Πλούταρχος

 

Πλούταρχος

Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων επιτηδεύματα

[1] Τῶν εἰσιόντων εἰς τὰ συσσίτια ἑκάστῳ δεικνύων ὁ πρεσβύτατος τὰς θύρας, "διὰ τούτων," φησίν, "οὐδεὶς ἐξέρχεται λόγος."
[2] Δοκιμαζομένου μάλιστα παρ’ αὐτοῖς τοῦ μέλανος λεγομένου ζωμοῦ, ὥστε μὴ κρεαδίου δεῖσθαι τοὺς πρεσβυτέρους, παραχωρεῖν δὲ τοῖς νεανίσκοις, λέγεται Διονύσιος ὁ τῆς Σικελίας τύραννος τούτου χάριν Λακωνικὸν μάγειρον πρίασθαι καὶ προστάξαι σκευάσαι αὐτῷ μηδενὸς φειδόμενον ἀναλώματος· ἔπειτα γευσάμενον καὶ δυσχεράναντα ἀποπτύσαι· καὶ τὸν μάγειρον εἰπεῖν, "ὦ βασιλεῦ, τοῦτον δεῖ τὸν ζωμὸν γυμνασάμενον Λακωνικῶς καὶ τῷ Εὐρώτᾳ λελουμένον ἐποψᾶσθαι."
[3] Πιόντες οἱ Λάκωνες ἐν τοῖς συσσιτίοις μετρίως ἀπίασι δίχα λαμπάδος· οὐ γὰρ ἔξεστι πρὸς φῶς βαδίζειν οὔτε ταύτην οὔτε ἄλλην ὁδόν, ὅπως ἐθίζωνται σκότους καὶ νυκτὸς εὐθαρσῶς καὶ ἀδεῶς ὁδεύειν.
[4] Γράμματα ἕνεκα τῆς χρείας ἐμάνθανον· τῶν δὲ ἄλλων παιδευμάτων ξενηλασίαν ἐποιοῦντο, οὐ μᾶλλον ἀνθρώπων ἢ λόγων. ἡ δὲ παιδεία ἦν αὐτοῖς πρὸς τὸ ἄρχεσθαι καλῶς καὶ καρτερεῖν πονοῦντα καὶ μαχόμενον νικᾶν ἢ ἀποθνῄσκειν.
[5] Διετέλουν δὲ καὶ ἄνευ χιτῶνος, ἓν ἱμάτιον εἰς τὸν ἐνιαυτὸν λαμβάνοντες, αὐχμηροὶ τὰ σώματα καὶ λουτρῶν καὶ ἀλειμμάτων κατὰ τὸ πλεῖστον ἀπεχόμενοι.
[6] Ἐκάθευδον δὲ οἱ νέοι ὁμοῦ κατ’ ἴλην καὶ κατὰ ἀγέλην ἐπὶ στιβάδων, ἃς αὐτοὶ συνεφόρουν, τοῦ παρὰ τῷ Εὐρώτᾳ πεφυκότος καλάμου τὰ ἄκρα ταῖς χερσὶν ἄνευ σιδήρου κατακλάσαντες· ἐν δὲ τῷ χειμῶνι τοὺς λεγομένους λυκόφονας ὑπεβάλλοντο καὶ κατεμείγνυσαν ταῖς στιβάσι, θερμαντικὸν ἔχειν τι τῆς ὕλης δοκούσης.
[7] Ἐρᾶν τῶν τὴν ψυχὴν σπουδαίων παίδων ἐφεῖτο· τὸ δὲ πλησιάζειν αἰσχρὸν νενόμιστο, ὡς τοῦ σώματος ἐρῶντας ἀλλ’ οὐ τῆς ψυχῆς· ὁ δὲ ἐγκληθεὶς ὡς ἐπ’ αἰσχύνῃ πλησιάζων ἄτιμος διὰ βίου ἦν.
[8] Ἔθος ἦν καὶ τοὺς νεωτέρους ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων ἐρωτᾶσθαι ποῦ πορεύονται καὶ ἐπὶ τί, καὶ τὸν μὴ ἀποκρινόμενον ἢ προφάσεις πλέκοντα ἐπιπλήττειν· ὁ δὲ μὴ ἐπιπλήττων παρόντος αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἔνοχος ἦν τῷ ἴσῳ ἐπιτιμίῳ ᾧπερ καὶ ὁ ἁμαρτών· καὶ ὁ δυσχεραίνων δέ, εἰ ἐπιτιμῷτο, ἐν μεγάλῳ ὀνείδει ἦν.
[9] Εἴ τις φωραθείη ἁμαρτάνων, ἔδει τοῦτον βωμόν τινα τῶν ἐν τῇ πόλει κύκλῳ περιιέναι, ψόγον ᾄδοντα πεποιημένον εἰς ἑαυτόν· ὅπερ ἦν οὐδὲν ἕτερον ἢ ἐπιπλήττειν αὐτὸν ἑαυτῷ.
[10] Καὶ τοὺς νέους δὲ οὐ μόνον τοὺς ἰδίους αἰδεῖσθαι πατέρας καὶ ὑπηκόους τούτοις εἶναι, ἀλλὰ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους ἐντρέπεσθαι, καὶ ὁδῶν ὑποχωροῦντας καὶ καθέδρας ὑπεξισταμένους καὶ παρόντων ἡσυχάζοντας. διὸ καὶ ἦρχεν ἕκαστος οὐχ ὥσπερ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι τῶν αὑτοῦ τέκνων καὶ δούλων καὶ κτημάτων, ἀλλ’ ὥσπερ τῶν αὑτοῦ καὶ τῶν τοῦ πλησίον, ὅπως ὅτι μάλιστα κοινωνῶσι καὶ φροντίζωσιν ὡς οἰκειων.
[11] Παῖς δὲ ὑπό τινος κολασθείς, εἰ τῷ πατρὶ ἐξήγγειλεν, αἰσχρὸν ἦν τῷ πατρὶ μὴ προσεντεῖναι ἀκούσαντα πάλιν ἑτέρας· ἐπίστευον γὰρ ἑαυτοῖς ἐκ τῆς πατρίου ἀγωγῆς μηδὲν αἰσχρὸν προστάξαι τοῖς τέκνοις.
[12] Κλέπτουσι δὲ οἱ νέοι καὶ τῶν σιτίων ὅ τι ἂν δύνωνται, μανθάνοντες εὐφυῶς ἐπιτίθεσθαι τοῖς καθεύδουσιν ἢ ῥᾳθύμως φυλάττουσι· τῷ δὲ ἁλόντι ζημία πληγαὶ καὶ τὸ πεινῆν. γλίσχρον γὰρ αὐτοῖς ἐστι δεῖπνον, ὅπως δι’ αὑτῶν ἀμυνόμενοι τὴν ἔνδειαν ἀναγκάζωνται τολμᾶν καὶ πανουργεῖν.
[13] Τόδε ἔργον τῆς σιτοδείας· διά τε ταῦτα γλίσχρα ἦν καὶ ἵν’ ἐθίζωνται μηδέποτε γίγνεσθαι πλήρεις, δύνασθαι δὲ πεινῆν· οὕτω γὰρ ᾤοντο καὶ ἐν πολέμῳ χρησιμωτέρους ἔσεσθαι, εἰ δύναιντο καὶ ἀσιτήσαντες ἐπιπονῆσαι· καὶ ἐγκρατεστέρους δὲ καὶ εὐτελεστέρους, εἰ πλείω χρόνον διάγοιεν ἀπὸ μικρᾶς δαπάνης· τὴν δ’ ἀνοψίαν ὑποφέρειν, ὡς βρωμα τὸ τυχὸν προσφέρεσθαι, ᾤοντο ὑγιεινότερα τὰ σώματα ἀπὸ τῆς ἐλλειπούσησ ποιεῖν τροφῆς, νομίζοντες εἰς βάθος τε καὶ πλάτος ὁρμῇ πιεζόμενα ἐπαίρειν εἰς ὕψος τὰ σώματα, καὶ καλὰ δὲ ποιεῖν· τὰς γὰρ ἰσχνὰς καὶ διακένους ἕξεις ὑπακούειν πρὸς τὴν διάρθρωσιν, τὰς δὲ πολυτρόφους διὰ βάρος ἀντιβαίνειν.
