ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Αρχαϊκή γραφή

                                                  ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Αρχαϊκή γραφή

ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Γραμμική Β'

                                                  ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε Γραμμική Β'

Ἐμπεδοκλῆς, ὁ Πυθαγόρας καὶ οἱ Καθαρμοί

Ο Ἐμπεδοκλῆς ἦταν ἕνας ἀπὸ αὐτούς ποῦ ἔζησε στὸ μεταίχμιο του περάσματος ἀπὸ τα Μυστήρια στὶς φιλοσοφικές σχολές, ἀφήνοντας μας ἕνα μέρος της ΓΝΩΣΗΣ του, μέσα ἀπὸ τους λίγους σωσμένους ἐξάμετρους ἐπικούς στίχους του

, ποῦ ὅμως χαρακτηρίζονται ἀπὸ μία τεράστια δυναμική σε σκέψεις καὶ ἀναλύσεις. Τα ποιήματα ποῦ σώζονται εἶναι οἱ «Καθαρμοί» (3.000 στίχοι) καὶ το «Περί φύσεως»(2.000 στίχοι). Οἱ στίχοι ποῦ διασώθηκαν εἶναι μόνον 450…..

Ἂς δοῦμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ το «Περί φύσεως»:

Μὲς στοὺς ἀνθρώπους δύσκολη τυχαίνει νὰ εἶναι ἡ γνώση, γιατί στενές στὰ μέλη τους ἁπλώνονται οἱ αἰσθήσεις καὶ κακά πέφτουν πάνω τους πολλά, το νοῦ, ποῦ ἀμβλύνουν. Κι ἀπ’ τὴ ζωή λίγο σάν δοῦνε ζῶντας μέρος, γοργοθάνατοι σὰν τον καπνό μακριά πετοῦνε, σ’ αὐτὸ μόνο πιστεύοντας, ποῦ σκόνταψε ὁ καθένας. Παντοῦ σερνάμενοι το πᾶν καυχιοῦνται ὅμως πώς βρῆκαν, έτ’ εἶναι τουτ’ 'αθώρητα κι ἀνήκουστα ἀπ’ ἀνθρώπους κι 'ανάρπαστ’ ἀπ’ το νοῦ μὰ σῦ, μακριά, ποῦ στέκεις θὰ μάθεις ἀπὸ τῶν θνητῶν τὴ γνώση ὄχι πιὸ πέρα.


Ὁ Ἐμπεδοκλῆς λοιπόν με τὴ φιλοσοφία του ἀναζητᾶ την πραγματική ΓΝΩΣΗ καὶ ΟΥΣΙΑ της ΦΥΣΕΩΣ. Η Φύση χαρακτηρίζεται ἀπὸ μία ΑΙΩΝΙΑ ΕΝ-ΑΛΛΑΓΗ. Η ἐν-αλλαγή αὐτὴ βρίσκεται ἀνάμεσα στὴν ἀλλαγή του Ἡράκλειτου … το (Γίγνεσθαι) καὶ την σταθερότητα του Παρμενίδη … το (Εἶναι). Ὁ Ἐμπεδοκλῆς …ΑΔΕΛΦΙΑ… στέκεται σ’ αὐτὲς τις δύο φιλοσοφικές θέσεις καὶ ὁρίζει σὰν πρωταρχική αἰτία γέννησης ὅλων τῶν ὄντων την κίνηση τεσσάρων πρωταρχικῶν στοιχείων ποὺ ὀνομάζει «ΡΙΖΩΜΑΤΑ».

Τα στοιχεῖα αὐτὰ εἶναι :

1. Ἡ φωτιά (ΖΕΥΣ) Προμηθεύς

2. Το νερό (ΝΗΣΤΙΣ)

3.Ἡ Γῆ (ΑΙΔΩΝΕΥΣ)

4. Ὁ Αέρας (ΗΡΑ)

Η κίνηση αὐτῶν τῶν 4ων στοιχείων ὀφείλεται σε δύο ἀντίθετες δυνάμεις ποῦ τις ὀνομάζει ΦΙΛΟΤΗΤΑ καὶ ΝΕΙΚΟΣ. Ἡ Φιλότητα εἶναι ἡ θετική δύναμη της ἀγάπης ποῦ ἑνώνει τα πράγματα καὶ Νείκος ἡ ἀρνητική ποῦ τα διαχωρίζει. Η σχέση αὐτῶν τῶν ἀντίρροπων δυνάμεων εἶναι αὐτὴ λοιπόν ποῦ διατηρεῖ την ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ εἰς το ΣΥΜΠΑΝ…. ὁ λεγόμενος (Σφαῖρος). Οὕτως δι’ ἡμᾶς τους Θνητούς….. ὁ θειότερος Νόμος της ἀδήριτης Ἀνάγκης… εἶναι ὁ Κοσμικός Νόμος , της ἀπαρασάλευτης τάξης καὶ του τρόπου διατήρησής της. Ὁ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…. ποῦ εἴτε ἑκουσίως, εἴτε ἀκουσίως την διασαλεύει διαπράττει ΥΒΡΙ καὶ σε ἀπροσδιόριστο γι’ αὐτὸν χρόνο…. δέχεται την ΤΙΜΩΡΙΑ της ΝΕΜΕΣΕΩΣ. Η Ὕβρις ΑΔΕΛΦΙΑ διαπράττεται ἀπὸ την Ἄττη, την ἀφροσύνη ποῦ εἶναι πάντα ἀποτέλεσμα ἀλόγων, ἀνεξέλεγκτων παθών ἡ ἀπερίσκεπτης συγκατάθεσης σε μία γνώμη (αὐτὸ ποῦ ἀποκαλοῦμε σήμερα… ἁμαρτία). Καὶ φυσικά η Ὕβρις προκαλεῖ την Δίκη, τα Δεινά ποῦ διὰ μέσου των ὁποίων ἐπέρχεται ἡ τιμωρία της ΝΕΜΕΣΕΩΣ. Ὁ λαός μας σήμερα… στερούμενος ἐδῶ καὶ χρόνια της ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ καὶ της ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΥΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ἔμενε ἄοπλος καὶ ἀβοήθητος με ὁδηγὸ την σφαλερή κρίση ἡ την κοπιώδη ἐμπειρία. Τα πάθη μας καὶ οἱ (ἁμαρτίες) λόγῳ της ἐγγενοῦς μεταδοτικότητας καὶ συσσώρευσης τείνουν νὰ ἰσχυροποιοῦνται καὶ νὰ κατακάθονται στὸν χῶρο ὡς ἀκαθαρσία, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ στὶς ἀνθρώπινες Ψυχές μας… ὡς κηλῖδα …γι’ αὐτὸ παρατηροῦμε ἔντονα…ὁ ἕνας νὰ βγάζει το μάτι του ἄλλου… καὶ νὰ ὑβρίζουμε κάθε διαφορετική ἄποψη… ποῦ ἐμεῖς δὲν δεχόμαστε ὡς ἀληθινή …μιᾶς καὶ ἡ δική μας πάντα ἄποψη εἶναι ἡ νομίζουμε ὅτι εἶναι καὶ ἡ… σωστότερη. Αὐτὸ λοιπόν το ΜΙΑΣΜΑ ποῦ μεταφέρεται κληρονομικά ἀπὸ γενεά σε γενεά καὶ φέρνει ἀνίατες ἀσθένειες ἀλλὰ καὶ καταστροφικά πνεύματα γιὰ ὅλῃ την ἀνθρωπότητα… κατακάθεται σε μία πόλη, σε μία χώρα….ἐπάνω σε ὅλη τὴ Γαῖα….καὶ φέρνει συμφορές της καὶ δυναμώνει τους ἐχθρούς της…γιὰ νὰ κάνουν αὐτὰ ποῦ διαπράττουν σήμερα…!!!

Σήμερα εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νὰ δημιουργηθοῦν στὴν Ἑλλάδα… ἀλλά καὶ σε παγκόσμια κλίμακα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ καὶ νὰ γίνει ἐκπαίδευση ΙΕΡΕΩΝ, ὥστε νὰ τελοῦνται σωτήριοι ΚΑΘΑΡΜΟΙ καὶ ΕΝΑΓΝΙΣΜΟΙ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ὥς γνήσιος υἱός της ΓΗΙΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ, εἶναι ΦΟΡΕΑΣ των 4 στοιχείων της… ποὺ τον θρέψουν… ἀλλὰ καὶ τον καθαρίζουν. Τα μιάσματα λοιπόν…. βρίσκουν ΑΔΕΛΦΙΑ κατοικία στὸ σῶμα καὶ στὸ πνεῦμα. Ὅπως το σῶμα το θέλουμε καθαρό καὶ ὑγιές ….ἔτσι καὶ το πνεῦμα ὀφείλει κι αὐτὸ … νὰ εἶναι ὑγιές γιὰ νὰ ἐνοικεῖ …ὥστε νὰ ἀποτελέσει τον ΝΑΟ του, ὥστε ὁ προστάτης ΔΑΙΜΩΝ ἑαυτοῦ…. νὰ μὴν το ἐγκαταλείψει.


Εἰς το Καρμήλειον ὅρος λοιπόν ….ὁ μύστης Πυθαγόρας …μας δίδαξε τους φυσικούς καθαρμούς …ποῦ ὀφείλουμε νὰ τους γνωρίζουμε.


ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΠΥΡΟΣ. Ἀδέλφια…ἀναζητεῖστε τις θερμές ἀκτῖνες του Ἡλιακοῦ φωτός. Βρεῖτε πνευματικά τις ἀκτῖνες του Φοίβου καὶ δεηθεῖτε την ἀρωγὴ τους. Ἀπεκδυθεῖτε τῶν ρούχων ποῦ σας βαραίνουν , ὅπως καὶ τῶν ὑποδημάτων σας καὶ ἀφῆστε την ΙΡΙΔΑ νὰ ἀγκαλιάσει το σῶμα σας. Ἐισπνεύστε την θέρμη του Φοίβου καὶ ἐναρμονείστε την ἀναπνοὴ σας με τον ρυθμό του Συμπαντικοῦ Λόγου. Ἀφῆστε την Ἀπολλώνεια Ἀκτῖνα νὰ εἰσέλθει μέσας σας καὶ νὰ πυρώσει τις ἀκαθαρσίες ἐσωτερικά. Η ΙΡΙΣ θὰ κάψει ὅλες τις ἀκαθαρσίες καὶ θὰ σας περιβάλλει με το γλυκό της ἄρωμα καθώς θὰ λουστεῖτε στὸ Πύρινο Φῶς της.


ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΑΝΕΜΟΥ. Ἀδέλφια…ἀνανεῶστε τον ἑαυτὸ σας με νηστεία στὴν ἀρχὴ την Νουμηνίας (Νέα Σελήνη). Δεηθεῖτε στὴν προσφιλέστερη δι’ ἐσᾶς Θεότητα, ἀποφεύγοντας κατά την διάρκεια του καθαρμοῦ την κοινωνία με ἄφρωνες ἀνθρώπους. Ἀναζητείστε φρέσκο ἀέρα τῶν δασῶν καὶ βρεῖτε πνευματικά τους Δαίμονες καὶ τις Νύμφες του Αἰόλου. Ἀπεκδυθεῖτε τῶν ρούχων καὶ ὑποδημάτων καὶ τρέξτε μέχρι ὁ ἀέρας νὰ εἰσέλθει στοὺς πνεύμονές σας καὶ νὰ καθαρίσει τις κακοσμίες καὶ τις ἀκαθαρσίες, ὅπως ὁ καπνός της φωτιᾶς χάνεται με το στροβίλισμα του ἀνέμου. Ἀφῆστε τον ἀέρα νὰ ἀγκαλιάσει το σῶμα σας καὶ νὰ το ἐξαγνίσει με το γλυκό του ἄρωμα.



ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΥΔΑΤΟΣ. Ἀδέλφια….ἀναζητεῖστε το ρέον ΥΔΩΡ τῶν πηγῶν καὶ τῶν ποταμῶν ἡ το ἰαματικό της θαλάσσης. Αναζητεῖστε πνευματικά τις Νηρηίδες καὶ τους Τρίτωνες του Ποσειδῶνος. Ἀφεθεῖτε στὰ περί κυκλικά τους χέρια καὶ ἐναρμονίσετε τον ρυθμό της ἀναπνοῆς σας με τον παγκόσμιο ρυθμό του ὑδάτινου στοιχείου. Οἱ Νηρηίδες καὶ οἱ Τρίτωνες θὰ ἀποβάλλουν τις δυσοσμῖες, καὶ ὅλες τις ἀκαθαρσίες θὰ ρεύσουν ἕξω ἀπὸ ἐσᾶς καὶ θὰ σας περιβάλλει το γλυκό ρέων ἄρωμα τους. Ἀφῆστε τον δαίμονα του πόσιμου νεροῦ νὰ εἰσέλθει μέσα σας γιὰ νὰ γίνετε καθαροί σὰν το ποταμίσιο ἀφρὸ. Ἀφῆστε το χλιαρό νερό νὰ εἰσέλθει στὸ ἔντερο σας καὶ νὰ καθαρίσει τα ἐνδοτέρα σπλάχνα σας. Δεηθεῖτε στὴ προσφιλέστερη ὑδάτινη Θεότητα καθώς το νερό θὰ ἀποβάλλει τις συσσωρευμένες ἀκαθαρσίες καὶ τα τιτανικά κατάλοιπα ἀπὸ τις τοξίνες ποῦ ἔχουν σωρευθεῖ μέσα σας. Συνεχίστε νηστεία παράλληλα με τον καθαρμό του νεροῦ μέχρι το νερό ποῦ ἐξέρχεται ἀπὸ τα ἐνδοτέρᾳ σας νὰ εἶναι καθαρό ὥς ἀφρὸς του ποταμοῦ.



ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΓΗΣ. Ἀδέλφια…αναζητεῖστε τα βραχώδη ὀστᾶ της γῆς καὶ την χωμάτινη σάρκα της. Βρεῖτε πνευματικά τους Σελεινούς του Πανός καὶ τους Κενταύρους καὶ δεηθεῖτε εὐλαβικά ἀποδίδοντας τιμές. Βυθιστεῖτε σε ἀργιλλώδη θειούχα λάσπη καὶ ἡ ἀγκαλιὰ της Γαίας θὰ βγάλει ἀπὸ τα κόκαλά σας τους πόνους καὶ τις ἀκαθαρσίες. Στὸ τέλος της νηστείας εισπνεύστε τον ἀτμὸ θερμοῦ γάλακτος καὶ πιεῖτε ἀναγεννώμενοι, ὅπως τα νήπια ποῦ θηλάζουν ἀπὸ τον μαστό της μητέρας καὶ ὁ Ἰδαῖος ΖΕΥΣ ἀπὸ την ΑΜΑΛΘΕΙΑ. Ἀφεθεῖτε με ὑπομονή στὴν ἐμετικὴ διάθεση καὶ μὴν την πολεμήσετε. Ἔτσι θὰ ἀποβάλλετε καὶ το τελευταῖο ἴχνος μιάσματος ποῦ ἔχει κατακάτσει μέσα σας καὶ θὰ ἐπανακτήσετε τον ΝΑΟ του σώματός καὶ την κατοικία του Δαίμονος ἑαυτούς το πνεῦμα σας. Ἀδέλφια…γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ πραγματοποιήσετε τα παραπάνω…ἀφείλετε νὰ τα βάλετε ὡς ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΧΟ…στὴν καθημερινότητά σας καὶ στὴν ζωή σας. Φτιάξτε ἕνα πλάνο. Ἡ σειρά ποῦ θὰ μποροῦσε ὁ καθείς νὰ ξεκινήσει…θὰ ἦταν: πρῶτα ὁ καθαρμός της γῆς, μετά του ὕδατος, κατόπιν του ἀέρα…καὶ τέλος του πυρός. Ἄν αὐτὸ σας δυσκολεύει ξεκινῆστε ὅπως ἐσεῖς το ἐπιθυμεῖτε…με ὁποία σειρά…το θέλετε. Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἡ τρίανια του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ …συμβολίζει ἐπακριβῶς αὐτὲς τις πράξεις. Το κοντάρι….στὴν κάτω ἄκρη του…ἐκεῖ ποῦ στηρίζεται…εἶναι ἡ γῆ…καὶ το ἐπάνω μέρος εἶναι οἱ τρεῖς κόψεις (τρίαινα)…ὅπου ἀντιστοιχοῦν στὸ ὕδωρ…στὸν ἀήρ…καὶ στὸ πῦρ. Χρειάζεται ἀσφαλῶς πολύ ὑπομονή καὶ σωστός προγραμματισμός…κι ἄν αὐτὸ σας φαίνεται ἀρκετά δύσκολο….τότε ποτέ δὲν θὰ ἔχετε δώσει την ΕΥΚΑΙΡΙΑ στὸν ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ….νὰ καθαρίσετε τα πνευμόνια σας καὶ την ἀναπνοή σας , το αἷμα σας καὶ τα σπλάχνα σας ….δὲν θὰ δεῖτε τα μάτια σας νὰ γίνονται πιὸ λαμπερά καὶ φωτεινά..το δέρμα καὶ κόκαλά σας νὰ λάμψουν σὰν την σάρκα των καρπῶν καὶ νὰ γίνου πιό σφριγηλά ….δὲν θὰ ἔχετε την εὐκαιρία νὰ ἀγκαλιάσετε τὴ μητέρα Γῆ…ὅπως ἀγκαλιάζατε ..τὴ φυσική σας μητέρα…ὅταν ἤσασταν παιδιά….ὥστε στὸ τέλος…της ἡμέρας…νὰ ἀγκαλιάσετε τον ρυθμό …του Πατέρα…Οὐρανοῦ….του Αἰθέρα….ποῦ προστάτης του εἶναι…

ὁ ΔΙΑΣ ΖΕΥΣ. Ἀδέλφια…ἐκείνη την περίοδο των καθαρμῶν ἀποφύγετε την κρεατοφαγία…καὶ προσπαθεῖστε νὰ ἔχετε ἠρεμία καὶ γαλήνη μέσα σας.


Ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει νὰ ἔχετε ΔΙΑ-ΘΕΣΗ νὰ τα προσεγγίσετε….καὶ νὰ εἴσαστε ΘΕΤΙΚΟΙ…ὡς πρὸς την ΔΙΑ-ΔΙΑΚΑΣΙΑ.

