Ο στρατηγός των Ελλήνων

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έφυγε στις 4. Φερβουαρίου του 1843.


Το κοφτερό στρατηγικό μυαλό, η εξυπνάδα, η αφιλοκέρδεια, η βαθιά και οργανωμένη σκέψη, η αγνότητα του χαρακτήρα και η γνήσια ελληνική καρδιά έχουν κατατάξει τον στρατηγό της Ελληνικής Επανάστασης σε περίοπτη θέση στις καρδιές των Ελλήνων. Των Ελλήνων του, όπως τους αποκαλούσε, για τους ενώσει και να τους εμψυχώσει, μόλις τους έβλεπε δισταχτικούς και απαισιόδοξους.

Όσο ο Ελληνισμός «γεννά» Κολοκοτρώνηδες, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Και «γεννά» ακόμα και σήμερα και θα έρθει η ώρα που θα αναλάβουν.
«όχι κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μην μείνει εμείς δεν προσκυνούμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάμεις δική σου. Αυτό βγάλτο απ' το νου σου!» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Ποσειδῶν: θεός τῶν ὑδάτων

Ποσειδῶν: θεός τῶν ὑδάτων


Ἡ Λέξις ΟΝΟΜΑ εἶναι ὁ Νόμος, πού ὁρίζει τό ὀνομαζόμενον. Ἄν τό ὄνομα εἶναι ἀληθινόν, θά κριθῆ μετά τήν ἐξέτασιν, στήν ὁποίαν θά τό ὑποβάλλωμεν, ὡς γνωρίζοντες. Μέγας καί πολύτιμος βοηθός μας, πλήν τῆς παρατηρητικότητος καί τῆς γονίμου φαντασίας μας, εἶναι τό Λεξικόν τῆς Γλώσσης μας, ἀλλά καί ἡ σημασία τῶν γραμμάτων, κατά τόν Κώδικα τοῦ Ἕλληνος Λόγου.


Τό ὄνομα, λοιπόν, Ποσειδῶν συνδέεται μέ τήν θάλασσα, μέ τό ὑγρόν. Πράγματι, τοῦτο γίνεται φανερόν μέ τά τρία πρῶτα γράμματα, δηλαδή ΠΟΣ-ειδῶν.

Πόσις-πόσιος σημαίνεται, κατά τό Λεξικόν μας, τό πίνειν, τό ποτόν πρωτίστως βεβαίως τό νερό. Μᾶς ἔμαθαν στό σχολείον, ὅτι ἀπό τό νερό ἀνεπήδησεν ἡ ζωή, δῆλα-δή, ὅλα τά εἴδη. Συνεπῶς, τό όνομα ΠΟΣ – ΕΙΔΩΝ κυριολεκτικῶς δηλώνει: “ἐκ τῆς πόσιος, ἡ γέννησις τῶν εἰδῶν”. Διά τών ἀφώνων βεβαίως Π+Σ δομεῖται τό ἐπίθετον πᾶς καί πᾶσα, μέ τήν ἔννοιαν τῆς ὁλότητος.

Ἡ Λέξις εἶδος παραπέμπει στό ρῆμα εἴδω = βλέπω καί γνωρίζω, ἀλλά καί στήν ἰδέα. Μεταφέροντας λοιπόν τήν πληροφορίαν, πού τό ὄνομα Ποσειδῶν μᾶς φανερώνει, ἀπό τό ὑλικόν στό πνευματικόν ἐπίπεδον, ἀνα-γνωρίζομεν, ὅτι ὁ Ποσειδῶν ἐκφράζει πᾶσαν τήν Γνῶσιν. Ἡ Γνῶσις περικλείει τήν ἰδέαν καί ἡ ἰδέα θά βοηθήση στήν δόμησιν τοῦ εἴδους (εἴδω – ἰδέα – εἶδος).

Ἀλλά ἡ ἰδέα ἔχει πηγήν ἐμπνεύσεως τήν Διάνοιαν, λέξις πού ἐμφανίζεται στό ὑπό ἐξέτασιν ὄνομα ΠΟΣΕΙ-ΔΩΝ.


Βάσει, λοιπόν, τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ λεξικοῦ μας τό ὄνομα Ποσειδῶν ἀληθεύει κατά πάντα, ἀποδίδοντας τό ὑλικόν νόημα, ἤτοι ἐκ τῆς πόσιος πᾶσα ζωή τῶν εἰδών, ἀλλά καί τό πνευματικόν, ὅτι ὁ Ποσειδῶν εἶναι ὁ κατέχων πᾶσαν τήν γνῶσιν.


Μεγάλο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ὅμως καί ἡ ἀποκωδικοποίησις τοῦ ὀνόματος Ποσειδῶν, βάσει τοῦ Κώδικος τῆς Ἐλληνικῆς Γλώσσης ἤ τοῦ Ἕλληνος Λόγου.

Κωδικῶς, λοιπόν, τό ὄνομα σημαίνει:


ΠΟ = τό πῦρ σέ χῶρον ὡρισμένον (θεολογικῶς, τό Π σημαίνει τόν Πατέρα Δημιουργόν).

Σ = πού ἔρχεται ἐσωτερικῶς (σέ χῶρον ἤ σῶμα).

ΕΙ = καί ἐκτείνεται διαρκῶς, τροφοδοτούμενον λίγο-λίγο (καί τροφοδοτόν).

ΔΩ = διά δυνάμεως ἐπί πλανήτου.

Ν = βάσει Νοός καί Νόμου.


Τό ἄφωνον -Π-, κατά τόν Κώδικα, ὀνομάζει τό Πῦρ, τό πρῶτον στοιχεῖον τῆς Δημιουργίας.

Κατά τόν Ἡράκλειτον, αὐτό τό πῦρ, ἀποθνῆσκον, θά δώση τόν ἀέρα κι αὐτός, διά τοῦ θανάτου του, τό ὑγρόν.

Ἡ ἔννοια αὐτή ἀποδίδεται διά τῶν γραμμάτων ΠΟΣ → πῦρ σέ ἔσω χώρον, πῦρ δῆλα-δή, τό ὁποῖον πίπτον χαμηλά ὑγροποιήθηκε.

