρα, ἡ Σπάρτη, τὰ Μέγαρα, ἡ Κόρινθος καὶ ἄλλες ἑλληνικὲς πόλεις καταστρέφονται ὁλοκληρωτικά. Τὰ ἱερὰ τοῦ Διὸς στὴν Νεμέα, τὰ ἱερά της Ὀλυμπιάς, τὰ ἀρκαδικὰ ἱερά της Λυκόσουρας καὶ τὸ ἱερὸ τῆς Ἐλευσίνας μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων ἑλληνικῶν λατρευτικῶν κέντρων καταστρέφονται ὁλοκληρωτικὰ ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τους εἴτε σφάζονται, εἴτε -ὅπως ὁ Ἱεροφάντης τοῦ Μίθρα- Ἰλάριος καίγονται ζωντανόϊ. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση ποὺ κρατᾶνε οἱ ἁπανταχοῦ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια αὐτοκρατορικὲς φρουρὲς ποὺ ἀντὶ νὰ ἐμποδίσουν τὸν Γότθο εἰσβολέα ποὺ καταστρέφει πόλεις τίς αὐτοκρατορίας παρακολουθοῦν ἀπαθέστατα .

396 Μὲ ἔδικτο στὶς 7 Δεκεμβρίου ὁ Ἀρκάδιος καὶ ὁ Ὀνώριος χαρακτηρίζουν τὴν Ἐθνικὴ θρησκεία χειρίστη προδοσία κατὰ τοῦ κράτους . Οἱ Ἐθνικοὶ ἱερεῖς στεροῦνται ὅλων τῶν προνομίων τοὺς καὶ τοὺς ἀπαγορεύεται νὰ ἱερουργοῦν : Ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου ὁρίζει ὅτι ὁποιαδήποτε εἴδους ἐνασχόληση μὲ τὸ Δωδεκάθεο καὶ τίς ἐθνικὲς λατρεῖες πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ὕστατη προδοσία ἀπέναντι στὴν αὐτοκρατορία. Οἱ ἐναπομείναντες Ἐθνικοὶ ἱερεῖς καὶ ἱεροφάντες φυλακίζονται.


397 Μὲ νέο ἔδικτο ὁ Ἀρκάδιος ἀπαιτεῖ νὰ γκρεμιστοῦν ὅλοι οἱ ναοὶ τῶν Ἐθνικῶν ποὺ στέκουν ἀκόμα ὄρθιοι : Νέο ἔδικτο τοῦ Ἀρκάδιου (μὲ τὴν παρότρυνση τοῦ "Ἅγιου" καὶ φανατικοῦ ἀνθέλληνα Χρυσόστομου, αὐτοῦ τοῦ ἀνεκδιήγητου ποὺ ἀπεκάλεσε τοὺς Ἕλληνες φιλόσοφους "ἀνήθικα καθάρματα") διατάζει τὸ "Ἐς,Ἕς ἔδαφος φέρειν" γιὰ ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ναοὺς Ἑλλήνων καὶ Ἐθνικῶν, καθὼς καὶ τὴν ἀσβεστοποίηση τῶν μαρμάρων τους καὶ τὴν χρήση τοὺς ὡς οἰκοδομικὰ ὑλικὰ ὥστε νὰ χαθοῦν γιὰ πάντα τὰ ἴχνη τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν.