Δεκέμβρης 1944, ἡ μάχη της Ἀθήνας

Τον Ὀκτώβρη του 1944 οἱ Γερμανοί ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ την Ἑλλάδα. Ὅλη ἡ χώρα ἀνέπνεε πλέον ἐλεύθερα μετά ἀπὸ χρόνια κατοχῆς. Καὶ ἐνῶ ἄλλες χῶρες την ἰδία στιγμή ξεκινοῦσαν με αἰσιοδοξία σχέδια ἀνοικοδόμησης της κοινωνίας καὶ της οἰκονομίας τους, στὴν Ἑλλάδα τα πράγματα ἀρχίζουν καὶ παίρνουν ξεκάθαρα μορφή πολιτικῆς κυριαρχίας καὶ ταυτόχρονα ἐξουδετέρωσης των ἀντιπάλων τους. Η μὲν ἄκρα ἀριστερά ἐπιθυμεῖ την κατάκτηση της πολιτικῆς ἐξουσίας, ἡ κυβερνητική πλευρά ἐπιθυμεῖ την συγκρότηση κυβέρνησης καὶ στρατοῦ ἐθνικῆς ἑνότητας. Η οὐσία εἶναι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις το κίνητρο της ἐξουσίας. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ἀπὸ την πρώτη στιγμή ἡ Μεγάλη Βρετανία συμμετεῖχε ἐνεργά στὴν ἀναπτύξη του ἀντιστασιακοῦ κινήματος στὴν Ἑλλάδα. Πάντα ἀπὸ την δική της ὀπτικὴ καὶ βεβαίως γιὰ τα δικά της συμφέροντα. Οἱ συμφωνίες γιὰ την ἵδρυση του Κοινοῦ Γενικοῦ Ἀρχηγείου Ἀνταρτῶν, του Λιβάνου, της Καζέρτας ἔθεταν πάντα την Ἑλλάδα στὴ σφαῖρα ἐπιρροῆς τῶν Ἄγγλων. Μεταξύ των μεγάλων ἀντιφασιστικῶν δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της σοβιετικῆς Ρωσίας καὶ της Μεγάλης Βρετανίας, ξεκαθαρίστηκε τον Ὀκτώβριο του 1944 ὅτι ἡ Ἑλλάδα θὰ βρίσκονταν καὶ ἐπίσημα στὴ ζώνη ἐπιρροῆς της Ἀγγλίας του Τσόρτσιλ. Ὅλα αὐτὰ σήμερα εὔκολα ὁδηγοῦν στο συμπέρασμα ὅτι οἱ κατά περιόδους κομμουνιστικές ἐξεγέρσεις δὲν εἶχαν ποτέ καμία πιθανότητα ἐπιτυχίας, ἀπὸ την στιγμή ποῦ ὁ Στάλιν εἶχε κάνει τις συμφωνίες του με τον Τσόρτσιλ. Ἑπομένως το αἱματοκύλισμα του ἐμφυλίου πολέμου δὲν ἔγινε γιὰ μία καλύτερη καὶ ἀληθινά δημοκρατική Ἑλλάδα, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὸ βόλευε τις δύο αὐτοκρατορίες. Η οὐσία γιὰ τα Δεκεμβριανά του 1944, δὲν ἦταν οἱ αἱματηρές συμπλοκές τις πρῶτες μέρες του Δεκέμβρη, ἀλλὰ τα γεωπολιτικά καὶ στρατηγικά συμφέροντα των αὐτοκρατοριῶν τῶν Στάλιν καὶ Τσόρτσιλ.
Ἄς πάρουμε ὅμως τα πράγματα ἀπὸ την ἀρχὴ. Το Νοέμβρη του '44, ξεκινοῦν πολλές ἐπαφές μεταξύ Σκόμπυ, κυβέρνησης Παπανδρέου καὶ ἀντιστασιακῶν ὀργανώσεων με θέμα τον ἀφοπλισμό τῶν τελευταίων καὶ τὴ δημιουργία ἑνιαίου ἐθνικοῦ στρατοῦ. Στὶς 9 Νοεμβρίου φτάνει στὴν Ἀθήνα ἡ Ὀρεινή Ταξιαρχία. Τα ἀθηναϊκό πλῆθος ἀποδέχτηκε με θέρμη καὶ ἀνακούφιση την ἐλεύση της, σε ἀντίθεσή με τους ὑπουργούς του ΕΑΜ. Ο Γουντχάουζ ἔγραψε: " Η ἐκστατική ὑποδοχή ποῦ ἐπιφυλάχτηκε στὴν ταξιαρχία ὅταν παρέλασε στὴν πόλη την ἑπόμενη μέρα ἔδειξε ὅτι ὁ κόσμος τὴ θεωροῦσε ὡς ἀσφάλεια ἀπέναντι στὸν ΕΛΑΣ. Οἱ Ἀθηναῖοι, φοβισμένοι κάθε βράδυ ἀπὸ τα ἀπειλητικά συνθήματα ποὺ ἐκφωνοῦσε ὁ ἐφεδρικός ΕΛΑΣ ἀπὸ τα "χωνιά" του, με το δίκιο τους κρατοῦσαν καχύποπτη στάση ἀπέναντι σε μιά ὀργάνωση ποὺ σταθερά ἐπὶ δύο χρόνια δήλωνε ὅτι ὅποιος δὲν την ὑποστήριζε ἦταν προδότης...

" (1). Την ἴδια στιγμή, ὁ Θόδωρος Μακρίδης (Καπετάν Ἕκτορας) στέλνει ἕνα τηλεγράφημα πρὸς το Πολιτικό Γραφεῖο του ΚΚΕ, με ἀφορμὴ μιά διαφωνία του με τον Ἄρη Βελουχιώτη: " Το ἐσωτερικόν ἑλληνικόν πρόβλημα θὰ λυθῆ ἀναγκαστικῶς πρό του πέρατος του πολέμου. Η λύσις θὰ εἶναι βιαία καὶ οὐχί κοινοβουλευτική. Η ἑλληνική ἀντίδρασις θὰ ἐπιχειρήση πραξικόπημα κατά Δεκέμβριον 1944 ἡ Ἰανουάριου 1945. Εἶναι λίαν ἐνδεχομένη βρετανική ἔνοπλος ἐπέμβασις...

" (2). Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι ἀπὸ τις ἀρχὲς του Νοέμβρη το κλίμα ἦταν τεταμένο. Μετά ἀπὸ συνεννοήσεις με την κυβέρνηση ὁ Σκόμπυ ἀνακοίνωσε ὅτι ἡ ἀποστράτευση τῶν ἀνταρτῶν θὰ ἔπρεπε νὰ ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου. Στή συνάντησή του ὡστόσο με τον Ζέρβα καὶ τον Σαράφη, στὶς 22 Νοεμβρίου στὴν Ἀθήνα, συνειδητοποίησε ὅτι ὁ δεύτερος ἀρνοῦνταν νὰ διατάξει την ἀποστράτευση τῶν ἐλασιτῶν, παρόλο ποῦ ὁ ἴδιος ἄνθρωπος εἶχε ὑπογράψει την συμφωνία στὴ Καζέρτα. Στὸ ἴδιό διάστημα ὁ Πρωθυπουργός ἔκανε παραχωρήσεις πρὸς την ἐαμική πλευρά, σὰν δεῖγμα καλῆς θέλησης ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν οἱ ἅποιες συγκρούσεις

Στὰ τέλη του μηνός, οἱ συζητήσεις στράφηκαν στὴν δημιουργία ἐθνικοῦ στρατοῦ κοινῆς ἀποδοχῆς. Τελικά, ἔγινε ἀποδεκτή ἡ πρόταση της ΠΕΕΑ, ποῦ προέβλεπε τὴ δημιουργία δύο ταξιαρχιῶν ἴσης δύναμης. Η μία ταξιαρχία θὰ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ την Ὀρεινή Ταξιαρχία, τον Ἱερὸ Λόχο καὶ μία μονάδα του ΕΔΕΣ καὶ ἡ δεύτερη ταξιαρχία ἀπὸ ἰσοδύναμη - πρὸς τις ἄλλες- δύναμη του ΕΛΑΣ. Ὁ Παπανδρέου ἔκανε ἀποδεκτὴ την πρόταση της ἀριστεράς καὶ ἀνακοίνωσε ὅτι οἱ ὑπουργοί της κυβέρνησης θὰ ὑπέγραφαν την πρόταση την ἴδια μέρα (28η Νοεμβρίου). Καὶ ἐνῷ ὅλα ἦταν ἕτοιμα ὥστε νὰ ἀποφύγει ἡ χώρα τον ἐμφύλιο σπαραγμό, την ἑπομένη φτάνει στὸ γραφεῖο του Πρωθυπουργοῦ ἀντιπροσωπεία μελῶν του ΕΑΜ ποῦ ζητᾶ την ὁριστική ἀποστράτευση ὅλων τῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων, τόσο τῶν ἀνταρτῶν ὅσο καὶ της Ὀρεινῆς Ταξιαρχίας καὶ του Ἱεροῦ Λόχου. Τα ἴδια πρόσωπα, μία μέρα μετά, ἀναίρεσαν αὐτὰ ποῦ εἶχαν προτείνει. Γιὰ την ἀνεξήγητη συμπεριφορά του Ζεύγου, ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἔγραψε: " Ὁ Ζεύγος ἐτέλει ὑπὸ το κράτος μεγάλης νευρικότητος. Μου δήλωσεν ὅτι το Κομμουνιστικόν Κόμμα δὲν ἀποδέχεται πλέον την συμφωνίαν την ὁποίαν αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶχε ἐγχειρίσει την προηγουμένην, καὶ ὅτι θέτει νέους ὄρους πρὸς ἀποδοχήν, μεταξύ τῶν ὁποίων την ταυτόχρονον διάλυσιν της Ὀρεινῆς Ταξιαρχίας καὶ του Ἱεροῦ Λόχου, την ἄμεσον καθιέρωσιν συνοπτικῆς διαδικασίας διά τους δοσιλόγους, την ὑποχρεωτικήν ἔκδοσιν τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων πρό της 10ης Δεκεμβρίου κ.λπ. Κατάπληκτος του ἐδήλωσα ὅτι πρόκειται περί πλήρους ὑπαναχωρήσεως καὶ ὅτι ἡ Κυβέρνησις δὲν δύναται νὰ ἀποδεχθῇ τους νέους ὄρους ἀλλὰ ἐμμένει εἰς την γενομένην συμφωνίαν. Ὁ Ζεύγος τότε εἰς κατάστασιν ἐξάψεως ἔσπευσε νὰ φύγη, χωρίς κἂν νὰ με ἀποχαιρετήση. Ἀπεκόμισα την ἐντύπωσιν, καθώς ἀνεκοίνωσα ἔπειτα εἰς το Ὑπουργικόν Συμβούλιον, ὅτι ὁ Ζεύγος εἶχεν ἀποσταλῆ με την ἐντολὴν νὰ ἐπιφέρη ὁπωσδήποτε την ρῆξιν"