Ἡ δίφθογγος ΕΙ περιγράφει, ὅτι αὐτό τό ὑγρόν Ε = ἐκτείνεται ἐπί τῆς ἐπιφανείας καί Ι = συνεχῶς τροφοδοτεῖται.

Τό -Ι- δηλώνει τήν μικράν ποσότητα τῆς ἡλιακής ἀκτινοβολίας καί ἀναμφιβόλως ἡ παρουσία τῶν ἡλιακών ἀκτίνων εἶναι ἡ βασική πηγή τροφοδοσίας ἐπί πλανήτου.

Τά γράμματα ΔΩΝ σημαίνουν, ἀπό ὑλικῆς ἀπόψεως, τήν Δ = δύναμιν τοῦ Ν = νεροῦ (κωδικῶς Ν = Νοῦς – Νόμος καί τά Νερά εἰς τήν φύσιν) ἤ τήν Δίνην.

Ἡ ἐπί πλέον πληροφορία, πού ὁ Κώδικας μᾶς παρέχει, εἶναι ὅτι ἐκ τοῦ Π = πυρός προκύπτει τό ὕδωρ.

Ἄν τώρα ἐξετάσωμε πνευματικῶς τό ὄνομα Ποσειδῶν, κατά τόν Κώδικα, δεδομένου ὅτι τό -Π- σημαίνει καί τόν Πατέρα Δημιουργόν, ὁ Ποσειδῶν παραπέμπει στόν, “τά πάντα γνωρίζοντα”. Εἶναι ὁ πᾶς καί ὁ εἰδών. Ὁ ΕΙ-ΔΩΝ ἀσφαλώς διαθέτει Δ + Ν = δύναμιν Νοός= Διάνοιαν. Αὐτός ὁ ΠΑΣ – ὡς γνωρίζων, ὡς ΕΙΔΩΝ, θά δομήση πάντα τά εἴδη, τά ὁποῖα θά φέρουν τήν δική τους Διάνοιαν καί ἄν ἀνήκουν στό ἔλλογον εἶδος, θά φέρουν τίς δικές τους Ἰδέες. Αὐτά ἀπεκάλυψε στήν Διάνοιάν μου, τό ὄνομα Ποσειδῶν.

Βοηθήματα:
Λεξικόν Ἰ. Σταματάκου
Βιβλία Κώδικος Ἕλληνος Λόγο

Νικος    Σολδατος

Έτσι θα προστατεύσετε το παιδί σας από τα σεμινάρια για γκέι και τρανσέξουαλ

Έτσι θα προστατεύσετε το παιδί σας από τα σεμινάρια για γκέι και τρανσέξουαλ

•  

Share

Δήλωση απαλλαγής από την θεματική εβδομάδα

Ως γνωστόν, το υπουργείο Παιδείας εισάγει στα σχολεία την διδασκαλία για θέματα που αφορούν γκέι και τρανσέξουαλ, στο πλαίσιο ειδικά αφιερωμένης «θεματικής εβδομάδας».

Με βάση εγκύκλιο που απέστειλε σε όλα τα γυμνάσια το υπουργείο Παιδείας, ορίζεται ότι οι μαθητές θα πρέπει να εξοικειώνονται με αυτά τα θέματα.

Ευτυχώς, κάθε γονέας μπορεί να απαλλάξει το παιδί του από την παρακολούθηση αυτών των σεμιναρίων.

Στο el.gr βρήκαμε την δήλωση απαλλαγής και σας την αναρτούμε, προκειμένου να προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες:

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ

(ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ)

του /της ____________________________________________ του ____________

κατοίκου __________________________________________________________

κηδεμόνα του/της μαθητ____ __________________________________________

του Γυμνασίου _____________________________________________

Αξιότιμ__     κ Διευθυν_____

 Το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων όρισε με το υπ΄αριθ. Φ20.1/220482/Δ2 23-12-2016 ΕΠ έγγραφό του την υποχρεωτική υλοποίηση στα Γυμνάσια "Θεματικής Εβδομάδας

Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης" με τρείς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες.

Πληροφορήθηκα από την ιστοσελίδα του ΙΕΠ το εκπαιδευτικό υλικό : http://www.iep.edu.gr/index.php/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy-2016-2017, που αποτελεί την υποχρεωτική πηγή τροφοδοσίας της Θεματικής Εβδομάδας, σύμφωνα με το άνω έγγραφο του Υπουργείου.

 ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ

 που απορρέει από το Ν.Δ. 53/1974 – ΦΕΚ 256/Α ́ που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ ή Σύμβαση της Ρώμης) και σύμφωνα με το άρθρο 2 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής "Δικαίωμα στην εκπαίδευση" που ορίζει ότι : "Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις"

 ΔΗΛΩΝΩ

 ότι δεν επιθυμώ το τέκνο στο οποίο ασκώ ως γονέας νομίμως την επιμέλεια και γενικώς τη γονική μέριμνα να παρακολουθήσει και να συμμετέχει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην παρουσίαση του τρίτου άξονα με τίτλο "Έμφυλες ταυτότητες" διότι το περιεχόμενό του είναι αντίθετο με τις κοινωνικές μου αντιλήψεις, τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, βάσει των οποίων διαπαιδαγωγώ το ως άνω τέκνο και επιπλέον προσβάλλει ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος.

 Κατά την ώρα της ανάπτυξης του εν λόγω "άξονα", θα πρέπει το τέκνο νααπασχοληθεί στο σχολείο με εναλλακτικό τρόπο, σύμφωνα με ενδεδειγμένες παιδαγωγικές μεθόδους, που δεν θα θίγει την προσωπικότητά του, ούτε την διαφορετικότητά του από άλλους μαθητές. Σε περίπτωση που ο "άξονας" αυτός υλοποιηθεί τις τελευταίες ώρες του σχολικού ωραρίου, δίνω τη συγκατάθεσή μου να φύγει το τέκνο νωρίτερα από το σχολείο, αφού πρώτα ενημερωθώ τηλεφωνικώς στον αριθμό επικοινωνίας, που ήδη σας έχω δηλώσει.