398 Ἡ σύνοδος τῆς Καρθαγένης ἀποφασίζει τὴν ἀπαγόρευση ἀνάγνωσης τῶν ἐθνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ στοὺς ἐπισκόπους, χιλιάδες ἐπιστημονικὰ βιβλία μεγάλων φιλοσόφων τοῦ ἀρχαίου κόσμου καταστρέφονται στὴν πυρά. Διωγμοὶ στὴν Γάζα ὁ ἐπίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τοὺς ναοὺς καὶ μνημεῖα τῆς περιοχῆς. Τὸ συναξάρι τοῦ ...ἁγίου..πορφυρίου ἀναφέρει ὅτι: κατὰ τὴν διάρκεια τῆς καταστροφῆς τῶν ναῶν τῶν δαιμονισμένων εἰδωλολατρῶν ὅταν τὸ καταραμένο ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης ἀντίκρισε τὸν σταυρὸ τότε ἔσπασε καὶ ἔγινε χίλια κομμάτια καὶ βγῆκε ὁ δαίμονας ποὺ κατοικοῦσε μέσα του. Τὸ 4ο ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο τῆς Καρχηδόνας ἀπαγορεύει τὴν μελέτη τῶν βιβλίων τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν Ἐθνικῶν ἀκόμα καὶ στοὺς χριστιανοὺς ἐπίσκοπους. Ὁ ἐπίσκοπός Πορφύριος (καὶ αὐτὸς "Ἅγιος") ἰσοπεδώνει σχεδὸν ὅλους τοὺς ναοὺς τῶν ἐθνικῶν στὴ Γάζα. Ὁ Γότθος Ἀλάριχος γιὰ τὸ "θεάρεστο" ἔργο τῆς ἰσοπέδωσης τῆς Ἑλλάδος διορίζεται γενικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ἰλλυρικοῦ ζητήματος.


399 - 401 ἐκδίδονται νέα ἔδικτα ποὺ ἀπαγορεύουν τίς θυσίες ἀλλὰ ἀνακαλοῦνται προηγούμενες διατάξεις ποὺ πρόσταζαν τὴν καταστροφὴ τοῦ διακόσμου τῶν δημοσίων κτηρίων.( Ἰουστ. Κῶδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα ἀναφέρει ΄΄όπως ἀκριβῶς διατάξαμε τὴν ἀπαγόρευση τῶν θυσιῶν ἔτσι τώρα διατάσουμε τὴν διατήρηση τῶν διακοσμήσεων στὰ δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κῶδιξ 16, 10, 15 ) Στὶς ἐπαρχίες ὅμως ἡ κατάσταση εἶναι διαφορετικὴ νέα διατάγματα διατάσουν τὴν καταστροφὴ μνημείων καὶ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ναῶν. Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται βίαιοι στὴν Βορ. Ἀφρικὴ Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη. Ὁ Ἀρκάδιος διατάζει μὲ νέο ἔδικτο τὴν ἰσοπέδωση ὅσον ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς καὶ ἐθνικοὺς ναοὺς ἔχουν παραμείνει. Ὁ ἐπίσκοπός Νικήτας καταστρέφει τὸ μαντεῖο τοῦ Θεοῦ Διονύσου στὶς Βέσσες καὶ "βαπτίζει" τοὺς κατοίκους τῆς πόλης. 401 μ.Χ.Ο χριστιανικὸς ὄχλος τῆς Καρχηδόνας μὲ κραυγὲς "Ὅπως καὶ στὴν Ρώμη ἔτσι καὶ στὴν Καρχηδόνα" καταστρέφει ναοὺς καὶ "εἴδωλά". Ὁ Πορφύριος ("ἅγιος") ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του στὴν Γάζα καταστρέφοντας καὶ τὰ τελευταῖα 9 ἐθνικὰ ἱερά, καίγοντας βιβλία καὶ λυντσάροντας Ἐθνικούς. Ἡ 15η σύνοδός της Καρχηδόνας ἀποφασίζει ὅτι ὅσοι δημιουργοῦν συγγένειες μὲ "εἰδωλολάτρες" ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν ἀποκληρώνουν τοὺς συγγενεῖς τους ποὺ παραμένουν "εἰδωλολάτρες" ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!


405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.

