ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ

Περὶ τὸ κλέος ( γύρο απο τὴν δόξα )


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ἀλέξανδροs : Παρὰ τὸ ἐπανεξεῖν τῆ πατρίδι τοῖσ πολεμίοισ ἤ παρὰ τὸ ἄλεξιν, εἶναι ἀνδρῶν ἤγουν βοήθεια .

Ὁ Ἀλέξανδροs λοιπὸν Προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα << ἀλέξω>> καὶ τὸ ὄνομα << ἀνήρ - ἀνδρὸσ >> τὸ ρῆμα ἀλέξω

(= προστατεύω , ἀποτρέπω, ἀπομακρύνω, ) δὲν λέγεται βαιβαίωσ σήμερα, μᾶσ ἔχει ὅμωσ ἀφήσει πολλὲσ λέξειs

ὄπωs τὸ Ἀλεξι- κέραυνο, τὸ Ἀλεξί - σφαιρο, τὸ Ἀλεξι - βρόχιο, τὸ Ἀλεξί - πτωτο, καὶ κυρὶοs τὸν Ἀλέξ - ανδρο .)

Ἡρακλῆs

 Ὁ ἥρωs παρὰ τὴν ἔραν καὶ τὸ κλὲοs ὁ ἐν τῆ γῆ ἔνδοξοs . Ἔστιν ἔρα ἡ γῆ. / Ὁ Ἡρακλῆs προέρχεται ἀπὸ

τὴν << ἔρα >> ποὺ θὰ πῆ καὶ τὸ << κλέοs >> ποὺ θὰ πῆ <<δόξα >> << Ἤ ἀπὸ τοῦ Ἥρα, ὅ σημαίνει τὴν δαίμονα . καὶ τοῦ

κλέοs .>> / Ἄλλη ἐκδοχὴ εἶναι ὅτι Προέρχεται ἀπὸ τὴν Θεὰ Ἥρα καὶ τὸ κλὲοs (=δόξα ).


ΑΧΙΛΛΕΥΣ

Ἀχιλλεύs : παρὰ τὸ ἄχοσ λὺειν : Ἰατρὸs γὰρ ἦν

* διὰ τὸ ἄχοs (ὅ ἐστι λύπη ) ἐπενεγκεῖν τῆ μητρὶ καὶ τοῖσ Ἰλεεῦσιν.

* Ἤ διὰ τὸ μὴ θὶγειν χείλεῦσι χιλῆs , ὁ ἐστι τροφῆσ * ὅλωσ γὰρ οὺ μετέσχε γάλακτοs , ἀλλὰ μυελοῖσ ἐλάφων ἐτράφη ὑπὸ
χείρωνοs .

Ὁ Ἀχιλλεὺs ὠνομάσθηκε ἔτσι διότι λὺει τὸ ἄχοσ ( = λὺπη ). Διὸτι ἦταν Ἰατρὸs .

* Ἄλλη ἔκδοχὴ εἶναι ὅτι ὠνομάσθηκε ἔτσι διότι ἔφερε ἄχοs (= λύπη ) στὴν μητέρα του θέτιδα καὶ τοὺσ κατοίκουs τοῦ  Ἰλὶου ( = Τρῶεσ ). Μὶα τρὶτη λὲει ὅτι ὠνομὰσθηκε τσὶ ἐπειδὴ δὲν ἀκούμπησε στὰ χεὶλη του τροφὴ / Α ( = Οὐ ) + Χιλὴ ( = τροφὴ ). Διοτὶ δὲν ἐτρὰφὴ μὲ γὰλα ἀλλὰ μὲ μυελοὺs ἐλαφιῶν ἀπὸ τὸν χείρωνα.


ΘΗΣΕΥΣ

Θησεὺs : Ὡνόμασται διὰ τὴν τῶν γνωρισμάτων θέσιν , τοῦ τε ξίφουσ, καὶ τῶν πεδίλων , ὡσ ἡ Ἱστορία δηλοῖ. >> / Θησεὺσ

ἔχει ὀνομασθῆ γιὰ τὴν θὲση τῶν γνωρισμάτων του δηλαδὴ τοῦ τῶν πεδίλων τον.

ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ

Τερψιχὸρη: ἔκ τοῦ τέρψισ ( = εὐχαρίστηση ) καὶ χορὸσ


ΚΑΛΛΙΟΠΗ

Καλλιὸπη : Ἐκ τοῦ << Κάλλλασ >> ( = ὀμορφιὰ ) καὶ ὁρῶ βλὲπω.

Καλλιόπη  εἶναι  ἡ πιὸ  ὄμορφη  στὴν  ὄψη.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Δημοσθὲνησ : Ἐκ τοῦ δῆμοσ ( = λαὸs ) καὶ σθὲνοs ( = δύναμη )

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ (Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ)

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ (Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ)


Diogenis Laertius: Vitae pholosophorum Book2 cection14 line 1

Ἔδοξε δὲ πῶς καὶ Δημοκρὶτω ἀπεχθῶς ἐσχηκέναι ἀποτυχών τῆς αὐτόν κοινολογίας. καὶ τέλος ἀποχωρήσας εἰς Λάμψακον αὐτόθι κατέστρεψεν. ὅτε καὶ τῶν ἀρχόντων τῆς πόλεως ἀξιούντων τὶ βούλεται γενέσθαι, φάναι, τοὺς παῖδας ἐν ὧ ἄν ἀποθάνη μηνὶ κατ’ ἔτος παίζειν συγχωρεῖν. καὶ φυλάττεται το ἔθος και νῦν. τελευτήσαντα δὴ αῦτὸν ἔθαψαν ἐντίμως οἱ Λαμψακινοὶ καὶ ἐπέγραψαν.

ἐνθάδε, πλεῖστον ἀληθείας ἐπὶ τέρμα περήσας

ουρανίου κόσμου,κεῖται Ἀναξαγόρας.


ΕΡΜΗΝΕΙΑ


Φάνηκε δὲ ὅτι καὶ με τον Δημόκριτο δὲν τα πῆγε καλά διότι δὲν ἔγινε κατορθωτό νὰ συμφωνήσει μαζί του, καὶ τέλος ὅταν ἀποχώρησε εἰς την Λάμψακο κατέστρεψε τα βιβλία του. Καὶ ὅταν οἱ ἄρχοντες της πόλεως σκέπτονταν πώς νὰ τον μεταχειρισθοῦν, αὐτὸς εἶπε στὰ παιδιά ὅταν πεθάνει νὰ παίζουν ἕνα μῆνα κάθε χρόνο σε ἀνάμνησή του. Καὶ διατηρεῖται το ἔθιμο ἀκόμη. Ὅταν πέθανε οἱ Λαμψακινοί τον ἔθαψαν με τιμές καὶ χάραξαν ἐπιγραφή:

Ἐδῶ βρίσκεται ὁ Ἀναξαγόρας ποῦ ἀπεκάλυψε

τις περισσότερες ἀλήθειες γιὰ τον οὐράνιο κόσμο.




ΣΧΟΛΙΟ: Ὁ Ἀναξαγόρας πρέσβευε την Ἑλληνική παράδοση της μίας Κοσμογονικῆς (Χάος-Ἡσίοδος, ἡ Αἰθήρ- Ὀρφέας, ἡ Στύγα- Ὅμηρος, "Ἕν-Παν"), ἐνῶ ὁ Δημόκριτος την διαρχία (Καλό-κακό, κενό-ἄτομο, Θεός-'Αριμάν κ.λ.π) τῶν μάγων του Ζωροάστρη. Στὴν μητροπολιτική Ἑλλάδα ὁ Δημόκριτος ἦταν ἀνεπιθύμητος γι αὐτὸ καὶ ἐξεδιώχθη, ἐνῶ ἀντίστοιχα εἶχαν ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τυράννους πόλεων της Ἰωνίας ποῦ ὑπεστηρίζοντο ἀπὸ τους βασιλεῖς τῶν Περσῶν, οἱ Ἡράκλειτος, Πυθαγόρας, Ἀναξιμένης κ.α.