[14] Ἐσπούδαζον δὲ καὶ περὶ τὰ μέλη καὶ τὰς ᾠδὰς οὐδὲν ἧττον· κέντρον δ’ εἶχε ταῦτα ἐγερτικὸν θυμοῦ καὶ φρονήματος καὶ παραστατικὸν ὁρμῆς ἐνθουσιώδους καὶ πρακτικῆς. καὶ ἡ λέξις ἦν ἀφελὴς καὶ ἄθρυπτος· οὐδὲν δ’ ἕτερον εἶχεν ἢ ἐπαίνους τῶν γεννικῶς ζησάντων καὶ ὑπὲρ τῆς Σπάρτης ἀποθανόντων καὶ εὐδαιμονιζομένων, καὶ ψόγους τῶν τρεσάντων ὡς ἀγεινὸν καὶ κακοδαίμονα βιούντων βίον· ἐπαγγελίαν τε καὶ μεγαλαυχίαν πρὸς ἀρετὴν πρέπουσαν ταῖς ἡλικίαις. [15] τριῶν οὖν χορῶν ὄντων κατὰ τὰς τρεῖς ἡλικίας καὶ συνισταμένων ἐν ταῖς ἑορταῖς, ὁ μὲν τῶν γερόντων ἀρχόμενος ᾖδεν,
ἆμες ποκ’ ἦμες ἄλκιμοι νεανίαι·
εἶτα ὁ τῶν ἀκμαζόντων ἀνδρῶν ἀμειβόμενος,
ἆμες δέ γ’ εἰμές· αἰ δὲ λῇς, αὐγέζεο·
ὁ δὲ τρίτος ὁ τῶν παίδων,
ἆμες δέ γ’ ἐσσόμεσθα πολλῷ κάῤῥονες.
[16] Καὶ οἱ ἐμβατήριοι δὲ ῥυθμοὶ παρορμητικοὶ πρὸς ἀνδρείαν καὶ θαῤῥαλεότητα καὶ ὑπερφρόνησιν θανάτου, οἷς ἐχρῶντο ἔν τε χοροῖς καὶ πρὸς αὐλὸν ἐπάγοντες τοῖς πολεμίοις. ὁ γὰρ Λυκοῦργος παρέζευξε τῇ κατὰ πόλεμον ἀσκήσει τὴν φιλομουσίαν, ὅπως τὸ ἄγαν πολεμικὸν τῷ ἐμμελεῖ κερασθὲν συμφωνίαν καὶ ἁρμονίαν ἔχῃ· διὸ καὶ ἐν ταῖς μάχαις προεθύετο ταῖς Μούσαις ὁ βασιλεύς, ἵνα λόγου ἀξίας παρέχωσι τὰς πράξεις οἱ μαχόμενοι καὶ μνήμης εὐκλεοῦς.
[17] Εἰ δέ τις παραβαίνοι τι τῆς ἀρχαίας μουσικῆς, οὐκ ἐπέτρεπον· ἀλλὰ καὶ τὸν Τέρπανδρον ἀρχαϊκώτερον ὄντα καὶ ἄριστον τῶν καθ’ ἑαυτὸν κιθαρῳδῶν καὶ τῶν ἡρωικῶν πράξεων ἐπαινέτην, ὅμως οἱ ἔφοροι ἐζημίωσαν καὶ τὴν κιθάραν αὐτοῦ προσεπαττάλευσαν φέροντες, ὅτι μίαν μόνην χορδὴν ἐνέτεινε περισσοτέραν τοῦ ποικίλου τῆς φωνῆς χάριν· μόνα γὰρ τὰ ἁπλούστερα τῶν μελῶν ἐδοκίμαζον. Τιμοθέου δὲ ἀγωνιζομένου τὰ Κάρνεια, εἷς τῶν ἐφόρων μάχαιραν λαβὼν ἠρώτησεν αὐτὸν ἐκ ποτέρου τῶν μερῶν ἀποτέμῃ τὰς πλείους τῶν ἑπτὰ χορδῶν.
[18] Τῶν δὲ τάφων ἀνεῖλε τὴν δεισιδαιμονίαν ἅπασαν ὁ Λυκοῦργος, ἐν τῇ πόλει θάπτειν τοὺς νεκροὺς καὶ πλησίον ἔχειν τὰ μνημεῖα τῶν ἱερῶν συγχωρήσας. περιεῖλε δὲ καὶ τοὺς μιασμούς. συνθάπτειν δὲ οὐδὲν ἐπέτρεψεν, ἀλλ’ ἐν φοινικίδι καὶ φύλλοις ἐλαίας θέντας τὸ σῶμα περιστέλλειν κατ’ ἴσον ἅπαντας. ἀνεῖλε δὲ καὶ τὰς ἐπιγραφὰς τὰς ἐπὶ τῶν μνημείων, πλὴν τῶν ἐν πολέμῳ τελευτησάντων, καὶ τὰ πένθη καὶ τοὺς ὀδυρμούς.
[19] Ἀποδημεῖν δὲ οὐκ ἐχῆν αὐτοῖς, ἵνα μὴ ξενικῶν ἐθῶν καὶ βίων ἀπαιδεύτων μετέχωσι.
[20] Καὶ ξενηλασίας δὲ εἰσηγήσατο, ὅπως οἱ παρεισρέοντες μὴ διδάσκαλοι κακοῦ τινος τοῖς πολίταις ὑπάρχωσι.
[21] Τῶν πολιτῶν ὃς ἂν μὴ ὑπομείνῃ τὴν τῶν παίδων ἀγωγὴν οὐ μετεῖχε τῶν τῆς πόλεως δικαίων.
[22] Ἔνιοι δ’ ἔφασαν ὅτι καὶ τῶν ξένων ὃς ἂν ὑπομείνῃ τὴν τοιαύτην ἄσκησιν τῆς πολιτείας κατὰ τὸ βούλημα τοῦ Λυκούργου μετεῖχε τῆς ἀρχῆθεν διατεταγμένης μοίρας.
Πωλεῖν δ’ οὐκ ἐξῆν. [23] τοῖς τῶν πλησίον δ’ οἰκέταις ὡς ἰδίοις χρῆσθαι ἔθος ἦν, εἴ που δέοιντο, καὶ κυσὶ καὶ ἵπποις, εἰ μὴ οἱ δεσπόται χρῄζοιεν· καὶ ἐν ἀγρῷ δὲ εἴ τίς τινος ἐλλιπὴς γενόμενος δεηθείη, ἀνοίξας καὶ βαστάσας τὰ ἐπιτήδεια τοῦ ἔχοντος, τὰ σημεῖα σημηνάμενος κατέλειπεν.
[24] Ἐν τοῖς πολέμοις φοινικίσιν ἐχρῶντο· ἅμα μὲν γὰρ ἡ χρόα ἐδόκει αὐτοῖς ἀνδρικὴ εἶναι, ἅμα δὲ τὸ αἱματῶδες τοῦ χρώματος πλείονα τοῖς ἀπείροις φόβον παρέχει· καὶ τὸ μὴ εὐπερίφωρον δὲ τοῖς πολεμίοις εἶναι, ἐάν τις αὐτῶν πληγῇ, ἀλλὰ διαλανθάνειν διὰ τὸ ὁμόχρουν χρήσιμον.
[25] Ὅταν στρατηγήματι τοὺς πολεμίους νικήσωσι, βοῦν τῷ Ἄρει θύουσιν· ὅταν δ’ ἐκ τοῦ φανεροῦ, ἀλεκτρυόνα, ἐθίζοντες τοὺς ἡγουμένους οὐ μόνον πολεμικοὺς ἀλλὰ καὶ στρατηγικοὺς εἶναι.
[26] Ταῖς εὐχαῖς προστιθέασι τὸ ἀδικεῖσθαι δύνασθαι.
[27] Εὐχὴ δ’ αὐτῶν διδόναι τὰ καλὰ ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς, καὶ πλέον οὐδέν.
[28] Ἀφροδίτην σέβουσι τὴν ἐνόπλιον· καὶ πάντας δὲ τοὺς θεοὺς θήλεις καὶ ἄῤῥενας λόγχας ἔχοντας ποιοῦνται, ὡς ἁπάντων τὴν πολεμικὴν ἀρετὴν ἐχόντων.