407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν Πρισκιλιανῶν



405-406 Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα ἔχουν ἐξέλθει οἱ χειρότερες ὕβρεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅτι δήποτε Ἑλληνικοῦ. Ὅταν ἤτανε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔκανε ἔρανο σὲ πλούσιες χριστιανὲς γυναικοῦλες καὶ μὲ τὰ χρήματα πλήρωσε τὴν κατεδάφιση τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο ἑνὸς ἀπὸ τὰ 7 θαύματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ὁ ναὸς ἦταν διπλάσιος ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα μὲ μῆκος 133 μέτρα καὶ 73 μέτρα πλάτος, τὴ διακόσμηση τοῦ τὴν ἔκαναν οἱ μεγαλύτεροι καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς Φειδίας, Πραξιτέλης, Ἀπελλῆς, Πολύκλειτος κ.α Αὐτὸς ὁ ΄άγιος΄΄ ἦταν ποὺ μὲ τίς ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α καὶ τὸ πέτυχε τὴν κατάργηση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τὸ 393 μχ.

407-408 Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τόπων συναθροίσεως τῶν Ἐθνικῶν τιμωροῦνται μὲ δήμευση τῆς περιουσίας τους καὶ καταναγκαστικὴ ἐργασία σὲ μεταλλεῖα ( Θεοδόση. Κῶδιξ 16,5, 40) Μὲ νέο ἔδικτο ζητεῖται ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῶν ἀγαλμάτων καὶ τὸ ξερίζωμα ἐκ θεμελίων τῶν ναῶν καὶ τῶν χώρων λατρείας, οἱ ναοὶ καὶ οἱ ἰδιοκτησίες τους παραδίδονται γιὰ δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κῶδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφὲς καὶ διωγμοὶ στὴ Δύση. Στὴ Ρώμη Καταστρέφεται καὶ ληστεύεται ὁ ναὸς τοῦ Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται καὶ δημεύονται οἱ περιουσίες τῶν ΠρισκιλιανῶνὈλυμπίων Θεῶν ὅπως καὶ ὁ πατέρας της. Ὁ γάμος ἔγινε τὸ 421 ἡ Ἀθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανὴ πῆρε τὸ ὄνομα Εὐδοκία καὶ ἀνακηρύχτηκε Αὐγούστα τὸ 423. Ἡ Ἀθηναίδα προστάτιδα τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων ἀντέδρασε στὴν θρησκόληπτη καὶ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἀνακτόρων καὶ προωθοῦσε συνεργασίες μὲ ἐθνικοὺς καὶ Ἑλληνολάτρες ἀξιωματούχους Ὕστερα ἀπὸ ραδιουργίες κατηγορήθηκε ὅτι εἶχε ἐρωτικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀξιωματοῦχο τῶν ἀνακτόρων Παυλίνο ὁ ὁποῖος φυλακίστηκε καὶ λίγο ἀργότερα ἐκτελέστηκε. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι θέλει νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Πανάγιο τάφο ἐγκατέλειψε τὸν ἄβουλο σύζυγο τῆς καὶ τὰ ἀνάκτορα καὶ ἔμεινε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς τὸ 460 στὴν Παλαιστίνη. Ὕστερα ἀπὸ βασιλεία 42 ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β πέθανε τὸ 450 σὲ ἡλικία 51 ἐτῶν.


409 - 414 Μέχρι τὸ 414 ποὺ ὁ Θεοδόσιος Β ἦταν ἀνήλικος καὶ ἐπετροπεύοταν ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς Ἀνθέμιο οἱ διωγμοὶ συνέχισαν μὲ μεγάλη ἔνταση σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία.