(4). Η πλήρης ὑπαναχώρηση εἶχε τις ρίζες της στὴν ὑπόσχεση του Τίτο γιὰ ἐνίσχυση. Ὁ Ἰωάννης Ἱατρίδης ἔγραψε πάνω σ' αὐτὸ: " ... , το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου εἶχε ληφθῆ ἕνα μήνυμα ἀπὸ τον Στρατάρχη Τίτο, ποῦ ἔδινε θάρρος στοὺς Ἕλληνες κομμουνιστές νὰ καταλάβουν την πρωτεύουσα με την βία. Λέγεται πῶς οἱ Γιουγκοσλάβοι πρόσφεραν την "ἠθικὴ" τους ὑποστήριξη σε μιά τέτοια θαρραλέα ἐνέργεια, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Στάλιν μπορεῖ νὰ την εἶχε ἐπιδοκιμάσει, χωρίς ὅμως καὶ νὰ ἐγκρίνη ἀνοικτή σοβιετική βοήθεια"


(5). Ο Γουντχάουζ ἔχει παρόμοια ἄποψη: " Το τί συνέβη καὶ ἄλλαξε γνώμη το ΚΚΕ παραμένει ἀσαφὲς. Τα ἀπομνημονεύματα του Τζήμα καὶ του Ὀρέστη ὑπονοοῦν ὅτι ὁ Τίτο είχε κάποια σχέση. Ὁ Τζήμας βρισκόταν στὸ Βελιγράδι με τον Τίτο καὶ ἐκεῖ τους συνάντησε ὁ Πέτρος Ρούσσος σε εἰδική ἀποστολή ἀπὸ το ΚΚΕ. Παρουσία του Τζήμα, ὁ Ρούσσος ρώτησε ἄν το ΚΚΕ μποροῦσε νὰ βασίζεται στὴν ὑποστήριξη της Γιουγκοσλαβίας σε περίπτωση σύγκρουσης με τους Βρετανούς. Ὁ Τίτο ἀπάντησε θετικά. Παρά τους ἐνδοιασμούς του Τζήμα, πού βασίζονταν σε γνώση ἀπὸ πρῶτο χέρι τῶν περιορισμένων μέσων τῶν παρτιζάνων, ἡ ἐνθαρρυντική ἀπάντηση του Τίτο μεταβιβάσθηκε στὴν Ἀθήνα στις 27 Νοεμβρίου"
(6).
Την 1η Δεκεμβρίου, ὁ Ριζοσπάστης κυκλοφορεῖ με κύριο τίτλο " Η "ἀδιαλλαξία" του ΚΚΕ" , κατηγορῶντας την κυβερνητική πλευρά γιὰ τα γεγονότα των προηγούμενων ἡμερῶν. Την ἴδιά στιγμή δυνάμεις του ΕΛΑΣ συγκεντρώνονταν γύρω ἀπὸ την Ἀθήνα. Ὁ Κρίς Γουντχάουζ αναφέρει: " Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ποῦ διατηροῦσε κιόλας την ἔδρα ἑνὸς σώματος στρατοῦ στὴν Ἀθήνα, ὑπὸ τον στρατηγό Μάντακα, μετακίνησε ἐνισχύσεις πρὸς την πρωτεύουσα. Ἦταν πιὸ βαριά ὁπλισμένοι τώρα ἀπὸ ό,τι ἦταν στὴν Κατοχή, ἐπειδή οἱ Γερμανοί εἶχαν ἀφήσει πίσω τους πολλές ἀποθῆκες με πολεμοφόδια σε μικρή ἀπόσταση, γνωρίζοντας, ἔστω καὶ χωρίς ρητή συμφωνία, σε τί θὰ χρησίμευαν. Ὅλμοι καὶ πυροβόλα εἶχαν ἐπισημανθεῖ σε ἐπίκαιρα σημεῖα της Ἀθήνας"                        (7). Στὶς 2 Δεκεμβρίου παραιτοῦνται οἱ ὑπουργοί του ΕΑΜ. Οἱ διαταγές πρὸς τις μονάδες του ΕΛΑΣ, ἦταν νὰ πλησιάσουν την πόλη χωρίς ὡστόσο νὰ ἀντιταχθοῦν στοὺς Βρετανούς γιὰ κανένα λόγο                                                                               (8). Την ἴδια μέρα ὁ Σιάντος στέλνει διαταγή, με σφραγῖδα της Κεντρικῆς Ἑπιτροπής του ΕΛΑΣ, πρὸς το Γενικό Στρατηγεῖο: " Ὑπουργοί μας παρητήθησον στόπ. Κατ' ἐξακριβωμένας πληροφορίας Ζέρβας ἀνεχώρησε ἐσπευσμένως εἰς Ἤπειρον, ἶνα ἐνεργήσει γενικήν ἐπιστράτευσιν καὶ ἐπιτεθεῖ καθ' ἡμῶν στὀπ. Προετοιμάσατε καὶ κινητοποιήσατε ὀγδόην, πρώτην, ἐννάτην καὶ δεκάτην Μεραρχίας, ἄνευ οὐδεμιᾶς χρονοτριβῆς πρὸς ἐπίθεσιν ἐναντίον Ζέρβα προτοῦ προλάβει νὰ ἐπιστρατευθεῖ στόπ. Ἀφαιρέσατε πρωτοβουλίαν ἀπὸ Ζέρβα στόπ. Ἅμα πέρατι προετοιμασίας ἐπιτεθεῖτε στόπ. Διατάξατε ἄμεσον διάλυσιν Ἐθνοφυλακῆς καθ' ἅπασαν Ἑλλάδα με πολιτικά καὶ ἐν ἀνάγκη βίαια μέσα στόπ "


(9). Το ΕΑΜ ἐπίσημα ἀνακοίνωσε ὅτι την 4η Δεκεμβρίου θὰ προκαλέσει γενική ἀπεργία σὰν ἐνδείξη διαμαρτυρίας. Στίς 3 Δεκεμβρίου, το ἐπίσημο ἔντυπο του κόμματος, ὁ Ριζοσπάστης κυκλοφορεῖ με ἄρθρο του Ζεύγου, με τίτλο "Καὶ τώρα τον λόγο ἔχουν οἱ μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ", στὸ ὁπος του ΕΛΑΣ, ποῦ τους ζητοῦν νὰ παραδώσουν τα τιμημένα καὶ κερδισμένα σε μάχες ὅπλα τους. Οἱ περήφανοι πολῖτες της Ἀθήνας, ποῦ ἀντιμετώπισαν νικηφόρα τις ὀρδὲς τῶν Γερμανῶν καὶ τῶν προδοτῶν. Ὅλοι οἱ δημοκράτες, ὅλοι ὅσοι πονᾶν την Ἑλλάδα καὶ το λαό της, θὰ βρεθοῦν ἑνωμένοι στὶς γραμμές τουῖο ἔγραφε μεταξύ ἄλλων: " ... Τώρα το λόγο τον ἔχει ὁ ἑλληνικός λαός. Οἱ μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητέ


γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν την λευτεριά του, τὴ ζωή του, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, την ἐθνική ἀνεξαρτησία. Ὁ ἑλληνικός λαός θὰ σαρώσει την κυβέρνηση του ἐμφυλίου πολέμου καὶ θὰ δημιουργήσει μία κυβέρνηση πραγματικῆς ἐθνικῆς ἐνότητας"


(10). Το ἄρθρο αὐτὸ του Ζεύγου, πρὸ οἰκονομεῖ την ἔνοπλη σύγκρουση τῶν Δεκεμβριανῶν καὶ ἀποδεικνύει ξεκάθαρα ποῖος ἀπεδίωξε τὴ σύγκρουση. Το συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου ἀποτέλεσε την ἀρχὴ τῶν αἱματηρῶν συγκρούσεων. Η κυβέρνηση φρόντισε νὰ τοποθετήσει ἰσχυρές ἀστυνομικές δυνάμεις σε ὅλο το ἱστορικό κέντρο των Ἀθηνῶν, με ἀφετηρία την πλατεῖα Συντάγματος. Οἱ ἐαμίτες διαδηλωτές σε κάθε ἐμφάνιση ἀστυνομικῶν ἀντιδροῦσε με ὕβρεις καὶ συνθήματα