 Με όλο το σεβασμό στο κοπιώδες έργο σας που επιτελείτε για τα παιδιά μας και κατανοώντας ότι δεν είναι δική σας πρωτοβουλία ο θεματικός αυτός άξονας, οφείλω να σας υπενθυμίσω ότι έχετε υποχρέωση να κάνετε δεκτή την παρούσα δήλωσή μου.

 Σε διαφορετική περίπτωση, για οποιαδήποτε βλάβη υποστούμε είτε ο υπογράφων, είτε ο/η άνω μαθητής/τρια, επιφυλάσσομαι να ζητήσω αστικές, ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες από κάθε υπαίτιο που συνέπραξε.

Με εκτίμηση

Ο / Η κηδεμόνας

Αποστρατικοποίηση νησιών: Γιατί η Τουρκία πέφτει σε γκάφες - Τι πραγματικά ισχύει

•  

Share
3

Η Τουρκία, διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών Χουσεΐν Μουφτούογλου, επιτέθηκε στην Ελλάδα

επειδή «έστειλε αλεξιπτωτιστές στην Κω, ένα νησί αποστρατιωτικοποιημένο». Εχει δίκιο όμως;

Ο Μουφτούγλου υποστήριξε πως «η Αθήνα παραβιάζει τη Συνθήκη του Παρισιού», ισχυριζόμενος ότι η «μεταφορά αλεξιπτωτιστών αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Μάλιστα, απαιτεί να φύγει ο ελληνικός στρατός από την Κω και απειλεί με αντίποινα.

«Καλούμε τη γείτονα Ελλάδα να αποφεύγει μονομερείς και αδιανόητες πράξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εντάσεις. Σύμφωνα με τις θέσεις της χώρας μας για το Αιγαίο, δεν θα διστάσουμε να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα μετά απ’ αυτό», ανέφερε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Για το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης ή μη των νησιών μας έχουν υπάρξει πολλές και αποστομωτικές απαντήσεις. Οπως αυτή που είχε δώσει παλαιότερα το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

«Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που επικαλείται και απαιτεί την αποστρατικοποίηση των "νήσων του Ανατολικού Αιγαίου», ανέφερε το ελληνικό ΥΠΕΞ και συνέχιζε:
«Όσον αφορά τη στρατικοποίηση, το καθεστώς των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου διέπεται από διεθνείς συνθήκες. Ειδικότερα:
-το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Montreux του 1936,
-το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και
-το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.

Λήμνος και Σαμοθράκη
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923- καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936- η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης.

Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον Έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του. Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του: "Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ' εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάννης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα" (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309). Παρόμοιες διαβεβαιώσεις εδόθησαν σχετικώς, κατά την ίδια περίοδο, εκ μέρους της Τουρκίας προς τις Κυβερνήσεις τρίτων ενδιαφερομένων χωρών.

Το καθεστώς των νησιών Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας
Όσον αφορά στα προαναφερόμενα νησιά, πουθενά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης δεν προβλέπεται ότι αυτά θα τελούν υπό καθεστώς αποστρατικοποιήσεως.
Η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε μόνον την υποχρέωση, σύμφωνα με το Άρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης, να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα. Ειδικότερα, το ανωτέρω άρθρο προβλέπει τα εξής:

"Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:
Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέργερσιν οχυρωματικού τινος έργου.
Θα απαγορευθεί εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοίαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας. Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις, θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοϊαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
Αι ελληνικαί στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ΄ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην".

Ενώ η Ελλάδα έχει μέχρι σήμερα εφαρμόσει με συνέπεια τις παραπάνω διατάξεις, η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι υποχρεούται σύμφωνα με το ίδιο άρθρο να μην επιτρέπει στα στρατιωτικά της α/φη να υπερίπτανται του εναερίου χώρου των εν λόγω ελληνικών νησιών, έχει επανειλημμένως παραβιάσει και συνεχίζει να παραβιάζει τις σχετικές νομικές της υποχρεώσεις.

Από την άλλη πλευρά, το ίδιο άρθρο επιτρέπει στην Ελλάδα να διατηρεί συνήθη αριθμό καλουμένων για τη στρατιωτική θητεία στρατιωτών, οι οποίοι δύνανται να εκπαιδεύονται επί τόπου, καθώς επίσης και δυνάμεων Χωροφυλακής και Αστυνομίας.

Το καθεστώς των νήσων του Ν.Α. Αιγαίου (Δωδεκάνησα)
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα "κατά πλήρη κυριαρχία" από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: "Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι". Στα Δωδεκάνησα υφίστανται ορισμένες δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE.

Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι:

Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί "res inter alios acta" γι' αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, "μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες" εκτός των συμβαλλομένων.

Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.

Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο.

Πέραν δε της απειλής πολέμου, η Τουρκία:
Εισέβαλε στην Κύπρο το 1974, κατά παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος, και, παρά τις πολυάριθμες αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, συνεχίζει να διατηρεί μια σημαντική στρατιωτική δύναμη στα κατεχόμενα εδάφη.
Παραβιάζει συστηματικώς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και υπερίπταται με στρατιωτικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα, ελληνικών νησιών του Αιγαίου και μάλιστα κατοικημένων, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά ζητήματα ασφάλειας.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές μονάδες με εναέρια μέσα και αποβατικά σκάφη σε περιοχές της ακτής της Μικράς Ασίας, που ευρίσκονται έναντι των ελληνικών νησιών, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή κατά της Ελλάδας.

Η προαναφερόμενη κατάσταση πραγμάτων, συνδυαζόμενη με την απειλή πολέμου (casus belli) και τη γενικότερη αναθεωρητική τάση της Τουρκίας ως προς το εδαφικό και νομικό καθεστώς των ελληνικών νησιών που ορίζεται από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο γενικότερα, υποχρεώνει και νομιμοποιεί την Ελλάδα να προβεί στην αναγκαία αμυντική προπαρασκευή που θα της επιτρέψει να ασκήσει, εάν παραστεί ανάγκη, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και να προστατεύσει τα ελληνικά νησιά».