415 Εἶναι τὸ ἔτος ποὺ θὰ σημαδευτεῖ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ εἰδεχθέστερα ἐγκλήματα τῶν χριστιανῶν. -χαρακτηριστικό της σὲ παρανοϊκὸ βαθμὸ μισαλλοδοξίας ἀλλὰ καὶ τοῦ μισελληνισμοῦ αὐτῆς τῆς Ἰουδαϊκῆς αἵρεσης-. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) τοῦ ἐκεῖ πατριαρχείου, ποὺ κατεύθηνε καὶ συμμετεῖχε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κύριλλος (..Ἅγιος), βρίσκουν στὸν δρόμο την μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Ὑπατία (κόρη τοῦ ἀστρονόμου Θέωνα), ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ φωτεινὰ πνεύματα τῆς ἐποχῆς. Ἀφοῦ τὴν συλλαμβάνουν τὴν ὁδηγοῦν ΜΕΣΑ στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ (ἄλλες πῆγες ἀναφέρουν τὴν ἐκκλησία Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης) καὶ ἀφοῦ τῆς ξεσκίζουν τὰ ροῦχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Ἡ μόνη αἰτία γιὰ κάτι τόσο αἰσχρὸ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὑπατία ἦταν μαθηματικὸς (ἄρα μάγισσα γιὰ τοὺς χριστιανούς), φιλόσοφος καὶ τὸ σημαντικότερο κοινωνὸς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Φυσικὰ κανεὶς ἀπὸ αὐτὰ τὰ δίποδα ζῶα ποὺ εὐθύνονταν γιὰ τὸν θάνατο τῆς δὲν θὰ τιμωρηθεῖ. Τοὐναντίον μάλιστα ὁ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας Κύριλλος ( ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας) ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ". Νέοι διωγμοὶ τῶν ἐθνικῶν καὶ τῶν ἱερέων τους στὴν Νότια Ἀφρικὴ οἱ τρόποι ἐκτέλεσης εἶναι δυὸ σταύρωση ἢ θάνατος στὴν πηρά. Μὲ σειρὰ διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες τῆς Ἐθνικῆς Θρησκείας καὶ παραχωρήθηκαν στὴν ἐκκλησία ( Ἰουστιν. Κῶδιξ 1, 11, 5 )

416 - 423 Οἱ διωγμοὶ συνεχίζονται μὲ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων καὶ ἑκατομμύρια νεκροὺς σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία : Στὴν Ἀβυθινία ὁ μοναχὸς Ὑπάτιος ὁ ἀποκαλούμενος καὶ ὡς "ἡ σπάθα τοῦ θεοῦ" μαζὶ μὲ ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν τὴν περιοχὴ καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Ἐθνικοὺς (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τοὺς βέβαια), καίγοντας ἱερὰ ἄλση καὶ ἀνακαλύπτοντας κρυφοὺς Ἐθνικοὺς ἱερεῖς ποὺ ἀσφαλῶς σκοτώνουν. Ὅσοι ἀξιωματοῦχοι ἐμμένουν στὶς πατρῶες θρησκεῖες χάνουν τῆς θέσεις τους..


426 Ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ καὶ ἰσοπεδώσει τῶν ναῶν καὶ κατάσχεση τῶν περιουσιῶν τους - πυρπολήθηκε ὁ ναὸς τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς κατὰ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου τοῦ Β΄. Οἱ σφαγιασμοὶ οἱ ἐξορίες καὶ φυλακίσεις κατὰ τῶν Ἐθνικῶν συνεχίζονται.




429 Λεηλασία τοῦ Παρθενῶνα καὶ καταστροφὴ μνημείων τῆς Ἀθήνας : Ροπαλοφόροι μοναχοὶ καὶ αὐτοκρατορικοὶ στρατιῶτες γκρεμίζουν τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα, καταστρέφουν τὴν ξύλινη σκεπὴ τοῦ ναοῦ καὶ λαφυραγωγοῦν τὸ ἱερό. Οἱ Ἕλληνες ἐθνικοὶ τῆς Ἀθήνας διώκονται.