[29] Ἐπιλέγουσι δὲ καὶ οἱ παροιμιαζόμενοι
τὰν χεῖρα ποτιφέροντα τὰν τύχαν καλεῖν,
ὡς δέον ἐπικαλεῖσθαι τοὺς θεοὺς μετὰ τοῦ ἐγχειρεῖν τι καὶ πράττειν, ἄλλως δὲ μή.
[30] Τοῖς παισὶν ἐπεδείκνυον τοὺς εἵλωτας μεθύσαντες εἰς ἀποτροπὴν πολυοινίας.
[31] Ἔθος ἦν αὐτοῖς μηδὲ κόπτειν τὰς αὐλείους ἀλλ’ ἔξωθεν βοᾶν.
[32] Στλεγγίσιν οὐ σιδηραῖς ἀλλὰ καλαμίναις ἐχρῶντο.
[33] Κωμῳδίας καὶ τραγῳδίας οὐκ ἠκροῶντο, ὅπως μήτε ἐν σπουδῇ μήτε ἐν παιδιᾷ ἀκούωσι τῶν ἀντιλεγόντων τοῖς νόμοις.
[34] Ἀρχίλοχον τὸν ποιητὴν ἐν Λακεδαίμονι γενόμενον αὐτῆς ὥρας ἐδίωξαν, διότι ἐπέγνωσαν αὐτὸν πεποιηκότα ὡς κρεῖττόν ἐστιν ἀποβαλεῖν τὰ ὅπλα ἢ ἀποθανεῖν·
ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν περὶ θάμνῳ
ἔντὸς ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸς δ’ ἐξέφυγον θανάτου τέλος· ἀσπὶς ἐκείνη
ἐῤῥέτω· ἐξαῦθις κτήσομαι οὐ κακίω.
[35] Κόραις καὶ κόροις κοινὰ τὰ ἱερά.
[36] Σκιραφίδαν ἐζημίωσαν οἱ ἔφοροι, ὅτι ὑπὸ πολλῶν ἠδικεῖτο.
[37] Σακκοφόρον ἀνεῖλον, διότι παρυφὴν εἰς τὸν σάκκον ἐνέβαλεν.
[38] Τὸν ἐκ του γυμνασίου νεανίσκον ἐπετίμων, ὅτι τὴν εἰς Πυλαίαν ὁδὸν ἠπίστατο.
[39] Κηφισοφῶντα, εἰπόντα περὶ τοῦ τυχόντος δύνασθαι ὅλην τὴν ἡμέραν λέγειν, ἐξέβαλον, φάμενοι τὸν ἀγαθὸν μυθητὰν δεῖν τοῖς πράγμασιν ἴσον τὸν λόγον ἔχειν.
[40] Οἱ παῖδες παρ’ αὐτοῖς ξαινόμενοι μάστιξι δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς Ὀρθίας Ἀρτέμιδος μέχρι θανάτου πολλάκις διακαρτεροῦσιν ἱλαροὶ καὶ γαῦροι, ἁμιλλώμενοι περὶ νίκης πρὸς ἀλλήλους, ὅστις αὐτῶν ἐπὶ πλέον τε καὶ μᾶλλον καρτερήσειε τυπτόμενος· καὶ ὁ περιγενόμενος ἐν τοῖς μάλιστα ἐπίδοξός ἐστι. καλεῖται δὲ ἡ ἅμιλλα διαμαστίγωσις· γίγνεται δὲ καθ’ ἕκαστον ἔτος.
[41] Ἓν δέ τι τῶν καλῶν καὶ μακαρίων ἐδόκει παρεσκευακέναι τοῖς πολίταις ὁ Λυκοῦργος ἀφθονίαν σχολῆς· τέχνης μὲν γὰρ ἅψασθαι βαναύσου τὸ παράπαν οὐκ ἐξῆν· χρηματισμοῦ δὲ συναγωγὴν ἔχοντος ἐργώδη καὶ πραγματείας οὐδ’ ὁτιοῦν ἔδει διὰ τὸ κομιδῇ τὸν πλοῦτον ἄζηλον πεποιηκέναι καὶ ἄτιμον. οἱ δὲ εἵλωτες αὐτοῖς εἰργάζοντο τὴν γῆν ἀποφέροντες ἀποφορὰν τὴν ἄνωθεν ἱσταμένην. ἐπάρατον δ’ ἦν πλείονός τινα μισθῶσαι, ἵνα ἐκεῖνοι μὲν κερδαίνοντες ἡδέως ὑπηρετῶσιν, οὗτοι δὲ μὴ πλέον ἐπιζητῶσιν.
[42] Ἀπείρητο δ’ αὐτοῖς ναύταις εἶναι καὶ ναυμαχεῖν· ὕστερον μέντοι ἐναυμάχησαν, καὶ τῆς θαλάττης κρατήσαντες πάλιν ἀπέστησαν, διαφθειρόμενα τὰ ἤθη τῶν πολιτῶν θεωροῦντες. ἀλλὰ πάλιν μετεβάλοντο καθάπερ ἐν τοῖς ἄλλοις πᾶσι· καὶ γὰρ χρημάτων συναχθέντων τοῖς Λακεδαιμονίοις, οἱ συναγαγόντες θανάτῳ κατεδικάσθησαν. Ἀλκαμένει γὰρ καὶ Θεοπόμπῳ τοῖς βασιλεῦσι χρησμὸς ἐδόθη
ἁ φιλοχρηματία Σπάρταν ὀλέει.
ἀλλ’ ὅμως Λύσανδρος ἑλὼν Ἀθηναίους πολὺν χρυσὸν καὶ ἄργυρον εἰσήγαγε, καὶ παρεδέξαντο καὶ ἐτίμησαν τὸν ἄνδρα.
Τοῖς μὲν οὖν Λυκούργου χρωμένη νόμοις ἡ πόλις καὶ τοῖς ὅρκοις ἐμμείνασα ἐπρώτευε τῆς Ἑλλάδος εὐνομίᾳ καὶ δόξῃ χρόνον ἐτῶν πεντακοσίων· κατ’ ὀλίγον δὲ παραβαινομένων καὶ πλεονεξίας καὶ φιλοπλουτίας παρεισδυομένης, καὶ τὰ τῆς δυνάμεως ἠλαττοῦτο· καὶ οἱ σύμμαχοι διὰ ταῦτα δυσμενῶς εἶχον πρὸς αὐτούς. ἀλλ’ ὅμως οὕτως ἔχοντες μετὰ τὴν Φιλίππου τοῦ Μακεδόνος ἐν Χαιρωνείᾳ νίκην, πάντων αὐτὸν τῶν Ἑλλήνων ἡγεμόνα κατά τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἀναγορευσάντων, καὶ μεταξὺ δ’ Ἀλέξανρον τὸν υἱὸν μετὰ τὴν Θηβαίων καταστροφήν, μόνοι Λακεδαιμόνιοι, καίπερ ἀτείχιστον πόλιν ἔχοντες καὶ ὀλίγοι πάνυ ὄντες διὰ τοὺς συνεχεῖς πολέμους καὶ πολὺ ἀσθενέστεροι καὶ εὐχείρωτοι γενόμενοι, πάνυ βραχέα τινὰ ζώπυρα διασῴζοντες τῆς Λυκούργου νομοθεσίας, οὔτε συνεστράτευσαν οὔτε τούτοις οὔτε τοῖς μεταξὺ Μακεδονικοῖς βασιλεῦσιν, οὔτ’ εἰς συνέδριον κοινὸν εἰσῆλθον οὐδὲ φόρον ἤνεγκαν· ἕως οὗ παντάπασιν ὑπεριδόντες τὴν Λυκούργου νομοθεσίαν ὑπὸ τῶν ἰδίων πολιτῶν ἐτυραννεύθησαν μηδὲν ἔτι σῴζοντες τῆς πατρίου ἀγωγῆς, καὶ παραπλήσιοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι τὴν πρόσθεν εὔκλειαν καὶ παῤῥησίαν