(11). Κατά τον Γουντχάουζ: " Ἐκείνῳ το πρωί της Κυριακῆς, 3 Δεκεμβρίου, ἡ ἐπανάσταση εἶχε ξεσπάσει. Ὅταν τα πλήθη τῶν διαδηλωτῶν βρέθηκαν ἀντιμέτωπα με την ἀστυνομία, στὴν Πλατεῖα Συντάγματος, πολλοί ἀστυνομικοί πυροβόλησαν κατευθείαν πάνω τους, πρᾶγμα ποῦ, χωρίς ἀμφιβολία, ἦταν ὁ σκοπός γιὰ τον ὁποῖο τα εἶχε συγκεντρώσει ἐκεῖ το ΚΚΕ. Σύμφωνα με μερικές ἀφηγήσεις, το πλῆθος ἀνταπέδωσε τα πυρά. Σύμφωνα με ἄλλες, πυροβόλησε πρῶτο καί εἶχε ρίξει χειροβομβίδες στὰ παράθυρα πολιτικῶν ἀντιπάλων, πρίν φθάσει στὴν Πλατεῖα Συντάγματος. [...] Ὁ Παπανδρέου, σε ραδιοφωνική ὁμιλία ἐκείνη τὴ νύχτα, ἀπέρριψε την εὐθύνη στοὺς κομμουνιστές"


(12). Θεωρεῖται βέβαιο το γεγονός ὅτι ἡ ἀστυνομία ἔβαλε κατά του πλήθους. Ὅπως θεωρεῖται γενικά βέβαιο, το γεγονός των προκλήσεων του πλήθους ἔναντι των Ἀστυνομικών. Ἀργότερα, ὁ τότε διευθυντής της Ἀστυνομίας Ἀθηνῶν, Ἔβερτ ὁμολόγησε ὅτι ὁ ἴδιος ἔδωσε την ἐντολή γιά βίαιη διάλυση της διαδήλωσης ἀλλὰ ἀπὸ την στιγμή πού ἕνας ἀστυνομικός δολοφονήθηκε ἀπὸ το πλῆθος

(13). Οἱ κυβερνητικές ἐκθέσεις ἔγραφαν: " Οἱ ἀστυνομικοί, παρά την κακομεταχείρισή τους ἀπὸ μέρος τῶν διαδηλωτῶν, πειθαρχῶντας στὶς διαταγές ποῦ εἶχαν, ἔδειχναν μεγάλη ὑπομονή. Πρῶτοι ἐπυροβόλησαν ἔνοπλοι διαδηλωτές, ποῦ εἶχαν ἐπίσης καὶ χειροβομβίδες. Σκοτώθηκε ἕνας ἀρχιφύλαξ της ἀστυνομίας καὶ τραυματίσθηκαν τρεῖς ἀστυνομικοί. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τους δέκα νεκρούς διαδηλωτές, ὅπως ἀποδείχθηκε ἀπὸ την νεκροψία του ἰατροδικαστοῦ, σκοτώθηκαν ἀπὸ χειροβομβίδες, τις ὁποῖες ἡ ἀστυνομία δὲν ἐχρησιμοποίησε..."


(14). Ἀπὸ την μέρα αὐτὴ οἱ συγκρούσεις ἐλασιτών - ἀστυνομικῶν ἦταν καθημερινό φαινόμενο στὸ ματωμένο Δεκέμβρη. Αὐτὲς οἱ συγκρούσεις θεωρήθηκαν ἀπὸ πολλούς, ὁ λόγος της ἔνοπλης σύγκρουσης. Ο Γρηγόρης Φαρᾶκος ἔγραψε: " Το ἔναυσμα πυρός γιὰ τις 33 μέρες τῶν μαχῶν ποῦ θά ἀκολουθοῦσαν δόθηκε την Κυριακή 3 του μηνός, στὸ μεγάλο συλλαλητήριο, σωστή λαοθάλασσα, ποῦ πλημμύρισε τους δρόμους της Ἀθήνας, ὅταν ἡ Ἀστυνομία πυροβόλησε κατά του ἀόπλου λαοῦ στὴν πλατεῖα Συντάγματος"


(15). Αὐτὴ ἦταν βεβαίως ἡ ἀφορμὴ ποῦ ζητοῦσε το ΚΚΕ. Ο Γιάννης ἰωαννίδης στὶς "Αναμνήσεις" του ἔγραψε: " Μέχρι τότε ἐμένα με την ἐντύπωση ὅτι ὅλο αὐτὸ το πρᾶγμα ἔγινε με το χτύπημα πού μας δῶσαν αὐτοὶ στὶς 3 του Δεκέμβρη. Ὅταν ἔμαθα ὅτι η Κ.Ε. του ΕΛΑΣ ἔγινε ἀπὸ την 1η του Δεκέμβρη, αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ μεῖς προμελετημένα πηγαίναμε νὰ δώσουμε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀρχίσει ο πόλεμος" καὶ συνεχίζει: " Το πρόβλημα εἶναι ὅτι ἐμεῖς πήραμε ἀπόφαση στὶς 17 του Νοέμβρη, στὶς 16 ἡ 18, δὲν ξέρω πότε ἦταν. Ἐκεῖ στὸ νοσοκομεῖο ὁποῦ βρισκόμουν ἐγώ, ἦρθαν ὅλα τα μέλη του Πολίτικού γραφείου καὶ ἐκεῖ πήραμε ἀποφάσει ὅτι ἐμεῖς θὰ χτυπηθοῦμε με τους Ἐγγλέζους. Τα ἀλλά εἶναι... Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἀπόφαση. Ἐκεῖ ἦταν ὁ Παρτσαλίδης, ὁ Ροῦσσος, ὁ Φάνης... [...] Εἴπαμε στὴν ἀνάγκη, ἐάν δὲν κατορθώσουμε νὰ βροῦμε ἄλλες πολιτικές λύσεις, στο ζήτημα, θὰ συγκρουσθοῦμε"

(16). Ἑπομένως, διὰ χειρός ἰωαννίδη τεκμηριώνεται ὅτι το ΚΚΕ εἶχε προαποφασίσει τον αἱματηρό Δεκέμβρη, ἔχοντας καὶ την ἐνίσχυση ἄλλων Βαλκάνιων συντρόφων.
Ἀπὸ την 6η Δεκεμβρίου 1944 μέχρι την 7η Ἰανουαρίου 1945 οἱ αἱματηρές συγκρούσεις ἦταν αὐξανόμενες. Ὁ ἘΛΑΣ ἤλεγχε με διαφορά το μεγαλύτερο μέρος της Ἀθήνας. Σ' ὅλη αὐτὴ την περίοδο δὲν στράφηκε κατά των Βρετανῶν. Στράφηκε ὅμως με πάθος κατά τῶν κυβερνητικῶν δυνάμεων. Ὁ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ - Τοσίτσας ἔγραψε: " ... ὁ ἘΛΑΣ... Εἶχε παντοῦ την πρωτοβουλία, ἔκαμνε ὁδοφράγματα ἐδῶ, ἀπετίθετο ἐκεῖ, ἀνατίναζε σπίτια γιὰ νὰ κλείσει σταυροδρόμια, κατελάμβανε δι' ἐπιθέσεων μεγάλα κτίρια, ἀφοῦ τα κύκλωνε, καὶ διέθετε ἐναντίον αὐτῶν μία συντριπτική δύναμη πυρός. Οἱ ἄνδρες του ΕΛΑΣ πολεμοῦσαν με ἕνα πεῖσμα ποῦ λίγοι ἀπὸ αὐτούς ἔδειξαν ἐναντίον τῶν Γερμανῶν"

(17). Η αὐτοθυσία τῶν ἀνδρών τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας σε συνδυασμό με την ἀναποφασιστικότητα της ἡγεσίας του ΕΛΑΣ ὁδήγησαν στὴν ἧττα του ΕΛΑΣ. Ὡστόσο, ἕνας ἀκόμα λόγος ἦταν ἡ ἀντικατάσταση του Σκόμπυ, τα λάθη του ὁποίου εἶχαν φέρει τον ΕΛΑΣ κοντά στὴν τελική ἐπικράτηση. Γράφει ὁ Γουντχάουζ: " Στὶς 11 Δεκεμβρίου ὅμως ο στρατάρχης Ἀλεξάντερ καὶ ο Χάρολντ Μακμίλλαν ἔφτασαν στὴν Ἀθήνα ἀπὸ την Ἰταλία καὶ διαμόρφωσαν την ἀντίληψη ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι πολύ σοβαρή. Ὁ Ἀλεξάντερ πῆρε γρήγορα δύο ἀποφάσεις: νὰ στείλει ἐπιπλέον ἐνισχύσεις στὴν Ἀθήνα καὶ νὰ ἀντικαταστήσει τον Σκόμπι καὶ πολλούς ἀπὸ το ἐπιτελεῖο του. Ἕνας μῦθος ἔχει δημιουργηθεῖ στὴν Ἑλλάδα ὅτι ὁ Σκόμπυ ἔσωσε την Ἀθήνα το Δεκέμβριο του 1944, ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια εἶναι ό,τι σχεδόν την ἔχασε. Η πόλη σώθηκε ἀπὸ τον στρατηγό Τζῶν Χώκσγουερθ διορισμένο ἀπὸ τον Ἀλεξάντερ. Μπορεῖ νὰ κρίνει κανείς σε πόσο μεγάλο βαθμό εἶχε χάσει ὁ Σκόμπυ τον ἔλεγχο της κατάστασης καὶ σε ποιά κατάσταση ἀπαισιοδοξίας εἶχε περιπέσει (ποῦ κυρίως ὀφειλόταν στὴν ἔλλειψη προμηθειῶν), ἀπὸ το γεγονός ὅτι σχεδίαζε νὰ ἀποσύρει τα στρατεύματά του στὸ λιμάνι του Φαλήρου, ἐπιλογή ποῦ θὰ σήμαινε την ὁλοκληρωτική παράδοση της Ἀθήνας"