Επίσης, το ΥΠΕΞ ανέφερε: «Η Ελλάδα είναι αυστηρώς προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου. Η Ελλάδα έχει αποδεχθεί με δήλωσή της τη γενική υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με τις εξαίρεσεις που ρητά ορίζονται στο κείμενο αυτής, ενώ έχει κυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας ( UNCLOS 1982). Με δήλωσή της το 2015 εξαίρεσε από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Σύμβασης τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών, σύμφωνα με το άρθρο 298 αυτής.

Η Ελλάδα επιδιώκει, στο πλαίσιο αυτό, να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας.

Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις επιτελεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Η Ελλάδα αποτελεί συνεπή και ειλικρινή υποστηρικτή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, γιατί θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καταλύτης για την περιφερειακή σταθερότητα και ανάπτυξη και πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας, αφού εκπληρωθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις που τέθηκαν από την Ε.Ε., θα είναι επωφελής για την ίδια, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή.

Θεμελιώδης προϋπόθεση για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι η έγκαιρη πλήρωση των ενταξιακών κριτηρίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και ο σεβασμός της αρχής της καλής γειτονίας. Στο πλαίσιο αυτό, η ειρηνική επίλυση των διαφορών, συμπεριλαμβανομένης της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εφόσον χρειασθεί, έχει αναχθεί σε βασικό κριτήριο, προαπαιτούμενο και προτεραιότητα στο πλαίσιο της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας και αποτυπώνεται στα θεμελιώδη ενταξιακά κείμενα (Διαπραγματευτικό Πλαίσιο, Εταιρική Σχέση), αλλά και στη Στρατηγική για τη Διεύρυνση, στις ετήσιες Εκθέσεις Προόδου, σε Συμπεράσματα του Συμβουλίου και σε άλλα επίσημα κείμενα της ΕΕ».

Τι ἀπέγινε ἡ Ἀριάδνη;

Τι ἀπέγινε ἡ Ἀριάδνη;

Κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα καὶ της κόρης τοὺ Ἥλιου Πασιφᾶης. Ἐτυμολογικά το ὄνομα της, Ἀριάδνη ἡ Ἀριάγνη σημαίνει την ἱερὴ την ἁγνῇ. Ἡ ρίζα ἀδ- προέρχεται ἀπὸ το ρῆμα ἀνδάνω, ἐκ του ἥδομαι ποὺ σημαίνει τέρπω, εὐαρεστῶ.

Μ' αὐτὴν την ἔννοια ἡ Ἀριάδνη εἷναι ἡ φιλήδονη, μία ἐκφράσῃ της Πάνδημου Ἀφροδίτης. Μία ἀκόμα παραφράση του ὀνόματός της εἶναι το «Ἀριδήλα», ποὺ σημαίνει την πολύ φωτεινή, αὐτὴν ποὺ φαίνεται ἀπὸ μακριά. Αὐτὸ το ὄνομα το πῆρε ὅταν ἀνέβηκε με τον Διόνυσο στὸν οὐρανὸ...

Πρὶν ἀποκτήσει το χαρακτῆρα θνητῆς ἡρωίδας σχετιζόταν στὴν Κρήτη με τὴ Θεά-Φύση ἡ μεγάλη μητέρα, θεότητα ποὺ ἀποτελοῦσε την προσωποποίηση της φύσης ποὺ γεννιέται καὶ πεθαίνει κατά τὴ διάρκεια του ἔτους...

Ἡ Ἀριάδνη πεθαίνει στὴ γῆ καὶ ξαναζεῖ στὸν οὐρανὸ, κοιμᾶται καὶ ξυπνάει, ὅπως καὶ ἡ φύση.

Τα χαρακτηριστικά της μοιάζουν μ' αὐτὰ της Περσεφόνης.

Ἀριάδνη καὶ Ἀριδήλα, στὰ δυτικά νησιά, ὀνόμαζαν μία θεά με δύο μορφές καὶ με διπλή μοῖρα, καλή καὶ κακή. Ἐπίσης λατρευόταν με διάφορους τρόπους καὶ σε ἄλλες περιοχές : στὴ Νάξο, την Δῆλον , την Κύπρο, τὴ Ρώμη κ.α. Σύμφωνα με την ἐπικρατέστερη ἐκδοχὴ του μύθου, ἡ Ἀριάδνη ἐρωτεύεται τον Θησέα, ποὺ φτάνει στὴν Κρήτη γιὰ νὰ σκοτώσει τον Μινώταυρο, ὁ ὁποῖος κατασπάραξε 7 νέους καὶ 7 νέες ἀπὸ την Ἀθήνα...

Γίνεται συνεργός του καὶ του ἔδωσε λοιπόν ἕνα κουβάρι κλωστή (ὁ περίφημος καὶ ὡς ἐκφράση της νεοελληνικῆς γλώσσας «Μίτος της Ἀριάδνης»), ὥστε ὅταν θὰ ἔμπαινε στὸν Λαβύρινθο νὰ το ξετυλίγει γιὰ νὰ μπορέσει ἔπειτα, ἀφοῦ σκοτώσει το Μινώταυρο, νὰ βρεῖ την ἔξοδο.

Ἡ Ἀριάδνη τον ἔβαλε νὰ ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ την ἔπαιρνε στὴν πατρίδα του καὶ θὰ την παντρευόταν.

Ὁ Θησέας πράγματι σκότωσε το τέρας καὶ χρησιμοποιῶντας το Μίτο της Ἀριάδνης πού θὰ τον ὡδηγοῦσε με ἀσφάλεια πάλι στὸ φῶς του ἥλιου,κατάφερε νὰ βγεῖ ἀπὸ το Λαβύρινθο. Ἐκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι της νύχτας, ὁ Θησέας, ἡ Ἀριάδνη καὶ οἱ ὑπόλοιποι νέοι δραπέτευσαν στὸ λιμάνι καὶ πῆραν με το πλοῖο τους το ταξίδι της ἐπιστροφή.

Ἡ Ἀριάδνη ἀποφάσισε νὰ φύγει μαζί του καὶ με τους συντρόφους του ἄνοιξαν τα πανιά γιὰ την Ἀθήνα...