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/01/lacaedemonion-epitedeumata-plutarch.html#ixzz2WzE3AzID

Οι Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ (Μέρος 2ο)

Οι Σατανικοί Ψαλμοί του Δαυίδ (Μέρος 2ο)

•  

FacebookTwitterMore

Πέμπτη, 08 Φεβρουάριος 2018 21:45

Όποιος καθίσει και διαβάσει του ψαλμούς μπορεί εύκολα να διακρίνει την έντονη θλίψη και στεναχώρια που αισθάνεται ο προσευχόμενος,

καθώς και τον μεγάλο φόβο του εξαιτίας των αναρίθμητων εχθρών που τον περιβάλλουν και τον επιβουλεύονται.

Το θέμα είναι ότι οι εχθροί στους οποίους αναφέρεται ο Δαυίδ, δεν είναι οι ασώματοι δαίμονες και κοσμοκράτορες τους σκότους του αιώνος τούτου, αλλά άνθρωποι με σάρκα και οστά. Με αυτό το θέμα θα ασχοληθώ στο άρθρο αυτό.

Πριν όμως αρχίσω να παραθέτω τα επίμαχα σημεία των ψαλμών, θέλω να διευκρινίσουμε κάτι. Όταν στα κείμενα της παλαιάς διαθήκης συναντάμε τον όρο "ψυχή" δεν εννοείται απαραίτητα η ψυχή, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν Χριστιανοί, το αθάνατο δηλαδή τμήμα του ανθρώπου. Η ψυχή τις περισσότερες φορές μεταφράζεται ως ζωή και για να μη νομίζετε ότι μιλάω αυθαίρετα, θα σας δείξω τι εννοώ με ένα παράδειγμα μέσα από τα λόγια του Χριστού.

Διαβάζουμε λοιπόν στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: 
Ματθ. 10,39   ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.

Όποιος λοιπόν θυσιάσει την ζωή του για τον Χριστό θα κερδίσει την αιώνια ζωή. Αντίθετα εκείνος που θα αγαπήσει την ζωή σε αυτόν τον κόσμο και όσα του προσφέρονται, θα χάσει την πραγματική ζωή στη βασιλεία των ουρανών. Αν εδώ τον όρο ψυχή τον μεταφράσουμε ως ψυχή, τότε δεν βγαίνει νόημα, διότι πως είναι δυνατόν να χάσεις την ψυχή σου για τον Χριστό και να την σώσεις ταυτόχρονα; Αφού το ξεκαθαρίσαμε και αυτό, ας προχωρήσουμε στα αποσπάσματα εκείνα των ψαλμών, τα οποία αν και αποτελούν ένα μικρό τμήμα του συνόλου αρκούν για να καταλάβουμε ποιούς θεωρεί ο Δαυίδ ως εχθρούς.

Ψαλ. 3,2   Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾿ ἐμέ·

Ψαλ. 3,2      Κυριε, εις πόσον αμέτρητον πλήθος έχουν αυξηθή αυτοί που με καταθλίβουν! Πολλοί έχουν και επαναστατήσει εναντίον μου.

Ψαλ. 3,7   οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι.

Ψαλ. 3,7      Δεν θα φοβηθώ από αναρίθμητα πλήθη εχθρικού λαού, που με έχουν περικυκλώσει και επιτίθενται εναντίον μου.

Ψαλ. 3,8   ἀνάστα, Κύριε, σῶσόν με, ὁ Θεός μου, ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.

Ψαλ. 3,8      Σηκω επάνω, Κυριε, σώσε με, συ ο Θεός μου. Διότι έχεις συντρίψει όλους αυτούς, που με εχθρεύονται χωρίς λόγον και αιτίαν και συνέτριψες τα δόντια των αμαρτωλών.

 Σχόλιο: Διαβάζοντας μόνο τον στίχο 2 θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι αναφέρεται σε δαίμονες που θλίβουν τον προσευχόμενο με τις επιθέσεις τους. Το πράγμα όμως ξεκαθαρίζει στους επόμενους δύο στίχους. Μιλαέι λοιπόν για τους επιτιθέμενους ως μυριάδες λαού. Βέβαια υπάρχουν και οι αφελείς που θα ισχυριστούν πως μιλάει για.....τον λαό των δαιμόνων. Οι πλέον δύσπιστοι θα σιωπήσουν με τον επόμενο στίχο. Γράφει ότι οι εχθροί επιτίθενται αδίκως και χωρίς αφορμή. Αν ήταν δαίμονες γιατί να το διευκρινίσει;  Μήπως οι δαίμονες περιμένουν να τους αδικήσουμε για να έχουν λόγο να επιτεθούν; Ταυτίζει, στο τέλος, τους εχθρούς με τους αμαρτωλούς των οποίων συνθλίβουν τα δόντια. Και μεταφορικά να το λέει, πόση φαντασία πρέπει να έχει κάποιος για να ισχυριστεί ότι εννοεί τα δόντια αμαρτωλών δαιμόνων και όχι ανθρώπων;

 Ψαλ. 9,6   ἐπετίμησας ἔθνεσι, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής· τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Ψαλ. 9,6      επετίμησες τα έθνη, και κατεστράφησαν οι ασεβείς. Το όνομά των, το έσβησες άπαξ δια παντός.

Ψαλ. 9,7   τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰς τέλος, καὶ πόλεις καθεῖλες· ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ μετ᾿ ἤχου,

Ψαλ. 9,7      Αι μεγάλαι σπάθαι του εχθρού αυτού κατεστράφησαν εξ ολοκλήρου· τας πόλεις κατεκρήμνισες και η ανάμνησίς του εξηφανίσθη μετά βοής.

 Σχόλιο: Ξανά, μιλάει για τα εχθρικά έθνη των ανθρώπων, εκτός κι αν οι δαίμονες χωρίζονται σε εθνικότητες και δεν το ξέρω. Τα ονόματα των εχθρών και η ανάμνηση τους, λέει, εξαφανίστηκαν. Προφανώς τους σκότωσαν για να γίνει αυτό. Οι δαίμονες ούτε θνητοί είναι, για να σφαγιαστούν, ούτε πόλεις έχουν για να κατακρημνισθούν.