430-450 Ἐκδίδονται δεκάδες ἔδικτα ποὺ διατάσουν τὴν συνέχιση τῶν διωγμῶν, τὴν ἰσοπέδωση τῶν ναῶν ποὺ ἔχουν ἀκόμη μείνει ὄρθιοι , καταστροφὴ φιλοσοφικῶν βιβλίων στὴν πυρὰ καὶ διαμόρφωση τῆς νομοθεσίας γιὰ τὴν ἔκδοση δικαστικῶν ἀποφάσεων κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Μὲ ἔδικτο του ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἐθνικοὺς καθὼς καὶ τοὺς αἱρετικούς. Ἐπίσης ὁρίζει ΟΤΙ Ἡ ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ὁ Ἰουδαϊσμὸς ! Μεγάλος λοιμὸς πέφτει τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους στὴν αὐτοκρατορία καὶ ὁ Θεοδόσιος κατηγορεῖ ὡς αἰτία τοὺς Ἐθνικοὺς ποὺ λατρεύουν δαίμονες.! Οἱ Χριστιανοὶ γκρεμίζουν ὅλους τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων πλὴν ἐκείνων ποὺ μετατρέπονται σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες. Ὁ Θεοδόσιος ὁ Β διατάζει τὸ κάψιμο ὅλων τῶν μή-χριστιανικῶν βιβλίων καὶ εἰδικότερα αὐτῶν τοῦ Πορφύριου(17). Οἱ ναοὶ τῆς πόλεως Ἀφροδισίας καταστρέφονται καὶ ἡ πόλη μετονομάζεται σὲ Σταυρούπολη.

Μαρκιανὸς ( 450-457 ) - Πουλχερία

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοδοσίου Β' στὶς 28 Ἰουλίου 450 πανίσχυρη ἡ Πουλχερία ὡς μοναδικὴ κληρονόμος τῆς Θεοδοσιανὴς δυναστείας στὴν Ἀνατολὴ ἀντιμετώπισε τὸ σοβαρὸ πρόβλημα νὰ ὑποταγῇ τὸ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος στὸ Δυτικὸ λόγῳ ἐλλείψεως διαδόχου. Ἡ Πουλχερία ποὺ διοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορία ἀπὸ κοριτσάκι δέκα ἐτῶν δὲν ἤθελε νὰ παραμεριστεῖ ἀλλὰ δὲν ξεχνοῦσε καὶ τὸν ὅρκο ποὺ εἶχε δώσει στὴν Παναγία ὅτι στὴν ζωή της θὰ παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη τοῦ Νυμφίου Υἱοῦ τής΄΄ Τηρῶντας τὸν ὅρκο της στὴν Παναγία παντρεύτηκε τὸν Θρᾶκα χιλίαρχο Μαρκιανὸ 58 ἐτῶν ὑπασπιστῆ τοῦ Ἀλανοῦ στρατηγοῦ Ἄσπαρ θέτοντας του τὸν αὐστηρὸ ὅρο ὅτι στὶς συζυγικές τους σχέσεις θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της. Ἔτσι ὁ χιλίαρχος Μαρκιανὸς (..Ἅγιος) ἀναβαθμίστηκε σὲ αὐτοκράτορα καὶ εἰσῆλθε πανηγυρικὰ μὲ τὴν παλλακίδα του στὰ ἀνάκτορα καὶ ἡ Πουλχερία (..Ἁγία) παρέμεινε παρθένα καὶ Βασίλισσα ὅπως καὶ ἐπὶ Θεοδοσίου Β. Κατὰ τὴν βασιλεία του ὁ Μαρκιανὸς συνέχισε τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Ἐθνικῶν καὶ τὴν ἔκδοση διαταγμάτων κατὰ τῆς ἀρχαίας θρησκείας μὲ μικρότερη ὅμως ἔνταση γιατί ἤδη εἶχε ἐπιβληθεῖ βίαια καὶ μὲ κατακόμβες νεκρῶν ὁ Χριστιανισμός.