(18). Στὸ παρόν ἄρθρο δέν θὰ ἀναλυθοῦν ἀκρότητες του ΕΛΑΣ καὶ της ΟΠΛΑ κατά ἀθωῶν πολιτῶν, οὔτε οἱ μάχες ποῦ ὁδήγησαν στὴν τελική ἧττα του ΚΚΕ. Στόχος εἶναι νὰ ἀναφερθοῦν τα πραγματικά αἴτια καὶ κίνητρα ποῦ ὁδήγησαν στὸν Δεκέμβρη. Τελειώνοντας, θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στὴ στάση τῶν Σοβιετικῶν ἀπέναντι στὰ Δεκεμβριανά. Ὁ Τάκης Λαζαρίδης ἔγραψε: " Καὶ εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο πῶς σε ὅλη τὴ διάρκεια του Δεκέμβρη οἱ Σοβιετικοί δὲν ἔβγαλαν τσιμουδιά. Οὔτε μιά ἁπλὴ διαμαρτυρία, οὔτε ἕνα σχόλιο. Οἱ σοβιετικές ἐφημερίδες δὲν ἔγραψαν λέξη γιὰ το Δεκέμβρη. Γιὰ τους Σοβιετικούς ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ Δεκέμβρης"


(19). Παρόμοια ἄποψη τεκμηριώνει καὶ ὁ Ἰωάννης Ἰατρίδης: " Ὁ Τσώρτσιλ ἔγραφε ἀργότερα πῶς ὁ Στάλιν " ἐτήρησε με αὐστηράν καὶ πιστήν προσήλωσιν την συμφωνία μας του Ὀκτωβρίου, ἐνῶ καθ' ὅλην την διάρκειαν τῶν μακρῶν ἐκείνων ἑβδομάδων ἀγῶνος κατά τῶν κομμουνιστῶν εἰς τας ὀδοὺς τῶν Ἀθηνῶν οὔτε μία λέξις ἐπιπλήξεως δὲν ἠκούσθη ἀπὸ την "Πράβδα" ἡ την "Ιζβέστια" ..
5. 

Τα Ἐλευσίνια, ὁ Αἰσχύλος, τα ἱπτάμενα ἀντικείμενα καὶ ἄλλες ἀναφορές.

Γιὰ νὰ δοῦμε τί μας λέει ὁ μῦθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται γιὰ ἕναν μῦθο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον ὁποῖο ἡ θεά Δήμητρα μετά ἀπὸ μία περιπλάνηση με το ἱπτάμενο πύρινο ἅρμα της, ποῦ ἐσύρετο ἀπὸ φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στὴν "ἀγέλαστο πέτρα" στὴν Ἐλευσίνα.

Ὕστερα παρέδωσε το ἴδιο αὐτὸ φτερωτό ἅρμα σε ἕναν ἀπὸ τους τέσσερις βασιλεῖς της Ἐλευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ὁ ὁποῖος ἔφυγε πετῶντας, καὶ ἀπουσίασε γιὰ πολλά χρόνια με σκοπό νὰ διδάξει καὶ σε ἄλλους λαούς την τέχνη της σποράς, του σίτου καί του θερίσματος τῶν χωραφιῶν.

Εἶναι σκανδαλιστικά παρόμοια ἡ τοπωνυμία της περιοχῆς ("Ἔλευσίς") με την λέξη "ἔλευσις", ποῦ θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποδηλώνει την ἔλευση της θεάς Δήμητρας με το ἱπτάμενο ἅρμα της. Ἐπιπλέον το ἐκπολιτιστικό ἔργῳ το ὁποῖο ἀνέλαβε νὰ φέρει σε πέρας ὁ Τριπτόλεμος με τα μέσα ποῦ του παρεῖχε ἡ θεά, καταγράφεται καὶ σε μυθολογίες ἄλλων λαῶν.

Μεταφέρουμε χαρακτηριστικά ἀπὸ το βιβλίο του Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) "Η ἱστορία καὶ ὁ πολιτισμός της Κίνας" την μαρτυρία της Κινεζικῆς παράδοσης: "...Πρίν ἔρθουν οἱ οὐράνιοι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τα ζῶα. Σκεπάζονταν με δέρματα ζώων, τρέφονταν με ὠμὸ κρέας καὶ δὲν ἤξεραν τον πατέρα τους... ...Ὅταν ἦρθε ὁ Φοῦ Χι, με την βοήθεια μιᾶς πολύ μορφωμένης βασίλισσας, ἔμαθε στὸν λαό τον γάμο, την μουσική, τα γράμματα, καὶ την ζωγραφική. Τους ἔμαθε ἐπίσης νὰ ψαρεύουν με δίκτυα καὶ νὰ καλλιεργοῦν τον μεταξοσκώληκα... Μετά τον θάνατο του Φοῦ Χι, το ἔργο του το συνέχισε ὁ Σένγκ Μοῦγκ. Αὐτὸς βρῆκε το ἀλέτρι, τὴ γεωργία, το ἐμπόριο, την Ἰατρική ἐπιστήμη, καὶ το πῶς νὰ θεραπεύονται οἱ ἄνθρωποι με τα βότανα..."

Παραστάσεις του ἅρματος με τους φτερωτούς δράκοντες ἔχουμε σε ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀρχαία ἀγγειά. Ἕνα τέτοιο ἅρμα συναντᾶμε καὶ στὴν τραγωδία του Εὐριπίδη "Μήδεια", πάνω στὸ ὁποῖο ἀποχωρεῖ στὸ τέλος του ἔργου ἡ τραγική παιδοκτόνος. Αὐτοῦ του εἴδους οἱ σκηνοθετικές παρεμβάσεις προξενοῦν την περιέργεια, ἀφοῦ ἡ θεατρική τους ἀπόδοση ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη γιὰ την ἐποχῇ καὶ σίγουρα θὰ προξενοῦσε πολλά προβλήματα.
Ἡ ἐμμονὴ τῶν δημιουργῶν καὶ ἰδιαίτερα του Αἰσχύλου στὴν χρήση (στὸ θέατρο) φτερωτῶν ἁρμάτων, ἱπταμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ἀλλὰ καὶ περιέργων ἐνδυμάτων με χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες ποῦ θυμίζουν ἔντονα αὐτὲς τῶν σημερινῶν ἀστροναυτῶν), ὑποδηλώνει την ἐπιθυμία τῶν τραγωδῶν νὰ γίνει πιστή καταγραφή των μύθων ἡ τουλάχιστον την προσπάθεια νὰ περάσουν ἐμμέσως στὸ κοινό κάποιες κρυφές ἀλήθειες (χωρίς ἡ μία περίπτωση να αναιρεί την άλλη).

Στὴν τραγωδία του Αἰσχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης" βλέπουμε τον Ὠκεανό καὶ τις κόρες του νὰ ἔρχονται στον Προμηθέα οδηγώντας "με την θέληση, χωρίς χαλινούς" ένα "τετράσκελο πουλί".

Στά ἀποσπάσματα ποῦ σώθηκαν ἀπὸ την τραγωδία "Σφίγγα" τον βλέπουμε νὰ μιλάει γιὰ ἕνα "πουλί πού 'χει νυχάτο χέρι, το πολεμικό, με το κοντάρι", ἐνῶ στὸν "Ἀγαμέμνονα" εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἐντολὴ: "τα σκυλιά, τα τολμηρά, ὅπου πετᾶνε στὸν ἀγέρα ἄφησε".

Η πιθανή ἐμμονὴ του Αἰσχύλου νὰ ἀποκαλύψει με συμβολισμούς στοὺς θεατές κάποια μυστικά, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΤΙ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ.

Εἶναι πολλές οι ἀναφορές τῶν μύθων γιὰ τα ἡλιακά ἅρματα με τα ὁποία ταξίδευαν διάφοροι ἥρωες, με χαρακτηριστικότερο τον μῦθο του ταξιδιοῦ του Φαέθωνος.

Ἀκόμη οἱ ἀναφορές σε γαστρονομικά θέματα, διαφόρων μυημένων στὰ μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνοῦν τα ὅρια τῶν γνώσεων, ποὺ κατά την συμβατική ἱστορία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἀναφορά του Σωκράτη στὸν "Φαίδωνα" του Πλάτωνα, ὁπού μιλάει γιὰ την σφαιροειδῆ μορφή της Γῆς, την περιγράφει πώς φαίνεται ἀπὸ ψηλά, καὶ λέει ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε γιὰ οὐρανὸ δὲν εἶναι ὁ πραγματικός, ἀλλὰ ὅταν βγοῦμε ἕξω ἀπὸ αὐτὸν (ἕξω ἀπὸ την ἀτμόσφαιρα) βλέπουμε την πραγματική του εἰκόνα.

Ἡ Εὐδαιμονία παρά τοῖς Ἀρχαίοις Ἕλλησι

Ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι, ἀπὸ τον Σωκράτη καὶ μετά, συμφωνοῦσαν ὅτι ὁ τελικός στόχος του ἀνθρώπου εἶναι ἡ εὐδαιμονία καὶ ὅτι αὐτὸ πού ἀναζητοῦν οἱ ἄνθρωποι σε κάθε τους πράξη εἶναι ἡ εὐτυχισμένη ζωή.