Ψαλ. 37,13   καὶ ἐξεβιάζοντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας, καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν.

Ψαλ. 37,13      μου φέρονται με βιαιότητα και σκληρότητα εκείνοι οι οποίοι επιζητούν τον θάνατόν μου, εκείνοι που θέλουν την δυστυχίαν μου, ελάλησαν λόγους συκοφαντικούς εναντίον μου και καταστρώνουν δόλια σχέδια όλην την ημέραν.

Ψαλ. 37,14   ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ·

Ψαλ. 37,14      Αλλά εγώ, ως εάν ήμην κωφός, δεν ήκουα όσα εκείνοι έλεγαν εναντίον μου. Ως εάν ήμουν βωβός και άλαλος, δεν απαντούσα καθόλου εις αυτούς.

Ψαλ. 37,17   ὅτι εἶπα· μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου· καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν.

Ψαλ. 37,17      είπα από μέσα μου· μην επιτρέψης να δοκιμάσουν μοχθηράν χαράν εις βάρος μου οι εχθροί μου, ούτε να κομπορρημονούν, εάν με βλέπουν να τρικλίζω.

Ψαλ. 37,20   οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως·

Ψαλ. 37,20     Οι εχθροί μου όμως ζουν και είναι ισχυρότεροί μου. Και αυτοί οι οποίοι με μισούν αδίκως έχουν πληθυνθή.

Ψαλ. 37,21   οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον ἀγαθωσύνην.

Ψαλ. 37,21      Αυτοί, οι οποίοι ανταποδίδουν εις εμέ κακόν αντί του καλού, που τους έκαμα, με διαβάλλουν, διότι εγώ θέλω πάντοτε το αγαθόν.

 Σχόλιο:  Ο προσευχόμενος εδώ ακούει συκοφαντίες από τους εχθρούς αλλά δείχνοντας υπομονή κάνει πως δεν ακούει και δεν τους αντιμιλά. Θα μπορούσαμε να πάρουμε την πιο ακραία περίπτωση και να δεχτούμε ότι ο Δαυίδ είχε φτάσει σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο που άκουγε τους δαίμονες να του μιλάνε και να τον πειράζουν, οργανώνοντας δόλια σχέδια. Οι αμφιβολίες όμως σταματούν με τους στίχους 20 & 21. Ομολογεί ο Δαυίδ, ότι οι εχθροί του ζουν ακόμα και μάλιστα είναι ισχυρότεροι από αυτόν. Αν εννοούσε τους αθάνατους δαίμονες, γιατί δίνει έμφαση στο ότι ζουν οι εχθροί του; Γίνεται να πεθάνουν οι δαίμονες; Επίσης στον στίχο 21 παραπονιέται ότι οι εχθροί του, ενώ τους συμπεριφέρθηκε καλά, δεν του το ανταπέδωσαν (νοοτροπία δούναι και λαβείν) και θέλουν το κακό του. Και η εύλογη απορία, αν οι εχθροί ήταν δαίμονες, γιατί ο Δαυίδ περίμενε καλή συμπεριφορά εκ μέρους τους; Και πώς μπορούσε δηλαδή να τους ευεργετήσει, ώστε να περιμένει ανάλογη αντίδραση; Συμπεραίνουμε εκ του ασφαλούς, λοιπόν, ότι οι εχθροί είναι άνθρωποι οπότε και στη φράση "οι ζητούντες την ψυχήν μου" εννοείται η ζωή και όχι ή ψυχή.

 Ψαλ. 53,5   ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντο τὸν Θεὸν ἐνώπιον αὐτῶν.

Ψαλ. 53,5    Διότι, άνθρωποι ξένοι επανεστάτησαν εναντίον μου, και ισχυροί επεδίωξαν να αφαιρέσουν την ζωήν μου και δεν έλαβον υπ' όψιν των τον δίκαιον Θεόν.

 Σχόλιο: Η λέξη "αλλότριοι" είναι αρκετή για να καταλάβουμε ότι εχθροί είναι κάποιοι ξένοι λαοί. Όπως είναι φυσικό σε μία επιδρομή οι επιτιθέμενοι δεν επιδιώκουν να πάρουν τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά τις ζωές τους. 

 Ψαλ. 54,3   πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καὶ ἐταράχθην

Ψαλ. 54,3      Δώσε εις εμέ (Κύριε) προσοχήν και άκουσέ με. Η συνεχής σκέψις της καταστάσεως με έχει γεμίσει από λύπην.

Ψαλ. 54,4   ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ᾿ ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι.

Ψαλ. 54,4      εταράχθην από τας κραυγάς των εχθρών μου, από την κατάθλιψιν που οι αμαρτωλοί ασκούν εναντίον μου. Διότι αυτοί έρριψαν εναντίον μου κάθε παρανομίαν και τρέφουν φοβερόν μίσος εναντίον μου.

Ψαλ. 54,5    ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ᾿ ἐμέ·

Ψαλ. 54,5       Η καρδία μου συνεταράχθη εντός μου.  Φόβος θανάτου έπεσεν επάνω μου.

 Σχόλιο: Όλη αυτή η θλίψη και στεναχώρια που οφείλεται στους εχθρούς κατέληξε να γίνει φόβος για τον θάνατο. Οι εχθροί επομένως είναι άνθρωποι που θέλουν την ζωή του προσευχομένου. Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε πνευματικό θάνατο από τους δαίμονες.

 Ψαλ. 62,10   αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς·

Ψαλ. 62,10   Αυτοί δε που ματαίως προσπάθησαν να αφαιρέσουν την ζωήν μου, θα κατέλθουν εις τα βάθη της γης.

Ψαλ. 62,11   παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ῥομφαίας, μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται.

Ψαλ. 62,11      Θα παραδοθούν εις ρομφαίας, τα σώματά θα γίνουν τροφή για τις αλεπούδες.

 Σχόλιο: Οι εχθροί για μια ακόμη φορά είναι άνθρωποι, οι οποίοι σύμφωνα με τον Δαυίδ, δεν θα έχουν καλή τύχη αφού θα σκοτωθούν και θα καταλήξουν στον Άδη, στα βάθη της γης. Είναι αρκετά γλαφυρός, μάλιστα, λέγοντας ότι θα γίνουν οι αντίπαλοι "μερίδες αλωπέκων", τροφή για τις αλεπούδες. Έχετε δει καμιά αλεπού να τρώει κομματιασμένους δαίμονες; Προσωπικά δεν μου έχει τύχει.....

 Ψαλ. 70,4   ὁ Θεός μου, ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἐκ χειρὸς παρανομοῦντος καὶ ἀδικοῦντος·

Ψαλ. 70,4      Ω Θεέ μου, γλύτωσέ με από τα χέρια του κάθε αμαρτωλού. Από τα χέρια εκείνων, οι οποίοι παραβαίνουν τον Νόμον σου και διαπράττουν αδικίες.

 Σχόλιο: Γλίτωσε μας από ανθρώπους αμαρτωλούς, αδίκους και παρανόμους. Καμιά αναφορά για δαίμονες. Στην Κυριακή προσευχή που μας έδωσε ο Χριστός όμως, λέμε "ρύσαι ημάς από του πονηρού" και "ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών". Βλέπετε την χαοτική διαφορά μεταξύ των δύο; Ο πονηρός διάβολος αναγνωρίζεται ως ο μόνος πραγματικός εχθρός, ενώ οι αμαρτωλοί είναι εκείνοι που πρέπει να συγχωρούμε λόγω και της δικής μας αμαρτωλότητας.

