ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ἩΡΑΚΛΗΣ- ἈΧΙΛΕΥΣ- ΘΗΣΕΥΣ - ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ -ΚΑΛΛΛΙΟΠΗ -ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Ἀλέξανδροs : Παρὰ τὸ ἐπανεξεῖν τῆ πατρίδι τοῖς πολεμίοις ἤ παρὰ τὸ ἄλεξιν, εἶναι ἀνδρῶν ἤγουν βοήθεια .
Ὁ Ἀλέξανδροs λοιπὸν, Προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα << ἀλέξω>> καὶ τὸ ὄνομα << ἀνήρ - ἀνδρὸς >>
τὸ ρῆμα ἀλέξω (= προστατεύω , ἀποτρέπω, ἀπομακρύνω, ) δὲν λέγεται βαιβαίως σήμερα, μᾶς ἔχει ὅμως ἀφήσει πολλὲς λέξειs,
ὄπωs τὸ Ἀλεξι- κέραυνο, τὸ Ἀλεξί - σφαιρο, τὸ Ἀλεξι - βρόχιο, τὸ Ἀλεξί - πτωτο, καὶ κυρὶοs τὸν Ἀλέξ - ανδρο .)

Ἡρακλῆs Ὁ ἥρωs παρὰ τὴν ἔραν καὶ τὸ κλὲοs ὁ ἐν τῆ γῆ ἔνδοξοs . Ἔστιν ἔρα ἡ γῆ. /

 Ὁ Ἡρακλῆs προέρχεται ἀπὸτὴν << ἔρα >> ποὺ θὰ πῆ καὶ τὸ << κλέοs >> ποὺ θὰ πῆ <<δόξα >> 

<< Ἤ ἀπὸ τοῦ Ἥρα, ὅ σημαίνει τὴν δαίμονα . 

καὶ τοῦκλέοs .>> / Ἄλλη ἐκδοχὴ εἶναι ὅτι Προέρχεται ἀπὸ τὴν Θεὰ Ἥρα καὶ τὸ κλὲοs (=δόξα ).



ΑΧΙΛΛΕΥΣ

Ἀχιλλεύs : παρὰ τὸ ἄχος λὺειν : Ἰατρὸs γὰρ ἦν

* διὰ τὸ ἄχοs (ὅ ἐστι λύπη ) ἐπενεγκεῖν τῆ μητρὶ καὶ τοῖσ Ἰλεεῦσιν.
* Ἤ διὰ τὸ μὴ θὶγειν χείλεῦσι χιλῆs , ὁ ἐστι τροφῆσ * ὅλωσ γὰρ οὺ μετέσχε γάλακτοs , ἀλλὰ μυελοῖς ἐλάφων ἐτράφη ὑπὸ χείρωνοs .

Ὁ Ἀχιλλεὺs ὠνομάσθηκε ἔτσι διότι λὺει τὸ ἄχος ( = λὺπη ). Διὸτι ἦταν Ἰατρὸs .

* Ἄλλη ἔκδοχὴ εἶναι ὅτι ὠνομάσθηκε ἔτσι διότι ἔφερε ἄχοs (= λύπη ) στὴν μητέρα του θέτιδα καὶ τοὺσ κατοίκουs τοῦ
Ἰλὶου ( = Τρῶεσ ). Μὶα τρὶτη λὲει ὅτι ὠνομὰσθηκε τσὶ ἐπειδὴ δὲν ἀκούμπησε στὰ χεὶλη του τροφὴ / Α ( = Οὐ ) + Χιλὴ( = τροφὴ ). Διοτὶ δὲν ἐτρὰφὴ μὲ γὰλα ἀλλὰ μὲ μυελοὺs ἐλαφιῶν ἀπὸ τὸν χείρωνα.

ΘΗΣΕΥΣ
Θησεὺs : Ὡνόμασται διὰ τὴν τῶν γνωρισμάτων θέσιν , τοῦ τε ξίφους, καὶ τῶν πεδίλων , ὡς ἡ Ἱστορία δηλοῖ. >> / 

Θησεὺς  ἔχει ὀνομασθῆ γιὰ τὴν θὲση τῶν γνωρισμάτων του δηλαδὴ τοῦ τῶν πεδίλων τον.

ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ
Τερψιχὸρη: ἔκ τοῦ τέρψις ( = εὐχαρίστηση ) καὶ χορὸς

ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Καλλιὸπη : Ἐκ τοῦ << Κάλλλας >> ( = ὀμορφιὰ ) καὶ ὁρῶ βλὲπω.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Δημοσθὲνης : Ἐκ τοῦ δῆμος ( = λαὸs ) καὶ σθὲνοs ( = δύναμη )

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Ἡ Ἄρτεμις

 Ἄρτεμις

Ἡ Ἄρτεμις εἶναι θυγατέρα τοῦ Διός καί τῆς Λητοῦς, ἀδελφή δέ τοῦ Ἀπόλλωνος. Δύναμις πού ἐξαιρετικῶς τιμήθηκε στήν Ἑλληνικήν Μυθολογίαν καί ὄνομα ἱερόν πού μᾶς φανερώνει τόν Νόμον τόν φυσικόν.