Ὁ ἥρωας πῆρε μαζί του την Ἀριάδνη καὶ την ἀδερφὴ της Φαίδρα, ἀχρήστευσε τα μινωικά πλοῖα γιὰ νὰ γλυτώσει την καταδίωξη καὶ ἀπέπλευσε. Ὁ Θησέας ἐπιστρέφοντας ἀπὸ την Κρήτη στὴν Ἀθήνα, κάνει μία στάση στὸ νησί της Νάξου,ποὺ τότε ὀνομαζόταν Δία.

Ὁ σκοπός της στάσης αὐτῆς ἔχει μείνει στὴ σκοτεινή πλευρά του μύθου, ἴσως γιατί θεωρήθηκε κατά ἕναν παράξενο τρόπο αὐτονόητος. Ἴσως νὰ θεωρήθηκε ὅτι ἔτσι θὰ ἐκπληρωνόταν το πεπρωμένο της Ἀριάδνης.

Ὁ Θησέας ἦταν σ’ αὐτὸ το νησί ἕνας ἁπλὸς περαστικός, ἕνα ἐμπόδιο στὸ σχέδιο του θεοῦ. Πολλές ἀγγειογραφίες ἀπεικονίζουν τον Θησέα νὰ ἐγκαταλείπει το νησί διωγμένος ἀπὸ τὴ θεά Ἀθηνᾶ, ἐνῷ ὁ Διόνυσος ἀπομακρύνεται με την Ἀριάδνη.

Ἐκεῖ, στὸ ὄνειρο του Θησέα ἐμφανίστηκε ὁ θεός Διόνυσος καὶ του εἶπε ὅτι ἔπρεπε νὰ φύγουν ἀπὸ το νησί χωρίς την Ἀριάδνη, ἀφοῦ ἦταν γραφτό νὰ μείνει ἐκεῖ καὶ νὰ γίνει γυναῖκα του. Την ἐγκαταλείπει ἐνῶ κοιμόταν. Ἡ κοιμισμένη (μήπως νεκρή;) Ἀριάδνη ἀνῆκε δικαιωματικά στὸν θεό καὶ ὁ θνητός ἥρωας δὲν εἶχε ἄλλη ἐπιλογή ἀπὸ την ἀποχώρηση. Ἡ Κυρά του Λαβυρίνθου ἔμεινε γιὰ τον Θησέα στὴ σφαῖρα του ἀνέφικτου.

Ὁ ἥρωας ὅμως τελικά το μόνο ποὺ κατάφερε νὰ κρατήσει ἀπὸ την θεία θηλυκή παρουσία ποὺ ὁδήγησε τα βήματά του πίσω στὸ φῶς ἦταν το εἴδωλο της. Ὁ Θησέας κράτησε το ξόανο της Ἀφροδίτης το ὁποῖο ἡ Ἀριάδνη κουβαλοῦσε ἀπὸ τὴ στιγμή ποὺ ἄφησαν την Κρήτη. Σὰν ζωντανή ἀνάμνηση κράτησε την Φαίδρα ἡ ὁποία σχετίζεται με την φωτεινή καὶ προσιτή στὸν ἄνθρωπο ὄψῃ της Ἀριάδνης.

Ἐκεῖ ὁ Διόνυσος, ἄρχοντας της Νάξου την ἐρωτεύεται καὶ την κάνει οὐράνια σύζυγό του. Ἀποκτήσατε τέσσερις γιούς, τον Εὐανθή, το Στάφυλλο τον Πεπάρηθο καὶ τον Οἰνοπίωνα, ἀναφέρονται ὅμως καὶ ὥς παιδιά της ἀπὸ τον Θησέα.

Την ὁδηγεῖ στὸν Ὄλυμπο, ὅπου ὁ Δίας της χαρίζει την ἀθανασία. Λέγεται ἀκόμη πῶς ὁ Διόνυσος (ἡ ἡ Ἀφροδίτη ἡ οἱ Ὧρες) της χάρισε ἕνα χρυσό στέμμα με πολύτιμους λίθους, ἔργο του Ἡφαίστου. Ἦταν το περίφημο στεφάνι με το ὄνομα της με το ὁποῖο οἱ θεοί ἔκαναν καδένα ἀπὸ ἀστέρια στὸν οὐρανὸ. Ἡ Ἀριάδνη ἔμεινε στὴ Νάξο καὶ παντρεύτηκε τον θεό Διόνυσο κι ἔτσι ἀναπτύχθηκε καὶ ἡ λατρεία της σὰν θεότητα στὸ νησί.

Ἡ θνητή Ἀριάδνη ἔφθασε ἔτσι νὰ γίνει ἀθάνατη σύζυγος θεοῦ.

Αὐτὸς εἷναι ὁ βασικός κορμός του μύθου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἔχει ἀρκετὲς παραλλαγές.

Στὶς ραφές των δύο μυθικῶν κύκλων, χώρεσαν ἕνα σωρό παραλλαγές, ἀντικρουόμενες καὶ ἀντιφατικές.

Ἀπὸ τὴ συσχέτιση των παραδόσεων προκύπτει πῶς δύο εἶναι κυρίως οἱ μῦθοι ποὺ συνδέονται με την Ἀριάδνη: ὁ μῦθος της καταλελειμμένης ἀπὸ τον Θησέα ἀπαρηγόρητης γυναίκας καὶ ἐκεῖνος της εὐτυχισμένης συζύγου του Διονύσου.

Σύμφωνα ὅμως με το μῦθο, ὁ Θησέας, ἀφοῦ ἑνώθηκε με την Ἀριάδνη, στὸ νησάκι Δία, καὶ ἔκανε μαζί της δύο παιδιά, τον Στάφυλο καὶ τον Οἰνοπίωνα, ἡ τον Δημοφόντα καὶ τον Ἀκάμα, την ἐγκατέλειψε.