Ψαλ. 82,5   εἶπαν· δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα Ἰσραὴλ ἔτι.

Ψαλ. 82,5      είπαν μεταξύ των· Ελάτε να τους εξολοθρεύσωμεν, ώστε να παύσουν να αποτελούν έθνος και κανείς να μην ενθυμήται πλέον το όνομα των Ισραηλιτών.

Ψαλ. 82,6   ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο

Ψαλ. 82,6     αυτοί από κοινού και με μίαν καρδίαν απεφάσισαν την καταστροφήν μας. Υπέγραψαν ένορκον συμφωνίαν εναντίον σου.

Ψαλ. 82,7   τὰ σκηνώματα τῶν Ἰδουμαίων καὶ οἱ Ἰσμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ Ἀγαρηνοί,

Ψαλ. 82,7      Αυτοί οι εχθροί μας είναι οι Ιδουμαίοι, οι Ισμαηλίται, οι Μωαβίται και οι Αγαρηνοί.

Ψαλ. 82,8   Γεβὰλ καὶ Ἀμμὼν καὶ Ἀμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον.

Ψαλ. 82,8     Οι της φυλής Γεβάλ και Αμμών και Αμαλήκ, οι Φιλισταίοι και οι κάτοικοι της Τυρου.

Ψαλ. 82,9   καὶ γὰρ καὶ Ἀσσοὺρ συμπαρεγένετο μετ᾿ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίληψιν τοῖς υἱοῖς Λώτ. 

Ψαλ. 82,9     Αλλά και οι Ασσύριοι συνετάχθησαν και ήλθον με το μέρος αυτών. Εβοήθησαν τους απογόνους του Λωτ εναντίον μας.

Ψαλ. 82,10   ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡς τῷ Ἰαβεὶμ ἐν τῷ χειμάῤῥῳ Κεισών·

Ψαλ. 82,10      Πράξε εναντίον αυτών ο,τι άλλοτε έκαμες εναντίον των Μαδιανιτών, εναντίον του σκληρού στρατηγού των Σισάρα και του βασιλέως Ιαβείν εις τον χείμαρρον Κεισών.

Ψαλ. 82,11   ἐξωλοθρεύθησαν ἐν Ἀενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ.

Ψαλ. 82,11       Εκείνοι εξωλοθρεύθησαν εις Αενδώρ και τα σώματά των έγιναν κόπρος και λίπασμα της γης.

 Σχόλιο: Εδώ, επιτέλους, βλέπουμε ονομαστικά τα έθνη-φυλές, που οι Ισραηλίτες θεωρούν εχθρούς τους. Η επιθυμία τους, αναμενόμενη βέβαια, είναι να εξολοθρευτούν και να γίνουν......λίπασμα και κόπρος για τη γη. Πολύ πνευματικά λόγια βρε παιδάκι μου! Για όσους θεωρούν φυσιολογικά τα λόγια αυτά του Δαυίδ, σκεφτείτε το εξής: πώς θα σας φαινόταν να προσευχόμασταν εμείς οι Έλληνες στον Θεό και να του λέγαμε, "Θέε μου, γλίτωσε μας από τους Τούρκους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς, τους Εβραίους που μας επιβουλεύονται και θέλουν το κακό μας! Αφάνισε τους με την οργή σου εν ριπή οφθαλμού και κατέκαψέ τους διότι εσύ είσαι ο  μόνος φιλεύσπλαχνος και δεν αφήνεις τα παιδιά σου να θλίβονται. Στρέψε το βλέμμα σου με ευμένεια και εξολόθρευσε όλους τους εχθρούς μας. Λύτρωσε μας από τον θάνατο." Όποιος έχει διαβάσει όλους τους ψαλμούς θα διαπιστώσει ότι αυτά που έγραψα παραπάνω αποτελούν μια ακριβή αντιστοιχία των προσευχών του Δαυίδ. Απλά προσάρμοσα τα λόγια με βάση τα δικά μας δεδομένα.

 Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται όσοι από τους υπόλοιπους ψαλμούς αναφέρονται στους εχθρούς των Ισραηλιτών. Τέλος, αναλογιστείτε και το εξής. Αν ο Δαυίδ σαν απειλή θεωρούσε τους δαίμονες, γιατί δεν μας το έλεγε ξεκάθαρα; Ήθελε να μιλάει αινιγματικά και αόριστα για να έρθουν μετά οι δήθεν διαβασμένοι θεολόγοι και υπερεγκέφαλοι να λένε, ότι θέλει φώτιση για να διαβάσεις ένα απλό κείμενο;

Θέλουμε μήπως την άδεια από κάποιους για να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας και να μην δεχόμαστε τις έτοιμες και φαντασμένες ερμηνείες ορισμένων; Σταματάω εδώ. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

 Ajax Dragonkiller 

"ΑΝΟΥΝΑΚΙ" ἦρθαν στον πλανήτη μας πρὶν 450.000 χρόνια!!!!

 

Οἱ Ἀνουνάκι εἶναι μία φυλή ποὺ πρίν ἀπὸ 450.000 χρόνια περίπου ἦρθαν στόν πλανήτη μας. Αὐτό στηρίζεται στὴν ἀνάγνωση τῶν ἐπιγραφῶν τῶν Σουμέριων ἀπό τόν Ζαχαρία Σίτσιν.....
Τό ὄνομά "Ἀνουνάκι" σημαίνει αὐτοὶ ποῦ ἦρθαν ἀπὸ τόν οὐρανὸ στὴ γῆ Ἄλλο ἕνα προσωνύμιο ποὺ ἔχου σύμφωνα μέ τόν Λάβκραφτ εἶναι "οἱ μεγάλοι - οἱ παλαιοί".



Οἱ ανουνακι ἦταν αἱμοδιψής λαός ποὺ ἀπαιτοῦσε ἀνθρώπινες θυσίες ἀπὸ αὐτούς ποὺ κατακτοῦσαν,καί στὴ συνέχεια δημιούργησαν οἰκογένειες γία νά κυριαρχήσουν τοὺς ἀνθρώπους ὥστε μέσω τῄς ἐνδογαμίας νά διατηρήσουν τὸν γενετικό τοὺς κώδικα ποὺ τοὺς προσδίδει ὁρισμένες ἰδιότητες!! Οἱ οἰκογένειες αὐτὲς εἶναι ποὺ ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἐλέγχουν τὸν κόσμο.
Ὁ Ζαχαρία Σίτσιν , ἀρχαιολόγος καί ἱστορικός μελετητής,εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους ποὺ μποροῦν νά διαβάσουν τὴ σφηνοειδῆ γραφή τῶν Σουμέριων καί ἄλλες Ακκαδικές γλῶσσες ἀφιέρωσε δεκαετίες μελετῶντας τὸν πολιτισμό τῶν Σουμέριων, μεταφράζοντας τίς πήλινες πλάκες ποὺ ἀνακαλύφθηκαν τὸ 1850 στὶς ἀνασκαφές τῄς Νινευή στὸ Ἰρὰκ ἀπὸ τον Σερ Όστεν Χένρι Λέιαρντ. Ὁ Σίτσιν μᾶς λέει μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του ὅτι οἱ πήλινες πλάκες ἀναφέρονται στὸ πῶς καί τὸ γιατί οἱ Ανουνάκοι ἀποίκησαν τὸν πλανήτη μας καί παραθέτει πλῆθος ἀποδείξεως γία νά διαμορφώσει τὴν κοσμοθεωρία του (ἀσχέτως ἄν ἔχει κατηγορηθεῖ δύο ὅτι σὲ κάποια σημεία δὲν ἔχει κάνει σωστή μετάφραση). Τὰ στοιχεῖα τοῦ Z.Sitsin δίνουν τό ἔναυσμα γία τεράστια ἔρευνα γύρω ἀπὸ αύτό τό θέμα ὥστε νά βροῦμε ποιοί ἦταν αὐτοί οἱ παρατηρητές ποὺ ἦρθαν στὴ γῆ μέ τὰ οὐράνία πλοία τοὺς ,ὅπως ἔλεγαν οἱ Αἰγύπτιοί .
Τὸ ζήτημα εἶναι τό πόσο ἀνοιχτόμυαλοι μποροῦμε νά εἴμαστε ὥστε νά δεχτοῦμε νά ἐρευνήσουμε κάτι ποὺ τό κατεστημένο καί οἱ ἐπιτήδειοι παραχαράκτες τῄς ἱστορίας ἔχου κουκουλώσει καί γελοιοποιήσει ὁτιδήποτε ξεφεύγει ἀπὸ τὴ συμβατικὴ ἱστορία ποὺ μαθαίνουμε σήμερα. Ο Σίτσιν μᾶς λέει μέ λίγα λόγια ὅτι οἱ μυθολογίες τῶν λαῶν εἶναι η κρυφή ἱστορία τοῦ κόσμου καί ὅτι οἱ μεγάλοι ἀρχαῖοι πολιτισμοί εἶναι παλαιότεροι απ’ ὅτι μᾶς τοὺς παρουσιάζουν καί ἀποτελοῦν ἐξέλιξη τῄς γνώσης ποὺ ἔδωσαν οἱ Ανουνάκι στοὺς ἀνθρώπους .