457-491 Σποραδικὲς ἐκτελέσεις ἐθνικῶν σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία. Σὲ μιὰ τελευταία προσπάθεια νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν λατρεία τους καὶ τὴν τιμὴ τοὺς ἀπό τους ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του ἐξ'ἀνατολὰς "φωτὸς" οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρας Ἀσίας ἐξεγείρονται. Ἡ ἐξέγερση καταστέλλεται καὶ οἱ ἕλληνες σφάζονται ἀπὸ τὸν αὐτοκρατορικὸ στρατό. Μεγάλες μορφὲς τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι Ἕλληνες ἐκτελοῦνται. Ὁ Ζώσιμος, ὁ Ἰσίδωρος, ὁ Σεβεριανός, καὶ ἄλλοι ἐνῶ λαμβάνει χώρα ἡ περίφημη δίκη τοῦ φιλόσοφου Ἰσοκάσιου. Στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου χριστιανοὶ ἀξιωματοῦχοι ἐκτελοῦν βασανίζουν καὶ διαπομπεύουν πολλοὺς κρυφοὺς ἐθνικοὺς ἱερεῖς. Τὸ 474μ.α.χ.χ. αὐτοκράτορας ἀναλαμβάνει ὁ Ζήνων ἐπι τῆς βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. ἐκδηλώνεται νέα ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἐβραιοχριστιανικοῦ κατεστημένου μὲ ἡγέτες τὸν Λεόντιο, τὸν Ἴλλο καὶ τὸν ἀθηναῖο φιλόσοφό Παμπρέπιο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπιστροφή των πατρώων ἀντιλήψεων. Παρὰ τὸν γενναῖο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐξεγερθέντων 4 χρόνια μετὰ καὶ οἱ τελευταῖοι ἐπαναστάτες θανατώνονται. Στὴν Ἴμβρο ὁ προσηλυτιστῇς Κόνων ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸ σύνηθες πλῆθος τῶν εἰδωλοφάγων μονάχων ἐκτελεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ. Ἀκόμα μιὰ δωδεκαθειστικὴ λατρεία αὐτὴ τοῦ Λαβρανίου Δια βρίσκει τὸ τέλος τῆς ὅπως καὶ οἱ λάτρεις τῆς ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς "ἀγάπης".

515 Ὁ νέος αὐτοκράτορας Ἀναστάσιος ἐξαπολύει τοὺς στρατιῶτες τῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὸν εἰδωλοφαγικὸ "στρατὸ" τῶν διαφόρων ἐπισκόπων καὶ ἰσοπεδώνει τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ Θεανδρίτου στὴ Ζοάρα τῆς Ἀραβίας καθὼς καὶ δεκάδες ἄλλα ἱερὰ στὴν περιοχὴ οἱ ἐθνικοὶ τῆς περιοχῆς τί ἄλλο...ἐκτελοῦνται. Στὰ χρόνια τοῦ Ἀναστάσιου γίνετε ἐπίσης καὶ ὑποχρεωτικὸ τὸ βάπτισμα ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους εἶναι ἤδη χριστιανοί

528 Αὐτοκράτορας εἶναι πλέον ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀνθέλληνες τῆς ἱστορίας ὁ Γιουτπράδα (ἑλληνιστὶ Ἰουστινιανὸς) ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του καταργοῦνται οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες καὶ ἐκδηλώνεται ἡ περίφημη "στάση του Νίκα" (19). Παρόλες τίς ἀρχικὲς ἐπιτυχίες τῶν ἐπαναστατῶν ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανῶν ἀσφαλῶς) πνίγει τὴν ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὸ αἷμα. 40.000 νεκροὶ ἀρχικὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ γκρέμισμα ἑλληνικῶν ναῶν καὶ κλείσιμο φιλοσοφικῶν σχολῶν. Ἡ τελευταία ἐλπίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶχε πιὰ χαθεῖ. Μέσα στὰ ἀντίποινα τῆς ἰουδαιοχριστιανικὴς ἡγεσίας εἶναι ἡ ἀφαίρεση κτημάτων τῶν Ἑλλήνων πρὸς ὄφελος ἀσφαλῶς τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησιᾶς καὶ τοῦ δημόσιου ταμείου. Ὁ Γιουτπράδα συνεχίζοντας τὸ θεάρεστο ἔργο του ἐπιβάλλει ποινὲς θανάτου δια σταύρωσης πυρὸς καὶ βασανιστηρίων γιὰ ὅσους "ἐκ τῶν ἀνοσιῶν καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνη". Συντάσσει ἐπίσης καὶ τὸν περίφημο "Ἰουστινιάνειο κώδικα" μνημεῖο ἀνθελληνικοῦ παροξυσμοῦ.