Μία ἐνδιαφέρουσα μέθοδος ἀνιχνεύσεως τῶν νοημάτων μιᾶς λέξεως, εἶναι αὐτή τοῦ Κώδικος τοῦ Ἕλληνος Λόγου, διά τοῦ ὁποίου ἀνασύρομεν ὅλα τά ἐμπεριεχόμενα νοήματα. Ἄν τό ὄνομα εἶναι ἀληθές, τό ταξεῖδι μας στίς κωδικές γραμματικές ἔννοιες θά μᾶς ἱκανοποιήση ἀρκούντως.

Ἡ Ἄρτεμις εἶναι:

ΚΟΡΗ = κάτω ροή, τοῦ

ΔΙΟΣ = τῆς δυνάμεως πού τροφοδοτεῖ ἀπαύστως κάθε χῶρον ἤ σῶμα καί τῆς

ΛΗΤΟΥΣ = τῆς ἡλιακῆς ἀκτινοβολίας, πού φανερώνεται καί στερεώνει σώματα.

Ὡς ἀδελφή τοῦ Ἀπόλλωνος, σχετίζεται, συγγενεύει καί ἐξαρτᾶται ἀπό τό φῶς.

Ἡ Ἄρτεμις εἶναι ἡ μητέρα μας ἡ φύσις.

Ἡ κωδική προσέγγισις τῶν γραμμάτων τοῦ ὀνόματός της θά μᾶς ἱστορήση, ὅτι αὐτή ἕλκει τήν καταγωγήν της ἀπό τήν

Α = ἀρχικήν δύναμιν

Ρ = ροῆς τοῦ φωτός.

Διά τῶν δύο ἀρχικῶν γραμμάτων ΑΡ τοῦ ὀνόματος ΑΡΤΕΜΙΣ, σημαίνεται αὐτή ἡ ἀρ-χή τῆς φωτορροῆς.

Ὁ λόγος, διά τόν ὁποῖον ἄρχισε αὐτή ἡ ροή, ἀναγνωρίζεται στό ἑπόμενο γράμμα Τ = στερεωμένη δύναμις.

Οὐδέν δρώμενον στήν δημιουργίαν εἶναι ἄνευ λόγου. Ἔτσι λοιπόν, ἡ κωδική ἔννοια τοῦ -Τ- εἶναι ἡ στερέωσις κάθε Δ = δυνάμεως. Τό -Ε- πού συνοδεύει τό ἄφωνον -Τ-, δηλώνει τήν πορείαν καί τήν κίνησιν σέ ἔκτασιν, αὐτῆς τῆς στερεωμένης δυνάμεως. Τό ἄφωνον -Μ- σημαίνει, κωδικὸς, τήν ὁρατήν μας φύσιν, ὁλόκληρον τήν φυσικήν δημιουργίαν. Προϋπόθεσις ὑπάρξεως, συντηρήσεως, διατηρήσεως αὐτῆς τῆς φυσικῆς δημιουργίας εἶναι ἡ συνεχής, ἡ ἄπαυστος ἡλιακή ἀκτινοβολία, πού τροφοδοτεῖ κάθε μορφήν ζωῆς. Αὐτήν τήν δρᾶσιν, στό ἄφωνον -Μ-, τήν περιγράφει τό φωνῆεν -Ι-, πού σημαίνει τήν συνεχῆ κάθοδον τῆς ἀκτινοβολίας.

Ἐν συνόλῳ, λοιπόν, τό ὄνομα ΑΡ-ΤΕ-ΜΙΣ σημαίνει, αὐτό τό ἀρχικόν φῶς, τό ὁποῖον ρέει καί στερεώνει κάθε σῶμα, ἐδῶ στήν μητέρα μας φύσιν.

Τά ἄφωνα Τ + Μ δομοῦν τήν λέξιν τομή, ὥστε νά δηλωθῆ, ὅτι κάθε σῶμα εἶναι ἕνα τεμάχιον φωτός, ἐκ τοῦ ἡλιακοῦ σώματος, τό ὁποῖον διά της τομῆς, ἔλαβε τιμήν ἤτοι ἀνάλογον ἀξίαν.

Ἡ Ἄρ-τεμις, λοιπόν, διά τοῦ ὀνόματός της φανερώνει τήν τομήν, τῆς ἐνεργείας τοῦ φωτός, πού μερίζεται στά σώματα, ἀλλά καί τήν τιμήν ἑνός ἑκάστου.

Δέν πρέπει νά παραλείψω ὅμως καί τήν ἀναφοράν στόν ἄρτον, πού ἡ Ἄρτεμις μᾶς παρέχει.

Τόν ἄρτον μας ἡ Ἄρτεμις προθύμως καί κάθ’ ἡμέραν μᾶς ἐξασφαλίζει. Ἀλλά ὁ ΑΡ-ΤΟΣ περιέχει τήν λέξιν ἀρτάω = προσδένω καί συνεπῶς ἡ ἀθάνατος οὐσία ΑΡ = ἀρχική ροή φωτός, εἶναι ἡ ἀληθινή τροφή γιά τό Τος = στερεόν φυσικόν σῶμα.

Εὐχαριστοῦμε ΑΡΤΕΜΙΣ, γιά ὅλα τά πολύτιμα δῶρα σου. Θεία φύσις, θυγατέρα τοῦ Διός – Δημιουργοῦ καί ἀδελφή τοῦ Ἀπόλλωνος – ἡλίου.