Ὁ Σίτσιν ἐπιτίθεται στὸ ἐπιστημονικὸ κατεστημένο ( θά συμφωνήσω ἀπόλυτα μαζὶ του) λέγοντας ὅτι ἀρνοῦνται νά δεχτοῦν ὅτι ὑπήρξε ἡ τεχνολογία ποὺ ἀνακαλύπτει σίγα σίγα σήμερα ἡ ἐπιστήμη , χιλιάδες χρόνια πρίν . Οἱ Ανουνάκι λοιπόν ἦρθαν στήν γῆ καί μέ τίς μηχανὲς γεννετίκης ποὺ διέθεταν δημιούργησαν τόν ἄνθρωπο Στὶς ἐπιγραφές τῶν Σουμερίων εἶναι καταγεγραμένα γεγονότα γία τὴν καταγωγή του ἀνθρώπου καί τή δημιουργία. Σὲ κάποιες ἀπὸ αὐτὲς ἀναφέρονται τό δέντρο τῄς σοφίας , ἡ σύγχυση τῶν γλωσσῶν , ἕνας μεγάλος κατακλυσμός 13000 χρόνια πρίν ποὺ κατέστρεψε τοὺς ὑψηλῆς τεχνολογίας πολιτισμοῦ κ.α. Σᾶς νομίζουν μήπως τίποτα ὅλα αὐτά ? Ἄν τό ψάξει κάποιος διεξοδικά θά ἀνακαλύψει ὅτι δέν ὑπάρχουν ἀναφορὲς ἀπὸ κανέναν ἱστορικό τῄς ἐποχῆς γία τὰ γεγονότα ποὺ μᾶς ἀναφέρουν ἐκτὸς ἀπὸ τὰ δικά τοὺς γραπτά βέβαια .

Κι ὅμως ἡ ἀνθρωπότητα ἐξακολουθεῖ νά πιστεύει αὐτά τὰ παραμύθια ποὺ μᾶς σερβίρει ἡ ἐλίτ ποὺ διαχειρίζετε τὴν ἱστορία τοϋ κόσμου! Βέβαια μέχρι νά πετύχει τό πείραμα τῶν ἀνθρώπων δημιουργήθηκαν ἐλαττωματικά ὑβρίδια σὰν τὰ διάφορα τέρατα ποὺ ἀναφέρονται στήν ἑλληνική μυθολογία . Ἀνά τόν κόσμο Βλέπουμε τή λατρεία τοῦ ἑρπετοῦ σάν κάτι τό συνηθισμένο καθώς ἐπίσης καί τὰ ἀγάλματα ποὺ ἀναπαριστοῦν τοὺς ἑρπετοειδεῖς θεοὺς καί ὁ κοινὸς μῦθος τοῦ ἑρπετοῦ ποὺ εἶναι φύλακας ἱερῶν τοποθεσιῶν π.χ. σάν τό κῆπο τῶν Ἑσπερίδων . Ἀπὸ τούς Ἰνδιάνους "Χόπι" στήν Ἀμερική , τούς Ἴνκας στὴ Ν. Ἀμερική , τούς Αἰγυπτίους , τούς Ἰνδούς , τούς Ἑβραίους , τούς Φοίνικες , ὅλοι τούς εἶχαν τή δική τούς ἑρπετοειδή Θεότητα. οἱ Ανουνάκοι εἶναι κυρίαρχες ὀντότητες ποὺ θέλουν νά ἐπιβάλλονται στοὺς ἄλλους . Δίνουν μεγάλη ἔμφαση στὴ μέθοδο πλύσης τοϋ ἐγκεφάλου καί τὴν ἔχουν τελειοποιήσει . Μᾶς ἐλέγχουν ἀπό τὴν κατώτερη τέταρτη διάσταση μέσω τῆς ἑρπετοειδοῦς ὑπόφυσης ποὺ ὑπάρχει στὸν ἀνθρώπινον ἐγκέφαλο . Ἡ ἀνθρώπινη συνείδηση δέν ἔχει τή δυνατότητα νά ἀντιληφθεῖ αὐτή τή χειραγώγηση , χωρίς πρῶτά νά καταφέρει νά συντονιστεῖ μέ τὴν τέταρτη διάσταση (λειτουργῶντας πέρα ἀπό τὴν τρίτῃ διάσταση) . Η τέταρτη διάσταση εἶναι ἡ λεγόμενη ἀστρική ἀπό ὅπου εἰσβάλουν στὸν κόσμο μᾶς οἱ διάφορες δαιμονικές οντότητες .
Σήμερα ἐξακολουθοῦν νά βρίσκονται ἀνάμεσα μᾶς καί αποσκοπούν στήν κυριαρχία τοϋ πλανήτη μέσω μιᾶς παγκόσμιας Κυβέρνησίς ποὺ προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν . Κατέχουν θέσεις κλειδιὰ σέ ἀνώτερα ἀξιώματα ,είτε αὐτά εἶναι πολιτικὰ , είτε στρατιωτικά κλπ. Ἔτσι δημιούργησαν καί τίς διάφορες μυστικές ἐταιρείες ,ποὺ τούς ἐξασφάλιζαν τὴν προώθηση τοϋ σχεδίου τούς ,μέ πυρήνα τὴν ἀδελφότητα τοῦ Φιδιού.