529 Ὁ Γιουτπράδα (Ἰουστινιανὸς) κλείνει τὴν φιλοσοφικὴ σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ δημεύει τὴν περιουσία της. Οἱ τελευταῖοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι βρίσκουν καταφύγιο στὴν αὐλὴ τοῦ λάτρη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ Πέρση βασιλεία Χοσρόη.

532 Ὁ μονοφυσίτης μοναχὸς Ἰωάννης Ἀσιακὸς μαζὶ μὲ ὀπαδούς του περιδιαβαίνουν τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ διαλύουν ὅτι ἀπομένει ἀπό της ἐθνικὲς λατρεῖες.



542 - 546 Λόγο τῆς συνεισφορᾶς του στὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ὁ Ἰουστινιανὸς ὀνομάζει τὸν Ἰωάννη Ἀσιακὸ ἐπίσημο αὐτοκρατορικὸ προσηλυτιστῇ ἐξουσιοδοτημένο νὰ ἐξοντώσει ἢ νὰ βαπτίσει της "εἰδωλολατρικὲς" ψυχὲς ποὺ ἔχουν ἀπομείνει στὴν αὐτοκρατορία. Ὕστερα ἀπὸ 35 χρόνια σφαγῶν, βίαιων προσηλυτισμῶν δωροδοκιῶν καὶ βασανιστηρίων ὁ Ἰωάννης περιγράφει ὁ ἴδιος τὰ κατορθώματα τοῦ στὸ ἔργο του. Ἐνῶ στὴν Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται καὶ ἐκτελοῦνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοὶ καὶ λόγιοι μὲ τὴν κατηγορία πὼς εἶναι "Ἕλληνες".


556 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀμάνθιος στέλνεται ἀπὸ τὸν Ἰουστινιανὸ στὴν Ἀντιόχεια γιὰ νὰ ἐξοντώσει ὅλους τοὺς ἐναπομείναντες ἐθνικοὺς τῆς πόλης καὶ νὰ καταστρέψει ὅλες της κρυφὲς ἰδιωτικές τους βιβλιοθῆκες μὲ τὴν "ἀνόσια" γνώση τῶν Ἑλλήνων.

562 Νέος διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ λοιπῶν ἐθνικῶν σὲ Ἀθήνα, Παλμήρα καὶ Κωνσταντινούπολη. Ὁ χρονικογράφος Ι. Μαλαλὰς στὸ ἔργο τοῦ ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικὰ "Ἕλληνες πιάστηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα μὲ τὸ κάψιμο τῶν ἑλληνικῶν βιβλίων στὸν ¨κυνήγιον¨ μαζὶ μὲ εἰκόνες τῶν Θεῶν".


578 - 582 Τὴν ἐξουσία παίρνει ἕνας νέος αὐτοκράτορας ὁ Τιβέριος, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς συνεχίζει τὸ ἔργο τῶν προκατόχων του ,ἑκατοντάδες κρυπτοεθνικοὶ ἐκτελοῦνται, παλουκώνονται, ἀποκεφαλίζονται καὶ σταυρώνονται. Ὁ ὕπαρχος Ἀνατολῆς Ἀνατόλιος ρίχνεται στὰ λιοντάρια μὲ τὴν κατηγορία τῆς λατρείας τοῦ Διός. Ὅταν τὰ λιοντάρια δείχνουν ἀπροθυμία νὰ τὸν κατασπαράξουν οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης" ἀποφασίζουν τὴν σταύρωση του ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ πετοῦν τὸ πτῶμα του καθὼς καὶ τὰ πτώματα ἄλλων Ἔλλήνων στοὺς σκουπιδότοπους ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς πόλης . Φῆμες ὅτι ἡ ἐξουσία ἔχει ὕποπτες συνδιαλλαγὲς μὲ τοὺς μιαροὺς Ἕλληνες ὁδηγοῦν τὸν χριστιανικὸ ὄχλο τῆς Κωνσταντινούπολης σὲ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἐλαχίστων ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων τῆς πόλης τοὺς ὁποίους εἴτε λιθοβολοῦν εἴτε καῖνε ζωντανούς.