Ἡ θρησκεία τῶν Ἑλλήνων ἦταν πολυθεϊστική με κοινή θεία οὐσία (Ἐνωθεϊστική) ἐνῶ τῶν Μάγων Δυθεϊκή (Θεός - Σατανᾶς). Στοὺς Ἕλληνές ἡ αἰτία της Δημιουργίας εἶναι μία καὶ ἀπρόσωπη, ἐνῶ στοὺς Πέρσες μία Προσωπική θεότητα ποὺ "κτίζει ἕν κενῶ", ἔξω ἀπὸ την δική του θεία ὑπόσταση.

Την παράδοση του Πυθαγόρα καὶ του Ἡράκλειτο (Ὀρφική) ἀκολουθοῦσαν καὶ οἱ Πλάτων, Ἀριστοτέλης, Ζήνων κ.α. ἐνῶ τῶν Λεύκιπου καὶ Δημόκριτου ὁ Ἐπίκουρος, μετά την καταστροφή του Ζωροαστρικού ἱερατείου ἀπὸ τον Μέγα Ἀλέξανδρο ποὺ το κατάργησε. Το ἱερατεῖο τῶν Μάγων, ἐπανιδρύθηκε ἀπὸ την δυναστεία των Σασανιδῶν, κατά την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας.Η Ρώμη ἕν τέλει ἐπεδείχθη εὐάλωτη στὶς ἀνατολικές δοξασίες.

Θεανώ η Θουρία ή Κροτωνιάτιδα (6ος αι. π.κ.χ.)

Ἡ Θεανῶ ἡ Θουρία ἦταν ἀρχαία Ἑλληνίδα μαθηματικός καὶ ἀστρονόμος. Καταγόταν ἀπὸ τους Θούριους της Κάτω Ἰταλίας καὶ ἄκμασε περί τον 6ο αἰῶνα π.κ.χ.

Ἡ Θεανώ ἦταν κόρη του ἰατροῦ Βροντίνου. Στὴν ἀρχὴ ὑπῆρξε μαθήτρια του Πυθαγόρα καὶ στὴ συνέχεια σύζυγός του, ἔστω κι ἄν ἀναφέρεται πῶς ἦταν 30 χρόνια νεότερη του.

Δίδαξε ἀστρονομία καὶ μαθηματικά στὶς Σχολές του Πυθαγόρα στὴ Σάμο καὶ στὸν Κρότωνα. Μετά το θάνατο του συζύγου της ἐπιμελήθηκε τὴ διάδοση της διδασκαλίας καὶ του ἔργο του, τόσο στὸν κυρίως Ἑλλαδικό χῶρο, ὅσο καὶ στὴν Αἴγυπτο, σε συνεργασία με τα παιδιά της τὴ Δαμῶ, τὴν Μαρία καὶ Ἀριγνώτη καὶ τους Μνήσαρχο καὶ Τηλαύγη πού ἀνέλαβαν με τὴ σειρά τους καὶ τὴ διοίκηση των Πυθαγορείων σχολῶν.

Δεύτερος σύζυγός της μετά το θάνατο του Πυθαγόρα ἔγινε ὁ ἐπίσης στενός μαθητής του Ἀρίσταιος, ὁ ὁποίος καὶ ἀνέλαβε γιὰ μία περίοδο το Ὀμακοεῖο καὶ την Πυθαγόρεια κοινότητα.

Την Θεανώ την Θουρία ἀναφέρουν οἱ Ἀθήναιος, Σούδα, Διογένης ὁ Λαέρτιος καὶ ὁ Ἰάμβλιχος. Θεωρεῖται ἡ διασημότερη γυναῖκα ἀστρονόμος καὶ κοσμολόγος της ἀρχαιότητας.