Παρακάτω θὰ παραθέσω τις κυριότερες θεωρήσεις περί της εὐδαιμονίας. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε, ἄλλωστε ὅτι ἀπὸ αὐτὲς τις ἀπόψεις ξεκινοῦν ὅλες οἱ φιλοσοφικές θεωρίες γιὰ την ἠθικὴ.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο Σωκράτης εἰσήγαγε την θεωρία της γνώσης, βασισμένη πάνω στὶς ἠθικές ἔννοιες καὶ ὄχι στὶς ὑλικὲς ἀρχὲς, πίστευε ὅτι «ἡ ἀρετὴ εἶναι εὐδαιμονία». Ἀντίθετα, οἱ σοφιστές δίδασκαν ὅτι ἡ ἀρετὴ εἶναι μία τέχνη ποῦ διδάσκεται καὶ ἀφορᾶ την προσωπική ἐπιτυχία στὴν ζωή, χωρίς νὰ ὑπόκεινται σε ἀπόλυτες ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ἀφοῦ ἀπόλυτη γνώση δὲν ὑπάρχει. Ὁ Σωκράτης δίδασκε ὅτι «ἡ ἀρετὴ εἶναι γνώση», δηλαδή ὅτι ἡ ἀρετὴ μπορεῖ νὰ ἀποκτηθεῖ μέσα ἀπὸ την ὀρθὴ καὶ την ἀπόλυτη γνώση. Ἡ ὀρθὴ γνώση, σύμφωνα με τον Σωκράτη, εἶναι ἡ γνώση τῶν ἀπόλυτων ἠθικῶν ἐννοιῶν ποῦ βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ με την αὐτογνωσία. Γιὰ τον Σωκράτη «οὐδείς ἑκὼν κακός», δηλαδή κανένας δὲν κάνει κακό με την θέλησή του, ἀλλὰ, ἀντίθετα ἡ κακία ὀφείλεται ἁπλᾶ στὴ ἄγνοιά.


ΠΛΑΤΩΝ

Ὁ Πλάτων, ἰσχυρίζονταν ὅτι ἡ εὐδαιμονία μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ με την γνώση του κόσμου των ἡδέων, οἱ ὁποῖες

ἀποτελοῦν τα τέλεια πρότυπα, ὄχι μόνο τῶν ἠθικῶν ἐννοιῶν, ὅπως ὑποστήριζε ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ τῶν γνωστικῶν ἐννοιῶν, καθώς καὶ ὅλων τῶν πραγμάτων ποὺ ἀποτελοῦν τον ὁρατὸ κόσμο καὶ ποὺ δὲν εἶναι παρά «εἴδωλα» ἡ «μιμήματα» τῶν Ἰδεῶν. Γιὰ νὰ γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος τον κόσμο τῶν Ἰδεῶν, θὰ πρέπει νὰ χρησιμοποιήσει ὄχι τις αἰσθήσεις του, ἀλλὰ τον νοῦ του, ὁ ὁποῖος εἶναι μέρος της ψυχῆς του. Με την γνώση των Ἰδεῶν ὁ ἄνθρωπος ἐλαφρύνει την ψυχή του, ἐλευθερώνει το σῶμα του ἀπὸ την φυλακή καὶ ἀπὸ το σκοτάδι της ἀμάθειας ποῦ της ἐπιβάλλει ἡ ἐπίγεια ζωή, καὶ την βοηθᾶ νὰ ἀνυψωθεῖ πρὸς το φῶς καὶ την ὕψιστη Ἰδέα του Ἀγαθοῦ, τον Θεό. Ἔτσι, προορισμός του ἀνθρώπου εἶναι ἀπὸ την μία ἡ φυγή ἀπὸ το ὑλικὸ ἀπὸ τον ὑλικὸ κόσμο καὶ ἀπὸ την ἄλλη ἡ ὁμοίωσή του με τον Θεό, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται με τον ἁρμονικό συνδυασμό των τριῶν ἀρετῶν ποῦ ἀντιστοιχοῦν στὰ τρία μέρη της ψυχῆς, δηλαδή της «σοφίας», της «ἀνδρείας» καὶ της «σωφροσύνης». Ο συνδυασμός των τριῶν αὐτῶν ἀρετῶν γεννᾶ την τέταρτη κύρια ἀρετὴ, «την δικαιοσύνη», γι αὐτὸ ὁ δίκαιος ἄνθρωπος εἶναι ὁ πλησιέστερος στὸν Θεό, ἄρα καὶ ὁ πιὸ εὐτυχής.


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ὁ Ἀριστοτέλης, ἄν καὶ μαθητής του Πλάτωνος, πίστευε ὅτι ἡ θεωρία του ἰδανικοῦ κόσμου των Ἰδεῶν ἦταν τελείως

φανταστική καὶ ὅτι, ἀντίθετα, ὁ ὁρατὸς κόσμος εἶναι ἀπόλυτα ἀληθινός. Ἀφοῦ ταξινόμησε τις ἀρετὲς σε δύο μεγάλες κατηγορίες, «τις ἠθικὲς» καὶ «τις διανοητικές», κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ εὐδαιμονία μποροῦσε νὰ ἐπιτευχθεῖ κατά πρῶτο λόγο με την ἄσκηση τῶν διανοητικῶν ἀρετῶν, καὶ κατά δεύτερο λόγο με την ἄσκηση τῶν ἠθικῶν ἀρετῶν, διότι ἡ διανοητική ἐνέργεια συνίσταται στὴν καθαρή σκέψη καὶ στὴν ἐνατένιση της ἀλήθειας καὶ του ὕψιστου ἀγαθοῦ, του Θεοῦ.

ΚΥΝΙΚΟΙ

Οἱ Κυνικοί φιλόσοφοι ἰσχυρίζονταν ὅτι οἱ ὅλες οἱ κοινωνικές συμβάσεις καὶ οἱ καθιερωμένες ἀνθρώπινες ἀξίες εἶναι περιττές καὶ ὅτι ἡ εὐδαιμονία μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ μόνο με μία ζωή ὅσο γίνεται πιὸ ἁπλὴ καὶ φυσική, ὅπως εἶναι ἡ ζωή τῶν ζώων. Ἐπίσης, πίστευαν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔπρεπε νὰ ἀπαλλαχθεῖ ἀπὸ τα δεσμά της «Πόλης-Κράτους», καθώς καὶ τῶν ἰδανικῶν της. ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι το ὄνομα «Κυνικός» προῆλθε ἀπὸ το ψευδώνυμο κύων=σκύλος, ποῦ εἶχε δοθεῖ στὸν Διογένη, τον διασημότερο ἐκπρόσωπο τῶν Κυνικῶν, γιὰ την ἀναισχυντία του.


ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ

Οἱ Σκεπτικιστές, με πρῶτο ἀπὸ ὅλους τῶν Πύρρωνα τον Ἡλεῖο, πίστευαν ὅτι τόσο οἱ αἰσθήσεις, ὅσο καὶ οἱ γνώσεις μας ἐξαπατοῦν καὶ ἑπομένως, ἡ ὀρθὴ γνώση της φύσης τῶν πραγμάτων δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτηθεῖ μέσω της ἐμπειρίας του ὀρατού κόσμου. Σύμφωνα, λοιπόν, με αὐτούς, γιὰ νὰ φτάσει κανείς στὴν εὐδαιμονία πρέπει νὰ ἀμφισβητεῖ συνεχῶς τις δοξασίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων (ἀκόμα καὶ των φιλοσόφων) καὶ νὰ μὴν ἐκφέρει γνώμη ἡ ὁποιαδήποτε ἄποψη, παρά μόνο γιὰ τις προσωπικές του ἐμπειρίες. Μία τέτοια στάση, πίστευαν οἱ Σκεπτικιστές, προσφέρει ἀνακούφιση στοὺς ἀνθρώπους, ποῦ δὲν γνωρίζουν την πραγματικότητα, τους ἀπαλλάσσει ἀπὸ τον δογματισμό, τους προτρέπει νὰ ζοῦν σύμφωνα με τὴ φύση καὶ τους χαρίζει την ὑπέρτατη ἀρετὴ, ποῦ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ την πνευματική γαλήνη (ἀταραξία).


ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ

Σύμφωνα με τους Ἐπικουρείους, ἡ εὐδαιμονία συνίσταται στὴν ψυχική ἠρεμία (ἀταραξία) καὶ ἐπιτυγχάνεται με την ἀναζήτηση της ἡδονῆς. Οἱ Ἐπικούρειοι με τον ὅρο «ἡδονὴ» δὲν ἐννοοῦσαν την ἡδονὴ ποῦ κρύβεται στὶς ἀπολαύσεις καὶ στὶς διασκεδάσεις («ἐνεργὴ» ἡ «κινητική» ἡδονὴ, ἡδονὴ ἐν κινήσει), ἀλλὰ την ἡδονὴ ποῦ συνοδεύει την πλήρη ἀπουσία πόθου καὶ πόνου (ἀπονία), δηλαδή την σωματική ὑγεία καὶ την ψυχική ἠρεμία («στατική» ἡδονὴ, ἡδονὴ καταστηματική). Ἔτσι, γιὰ τους Ἐπικουρείους, ἡ εὐτυχισμένη ζωή εἶναι μία ζωή ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τους φόβους καὶ τις ὀδυνηρές σκέψεις, οἱ ὁποῖες μποροῦσαν νὰ προκαλέσουν ψυχική καὶ σωματική ὀδύνη.