582 - 602 Εἶναι ἡ περίοδος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Μαυρίκιου ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάζει τὴν βασιλεία του μὲ νέους διωγμοὺς κατὰ τῶν ἐναπομεινάντων ἐθνικῶν τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τῆς "ἀγάπης"ἐκτελοῦν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν ὁποιονδήποτε εἶναι ὕποπτος γιὰ ἐθνικὴ λατρεία. Ἡ ἐρήμωσή της ἐπαρχίας, ἡ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἐξαθλίωση, ἡ ὑπερσυγκέντρωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς αὐτοκρατορίας στῆς μεγάλες πόλεις ὁδηγοῦν στὴν ἀποκτήνωση τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ στὴν ἐμφάνιση συνεχῶν ἐπιδημιῶν πανούκλας ποὺ ὁδηγοῦν στὸν θάνατο μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων ἀπὸ τὰ ἐξαθλιωμένα πλήθη τῆς αὐτοκρατορίας. Μὲ τὸν θάνατο τοῦ Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπᾷ μιὰ "ἐμφύλια" (20) διαμάχη στοὺς κόλπους τῆς αὐτοκρατορίας οἱ ὄχλοι τῆς Κιλικίας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Θεσσαλονίκης, τῶν Βαλκανικῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῆς ἴδιας τῆς πρωτεύουσας ἀλληλοσκοτώνονται. Εἶναι μιὰ ἐποχὴ παραλογισμοῦ καὶ σχιζοφρένειας (ὅπως κάθε ἐποχὴ ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ ἀπὸ λοιμοὺς καὶ ἐπιδημίες).

692 Εἶναι ἡ χρονολογία ποὺ λαμβάνει χώρα ἡ "Πενθέκτη σύνοδος". Σὲ αὐτήν, ἡ ἴδια ἡ ἡγεσία τοῦ ἰουδαιοχριστιανισμοῦ παραδέχεται πὼς παρόλες τίς πολύχρονες (σχεδὸν 4 αἰῶνες διωγμῶν) προσπάθειες τῆς ὑπάρχουν ἀκόμα ἑλληνικὰ καὶ ἐθνικὰ κατάλοιπα. Ἔτσι τὰ μέλη τῆς συνόδου ἀποφασίζουν τὴν ἀπαγόρευση ὅσων ἀπὸ τίς γιορτες τῶν ἐθνικῶν λατρειῶν συνεχίζουν ἀκόμα σὲ σκόρπια μέρη τῆς αὐτοκρατορίας ὅπως τὰ Βρουμάλια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Βοτὰ καὶ ἄλλες διονυσιακὲς καὶ ἐθνικὲς ἑορτές.


804 Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος ἀποπειρᾷται νὰ ἐκχριστιανίσει τοὺς τελευταίους Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας τοὺς κάτοικούς της Μέσα Μάνης ἀποτυγχάνει ὅμως καθὼς τὸ περήφανο ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς περιοχῆς ἀνθίσταται σθεναρά.

850 - 860 Αὐτὸ ποὺ δὲν κατάφερε ὁ Ταράσιος πέτυχε μὲ τὴν φωτιὰ καὶ τὸ σπαθὶ ὁ Ἀρμένιος προσηλυτιστῇς καὶ "ἅγιος" Νίκων .Ἔτσι στὰ μέσα τοῦ 9ου αἰῶνα παύει ἡ τελευταία λατρεία τῶν Ἑλλήνων Θεῶν στὰ ἱερὰ χώματα τῆς πατρίδας μας. Τὰ χρόνια μετέπειτα Ἡ καταγραφὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀναφέρθηκε στὴν περίοδο Μεταξύ του 314μ.α.χ.χ.και του 860μ.α.χ.χ. -ποὺ ἔγινε καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος ἀπό το διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος- ἀλλὰ σκόρπιες καταστροφὲς καὶ διώξεις τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος συνεχίστηκαν καὶ συνεχίζονται μέχρι σήμερα..