Οἱ Ανουνακι στὰ πρῶτά τούς βήματα πάνω στὸν πλανήτη γῆ κυκλόφορουσαν μέ τὴν ἐρπετοειδή τούς μορφὴ Σιγά σιγά ξεκίνησαν τὴν κατάληψη τοϋ πλανήτη χρησιμοποιώντας ἀνθρώπινη μορφὴ καί ἄρχισαν νά ἐλέγχουν τὴν ἀνθρωπότητα μέσο τῆς τέταρτης διάστασης. Στὶς μέρες μᾶς ἀσκοῦν ἔλεγχο στήν ἀνθρωπότητα μέσο τῶν μυστικῶν ἐταιρίων τῆς τεχνολογίας καί τῶν πολιτικῶν ποὺ εἶναι ανδρίκελά τους. Σήμερα ἑτοιμάζονται νά ἐπιβάλουν στήν ἀνθρωπότητα μία παγκόσμια δικτατορία ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πλέον δέν νοιαζονται γία τό ποιος τούς ἐλέγχει . Απλα βάζουν κάποιον στήν ἐξουσία γία νά μπορέσει νά τούς προσφέρει λύση στὰ προβλήματα τῆς καθήμερινοτητας ποὺ ἔχουν φροντίσει νά τούς φορτώσουν οἱ δυναστες Ανουνακι!!Ἐπίσης ἔχουν φροντισει νά ρίχνουν τό φταίξιμο γία ὅτι συμβαίνει σέ συγκεκριμένες ὁμάδες ποὺ ἐλέγχωνται ἀπὸ τούς ἴδιος π.χ Σιωνιστές, illuminati, masonia,κλπ ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά εἶναι διχασμένοι καί νά οδηγούνται σέ πολέμους . Ἔχουν παγιδεύσει τὴν ἀνθρώπινη συνείδηση σέ μία φυλακή φόβου , ενοχής καί απελπισίας , ἔχουν κλειδώσει τόν συνειδητό μας νου ὥστε νά ἀκολουθοῦμε τό ρεῦμα καί νά μὴν μποροῦμε νά εκφέρουμε μία ἄλλη γνώμη γία νά μὴν φανούμε διαφορετικοί καί μᾶς περιγελάσουν.

Τό σίγουρο εἶναι ὅτι ἔχουν γίνει καί διαδραματίζονται πράγματα καί καταστάσεις σήμερα πάνω στὸν πλανήτη ποὺ οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι ὄχι μόνο δέν θά μποροῦν νά πιστέψουν , ἀλλὰ οὔτε κἂν νά διανοηθοῦν. Εἴμαστε φυλακισμένοι σέ ἕνα σύστημα εικονικης πραγματικότητας ποὺ ἔχουν δημιουργήσει καί πρέπει νά εἴμαστε σέ εγρηγορση!!Οἱ Ανουνάκι μέσα ἀπὸ τὴν παγκόσμια ἐκστρατεία τῆς«παραπληροφόρησης» ποὺ Προωθήθηκε κυρίως ἀπό τὴν ἀμερικανική κυβέρνηση, κατάφεραν νά μᾶς πείσουν πῶς τὰ παράξενα καιρικά φαινόμενα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί πῶς ὑπαίτιοι εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι .Ἀλλὰ διάφοροι ἰδιαίτερα σεβαστοί ἐπιστήμονες,ποὺ δέν ἦταν μέσα στὸ «coverup»,ἀπέρριψαν συνολικὰ τή θεωρία τῆς «παγκόσμιας αὔξησης τῆς θερμοκρασίας λόγω τοϋ φαινομένου τοῦ θερμοκηπίου.» Ἀφοῦ(σωστὰ) επισήμαναν ὅτι τὰ πολικά καλύμματα πάγου καί οἱ παγετῶνες λειώνουν ἀπό κάτω καί ὄχι ἀπό τὴν ἐπιφάνεια. Γιατί; Λόγω τῆς προσέγγισης τοϋ nibiru,ἡ ἡλιακή ἀκτινοβολία αὐξάνεται

Ὁ ἥλιος ἐκτινάσσει τὰ μεγάλα ποσά ἡλεκτρομαγνητικής ἐνέργειας στὸ διάστημα . Κάποιο μέρος τῆς ἡλεκτρομαγνητικής αὐτῆς ἐνέργειας προσελκύεται καί απορροφᾶται ἀπό τό γήινο μαγνητικό πυρήνας, ἀναγκάζοντας τό λειωμένο πυρήνα σιδήρου τῆς γῆς νά θερμανθεῖ. Ἡ αὐξανόμενη θερμότατα ἀπό τό γήινο πυρήνα φιλτράρεται μέσω τοϋ μανδύα τῆς γῆς στήν ἐπιφάνεια,προκαλῶντας τὴν τήξη τῶν καλυμμάτων πάγου καί τῶν παγετώνων ἀπό κάτω.Δεν ὑπάρχει καμία πρόκληση «παγκόσμιας αὔξησης τῆς θερμοκρασίας λόγω τοϋ φαινομένου τοϋ θερμοκηπίου» ἀπό τούς -ἠλίθιας ἄποψης- οἱκιακοῦς ψεκασμοὺς καί τὰ ἀπολιθωμένα καύσιμα, καί δέν ἔχει ὑπάρξει ποτέ. Μια τέτοια ἀξίωση εἶναι παραπληροφόρηση ποὺ τίθεται ἀπό ἐκείνους ποὺ περιλαμβάνονται στὸ "coverup" εἶπέ ὁ δρ. McCanney.Ο πλανήτη Χ μπαίνει στὸ ἡλιακό σύστημα μας σχεδὸν κάτω ἀπό τό νότιο πόλο τοϋ ἥλιου

Αὐτή ἡ θέση θεωρεῖται «τυφλό σημεῖο» ἀπό τούς ἀστρονόμους. Αὐτό ἐξηγεῖ γιατί ὁ nibiru δέν εἶναι ἤδη ὁρατός στὸν νυχτερινό οὐρανό. Μπορεῖ ἤδη νά φανεῖ ἀπὸ τὰ τεράστια τηλεσκόπια στὰ διάφορα παρατηρητήρια σὲ ὅλο τόν κόσμο. Η nasa μολίς στὶς 17 Ἰανουαρίου(!) ἀνακοίνωσε τήν ἔναρξη λειτουργίας ἑνὸς τηλεσκόπιου στον νότιο πόλο. Βέβαια ὅτι θά λειτουργήσει τὸ συγκεκριμένο τηλέσκοπιο το ἔλεγαν κάποιοι ''γραφικοὶ''συνωμοσιολόγοι΄' πρίν απο δύο χρόνια καὶ οι nasa ἔλεγε ὅτι αὐτὰ εἶναι σενάρια ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Φυσικὰ καί πάλι εἶπαν ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα ἐρευνητικό πρόγραμμα ποὺ ἔχει σχέση μέ οὐράνία σώματα που βρίσκονται ἔξω ἀπό τό ἡλιακό σύστημα, καί γιὰ την μελέτη τῶν ἡλιακῶν κηλίδων!!Η nasa Βέβαια τά θέματα περὶ νιμπιρου,2012,κλπ τὰ διαψεύδει συνεχῶς ὅπως διαψεύδει γενικῶς ὅτι δὲν τὴν βολεύει!

Ὅπως εἶναι φυσικὸ τό 2012 δὲν πρόκειται νὰ γίνει τίποτα μιᾶς καί τό ἡμερολόγιό ποὺ χρησιμοποιοῦμε ἔχει σφάλμα ἀπό 3ως7 χρόνια,συνεπῶς ἡ nasa θά βγεῖ ἀληθινῇ ποὺ λέει ὅτι δὲν θὰ γίνει τίποτα καὶ ἔτσι ὁ κόσμος θά κοιμηθῇ τόν ὕπνο τοῦ δικαίου, εὑησυχασμενος ποὺ δὲν ἔγινε τίποτα!! Γιὰ τό λόγο αύτό ἀπό τό 2012 καί πέρα πρέπει νά ἔχουμε τὰ μάτιά μας ὀρθανοιχτα μέχρι το 2019 γιὰ νὰ μὴν
επαληθευτούν οἱ δέκα ἐντολὲς τοῦ τύμβου ''guide stones'' πού μᾶς ἔχουν φτάξει oἱ δυνάστες μας Ανουνακι!