ΣΤΩΪΚΟΙ

Οἱ Στωϊκοί (ἱδρυτής ὁ Ζήνων ὁ Κιτιεύς), πίστευαν ὅτι ἡ ἀρετὴ εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ φτάσει κανείς στὴν εὐδαιμονία. Σύμφωνα με αὐτούς, ἡ ἀρετὴ εἶναι το μόνο ἀγαθὸ γιὰ τον ἄνθρωπο, γιατί εἶναι πάντα εὐεργετική. Ἡ καταγωγή, ἡ κοινωνική θέση, ὁ πλοῦτος, οἱ ἀπολαύσεις, οἱ ὁποιεσδήποτε ἀξίες ποῦ ταύτιζαν την εὐτυχία με τα ὑλικὰ ἀγαθὰ, δὲν εἶχαν καμμία σημασία με τους Στωϊκούς. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀξίες ἦταν –ὅπως ἔλεγαν οἱ Στωϊκοί- «ἀδιάφορες» καὶ δὲν συνεισέφεραν τίποτα ὅσον ἀφορᾶ στὴν πορεία πρὸς την ἀρετὴ, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι μποροῦσαν νὰ τις χρησιμοποιήσουν καλά ἡ ἄσχημα. Ἀντίθετα, οἱ Στωϊκοί πίστευαν ὅτι τα ἐνάρετα ἄτομα ἔχουν ό,τι χρειάζονται γιά νὰ εἶναι εὐτυχῆ, καὶ, ἑπομένως, ἡ εὐδαιμονία εἶναι ἐφικτή, ὄχι μόνο γιὰ τους προικισμένους ἀπὸ την ζωή με πλοῦτο καὶ κοινωνική θέση, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους ἔχουν λιγότερη τύχη ὅπως οἱ φτωχοί, οἱ σκλάβοι, οἱ κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Ἡ ἀρετὴ συνίσταται σε μία ζωή σύμφωνα με την φύση, δηλαδή σύμφωνα με την λογική ἡ τον λόγο (νοῦ) του Θεοῦ, με την ὁποία εἶναι προικισμένος κάθε ἄνθρωπος ὡς μέρος της φύσης καὶ ἡ ὁποία, ἄν καὶ ὑπάρχει ἀτελὴς μέσα του, μπορεῖ νὰ τελειοποιηθεῖ με την αὐτογνωσία. Ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος χαρακτηρίζεται ἀπὸ «ἀπάθεια» καὶ «ἀταραξία».


ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ

Οἱ Νεοπλατωνικοί πρεσβεύουν την θέση ὅτι ὁ δρόμος πρὸς την εὐδαιμονία εἶναι ἡ ἀνάταση της ψυχῆς καὶ ἡ ὁμοίωσή της με τον Θεό. Σκοπός του ἀνθρώπου εἶναι νὰ βοηθήσει την ψυχή του νὰ ἐπανέλθει, μετά τον θάνατο, στὴν ἀρχικὴ της κατάσταση, σε ἕναν ἀνωτέρω κόσμο.

Ἡ ΓΛΑΥΚΩΠΙΣ ΑΘΗΝΑ

«Γλαυκῶπις: Ἀπὸ της ὄψεως την θεά ὁρίζοντας. Δηλαδή ἀπὸ το πυρῶδες (πυρωμένο, φλογερό) βλέμμα, ὄχι μόνο τῶν ὀφθαλμῶν ἀλλὰ καὶ της διανοίας πυρῶδες εἶναι το βλέμμα της θεάς. Ὅπως ὁ Ζεύς ἀπὸ το ζῆν ὀνομάστηκε ἔτσι καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἀπὸ του αἰθείν (το καίειν) της ὄψεως». Apollonius Soph. Lexicon Homericum 55.7-12. «Πυρῶδες βλέμμα». Apollonius Soph. (001) 55.7. «Γλαυκῶπιον: Την ἀκρόπολην οἱ ἀρχαῖοι». Photius Lexicogr. Γλαυκόφθαλμος: Γλαυκούς καὶ καταπληκτικούς ὀφθαλμούς (ὤπας) ἔχουσα». Epimerismi (002) 206.1.

«Γλαῦξ (ἡ Κουκουβάγια) θηρευτικό καὶ ὁξυωπέστατο πτηνό ἐν νυκτί ὁρᾶν δυνάμενον». Etymologicum Magnum 233.12. «Γλαυκώπη, δηλαδή η λαμπρυντική (γλαύσσω: Λάμπω, φωτίζω) καὶ ἐπειδή τα καταπληκτικότερα τῶν ζώων μάτια ἔχει». Anonymi Exegesis In Hesiodi 411- «Διά τοῦτο δὲ καὶ ἡ γλαῦξ οἰκεία τὴ Ἀθήνα… ὡς νυκτός ὁρῶσα, ὥσπερ καὶ ἡ σύνεσις». Eustathius Philol. ad Homeri Iliadem 1.137.15.

«Ἱερόν εἶναι το ζῶον (γλαῦκα) της Ἀθηνᾶς». Diodorus Siculus Hist. Bibliotheca 20.11.5.1. Η "γλαῦκα" (κουκουβάγια), δὲν εἶναι τυχαία το σύμβολο της σοφῆς πολεμικῆς θεάς Ἀθηνᾶς. Ἡ ἐκπληκτική αὐτή μυθολογική σύνδεση της νικηφόρου Ἀθηνᾶς καὶ της γλαύκας, εἶναι ἄκρως ἐκπληκτική, μιᾶς καὶ οὐσιαστικά εἶναι ἡ ἀρχαιότερη σύλληψη - παραπομπή στὴ σημερινή "τεχνολογία Stealth"!!!

Ἀθηνᾶ Γλαυκῶπις, με την γλαύκα στὴν περικεφαλαία της καὶ το «πύρινο βλέμμα»!

Πράγματι ἡ γλαῦκα, το κυριότερο σύμβολο της θεάς, ἔχοντας ἐκπληκτική περισκοπική καὶ νυχτερινή ὅρασή, ἀλλά καὶ ἀθόρυβη πτήση, παραπέμπει σε προωθημένο ἐπιθετικό ὁπλικό σύστημα!

Σημερινές μελέτες της γλαύκας ἀποδεικνύουν, πόσο ἐμπράγματη εἶναι ἡ πολλαπλή ὑπεροχή της. Τα φτερά της εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά των ἄλλων πτηνῶν, «πετᾶ δὲ τόσο ἀθόρυβα ποῦ οὔτε ἡ ἴδια δὲν ἀκούει το πέταγμά της! Το θῦμα της θὰ νιώσει πρῶτα τα νύχια στὴν πλάτη του, προτοῦ ἀκούσει ὁτιδήποτε»!

Γι’ αὐτὸ καὶ γιὰ την Ἀθηνᾶ βρίσκουμε γραμμένο: «Ἀθρηνᾶν αὐτὴν ἀποκάλεσαν. Ἀθρεῖν δὲ σημαίνει το περισκοπεῖν καὶ μετ’ ἐπιτάσεως ὁρᾶν». Lucius Annaeus Cornutus Ph 36.1. «Γλαύκου τέχνη: Η ἐπὶ τῶν εὐχερῶς κατεργαζομένων ἡ ἐπὶ τῶν ἐξόχως, ἐπιμελής καὶ ἐντέχνως ἐργαζομένων». Zenobius Sophista Paroem (001) 2.91.

Το σημαντικότερο ὅμως εἶναι ἡ ἀλληγορία της "ὅρασης" ἐπὶ τῶν σκοτεινῶν καὶ μελλουμένων: «Ἀθηνᾶ γλαυκῶπις: οὐ μόνο γραφικῶς ὡς ἁπλῶς γλαυκούς ἔχουσα τους ὀφθαλμούς, ἀλλὰ καὶ δεινή την ὄψιν καὶ ἐκπληκτική… Ἀθήνη δὲ προηγορακώς ὡς προαθροῦσα (προβλέπουσα) τα ἐν σκότει καὶ μέλλοντα… διά τοῦτο δὲ καὶ ἡ γλαῦξ, οἰκεία της Ἀθηνᾶς, ὡς νυκτός ὁρῶσα, ὡς καὶ ἡ σύνεσις». Eustathius Philol. et Scr. (001) 1.137.2-15. «Περί των μελλόντων η Γλαυκῶπις φροντίζει». Antisthenes Phil. et Rhet. (002) 56.3. «Γλαυκῶπις δὲ ἡ φρόνησις λέγεται… καὶ μεταφορικῶς ἡ καθαρῶς ὁρῶσα καὶ κρίνουσα τα πράγματα, ἐνῶ το ἀντίθετο εἶναι κελαινῶπις». Sch. In Hesiodum 76.12. «Ἀθηναῖης γλαυκῶπιδος ἀγλαά (λαμπρά) ἔργα». Hymni Homerici H20.11. «Γλαυκῶπις Ἀθήνᾳ: Η φρόνησις των ἀρίστων Ἑλλήνων». Sch. In Homerum, 7.17.1.

Ἀπὸ το βιβλίο του: «Μήτις – Ἀθηνᾶ καὶ Ὀδυσσειακό πνεῦμα».

74) Γλαυκῶπις ή Γλαυκή ή Γλαῦξ: Hesiodus Th. 924. Λαμπρό-φθαλμος, ποῦ ἔχει γλαυκά μάτια ἡ "γλαυκό" δηλαδή «πυρῶδες βλέμμα, ἡ ἔχουσα φλογερούς ἀπαστράπτοντας ὀφθαλμούς… ἀλλὰ καὶ ἡ ἀφαιροῦσα ἀπὸ τους ὀφθαλμούς την ἀχλύν». Ἐγκυκλοπαίδεια Ἥλιος, "Ἀθηνᾶ", σελ. 610. «Γλαῦξ: Η πτῆσις της γλαυκός, (κουκουβάγιας) νίκης σύμβολον εἶναι». Diogenianus Gramm., Paroemiae Centuria 3.72.1.

«Γλαυκό: Ὡχροπράσινο, κυανοπράσινο, κυανόφαιο». Λεξικό Σταματάκου. Πολλοί πιστεύουν, πῶς τα μάτια της Ἀθηνᾶς, ἔχουν το ἀνοιχτὸ το χρῶμα τῶν φύλλων της ἐλιᾶς! «Γλαυκή: ἰσχυρή, φοβερή, λευκή». Hesychius Lexicogr. Gamma. 602.