Στὸ πλανητικό σύστημα του Σείριου, ζοῦν οἱ Ἕλληνες θεοί ποὺ κάποτε ἦρθαν στὴν Γῆ.
1. Ὁ ἐρχομὸς τους σηματοδότησε τον πλανήτη μας με τις ἀρχὲς του πολιτισμοῦ καὶ τις βάσεις γιὰ την ἐξελίξη τῶν ἀνθρώπων.
Ὅμως ἡ ταξιδιωτική πύλη ποὺ δημιούργησαν , ἡ Στύγα, στάθηκε μοιραία ἀπὸ την χρήση της ἀπὸ τους Ἄτλαντες.
Ἔτσι , σήμερα πάνω στὸν πλανήτη ὑπερτεροῦν τα ἀνθρωποειδῆ , ἐνῶ ὅσοι διατηροῦν μέσα τους το εὐγενικό οὐράνιο στοιχεῖο ἀναμένουν την ἐπιστροφή τῶν Ἀργοναυτῶν.
Αὐτὸ θὰ συμβεῖ ὅταν θὰ ἐνεργοποιηθεῖ ξανά ἡ Στύγα, καὶ συγχρόνως θὰ ἐνεργοποιηθεῖ καὶ ἡ Ἐπίφυση τῶν οὐρανίων.
Οἱ Ἕλληνες Ἀργοναῦτες λοιπόν , ταξίδευαν με την Ἀργῶ στὸν Σείριο καὶ σε ὅλο τον πλανήτη μας μέσα ἀπὸ το Δέντρο της Ζωῆς καὶ της Γνώσης, τον Δίαυλο της Στύγας, περνῶντας ἀπὸ τις πύλες του Βορείου Πόλου καὶ ἔφθαναν στὸν Συνοδό, Σείριο Β΄, ὅπου ἐκεῖ σταματᾶ νὰ κυλάει ὁ χρόνος.
Με την ἴδια γνώση καὶ οἱ μύστες ποὺ εἶχαν μυηθεῖ στὸ πέρασμα της Στύγας, ταξίδευαν με την Ἀργῶ καὶ με το ὑλικὸ τους σῶμα ὅπως ὁ Ὀρφέας, ἀλλὰ, μποροῦσαν νὰ ἀφήσουν το σῶμα τους μέσα σε κάποιο ἀπὸ τα μυητικά κέντρα , ὅπως ἦταν το Τροφώνιο Ἄντρο, καί νὰ ταξιδέψουν με το αἰθερικό τους σῶμα. Ἄλλωστε το πέρασμα της Στύγας συμβόλιζε καὶ το πέρασμα του φωτός στὴν ὕλη , ὅπως καὶ ἀντίστροφα, οἱ θεοί καὶ οἱ ἡμίθεοι μεταμόρφωναν την ὑλικὴ τους ὑπόσταση σε φῶς.
Ή διατάραξη του πεδίου της Γής.
Στὰ ἀρχικὰ κεφάλαια κάναμε λόγο γιὰ το μορφικό ἀντίγραφο της οὐράνιας δομῆς μέσα στὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Το πέρασμα του φωτός , του πνευματικοῦ φωτός , αὐτοῦ ποὺ μας παρέχει την ἐπαφῆ με την δημιουργική δύναμη στὸ ἐλεύθερο πεδίο δημιουργίας, βρίσκετε στὸ ψηλότερο σημεῖο του ἐγκεφάλου , την Ἐπίφυση, καὶ δονεῖται με την ἐνεργοποίησή του ἀπὸ τον Θάλαμο ὁ ὁποῖος με την σειρά του ἔχει πάρει την ἐντολή – ἐρεθισμό ἀπὸ την «ἰδέα- σκέψη» του νοῦ, δηλαδή μέσω της ἠθελημένης – ἰδίας θελήσεως ἐντολῆς ἀπὸ την συνείδηση.
Οἱ Ἕλληνες Θεοί ἦρθαν καὶ ἔθεσαν τις ἀρχὲς του ἡλιακοῦ συστήματος του Σείριου στὸν γήινο πολιτισμό.
Μάλιστα, κατά την πρώτη χρονική περίοδο ποὺ ἄρχισε νὰ λειτουργεῖ το κοινωνικό σύστημα μιᾶς πολιτείας στὴν Γῆ , οἱ βασιλιᾶδες ὁριζόντουσαν ἀπὸ τον Ὄλυμπο του Ἥλιου Σείριου. Οἱ ἄρχοντες της Ἀθήνας, τα χρόνια ἐκεῖνα ἦταν Ὀλύμπιοι.
Η πολιτεία ἦταν ὀργανωμένη σύμφωνα με τους νόμους καὶ τα πρότυπα του Σείριου. Τα ἰδία πρότυπα χρησιμοποιήθηκαν καὶ στὴν Ἀτλαντίδα .
Η δὲ τέχνη καὶ ἡ ἀρχιτεκτονική τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀτλάντων σκόπευε νὰ φέρει την Οὐράνια με την Γήινη ἑνώση γιὰ νὰ δημιουργήσουν μία ἁρμονία , την ἰδία ποῦ διέπει ὅλο τον ζωντανό ὀργανισμό ποὺ λέγετε Σύμπαν.