Ἡ μυθολογία λέει ὅτι την ἄφησε γιατί ἀγαποῦσε την Αἴγλη, ἡ γιατί του το ὑπέδειξε ἡ θεά Ἀθηνᾶ ἡ ὁ θεός Διόνυσος ποὺ ἀγάπησε την Ἀριάδνη καὶ ἤθελε νὰ ἑνωθεῖ μαζί της. Ἄλλοι λέγουν πῶς αὐτή, ἡ Ἀριάδνη, κρεμάστηκε γιατί την ἐγκατέλειψε ὁ Θησέας, ἄλλοι πῶς ναῦτες («ὑπὸ ναυτῶν») την ἔφεραν στὴν Νάξο ὅπου παντρεύτηκε τον ἱερέα του Διόνυσο Οίναρο, γιατί ὁ Θησέας ἀγάπησε ἄλλη καὶ την παράτησε , τον ἔλιωνε δεινός ἔρωτας γιὰ την Πανοπηίδα Αίγλη…..

Ὁ Θησέας την ἐγκατέλειψε γιὰ χάρη μιᾶς Ἀθηναίας, της Αἴγλης καὶ ἀπελπισμένη ἡ βασιλοπούλα κρεμάστηκε ἀπὸ λύπη λέει η μία ἐκδοχὴ.

Ἄλλη ἐκδοχὴ λέει ὅτι την σκότωσε ἡ Ἄρτεμις ἐπειδὴ ζευγάρωσε με τον Θησέα ἱερόσυλα μέσα στὸ ἱερὸ της. Ἀποκτᾶ γιοὺς με τον Θησέα, ἀλλὰ συχνά οἱ γιοὶ της σύμφωνα καὶ με τα δηλωτικά τους ὀνόματα, ἀναφέρονται σὰν καρπός της ἑνώσης της με τον Διόνυσο.

Ὁ Παυσανίας, μιλάει γιὰ μία μία παράδοση ποὺ θέλει την Ἀριάδνη νὰ εἶναι θαμμένη στὸ ναό του Διόνυσου στὸ Ἄργος.

Κατά μία ἄλλη ἐκδοχὴ, το καράβι του Θησέα, παρασυρμένο ἀπὸ τρικυμία, ἔφτασε στὴν Κύπρο, ὁποῦ ἡ καταπονημένη ἀπὸ τις κακουχίες καὶ την ἐγκυμοσύνη Ἀριάδνη, ἔσβησε πρὶν προλάβει νὰ γεννήσει καὶ στὴν συνέχεια λατρεύτηκε σὰν Ἀριάδνη -Ἀφροδίτη.

Ἕνας ἀπὸ αὐτούς εἶναι καὶ ὁ Χίος ποιητής Ἰῶν, γράφει :

"Ὁ Θησέας ξέπεσε ἀπὸ την κακοκαιρία στὴν Κύπρο ἔχοντας μαζί του την Ἀριάδνη ἔγκυο. Καὶ καθώς αἰτῆ ἦταν ἄρρωστη ἀπὸ τὴ θαλασσοταραχή καὶ του παραπονιόταν, την ἔβγαλε στὴ στεριά ἐνῶ ὁ ἴδιος, καθώς ἐπισκεύαζε το πλοῖο, παρασύρθηκε πάλι στὸ πέλαγος. Οἱ ντόπιες γυναῖκες πῆραν την Ἀριάδνη τότε γεμάτη θλίψη στὴ μοναξιά της, την περιποιήθηκαν καὶ της παρουσίασαν πλαστό γράμμα, γραμμένο τάχα ἀπὸ το Θησέα, τὴ βοήθησαν καὶ της παραστάθηκαν στοὺς πόνους της γέννας, ἀλλὰ πέθανε χωρίς νὰ προφτάσει νὰ γεννήσει καὶ την ἔθαψαν……"

Ἥ Ἀριάδνη ξέχωρα ἀπὸ τὴ θνητή ταυτότητά της εἶχε καὶ μία θεϊκή ποῦ διακρινόταν ἀπὸ τὴ χαρακτηριστική διττότητα της θηλυκῆς ἀρχῆς.

Εἶχε, ἑπομένως, μία πλευρά φωτεινή καὶ μία σκοτεινή.

Ἦταν ταυτόχρονα ἡ πλέον ἄμωμη Ἀριάδνη ὣς ὑποχθόνια θεά καὶ η διαυγής Ἀριδήλη ὥς οὐράνια. Ἦταν ἐκείνη ποὺ ὡδηγοῦσε τον μυούμενο στὸν θάνατο καὶ ἐκείνη ποὺ του δίδασκε τον τρόπο γιὰ νὰ ἐπιστρέψει.

Ἦταν ἡ Ἀριάδνη, λοιπόν, ἡ ἀφιερωμένη στὸν Ταῦρο, ὅπως ἡ γιαγιά της Εὐρώπη καὶ ἡ μητέρα της Πασιφάη ἡ μόνη πού εἶχε ἐξουσία στὸν χῶρο του Ταύρου καὶ μποροῦσε νὰ διδάξει τον Θησέα. . Ὅμως οἱ ἀπεικονίσεις του Λαβυρίνθου ποὺ τον παρουσιάζουν με μία μοναδική διαδρομή ποὺ εὔκολα ὁδηγούσανε πάλι στὴν ἔξοδο δικαιολογοῦν περισσότερο την μᾶλλον παλαιότερη ἐκδοχὴ ποὺ θέλει την Ἀριάδνη νὰ δίνει στὸν Θησέα το φωτεινό στεφάνι της γιὰ νὰ του δείχνει τον δρόμο μέσα στὰ ζοφερά σκοτάδια του Λαβυρίνθου/Ἄδη.

Ἡ σκοτεινή καὶ μυστική ὄψη της Ἀριάδνης/Ἀριάγνης ὥς Κρητικῆς Περσεφόνης μόνο ἀπὸ τον θεό μπορεῖ νὰ γίνει θεατή ἐκτὸς μυστηρίων. Ἡ φωτεινή ὄψῃ της Ἀριάδνης γίνεται φανερή καὶ στὸ ὄνομα της Αἴγλης, της κόρης του Πανοπέως (μήπως του Ἥλιου;), γιὰ χάρη της ὁποίας ὁ Θησέας ἐγκατέλειψε την κόρη του Μίνωα σε μία ἄλλη ἐκδοχὴ του μύθου.