Τα ἔργα της εἶναι

«Κοσμολογία»

«Θεώρημα της χρυσῆς τομῆς»

«Θεωρία των ἀριθμῶν»

«Κατασκευή του σύμπαντος»

«Βίος Πυθαγόρου» το ὁποῖο δὲν σώζεται καὶ

«Περί ἀρετῆς» το ὁποῖο καὶ ἀφιέρωσε στὸν μεγάλο πολεοδόμο καὶ ἀρχιτέκτονα Ἰππόδαμο.

Σύμφωνα με την Θεανώ το σύμπαν εἶναι κατασκευασμένο ἀπὸ ἀριθμούς καὶ ἁπλές ἀναλογίες. Ἀποτελεῖται ἀπὸ 10 σφαῖρες ποὺ εἶναι ὁμόκεντρες καὶ ἀντιστοιχοῦν στὸν ἥλιο, σελήνη, Κρόνο, Δία, Ἄρη, Ἀφριδίτη, Ἑρμῆ, Γῆ, Αντιχθόνα (Αντιγή) καὶ στοὺς Ἀστέρες. Οἱ πλανῆτες κινοῦνται γύρω ἀπὸ «κεντρικό πῦρ». Οἱ ἀπλανεῖς ἀστέρες δὲν κινοῦνται. Οἱ ἀποστάσεις μεταξύ τῶν ὁμόκεντρων σφαιρῶν καὶ του κεντρικοῦ πυρός βρίσκονται στὴν ἴδια ἀριθμητική ἀναλογία με τα διαστήματα της μουσικῆς κλίμακος.

ΕΘΙΜΑ ΒΑΡΒΑΡΙΚΑ

ΕΘΙΜΑ ΒΑΡΒΑΡΙΚΑ

                  << Γὶα νὰ τὰ γνωρίζουν οἱ Ἓλληνεs καὶ νὰ μὴ τὰ μιμοῦνται>>

τὸ τρύπημα τῶν αὐτιῶν στοὺs ἄνδρεs (γιὰ νὰ φορέσουν ἐνώτιον = σκουλαρίκη) , ἐθεωρεῖτο βαρβαρίκο ἔθιμο γὶα τοὺσ ἀρχαίουs πρόνουs μαs . Ἔτσι, ἄν ὑπῆρχε κάποιοσ μὲ τέτοια συνήθεια τὸν διακωμωδοῦσαν καὶ τὸν ἔδιωχθαν ἀπὸ τὴν πόλη. Ὑπάρχει βεβαίωs 

καὶ σχετικὸ κείμενο ποὺ τὰ λέει αὐτά:


τὸ διασώζει ὁ Ξενοφῶν στὴν << κύρου Ἀνάβαση >>

<< οὗτοσ γὰρ καὶ τὴν πατρίδα καταισχύνει καὶ πᾶσαν τὴν Ἑλλὰδα, ὅτι Ἕλλην ὤν τοιοῦτοs ἐστιν. ἐντεῦθε ὑπολαβών Ἀγασίαs Στυμφάλιοs εἶπεν : Ἀλλὰ τούτο γε οὔτε τῆσ Ἑλλάδοσ παντάπασιν, ἐπεὶ ἐγώ αὐτόν εἶδον ὥσπερ Λυδὸν ἀμφότερα
τὰ ὦτα τετρυπημὲνον . καὶ εἶχεν οὕτοs. τοῦτον μέν οὖν ἀπήλασαν >>.

ΕΘΝΟΣ

ΕΘΝΟΣ


<< Αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικὸν ἐὰν ὅμαιμόν τὲ καὶ ὅμογλωσσον, καὶ θεῶν Ἱδύματα τε κοινὸ καὶ θυσίαι ἤ θεὰ τε ὁμότροπα >>.


ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Η 144, 14-16


Λοιπὸν τὸ Ἑλληνικὸν ἔθνοs εἶναι ἀπὸ τὸ Ἴδιο αἷμα καὶ ὁμόγλωσσο, ἔχει ναoύs ἀγάλματα θεῶν καὶ θυσίε ὅλα κοινὰ καὶ ἤθη

ὀμότροπο./

ΠΡΟΚΛΟΥ, Σχόλια στον «Παρμενίδη» του Πλάτωνος

ΠΡΟΚΛΟΥ, Σχόλια στὸν «Παρμενίδη» τού Πλάτωνος

Proclus Phil., In Platonis Parmenidem

Page 1032, line 15

Ἡ μία τοῦ Παρμενίδου μέθοδος μίαν ὑπό-

θεσιν παραλαμβάνει, καὶ ἐπ' αὐτῆς ποιεῖται

τὸν σύμπαντα λόγον, οὐχ ἥτις ἂν δόξειεν εἶναι

μία τῶν πολλῶν, ἀλλ' ἣ πασῶν ἐστιν ὑποθέ-

σεων περιληπτικὴ καὶ ἔστι μία πρὸ τῶν πολ-

λῶν· πάντα γὰρ ἀναφαίνει τὰ ὄντα καὶ τὴν

ὅλην τῶν πραγμάτων διακόσμησιν τῶν τε νοη-

τῶν καὶ αἰσθητῶν, καὶ ἔτι τὰς ἑνάδας αὐτῶν,

καὶ τὴν μίαν καὶ ἄῤῥητον ἑνάδα καὶ πασῶν

τούτων πηγήν· τὸ γὰρ ἓν πάντων ἐστὶν αἴτιον,

καὶ ἀπὸ τούτου πάντα ἀπογεννήσει προϊών.




ΠΡΟΚΛΟΥ, Σχόλια στον «Παρμενίδη» του Πλάτωνος

1032.15

Ἡ μοναδική ἀποδεικτική μέθοδος του Παρμενίδη

στηρίζεται σε μόνον μία ὑπόθεση, καὶ ἐπάνω σε αὐτὴν

στηρίζει ὅλη την λογική, πού δὲν εἶναι μία ὁποιοδήποτε,

ἀλλὰ ἀποτελεῖ την προϋπόθεση ὅλων τῶν ὑποθέσεων.

Διότι ἀναδεικνύει ὅλα τα ὄντα καὶ την διάρθρωση

ὅλων τῶν πραγμάτων καὶ τῶν νοητῶν ἀλλὰ καὶ

τῶν αἰσθητῶν, ἀκόμη καὶ τις προϋποθέσεις τους,

με βάση την μία καὶ μοναδική προϋπόθεση (ἐνάδα)

ποὺ εἶναι ἄρρητη (ἔξω ἀπὸ το πεδίο της νόησης) καὶ

ἀπὸ αὐτή ἐκπηγάζουν τα πάντα. Διότι το Ἐν εἶναι ἡ αἰτία

των πάντων και εξ αυτού γεννιέται κάθε τι.

Ὁ ΠΙΝΑΚΑΣ

Οἱ ἐνάδες καὶ οἱ ὀλύμπιοι θεοί.

Λεωνίδας Θωμ

Μήν Μάρτιος < ελαφηβολιών ΑΤΤΙΚΗΣ

Μήν Μάρτιος < ελαφηβολιών ΑΤΤΙΚΗΣ

Γεράστιος       ΣΠΑΡΤΙ


ΕΛΑΦΙΒΟΛΙΩΝ Μήν Ἀθηναίων ἀπό τῶν ἐλάφων ὀνομασθείς αἵ {τούτο] Τῶ μινί ἐθύoντο τῆ ἑλαφηβόλο

Ἀρτέμιδι.
Ὀνομάσθηκε ἔτσι ἀπὸ τὰ ἐλαφια , τὰ ὁποῖα κατὰ τὸν μῆνα αὐτὸν ἐθυσιάζοντο στὴν ἐλαφηβόλον Ἄρτεμη