Αὐτὴ την ἁρμονία καὶ την τάξη του κόσμου θέλησαν νὰ χαλάσουν οἱ Ἄτλαντες ποῦ ἔγιναν κάτοχοι της συμπαντικῆς γνώσης , ἀλλὰ ἦταν ξεπεσμένοι ἠθικά , καὶ ὅρμησαν κατά τῶν Ὀλύμπιων στὸν οὐρανὸ ἀλλὰ καὶ κατά τῶν Ἀθηναίων, ὁποὺ καὶ τιμωρήθηκαν με τον καταποντισμό της ἠπείρου τους.
Την διατάραξη του πεδίου της Γῆς πού εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα της γεωλογικές ἀναταράξεις καὶ τον καταποντισμό της Ἀτλαντίδος, ἐκεῖ στὸν Ἀτλαντικό ὁποῦ τώρα ἔχει δημιουργηθεῖ μία Μαύρη Χωροχρονική Τρύπα, το λεγόμενο Τρίγωνο του Διαβόλου, χρονολογικά ὁ Πλάτωνας την τοποθετεῖ στὸ 9600 π.Χ. περίπου .
Ο Γ. Γεωργαλάς μέσα από το συγγραφικό του ἔργο περιγράφει τους κατακλυσμούς ποὺ διατάραξαν τον πλανήτη τοποθετῶντας , του μέν Δαρδάνου εἰς την περιοχή του Ἑλλησπόντου ἐξ ἀφορμῆς της τήξεως των πάγων πρό 25000 ἐτῶν, ὁπού ἡ πεδιάδα της Αἰγηίδος μετατράπηκε σε θάλασσα, με ἐναπομείναντα τα ὑψηλότερα μέρη των βουνοκορφῶν τα ὁποία ἀποτέλεσαν ἀργότερα τα νησιά του Αἰγαίου.
Ἐκ του κατακλυσμοῦ αὐτοῦ ἀναφέρονται διασωθέντες που διατήρησαν την γνώση, ο Ιασίωνας, ιδρυτής των μυστηρίων στὴν Σαμοθράκη , καὶ ὁ Δάρδανος.
Ο κατακλυσμός του Ὠγύγου, συνέβη ὅταν ἡ Αἰγηίδα μετατράπηκε σε πέλαγος, καὶ βασιλιάς της Ἀττικοβοιωτίας ἦταν ὁ Ὤγυγος, καθώς καὶ στὸ Ἄργος ἦταν ὁ Φορωνέυς.
Ο κατακλυσμός αὐτὸς ὀφειλότανε στὴν διάνοιξη του βράχου του Γιβραλτάρ ἀπὸ την πίεση τῶν νερῶν του Ἀτλαντικοῦ, ἐξ αἰτίας της κατά τα ἔτη 20000 με 15000 π.Χ. Βουρμίου περιόδου της τήξεως τών πάγων.
Ἐν τέλει , ὁ κατακλυσμός πού ἔχει ἀφήσει τις περισσότερες μνῆμες, εἶναι αὐτὸς του Δευκαλίωνα, το 9600 π.Χ. , ὁ ὁποῖος κατά τον συγγραφέα ἀφείλετε σε πρόσκρουση ἀστεροειδοῦς με την Γῆ.
Μάλιστα ὁ γεωλόγος Όττο Μουκ ποὺ διαβεβαιώνει την ἄποψη της πτώσεως του ἀστεροειδοῦς , ὑπολογίζει σύμφωνα με το ἡμερολόγιο τῶν Μάγια ὅτι συνέβη περίπου το 8496 π.Χ.
Σύγχρονοι ἀστρολόγοι ὑπολογίζουν την πτώση του στὸ 9564 π.Χ. ποὺ ἐπέφερε καὶ την μετατόπιση του πόλου της Γῆς.
Ο ἀστεροειδής αὐτὸς, κατά την ἄποψη μου, ἦταν ἡ ἀπενεργοποίηση της Στύγας, ὁποῦ , σὰν μία περιστρεφόμενη με φοβερή δύναμη δύνη σὰν ρουφήχτρα ποὺ δημιουργήθηκε σε ἐκεῖνο το σημεῖο, παρέσυρε στὰ ἔγκατα της Γῆς , μαζί με την Ἀτλαντίδα καὶ ἕνα μεγάλο μέρος ἀπὸ την ἀστρική ἐνέργεια του πλάσματος τῶν Ἥλιων, μέσῳ του ὁποίου γινόντουσαν τα διαστρικά ταξίδια, καὶ διά του ὁποίου ἔκαναν με την χρήση του τις μεταλλάξεις καὶ τις μεταμορφώσεις.
Η ἐνέργεια αὐτή ὀνομάσθηκε Ἐωσφόρος καὶ παραμένει στὸ κέντρο της Γῆς ὁποῦ ἀποτελεῖ τον Ἥλιο του Μεσονυκτίου.