Διάφορες διηγήσεις θέλουν την Αἴγλη νὰ ὀνομάζεται ἐπίσης καὶ Κορωνίς.

Αὐτό το ὄνομα ἔφερε καὶ ἡ ἐρωμένη του Ἀπόλλωνα, ἡ ἄτυχη μητέρα του Ἀσκληπιού ποὺ πέθανε πυρπολημένη, ἐπειδὴ πρόδωσε τον θεό μ’ ἕναν θνητό, τον Ἰσχὺ.

Ἐνδιαφέρον προκαλεῖ στὸν προσεκτικό παρατηρητή μία ἀγγειογραφία ποὺ ἀπεικονίζει την ἁρπαγῆ κάποιας κοπέλας με το ὄνομά Κορώνα ἀπὸ τον Θησέα.

Μήπως ὁ Θησέας ἦταν ἐκεῖνος ὁ ‘ἰσχυρός’ θνητός πού γιὰ χάρη του ἡ μητέρα του Ἀσκληπιοῦ ἀπαρνήθηκε τον Ἀπόλλωνα, ὅπως ἡ Ἀριάδνη εἶχε ἀπαρνηθεῖ τον Διόνυσο; Μ’ ἕναν παράξενο τρόπο ὁ ἀστερισμός του Βορείου Στεφάνου φέρνει τις δύο θεϊκές συντρόφους ἀκόμη πιὸ κοντά. Ἡ Κορωνίς ἡ Κορώνη ἀντανακλᾶται στὴν λατινική ὀνομασία Corona Borealis.(εἶναι το στεφάνι-στέμμα ποὺ στεφάνωσε ὁ Διόνυσος την Ἀριάδνη).

Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον σημεῖο εἶναι ὅτι ὁ ἀστερισμός φαίνεται στὸν οὐρανὸ σὰν νὰ «στεφανώνει» τον σφετερισμό του Οφιούχου ποὺ σχετίζεται με τον Ασκληπιό!

Ἐκεῖ ἀνοίγεται ἕνας ἄλλος μυθικός κύκλος ποὺ θέλει την Ἀριάδνη μέσα ἀπὸ το ζευγάρωμά της με τον Διόνυσο, νὰ γίνεται ἀγέραστη καὶ ἀθάνατη.

Ὅταν οἱ Ὀλύμπιες Ἄρτεμις καὶ Ἀφροδίτη σφετερίστηκαν τις ἰδιότητες καὶ τον λατρειακό της χῶρο, ἐκείνη ὑποβαθμισμένη πιὰ, μία Θεά της βλάστησης καὶ της γονιμότητας, ποὺ προσαρμόστηκε στὸν τύπο της βασιλοπούλας ποὺ ἐρωτεύεται το ξένο παλληκάρι, τον Θησέα, τον πολέμιο του ἴδιου της του σπιτικοῦ.

Ἡ Ἀριάδνη συνδέεται στενά καὶ με την θεά Ἀθηνᾶ, σὰν Ἐργάνη Ἀθηνᾶ, θεά της τέχνης καὶ ἰδιαίτερα της ὑφαντικῆς, ὅπως καὶ ἡ Ἀριάδνη ἐξαιτίας του μίτου. Σε συμβολικό ἐπίπεδό ἔχει τις ἰδιότητες της ἀράχνης, εἶναι αὐτή ποὺ ὑφαίνει τον κόσμο.

Σύμφωνα με μία πιὸ ἐσωτερική ἑρμηνεία του μύθου, ἡ Ἀριάδνη εἶναι ἡ ἴδια η ἀντανάκλαση της ψυχῆς του ἀνθρώπου - ἥρωα (Θησέας), πού δίνοντας του τον μίτο, τον ὁδηγεῖ στὸν λαβύρινθο καὶ του ἐπιτρέπει ὄχι μόνο νὰ βγεῖ ἔξω, ἀλλά νὰ φτάσει, πρὶν, στὸ κέντρο του λαβύρινθου, νὰ κατανοήσει τον μηχανισμό αὐτό, των ψευδαισθήσεων καὶ μάλιστα νὰ ὁδηγήσει καὶ ἄλλους ἀνθρώπους.

Στὸν μακρύ χρόνο ὡς τις ἡμέρες μας, την Ἀριάδνη δὲν την ταξίδεψε ἡ Θεϊκή της φύση, ἀλλὰ ἡ πολύπαθη θνητή με ὄχημα τον Ἔρωτα ἀνάμεσα σε Θησέα καὶ Διόνυσο.

Ὁ ἀπελπισμένος καὶ προδομένος ἔρωτας ἀπὸ τὴ μία καὶ ὁ ἀνέλπιστα ξανακερδισμένος, ὁ δοξαστικά λυτρωτικός με Θεϊκό χιτῶνα ἀπὸ την ἄλλη.

Κινῶντας οἱ δύο ἐραστὲς της, θνητός καὶ ἀθάνατος, τα νήματα της ἐρωτικῆς της μοίρας, την ἀνυψώνουν ὁ καθένας με τον τρόπο του, σε σύμβολο ἐρωτικό καὶ ἀκραία φορτισμένο. Μὰ πιὸ πολύ, στὸ διαχρονικό της ταξίδι μέτρησε το “τραῦμα”…..

Ἡ ἐξανθρωπισμένη δραματικότητα της μορφῆς της, της χάρισε ἀμέριστα τὴ συμπάθεια των αἰώνων, ἀφήνοντας ἔτσι ἔκθετο σε ἀφορισμούς τον Ἀθηναῖο ἥρωα, παρ’ ὅλη την μέριμνα της Ἀθηναϊκής προπαγάνδας νὰ κρατηθοῦν ἀλώβητα το ἦθος καὶ το γόητρό του.

Ὁμόλογη ἀπὸ αὐτή την ἄποψη με την ἄλλη μοιραία βασιλοπούλα, τὴ Μήδεια. Καὶ ὅπως ἐκείνη, ἔτσι καὶ ἡ Ἀριάδνη γίνεται συνεργός του ξένου στὸν φόνο του ἀδελφοῦ της του Μινώταυρου, βοηθῶντας τον Θησέα με τον περιβόητο μίτο καὶ ἀπαρνιέται τους δικούς της, τον κραταιό πατέρα της τον Μίνωα καὶ ἀκολουθεῖ τον ἐραστὴ της στὸ φευγιό του, γιὰ νὰ ἐγκαταλειφθεῖ ὅμως ἄσπλαχνα ἀπὸ ἐκεῖνον στὴ Νάξο.

Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ἄλλωστε πῶς ἡ δυναμική του μοτίβου της ἐρωτικῆς προδοσίας, εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔφτασε νὰ μαζέψει περισσεύματα συμπάθειας ἀκόμα καὶ γιὰ τὴ μάγισσα, την παιδοκτόνο Μήδεια. Γιατί ὅσο καὶ ἂν ἀξιώθηκε ἡ Ἀριάδνη την εὔνοια του Διόνυσου, ὅσο καὶ ἂν πυρακτώθηκε ἀπὸ τον Θεϊκό ἐραστή, δέν ἔπαψε νὰ πέφτει πάνω της η σκιά του ἀπαρνητή Θησέα.

Καὶ τι θὰ ἦταν ἀλήθεια το Διονυσιακό σμίξιμο χωρίς την ἐγκατάλειψή της ἀπὸ τον θνητό ἐραστῆ;

Ἔχει μάλιστα κανείς την αἰσθήση, πῶς τους χυμώδεις ἐρωτικούς καρπούς ποὺ γεύτηκαν Διόνυσος καὶ Ἀριάδνη, τους ὄφειλαν στὸν Θησέα.

Θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ἡ Ἀριάδνη ἦταν ἡ ἐνσάρκωση της θεάς της βλάστησης ποὺ γεννιέται καὶ πεθαίνει κάθε χρόνο.

Ἡ Ἀριάδνη ἐνσαρκώνει στοὺς αἰῶνες το ἀρχετύπῳ της ἐγκαταλελειμμένης ἐρωμένης.

Της γυναίκας ποὺ δόθηκε ἄνευ ὅρων καὶ προδόθηκε κυριολεκτικά ἀνυποψίαστη.

  

         

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ Ἀνθεστηριών

                                                          ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ   Ἀνθεστηριών

                                                     ἈΘΗΝΑΙ             - ΣΠΑΡΤΗ

                                                  ἈΤΤΙΚΗ

                                                Ἀνθεστηριών              - Ἐλευσίνιος

Ἀνθεστηριών μὴν ὄγδοος ἐστί παρ΄ Ἀθηναίοις Ἱερός Διονύσου . Κεκλῆσθαι δὲ αὐτὸν οὕτως διὰ τὸ πλεῖστα τῶν 'ἐκ γῆς ἀνθεῖν τότε.

Ὁ Ἀνθεστηριών ἦταν ὁ ὄγδοος μῆνας τῶν Ἀθηναίων Ἱερὸς τοῦ Διονύσου. Ὀνομάσθηκε ἔτσι διότι τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὸ ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν γῆ ἀνθοῦν τότε   

ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΕΧΩΝ ΤΑ ΩΤΑ ΤΕΤΡΥΠΗΜΕΝΑ

                                

                                               ΕΘΙΜΑ ΒΑΡΒΑΡΙΚΑ

    <<Γιὰ νὰ τὰ γνωρίζουν οἱ Ἕλληνες καὶ νὰ μὴ τὰ μιμοῦνται >>

Τὸ τρύπημα τῶν αὐτιῶν στοὺς ἄνδρες ( για νὰ φορέσουν ἐνώτιον = σκουλαρίκι ) ἐθεωρεῖτο Βαρβαρικό ἔθιμο γιὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους μας . Ἔτσι ἄν ὑπῆρχε κάποιος μὲ τέτοια συνήθεια τὸν διακωμωδοῦσαν καὶ σχετικὸ κείμενο ποὺ τὰ λέει αὐτὰ τό διασώζει ὁ Ξενοφῶν στὴν <<Κύρου Ἀνάβαση >> ( ΒΙΒΛΊΟ 3, ΚΕΦ. 1, 30-34 καὶ λέει τὰ ἐξῆς )

<< οὗτος γάρ καὶ τὴν πατρίδα καταισχύνει πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὅτι Ἕλλην ὤν
τοιοῦτος ἐστιν . Ἐντεῦθε ὑπολαβών Ἀγασίας Στυμφάλιος εἶπεν: Ἄλλα τούτῳ
γέ οὔτε τῆς Βοιωτίας προσήκει οὐδὲν οὔτε τῆς Ἑλλάδος πάντα πάσιν ἐπεί
ἐγώ αὐτὸν εἶδον ὥσπερ Λυδόν ἀμφότερα τὰ ὦτα τετρυπημένον . Καὶ εἶχεν οὕτως τοῦτον μέν οὖν ἀπήλασαν >>


                            ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ

<<Διότη αὐτὸς καὶ τήν ἰδιαίτερα του πατρίδα καταντροπιαζει καὶ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀφοῦ εἶναι Ἕλληνας εἶναι τέτοιος ( δηλαδή δειλὸς καὶ ἄνανδρος ) κατόπιν ὅμως παίρνοντας τὸν λόγο “ Ἀγασίας ὁ Στυμφαλιὰς εἶπε .


Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος οὔτε μὲ τὴν βοιωτία ἔχει καμμία ἀπολύτως σχέση, οὔτε μὲ τὴν Ἑλλάδα ἐν γένει διότι ἐγὼ τὸν εἶδα νὰ ἔχη σάν Λυδὸς καὶ τὰ δυό αὐτία τρυπημένα.

Καὶ Πράγματι ἔτσι εἶχε τὸ Πρᾶγμα Λοιπὸν αὐτὸν μὲν τὸν ἀπεδίωξαν

ἀπὸ τὸ σύγγραμμα τοῦ Ἀντωνίου Α. Αντωνάκου << ΑΙΕΝ ΕΛΛΗ ΝΙΖΕΙΝ >>